The man who has it all

M“ANNEN! Heb je je gezicht weggeairbrusht? Ben je je wimpers aan het verwennen met een 195-uursserum? Zit alle vochtinbrengende crème van de wereld op je gezicht? Zo niet, WAAROM NIET?”

Ze houden het al ruim acht jaar vol: de beheerders van het account van ‘de man die alles heeft’: een kostwinnende vrouw, een mooi huis om gezellig te maken met geurkaarsen, kinderen om zich over te ontfermen, een leuke baan voor halve dagen en natuurlijk hydraterende nachtcrème. Op TikTok, Instagram, Mastodon, Twitter, Facebook verspreidt de @manwhohasitall tips en trucs ‘voor alle mannen’, met aansporingen die gekopieerd zijn uit vrouwenglossy’s, gejank dat gepikt is van online fora voor ‘mama’s’, of opmerkingen die gegrepen zijn uit het echte leven. Zoals deze voornemens voor werkende vaders:

1. Verbied het papa-schuldgevoel;

2. Sta eerder op;

3. Wees knap;

4. Begin een dagboekje waarin je opschrijft waar je dankbaar voor bent;

5. Glimlach meer. WEES POSITIEF!

Genoteerd op een tegeltje in drie verschillende krullende lettertypes, foto van stralende man ernaast.

Er is een T-shirtlijn (shirts met

‘chirurg’ voor haar en ‘mannelijke chirurg’ voor hem, en met ‘Gek kattenmannetje’), er komt een boek aan (Flipping Patriarchy!), er worden debatten belegd (“Zouden mannen de vrijheid moeten hebben om te beslissen over hun lichamen en hun voortplantingssystemen?”) en er is het personage Claire, de CEO die het ‘een mijnenveld’ vindt om mannen in dienst te nemen: “Je moet de hele tijd op haar leven. Het lijkt wel alsof ik vier kinderen heb in plaats van drie!”

En als er een vraag uitgaat op sociale media (“Ik ga een mannelijke brandweervrouw interviewen over hoe het is om branden te blussen en tegelijk man te zijn. Wat zal ik hem vragen?”) zijn de antwoorden goud: “Is hij na nachtdiensten op tijd thuis om ontbijt en lunchpakketjes te maken voor vrouw en kinderen, of maakt

Zouden mannen de vrijheid moeten hebben om te beslissen over hun lichamen en hun voortplantingssystemen?

je hoede zijn dat je ze niet pest, in hun kruis grijpt of onderbetaalt. Doodvermoeiend.”

Nog altijd is de bullshitbingokaart van @manwhohasitall nog niet vol. Nog altijd zijn er krantenkoppen, serieus bedoelde stellingen uit talkshows of openbare uitlatingen van hooggeplaatsten die tamelijk normaal worden gevonden, tot je ‘man’ invult waar ‘vrouw’ staat. Dan krijg je dit: “Is jouw vrouw van binnen ook eigenlijk een groot kind? De mijne wel. Ik ruim op achter haar kont en organiseer hij die voordat hij gaat werken?”

Of: “Zijn er weleens situaties waarbij hij vanwege zijn fysieke beperkingen de hulp nodig heeft van de echte brandweervrouwen, bijvoorbeeld als hij te groot en te lomp is om door een smalle opening te kunnen?”

En net als je je afvraagt of sommige voorbeelden ondertussen niet een beetje achterhaald zijn, sla je een tijdschrift open dat een serieus artikel wijdt aan het belang van een goede hydraterende nachtcrème. Voor vrouwen die er fabulous uit willen zien. O

Op haar zesde zeilde Rosalin Kuiper (27 jaar) al samen met haar hond in een optimist op een plas in Zoetermeer. Ruim twintig jaar later doet ze mee aan The Ocean Race: een zware zeilrace over de wereld in zes maanden. Op dit moment bevindt ze zich tussen Kaapverdië en Kaapstad. ‘Tijdens de race werk je drie uur en dan heb je drie uur om te slapen en te eten. En dat gaat zo de hele etappe door.’

Ze komt niet uit een echte zeilfamilie, desondanks voer ze al op jonge leeftijd in een jeugdzeilboot.

“Zeilen vond ik toen al helemaal te gek.” Na een tijdje op hockey en atletiek te hebben gezeten, ging ze op haar zeventiende ‘volle bak’ voor zeilen. “Ik trainde bij Team Heiner Talents in Lelystad, waar meer zeiltalenten zijn begonnen. Ik had één doel: The Ocean Race zeilen. Daar heb ik vanaf dat moment keihard voor gewerkt.” The Ocean Race wordt gezien als de zwaarste race voor teams rondom de wereld. Elke drie jaar wordt het georganiseerd. Dit jaar duurt de race zes maanden. Het is opgebouwd uit verschillende etappes, de langste is veertig dagen.

Dit is wellicht een echte landrotvraag, maar wat is er zo leuk aan zeilen?

“Ik ontdekte het toen ik aan het reizen was in Australië. Als ik ergens was, dan wilde ik naar havens en keek ik naar boten. Ik kreeg de kans om mee te varen op een schip. Het was zo kicken om achter het roer te staan. De eigenaar wilde ’s nachts het schip voor anker leggen, maar op mijn initiatief voeren we ook ’s nachts door. Op het water voel ik me vrij. Op het land vind ik het intens. Ik heb er chronische hoofdpijn door de vele prikkels van geur, licht en mensen. Op zee zijn er minder prikkels. Het is als een geheime wereld waar niemand

Naam Rosalin Kuiper

Beroep Professioneel zeiler sinds haar twintigste. Ze werkt zo’n honderd uur per week hiervoor. Ze heeft inmiddels van weet. Je lichaam past zich aan, je voelt het ritme van de zee. Het is een simpel leven. Je hoeft niet na te denken over alledaagse dingen en sluit je honderd procent af van de wereld. Ik ben bijvoorbeeld niet aan het Instagrammen, daar is geen tijd voor. Eén keer per dag stuur ik een mail naar mijn vriend. En af en toe is er via WhatsApp contact.”

55.000 nautische zeemijlen op haar teller staan, wat gelijk staat aan tweemaal rond de wereld zeilen. Ze heeft verder een bachelor in psychologie met een specialisatie in de sportpsychologie en groepsdynamica.

Woont als ze niet aan het zeilen is samen met haar vriend in Amsterdam.

Een kantoorbaan lijkt me niet echt iets voor jou.

(lacht) “Precies. Ik wil naar buiten, ik wil de zon zien opkomen en weer zien ondergaan. Niet acht uur lang aan een bureau zitten.”

Het lijkt me ook heel zwaar. “Dat is het zeker. Je bent continu moe. Je werkt drie uur en dan heb je drie uur om te slapen en te eten. Iedereen is ziek, zwak en misselijk. Alles doet pijn.”

Is zo’n race ook gevaarlijk?

“Absoluut. Je vaart zo’n veertig tot zestig kilometer per uur over de golven. Er kan iemand overboord slaan, dat is al eens eerder tijdens een race gebeurd. Je bent je bewust van dat risico en daardoor ben je erg gefocust. De kans dat iemand wordt teruggevonden nadat hij of zij overboord is geslagen, is slechts tien procent. We kunnen met de boot niet remmen en omkeren zoals in een auto.”

Hoe bereid je je voor?

“Het is een lange aanloop. Ik ben hier al sinds mijn zeventiende mee bezig, dus al tien jaar. Je moet heel veel leren en heel veel weten van varen op een boot. Je werkt samen met een team. We testen veel. Je kunt je eigenlijk niet genoeg voorbereiden. Je moet heel fit zijn; ik sport vijf dagen per week op de sportschool. Aan boord verlies je veel spiermassa, je leeft op een paar vierkante meter en loopt weinig. Je moet geluk hebben om op een boot terecht te komen. De competitie is heel groot. En je thuissituatie moet stabiel zijn, want als je met een naar gevoel van huis gaat, wordt dat alleen maar erger. Mijn familie en mijn vriend steunen me. Daar ben ik heel blij mee. Ik heb echt iets om voor door te gaan.”

Wat eet je aan boord?

“Voor zeventig procent is dat astronautenvoedsel, dat zijn gevriesdroogde maaltijden die je aanlengt met gekookt water. Het is heftig voor je darmen, helemaal voor mij, want ik heb een prikkelbare darm. We eten zo’n 2500 tot 4000 calorieën op een dag. Voor mij is het een grote uitdaging om op gewicht te blijven. Ik ben zo drie kilo kwijt in vijftien dagen. En dat terwijl je je gewicht nodig hebt op de boot om sterk en fit te zijn. Als we in Kaapstad zijn aangekomen, heb ik twee weken vrij. Mijn familie komt me dan opzoeken. Het eerste wat ik dan ga eten is pizza.”

Wat mis je het meeste?

“Als je je slecht voelt, mis je een knuffel. Het liefst wil je even huilen en dat iemand tegen je zegt: het komt goed.”

En een douche?

“Ja dat ook. Aan boord is geen wc of douche. Je wast je met een halve bidon met water. Je plast in een emmer en poepen doe je in een biodegradable zakje. Ik heb een spiraal en word dus niet ongesteld. Dat kan ook gewoon niet aan boord.”

Wat heb je voor spullen meegenomen?

Heel weinig spullen; het mag niet te zwaar zijn. Mijn lenzen, een bril en een zonnebril. Ik draag thermokleding van merinowol. En verder een plastuit en vijf of zes schone onderbroeken. Ik heb een gelukspoppetje van mijn zus gekregen uit Bonaire, dat neem ik overal mee naartoe. Geen lipgloss nee, als ik moet kiezen tussen een extra schone onderbroek of make-up, dan weet je het antwoord vast wel.”

Je bent de enige vrouw op de boot. Hoe is dat?

“Voor mij is het heel normaal. Ik was altijd een van de weinige vrouwen in deze sport; de zeilwereld is een mannenwereld. Nu voel ik me goed aan boord. Er zijn geen dominante mannen, er is veel respect voor elkaar en iedereen is aardig. Je hebt alleen nul privacy. Het is als een kleine familie. Ik zie mijn team zelfs meer dan mijn eigen familie. Je werkt hard samen en er is ook tijd voor een grapje. We praten veel met elkaar, voornamelijk over alledaagse zaken.”

Waarom wilde je deze race zo graag doen?

“Wat de Formule 1 is voor de autorace, is The Ocean Race voor de zeilsport. Deze race is als een droom die uitkomt, ik heb er echt jaren voor gewerkt. Je doet het samen met je team, je pusht elkaar om door te gaan. Het is de langste race voor een team, een langere of heftigere race bestaat niet.”

Je hebt als missie om meer vrouwen actief te krijgen in de zeilsport. Hoe doe je dat?

“Ik krijg vaak berichtjes met advies van jonge meiden hoe ze bepaalde zaken moeten aanpakken. Ik geef ze graag advies. Ik had zelf nooit iemand die ik om advies kon vragen; ik had een grote mond en ging op zoek. Verder deel ik mijn verhaal via sociale media. Ik merk dat vrouwen zich extra moeten bewijzen. Ik zat weleens aan boord met 22 Spanjaarden. Ze namen me niet meteen serieus. Toen ik ging zeilen, zagen ze: o, ze kan toch wel wat.”

The Ocean Race

Sinds het voorjaar van 2022 maakt Rosalin Kuiper deel uit van de vijfkoppige bemanning van Team Malizia, dat start in de IMOCA 60-klasse. Ze is co- schipper en offshore boat captain. “Dat betekent dat ik tijdens het zeilen verantwoordelijk ben voor de boot, systemen en techniek. Daarnaast ook voor de veiligheid en reserveonderdelen.”

De start van The Ocean Race was op 15 januari 2023 in Alicante, Spanje. De race van 32.000 nautische mijlen voert de teams gedurende zes maanden langs negen wereldsteden naar de finish in het Italiaanse Genua. Half juni meert de vloot af in Den Haag. Houd onze socials in de gaten om op de hoogte te blijven van de race van Rosalin. O