Ough 04 feb 2013

ΜΗΝΙΑΙΟ FREE PRESS / ΤΕΥΧΟΣ 04 / ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013

+ ,

έρωτας σε κρίση

www.ough.gr

,

Ακόμα περισσότερα περιεχόμενα, στο:

www.ough.gr

/ ΤΕΥΧΟΣ 04 / ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013

Διονύσης Ανεμογιάννης

Μηνιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης ΑΜΑΔΕΣ Α.Ε. Πειραιώς 84, Αθήνα 104 35, τηλ. 210 3425335,

Άννα, να ένα γλειφιτζούρι Η οικογένεια Σωτηριάδη από το 1922 φτιάχνει τα γλειφιτζούρια «Άννα» και ισχυρίζεται ότι το κόκκινο κοκοράκι είναι δικιά τους πατέντα. Το εργαστήριό τους στη Νίκαια είναι ένας παράδεισος ζαχαρωτών...

ough@ough.gr

Εκδότης: Bios, Exploring Urban Culture Διεύθυνση Έκδοσης: Mr.Bios Διεύθυνση Σύνταξης: M.Hulot Αrt Direction: Bios Design, Γιάννης Αναγνώστου

Ο παππούς της οικογένειας υπήρξε πρόσφυγας από την Μερσίνη της Μικράς Ασίας και ήρθε στην Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμών του ‘22. Στην πατρίδα του έφτιαχνε το ‘ματζούνι’, ένα είδος λουκουμιού τυλιγμένο σε λεπτή γάζα, με το οποίο γλύκαιναν τα μικρά παιδιά. Όταν έφτασε στην Αθήνα, άνοιξε μαζί με τον αδερφό του εργαστήριο που παρασκεύαζε γλειφιτζούρια κοκοράκια και καραγκιοζάκια. Εκείνο τον καιρό υπήρχαν αντίστοιχα μικρά και μεγάλα εργαστήρια, πολλά εκ των οποίων βρίσκονταν στην Νίκαια. Αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ήταν η χρυσή εποχή των ελληνικών επιχειρήσεων, το οικογενειακό εργαστήρι έγινε κανονικό εργοστάσιο, με 15 άτομα προσωπικό και διπλή βάρδια. Εκείνη ήταν η εποχή των παιχνιδιών- γλειφιτζουριών. Πλαστικές πιπίλες, βραχιολάκια, σπαθιά, εργαλεία αλλά και ήρωες κινουμένων σχεδίων παρασκευάζονταν από ειδικές πλαστικομηχανές στην ίδια την βιοτεχνία και συνοδεύονταν με το κατάλληλο γλειφιτζούρι προσαρτημένο σ’ αυτά. Ωστόσο, η κρίση που έφεραν οι εισαγωγές προϊόντων ζαχαροπλαστικής από την Ισπανία, περίπου το 1985, έφερε την αναδίπλωση της επιχείρησης, η οποία ξανάγινε εργαστήριο. Η Άννα παρέλαβε τη βιοτεχνία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με ένα ξεκίνημα που είχε «λίγα υλικά αλλά πολύ αγάπη», όπως αρέσκεται να αναφέρει. Γιατί όμως το γλειφιτζούρι απεικονίζει κοκοράκι; Ο Γιάννης, γιος της κ. Άννας, εικάζει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ των πάγκων με γλειφιτζούρια και εκείνων που πωλούσαν κοτοπουλάκια στα πανηγύρια. «Το κοκόρι ήταν μέρος της ελληνικής λαϊκής παράδοσης», καταλήγει. Το εργαστήριο της οδού Γέμελους στη Νίκαια δουλεύει

δύο είδη καραμέλας: την καραμέλα της φωτιάς που είναι κρυσταλλική (όπως είναι το κοκοράκι) και την αφράτη καραμέλα που θέλει χτύπημα για να μαλακώσει και να πάρει χρώμα λευκό (χαρακτηριστικό σχέδιο το ‘σαλιγκάρι’). Την ίδια στιγμή καραμελωμένα μήλα –δηλαδή φιρίκι βουτηγμένο σε καραμέλα- αλλά και διάφοροι 'κωδικοί' όπως αρκουδάκια, μπαστούνια και καρδιές καραμέλας, γεμίζουν τους πάγκους της Άννας. « Έχουμε πελάτες που έρχονται απ’ όταν πρωτοανοίξαμε, φέρνουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Όλη η γειτονιά μας ξέρει και εμείς όλους τους προσέχουμε το ίδιο. Και τους μεγάλους και τους μικρούς. Άνθρωποι είμαστε όλοι και αν δεν έχεις πολλά λεφτά, κάτι θα κάνουμε αφού σ’ αρέσει το γλειφιτζούρι μας», λέει. Οι τριανταπέντε μικρές και μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής έχουν πλέον κλείσει. Το κοκοράκι της Άννας, ωστόσο, πεισματάρικο άντεξε τη περίοδο της ελληνικής ξενομανίας και πλέον φιγουράρει ως πρότυπο μικρής ελληνικής κερδοφόρας επιχείρησης εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Με μια τιμή που δεν υπερβαίνει ποτέ το ένα ευρώ, υψηλή ποιότητα προϊόντος, και αρώματα γεμάτα μνήμες ελληνικές, το γλειφιτζούρι μοιάζει να επιστρέφει στις ρίζες του και να παίρνει τη θέση που του αξίζει.

Σύνταξη: Διονύσης Ανεμογιάννης, Μαρία Παππά, Γεωργία Παπαστάμου, Manteau Stam, Γαβριέλλα Τριανταφύλλη. Υπεύθυνος Διαφήμισης: Βασίλης Σεβδαλής Συνεργάτες τεύχους: Χρύσα Βλαχοπούλου, Axis Ataxis, Ευαγγελία Μπούμπουλη, Χρήστος Τζήμας, Μαριλένα Πατεράκη, Σπύρος Διαμαντάρας, Ευτυχία Βλάχου, Νίκος Κατσαρός, Φιλίππα Δημητριάδη, Πολίνα Χριστοδήμου, flix.gr, Τάσος Punksnotdead, Helmet, Νάνσυ Μητροπούλου, Άγγελος Κουρκούτης, Καρίνα Λογοθέτη, Λεύκιος, Στάθης Μαμαλάκης, Ασπασία Κουλύρα, Νίκος Βοζαΐτης.

Γλειφιτζούρια ‘Άννα’, Γέμελου 175 Νίκαια και https://www.facebook.com/glufitzouria.anna Κάντε μας like στο Facebook www.facebook.com/ough.athens Και follow στο Twitter: @ough_ Για για προτείνετε θέματα και συνεργασίες: ough@ough.gr Φωτο εξωφύλλου: Νίκος Βοζαΐτης

Οριγκάμι του ενός δολαρίου Ο Won Park φτιάχνει οριγκάμι από 5 χρονών. Μια βαρετή μέρα αποφάσισε να διπλώσει ένα δολάριο και από τότε η ζωή του άλλαξε ριζικά.

Μαρία Παππά

Σήμερα θεωρείται κορυφαίος στον τομέα της τέχνης του διπλώματος, με 2 βιβλία στο ενεργητικό του και εκατοντάδες μικροσκοπικά χάρτινα μοντέλα διαστημόπλοιων, ζώων και άλλων αντικειμένων, διπλωμένα σε δολάρια που σε κάνουν πραγματικά να απορείς πώς τα έφτιαξε. Πες μας λίγα πράγματα για σένα. Γεννήθηκα στη Νότιο Κορέα και μετανάστευσα στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους γονείς μου όταν ήμουν 3 χρονών. Τώρα είμαι 41 και μένω στην Χονολουλού, στη Χαβάη. Είμαι κάτι σαν πολυτεχνίτης, μου αρέσει να ανακατεύομαι με όλα τα είδη τεχνών και τεχνοτροπιών. Θα έλεγες ότι είμαι κάπως εκκεντρικός από αυτήν την άποψη, αλλά τα οριγκάμι ήταν πάντοτε η αγαπημένη μου μορφή τέχνης. Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι όταν ήσουν παιδί; Ήμουν πολύ δημιουργικό παιδί όταν ήμουν μικρός. Το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν τα Lego. Πότε ξεκίνησες να φτιάχνεις οριγκάμι; Από τη μητέρα μου, όταν ήμουν 5 χρονών. Μού έμαθε να φτιάχνω απλά μοντέλα στην αρχή, χρησιμοποιώντας χαρτί από παλιούς τηλεφωνικούς καταλόγους. Πώς σου ήρθε η ιδέα να φτιάξεις οριγκάμι με δολάρια; Κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος στο γυμνάσιο. Ήθελα να τυλίξω κάτι και δεν είχα καλό χαρτί για να το κάνω, έτσι πήρα ένα δολάριο που είχα στο πορτοφόλι μου και ξεκίνησα να το διπλώνω. Έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα ότι ήταν ένα αρκετά ελαστικό χαρτί για να το διπλώσεις. Από τότε, άρχισα να διπλώνω μόνο δολάρια. Πώς ο κόσμος αντιλαμβάνεται τη δουλειά σου; Είχες ποτέ κάποιο αρνητικό σχόλιο; Η μόνη αρνητική κριτική που μου έχουν κάνει είναι ότι τα μοντέλα μου είναι πολύ δύσκολα για να τα φτιάξουν. Εκτός από αυτό, η δουλειά μου αντιμετωπίζεται πολύ θετικά. Πιστεύω ότι αρέσει στον κόσμο επειδή είναι αρκετά περίπλοκη. Μερικά από τα μοντέλα μου είναι αρκετά παιχνιδιάρικα και δεν είναι και από τα πιο συνηθισμένα που μπορείς να συναντήσεις.

Cutegasm*

Ποιο είναι το πιο αστείο πράγμα που έχεις ακούσει για τη δουλειά σου; Υπάρχει ένα μέιλ που κυκλοφορεί στο ίντερνετ σχετικά με μένα, που αναφέρει ότι ζω σε ένα πολυτελές ανακαινισμένο απορριμματοφόρο και ταξιδεύω σε όλη την Αμερική, κάνοντας εκθέσεις τα οριγκάμι μου σε σχολεία και μουσεία. Μακάρι να ήταν αληθινό κάτι τέτοιο, επειδή πιστεύω ότι θα είχε πολύ πλάκα αν μπορούσα να το κάνω. Πόσο καιρό σου παίρνει να φτιάξεις ένα σχέδιο; Αυτό πάντα εξαρτάται από το πόσο περίπλοκα θα είναι τα μοντέλα. Μπορώ να φτιάξω νέα μοντέλα μόνο σε μερικές ώρες, αλλά άλλες φορές μπορεί να πάρει και μήνες για να δημιουργήσω κάτι. Εξαρτάται από πολλά. Ποιο είναι το πιο δύσκολο μέρος του να κάνεις οριγκάμι; Το οριγκάμι δεν είναι τόσο δύσκολο όταν καταλάβεις ποια είναι τα βασικά του διπλώματος του χαρτιού. Ο περισσότερος κόσμος που ξεκινάει να φτιάχνει οριγκάμι ανακαλύπτει ότι το να ακολουθείς διαγράμματα είναι το πιο δύσκολο σημείο. Όταν όμως έχεις σωστή κατανόηση, δηλαδή του πώς να ερμηνεύεις τα διαγράμματα, δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά. Πόσο το ίντερνετ σε βοήθησε να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα; Ποια ήταν η δουλειά σου πριν ασχοληθείς ολοκληρωτικά με αυτό; Το διαδίκτυο μου προσέφερε τεράστια βοήθεια στο να μετατρέψω το χόμπι μου σε επάγγελμα. Μου επέτρεψε να δείξω τη δουλειά μου σε ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο. Πριν τα οριγκάμι, δούλευα σαν ζωγράφος στο Μαούι. Ποια είναι η αγαπημένη σου δουλειά μέχρι τώρα και γιατί; Το πιο αγαπημένο μου έργο είναι o κυπρίνος (ψάρι). Με βοήθησε να ξεκινήσω την καριέρα μου σαν καλλιτέχνης του οριγκάμι. Επόμενα σχέδια; Αυτή τη στιγμή δουλεύω στο τρίτο μου βιβλίο. Αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο.

Γεωργία Παπαστάμου | Φωτο: Manteau Stam.

Τα ερωτευμένα ζώα του Αττικού Πάρκου *Τσιριχτές, υψηλής συχνότητας κραυγές ή /και ακατάληπτοι (συχνά επαναλαμβανόμενοι) συνδυασμοί συλλαβών που προκαλούνται από κάτι απόλυτα και αδιαμφισβήτητα χαριτωμένο και αξιολάτρευτο.

Γίβονες Γκίλντο & Κόνι Είναι μαζί τρία χρόνια και έχουν ένα μικρό ενός έτους. Το είδος τους ζευγαρώνει μια για πάντα. Αν ένας απ’ τους δύο πάθει κάτι, υπάρχει περίπτωση ο άλλος να μην ζευγαρώσει ποτέ ξανά. Αν απομακρύνεις τον έναν απ’ τον άλλον γίνεται φασαρία. Επίσης, το κάνουν συνέχεια.

OUGH! 5 M.Hulot | Φωτο: Manteau Stam.

Ο Κωνσταντίνος είναι 37 χρονών, μουσικός με μια χαρά εμφάνιση. Δηλαδή, είναι από τους τύπους που είσαι σίγουρος ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε να βρει ερωτική σύντροφο.

Δέκα χρόνια σεξ μέσω οθόνης Τα τελευταία δέκα χρόνια η σεξουαλική του ζωή είναι πολύ έντονη και οι σύντροφοί του πολυάριθμες, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι εντυπωσιακό. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι όλες τις έχει γνωρίσει μέσα από τα social media στα οποία έχει λογαριασμό, κυρίως από το facebook. Μετά από άπειρα ραντεβού και ένα σωρό σεξουαλικές συνευρέσεις, αποφάσισε να ελαττώσει το «σπορ» και να αφοσιωθεί στην αναζήτηση του έρωτα. Γιατί καλό το σεξ, αλλά κάποια στιγμή θέλεις στοργή και χάδια και φτάνει η ώρα να ερωτευτείς. Κωνσταντίνε, καλή τύχη! Πότε ξεκίνησες να ψάχνεις για ερωτικές γνωριμίες στα social media; Για ποιο λόγο; Εδώ και δέκα χρόνια γνωρίζω κοπέλες μέσω social media.

Ο λόγος; Επειδή μπορώ να είμαι όποιος θέλω. Μέχρι τότε πώς ήταν η ερωτική σου ζωή; Όχι και η καλύτερη, από τότε όμως έχουνε αλλάξει πολλά. Ποια ακριβώς είναι η διαδικασία; Η μελέτη, «διαβάζω» την κοπέλα, τα ενδιαφέροντά της και τής λέω αυτά που θέλει να ακούσει! Ποιο είναι το μέσο με την πιο μεγάλη ανταπόκριση; Το facebook στις μέρες μας, το twitter... Περάσανε οι ρομαντικές ημέρες του HI5 και του myspace. Πόσο συχνά κάνεις σεξ; Σεξ αυτό το διάστημα δεν κάνω, μιας και θέλω να ερωτευτώ. Τι είναι αυτό που κάνει γοητευτική αυτή την αναζήτηση; Η ποικιλία που μπορώ να έχω! Είναι εύκολο ή δύσκολο να βρεις partner από τα social media; Δεν νομίζω ότι ψάχνω partner στα social media, μάλλον sex partner θα έλεγα.

Δεν γίνεται εθισμός αυτή η συνεχής αναζήτηση; Δεν θα το έλεγα εθισμό, η αναζήτηση συντρόφων είναι κάτι το φυσιολογικό. Συνήθως ψάχνεις για σεξ ή για σχέση; Σεξ. Έχει βρει κάποια που θα μπορούσε να είναι μόνιμη σχέση σου; Αν έβρισκες κάποια που σου άρεσε πολύ, θα σταμάταγες εκεί; Δεν νομίζω ότι θα ήθελα σχέση με μία που θα γνώριζα στο internet. Ποιο είναι το πιο περίεργο που σου έχει συμβεί; Είχες καμία δυσάρεστη εμπειρία; Να μου την πέφτουνε άντρες με ψεύτικα προφίλ, όπως, Μαρινάκι κουκλίτσα. Μόνο με κάμερα τώρα, παρακαλώ. Ανταποκρίνονται και παντρεμένες ή γυναίκες με σχέση; Υπάρχουν περιορισμοί που έχεις θέσει στον εαυτό σου ή είσαι ανοιχτός σε όλα; Ποτέ με παντρεμένες, δεν μου αρέσουνε, target group μεχρι 27.

Γεωργία Παπαστάμου | Φωτο: Axis Ataxis

Χρώστης Αεροσκαφών Τι σχέση έχουν τα πλακάκια του Μπάμπουρα με τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής; Ο Τάκης είναι ένας απ’ τους έξι ιδιοκτήτες του Μπάμπουρα, στα Πετράλωνα. Μαζί με τους φίλους του έφτιαξε τα ιδιαίτερα πλακάκια του μαγαζιού με μια πειραματική τεχνική. Πριν από αυτό, έκανε μια δουλειά που ούτε φαντάζεσαι ότι υπάρχει. Ήταν χρώστης αεροσκαφών και επί οχτώ χρόνια έβαφε τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής αεροπορίας.

Πώς βρέθηκες να κάνεις αυτή τη δουλειά; Ξεκίνησαν σαν τεχνικός αμαξωμάτων. Έκανα όμως πρακτική στην Ολυμπιακή και άλλαξα ειδικότητα, έμαθα να βάφω αεροπλάνα. Έμεινα εκεί οχτώ χρόνια ως χρώστης αεροσκαφών. Δεν υπάρχει κάποια σχολή που να στο διδάσκει αυτό, μόνο στην πράξη το μαθαίνεις. Τι ιδιαίτερο έχει το να βάφεις ένα αεροπλάνο; Χρησιμοποιείς ειδικά, αεροπορικά χρώματα, ειδικές ρητίνες που αντέχουν σε πιέσεις, θερμοκρασίες κ.τ.λ. Επίσης, για να βάψεις ένα αεροπλάνο πρέπει να έχεις μάθει σχεδόν τα πάντα γύρω από αυτό, να το ξέρεις απ’ έξω. Δεν γίνεται να πας να κάνεις μια αλλαγή ή μια επέμβαση χωρίς γνώσεις, τα πάντα μπορεί να επηρεάζουν το αεροσκάφος. Ακόμα και το πόσο χρώμα θα πέσει πάνω, τα κιλά. Η δουλειά γίνεται με την συνεργασία όλων των τεχνικών, των μηχανικών, των ηλεκτρολόγων, των ηλεκτρονικών επιθεωρητών. Είναι από τις δουλειές που δεν σκέφτεσαι ότι μπορεί να υπάρχουν. Είμαστε οχτώ άτομα σε όλη την Ελλάδα που βάφουμε αεροπλάνα. Πλέον, βέβαια, και αυτοί οι οχτώ δεν το εξασκούν το επάγγελ-

μα. Τώρα όλα τα αεροσκάφη τα πηγαίνουν στο εξωτερικό. Τι πρέπει να προσέχεις όταν βάφεις ένα αεροπλάνο; Καταρχήν, πολλά σημεία των αεροσκαφών, όπως οι αισθητήρες, δεν πρέπει να βαφτούν. Πρέπει να γνωρίζεις ποια είναι αυτά και να ξέρεις τι χρώμα πέφτει στην κάθε επιφάνεια του αεροπλάνου. Κάθε σημείο του αεροπλάνου χρειάζεται και διαφορετική ποιότητα χρώματος. Υπάρχουν χρώματα που είναι αντιολισθητικά, άλλα που είναι ηλεκτροαπορροφητικά κ.τ.λ. Αλλά, γενικά, το αεροπλάνο είναι μικρόβιο. Όποιος έχει δουλέψει σε αεροπλάνο, ξέρει. Με τα αεροπλάνα που είναι παρατημένα στο Ελληνικό τι γίνεται; Τα αεροπλάνα που είναι παρατημένα στο αεροδρόμιο είναι η κατάντια όλων αυτών που ψηφίζαμε τόσα χρόνια. Θα τα δώσουν κάποια στιγμή σε τιμή ευκαιρίας. Ήδη, απ’ ό,τι άκουσα, έχουν κηρύξει διαγωνισμό. Θα πουλήσουν όσο όσο. Και είναι και σοβαρά αεροπλάνα αυτά, είναι τα 440 τα airbus που έκαναν τα υπερατλαντικά ταξίδια. Ο Βγενόπουλος με το που πήρε την Ολυμπιακή πήρε δικά του αεροσκάφη, με leasing εννοείται, δεν είναι ουσιαστικά δικά του,

και όλα τα παλιά αεροπλάνα της Ολυμπιακής παροπλίστηκαν. Η Ολυμπιακή, όταν ήμουν εγώ, είχε γύρω στα 130 αεροσκάφη. Πλέον, ο Βγενόπουλος έχει καμιά 40ρια το πολύ. Έχει κόψει όλες τις πτήσεις, όπως είναι γνωστό. Όπως επίσης όλοι ξέρουν ότι η Ολυμπιακή πουλήθηκε τσάμπα στον Βγενόπουλο. Τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ. Και πεντακόσια έκανε μόνο η τεχνική που ήμουν εγώ. Τα πλακάκια εδώ στο μαγαζί πώς τα έκανες και τι ιδιαιτερότητα έχουν; Ήταν λίγο πειραματική η διαδικασία. Κανονικά, τα χρωματιστά πλακάκια που έχεις στο μπάνιο είναι από σμάλτο χρωματισμένο, το οποίο ψήνεται στους 700 βαθμούς. Αυτά που κάναμε για το μαγαζί είναι χρώμα πάνω σε πλακάκι. Με στένσιλ. Είχα την τεχνογνωσία και μπορέσαμε να το κάνουμε. Αρχικά προσπαθήσαμε να σπάσουμε το σμάλτο, για να αγριέψει η επιφάνεια και μπορέσει να έχει πρόσφυση το χρώμα και τα βάψαμε με ακρυλικά χρώματα αυτοκινήτου. Και από πάνω ένα βερνίκι. Ακριβώς όπως όταν βάφεις τα νύχια. Σε οποιαδήποτε χρώση η ίδια διαδικασία ακολουθείται: καθαρισμός επιφάνειας, τρίψιμο, καθαρισμός, χρώση, βερνίκι.

Μπάμπουρας, Δημοφώντος 43, Πετράλωνα

Πράσινοι Μακάο

Πιγκουίνοι Νοτίου Αφρικής

Λύγκες

Σάνυ και Πάκο

Μάρτυ και Γκλόρια

Στέλλα & Ντίμα

Είναι τρία χρόνια μαζί και θα είναι, και αυτοί, ζευγάρι για πάντα.

Είναι και αυτοί απ’ τα ζευγάρια που μένουν για πάντα μαζί. Αν χάσουν το ταίρι τους όμως θα αναζητήσουν καινούριο.

Τέσσερα χρόνια μαζί και «συνέχεια μες στα μέλια» σύμφωνα με τους υπεύθυνους του πάρκου. Είναι συνέχεια μαζί, κάνουν αγκαλιές, παίζουν γλείφονται και κάνουν σεξ όλο τον χρόνο, σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα που το κάνουν μόνο την περίοδο της αναπαραγωγής.

6 OUGH!

Το κρητικό μαχαίρι έχει ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν τόσα πολλά τα μαχαιροποιεία που τα κατασκεύαζαν, ώστε μια ολόκληρη περιοχή των Χανίων είχε ονομαστεί Μαχαιράδικα. Σήμερα έχουν απομείνει μόνο τρία που επιμένουν να συντηρούν την παράδοση και να φτιάχνουν το μαχαίρι-σύμβολο της Κρήτης. Υπερασπιστής τιμής, καθημερινό εργαλείο, φημισμένο για την αποτεσματικότητά του το κρητικό μαχαίρι έχει γίνει πρωταγωνιστής σε αμέτρητα εγκλήματα ερωτικού πάθους. Το κάθε ένα είναι μοναδικό, με μικρά αποσπάσματα ψυχής του ιδιοκτήτη τους χαραγμένα πάνω τους με τη μορφή μαντινάδας. Ένας από τους τελευταίους κατασκευαστές κρητικών μαχαιριών, ο κ. Παχτικός, μάς διηγείται την ιστορία τους.

M.Hulot | Φωτο: Ασπασία Κουλύρα

Τι είναι τα Μαχαιράδικα; Η περιοχή Σήφακα λέγεται Μαχαιράδικα γιατί εδώ υπήρχαν πολλά καμίνια, πολλά μαχαιροποιεία. Από τον πατέρα μου είχα ακούσει ότι εδώ στη γειτονιά υπήρχαν εφτά καμίνια, εγώ πρόλαβα τέσσερα και σήμερα είμαι μόνος μου στην περιοχή, ενώ σε ολόκληρα τα Χανιά είναι άλλα δύο μαγαζιά που φτιάχνουν ακόμα μαχαίρια. Η περιοχή Μαχαιράδικα έχει απλά κρατήσει το όνομα από παράδοση πια και αυτό είναι το παράπονό μας, γιατί δεν μας προωθεί κανείς. Σε όλη την πόλη δεν υπάρχει καμία ταμπέλα που να λέει προς Μαχαιράδικα και είναι κρίμα, γιατί τα Μαχαιράδικα συνδέονται απόλυτα με την παράδοση και την ιστορία του τόπου. Το μαχαίρι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης της Κρήτης, γίνεται να μην υπάρχει προώθηση; Τι ιδιαιτερότητες έχει η κατασκευή του κρητικού μαχαιριού; Οι ιδιαιτερότητες που έχει το κρητικό μαχαίρι είναι ως προς το σχήμα του. Έχει το διχαλωτό πίσω που μπαίνει το δάχτυλο και, αν μιλάμε για τα παλιά μαχαίρια ή για

τα βοσκομάχαιρα, είναι η κατεργασία τους στο καμίνι. Ποιά είναι η προσωπική σας ιστορία; Η προσωπική μου ιστορία στο επάγγελμα ξεκινάει από τον παππού μου που έμαθε την τέχνη στον πατέρα μου και αυτός σε μένα με την σειρά του. Ο παππούς μου άνοιξε το μαγαζί το 1912. Δεν ξέρω αν πρόσεξες την ταμπέλα, γράφει επάνω Αρμένης. Αρμένης ήταν το παρατσούκλι του παππού μου γιατί είχε έρθει από την Κωνσταντινούπολη με τον διωγμό, αλλά επειδή ντρεπόντουσαν οι ντόπιοι να πούνε πάμε στον πρόσφυγα να πάρουμε μαχαίρι, έλεγαν πάμε στου Αρμένη. Ο πατέρας μου μέχρι να πεθάνει ήτανε πάνω απ' το καμίνι και δούλευε από τα 11 με μεράκι και πάθος. Εδώ που τα λέμε, αλλιώς δεν γίνεται, πρέπει να αγαπάς πολύ αυτή τη δουλειά για να την κάνεις. Άμα δεν το ’χεις μαμούνι μέσα σου, δεν μαθαίνεις. Εσείς έχετε κάποιον συνεχιστή; Είναι δύσκολη τέχνη και χρειάζεται πολλή προσοχή, έτσι δεν έρχεται ένας νέος εύκολα

για να μάθει την τέχνη. Γιατί είναι μια δουλειά που εμένα σαν τεχνίτη δεν μπορεί να μου προσφέρει παραγωγή. Ένα χρόνο το λιγότερο πρέπει να κοιτάζεις, να παρατηρείς και να προσέχεις γιατί είναι τροχοί, είναι μαχαίρια και κόβουνε. Γι’ αυτό το λόγο κανένας δεν έρχεται για να μάθει. Έτσι το επάγγελμα το περνάμε στα παιδιά μας. Εγώ έκανα τρείς κόρες. Το αγόρι της κοπελιάς μου θέλει να μάθει την τέχνη. Έλα, του είπα με μεγάλη χαρά, να βλέπεις και σιγά σιγά να φτιάξεις! Εύχομαι να την αγαπήσει την δουλειά. Βέβαια, αν δεν την αγαπούσε, δεν θα πλησίαζε καν. Γιατί έγινε τόσο φημισμένο το κρητικό μαχαίρι; Από παλιά μέχρι και σήμερα αγοράζει μαχαίρι όλος ο κόσμος. Από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος κοιτούσε ο άνθρωπος πώς να κόψει την πέτρα, να την κάνει κοφτερή, να την κάνει εργαλείο, μαχαίρι. Το κρητικό μαχαίρι έγινε φημισμένο γιατί από τα παλιά χρόνια η Κρήτη ήταν το σταυροδρόμι της Μεσογείου, όλοι ήθελαν να την κατακτήσουν. Εκείνες τις εποχές με το μαχαίρι υπερασπιζόσουν τον εαυτό σου. Κατόρθωσαν, λοιπόν, να φτιάξουν μια τεχνική και μια κατεργασία στα μαχαίρια που τα έκανε να ξεχωρίζουν απ' όλα, γιατί ήταν κοφτερά και ανθεκτικά. Έτσι έγιναν πιο ξακουστά τα μαχαίρια της Κρήτης. Ποιοί αγοράζουν σήμερα μαχαίρια οι Κρητικοί ή οι τουρίστες; Όλοι! Δεν υπάρχει οικογένεια στη Κρήτη που να μην έχει έστω ένα μικρό διακοσμητικό μαχαίρι. Υπάρχουν και πολλοί που το χρησιμοποιούν για δουλειά και αυτό γιατί ξέρουν πως το κρητικό μαχαίρι είναι 2 με 3 φορές πιο ανθεκτικό από του εμπορίου και είναι πολύ κοφτερό, οπότε το χρησιμοποιούν για το φαγητό. Τι καταλαβαίνεις για κάποιον από το μαχαίρι που θα διαλέξει; Αυτός που ξέρει να διαλέγει δεν βλέπει ένα μαχαίρι, βλέπει λίγο πιο πέρα. Την δουλειά που έχει επάνω του ένα μαχαίρι και το θαυμάζει. Αυτός που θέλει ένα αναμνηστικό μπαίνει στο μαγαζί και διαλέγει ό,τι βρει μπροστά του! Οι άνθρωποι που το ’χουν μεράκι ή που είναι συλλέκτες, ξεχωρίζουν αμέσως.

Έχει τύχει να μάθετε πως έγινε έγκλημα πάθους με μαχαίρι που έχετε φτιάξει εσείς; Ναι, πολλές φορές. Είχε τύχει και στον πατέρα μου και το ’χω δει και σε φωτογραφία. Πολλές φορές που δείχνουν σε φωτογραφία πάνω σε πάγκους της αστυνομίας τα στοιχεία ενός εγκλήματος, έχω δει στον πάγκο το μαχαίρι μου. Να ξέρεις πως ο κάθε τεχνίτης ξεχωρίζει το μαχαίρι του ανάμεσα σε 1000 μαχαίρια. Γιατί το κάθε μαχαίρι του είναι παιδί του. Πολλές φορές μου λέει κάποιος ποιο είναι το καλύτερό σου μαχαίρι και του λέω πόσα κοπέλια έχεις; Ποιο είναι το καλύτερό σου κοπέλι; Γενικά πώς συνδέεται το κρητικό μαχαίρι με τα ερωτικά εγκλήματα; Αυτό είναι μια παλιά ιστορία. Το κρητικό μαχαίρι δεν ήταν μόνο για πόλεμο αλλά και για άμυνα και για ένδειξη φιλίας και εκτίμησης, ήταν ένα σύμβολο. Φαντάσου παλιά ο αρραβωνιαστικός έδινε στη κοπελιά ένα μαχαίρι, που το ’βαζε στον κόρφο της και υπερασπιζόταν μ' αυτό την τιμή της, αν κάποιος πήγαινε να την πειράξει. Οι μαντινάδες που γράφονται πάνω στα μαχαίρια είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών; Όχι, οι μαντινάδες γράφονται στα μαχαίρια από όταν βγήκαν. Ο καθένας ήθελε το μαχαίρι του να γράφει πάνω κάτι απ' την ψυχή του. Ακόμα και όταν έκαναν δώρο ένα μαχαίρι, έγραφαν πάνω μια μαντινάδα που να εκφράζει την σχέση των δύο ανθρώπων. Σε ένα φίλο μπορεί η μαντινάδα να έλεγε «ποτέ δεν έκανα εχθρό / και όμως μαχαίρι πιάνω / σε φίλο που ’χω πιστικό / δώρο να του το κάνω» και αν ήτανε δώρο προς την αγαπημένη κάποιου, μπορεί να έλεγε «το ’να μου χέρι στη φωτιά / και τ’ άλλο στο μαχαίρι / ή θα καώ ή θα κοπώ / ή θα σε κάνω ταίρι». Τι σχέση έχει το μαχαίρι με το όπλο; Από τότε που βγήκαν οι σφαίρες, ψεύτισαν οι άντρες. Το μαχαίρι είναι τέχνη και εργαλείο. Έχει μεγάλη ιστορία και καλό θα ήταν να μας στήριζαν εμάς τους τεχνίτες, γιατί θα χαθούμε στο χρόνο και θα μείνουμε σαν ανάμνηση.

Κρητικό μαχαίρι

4

Υπερασπιστής ερωτικής τιμής. διάσημα μαχαίρια του σινεμά

Rambo

O Σταλόνε ως Ράμπο με το μαχαίρι επιβίωσης που έγινε θρύλος. Το σχεδίασε ο Jimmy Lile. Ίσως είναι το πιο διάσημο μαχαίρι στον κινηματογράφο.

Kick-Ass

Το αγαπημένο αξεσουάρ της Hit-Girl δεν είναι το κραγιόν αλλά ένας σουγιάς Βenchmade 42, 116 γραμμαρίων.

Cobra

Ο Σιλβέστερ Σταλόνε παράγγειλε για τις ανάγκες του ρόλου να του φτιάξουν ένα ειδικό μαχαίρι που το ονόμασε – τι άλλο;- κόμπρα!

Psycho

Το μαχαίρι της περιβόητης σκηνής του ντους που τρόμαξε γενιές, γενεών δεν ήταν παρά ένα απλό μαγειρικό σκεύος.

OUGH! 7

Φωτο: Manteau Stam.

Cocktails DIY!

To OUGH! σας βοηθά να φτιάξετε μοναδικά cocktails στο σπίτι

Negroni

Υλικά 1 1/2 μεζούρα Greenall's Gin 1 1/2 μεζούρα Carpano Classico Vermouth 1 1/2 μεζούρα Campari

Διαδικασία Ανακατεύετε όλα τα υλικά σ' ένα χαμηλό ποτήρι με πάγο. Γαρνίρετε με μια φλούδα πορτοκάλι.

Greenall’s Gin Παράγεται σε ένα από τα παλαιότερα αποστακτήρια της Αγγλίας με το ίδιο ουδέτερο οινόπνευμα, αγνό νερό και χάλκινους άμβυκες από το 1761. Είναι ένα αυθεντικό London Dry Gin, αφού για την παραγωγή του ακολουθούνται όλοι οι κανόνες. Αποστάζεται σε παραδοσιακούς άμβυκες, χρησιμοποιούνται 100% φυσικά βότανα και μπαχαρικά, τα οποία απελευθερώνουν τα αρώματά τους κατά τη διάρκεια της απόσταξης, χωρίς την προσθήκη τεχνιτών αρωμάτων μετά από αυτήν. Τα βασικά συστατικά ενός Gin είναι συνήθως η Άρκευθος (juniper), ο Κορίανδρος, η Ρίζα Αγγελικής και η Φλούδα λεμονιού. Το Greenall’s είναι εμπλουτισμένο με ένα μείγμα από Γλυκόριζα, Ρίζα Ιριδος, Πικραμύγδαλο και φλούδα κασσίας, που του δίνουν νότες ξύλου και εσπεριδοειδών στη μύτη και γήινους τόνους μπαχαρικών στο στόμα. Το Greenall’s είναι ένα καθημερινό Gin, ιδανικό για το αγαπημένο σας Dry Martini, όπως εσείς το φτιάχνετε.

8 OUGH!

Το sex shop ΑΜΟΡ της οδού Καλλιρόης προσφέρει σεξουαλικά βοηθήματα εδώ και δέκα χρόνια. Ψάξαμε τα ράφια του, ανοίξαμε συσκευασίες, αγγίξαμε πράγματα που ίσως θα ταν καλύτερο να μην είχαμε αγγίξει και ρωτήσαμε τον κ. Αντρέα, ιδιοκτήτη του, για την κίνηση στο εμπόριο της σεξουαλικής ικανοποίησης.

Το sex shop της γειτονιάς Διονύσης Ανεμογιάννης | Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης

«Ο κόσμος είναι καχύποπτος, ακούει sex shop και φαντάζεται ότι πουλάμε γυναίκες, φτιάχνει με το μυαλό του όργια», εξηγεί σε μια φράση ο κ. Αντρέας, τι είναι αυτό που σπρώχνει τα sex shop στο περιθώριο, τα καθιστά ένοχη απόλαυση. Πρωταθλητής σκακιστής στο επάγγελμα και εκδότης σκακιστικού περιοδικού, πριν αποφασίσει να τα παρατήσει όλα και να αναλάβει το ΑΜΟΡ, ο Ανδρέας παραδέχεται ότι δεν χρειάζεται πολυεπίπεδη σκέψη ή στρατηγική για να λειτουργήσεις ένα sex shop, «διακριτικότητα θέλει. Να κάνεις τον άλλο να νοιώσει άνετα. Αν ρωτήσεις κάποιον τι ψάχνει, μπορεί να το θεωρήσει αδιακρισία, να κάνει μεταβολή και να φύγει. Ειδάλλως, μπορεί να αρχίσει να σου δικαιολογείται, να λέει ότι ψωνίζει για τη γυναίκα του κλπ. Εγώ τα ξεκόβω αυτά εξ αρχής, εξηγώ ότι δεν με ενδιαφέρει και δεν χρειάζεται να απολογείται». Το ΑΜΟΡ είναι «κρυμμένο» στον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας στην οδό Καλλιρόης, χωρίς ταμπέλα απ’ έξω ή βιτρίνα. Ίσως γι’ αυτό και να το προτιμούν οι γυναίκες, οι οποίες παραδοσιακά διστάζουν να επισκέπτονται sex shop. Δύσκολα καταλαβαίνει κανείς ότι πας σε sex shop όταν μπαίνεις στην είσοδο μιας οικογενειακής πολυκατοικίας. Αυτός ήταν και ο λόγος που πολλές φορές συγκρούστηκε με τους ενοίκους της. Κυρίως, εκείνους που είχαν αγοράσει πράγματα από το κατάστημά του. « Ίσως ήταν αντανακλαστικό τους επειδή ένοιωθαν εκτεθειμένοι ή ένοχοι για κάτι. Δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τα κόμπλεξ του ο Έλληνας. Τα τελευταία χρόνια, με τις τηλεοπτικές εκπομπές για το σεξ, κάτι έχει βελτιωθεί, όμως ακόμη ο κόσμος διστάζει. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που μπαίνουν και σού πιάνουν κουβέντα και σού λένε αστεία». Η κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά τις πωλήσεις του καταστήματος. Κυρίως έχουν στρέψει τον κόσμο σε πιο φτηνές λύσεις. Το best seller του καταστήματος, τα dildo, είναι ενδεικτικά της στροφής του κόσμου. «Παλιά ο κόσμος έπαιρνε ομοιώματα με δόνηση από υποαλλεργικό καουτσούκ και δεν δίσταζαν να δώσουν 300 ευρώ. Τώρα προτιμούν φτηνότερα υλικά που δεν βολεύουν τόσο». Στο κατάστημα του κ. Αντρέα μπορεί κανείς να βρει από ολοκαίνουρια κομμάτια εντυπωσιακού design, μέχρι απούλητα φετιχιστικά αντικείμενα δέκα ετών αλλά και μουσειακά –πλέον- βοηθήματα, όπως τον πρώτο κοκκάλινο δονητή.

edible panties Φτιάξε εσώρουχο από καραμέλες http://www.youtube.com/watch?v=-M0PJ_mTtRU&feature=share&list=PL86C44782AB6297A5

Το ough! έφτιαξε μια λίστα με τα πιο αξιοπερίεργα αντικείμενα που συνάντησε.

Κοκκάλινος δονητής. Ήταν από τους πρώτους που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα, τον έβρισκες στα περίπτερα.

Nipple Sucker για τις γυναίκες.

Auto suck, μηχάνημα που παίρνει πίπες και διαθέτει φορτιστή αυτοκινήτου. Τριαντάφυλλα – στριγκάκια. Κόκκινα ή λευκά τριαντάφυλλα, των οποίων το μπουμπούκι ξετυλίγεται σε εσώρουχο. Ιδανικό για όσους αργούν στο ραντεβού τους.

Foot Job. Δονούμενο ομοίωμα αντρικού ποδιού (απούλητο εδώ και δέκα χρόνια) Nature Skin (vibrating) Shell. ‘Ερωτικό κοχύλι’ δέκα εκατοστών από μαλακά υποαλλεργικό υλικό που εφαρμόζει στα γυναικεία γεννητικά όργανα. Έχει ένδειξη try me, στην συσκευασία για να δοκιμάσεις την υφή του. Το κάναμε. Επιμηκυντής πέους. Πρόκειται για τρόμπα (κυριολεκτικά) που με μαλάξεις αιματώνει το αντρικό μόριο κάνοντάς το να δείχνει προσωρινά μεγαλύτερο. Πλαστικές κούκλες. Ξεκινούν από 20-30 ευρώ, όταν πρόκειται για απλό πλαστικό και φτάνουν τα 300 ευρώ. Η ακριβή κούκλα είναι τόσο ρεαλιστική που μπορείς να την παντρευτείς.

Anal pearls. Χρωματιστές μπάλες από μαλακό υποαλλεργικό προϊόν για πρωκτική χρήση. Τσόντες. Όπως παραδέχεται ο κ. Αντρέας «μεγαλύτερη ζήτηση έχουν εκείνες με τραβεστί». Αυτές όμως που μας συγκίνησαν περισσότερο ήταν οι γερμανικές σκληρές φετιχιστικές τσόντες της Edition Inside, όπως το Klepperfetish mit Barbara, στο οποίο οι ήρωες περιπλανώνται σε βροχερά δάση φορώντας σκουρόχρωμα αδιάβροχα, μαύρα γυαλιά και αντιασφυξιογόνες μάσκες. «Αυτές με φοβίζουν πολύ. Θα θελα να φύγουν να μην τις έχω άλλο στο ράφι, όμως δεν τις αγοράζει κανείς».

Τα υλικά που χρειάζεσαι είναι αυτά της εικόνας. (Δες προσεκτικά).

OUGH! 9

Φιλίππα Δημητριάδη | Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης

Beard Appreciation Society Share The LoveSpread The Beard Ο Κάπα και ο Πι είναι οι ιδρυτές μιας facebookικής κοινότητας, που φτιάχτηκε για ενώσει τους ανθρώπους που αγαπούν τα μούσια. Γενειοφόροι, φυσικά, και ίδιοι, μίλησαν για τα facial hair που έχουν γίνει σύμβολο σεξ, σοφίας και ήθους.

BAS: www.facebook.com/groups/223540297703299/ MAG: www.facebook.com/groups/273014429402013/

Πώς ξεκίνησε η ιδέα του BAS; Πι: Είχαμε την άποψη γενικά ότι ένας άντρας για να ‘ναι άντρας σωστός πρέπει να έχει μούσια. Ο άντρας ακόμα και να ‘ναι άσχημος, είναι πιο ωραίος όταν έχει γένια. Γενικότερα, τρίχες στη μούρη. Εγώ, ας πούμε, σαν άσχημος, ο μόνος τρόπος να καλύψω τις ατέλειές μου ήταν να αφήσω γένια. Κάπα: Εγώ που ‘μαι πιο ωραίος έχω μουστάκι! Πι: Οπότε αποφάσισα να κάνω ένα γκρουπ σαν fan page για όλους όσοι εκτιμούν τα μούσια και κατά βάσει για όσες γυναίκες τα εκτιμούν, έτσι ώστε να τις έχουμε όλες συγκεντρωμένες εκεί. Να έχουμε το σωστό target group για να χτυπάμε τα σωστά γκομενάκια. Ήταν ύπουλο το σχέδιο. Δώστε μου ένα top 3 των καλύτερων ελληνικών και ξένων γενειάδων από το Hall of Fame που διαθέτει το group. Πι: Από Έλληνες: Τζίμης Πανούσης, Ζακ Γαλιφιανάκης –τον βάζω στους Έλληνες γιατί έχει ελληνική ψυχή– και Άρης Βελουχιώτης. Ξένοι: ο Rasputin, Billy Gibbons και Obi - Wan Kenobi. Κάπα: Συμφωνώ για τους Έλληνες. Από ξένους, Jesus Christ, Chuck Norris, γιατί μετά τον Chuck το μούσι έχει ανέβει στην εκτίμηση των ανθρώπων και Gandalf. Η μουσική σκηνή είναι γεμάτοι γαμάτους μουσάτους άντρες. Ποιες μπάντες αντιπροσωπεύουν το BAS; Πι: Οι Hidden In The Basement, από τη Λάρισα, οι Beards, από την Αυστραλία, που έχουν πει την μεγαλύτερη αλήθεια που έχει ειπωθεί ποτέ: «Αν ο πατέρας σου δεν έχει μούσια, τότε έχεις δύο μανάδες!», οι Clutch, οι ZZ top. Γιατί στις γυναίκες αρέσουν τα μούσια; Κάπα: Για πάρα πολλούς λόγους. Αρχικά είναι όμορφα να τα πιάνεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο για μια γυναίκα θεωρώ, μετά το αχαλίνωτο σεξ, από το να μπορεί ν’ ακουμπήσει ένα μούσι. Είναι σαν μια κουβέρτα μαλακιά που τη ζεσταίνει. Πι: Να σου πω κάτι γενικότερα για τη φιλοσοφία της γενειάδας; Είναι ένας γενικότερος κανόνας το να μην πηγαίνεις κόντρα στη φύση σου. Το να ξυρίζεσαι είναι σα να πηγαίνεις κόντρα στη φύση σου, γιατί ο άνθρωπος βγάζει τρίχες. Ο άντρας! Ποιο είναι το σωστό grooming μιας γενειάδας; Κάπα: Θα πω ένα μικρό tip, έτσι από την εποχή που έφερα μούσια. Λίγο conditioner για να μη σε τρώει. Τα γένια 3 ημερών, θεωρούνται μούσια; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο δαπίτικο μούσι, το περιποιημένο που κάνει χρουτσου χρούτσου, των 3 ημερών, γνωστό και ως «κυπριακό» και το true μούσι. Είναι ωστόσο μια καλή αρχή, μπορεί να το ξυρίσεις κάπως διαφορετικά και να γίνει κάτι ενδιαφέρον. Αν μια δουλειά απαιτούσε να είστε ξυρισμένοι, θα την απορρίπτατε; Πι: Την προηγούμενη μέρα! Ακόμα και στο στρατό το μουστάκι επιτρέπεται. Αυτό λέει πολλά. Κάπα: Θα την απέρριπτα επιτόπου, δεν υπάρχει περίπτωση!

Πρώτα κάνε το πατρόν, σκιτσάροντας το εσώρουχο σε χαρτί.

Πάρε καραμέλες γάλακτος και ζέστανέ τες ελαφρά στο φούρνο μικροκυμάτων.

Πλάσε τις καραμέλες σε ένα φύλλο και κόψε στο σχήμα του string.

Κόψε κι άλλο κομμάτι και ένωσέ τα. Μετά στόλισε το βρακί.

Έτοιμο. Καλή όρεξη!

«Η ανάσα του άρχισε να βγαίνει όλο και πιο βαριά, καθώς το φιλί συνεχιζόταν. Γλίστρησε το χέρι του προς το στήθος για να χαϊδέψει αυτό που λαχταρούσε εδώ και εβδομάδες. Εκείνη στράφηκε λίγο σαν να ήθελε να τον αφήσει να τη χαιδέψει καλύτερα. Ο αντίχειράς του ανακάλυψε τη θηλή της κάτω από το βρεγμένο στηθόδεσμο. Η Τσέρι βόγκηξε ελαφρά και βύθισε τα δάκτυλά της στα μαλλιά του. Ο πόθος του άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο δυνατός και γλίστρησε τα χείλη του στο λαιμό της, φιλώντας τη με πάθος.» (Νύφη στα τυφλά, Lori Herter, σελ 90)

«Αγκάλιασε τους γοφούς της με τις παλάμες του και την έφερε κοντά του, έτσο ώστε το κέντρο της ηδονής της να έρθει πάνω ακριβώς από τον ερεθισμένο ανδρισμό του. Ύστερα τη χάιδεψε εκεί απαλά κι εκείνη ζαλισμένη έγειρε μπροστά κι αρπάχτηκε από τους ώμους του με τέτοια δύναμη, που τα δάκτυλά της χώθηκαν στο δέρμα του» (Μαγική νύχτα, Elda Minger, σελ 85-86)

Τράβηξε το στόμα του από το δικό της κι εκείνη τον κοίταξε με βλέμμα γεμάτο πόνο. «Παλιάνθρωπε», φώναξε, ενώ ήταν ακόμη κολλημένη πάνω του. «Γιατί δεν μπορείς να με αφήσεις στην ησυχία μου;». «Γιατί δεν θέλεις να σ’ αφήσω», της απάντησε βραχνά και την ξαναφίλησε μέχρι που την ένοιωσε να τρέμει ολόκληρη. Αλλά ούτε ο ίδιος είχε μείνει ατάραχος από κείνο το φλογερό σμίξιμο των χειλιών τους. «Πρέπει να σταματήσουμε», βόγκηξε εκείνη, όταν το φιλί άρχισε να γίνεται πιο τολμηρό, με κίνδυνο να τους παρασύρει σε ανεπίτρεπτα όρια. [Μια αξέχαστη γυναίκα, σελ. 149, Miranda Lee, Χρυσά Άρλεκιν]

Εννιά χιλιάδες τίτλοι και κάτι για να ξεχνιέσαι Η Αυστραλή Miranda Lee γράφει ρομαντική (ή αυτό που ονομάζεται «γυναικεία» λογοτεχνία) πάνω από τριάντα χρόνια. Στην πραγματική της ζωή που μοιάζει λες και βγήκε από τις αισθηματικές ιστορίες της, ο άντρας της παράτησε την δουλειά του για να μάθει να σιγυρίζει και να μαγειρεύει για να στηρίξει την συγγραφική της ιδιότητα. Μαρία Παππά

Η Miranda με μια τεράστια βιβλιογραφία στο ενεργητικό της, ανήκει στις εκατοντάδες αγγλόφωνες συγγραφείς του είδους. Οι περισσότερες από αυτές παραμένουν ανώνυμες για τους μη φανατικούς, και το Άρλεκιν έχει γίνει πλέον συνώνυμος όρος με την ερωτική και ρομαντική λογοτεχνία. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Με ψευδώνυμα, όμως, μετέφραζαν και έγραφαν «άρλεκιν» πολλοί γνωστοί Έλληνες συγγραφείς. Η πιο διάσημη «κακιά» του ελληνικού κινηματογράφου, η Τασσώ Καββαδία, έκανε για πολλά χρόνια από τις πιο προσεγμένες μεταφράσεις του είδους. Όταν η κόρη της, που ήταν ψυχο-

λόγος στη Νέα Υόρκη τής είπε ότι πολλοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα συνηθίζουν να διαβάζουν τα ανάλαφρα Άρλεκιν για θεραπευτικούς σκοπούς, το ξεπέρασε και άρχιζε να βάζει κανονικά το όνομά της. Τα «ελληνικά» Άρλεκιν πρωτοκυκλοφόρησαν τον Ιούνιο του 1979, «όταν τρεις νέοι εκδότες θέλησαν να φέρουν και στη χώρα μας την αφρόκρεμα του αισθηματικού μυθιστορήματος», όπως μας εξηγεί η Μαρίνα Κουλουμούνδρα, διεύθυντρια εκδόσεων της Χαρλένικ Ελλάς. «Προχώρησαν σε μια κοινοπραξία με την καναδική Harlequin Enterprises, την

ηγετική δύναμη στο χώρο της γυναικείας λογοτεχνίας, η οποία δραστηριοποιείται σε πάνω από εκατό χώρες σε έξι ηπείρους, ακόμα και στη Ρωσία και στην Κίνα, και έτσι γεννήθηκε η Χαρλένικ Ελλάς».

πωλήσεις τους έφτασαν στα δύο εκατομμύρια αντίτυπα το χρόνο. Είναι μάλλον δύσκολο να βρεις γυναίκα που τη δεκαετία του ’80 και του ’90 να μη διάβασε, έστω και περιστασιακά στη ζωή της, Άρλεκιν.

Είναι γυναικεία ή ερωτική λογοτεχνία; Είναι γυναικεία λογοτεχνία, αλλά το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Κάθε ιστορία έχει το δικό της τόνο. Υπάρχουν Άρλεκιν όπου κυριαρχεί ο ρομαντισμός και Άρλεκιν όπου ο ερωτισμός, το σεξ, έχουν πιο πρωτεύοντα ρόλο. Θα μπορούσαμε να πούμε, πάντως, ότι τα Άρλεκιν εξέδωσαν ερωτική λογοτεχνία για γυναίκες πολύ πριν το είδος πάρει τις σημερινές του αποχρώσεις και διαστάσεις.

Πόσο σοκαριστικό ήταν το Άρλεκιν του 1979; Ελάχιστα ή και καθόλου. Οι ήρωες δεν προχωρούσαν «επί σκηνής» πέρα από μερικά καυτά φιλιά, και η ολοκλήρωση της ερωτικής σχέσης ακολουθούσε μετά το τέλος του βιβλίου, αφότου συνήθως είχε προηγηθεί γάμος. Βέβαια, στην ατμόσφαιρα υπήρχε πάντα μια διάχυτη ερωτική ένταση, που αυξανόταν όσο εξελισσόταν η ιστορία. Ίσως αυτό, με τα μέτρα της τότε εποχής, να έδινε στο Άρλεκιν την αίσθηση του «ημιαπαγορευμένου», κάτι που δε θα διάβαζες με άνεση μπροστά στην αυστηρή μαμά σου –παρ’ όλο που ίσως κι εκείνη να το είχε διαβάσει κρυφά πριν από σένα.

Σε ποιες ηλικίες απευθύνονται; Από την εφηβεία και μετά. Σε όλες τις γυναίκες. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κοινού την εποχή που κυκλοφόρησαν; Το πρώτο Άρλεκιν πούλησε 35.000 αντίτυπα μέσα στην πρώτη κιόλας εβδομάδα της κυκλοφορίας του –ένα νούμερο αστρονομικό για τα τότε δεδομένα. Σε λίγο καιρό οι

Ποιος είναι ο πιο δημοφιλής τίτλος; Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις μεμονωμένους τίτλους Άρλεκιν. Μπορούμε, ωστόσο, να μιλήσουμε για αγαπημένες συγγραφείς και

OUGH! 11

«Ο μαρκήσιος έβγαλε απότομα το νυχτικό της Αριάνα, γλίστρησε τα χέρια του στο στήθος της και φίλησε τις ροζ θηλές της, κάνοντας την Αριάνα να τρέμει από ερωτική ικανοποίηση. Η Τζένιφερ άρχισε να φλογίζεται,παρ’ότι ήταν ντυμένη πολύ ελαφρά. Όταν τα δάκτυλα του μαρκήσιου γλίστρησαν στο σώμα της Αριάνα, για να χαιδέψει το κέντρο της θηλυκότητάς της, η Τζένιφερ έκλεισε απότομα το βιβλίο και το άφησε στην άκρη. Δεν μπορούσε να διαβάσει περισσότερο εκείνη τη στιγμή, ενώ ο Τσαρλς γυμναζόταν μπροστά της και οι θεατές τους παρακολουθούσαν με άγρυπνο βλέμμα.» (Το ζευγάρι της βιτρίνας, Lori Herter, σελ 97-98)

«Οι σπασμοί της ηδονής τους κυρίευσαν ταυτόχρονα και φώναξαν ο ένας το όνομα του άλλου. Ο Νικ προσπάθησε να μείνει ακίνητος, αλλά το κορμί του δεν τον υπάκουσε. Τρέμοντας ολόκληρος, αφέθηκε στα βίαια κύματα της έκστασης, προφέροντας το όνομά της με ραγισμένη φωνή. Η Τάμπι πάσχιζε να ξαναβρεί την αναπνοή της, κρατώντας τον σφιχτά πάνω της, ρουφώντας άπληστα με όλες του τις αισθήσεις τη ζεστασιά του δυνατού, μουσκεμένου από έρωτα κορμιού.» (Ένας αμετανόητος εργένης, Diana Palmer, σελ 153)

Και δύο χιλιάδες τίτλοι μιας συλλέκτριας

Η Ελευθερία διαβάζει και συλλέγει άρλεκιν εδώ και δύο περίπου δεκαετίες. «Τα Άρλεκιν είναι μια φάση της ζωής μου που την πέρασα στην εφηβεία μου και έχει λήξει εδώ και μια δεκαετία. Ξεκίνησα να διαβάζω από 10-11 χρονών. Πριν τα Άρλεκιν, υπήρχαν τα Βίπερ Νόρα. Τα βρήκα σε σπίτια συγγενών, το καλοκαίρι. Με ξεκούραζε πολύ ως διάβασμα και σε περιόδους που είχαν πίεση. Όλες μου τις εξετάσεις, από το απλό διαγώνισμα του σχολείου μέχρι εξεταστικές πανεπιστημίου, τις έβγαζα με Άρλεκιν. Έλεγα στον εαυτό μου, «θα διαβάσεις δέκα σελίδες συνταγματικό δίκαιο και μόλις τελειώσεις δέκα σελίδες, θα διαβάσεις μια σελίδα Άρλεκιν». Ήταν μια πολύ διασκεδαστική ανάγνωση, το ευχάριστο διάλειμμα. Δεν ξέρω πόσα έχω διαβάσει. Χιλιάδες. Είναι σαν να διαβάζεις παραμύθια για ανηλίκους. Είναι μια ιστορία εντελώς φανταστική, σαν να βλέπεις των Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ή μια ελληνική ταινία που τελειώνει ευχάριστα επειδή έχει μια πατέντα. Το τέλος είναι πάντα καλό. Πάντοτε παντρεύονται, πάντοτε ευτυχούν και λύνονται οι παρεξηγήσεις. Είναι ένα είδος λογοτεχνίας το οποίο εκπροσωπούσε την εποχή του, αλλά, από την άλλη, πάντα ήταν και 2-3 βήματα πίσω. Δεν ήταν πρωτοπορία. Το άρλεκιν που κυκλοφορούσε την δεκαετία του ’70 δεν θα σου μιλούσε για την σεξουαλική απελευθέρωση. Κατά κάποιο τρόπο απευθύνεται σε ένα συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, στις μάζες, σε ένα γυναικείο κοινό ευρύτατης ηλικιακής γκάμας. Έχω δει γυναίκες 50 και 60 χρονών να διαβάζουν Άρλεκιν. Μέσα σε λίγες σελίδες πρέπει να παρουσιάσεις μια σχηματική ιστορία που έχει να κάνει μόνο με το ζευγάρι. Ζευγάρι συναντιέται, ζευγάρι παρεξηγιέται, ζευγάρι συμφιλιώνεται, ζευγάρι παντρεύεται. Ο άντρας είναι η εξέλιξη του πρίγκιπα του παραμυθιού. Πρέπει να είναι απαραίτητα όμορφος και πλούσιος, τα άλλα συζητιούνται. Μπορεί να μην έχει πάντοτε καλή συμπεριφορά επειδή κουβαλάει κάποια συμπλέγματα, που όμως τα ξεπερνάει, αλλά πλούσιος πρέπει να είναι σίγουρα, επειδή η φτώχια δεν εμπνέει για παραμύθι και όμορφος, επειδή πρέπει να σε εμπνέει για την ερωτική διάθεση. Οπότε, αυτά είναι απαράβατοι κανόνες σε όλα τα Άρλεκιν, σε όλες τις εποχές. Από τη δεκαετία του ‘80 έφυγαν λίγο από την μεγάλη ηλικιακή διαφορά μεταξύ του ζευγαριού, μάλλον είχε να κάνει με την γυναίκα που αρχίζει πια να εδραιώνεται στην αγορά εργασίας και μπορεί να γίνει δικηγορίνα, χρηματίστρια, γιατρός, οπότε πια δεν παίζει η ερωτική ιστορία είμαι μικρή και αθώα και έρχεται ο μεγαλύτερος πλούσιος και βιώνω τον έρωτα. Το ερωτικό παιχνίδι εξισώνεται. Σήμερα με ενδιαφέρει περισσότερο σαν κοινωνιολογικό φαινόμενο. Κάποια στιγμή έκαναν διαχωρισμούς στις σειρές, υπήρχαν κλασικά Άρλεκιν ή Άρλεκιν desire πού ήταν πιο τολμηρά, αλλά το Άρλεκιν πιστεύω δεν πέρασε ποτέ τα όρια της πορνογραφίας. Βέβαια, τα καινούργια δεν ξέρω πώς είναι. Θα με παραξένευε αν το έκανε. Εξακολουθεί να είναι ένας κορμός πιο συντηρητικός, πιο μαζικός. Παλιότερα ήταν πιο καλογραμμένα. Έβρισκες κάποιες ιστορίες που δεν ήταν Ντοστογιέφσκι, ούτε Καζαντζάκης, ήταν όμως τίμιες στο είδος τους. Είχαν μια στοιχειώδη πλοκή, ό,τι πλοκή μπορείς να έχεις μέσα σε 200 σελίδες μικροφορμάτ. Στο Πάολα της Ιζαμπέλ Αλιέντε που είναι αυτοβιογραφικό, έγραφε ότι στα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε τη δημοσιογραφία για να συμπληρώνει το εισόδημα μετέφραζε κι εκείνη αλλά κάποια στιγμή τη διώξανε, επειδή ξεκίνησε να κάνει παρεμβάσεις στην ιστορία. Εκεί που η ηρωίδα θα έπρεπε να παντρευτεί τον όμορφο πλούσιο στο νησί του στην Καραϊβική, τον παρατούσε και πήγαινε στο Peace Corps. Έχει περάσει πολύς κόσμος από αυτή τη βιομηχανία επειδή ακριβώς είναι βιομηχανία. Στο εξωτερικό είναι ακόμη ένας χώρος που κατά κύριο λόγο οι συγγραφείς είναι Αμερικανίδες, Αγγλίδες και Καναδέζες. Από τη δεκαετία του '30 έως το '50 εκδίδονταν ιστορίες τέτοιου στυλ σε γυναικεία περιοδικά όπως Μπουκέτο, Θησαυρός, Ρομάντζο. Κατά μία έννοια άρλεκιν έγραφε και η Ιωάννα Μπουκουβάλα Αναγνώστου που είναι πιο γνωστή.

αγαπημένη θεματολογία. Στις πιο δημοφιλείς συγγραφείς συγκαταλέγονται η Penny Jordan, η Emma Darcy, η Sandra Marton, η Kat Martin, η Alexandra Sellers, η Kasey Michaels και η Carole Mortimer. Πολύ ψηλά στις προτιμήσεις των αναγνωστριών βρίσκονται τα ιστορικά Άρλεκιν. Πιθανότατα γιατί οι άψογα τεκμηριωμένες ιστορικές λεπτομέρειες κάνουν την ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα και πλούσια, ενώ υπάρχει επίσης συχνά το στοιχείο της περιπέτειας και του μυστηρίου, το οποίο επίσης αρέσει πολύ. Τέλος, σ’ εκείνες τις ιστορικές περιόδους, ο έρωτας ήταν κάτι απαγορευμένο, κι αυτό δεν παύει ποτέ να είναι ελκυστικό. Πολύ μεγάλη απήχηση έχουν επίσης οι μίνι σειρές, που καταπιάνονται π.χ. με τις τύχες όλων των μελών μιας οικογένειας –κι αυτό πάλι επειδή η πλοκή και η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι πιο σύνθετες σε τέτοιες περιπτώσεις. Και βέβαια, οι κοσμοπολίτικοι προορισμοί, και οι εξωτικοί ήρωες, όπως οι σεΐχηδες, κρατούν πάντα τα σκήπτρα, καθώς στο Άρλεκιν αναζητά κανείς τη φυγή από την καθημερινότητα, το όνειρο.

Διαβάζουν οι άντρες Άρλεκιν; Μάλλον σπάνια. Ίσως τις ώρες που οι γυναίκες τους βλέπουν ποδόσφαιρο! Πάντως, έχει συμβεί κατά καιρούς να γνωρίσουμε ένα δυο άντρες αναγνώστες μας. Ίσως πάλι κάποιοι από τους συνδρομητές που έχουμε, και απ’ ό,τι λένε παίρνουν τα βιβλία για τη σύζυγό τους ή τη μαμά τους, να μην είναι απόλυτα ειλικρινείς. Σε κάθε περίπτωση, δε θα έβλαπτε κάποιους άντρες να διάβαζαν μερικά Άρλεκιν. Μπορεί να τους βοηθούσε να βελτιώσουν και το στυλ τους και τη στάση τους απέναντι στις γυναίκες. Έχουν πετύχει κατά την άποψη σας τα Άρλεκιν στην Ελλάδα; Είναι σαν να αναρωτιόμαστε αν έχει πετύχει η Coca Cola ή ο Αστερίξ. Τα Άρλεκιν δεν έχουν πετύχει απλώς, αποτελούν πλέον κομμάτι της pop κουλτούρας μας. Η κυριαρχία των σχετικών τίτλων στις λίστες των best seller εδώ και χρόνια το αποδεικνύει. Άλλωστε, όπως προκύπτει απ’ όλες τις έρευνες, οι γυναίκες είναι το πιο δυναμικό κομμάτι του αναγνωστικού κοινού, παρά την πιο επιβαρυμένη σε σύγκριση με τους

άντρες καθημερινότητά τους. Και απ’ ό,τι φαίνεται, υποστηρίζουν αυτού του τύπου τη θεματολογία. Έχετε ή είχατε ποτέ ειδικά ή περίεργα αιτήματα από αναγνώστριες; Κάποια κυρία, πριν χρόνια, μας τηλεφώνησε για να μας ρωτήσει αν γνωρίζαμε πώς λεγόταν (και βέβαια πώς θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του) το μοντέλο της φωτογραφίας σε κάποιο εξώφυλλό μας, που ομολογουμένως ήταν πολύ εντυπωσιακός άντρας. Κάποια άλλη είχε ανακαλύψει σ’ ένα βιβλίο μεγάλες ομοιότητες με τη δική της ιστορία αγάπης και ήθελε να έρθει σε επαφή με τη συγγραφέα. Και μια άλλη κυρία, επειδή τα Άρλεκιν περνούν από ιδιαιτέρως σχολαστική επιμέλεια και διόρθωση και σπάνια θα βρείτε λάθη στις σελίδες τους, μας ζήτησε να τη βοηθήσουμε να εξηγήσει στο γιο της με απλά λόγια το γραμματικό κανόνα του τελικού ν! Ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές ενός Άρλεκιν του 1979 με αυτό του 2013; Οι αλλαγές που επήλθαν και στην πραγματική ζωή. Οι πολύ νεαρές, άβγαλτες ηρωίδες

που εργάζονταν, αν εργάζονταν, κυρίως ως γραμματείς ή γκουβερνάντες, έδωσαν τη θέση τους σε χειραφετημένες γυναίκες, με απαιτητικές καριέρες, με προηγούμενες ερωτικές εμπειρίες και άποψη για τη ζωή. Το παιχνίδι των δύο φύλων γίνεται επί ίσοις όροις. Το σεξ δεν αποτελεί πλέον ταμπού, και συχνά περιγράφεται με τρόπο τολμηρό. Επίσης, οι ιστορίες δεν εστιάζουν μόνο στην ερωτική σχέση των ηρώων. Είναι πιο σύνθετες και πλούσιες και αντανακλούν τα προβλήματα και τις προκλήσεις της εποχής μας. Το μόνο στοιχείο που παραμένει αναλλοίωτο είναι ότι ο έρωτας πάντα θριαμβεύει και το ειδύλλιο έχει αίσιο τέλος. Όντως ξεχνιέσαι με ένα Άρλεκιν; Εγγυημένα! Το διάβασμα ενός Άρλεκιν είναι μια απολαυστική εμπειρία. Ξεχνιέσαι, ξεφεύγεις κι ονειρεύεσαι. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο σλόγκαν ήταν τόσο ισχυρό ώστε «έγραψε» για πάντα. Απλό και απολύτως ειλικρινές, περιέγραφε το Άρλεκιν ως αυτό ακριβώς που είναι: ένα εισιτήριο για το όνειρο, μια ευχάριστη φυγή, που πάντα έχουμε ανάγκη.

12 OUGH!

Περί έρωτος Ο Δημήτρης Βεργέτης είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Παγκόσμιας Ψυχαναλυτικής Εταιρίας, διευθυντής του περιοδικού αληthεια. Η συνέντευξη-ποταμός που ακολουθεί με σοκαριστικές πληροφορίες για τη φύση του έρωτα και τον τρόπο που τον αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι μέσα στους αιώνες ξεκίνησε στις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα και τελείωσε στις 3 το πρωί.

Ήταν πιο μεγάλος ο Πάτροκλος; Σαφώς ήταν πολύ μεγαλύτερος, ο Αχιλλέας ήταν νεαρούλης έφηβος.

M.Hulot

Υπάρχει κάποια στιγμή αμοιβαίου έρωτα, ή ο έρωτας είναι πάντα μονόπλευρος; Ο έρωτας ξεκινάει πάντα κατά τρόπο μονόπλευρο. Ο ένας εκ των δύο κεραυνοβολείται κατά κάποιον τρόπο, υφίσταται αυτή την ερωτική κεραυνοβόληση και καταλαμβάνεται από το ερωτικό πάθος, το οποίο το απευθύνει σε κάποιον και παραμένει όντως δεσμώτης μιας μοναχικής εμπειρίας, στο βαθμό που δεν υπάρχει ανταπόκριση. Άλλες φορές, επέρχεται αυτή η μεταφορική αντιμετάθεση των ρόλων και ο έρωτας

Φωτο: Christos Tzimas

Χρήστος και Κατερίνα Ο Χρήστος και η Κατερίνα είναι μαζί ένα χρονό. " Ήμασταν φίλοι πρώτα.Μια μέρα απλά ξύπνησα και τη βρήκα δίπλα μου στο κρεβάτι έτοιμη να κολλήσει τα χείλη της πάνω μου", είπε ο Χρήστος.

ότι βρίσκεται σε θέση και ρόλο ερωμένου. Είναι το αντικείμενο της ερωτικής σχέσης και στη συνέχεια, μετά το θάνατο του Πατρόκλου κατά κάποιο τρόπο αναλαμβάνει αυτός -μέσα σε μια συγκυρία αναμφίβολα ιδιόμορφη μια και ο παρτενέρ του είναι νεκρός- το ρόλο του εραστή απέναντι στο σύντροφό του.

καθίσταται αμοιβαίος, καθώς ο ερώμενος μεταμορφώνεται σε εραστή. Δεν λέει απλά και μόνο ένα ναι, δεν παρέχει απλά και μόνο μια συναίνεση. Αλλά, αντίθετα, μεταλλάσσονται οι ταυτίσεις του και οι υποκειμενικές συντεταγμένες του. Η μαρτυρία της λογοτεχνίας είναι ανεξάντλητη επί του θέματος. Το παράδειγμα που επικαλείται ο Λακάν, το μείζον παράδειγμα που αντλεί από την αρχαιοελληνική γραμματεία, είναι η σχέση του Αχιλλέα και του Πατρόκλου. Ο Αχιλλέας, αμούστακος νεαρός, είναι σαφές

Ποια η διαφορά έρωτα αγάπης και σεξ; Στην ουσία σεξ, καύλα, καψούρα όλα πάνε μαζί. Είναι λέξεις οι οποίες αναμφίβολα δεν κυκλοφορούν μόνες τους μέσα στην γλώσσα, αλλά υπάρχει μια ευρύτατη γκάμα, ένα σμήνος επινοημένων λέξεων, οι οποίες αναφέρονται στη σεξουαλικότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αγάπη είναι μια έννοια ανύπαρκτη στον αρχαϊκό κόσμο ως τέτοια, είναι μια εκχριστιανισμένη, αποσαρκωμένη και μαραγκιασμένη εκδοχή του έρωτα, τουλάχιστον έτσι έφτασε στους νεότερους χρόνους. Πιθανώς στις προγενέστερες κοινωνίες να υπήρχε όντως αυτό το συναίσθημα, αλλά ποια ήταν, ας πούμε, η συμβολική του στοιχείωση, πώς λειτουργούσε στις προσωπικές σχέσεις, με ποιες μορφές εκφραζόταν κ.τ.λ., έχουμε μάλλον μια αποσπασματική και θολή εικόνα. Αυτό που γνωρίζουμε για την αγάπη είναι ότι έχει προέλθει από την εκχριστιανισμένη ανασύνταξη της ερωτικής εμπειρίας που ήταν ταυτόχρονα και ένα είδος πτώχευσης

και λιμπιντικής αφυδάτωσης. Ο εκκλησιαστικός θεσμός ευνούχισε τον έρωτα, καθυπόταξε τη σεξουαλικότητα στην ανηδονική τελεολογία της αναπαραγωγής, εξόρισε την επιθυμία από το κρεβάτι και εξύψωσε την εγκράτεια σε θεάρεστο ιδεώδες. Είναι δεδομένο ότι στην χριστιανική, αγαπητική εκδοχή του, ο έρωτας ήταν ευνουχισμένος. Στην καλύτερη περίπτωση, συρρικνώνεται σε μια φιλεύσπλαχνη, αλτρουϊστική διαθεσιμότητα απέναντι στον πλησίον. Ο έρωτας προϋποθέτει ακριβώς μια εξορκιστική αποστασιοποίηση, ή μάλλον μια φοβική αποποίηση της σεξουαλικότητας που καταλήγει στην διφορούμενη ενοχοποίηση της σάρκας. Λέω διφορούμενη, γιατί οι πρακτικές ενοχοποίησης μπορούν να λειτουργήσουν και σαν ανομολόγητοι φορείς εντατικοποίησης του ερωτισμού, τον οποίο στιγματίζουν. Για την δεσπόζουσα χριστιανική δογματική, πάντως, υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην αγάπη και το σεξ, τη σεξουαλικότητα. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι ο Ωριγένης, ένας από τους επιφανείς στοχαστές της χριστιανικής δογματικής και πρωτεργάτης της αλληγορικής ερμηνείας των Γραφών, είχε θεωρήσει σκόπιμο, προκειμένου να κερδίσει την βασιλεία των ουρανών, να υιοθετήσει κατά γράμμα το χωρίο 19-12 από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο και να προσφέρει τα γεννητικά του όργανα στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Αλεξανδρείας όπου διέπρεπε με το κήρυγμά του, προκειμένου να αποκτήσει το περιπόθητο διαβατήριο εισόδου στον Παράδεισο. Δηλαδή στο Παράδεισο

OUGH! 13

μπαίνει κανείς παραδίδοντας στην είσοδο τα αχαμνά του στον Άγιο Πέτρο. Δεν μπαίνει κανείς στον Παράδεισο με όλες του τις αποσκευές. Ευτυχώς για τους πιστούς, η Εκκλησία δεν συνέστησε το παράδειγμά του. Αναμφίβολα, όμως, υπήρξε μια πτώχευση του ανθρώπινου έρωτα μέσα σε όλη την παράδοση της χριστιανικής διαχείρισης των σωμάτων. Το ερωτικό πάθος, όπως μας υπενθυμίζουν οι μυστικιστικοί έρωτες ορισμένων αγίων γυναικών, είχε ως μοναδικό σημείο επιτρεπτής αναφοράς την υπερβατική φιγούρα του Κυρίου ως εξιδανικευμένου μνηστήρα. Η διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και το σεξ είναι πιο περίπλοκη. Καταρχήν, υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά. Ο έρωτας ακόμη και στην κεραυνοβόλα έκλαμψή του, προϋποθέτει αυτό που Λακάν αποκαλούσε «la parole d’amour», το ερωτόλογο, την ερωτική φράση, μια ορισμένη κινητοποίηση της γλώσσας. Μάλιστα, ο έρωτας ήταν πάντα συνυφασμένος με μια ορισμένη ποιητική αναβάθμιση της εμπειρίας του κόσμου και όχι μόνο της φιγούρας του παρτενέρ. Η ερωτική σύμπλευση έχει ως εναρκτήρια προϋπόθεση μια ερωτική εξομολόγηση, μια κατάθεση του ερωτικού συναισθήματος μέσα στη γλώσσα. Ο έρωτας ερωτοτροπεί με τις λέξεις, εμφιλοχωρεί και ενσωματώνεται στα ερωτόλογα που επιστρατεύει για την εκφορά του. Υπάρχει, λοιπόν, μια βαθύτατη αλληλεγγύη ανάμεσα στον έρωτα και την ποιητική του λόγου, ενώ, αντίθετα, το σεξ είναι κάτι που μπορεί να πραγματοποιείται μέσα σε ατμόσφαιρα και καθεστώς κατανυ-

κτικής σιωπής, το πολύ πολύ να διακόπτεται από κάποια βογγητά, αλλά μέχρι εκεί. Δεν χρειάζεται να μιλάει κανείς. Παρότι και στο σεξ φυσικά παρεισφρέει η γλώσσα, πολλές φορές ερωτικοποιημένη, αλλά εκεί οι λέξεις και τα σημαίνοντα που παρεισφρέουν στη σεξουαλική δραστηριότητα, είναι σαφώς εμποτισμένα με λίμπιντο, στάζουν λίμπιντο κατά κάποιον τρόπο. Είναι διεγέρτες, καταλύτες και αυτή η ερωτικοποίηση, η σεξουαλικοποίηση μάλλον της γλώσσας, ποσώς ενδιαφέρεται για την ποιητική των λέξεων. Αντίθετα, αυτή η σεξουαλικοποίηση των λέξεων είναι σαφές ότι, μεταξύ άλλων, στη σημερινή εποχή αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπικής και χρηματοπιστωτικής αξιοποίησης θα έλεγα, δεδομένου ότι υπάρχει το ροζ τηλέφωνο, υπάρχουν όλοι αυτοί οι μηχανισμοί που είναι θεμελιωμένοι πάνω στη διακίνηση της λίμπιντο μέσα από τη σεξουαλικοποίηση ορισμένων λέξεων και φραστικών στερεότυπων. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να συντάξει μια πλήρη λίστα σεξουαλικών διεγερτικών λέξεων και φράσεων. Ενώ, αντίθετα, ο έρωτας είναι ανοιχτός στην ποιητική. Ο έρωτας εγκαθίσταται στη σάρκα σαν μια ποιητική ενόρμηση. Κύριε Βεργέτη, πόση σημασία έχουν τα φύλα στον έρωτα; Ανοίγετε ένα περίπλοκο και συναρπαστικό ερώτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο της ψυχανάλυσης, της σύγχρονης σκέψης, της λογοτεχνίας και πολλών κινημάτων χειραφέτησης: τη σχέση του έρωτα με την

έμφυλη διαφορά. Υπάρχει μια φράση του Λακάν, αποσπασμένη από μια ερωτική επιστολή που είχε απευθύνει σε μια γυναίκα, στην οποία έγραψε «tu ne saura jamais combien je t’ai aimé”, «ποτέ δεν θα μπορέσεις να αντιληφθείς πόσο σε έχω αγαπήσει» και παρατηρεί ότι είχε παραλείψει να προσθέσει στη μετοχή aimé ένα δεύτερο e (aimée), το οποίο σύμφωνα με τη γλωσσική σύμβαση θα υποδήλωνε ακριβώς το φύλο του προσώπου στο οποίο απευθυνόταν η ερωτική επιστολή, γιατί ανάλογα με το αν απευθύνεται κανείς σε έναν άνδρα ή μια γυναίκα υπάρχει μια διαφοροποίηση σε αυτό το επίπεδο, υπάρχει ένας γραμματολογικός δείκτης που πιστοποιεί το φύλο του αποδέκτη. Παραδόξως, όπως εντυπώθηκε αυτή η φράση, αυτή η επιστολή ήταν σαν να απευθυνόταν σε έναν άνδρα, αλλά ο Λακάν παρατηρεί ότι στην πραγματικότητα σε αυτό το σημείο οι διαφοροποιήσεις αίρονται και ο έρωτας δεν είναι πρωτίστως υπόθεση φύλου. Πρωτογενώς, η εμπλοκή του φύλου στον έρωτα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Σε αντίθεση, φυσικά, με το σεξ. Γιατί αυτό που αγαπάει κανείς στον έρωτα, όσον αφορά τουλάχιστον μια ορισμένη προσέγγιση, είναι ο ίδιος του ο εαυτός ή μια εξιδανικευμένη εκδοχή του ιδίου του τού εαυτού. Με αυτήν την έννοια, ο έρωτας έχει πάντα κάποιες ναρκισσιστικές καταβολές και αυτό είναι ένα μοτίβο που διατρέχει όλη τη δυτική σκέψη πάνω στον έρωτα. Ναρκισσιστικές καταβολές, ναρκισσιστική αφετηρία, ναρκισσιστική ρίζα του ερωτικού συναισθή-

ματος. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ο έρωτας εμπλέκει ένα σώμα, το οποίο στοιχειοθετείται μέσα στη ναρκισσιστική εμπειρία της φαντασιακής, κατοπτρικής ακεραιότητάς του. Πρόκειται για το σώμα που μορφοποιείται μέσα στο στάδιο του καθρέπτη, για ένα σώμα ολοπαγές, ένα σώμα που δεν είναι τραυματισμένο από τον ευνουχισμό, ένα σώμα που δεν είναι προικισμένο με ερωτογόνες ζώνες και ενορμητικά χάσματα. Ήδη από αυτό το επίπεδο βλέπουμε ότι ο έρωτας απευθύνεται στην ολότητα του άλλου, δεν ερωτεύεται κανείς το στήθος μιας γυναίκας, τα έφυγρα χείλη της ή την ψιμυθιωμένη εικόνα της. Ο ερωτευμένος μπορεί μεν να καψουρεύεται το στήθος μιας γυναίκας, να καψουρεύεται τις καμπύλες της, να καψουρεύεται το γοβάκι της, αλλά ο έρωτας ως έρωτας απευθύνεται σε ένα είδος ολότητας του άλλου, τοποθετούμενου σε τελική ανάλυση πέραν του φαντασιακού, πέραν του ναρκισισμού, πέραν της σαγήνης της εικόνας. Για την ακρίβεια, απευθύνεται στο είναι του άλλου. Λέγοντας ότι ο έρωτας απευθύνεται στο είναι του άλλου εννοούμε ότι όντως σε αυτό το επίπεδο το είναι του άλλου δεν προσδιορίζεται από την εγγραφή του στο πεδίο της έμφυλης διαφοράς. Σε αντίθεση ακριβώς με την εμπειρία της σεξουαλικότητας, η οποία απευθύνεται σε ένα έμφυλο σώμα, προικισμένο με ερωτογόνες ζώνες, με ιδιαιτερότητες, ένα σώμα που λειτουργεί ως αποδέκτης των φαντασιώσεων. Οι φαντασιώσεις αποτελούν τον κατ’εξοχήν συνομιλητή της σεξουαλι-

κότητας, ο παρτενέρ καλείται απλά να τις ενσαρκώσει, να τους προσδώσει σάρκα και οστά. Οποιαδήποτε έμφυλη σχέση συνάπτεται υπό την κηδεμονία των φαντασιώσεων είναι σαφές ότι είναι δομημένη με βάση ένα σεξουαλικό σενάριο. Ενώ η αμιγώς ερωτική σχέση δεν έχει ως πρωτογενή καταλύτης της κάποια σεξουαλική φαντασίωση. Αυτή είναι, λοιπόν, η τεράστια διαφορά. Ο έρωτας σπεύδει προς το είναι του υποκειμένου και από αυτή την άποψη δεν είναι μια αναλώσιμη διαμεσολάβηση για την ικανοποίηση της σεξουαλικής ενόρμησης, δεν είναι η κόσμια πρόσοψη των φαντασιώσεων. Ο έρωτας δεν αναδύεται από τις λιμνάζουσες υγρές εμμονές της σεξουαλικότητας. Δεν είναι φιλήδονη μέθη μπροστά στη σαγήνη του σεξουαλικού αντικειμένου, παρότι όχι μόνο προσφέρει φιλόξενη στέγη σε φαντασιώσεις και ενορμήσεις, αλλά και λειτουργεί σαν πολλαπλασιαστής της έντασής τους, αποδομητής των αναστολών και συνήγορος των απαιτήσεών τους. Ο έρωτας τέμνει τη διαφορά των φύλων σε πολλά επίπεδα, χωρίς να ταυτίζεται με κανένα απ’ αυτά. Η εκκλησία τι ρόλο έχει παίξει στον στιγματισμό της ομοφυλοφιλίας; Η στάση της εκκλησίας είναι ένα μεγάλο θέμα ανεξάντλητων συζητήσεων. Ήταν όντως παντού και πάντα εχθρική απέναντι στους ομοφυλόφιλους; Πρόκειται για ένα μεγάλο και αμφιλεγόμενο ζητούμενο στα πλαίσια αυτής της συζήτησης που επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από μελέτες των ιστορικών τις τελευταίες δεκαετίες πάνω στους λόγους της στιγματιστικής προσήμανσης της ομοφυλοφιλίας στη χριστιανική Δύση. Στις επιστολές δεν υπήρχε αυτό; Εκεί δεν είχε αρχίσει να στιγματίζεται η ομοφυλοφιλία; Εκείνους τους χρόνους δεν υπήρχαν εσωτερικοί διωγμοί κατά των ομοφυλόφιλων, οι

πρωτοχριστιανικοί εκκλησιαστικοί θεσμοί δεν είχαν υιοθετήσει στάση εχθρότητας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, δεν την είχαν σηματοδοτήσει ως αποδιοπομπαία παρέκκλιση. Η καχυποψία απέναντι στους πειρασμούς της σεξουαλικότητας είχε γενικό χαρακτήρα. Οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες δεν επινόησαν μια αστυνομία ηθών. Δεν οργάνωσε πογκρόμ κατά των ομοφυλόφιλων. Επίσης, σε όλα τα κείμενα που συναπαρτίζουν τη Βίβλο, δεν υπάρχει πουθενά μια ανελαστική, μαινόμενη καταδίκη της ομοφυλοφιλίας, με εξαίρεση ένα χωρίο από το Λευιτικό. Οι θέσεις που διατυπώνονται παντού συνοδεύονται από αποχρώσεις, ακόμα και όταν υπάρχει ειδική καχυποψία και αποστασιοποίηση από αυτό το ερωτικό μοτίβο ας πούμε, το ομοφυλοφιλικό ερωτικό μοτίβο. Το βέβαιο είναι ότι ο ιδεοληπτικός στιγματισμός της ομοφυλοφιλίας και η ποινικοποίησή της στην Ευρώπη, δεν είχε σαν εμπνευστή τον εκκλησιαστικό λόγο. Πουθενά δεν ανιχνεύονται επαρκή τεκμήρια για τη θεμελίωση μιας τέτοιας υπόθεσης. Παραμένει ένα αίνιγμα πώς πνευματικά και πολιτισμικά συγκροτήθηκε σε αυτό το μέγα αμάρτημα, το μέγα όνειδος όπως λέει και ο Φουκώ. Πότε έγινε; Μια υπόθεση διατυπωμένη από τον Μπόσγουελ και η οποία όντως έχει απτά ιστορικά ερείσματα, είναι ότι η συγκρότηση της ομοφυλοφιλίας σε αντικείμενο διώξεων και περιθωριοποιήσεων συμβαδίζει με την άνοδο κινημάτων μισαλλοδοξίας και καταδίκης των μειονοτήτων. Γενικότερα, όπου υπάρχουν τάσεις στραγγαλισμού των μειονοτήτων παρατηρούνται ομόρροπα μέτρα που στοχοθετούν τις ομοφυλόφιλες πρακτικές. Το αποδεικνύει η εν παραλλήλω καταδίωξη των Εβραίων, της ομοφυλοφιλίας, των μαγισσών και μιας σειράς άλλων μειονοτήτων που αποκλίνουν από

τον κυρίαρχο κανόνα κονφορμιστικής ομογενοποίησης του κοινωνικού σώματος. Επομένως, δεν είναι ένα φαινόμενο που έχει ένα προνομιακό καθεστώς σε αυτή την ιστορία στιγματισμού και διώξεων που αναπτύσσεται προοδευτικά στην Ευρώπη, αλλά αντίθετα, εγγράφεται μέσα σε αυτό το γενικότερο κίνημα στοχοθεσίας και έλλειψης ανεκτικότητας απέναντι στις μειονότητες. Ο Μπόσγουελ αναφέρει και μια άλλη υπόθεση. Οι Σταυροφόροι που κινούντο στον Αραβικό κόσμο έπρεπε να θωρακίσουν την πολιτιστική και ταυτοτική ιδιαιτερότητά τους και ένα από τα στοιχεία που προσφερόταν σαν μηχανισμός διαφοροποίησης ήταν η καταδίκη των ομοφυλόφιλων πρακτικών, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες και ενταγμένες στους Αραβικούς πληθυσμούς. Η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας ενσωματώθηκε στην κατάφαση της ευρωπαϊκής ιδιαιτερότητας. Είναι υποθέσεις συζητήσιμες, μεταξύ άλλων, φαντάζομαι, δεν είμαι ιστορικός για να αποφανθώ. Με εξαίρεση όμως εκείνη που επισημαίνει μια σύγκλιση των διωκτικών πρακτικών εις βάρος των μειονοτήτων. Η ιστορία της Ευρώπης είναι όντως διάστικτη από δυναμικές ιδεολογικές εκστρατείες με στόχο τον εσωτερικό εχθρό και την εξάλειψη της μιασματικής παρουσίας του και βλέπουμε αυτό το φαινόμενο να υποτροπιάζει σαν ανίατη αρρώστια. Στην Ελλάδα, ας πούμε, βλέπουμε πραγματικά πώς μετά τους μετανάστες η Χρυσή Αυγή σχεδιάζει να βάλει στο στόχαστρο τους ομοφυλόφιλους- και μετά τους ομοφυλόφιλους έχουν σειρά οι ψυχικά πάσχοντες, εν συνεχεία τα άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως συνέβη ακριβώς και στη Γερμανία. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ακριβώς στη Γερμανία, αυτός ο αστερισμός μειονοτήτων και ο συγχρωτισμός των θυμάτων μέσα στο τερατώδες στόχαστρο της ναζιστικής θηριωδίας καταγράφτηκε ιστορικά με τα πλέον ανατριχιαστικά και ανεξίτηλα χρώματα.

the Ough! team | Φωτο: Άγγελος Κουρκούτης, Christos Tzimas, Καρίνα Λογοθέτη

Φιλιά στο δρόμο Love is in the town everywhere we look around

Δώρα-Κυριάκος Η Δώρα είναι 23 ετών και ο Κυριάκος 21 ετών. Γνωρίστηκαν ένα απόγευμα στο σπίτι ενός κοινού φίλου όπου εκεί θα έπαιζαν επιτραπέζια, πριν από ένα χρόνο. Ο ερωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος.

Μαρία-Αναστάσης Η Μαρία είναι 15 ετών και ο Αναστάσης 16 ετών. Γνωρίστηκαν πριν από λίγο καιρό σε ένα festival hip hop και από τότε είναι μαζί.

Φωτο: Άγγελος Κουρκούτης

Επανέρχομαι στο ρόλο της εκκλησίας που αναφέρατε προηγουμένως. Ένα δείγμα απρόσμενης αλλά αποκρυπτογραφήσιμης ανεκτικότητας της εκκλησίας απέναντι στις ομοφυλόφιλες σχέσεις είναι τα τελετουργικά γαμήλιας ένωσης, τα οποία επεξεργάστηκε ο εκκλησιαστικός θεσμός για να ανταποκριθεί ακριβώς σε αυτή την ανάγκη. Υπήρχαν ειδικές τελετές προοριζόμενες στη θρησκευτική επισημοποίηση του ομοφυλόφιλου κοινού βίου. Υπάρχει το περίφημο χειρόγραφο Barberini 336, το οποίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, είναι το αρχαιότερο τελετουργικό κείμενο, ένα λειτουργικό πρωτόκολλο γαμήλιας συνένωσης μεταξύ ανδρών, συνταγμένο στα ελληνικά εκείνων των χρόνων, το οποίο χρονολογείται από τον 8ο αιώνα περίπου, που σημαίνει ότι αυτές οι πρακτικές για να έχουν κωδικοποιηθεί τον 8ο αιώνα ήσαν προγενέστερες, άρα η εκκλησία ήδη από τον 5ο-6ο αιώνα είχε θεσπίσει ειδικές μορφές τελετουργίας απευθυνόμενες σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Το χειρόγραφο Μπαρμπερίνι γνώρισε μια εκτεταμένη διάδοση στον τότε κόσμο, εκείνη την εποχή μέσω αντιγράφων, πιστών στο πρωτότυπο ή τροποποιημένων, υιοθετήθηκε σε διάφορες γεωγραφικές ζώνες. Στο πέρασμα του χρόνου πολλαπλασιάστηκαν τέτοιου είδους λειτουργικά κείμενα. Τέτοια χειρόγραφα αντίγραφα διασώζονται στο Άγιο Όρος, στην Πάτμο, στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, στη Γρότταφερράτα, στην Πάτμο, στο Βατικανό και στο Παρίσι. Το περίφημο χειρόγραφο Μπαρμπερίνι περιελάμβανε τέσσερις τύπους τελετουργίας: ο πρώτος ονομαζόταν μνηστεία και απευθυνόταν σε άτομα που επιθυμούσαν να συνάψουν ένα είδος αρραβώνα, δύο άλλοι τύποι τελετουργικού που απευθύνονταν στις ετεροφυλόφιλες ενώσεις «εις γάμος» και το τέταρτο απευθυνόταν αποκλειστικά στη συνένωση ανδρών. Επισημοποιούσε τον κοινό βίο, τη συνένωση, τη συναδέλφωση,

το ζευγάρωμα μεταξύ δύο ανδρών. Υπήρξαν βέβαια απόπειρες καθοδηγούμενες από την πρόθεση να μειωθεί η βαρύτητα και ο προορισμός αυτών των χειρογράφων. Αργότερα, με την αναγκαία σεξιστική καθυστέρηση, επινοήθηκαν και τελετουργικά που απευθύνονταν σε γυναίκες. Και πότε άλλαξε αυτό; Με τη στροφή που υπήρξε στη προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας. Όπως είπα, αυτές οι τελετές ήσαν διαδεδομένες. Πρέπει να έχουμε υπ’όψιν μας ότι στον αρχαίο κόσμο ο γάμος παρέμενε ένα παγανιστικό τελετουργικό και μεταξύ των χριστιανών. Η εκκλησία απλώς παρενέβαινε και έδινε την ευλογία της την επομένη ή την μεθεπομένη του γάμου. Ο γάμος προήχθη σε εκκλησιαστικό μυστήριο πολύ καθυστερημένα, στη σύνοδο του Λατερανού το 1215, αν θυμάμαι καλά. Μέχρι τότε δεν εθεωρείτο μυστήριο και γι’ αυτό το λόγο η εκκλησία είχε την άνεση να ευλογεί κατά κάποιο τρόπο, αυτού του τύπου τις ομοφυλόφιλες ενώσεις. Το να τις αποκαλέσει κανείς γάμο, πιθανόν να είναι μια προβολή της σημερινής ρητορικής σε παρελθόντες χρόνους. Είναι πολύ πιο ακριβές να μιλάμε για ενώσεις, συζεύξεις, συζυγικές σχέσεις κτλ. Ο γάμος με τη σημερινή ή σύγχρονη μορφή δεν υπήρχε από καταβολής κόσμου. Οι άνθρωποι συχνά σκέφτονται με βάση τα δεδομένα της εποχής τους. Ο γάμος καλύπτει ετερογενείς συμβολικούς θεσμούς και πρακτικές. Αλλά αυτό που αναμφίβολα ισχύει και αυτό που ο Μπόσγουελ αποκαθιστά με αδιάβλητη πειστικότητα είναι ότι υπήρχαν λειτουργικά κείμενα, τα οποία ενεργοποιούνταν ως πρωτόκολλα ευλογίας και επισημοποίησης της σχέσης ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Πριν χιλιετίες η εκκλησία είχε αυτή την ανεκτικότητα. Στη σημερινή εποχή αυτή την ανεκτικότητα δεν την έχει κάνει ούτε καν το εκκοσμικευμένο ελληνικό κράτος. Δεν έχει

Σάκης-Εύα

Μαρία Λουΐζα-Σωτήρης

Ο Σάκης είναι 16 ετών και η Εύα 18 ετών. Γνωρίστηκαν στο σχολείο πριν από τέσσερα χρόνια και από τότε είναι μαζί.

Η Μαρία-Λουΐζα είναι 28 ετών και ο Σωτήρης 29 ετών. Γνωρίστηκαν κάποιον Αύγουστο, στη γιορτή του Σωτήρη, εντελώς τυχαία. Η σχέση τους αρχικά ήταν φιλική. Τα χρόνια πέρασαν, μεσολάβησαν πολλά και η φιλική τους σχέση έγινε ερωτική.

16 OUGH!

αυτή τη στοιχειώδη ανεκτικότητα που θα του υπαγόρευε να επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Δεν μιλάμε καν για καθιέρωση του γάμου όπως έχει θεσπιστεί στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, ανεξαρτήτως φύλου. Από αυτή την άποψη, η Ελλάδα δεν είναι καν χριστιανική, είναι μάλλον η μόνη ‘μουσουλμανική’ χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Σε πλήρη σύμπνοια με τους αγιοταλάχ του Ιράν. Γιατί δεν υπάρχει διάφυλη σχέση; Τι είδους σχέση υπάρχει; Όπως ήδη αναφέραμε, όντως δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στα δύο φύλα. Δεν υπάρχει στο ανθρώπινο είδος τυπική μορφή σχέσης, ενστικτικά παγιωμένη. Τα δύο φύλα είναι αποσυζευγμένα, το καθένα στον κόσμο του και αυτό που λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους δεν είναι κάποια προκαθορισμένη, προδιαμορφωμένη, τυποποιημένη σχέση η οποία εσωτερικεύεται και ενεργοποιείται, αλλά μια αλληλουχία συμπτωμάτων, φαντασιώσεων, ασυνείδητων σημασιών που προβάλλονται στον ερωτικό παρτενέρ. Με άλλα λόγια, σε μια διάφυλη σχέση, είτε ομοφυλόφιλη, είτε ετεροφυλόφιλη, εκτός από τους δύο παρτενέρ υπάρχουν τα συμπτώματά τους, υπάρχουν οι φαντασιώσεις τους, υπάρχουν οι ταυτίσεις τους, υπάρχουν σημασίες του ασυνειδήτου και όλα αυτά καθιστούν τον έναν για τον άλλο ‘αντικείμενο επιλογής’ προνομιακής και περιπαθούς. Πρόκειται για μια έννοια που σφυρηλάτησε ο Φρόυντ για να υπογραμμίσει ότι το άλλο ή το ίδιο φύλο υπεισέρχεται σε μια ερωτική σχέση ως ένα ιδιότυπο αντικείμενο μορφοποιημένο ακριβώς μέσα σε αυτό το καλούπι των συμπτωμάτων, των φαντασιώσεων, των σημασιών, των ταυτίσεων. Ο καθένας ξέρει από την

προσωπική του ζωή ότι η γυναίκα ή άνδρας που τον ελκύει δεν είναι ο πρώτος τυχόντας ή η πρώτη τυχούσα. Πρέπει να έχει κάποια ιδιόμορφα χαρακτηριστικά ικανά εξάψουν το ερωτικό του πάθος. Το ερωτικό πάθος δεν υπακούει σε ένα είδος βιολογικού ρολογιού, όπως συμβαίνει στα ανώτερα θηλαστικά όπου υπάρχουν περίοδοι του χρόνου με υπερέκκριση ορμονών και επιτακτικό ζευγάρωμα. Στους ανθρώπους το ερωτικό πάθος υπακούει στις πιο παράδοξες και αλλόκοτες λογικές. Επιπλέον, η διάφυλη σχέση παίρνει πλέον αινιγματικές μορφές. Για παράδειγμα, ποια είναι η διάφυλη σχέση στην οποία εγγράφεται ο φετιχιστής φερ’ειπείν. Ο φετιχιστής είναι κάποιος που το ερωτικό του πάθος αναφλέγεται και πυρακτώνεται στην επαφή με ένα άψυχο κομμάτι ρούχου ή με μια τούφα μαλλιών. Αν βάλει κανείς το φετιχιστή δίπλα στη πιο θεσπέσια γκόμενα που λικνίζεται και του κουνιέται μπροστά στη μύτη του, μπορεί να παραμένει παγερά αδιάφορος. Αρκεί όμως να κουνήσει κανείς το κιλοτάκι της μπροστά στον λιγούρη οφθαλμό του για να πέσει σε κατάσταση έκστασης. Ή αρκεί να κουνήσει κανείς μπροστά στη μύτη του το σοσονάκι της πρώτης τυχάρπαστης και βρωμοπόδαρης σταχτοπούτας, για να εκτοξευτεί στα ουράνια. Ποιος είναι λοιπόν ο έμφυλος παρτενέρ του φετιχιστική; Ο αναξιοπαθών μαζοχιστής φαντασιώνει, ηδονίζεται και εκστασιάζεται κατά την περίπτυξη με την κροταλίζουσα θηριωδία του μαστιγίου, ή με τα ανάλγητα τσιγκέλια από τα οποία τον κρεμούν στο σεξουαλικό κρεοπωλείο. Αδιαφορεί παντελώς για τα σεξουαλικά χαρίσματα της ασθμαίνουσας ντομινατρίς που χειρίζεται με επιδοτούμενη αυταπάρνηση τα σχετικά εργαλεία. Ούτε η γοητεία

της τον συναρπάζει, ούτε τα ματόκλαδά της και ούτε φυσικά θα της δώσει ραντεβού στο σεληνόφως. Ομοίως ο σαδιστής μπορεί να βασανίζει κάποιον και να την βρίσκει, αλλά από σεξουαλική άποψη ο άλλος να τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Θα κατακρεουργήσει τον δύστυχο παρτενέρ του, αλλά τα σεξουαλικά του χαρίσματα είναι νεκρές ζώνες. Η έξαψή του απευθύνεται σε ένα σώμα που δεν έχει ερωτογόνες ζώνες και η έμφυλη διάστασή του έχει υποβαθμιστεί. Αντικείμενο του πόθου του δεν είναι το ερωτικό σώμα, αλλά το άγχος που θα αποσπάσει από αυτό η σαδιστική θηριωδία του. Ο παρτενέρ του σαδιστή δεν είναι ένα σώμα που ενεστοποιεί την έμφυλη χάρη του, αλλά τον πανικό του παγιδευμένου ζώου. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο παρτενέρ του έμφυλου υποκειμένου δεν είναι κατ’ανάγκη το αντίθετο φύλο, όπως φαντάζεται με αφέλεια η ψυχιατρική ή η θεολογία. Η σχέση του ανθρώπου με τη σεξουαλικότητα βοά και διακηρύσσει με χίλιους δυο τρόπους αυτό που διατυπώνει με μινιμαλιστική παρρησία το αξίωμα του Λακάν: δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στα δύο φύλα, υπάρχει χάσμα. Και από αυτό το χάσμα τα ανθρώπινα υποκείμενα που συνάπτουν σχέσεις και εγκλωβίζονται σε πάθη, το γεφυρώνουν όπως όπως με τα συμπτώματά τους, τις φαντασιώσεις τους, το ασυνείδητό τους, σπανίως δε με τον έρωτα. Τον έρωτα τον συντηρούν οι άντρες ή οι γυναίκες; Οι γυναίκες ονειρεύονται έρωτες και οι άνδρες παρτούζες. Τον έρωτα τον συντηρούν οι γυναίκες γιατί είναι ‘ερωτομανείς’, έχουν μια ανεξάντλητη έφεση προς το ερωτικό πάθος, ενώ οι άντρες είναι σεξομανείς και αδιαφορούν για τον έρωτα και γι αυτό το λόγο δεν υπάρχει διάφυλη σχέση.

Paul-Aurelija

Φωτο: Καρίνα Λογοθέτη

Είναι μαζί οχτώ χρόνια. Γνωρίστηκαν σε ένα συνέδριο της AIESEC.

Γιώργος-Δανάη

Αλέξανδρος-Ασημίνα

Ο Γιώργος και η Δανάη είναι μαζί 7 μήνες. Γνωριστήκαν μέσω κοινών φίλων.

Ο Αλέξανδρος και η Ασημίνα είναι μαζί 2 μήνες και 10 μέρες και γνωρίστηκαν μέσω κοινής παρέας.

OUGH! 17

M.Hulot | Φωτο: Manteau Stam.

Η Άννα Κουρουπού είναι ένας θαρραλέος άνθρωπος. Κατάφερε να αλλάξει τον ίδιο της τον εαυτό και να γίνει αυτό που ήθελε από παιδί: γυναίκα. Η Άννα βίωσε από μικρή το θάνατο και την αναγέννηση και από πολύ νωρίς έμαθε τον έρωτα σε κάθε του μορφή, από την καλή και από την ανάποδη. Στο βιβλίο της «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;» περιγράφει συγκλονιστικά όλα αυτά τα βίαια, τα σκληρά αλλά τις καθοριστικές επιλογές που την οδήγησαν εδώ που είναι σήμερα. Η Άννα μας δέχτηκε στο σπίτι της και μίλησε για τον έρωτα που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τηζωή της, πληρωμένο και μη, τον έρωτα που έχει πόνο και μπορεί να κρατήσει ακόμα και λίγα λεπτά...

Ομορφιά και πόνος Αν σε ρωτήσουν ποια είναι η Άννα, τι ιδιότητες θα έδινες στον εαυτό σου; Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα με ένα βιβλίο και μάλιστα αυτοβιογραφικό. Κι αρθρογράφος, ακόμα, δεν έχω γίνει εντελώς. Ούτε πόρνη εν ενεργεία είμαι για να το πω με περηφάνια, όπως ήμουν πριν από τέσσερα χρόνια. Θα πάρω κανένα πελάτη όταν δω τα πολύ ζόρια μου και πολύ επιλεγμένα. Μάλλον, θα έλεγα, ότι είμαι απλά άνθρωπος. Ελληνίδα; Όχι, αυτό μου κάνει πολύ πατριωτικό. Πόσο έχει αλλάξει η σεξουαλική συμπεριφορά των ανδρών από τον καιρό που ξεκίνησες τη δουλειά αυτή, μέχρι σήμερα; Επειδή μέσα σε αυτά τα χρόνια άλλαξα και εγώ λόγω της επέμβασης, θα σου μιλήσω από μαρτυρίες πιο πολύ. Η σεξουαλική συμπεριφορά των Ελλήνων μέσα στο χρόνο άλλαξε κάθετα, πάρα πολύ. Έγιναν πιο πολυσυλλεκτικοί ως προς τις εμπειρίες τους, πιο απελευθερωμένοι σεξουαλικά -όχι κοινωνικά-, έχασαν τις ενοχές τους. Διατείνομαι ότι η ομοφυλοφιλία υπάρχει σε όλους, μπορεί να σου εμφανιστεί κάποτε μπορεί και ποτέ, εξαρτάται από το πότε θα εμφανιστεί ο διαολάκος να στη βγάλει. Μέσα στο χρόνια οι γκέι είναι πιο πολύ εκδηλωμένοι. Η κοινωνία, από την άλλη, δεν έχει υπάρξει ξανά τόσο συντηρητική. Επειδή φοβήθηκε, τρόμαξε από αυτή την απελευθέρωση. Όλοι αναρωτιούνται ‘μα που ήταν κρυμμένοι’; Είναι υποκριτικό καθαρά. Φοβούνται μην τύχει στο δικό τους το παιδί, μην τύχει στον άντρα τους. Λένε οι γυναίκες ‘δεν θα μείνει κανένας άντρας και για μας;’ Οι άντρες πάντα έκαναν ό,τι ήθελαν στο κρεβάτι. Επίσης παίζει πολύ με το θέμα του dominant (κυριαρχίας). Θέλει ψάξιμο αυτή η υποδούλωση που ζητάει ο άντρας. Όταν είχα το στούντιο, πριν κάποια χρόνια, σκεφτόμουν να φτιάξω ειδικό

δωμάτιο για αυτούς τους πελάτες. Απλά δεν το ’χω. Υπήρχαν πολλοί που ζητούσαν ξύλο, υποταγή, διαταγές, να γίνουν σκλάβοι, δεν σ’ ακουμπάνε. Γιατί σου λένε να τους ζητήσεις να μην σ’ ακουμπάνε. Οπότε αυτοί είναι οι καλύτεροι! Δίνεις διαταγές, ρίχνεις και ξύλο αν έχεις νεύρα, ξεσπάς, μια χαρά. Με πρόλαβε η κρίση και δεν το έκανα. Πάντως, δεν πιστεύω ότι υπάρχει άντρας που σε παρέα θα παραδεχόταν ότι θέλει να δοκιμάσει με άλλον άντρα.

Jamais. Ποτέ ποτέ. Φοβούνται, ντρέπονται. Άλλωστε, δεν θα ’ταν καλό ούτε να φτάσουμε στο άλλο άκρο, να βγαίνουμε έξω και να λέμε εδώ και εκεί ‘Α, είμαι πουστάρα, Α κάνω dominant’. Ναι, αλλά οι γυναίκες το κάνουν. Το κάνουν γιατί έχουν μια λανθασμένη απελευθέρωση κι αυτές. Με αυτό τον τρόπο, έχασαν εντελώς το παιχνίδι. Οι ανόητες.

Sex and the city στην πολύ κακή του εκδοχή. Έφτασαν στο σημείο να γαμιούνται με το καλημέρα. Πολλά κορίτσια. Και νέα. Γιατί χάθηκε το φλερτ; Ακούγομαι πουρίστικη, το ξέρω, αλλά το φλερτ είναι πηγή ζωής και όσο πιο έξυπνο είναι, τόσο πιο πολύ σε εξιτάρει. Και μετά το λες και το ‘ναι’. Μήπως η απαγόρευση για το προγαμιαίο σεξ έφερε τη κατάσταση σε αυτό το σημείο; Λανθασμένη επανάσταση. Επαναστάτριες χωρίς αιτία. Γιατί οι ίδιες τώρα αναρωτιούνται πού πήγαν οι άντρες και γιατί τις έχουν μόνο για γαμήσι; Μα χρυσή μου, αν του κάθεσαι από το πρώτο βράδυ στο αμάξι μετά το ποτό, πώς να τον κρατήσεις; Και μου το λένε πολλοί άντρες πελάτες και φίλοι. Από την άλλη, πάντα αυτή με την οποία θα σε απατήσει ο άντρας σου θα είναι χειρότερη από εσένα. Θα ’ναι πιο τσουλί. Πιο δεύτερη. Δεν τους καταλαβαίνω τους άντρες. Είναι από άλλο πλανήτη.

Το να πάει κάποιος με άλλον άντρα μπορεί να το καταλάβει κανείς, τι είναι αυτό όμως που κάνει έναν άντρα να πάει με μια τρανσέξουαλ; Πάντα με ταλανίζει το ερώτημα γιατί να πάει ένας άντρας με μια τρανσέξουαλ. Δηλώνει ότι έχει ομοφυλολοφυλικές τάσεις; Αυτό το στήθος, το μακιγιάζ και το μακρύ μαλλί και από κάτω το στιλιάρι. Κάτι υπάρχει εκεί. Πάντα αισθανόμουν γυναίκα και δεν λειτούργησα ποτέ σαν τρανσέξουαλ. Είναι περίεργο να νοιώθεις γυναίκα και να μην μπορείς να το εκφράσεις σωματικά. Είναι μια εμπειρία πολύ άσχημη. Σπάνια άντρας στη ζωή μου έχει δει το μόριο μου. Το σιχαινόμουν, ντρεπόμουν, το είχα κάνει λάστιχο και το έκρυβα. Δεν ήμουν καλά μ’ αυτό. Καθώς με τα χρόνια άλλαξαν τα σεξουαλικά ‘θέλω’ των αντρών, άλλαξε και η σεξουαλικότητα των τραβεστί. Η ζήτηση ανέβηκε. Άρα, κάποιοι τραβεστί που δεν χρησιμοποιούσαν το μόριό τους, άρχισαν να το χρησιμοποιούν και τώρα πια ακούω ότι το χαίρονται και τους αρέσει. Μπορεί να ανακάλυψαν και μια άλλη σεξουαλικότητα έτσι. Και είναι καλό να το χαίρονται, γιατί εγώ δεν το χαιρόμουν. Λειτουργούσα πρωκτικά, κι ερχόμουν σε οργασμό με περίεργους τρόπους –τριβόμουν στα σεντόνια- για να μην δει ο άλλος το μόριό μου. Δεν ήταν απελευθερωμένο το σεξ. Ακούω κορίτσια που γουστάρουν να πηγαίνουν με γκέι. Η διαφοροποίηση της σεξουαλικότητας των αντρών έφερε αλλαγές στα πάντα. Πώς οι τραβεστί από τόσο σεξουαλικά, θηλυπρεπή πλάσματα έγιναν Βελιγκέκες; Από τότε που ξεκίνησα ήταν τέτοιο το ‘φυζίκ’ μου, που δεν μου ζητούσαν ενεργητικό ρόλο. Ήμουν και μικρό σε ηλικία, μου έλεγαν «τι γυρεύεις εσύ εδώ»;

Σου κανονίζει κάποιος ραντεβού και σε στήνει επί τούτου. Αυτός υποτίθεται ότι σε τιμωρεί εκείνη την ώρα. Μπορεί να σου ακούγεται απλό, αλλά όταν με πάρει κάποιος και μου πει ότι θα έρθει την τάδε ώρα, θα μακιγιαριστώ, θα συγυρίσω, θα ακυρώσω όπου έχω να πάω, θα φροντίσω να μην έρθει κανείς σπίτι. Και τελικά δεν έρχεται. Μπορεί να σου κλείσουν ακόμα και ραντεβού σε ξενοδοχείο και να μην έρθουν. Τρίτο στάδιο: να κάνει σεξ μαζί σου και να σε χτυπήσει, να μην σου δώσει τα χρήματα. Στις τραβεστί συμβαίνει πιο συχνά. Για όλα φταίει η κρυφοομοφυλοφυλία. Επιμένω, κι ας γίνομαι γραφική.

Γιατί υπάρχει τέτοιο μένος για τους τραβεστί; Ακόμα και από τους γκέι υπάρχει μένος προς τους τραβεστί. Είναι ξεκάθαρα ομοφοβική συμπεριφορά. Για να μην γενικεύουμε όμως, ο άντρας έχει μένος με τους γκέι και τις τρανς γιατί νοιώθει ότι θίγεται το φύλο του. Κι αυτό οδηγεί σε παραπέρα καταστάσεις: σε λεκτική βία, βία ή ακόμη και υποτιμητικά και άσχημα βλέμματα.

Όταν λες εξωτερικά; Με απολήξεις νεύρων που βρίσκονται στην σωστή θέση, ώστε να είναι κοντά στην ουρήθρα. Αισθάνομαι τον οργασμό. Αυτός ο μύθος έχει σβήσει. Είναι λίγο δύσκολο λόγω ηλικίας να έρθω σε οργασμό. Μεγαλώνουμε. Και αν κάποια παιδιά δεν αισθάνονται τον οργασμό, είναι επειδή έχουν κάνει για λάθος λόγους την επέμβαση. Είναι εγκεφαλικό το θέμα. Δεν μπορείς να κάνεις επέμβαση γιατί στο ζητά ο γκόμενός σου. Δεν μπορείς να πας στον άλλο κόσμο και να ξαναγυρίσεις για να βγάλεις περισσότερα λεφτά. Πας για επέμβαση όταν ξυπνησεις μια μέρα και πεις «αν ξαναδώ αυτό το πράγμα πάνω μου, εγώ θ’ αυτοκτονήσω’.

Άκουγα κάποιον πολιτικό-αρχηγό κόμματος να λέει ότι δεν τον πειράζει να είναι ο άλλος γκέι, αρκεί να μην φαίνεται. Αναφερόταν στους υποψήφιους βουλευτές του κόμματός του. Πάλι, λοιπόν, μιλάμε για ντροπή. Και όλη αυτή η ντροπή που κρατάει ο άλλος μέσα του, που θα την ξεσπάσει; Ποιο είναι το πιο εύκολο θύμα; Δεν είναι μια τρανς στο δρόμο; Ακόμα και μέσω ίντερνετ οι άνδρες στήνουν ανελιπώς.

http://annakouroupou.blogspot.gr/ Η Άννα Κουρουπού αρθρογραφεί στο protagon.gr.

To βιβλίο της «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου μαμά;» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. Η φωτογράφιση έγινε στο Μέγαρο Υπαττία. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Οι πιο πολλοί δεν παραδέχονται την ομοφυλοφιλία τους, ούτε στον εαυτό τους. Μεγάλη δουλειά να το παραδεχτείς στον εαυτό σου. Μου έχει τύχει περίπτωση με κάποιον που μου ζητάει να του βάλω δάχτυλο «Αλλά σιγά σιγά, γιατί είναι η πρώτη μου φορά», μου λέει, και πάω εγώ σιγά σιγά και το ρουφαει όλο μου το χέρι, κόντεψα να μπω ολόκληρη μέσα. Άλλος μου λέει «δεν είμαι πούστης και ξέρεις γιατί δεν είμαι; Γιατί δεν έχω πάει με άντρα ποτέ». Βρίσκω λογικό οι άντρες να ζητούν να τους βάλεις δάχτυλο, γιατί είναι ερωτογενής ζώνη. Τώρα, αν σου ζητήσει αύριο να του βάλεις δονητή, μάλλον πρέπει να ψαχτεί λιγάκι. Όταν μια γυναίκα βάζει δάχτυλο σε έναν άντρα τον έχει υποχείριο, τον κρατάει. Τον κάνει ενοχικό, μην τον προδώσει, μην το πει στους φίλους του. Εγώ από τον προστάτη ερεθίζομαι. Όταν κάνω σεξ στα τέσσερα, και είναι δυνατό, ικανοποιούμαι γιατί βρίσκει στον προστάτη. Εσύ ως transgender, τον οργασμό πώς τον αισθάνεσαι; Εξωτερικά μόνο. Εσωτερικά, υπάρχει ένα δέρμα μόνο, ένας επίκτητος κόλπος.

Δέκα χρόνια ήσουν στην επαρχία. Υπάρχει διαφορά στους άντρες εκεί και εδώ; Ναι, υπάρχει μικρή διαφορά. Είναι πιο ‘άντρες’ αν θες να βάλουμε ταμπέλες. Στην επαρχία όμως έχω δει πιο έντονα πράγματα, πιο ‘διαστροφικά’. Όπως το περιστατικό

που αναφέρω στο βιβλίο: ο νεαρός που έκανε στοματικό μόνος του. Πολλή ουρολαγνεία. Υπάρχει βέβαια χρονική διαφορά, γιατί στην επαρχία δούλευα τη δεκαετία του ’90. Περίμενα στην Αθήνα τα πράγματα να ήταν πιο χυδαία, όμως δεν ήταν. Εκτός από την μη-χρήση προφυλακτικού. Αυτό με έκανε έξαλλη πάντα. Ακόμη μετά από όλο αυτό το ντόρο που έγινε, με παίρνουν τηλέφωνο από τις αγγελίες και μου ζητάνε σεξ χωρίς προφυλακτικό. Αρνούμαι, μου ’ρχεται να τους βρίσω. Μου λένε ‘έλα μωρέ, με το στοματικό δεν κολλάει’. Η κακή παιδεία φταίει. Εδώ έχουμε ακόμα δασκάλους στα σχολεία που διδάσκουν θρησκευτικά. Τα παιδιά δεν ξέρουν να βάζουν προφυλακτικό. Αυτό θα ήταν ένα πολύ διασκεδαστικό μάθημα στο σχολείο. Από το να μαθαίνεις πώς ο Κωνσταντίνος και η Ελένη έγιναν Άγιοι, ε, ας μάθουν αυτό, που αλλάζει και την κοινωνία. Αν μάθαιναν πριν είκοσι χρόνια στα σχολεία τι είναι το προφυλακτικό, δεν θα είχαμε τέτοια έξαρση του ΑΙDS. Τι είναι αυτό που αλλάζει την αίσθηση στο πληρωμένο σεξ; Στο πληρωμένο ο άντρας νοιώθει πιο πολύ κυρίαρχος και δεν κρατάει τα προσχήματα. Σε μια κοπέλα που θα γνωρισει και θα κάνουν σεξ μπορεί κάποια ιδιαιτερότητά του να μην τη βγάλει, για να μην φάει άκυρο. Η πουτάνα, σπάνια θα πει όχι. Τι είναι ο έρωτας, Άννα; Ο έρωτας είναι μια κίνηση προς την αλήθεια. Αλίμονο αν δεν υπήρχε. Ο έρωτας είναι η ζωή. Και πιστεύω ότι ο έρωτας έχει πιο πολλή κάβλα από το σεξ. Ο έρωτας έχει πάντα τον πόνο μέσα του. Ένα μήνυμα να αργήσει να σου στείλει, δύο ώρες να μην θυμηθεί κάτι σημαντικό για σένα και στεναχωριέσαι, πονάς. Έχει λαχτάρα, έχει υγρά ο έρωτας. Έχει δάκρυα, έχει ιδρώτα, έχει φλόκια. Μπορώ να καβλώσω απεριόριστα αν είμαι ερωτευμένη με κάποιον, κοιτώντας τον απλά στα μάτια, ενώ κάνουμε σεξ. Είναι πολύ καβλωτικό να βλέπεις την επιθυμία στα μάτια του άλλου. Επειδή έχω γνωρίσει την πλευρά του σκληρού σεξ, ξέρω να το διαχωρίζω απ’ τον έρωτα. Έχω κάνει όμως και ‘πληρωμένο’ έρωτα, όπου έχω ερωτευτεί για πέντε λεπτά. Συμβαίνει αυτό. Έχω περάσει απίστευτες ερωτικές στιγμές μέσα σε μπουρδέλο, τις καλύτερες τις ζωής μου. Μου έχει τύχει και τότε είναι που εκμεταλλεύομαι το ‘τερπόν μετά του οφελίμου’. Και δεν ήθελες μετά να τον ξαναδείς; Θα ήθελα να τον ξαναδώ, ναι, περίμενα πότε θα ξανάρθει, είμαι τόσο περήφανη, όμως, που ποτέ δεν θα του το ’λεγα. Αρκετές φορές από αυτές, εξελίχθηκε σε μια παραπάνω σχέση μεταξύ μας, που όμως ποτέ δεν λειτουργούσε τόσο καλά όσο εκείνη την πρώτη φορά στο μπουρδέλο. Στο πληρωμένο σεξ έχεις μια εικόνα για το τι θα συμβεί, λειτουργείς ρομποτικά. Ανοίγεις την πόρτα,

περιμένεις να δεις έναν ξαπλωμένο άντρα στο κρεβάτι, κι αν δεν είναι ξαπλωμένος ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν, μάλιστα, θα σου ζητήσει κάτι παραπάνω από αυτά που κάνεις συνήθως, εκεί βραχυκυκλώνεις, γιατί έχεις μάθει να λειτουργείς ρομποτικά. Φαντάσου, λοιπόν, τι σου συμβαίνει αν σου αρέσει ο άλλος! Ο κεραυνοβόλος έρωτας, σαν τον κεραυνό, είναι στιγμιαίος. Έρχεται απρόσμενα και φεύγει. Είναι περίεργο γιατί, όταν μπαίνεις στο δωμάτιο μετά από είκοσι/πενήντα/ογδόντα άτομα και βλέπεις κάποιον που σου κάνει κλικ είναι σαν να παθαίνεις σοκ, κάτι συμβαίνει. Αυτό που σε επαναφέρει στη πραγματικότητα είναι όταν μετά από είκοσι λεπτά σου χτυπήσουν την πόρτα επειδή έχεις αργήσει. Όμως δεν είσαι πουτάνα εκείνη τη στιγμή, έχεις ξεφύγει. Ξεχωρίζεις το πληρωμένο σεξ από αυτό που κάνεις στη προσωπική σου ζωή; Ναι, γιατί όταν κάνω σεξ στη προσωπική μου ζωή υπάρχει σκέψη και προσποίηση. Πάντα προσποιούμαι, επειδή θέλω να δείξω στον άλλο τον καλύτερό μου εαυτό. Ειδικά αν ερωτευτούμε, προσπαθούμε να γοητεύσουμε και να ικανοποιήσουμε το άτομο αυτό. Μπορείς να μείνεις πιστή σε έναν άντρα; Εγώ μπορώ, οι άντρες με τίποτα. Το έχω κάνει επιστήμη το κέρατο. Σίγουρα έχω φάει κέρατα στη ζωή μου, αλλά δεν τα έχω ανακαλύψει. Μετά το κέρατο όμως, που έφαγα και το ανακάλυψα, έχω εντρυφήσει στο θέμα. Ρώτησα τόσους άντρες και όλοι ισχυρίζονται το ίδιο πράγμα: άλλο το πήδημα, άλλο το αίσθημα. Είχα πάντα αυτή τη γυναικουλίστικα παιδική απορία, «πώς μπορείς να μ’ αγαπάς και να με ποθείς και, αφού κάνουμε έρωτα, να πας και με μια άλλη;». Πώς ένοιωσες όταν ανακάλυψες το κέρατο; Προδοσία πρώτα απ' όλα. Που είναι το χειρότερο που μπορεί να νοιώσει κανείς. Νόμιζα πως τον συγχώρεσα. Έμεινα μαζί του ενάμιση χρόνο και του γάμησα τα πρέκια. Όχι επίτηδες, έτσι μου βγήκε. Έπρεπε να είχα φύγει, το κατάλαβα μετά. Τον γέμισα άλλα δέκα κόμπλεξ, απ’ αυτά που ήδη είχε, τον ευνούχισα ακόμα περισσότερο. Γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω πώς ήταν δυνατόν, ενώ αγαπάς εμένα που σου δίνω τα πάντα απ' τον εαυτό μου και την ψυχή μου, να τολμήσεις να πας με κάποια άλλη. Και ακόμα υπάρχει στη ζωή μου. Η μόνη στιγμή που είναι αληθινός ο άντρας είναι όταν κάνει σεξ. Γι’ αυτό η πορνεία ήταν πάντα τόσο σημαντική, γιατί κατά τη διάκρεια του σεξ ο άντρας είναι αυθεντικός. Αφού πληρώνει, κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Όπως πας σε ένα καλό εστιατόριο και θες το φαγητό να είναι νόστιμο, έτσι και όταν πληρώνεις μια πόρνη θες το γαμήσι να είναι καλό. Δεν φταίει όμως η πουτάνα

OUGH! 19

γι’ αυτό. Μια πουτάνα είναι καλή ως έχει: ανοιχτά πόδια και ωραίο βυζί. Οι επιλογές του άντρα απέναντι στην κοπέλα θα την κάνουν κακή επαγγελματία. Ο άντρας δεν θα είναι ευχαριστημένος με την πόρνη, επειδή θα έχει θέμα με τον εαυτό του. Πώς είναι μια κακή πουτάνα; Μια κακή πουτάνα θα πει «μη με πιάνεις εδώ, θα πέσει το στήθος μου». Μια καλή πουτάνα θα σε αφήσει ελεύθερο, με τα όρια που θα έχει στο κεφάλι της και όταν ξεπερνάς αυτά τα όρια θα σε σταματήσει με ωραίο τρόπο. Θα σου πει «μη σε παρακαλώ, δεν φιλάω στο στόμα». Γιατί δεν φιλούν στο στόμα; Είναι λογικό, δεν μπορείς να φιλάς πενήντα άτομα τη μέρα. Είναι άγραφος νόμος ότι δεν επιτρέπεται να φιλούν οι πουτάνες, εγώ όμως έχω φιλήσει. Τα πεντάλεπτα εκείνα που ερωτευόμουν με πελάτες, τους φιλούσα στο στόμα. Στο βιβλίο μου έκανε μεγάλη εντύπωση που γράφεις ότι όταν άρχιζες να αισθάνεσαι κάτι για τον άλλο, τον χώριζες. Δεν είναι αυτοκαταστροφικό αυτό; Στη ζωή μου χώριζα πριν αφήσω τον έρωτα να έρθει. Ήταν άμυνα, προφύλαξη. Ενοχή μην καταστρέψω τη ζωή του άλλου. Πονάει πιο πολύ όταν είσαι εσύ αυτός που φεύγεις πρώτος. Οφείλω ως υπεύθυνος άνθρωπος να ανοίξω τα μάτια του άλλου, αν δεν ξέρει πού θα τον οδηγήσει αυτή η σχέση. Έχω, επίσης, το κόλλημα ότι δεν θέλω να κάνω σχέσεις με ανθρώπους του περίγυρού μου που ασχολούνται μόνο με transgender, δεν μου αρέσει. Ίσως να ακούγεται λίγο μειωτικό, ακόμα και για μένα. Όμως δεν έχω βρει γκόμενο από τις Κούκλες. Θέλω στρέιτ καθαρά τον άλλο, γιατί αισθάνομαι στρέιτ και εγώ. Έχεις βρει αυτό που ψάχνεις; Ίσως να βρήκα τον κατάλληλο άνδρα, αλλά να μην τον άφησα να μου το δείξει. Αυτή η αμφιβολία θα με τρώει μέχρι να πεθάνω. Από την άλλη, έχουν βρεθεί άντρες που ήθελαν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί μου, αλλά δεν ήμουν ερωτευμένη εγώ. Αν έμενα, θα ήμουνα δυο φορές πουτάνα, πουτάνα και στη ζωή. Κάτι που ίσως κάνουν οι περισσότερες γυναίκες, να μένουν με ανθρώπους που δεν ερωτεύονται. Έχω τέτοιες φίλες transgender που μου λένε ότι περνάνε υπέροχα και παίρνουν και τα Armani τους. Εγώ, όμως, δεν είμαι αυτό. Λάθος μου, ίσως, αλλά αν δεν έχω γεννηθεί σε λάθος κόσμο, κάτι με καταδιώκει από άλλη ζωή. Ο έρωτας προκύπτει απ’ την αρχή ή μπορεί να έρθει στην πορεία; Έρχεται εκτίμηση, έρχεται αγάπη, σεβασμός. Όμως όχι έρωτας. Ο έρωτας ή θα σου ’ρθει την πρώτη εβδομάδα ή δεν θα ’ρθει ποτέ.

20 OUGH!

Φιλίππα Δημητριάδη

Ο Δημήτρης Αποστόλου με την μπάντα του Los Griegos Locos, μία ανορθόδοξη μπάντα δρόμου με πολυπολιτισμικό ήχο, παντρεύουν την Ανατολή με τη Δύση στο ισόγειο του Micraasia, Κων/πολεως 70.

Ο Δημήτρης και η Charla είναι ένα ζευγάρι γεμάτο φαινομενικές αντιθέσεις, που εδώ και 17 χρόνια βιώνει μιαν αγάπη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες. Κι εδώ που τα λέμε, ποια αγάπη μοιάζει με μιαν άλλη;

Αγάπη δίχως σύνορα Η συνάντηση με το Δημήτρη έγινε στο Micraasia, το πατρικό του σπίτι που στη συνέχεια έγινε μια απ’ τις πιο διάσημες ταράτσες στο Γκάζι, όπου μας διηγήθηκε την ιδιαίτερη ιστορία του. Ένας ανήσυχος Έλληνας και μια όμορφη Τουρκάλα συναντιούνται στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ‘80. Εκείνος θαμώνας ενός εστιατορίου που είχε γίνει δημοφιλές στέκι για τους νέους του Μεγάλου Μήλου, κι εκείνη σερβιτόρα. Μια μέρα της παραγγέλνει μαργαρίτα με καλαμαράκια (!) και την εντυπωσιάζει. Τον ρωτά από πού είναι και αμέσως γεννιέται μια ελληνοτουρκική φιλία, αλλιώτικη από ‘κείνη των διεθνών σχέσεων των δύο χωρών. Σύντομα ο Δημήτρης προτείνει στη Charla να αναλάβει τον τομέα της Τουρκίας, στο τουριστικό γραφείο που τότε διεύθυνε. «Είχαμε πολλά κοινά σημεία και γίναμε αμέσως φίλοι. Από ‘κει κι έπειτα έγιναν όλα αρκετά γρήγορα και πολύ έντονα. Βρεθήκαμε με ένα μωρό, τη Λέηλα, τη μεγάλη μου κόρη», λέει. Έμειναν εκεί για άλλα 6 χρόνια, κι έπειτα ήρθαν στην

Ελλάδα, το 2001, «την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων, που όλα ήταν διαφορετικά». «Κληρονόμησα το πατρικό μου που ήταν το σπίτι των Μικρασιατών παππούδων μου και το 2002 ανοίξαμε το παλιό Micraasia. Τώρα η Charla δουλεύει στην Κωνσταντινούπολη και αρκετά σύντομα θα πάμε κι εγώ με τις κόρες μου εκεί. Δεν θα μετακομίσω μόνιμα, απλά θα υπάρχει κι ένα δεύτερο σπίτι όπου θα περνάω πιθανότατα τους χειμώνες, από Νοέμβρη μέχρι Απρίλιο και τα καλοκαίρια θα επιστρέφουμε εδώ. Το χειμώνα στην Ελλάδα δεν τον πολυσυμπαθώ, προτιμώ να βρίσκομαι σε πόλεις πιο χειμωνιάτικες, όπως είναι η Νέα Υόρκη ή η Κωνσταντινούπολη. Το γεγονός ότι γνωριστήκαμε στη Νέα Υόρκη λειτούργησε καταλυτικά. Ακόμα μιλάμε αγγλικά ο ένας στον άλλο, ενώ η Charla γνωρίζει ελληνικά και είναι πλέον πολιτογραφημένη Ελληνίδα. Είμαστε πάνω απ’ όλα ένα νεοϋορκέζικο ζευγάρι. Το γεγονός ότι ήμαστε και οι δύο έξω απ’ τις χώρες μας και ότι ούτε εγώ ούτε η Charla έτυχε να έχουμε πατέρα, έκανε τα πράγματα

πιο εύκολα. Ήμαστε ένα νέο ζευγάρι που τα έκανε όλα μόνο του. Παντρευτήκαμε, κάναμε τα παιδιά μας, ήρθαμε εδώ και τώρα φεύγουμε. Δεν δώσαμε λογαριασμό στους γονείς. Αν θέλανε να είναι μαζί μας και να μας υποστηρίξουνε καλώς, αν όχι εμείς και πάλι θα κάναμε αυτό που θέλαμε. Μας υποστήριξαν όλοι! Χωρίς κανένα πρόβλημα. Η πεθερά μου ήρθε στην εκκλησία όταν βάφτισα τα παιδιά και τους έφερε και μάτι χρυσό και συμμετείχε σε όλα. Η οικογένεια της Charla -η μητέρα της με τον πατριό τηςείναι κεμαλιστές. Δεν ανήκουν στην κατηγορία των ισλαμιστών ή των παραδοσιακών Τούρκων. Γι’ αυτούς έχει σημασία τα παιδιά να μιλάνε τούρκικα. Τελεία. Αυτό είναι το κυρίως θέμα τους. Απ’ τη στιγμή που μιλάνε τούρκικα, γι’ αυτούς είναι ΟΚ. Η πεθερά μου δεν θα πάρει τις κόρες μου να τις πάει στο τζαμί γιατί δεν έχει πάει ποτέ και η ίδια. Ούτε η μητέρα της είχε πάει, ούτε η γιαγιά της και η προγιαγιά της και φυσικά δεν έχει πάει ούτε η Charla. Ωστόσο, ξέρουν κι απ’ τη δικιά μου πλευρά, ότι εκτός από τα

βαφτίσια τις κόρες μου δεν τις πάω στην εκκλησία. Θα μιλήσουμε για την εκκλησία, θα πούμε όμορφα πράγματα, αλλά μέχρι εκεί. Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τις πάω στο τζαμί –το έκανα σε ένα ταξίδι μας στη Συρία και στο Λίβανο- απλά για να δούνε κάποια πράγματα. Θεωρώ ότι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που είναι μετριοπαθείς γίνονται πιο εύκολες. Νομίζω ότι από όποια κουλτούρα και να είσαι, απ’ όποιο χρώμα ακόμα κι από όποιο πολιτικό κόμμα, όταν δεν είσαι δογματικός δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα ξεκινούν απ’ τη στιγμή που είσαι δογματικός και μονόχνοτος και δεν αφήνεις τον άλλο να υπάρχει». Οι διαφορετικές εθνικότητές δεν είναι, όμως, το μοναδικό πράγμα που κάνει τη Charla και το Δημήτρη μια ξεχωριστή περίπτωση ανδρόγυνου. Ο Δημήτρης δεν διστάζει να μας μιλήσει για την προτίμησή του για το ίδιο φύλο και για το πώς αυτό έχει διαμορφώσει τη σχέση του με τη γυναίκα του: «Το να μην είσαι δογματικός ισχύει και

OUGH! 21

στην σεξουαλική σου ζωή και στον τρόπο σεξουαλικής συμπεριφοράς σου. Αν είσαι ένας άνθρωπος απλός, ο οποίος τυχαίνει να έχει ερωτικές εμπειρίες και ομοφυλόφιλες και ετερόφυλες, δεν είναι κάτι που φέρνει προβλήματα. Η ιδιαιτερότητά μου αυτή δεν λειτούργησε αποτρεπτικά στο να δημιουργήσω οικογένεια ή να συνάψω σχέση με το άλλο ή το ίδιο φύλο. Θα είχα μια οικογένεια, είτε ήμουν με την Charla, είτε ήμουν με τον Μουσταφά! Θα έκανα την οικογένεια αν είχα το ίδιο drive power. Η επιλογή μου είναι να είμαι με την Charla επειδή ήθελα να κάνω οικογένεια με εκείνη. Υπήρξαν κι άλλοι παράγοντες που βοήθησαν σε αυτό. Η τύχη, το ότι λειτούργησε. Δεν έτυχε να λειτουργήσει, δηλαδή, με τον Μουσταφά. Δεν έχω γνωρίσει Μουσταφά και δεν ξέρω αν θα ήθελα να κάνω ποτέ παιδί μαζί του, δηλαδή να υιοθετήσω. Ενώ με την Charla ήθελα, εσκεμμένα, πολύ δυνατά! Χαίρομαι που είναι η μητέρα των παιδιών μου, τη σέβομαι γι’ αυτό, κι εκείνη το ίδιο. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τις αρχές που θα τα μεγάλωνε

οποιοσδήποτε άλλος γονιός. Η σχέση μας δεν είναι μονογαμική. Είμαστε ειλικρινείς κι έχουμε τη δυνατότητα να μένουμε μακριά ο ένας απ’ τον άλλο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς όμως να είμαστε συναισθηματικά αναμειγμένοι σε άλλου είδους ερωτικές ιστορίες. Όταν σμίγουμε, είμαστε μαζί. Όταν όμως υπάρχει συναισθηματική κάλυψη ή έρωτας με κάποιον άλλο, θα χωρίσουμε. Έχει συμβεί κάτι ανάλογο στο παρελθόν, έχουμε μείνει χωριστά. Όταν όμως είμαστε μαζί, δεν είμαστε συγχρόνως με άλλους. Δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα ο ένας απ’ τους δύο να ερωτευτεί δυνατά κάποιον άλλο. Ίσως επειδή είναι πολύ δυνατό αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ζω με την Charla, δεν το τσεκάρω. Έχουμε περάσει αρκετές άσχημες στιγμές, με απόσταση μεγάλη. Ο έρωτας δεν τυχαίνει τόσο συχνά πλέον, αλλά πιστεύω είμαστε πλέον σ’ ένα τέτοιο επίπεδο και λόγω ηλικίας, που ίσως να βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο να το ξεπεράσει. Δηλαδή,

με την έννοια ότι αν μου συνέβαινε αυτό, θα το μοιραζόμουν μαζί της. Τώρα πια δεν γράφουμε γράμματα ερωτικά, πρόσφατα της έγραψα όμως ένα και της το έστειλα μαζί με το χριστουγεννιάτικο δώρο μου. Σίγουρα είναι μικρές απλές κινήσεις που δείχνουν πού βάζεις τους ανθρώπους γύρω σου. Πού τους έχεις τοποθετήσει και την Charla την έχω τοποθετήσει πάρα πολύ ψηλά. Έχουμε μαλώσει και έχουμε περάσει άσχημα, αλλά όταν έρχεται η στιγμή ν’ ανοιχτούμε και να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο, μιλάμε πάρα πολύ ειλικρινά. Νομίζω ότι στις κόρες μου δεν πέφτει κανένας λόγος για το τι κάνει ο πατέρας τους στο κρεβάτι. Όπως δεν πέφτει και σε μένα για τις δικές τους επιλογές. Ούτε θα τις ρωτήσω ποτέ με τι τρόπο το κάνουν, νομίζω ότι είναι πέρα από κάθε πατρική δικαιοδοσία, έτσι κι εκείνες δεν έχουν λόγο. Αν με ρωτήσουν, δεν θα διστάσω να τους απαντήσω, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δουλειά των παιδιών να ξέρουν λεπτομέρειες. Δηλαδή τι; Θα πρέπει να ξέρουν πώς το κάνω με τη μαμά; Νομίζω

ότι κανένα παιδί δεν θέλει να φαντάζεται το μπαμπά του και τη μαμά του να το κάνει. Δε μας αρέσει ιδιαίτερα αυτή η εικόνα, αλλά ΟΚ, ξέρουμε πως έχει συμβεί. Με την ίδια λογική, πιστεύω λοιπόν πως πρέπει ό,τι αγαπώ εγώ να το αγαπούν και να το σέβονται κι αυτές. Όπως ακριβώς κι εγώ θα σεβαστώ πάρα πάρα πολύ τις δικές τους προτιμήσεις, όποιες κι αν είναι αυτές. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να φανταστώ να τα κάνω με άλλη γυναίκα. Μπορεί να συναντήσω κάποια κοπέλα που θα υπάρξει μια έντονη ενέργεια μεταξύ μας, αλλά μου ‘ναι αδύνατο να της μιλήσω όπως μιλάω στην Charla! Μου φαίνεται τελείως έξω από τα νερά μου. Αισθάνομαι σαν να την κερατώνω. Με τ’ αγόρια δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου, γιατί δεν θα τους μίλαγα ποτέ έτσι! Χέστηκα! Θα ‘μουν τελείως μπαμ–μπαμ και τελείωσε, « Έχε γεια και να σου πω, ψψστ, κάτι ξέχασες εκεί, παρ’ το!» (γελάει) Είναι τελείως διαφορετική η μία σχέση με την άλλη. Η Charla είναι η γυναίκα της ζωής μου.

Σπύρος Διαμαντάρας | Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης

Γάμος από συνοικέσιο

Ελένη 26 και Δημήτρης 31 Παντρεμένοι εδώ και έξι μήνες. Μιλάει η Ελένη.

Ξεχάστε τις στάμνες με νερά που έφευγαν από τα μπαλκόνια, τα υποχρεωτικά προξενιά για το καλό της νύφης και τις προξενήτρες του Ελληνικού κινηματογράφου. Με 853 γάμους το 2012 και ένα γραφείο συνοικεσίων ιστορίας 70 χρόνων (το «Λούης», στον Πειραιά) η κυρία Κατερίνα μάς μιλάει για τον γάμο του σήμερα και πώς κατάφερε να σμίξει τόσα ζευγάρια με αποτέλεσμα να μπει δυο φορές στο βιβλίο Γκίνες.

Γιατί αποφάσισες να πας σε γραφείο συνοικεσίων; Είχα κάνει κάποιες γνωριμίες, αλλά δεν είχα δει κάτι από την άλλη πλευρά, ότι τους ενδιέφερε κάτι το σοβαρό. Οι πιο πολλοί πάνε για το εφήμερο και εμένα η σκέψη μου ήταν να δημιουργήσω οικογένεια. Πίστευα ότι απευθυνόμενη σε κάποιο γραφείο θα μπορούσαν να μου προτείνουν κάποια άτομα που να έχουν τις ίδιες θέσεις που είχα. Πόσα άτομα συνάντησες; Τρία, το τρίτο ήταν το τυχερό! Δεν έχω παράπονο, ήταν όλοι στα πλαίσια που είχα ζητήσει, απλά ήταν θέμα χαρακτήρα ό,τι δεν προέκυψε κάτι. Πήγαμε για έναν

καφέ, μιλήσαμε, αλλά από εκεί και πέρα δεν υπήρχε κι από τις δυο πλευρές κάτι παραπέρα. Ο σύζυγός σου για τους ίδιους λόγους επέλεξε να πάει στο γραφείο; Από ό,τι έχουμε συζητήσει, ναι, επειδή κι αυτός έχει ένα επάγγελμα που δεν μπορεί να δίνει δικαιώματα, βγαίνοντας στις καφετέριες και στα μπαράκια αναζητώντας κάποια κοπέλα. Θεωρούσε ότι μπορούσε να βρει κάτι πιο προσεγμένο και πιο ελεγμένο από ένα γραφείο. Το είχες πει στην οικογένειά σου; Το είχαμε συζητήσει εξαρχής, πριν ακόμη κάνω το βήμα να πάω στο γραφείο και ήταν

σύμφωνοι. Τι διαφορά έχει η γνωριμία που θα έκανες από φίλους ή από γνωστούς; Πιστεύω ότι συναντώντας ένα άτομο από το γραφείο, πριν ακόμη γνωριστούμε, ξέρουμε ποιοί είναι οι στόχοι του καθενός. Είμαστε και οι δυο συνειδητοποιημένοι ότι θέλουμε να κάνουμε οικογένεια. Ξεκινώντας από εκεί και οι δύο ξέρουμε την κατάληξη σε αυτή τη σχέση. Από εκεί και πέρα, μένει να συζητήσουμε τα δικά μας στοιχεία για να καταλήξουμε αν υπάρχει χημεία μεταξύ μας. Και στην μόρφωση και στην ηλικία και στην εμφάνιση είχα πει τα στοιχεία που ζητάω.

Από πότε υπάρχει το γραφείο; Από το 1947. Ο πατέρας μου ήταν πολύ κοινωνικό άτομο και τον ρωτούσαν συνέχεια φίλοι αν μπορούσαν να τους γνωρίσει κανέναν καλό σύντροφο για το παιδί τους, ε, και έτσι κατέληξε να ανοίξει το γραφείο. Εν συνεχεία, πήρα εγώ την σκυτάλη και φτάσαμε να γραφτούμε δυο φορές στο βιβλίο Γκίνες για το σύνολο των γάμων που πετύχαμε. Είχαμε γραφτεί το 2004 με 507 γάμους και τώρα περιμένουμε το καινούργιο του 2012 με 853. Σκεφτείτε ότι ξεπεράσαμε ολόκληρη Αμερική, όπου το συνοικέσιο δεν είναι θέμα ταμπού όπως εδώ. Εσείς είστε παντρεμένη; Από συνοικέσιο; Φυσικά. Δεν θα μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά, άλλωστε, αν δεν πίστευα στον γάμο και τα οφέλη του. Είχε έρθει ο άντρας μου στο γραφείο για να «γραφτεί» και τον γράπωσα αμέσως. Σιγά να μην τον άφηνα. Τώρα έχουμε τρία παιδιά, τα οποία -από ό,τι δείχνουν τα πράγματα- θα συνεχίσουν την δουλειά του γραφείου. Πώς είναι η δουλειά τώρα με το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, έχουμε πιο πολλή δουλειά από ποτέ και όσο περνάει ο καιρός έχουμε περισσότερη. Το θέμα με το ιντερνέτ είναι ότι αντί να διώξει τον κόσμο από τα γραφεία, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Ο κόσμος κατάλαβε ότι τα

Ειρήνη 78 και Χαράλαμπος 82 Παντρεμένοι εδώ και δύο χρόνια. Μιλάει ο κ. Χαράλαμπος.

περισσότερα εκεί μέσα είναι ψέματα και είναι λογικό. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να φτιάξω ένα ψεύτικο προφίλ και να το παίζω όποιος θέλω. Άσε που η όλη επαφή είναι πάνω από το πληκτρολόγιο και οι περισσότεροι είναι παντρεμένοι και ανώμαλοι. Τα γραφεία συνοικεσίων δίνουν στον άνθρωπο την ασφάλεια και την διακριτικότατα που χρειάζεται, έτσι ώστε να βρει τον κατάλληλο σύντροφο.

φείο συνοικεσίων μόνο για ομοφυλόφιλους, θα χεστεί στο τάλιρο.

των είκοσι και κάτι, έχει τουλάχιστον ήδη μια εφταετία εμπειριών, κάνοντάς τον πιο επιλεκτικό στις σχέσεις του, πόσο μάλιστα σε θέματα γάμου. Έτσι καταφεύγει στο γραφείο που του δίνει την δυνατότητα να είναι επιλεκτικός και να νιώθει ασφάλεια. Άλλωστε, να ξέρεις ότι δυο ηλικιακές ομάδες χρειάζονται ανάγκη από σύντροφο, οι πολύ νέοι και οι ηλικιωμένοι.

Στην σελίδα σας στο ίντερνετ υπάρχουν αγγελίες με άτομα τα οποία είναι από μεγαλοξενοδόχοι μέχρι εφοπλιστές. Μου φαίνεται απίθανο να είναι αληθινές. Και όμως. Ο κόσμος όταν ακούει συνοικέσιο γελάει, γιατί πιστεύει ότι ο κάθε κουτσός και στραβός θα καταφύγει στα γραφεία συνοικεσίων για να βρει ταίρι, αλλά είναι μεγάλο λάθος. Ποιος θα πληρώσει σε ένα γραφείο για να του βγει το χουσούρι; Εδώ έρχονται άνθρωποι με απαιτήσεις, οι οποίοι έχουν τρία βασικά πράγματα: την ίδια πρόθεση, την ανάγκη για ασφάλεια και την επιλογή. Οπότε, μη σου φαίνονται καθόλου απίθανες οι αγγελίες, έχουμε από όλα τα επαγγέλματα. Οι μόνες που μου έχουν ξεφύγει είναι η κομμώτριες, δεν ξέρω γιατί.

Έρχομαι στο γραφείο να βρω γυναίκα. Ποια είναι η διαδικασία; Καταρχήν, συμπληρώνεις όλα τα στοιχεία σου όπως επάγγελμα, αριθμό ταυτότητας και λοιπά, τα οποία αργότερα τα εξακριβώνουμε και εμείς σαν γραφείο, έτσι ώστε να υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ των ζευγαριών. Εν συνεχεία, καταβάλεις το ποσό των εφτακοσίων ευρώ, το οποίο είναι το συμβόλαιό σου μέχρι να βρεις ταίρι για γάμο και για αρχή βρίσκεσαι μαζί μου για το πρώτο ραντεβού. Η διάρκειά του είναι μιάμιση ώρα, στην οποία θα μιλήσουμε για σένα, έτσι ώστε να μάθω τι ψάχνεις και πού πρέπει να κινηθούμε. Όταν τελειώσουμε και με την συνάντηση, τότε αρχίζουν τα ραντεβού με διάφορες κοπέλες οι οποίες έχουν έρθει στο γραφείο για τον ίδιο λόγο. Μετά την λήξη του κάθε ραντεβού ο καθένας ξεχωριστά με παίρνει τηλέφωνο και μου λένε τις εντυπώσεις τους, έτσι ώστε να καταλάβω τον άλλον καλύτερα και το πώς συμπεριφέρεται. Εκτός των τετ α τετ ραντεβού, διοργανώνουμε χορούς, κρουαζιέρες και άλλες συναθροίσεις ώστε να μαζευτούμε όλοι μαζί.

Συνοικέσια σε ομοφυλόφιλους έχετε κάνει; Όχι, ποτέ και ούτε έχω σκοπό. Αλλά να ξέρεις ότι όποιος ανοίξει στην Ελλάδα γρα-

Οι ηλικίες ; Έχουμε από 18 μέχρι 88. Όταν ο νέος σήμερα ξεκινάει την ερωτική του ζωή από τα 15 και πιο νωρίς, φτάνοντας στην ηλικία

Έχετε σπουδάσει κάτι; Έχω δυο μάστερ στην παιδοψυχολογία και στην ψυχολογία και κάνω διατριβές στον Χάρβαρντ.

Γιατί πήγατε σε γραφείο γνωριμιών; Επειδή ήμουν 28 χρόνια χήρος, μεγάλωσα τα παιδιά μου σαν μάνα και πατέρας μαζί και, όταν έγινα 80, κατάλαβα ότι είμαι ολομόναχος. Τα παιδιά έχουν κάνει τις δικές τους οικογένειες, έχουν τα δικά τους προβλήματα και σκοτούρες και δεν ήθελα να τους είμαι φόρτωμα. Έψαχνα έναν άνθρωπο για παρέα για να μην πεθάνω μόνος.

σίες.

σε συνέχεια και έλεγε αστεία και από την πρώτη στιγμή που την είδα ήξερα ότι έκανε για μένα.

Τα παιδιά σας τι είπαν όταν τους το ανακοινώσατε; Χάρηκαν πολύ. Και οι γιοί μου και οι νύφες μου το δέχτηκαν με χαρά. Στην αρχή νόμισαν ότι αστειεύομαι, αλλά μετά με στήριξαν και ήταν δίπλα μας σε όλες τις προετοιμα-

Πόσα ραντεβού κάνατε για να καταλήξετε στην Ειρήνη; Τέσσερα.

Πιστεύετε ότι χάρηκαν που θα είχαν λιγότερες υποχρεώσεις; Δεν ξέρω, μπορεί. Αλλά ήταν κάτι που είχε μεγάλη ανταπόκριση και από τιε δυο πλευρές, τα παιδιά μου και τα παιδιά της Ειρήνης. Μας υποδέχτηκαν με μεγάλη αγάπη και από την αρχή ήταν λες και γνωριζόμασταν χρόνια.

Και τι σας άρεσε πιο πολύ σ’ αυτή; Μου άρεσε που ήταν έξω καρδιά, γελού-

Έχουν προκύψει γάμοι που δεν περιμένατε; Αρκετοί. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι ο Στέφανος που είναι ένα παλικάρι 1,90 και λογικό ήταν να ψάχνει κοπέλα κοντά στο ύψος του. Είχε βάλει, που λες, όριο από 1,70 και άνω για το ύψος της κοπέλας και δεν δεχόταν εκατοστό λιγότερο. Οπότε, μετά από αρκετά αποτυχημένα ραντεβού, ήρθε σε έναν χορό που είχαμε κάνει σε γνωστό ξενοδοχείο. Στο τέλος της βραδιάς, λοιπόν, τον βλέπω να φεύγει με την Ελένη, η οποία είναι 1,58 άντε ένα 1,60, ε, και τον πιάνω και του λέω «Ρε Στεφανάκο, μου έβγαλες την ψυχή με το ύψος και τελικά κατέληξες με τον ‘κουβά’;» (γελάει). Τώρα είναι παντρεμένοι και ευτυχισμένοι με 3 παιδάκια.

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά; Μπορείς να το πεις και έτσι. Δεν έψαχνα για έρωτα, έψαχνα μία σύντροφο για να είναι δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές γιατί στην ηλικία που βρίσκομαι είναι το μόνο που περιμένεις πια (γελάει). Να σας ρωτήσω κάτι αδιάκριτο; Σεξ κάνετε; Δεν το σκεφτόμουν καθόλου το σεξ όταν άρχισα να ψάχνω για σύντροφο, αλλά ναι, κάνουμε και σεξ άμα λάχει (γέλια).

24 OUGH!

PrimaDonna

in Love

Όταν θεωρείσαι η μεγαλύτερη Ελληνίδα σοπράνο μετά την Μαρία Κάλλας, όταν ζεις στην Ελβετία με επτά υπηρέτες και όλη σου η ζωή συμπυκνώνεται στις λίγες ώρες που θα τραγουδήσεις στη σκηνή, είναι λογικό να χαθείς κάπου μέσα στο αστραφτερό κλουβί της λυρικής μουσικής.

Όμως η Σόνια Θεοδωρίδου, δεν ήθελε να ζει έτσι. Σαν άλλη Carmen, με την απειλή του θανάτου, πάλεψε να ξανακερδίσει τον εαυτό της, την ελευθερία και τον έρωτα. Σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου, έχει τη δική της δισκογραφική και ορχήστρα, τραγουδάει Καβάφη σε μελοποίηση Αθ. Σιμόγλου και λαϊκά τραγούδια με τον Πλέσσα, ενώ σπέρνει μουσικές βιβλιοθήκες σε όλη την ελληνική επικράτεια. Στο σπίτι της περπατάει ξυπόλυτη –υποχρεώνει και όλους τους υπόλοιπους να την ακολουθήσουν-, κυνηγά τον χεβιμεταλλά γιόκα της να φάει πρωινό και ονειρεύεται να τραγουδήσει Leonard Cohen και Tom Waits. Είναι τόσοι οι λόγοι για να την ερωτευτεί κανείς. Η Σόνια γεννήθηκε στη Βέροια από Πόντιους γονείς, πατέρα που μόλις είχε επιστρέψει από την εξορία. Μικρή κοινωνία, φτώχεια, λίγες ευκαιρίες, όμως μεγάλη τύχη για τη μικρή Σόνια να έχει γονείς «αμόρφωτους, αλλά βαθειά καλλιεργημένους». Την ώθησαν να σπουδάσει στο Εθνικό Ωδείο, απ’ όπου τελικά έφυγε στο εξωτερικό με την υποτροφία Μαρία Κάλλας και μια πολλά υποσχόμενη καριέρα. Πλέον, ζει μόνιμα στο Βερολίνο με τον σύζυγό της Θεόδωρο Ορφανίδη και τον γιο της. Στις λιγοστές της επισκέψεις στην Ελλάδα βρίσκει καταφύγιο στο εντυπωσιακό νεοκλασσικό που νοικιάζει στα Εξάρχεια. Προτιμά τα Εξάρχεια γιατί «εκεί δεν είναι ξενέρωτα».

Καβάφης trivia Ο Καβάφης κυκλοφόρησε επίσημα 154 ποιήματα, ενώ αποκήρυξε 37, 75 έμειναν στην αφάνεια και 30 έμειναν ατελείωτα.

Το αγαπημένο γλυκό του Καβάφη από τη μητέρα του Χαρίκλεια Φωτιάδη: Ο Leonard Cohen άλλαξε τα φώτα στο ποίημα του Καβάφη "Απολείπειν ο θεός Αντώνιον" για την ήττα του Μάρκου Αντώνιου στην Αλεξάνδρεια και το έκανε έναν ύμνο για την χαμένη αγάπη στο “Alexandra Leaving” από το άλμπουμ του “Ten New Songs”.

Το 1966, ένας από τους κορυφαίους εκφραστές της pop-art, o Βρετανός ζωγράφος David Hockney έκανε μια σειρά από μεταξοτυπίες εμπνευσμένες από το έργο του μεγάλου ποιητή

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας E.M. Φόρστερ [Δωμάτιο με Θέα, Χάουαρντς Εντ, Πέρασμα στην Ινδία] τον γνώριζε προσωπικά και μάλιστα έγραψε γι’ αυτόν στο βιβλίο του με τίτλο Alexandria.

Xαλβάς σιμιγδάλι / 1 οκά σιμιγδάλι, 150 δρ. βούτιρο, 1 οκά γάλα, 350 δρ. ζάχαρι. Πρώτον καίει τις το βούτιρον, έπειτα ολίγο κατ’ ολίγον ρίπτει εντός του βουτίρου το σιμιγδάλι και το δουλεύει έως ότου τζιρτζιρίζει και αρχίσει να χύνη το βούτιρον και να κάμνη φουσκαλίδες εις το όπισθεν της χουλιάρας. Έπειτα έχει τις λιωμένη την ζάχαριν με ολίγον νερόν και το γάλα βραστόν. Ρίπτουν πρώτον το γάλα και το ανακατώνουν έως να το πιή, έπειτα και την ζάχαριν και την ανακατώνουν καλά και αφού κρυόση τον χουλιαριάζουν.

Διονύσης Ανεμογιάννης | Φωτο: Νίκος Κατσαρός

Τι θέση έχει η τέχνη σε μια κοινωνία με τόσο σοβαρά βιοποριστικά προβλήματα; Πάντα κάτι θα βρεις να φας, η πραγματική πείνα είναι πολιτιστική. Έχουμε χάσει την ταυτότητά μας και δεν ξέρουμε πού βαδίζουμε και τι κάναμε τόσο καιρό. Είμαστε γενιά χειρότερη από τους γονείς μας γιατί στα παιδιά μας δώσαμε σκατά, δώσαμε design, αυτοκίνητα, ψέματα και όχι εκείνη την ποιότητα ζωής που θα ήταν γι’ αυτά εφόδιο για το μέλλον. Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι Έλληνες πρόδωσαν τα ιδανικά, τις αρετές, την ‘ελληνικότητα’ για την οποία μιλά ο Καβάφης. Οι καλλιτέχνες ερχόμαστε τώρα με τον πολιτισμό για να υπενθυμίσουμε στους Έλληνες από πού ξεκινήσαμε, τις ευαισθησίες που έχουμε ως λαός. Δεν είναι τυχαίο που οι νεαροί γίνονται τρομοκράτες, η κρίση δεν είναι βιοποριστική. Ποιοι λόγοι σας ώθησαν να ζήσετε μόνιμα στο εξωτερικό; Ζούσαμε πάντα έξω. Άλλωστε, ποιος κάνει καριέρα στο λυρικό θέατρο στην Ελλάδα; Το Βερολίνο, όπου μένουμε, είναι ωραία πόλη, παρακμιακή, έχει έναν οργασμό καλλιτεχνικό που αβαντάρει τους καλλιτέχνες. Αθήνα όμως δεν είναι, στην Αθήνα υπάρχει μια ξεχωριστή ομορφιά. Ποιο ήταν το κόστος για να φτάσετε εδώ που φτάσατε; Αυτό το κωλοκράτος, η ‘επίσημη Ελλάδα’ όπως την ονομάζει ο Χατζιδάκις, μας στέρησε τη χώρα μας. Εμείς οι Έλληνες ξέρουμε τι θα πει νόστος. Κάθε Πάσχα στην Ανάσταση, όλοι χαίρονταν και εμείς κλαίγαμε. Γιατί εμείς δεν ήμασταν στην πατρίδα μας, με τις οικογένειές μας. Πέθαναν και οι δύο μου γονείς και δεν πρόλαβα ούτε στις κηδείες τους να πάω. Αυτή είναι η πραγματική θυσία. Να σας πω κάτι; Η μεγαλύτερη παγίδα είναι το κουστούμι που φοράς στην σκηνή να το παίρνεις και στο σπίτι σου. Τότε το έχασες το παιχνίδι. Το κατάλαβα, ευτυχώς, έγκαιρα επειδή παρατηρούσα πολύ τους ανθρώπους και καταλάβαινα τη δυστυχία τους. Σκεφτείτε, παραστάσεις, ανήμερα των Χριστουγέννων. Όλος ο κόσμος σε αποθεώνει και πας στο ξενοδοχείο και είσαι ολομόναχος. Αυτή τη μοναξιά πρέπει κάπως να τη διαχειριστείς. Διότι είσαι είναι το επίκεντρο της προσοχής τόσων ατόμων και ξαφνικά στο ξενοδοχείο είσαι ένα τίποτα πεταμένο σε ένα μικρό δωμάτιο. Ποιο είναι το πιο μεγάλο όφελος που προέκυψε από την ενασχόλησή σας με τη μουσική; Έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα και βελτιώθηκα ως άνθρωπος. Η ενασχόλησή μου με το μεγαλείο της υψηλής τέχνης με έκανε πιο ταπεινή, συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι παρά ένα μικρό φωτάκι σε αυτό το τεράστιο

σύμπαν. Έτσι πήρα και έδωσα πολύ αγάπη. Επίσης, τώρα που είμαι αναγνωρίσιμη, μπορώ να κάνω ευκολότερα πράγματα για το κοινό καλό, όπως τις μουσικές βιβλιοθήκες. Ποιο γεγονός θεωρείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή; Κάποτε από λάθος διάγνωση γιατρού μου ανακοίνωσαν ότι θα πέθαινα σε δύο μήνες. Ήταν εμπειρία τρομακτική γιατί ξέρεις ότι οι δύο μήνες είναι –γαμώτο- πολύ σύντομος χρόνος. Η πρώτη μου σκέψη ήταν το παιδί μου. Δεν ήμουν έτοιμη να φύγω. «Πού να πας, εδώ έχεις ένα μωρό», έλεγα στον εαυτό μου. Αρχικά θύμωσα πολύ. Μετά κάθισα και αναρωτήθηκα γιατί ήμουν άρρωστη. Κάτι συνέβαινε στην ψυχή μου. Εκείνο τον καιρό ζούσα στην Ελβετία με πολλά λεφτά και μια πολύ σημαντική καριέρα στην όπερα, όμως δεν είχα έλεγχο της ζωής μου. Είχα επτά άτομα υπηρεσία και άλλοι άνθρωποι καθόριζαν ποιον θα συναναστραφώ, πώς θα ντυθώ και τι θα κάνω. Ήμουν ένα ρομπότ που τραγουδούσε. Γύρω μου υπήρχαν άνθρωποι που με εκτιμούσαν ως φωνή, κανένας όμως δεν αγαπούσε την Σόνια. Επίσης, είχα χωρίσει και μεγάλωνα ένα παιδί μόνη μου. Έτσι είπα μέσα μου «φτάνει πια, γι’ αυτό αρρώστησες». Ήθελα να ’χω το δικαίωμα να είμαι ξυπόλυτη και άβαφτη, να κλαίω πραγματικά γιατί πονάω για έναν έρωτα. Ήθελα να τη ζήσω τη ζωή. Και, κάπως έτσι, όλοι όσοι μου παρίσταναν τους φίλους, επειδή τους πλήρωνα πανάκριβα εισιτήρια, εξαφανίστηκαν και έμεινε δίπλα μου μόνο ένας άνθρωπος: η οικιακή μου βοηθός. ‘Εκλαψα πικρά, αλλά σώθηκα.Είπα «μη σώσω και κάνω τίποτα, αρκεί να ’μαι ο εαυτός μου». Όταν έμεινα έγκυος μού είπε η μανατζέρ μου να το ρίξω, γιατί θα τραγουδούσα στο Σαλτσμπουργκ. Όχι απλά κράτησα το μωρό, αλλά το σταματούσα την ορχήστρα στην πρόβα για να το θηλάσω. Πολλοί με έλεγαν γραφική, εγώ όμως ήξερα τι έκανα. «Μη σώσω να ξανατραγουδήσω αν είναι να πουλήσω το τομάρι μου. Εγώ ένα πράγμα ήθελα μόνο, να είμαι καλή μάνα». Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σας; Περίμενα πολλά χρόνια να βρω τον έρωτα, στο πρόσωπο του Θεόδωρου όμως βρήκα τον άνθρωπό μου. Τον γνώρισα σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής μου, μέσω Facebook! Είχε πάει στο Βερολίνο και ένας φίλος του μαέστρος τού είχε δείξει μία συνέντευξή μου στην Ελευθεροτυπία, έτσι αποφάσισε να μου γράψει στο Facebook ένα γράμμα θαυμασμού. Εγώ είχα μόλις πρωτομπεί στο facebook και δεν ήξερα ότι μπορείς να αποκλείεις όσους δεν ήθελες, όποιος μού έκανε friend request τον έκανα φίλο από ευγένεια και μόνο. Μόλις είδα τα λόγια θαυμασμού σκέφτηκα ότι θα ταν από αυτές τις ψωνάρες που τρελαίνονται για τραγουδίστριες της όπερας. «Ορφανίδης,

Πόντιος είστε;», τον ρώτησα, «μάλιστα» μου απάντησε, «και εγώ Πόντια από την Βέροια». Τότε είχα μια πολύ ωραία φωτογραφία στο facebook, καραγκομενάρα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, μού έκανε κοπλιμέντο για την φωτογραφία, εγώ όμως του απάντησα «αυτά είναι photoshop, μην τα βλέπετε». Η απάντησή του ήταν ότι του είχαν κάνει εντύπωση τα μάτια μου. Τον ρώτησα «Με φλερτάρετε;», «γιατί κακό είναι;» απαντά, «Το ξέρετε ότι είμαι μεγαλύτερή σας;», «γιατί έχετε πρόβλημα;» απαντά ξανά εκείνος. Και λέω «βρε μήπως είσαι βλαμμένο»; Με τα πολλά, μού ζήτησε να μιλήσουμε στο skype. Δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτό, ήταν πρωί του είπα «να μιλήσουμε καλύτερα το απόγευμα», κι έτρεξα να βρω κάμερα. Την αγοράζω, κάνω και το installation -ούτε εγώ ξέρω πώς- και περιμένω να έρθει η ώρα. Εντωμεταξύ, έχω βάλει την κάμερα δέκα μέτρα μακριά από τον υπολογιστή, επειδή ντρεπόμουν. Μού λέει «δεν θα πλησιάσεις»; Σιγά-σιγά το έκανα κι αυτό. Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισα να τον γνωρίσω. Εκείνος ήταν μαέστρος στο Άμστερνταμ και είχε κάθε μέρα πρόβες. Μια μέρα που του είχε ακυρωθεί πρόβα, το πήρα απόφαση, βρήκα μια πτήση και έφυγα την ίδια μέρα για Άμστερνταμ, για να πιούμε καφέ. Στο αεροπλάνο σκεφτόμουν τι πάω να κάνω η τρελή, μπορεί να ήταν κανένας σχιζοφρενής και να με έκοβε κομμάτια! Φτάνω Άμστερνταμ, ανοίγει η πόρτα και βλέπω τον Ορφανίδη. Μόλις τον είδα, ήξερα ότι ήταν ο άντρας της ζωής μου. Φορούσε καπέλο και γραβάτα και ενώ εμένα δεν μ’ αρέσουν οι χοντροί, αυτός μου άρεσε! Ήταν πολύ γλυκούλης. Εγώ δεν είχα σκοπό να μείνω, όμως μόλις πήγα σπίτι του και είδα ότι με είχε μαγειρέψει κοτόπουλο με ρύζι και ήταν τόσο όμορφη η ατμόσφαιρα, είπα να μην τον απογοητεύσω. Μού έφερε και ένα κονιάκ Μεταξά, ολόκληρο ποτήρι. Εγώ δεν πίνω ποτέ, μυρίζω αλκοόλ και μεθάω. Τι να κάνω όμως, να μην το πιω και να με πει οπισθοδρομικιά; Το κατεβάζω όλο με τη μία. Αρχίζω λίγο να ζαλίζομαι. Μού φέρνει και δεύτερο. Ας γίνω ντέφι λέω, το κατεβάζω και αυτό. Εκεί χάνω επαφή. Ανεβαίνει ο Θεόδωρος για μια στιγμή στο πάνω δωμάτιο να κοιτάξει κάτι e-mail και με ακούει από κάτω να τραγουδάω όπερα. Και ξαφνικά σιωπή, η σοπράνο ροχάλιζε! Ξεράθηκα! Ξύπνησα, όλα καλά, και έλεγα από μέσα μου ‘δεν θα κοιμηθείς μαζί του, ξέχνα το, δεν θα κοιμηθείς μαζί του’. Κοιμηθήκατε; Φυσικά! (γέλια) Για να μιλήσω όμως και λίγο σοβαρά, ο Θεόδωρος είναι ο καθρέφτης μου. Είναι η ψυχή μου απέναντι. Περίμενα πολλά χρόνια και είχα κάνει μια ευχή, να συναντήσω κάποτε τον σωστό άνθρωπο. Τελικά συνέβη.

26 OUGH!

Το blog του Κυρσάρου ξεκίνησε πριν από τρία ακριβώς χρόνια από έναν ωραίο τύπο που ήθελε να μοιραστεί τον θαυμασμό του για το γυναικείο φύλο με τα φιλαράκια του. Σύντομα έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά μπλογκ, με περισσότερους από 35.000 μοναδικούς επισκέπτες την ημέρα και κάτι σαν θρύλος στην ερωτική πλευρά του διαδικτύου. Εκτός από τους ευφάνταστους και πικάντικους τίτλους των ποστ που είναι αδύνατο να μην σε κάνουν να χαμογελάσεις, το blog του Κουρσάρου προσφέρει αμέτρητο υλικό από home made βίντεο και εικόνες ή δανεισμένο από άλλα ανάλογα site, που ενημερώνεται καθημερινά και αναπαράγεται με χιλιάδες μέιλ και μηνύματα στα social media.

Πόσων χρονών είναι ο Κουρσάρος και τι επαγγέλλεται; Ο Κουρσάρος είναι ένα ενήλικας έφηβος, ένας αιώνιος έφηβος! Εργάζομαι στην εξυπηρέτηση πελατών, σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία. Πότε ξεκίνησε η ιστορία του Koursaros. net; Για ποιο λόγο; Η ιστορία ξεκίνησε το Φλεβάρη του 2010 και ξεκίνησε καθαρά από χόμπι και από το θαυμασμό μου στο ωραίο φύλο. Πάντα μου άρεσαν και μου αρέσουν οι γυναίκες και πάντα τις θέλω αναμέσά μου! Έτσι ξεκίνησα αυτό το blog όπου μοιραζόμουν τα γούστα μου με τα φιλαράκια μου. Ποτέ δεν το περίμενα ότι αυτό θα πάρει τόση μεγάλη έκταση και ότι θα έχει τόσους θαυμαστές στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο!

Πόσες επισκέψεις έχει το σάιτ καθημερινά; Μπαίνουν κι επισκέπτες από άλλες χώρες εκτός Ελλάδας; Το 85% τω επισκεπτών είναι από Ελλάδα, μιας και το site «μιλάει» Ελληνικά και το υπόλοιπο είναι από Κύπρο και τον υπόλοιπο κόσμο. Μπαίνουν και πάρα πολλοί Έλληνες μετανάστες από Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική και όπου αυτοί υπάρχουν. Καθημερινά επισκέπτονται το site 35.000 μοναδικοί επισκέπτες και όταν λέμε μοναδικοί εννοούμε ότι μετράμε την επίσκεψη μόνο μια φορά τη μέρα για κάθε άτομο και όχι τα πόσα κλικ θα κάνει ή το πόσες σελίδες θα δει μέσα στο site καθημερινά. Πόσο χρόνο σου παίρνει για να έχεις το σάιτ ενημερωμένο; Πόσα άτομα ασχολούνται με αυτό;

Με την καθημερινή ανανέωση ασχολούμαι μόνο εγώ, αφού εγώ το ξεκίνησα σαν χόμπι και δική μου ψυχαγωγία και το κάνω με όλη μου την όρεξη! Αν ασχοληθώ εντατικά, σε 2 ώρες ανανεώνω το καθημερινό υλικό που πρέπει να ανεβάσω, αυτό όμως γίνεται σε καθημερινή βάση και ποτέ μα ποτέ δεν αφήνω παλιό υλικό πάνω από μία μέρα. Επίσης δεν κοιτάω το ρολόι όταν ασχολούμαι το site, γιατί είναι μια ευχάριστη ασχολία. Είναι η τσόντα η λύση στην κρίση; Ναι είναι, ειδικά όταν είναι δωρεάν όπως εγώ την προσφέρω. Ο κόσμος πάντα έψαχνε για το δωρεάν (free) στο ίντερνετ και ειδικά τώρα με την κρίση ένα παραπάνω! Πιο καλή η μοναξιά που λένε; Γιατί καλό είναι να έχεις γκόμενα και να το κάνετε παρέα, αλλά όταν δεν έχεις γκόμενα, δεν έχεις λεφτά, μπαίνεις στον Κουρσάρο, βλέπεις τα μωρά, τραβάς και καμιά μαλακία και φαντασιώνεσαι διάφορα και όλα δωρεάν! Δεν είναι βέβαια αυτό καλό σαν μόνιμη λύση, αλλά ξεφεύγεις, ξεδίνεις, είναι κι αυτό μια διασκέδαση, ψυχαγωγία και πάνω από όλα ασφαλής και δωρεάν! Σε έχουν ποτέ ενοχλήσει από τη δίωξη; Πώς σε αντιμετωπίζουν; Από την δίωξη ποτέ, γιατί πάντα ανταποκρίνομαι στον οποιοδήποτε έχει κάποιο πρόβλημα με βίντεο ή με φώτο, τις οποίες εγώ βρίσκω από άλλα sites και ανεβάζω στον Κουρσάρο ή μου στέλνουν και τις ανεβάζω. Αν μου ζητηθεί από τον οποιοδήποτε να διαγράψω κάποιο αρχείο, αυτό γίνεται άμεσα! Ποια είναι τα πιο δημοφιλή ποστ του σάιτ; Γενικά, ποιες είναι η προτιμήσεις

Ένας ρομαντικός κουρσάρος του διαδικτύου Koursaros.net M.Hulot

OUGH! 27

του Έλληνα; Καταλαβαίνεις αν ένα ποστ θα «χαλάσει κόσμο» πριν το ανεβάσεις; Τα πάντα που ανεβάζω και έχουν σχέση με Ελληνίδες–Έλληνες, γίνονται αμέσως δημοφιλή, επίσης αυτά που αφορούν Ελληνίδες διάσημες. Μην ξεχνάμε ότι το site έγινε γνωστό και χτύπησε ρεκόρ επισκέψεων το Μάρτη του 2010, όταν ανέβασα το «Απαγορευμένο» βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Σε δυο μέρες επισκέφτηκαν το site 800.000 μοναδικοί επισκέπτες! Τώρα βέβαια αυτό το βίντεο δεν υπάρχει στο site, όπως και τα υπόλοιπα της Sirina, γιατί με ειδοποίησαν και τα κατέβασα, διαφορετικά θα έτρωγα μήνυση. Επίσης καταλαβαίνω ότι ένα post θα χαλάσει κόσμο όταν αυτό αποκαλύπτει βίντεο και φώτος από διάφορα σκάνδαλα. Σε κάθε ποστ υπάρχει η δυνατότητα δημοσίευσης στο facebook και το twitter. Υπάρχουν άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν; Ναι υπάρχει αυτή η δυνατότητα και ναι τα χρησιμοποιούν πολλά άτομα για να ενημερώσουν γνωστούς και φίλους για κάποιο θέμα που τους ενδιαφέρει. Έχεις ποστάρει ποτέ βίντεο ή φωτογραφία που έχεις τραβήξει εσύ; Όχι ακόμη. Θα ανέβαζες φωτο ή βίντεο από ανάλογες στιγμές μίας πρώην σου; Μόνο αν και η ίδια το ήθελε και αυτό πάντα ρωτάω όταν μου στέλνουν υλικό, αν δηλαδή συμφωνεί και το άλλο πρόσωπο για την ανάρτηση του υλικού στο διαδίκτυο! Από την εμπειρία σου, πώς θα χαρακτήριζες τη σεξουαλική συμπεριφορά του Έλληνα;

Δεν είμαι αρμόδιος για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, αλλά από αυτά που βλέπω μέσα στο site το δικό μου, οι περισσότεροι ψάχνουν για ερωτικά τρίγωνα, ανταλλαγή συντρόφων και πολλοί παντρεμένοι άλλη ερωτική σύντροφο. Ποτέ δεν επεμβαίνω, πάντως, στα σχόλια του κάθε επισκέπτη, πάντα τα εγκρίνω, γιατί όλα τα σχόλια τσεκάρονται πρώτα από εμένα και αν δεν είναι υβριστικά ή απειλητικά εγκρίνονται. Σου έχει τύχει να γνωρίσεις κάποια από τις κοπέλες που πρωταγωνιστούν στα βίντεο ή στις φωτογραφίες; Πώς θα αντιμετώπιζες μια τέτοια κατάσταση; Ναι μου έχει τύχει και μάλιστα στην πόλη που μένω! Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα, απλά έμεινα παγωτό που λένε!!! Ποιο είναι τι πιο ακραίο περιστατικό που σου έχει συμβεί -σχετικά με το site πάντα; Δεν έχει τύχει κάτι το ακραίο, όλα μέχρι τώρα είναι σε νορμάλ καταστάσεις. Σου έχουν στείλει μέιλ γκόμενες που σου την πέφτουν; Ναι υπάρχει και αυτή η φάση, αλλά δεν θέλω να μιλήσω για αυτό. Υβριστικά κα απειλητικά μέιλ παίρνεις; Ναι και πολλά μάλιστα! Αφού δυο φορές μου έχουν κλείσει το site χωρίς κανένα λόγο! Παλιότερα που το site έκανε hosting στην Google, έκαναν συνεχώς ψευδείς καταγγελίες και αφού μαζεύτηκαν πολλές η Google με έκλεισε χωρίς να με ενημερώσει καν, χωρίς να μου πει τι ενοχλεί και τι έχει παιχτεί! Αυτό το κακό έχει η Google, λαμβάνει υπόψη της κάποιες καταγγελίες και κλείνει sites χωρίς να ρωτάει τον ιδιοκτήτη του κάθε site. Λαμβάνω πολλά τέτοιου εί-

δους email, σ' τα οποία τώρα πια δεν δίνω και πολύ σημασία, γιατί έχω μάθει τι είναι σοβαρό και τι είναι μαλακία! Πιστεύεις ότι το site ενοχλεί; Και πώς απαντάς σε όσους ενοχλούνται; Ναι ενοχλεί άλλα sites που ασχολούνται επαγγελματικά και όχι ερασιτεχνικά και για το χόμπι μου–πλάκα μου όπως κάνω εγώ. Απαντώ λοιπόν σε αυτούς ότι αυτό που κάνω εγώ δεν έχει καμία σχέση με αυτό που κάνουν αυτοί, το κάνω για την καύλα μου και επειδή το γουστάρω και αφού αυτό που γουστάρω εγώ το γουστάρουν και άλλα 35.000 άτομα καθημερινά, αυτό με φτιάχνει, με πωρώνει περισσότερο στο να συνεχίσω αυτό που κάνω! Άλλο να το κάνεις λοιπόν με την αγωνία να το δει ο κόσμος και να κερδίσεις από διαφημίσεις και άλλο να το κάνεις από καύλα και να γουστάρει στον κόσμο! Ποιον τύπο γυναίκας θεωρείς περισσότερο σέξι; Μελαχρινές, ξανθιές ή κοκκινομάλλες; Η κάθε μια με το τύπο της. Η ξανθιά είναι η φαντασίωση του κάθε άντρα πάνω στο γαμήσι, αλλά η μελαχρινή είναι πολύ ποιο καυλιάρα, πιο πρόστυχη! Η μελαχρινή σου βγάζει άλλα συναισθήματα όταν ξέρεις να κοιτάς και τι να κοιτάς! Οι κοκκινομάλλες πάλι σε παραπέμπουν στο τύπο της παρθένας, της αγαθής, αν και τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν! Ο κοινωνικός σου περίγυρος ξέρει ότι έχεις αυτό το χόμπι; Το ξέρει η οικογένειά σου, οι φίλοι σου; Λίγοι καλοί φίλοι γνωρίζουν τον Κουρσάρο και από την οικογένειά μου σχεδόν όλοι. Η κοπέλα σου έχει πρόβλημα μ’ αυτό;

Δεν ζηλεύει που βλέπεις τσόντες με τις ώρες; Χαχαχαχα!!!! Όχι βέβαια! Γουστάρει και αυτή! Θέλει να παίρνει ιδέες… ;) Είναι μια ασχολία που θεωρείς χόμπι ή το βλέπεις κι επαγγελματικά; (το σάιτ φαίνεται να έχει έσοδα από διαφημίσεις). Ήταν, είναι και θα είναι όσο υπάρχει ο «Κουρσάρος», το χόμπι μου, η πλάκα μου και η καύλα μου! Ποτέ δεν το είδα ούτε θα το δω επαγγελματικά! Ναι το site έχει έσοδα από διαφημίσεις, αλλά πίστεψέ με, πριν να γίνει έτσι όπως είναι και να έχει κάποια έσοδα, έχω βάλει πάρα πολλά χρήματα από την τσέπη μου. Ένα site όπως το Koursaros. net, έχει συνεχώς πάνω από 500 άτομα online ταυτόχρονα, βλέποντας φώτος ή βίντεο! Αυτό συνεπάγεται σε πολύ κατανάλωση κίνησης και μνήμης του server, τον οποίο πληρώνω εγώ εξ ολοκλήρου! Χρειάζεται λοιπόν πανίσχυρος και πανάκριβος server και τα έσοδα από τις διαφημίσεις καλύπτουν τα έξοδα του server και των τεχνικών που ασχολούνται με αυτόν. Όσο λοιπόν τα έσοδα από τις διαφημίσεις καλύπτουν τα έξοδα το server, δεν έχω κανένα πρόβλημα και καμία απαίτηση για παραπάνω, αφού το κάνω για την καύλα μου! Αν βέβαια αργότερα προκύψει κάποιο παραπάνω κέρδος, δεν θα μου έρθει άσχημα, έτσι για να λέμε την αλήθεια, γιατί εγώ δεν γουστάρω να κλαίγομαι και να κρύβομαι! Είναι ο Κουρσάρος ένας ρομαντικός του διαδικτύου; Εξαρτάται πως εννοείς το ρομαντισμό! Για τα δικά μου δεδομένα και το πώς εγώ συμπεριφέρομαι, ναι, θα έλεγα ότι είναι ο Κουρσάρος ένας ρομαντικός του διαδικτύου.

28 OUGH!

Σπύρος Διαμαντάρας | Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης

Sex with myself Έχεις φτάσει τον αυνανισμό στο τελευταίο επίπεδο χωρίς κανένα save και κωδικούς και δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις; Μη φοβάσαι χειρονάκτη μου, το Ough! είναι εδώ για να σε βγάλει από την δύσκολη θέση, παραθέτοντας πέντε τρόπους, πέρα από τους κλασικούς για να διώξεις από το σώμα σου τους κολυμβητές.

Στα ανάμεσα

Χαρτόνι από κωλόχαρτο

Πιάσε καναπέ, κρεβάτι, καρέκλα, ντιβάνια, ό,τι έχει γενικώς δύο μαξιλαράκια για να το χώσεις ανάμεσα και να αρχίσουν οι εντριβές. Εμείς διαλέξαμε καναπέ, μιας και τα μαξιλάρια θα έφευγαν για καθαριστήριο την επόμενη. Δεν χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω, μέσα, έξω, μέσα, έξω κι υπομονή μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι.

Το πιο φτηνό και ταυτόχρονα πιο εύχρηστο υλικό για αυνανισμό, Είσαι στο μέρος, τελειώνει το χαρτί και ετοιμάζεσαι να πετάξεις το χαρτόνι; OXI. Εκμεταλλεύσου το. Χώσε λίγο χαρτάκι ανάμεσα στα τοιχώματα αλλά σκέτο [χωρίς λιπαντικά γιατί παπαριάζει] και κάνε παιχνίδι.

Βαθμολογία

6/10

με αρνητικά την δυσκολία μεταφοράς του καναπέ στο δωμάτιο σου και το ενδεχόμενο να μην προβάλεις να τραβηχτείς, αφήνοντας τους ανεπιθύμητους λεκέδες που το Αriel παλεύει χρόνια να καταπολεμήσει.

Βαθμολογία

4/10

Εύχρηστο μεν, γιατί μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε οποιοδήποτε μέρος του σπιτιού, μαλακία δε, γιατί δεν υπήρχαν αποτελέσματα.

OUGH! 29

Τρυπώνοντας στην φραντζόλα Πάρε μια χωριάτικη φραντζόλα από τον φούρνο. Αν είσαι τυχερός και την πρόλαβες ζεστή, έχει καλώς, αν δεν πρόλαβες πέταξέ την για λίγο στον φούρνο μικροκυμάτων για να ζεσταθεί λίγο και είσαι ΟΚ. Κόψε την άκρη και κάνε στην ψίχα μια τρύπα, ανάλογα το μέγεθος του τσίφτη. Επιπλέον tip: μπορείς να βάλεις μαρμελάδα στο εσωτερικό για να βοηθήσει την διείσδυση (εμείς βάλαμε βερίκοκο, παραγγελία του ''πειραματόζωου'').

Βαθμολογία:

7/10

με πλήρη ασφάλεια, χωρίς λεκέδες τριγύρω, με μόνα μειονεκτήματα τα ψίχουλα και την μαρμελάδα (πρέπει να πλύνεις το πουλί αμέσως μετά).

Ζεσταίνω το πρωινό σου

Ζαμπόν τυρί

Με αφορμή ατάκας του Γκουσγκούνη δοκιμάσαμε καλοριφέρ, αλλά αποδείχτηκε κακή ιδέα. Πρώτον, για να εισχωρήσεις στο καλοριφέρ δεν πρέπει είναι σηκωμένος ο στρατιώτης και δεύτερον, μετά το πέρας 2 λεπτών [το πολύ], αρχίζει να σε καίει. Οπότε, ούτε εκσπερμάτωση, ούτε ερεθισμός .

Δυο φέτες ψωμί σε τοστιέρα που ήταν στην πρίζα για κανένα λεπτό και αρχίζεις τα μπρος πίσω. Προσοχή, η τοστιέρα πρέπει να είναι μικρή για να μπορείς να την κρατάς, όπως επίσης πρέπει να αποφεύγεις την οποιαδήποτε επαφή του πέους με τα τοιχώματα.

Βαθμολογία

3/10

Βαθμολογία

4/10

Καλό λόγω του ζεστού ψωμιού, αλλά επικίνδυνο λόγω του ότι τα ψωμάκια μπορεί να φύγουν και να καείς. Υ.Γ Δεν χρησιμοποιήθηκε καρπούζι η πεπόνι γιατί δεν είναι η εποχή τους .

30 OUGH!

M.Hulot | Φωτο: Νίκος Κατσαρός

Απόσπασμα από το Λεξικό

Aδειοψώλης: εραστής που έχει «αδειάσει» (εκσπερματίσει) και βρίσκεται σε «περίοδο αδράνειας» (βλ) / (ειρων.) ανάξιος ή ανίκανος εραστής, που πάσχει από αδυναμία στύσης ή εκσπερμάτισης Βαριοκαυλώνω: διαγέρνω ή διαγερνούμαι σεξουαλικά, με βαρειά καρδιά, χωρίς να υπάρ-

χει διάθεση. Κάνω σεξουαλική αγγαρεία. Γλαρομούνα: γυναίκα με υγρά και λάγνα μάτια, καυλιάρα / κοιμισμένη γκόμενα / παρθένα Γατουλογαμούλης: ο τρυφερός εραστής Δακρυγάμης: Αυτός που κλαίει από ερωτική συγκίνηση, που κάνει έρωτα γεμάτος δάκρυα (από

ψυχοπαθολογική κατάσταση), γιατί ήταν φυλακισμένος, γιατί είναι τρελά ερωτευμένος / Αυτός που εκσπερματίζει σταλάζοντας (σαν να δακρύζει) Εδαφογαμία: η εδαφολαγνεία, η γεωλαγνεία / ψυχοσεξουαλική διαστροφή όπου ο άρρωστος ικανοποιείται ερωτικά με τη γη (χώματα, πέτρες κ.α) / συνουσία

πάνω στη γη Ζιζί, το: γυναικείο αιδοίο, ηχομιμητικό συνώνυμο των λέξεων: μουνί, πουτί, πισί (Δ. Δειλινού «Φαρ Ουεστ») Ηθικομούνα (ειρων.): γυναίκα που ακολασταίνει στα κρυφά, σεμνότυφη, σεμνοκαυλωμένη / όμορφη και προκλητική παρθένα

Καμία λέξη στο σε Ο Χρήστος Τσούκας, εκτός από πολύ πετυχημένος σεξολόγος τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, είναι συγγραφέας του εξαντλημένου και δυσεύρετου Μικρού Λεξικού Σεξουαλικών Όρων, μία πλήρη καταγραφή των «βρώμικων» λέξεων της ελληνικής γλώσσας, το οποίο το έγραφε από την εφηβεία του.

OUGH! 31 Θρασύκαυλος: ο υπερβολικά τολμηρός εραστής που αδιαφορεί για την κριτική ή τους κινδύνους των ερωτικών του επαφών / αδιάντροπος και κυνικός εραστής / θρασύγαμος ή θρασυγάμης Ιδεογάμητη: αυτή που έκανε έρωτα με ιδεογάμη/ αυτή που επιζητάει τη φανταστική

σεξουαλική σχέση / ιδεόγαμη / παρθενόπη Κατακαυλώνω: διαγερνούμαι ή διαγέρνω ερωτικά, μέχρι το τέλος, μέχρι τον (αναπόφευκτο) οργασμό / «ψοφάω» για έρωτα, καυλομανώ, ερωτομανώ Λιγδοψώλης: αυτός που έχει ακάθαρτο πέος / αυτός που έχει εκσπερματίσει πάνω του και πα-

ραμένει ασκούπιστος, άπλυτος / ο βρωμόκαυλος Μουνίκακας,ο: (ειρων) αυτός που «χαζεύει» όταν δει γυναίκα / αυτός που «κυνηγάει» ερωτικά οποιαδήποτε γυναίκα, μουνάκιας Νερουλόμουνη: πλαδαρή, νερουλιάρα ερωμένη ή πόρνη/ αμωρόγαμη / χαζοπούτανο

Ξεπουτιάζω: ξελιγώνω ερωτικά τη γυναίκα (πουτί: αιδοίο), καταφέρνω –από απανωτές συνουσίες- να εξαντλήσω την ερωμένη μου Ολογάμητη: καταγαμημένη, γυναίκα που δεν έχει αφήσει ανκμετάλλευτη (σεξουαλικά) καμιά περιοχή του κορμιού της/ κοσμογάμητη πόρνη

Παλουκοκαύλης: αυτός που έχει πέος, καυλό, σαν παλούκι / κατακαυλωμένος, κοκαλόπουτσος, σιδεροκαύλης, πετροκαύλης Ρυπαρόμουνο: βρωμόμουνο, προστυχόμουνο Σβελτογάμης: γρήγορος εραστής, αυτός που γρήγορα ερωτοκατακτάει μια γυναίκα,

ευκίνητος και επιδέξιος εραστής / αυτός που κάνει έρωτα στα σβέλτα, που πάσχει από πρόωρη εκσπερμάτιση Τριβάδα: γυναίκα με ομοφυλόφιλες σεξουαλικές ορέξεις κι επαφές, λεσβία, πλακομουνού, τζιβιτζιλού, σεμναδερφή. Υπεργαμιάς: αυτός που έχει καταγαμήσει, ο ακαταμάχητος

εραστής, ο σάτυρος Φλοκάρω: εκσπερματίζω, χύνω, ερωτο-τελειώνω, υγροτεκνιάζω Χαραμογάμης: αυτός που συνουσιάζεται χαραμίζοντας την ενεργητικότητα και την προσωπικότητά του / ο ανάξιος εραστής, αναξιογάμης, σκαρτογάμης, φτηνογάμης Ψωλανταμώνω: έχω ερωτική

συνάντηση με τον εραστή μου / κάνω έρωτα (γαμιέμαι) Ωριόκαυλος: άνδρας με όμορφο πέος / επιδέξιος, καλός εραστής, ωριόψωλος, ωριογάμης

εξ δεν είναι βρώμικη Τον συναντήσαμε στο υπόγειο διαμέρισμά του, ανάμεσα σε χιλιάδες βιβλία, τα γούνινα παιχνίδια που χρησιμοποιεί στα έργα του και ένα σωρό παράξενα γλυπτά από πλαστικό και μας διηγήθηκε απίθανες ιστορίες που δυστυχώς δεν χωρούν στις 1500 λέξεις ενός περιοδικού. Με ποια ιδιότητα συστήνεστε; Του γραφιά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τι σημαίνει σεξογνωστολόγος; Σεξογνωσιολόγος… Α, έτσι έχω γράψει εκεί πέρα; Επειδή τελικά και η γνωσιολογία με κέρδισε, με την έννοια ότι με συνεπήρε σε πάρα πολύ μεγάλες εκφάνσεις. Επειδή θέλετε να μιλήσουμε για τον έρωτα, να αρχίσω λέγοντας ότι όλοι οι Έλληνες θα έπρεπε να διαβάσουν το Συμπόσιο του Πλάτωνα, να εστιάσουν στα υποτιθέμενα λεγόμενα του Σωκράτη. Γράφει, φυσικά, ο Πλάτωνας, αλλά ο Σωκράτης είναι αυτός που αναφέρεται στη Διοτίμα, την περίφημη Μαντείνια Ιέρεια που τον μύησε στον έρωτα. Το θέμα είναι ότι εκείνοι, με μια φυσική -για μένα- ιερότητα, αντιμετώπιζαν τον έρωτα σαν μια πάρα πολύ φυσιολογική κατάσταση, η οποία, όπως είπε η Διοτίμα, ξεκινά από το ελκόμενο έτερο μέλος μιας ερωτικής επαφής, για να διευρυνθεί στον έρωτα που αποπνέουν τα πάντα επάνω σε αυτό το γήινο περιβάλλον. Και εξυψώνεται, ανελίσσεται στο θείο κατ’ αυτούς, στη γνώση. Και είναι σίγουρο ότι άνθρωποι που έχουν αγαθούς στόχους, είναι οι πιο ερωτικοί άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν στόχο μόνο και μόνο να εκμεταλλευτούν το οτιδήποτε μπορούν, όπου φτάνει το χέρι τους, δυστυχώς δεν είναι ερωτικοί άνθρωποι. Για μένα αυτό είναι το βασικό και το ουσιαστικό. Γιατί αν μιλήσουμε για τον έρωτα, μιλώντας και καταμετρώντας πρωτογενείς και δευτερογενείς ζώνες και καταλήγουμε τελικά να μιλάμε απλά για το σεξ, εμένα πλέον δεν με εκφράζει, το έχω ξεπεράσει. Πείτε μας για το Μικρό Λεξικό Σεξουαλικών Όρων. Κάποτε ήμουν φίλος με ένα μαθητή πολύ μεγαλύτερο από μένα, στα γυμνασιακά χρόνια, του οποίου ο πατέρας ήταν λογοτέχνης και είχε και εκδοτικό οίκο. Κάποια στιγμή, πάντα με την αθωότητα του νέου ανθρώπου, μού λέει «βρε Χρήστο δεν έρχεσαι να σου εκδώσει ο πατέρας μου το λεξικό;». Από το σχολείο το γράφατε; Από το γυμνάσιο. Πήγα και γνωρίστηκα με τον παλιό λογοτέχνη, τον οποίο εκτιμούσα κιόλας, και μιλάμε για έναν άνθρωπο θα έλεγα συμπότη και φίλο του Βάρναλη και ένα σωρό άλλων ανάλογων ανθρώπων. Ωστόσο, με εξέπληξε τότε, -γιατί πραγματικά ήμουν νέος και αισθανόμουν και φίλος του πατέρα εκτός του γιου- όταν μου είπε «ξέρεις, είναι πιασάρικο και θα 'χει πιένες, αλλά εγώ αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια οικονομική αδυναμία. Έχω υπολογίσει ότι θα στοιχίσει 300.000 δραχμές, αν το πάμε μισό-μισό θα ‘χουμε και τις απολαβές, τα κέρδη, μισάμισά». Και του λέω «δηλαδή ζητάς από μένα 150.000;». Το επόμενο ήταν να πω στο συμμαθητή μου και θα το πω χωρίς ντροπή «Βρε μαλάκα, γι’ αυτό με έστειλες στον πατέρα σου, για να μου βάλει χέρι στη τσέπη;». Ήμουν 20 χρονών. Το αποτέλεσμα ήταν να βγάλω και να τυπώσω αυτό το πράγμα με το πανηγυριώτικο εξώφυλλο μόνος μου, με 75.000 δραχμές. Δυστυχώς, οι άνθρωποι στη κοινωνία μας δεν είναι εύκολα ερωτικοί. Όταν πρωτεύει το πόσο θα πάρω, μοιραία παίζουν το ρόλο του νεροκουβαλητή. Εγώ αρκετά αργότερα, όταν έμαθα ότι για να επιβιώσω θα πρέπει να παίξω το ρόλο του νεροκουβαλητή, απλά εγκατέλειψα το γραφείο που είχα για οκτώ χρόνια στη Μπενάκη 43. Εκεί γύρω στην περιοχή της Κάνιγγος και των Εξαρχείων υπήρχαν ένα σωρό ζουλάπια. Μιλώ για ανθρώπους γενικής ιατρικής που

το έπαιζαν σεξολόγοι. Ο καθένας, δυστυχώς, είναι μία διασκευή προτύπων, ένας κόσμος ολόκληρος και κανείς δεν είναι ιδιοκτησία του αλλουνού. Ο καθένας μπορεί να είναι ωφέλιμα κοινωνικά σεξουαλικός άνθρωπος Τι σημαίνει ωφέλιμα κοινωνικά σεξουαλικός άνθρωπος; Ότι θα πρέπει να υφίσταται τον κανόνα του γενετήσιου σεξ, έτσι ώστε πραγματικά να ωφελείται η κοινωνία από εργάτες και στρατιώτες. Αλλά εδώ συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα, δηλαδή πολύ προτού υπάρξουμε εμείς, το 1914 συγκεκριμένα, ένας πολιτογραφημένος Εγγλέζος, ο Μαλινόφσκι, πολωνικής καταγωγής, πετυχημένος ανθρωπολόγος και ταξιδευτής, βρέθηκε στην Πολυνησία. Έκανε καταγραφή των εθίμων και όλης της περιοχής και ξαφνικά είδε δυο νέους ανθρώπους να κάνουν έρωτα. Όλοι κυκλοφορούσαν μισόγυμνοι και αυτοί είχαν γδυθεί εντελώς, ο άνδρας ήταν ξάπλα κάτω, η σύντροφός του από πάνω του, χάιδευαν αμοιβαία τους μαστούς τους, αυτό που οι Αμερικάνοι λένε σεξ κοντρόλ. Δεν γινόταν εισαγωγή, δεν γινόταν επαφή πέους-κόλπου, η αδήριτη ανάγκη για το γενετήσιο σεξ, αλλά θα έλεγα εντριβή, δηλαδή το πέος ανάμεσα στα χείλη και φυσικά τη κλειτορίδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι εκεί εστιάζεται ο κατεξοχήν γυναικείος αισθησιασμός, γιατί το σεξ δεν είναι μόνο το σημείο g και η γενετήσια πράξη, που σημαίνει ορμονική. Είναι και αισθησιακή και πνευματική. Εκείνοι οι άγριοι -όπως τους χαρακτήριζαν οι Βικτωριανοί Εγγλέζοι και οπωσδήποτε οι Ευρωπαίοι- είχαν διαχωρίσει το γενετήσιο από το οργασμικό σεξ, κάτι που δεν είχαν κάνει οι άνθρωποι τότε και δυστυχώς δεν το έχουν κάνει ακόμα. Υφιστάμεθα μια κοινωνική επιταγή και ωφελιμότητα και την υπηρετούμε. Οι άνθρωποι που έχουν πνεύμα και έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από άλλα πρωτεύοντα, ασχέτως αν έχουν δημιουργήσει από ένστικτο την ανάγκη για σεξ, δεν το έχουν αυτό που εμείς διατεινόμαστε, σαν κέρδος, όφελος κτλ. Κάνουμε κυρίως έρωτα γιατί έτσι μας αρέσει, κινούμενοι πάντα από ένστικτο, από το πνεύμα και τα αισθήματα. Έχω αμφιβολίες αν τα δικά μας αισθήματα υπερτερούν των ζώων. Εγώ βλέπω πολύ περισσότερο έναν άνθρωπο ελεύθερο και σε ερωτικό επίπεδο. Αν ζούσαμε στη ζούγκλα εκτός κοινωνικών ορίων, θα ήμασταν πανηδονιστές γιατί κουβαλάμε τα πάντα μέσα μας και ο σεξουαλισμός είναι ένα ακόρεστο κομμάτι αυτού που λέμε ένστικτο επιβίωσης και διαιώνισης μαζί. Δεν με ενδιαφέρει ο σεξουαλισμός, αλλά ο έρωτας. Ο έρωτας για κάθε τι, στοχοποιώντας αυτό που θέλουμε, κυνηγώντας το και κερδίζοντας έτσι μερικά ψήγματα γνώσεων, γιατί είναι ατέλειωτο αυτό το πράγμα. Δεν έχουμε μάθει να ζούμε μαζί οι άνθρωποι και πολύ περισσότερο δεν έχουμε μάθει όταν ζούμε ή όταν ερχόμαστε σε επαφή, να μιλάμε με ειλικρίνεια ή να ανοιγόμαστε, να γνωρίζουμε πραγματικά ο ένας τον άλλο. Και, βέβαια, η κοινωνία μας δεν το προτείνει αυτό, θέλει να παράξουμε ωφέλιμο έργο, ακόμα και σε βάρος μας, είτε σε Δημόσιο είτε σε ιδιωτικό καθεστώς. Γράψατε άλλο βιβλίο; Εδώ και χρόνια είχα στα σκαριά ένα βιβλίο για 9000 διαστροφές, με την έννοια του ότι η σεξουαλική συμπεριφορά είναι ένα τεράστιο, κολοσσιαίο εφαλτήριο στη συμπεριφορά του ανθρώπου, μέσα σε αυτό το ένστικτο. Αν και είναι αστείο να μιλάμε για ένστικτο, γιατί ο άνθρωπος δεν εμφορείται από ένστικτο μόνο. Σε αυτό που

λέμε διατροφή βλέπουμε τις διακυμάνσεις των κοινωνικών επιταγών, των πολιτισμών και του κάθε ατόμου. Με έχουν ρωτήσει επανειλημμένα: θεωρείτε τον αυνανισμό διαστροφή; Εγώ γελάω. Ούτε την ομοφυλοφιλία θεωρώ διαστροφή. Διαστροφή θεωρώ τη σεξουαλική επιβολή ανθρώπου σε άνθρωπο. Διαστροφή είναι για μένα ο άνθρωπος που είναι πραγματικά βαλαντωμένος και απλά βιάζει τη γυναίκα του στο κρεβάτι του. Ο βιασμός είναι διαστροφή, ή αν θέλεις, είναι οπωσδήποτε εκτροπή. Και αν δεν είναι κοινωνική, στα οικογενειακά πλαίσια, παραμένει εκτροπή. Δεν είμαι θιασώτης των παλαιών, γιατί εκείνοι βλέπανε τον άνθρωπο σαν ιδιοκτησιακό αντικείμενο και ειδικά ο άνδρας τη γυναίκα. Αλλά υπήρχαν περιθώρια, που αναπτύσσονταν μέσα από το θεσμό του γάμου, ο οποίος δεν ξέρω κατά πόσο εξυπηρετεί ακόμα την κοινωνία μας. Αλλά όταν θεωρείς τον άλλον απλά ένα αντικείμενο ηδονής, για τι έρωτα μιλάμε; Δεν μιλάω για ρομαντισμούς, αλλά για ποια ανθρώπινη συμπεριφορά μιλάμε; Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα το ένστικτο. Πώς βλέπετε τον έρωτα σήμερα; Στους νέους ανθρώπους. Έχω συναντήσει διανοούμενους –π.χ. μια νεαρή ποιήτρια πρόσφατα- που μου λένε «ξέρεις κάτι; Όταν κρατάει ο δεσμός πάνω από μια εβδομάδα, βαραίνει». Δεν έρχονται σε επαφή για γνωριμία με έναν άνθρωπο, έρχονται καθαρά για σεξ, για προσωπική ικανοποίηση. Αυτό ισχύει για τους νέους ανθρώπους. Είναι μεγάλο πράγμα αυτό το «ερωτεύομαι τη ζωή» και έχω το δικαίωμα να ερωτευτώ έναν άλλο άνθρωπο ή 10,000 άλλους ανθρώπους. Ο σκοπός είναι να τους ερωτευτείς και όχι να τους προσπεράσεις με την σκέψη «όχι δεσμός πάνω από μια βδομάδα». Δηλαδή, δηλώνεις κατευθείαν ότι το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να χρησιμοποιήσεις τον άλλο! Μιλάμε για ακαλλιέργητο πρωτόγονο ψυχισμό. Αυτό που έμαθε είναι να παίρνει. Εκεί πια λες είναι πάρα πολύ δύσκολο το μάθημα. Αν ο άλλος δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται ανθρώπινα, δεν μπορείς να τον κάνεις άνθρωπο. Δεν δίνουμε σημασία στο θαύμα της ζωής, το ότι οι άνθρωποι υπάρχουμε και επικοινωνούμε, οι περισσότεροι το περνάμε ντούκου. Δεν έχουμε την ιερότητα των αρχαίων που δημιουργούσαν κάποια πράγματα και δεν είχαν τη βιομηχανική σκέψη. Είχαν το δέσιμο με τη φύση που τη παρατηρούσαν και την κατέγραφαν ανελέητα. Ποιος ήταν ο πρώτος σας έρωτας; Όταν ήμουν 11μιση χρονών μέναμε στο Νέο Κόσμο, κοντά στο τεράστιο κτίριο που τότε ήταν φυλακές και ζούσα τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου. Εκείνη ήταν δύο χρόνια πιο μικρή. Είχα γράψει, λοιπόν, ένα βιβλίο με τίτλο «Επαναστάτης Λαός», χωρίς να γνωρίζω τίποτα από πολιτική και επανάσταση. Της το έδωσα να το διαβάσει και αυθόρμητα μου είπε «γιατί δεν το εκδίδεις;», έτσι πήγα σε ένα τυπογραφείο που υπήρχε στη γειτονιά και με όλη την παιδική μου αθωότητα και χωρίς να ενημερώσω τους γονείς μου, ζήτησα να μου το κάνουν βιβλίο. Και μου το τύπωσαν! Δεν είχα ιδέα για την αντιστασιακή και αριστερή δράση του πατέρα μου. Μια μέρα καλούν εμένα και την μάνα μου στη ασφάλεια και μας ανακοινώνουν ότι ήμουν επικίνδυνος για την κοινωνία και το σύστημα και ότι έπρεπε να λάβουν μέτρα για να συμμορφωθώ. Ο διοικητής με ρώτησε «είσαι κουμουνιστής;» κι εγώ του απάντησα «δεν ήμουν, εσείς με κάνατε!». Έτσι, στα 11μιση μου βρέθηκα για 6 μήνες σε αναμορφωτήριο και χάθηκα με τον μεγάλο μου έρωτα. Δεν την έχετε ξαναδεί ποτέ; Την ξαναβρήκα τυχαία, πολλά χρόνια μετά, σε μία συγκέντρωση φίλων, είχε παντρευτεί το Γρηγόρη Φαράκο.

32 OUGH!

Αλήθειες και μύθοι

Ο Βάσος Γεώργας έχει ασχοληθεί με το ερωτικό ελληνικό σινεμά όσο ελάχιστοι. Έχει καταγράψει τις ελληνικές ερωτικές ταινίες σε βιβλία, έχει γυρίσει ένα 12ωρο ντοκιμαντέρ-ντοκουμέντο μιας ολόκληρης εποχής, έχει ζήσει τις χρυσές μέρες του Greek erotica αλλά και την παρακμή του. Οι άλλες δραστηριότητες του Βάσου και οι εμπειρίες που έχει ζήσει ίσως έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά το τεύχος είναι ερωτικό και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για το πιο παρεξηγημένο κινηματογραφικό είδος και με τους περισσότερους αστικού μύθους.

M.Hulot

Πώς ξεκίνησες να βλέπεις σινεμά; Ξεκίνησα να βλέπω σινεμά από ένα ατύχημα σε ηλικία 4 ετών. Έπεσα από ένα κλαδί δέντρου στον κινηματογράφο Αθηναία, εκεί που σήμερα είναι το Gagarin. Προσπάθησα να δω μια ταινία και χτύπησα στο κεφάλι, έπαθα τεσσάρων ημερών διάσειση και έμεινα σε κώμα. Όταν συνήλθα, μού είχε κολλήσει στο μυαλό ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω σινεμάς. Ερωτικές ταινίες ξεκίνησα να βλέπω στο γυμνάσιο. Κάναμε κοπάνες πολλοί φίλοι και πηγαίναμε σε διάφορους χώρους όπου ήταν απαγορευμένοι εκείνη την εποχή και ίσως και αυτό ήταν το κίνητρο, η απαγόρευση. Το είχαμε σαν ένα είδος αντίστασης, αλλά πολύ γρήγορα καταλάβαμε ότι ήταν και χώρος παιδικής χαράς Τι ταινίες βλέπατε; Εκείνη την εποχή κυρίως γερμανικές.. Τσόντες; Ναι. Υπήρχαν και σοφτ, αλλά τις σοφτ τις κόβανε και βάζανε κομμάτια ενδιάμεσα. Πρώτη φορά που είδα τέτοια ταινία ήταν ένα βράδυ στους Αγίους Αναργύρους, στον κινηματογράφο Ιφιγένεια που δεν υπάρχει πια, όπου έπαιζε ένα έργο b-movie «Ο ασύλληπτος οδηγός του Σαν Φρανσίσκο». Όταν μπήκαμε μέσα, ο τύπος στην πόρτα μας είπε, στο τέλος μη φύγετε έχει κάτι καλό.. Πόσο χρονών ήσουν; Ναι ’μουν 16-17; Τελειώνει η παράσταση, βγαίνουν οι θεατές και ξαφνικά βλέπω ότι 10 άνθρωποι κάθονταν μέσα. Με το που αδειάζει ο κινηματογράφος, σβήνουν τα φώτα και αρχίζει να παίζει τσόντα. Αυτό ήταν το καλό. Έτσι παίζονταν οι τσόντες εκείνη την εποχή. Ήταν κάτι υπόγεια στην Αχαρνών και κάτι κινηματογράφοι πέριξ της Ομόνοιας, οι οποίοι κάνανε αυτή τη δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από την άλλη,

όταν έκανες κοπάνα ως μαθητής, δεν υπήρχαν και πολλά μέρη να πας. Κινηματογράφοι που παίζανε από το πρωί ήταν μόνο το Ρεξ και το Ιντεάλ και συνήθως παίζανε έργα καράτε. Μετά συναντήθηκα με διάφορους ανθρώπους, όπως τον Βαγγέλη Κοτρώνη και τον Δημήτρη Κολιοδήμο. Μαζί έχουμε κάνει το ντοκιμαντέρ. Πηγαίναμε λοιπόν και κάναμε πλάκες. Πηγαίναμε στο Κοσμοπολίτ με ομπρέλες, τις ανοίγαμε και καθόμασταν στη μέση του σινεμά. Δεν έπαιξε ποτέ ατυχία; Πολλές ατυχίες είχαμε έτσι κι αλλιώς στη ζωή μας. Τo Kοσμοπολίτ είχε έναν εξώστη από πάνω, κυκλικό. Καθόμασταν στη μέσα αίθουσα που είχε προβολέα και ανοίγαμε τις ομπρέλες, αλλά είχε μεγάλο ενδιαφέρον να παρατηρείς όχι αυτά που συνέβαιναν πάνω στην οθόνη, αλλά και αυτά που συνέβαιναν μέσα στην αίθουσα. Αυτή η μαγική εικόνα που όταν άνοιγαν τα φώτα ξαφνικά, όλοι χώνονταν μες τις εφημερίδες και κρύβονταν μη δει ο ένας τον διπλανό του, αυτή η απουσία γυναικών που θύμιζε λιγάκι μοναστήρι, ενώ το θέμα ήταν η γυναίκα -το κοινό ήταν μόνο άνδρες-, τα συνθήματα που μπορούσες να πεις κατά διάρκεια και ξαφνικά έβλεπες όλους ενώ ήταν σοβαροί, ξαφνικά έσπαγαν και γελούσαν και ακολουθούσαν. Αυτά ήταν τα πιο ελκυστικά στοιχεία που σε έκαναν να βλέπεις αυτά τα έργα. Από την άλλη μεριά, δεν μου άρεσε ποτέ στη ζωή μου να λέω «α, αυτό δεν το ’χω κάνει». Δηλαδή, ακόμα και σήμερα πάρα πολλοί δεν παραδέχονται το ότι πήγαιναν και γιατί πήγαιναν. Πήγαινα. Σαν παιδί πήγαινα. Είχα άγνοια κινδύνου και άγνοια της πραγματικότητας.. Ήτανε και άλλες εποχές τότε για τα τσοντοσινεμά. Θέλω να σου πω ότι σταμάτησα να πηγαίνω

σε ηλικία 30 ετών, κράτησε αυτή η σχέση περίπου 12 χρόνια, διότι μετά ό,τι ήθελα να δω το έβλεπα στο βίντεο στο σπίτι μου. Αλλά εκείνο το οποίο με τρέλαινε ήταν οι ελληνικές ταινίες αυτού του είδους. Δεν ήτανε τσόντες. Κάποιες ήτανε. Ας πούμε οι ταινίες του Μπερτό ήτανε. Υπάρχουν όμως και αστικοί μύθοι. Όπως; Κανείς από τους πολύ επώνυμους δεν έχει κάνει τσόντα. Υπήρχε μια δαιμόνια ιδιοκτήτρια κινηματογράφων στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, Ελληνίδα, η οποία έπαιρνε από εδώ ταινίες τέτοιου είδους, ερωτικές, τις πήγαινε στην Αμερική, κάνανε μοντάζ, βάζανε μέσα πορνό ένθετο και μετά αυτές οι κόπιες ταξίδευαν πάλι πίσω και παίζονταν ως τσόντες. Ενώ είναι πολύ συγκεκριμένο ποιος το έκανε, πότε το έκανε και γιατί το έκανε. Επίσης, πολλοί Έλληνες σκηνοθέτες, παρόλο που σήμερα δεν το παραδέχονται, γύριζαν μια ταινία με την τάδε ηθοποιό και, εν αγνοία της, στο ίδιο ντεκόρ, με τα ίδια ρούχα και με κοντινά πλάνα, γύριζαν πορνό σκηνές με άλλα πρόσωπα, χωρίς η ίδια πρωταγωνίστρια να το γνωρίζει. Και πολλές από αυτές τις ταινίες γυρίζονταν σε μια εποχή σαν και αυτή που ζούμε τώρα: καθόλου δουλειά, καθόλου χρήματα, μεγάλες ανάγκες. Υπάρχουν άνθρωποι πολύ αξιόλογοι και με σοβαρή καριέρα που έπαιξαν σε τέτοιες ταινίες και το έκαναν για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Ήταν δύσκολο να κάνεις ερωτικό σινεμά; Δεν εννοώ την τσόντα. Ναι και ήσουν δακτυλοδεικτούμενος. Μην ξεχνάς ότι πάρα πολλοί γνωστοί ηθοποιοί υποφέρουν ακόμα και σήμερα από αυτές τις φήμες. Ακόμα και σήμερα με παίρνουν κάποιοι και με ρωτάνε «ο τάδε έχει κάνει

OUGH! 33

τσόντα στη ζωή του;». Αυτόν τον αστικό μύθο τον έχει αγοράσει πολύς κόσμος. Σήμερα έχουν νόημα οι σκηνές σεξ σε μία ταινία; Το αναρωτιέμαι πολλές φορές, γιατί το σεξ σήμερα το βρίσκεις σε οποιαδήποτε γωνία αυτής πόλης ή αυτής της χώρας. Είναι κάτι πολύ εύκολο. Το facebook είναι πια το σκαλοπάτι που όλοι ψάχνουν σχέσεις μιας-δυο νυχτών. Τι νόημα έχει πια το πορνό; Εγώ πιστεύω ότι έχει ξεπεραστεί σαν είδος, μόνο ιστορικά μπορείς να το δεις πια. Μπορείς να βρεις τόσο πολύ σεξ στο ίντερνετ, εύκολα και δωρεάν. Θες να το δεις; Θες να το ζήσεις; Ό,τι θέλεις. Τώρα πια οι Κινέζοι και οι Ταιβανέζοι έχουν φτιάξει κούκλες σχεδόν με ανθρώπινη υφή. Τις είδα στη Γερμανία σε μια βιτρίνα και νόμιζα ότι ήταν άνθρωποι. Για την εποχή που συζητάμε, όταν αναπτύχθηκε το πορνό στην Ελλάδα, ποια ήταν η πιο μεγάλη σεξουαλική συγκίνηση που μπορούσε να νιώσει ένας έφηβος; Να πάει σε ένα πάρτι και να χορέψει ένα μπλουζ με μια κοπέλα με χαμηλά φώτα. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα. Έχουν αλλάξει τα πράγματα πάρα πολύ. Το πορνό γεννήθηκε στη χούντα. Είναι κάτι που διαφεύγει από όλων την προσοχή. Ξέρεις ποια ήταν τα πιο συνήθη εγκλήματα στα αστυνομικά αρχεία της εποχής; Το ένα ήταν ο ξυλοδαρμός της γυναίκας. Είχαν τόση καταπίεση, που γυρνούσαν στο σπίτι τους και μόνο εκεί αισθάνονταν άνδρες, δέρνοντας τη γυναίκα τους. Ξεκάθαρα πράγματα. Και ο βανδαλισμός που υπήρχε εκείνη την εποχή. Σε άλλη μορφή από αυτή που υπάρχει σήμερα, αλλά τότε ήταν έντονος. Άλλο ένα έγκλημα που υπήρχε στα αστυνομικά χρονικά ήταν οι ματάκηδες. Το ’χουμε ξεχάσει αυτό. Πιάνανε κατά μέσο όρο γύρω στα 30 με 40 άντρες την εβδομάδα, οι οποίοι πήγαιναν και έσπαγαν τις γρίλιες των παραθύρων για

να κάνουνε μάτι. Ψάχνοντας έναν τρόπο για να εξομαλύνουν αυτό το πράγμα, άφησαν να αναπτυχθούν οι πορνό κινηματογράφοι. Σκέφτηκαν ότι θα τους έχουμε μαζεμένους εκεί να εκτονώνονται, καλύτερα από το να τρέχουμε να τους συλλάβουμε. Την εποχή του ’50 μετά τον εμφύλιο και την εποχή του ’60, το ελληνικό σπορ των περισσότερων ανδρών ήταν το μάτι. Κανένα σπίτι δεν είχε τα ελάχιστα κομφόρ, την ελάχιστη πολυτέλεια. Τα περισσότερα σπίτια ήταν χτισμένα σε μια αυλή. Η τουαλέτα ήταν έξω, από την άλλη μεριά του οικόπεδου. Έτσι, όταν έμπαιναν στον κινηματογράφο, ζούσαν εκτός από αυτό που έβλεπαν στη σκηνή, και το περιβάλλον. Και τότε ήταν όλοι φρεσκοφτιαγμένοι οι κινηματογράφοι, με κόκκινες κουρτίνες με βελούδα, ξέφευγαν και πήγαιναν κάπου αλλού. Τώρα αν σκεφτείς ότι η εικόνα αυτού που εξέπεμπαν οι πορνοσταρ στις πορνό ταινίες, το κάλλος, το νεανικό σφρίγος και όλο αυτά, ήταν πράγματα που δεν μπορούσαν να τα βρουν στην καθημερινή τους ζωή. Σε συνδυασμό με την σχεδόν ανύπαρκτη πορνεία εκείνης της εποχής, βγάζεις ένα συμπέρασμα για ποιο λόγο αναπτύχθηκε αυτό το πράγμα. Και μην ξεχνάς ότι εκτός από κινηματογράφο, υπήρχαν και ζωντανά θεάματα τέτοιου είδους εκείνη την εποχή. Δηλαδή; Υπήρχαν τα καμπαρέ γύρω από την Πλατεία Συντάγματος, τα οποία στη δεκαετία του ’50 και του ’60 ήταν καθώς πρέπει και σαν music hall. Μην ξεχνάς ότι ο Οικονομίδης εμφανιζόταν σε τέτοια καμπαρέ, ο Ορέστης Λάσκος ήταν κονφερασιέ σε καμπαρέ στο Σύνταγμα, όπου απήγγειλε ποιήματα ανάμεσα σε διάφορα νούμερα. Και αυτά τα καμπαρέ έφερναν συνήθως γυναίκες χορεύτριες από το εξωτερικό και έκαναν διάφορα νούμερα που ήταν αρκετά τολμηρά

για την εποχή, όμως όχι άσεμνα. Τέτοια νούμερα βλέπαμε ενδιάμεσα σε πολλές ελληνικές ταινίες και σε αυτά τα καμπαρέ πήγαιναν και γυναίκες. Πήγαιναν οι αστοί εκείνης της εποχής για να διασκεδάσουν και να πιουν κάτι, γιατί δεν ήθελαν να πάνε στο πιο λούμπεν που ήταν τα μπουζούκια. Αυτά λοιπόν όλα γύρω στο ’70 ξεπέσανε, εκπέσανε και μετατράπηκαν σε στριπτίζ κλαμπ. Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν απέναντι από το Κάραβελ, με το περιβόητο νούμερο με τον τύπο που έκανε σεξουαλικές πράξεις με μια πλαστική κότα και τους έπιασαν και τους διαπόμπευσαν από τις εφημερίδες κτλ. Αλλά υπήρχαν και έργα, όπως η παράσταση που ανέβηκε στο Ελίτ «Ο Γκουσγκούνης και η φυλή των χαμένων Αμαζόνων», θεατρικά έργα που ενδιάμεσα ήταν διανθισμένα με σεξουαλικές πράξεις. Αυτά είναι προϊόντα επιστημονικής φαντασίας σήμερα. Για κάποιον που τα χει ζήσει, αναρωτιέται υπήρχαν ή κάπως τα φαντάστηκα; Την παράσταση στο Ελίτ την κατέβασε η αστυνομία σε δύο μέρες. Υπήρχε ένας κινηματογράφος στην Πειραιώς, από τους πιο παλιούς πορνό, που δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, που είχε καλή σχέση με την αστυνομία και έτσι η παράσταση μεταφέρθηκε εκεί. Είχε παραστάσεις από τις 11 το πρωί μέχρι τις 2 το επόμενο πρωί, συνεχόμενες, και έρχονταν πούλμαν από τη Θήβα, τη Λιβαδειά, το Βόλο, τη Λαμία, ουρές από πούλμαν, μέχρι που ο Γκουσγκούνης δεν άντεξε. Τον αντικατέστησαν με έναν άλλον ηθοποιό φαλακρό και το κοινό άρχισε να τσινάει και στο τέλος κατέβηκε. Υπήρξαν πράγματα που σήμερα φαίνονται αδιανόητα. Εδώ δεν εξελίχθηκε καθόλου το πορνό, για ποιο λόγο; Επειδή δεν χρειάζεται σε τίποτα, δεν εξυπηρετεί κάτι. Εμείς το βλέπαμε σαν ένα θέαμα

το οποίο μπορεί να σου προσφέρει γέλιο, χαβαλέ και ομαδικότητα. Έχει γίνει ερωτική ταινία της προκοπής στην Ελλάδα; Εννοώ καλές παραγωγές; Δεν νομίζω. Ποτέ δεν υπήρξε σοβαρή παραγωγή και αν εξαιρέσεις τον Φίνο, δεν υπήρχε σοβαρή κινηματογραφική παραγωγή. Υπήρχαν πάντοτε ατομικές προσπάθειες. Μιλάς για μια χώρα που από τη μέρα που κατοικήθηκε, τα πάντα ήταν ατομικές προσπάθειες και στη λογοτεχνία και στη φιλοσοφία και στις επιστήμες. Αυτή η χώρα δεν έχει να επιδείξει άλλο κίνημα από το ΠΑΣΟΚ, άντε και το κίνημα στο Γουδί. Κίνημα δεν υπάρχει και ομαδική δουλειά σε αυτή τη χώρα δεν έχει γίνει ποτέ και ο κινηματογράφος είναι ένα πολύ ομαδικό άθλημα. Δείξε μου όμως τα επιτεύγματα σε άλλο χώρο. Συνήθως λέμε ότι έχουμε αυτούς τους πολιτικούς που μας αξίζουν, έχουμε αυτή την οικονομία που μας αξίζει, ε, είχαμε και το πορνό που μας άξιζε. Απλά θέλω να σου πω ότι το πορνό εκείνης της εποχής -μέχρι το 1975- και το πορνό που γεννιέται σήμερα τα διαχωρίζει μία λέξη, όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο: η λέξη αθωότητα. Τότε τα πράγματα ήταν πολύ πιο αθώα, τώρα δεν είναι. Δηλαδή, μπορείς να δεις μια πρωταγωνίστρια με σαμπάνιες αλλά και τη μύτη να τρέχει αίμα, που οι πιο υποψιασμένοι μπορούν να καταλάβουν ποτέ μια μύτη τρέχει αίμα. Σήμερα δεν έχει νόημα να παρακολουθείς τέτοιου είδους ταινίες και δεν εμπεριέχεται και κανενός είδους αστείο. Κάβλα δεν έχουμε, σκηνοθεσία δεν έχουμε, σκηνικά δεν έχουμε, πλάκα δεν έχουνε, για ποιο λόγο να τη δούμε; Παρ όλα αυτά, αποδείχθηκε μέσα από αυτές τις ταινίες ότι ο Έλληνας είναι οφθαλμολάγνος. Μην ξεχνάς το νούμερο που πούλησε το πρώτο DVD όπως Τζούλιας, απίστευτο…

34 OUGH! FACTS

Περίπου το 1% του συνολικού πληθυσμού είναι ασέξουαλ.

Πάντα ήμουν

σέξουαλ

Τα ασέξουαλ άτομα μπορεί να αντιμετωπίζουν άγχος, συμπτώματα κατάθλιψης, bullying, ακόμα και «διορθωτικό» βιασμό.

To AVEN (Asexual Visibility and Education Network) είναι ένα δίκτυο που δημιουργήθηκε το 2001 με δύο βασικούς στόχους: να δημιουργήσει δημόσιο διάλογο και αποδοχή της ασεξουαλικότητας και να υποβοηθήσει τη δημιουργία μιας ασέξουαλ κοινότητας.

Γεωργία Παπαστάμου

Το τρίγωνο AVEN αντιπροσωπεύει την ασεξουαλικότητα. Η πάνω πλευρά αντιπροσωπεύει την κλίμακα Kinsey με το τρίτο σημείο να αποτελεί την άλλη διάσταση της σεξουαλικής έλξης.Το γκρίζο ντεγραντέ απεικονίζει την απόσταση ανάμεσα στο σεξουαλισμό και τον ασεξουαλισμό.

Η Lea μένει στη Ρώμη, είναι 26 χρονών και περιγράφει τον εαυτό της ως ασέξουαλ. Αυτό σημαίνει ότι δεν βιώνει σεξουαλική έλξη. Ποτέ και για κανέναν.

Ξεκινάς να αναρωτιέσαι τι είναι ακριβώς οι ασέξουαλ. Δεν το κάνουν πότε; Βγαίνουν ραντεβού; Κάνουν σχέσεις; Αυνανίζονται; Μήπως είναι απλά γκέι και δεν θέλουν να το παραδεχτούν; Μήπως είναι ένας τίτλος που δίνουν στον εαυτό τους τα nerd που δεν θα βρουν ποτέ την αυτοπεποίθηση να βγουν και να βρουν κάποιον; Το θέμα της ασεξουαλικότητας είναι σύνθετο. Όσο ανοιχτόμυαλος και κουλ νομίζεις ότι είσαι, μπορεί εύκολα να σε κάνει να φανείς προκατειλημμένος, προσβλητικός ή και λίγο χαζός. «Η ασεξουαλικότητα είναι μία ακόμα από τις πολλές σεξουαλικές ταυτότητες που υπάρχουν. Όπως μπορεί να είσαι straight, gay, bisexual, έτσι μπορεί να είσαι και ασέξουαλ», λέει η Lea. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση που αντιμετωπίζουν οι ασέξουαλ είναι η άρνηση της ύπαρξής τους. Αρκετά βαρύ, αν το σκεφτείς. «Συχνά, βλέπω άρθρα που παρουσιάζουν την ασεξουαλικότητα σαν επιλογή, σαν αγαμία, εγκράτεια, σαν “μόδα των νέων”. Κάποιοι την παρουσιάζουν και ακόμα και ως ασθένεια» συμπληρώνει. Μετά τη γνωριμία μας στο site του AVEN (Asexual Visibility and Education Network) και μια μακριά σειρά από email η Lea απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μου. Πόσο καιρό είσαι ασέξουαλ; Τι σε έκανε να το συνειδητοποιήσεις; Πότε αποφάσισες να περιγράψεις τον εαυτό σου μ’ αυτόν τον όρο; Πάντα ήμουν ασέξουαλ. Παρόλο που η σεξουαλικότητα είναι κάτι ρευστό για αρκετούς ανθρώπους, η ασεξουαλικότητα είναι πιο σύνηθες να υπάρχει ως μόνιμος προσανατολισμός. Παρατηρούσα πως οι επιθυμίες μου μέσα στις σχέσεις και απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους έβγαινα ήταν διαφορετικές από όποιον είχα συναντήσει μέχρι τότε. Περνώντας ο καιρός, άρχισα να γκουγκλάρω το θέμα και ανακάλυψα ότι πως η ασεξουαλικότητα όντως υπήρχε και ότι υπήρχαν και άλλοι σαν και εμένα. Αν γνώριζα τον όρο νωρίτερα θα περιέγραφα τον εαυτό μου ως ασέξουαλ από

πολύ νωρίτερα, αλλά επίσημα τον υιοθέτησα στα εικοσιτέσσερα μου. Τι σημαίνει να είσαι ασέξουαλ; Σημαίνει πως δεν βιώνεις σεξουαλική έλξη απέναντι σε κανένα φύλο. Κολλάω με άτομα, ερωτεύομαι, αλλά δεν τα επιθυμώ με τρόπο σεξουαλικό. Κάτι τέτοιο δεν περνάει απ’ το μυαλό μου. Όταν κατάλαβες ότι είσαι ασέξουαλ το είπες σε κανέναν, ή ήταν κάτι που οι γύρω σου είχαν ήδη καταλάβει; Μένω στην Ιταλία και εδώ η ασεξουαλικότητα δεν είναι τόσο γνωστή στον πολύ κόσμο όσο σε άλλες χώρες. Αρκετοί φίλοι μου ήξεραν ότι δεν με πολυενδιέφεραν τα ραντεβού και οι σχέσεις, δεν γνώριζαν όμως ότι κάποιος μπορεί να είναι ασεξουαλικός. Όταν ανακάλυψα τo AVEN (Asexual Visibility and Education Network) και την ασέξουαλ κοινότητα το είπα αμέσως στην καλύτερή μου φίλη. Ήμουν ενθουσιασμένη, αλλά και αρκετά ανήσυχη μέχρι να δω πώς θα το πάρει. Με υποστήριξε πολύ. Οι υπόλοιποι φίλοι σου ή οι γονείς σου τι είπαν; Σε κοινωνικό επίπεδο η ασεξουαλικότητα κάνει ανθρώπους να σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά; Δεν το έχω πει στους γονείς μου επειδή, βασικά, δεν μιλάμε για θέματα σχετικά με την σεξουαλικότητα. Σε πολλές οικογένειες είναι έτσι τα πράγματα. Η αδερφή μου που το έμαθε πρόσφατα θα έλεγα πως ήταν και αυτή πολύ υποστηρικτική. Με ρώτησε γιατί ο κόσμος δεν μιλάει περισσότερο για την ασεξουαλικότητα. Οι γονείς μου απλά ξέρουν και αποδέχονται (μέχρι ενός σημείου) ότι δεν με ενδιαφέρει να βρω σύντροφο αυτή τη στιγμή. Σήμερα, πολλοί φίλοι μου είναι μέλη της ασέξουαλ κοινότητας. Είναι ωραία να μην νιώθω περίεργα επιτέλους! Σε περνάνε ποτέ για λεσβία; Μου έχει συμβεί στο παρελθόν και ακόμα και τώρα νομίζω ότι αρκετοί μπορεί να με θεωρούν λεσβία. Δεν με ενοχλεί καθόλου, όπως δεν θα με ενοχλούσε αν με περνούσαν για ετεροσέξουαλ.

Έχεις κάνει ποτέ σεξ; Αν ναι, πως ήταν σαν εμπειρία; Εξαρτάται τι ορίζεις ως σεξ. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Κάποιοι θεωρούν σεξ μόνο την διείσδυση, ενώ άλλοι ορίζουν ως σεξ και την απλή επαφή με τα γεννητικά όργανα κάποιου (πράγμα που περιλαμβάνει το στοματικό σεξ, το πρωκτικό σεξ, τον αμοιβαίο αυνανισμό κτλ). Έχω συμμετάσχει σε κάποιες σεξουαλικές δραστηριότητες. Κάποιες ήταν πιο ευχάριστες από άλλες. Το να είσαι ασέξουαλ δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να πάρεις κάποιου είδους ευχαρίστηση από το σεξ ή ότι δεν μπορείς να νιώσεις απόλαυση. Πραγματικά, εξαρτάται από το άτομο. Κάποιοι ασέξουαλ λένε πως αυνανίζονται και πως η σεξουαλική διέγερση είναι κάτι τελείως ξεχωριστό από την σεξουαλική έλξη. Ναι. Το να έχεις λίμπιντο είναι διαφορετικό από το να έλκεσαι σεξουαλικά από άλλα άτομα. Πολλοί ασέξουαλ έχουν σεξουαλική ορμή, η οποία μπορεί να είναι χαμηλή, κανονική ή ακόμα και έντονη, αλλά δεν κατευθύνεται προς κανένα φύλο. Για αυτό και σε γενικές γραμμές προτιμούν να ασχολούνται μόνοι τους με αυτό το θέμα πάρα με κάποιον παρτενέρ. Υπάρχουν και οι ασέξουαλ που δεν βιώνουν κανενός είδους λίμπιντο. Είπες ότι σε ελκύουν άτομα με τρόπο μη σεξουαλικό. Στη φάση αυτή διερευνώ τον ρομαντικό μου προσανατολισμό. Έχω υπάρξει «τσιμπημένη» και έχω υπάρξει ερωτευμένη. Σπάνια βέβαια. Γι’ αυτό και αυτή την στιγμή θεωρώ πως βρίσκομαι σε μια γκρίζα περιοχή μεταξύ ρομαντισμού και α-ρομαντισμού. Αρομαντικοί είναι εκείνοι που δεν βιώνουν ρομαντική έλξη, ακριβώς όπως οι ασέξουαλ δεν βιώνουν σεξουαλική έλξη. Μερικοί πιστεύουν πως οι ασέξουαλ δεν θέλουν να κάνουν σεξ επειδή δεν έχουν την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, επειδή έχουν υποστεί κάποιου είδους κακοποίη-

ση ή επειδή ντρέπονται για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Όπως είπα και πριν, το να είσαι ασέξουαλ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν πρόκειται να κάνεις σεξ. Πολλοί είναι οι ασέξουαλ που κάνουν σεξ (ξέρω κάποιους που έχουν και παιδιά) για πολλούς και διάφορους λόγους: μπορεί να θέλουν να κάνουν χαρούμενο τον σύντροφό τους, μπορεί να απολαμβάνουν την συναισθηματική οικειότητα που τους χαρίζει το σεξ, μπορεί να τους αρέσει η σωματική επαφή, να θέλουν να κάνουν οικογένεια, από περιέργεια κ.τ.λ. Όσον αφορά την αιτία που τα ασεξουαλικά άτομα δεν νιώθουν σεξουαλική έλξη για κανέναν, πιστεύω ότι είναι ίδια με την αιτία που οι ετεροσεξουαλικοί δεν έλκονται από άτομα του ίδιου φύλου και με την αιτία που οι ομοφυλόφιλοι δεν έλκονται από άτομα του αντίθετου φύλου. Οπότε, αν κάποιος ετεροσεξουαλικός με ρώταγε αν οι ασέξουαλ δεν έλκονται σεξουαλικά από άλλα άτομα επειδή έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, θα τον ρωτούσα αν η αιτία που δεν έλκεται από άτομα του ιδίου φύλου είναι κάποιου είδους σεξουαλική κακοποίηση. Δεν έχει νόημα, έτσι δεν είναι; Η ασεξουαλικότητα είναι απλά άλλη μια πιθανότητα στο ευρύ φάσμα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας: κάποιοι έλκονται από το αντίθετο φύλλο, κάποιοι από το ίδιο, κάποιοι και από τα δύο και κάποιοι από κανένα. Το να είσαι ασέξουαλ δεν σημαίνει ότι έχεις υποστεί κακοποίηση (εγώ δεν έχω υποστεί), ούτε ότι δεν έχεις αυτοπεποίθηση (εγώ έχω). Τι είναι αγάπη για σένα; Σπουδαιότεροι άνθρωποι από μενα έχουν προσπαθήσει και δεν έχουν μπορέσει να το απαντήσουν αυτό. Είναι πολύ διαφορετικό για τον καθένα. Αγάπη, για εμένα προσωπικά, είναι ένας πολύ περίπλοκος συνδυασμός συναισθημάτων. Δεν είναι δυνατόν να τα περιγράψω όλα, αλλά κάποια από αυτά είναι: η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός, η στοργή, η αφοσίωση, η εγγύτητα, η κατανόηση και πολλά άλλα που δυσκολεύομαι να εκφράσω.

Πορνότσαρκα Μια πρωινή βόλτα στους χώρους του κέντρου που μπορείς να αναζητήσεις εφήμερη ερωτική εκτόνωση με τις δημιουργίες του Στέλιου Κουδουνάρη (έστω και μόνο με τον εαυτό σου),

Photo: Eftychia

Vlachou, Axis Ataxis Παπασμύρη, Βασίλης Ναλμπάντης, Μάγδα Boniles, Tassos X-Ray Models Management Production: Ευαγγελία Μπούμπουλη Models: Ζωή

Όλα τα ρούχα είναι δημιουργίες του Στέλιου Κουδουνάρη

Αχαιού 15, Κολωνάκι, 2111829932, info@stelioskoudounaris.com

36 OUGH!

Γεωργία Παπαστάμου | Φωτο: Varnavas Filippou

Σχεδιαστής από κούνια

Ο Στέλιος Κουδουνάρης είναι ο σχεδιαστής που ντύνει την Φουρέιρα και τη μισή ελληνική show biz. Παραδόξως, τα ρούχα του είναι όμορφα, καλοφτιαγμένα και σέξι με τον σωστό τρόπο. Συναντηθήκαμε κοντά

στο ατελιέ του, την ώρα που τελείωνε η λαϊκή στη Ξενοκράτους. Την ώρα που μιλούσαμε, μια Κολωνακιώτισσα γιαγιά πέρασε από δίπλα μας, μάς κοίταξε και ίσιωσε τις πέρλες της. Προσευχόμαστε και οι δύο για την εύνοιά της.

OUGH! 37

Δώσε μου ένα σύντομο βιογραφικό. Μεγάλωσα στη Κύπρο, στη Λεμεσό. Μόλις τελείωσα τους 26 μήνες στρατό που έπρεπε να κάνω, πήγα να σπουδάσω στο Κιλκίς, στο ΤΕΙ Σχεδιασμού και Παραγωγής Ενδυμάτων. Το 2004 ήρθα στην Αθήνα και έκανα την πρακτική μου στον Χριστόφορο Κοτέντο. Tην πρώτη δική μου συλλογή την έβγαλα το 2008.

Ήταν εύκολο να μπεις στον χώρο; Όχι, καθόλου. Ήμουν πάρα πολύ επίμονος. Πρέπει να είχα πάρει τηλέφωνο είκοσι τριάντα φορές στο ατελιέ του Κοτέντου μέχρι να καταφέρω να του μιλήσω και να με δεχτεί. Έτσι είναι, μόνοι μας δημιουργούμε τις ευκαιρίες. Στην αρχή έφτιαχνα καφέδες, σφουγγάριζα, έκοβα. Ακούγεται σαν αγγαρεία όμως είναι πολύ σημαντικό να

είσαι σε ένα χώρο που σε ενδιαφέρει, να ακούς και να αισθάνεσαι πράγματα. Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τη μόδα; Από μωρό ήξερα ότι αυτό ήταν που ήθελα να κάνω. Όλο μου το σόι ασχολείται με το ρούχο. Η μαμά μου έχει ένα κατάστημα με ρούχα περίπου είκοσι χρόνια. Ο θείος μου κάνει χονδρική με ρούχα, η θεία

μου έχει εργοστάσιο, η ξαδέρφη μου είναι πατρονίστ. Μεγάλωσα μέσα στα ρούχα. Στο μαγαζί της μαμάς που πήγαινα κάθε μέρα. Τέλειωνα το σχολείο, τα άλλα παιδάκια πήγαιναν να παίξουν και εγώ πήγαινα στο μαγαζί της μαμάς μου και δεν το κούναγα. Πήγαινα μαζί της στις παραγγελίες, διαλέγαμε μαζί, ασχολιόμουν με τις μοδίστρες, τα υφάσματα, έκοβα κουρέλια, έκανα σκιτσάκια. Ήμουν σίγουρος,

38 OUGH!

δεν σκεφτόμουν ποτέ να κάνω κάτι άλλο. Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σου; Το γεγονός ότι κάνω αυτό που μου αρέσει και ζω από αυτό. Μια δύσκολη επαγγελματική στιγμή που θυμάσαι; Έχω κουβαλήσει τόπια από τα Πατήσια μέχρι το σπίτι μου στο Παγκράτι. Εκείνη την περίοδο δεν είχα καν λεφτά για το εισιτήριο του

λεωφορείου. Μπήκα και σκεφτόμουν «άμα με σταματήσει κανένας θα του φέρω τα τόπια στο κεφάλι». Περιέγραψε τα ρούχα σου με λίγα λόγια. Μίνιμαλ, με σύνθετο όμως πατρόν και άριστη κατασκευή και υλικά. Γιατί η ελληνική μόδα είναι, στο μεγαλύτερο μέρος της, τόσο κακή;

Υπάρχουν στην Ελλάδα πάρα πολύ καλοί σχεδιαστές και πάρα πολύ κακοί σχεδιαστές. Αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Είναι όμως πολύ σημαντικό να δουλέψεις πρώτα για κάποιον άλλον, να αποκτήσεις εμπειρία, να ακούσεις έναν αντίλογο και μετά να κάνεις δικά σου πράγματα. Τα κουρέλια που βλέπουμε γύρω μας πολλές φορές έχουν να κάνουν με αυτό. Πολλά παιδιά έχουν ταλέντο

αλλά μερικές φορές η οικονομική τους άνεση γυρίζει μπούμερανγκ. Κάνουν αμέσως δικά τους πράγματα χωρίς να δοκιμαστούν. Γι’ αυτό και τα πράγματα αυτά είναι από ανολοκλήρωτα μέχρι κακά. Πώς θα είναι η μόδα σε 15 χρόνια από τώρα; Νομίζω ότι ο κόσμος θα σκέφτεται πιο οικολογικά σε σχέση με την ένδυση. Το ίδιο και οι σχεδιαστές. Είναι κάτι που το προστάζει η κα-

OUGH! 39

τάσταση του περιβάλλοντος. Επεξεργασίες που γίνονται με χημικά, βαφές κ.τ.λ. νομίζω ότι θα αντικατασταθούν από άλλες τεχνικές πιο φιλικές στο περιβάλλον. Πότε ήταν η τελευταία φορά που, περπατώντας στον δρόμο σε εντυπωσίασε κάποιος με το στυλ του και γύρισες να τον κοιτάξεις;

Το παθαίνω αυτό πολλές φορές εδώ στο Κολωνάκι με κάτι κυρίες ογδόντα χρονών που δεν μπορούν να περπατήσουν καλά καλά και τις βλέπεις ντυμένες, βαμμένες, με περιποιημένο μαλλί. Μου κάνουν πάντα φοβερή εντύπωση.

40 OUGH!

Athens

cock porn

OUGH! 41

«Τα σινεμά αυτά είναι απόλυτα ανδροκρατικοί χώροι, όπως τα παλιά καφενεία πριν τις χαζοχαρούμενες καφετέριες. Έχουν τους δικούς τους κώδικες, τους δικούς τους ανθρώπους, τη δική τους νομοτέλεια. Στοιχειώνονται από μοναξιές, ερημιές, απογοητεύσεις, προσδοκίες. Κυρίως είναι μια λύση πρόσκαιρης ξεχασιάς, μια αναβολή μαύρων σκέψεων, ένα ξόρκι αποτελεσματικό μέχρι ν’ απειλήσει πάλι το κοράκι»

Έτσι μιλάει ο Ανδρέας Αγγελάκης για τα «αλησμόνητα σινεμά» στο ομότιτλο βιβλίο του που έβγαλε το 1989 ο Εξάντας και που σήμερα είναι εξαντλημένο. Ροζικλαίρ, Μοντιάλ, Σινεάκ, Αθηναϊκόν, Ελλάς στην Αθήνα, Ηλύσια, Ολυμπίκ και Φως στον Πειραιά – και τα τρία στην Τρούμπα. Αυτά, τότε. Τώρα, η τηλεόραση, το dvd και το ελεύθερο downloading από το internet, που μαζί με την επελαύνουσα φτώχεια διώχνουν κόσμο από τις κινηματογραφικές αίθουσες, απειλούν κι αυτή την ειδική κατηγορία των σινεμά – ας τα πούμε τσοντοσινεμά ή πορνοσινεμά για να συνεννοούμαστε. Κι όμως: αυτή τη στιγμή εξακολουθούν να λειτουργούν καμιά δεκαριά τέτοια σ’ όλη την Αττική: ένα στον Πειραιά, και τα υπόλοιπα στην Αθήνα. Αυτές οι αίθουσες διατηρούν κάτι από τη μαγεία του κινηματογράφου, κάτι από την ωμότητα της πιάτσας, κάτι από την ατμόσφαιρα του πάρκου. Αν και παίζουν κυρίως straight τσόντες, κοινό μυστικό είναι ότι σε αρκετά απ’ αυτά οι περισσότεροι θαμώνες είναι gay που ψάχνονται και νεαρά παιδιά που αναζητούν πελάτη. Κι όλα αυτά στο ημίφως, σε αίθουσες γεμάτες σκιές, σε μπουρδελόχρωμα dark room. Το Σταρ, ο άρχοντας των σινεμά αυτών, πάνω στην Αγίου Κωνσταντίνου, μεσοτοιχία με τη Διοίκηση του ΙΚΑ, είναι χρόνια κλειστό. Το αρχιτεκτόνημα του εβραϊκής καταγωγής Ζακ Μωσέ, με την μοναδική αρ ντεκό πρόσοψη, στέκει σήμερα σαν φάντασμα σ’ αυτό τον μέρα – νύχτα ζωηρό δρόμο της Αθήνας. Εγκαταλελειμμένο, παραιτημένο, σαν να γέρασε κι αυτό μαζί με Λεύκιος

42 OUGH!

OUGH! 43

τις γενιές που μεγάλωσε. Η χαρακτηριστική γιγαντοαφίσα στην πρόσοψή του ανεμίζει σχισμένη, σαν σάβανο, σαν σκιάχτρο, σαν σημαία καθεστώτος που έπεσε. Μέρος της πελατείας του μοιάζει να έχει κληρονομήσει το Κοσμοπολίτ, το πιο κεντρικό, πια, σινεμά, που βρίσκεται στην οδό Μαρίκας Κοτοπούλη 7. Το όνομα Κοσμοπολίτ είναι αρκετά ομονοιακό, αφού στην ίδια γειτονιά παλιά λειτουργούσαν δύο ομώνυμα ξενοδοχεία – ένα σώζεται ακόμα και τελεί υπό ανακαίνιση. Το σινεμά όμως δεν ξέρω πόσα χρόνια ζωής μετράει, και είναι δύσκολο να μιλήσεις με κάποιον και να σου τα πει αυτά, αφού το εκμεταλλεύεται μεγάλη κινηματογραφική εταιρεία, τα στελέχη της οποίας είναι απρόθυμα να σου δώσουν στοιχεία για την ιστορία του. Ακόμα και στο site τους, το κρατάνε κρυμμένο. Προβάλλουν μόνο τα άλλα τους σινεμά, τα «κανονικά». Αφού πληρώσεις τα 5 ευρώ, μπαίνεις στη στενόμακρη σκοτεινή αίθουσα – και στο βάθος τσόντα. Μόλις συνηθίσουν τα μάτια σου στο σκοτάδι, αρχίζεις και διακρίνεις δύο κυρίως τύπους ανθρώπων: τους θεατές στα καθίσματα και τα αγόρια που γυρνάνε στους διαδρόμους για να προσφέρουν παρέα. Τα αγόρια είναι κυρίως μετανάστες ή παιδιά μεταναστών, από τα Βαλκάνια και την Ανατολή. Για τη συμφωνημένη φάση υπάρχει ένα ατμοσφαιρικό dark room στο υπόγειο, όπου βρίσκονται και οι τουαλέτες. Τα παιδιά αυτή τη δουλειά την αντιμετωπίζουν σαν βιοποριστικό επάγγελμα, σαν μεροκάματο. Μάλιστα, επειδή το εισιτήριο ισχύει όλη την ημέρα, είναι φορές που πηγαίνουν το πρωί, κι ως το βράδυ φεύγουν και ξανάρχονται, μπαινοβγαίνουν, προς άγραν πελατείας. Από την άλλη μεριά της Ομόνοιας, στα Χαυτεία, πίσω από το notos galleries (πρώην Λαμπρόπουλος), στην οδό Λυκούργου 3, βρίσκεται εδώ και δεκαετίες το Αβέρωφ. Φτάνοντας στο ταμείο και πληρώνοντας τα 4,5 ευρώ, σε περιμένουν δύο εκπλήξεις: το προφυλακτικό που σου δίνει η ταμίας και τα στοιχεία που αναγράφονται πάνω στο εισιτήριο, τα οποία σου αποκαλύπτουν ότι το Αβέρωφ είναι αδερφάκι του Κοσμοπολίτ, αφού τα εκμεταλλεύεται και τα δύο η ίδια κινηματογραφική εταιρεία – που ντρέπεται να τα βάλει στο site της… Στην αίθουσα παίζεται straight τσόντα, ενώ υπάρχει και εξώστης με θεωρεία, όπου μπορείς να παρακολουθήσεις gay τσόντα, σε μια μικρή οθόνη που είναι τοποθετημένη πάνω από τον προτζέκτορα της μεγάλης! Για κάπνισμα υπάρχει ειδικός χώρος, αφού, όπως αναγράφεται και στις δύο ρετρό πινακίδες στις κολώνες πλάγια της οθόνης, «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ (ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ)». Όπως είναι λογικό, το κοινό είναι σχεδόν μοιρασμένο, με τους straight στην πλατεία και τους gay κυρίως στον εξώστη. Όσοι θέλουν να αυνανιστούν προτιμούν τη γαλαρία. Λίγο παρακάτω, στο πλάι του Δημαρχείου της Αθήνας, στην οδό Κρατίνου 11, βρίσκεται από το 1985 το Αθηναϊκόν – βέβαια η απόδειξη που παίρνω από το ταμείο για τα 4,5 ευρώ γράφει «ΝΕΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ», αφού το παλιό Αθηναϊκό λειτουργούσε στη γειτονική οδό Κλεισθένους. Πρόκειται σαφώς για ένα σινεμά παλαιάς κοπής, και ταιριάζει πολύ με τις περιγραφές των σινεμά της δεκαετίας του '80. Κι εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: η μικρή, ζεστή αίθουσα παίζει straight τσόντες και οι θαμώνες είναι κυρίως Έλληνες μιας κάποιας ηλικίας και μιας κάποιας αισθητικής. Όλοι κι όλα μοιάζουν να είναι κολλημένα στα eighties. Στο πατάρι υπάρχει άλλος, ξεχωριστός χώρος για τους gay. Μια plasma οθόνη παίζει gay τσόντα και μπορείς να αράξεις άνετα στους πάγκους απέναντί της, με την πλάτη στον τοίχο. Σε ένα μικρότερο δωματιάκι παίζει μια μικρότερη οθόνη, μπροστά σε δυο καρέκλες. Όταν είσαι εδώ πάνω, ακούς τα βογγητά και από τα δύο φιλμ, και το gay και το straight, αλλά δεν υπάρχει φόβος να μπερδέψεις τις υποθέσεις τους. Όποτε

πήγα, ψωνιστήρι δεν αντιλήφθηκα. Στο πατάρι βέβαια παίζει πολύ καμάκι, αλλά όλα γίνονται κοινή συναινέσει. Δίπλα στο Αθηναϊκό είναι το Video Show. Μπορεί να πει κανείς ότι τα δύο σινεμά είναι ανταγωνιστικά, αλλά αυτά είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που κάτι τέτοιο δε φαίνεται να ισχύει. Εδώ, αφού πληρώσεις τα 5 ευρώ, μπαίνεις στο ισόγειο, όπου στις προθήκες υπάρχουν αριθμημένες τσόντες. Επιλέγεις μία από αυτές και με ένα επιπλέον εισιτήριο από μισό έως 2 ευρώ, τη βλέπεις μόνος σου σε μια καμπίνα. Εκτός από τις ιδιωτικές προβολές του ισογείου όμως, υπάρχει ο πρώτος όροφος και το υπόγειο. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν δύο οθόνες plasma, σε δύο διαφορετικούς τοίχους, που παίζουν και οι δύο την ίδια straight τσόντα. Μπορείς ν’ αράξεις στους καναπέδες και στις πολυθρόνες, ή στα σκαμπό του μπαρ. Εδώ είδα δυο σαραντάρηδες φίλους να κάθονται αντικριστά στους καναπέδες, να βγάζουν τα παπούτσια τους και να βάζουν ο ένας τα πόδια του πάνω στα πόδια του άλλου και ν’ αυνανίζονται παρέα. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή. Αυτοί οι δύο άντρες ίσως ψάχνουν τη χαμένη τους εφηβεία, σκέφτηκα. Στο υπόγειο, μια οθόνη plasma παίζει bi τσόντα, ενώ υπάρχουν και καμιά δεκαριά καμπίνες για ιδιωτικές προβολές gay ταινιών. Κι εδώ συναντάς πού και πού αγοράκια που πουλάνε παρέα. Μια βραδιά πέτυχα εδώ ένα γνωστό μου και εντελώς αυθόρμητα τον χαιρέτησα. Αυτός με χαιρέτησε με μισή καρδιά. Θα νόμιζε ότι εγώ θα πήγαινα να τον κάνω βούκινο στον κοινό μας κύκλο. Φόβος παράλογος. Τέτοιοι χώροι έχουν το δικό τους κώδικα ηθικής. Εξάλλου, άλλη δουλειά δεν είχαμε, ν’ ασχολούμαστε με το κρεβάτι και το σινεμά του αλλουνού! Φεύγοντας από την Ομόνοια, απέναντι από το τύπου ανατολικού μπλοκ κτήριο του ΟΣΕ, στην οδό Καρόλου 8, κοντά στο σταθμό Μεταξουργείο του μετρό, λειτουργεί το [at] (adult theater), που μ’ αρέσει να το συστήνω ως πορνο-village, αφού εδώ βρίσκουμε μια κινηματογραφική αίθουσα τύπου village, με μεγάλη οθόνη, πολύ καλό ήχο και αναπαυτικά καθίσματα. Γι’ αυτό και το εισιτήριό του είναι ανεβασμένο στα 7 ευρώ. Βέβαια, μετά τις πέντε επισκέψεις έχεις ένα εισιτήριο δωρεάν. Στο ισόγειο του σινεμά είναι η πλατεία, ενώ σκάλες οδηγούν στον εξώστη και στα θεωρεία. Εκεί πάνω υπάρχουν και καμπίνες για ιδιωτικές προβολές gay ταινιών και ό,τι προκύψει. Η ταινία στο πανί είναι πάντα straight, ενώ εδώ έχουμε και μία σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με το κοινό, αφού συναντάμε και γυναίκες! Είναι φορές που καταφτάνει κάποιο ζευγάρι και παρακολουθεί τσόντα – ίσως για να παίρνουν ιδέες. Επίσης μπορεί να πετύχεις και καμία τραβεστί – θαμώνας μού είπε ότι η ίδια είναι και έρχεται συνέχεια. Πάντως, εκτός από τα αγόρια που ψάχνουν πελάτες, θα δεις και ωραία αντράκια που ψάχνονται, κι αυτό είναι ό,τι πιο αυθεντικό και όμορφο συμβαίνει εδώ μέσα. Στο υπόγειο του σινεμά υπάρχει ένα dark room, με ένα μεγάλο στρώμα, αλλά και διάφορα περίεργα εξαρτήματα, όπως μια κούνια, τα οποία δεν ξέρω σε τι ακριβώς χρησιμεύουν κι ούτε είδα και κανέναν να τα χρησιμοποιεί. Μάλλον αυτά είναι για τους πολύ βιτσιόζους πελάτες. Το πιο απομακρυσμένο από την Ομόνοια σινεμά είναι το Σινέ Ορφέο. Αυτό λειτουργούσε ως το 1997 με το όνομα ΑΝΤΙΝΕΑ στη Λιοσίων 205, εκεί που σήμερα είναι το Gagarin. Εκείνη τη χρονιά κατηφόρισε προς το Σταθμό Λαρίσης και σταμάτησε στην οδό Ζαχία 4, ένα δρομάκι απέναντι από την πλατεία Αττικής. Είναι ένα καθαρό, ήσυχο και διακριτικό σινεμά, με την τιμή εισιτηρίου στα 5 ευρώ. Μία αφίσα του Σούπερμαν στο φουαγιέ σε προϊδεάζει για τη ρετρό λαϊκότητά του. Δε λείπει και από δω το ψωνιστήρι, αλλά

πολλοί πελάτες έρχονται μόνο και μόνο για να παρακολουθήσουν την τσόντα. Κάποιοι από τους θαμώνες ίσως είναι σελέμπριτις, γιατί ο ιδιοκτήτης μού τονίζει τη διακριτικότητά του και την εχεμύθειά του με τη φράση «σα να είμαι εδώ και να μην είμαι». Το Γκάζι, το μέχρι πρότινος φέρελπι gay village και νυν διασκεδασούπολη πασών των Αθηνών, δε θα μπορούσε να μείνει χωρίς σινεμά. Απέκτησε πριν δύο περίπου χρόνια το Attraxx, στην οδό Ιάκχου 34. Εδώ το εισιτήριο είναι τσιμπημένο, στα 10 ευρώ, αλλά Τετάρτες και Πέμπτες το κατεβάζουν στα 8. Δεν είναι ένα σινεμά σαν τα υπόλοιπα. Δεν έχει καν αίθουσα. Έχει ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο όπου μπορούν να κάτσουν 10 – 15 άτομα και να δούνε τσόντα σε οθόνη plasma. Υπάρχουν όμως καμπίνες με κρεβάτι και οθόνη, στην οποία μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα από 3000 ταινίες, straight, gay και lesbian. Αν προκύψει καμία γνωριμία, μπορείτε να τη βγάλετε στην καμπίνα, η οποία κλειδώνει - υπάρχει και χαρτί για να σκουπιστείτε μετά. Στο ίδιο ύφος υπάρχει κι άλλος ένας τέτοιος χώρος στο Γκάζι, το fcuk, το οποίο μπορεί να συστήνεται ως dark room, επειδή όμως έχει και οθόνες που προβάλλουν τσόντα, θα μπορούσε να ενταχθεί στην ευρεία χορεία των τσοντοσινεμά. Σινεμά νέας γενιάς θα τα 'λεγε κανείς αυτά. Αλλά και στη sauna Flex στην Πολυκλείτου 6 στο Μοναστηράκι μπορεί κανείς, φορώντας μόνο την πετσέτα του χαμάμ, να δει τσόντα στο χώρο του τρίτου ορόφου, όπου υπάρχει οθόνη, καθώς και στο δεύτερο όροφο της sauna Alexander, Μεγάλου Αλεξάνδρου 134. Ίσως να υπάρχουν βέβαια κι άλλοι τέτοιοι χώροι στην Αθήνα και να μην τους έχω εντοπίσει ακόμα. «Τώρα, το παλιό Ολυμπίκ γκρεμίστηκε», γράφει ο Αγγελάκης στα «αλησμόνητα σινεμά» του, «και τα τελευταία χρόνια χτίστηκε ένα καινούριο Ολυμπίκ στη Φίλωνος, προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, κοντά στο Τελωνείο, που προσπαθεί κι αυτό γενναία να επιβιώσει». Τερματικός σταθμός της τσοντότσαρκάς μας λοιπόν, η Φίλωνος 88 στην Τρούμπα του Πειραιά. Το Ολυμπίκ παλιά δεν ήταν σεξιτζίδικο σινεμά. Ήταν «κανονικό» κι έπαιζε κυρίως καουμπόικα έργα. Τσόντες άρχισε να παίζει από το 2000 και μετά. Αυτά μου λέει εδώ ένας άνθρωπος της γειτονιάς και της πιάτσας και μου λύνει το φιλολογικό μου δίλημμα: τσοντοσινεμά ή πορνοσινεμά; Σεξιτζίδικα, τελικά! Στην πρόσοψή του διαφημίζεται ως super sex cinema. Είναι ανοιχτό από τις 8 το πρωί ως τις 2:30 τα ξημερώματα, με είσοδο 5 ευρώ. Στην αίθουσα παίζει straight τσόντα, αλλά στο υπόγειο, όπου βρίσκονται το dark room και η τουαλέτα, μια μικρή οθόνη παίζει gay τσόντα. Εδώ γίνεται και το ψωνιστήρι. Μια φορά μού την έπεσε ένας κατά δήλωσή του άνεργος Αλβανός και επέμενε να του δώσω ένα δεκάρικο και να πηδηχτούμε. Καμώθηκα ότι δεν είχα πάνω μου λεφτά και του εξήγησα ότι και να 'χα δε θα του 'δινα – για όσο καιρό περνάει η μπογιά μου δεν καταδέχομαι να πληρώνω –, αλλά δεν ξεκολλούσε με τίποτα. Μου 'κανε τράκα και δύο τσιγάρα. Τι να γίνει, υπάρχουν και οι ενοχλητικοί σε τέτοια μέρη. Δεν έρχονται όμως μόνο gay εδώ. Μια μέρα πέτυχα δυο παιδιά που ήρθαν να δουν λίγη τσόντα, να περάσει η ώρα ώσπου να φύγει το καράβι για την Κρήτη – σπουδάζουν στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Έχει και τέτοια πελατεία το σινεμά αυτό, λόγω του ότι βρίσκεται κοντά στο λιμάνι. Εδώ τελειώνει η τσάρκα μας στα τσοντοσινεμά – λάθος: σεξιτζίδικα, είπαμε. «Δώστα μου όλα / είμαστε απόντες / με μια ζωή γεμάτη τσόντες / μετά το διάλειμμα σε χάνω / κι αλλάζω πλάνο». Γυρνάς σπίτι σφυρίζοντας το «Σινεμά» των Κραουνάκη – Παυριανού, ξεχνιέσαι με τίποτα τσόντες στο internet, ψάχνεσαι στα sites γνωριμιών - «Τι ρόλο έχεις;», «Τι γουστάρεις στο κρεβάτι;», «Πόσο την έχεις;» - και άλλα τέτοια, και ξενερώνεις.

44 OUGH!

M.Hulot

Ιστορίες λαγνείας και κρυφού Το Σταρ είναι ένα από τα ιστορικά σινεμά της Ομόνοιας που αποκλείεται να μην έχεις προσέξει όταν περπατάς στην Αγίου Κωνσταντίνου. Είναι δίπλα στο Εθνικό, αλλά οι αφίσες του πάντα έκλεβαν τις εντυπώσεις, ακόμα και σήμερα που είναι ένα κτίριο φάντασμα.

Από αίθουσα πρώτης προβολής πριν τα ’70s και αποκλειστικό σημείο όπου μπορούσες να δεις καράτε και σπαγγέτι γουέστερν στα ’80s, έγινε ένα εμβληματικό πορνοσινεμά, στο οποίο για χρόνια εκτόνωσαν την καύλα τους κοπάδια αντρών κάθε ηλικίας, χρώματος και εθνικότητας. Το Σταρ έχει σημαδέψει την ιστορία του κέντρου και στους χώρους και τον περίγυρό του εκδηλώθηκαν τα πρώτα σημάδια της επερχόμενης κρίσης. Ο Τόνυ, -εκτός από ιδιοκτήτης του μέχρι το 2010 που αποφάσισε να το κλείσει, είναι σκηνογράφος, μουσικός και ένας άνθρωπος με μεγάλο ενδιαφέρον-, έζησε πολλά μέσα σε αυτό και έχει άπειρες ιστορίες να διηγηθεί. Αυτό είναι ένα μέρος μιας μαραθώνιας συνέντευξης από τις εμπειρίες του με τον κόσμο της λαγνείας και του κρυφού έρωτα στην καρδιά της Αθήνας. Να ξεκινήσουμε με ιστορίες όπό το σινεμά… Κοίτα, λειτουργώ καθαρά σημειολογικά, θα το βρούμε όμως. Το πιο άγριο περιστατικό που συνέβη εκεί μέσα ποιο είναι; Διάφορα. Πες μας ένα. Υπήρχε ανταγωνισμός και ενίοτε βία πολλών μεταξύ τους… Για τον ίδιο άνδρα εννοείς; Ναι, αυτό είναι ένα πράγμα που δεν θα το πιάσεις στον αέρα. Εγώ θα σου πω πού το διέκρινα. Ο κόσμος που σύχναζε ήταν διαχωρισμένος: gay άτομα και τρανς και οι διαθέσεις ήταν άκρως ανταγωνιστικές. Δεν τα αφήνανε τα τρανς, τα τρώγανε, τα ροκανίζανε. Υπήρχαν δολοπλοκίες. Και όσο είσαι νέος στα ερωτικά λειτουργείς καλά, μετά όταν έρθει ο άλλος και σου πάρει τη θέση, αρχίζει η διχόνοια και άντε να βγάλεις άκρη. Δηλαδή, σαν να είχα παιδάκια που πήγαιναν σχολείο, πώς να σου το εξηγήσω; Είχατε σταθερό κοινό; Βεβαίως, μα με το σταθερό κοινό ζουν αυτοί οι χώροι. Πώς ζούνε; Με τον τυχαίο περαστικό; Η επαρχία ήταν το 10-15%. Οι ηλικίες είχαν όλες τις εκτάσεις. Από 18

μέχρι 60-70 και είχε ένα μοίρασμα πάσας. Κάποιος μικρός θα πήγαινε με κάποιον πολύ μεγάλο, ήτανε όλες οι νοοτροπίες. Και περνούσαν ώρες μέσα στο σινεμά; Εννοείται. Δηλαδή, δεν έρχονταν για μισή-μία ώρα και έφευγαν… Υπήρχε αριθμός ατόμων, πάνω από 100, που πηγαίνανε, ερχόντουσαν, πηγαίνανε, ερχόντουσαν, ήταν σπίτι τους. Δεν υπήρχαν επαγγελματίες; Α, δηλαδή που έρχονταν για ψωνιστήρι; Να πάρουνε λεφτά; Αυτά που σου έλεγα πριν τελείωσαν το 2007, που ήταν ο προάγγελος της κρίσης. «Το πάω να γνωρίσω» ήταν μια χαρά μέχρι τότε. Ζεις σε άλλο κόσμο, ζεις στην εποχή που δεν είδες το θρίλερ. Από το 2008-2009 αγρίεψαν τα πράγματα. Αυτό που ζεις τώρα στην Αθήνα, η Ομόνοια το έζησε πρώτη, πάντα ήταν ο προάγγελος για όσα θα ακολουθήσουν. Ήταν εντελώς απόκοσμη πριν από όλα αυτά. Όταν οι άλλοι ήταν πάρτι και αχαχουχα, εκεί γινότανε κόλαση. Δεν πίστευα ποτέ ότι το ίδιο το Σταρ θα βγει στους δρόμους. Οι μετανάστες όμως είχαν έρθει πολύ νωρίτερα. Στην πρώτη γενιά Αλβανών, ήταν τα πράγματα πιο αγνά; Αγνά; Οι Αλβανοί ποτέ δεν είναι αγνοί. Δεν διακατέχονται από αγνότητα.. Εννοώ, ήθελαν λεφτά από την αρχή; Ναι, όλοι ήθελαν λεφτά, κυρίως οι ξένοι. Αλλά εξαρτάται. Ένας Αιγύπτιος και τώρα που είναι φτωχούλης, θα συντηρηθεί και με τη σχέση του, κάπως κυλάει. Όταν όμως πέσεις στον Βούλγαρο και στο Ρουμάνο, τι περιμένεις; Σου βγάζουν μαχαίρι. Και πώς μπορούσες να κρατήσεις μια ισορροπία στο χώρο, εσύ ως ιδιοκτήτης; Έμπαινες μέσα και σε σκάναρα με το γεια. Και φρόντιζα αυτόν που θα δημιουργούσε πρόβλημα να τον φάω γλυκά. Με την πρώτη πληροφορία. Να μην τον αγριέψω και μετά έρθει και μου κάνει τσαμπουκάδες στο μαγαζί, να μου τα σπάσει, γιατί αργότερα κάνανε και τέτοια. Ήθελε τρόπο.

Πώς νομίζεις κράτησα το μαγαζί; Δεν μπορείς να κρατήσεις έναν τέτοιο χώρο αν δεν είσαι μάχιμος, όποιος το λέει είναι ψεύτης. Αν απλά τα αφήσεις να συμβούν, καταλήγεις σε άθλια χάλια. Και εσύ τους πετούσες έξω; Δηλαδή, μετά, δεν υπήρχε από το μέρος τους εκδίκηση; Υπήρχε κυνήγι, ναι, βέβαια. Πώς δεν υπήρχε... Αυτό δεν σε φόβιζε; Όχι δεν φοβόμουν. Έτσι έπρεπε να κάνω, χρειαζόταν δράση. Και κατάλαβα πολύ καλά το έργο όταν τελείωσε, παρά όταν ήμουν εκεί. Ο όρος γκέι ήτανε κάτι που εγώ το είχα αγαπήσει. Δεν θεώρησα ποτέ ότι τα παιδιά που έρχονταν, που ήταν καρμικά στη ζωή μου, ήταν απλά πελάτες. Είχα αγαπήσει γκέι, όχι ερωτικά, σεξουαλικά, αλλά έχω περάσει πολύ δύσκολα χρόνια με φίλους μου γκέι. Και ήμουν πάντα εκεί όταν με χρειάζονταν. Ήταν μια σχέση αγάπης-σεβασμού. Το Σταρ μου έδωσε αυτό και εγώ ήμουν ένα με αυτό το πράγμα. Και ακόμα είμαι. Καμια φορά σκέφτομαι ότι ήτανε η τύχη μου. Τα πορνοσινεμά ήταν το κύριο μέρος για έρωτα επί χρήμασι; Παλιά δεν ήταν έτσι. Εξαρτάται από τις χρονικές περιόδους. Αλλιώς ήταν το ’90, αλλιώς το ’95, αλλιώς το 2000. Οι αγοροπαρέες που πήγαιναν για να δουν πορνό μετά το σχολείο για χαβαλέ, εξαφανίστηκαν. Το 2005 έγινε μία απότομη στροφή. Αγρίευε το πράγμα. Θυμάμαι έναν τύπο, ο οποίος ήταν ιδιαίτερη περίπτωση και τον συμπαθούσα. Ερχόταν από τη Ρόδο και δεν δεχόταν με τίποτα να πληρώσει. Μορφή, φάτσα του 1930, μια γκροτέσκο φυσιογνωμία. Δεν το κατάφερναν οι άλλοι, σχεδόν όλοι πλήρωναν. Μετά οι αλήτες το έκαναν σαν μαγαζί, για να βγάλουνε λεφτά, να μετακινούν ναρκωτικά, πήγε αλλού η δουλειά και γι’ αυτό έπρεπε να κλείσει το Σταρ. Προσπαθούσα να έχω μια καλή σχέση με την ιδιοκτησία, αλλά οι άνθρωποι το λειτουργούσαν με έναν αστικό κώδικα, πάνω σε ένα πέπλο χριστιανικό, προτεσταντικής ηθικής: Η καλή κοινωνία που δεν ξέρει από πορνογρα-

OUGH! 45

έρωτα στο Σταρ της Ομόνοιας φία, αλλά τα παίρνει από την πορνογραφία. Μεγαλώνοντας ήθελα να προσφέρω κιόλας, αλλά δεν τα κατάφερα. Τι διαφορά έχει το ’90 από το 2000; Το πορνοσινεμά ήταν ένα μέρος για να πάνε και όσοι δεν έψαχναν αγόρια. Πήγαιναν και γυναίκες. Μετά εμφανίστηκαν τα σινεμά με γκέι πορνό. Και εγώ είχα. Είχα βάλει μόνιτορ στους εξώστες και έπαιζαν γκέι ταινίες για να ζήσω. Την εποχή που ήρθε το πορνό δεν υπήρχε βίντεο, οπότε για να δεις πορνοταινία έκανες 100 τούμπες στον αέρα. Από το ’95 και μετά αρχίζει το dvd, εκεί γύρω στο ’97. Στο μεταβατικό στάδιο δεν βγαίνανε παραγωγές ταινιών πορνό και έπαιζες αναγκαστικά τις ίδιες. Οπότε, για να μη βαρεθεί αυτός που ερχόταν συχνά και για ποικιλία, έπρεπε να βάλεις βιντεοκασέτα. Η βιντεοκασέτα λειτουργούσε με τον προτζέκτορα. Προτζέκτορες όμως δεν είχε ο καθένας. Ένας προτζέκτορας που υπήρχε τότε της ΒARCO, πολύ καλή εταιρεία, ήταν πανάκριβος, σε ευρώ θα στοίχιζε και 20000. Έπαιρνες μια μικρή BMW. Μόλις βγήκε το dvd άρχισε όλο το πράγμα να φτηναίνει, άρχισαν τa home cinema, βγήκαν οι μεγάλες τηλεοράσεις και ο κόσμος έλεγε γιατί να πάμε στο Σταρ; Για να μπορέσει να κρατηθεί το Σταρ του είχα κάνει πράγματα, του είχα αλλάξει οθόνες, αρχίζω όμως και μπλοκάρω και λέω ρε πούστη μου εδώ ξέρεις τι θέλει τώρα; Θέλει προβολή από πίσω, θέλει μόνιτορς δεξιά αριστερά. Να κλαμπίσει το μαγαζί. Έπρεπε να πιάσεις και τις κυρίες. Δεν βρήκα τα λεφτά να τα κάνω αυτά που πρέπει και το έκλεισα. Και ξέρεις γιατί; Επειδή δεν σκέφτηκα ποτέ «α, τους πούστηδες, θα τους τα πάρουμε», δεν λειτούργησα ποτέ με τη νοοτροπία την ελληνική που υπήρχε και υπάρχει.. Όποτε Τόνυ, ενώ στην αρχή τα πορνοσινεμά έδειχναν ταινίες πορνό που δεν είχε να δει ο κόσμος, αργότερα, όταν μπορούσε να τις δει κι αλλού, έγιναν ένας τρόπος συνεύρεσης. Αυτό δεν το ξέρουμε, θα το ψάξετε εσείς

περισσότερο, σαν έρευνα, γιατί είναι κοινωνικό θέμα. Ο χώρος δεν άλλαξε στην ουσία, γιατί πάλι πορνό έπαιζε. Λογικά ήταν η ανάγκη της περιθωριοποίησης των γκέι ατόμων, ήθελαν να βρουν μια αφορμή να συνευρεθούν. Δεν φταίει η ταινία. Απλά εκείνοι που πιάσανε και καλουπώσανε τους χώρους, δεν αφήσανε χώρο στα παιδιά που πραγματικά ήθελα να δούνε τσόντα. Κάνανε κατάληψη ακριβώς επειδή ήταν άστεγοι, πώς έγινε στη βίλα Αμαλίας; Οπότε, υπήρχε μια περίοδος που έγινε η μετάβαση; Έγινε σταδιακά, δεν το καταλάβαμε. Είναι όπως τώρα, και εμείς πώς από τα σπίτια μας θα βρεθούμε στο δρόμο δεν το ξέρουμε. Σταδιακά θα βρεθούμε. Υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στο εξωτερικό; Δηλαδή σινεμά που είναι χώροι για γκέι; Έχω καιρό να πάω στο εξωτερικό. Από ό,τι ξέρω, ούτε η Αγγλία είχε,ούτε η Φλωρεντία. Για να λέμε σοβαρά πράγματα, τα σινεμά πεθάνανε, είναι ένα τέλος εποχής. Δεν είναι τυχαίο που έκλεισε και το Σταρ. Αν δεις βιβλιογραφία θα καταλάβεις ότι ακολουθούμε την πορεία της Αμερικής χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Λέγαμε πριν για τις ταινίες που έπαιζε το σταρ στα τέλη του ’70. Δεν ξεκίνησε με πορνό το Σταρ. Στην αρχή έπαιζε ταινίες πρώτης προβολής, Εμίλ Ζολά, Ζορό. Μετά πέρασε στα spaghetti western, πέρασε στα καράτε, δηλαδή για να δεις Bruce Lee στην Αθήνα υπήρχε το Σταρ. Σήκωνε βία η Αθήνα, η Ομόνοια. Δεν σήκωνε κυριλέ καταστάσεις. Τώρα είναι κορεσμένοι όλοι. Μετά τα καράτε τι έγινε; Μετά τα καράτε πήγε στην ελαφριά σεξοκωμωδία. Αυτά τα φθηνά φιλμ που είχανε και λίγο γυμνό, μαθήτριες με ροκάδες, ξένα ιταλικά, χαζοαμερικάνικα. Αυτά πριν το 80, γιατί το 80 ξεκίνησε το πορνό. Εμανουέλα, Η Ιστορία της Ο. Μιλάμε για το ενδιάμεσο μεταβατικό στάδιο. Έχω ένα βιβλίο για τα σινεμά της Αμερικής και τα περισσότερα ακολούθησαν την πορεία του Σταρ. Έγιναν

όπως κι αυτό. Τσοντοσινεμά; Τσοντοσινεμά… Δεν μου αρέσει αυτή η λέξη. Έγιναν πορνό κινηματογράφοι. Δηλαδή, δείχνει τη πράξη στην πραγματικότητά της. Και τι κοινό είχε; Άστο, έγινε χαμός. Ήμαστε χαμένοι στο χρόνο. Το ’80 μας κυνηγάγανε επειδή ήταν απαγορευμένο. Υπήρξαν βράδια που κρυβόμασταν. Και πώς; Παίζατε ταινίες κρυφά; Τρώγαμε μια μήνυση και μετά ξαναπαίζαμε. Μου ’χε τύχει δίκη του πατέρα μου που τον είχαν στο δικαστήριο και αισθανόμουν πολύ άσχημα, γιατί ήταν μεγάλος άνθρωπος. Κατανοώ γιατί το έκανε, τα άλλα σινεμά που είχε δεν ήταν δικοί μας χώροι και έπρεπε κάθε τόσο να τους ανακαινίζουν, οπότε τα λεφτά έφευγαν. Πες μας για τον πατέρα σου μερικά πράγματα. Τι σινεμά είχε; Είμαι 45, ο πατέρας μου δεν υπάρχει από τότε που ήμουν 22, δεν πρόλαβα πολλά πράγματα. Ήταν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς επιχειρηματίες, όγκος. Τι μαγαζιά είχε; Το θέμα είναι πώς κατάφερνε να παίρνει τα μαγαζιά. Εμείς δεν ήμασταν η πλούσια οικογένεια. Ήταν παίκτης δυνατός, αυτό ήθελα να σου πω. Την Άνεση την είχε από τότε που φτιάχτηκε, την πήρε από ιδιόχρηση ο άλλος, αλλά μέχρι το 86-87 την είχε ο πατέρας μου. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει Άνεση. Είχε το Περοκέ, ένα στο Κολωνάκι, κάπου στα Πατήσια είχαμε πάρει και ένα Σελέκτ και κάποιο στη Καλλιθέα. Ήμουν από τα τυχερά παιδιά που έζησα στα φιλμ. Μεγάλωσα στην πρώτη προβολή. Ταξίδευα σε όλο τον κόσμο και άρχισε το μυαλό μου να λειτουργεί κινηματογραφικά, χωρίς να το καταλαβαίνω. Και μετά μου δόθηκε ένας χώρος στην άλλη προβολή, εκεί που πραγματικά είδα την κοινωνία, που αληθινά αντιμετώπισα προβλήματα κοινωνικά. Αλλά το πολέμησα μέχρι τέλους. Τι εννοείς κοινωνικά;

Είχε κόστος στην προσωπική μου ζωή το Σταρ. Δεν μπορούσα να πω τι δουλειά κάνω. Έχω χάσει γυναίκες από αυτό, όταν άκουγαν ότι έχω πορνοσινεμά δεν ήθελαν να με ξαναδούν. Ο κόσμος του θεωρείται περιθώριο. Έχω πολλές τέτοιες ιστορίες. Τι χωρητικότητα είχε το Σταρ; Κάποτε είχε και 700 θέσεις. 363 οι κάτω, συν τις πάνω, συν 2 θεωρεία. Είχε γυναικείο κοινό; Είχε κάτι μεμονωμένες ιστορίες. Υπήρχε μια δικηγόρος κάπου το ’96-97, πολύ ωραία γυναίκα. Ερχόταν τα μεσημέρια, την έπαιζε στους θαμώνες και έφευγε. Πότε πέρασε στα χέρια σου; Το 97, μετά το θάνατο του αδερφού μου που το λειτούργησε πριν από μένα. Ήταν ένας μεγάλος χώρος με τεράστιες απαιτήσεις και έξοδα. Πολύ μεγάλο κόστος ενοικίου. Και είχε μεγάλη επιτυχία ο χώρος, επειδή είχε μία αίγλη και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μπορούσαν να τον επισκεφτούν χωρίς κόμπλεξ. Αισθάνονταν ότι τον κατέκτησαν. Δεν πήγαιναν σε ένα μπουντρούμι της Ομονοίας, ένα μικρό χώρο, μια τρύπα. Ηταν το σαλόνι πολυτελείας. Τα έβγαζε τα έξοδα; Μέχρι το τελευταίο 8μηνο, ναι. Τι έχεις ζήσει στο Σταρ; Τα πάντα. Πολλή βία από τους εκβιασμούς, μην ξεχνάς ότι είχε πορνεία. Αυτοί οι χώροι έχουν και πολλή πορνεία με την έννοια του εκβιασμού, όχι το δώσε-πάρε έντιμα. Είχε ανθρώπους που δεν ήξεραν τα όρια, πώς να λειτουργήσουν στο χώρο. Έχω περάσει μάχες μαχών για να το κρατήσω όσο το κράταγα. Ό,τι είναι στο δικό μου πεπρωμένο το πολεμάω πρώτα εγώ. Αν είχες την ευκαιρία, θα το ξανα άνοιγες; Αν ήταν να το ξαναέκανα, θα το έκανα με άλλες προυποθέσεις. Δεν θα κάνω πλούσιους ανθρώπους που φέρονται σαν ζώα στα παιδιά που έρχονται. Γιατί θα μπορούσα και εγώ να είμαι γκέι παιδί. Αυτό είναι ρατσισμός και γίνεσαι και εσύ συνεργός σε κάτι άσχημο. Δυναμώνεις το συνειδητό σου και παίρνεις το κακό επάνω σου...

Σπύρος Διαμαντάρας, Γεωργία Παπαστάμου | Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης, Νίκος Βοζαΐτης

Ιστορίες συνουσίας

Τρία ζευγάρια της διπλανής πόρτας μας δέχτηκαν στο σπίτι τους και μίλησαν ανοιχτά για το σεξ που έκαναν προ δέκα λεπτών.

Σάρα-Μάρα Τα κορίτσια αποφάσισαν ζήτησαν να κρυφτεί το πρόσωπο τους για οικογενειακούς λόγους και να γραφτούν στο άρθρο με ψευδώνυμα. Τοποθεσία: Πατρικό σπίτι Μάρας. Κατάσταση : Ζευγάρι εδώ και 12 μήνες

Ας πάρουμε το θέμα απ' την αρχή. Πόση ώρα σας πήρε περίπου; Σ. Νομίζω μια ώρα περίπου. Κάπου εκεί δεν ήταν ρε μωρό μου; Μ. Κάπου εκεί. Δεν κρατάγαμε και ώρα ρε συ.

άρχισε να τρέμει, οπότε σταμάτησα. To καλύτερο είναι η φάτσα που παίρνει όταν την τρελαίνω. Την πήρε και σήμερα όταν ήμουν από πάνω της και τριβόμουν.

Το score; Σ. Εγώ 3 και η Μάρα 1.

Sex toys χρησιμοποιήσατε; M. ‘Οχι. Έχουμε αποφασίσει από κοινού ότι όταν αρχίσουμε να βαριόμαστε, τότε παίζει να τα χρησιμοποιήσουμε.

Περιγράψτε μου περιληπτικά τι κάνατε όσο λείπαμε. Σ. Λοιπόν, ήμασταν στο σαλόνι αρχίσαμε να φιλιόμαστε και να το πηγαίνουμε αλλού, οπότε σηκωθήκαμε τρέξαμε στο δωμάτιο και βγάλαμε τα ρούχα. Υπήρξαν διεισδύσεις, τριψίματα και γλειψίματα. Τελειώσαμε και σας πήραμε να έρθετε. Πώς και εσύ τέλειωσες πιο πολλές φορές από την Μάρα; Τι παίχτηκε; Σ. Απλά η Μάρα νιώθει ακόμα άβολα με την όλη φάση και δεν αφήνει τον εαυτό της να χαλαρώσει. Εγώ είμαι πιο χαλαρή και δεν έχω θέμα. Σκέψου για παράδειγμα ότι δεν με αφήνει να την γλύψω ακόμα. Μ. Όντως. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν με πλησιάζει και ετοιμάζεται με πιάνουν τα δικά μου και την τραβάω. Δηλαδή; Σ. Τρέμει. Και σήμερα έγινε αυτό. Πλησίασα να την γλείψω και

Κάτι που έγινε σήμερα και θέλετε να μας το επισημάνετε; Μ. Ναι. Έχω εγώ. Τελειώσαμε και οι 2 μαζί την πρώτη φορά και ήταν απίστευτο. Της είπα μωρό μου τελειώνω και με το που μου λέει και εγώ, απλά έγινε της πουτάνας. Συνεχίσατε μετά ακάθεκτες; Σ. Ε, τι είμαστε; Άντρες; Mία και τέλος; Είχαμε συνέχεια. Μ. Αν δεν είχαμε και εσάς να περιμένετε παίζει και να το συνεχίζαμε και άλλο. Τις υπόλοιπες 2 φορές; Σ. Συνεχίσαμε την δουλειά μας. Το καλύτερο είναι ότι όταν τελειώνω, πιάνω την Μάρα και τελειώνω πάνω της μην τα κάνουμε χάλια, επειδή κάνω squirt. Την τελευταία φορά νομίζω τελείωσα στο μπούτι της.

Δέσποινα-Τάκης Τοποθεσία: Σπίτι που συγκατοικούν εδώ και δυο χρόνια (μαζί με παπαγάλο) Κατάσταση: Ζευγάρι εδώ και 6 χρόνια Ούτε αναμονή ούτε τίποτα, μπουκάραμε με τον φωτογράφο και τους πιάσαμε στα πράσα

Δέσποινα-Jimbo Τοποθεσία: To sπίτι toy Jimbo Σχέση: Fuck buddies Περίληψη: Jimbo και Δέσποινα, μικροπροβλήματα, λύθηκαν, σεξ, έφαγαν γλυκό, τέλος. Πώς γνωριστήκατε; Δ. Σε ένα κλαμπ, πριν 6 χρόνια περίπου. Πιάσαμε κουβέντα και απλά μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και του το έδωσα. Πού το κάνατε; Δ. Άσε, ήταν επεισοδιακό. Ήμασταν στον καναπέ και πάνω στην κορύφωση χτύπησε το κινητό μου το οποίο τρόμαξε τον παπαγάλο που κοιμόνταν από πάνω, στο κλουβί. Με αποτέλεσμα να πέσει κάτω από τον τρόμο του και να αρχίζουμε να τον κυνηγάμε στο σπίτι γυμνοί. Πάνω στην κορύφωση; Τ. Πάνω στην κορύφωση. Ήταν ζήτημα ένα με δύο λεπτά. Ο μαλάκας. Και μετά; Δ. Με το που ανέβηκε στο κλουβί δεν είχαμε θέμα , το ξαναπήραμε από την αρχή. Και πώς ήταν; Τ . Υπήρχε πολύς ενθουσιασμός γιατί είχαμε πολύ καιρό. Περίπου ένα μήνα. Λόγω δουλειάς. Κανονικά το κάνουμε επί καθημερινής βάσης. Σαν τα κουνέλια.

Το κάνατε; J.Αμέ.Προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε. Δ. Τα κατάφερες. Γιατί εγώ δεν τελείωσα. Είχαμε δώσει ραντεβού κατά τις 5.30 πώς και το παρατείνατε μέχρι τις 6;Υπήρχε δεύτερος γύρος; J. Λοιπόν άκου εδώ τι έγινε. Ήταν η μητέρα μου με τον αδελφό μου στο άλλο δωμάτιο και είχα και το άγχος με εσάς να μας περιμένετε, ήταν και λίγο στημένο το σεξ να σας πω την αλήθεια, οπότε ο μικρός δεν έκανε κίνηση. Σκέψου, όταν με πήρες τηλέφωνο, τότε αρχίσαμε να κάνουμε πράγματα. Ήμασταν πάνω στην πίπα βασικά. Δ. Μας ήρθε η ιδέα να παίξουμε ρόλους. Τον ρώτησα αν έχει καμία στολή, αλλά δεν είχε και έτσι αυτοσχεδιάσαμε. Όπως; Δ. Εγώ ήμουν η ψυχολόγος και ο Jimbo ο ασθενής μου. Είχα τα γυαλιά, είχα και ένα σημειωματάριο και μπήκα αμέσως στον ρόλο.

J. Μέχρι να μπούμε στο θέμα, μας έπιασαν μια με 2 φορές τα γέλια. Την πρώτη φορά βασικά πεθάναμε στα γέλια γιατί το κάναμε λίγο απότομα. Δ. Μα, συγνώμη. Μπαίνει ένα τύπος μόνο με το παντελόνι χωρίς να χτυπήσει την πόρτα και μου κάνει «Χάρηκα. Jimbo».

J. Μετά από δύο-τρεις προσπάθειες και με λίγα γελάκια τα καταφέραμε. Μπήκα μέσα «γεια σας τι κάνετε, όλα καλά;», πάντα στον πληθυντικό. Δ. Ήμουν και παντρεμένη γυναίκα και ήταν λογικός ο πληθυντικός. Με παιδιά; Δ.Ναι είχα καταφέρει στα 21 μου και να πάρω πτυχίο, να παντρευτώ και να κάνω 2 παιδιά.

Για συνεχίστε γιατρέ.

J. Θα σου πω εγώ που τα έλεγα κιόλας. Άρχισε η συζήτηση πάνω στο θέμα ότι έχω ένα πρόβλημα με το μόριό μου και ότι δεν μου σηκώνεται ο μικρός. Δ. Εγώ άρχισα να τον ρωτάω για τις σχέσεις του με τις κοπέλες και άρχισαν να πέφτουν κάτι χαϊδέματα.

J. Εγώ άρχιζα να τον παίζω. Δ. Προσφέρθηκα και εγώ να βοηθήσω και του τον χάιδευα και εγώ. Tο ένα έφερε το άλλο και καταλήξαμε στο κρεβάτι.

J. Η Κατερίνα είναι έμπειρη. Έχει ξανακάνει ρόλους. Δ. Ο καλύτερος ήταν υπηρέτρια, αλλά δεν το είχα κάνει στον Jimbo. Μουσική; Δ. Είχαμε βάλει μια ταινιούλα, το Sleuth να παίζει από τότε που ήταν η μάνα του και ο αδερφός του και έπαιζε κατά την διάρκεια του σέξ, την είχαμε ξεχάσει. Οπότε δεν είδαμε σχεδόν καθόλου. Και βάλατε Sleuth πριν το σέξ; Kαμία τσόντα δεν βάλατε να σας βοηθήσει; J. Είχα μόνο την Nτούβλη ρε και θα με έπιαναν τα γέλια. Προφυλακτικά; J. Πάντα. Δεν θέλουμε ατυχήματα. Διάρκεια του σημερινού; J. Νομίζω 30 λεπτά. Δ. Περίπου εκεί. 20 με 30 λεπτά. Αλλά συμπεριλαμβάνονται και τα προκαταρκτικά. Όταν τελειώσατε, σε ποιο κομμάτι της ταινίας ήσασταν; Δ. Νομίζω στους τίτλους τέλους. Χωρίς πλάκα, παίζει να ήταν τίτλοι τέλους. Τελείωνε η ταινία, τελείωνε και το αγόρι.

Οι αρχές ήταν άβολες; Τ. Δεν νομίζω. Από τις πρώτες κιόλας φορές ήμασταν απελευθερωμένοι οπότε τα πράγματα εξελίχτηκαν καλά. Λέμε ο ένας στον άλλον τι θέλουμε. Τ. Στις αρχές το κάναμε στο αμάξι, μετά στο σπίτι της και τα 2 χρόνια που συγκατοικούμε, εδώ. Ήταν λίγο περίεργα, γιατί έπρεπε να προσαρμοστείς ανάλογα με τον χώρο. Για παράδειγμα, αν ήμασταν σε σπίτι γονιών έπρεπε να το κάνουμε στην μούγκα, ενώ αν ήμασταν σε αμάξι, λίγο πιο διακριτικά. Δ. Πάντως, σε αμάξι έχει τύχει σκηνικό να σκάσει ματάκιας στο τζάμι και να κοιτάει. Φρικάραμε περισσότερο παρά φοβηθήκαμε. Τι όρια βάζετε; Για παράδειγμα θα δεχόσασταν τρίτο πρόσωπο; Τ. Κοίτα, αν είναι κοπέλα εγώ δεν θα έλεγα όχι. Δ. Ναι αν ήταν άντρας όμως; Τ. Φυσικά και όχι (γέλια). Μουσική βάζετε κατά την διάρκεια; Τ. Δεν με αφήνει. Δ. Ε τι να κάνουμε; Nα βάλουμε αυτά που ακούς;AC/DC; Δεν μπορώ. Τ. Ε όχι , να βάλουμε τσιφτετέλια και να ανέβουμε στο τραπέζι. Προφύλαξη; Τ. Από νωρίς δεν υπήρχε, οπότε αν ήταν να κολλήσουμε τίποτα το κολλήσαμε... Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για καλό σεξ; Τ. Μετά από ξενύχτι μεθυσμένοι και να μην έχουμε να κάνουμε τίποτα την άλλη μέρα. Δ. Όντως, γίνεται άλλος άνθρωπος. Όχι ότι νηφάλιος είναι χαλαρά. Αλλά αν μεσολαβεί μεθύσι, θα την φάω και την σφαλιάρα μου. Τ. Το χειρότερο αντίθετα είναι όταν γυρίζουμε από δουλειά κουρασμένοι και θέλει ο ένας ενώ δεν θέλει ο άλλος και το κάνουμε απλά για να το κάνουμε. Σεξουαλικά βοηθήματα. Τ. Ναι χρησιμοποιούμε. Βασικά, χρησιμοποιεί. Δ. Κάνει το σεξ καλύτερο. Μετά από τόσο καιρό δεν έχετε αρχίσει να βαριέστε; Δ. Μπα. Γενικώς δεν έχουμε ταμπού στο σεξ και κάνουμε σχεδόν ό,τι θέλει ο άλλος, οπότε δεν βαριέσαι. Αυτό παίζει να είναι το μυστικό βασικά. Το ότι ολοκληρώνουμε τις επιθυμίες του άλλου στο κρεβάτι.