WORDSCAPES ΤOΠΟΙ ΛΟΓΟΥ 2017
Σπουδαστικές εργασίες Η Γε ι τ ο ν ι ά
ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤ ΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΧΟΛΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Ειδικά Θέματα Χώρου & Επικοινωνίας 8ου εξαμήνου 2017 “ΤΟΠΟΙ ΛΟΓΟΥ” ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Διδάσκουσα: Αριάδνη Βοζάνη Αν. Καθηγή τρια ΕΜΠ Σύμβουλος Μαθήματος: Μπούκη Μπαμπάλου Ομ. Καθηγήτρια ΕΜΠ Εξ. Συνεργάτης: Παναγιώτα Μαυρίδου Αρχιτέκτων Μηχ. ΕΜΠ Συμμετοχή: Ερμίνα Αποστολάκη •
•
•
NATIONAL TECHNICAL UNIVERSITY OF ATHENS SCHOOL OF ARCHITECTURE Special Topics in Architectural Space and Communication 8th Semester 2017 WORDSCAPES Tutor: Ariadni Vozani Associate Professor NTUA Teaching Advisor: Bouki Babalou Emeritus Professor NTUA Teaching Assistant: Panagiota Mavridou Architect NTUA Participation: Ermina Apostolaki
Στο τεύχος παρουσιάζεται μια σύνοψη των 15 σπουδαστικών εργασιών του ειδικού κατ’ επιλογήν μαθήματος Τόποι Λόγου που εκπονείται στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ από την Αρ. Βοζάνη. Το μάθημα αφορά την διερεύνηση της διαδικασίας ‘μετεγγραφών’ από τον γραπτό Λόγο στον Χώρο με στόχο τον σχεδιασμό μιας κατασκευής. Με αφετηρία επιλεγμένα κείμενα, επιχειρούνται συσχετίσεις νοήματος και δομής για τον σχεδιασμό τοπίων και χώρων που προσκαλούν την βιωματική εμπειρία του επισκέπτη. Στην κάθε σπουδαστική πρόταση οφείλει να αποτυπώνεται μια προσωπική διαδικασία ‘απασφάλισης’ της δυναμικής του Λόγου, αποκαλύπτοντας έτσι μια ερμηνευτική εκδοχή του. Κείμενο αναφοράς των συγκεκριμένων εργασιών αποτέλεσε το βιβλίο Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ του Γκονσάλο Μ. Ταβάρες. μτφρ. Αθ. Ψυλλά, Π. Μαυριδου, εκδ. Καστανιώτης 2016 •
•
•
This issue refers to the brief presentation of each of the 15 student work of the design project Wordscapes ,a course organized by Ar. Vozani at the Faculty of Architecture of the National Technical University of Athens. The course investigates the ways in which different types of texts can be transcribed into space in order to design a structure. Based on selected texts, we seek correlations between meaning and structure for the design of a performance or exhibition landscape that invites visitors or audience. The text of reference for these projects was The Neighbourhood, by Gonçalo M. Tavares. transl. Ath. Psilla-P. Mavridou, Kastaniotis 2016
Ο ΚύριΟς Βαλερύ
Ο ΚυριΟς ανρι
Ο ΚύριΟς χΟυαρός
Ο ΚυριΟς ΚραΟυς
Και η λΟγιΚή
Και η εγΚυΚλΟπαίδεια
Και η ςΚέψη
Και η πΟλιτιΚη
Ο ΚύριΟς Μπρεχτ Και η επιτυχία
Ο ΚύριΟς ΚαλΒίνΟ
Ο ΚύριΟς Βαλζερ
Ο ΚύριΟς Μπρετόν
Και Ο περίπατΟς
Και τΟ δαςΟς
Και η ςυνέντευξη
Ο ΚύριΟς ςΒέντενΜπΟργΚ Και Οι γεωΜετριΚές έρευνες
Ο ΚύριΟς ελιΟτ Και Οι διαλέξεις
6
Valery
8-7
8
Valery
9-9
10
Brecht
11-11
12
Brecht
13
14
Brecht
15
16
Brecht
17
Symmetry in Distress
Ο κύριος Μπρεχτ μεταφέρεται στον χώρο, με σημείο εκκίνησης το Παράδοξο: Η ροή των αφηγήσεων των αρχικά συμβατικών ιστορίων, εμφανίζεται μέσω μιας απόλυτης συμμετρίας, σε έναν υπόσκαφο χώρο. Το Αναπάντεχο και το Παράδοξο εκτυλίσσονται στον χώρο μέσω μιας σειράς διαδρομών που διαμορφώνει ο κάθε Eπισκέπτης ξεχωριστά. Θα έρθει αντιμέτωπος με επίπεδα που βυθίζονται στην γη, σταθερές δίοδους, κινητά λέπια και μια απότομη ανάβαση ως ότου χάσει κάθε οπτική επαφή με τον χώρο που βρισκόταν. Η παραγωγή διαφορετικών διαδρομών σε αυτόν τον τελείως συμμετρικό χώρο λειτουγεί σαν ατέρμων βρόγχος. Όπως και στην αφήγηση του κυρίου Μπρεχτ,έτσι και οι επισκέπτες βιώνουν παράλληλες, διαφορετικές καταστάσεις με κοινό άξονα το παράδοξο. Mr.Brecht is translated into space, with the concept of the Paradox as a starting point. The flow of the narrative of mr. Brecht’s stories, stories with a very conventional base, appears through the strict symmetry of an underground space. The ideas of the Unexpected and the Paradox are translated into the three dimensions via a series of paths, different for anyone walking through. Entering the installation, the Visitor will come across platforms submersing into the ground, fixed routes, rotating vertical elements and a steep ascent that takes you far enough to lose sight of the previously visited installation. The different routes created in this completely symmetric space work as an endless loop: The Visitors are in parallel paradox stories, as in mr. Brecht’s narration.
Σοφία Καλογερομήτρου/Βασίλης Κατσαντώνης/Χριστίνα Μηλοπούλου Sofia Kalogeromitrou/Vasilis Katsantonis/Christina Milopoulou
18
Brecht
19
20
Brecht
21
Ο κύριος Χουαρός και η σκέψη Ο Κύριος Χουαρός δεν είναι ούτε αγενής, ούτε αδέξιος, ούτε δειλός, ούτε πολύ δειλός. Του αρέσει να χάνεται στις σκέψεις του και δεν χάνει ευκαιρία να το κάνει. Θεωρεί την πραγματικότητα ως ‘’ένα πεδίο βαρετό’’ και γι’ αυτό οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του είναι μία πρόσκληση για να σκεφτεί και θα μπει σε αυτή την διαδικασία χωρίς να τον απασχολεί αν θα καταλήξει σε κάτι που θα επηρεάσει την ζωή του. Ένας συλλογισμός στοχεύει στην διεξαγωγή ενός συμπεράσματος, με απώτερο στόχο την μετουσίωσή του σε πράξη. Χωρίς την πράξη χάνεται η κορύφωση της σκέψης. Είναι σαν ένα σχήμα με φυγή τον ουρανό που αποτελεί την αφορμή και την αιτία. Μία διαδικασία με αμφισβητούμενη κορύφωση που την ακολουθεί η επιστροφή στην γη. Mr. Juarroz isn’t impolite or clumsy or a coward or a big coward. He enjoys being lost in his thoughts and he won’t miss a chance to do so. He thinks of reality as a field of no interest, thus everything that happens on his surrounding is an invitation to his thoughts and he will willingly get in that process without caring to change his way of living. A syllogism is meant to conclude on something with the ultimate goal of converting that conclusion into action. Without the action the process of thinking is deprived of its peak. It is like a shape with the sky as the point of focus that incorporates the cause and the reason. A procedure with a questionable peak followed by the return on earth.
22
Αναστασία Αλεξοπούλου / Ιάσων Ζέρβας Anastasia Alexopoulou / Jason Zervas
v
Juarroz
23
24
Juarroz
25
Aτέρμων Διαδικασία | Endless Loop
O κύριος Καλβίνο, επιλέγει πάντα την παράκαμψη στην πορεία του, αφού ο φόβος του ‘τελους’ είναι που διαρκώς τον οδηγεί στην αναζήτηση μιας ‘συνέχειας’. Η ζωή για εκείνον είναι μια ατέρμων διαδικασία αυθυποβολής, που βιώνεται μέσω των ανθρώπινων αισθήσεων. Προορισμός δεν υφίσταται, αφού στόχος γίνεται η ίδια η διαδρομή. Έτσι, στο χώρο αυτό ο κύριος Καλβίνο καλεί τον επισκέπτη στο φαύλο κύκλο της αυθυποβολής του. Στόχος είναι η παραγωγή μιας ατέρμωνος διαδρομής, μέσα από την εναλλαγή των αισθήσεων. Με την ταύτιση αφετηρίας και τερματισμού, και την παράταση του χρόνου διάρκειας, στόχος γίνεται η ίδια η διαδικασία και όχι η κατάληξη της. Η πορεία χωρίζεται σε 3 ενότητες που αντιστοιχούν σε 3 αισθήσεις. Η είσοδος οδηγεί το ‘διάδρομο της αφής’ όπου μέσω ράμπας, θα αναδυθεί σταδιακά στην ‘πλατεία των βλεμμάτων’. Εκεί κινείται καθοδικά, σε έναν μεγάλο ενιάιο χώρο, όπου συναντά οποτικοακουστικά κουτιά . Η διαδοχή αυτή οδηγεί τελικά στα παρατακτικά ‘δωμάτια τoυ ήχου’, και από εκέι πίσω στην αφετηρία. Μr Kalvino is always a fan of detour, for his fear of ‘ending’ always leads him in search of ‘continuity’. From his point of view, life is an endless loop of compulsion, always binded by the human senses. There is no destination, since the goal is the journey itself. In this space, Mr Kalvino invites the visitor to his vicious circle of autosuggestion. The goal is the creation of an endless route, through the alternation of the senses. The time is prolongued, and the path always leads to the starting point, so the goal is the procedure itself rather than its ending. The route is divided into 3 parts, representing 3 of the human senses. The entrance leads to the ‘touch corridor’, where the visitor emerges, via a ramp, to the ‘vision plaza’. There, moving downwards through an open space, and passing the audiovisual boxes, the visitor reaches the ‘sound rooms’. This last experience leads back to the beginning.
26
Δημάκη Ιωάννα / Παπαϊωάννου Ισμήνη Dimaki Ioanna / Papaioannou Ismini
Calvino
27
28
Calvino
29
το δάσος | the forest Ο χώρος είναι εμπνευσμένος από την προσωπικότητα του κυρίου Καλβίνο. Τα όνειρά του μαρτυρούν, υποσυνείδητα, την ανάγκη του να ορίζει συνεχώς την θέση του σε σχέση με τον χώρο που βρίσκεται. Τον χαρακτηρίζουν η περιέργεια και η χαρά της ανακάλυψης. Προτιμά μια περιήγηση στον χώρο, που ενεργοποιεί τις αισθήσεις, και όχι μια απλή μετάβαση από ένα σημείο σε ένα άλλο. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά του μας οδηγούν στην διαμόρφωση μιας λαβυρινθώδους πορείας που καταλήγει σ’ ένα βυθισμένο κήπο. Η περιήγηση ξεκινά μέσα από έναν σκοτεινό χώρο. Οδηγείσαι μέσω μιας αργής καθοδικής πορείας όπου το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται, στον βυθισμένο κήπο. Στο έδαφος υπάρχει χώμα, και τα στοιχεία, ραδινά και εύκαμπτα, ξεπερνούν την ανθρώπινη κλίμακα. Το ύψος τους οδηγεί το βλέμμα προς τα πάνω, όπου ορίζεται το πνευματικό. Θυμίζει το χαρακτηριστικό του Καλβίνο να συγκινείται από τις ιδέες και όχι από τον κόσμο. Για να ολοκληρωθεί η περιήγηση, μπαίνεις ξανά στο σκοτάδι, όπου μέσω μίας ανοδικής γρήγορης πορείας(σκάλα), οδηγείσαι ξανά προς το φως. The space is inspired by Kalvino’s personality. His dreams show , subconsciously, the need he has to define himself , in the space he is in. He is characterized by curiosity and the happiness of discovery. To activate his senses, he prefers to wander around a place, not just moving from one point to another. All the above characteristics, end up forming a complex course , that drives one to an immersed “forest”. The wander starts with a dark hall that drives the visitor through a slow downward course to the lower level. The light and the dark alternate. Then you meet the immersed “forest”. There is earth on the ground, the elements that make up the “forest” are thin and flexible. They transcend the human scale. Through the height of the elements the visitors’ eye is lead to the top, where the spiritual is to be defined. Respectively Kalvino is moved from superior ideas and not people. At the end of the wander, the visitor enters again in a dark space, where through a fast upward course (stairs), is driven up to the light.
30
Ζούλια Άννα / Μαθιοπούλου Αγγελική Zoulia Anna / Mathiopoulou Angeliki
Calvino
31
32
Calvino
33
34
Calvino
35
36
Calvino
37
38
Walser
39
40
Walser
41
ο κύριος Βάλζερ και ο λαβύρινθος Βρίσκουμε στον μύθο του Βάλζερ τρία συνθετικά στοιχεία. Τον Βάλζερ (υποκείμενο), τον στόχο του και την πορεία (το μέσο) μέχρι να φτάσει σ’ αυτόν. Προσπαθώντας να μεταφέρουμε σε χωρο την εμπειρία του Βάλζερ, δημιουργούμε μια βιωματική εγκατάσταση με τη μορφή ενός λαβυρίνθου, χωρίς όμως ένα σαφές τέρμα και παράλληλα με στοιχεία μεταβαλλόμενα, περιστρεφόμενα και συρόμενα πανέλα τα εμπόδια που συναντά κάποιος. Ο χώρος σου δίνει τη δυνατότητα να ακολουθήσεις μια περίπλοκη ή μια απλούστερη πορεία (πορεία προς τον στόχο), οι οποίες ενώνονται κατά σημεία. Στο “μέσο” ορίζεται ο χώρος στον οποίο καταλήγουν οι πορείες όπου μπορεί να γίνει μια ανασκόπηση από πλευράς του επισκέπτη, ώστε να μπορεί να αντιληφθεί το χώρο και να επιστρέψει είτε μέσω της σαφέστερης πορείας του περιμετρικού καναλιού είτε μέσω του μεταβαλλόμενου εσωτερικού του λαβυρίνθου. Θεωρείται πως ο κάθε επισκέπτης δημιουργεί τη δική του πορεία μέσω των κινούμενων πανέλων, προκαλώντας αλλαγή στο χώρο την οποία ο επόμενος καλείτε είτε να ακολουθήσει είτε να μεταβάλει εκ νέου.
In Walser’s story we detect three constructive elements : Walser (the subject), his target and the process to achieve it. While trying to transfer Walser’s experiences in term of space, we design an experiential installation in the means of a labyrinth, though, without any particular goal, including altering elements, pivoting and sliding panels modified by the visitor. The visitor can choose between a more perplexed or a simpler path towards the target which connect to different points. We define as “center” the last area of the labyrinth where the to paths (simple and complex) meet and where the visitor can review his experience through the lowered walls and choose how he wants to return. Each visitor is creating his own path through the movable elements, causing a change in space which each next visitor is expected to either follow or create a new one.
42
Αμπατζή Στυλιανή / Μιλτιάδους Ίρις Ampatzi Stella / Miltiadous Iris
Walser
43
Walser’s house
Walser
workers external condtion
44
Walser
45
ανάβαση προσδοκίας | ascent’s expectation Επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τον κ. Βάλζερ, χαρακτήρα γεμάτο προσδοκίες, που όμως φυλακίζεται μέσα στην ελπίδα των ιδανικών συνθηκών που ονειρεύεται και τελικά όλο αναβάλλει να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει- να στείλει γράμμα στην Τερέζα Μ. Στην μετατροπή της ιστορίας σε βιώσιμο χώρο θελήσαμε να βάλουμε τον επισκέπτη σε μια διαδικασία ταύτισης με τον κ. Βάλζερ. Σχεδιάσαμε, λοιπόν, ένα ψηλό και στενό πρίσμα και ορίσαμε την πορεία προς τον εκάστοτε στόχο ως μια ανοδική διαδρομή. Στο πρίσμα, το άνοιγμα της οροφής συμβολίζει τον στόχο. Η είσοδος στο χώρο γίνεται από ένα στενό και κοντό άνοιγμα από το οποίo πέφτεις απότομα από ύψος 80 εκ. σε ένα επίπεδο γεμάτο άμμο. Εκεί βρίσκεις μία γραμμική μεταλλική σκάλα στην οποία για να ανέβεις πρέπει να μαζέψεις άμμο δημιουργώντας ένα μικρό λόφο για να πατήσεις. Η σκάλα δεν έχει σταθερή απόσταση πατημάτων και ενώ οι βαθμιδοφόροι της ξεπερνούν το άνοιγμα της οροφής, τα πατήματα σταματούν αρκετά χαμηλότερα. Έτσι, ο επισκέπτης αφού ανέβει αρκετά, συνειδητοποιεί ότι στην πραγματικότητα δεν θα φτάσει ποτέ στο φως. Κατά την άνοδο, υπάρχουν διάφορες μεταλλικές ράβδοι οι οποίες μπλέκονται μεταξύ τους και μπερδεύουν τον επισκέπτη ως προς το αν χωράει να περάσει και ως προς την πραγματική απόσταση του από την φωτεινή πηγή. We chose the story of Mr. Walser, a character full of expectations, imprisoned in the hope of the ideal conditions he is dreaming of. As a result, he keeps postponing what he truly desires - to send a letter to Teresa M. In the transfor-
46
Παναγής Παναγιώτης/ Ρούσση Ντιάνα/ Σλίμπι Λίνα Panagis Panayiotis / Roussi Diana / Slibi Lina
mation of the story into a sustainable space, we want the visitor to enter in the process of identification with Mr. Walzer. Often people postpone doing things they really want, waiting for the best circumstances possible, thus casting away the responsibilities of chasing after their dreams. We therefore, designed a tall and narrow prism and set the course towards the goal as an ascending journey. The prism, has an opening at the roof to let the light in, which symbolizes the goal. Entering from a narrow and short opening you fall steeply on a sandy surface 80 cm below. Then, you must collect the sand and create a small hill to stand on in order to climb up a linear metal ladder. The ladder does not have a fixed step distance and even though its rails exceed the opening of the roof, the steps stop much lower. Thus, the visitor after going up, realizes that he will never be able to reach the light. On the way up, there are several metal rods intertwined with each other, making the visitor uneasy as to whether he can pass through, wondering which his true distance from the light source is.
φωτο τελικής μακέτας / photo of the final model
Walser
47
48
Walser
49
50
Breton
51
52
Breton
53
The way of Desire
Ο κύριος Σβέντενμποργκ αναπτύσσει κοσμοθεωρίες χρησιμοποιώντας την γεωμετρία και είναι πάντα τόσο απορροφημένος σ’ αυτές ώστε όταν βρίσκεται με άλλους να μην τους δίνει σημασία.Ο Ταβάρες μάλιστα περιγράφει τις “θεωρίες” του και όχι την συμπεριφορά του εκτός από τον πρόλογο και τον επίλογο που βλέπουμε πως ο Σβέντενμποργκ συνυπάρχει με τους άλλους κυρίους σε πραγματικό χώρο και χρόνο.Με βάση τις δικές του θεωρίες θέλαμε να αναλύσουμε τον Σβέντενμποργκ ως σχήμα και έπειτα κάποια στοιχεία να τα μετατρέψουμε σε χώρο.Αρχικά,υποθέτουμε ότι ο κύριος Σβέντενμποργκ είναι ένα τυχαίο σχήμα(ορθογώνιο) και άρα μπαίνεις σ’ ένα λευκό ορθογώνιο δωμάτιο.Η επιθυμία του για εξέλιξη των γεωμετρικών του θεωριών είναι η μόνη του έγνοια.Όταν μιλάει για τις επιθυμίες γράφει “η ζωή είναι :συνεχές άνοιγμα και κλείσιμο επιθυμιών”.Το παιχνίδι των επιθυμιών αρχίζει σπρώχνοντας κάποιες pivot που θα αποτελούν ένα κατώφλι από τη μία κατάσταση στην άλλη.Ύστερα,ο επισκέπτης μπαίνει σε ένα χώρο που θα είναι γεμάτος συρόμενα πολύχρωμα πανέλα και θα πρέπει αυτός να τα κινήσει για να οδηγηθεί στην έξοδο με όποιο τρόπο θέλει,έτσι θα υπάρχουν μέσα σ αυτό το χώρο πολλά “ανοίγματα και κλεισίματα επιθυμίων” .Στο τέλος, θα αναγκάζεται να ακολουθήσει μία ράμπα κατά μήκος μίας καμπύλης,η καμπύλη συμβολίζει τη σαγήνη κατά Σβέντενμποργκ α σαγηνεύεσαι σημαίνει να χάνεις το αρχικό σου σχήμα και να παίρνεις το σχήμα του σαγηνευτή. Μr Svendenborg has created his own theory about the world, based only on geometry. Sometimes he gets so focused on these theories that he cannot communicate with the enviroment or that he pretends to do so. The writer of the book describes him as a character mostly through his theories and only in the begining and the ending of the chapter we see Svendenborg in real time. Based on those theories we wanted to consive and analyse Svendenborg as a shape and then bring this shape into crespace. At first we assumed that Svendenborg is a rectangle so we cre ated an entrance in a white box. Then we saw that Svendenborg's goal was to think about his theories, that was his only wish, and his theory about wishes is that 'life is a continious making (open) and fulfillment (close) of wishes'. This continuous game starts into our space with pivot doors that take you out of the white box and bring you into a new space. In the second space you need to choose the way you wish to pass by dragging many glass doors of different colors. After, a circular ramp takes you to a higher level (seduces you) to see the projection and reflections of the final shape of Svendenborg that exist before the exit. Δρόσου Ευαγγελία / Μαλτέζου Χρύσα Drosou Evagelia / Maltezou Chrisa
54
Swedenborg
55
56
Swedenborg
57
The Garden of Nothing In Mr. Eliot book a rhythm rules everything: the way the audience acts before the conference, the way that he analyzes the lyrics etc. and even so there is organization, you cann’t predict anything. For example the 7th (magic number) lecture wich is left untold as a challege. He emphasizes in the importance of nothing, of a gap, the 7th lecture is a gap where you end up. He talks a lot about the city, negatively, it’s too predictable and doesn’t let enjoy a meaningless moments. So, the space that expresses those ideas had to be an empty space in a fulled city, like Lisbon. Situaded in Castell of São Jorge from where you see the city in distance enventough in the city. People feel above things - as in reaching for the thruth like Mr. Eliot. The installation itself is a concrete construction that bases in lines, which are part of a grid, and the gap, which is a part of a sphere. The lines organize the planting of lemon trees at the field, and lead to the gap. The grid symbolizes the way that mr.Eliot analyzes, the lemon trees symbolize the lyrics, and the gap symbolizes the meaning of the last lecture. Cheila Arruda / Ιερονίκη Πιπεράκη
58
Eliot
59
60
Eliot
61
琀栀攀 昀愀挀琀漀爀礀
鬃넃밃눃갃봃뼃봃쐃넃숃 씃쀃찃젃뜃 쐃뜃봃 쐃괃쐃넃섃쐃뜃 됃뤃갃묃딃븃뜃 쐃뼃씃 蠃묃뤃뼃쐃 먃넃뤃 쐃뼃 쌃씃밃쀃괃섃넃쌃밃넃 찃쐃뤃 뼃뤃 쌃먃괃젃딃뤃숃 쐃줃봃 넃쐃찃밃줃봃 됃딃봃 딃꼃봃넃뤃 됃뤃먃괃숃 쐃뼃씃숃 넃묃묃갃 쀃넃섃갃댃뼃봃쐃넃뤃 넃쀃찃 괃봃넃봃 딃븃줃쐃딃섃뤃먃찃 밃뜃윃넃봃뤃쌃밃찃Ⰰ 뼃됃뜃댃뜃렃긃먃넃밃딃 쌃쐃뜃봃 뤃됃괃넃 먃넃쐃넃쌃먃딃씃긃숃 딃봃찃숃 딃섃댃뼃쌃쐃넃쌃꼃뼃씃 쌃먃괃젃뜃숃⸀ ꐃ뼃 딃섃댃뼃쌃쐃넃쌃뤃넃먃찃 쀃딃섃뤃눃갃묃묃뼃봃 먃넃뤃 뜃 넃꼃쌃렃뜃쌃뜃 딃쌃줃쐃딃섃뤃먃뼃촃 딃봃찃숃 밃뜃윃넃봃뤃쌃밃뼃촃 넃쀃찃 씃쀃딃섃밃딃댃괃렃뜃 댃섃넃봃갃똃뤃넃Ⰰ 딃봃뤃쌃윃촃딃뤃 쐃뼃 쌃씃밃쀃괃섃넃쌃밃넃 쀃딃섃꼃 쀃묃긃섃뼃씃숃 넃됃씃봃넃밃꼃넃숃 쐃뼃씃 넃봃렃섃츃쀃뼃씃 뼃 뼃쀃뼃꼃뼃숃 씃쀃갃댃딃쐃넃뤃 쌃딃 밃뤃넃 딃븃줃쐃딃섃뤃먃긃Ⰰ 넃봃츃쐃딃섃뜃 넃쀃찃 넃씃쐃찃봃Ⰰ 됃촃봃넃밃뜃⸀ 霃 댃딃봃뤃먃긃 넃꼃쌃렃뜃쌃뜃 쐃뼃씃 윃츃섃뼃씃 넃씃쐃갃 쐃넃 댃섃넃봃갃똃뤃넃 쀃뼃씃 됃뤃넃밃뼃섃옃츃봃뼃씃봃 밃꼃넃 밃뜃 먃넃봃뼃봃뤃먃긃 넃봃뜃옃뼃섃뤃먃긃 됃뤃넃됃섃뼃밃긃 쌃씃밃눃갃묃묃딃뤃 쌃딃 밃꼃넃 댃딃봃뤃먃찃쐃딃섃뜃 넃꼃쌃렃뜃쌃뜃 쐃뜃숃 넃쐃넃븃꼃넃숃Ⰰ 뜃 뼃쀃뼃꼃넃 씃쀃딃섃괃윃딃뤃 쐃뜃숃 쐃갃븃뜃숃⸀ ꐃ넃 댃섃넃봃갃똃뤃넃 쌃딃 뼃섃뤃쌃밃괃봃넃 쌃뜃밃딃꼃넃 밃괃봃뼃씃봃 밃뤃쌃갃 먃넃뤃 넃봃뼃묃뼃먃묃긃섃줃쐃넃 댃뤃넃 봃넃 쐃뼃봃꼃쌃뼃씃봃 쐃뜃봃 넃꼃쌃렃뜃쌃뜃 쐃뼃씃 렃섃넃촃쌃밃넃쐃뼃숃 쌃쐃뼃 윃츃섃뼃⸀ 鰃딃 쐃뜃 윃섃긃쌃뜃 쐃뼃씃 먃넃렃섃괃옃쐃뜃 딃쀃뤃쐃씃댃윃갃봃딃쐃넃뤃 뜃 넃꼃쌃렃뜃쌃뜃 쐃뼃씃 넃쐃괃섃밃뼃봃뼃씃 윃츃섃뼃씃Ⰰ 딃봃쐃갃쌃쌃뼃봃쐃넃숃 쐃뜃봃 괃봃봃뼃뤃넃 쐃뼃씃 넃쀃찃묃씃쐃뼃씃Ⰰ 딃봃츃 쐃넃씃쐃찃윃섃뼃봃넃 딃먃밃뜃됃딃봃꼃똃딃쐃넃뤃 뜃 넃봃렃섃츃쀃뤃봃뜃 먃묃꼃밃넃먃넃 밃괃쌃줃 쐃뜃숃 넃봃쐃꼃쌃쐃뤃븃긃숃 쐃뜃숃 밃딃 넃씃쐃긃 쐃줃봃 댃섃넃봃넃똃뤃츃봃⸀ 鼃 윃츃섃뼃숃 쌃쐃뼃 쌃촃봃뼃묃찃 쐃뼃씃 줃숃 됃뤃넃됃섃뼃밃긃 됃뤃넃밃뼃섃옃츃봃딃뤃 밃뤃넃 딃봃됃뤃갃밃딃쌃뜃 먃넃쐃갃쌃쐃넃쌃뜃 뜃 뼃쀃뼃꼃넃 괃섃윃딃쐃넃뤃 쌃딃 갃밃딃쌃뜃 쌃촃봃됃딃쌃뜃 밃딃 쐃넃 찃쌃넃 댃뼃뜃쐃딃촃뼃씃봃 괃봃넃봃 쀃뼃뤃뜃쐃긃⸀
吀愀欀椀渀最 椀渀琀漀 愀挀挀漀甀渀琀 琀栀攀 昀漀爀琀栀 漀昀 䴀爀⸀ 䔀氀氀椀漀琀ᤠ猀 氀攀挀琀甀爀攀猀 愀渀搀 琀栀攀 挀漀渀挀氀甀猀椀漀渀 琀栀愀琀 瀀攀漀瀀氀攀 琀栀漀甀最栀琀猀 愀爀攀 渀漀琀 琀栀攀椀爀 漀眀渀 戀甀琀 琀栀攀礀ᤠ爀攀 戀攀椀渀最 瀀爀漀搀甀挀攀搀 戀礀 愀渀 攀砀琀攀爀渀愀氀 洀攀挀栀愀渀椀猀洀Ⰰ 眀攀 挀愀洀攀 甀瀀 眀椀琀栀 琀栀攀 椀搀攀愀 琀漀 挀漀渀猀琀爀甀挀琀 愀 吀栀漀甀最栀琀 䘀愀挀琀漀爀礀⸀ 吀栀攀 昀愀挀琀漀爀礀 攀渀瘀椀爀漀渀洀攀渀琀 愀渀搀 琀栀攀 昀攀攀氀椀渀最 漀昀 琀栀攀 椀渀琀攀爀渀愀氀 猀瀀愀挀攀 漀昀 愀 洀攀挀栀愀渀椀猀洀 眀椀琀栀 漀瘀攀爀猀椀稀攀搀 最攀愀爀猀 攀渀栀愀渀挀攀猀 琀栀攀 挀漀渀挀氀甀猀椀漀渀 愀戀漀甀琀 愀 瀀攀爀猀漀渀ᤠ猀 眀攀愀欀渀攀猀猀 琀漀眀愀爀搀猀 愀渀 攀砀琀攀爀渀愀氀 昀漀爀挀攀 琀栀愀琀 椀猀 猀甀瀀攀爀椀漀爀 琀漀 栀椀洀⸀ 吀栀攀猀攀 最攀愀爀猀 愀爀攀 昀漀爀洀椀渀最 琀栀攀 最攀渀攀爀愀氀 猀攀渀猀愀琀椀漀渀 漀昀 琀栀攀 猀瀀愀挀攀 戀礀 甀猀椀渀最 愀渀 漀甀琀 漀昀 漀爀搀攀爀 甀瀀栀椀氀氀 爀漀甀琀攀 眀栀椀挀栀 挀漀渀琀爀椀戀甀琀攀猀 愀 猀攀渀猀攀 漀昀 搀椀猀漀爀搀攀爀 琀栀愀琀 搀漀洀椀渀愀琀攀猀 琀栀攀 漀爀搀攀爀⸀ 吀栀攀 最攀愀爀猀 愀琀 猀漀洀攀 瀀漀椀渀琀猀 愀爀攀 挀甀琀 椀渀 栀愀氀昀 漀爀 猀琀愀礀 甀渀昀椀渀椀猀栀攀搀 椀渀 漀爀搀攀爀 琀漀 攀渀栀愀渀挀攀 琀栀攀 昀攀攀氀椀渀最 漀昀 昀爀愀最洀攀渀琀 椀渀 琀栀攀 猀瀀愀挀攀⸀ 吀栀攀 猀攀渀猀愀琀椀漀渀 漀昀 愀渀 攀渀搀氀攀猀猀 猀瀀愀挀攀 椀猀 愀挀栀椀攀瘀攀搀 眀椀琀栀 琀栀攀 甀猀攀 漀昀 琀栀攀 洀椀爀爀漀爀 琀栀愀琀 挀漀瘀攀爀猀 甀瀀 攀瘀攀爀礀 眀愀氀氀 漀昀 琀栀攀 爀漀漀洀⸀ 䤀渀 琀栀椀猀 眀愀礀Ⰰ 琀栀攀 渀漀琀椀漀渀 漀昀 琀栀攀 愀戀猀漀氀甀琀攀 椀猀 攀洀戀漀搀礀椀渀最 椀渀 琀栀攀 搀攀猀椀最渀Ⰰ 眀栀椀氀攀 琀栀攀 栀甀洀愀渀 猀挀愀氀攀 椀猀 戀攀椀渀最 洀椀渀椀洀椀稀攀搀 戀礀 琀栀攀 氀愀爀最攀 猀挀愀氀攀 漀昀 琀栀攀 最攀愀爀猀⸀ 吀栀攀 猀瀀愀挀攀Ⰰ 椀渀 椀琀猀 猀甀洀 愀猀 愀 爀漀甀琀攀 昀漀爀洀猀 愀渀 椀渀琀攀爀洀攀搀椀愀琀攀 猀琀愀琀攀 琀栀愀琀 椀猀 挀漀渀渀攀挀琀攀搀 搀椀爀攀挀琀氀礀 琀漀 愀氀氀 琀栀攀 琀栀椀渀最猀 琀栀愀琀 昀愀猀挀椀渀愀琀攀 愀 瀀漀攀琀⸀
ꄃ갃봃뤃넃 騃뼃씃봃쐃뼃씃섃뤃츃쐃뜃 ꌃ뼃옃꼃넃 騃츃쐃쌃뜃 ꘃ줃쐃딃뤃봃긃 ꐃ딃섃똃뼃쀃뼃촃묃뼃씃 62 刀愀渀椀愀 䬀漀甀渀琀漀甀爀椀漀琀椀 匀漀昀椀愀 䬀漀琀猀椀 䘀漀琀攀椀渀椀 吀攀爀稀漀瀀漀甀氀漀甀
옃줃쐃뼃섃딃넃묃뤃쌃쐃뤃먃긃 갃쀃뼃젃뜃 瀀栀漀琀漀爀攀愀氀椀猀琀椀挀 瘀椀攀眀
Eliot
63
64
Eliot
65
66
Walser via Swedenborg
67
68
Walser via Swedenborg
69
σταθερός ήχος / constant noise
Ο κύριος Σβέντενμποργκ δε χρησιμοποιεί την διάλεξη να μάθει κάτι η να ακούγεται τον κύριε Έλιοτ. Χρησιμοποιεί την διάλεξη για της δικό τους έρευνες. Άλλα αυτά που ο Σβέντενμποργκ σκέφτεται είναι επηρεάζοντας απο τον Έλιοτ. Ο Σβέντενμποργκ πιάνει ασυνείδητος κάποιες λέξεις από αυτές που λέει ο κύριος Έλιοτ και τα αφομοιώνει στις έρευνες τους. Και όποιος το κάνει ο κύριος Σβέντενμοργκ σκέφτομαι θα το κάνουν και η άλλοι. Έχουμε έναν σταθερό ήχο που ακούγεται - ο κύριος Έλιοτ. Και έχουμε τους ακροατές που χρησιμεύουν σαν ένα φίλτρο. Ο καθένας είναι διαφορετικός και το αφομοιώνει διαφορετικά. Αυτό που προκύπτει είναι μια ή πολλές προβολές - η έρευνες των ανθρώπων. Ο χρήστης περπατάει και περνάει τις κάμαρες και βρίσκεται πάντα ανάμεσα του φωτός και της επηφάνειας της προβολής. Βλέπει την προβολή και χορεύει αυτόματα και επιδιώκει να την αλλάξει. Υπάρχει και ένας παθητικός χρήστης που μπορεί να δει την τελευταία προβολή. The story of Swedenborg isn’t his thoughts about the forms and how he tries to solve some important problems. It is much more the fact that he sits in the presentation taking unconciously the words and sentences whicht are spoken. He doesn’t notice it but in fact his thoughts are influenced by Eliots speech. So his thoughts are kind of a projection. As Swedenborg does, you can also imagine the other listeners are doing so. In the project there is a constant light (Eliot). It passes a moving filter (the thoughts of the listeners) and is projected on a ‘screen’ which is also transparent. The visitor can pass through the different rooms which has their own colour and projection. The visitor is able to take influence and change the projection by moving. The other possibility is to go around the projection screen and be a passiv observer.
Μαρκ Λιντενμαγιερ / Marc Lindenmeyer
70
το εσωτερικό της μακέτας
Swedenborg via Eliot
71
σχέδια 0,3μ
1,3μ
25μ
0,3μ
1,3μ
25μ
8μ 7,5μ 7μ 8μ 7,5μ 7μ
4μ 4μ
τομή
φωτογραφία της μακέτας
72
0,0μ -0,5μ 0,0μ -0,5μ
αξονομετρική όψη
ρέντερ μέσα μετά την είσοδο
Swedenborg via Eliot
73