Βιβλίο μελέτης 4ης Ομάδας Α' Περιόδου by Maria panou

Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις Ι.Μ. Καλύμνου, Λέρου και Αστυπαλαίας «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ****

**** Υλικό μελέτης και προγράμματος κατασκήνωσης ανά ομάδες **** Κάλυμνος Ιούνιος - Ιούλιος 2019

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το πρόγραμμα φέτος θα αφιερώσει τη μελέτη του υλικού στη λειτουργική διδασκαλία της εκκλησίας μας. Θα εξετάσει τους βαθμούς ειδικής ιερωσύνης, τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, τους αγίους Πατέρες που συνέγραψαν λειτουργικά κείμενα, τους Κανόνες του Χριστού, Παρακλητικούς, Αγίων Αγγέλων, Σταυρού και θα ασχοληθεί με τον αγιασμό της ύλης και τις συνήθειες των ορθοδόξων να ανάβουν κεριά, καντήλια, να τιμούν τις εικόνες σύμφωνα με τους όρους και κανόνες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου. Παράλληλα, θα υπάρχουν παιχνίδια, δραστηριότητες, εκδρομές, εξόρμηση για θαλάσσιο μπάνιο, συζητήσεις, μαθήματα πλεξίματος, ραπτικής, κατασκευών, θα δούμε κινηματογράφο, θα μελετήσουμε σύγχρονα θέματα που μας απασχολούν, θα έχουμε βιβλιοθήκη με εκλεκτά βιβλία, εφημερίδα τοίχου και επιτραπέζια παιχνίδια. Κυρίως, θα γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια λειτουργίας της Κατασκήνωσής μας με εορταστικές εκδηλώσεις.

ΟΔΗΓΊΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΑΔΑΡΧΗ Αγαπητέ φίλε ή φίλη, αυτό το καλοκαίρι διάλεξες την κατασκήνωση μας για να εργασθείς ως ομαδάρχης. Αναλαμβάνεις ένα πολύ υπεύθυνο

 

και δύσκολο ρόλο γι'αυτό σου εύχομαι να διαχωρήσεις τις διακοπές από την εργασία να δεθείς με τα παίδια και τους συναδέλφους σου



και να περάσεις ένα όμορφο καλοκαίρι. Τα λογία που διαβάζεις γράφτηκαν ειδικά για εσένα, γι' αυτό διάβασε προσεκτικά και εντόπισε τις απορίες σου. Ανέλαβες το ρόλο του ηγέτη μιας μικρής ομάδας 8-12 παιδιών. Τα παιδιά αυτά θα σε βλέπουν σαν δικό τους άνθρωπο. Φρόντισε να μην τα απογοητεύσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει

Σημεία Προσοχή 

να γίνεις φίλος τους. Να τα πλησιάσεις, και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό τους. Είναι σημαντικό να τα κερδίσεις χωρίς να ισοπεδωθείς στα μάτια τους. Να γίνεις φίλος

Πρέπει να παρακολουθείς αν τα παιδιά

έργο σου θα έχεις αμέριστη βοήθεια και

σιτίζονται κανονικά. Αν αποφεύγουν

υποστήριξη από τον Αρχηγό σου. Να είσαι

κάποια φαγητά για οποιονδήποτε

σίγουρος ότι αξίζει να προσπαθήσεις

λογο(αισθητικό ή υγειονομικό) και τι

Βασικές ΚΙΝΗΣΕΙΣ

φαγητά προτιμάνε

Την πρώτη ημέρα που θα έρθουν παιδιά στην

Εντόπισε το "ταραχοποιό " στοιχείο της

κατασκήνωση ο Αρχηγός θα σον δώσει την ομάδα

ομάδας σου και σύνεργα σου με του

σου. Από αυτή τη στιγμή και μετά πρέπει να Οδηγείς τα παιδιά στη σκηνή και γίνεται διανομή κλινών. Ετσι κάθε παιδί μαθαίνει το δικό του χώρο 



Σε ένα χαρτί γράφεις αναλυτικά τα ονοματεπώνυμα τις ηλικίες και την δύναμη της ομάδος σου. » Δίνεις στα παιδιά πληροφορίες για το ημερήσιο πρόγραμμα της κατασκήνωσης Παίρνεις την ομάδα σου και κάνεις μια σύντομη περιήγηση στην κατασκήνωση. Τους δείχνεις όλους τους χώρους και τους τονίζεις να αποφεύγουν να προσέρχονται άσκοπα στην Γραμματεία, στην Πύλη και το Αρχηγείο

Έλεγξε διακριτικά αν κάποιο παιδί έχει κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία αλλεργία και παίρνει κάποιο φάρμακο. Ολα τα φάρμακα πρέπει να παραδίδονται στην Νοσοκόμα Πρέπει πάντα να δρας κατευναστικά σε αψιμαχίες μεταξά παιδιών.

τους χωρίς να χάσεις το κύρος σου. Στο δύσκολο

κάνεις τα ακόλουθα.

Τόνισε τους να δίνουν προσοχή στις ανακοινώσεις Επιστρέψτε στη σκηνή, γνωριστείτε καλύτερα και περιμένετε ανακοινώσεις για τις επόμενες κινήσεις Το μεσημέρι φρόντισε να εκλέξουν τον Εκπρόσωπο της ομάδος τους που θα τους εκπροσωπήσεις στην Σύνοδο με τον Αρχηγό που θα γίνεί κάποια από τις επόμενες δύο ημέρες.

ανωτέρους σου για την αντιμετώπιση του. 

Πρέπει να τα οδηγείς να ακολουθούν τους κανόνες υγιεινής. Να κάνουν λουτρό σώματος τουλάχιστον μία φορά κάθε δεύτερη ημέρα. o Να ελέγχεις διακριτικά αν τα παίδια έχουν κανονικές κενώσεις. Πολλές φορές κάποια παίδια δυσκολεύονται να εμπιστευθούν τους χώρους υγιεινής της κατασκήνωσης λόγω του μαζικού τους χαρακτήρα. o Τα παιδιά πρέπει να είνα το ίδιο καθαρά όπως στο σπίτι τους και ακόμα και αν στο σπίτι τους δεν είναι στην κατασκήνωση ΠΡΕΠΕΙ να είναι. o Ρώτησε τα παιδιά σου αν έχουν αρκετά εσώρουχα και ενδύματα μαζί

τους., διαφορετικά φρόντισε να ειδοποιούνται οι γονείς του ώστε να τα εφοδιάζουν έγκαιρα με καθαρά o Έλεγξε αν τα παιδιά έχουν ακριβά πράγματα μαζί τους. ΑΝ ναι φρόντισε ή να απομακρυνθούν από την κατασκήνωση ή να φυλαχθούν

ΜΗΝ αμελείς ποτέ την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΟΥ γιατί είναι πάντα εύκολο να συμβεί το κακό. Μία φορά είναι αρκετή για να χαλάσει το καλοκαίρι όλων μας. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

προσωρινά. Σε περίπτωση κλοπής η κατασκήνωση δεν έχει ΚΑΜΙΑ ευθύνη

Εγώ και η ομάδα μου ή μάλλον η ομάδα μου και εγώ Προβληματισμός:  Η σχέση μου με τα άλλα μέλη της ομάδας.  Βάζω μήπως το προσωπικό μου όφελος πάνω από τις επιδιώξεις και τα ιδανικά της ομάδας μου;  Ποια είναι η συμπεριφορά μου απέναντι στα πιο «αδύναμα» πρόσωπα της ομάδας;  Μήπως οι απαιτήσεις μου ξεπερνούν πολλές φορές τα «όρια» του Άλλου;  Αν είχα τη δυνατότητα ίσως και να έδιωχνα κάποιους από την ομάδα! Γιατί όμως; Ποια είναι τα κριτήρια μιας τέτοιας επιλογής;  Πώς συμπεριφέρομαι σε ένα καυγά μεταξύ δυο μελών της ομάδας;  Μπορείς να πεις τελικά τι είναι αυτό που φταίει και δημιουργούνται προβλήματα στην ομάδα; Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα; Βοηθώ την ομάδα όταν:  Αισθάνομαι υπεύθυνος, προσεκτικός και γενναιόδωρος για τους άλλους.

 Είμαι πάντα πρόθυμος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε όποιον κι αν χρειαστεί, όποτε κι αν χρειαστεί.  Τονώνω την αυτοπεποίθηση των άλλων, με πνεύμα συντροφικότητας, όταν χρειαστεί.  Προσπαθώ να συμφιλιώσω τα πρόσωπα μετά από έναν καυγά.  Ξέρω ότι χωρίς πειθαρχία φθάνω στην αταξία! Τηρώ τους κανόνες και σε σέβομαι τους Άλλους. Δεν ξεχνώ ποτέ ότι οι Άλλοι εκτιμούν το καλό παράδειγμά μου.  Φέρομαι με ΑΓΑΠΗ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε όλους. Αυτές οι δύο αρετές είναι το μυστικό της επιτυχίας. Ο Αββάς Απολλώ, λέγουν πως είχε τόση αγάπη για τον πλησίον του, ώστε ουδέποτε στη ζωή του αρνήθηκε σε άνθρωπο βοήθεια ή οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη εξυπηρέτηση. Όταν οι αδελφοί ζητούσαν τη συνεργασία του, την προσέφερε ευχαρίστως, λέγοντας πάντα με χαμόγελο. -Μαζί με τον Κύριον μου θα εργαστώ σήμερα για την ωφέλεια της ψυχής μου.

Για τραπεζαρία: μουσικές καρέκλες, παντομίμα, το δωράκι πάει

6 σοκολάτες και 6 ζάρια ( από 1 για κάθε ομάδα

περίπατο, φουντούνια, διαγωνισμός χυμού,

6 πακέτα μπισκότα (για τη μπισκοτομαχία),

σοκολάτα με ζάρι, καρπουζομαχίες, εμπόδια,

γιαούρτι ή μερέντα για το «τάισε το φίλο σου».

το μάτι του καπετάνιου, βούτα και πιάσε,

Επίσης: 2-3 δωράκια για το παιχνίδι του

μπισκοτομαχία, διαγωνισμός αφής: αναγνώριση

θησαυρού (ανάλογα με το σε πόσες κοινότητες

αντικειμένων μέσα σε κουτιά, διαγωνισμός

θα χωριστούμε τελικά. Τα δωράκια καλύτερα να

ζωγραφικής με το στόμα, ηλεκτρισμένο

είναι για όλη την ομάδα π.χ. πακέτο από

αντικείμενο, κρύο-ζεστό, τάισε το φίλο σου:

σοκοφρέτες κλπ.)

γιαουρτομαχίες ή μερεντομαχία, κινέζικο,

Απλά παιχνίδια μεταξύ των ομάδων στις

μαέστρος, διαγωνισμός πολυλογίας,

σκηνές ή στο γήπεδο: ζούγκλα, μουσικές

διαγωνισμός χιουμοριστικής ποίησης,

καρέκλες, το δωράκι πάει περίπατο, ουρίτσες,

διαγωνισμός χειροτεχνίας με χαρτοπετσέτες,

μαντήλι, σπασμένο τηλέφωνο-συνειρμοί,

διαγωνισμός κατασκευής από διάφορα υλικά

μαέστρος, μικρό-μεγάλο καλάθι, γιατί –διότι, το

κουζίνας, διαγωνισμός καλαισθησίας-

δώρο, η κάμπια, ζητούμε πόλεμο, αγάλματα,

ομορφότερης παρουσίασης των αποφαγιών,

ηλεκτρισμένο αντικείμενο, κρύο-ζεστό, εμπόδια,

Quiz γνώσεων. Αν έχουμε προτζέκτορα στην

διαγωνισμός πολυλογίας, αγαλματάκια ακίνητα,

τραπεζαρία μπορούμε να προβάλουμε

πράσινο φως, άναψέ μου το κεράκι, δολοφόνος,

ακροστιχίδες, σταυρόλεξα κλπ.

σκλαβάκια, ψείρες, τζαμί, για τα πιο μικρά:

Υλικά που θα χρειαστούμε: 1 χυμός κ

ιππικό, μακριά στην Ισπανία, ο ψίλος, φιφίκα,

καλαμάκια για κάθε ομάδα = 6 λίτρα χυμοί

περνά-περνά η μέλισσα, κουτσό

για τη σοκολάτα με το ζάρι),

καλαμάκια όσα τα παιδιά (για το διαγωνισμό χυμού-μπορεί να παιχτεί και με νερό) ΠΡΟΣΕΥΧΗ Δέν ἀρκεῖ νά μιλᾶμε μέ ἐνθουσιασμό γιά τή τήν πρώτη βραδυνή προσευχή. Ἐπίσης καί τά δύναμη τῆς προσευχῆς καί τά θαυμαστά ἀποτε-

Στελέχη νά συμμετάσχουν ἐνεργῶς στήν προ-

λέσματά της. Εἶναι ἀνάγκη τά παιδιά νά νιώσουν

σπάθεια, ὥστε ἡ ὅλη ἀτμόσφαιρα τῆς Κατασκη-

δίπλα τους τόν Ὁμαδάρχη τους σάν ἄνθρωπο

νώσεως πρίν καί μετά τήν προσευχή νά εἶναι ἤ-

προσευχόμενο.

ρεμη καί σοβαρή.

Ὁ κάθε Ὁμαδάρχης μέ λαχτάρα θά προ-

1) Κατά τήν πρωϊνή προσευχή ἄς συνηθί-

σβλέπει σ΄ αὐτή τήν ὥρα. Εἶναι στιγμές μυστα-

σουν τά παιδιά νά προσέρχονται στό προσευχη-

γωγίας πού ἡ ψυχή θά δοκιμάσει ἀνατάσεις καί

τήριο πρίν ἀπό τήν καθορισμένη ὥρα τῆς κοι-

ἀναβάσεις πνευματικές (Ψ. πγ΄ 6 ), στιγμές

νῆς προσευχῆς, ὥστε νά προηγεῖται ἡ ἀτομική

πού θά συναντήσει τό Δημιουργό της τόν Πα-

τους προσευχή, ἀφοῦ μάλιστα μετά τό "δι΄ εὐ-

τέρα της, τόν «ἐν Τριάδι ἅγιο Θεό». Ὅλα θα

χῶν" τῆς κοινῆς προσευχῆς ἀκολουθεῖ τό Ἁγιο-

πρέπει νά γίνονται σωστά, νά μεταδίδουν κατά-

γραφικό Ἀνάγνωσμα.

νυξη, νά ὑμνοῦν καί νά εἰσάγουν στή θελκτική

2) Ὁ κάθε Ὁμαδάρχης πρέπει νά φροντίσει

ἀτμόσφαιρα, τή χάρη ὅσο καί τήν πάλη τῆς

γιά τήν ἔγκαιρη ὅσο καί εὐλαβική προσέλευση

προσευχῆς.

τῶν παιδιῶν. Συστῆστε καί παρακαλέστε γιά τή

Καλό εἶναι νά καθοδηγήσει ὁ Ἁρχηγός τούς κατασκηνωτές μέ ὀλιγόλεπτη ὁμιλία πρίν ἀπό

σεμνή καί προσεγμένη ἐμφάνιση ὅλων. Μέ ἤρεμο

τρόπο ὑποδεῖξτε ἀπόλυτη σιγή καί περισυλλογή

χείλη καί ἄς λέμε τά λόγια στούς διάφορους ἐκ-

ὅσο πλησιάζουμε στό Προσευχητήρι.

κλησιαστικούς ὑμνους, γιατί κινδυνεύουμε νά

3) Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὁ Ὁμαδάρχης πού

θεωρήσουν τά παιδιά ὅτι δέν ἐνδιαφερθήκαμε

θά ἀναγνώσει τά ἱερά κείμενα πρέπει νά εἶναι

νά μάθουμε κάτι ἀπό τήν ὑμνολογία τῆςἘκκλη-

ἄριστα ἑτοιμασμένος.Ὑπάρχει ἡ δεδομένη δυ-

σίας μας ἡ ὁποία βέβαια ἀποτελεῖ ἀνεκτίμητο

σκολία μέ τήν ἐλλιπῆ γνώση τῆς γλώσσας ἀλλά

θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας μας.

πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ. Μιά σωστή, εἰλικρι-

6) Ὁ χῶρος τοῦ προσευχητηρίου πρέπει νά

νής καί νοηματικά χρωματισμένη ἀπαγγελία,

ἀγαπηθεῖ ἀπό τούς Κατασκηνωτές καί νά συνη-

βοηθᾶ πολύ τό σύνολο. Συντελεῖ στό νά μυοῦν-

θίσουν αὐτοί νά τόν ἐπισκέπτονται καί ἄλλες

ται τά παιδιά ἀβίαστα καί σωστά στούς θησαυ-

στιγμές τῆς ἡμέρας, κατά τήν ἀρέσκειά τους,

ρούς τῶν ἐκκλησιαστικῶν κειμένων.

τήν ἀνάγκη τους, χωρίς βέβαια ἐξαναγκασμό.

Ὁ Ὁμαδάρχης λοιπόν θά ἔχει μελετήσει τόν Ψαλμό καλά (κείμενο καί ἑρμηνεία). Ὅτι που συναντήσει δυσκολία θά συμβουλευτεῖ τόν Ἀρχη-

Τό παράδειγμα ἄς τό δίνουν πάντοτε οἱὉμαδάρχες. 7) Πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι καί ἡ προ-

γό. Θά ἀπαγγείλει μερικές φορές δυνατά (μόνος

σευχή τῆς τραπέζης πρέπει νά γίνεται θερμά

του) τόν Ψαλμό, ὅσο καί τήν εὐχή.

καί βιωματικά.ὄχι σάν τύπος ἀλλά ὡς ἀνάταση

4) Σχετικά μέ τό πρόβλημα τῆς παρακολουθήσεως πρέπει νά προσεχθεῖ ὄτι πολλά παιδιά μάλιστα τοῦ Γυμνασίου ἔχουν δυσκολία κατανο-

ψυχῆς καί ἐνσυνείδητη ἐπίκληση τῆς θείας εὐλογίας. 8) Ὁ Ὁμαδάρχης μέ τήν Ὁμάδα του στό τέ-

ήσεως ἀκόμη καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς προσευ-

λος κάποιας συγκεντρώσεως, στή λήξη ἑνός

χῆς. Τῆς προοιμιακῆς δηλαδή προσευχῆς (Εἰς

περιπάτου, σέ κάποια γωνιά τοῦ δάσους πού θά

τό ὄνομα τοῦ Πατρός Βασιλεῦ οὐράνιε... Πανα-

βρεθοῦνε ἤ σ΄ ἕνα ἐξωκκλήσι, ἄς πεῖ δυό λόγια

γία Τριάς... Πάτερ ἡμῶν...) καθώς καί τοῦ Ψαλ-

προσευχῆς μέσα ἀπό τήν καρδιά του. Κι ὁ ἴδιος

μοῦ, τῆς Εὐχῆς, τῆς δοξολογίας κλπ. Εἶναι θέμα

πολύ θά βοηθηθεῖ. Καί τήν ἀτμόσφαιρα τῆς Ὁ-

πού θά πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ πέρα ἀπό τή

μάδος θά χρωματίσει μέ ἱεροπρέπεια. Καί τήν

σωστή ἀπαγγελία κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς

κάθε μιά ψυχή τῶν Κατασκηνωτῶν θά παροτρύ-

(ἀργά, καθαρά, ζωηρά).

νει καί θά διδάξει σέ βιωματική προσευχή.

Θά πρέπει ὁ Ἁρχηγός καί οἱ Ὁμαδάρχες νά

9) Σέ κάποιο ἐκπαιδευτικό μπορεῖ ν΄ ἀνα-

κάνουν μία ἀνάπτυξη στά παιδιά ὥστε αὐτά νά

πτυχθεῖ τό νόημα καί ἡ ἀξία τῆς προσευχῆς, νά

ἐμβαθύνουν στό νόημα.

παρουσιασθοῦν παραδείγματα ἁγίων ἀνδρῶν καί

Ἄς γνωρίζουμε ὅτι ἐάν τά παιδιά προσοικειωθοῦν μέ τόν καιρό μέ τά νοήματα τῆς Χριστιανικῆς μας πίστεως καί ἀληθείας καί ἐάν μέ εὐλάβεια παρακολουθοῦν τήν προσευχή θά μπορέσουν καί στά νοήματα νά εἰσχωρήσουν καί νά

νά δοθοῦν ὁδηγίες γιά τό περιεχόμενο καί τόν τρόπο μιᾶς καλῆς προσευχῆς. 10) Πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε ὕμνους ἐκλησιαστικούς. Ὄχι μόνο στήν κοινή προσευχή, ἀλλά καί

τά παρακολουθήσουν καί ἀπό αὐτά νά ἐλκυ-

στήν ὥρα συγκεντρώσεως τῆς Ὁμάδος. Ἀρκε-

σθοῦν καί νά κατανυγοῦν.

τούς γνωρίζουν ἤδη τά παιδιά. Σ΄ αὐτούς θά

5) Ἔχει σημασία ἡ εὐλαβής στάση μας, ἡ

προσθέσουμε καί ἄλλους διαλέγοντας ἀπό τόν

θερμή συμμετοχή μας, ἡ ἐξοικείωση μας μέ τό

ἀπέραντο λειμῶνα τῆς ὑμνολογίας μας. Καί θά

«τυπικό» τῆς προσευχῆς καί ἡ ἐν εἰρήνη ἀπο-

εἰσαγάγουμε φυσικά στό νόημά τους βοηθώντας

μάκρυνσή μας ἀπό τόν ἱερό χῶρο. Ἐάν ἡ φωνή

στή σωστή κατανόηση καί τή συνειδητή ψαλμω-

μας δέν μᾶς βοηθᾶ ἄς κινοῦμε τουλάχιστον τά

δία τους.

11) Καλό εἶναι νά συστηθοῦν καί σχετικά μέ τήν προσευχή βιβλία ὅπως τό νεανικό προσευ-

ζητούντων τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ» (Ψαλμ. κγ΄ 6).

χητάριο «Ἁγιασθήτω», τό Ψαλτήριο, τό Προσεύχεσθε καί ἄλλα. Ἄς σημειωθεῖ ἀκόμη ὅτι τήν προσευχή τῆς Κατασκηνώσεως πρέπει κάθε «Χαρούμενου Ἀγωνιστή» νά τή μεταφέρει κατά τό δυνατό καί στό σπίτι του καί νά τήν ἀκολουθήσει ὅλο τό διάστημα τοῦ ἔτους. ἕνας κατάλληλος χώρος τοῦ εὐσεβοῦς σπιτιοῦ ἤ τοῦ δωματίου τοῦ «Χαρούμενου Ἀγωνιστῆ» θά βοηθήσει πολύ.Μέ ὅλα αὐτά καί προπαντός μέ τήν εὐδοκία καί νεύση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θ᾿ ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε τίς Κατασκηνώσεις μας «Στρατόπεδα Προσευχῆς» καί τούς Κατασκηνωτές, μιά εὐλογημένη «γενεά ζητούντων τόν Κύριον, Π Ρ Ω Ϊ Ν Η Τραγούδι : Σύ πού κόσμους κυβερνάς (Βιβλιαράκι τραγουδιών, όλοι)

Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η λόγιά Σου, καί συνιέναι τάς ἐντολάς Σου, καί ποιεῖν τό θέλημά Σου, καί ψάλλειν Σοι ἐν

«Εις το όνομα του Πατρός…» (Ομαδάρχισσα)

ἐξομολογήσει καρδίας, καί ἀνυμνεῖν τό

«Βασιλεύ Ουράνιε…» (όλοι)

πανάγιον ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ

«Άγιος ο Θεός…» (3 φορές) (Ομαδάρχισσα)

Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί,

«Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε

καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ιλάσθητι ταις αμαρτίαις υμών, Δέσποτα συγχώρησον τάς ανομίας ημών. Άγιε, επίσκεψαι και ίασε τάς ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε ελέησον (τρίς) (Ομαδάρχισσα)

Ἀμήν(Ὁμαδάρχισσα) «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα…» (Ὅλοι) «Δόξα σοι τῶ δείξαντι το φως. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν

«Δόξα Πατρί καί Υιό … αιώνων. Αμήν»

ἀνθρώποις εὐδοκία. Ὑμνοῦμεν σε,

(Ομαδάρχισσα)

εὐλογοῦμεν σε, προσκυνοῦμεν σε,

«Πάτερ Ημών…» (Όλοι)

δοξολογοῦμεν σε, εὐχαριστοῦμεν διά τήν

«Ἐκ τοῦ ὕπνου ἐξανιστάμενος εὐχαριστῶ Σοι,

μεγάλην σου δόξαν. Κύριε Βασιλεῦ,

Ἁγία Τριάς, ὅτι διά τήν πολλήν Σου

ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ. Κύριε

ἀγαθότητα καί μακροθυμίαν, οὐκ ὠργίσθης

Υἱέ Μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ καί Ἅγιον

ἐμοί τῶ ραθύμῳ καί ἁμαρτωλῶ, οὐδέ

Πνεῦμα. Κύριε, ὁ Θεός, ὁ Ἁμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ

συναπώλεσάς με ταῖς ἀνομίαις μου, ἀλλ’

Υἱός τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ

ἐφιλανθρωπεύσω συνήθως καί πρός

κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ αἴρων τάς ἁμαρτίας

ἀπόγνωσιν κείμενον ἤγειράς με, εἰς τό

τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τήν δέησιν ἡμῶν, ὁ

ὀρθρίσαι καί δοξολογῆσαι τό κράτος Σου.

καθήμενος ἐν δεξιᾶ τοῦ Πατρός καί ἐλέησον

Καί νῦν φώτισόν μου τά ὄμματα τῆς διανοίας,

ἡμᾶς. Ὅτι σύ εἶ μόνος Ἅγιος, σύ εἶ μόνος

ἄνοιξόν μου τό στόμα, τοῦ μελετᾶν τά

Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. ἀμήν. Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν

εὐλογήσω σε καί αἰνέσω τό ὄνομά σου εἰς

ὁλοκληρωτικά στό ἅγιο θέλημά Σου. Στήν

τόν αἰῶνα καί εἰς τόν αἰώνα τοῦ αἰῶνος.

κάθε ὥρα τῆς σημερινῆς ἡμέρας φώτιζέ με

Κύριε καταφυγή ἐγεννήθης ἡμῖν ἐν γενεᾶ καί

καί δυνάμωνέ με γιά τό κάθε τι. Ὅποιες

γενεᾶ, ἐγώ εἶπα, Κύριε, ἐλέησόν με. Ἴασαι

εἰδήσεις κι ἄν λάβω στό διάστημα τῆς

τήν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε, πρός

σημερινῆς ἡμέρας, δίδαξέ με νά τίς δεχθῶ

σε κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό

μέ ἡρεμία καί μέ τήν πεποίθηση ὅτι

θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Ὅτι παρά

προέρχονται ἀπό τό ἅγιο θέλημά ΣΟΥ.

σοι πηγή ζωῆς, ἐν ταῶ φωτί σου ὀψόμεθα

Καθοδήγησε τίς σκέψεις μου καί τά

φῶς. Παράτεινον τό ἔλεός σου τοῖς

συναισθήματά μου σέ ὅλα τά ἔργα μου καί τά

γινώσκουσί σε. Καταξίωσον Κύριε, ἐν τῆ

λόγια μου. Σέ όλες τίς απρόοπτες

ἡμέρα ταύτη, ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι

περιστάσεις μή μέ αφήσεις να ξεχάσω ὅτι

ἡμᾶς. Εὐλογητός εἶ Κύριε, ὁ Θεός τῶν

τά πάντα προέρχονται ἀπό ΣΕΝΑ. Δίδαξέ

Πατέρων ἡμῶν, καί αἰνετόν καί

με νά συμπεριφέρομαι σέ κάθε μέλος τῆς

δεδοξασμένον τό ὄνομά σου εἰς τούς αἰῶνας,

οικογενείας μου μέ ευθύτητα καί σύνεση,

ἀμήν. Γένοιτο Κύριε τό ἔλεός σου ἐφ’ ἡμᾶς,

ὥστε νά μή συγχύσω καί στενοχωρήσω

καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπί σέ. Εὐλογητός εἶ,

κανένα. Κύριε, δός μου τή δύναμη νά

Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

ὑποφέρω τόν κόπο καί ὅλα τά γεγονότα τῆς

Εὐλογητός εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τά

ἡμέρας αὐτῆς, καθ’ ὅλην τή διάρκειά της.

δικαιώματά σου. Εὐλογητός εἶ ἅγιε, φώτισόν

Καθοδήγησε τή θέλησή μου καί δίδαξέ με νά

με τοῖς δικαιώμασί Σου. Κύριε, τό ἔλεός σου

προσεύχομαι, νά πιστεύω, νά ὑπομένω, νά

εἰς τόν αἰῶνα, τά ἔργα τῶν χειρῶν σου μή

συγχωρώ καί ν’ αγαπώ. ΑΜΗΝ»

παρίδης. Σύ πρέπει ὕμνος, σοί δόξα πρέπει,

(Ομαδάρχισσα)

τῶ Πατρί καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ

«Ευλογητός ει», απολυτίκιο άγιας

Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας

Παρασκευής, Άγιου Σάββα, ευφραινέσθω

τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (Ὅλοι, ψαλτά).

(βιβλιαράκι)

«Κύριε, βοήθησέ με νά ἀντιμετωπίσω μέ

«Δι’ ευχών …ημάς» (Όλοι).

ψυχική γαλήνη, ὅλα ὅσα θά μοῦ φέρει ἡ σημερινή ἡμέρα. Βοήθησέ με νά παραδοθῶ ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ  Ύμνος εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. (ψάλλουμε όλοι μαζί) Φῶς ἱλαρόν, ἁγίας δόξης Ἀθανάτου Πατρός, Οὐρανίου, Ἁγίου, Μάκαρος Ἰησοῦ Χριστέ· ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἐσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιόν σε έν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱέ Θεοῦ, ζωήν ὁ διδούς· διό ὁ κόσμος σέ δοξάζει. Μετάφραση Γλυκό φως της αγίας δόξας του Αθανάτου, του Υψίστου, του Αγίου, του ευτυχισμένου Πατέρα, Ιησού Χριστέ! Τώρα που φθάσαμε στη δύση του ήλιου και πρωτοαντικρύσαμε το βραδινό φως, υμνούμε

τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Θεό μας! Διότι είναι άξιο να σε υμνούμε κάθε ώρα και στιγμή με ευχάριστες φωνλές, Υιέ του Θεού, Συ που δίνεις ζωή. Γι’ αυτό και ο κόσμος Σε δοξάζει! (Από την ακολουθία του Εσπερινού)  Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Δόξα σοι ο Θεός η ελπίς ημών κύριε δόξα σοι. Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και

καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ, τας ψυχάς ημών. Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄). Δόξα Πατρί και Υίω και αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα, και νυν. Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Κύριε ελέησον (12 φορές). Δόξα, και νυν. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.  Ν’ ψαλμός Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι

αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.  Το Σύμβολο της Πίστεως Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων˙ φως εκ φωτός, θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος άγιου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και

πάλιν έρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον το ζωοποιόν το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υίω συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών. Εις μίαν αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.  Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.  Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Και δος ημίν, Δέσποτα, προς ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψυχής, και διαφύλαξον ημάς από του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και από πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα. Τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον και παν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμισαν. Και δώρησαι ημίν, ο Θεός, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής εστηριγμένους εν ταις εντολαίς σου και την μνήμην των σων κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την σην δοξολογίαν χάρισαι εις το υμνείν και ευλογείν και δοξάζειν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.  Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών.

 Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον· Τριάς αγία, δόξα σοι.  Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.  Ευχή Συγχωρήσεως Συγχώρεσε Κύριε αυτούς που με μισούν και αυτούς που με αγαπάνε. Δώσε πλούσια τα θεία αγαθά Σου, σε αυτούς που κάνουν το καλό σε μένα. Στους γονείς, τους αδελφούς μου, στούς οικείους και τους φίλους μου, εκπλήρωσε κάθε επιθυμία τους που θα είναι ωφέλιμη για τη σωτηρία της ψυχής τους. Επισκέψου τους ασθενείς αδελφούς μας και δώσ’ τους την ίαση. Γίνε συνοδοιπόρος και σύντροφος σε αυτούς που κάνουν οδοιπορίες, αυτούς που ταξιδεύουν στον αέρα και τη θάλασσα. Βοήθησε αυτούς που βρίσκονται σε φυλακές, σε εξορίες, σε πόλεμο και κάθε είδους δοκιμασία. Πρόσθεσε αγαθά στους πτωχούς και ανήμπορους. Γίνε σύμμαχος στους άρχοντές μας και στους στρατιωτικούς. Συγχώρεσε και ελέησε, Κύριε, αυτούς που μας παρακαλούν να προσευχόμαστε γι’ αυτούς. Θυμήσου στη Βασιλεία Σου, τους αναδόχους και τους αναδεκτούς μας, τους δασκάλους, τους πνευματικούς πατέρες και ευεργέτες μας, και κάνε μας να μη φανούμε αχάριστοι απέναντί τους. Φανέρωσε την Αλήθειά Σου, σε αυτούς που δεν την γνωρίζουν. Ανάπαυσε τις ψυχές όσων έχουν φύγει από αυτόν κόσμο. Θυμήσου, Κύριε, και εμάς τους αμαρτωλούς, ταπεινούς και ανάξιους δούλους σου και και φώτισε μας με το Φως της θείας γνώσης Σου και οδήγησέ μας στο δρόμο της εφαρμογής των θείων Σου εντολών, με τις

πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Σου και όλων σου των Αγίων. Αμήν.  Ύμνος εις την Θεοτόκον, Ἦχος γ' (ψάλλουμε όλοι μαζί) Τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου, ὁ Γαβριὴλ καταπλαγείς, ἐβόα σοὶ Θεοτόκε, Ποιόν σοὶ ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον, τὶ δὲ ὀνομάσω

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΕΥΜΑ Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω

σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι. Διὸ ὡς προσετάγην βοῶ σοί, Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη. Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

ἅγιος εἶ πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.

τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ

γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί

Εὐχαριστοῦμεν σοι, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν,

τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός

ὅτι ἐνέπλησας ἡμᾶς τῶν ἐπιγείων σου ἀγαθῶν·

ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα

μή στερήσῃς ἡμᾶς καί τῆς ἐπουρανίου σου

ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις

Βασιλείας, ἀλλ᾿ ὡς ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν σου

ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

παρεγένου Σωτήρ, τήν εἰρήνην διδούς αὐτοῖς,

ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. ᾿Αμήν.

ἐλθέ καί μεθ᾿ ἡμῶν καί σῶσον ἡμᾶς. ᾿Αμήν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί ῾Αγίῳ Πνεύματι καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν. Κύριε, ἐλέησον (3). Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, εὐλόγησον τήν βρῶσιν καί τήν πόσιν τῶν δούλων σου, ὅτι

Δόξα σοι ὁ Θεός (3). Διά πρεσβειῶν τῆς παναχράντου σου Μητρός καί πάντων σου τῶν Ἁγίων, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ - ΙΟΥΛΙΟΣ Μήν Ἰούλιος, ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μία (ΛΑ΄). Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας δεκατέσσαρες (ΙΔ΄) καί ἡ νύξ ὥρας δέκα(Ι΄).

3Ἰουλίου ‡ Τῇ τρίτῃ (3) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ὑακίνθου τοῦ κουβικουλαρίου (θαλαμηπόλου). ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός

1 Ἰουλίου

ἡμῶν Ἀνατολίου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινου-

‡ Τῇ πρώτῃ (1) τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῶν

πόλεως.

Ἁγίων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ρώμῃ τελειωθέντων. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Βασιλείου, τοῦ συστησαμένου τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Βαθέως ρύακος. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πέτρου πατρικίου γενομένου, τοῦ ἐν τοῖς Εὐάνδρου. ‡ Ὁ ὅσιος Λέων ὁ ἐρημίτης, γυμνός διάγων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Οἱ ἅγιοι Δισχίλιοι Μάρτυρες, ξίφει τελειοῦνται. ‡ Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαυρίκιος, μέλιτι χρισθείς καί ὑπό μελισσῶν δακνόμενος, τελειοῦται. ‡ Οἱ ἅγιοι 25 Μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ, πυρί τελειοῦνται. ‡ Ὁ ἅγιος μάρτυς Κωνσταντῖνος καί οἱ σύν αὐτῷ ξίφει τελειοῦνται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. 2Ἰουλίου ‡ Τῇ δευτέρᾳ (2) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμην ποιούμεθα τῆς ἐν τιῆ Ἁγίᾳ σορῷ καταθέσεως τῆς τιμίας Ἑσθῆτος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐν Βλαχέρναις, ἑπί Λέοντος τοῦ μεγάλου, καί Βηρίνης τῆς αὐτοῦ γυναικός. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κοϊντου καί μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἱουβεναλίου, ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ῾ἀγίων μαρτύρων Θεοδότου, Θεοδότης, Διομήδους, Εὐλαμπίου, Ἀσκληπιάδου καί Γολινδούχ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἄθλησις τῶν ἁγίων μαρτύρων Μάρκου καί Μωκιανοῦ. ‡ Ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Γεράσιμος ὁ νέος, ὁ ἐκ Μεγάλου χωρίου Εὐρυτανίας, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει 1812, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. 4 Ἰουλίου ‡ Τῇ τετάρτῃ (4) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ ῾ Ιεροσολυμίτου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Κυρήνης. ‡ Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κυπρίλλης, Ἀρόας καί Λουκίας. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου καί τοῦ ἁγίου Δονάτου, ἐπισκόπου Λιβύης, καί τῆς ὁσίας Μάρθας, μητρός τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ ἐν τῷ θαυμαστῷ ὄρει. ‡ Ἡ ἁγία Ἀσκληπιάς, ἡ θαυματουργός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ὅσιος Μένιγνος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Θεόφιλος, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. 5 Ἰουλίου ‡ Τῇ πέμπτῃ (5) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν ἄθῳ.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Λαμπαδοῦ.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

‡ Ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Κυπριανός ὁ νέος, ὁ ἐκ κώμης Κλειστοῦ τῶν Ἀγράφων, ἐν Κωνσταντι-

8 Ἰουλίου

νουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει 1679, ξίφει τελει-

‡ Τῇ ὁγδόῃ (8) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ

οῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ἁγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου. ‡ Ἡ ἁγία Θεοδοσία, ἡ μήτηρ τοῦ ἁγίου Προκοπίου, ξίφει τελειοῦται. ‡ Αἱ ἅγιαι 12 γυναῖκες, αἱ Συγκλητικαί, ξίφει

6 Ιουλίου ‡ Τῇ ἕκτῃ (6) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σισώη τοῦ μεγάλου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τῆς ἁγίας μάρτυρος Λουκίας τῆς παρθένου καί Ρήξου Βικαρίου, καί ἄλλων πλείστων παθόντων ἐν Καμπανίᾳ. ‡ Οἱ ἅγιοι 24 μάρτυρες, οἱ τῇ Λουκίᾳ καί τῷ Ρήξῳ μαρτυρήσαντες, ξίφει τειλοῦνται. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀστείου, ἐπισκόπου Δυρραχίου.

τελειοῦνται. ‡ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀντίοχος, Νικόστρατος, Ἀβδᾶς καί Σάββας, ξίφει τελειοῦνται. ‡ Ὁ ὅσιος Θεόφιλος, ὁ κατά τό ἅγιος ὄρος τοῦ ἄθω ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ἅγιος νέος ἱερομάρτυς Ἀναστάσιος, ὁ ἐξ Ἁγίου Βλασίου Ἡγουμενίτσης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1743, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀρχίππου, Φιλήμονος καί Ὀνησίμου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀπολλωνίου, Ἀλεξανδρίωνος καί Ἐπιμάχου. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

9 Ἰουλίου ‡ Τῇ ἑνάτῃ (9) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παγκρατίου, ἐπισκόπου Ταυρομενίας. ‡ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀνδρέας καί Πρόβος

7 Ιουλίου ‡ Τῇ ἑβδόμῃ (7) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Θωμᾶ, τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ.

πυρί τελειοῦνται. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἐγκαινίων τοῦ σεβασμίου ναοῦ τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ ὄντος ἐν τῇ πηγιῆ.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων

‡ Μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Διονυσί-

Περεγρίνου, καί τῶν σύν αὐτῷ Λουκιανοῦ, Πομ-

ου τοῦ ρήτορος καί Μητροφάνους, τῶν ἐν τῷ ἁ-

πηίου, Ἡσυχίου, Παππίου, Σατορνίνου καί Γερ-

γιονύμῳ ὄρει τοῦ ἄθῳ ἀσκητικῶς διαλαμψάντων

μανοῦ.

καί δή ἐν τῇ Μικριᾶ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας ἄννης κει-

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Εὐσταθίου, Πολυκάρπου καί Εὐαγγέλου.

μένων. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Τι και ποιά είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας; Τα μέλη της Εκκλησίας για να αγιαστούν, είναι απαραίτητο να μετέχουν στα Μυστήριά της. Μυστήρια στη χριστιανική ορολογία είναι ιερές τελετές, με τις οποίες μεταδίδεται στον άνθρωπο η χάρη του Θεού. Τα μυστήρια όλα, όπως και κάθε ένα ξεχωριστά, δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκομμένα από την φυσική και ιστορική πραγματικότητα, ούτε ως αφηρημένες ή μαγικές πράξεις. Αντίθετα τα χριστιανικά μυστήρια δεν γίνονται "μηχανιστικά" αλλά προάγουν την ζωή μέσα στα φυσικά πλαίσια και με βάση την προκοπή και τη συνεργία του μέλους. Πρέπει δηλαδή να γίνει κατανοητό πως αν δεν ενεργοποιηθεί η θέληση του ανθρώπου, τα μυστήρια δεν μπορούν να πραγματώσουν κανένα από τα έργα της τελείωσης. Με αυτή την προοπτική κατανοείται η χρήση των υλικών στοιχείων, τα οποία μεταβάλλονται και καθαγιάζονται, λαμβάνοντας ειδικό νόημα και περιεχόμενο. Τα μυστήρια τελικά είναι υπεύθυνα για την διαρκή καθαίρεση των δαιμονικών δυνάμεων, η οποία επιτελείται μέσα από την εκκλησιαστική δομή του σώματος της εκκλησίας, προς θεραπεία, πρόοδο και θρίαμβο κατά των δαιμονικών δυνάμεων. Τα Μυστήρια είναι επτά: Tο βάπτισμα, το χρίσμα, η θεία ευχαριστία, η ιερωσύνη, η μετάνοια, (εξομολόγηση), το ιερό ευχέλαιο και ο γάμος. Συνεργάτριες του Αποστόλου Παύλου :

http://miteriko.blogspot.com/2011/01/blog-post_25.html

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (04/07/2019 – 09/07/2019) ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Ι.Μ.ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΑΡΓΟΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ – ΙΟΥΛΙΟΣ 2019 – ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΩΡΑ 7:30

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

8:00

ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ

8: 20 9:00

ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ 9:10

9: 40

10: 30 11. 00 12. 30 13:0 0 13:3 0 14:4 5 15:0 0

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΗΓΟΥ – ΟΜΑΔΑΡ/ΣΩΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΑΘ’ΟΜΑΔΕΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ (2) ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘ’ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

16:3 0

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ

16:5 0

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ

18:3 0 19:3 0

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ, ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΔΙΟΜΑΔΙΚΕΣ Ή ΜΕ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΑ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

20:3 0 21:0 0 21:3 0

22:1 5 22:3 0

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤ/ΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 04/07

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 05/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠ/ΡΙΑΣ

ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 06/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ,

ΚΥΡΙΑΚΗ 07/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ - ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ,

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ: ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΠΑΣΚΕΤ – ΜΗΛΑ

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗ

ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤ Α ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝ ΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΒΑΦΤΙΣΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑΧ/ΜΟ, ΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΥΜΝΟΙ ΓΙΑ ΒΩΜΟ, ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΟΝΟΜ/ΣΙΑ(;) ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘ/ΤΑ-ΕΤ/ΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 08/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ-ΑΡΤΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΜΠΑΝΙΟ- ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΓΠΕΖΑΡΙΑΣ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ - ΔΙΑΓΩΓΙΣΜΟΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ–

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ – ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ), ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ : ΘΕΜΑ : ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΚΗΝΩΝΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤ/ΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ –ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΓΛΥΚΑ επ/σης ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤ/ΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΧΟΡΟΙ –

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑθ/ΤΑΩΡΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ

ΤΡΙΤΗ 09/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΧ)ΣΗ

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ (ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’) ΟΜΑΔΑ ΤΕΤΑΡΤΗ : ΑΝΕΜΩΝΕΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

ΣΚΗΝΗ : 4ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ

ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΚΟΥΤΣΟΥΡΑΗ ΣΕΒΑΣΤΗ - ΜΑΡΙΑ ΛΙΑ (ΜΙΚΡΕΣ) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 01/07/2019 ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΒΡΑΔΥ, 03/07/2019 ΒΡΑΔΥ

ΧΡΩΜΑ

ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑΜ Η ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΑ : ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ **********

Λίγα λόγια για την ομάδα μας Η Ανεμώνη συμβολίζει την προσδοκία, το εφήμερο, το περαστικό, την απλότητα, αλλά και τη μοναξιά – εξ ου και η έκφραση: «μόνη σαν την ανεμώνη» Το όνομά της είναι ελληνικό και το πήρε από τον άνεμο. Λέγεται και ανεμολούλουδο, γιατί ο άνεμος είναι αυτός που βοηθάει τα μπουμπούκια της να ανθίσουν, αλλά και που σκορπίζει τα πέταλα τους σε κάθε του φύσημα. Η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του. Η Ανεμώνη δεν έχει άρωμα. Ανθίζει από Φθινόπωρο έως την Άνοιξη. αξιοκαταφρόνητο, όταν αυτός γνωρίζει καλά Η ταπείνωση. Η εξάσκηση της σε όλες τις τον εαυτό του. Κατοικεί στα αισθήματα της περιστάσεις της ζωής καρδιάς, ουσιαστικά. Συνίσταται όλη, στο να έχει κανείς ταπεινή γνώμη για τον εαυτό του, το οποίο στηρίζεται στο ότι γνώρισε καλά τον εαυτό του (Ματθ. Ε΄ 3Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.). Αυτό Είναι Το Πρώτο Σκαλοπάτι Της Ταπεινώσεως. Μάθε να εξετάζεις κάθε μέρα περισσότερο τον εαυτό σου και θα αισθανθείς τελεία περιφρόνηση προς τον εαυτό σου και αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τον Θεόν (Ρωμ. Γ’ 2324πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,24 δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ Είναι γνωστοί οι περίφημοι λόγοι του ιερού αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Αυγουστίνου προς τον Διόσκουρον: «Για να Χριστῷ Ἰησοῦ). φτάσει κανείς στην αγιότητα, η οδός είναι: Η γνώση της μεγάλης αθλιότητας σου θα σου πρώτον ταπείνωση, δεύτερον ταπείνωση και προξενήσει τέτοια φρίκη, που χωρίς άλλο θα τρίτον ταπείνωση». σε αναγκάσει να πέσεις στην αγκαλιά του Ή ταπείνωση είναι το κλειδί του Ουρανού. Ο Θεού και να πεις και συ όπως ο Απ. Πέτρος ουρανός δεν είναι για τους υπερήφανους. Οι στον Ιησού «σώσον με Κύριε, διότι χάνοταπεινόφρονες, μόνοι αυτοί, θα απολαύσουν μαι» (Ματθ. Ιδ’ 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον τις άρρητες απολαύσεις του Ουρανού. ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος Θα αναπτυχθούν τα έξης κεφάλαια. καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν 1) Σε τι συνίσταται η ταπείνωση. με.). 2) Είναι κατορθωτή η αρετή της Το Δεύτερο Σκαλοπάτι Της ταπεινώσεως; Ταπεινώσεως συνίσταται στο να 3) Τα πλεονεκτήματα της ταπεινώσεως. ευχαριστιέται κανείς, όταν καταφρονείται. Να 4) Περιστάσεις της ζωής οπού μπορεί κανείς προτιμάς να μένεις άγνωστος, είπε κάποιος να άσκηση εύκολα την ταπείνωση. άγιος, και να καταφρονείσαι (Πράξ. ε’ 41 οἱ 5) Τα σκαλοπάτια της ταπεινώσεως πού μὲν οὖν ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπὸ προσώπου πρέπει σιγά σιγά να ανεβαίνουμε. τοῦ συνεδρίου, ὅτι ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ Σε τι συνίσταται η ταπείνωση κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι·). Η ταπείνωση, είπε κάποιος άγιος, είναι η αρετή που παρουσιάζει τον άνθρωπο

Αν πειστείς στ’ αλήθεια ότι είσαι ένα μηδενικό, θα ανάψει η περιφρόνηση προς τον εαυτό σου και θα θέλεις να σε περιφρονούν οι άλλοι, γιατί κατά φυσικό λόγο χαιρόμαστε, όταν οι άλλοι συμμορφώνονται με το θέλημα μας (Ρωμ. Ε’ 3-4 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,). Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας λέει: Είναι καλό να μολογεί κανείς τα σφάλματα του, αλλά ακόμη καλύτερα να σύμφωνη ειλικρινά, όταν γι’ αυτά τα σφάλματα τον κατηγορούν. Αυτός είναι ο πράγματι ταπεινός. Για να φτάσεις στο τέρμα αυτό, πρέπει να ανέβης λίγο λίγο τέσσερα σκαλοπάτια: 1) Μη ζητάς δόξα και εκτίμηση από τους ανθρώπους, απεναντίας απόφευγε αυτή με προσοχή (Ιωάν. Δ΄44 αὐτὸς γὰρ ὁ Ἰησοῦς ἐμαρτύρησεν ὅτι προφήτης ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμὴν οὐκ ἔχει.). 2) Να ανέχεσαι με υπομονή τις καταφρονήσεις (Εφεσ. δ’ 2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). 3) Να μη σε επηρεάζουν οι έπαινοι και η εκτίμηση των ανθρώπων. 4) Τέλος, να εύχεσαι μάλιστα, να σε βρίζουν (Ρωμ. Ε’ 3-4 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,).. Το Τρίτο Σκαλοπάτι της ταπεινώσεως συνίσταται στο να μην αποδίδεις στον εαυτό σου τίποτε το καλό, αλλά να αποδίδεις το πάν στον Θεό, μάλιστα όταν έχεις ευνοηθεί με φυσικά χαρίσματα η την χάρη του Θεού, και η εκτίμηση των ανθρώπων σε περικυκλώνει. Τέτοια ήταν η σωφροσύνη των αγίων, πού, τιμώμενοι αυτοί από τους ανθρώπους, θεωρούσαν τον εαυτό τους άθλιο στα μάτια του Θεού (Λουκ. Ιζ’ 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.). Να λοιπόν σε τι συνίσταται η ταπείνωση. Θα είσαι ταπεινός, όταν αποδίδεις σε καθένα ότι πρέπει. Στον Θεό όλη την τιμή και δόξα, γιατί

Αυτός είναι η πηγή όλων των αγαθών, και στον εαυτό σου την αδυναμία και μηδαμινότητα (Ιακ. α’ 17 πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα.). Να και άλλα τρία σκαλοπάτια: «Αν κάνης ένα έργο με πνεύμα ταπεινώσεως, είπε κάποιος άγιος, να η ταπείνωση. Εάν με το ίδιο πνεύμα κάνης σε κάθε περίσταση και ευκαιρία έργα, να ότι συνήθισες με την ταπείνωση.» Αν είσαι απαθής, όταν σε καταφρονούν, και αγαπάς πάντοτε να περιφρονείσαι, να το πνεύμα της ταπεινώσεως (Έφεσ. Δ’2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). Είναι κατορθωτή η αρετή της ταπεινώσεως; Θα ανακαλύψεις τώρα το ύψος της αρετής αυτής και αφού παρατηρήσεις πόσο μακριά είσαι και ότι ούτε αρχή έχεις κάνει, θα αισθανθείς ίσως λύπη στην ψυχή σου, αλλά όμως μη απογοητευθείς. Ολοι όσοι άσκησαν την ταπείνωση, αγωνίστηκαν (Λουκ. Κα’ 19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.). Για να νικήσεις και συ όπως και αυτοί προσεύχου πολύ, ζήτα κάθε ημέρα την αρετή αυτή από τον Κύριο, που είναι ο Δημιουργός κάθε χάριτος. Αγαπά πολύ να βρίσκει μέσα στις ψυχές την ταπείνωση, και αν εσύ με την προσευχή ειλικρινά την ζήτησης, θα σου την δώσει (Ματθ. Ζ’ 8πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. Και ίθ’ 26 μβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.). Ο άνθρωπος έχει εκ φύσεως τον εγωισμό. Πολύ σπάνια να βρει κανείς εξαίρεση σε αυτό, αλλά με την επήρεια της χάριτος η ανθρώπινη έπαρση αφανίζεται, όπως το κερί μπροστά στη φλόγα. Πάντοτε να έχεις εμπρός σου τις αθλιότητες σου, τα παρελθόντα σφάλματα σου και τα παρόντα. Πόσες φορές φάνηκες άπιστος, πόσο βαρύτερα σφάλματα θα έπραττες, αν δεν σε υποστήριζε η χάρις του θεού.

Κάθε μέρα να αφαιρείς ένα χαλικάκι άμμου από το ψηλό βουνό της αλαζονείας σου, και το βουνό αυτό λίγο λίγο θα πέσει. Δεν υπάρχει άλλο μέσον, είπε κάποιος άγιος, για να απόκτησης το Πνεύμα της ταπεινώσεως, πλην από το να επαναλαμβάνεις συχνά κάθε ενέργεια ταπεινώσεως. Μη κακολογείς, συγχωρά τους άλλους και μόνο τον εαυτό σου μη συγχωρείς. Πόση ευχαρίστηση θα βρεις, όταν κάνεις το πρώτο βήμα στην ταπείνωση, έτσι σε λίγο θα φτάσεις και στις άλλες ενέργειες. Σου είναι κατορθωτό και εύκολο να εφαρμόσεις την ταπείνωση, επειδή κάθε ώρα θα συναντάς γι’ αυτήν ευκαιρίες. Σε κάθε στιγμή όπως θα δούμε, παρακάτω, έρχονται ευκαιρίες μόνες τους, χωρίς να τις αναζήτησης. Δέξου τις ευκαιρίες αυτές με χαρά. Αγκάλιασε τες με την καρδιά σου, έρχονται σε σένα από τον Θεόν που σε αγαπάει και θέλει να σε κάνη πλούσιο στην αρετή της ταπεινώσεως (Ρωμ. ια’ 32 συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν, ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ.). Τα πλεονεκτήματα της ταπεινώσεως Κάποιος ρωτούσε μια μέρα έναν άγιο άνδρα: «Πώς θα αγαπήσω πολύ τον Αγαθό Θεό;» Α! απόκρίθηκε ο άγιος, «ταπεινότης, ταπεινότης». Η υπερηφάνεια είναι αυτή πού μάς εμποδίζει να γίνουμε άγιοι. Η υπερηφάνεια είναι αλυσίδα, από όπου εξαρτώνται όλες οι κακίες. Η ταπείνωση είναι αυτή από όπου εξαρτώνται όλες οι αρετές (Λουκ. Ις’ 15 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.). Η ταπείνωση ήταν πάντοτε και θα είναι η αρετή των αγίων. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει αληθινή αγιότης. Είναι θεμέλιο αυτή και φύλακας όλων των χριστιανικών αρετών, τις όποιες αυτή παρουσιάζει καθαρές και ευάρεστες στο βλέμμα του Θεού (Λουκ. Ιη’13-14 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν ἐπᾶραι, ἀλλ’ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ

ἁμαρτωλῷ. 14λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.). Με αυτήν κερδίζουμε την χάρη και τις ουράνιες ευλογίες. Χωρίς αυτήν η δικαιοσύνη, η φιλανθρωπία, είναι αρετές ατελείς. Χωρίς αυτήν οι προσευχές μας και οι προσπάθειες μας είναι αδύνατες και οι θυσίες μας σχεδόν χωρίς αξία στα μάτια του Θεού. Ο Θεός εγκαταλείπει στις αδυναμίες τους τους υπερήφανους και ευδοκεί να εύλογη τους ταπεινούς (Λουκ. ιδ’ 11 ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.) Χωρίς την ταπείνωση, λέει ευλαβής συγγραφέας, η σκληραγωγία είναι καθαρή υποκρισία, η υψίστη σκέψη είναι μυαλού πλάνη, και αυτή ακόμη η πτώχεια είναι ανόητη κενοδοξία (Β‘ Κορ. Α΄9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· ). Η ταπείνωση λέει κάποιος άλλος, είναι όπως η ζυγαριά: όσο περισσότερο χαμηλώνει από την μια μεριά, τόσο περισσότερο υψώνεται από την άλλη. Ο άγιος Κυπριανός λέει: Η ταπείνωση είναι η βάσις της Αγιότητας. Ο άγιος Ιερώνυμος την παριστάνει σαν πρώτη αρετή των χριστιανών. Άλλος άγιος την ονομάζει θεμέλιο, συντήρηση όλων των αρετών. Ο άγιος Γρηγόριος την ονομάζει άλλοτε μητέρα και δέσποινα, άλλοτε ρίζα και πηγή των αρετών. Τέλος η πίστη προϋποθέτει την ταπείνωση. Η υπερηφάνεια είναι η αρχή όλων των αιρέσεων. Εάν νομίζει κάποιος ότι κατέχει ιδιαίτερη παιδεία και αυτή εκτιμάει, φτάνει στο σημείο να προτιμάει περισσότερο αύτη από την γνώμη όλης της Εκκλησίας (Ρωμ. Ι΄13πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται.,16 Ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡσαΐας γὰρ λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; ).

Η ελπίδα στηρίζεται πάνω στην ταπείνωση. Ο ταπεινός άνθρωπος γνωρίζει καλά την αδυναμία του και την αθλιότητα του και φέρεται προς τον Θεό με θερμότητα και αποθέτει σ’ Αυτόν και μόνο, όλη την ελπίδα του (Ρωμ.θ΄16 ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ.) Η αγάπη προς τον Θεό ενισχύεται από την ταπείνωση. Ένα πνεύμα ταπεινό, βλέπει πώς ότι έχει είναι από τον Θεό. Αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο ότι ενθαρρύνεται στο να τον αγαπήσει ακόμη περισσότερο (Ιακ. Α’ 17πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα.). Η υπομονή γεννιέται από την ταπείνωση. Ο ταπεινός γνωρίζει τις ατέλειες του και τα σφάλματα του και κρίνει τον εαυτό του άξιον κάθε τιμωρίας (Β’ Κορ. ς’ 4ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,). Η ειρήνη, η γαλήνη της ψυχής γεννιούνται από την ταπείνωση. Αυτό το λέει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ.Ια’2829). Να είσαι ταπεινός και θα είσαι ειρηνικός με τον εαυτό σου. Τίποτε δεν θα επιθυμείς, τίποτε δεν θα ζητάς, δεν θα είσαι μελαγχολικός (Ιωαν. ιδ’ 27 Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω.). Ο ταπεινός άνθρωπος, έλεγε παλαιός ιεροκήρυκας, είναι γλυκύς, ειρηνικός, ήσυχος, φαιδρός, ευπειθής, επιμελής, γεμάτος ζήλο, ανίκανος να αντιφάσκει. Οι ταπεινοί είναι πάντοτε ενωμένοι με τους αδελφούς Η ταπείνωση διατηρεί την αγνότητα. Ο Θεός επιτρέπει πτώσεις στην ψυχή πού στηρίζεται στον εαυτό της και έχει αυτοπεποίθηση (Μάρκ. Ιδ’ 29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ· Καὶ εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ’ οὐκ ἐγώ.).

Η ταπείνωση είναι αδελφή της πτώχειας. Ο ταπεινός είναι ευχαριστημένος πάντοτε για όλα, γιατί πιστεύει ότι έχει περισσότερο απ’ ότι του αξίζει. Η ταπείνωση είναι συνδεδεμένη με την υποταγή. Η τελεία ταπείνωση συνίσταται στο να αφήσει κανείς την δική του θέληση. Είναι και το ευκολότερο μέσον η υποταγή για να κερδίσει κανείς την ταπείνωση (Εφεσ. Ε’ 21ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.). Όταν έτσι κάνουμε, θα δούμε ότι όλες οι αρετές εξαρτώνται από την ταπείνωση. Αντίθετα, εάν μια ψυχή δεν κατέχει το φρούριο της ταπεινώσεως, είναι σαν μια πόλη χωρίς οχυρώματα, ανοιχτή σε όλους τους εχθρούς και δεν θα αργήσει να υποκύψει στα πάθη της και να πράξη τα σοβαρότερα αμαρτήματα. Η έλλειψη της ταπεινώσεως κάνει τους ανθρώπους και τον ίδιο τον εαυτό μας ενοχλητικούς στα μάτια της. Όπου λείπει η ταπείνωση, εκεί είναι ο τρόμος, η σύγχυση και καμιά ανάπαυση. Σβήνεται η αγάπη μέσα στις ψυχές, γεννιέται το μίσος, η διχόνοια, η ζηλοτυπία, η ταραχή στην οικογένεια, στην κοινωνία (Ιακ. Γ’ 16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.). Αντίθετα, όπου βασιλεύει η ταπείνωση, εκεί δεν θα δεις φθόνο, φιλονικία, τίποτε από αυτά που εμποδίζουν την αγάπη (Εφεσ. Δ’2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). Οποιαδήποτε ενάρετη πράξη χωρίς την ταπείνωση είναι σαν ένα τείχος χωρίς θεμέλια, που σε λίγο θα πέσει (Ψαλ. 126.1) Αυτά είναι τα πολύτιμα πλεονεκτήματα της ταπεινώσεως. Αν θέλεις να κατέχεις τον θησαυρό αυτόν, ακολούθησε τον παρακάτω πρακτικό δρόμο, που σε οδηγεί σε αυτόν. Περιστάσεις της ζωής πού μπορεί κανείς να ασκήσει εύκολα την ταπείνωση Το να εγκαταλείψει κανείς τις τιμές, τα αγαθά και τις απολαύσεις της ζωής για την αγάπη του Θεού, αυτό δεν είναι παρά βήμα την οδό της τελειότητας. Ενώ είναι μια περισσότερο επίπονη θυσία, πιο δύσκολη, η θυσία αυτή είναι να αρνηθεί τον εαυτό του, Να

Παρατήσει Την Φιλαυτία Και Να Ασχοληθεί Γύρω Από Τον Θεό Και Την Δόξα Αυτού. Αυτό είναι η τελευταία βαθμίδα που οδηγεί στο να αγαπήσει κανείς τον Θεό (Ιωάν. ε’ 44πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε; ). Ας οπλισθούμε λοιπόν κατά του κάκου εαυτού μας, Ας Ταπεινώνουμε Κάθε Μέρα Αυτό Το Εγώ,ας το ακολουθούμε βήμα προς βήμα με θάρρος και επιμονή. Ο θάνατος αυτού του εγώ, θα είναι για μας αληθινή νίκη. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις σκέψεις μας, στα λόγια μας και στις πράξεις μας (Ματθ. ις’ 24Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. ). Ταπείνωση στις σκέψεις Σκέψου ότι από τον εαυτό σου δεν έχεις παρά αθλιότητα και ότι τα δώρα της φύσεως και της χάριτος, όσα έχεις, προέρχονται από τον Θεό. Η συναίσθηση αυτή πρέπει να γίνει βίωμα μας. Ο Θεός σου δάνεισε ότι έχεις. Το να καυχάσαι γι’ αυτό πού δεν έχεις, πού δεν κατέχεις, παρά ότι το δανείσθηκες είναι γελοίο (Α’ Κορ. Δ’ 7τίς γάρ σε διακρίνει; τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; ,Ι’ 12 ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ.). Σκέψου την αδυναμία σου, την μηδαμινότητα σου, την σκληρότητα της καρδιάς σου, την αστάθεια σου, πόσες φορές κυλίστηκες στην αμαρτία. Προ παντός σκέψου την υπερηφάνεια σου (Ρωμ. Ζ’14-19 Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν· ἐγὼ δὲ σαρκικός εἰμι, πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. 15ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ. 16εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός. 17νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ, ἀλλ’ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία. 18οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ’ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω· 19οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ’ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω.).

Κάποιος ευλαβής αποφάσισε να βάδιση τον δρόμο της ταπεινώσεως, άλλα ο φθονερός δαίμονας έσπειρε στην καρδιά του σκέψεις υπερηφάνειας όλων των ειδών. Τι έκανε τότε; Έγραψε στον τοίχο του κελιού του τα ονόματα των σπουδαιότερων αρετών: Αγάπη τελεία, ταπείνωση βαθύτατη, αγνότητα αγγελική, ζήλος διαρκής στην προσευχή. Όταν κάποια σκέψη μάταιη τον πολιορκούσε, διάβαζε τους τίτλους αυτούς που είχε γράψει στον τοίχο και έλεγε μόνος του: είμαι πολύ μακριά από το να είμαι ένθερμος… πώς λοιπόν να τολμήσω να υπερηφανευθώ; Έχε πάντοτε τον εαυτό σου περιφρονημένο για την έλλειψη συνέσεως από μέρους σου, απλότητας, καθαρότητας, καλής επιθυμίας, σε πολλές περιστάσεις. Τι νομίζεις; Θα είσαι καταδικασμένος η σωσμένος; Αυτό θα το αγνοείς, έτσι η πιθανότητα να είσαι καταδικασμένος πρέπει να σε κρατά σε συνεχείς σκέψεις ταπεινώσεως (Ματθ. ιη’ 3-5 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· , Ιακ.δ’ 16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.). Εξέτασε πόσο ενοχλητικός είσαι με τον χαρακτήρα σου σε όσους σε περιστοιχίζουν, πόσο θα είσαι τέτοιος στον Θεό και τους Αγγέλους για τα πολλά σου σφάλματα, για την κατάχρηση της χάριτος εκ μέρους σου και για την απιστία σου. Να θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο για κάθε καλό, Ικανό Για Κάθε Ακολασία, άπιστο προς τα δώρα του Θεού, Γεμάτο Από Κακίες Και Σφάλματα. Έσφαλες; πρέπει να επίπληξης τον εαυτό σου με σοβαρότητα, να ταπεινωθείς, να αναγνώρισης την αδυναμία σου, αλλά μη λυπηθείς πολύ η αποθαρρυνθείς (Λουκ. Κα΄ 19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.), θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου και έτσι θα γεννηθεί μέσα σου η επιθυμία να ζεις ταπεινά, εξουθενωμένος, όπως ο Ιησούς

(Ματθ. Κς ΄ 67-68 Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68λέγοντες· Προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;) Να πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να πέσεις σε οποιαδήποτε αμαρτία. Να φοβάσαι πάντοτε, μήπως αμαρτήσεις και πληγώσεις την τρυφερότητα της αγγελικής αρετής. Να σκέπτεσαι πάντοτε ταπεινά και έτσι θα είσαι έτοιμος να δηχθείς τις θειες ενέργειες της χάριτος. Σύμφωνα με το παράδειγμα των αγίων να δύσπιστης σε κάθε δική σου γνώμη. Το να δύσπιστης σε περιστάσεις αβέβαιες και αμφίβολες προς την δική σου σύνεση και κρίση, αυτό όλο είναι ταπείνωση (Ρωμ. Ιβ’ 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς.). Εάν δεν σε εκτιμούν μην ανησυχείς, να κρίνεις πάντοτε τον εαυτό σου ανίκανο. Να δέχεσαι ευμενώς τα λόγια των άλλων και τις πράξεις (Φιλ.β’14 πάντα ποιεῖτε χωρὶς γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν,). Εάν το κακό είναι πρόδηλο, συγχώρησε την πρόθεση. Να ασχολείσαι περισσότερο με τον εαυτό σου και να μη κρίνεις κανένα. Σε λησμονούν; Να είσαι ήσυχος και να σκέπτεσαι τον Ιησού και τις ανευλαβείς βρισιές που υπέφερε στο πραιτόριο (Ματθ. Κζ’ 30-31 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 31καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.). Αν σε άλλους δίδουν το λόγο και την φιλοφροσύνη, μη λυπηθείς, εσωτερικώς, ευχαρίστησε μόνο τον Κύριο και να είσαι ευχαριστημένος. Στις επιτυχίες του άλλου να χαίρεσαι, να δοκιμάζεις χαρά, όταν επαινούν τους άλλους. Συνήθεια πολύτιμη πού βοηθά πολύ στο να θάβεται μέσα μας η φιλαυτία και η αλαζονεία (Ρωμ. Ιβ΄15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων.).

Αν μαζί με σένα μοιράζονται και σε άλλους προνόμια, η εγωιστική σου φιλαυτία ας μη λυπάται, αλλά αντιθετα να χαίρεται. Αν άλλοι απολαμβάνουν εμπιστοσύνης και συ όχι, να μια ευκαιρία για να άσκησης μεγάλες πράξεις ταπεινώσεως, μη αφήσεις τις ευκαιρίες αυτές (Φιλιπ. Β’ 3μηδὲν κατὰ ἐριθείαν ἢ κενοδοξίαν, ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν. ). Να θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο κάθε φιλοφροσύνης, αντίθετα άξιο κάθε λύπης. Εάν σε επαινούν, απόδωσε τους επαίνους στον Θεό (Α’ Κορ. Δ΄ 7 τίς γάρ σε διακρίνει; τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;). Ταπεινώσου εσωτερικώς. Εάν σε ευχαριστούν, πίστευε πως έκανες το καθήκον σου. Αν σε συμβουλεύονται, μην υπερηφανευτείς αλλά πριν απάντησης, συμβουλέψου ενδόμυχα τον Θεό. Αν όμως σου προσφέρουν εκτίμηση και στοργή και ξυπνήσουν μέσα σου μάταιες σκέψεις, τότε να έλθεις στον εαυτό σου και να πεις, τι είμαι εγώ παρά εκείνο οπού είμαι στα μάτια του Θεού, και τι άλλο είμαι απ’ ότι θέλει ο Θεός; (Ρωμ. Θ΄ 16ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ.). Να γνωρίζεις άλλωστε πως πάντοτε υπάρχει, αλλοίμονο, υπερβολή στις εκδηλώσεις στοργής και εκτιμήσεως. Οι έπαινοι των ανθρώπων γιατί να σε ενθουσιάζουν, αφού δεν μπορούν να σε μεταβάλλουν σε τίποτε; Βεβαιώνουν οι κρίσεις του Θεού την γνώμη των ανθρώπων για σένα; (Ρωμ. Β’ 29 ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Θεοῦ.). Σε διατάζουν με ύφος υπερήφανο; Διατήρησε την ηρεμία στην ψυχή σου. Σε παρενοχλούν συχνά με επιπλήξεις και συμβουλές; Να λοιπόν ευκαιρίες να στίλβωσης τον ανεκτίμητο μαργαρίτη της ταπεινώσεως (Ρωμ. Ιε’ 1-2Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.2ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· ). Δεν σε λαμβάνουν καθόλου υπόψη ενώ άλλους ακούνε με θαυμασμό; Σε διακόπτουν η δεν

σου δίδουν τον λόγο; Εκδηλώνουν ενόχληση, όταν πρόκειται να σε ακούσουν; Παραχωρούν κάθε τι σε άλλους, ενώ σε σένα αρνούνται οτιδήποτε; Δεν έχεις παρά να ευχαρίστησης εσωτερικά, δηλ. από μέσα σου, τον Θεό, για τις εξαίρετες αυτές ευκαιρίες που επέτρεψε για σένα, για να πλουτίσεις στην αρετή της ταπεινώσεως και πρέπει να επωφεληθείς από αυτές τις ευκαιρίες(Έφεσ. Δ’ 2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). Οποιονδήποτε εξευτελισμό έρχεται σε σένα, να τον δέχεσαι σαν από το χέρι του Θεού (Ματθ. Ε’ 10-11μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· και Ιωάν. Ιθ’ 11ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ’ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν δεδομένον σοι ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.). Ο Θεός μας ταπεινώνει, έλεγε παλαιός ιεροκήρυκας, με τις αντιρρήσεις των άλλων, γιατί μας αποδοκιμάζει, με την εσωτερική αδυναμία που δοκιμάζομε. Ας εξοικειωθούμε στο να υποφέρουμε εξωτερικά τις αντιρρήσεις και εσωτερικά την αδυναμία μας. Αν ο Θεός σου αρνιέται τις εσωτερικές γλυκύτητες την ώρα της προσευχής, μείνε με τον εαυτό σου, και αναγνώρισε ότι, εξ αίτιας της απιστίας σου έγινες ανάξιος του χαρίσματος αυτού. Να προσεύχεσαι με ζήλο, να γνωρίζεις ότι το παν έρχεται σε σένα από τον Θεό. Να φοβάσαι μήπως αυταπατάσαι και να ταπεινώνεσαι περισσότερο. «Κύριε Θεέ μου που είσαι το παν για μένα, ενώ εγώ είμαι μικρό σκουλήκι…» έλεγε κάποιος άγιος. Θα πίστευες ποτέ κάτι περισσότερο για τον εαυτό σου από ότι ο άγιος εκείνος; (Μάρκ. Ιδ’ 29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ· Καὶ εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ’ οὐκ ἐγώ.). Οτιδήποτε κατορθώσεις, να ομόλογης πάντοτε ότι είσαι δούλος άχρηστος, γιατί δεν έκανες άλλο παρά ότι έπρεπε να κάνης (ζήτημα και αν το έκανες καλά) (Λουκ. Ιζ΄ 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ

διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.). Αν διακρίθηκες σε πράξεις αρετής, τίποτε να μη αποδίδεις καλό στον εαυτό σου. Μη παύεις να σκέπτεσαι ταπεινά για τον εαυτό σου. Τα διάφορα ελαττώματα συνοδεύονται από αμαρτίες και ενώ μπορεί κανείς να τα διακρίνει και να τα αποφύγει, αντίθετα από αλαζονεία τα κατατάσσει μεταξύ των καλών έργων (Ιακ. Δ’ 16νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.). Μη αποκαλύπτεις στον εαυτό σου τις πράξεις της αρετής, γιατί θα ζημιωθείς, αλλά Να Πιστεύεις Πάντοτε Πώς Τίποτε Σωστό Δεν Έκανες (Α’ Κορ. Η΄ 2 ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·). «Δεν γνωρίζω, έλεγε κάποιος άγιος, που δεν εκτείνεται ποσώς η αλαζονεία μου και που δεν ανέρχεται η δεν κατέρχεται· Αύτη μολύνει τις πράξεις μας. Αν αποδώσω κάποια επιτυχία στις πράξεις μου, αμέσως ο πονηρός και δόλιος θα μου κάνει φιλοφρονήσεις και θα ζήτηση να μου πάρει τον καρπό» (Φιλιπ. Γ’ 14 ἓν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ). Αν η φιλαυτία σου αυξηθεί εξ αίτιας των καλών σου έργων, σκληραγωγίας κλπ., αν κάνης στον εαυτό σου μυστικό λόγο για τις ταπεινώσεις σου, για τις επιτυχίες σου κατά των επιθυμιών σου, για τις πράξεις δικαιοσύνης, υπομονής, ταπεινώσεως κ.λπ., νομίζεις ότι βρίσκεις μια πνευματική παρηγοριά με αυτόν τον τρόπο και ζητάς να βρεις από αυτά βοήθεια για να εμπιστευτείς στον εαυτό σου και να φανείς με αρκετή αγιοσύνη (Λουκ. Ιζ’ 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.). Θέλει κανείς να είναι πάντοτε σε κατάσταση τέτοια όπου να φαντάζεται για τον εαυτό του ότι βαδίζει καλά· Ας φανερώσουμε λοιπόν την εικόνα της καρδιάς μας στο βάθος καθενός από τους μυστηριώδεις αυτούς ελιγμούς και θα

ανακαλύψουμε τότε μια κρυφή υπερηφάνεια. Ας πολεμήσουμε λοιπόν την υπερηφάνεια αυτή και ας προσέχουμε να είμαστε πάντοτε με επιμονή ταπεινοί, στις σκέψεις μας και στις πράξεις μας (Λουκ. Ιδ’11 ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.). Ταπείνωση στα λόγια Ταπείνωση είναι η πεποίθηση της μηδαμινότητας μας. Η πεποίθηση σχηματίζεται με την σκέψη, εκφράζεται με την γλώσσα, φανερώνεται με τις πράξεις. Η σκέψη και ο λόγος βρίσκονται σε σχέση τόσο στενή, όσο η αιτία και το αποτέλεσμα. Αμέσως μόλις αποκτήσουμε την θεμελιώδη συνήθεια να ταπεινωνόμαστε εσωτερικώς στις σκέψεις μας, η ταπείνωση θα εκδηλωθεί με τα λόγια μας, τόσο φυσικά όπως το ρυάκι απορρέει από την πηγή. Όμως είναι καλύτερα να σιωπούμε, όταν πρόκειται για τον εαυτό μας και να μη μιλάμε γι’ αυτόν, έστω και αν η πρόθεση μας είναι να μιλήσουμε με πνεύμα ταπεινό. Οι ασκητικοί συγγραφείς ονόμασαν, πολύ σωστά, ταπείνωση με αγκύλη την κενόδοξη συνήθεια να ταπεινώνεται κανείς στα λόγια, άλλωστε αυτή κανένα σκοπό κατά βάθος δεν έχει, παρά να επικρεμάσει την φήμη παρά την όψη της ταπεινώσεως. Ποτέ μη μιλάς για τον εαυτό σου. Όταν σε ρωτούν να απαντάς με λίγα λόγια, περιορισμένα(Ματθ. Ιβ’36λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·). Να αγαπάς την σιωπή και κατάνυξη. Να μιλάς με τιμιότητα και απλότητα. Ποτέ μη θελήσεις να δείξεις πνεύμα επιδείξεως, όταν μιλάς. Να αποκρούεις κάθε ανώφελη φράση που θα σε ευχαριστούσε να την πεις. Τίποτε να μη λες από όσα θα σε παρουσιάσουν άξιο τιμής, υπολήψεως η έμπειρο (Ιακ. Γ’ 2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.)

Αν θέλεις να άσκησης την ταπείνωση, μη μιλάς για τα προτερήματα σου, για τους γονείς σου και τις ενασχολήσεις σου. Αν σε μέμφονται, μη δικαιολογείσαι, αλλά να φαντάζεσαι ότι σου αξίζει η επίπληξη τουλάχιστον. Ποτέ μην εκφράζεις με αλαζονεία τον τρόπο που εσύ βλέπεις η σκέπτεσαι. Μη δικαιολογείσαι με το ότι δεν έπραξες καλά. Πρόσεχε, γιατί πολλές φορές με αυτό δείχνεις ότι ζητάς τον έπαινο. Αν αναφέρεις πρόσωπο αξιοπρέπειας, μην προσθέσεις ότι το γνωρίζεις και συνδέεσαι με αυτό, γιατί αυτό πολλές φορές είναι ματαιοδοξία. Μη μιλάς για τις αποτυχίες του άλλου, γιατί αυτό είναι σχεδόν πάντοτε ικανοποίηση της φιλαυτίας σου. Το να μιλάς για την εμπιστοσύνη που σου τρέφουν οι άλλοι, ότι σε συμβουλεύονται κ.λπ. είναι απόδειξη ότι κλίνεις προς την κενοδοξία (Μάρκ. Ζ’ 36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.). Κάποιος λέει: «Η κενοδοξία είναι τόσο στερεωμένη στην κάρδια του άνθρωπου, όπου ο τελευταίος και πλέον μηδαμινός άνθρωπος καυχιέται και θέλει θαυμαστές. Ακόμη και οι σοφοί το ίδιο θέλουν. Αυτοί πού γράφουν εναντίον της δόξης, την δόξα επιζητούν με το να γράφουν καλά, και όσοι διαβάζουν τα των σοφών, την δόξα επιζητούν με το διάβασμα αυτό, και εγώ που γράφω αυτά ίσως έχω την επιθυμία αυτή, ίσως και όσοι τα διαβάζουν». Μη δείχνεσαι σαν απαραίτητος, αναγκαίος για τακτοποίηση οποιασδήποτε υποθέσεως. Μη κάνεις λόγο ότι παραδέχθηκαν το δίκαιο σου. Έχεις κάποια διαφορά με κάποιον; Αν το δίκαιο είναι με το μέρος σου, η φιλαυτία σου, η πάντοτε αχόρταγη για επαίνους, σε παρακινεί να αναφέρεις το γεγονός σε άλλον, για να επιδοκιμασθείς. Αν πάλι έχεις άδικο, ελπίζει η φιλαυτία σου να βρει παρηγοριά η τι λέγω, κάνει να πέσει το άδικο πάνω στον αντίδικο σου (Α’ Κορ. Ι’24 μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος.).

Πρόσεχε καλά… Το ζήτημα είναι πολύ λεπτό. Θα άσκησης ταπείνωση αν δεν μιλάς χωρίς ανάγκη για τις θλίψεις σου, για τα της ευτυχίας σου και των άλλων. Δεν χρειάζεται να προχώρησης πολύ. Εξέτασε τον εαυτό σου και θα δεις ότι πολλές φορές την ήμερα πληγώνεις την ταπείνωση (Λουκ. Σ’ 31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.). Ποτέ μη μιλάς για τις γνώσεις σου, τις επιτυχίες σου, για την επιδεξιότητα σου, για τους φίλους σου και προστατευόμενους σου. Έτυχε ποτέ να παρατηρήσεις αυτό, πως, όταν μιλά κανείς για τον εαυτό του και των δικών του σε στενοχωρεί; Ας είσαι λοιπόν βέβαιος οτι, όταν μιλάς για τον εαυτό σου, γίνεσαι ενοχλητικός σε όσους σε ακούνε. Θέλεις να αρέσεις και συντελείς μόνος σου να μη γίνεσαι αρεστός (Ιακ. Α,’19 Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἔστω πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι, βραδὺς εἰς ὀργήν· ). Μην αναφέρεις τις στενοχώριες σου και τους κόπους σου, γιατί αυτό είναι σαν να θέλεις να ενδιαφέρονται για σένα και να σε σκέπτονται, ενώ αντίθετα ο ταπεινός αγάπα και θέλει να είναι λησμονημένος (Μάρκ. Ζ’36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.). Κατηγορείς ίσως κάποια περίπτωση πράξεως σου, άλλα άραγε έτσι δεν κάνεις, να σε συγχαρούν και για άλλα που έκανες; Όταν γίνεται λόγος για κάτι που έκαμαν οι άλλοι, όπου και συ συμμετείχες, απόφευγε να τους επαινείς, γιατί αυτό είναι επιτήδειος τρόπος να επαινεθείς και σύ. Άκουσε με, να μιλάς λίγο και πάντοτε να μετράς τα λόγια σου, γιατί η παροιμία λέει: «Κάθε ένας ευχαριστιέται στα λόγια του, όμως δεν εκτιμάται παρά μόνο ο λόγος που λέγεται επίκαιρα» (Ματθ. Ιβ΄ 36 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·). Ίσως να σε παινέσουν κάποτε για κάποια πράξη σου, μη πεις όμως ότι μπορούσες να

πράξης καλλίτερα, αν σε βοηθούσαν οι περιστάσεις. Συνήθιζε να δέχεσαι με υπομονή τις παρατηρήσεις, αναγνώριζε το άδικο που έχεις. Μη κρύβεις τα ελαττώματα σου, αλλά να ομόλογης ειλικρινά αυτά, και έτσι με τον τρόπο αυτό θα σκοτώσεις τον εγωισμό σου (Ιακ.. Ε’ 16ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη.). Μιλώντας για κάποια ευεργεσία, πού προσέφερες, ζητάς με τον τρόπο αυτό ευχαριστία και τότε να η υπερηφάνεια: «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου», λέει ο Κύριος μας(Ματθ. Σ’ 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου,). Ο ταπεινός δεν μιλάει για ευγνωμοσύνη πού του οφείλουν οι άλλοι η και για αχαριστία που του δείχνουν· Μη άνοιξης το στόμα σου για να παραπονεθείς, πίστευε πως οτιδήποτε υποφέρεις σου αξίζει. Υπόμεινε με αγαθή καρδιά και με χαρά την λύπη που σου συμβαίνει, μάλιστα όταν αυτή σε ταπεινώνει (Μάρκ. Ιγ’ 13 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.). Θέλεις αλήθεια να άσκησης την ταπείνωση; Μη κρίνεις κανένα. Να σιωπάς προκειμένου για τα ελαττώματα του άλλου (Ιωάν. Η’11,15 ἡ δὲ εἶπεν· Οὐδείς, Κύριε. εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· Οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε. ὑμεῖς κατὰ τὴν σάρκα κρίνετε· ἐγὼ οὐ κρίνω οὐδένα.). Μη διακόπτεις κανέναν, όταν μιλά. Μη αντιλέγεις σε κανέναν που αμφιβάλλει η πού έχει πιθανότητα για κάτι, έστω και αν συ θα είχες αντίθετη γνώμη. Μη εξάπτεσαι, όταν συζητάς. Θέλεις να υπερασπιστής την αλήθεια; Μόνο με την ηπιότητα θα το πετύχεις. Η ταπείνωση είναι η δύναμη της αλήθειας (Α’ Κορ. Δ’ 12-13 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα,13βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.)

Αν επαινείται ο αντίπαλος σου, η πρόσωπο που αντιπαθείς, εσύ οφείλεις να μη μιλήσεις για τον εαυτό σου, αντίθετα να επαινέσεις και συ ο ίδιος με την καρδιά σου το πρόσωπο αυτό, έτσι θα προοδεύσης στην αρετή της ταπεινώσεως (Ρωμ. Ιβ’ 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων.). Σου μιλούνε για ένα έργο κάποιου, η σου το δείχνουν; εσύ μη πεις εύκολο είναι να το κάνη κάποιος. Μη πληγώνεις ποτέ τον άλλο για την αδεξιότητα του με την φράση: Θα το έκανα καλλίτερο εγώ (Ρωμ Ιβ΄10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι,). Έχε πάντοτε για κάθε άνθρωπο μια λέξη ευγενείας, χωρίς ποτέ να παινεύεις το ελάττωμα. Να αναγνωρίζεις πάντοτε την άξια των άλλων. Ποτέ μη πεις: το είπα καλά, το προέβλεψα, θέλοντας έτσι να δείξεις σταθερότητα κρίσεως και ότι είσαι προνοητικό πνεύμα (Α’ Κορ. Η΄2 ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·). Αν σου γίνει γνωστό κάποιο μυστικό πού είπαν σε άλλον, μη γογγύσεις, μη μιλήσεις καθόλου(Ίακ. Ε’9 Μὴ στενάζετε κατ’ ἀλλήλων, ἀδελφοί, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν.). Αν σε προσβάλλουν, αν άδικα σε κατηγορούν, μη πεις κανένα λόγο, άφησε τον Θεό να ταχτοποιήσει κάθε τι (Ματθ. Χς’67-68 Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68λέγοντες· Προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;). Άφησε τον εαυτό σου στο να ταπεινωθεί. Η σιωπή και η γαλήνη στην ταπείνωση είναι το αληθινό της ψυχής αγαθό. Θα γνώριζε και θα επιχειρούσε κανείς να μιλήσει ταπεινά και θα είχε πολλές ωραίες προτάσεις να πη, αλλά όμως θα ήταν καλλίτερα να σιωπά ταπεινά. Ταπείνωση που μιλάει, είναι ακόμη ύποπτη. Όταν μιλά κανείς, ανακουφίζει κάπως τον εγωισμό του. Μη μιλάς και προσπάθησε να κάνης το θέλημα του Θεού. Λίγη Σιωπή, Γαλήνη, Ένωση Με Τον Θεό Ας Σε Παρηγορούν Σε Κάθε Περίπτωση πού οι άνθρωποι άδικα σε προκαλούν. Ο Θεός μας θλίβει με αυτές τις

θλίψεις ανάλογα με τις ανάγκες μας (Ματθ. Κζ’ 14 καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ῥῆμα, ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν.). Τώρα απέκτησες κάποια ιδέα από τους αναρίθμητους πειρασμούς της ματαιότητος που εισχωρούν στα λόγια μας και για τα μέσα της ασκήσεως της ταπεινώσεως. Προσπάθησε να γίνεσαι κύριος των συνομιλιών σου (Ιακ. γ’ 2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.) Ταπείνωση στις πράξεις Αν και η ταπείνωση εξαρτάται από την σκέψη, όπως ανωτέρω είδαμε, όμως δεν είναι βέβαιη πάντοτε, αν δεν εκδηλώνεται, όταν παρουσιαστούν οι περιστάσεις. Η εξουθένωση είναι το θεμέλιο της ταπεινώσεως. Εύκολο είναι να ονομαστή κανείς ταπεινός,Το Αποδεικνύει Όμως, Όταν Υποφέρει Την Περιφρόνηση, Την Βρισιά, Τους Εξευτελισμούς, όταν μάλιστα προέρχονται χωρίς την θέληση του (Ιακ. Α’12 Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Και Ματθ. Ε’ 44 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς). Είναι άξιο επαίνων, επίσης, και πολύ ωφέλιμο το να ζητά κανείς τις ταπεινώσεις, για να ριζώσει περισσότερο στην αρετή των ταπεινών. Ο εξευτελισμός, είπε κάποιος άγιος, είναι αυτός που οδηγεί στην ταπείνωση, όπως η μελέτη στην επιστήμη (Ματθ. Κ’2627 οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 27καὶ ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος· , Κζ’30-31 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 31καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.). Η πραγματικά ταπεινή ψυχή αρέσκεται στο να εκμηδενίζεται καλλίτερα, παρά να φαίνεται ταπεινή (Α’ Κορ. Θ΄ 19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ

πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω·). Να αγαπάς λοιπόν τις εξουθενώσεις, να εργάζεσαι την ηπιότητα και την υπακοή και από αυτά θα απόκτησης πολύ γρήγορα την ταπείνωση (Εφεσ. β’ 8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον,). Αν κάποιος σε υποτιμάει, σε κακολογεί, συ να είσαι καλός προς αυτόν, να τον περιποιείσαι και να τον υπηρέτης. Μη αποφεύγεις, όταν σου δίνεται η ευκαιρία, να ταπεινωθείς, γιατί διαφορετικά δεν θα κατορθώσεις να είσαι ταπεινός (Ρωμ. ια’ 8 καθὼς γέγραπται· ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως, ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.). Αν κάποιος ξεσπάει με θυμό εναντίον σου, ζήτησε συγγνώμη, γιατί τον έκανες να θυμώσει (Α’ Κορ. Δ’ 12-13καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.). Να είσαι ευπειθής. Ο ταπεινός αφήνεται να οδηγηθεί εύκολα. Μη έχεις ποτέ την αξίωση να σε υπακούουν. “Ίσως σε στενοχωρεί κάποιος σε κάθε περίσταση, υπόμεινε τον, μη φαίνεσαι λυπημένος, μη αποφεύγεις την συναναστροφή του (Ρωμ. Ιβ’ 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι,). Ο Θεός Μεταχειρίζεται Αυτόν Σαν Εργαλείο για να σε θεραπεύσει από την υπερηφάνεια σου. “Αν ταπεινώνεσαι μόνος σου, χωρίς να θέλεις με την καρδιά σου να σε εξουθενώσουν οι άλλοι, δεν θα έχεις παρά μόνο ένα φάσμα της ταπεινώσεως. Για να είσαι ακόμη πιο ταπεινός να είσαι υπομονετικός. Κάθε ένας έχει τα ελαττώματα του· υπόφερε τον (Α’ Κορ. Ιγ’4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,). Αν δεν σε προσέχουν, όταν μιλάς, μη εξωτερικεύεις ανησυχία. Αποδοκιμάζεται ο τρόπος πού ενεργείς κάτι; Παράτησε το, και αν ακόμη πιστεύεις ότι πράττεις δίκαια (Α’

Κορ. Ι’24 μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος.). Σε παρατηρούν για σφάλμα που έκαμες, ίσως άδικα; Σώπασε, προσεύχου μυστικά, μη δικαιολογηθείς. Κάποιος μοναχός έλεγε στους αδελφούς: «Αν δικαιολογήστε, ο Θεός σας κατηγορεί» (Ίακ. Ε’12Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑποκρίσιν πέσητε.). Θα αναγνωρίσεις το άδικο και ποτέ δεν θα αναβάλλεις την επανόρθωση κάποιου σφάλματος, ακόμη περισσότερο όταν έχει σχέση με την αγάπη προς τον Θεό η τον πλησίον. Προχωρεί στην ταπείνωση αυτός, που μετά από μια φιλονικία έχει το θάρρος να πει με σεμνότητα… «ίσως να σας στενοχώρησα… συγγνώμη» (Ματθ. Σ’15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.). Δεν θέλεις να φανερώνεται κανένα από τα σφάλματα σου, ούτε να σε κατηγορούν. Είναι όμως καλό να αναγνωρίζεις την αθλιότητα σου, την ανικανότητα σου, τα όρια του πνεύματος σου, να επισκιάζεις τον εαυτό σου, να εξουθενώνεσαι, να αφήνεις να κάνη ο Θεός ότι θέλει (Ματθ. Κ’ 26-27 οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 27καὶ ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος·,Ις’24 Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.). Να παραδέχεσαι την αντίφαση στα τιποτένια πράγματα που κάθε μέρα παρουσιάζονται στις συνομιλίες μας και ποτέ δεν θα δώσεις ευκαιρία στον εαυτό σου να προξενήσει λύπη σε κανένα. Ο ταπεινός χαιρετά πρώτος, μιλάει, συγχωρεί, ζητά συγγνώμη. Πάντοτε δείχνει συγκατάβαση, πάντοτε είναι γεμάτος φιλοφροσύνη (Ρωμ. Φ’ 10 ). Συμβιβάζεται με τον πτωχό όπως και με τον πλούσιο. Παντού παίρνει για τον εαυτό του την λιγότερο τιμητική θέση, στο τραπέζι, στον δρόμο και άλλου (Λουκ. Ιδ’ 8Ὅταν κληθῇς

ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ,) Αν παρουσιαστή ευκαιρία να πράξη κάποια έργα, αναλαμβάνει τα πιο δύσκολα, τα πιο κοπιαστικά και αηδέστερα και αφήνει στους άλλους τα ευκολότερα έργα (Μάρκ.Θ’35 καὶ καθίσας ἐφώνησε τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος.). Συ ακολουθώντας την συμβουλή αυτή πράττε με προσοχή για να μη υστερήσεις και στα πιο μικρά (Λουκ.. Ιδ’8Ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ,). Πάντοτε έχε κάποια δυσπιστία στον εαυτό σου και έτσι να συμβουλεύεσαι προτού κάνεις κάτι. Επιθυμείς να μεταβληθείς, να επανόρθωσης, να απόκτησης ζήλο… σε αυτά σε οδηγεί το Πνεύμα του Θεού. Άκου με προσοχή και ταπείνωση, όταν σου δίνουν κάποια συμβουλή, κατάστειλε μέσα σου την ενδόμυχη υπερηφάνεια και αυθάδεια που θέλει όλα να τα γνωρίζει, χωρίς ποτέ να ομολογεί ότι μπορεί ακόμη να μάθη (Ιακ. δ’ 16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.) Να είσαι λοιπόν πάντοτε πολύ αφοσιωμένος, άλλα και πολύ μετριόφρων. Επίσης μη ανακατεύεσαι με υποθέσεις πού δεν σε αφορούν. Σε όλες σου τις πράξεις απόφευγε να δίνης όψη αξιόλογη και σημαντική. Αν θέλεις να είσαι ταπεινός, θα είσαι πάντοτε έτοιμος να γίνεσαι χρήσιμος. Υπηρέτησε τους άλλους με πνεύμα ταπεινώσεως. Κάνε με χαρά ότι είναι εξευτελιστικότερο για σένα, ότι σε κάνει να φαίνεσαι υπηρέτης όλων. Κάνοντας έτσι μη ζητάς ευγνωμοσύνη (Ρωμ. ιγ’8 μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους. ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκε·). Πρέπει να μη ντρέπεσαι ποτέ για την κοινωνική σου κατάσταση, ούτε για την των δικών σου ανθρώπων επίσης, για την αθλιότητα και μηδαμινότητα ενός συγγενούς σου η φίλου σου. Είναι βέβαιο ότι ο εγωισμός επαναστατεί, αν γίνει αυτό. Ας προσέξουμε

για να νικήσουμε τον εγωισμό αυτόν (Ματθ. ι’25 ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλος ὡς ὁ κύριος αὐτοῦ. εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεελζεβοὺλ ἐκάλεσαν, πόσῳ μᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ;). Να είσαι ταπεινός, να αποκρούεις τους επαίνους και πίστευε σχεδόν πάντοτε ότι σε περιγελούν. Ο άγιος Ιγνάτιος έλεγε: «Εκείνοι που με επαινούν με καυτηριάζουν με τα λόγια τους». Απόφευγε τις τιμές, όχι για να σου παρέχονται περισσότερες, ούτε για να σε εκτιμήσουν περισσότερο οι άλλοι, αλλά από δυσπιστία προς τον εαυτό σου. Απόφευγε ασυνήθη πράγματα έστω και σε αυτήν την ευσέβεια. Η αλαζονεία μεταχειρίζεται την παραδοξότητα, ενώ η ταπείνωση ευχαριστείται στην κοινή και συνηθισμένη οδό. Να είσαι απλός στο ντύσιμο σου και όταν ακόμη είσαι υποχρεωμένος να εμφανιστής στον κόσμο με κάποια εμφάνιση άλλη από εκείνη της απλότητας. Παρακάλεσε τον Κύριο να σε γλυτώσει από την κενοδοξία. Μη ζητάς παρά μόνο τον Θεό (Β’ Κορ. ι’17 Ὁ δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω·). Όταν εκτελείς έργο ταπεινώσεως, μη ζητάς να επιδειχθείς. Αυτό, από την οδό της ταπεινώσεως, οδηγεί προς την αλαζονεία. Πάντοτε θα έχεις υπόψη σου το λιγότερο δυνατό, αλλά χωρίς προσποίηση. Μη μιλάς και μη κάνης έργα για να σε εκτιμήσουν και σε σεβαστούν, γιατί αυτό θα συντέλεση στο να απόκάλυψη όλη την έκταση της αλαζονείας σου και έτσι θα περιφρονηθείς από τα ίδια τα πράγματα που προσπαθείς να εκτιμηθείς (Γαλ. Α’ 10-12 (Γαλ. Α’ 10-12 Ἄρτι Γὰρ Ἀνθρώπους Πείθω Ἢ Τὸν Θεόν; Ἢ Ζητῶ Ἀνθρώποις Ἀρέσκειν; Εἰ Γὰρ Ἔτι Ἀνθρώποις Ἤρεσκον, Χριστοῦ Δοῦλος Οὐκ Ἂν Ἤμην. 11Γνωρίζω Δὲ Ὑμῖν, Ἀδελφοί, Τὸ Εὐαγγέλιον Τὸ Εὐαγγελισθὲν Ὑπ’ Ἐμοῦ Ὅτι Οὐκ Ἔστι Κατὰ Ἄνθρωπον• 12οὐδὲ Γὰρ Ἐγὼ Παρὰ Ἀνθρώπου Παρέλαβον Αὐτό, Οὔτε Ἐδιδάχθην, Ἀλλὰ Δι’ Ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.

13Ἠκούσατε Γὰρ Τὴν Ἐμὴν Ἀναστροφήν Ποτε Ἐν Τῷ Ἰουδαϊσμῷ, Ὅτι Καθ’ Ὑπερβολὴν Ἐδίωκον Τὴν Ἐκκλησίαν Τοῦ Θεοῦ Καὶ Ἐπόρθουν Αὐτήν,). Μεγάλη αλήθεια. Μήπως σου αρέσει η αλαζονεία των άλλων; Δεν την βρίσκεις παιδιάστικη, αηδιαστική και γελοία; Γι’ αυτό, γνώριζε καλά πως ότι λέγεις και ότι πράττεις δεν διαφεύγει τους άλλους. Να σκέπτεσαι ότι σε κρίνουν διαφορετικά από ότι συ κρίνεις τον εαυτό σου. Ποτέ λοιπόν μην έχεις και την πιο μικρή φιλοδοξία, γιατί θα σε παρουσίαση ανιαρό στους άλλους. Ακόμη στη στάση σου και στο βάδισμα σου να είσαι ταπεινός και να μη προσποιείσαι. Να είσαι κόσμιος στα βλέμματα σου. Κάποιος μοναχός ρώτησε άγιο άνδρα, ποιό είναι το μέσον για να αποφυγή ο άνθρωπος την αλαζονεία, και ο άγιος απήντησε: «Μάθε καλά, ότι ποτέ δεν θα αποφύγεις την αλαζονεία, αν πρώτα δεν κατεβάσεις τα μάτια σου στον τόπο όπου αγγίζουν τα πόδια σου». Από αγάπη προς την ταπείνωση δεν θα περιφρόνησης το σεμνό ντύσιμο και την λιτότητα σε όλα, τις ασήμαντες απασχολήσεις κ.ο.κ. Σκέψου ότι όλα είναι καλά για σένα. Ο δαίμονας της υπερηφάνειας παντού μας συνοδεύει. Προτού εκτελέσεις κάποιο έργο που επιθυμείς, καθάρισε καλά την επιθυμία σου, κατά την εκτέλεση και μετά την εκτέλεση της πράξεως, δώσε το πάν εις τον Θεό. Κάποιος άγιος, όταν πειραζόταν από την αλαζονεία, έλεγε: «Διάβολε, δεν άρχισα για σένα, λοιπόν δεν θα τελειώσω για σένα». Μη παραλείπεις μια καλή πράξη από φόβο της ματαίας δόξας. Αν αύτη η μάταιη δόξα δεν σού αρέσει, δεν θα σε εμπόδιση να ζήσης με τελειότητα και η καλλίτερη μερίδα της πράξεως σου θα είναι πάντοτε μαζί σου. Εάν ο γεωργός προτού σπείρει έλεγε: «Θα σκορπίσω το σπόρο μου, αλλά έπειτα τα πουλιά και τα ζώα της γης θα μου τον φάνε», ποτέ δεν θα έσπερνε τον αγρό του, και δεν θα είχε να φάει. Αν από φόβο της μάταιης δόξας δεν κάνεις το καλό, ο δαίμονας χαίρεται, γιατί υπό το πρόσχημα της αρετής, σου λέει να

απέχεις, και κατορθώνει έτσι το πονηρό του σχέδιο. Να εξομολογείσαι συχνά, και να αποκαλύπτεις τις πολύ μυστικές αθλιότητες της ψυχής σου (Ματθ. ις’ 19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. και Ρωμ. Γ΄23 πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,). Δεν θα αρκεσθείς να ομολογήσεις γενικά ότι είχες σκέψεις αλαζονείας και κενοδοξίας, ότι μίλησες και έπραξες με τέτοιο πνεύμα. Μια ψυχή αλαζονική που θέλει να κατακτήσει την ταπείνωση, θα ήταν πολύ καλό να ομολογήσει τα μυστικά της καρδίας της (Α Ίωάν. Α΄9 ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.). Θα ορίζεις λοιπόν τις σκέψεις σου, τα λόγια σου και τις πράξεις σου, που έχουν κηλιδωθεί από την αλαζονεία. Είναι πολύ ταπεινωτικό να καταθέτη κανείς με παρρησία την αθλιότητα και το γελοίο των σκέψεων του. Μια ειλικρινής εξέταση θα σε οδήγηση στη γνώση του εαυτού σου και η γνώση αύτη θα σε οδήγηση στο να περιφρόνησης τον εαυτό σου, στην ταπείνωση· Είναι μεγάλη εξουθένωση να γίνει γνωστή η διαφθορά της καρδίας μας, και οι ροπές της. Είναι μεγάλη εξουθένωση το να αποκαλυφθούν σε άλλον τα πολλά μικρά ελαττώματα της καρδίας μας, πού στον εαυτό μας δεν τολμούμε να τα ανακοινώσουμε. Αλλά αυτή η εξουθένωση είναι σωτηρία για μας (Ματθ. ιε’18-19 τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. 19ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.). Πάντοτε να έχεις υπόψη σου τα λόγια του Απ. Παύλου: «Τι έχεις ο ουκ έλαβες, ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (Α’Κορ. Δ’ 7 ). Ναι, το παν έχουμε από τον Θεό. Το παν πρέπει να οδηγεί στον Θεό. Στον Θεό η

αγάπη μας, ο αίνος και η τιμή, στους αιώνες των αιώνων, Αμήν. Σκέψεις για μελέτη «Οστις υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται και όστις ταπείνωση εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. Ιδ’11). Χωρίς την ταπείνωση το παν είναι μηδέν, με αυτήν το μηδέν είναι το παν (Μέγ. Βασιλέως). Τίποτε δεν είναι τόσο αρεστό στον Θεό και στους ανθρώπους όσο η αληθινή ταπείνωση. Η ταπείνωση πρέπει να προηγείται και να συνοδεύει όλες τις πράξεις μας. Γιατί αμέσως μόλις η αλαζονεία ανακατευθεί σε αυτές τις πράξεις, αρπάζει από τα χέρια μας όλη την άξια. Τίποτε δεν είναι δύσκολο για τους ταπεινούς. Αλάθητο δείγμα των αμαρτωλών είναι η αλαζονεία, αντίθετα η ταπείνωση είναι η σφραγίδα των εκλεκτών του Θεού (Γρηγόριος Ο Μέγας). Την ταπείνωση άγιος της εκκλησίας μας την ονομάζει φάρμακο για όλες τις αρρώστιες και υγεία ψυχής και σώματος. η ταπείνωση των δούλων του Θεού φαίνεται στις δοκιμασίες, γιατί μόνο όταν παρουσιαστούν εναντιότητες, μπορεί να κριθή ο βαθμός της ταπεινώσεως (Ιακ. Α΄) Αξίζει να παρουσιάσουμε εδώ τα εξαιρετικά αποφθέγματα ενός άγιου άνδρα, όπου μπορεί να βρει κανείς την ανακεφαλαίωση κατά κάποιο τρόπο της αρετής πού μας απασχολεί, και να κανονίσει γι’ αυτά την μέθοδο συμπεριφοράς του: «Τίποτε Δεν Μπορώ, Τίποτε Δεν Είμαι, Τίποτε Δεν Δίνω, Τίποτε Δεν Αξίζω, Τίποτε Δεν Μου Χρεωστούνε. Στο Τίποτε Δεν Χρειάζεται Τίποτε. Το Τίποτε, Τίποτε Δεν Μπορεί. Το Τίποτε, Τίποτε Δεν Θέλει. Το Τίποτε Σε Κανένα Δεν Είναι Χρήσιμο. Το Τίποτε Για Τίποτε Δεν Είναι Άξιο. Το Τίποτε Πρέπει Να Αρκείται Στο Λιγότερο. Το Τίποτε Για Τίποτε Δεν Παραπονείται. Το Τίποτε Από Τίποτε Δεν Βλάπτεται. Το Τίποτε Από Τίποτε Δεν Εντυπωσιάζεται. Το Τίποτε Από Τίποτε Δεν Ταράζεται. Το Τίποτε Δεν Είναι Ικανό Για Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Φιλοδοξεί Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Περιφρονεί Κανέναν. Το Τίποτε Δεν Ζητά Τίποτε, Δεν

Εξετάζει Κανέναν. Το Τίποτε Δεν Έχει Απαιτήσεις Από Κανένα. Το Τίποτε Δεν Οικειοποιείται Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Επιθυμεί Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Αποδοκιμάζει Κανένα, Δεν Πληγώνεται Από Κανένα, Δεν Ζηλοτυπεί Κανέναν. Το Τίποτε Δεν Ενοχλείται Από Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Συμμετέχει Σε Τίποτε, Δεν Υποστηρίζει Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Εξαρτάται Από Κανένα, Δεν Σκανδαλίζεται Από Κανέναν, Δεν Βιάζεται Από Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Κρίνει Κανένα, Ούτε Αποδοκιμάζει Κανένα. Το Τίποτε Δεν Θλίβεται Από Κανένα, Δεν Φοβάται Τίποτε, Δεν Ποθεί Τίποτε, Δεν Δυσαρεστείται Από Τίποτε. Το Τίποτε Είναι Παντού Τίποτε, Τίποτε Σε Όλα. Στο Μακάριο Αυτό Τίποτε (Το Ουδέν) Δοκιμάζει Η Ψυχή Θεία Ειρήνη’ Επειδή Αισθάνεται Ότι Είναι Τίποτε, Είναι Γι Αυτήν (Την Ψυχή) Ο Θεός Το Παν, Σε Κάθε Τι» (Ίωάν. Ιε’5). Είμαστε ένα Τίποτε,Δεν Είμαστε Παρά Αθλιότητα Και Αμαρτία. Στην μακάρια αυτή εξουθένωση βρίσκει η καρδιά μας την γαλήνη και ειρήνη, γιατι όσο το δενδρο είναι ψηλότερο τόσο περισσότερο κινείται από τον αέρα. Ας ταπεινωθούμε λοιπόν, ας λησμονήσουμε τον εαυτό μας, για να πεθάνουμε εν Θεώ και έτσι να σωθούμε (Β’ Κορ.Δ’11). Σκαλοπάτια της ταπεινώσεως που Πρέπει σιγά να ανεβαίνουμε Πόση αλαζονεία, Όσο κανείς δεν υποπτεύεται, είδαμε να υπάρχει σε όλα! Πόσο η ταπείνωση είναι σπάνια αρετή, πόσο όμως αναγκαία και θεμελιώδης! Πώς θα εκριζωθεί από την καρδιά μου, τόση αλαζονεία; Πώς θα ανεβώ στην ψηλότερη αυτή αρετή της ταπεινώσεως; Να ποιο έργο έχω να κάνω (Ίωάν. Η’36 Και Ιε’7). Μέσα στην καρδιά μου κινούνται τέτοια αισθήματα. Να ο μαργαρίτης της ταπεινώσεως ο τόσο ωραίος και πολύτιμος, πού είσαι έτοιμος να δώσεις το παν για να τον αγοράσεις. Αλλά όμως και πόσο δεν έχεις να κάνης και αυτό ίσως και μόνο να σε κάνη να αποφεύγεις την επιθυμία σου αυτή. Να τι θα πρέπει να κάνης. Θα διαίρεσης τον εχθρό σου, θα τον κτυπάς εις σε ένα σημείο.

Αφού τον εξασθένησης, θα του επιτεθείς σε ένα άλλο σημείο. Δεν πρέπει να σκοπεύεις αόριστα. Πρέπει να είσαι ταπεινός σε όλα, γιατί αλλιώς δεν θα προοδεύσεις. Να λάβεις υπόψη σου ότι παρακάτω σου υποδεικνύεται. 1) Πρόσεχε να μη πεις λόγο ποτέ πού τείνει για έπαινο σου. 2) Μην σου αρέσει καθόλου να μιλούνε για σένα, να σε παινεύουν. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, να ταπεινώνεσαι πιστεύοντας ότι δεν είσαι όπως αυτοί σκέπτονται και αυτός πού έπρεπε να είσαι(Β΄Κορ. Ι’17). Να χαίρεσαι, όταν ακούς να μιλάνε πολύ για τους άλλους και αν εξ αίτιας αυτού αισθάνθηκες λύπη η μυστικό κίνημα ζηλοτυπίας, να το θεωρείς σαν ατέλεια σου, όπως και όταν δέχθηκες μάταιη φιλοφρόνηση (Ρωμ. Φ’15). 3) Δεν θα κάνης Τίποτε για να απόλαυσης τιμή ανθρώπινη η να τραβήξεις πάνω σου τα βλέμματα των ανθρώπων, αλλά μόνο για να αρέσεις στον Θεό (Ίωάν. Ε’44). 4) Μη δικαιολογηθείς για τα σφάλματα σου και ακόμη περισσότερο δεν θα τα αποδώσεις σε οιονδήποτε άλλον, ούτε εξωτερικά ούτε ενδόμυχα. 5) Θα αποφεύγεις κάθε σκέψη μάταιης δόξας, αλαζονείας που προξενείται από την φήμη και εκτίμηση προς το πρόσωπο σου (Μάρκ.Ζ’36). 6) Θα προτιμάς με την γνώση και την πράξη να φέρεσαι με σεβασμό και ταπείνωση προς τους αδελφούς σου, σαν να είναι ανώτεροι σου (Ρωμ. Ι’13,10). 7) Να υποδέχεσαι πάντοτε σαν από το χέρι του Θεού τις ευκαιρίες πού παρουσιάζονται για να ταπεινώνεσαι και έτσι προχώρησε αυξάνοντας στην ταπείνωση. Προς τούτο κάνε το έξης: Ανέβα τα έξης τρία σκαλοπάτια: α) Να υποφέρεις με υπομονή, β) Να δέχεσαι με ευμένεια τις περιστάσεις που παρουσιάζονται και γ) να τις ακόλουθης με χαρά (Ίακ. Α’2). Ί Να έχεις υπόψη σου ότι πρέπει να είσαι έτοιμος να δηχθείς, να υποφέρεις όλων των ειδών βρισιές και περιφρονήσεις, για να μοιάσεις στον Ιησού Χριστό, ο οποίος από αγάπη προς εμάς θέλησε να γίνει περίγελως

ανθρώπων και εξουθένημα του λαού (Ματθ.Κς’67-68). 8) Θα προσκόμισης πράξεις ενδόμυχες και εξωτερικές ταπεινοφροσύνης και έπειτα θα εξάσκησης ένα ορισμένο αριθμό πεποιθήσεων τις όποιες θα αυξάνεις κάθε μέρα, μέχρις ότου απόκτησης την συνήθεια προς την αρετή αύτη. Να τώρα διάφορα σημεία προς τα οποία έχεις να πολεμήσεις. Προς Τούτο αναφέρομε εδώ τα σκαλοπάτια της ταπεινώσεως, όπως τα αναφέρει Κάποιος Άγιος: Είναι υψηλός βαθμός ταπεινώσεως να υποτάσσεται κάποιος θεληματικά σε εκείνον που είναι ανώτερος του, άλλα είναι και δίκαιο αυτό. ‘Ακόμη υψηλότερος βαθμός το να υποτάσσεται κάποιος προς τον ομοιόν του, αυτό είναι πλούτος. Τέλος υψηλότατος βαθμός είναι το να υποτάσσεται κάνεις στον κατώτερο του, αυτό είναι παραπάνω από πλούτος. 2) Υψηλός βαθμός ταπεινώσεως είναι το να είναι κανείς ταπεινός στα λόγια, υψηλότερος το να είναι ταπεινός στις πράξεις και υψηλότερος βαθμός είναι το να είναι ταπεινός κατά την καρδιά. Μέσα στην Κάρδια Εδρεύει Η Αρετή Της Ταπεινώσεως και όχι στα λόγια και τις πράξεις. Επειδή υπάρχουν ταπεινοφρονούντες κατά διεστραμμένο τρόπο, στα λόγια μόνο η στις πράξεις, τα ήθη, το ντύσιμο και το βάδισμα τους μόνο. 3) Είναι υψηλός βαθμός ταπεινώσεως το να περιφρονεί κανείς τον εαυτό του εξ αίτιας των πολλών και μεγάλων αμαρτιών και ελαττωμάτων του (Λουκ. Ιη’ 13). Υψηλότερος βαθμός είναι το να ταπεινοφρονεί κάνεις εξ αίτιας των πολλών αρετών και πνευματικών δώρων, που έχει λάβει, όπως συμβαίνει με ένα καρποφόρο δένδρο, πού κλίνει προς τα κάτω φορτωμένο με καρπούς. Τέλος ύψιστος βαθμός είναι το να χαμηλώνει, για να ακολουθήσει το παράδειγμα ταπεινοφροσύνης του Κυρίου Ιησού Χρίστου, 4) Υψηλός βαθμός αρετής είναι το να ταπεινώνεται για οτιδήποτε κακό έχει κάνει, υψηλότερος βαθμός το να ταπεινώνεται για παράλειψη μιας καλής πράξεως, η για κάποια πράξη που βεβήλωσε. Υψηλότατος βαθμός

είναι το να ταπεινώνεται κανείς, όταν ανάξια ευεργετήθηκε. 5) Τέλος υψηλός βαθμός είναι το να φρόνει ότι είναι ευτελής, όπως πράγματι είναι στα μάτια του Θεού, υψηλότερος βαθμός είναι το να θεωρεί τον εαυτό του δυσάρεστο ενώπιον του Θεού, όπως θα συνέβαινε αν δεν μας υπεστήριζε η χάρις του Θεού. Υψηλότατος βαθμός είναι το να θεωρεί κάνεις τον εαυτό του αχρείον και αχρειότερον ακόμη που θα ήταν, αν ο Κύριος δεν τον φύλαγε από πειρασμούς (Ίωάν. Ιε’5). ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ Ο Κύριος είπε: Όποιος δεν μοιάσει με το μικρό παιδί, δεν θα εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών (Ματθ. Ιε’ 3). Σ’ όλη την ζωή του τίποτε άλλο δεν μάς διδάσκει ο Κύριος τόσο πολύ και το όποιο προ παντός θέλει να μάθουμε από Αυτόν όσο αυτό πού λέει: «Μάθετε από εμένα ότι πράος είμαι και ταπεινός κατά την καρδία»(Ματθ. Ια΄ 2829). Ολόκληρη η ζωή του υπήρξε έργο διαρκούς ταπεινοφροσύνης. Από της ταπεινώσεως του λίκνου μέχρι της γελοιοποιήσεως του Γολγοθά. Μάθετε (λέει ο ιερός Αυγουστίνος) όχι την απόκτηση ορατών και αοράτων αγαθών η να ανασταίνετε νεκρούς και άλλα θαύματα να ενεργείτε, άλλα ότι Πράος είμαι και Ταπεινός κατά την καρδιά. Άλλος πατήρ λέει: Ο Κύριος μας, αν και στολισμένος με όλες τις αρετές, δεν δοξάστηκε τόσο, παρά με την αρετή της ταπεινώσεως, η οποία του ήταν πολύ αγαπητή και την θεωρούσε σαν αρετή πού περιλάμβανε κάθε διδασκαλία του και όλες τις αρετές του (Ματθ. Κ’ 26-27). Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος ονομάζει αρετή εξαιρετικά ιδιαίτερη του Ιησού Χριστού την ταπείνωση.

Ο άγιος Λέων λέει τα εξής: Ο Κύριος ημών από την κοιλιά της μητέρας Του μέχρι της αγωνίας του Σταυρού έζησε και δίδαξε την πιο ειλικρινή θεληματική ταπείνωση. Ό άγιος Αυγουστίνος προσθέτει: Αδελφοί μου, όταν ονομάζω τον Χριστό, σάς παρουσιάζω την ταπείνωση ζωντανή και έψυχη, πού πρέπει να μάς χρησιμεύσει για παράδειγμα. Ο ίδιος ο Σωτήρας μας είπε: Εγώ είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος, περίγελως των ανθρώπων και καταφρόνια του κόσμου (Ψαλμ. Κα’ 5). Η αγία Μητέρα Του ονομάζει τον εαυτό της ταπεινή δούλη του Θεού. Όλοι οι άγιοι ερημίτες και ασκητές, πού έζησαν με πνεύμα ταπεινώσεως, αξιώθηκαν μεγάλης δόξης με τις βαθύτατες ταπεινώσεις πού υπέφεραν. Με τις βαθμίδες αυτές, πού προαναφέρθηκαν, μπορεί κανείς να ανέβη στον Ουρανό. Αν και ο Θεός είναι Άπειρος σε ύψος, η υπερηφάνεια μάς απομακρύνει, ενώ η ταπείνωση μας πλησιάζει προς Αυτόν (Λουκ. Ιδ’ 11 και Ις’ 15). Ας ταπεινοφρονούμε λοιπόν. Οπωσδήποτε ο αγώνας θα είναι πολύς, γιατί, όπως σημειώνει ό άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος, η αχαλίνωτη φιλαυτία είναι το πρώτο ελάττωμα πού γεννιέται στην καρδιά του ανθρώπου και πού τελευταίο σε αυτόν πεθαίνει. ‘Αλλά ας μη χάνουμε το θάρρος μας, ας κάνουμε σήμερα μια πράξη ταπεινώσεως, αύριο θα κάνουμε δύο. Ας ζητούμε πάντοτε σαν συνηγόρους και προστάτες μας τούς Αγίους και ασκητές, πού άσκησαν μεγάλη ταπείνωση, όπως η Παναγία Παρθένος Μαριάμ, ό δίκαιος Ιωσήφ, ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, οι μεγάλοι ασκητές της έρημου κ.ο.κ. (Ιωάν. Ιε’ 7, Η’36). Πηγή: optiko.net

Πολιούχος Αγία της Ομάδας μας : Αγία Μαριάμ η Διακόνισσα Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑΜ «Ασπάσασθε Μαριάμ, ήτις πολλά εκοπίασεν εις ημάς» (Ρωμ. ιστ, 6) Εξέχουσα θέση μέσα στον κύκλο των συνεργατριών τού απέραντη. Παύλου κατέχει και ή Μαριάμ. Ήταν πολύ γνωστή ή Μαριάμ, όχι μόνο στους συνεργάτες τού μεγάλου Αποστόλου, αλλά και στις Εκκλησίες τής Ανατολής και τής Ρώμης. Ήταν μια σπουδαία μυροφόρα ψυχή, πού θύμιζε στους τότε χριστιανούς, αλλά και σε μάς σήμερα, τις Μυροφόρες τού Χριστού, «αίτινες διηκόνουν αυτώ από των υπαρχόντων αυταίς» (Λουκ. η, 2-3). Διακονούσε και ή καλή Μαριάμ τούς Αποστόλους. Πρόσφερε κι αυτής «από των ύπαρχόντων» αυτής στην διακονία τού λόγου τού Θεού. Πρόσφερε κι αυτής οικονομική βοήθεια στις νεοσύστατες Εκκλησίες τού Χριστού. Αλλά και ότι άλλο μπορούσε θεραπεύοντας έτσι ανάλογες ανάγκες των Εκκλησιών. Ό ερμηνευτής Οίκουμένιος παρατηρεί ότι ή σεμνή και πιστή Μαριάμ «εκοπίασεν αποστόλου τάξιν πληρούσα και εύαγγελιστού». Ασκούσε κι αυτήν την πνευματική διακονία ή ιεραποστολική αυτής ψυχή. Δεν δίδασκε βέβαια δημόσια το λόγο του Θεού, αλλά δίδασκε κατ ιδίαν. Δεν ήταν κήρυκας του θείου λόγου στις «κατ' οίκον» εκκλησίαςόπου ετελείτο ή λατρεία, αλλά ήταν κήρυκας των ρημάτων τού Ιησού και των Αποστόλων σε ιδιαίτερους κύκλους γυναικών και παρθένων. Έτσι, κατά τον Οίκουμένιο, αναδείχτηκε σε Απόστολο και ευαγγελίστρια. Αεικίνητη ή δραστήρια αυτής γυναίκα του Ευαγγελίου. Πρόφταινε παντού. Από την μια μεριά διακονούσε τον απ, Παύλο και τούς συνεργάτες του και από την άλλη άσκουσε την διακονία τής αποστόλου και τής ευαγγελιστρίας. Αλλά μια τέτοια διακονία είναι πάντα κοπιώδης. Απαιτεί κόπο πολύ και συχνά υπερβολικό. Ακριβώς σ' αυτό τον κόπο αναφέρεται ό απέραντη. Παύλος, όταν στον χαιρετισμό του προς την Μαριάμ προσθέτει και το λόγο «ήτις πολλά έκοπίασεν εις ημάς». Γνώριζε, λοιπόν, ό Απόστολος, όσο κανένας άλλος, τον κόπο και το μόχθο τής Μαριάμ. Για αυτό και ό λόγος τούτος του Αποστόλου αποτελεί το καλύτερο εγκώμιο προς την αφοσιωμένη αυτής διακόνισσά του. Έτσι πέρασε ή Μαριάμ στην ιστορία τής ιεραποστολικής διακονίας τού Ευαγγελίου. Σαν μια πιστή και αφοσιωμένη συνεργάτρια τού μεγάλου Αποστόλου. Σαν μια εξαίρετη ψυχή, ή οποία πρόσφερε τα πάντα στην διάδοση του Ευαγγελίου. Και τον εαυτό της και τα υπάρχοντα της. Σαν μια φτερωτή ψυχή, πού πετούσε από τόπο σε τόπο, και πάντα με τις υποδείξεις τού απέραντη. Παύλου, για να συντελέσει κι αυτής στην δόξα τού Χριστού και στην σωτηρία ψυχών. Και κατάκοπη από την διακονία της αυτής, πέταξε ή ψυχή της στα ουράνια σκηνώματα, «όπου επισκοπεί το φώς τού Χριστού», στην ουράνια ανάπαυση και αγαλλίαση. Η Μαριάμ, ή καλή αυτής διακόνισσα και συνεργάτρια τού απέραντη. Παύλου, με το πέρασμά της από την γη άφησε ωραία και δημιουργικά ίχνη. Ίχνη, πού μπορείτε, και σεις νέες, και πρέπει να ακολουθήσετε και σεις στην ζωή σας.

Απολυτίκιο τής Αγίας Ήχος δ'. Ό υψωθείς ενημέρωσε τω Σταυρώ. Διακονούσα τοις σοφοίς Άποστόλοις, και έξαιρέτως τω θεόφρονι Παύλω, και υπέρ τούτου σφόδρα κοπιάζουσα, Μαριάμ θεόληπτε, άμοιβών ουρανίων, άληθώς ήξίωσαι, ως γυνή θεοφόρος και νύν ζωής τρύφησα αληθούς, των σε τιμώντων, άπαύστως μνημόνευε. Κοντάκιο Ήχος β Τοις των αιμάτων σον. Ό θείος Παύλος πολλά κοπιάσασαν, υπέρ αυτού Μαριάμ σε παρίστησί διό μακαρία γεγένησαι, τοιαύτης χάριτος κατατρυφώσα αυτού γάρ συνόμιλος πέφηνας. Μεγαλυνάριον Χερσί σου ιδίοις ώ Μαριάμ, τω πανσόφω Παύλω διηκόνεις πανευλαβώς όθεν επαξίων, επαίνων ηξιώθης, υπέρ των Αποστόλων, ως κοπιάσασα Πηγή : http://miteriko.blogspot.com/2011/01/blog-post_25.html Προσευχές – Κανόνες : Παρακλητικός Κανών στον Κύριο Ιησού Χριστό (Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου) Ωδή α΄. Ήχος β΄. Εν βυθώ κατέστρωσέ ποτε Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου Πολυέλεε δέομαι, Ιησού Σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας Φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού Σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Σωτήρ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος. Θεοτοκίον Ιησούν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον , υπέρ αχρείων οικετών Πανάχραντε, όπως της κολάσεως ταίς πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες. Ωδή γ΄. Εν πέτρα με της πίστεως… Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξει∙ και ρύσαι Ιησού με της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.

Υπόδεξαι τον δούλον σου, Ιησού μου, προσπίπτοντα σύν δάκρυσοιν , Ιησού μου∙ και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεένης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε. Τον χρόνον Ιησού μου, ον δέδωκας μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου∙ διό με Ιησού μου μη απορρίψης αλλ’ ανακάλεσαι δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον. Θεοτοκίον Παρθένε η τεκούσα τον Ιησούν μου, ικέτευε ρυσθήναι με της γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, Θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής Πανάμωμε της αγείρω με. Κάθισμα. Ήχος α΄. Τον τάφον σου Σωτήρ… Σωτήρ μου Ιησού, ο τον Άσωτον σώσας, Σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος Πόρνην, καμέ νύν ελέησον, Ιησού πολυέλεε∙ σώσον, οίκτηρον, ω Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος. Ωδή δ΄. Ελήληθας, εκ Παρθένου… Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ, και διάσωσον. Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαχνε, Ιησού μου σώσον με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σού, Ιησού μακρόθυμε, και βασιλείας

της σής με καταξίωσον. Ούχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος∙ νυν δε προσπίπτω δεόμενος∙ Ιησού μου σώσον με, και την ζωήν Ιησούν μου κληροδότησον. Θεοτοκίον Πανύμνητε, Ιησούν η γεννήσασα Κύριον αυτόν καθικεύτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντας σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντας. Ωδή ε΄. Ο φωτισμός… Συ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, συ σωτηρία της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου, της κολάσεως ρύσαι, και γεένης, εμέ κραυγάζοντα∙ Σώσον Ιησού μου, Χριστέ με, τον άθλιον. Ολοσχερώς Ιησού μου, προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος, ήδη κραυγάζω∙ Συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρας, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα∙ Σώσον Ιησού μου, Χριστέ με, τον άθλιον. Βέβηλον νουν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοί∙ κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαι με τον εις βάθη κακίας εξ αγνοίας κατολισθήσαντα, Σώτερ Ιησού μου, και σώσον με δέομαι. Θεοτοκίον Τον Ιησούν, η γεννήσασα Κόρη Θεογεννήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδας, και γεέννης ρυσθήναι, κράζοντας∙ Πλήν σου προστασίαν βεβαίαν ουκ έγνωμεν. Ωδή ς΄. Εν αβύσσω πταισμάτων… Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ω Ιησού και σώσον με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον. Ιησού μου ου γέγονεν έτερος άσωτος, ουδείς ως εγώ ο ταλαίπωρος, ω Ιησού φιλάνθρωπε∙ αλλά συ Ιησού με διάσωσον. Ιησού μου και Πόρνη και Άσωτον, και τον Μανασσήν και Τελώνην νενίκηκα, ω Ιησού μου πάθεσι, και Ληστήν, Ιησού, Νινευΐτας τε. Θεοτοκίον Ιησούν τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με, πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.

Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον… Ιησού γλυκύτατε, το φώς του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς , Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε, το φώς το ανέσπερον. Ωδή ζ΄. Εικόνος χρυσής… Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γη εκ του αιώνος, ω Ιησού μου, ώσπερ ήματρον, εγώ ο τάλας και άσωτος∙ όθεν Ιησού μου, βοώ σοι∙ Μελωδούντα με οίκτηρον, Ευλογητός ει ο Θεός, ο των Πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ∙ καθήλωσόν με, ω Ιησού μου και κυβέρνησον, νύν προς λιμένα τον εύδιον∙ όπως Ιησού μου οικτήρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος∙ Ευλογητός ει ο Θεός, ο των Πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου, την μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος∙ όθεν Ιησού μου, βοώ σοι∙ Την αναίσθητον μένουσαν ψυχήν μου φώτισον Χριστέ∙ ο των Πατέρων Θεός. Θεοτοκίον Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει Παναμώμητε, τα παρά φύσιν πταίσματα, πάντα συγχωρήσαι μοι, Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος∙ Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα. Ωδή η΄. Τον εν καμίνω του πυρός… Σε Ιησού μου δυσωπώ∙ Ως την Πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχή μου Ιησού μου. Καθυποκύψας Ιησού, ταίς αλόγοις ηδοναίς, άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώστερ αφωμοίωμαι∙ όθεν Ιησού με, της αλογίας ρύσαι. Περιπεσών ω Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεοΰφαντόν, νυν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος∙ έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον. Θεοτοκίον Τον Ιησούν μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου

απείρανδρε Παρθένε. Ωδή θ΄. Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον… Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον Τελώνην, την Πόρνην, τον Άσωτον, οικτίρμον Ιησού, και τον Ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού∙ αλλά συ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον. Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντας πάντας πρό νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου, και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς∙ αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασι σου σώσον με. Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου σου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού, αλλά συ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας ανάπαυσον ως εύσπλαχνος. Θεοτοκίον Τον Ιησούν Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλέωσαι, ως Υιόν σου και Κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας είς σε, πειρασμόν και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος. Στιχηρά Προσόμοια Ήχος πλ.β΄. Όλην αποθέμενοι… Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου, Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσον με, Ιησού, Σωτήρ μου, Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού, και αξίωσον, της των σωζομένων μερίδος, Ιησού μου τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύνταξον, Ιησού φιλάνθρωπε. Ιησού γλυκύτατε, των Αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των Μαρτύρων, Δέσποτα, παντοδύναμε∙ Ιησού σώσον με, Ιησού Σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοι προστρέχοντα, Σώτερ Ιησού με ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των Αγίων σου, Προφητών τε πάντων, Σώτερ μου Ιησού και της τρυφής, του Παραδείσου αξίωσον, Ιησού φιλάνθρωπε. Δόξα Πατρί… Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλώπισμα∙ Ιησού σώσον με, Ιησού Σωτήρ

μου, Ιησού μου υπεράγαθε, χειρός εξάρπασον, Σώτερ Ιησού με του δράκοντος, και τούτου των παγίδων νυν, Σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, Σωτήρ μου, Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με. Και νυν … Θεοτοκίον Μη καταπιστεύσεις με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου∙ θλίψις γάρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα∙ σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχων πλήν σου, Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον. Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας, και τοις τραύμασί σου τα τραύματα μου ιατρεύσας, χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως∙ συγκέρασον μου το σώμα, από οσμής του ζωοποιού σώματος σου, και γλύκανον μου την ψυχήν, τω σω τιμίω αίματι, από της πικρίας, ην με ο αντιδικος επότισεν. Ύψωσόν μου τον νούν προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγε με από του χάσματος, της απωλείας∙ ότι ούκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν, τα επανάγοντα με τέκνα προς ιδίαν κληρονομίαν. Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι, και ουκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη, ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης. Αλλά, Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον, και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου∙ χάρισαί μοι την χάριν σου, και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σής εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης∙ έξελθε είς αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σoύ, συναρίθμησόν με τοίς προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης, και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου Μυστηρίων πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου, και πάντων των Αγίων σου∙ Αμήν. https://www.impantokratoros.gr/ABA22827.

el.aspx

Μυστήρια της Εκκλησίας μας : Εξομολόγηση/Μετάνοια Το μυστήριο της συμφιλίωσης και της αγάπης. Η μετάνοια είναι το ιερό μυστήριο που αποκαθιστά την πνευματική υγεία της ψυχής, όταν αυτός που μετανιώνει ειλικρινά για τ' αμαρτήματά του και τα εξομολογείται στον πνευματικό της Εκκλησίας λειτουργό, λαμβάνει άφεση αμαρτιών, γινόμενος και πάλι φίλος και τέκνο αγαπητό του Θεού. Το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται, ανάλογα με τις πνευματικές ανάγκες των πιστών. Έτσι σκοπός του μυστηρίου είναι η θεραπεία των τραυμάτων της πτώσης των ανθρώπων με την άφεση των αμαρτιών. Η εξουσία αυτή -της άφεσης των αμαρτιών- εδόθη από τον Χριστό στους Αποστόλους του και αυτοί στους διαδόχους τους Επισκόπους (Ιωανν. 20,12-24). και δια μέσου αυτών τοίς πρεσβυτέροις. Δια του Μυστηρίου τούτου παρέχεται δραστική ίαση και διόρθωση των πνευματικών νοσημάτων. Μετανοιωμένος ο πιστός χριστιανός, ομολογεί τις αμαρτίες του στον ιερέα και εκείνος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τον συγχωρεί και τον βοηθάει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το Θεό. Πηγή : https://www.imilias.gr/ti-kai-poia-einai-ta-mistiria-tis-ekklisias.html