20182019 Επιμέλεια : Μαγουλά Μαρία
[Εμπνέομαι από την Αρχαία Ιστορία Δημιουργική γραφή και εικαστική δημιουργία
]
Οι μαθητές της Α΄ τάξης (Α1, Α2, Α3) του Γυμνασίου Πλατανιά κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2018-19 συγκέντρωσαν πληροφορίες για την Αρχαία Ιστορία και μυθολογία ( Μινωικός πολιτισμός, Μυκηναϊκός πολιτισμός, περσικοί πόλεμοι, πελοποννησιακός πόλεμος, Μέγας Αλέξανδρος, οι άθλοι του Περσέα, η θεά Αθηνά κ.ά.) και δημιούργησαν κείμενο (διήγημα, παραμύθι) εμπνεόμενοι από τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα ή την ανάπτυξη πολιτισμών. Στη συνέχεια αρκετοί μαθητές απέδωσαν τα θέματα που τους δόθηκαν δημιουργώντας καλλιτεχνικά έργα. Οι μαθητές εργάστηκαν σε ομάδες.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Εμπνέομαι από την Αρχαία Ιστορία Δημιουργική γραφή και εικαστική δημιουργία
Οι μαθητές της Α΄ τάξης (Α1, Α2, Α3) του Γυμνασίου Πλατανιά κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2018-19 συγκέντρωσαν πληροφορίες για την Αρχαία Ιστορία και μυθολογία ( Μινωικός πολιτισμός, Μυκηναϊκός πολιτισμός, περσικοί πόλεμοι, πελοποννησιακός πόλεμος, Μέγας Αλέξανδρος, οι άθλοι του Περσέα, η θεά Αθηνά κ.ά.) και δημιούργησαν κείμενο (διήγημα, παραμύθι) εμπνεόμενοι από τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα ή την ανάπτυξη πολιτισμών. Στη συνέχεια αρκετοί μαθητές απέδωσαν τα θέματα που τους δόθηκαν δημιουργώντας καλλιτεχνικά έργα. Οι μαθητές εργάστηκαν σε ομάδες.
Περιεχόμενα
1)Μια συνηθισμένη μέρα ενός παιδιού της Νεολιθικής Εποχής 2)Η ιστορία του Φοίβου 3)Ένας αξιωματούχος της Κνωσού 4)Η ζωή ενός παιδιού από τις Μυκήνες 5)Ηρακλής και Αγήνωρ 6)Η γέννηση της Αθηνάς, προστάτιδας της Αθήνας 7)Περσέας και Μέδουσα 8)Θησέας και Μινώταυρος 9)Τα παιδικά μου χρόνια στην Σπάρτη 10)Το πάθος του Πεισίστρατου για την εξουσία 11)Ο οστρακισμός του Κίμωνα 12)Επική νίκη 13)Η … αποτυχία των Ελλήνων 14)Ο μικρός μαθητής Ορέστης στην αρχαία Αθήνα 15)Η καταστροφή των Αθηναίων στη Σικελία 16)Η αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου 17)Διαφωνία για τον Παρθενώνα
Βιβλιογραφία
Αρχαία Ιστορία Α΄ Γυμνασίου
Internet
Η … φαντασία των μαθητών
Παλαιολιθική και Νεολιθική Εποχή Εριόνα Αλλίου, Έλλη Γαροφαλάκη, Σοφία Γεντέκου, Σοφία Γεωργεδάκη, Έλενα Γιακουμάκη, Αφροδίτη Δράκου Α1 Μια συνηθισμένη μέρα ενός παιδιού της Νεολιθικής Εποχής
Είμαι ένα παιδί που ζει στην νεολιθική εποχή το 6.500 π.Χ Πλέον ζούμε σε χωριά που έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι. Η μέρα ξεκινάει το πρωί όταν σηκώνομαι και κατευθείαν πάω να βοηθήσω τους γονείς μου που είναι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Καθώς το κυνήγι είναι περιορισμένο
αναγκαζόμαστε να παράγουμε μόνοι μας την τροφή μας. Πολλές φορές εγώ με τον πατέρα μου πηγαίνουμε σε σπηλιές και ζωγραφίζουμε ή χαράζουμε στα τοιχώματα της σπηλιάς τα ζώα που θέλουμε να κυνηγήσουμε. Εμένα αυτό μου φαίνεται παρά πολύ διασκεδαστικό γιατί έτσι περνά πολύ ωραία ο χρόνος μου, αλλά πολλές φορές δεν πετυχαίνουμε τα ζώα τα οποία θέλουμε να κυνηγήσουμε και αυτό είναι λίγο δυσάρεστο. Έπειτα, όταν έρθει ή ώρα του φαγητού μπαίνουμε στα νέα πλινθόκτιστα σπίτια μας να φάμε. Η τροφή μας αποτελείται κυρίως από δημητριακά, τα οποία ήταν και τα πρώτα φυτά που παράγαμε στα χωράφια μας. Μετά το φαγητό πάμε για κυνήγι χωρίς να έχουμε θετικά αποτελέσματα πάντα, ξαναπάμε στα χωράφια για την καλλιέργεια των οποίων έχουμε δημιουργήσει κάποια εργαλεία για να μας βοηθούν στη δουλειά μας όπως η μυλόπετρα, το δρεπάνι, το κύπελλο, το αλέτρι και η τσάπα. Επίσης αρχίζουμε να υφαίνουμε μόνοι τα ρούχα μας από μαλλί προβάτου και λιονταριού για να μας προστατεύουν από την ηλιακή ακτινοβολία, το κρύο και άλλους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Ένα άλλο πράγμα που κάνουμε
για να προστατευόμαστε από τους περιβαλλοντικούς κινδύνους είναι να αλείφουμε το σώμα μας με λίπος. Όταν βραδιάσει μπαίνουμε στο σπίτι που έχουμε κατασκευάσει εμείς οι ίδιοι από ξύλα, πλίνθους και πέτρες. Ξεκουραζόμαστε ώσπου να ξημερώσει μια καινούρια μέρα και να τα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε νέους κινδύνους.
Κυκλαδικός πολιτισμός Χριστόφορος Παντελάκης, Βαγγέλης Παρασκάκης, Αντρέι Ονοφρέι, Μανώλης Φραγκάκης, Αντρέας Τσουραπάς Α3 Η ιστορία του Φοίβου
Μια φορά και έναν καιρό κατοικούσε μία οικογένεια σε ένα νησί των Κυκλάδων, στη Νάξο όπου υπήρχε άφθονο μάρμαρο. Η οικογένεια αποτελούνταν από τέσσερα άτομα: τον πατέρα, τη μητέρα, τον μεγάλο γιο και τον μικρό γιο, τον Φοίβο. Όλοι βοηθούσαν σε κάτι στο ψάρεμα. Ο πατέρας με τον μεγάλο γιο ψάρευαν και η μητέρα καθάριζε τα ψάρια και στο τέλος τα έψηνε. Όμως του Φοίβου δεν του άρεσε να ψαρεύει, ήθελε να φτιάχνει αγάλματα και γενικότερα του άρεσε η τέχνη και όχι το ψάρεμα. Όσες φορές και να είπε στους γονείς του ότι και αυτό είναι επάγγελμα, αυτοί δεν καταλάβαιναν γιατί ήτανε αμόρφωτοι και το μόνο που ήξεραν να κάνουν καλά ήταν το ψάρεμα. Τα απογεύματα ο Φοίβος έφευγε από το σπίτι του και έπαιρνε μάρμαρο και την άλλη μέρα έφτιαχνε ένα άγαλμα ή κάποιες φορές με πηλό έφτιαχνε οικιακά σκεύη. Όταν ερχόταν η ώρα που ο Φοίβος θα έφτιαχνε ένα έργο, έδινε όλο του το είναι, δηλαδή το 100% των δυνατοτήτων του. Αν ήταν λυπημένος τα έργα του δεν ήταν πολύ ωραία αλλά όταν ήταν χαρούμενος και είχε και παρέα, το γλυπτό του ήταν καλύτερο και από επαγγελματία καλλιτέχνη. Όμως είχε το πρόβλημα με τους γονείς του. Μια μέρα ο Φοίβος είχε μία ιδέα να πάει αυτός και η οικογένειά του στην πόλη της Νάξου όπου εκεί κατοικούσαν οι μορφωμένοι και οι ευγενείς του νησιού. Εκεί μπορούσες να είσαι τεχνίτης που ήταν το πιο συχνό επάγγελμα γιατί δεν υπήρχε θάλασσα κοντά για να γίνουνε ψαράδες όπως η οικογένειά του Φοίβου. Μετά από κάποιες ώρες συζήτησης, ο Φοίβος έδειχνε στην πράξη αυτά που τους έλεγε
σχετικά με την τέχνη. Τελικά οι γονείς του κατάλαβαν τα πάντα και δεν είχαν πρόβλημα με αυτό που άρεσε στον Φοίβο. Η ζωή του συνέχισε όμορφα έχοντας ο καθένας το επάγγελμά του!
Μινωικός πολιτισμός Στέλιος Βουρδουμπάς, Λευτέρης Αρχαγγελάκης, Μιχάλης Αρχαγγελάκης, Αντώνης Βοτζάκης, Βάλτσο Βάλτσεφ, Γιάννης Δουρουντουδάκης Α1 Ένας αξιωματούχος της Κνωσού
Στην Κνωσό, το 1600 π.Χ. μέσα στο ανάκτορο κατοικεί ένας αξιωματικός, σύμβουλος του βασιλιά. Έχει μεγαλοπρεπή εμφάνιση και ζει μια ζωή πλουσιοπάροχη. Κατοικεί σε ένα άνετο δωμάτιο στον πρώτο όροφο του ανακτόρου το οποίο βλέπει προς την κεντρική αυλή.
Αναλαμβάνει διάφορα καθήκοντα. Συγκεκριμένα: πηγαίνει στην αίθουσα συσκέψεων μαζί με τον βασιλιά και άλλους αξιωματούχους για να πάρουν κάποιες αποφάσεις για πολιτικά ή δικαστικά θέματα. Παραβρίσκεται επίσης σε όλες της θρησκευτικές τελετές, που γίνονται μέσα στο παλάτι. Προσεύχεται μαζί με όλους τους πιστούς στη θεά της γονιμότητας, της οποίας το ειδώλιο είναι στο κέντρο του ναού. Κρατώντας στα χέρια του ένα κλαδί ελιάς κάνει στη θεά σπονδές με ρυτά, δηλαδή αγγεία με το πρόσωπο ενός ταύρου. Στη συνέχεια μετά το τέλος της θρησκευτικής τελετής οι πιστοί μεταφέρονται στην κεντρική ορθογώνια αυλή. Εκεί γίνονται τα ταυροκαθάψια. Ο αξιωματούχος με πολύ ενδιαφέρον και χαρά τα παρακολουθεί. Κάθεται στην πρώτη θέση δίπλα στον βασιλιά, τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους. Του αρέσει ιδιαίτερα αυτή η μορφή
ψυχαγωγίας γι αυτό και το ενδιαφέρον του είναι έντονο καθώς βλέπει ενθουσιώδεις άνδρες και γυναίκες να προσπαθούν να πηδήξουν πάνω από τον ταύρο πιάνοντας τα κέρατά του. Του αρέσει ακόμα να επισκέπτεται τα εργαστήρια των τεχνιτών και να καμαρώνει τα έργα τέχνης τους, δηλαδή τα πήλινα αγγεία, τα κοσμήματα και τις τοιχογραφίες. Κατάκοπος από όλες αυτές τις δράσεις απολαμβάνει ένα πλούσιο γεύμα μαζί με τον βασιλιά, το ιερατείο και τους άλλους αξιωματούχους στην τεράστια κεντρική αίθουσα του παλατιού που είναι στολισμένη με μεγάλες τοιχογραφίες που απεικονίζουν τα ταυροκαθάψια, τη φύση και τη θάλασσα.
Μυκηναϊκός πολιτισμός Νεκτάριος Κοντογουνάκης, Δημήτρης Μανιαδάκης, Άντι Λέσι, Ελένη Μακαρώνα Α2 Η ζωή ενός παιδιού από τις Μυκήνες
Με λένε Οδυσσέα και είμαι το τρίτο παιδί της οικογένειάς μου. Ζούμε σε ένα χωριό κοντά στο ανάκτορο των Μυκηνών. Ο πατέρας μου ασχολείται με τη γεωργία. Έτσι λοιπόν, κάθε πρωί πριν ακόμη ξημερώσει, όλοι ξεκινούν για τα χωράφια εκτός από εμένα και τον αδερφό μου που πάμε στο ανάκτορο και μαθαίνουμε λιθοτεχνία. Θαυμάζουμε τους τεχνίτες των εργαστηρίων του παλατιού που μπορούν να επεξεργάζονται τον λίθο, ένα υλικό που παρουσιάζει δυσκολία στην επεξεργασία. Από πολύτιμους λίθους μπορούμε να φτιάχνουμε ακόμα και σφραγιδόλιθους. Αυτό που με εντυπωσιάζει στο παλάτι είναι οι πολύχρωμες τοιχογραφίες που απεικονίζουν εικόνες από τη φύση αλλά και από τον πόλεμο αφού ο στρατός των Μυκηνών συμμετέχει συχνά σε πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από την τέχνη μαθαίνουμε γραφή, αριθμητική και ανάγνωση. Τη θρησκεία τη γνωρίζουμε στο ιερατείο και μέσα από την τέχνη μας. Επιστρέφοντας στο σπίτι βρίσκουμε τη μητέρα μας να μαγειρεύει και μόλις τελειώσει, παίρνοντας νερό και φαγητό για τους άλλους πάμε στο χωράφι. Έπειτα δουλεύουμε μαζί ως τη δύση του ήλιου. Μετά από πολλή δουλειά επιστρέφουμε στο σπίτι για να ξεκουραστούμε.
Οι άθλοι του Ηρακλή Αγγελική Αλούσι, Κλάρα Γερασιμίδη Α1 Ηρακλής και Αγήνωρ
Θυμάμαι κάποτε, όταν ήμουν στα νιάτα μου, έναν γέρο κι ένα παιδάκι που περνούσαν πολύ χρόνο μαζί. Το παιδί το έλεγαν Ηρακλή ενώ τον γέροντα Αγήνορα. Κάθε μέρα ο Ηρακλής περνούσε από το σπίτι του Αγήνορα για να πάει σ’ ένα κτήμα να παίξει με τους φίλους του. Μια μέρα όμως ο Ηρακλής δεν πέρασε από το σπίτι του Αγήνορα και ο γέρος ανησύχησε
πάρα πολύ. Πήγε να ψάξει στο κτήμα αλλά δεν τον βρήκε. Πήγε και στο σπίτι του και βρήκε μόνο τη μητέρα του. Καθώς γύριζε απελπισμένος εμφανίστηκε ο θεός Δίας και του είπε να μην ανησυχεί γιατί ο Ηρακλής είναι στον Όλυμπο. Αμέσως μετά εξαφανίστηκε. Πέρασαν χρόνια και μια Αγήνορας δέχτηκε μια Είχε έρθει ο Ηρακλής από Όλυμπο. Ο γέροντας του του αφηγηθεί έναν από τους του. Άρχισε να του τον άθλο με τα μήλα των Εσπερίδων. Συμφώνησε με Άτλαντα να κρατήσει για λίγο εκείνος το φορτίο του, μέχρι ο Άτλας να του φέρει τα χρυσά μήλα. Ο Άτλας δέχτηκε την πρόταση αυτή. Επιστρέφοντας όμως από τον κήπο, αρνήθηκε να παραδώσει τους καρπούς στον Ηρακλή. Δήλωσε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα μήλα στον Ευρυσθέα και ότι θα άφηνε τον Ηρακλή στη θέση του για πάντα. Ο Ηρακλής επιστράτευσε τότε όλη του την ευστροφία
μέρα ο επίσκεψη. τον ζήτησε να άθλους αφηγείται τον
για να μπορέσει να ξεφύγει από την αιώνια καταδίκη στην οποία τον έριξε ο Άτλαντας. Άφησε τον Άτλαντα να πιστέψει ότι αποδέχτηκε τη μοίρα του, του ζήτησε όμως πρώτα να κρατήσει για λίγο τον ουρανό προκειμένου να φτιάξει ένα μαξιλάρι για το κεφάλι του. Ο Άτλας δέχτηκε, ο Ηρακλής όμως δραπέτευσε παίρνοντας μαζί του και τα μήλα. Ο Αγήνορας θαύμασε τον Ηρακλή και τον φιλοξένησε για αρκετό διάστημα.
Η θεά Αθηνά Όλγα Μαστοράκη, Μαρία Παπαμαρκάλη, Πένι Μπάνκοβα, Έλενα Μέλλιου, Σάρα Ντούλε, Ελίσα Μετάνι Α3 Η γέννηση της Αθηνάς, προστάτιδας της Αθήνας
Ένα πρωινό, μπαίνει η δασκάλα του τμήματος μέσα στην τάξη. Τα παιδιά είχαν πρώτη ώρα Ιστορία, και θα τους δίνονταν η ευκαιρία να μάθουν για τη γέννηση της Αθηνάς! Η δασκάλα ξεκινάει να διηγείται τον μύθο: -Μια φορά και έναν καιρό στο ιερό βουνό του Ολύμπου συνέβη ένα αξιοπερίεργο γεγονός που εντυπωσίασε όλο τον λαό: η γέννηση της Αθηνάς. Ο Δίας ένα μεσημέρι είχε διοργανώσει συμπόσιο για να βγάλει λόγο και να πει κάποια σοβαρά πράγματα που αφορούσαν τους θεούς. Λίγο πριν ξεκινήσει το συμπόσιο, ο Δίας είχε αφόρητους πόνους στο κεφάλι. Ο Ήφαιστος, ένας από τους Ολύμπιους θεούς, έτρεξε γρήγορα να βοηθήσει τον Δία. Το πρόβλημα που είχε ο Δίας ήταν το πιο περίεργο που είχε αντιμετωπίσει ποτέ ο Ήφαιστος. Για κάποιο λόγο οι πόνοι του οφείλονταν στον ερχομό της γενναίας Αθηνάς. Όσο παράξενο και να σας φαίνεται, καλά μου παιδιά, η Αθηνά γεννήθηκε μέσα από το κεφάλι του Δία με πανοπλία και
ασπίδα. Ο Ήφαιστος με πάρα πολύ κόπο κατάφερε και άνοιξε το κεφάλι του Δία με ένα σφυρί, μιας και ήταν ο θεός των μετάλλων. Όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό αφού ήταν ό,τι πιο παράξενο είχαν δει ποτέ. Αυτός ήταν ο μύθος καλά μου παιδιά... Μήπως κάποιος έχει καμία απορία; -Ναι, κυρία, εγώ! -Σε ακούω! -Κυρία, μετά τη γέννηση της Αθηνάς τι έγινε; -Μετά τη γέννηση της Αθηνάς και αφού επικράτησε στον ανταγωνισμό της με τον Ποσειδώνα ορίστηκε προστάτιδα της πόλης... Κανένας άλλος, απορία; -Όχι!
Ο Περσέας και οι άθλοι του Βασίλης Παρασκάκης, Μπρουνίλντα Ντόντα, Μαρία Μπαμιάκη Α3 Περσέας και Μέδουσα
Η γοργόνα Μέδουσα πάγωνε με το βλέμμα της όποιον την κοιτούσε. Ήταν η μόνη θνητή από τις αδελφές της. Φαρμακερά φίδια τους τύλιγαν το κεφάλι ενώ είχαν δόντια κάπρου, τα χέρια τους ήταν μπρούτζινα και είχαν χρυσά φτερά για να πετάνε. Το πιο φοβερό όπλο της όμως ήταν το βλέμμα της, όποιος την κοίταζε στα μάτια πέτρωνε. Ο Περσέας λοιπόν πήγε εκεί που βρισκόταν η Μέδουσα για να την σκοτώσει με τον φόβο ότι θα τον πετρώσει με το βλέμμα της. Ο Περσέας φεύγει από την Σέριφο με ένα καράβι. Στη διαδρομή του συναντά τη θεά Αθηνά και τον θεό Ερμή και πληροφορείται πως για να την σκοτώσει θα πρέπει να έχει μαζί του την περικεφαλαία του Άδη, ώστε αόρατος να πλησιάσει τον στόχο του, το μαγικό σάκο που θα βάλει το τρομερό κεφάλι και τα φτερωτά σανδάλια επειδή η Γοργώ - Μέδουσα έμενε σε βράχο, στη μέση της θάλασσας. Επίσης, την αστραφτερή ασπίδα, απ' όπου θα έβλεπε το κεφάλι της Μέδουσας αφού όποιος έβλεπε τη Μέδουσα κατάματα πέτρωνε. Και τέλος, το κοφτερό σπαθί ή δρεπάνι, με το οποίο θα έκοβε τον σκληρό λαιμό της Γοργούς. Η Αθηνά του δίνει την αστραφτερή ασπίδα και ο Ερμής τα φτερωτά σανδάλια. Η Αθηνά τον οδήγησε στην χώρα των Υπερβορείων όπου μετά από θυσία
που έκανε, παρέλαβε το κοφτερό σπαθί. Το μόνο που έμενε πλέον ήταν να μάθει τον τόπο διαμονής της θνητής γοργόνας. Για άλλη μια φορά η Αθηνά τον βοηθά, του υποδεικνύει τον δρόμο για τις Γραίες. Οι Γραίες ήταν αδελφές των Γοργόνων και οι μόνες που ήξεραν τον τόπο διαμονής τους. Ήταν όντα με αποκρουστική όψη. Τρεις γριές που είχαν ένα κωμικοτραγικό στοιχείο: επειδή είχαν ένα μάτι και ένα δόντι τα αντάλλαζαν μεταξύ τους. Έμεναν κοντά στον Άδη. Με τις πολύτιμες συμβουλές της κατάφερε να την πλησιάσει, μέσα από το καθρέφτισμα της ασπίδας την είδε, αποφεύγοντας το βλέμμα της έκοψε το κεφάλι της. Ο Περσέας μετά από πολλές περιπέτειες επέστρεψε με το τρόπαιο στο χέρι. Μόλις ο Πολυδέκτης είδε τη Μέδουσα συνέβη το μοιραίο, πέτρωσε. Μετά από αυτό ο Περσέας έκανε δώρο το κεφάλι της Μέδουσας στην Αθηνά και αυτή το έβαλε στην ασπίδα της. Ο Περσέας γύρισε στο Άργος. Δεν μπορούσε να γίνει βασιλιάς εκεί, γι’ αυτό πήγε στην Τίρυνθα όπου έγινε βασιλιάς. Απέκτησε επτά παιδιά με τη γυναίκα του Ανδρομέδα. Όταν πέθανε οι θεοί τον έστειλαν στα άστρα μαζί με την γυναίκα του!
Ο ήρωας Θησέας Νίκος Τερεζάκης, Μενέλαος Ιωαννίδης, Βασίλης Μαλέτσικας, Αλέξανδρος Καφετζίου, Γιώργος Λεβάκης, Μανώλης Καστρινάκης Α2 Θησέας και Μινώταυρος
Ένας από τους άθλους του Θησέα ήταν η θανάτωση του Μινώταυρου. Ο πατέρας του Θησέα, ο Αιγέας, χρειάστηκε να γυρίσει πίσω στην Αθήνα. Πριν φύγει έκρυψε το σπαθί του και τα χρυσά του σανδάλια κάτω από ένα βράχο δίπλα στον ναό του Δία. Ο Αιγέας είπε στη γυναίκα του ότι όταν μεγαλώσει ο Θησέας και μπορεί να σηκώσει τον βράχο, να πάρει το σπαθί και τα σανδάλια και να πάει στην Αθήνα. Αφού μεγάλωσε ο Θησέας η μάνα του τού έδειξε τον βράχο. Εκείνος τον σήκωσε και πήρε τα δώρα του πατέρα του και έφυγε για την Αθήνα. Προτίμησε να μην πάει με καράβι αλλά από τη στεριά. Ο Θησέας στον δρόμο του συνάντησε πολλούς κινδύνους όπως κακοποιούς, ληστές και άγρια ζώα του οποίους εξόντωσε. Αυτοί τρομοκρατούσαν και δολοφονούσαν ανθρώπους. Τώρα πια όλοι αυτοί οι άνθρωποι ταξιδεύουν ελεύθερα. Πριν φτάσει ο Θησέας στην Αθήνα, οι Αθηναίοι γιόρταζαν για να τιμήσουν την Αθηνά και έκαναν αγώνες. Ο γιος του βασιλιά της Κρήτης, του Μίνωα, νίκησε σε όλα τα αγωνίσματα και από την ζήλια τους οι Αθηναίοι τον σκότωσαν. Ο Μίνωας με πολλά καράβια πολιόρκησε την Αθήνα. Ο Μίνωας ζήτησε από τους Αθηναίους να φέρνουν επτά νέες και επτά νέους για να ταΐζουν τον Μινώταυρο. Ο Μινώταυρος είχε κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου. Επίσης ήταν ένα τεράστιο τέρας. Ζούσε στον λαβύρινθο του παλατιού του Μίνωα, που είχε
φτιάξει ο Αθηναίος Δαίδαλος. Είχε πολλά δωμάτια και διαδρόμους, ποτέ κανείς δεν θα μπορούσε να βγει από εκεί μέσα. Όταν έφτασε ο Θησέας στην Αθήνα, αποφάσισε να πάει να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Όταν φτάσανε στην Κρήτη, ο Θησέας γνώρισε την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη. Η Αριάδνη θέλησε να τον βοηθήσει. Γι’ αυτό του
έδωσε ένα κουβάρι νήμα, τον μίτο και τον συμβούλεψε να δέσει την άκρη του στην αρχή του λαβύρινθου και να το ξετυλίγει. Ο Θησέας μπήκε με θάρρος στον λαβύρινθο και έψαχνε τον Μινώταυρο, ξετυλίγοντας το κουβάρι. Όταν συναντήθηκαν πάλεψαν σκληρά. Ο Θησέας σκότωσε το τρομερό τέρας με το σπαθί του και βγήκε απ’ το λαβύρινθο μαζεύοντας το νήμα. Στην είσοδο τον υποδέχτηκαν οι νέοι της Αθήνας με δάκρυα χαράς και ανακούφισης. Στη συνέχεια έφυγε από την Κρήτη με την Αριάδνη. Έτσι ο Θησέας έγινε ήρωας!
Η ζωή στην αρχαία Σπάρτη Αλέξης Αγγελάκης, Αλέξανδρος Αγιασλλάρι, Ραφαήλ Αβερκάκης, Αουρέλ Βέλγια Α1 Τα παιδικά μου χρόνια στη Σπάρτη
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, λατρεύω τους πολέμους. Μάλιστα, από οκτώ χρονών παιδί ήθελα να πάρω μέρος σε κάποιον πόλεμο ή, έστω, σε μία μεγάλη μάχη.
Δυστυχώς ο αδερφός μου και ο πατέρας μου είχαν πεθάνει σε μάχες εναντίον των Περσών, έτσι, η μητέρα μου μισούσε ό,τι είχε να κάνει με αυτό το θέμα. Μισούσε τη Σπάρτη, την Αθήνα, την Περσία, ... όλα. Οπότε δεν ήθελε να με στείλει από επτά χρονών στα χέρια της πόλης για να με εκπαιδεύσουν. Έτσι, όταν ήρθε η μέρα να με πάρουν, με έστειλε στον θείο Αυρέα, για να μην με βρουν. Τελικά όμως με βρήκαν και με πήραν. Πέρασα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου σε στρατώνες, κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες, περιμένοντας πάντα τη μέρα του πολέμου που θα έπαιρνα κι εγώ μέρος. Όλα αυτά τα χρόνια αγαπούσα πάρα πολύ την πατρίδα μου, τη Σπάρτη, παρόλο που μου φερόταν άθλια. Δέκα χρόνια αργότερα άκουσα πως οι Αργείοι μας πίεζαν αρκετά και πως χρειαζόμασταν ενισχύσεις διότι είχαν επαναστατήσει και οι είλωτες. Είχαμε διασπαστεί σε δύο μέτωπα. Ήμασταν υποχρεωμένοι να πολεμήσουμε
κι εμείς, οι νέοι. Κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα. Ξεκίνησα μαζί με τον υπόλοιπο στρατό για το πεδίο που θα γινόταν η τελική μάχη μεταξύ Σπάρτης και Άργους. Δύο μέρες μετά ξεκίνησε η μάχη. Γύρω μου, έβλεπα κόσμο να πονάει, κόσμο να πληγώνεται, κόσμο να υποφέρει... Δεν μπορούσα να βλέπω άλλο αυτό το φρικτό θέαμα. Οπότε κρύφτηκα και περίμενα να τελειώσει... Έκλεισα τα μάτια μου και τα αυτιά μου για να ξεφύγω λίγο από αυτήν την κόλαση.
Όταν γυρίσαμε σπίτι νικητές, πήρα την μάνα μου και φύγαμε από την πόλη κρυφά. Ναι, ήμουν λιποτάκτης αλλά κατάλαβα ότι είχα πολύ λανθασμένη άποψη για τον πόλεμο και ότι εγώ και η μητέρα μου δεν ταιριάζαμε σε αυτήν την πόλη, τη Σπάρτη.
Ο Πεισίστρατος και το πολίτευμα της τυραννίδας Βιολέτα Νικόλοβα, Νέλη Ντιμίτριβα, Ιβάνα Μίρτσεβα Α3 Το πάθος του Πεισίστρατου για την εξουσία
Ο Πεισίστρατος ήταν τύραννος στην αρχαία Αθήνα, αυτός προσπάθησε να επιβάλλει την τυραννίδα τρεις φορές και τα κατάφερε. Γεννήθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα και πέθανε το 527 π.Χ. Ο Πεισίστρατος είχε γίνει τύραννος, όμως είχε άγχος γιατί δεν ήξερε αν θα τα καταφέρει η όχι. Προσπάθησε να επιβάλλει τρεις φορές την τυραννίδα και στο τέλος τα κατάφερε. Στην πρώτη τυραννίδα αυτοτραυματίστηκε και μαχαίρωσε τα μουλάρια του που ήταν πολύ άγρια και δυνατά και δεν έδωσε σημασία στους αντίπαλους του που του επιτέθηκαν. Δεν δίστασε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του ώστε να πετύχει τον σκοπό του. Ήταν τόσο το πάθος του για την εξουσία που δεν σκεφτόταν τίποτε άλλο. Οι Αθηναίοι φέρθηκαν με αφέλεια και του έδωσαν σωματοφύλακες για προστασία παρόλο που κάποιοι δεν συμφωνούσαν. Έτσι ήταν εύκολο πια να πάρει την εξουσία. Δεν τα πήγε πολύ καλά αλλά πάλι τα κατάφερε. Αργότερα ο Πεισίστρατος είχε συμμαχήσει με τον Μεγακλή. Για να παρασύρει ο Πεισίστρατος τον λαό έβαλε πάνω σε άρμα μια γυναίκα όμορφη μπερδεύοντας τον κόσμο ότι είναι η Αθηνά. Ο λαός της Αθήνας εντυπωσιάστηκε και παρασύρθηκε. Όμως κατά τη διάρκεια της εξουσίας του βοήθησε ώστε να ομορφύνει η πόλη της Αθήνας και να ζήσουν με καλύτερες συνθήκες οι αγρότες. Ήταν ένας τύραννος … με συναισθήματα!
Το μέτρο του οστρακισμού Κωνσταντίνος Μαρακάκης, Νουρ Νταμπάς, Στέφανος Μαρκαντωνάκης Α3 Ο οστρακισμός του Κίμωνα
Όλα ξεκίνησαν όταν υπήρξαν κατηγορίες ότι ο Κίμων βοήθησε τους Σπαρτιάτες εναντίον των ειλώτων. Ολόκληρη η Αθήνα είχε μαζευτεί στην Εκκλησία του Δήμου για να αποφασίσει τι θα γίνει με αυτή την κατάσταση. -Ο Κίμων υπήρξε πολύ καλός πατριώτης, καθώς βοήθησε την Αθήνα πολλές φορές με διάφορους τρόπους. Παρόλ’ αυτά το να βοηθήσει τους Σπαρτιάτες εναντίον των ειλώτων που διεκδικούσαν την ελευθερία τους είναι μια πολύ άσχημη πράξη. Τώρα πρέπει να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να εξοριστεί ή όχι. -Εγώ πιστεύω πως δεν πρέπει να εξοριστεί γιατί έκανε τόσα καλά για τον λαό, μέχρι που κατέστρεψε τον φράχτη του σπιτιού του για να παίρνει όποιος θέλει από την περιουσία του. Ο λαός είχε αναστατωθεί. Δεν ήξερε τι να κάνει. Από τη μια ο Κίμων είχε βοηθήσει πολύ την Αθήνα και από την άλλη βοήθησε τον εχθρό της. Όλοι ήταν πολύ σκεπτικοί και η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Ακολούθησαν πολλοί λόγοι από τους Αθηναίους που ήθελαν να γίνει ό,τι καλύτερο γινόταν για την Αθήνα και την προστασία της δημοκρατίας αλλά και από ορισμένους που υποστήριζαν το αριστοκρατικό κόμμα. Τελικά, οι περισσότεροι πείστηκαν ότι καλύτερα θα ήταν να εξοριστεί ο Κίμων από την πόλη. Μαζεύτηκε ένας μεγάλος αριθμός οστράκων με το όνομα του πάνω και εξορίστηκε τελικά από την Αθήνα για δέκα χρόνια. Μετά από
χρόνια ο Κίμων βοήθησε πάλι τους Αθηναίους και θυσιάστηκε σε μάχη εναντίον των Περσών.
Αρχαίοι ολυμπιακοί αγώνες Μπόρις Ζαφίροβ, Γιάννης Καλογερής, Αποστόλης Κοκκινάκης, Μανούσος Λεφάκης, Φάνης Φιωτάκης Α2 Επική νίκη
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας αθλητής πάλης των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων. Αυτός ο αθλητής ήταν ο καλύτερος που υπήρχε στην Αθήνα αλλά μια μέρα κάτι άλλαξε. Εμφανίστηκε ένας πιο σκληρός και πιο καλός παλαιστής από αυτόν. Ο πρώτος αθλητής είχε θυμώσει πολύ και τον προκάλεσε σε μια μάχη σώμα με σώμα. Η απάντηση του άλλου ήταν καταφατική, δέχτηκε δηλαδή την πρόκληση. Η μάχη δεν άργησε να ξεκινήσει. Οι παλαιστές ήταν έτοιμοι για μάχη και να δεχτούν το αποτέλεσμα. Το άθλημα στο οποίο αγωνίζονταν ήταν η πάλη. Η ανταμοιβή για τον νικητή ήταν η δόξα του λαού τους. Πριν μπουν στον αγωνιστικό χώρο άκουγαν τον λαό να ζητωκραυγάζει. Ετοιμάστηκαν και βγήκαν. Όταν πήγαν να βγουν, ο ένας αθλητής τρομοκρατούσε τον άλλο για να τον φοβίσει και να καταφέρει να τον νικήσει. Η μάχη άρχισε και φαίνονταν οι αντίπαλοι σαν τον Δαβίδ και τον Γολιάθ. Ο δεύτερος αθλητής υπερείχε αλλά ο αντίπαλος του δεν τα παράτησε. Στα πρόσωπα των θεατών φαινόταν η αγωνία για το αποτέλεσμα της μάχης. Ενώ ο πρώτος αθλητής ήταν στο πάτωμα αιμόφυρτος, ο δεύτερος αθλητής πήγε να δώσει το τελειωτικό χτύπημα αλλά δεν τα κατάφερε γιατί του ξεγλίστρησε. Με αυτό του τον ελιγμό βρήκε την ευκαιρία να του δώσει τη «χαριστική βολή».
Ο πρώτος αθλητής λοιπόν μετά την επική του νίκη απέδειξε σε όλους πόσο σπουδαίος ήταν.
Περσικοί πόλεμοι Άννα Ζάροβα, Λουσίνα Κέτα, Ερμίνα Καλφάκη, Μαρία Μαραγκουδάκη, Μαριάμ Λυτινάκη Α2 Η … αποτυχία των Ελλήνων
Το 480 π.Χ. 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς επέλεξαν το στενό των Θερμοπυλών για να εμποδίσουν την κάθοδο των Περσών, τότε ο αρχηγός τους, ο Σπαρτιάτης Λεωνίδας, έστειλε κάποιους από τους στρατιώτες τους να πάνε προς τα νότια για να παρακολουθούν από εκεί τους Πέρσες. Όμως τότε βρέθηκε ο Εφιάλτης, κάτοικος της περιοχής, και οδήγησε τους Πέρσες από ένα μονοπάτι νότια των Ελλήνων, χωρίς να ξέρει όμως ότι εκεί ήδη τους παρακολουθούσαν κάποιοι Θεσπιείς. -Εφιάλτης: Πρέπει να είστε οι Πέρσες... Σωστά; Ελάτε ακολουθήστε με... Θα σας οδηγήσω στους Έλληνες… -Πέρσες: Ναι... Εμείς είμαστε οι Πέρσες αλλά ποιος είσαι άγνωστε; Και γιατί πρέπει να σε ακολουθήσουμε; -Εφιάλτης: Εγώ είμαι ο Εφιάλτης... Κάτοικος της περιοχής... Ξέρω πού βρίσκονται οι Έλληνες και θέλω να σας βοηθήσω! Οι Πέρσες ακολούθησαν τον Εφιάλτη…. Τότε ένας Έλληνας στρατιώτης ειδοποίησε ότι έρχονται οι Πέρσες και προσπάθησε να κερδίσει λίγο χρόνο και να τους σταματήσει μέχρι να έρθουν οι άλλοι Έλληνες στρατιώτες. Ξεκίνησε να φωνάζει: -Άδωνις (στρατιώτης): Πέρσες, Πέρσες... Προσέξτε έρχονται οι Πέρσες… Φώναζε πολύ δυνατά ο Άδωνις, αλλά
δεν τον άκουσε κανείς... Ήταν αργά πια….. Οι Πέρσες σκότωσαν αυτόν τον γενναίο Έλληνα στρατιώτη. Προχωρώντας όμως προς τα νότια οι Σπαρτιάτες και οι Θεσπιείς είδαν τους Πέρσες. Προσπάθησαν να τους αντιμετωπίσουν, αλλά οι εχθροί ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς. Τους Έλληνες περίμενε η αποτυχία. Έτσι με την προδοσία του Εφιάλτη οι Πέρσες νίκησαν τους χίλιους Έλληνες που απέμειναν να υπερασπιστούν τις Θερμοπύλες. Κέρδισαν όμως αιώνια δόξα!
Η μόρφωση στην αρχαία Αθήνα Εφραίμ Λιγοψυχάκης, Νίκος Καρίπογλου, Νεκταρία Μαραγκάκη, Ελεάνα Λιάλια, Δημήτρης Βασίλεβ Γκεόργκι Ιβάνοβ Α2 Ο μικρός μαθητής Ορέστης στην αρχαία Αθήνα
Τον 5ο αιώνα π.Χ. ζούσε ο μικρός Ορέστης στην αρχαία Αθήνα. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Ήταν έξυπνος αλλά δεν αγαπούσε τα μαθήματα και προσπαθούσε να τ’ αποφύγει. Όμως οι γονείς του τον πίεζαν κι έτσι μια μέρα κάθισε στο μάθημα. Οι δάσκαλοί του κατάλαβαν ότι ήταν πολύ καλός και άρχισε να διαβάζει. Όταν γυρνούσε στο σπίτι του με τον παιδαγωγό του, τον Γόρδιο, ξεκουραζόταν για λίγο και μετά άρχιζε το διάβασμα με τη βοήθεια του αγαπημένου του παιδαγωγού. Πέρασε αρκετός καιρός και ο Ορέστης συνήθισε και έβρισκε μάλιστα ευχάριστα κάποια μαθήματα. Πιο πολύ του άρεσε το μάθημα του κιθαριστή, του Διογένη, που κατάλαβε ότι ο μικρός Ορέστης είχε ταλέντο στη λύρα. Μάθαινε για τον Οδυσσέα από τον γραμματιστή του, τον Ηρακλή. Περίμενε με αγωνία ν’ ακούσει για τις περιπέτειές του μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα του. Χαλάρωνε από τα μαθήματα τις ώρες της εκγύμνασης από τον παιδοτρίβη του, τον Διομήδη. Του άρεσε να συζητάει με τον σοφιστή του, τον Ισοκράτη. Όταν μεγάλωσε ο Ορέστης έγινε σπουδαίος και γνωστός μουσικός της λύρας. Έγινε κιθαριστής, δάσκαλος μουσικής στην Αθήνα και βοήθησε τους μικρούς μαθητές ν’ αγαπήσουν τη μουσική!
Πελοποννησιακός πόλεμος Μάριος Μαρεντάκης, Ιβάιλο Ντόμπρεβ, Ιορδάνης Ντίνεβ, Ιβάν Ντίνεβ, Δημήτρης Ατανάσοβ Α3 Η καταστροφή των Αθηναίων στη Σικελία
Οι Αθηναίοι είχαν μαζευτεί στην Εκκλησία του Δήμου. Ο Αλκιβιάδης πήρε τον λόγο για να τους πείσει να εκστρατεύσουν στη Σικελία: -Άνδρες Αθηναίοι, τώρα προσφέρεται η ευκαιρία να δείξουμε τη δύναμη μας. Μπορούμε να στείλουμε πολλά καράβια να βοηθήσουμε την Έγεστα που ζητά τη βοήθειά μας. Μπορούμε να κατακτήσουμε όλο το νησί. Μη φοβάστε!
Μετά από τα λόγια αυτά οι Αθηναίοι άνδρες σκέφτηκαν πως είναι μια καλή ιδέα και συμφώνησαν με αυτή την απόφαση παρόλο που κάποιοι διαφωνούσαν, φοβήθηκαν όμως να πουν τη γνώμη τους. Όταν οι Αθηναίοι πήγαν στη Σικελία, η Εκκλησία του Δήμου κάλεσε πίσω τον Αλκιβιάδη γιατί κατηγορήθηκε για ιεροσυλία. Όμως ο Αλκιβιάδης επειδή φοβήθηκε τη θανατική ποινή κατευθύνθηκε προς τη Σπάρτη. Μόλις έφτασε ο Αλκιβιάδης έδωσε μερικές συμβουλές στους Σπαρτιάτες: -Σπαρτιάτες ακούστε αυτά που θα σας πω, είναι πολύ σημαντικά. Πρώτα πρέπει να στείλετε στρατό στη Σικελία και μετά να οχυρώσετε τη Δεκέλεια στην Αττική για να αποκόψετε την Αθήνα από την αγροτική περιοχή.
Εκείνη την στιγμή οι Σπαρτιάτες αναρωτήθηκαν γιατί θέλει να τους βοηθήσει ο Αλκιβιάδης, όμως έκαναν ό,τι τους είχε πει. Ύστερα από λίγο καιρό η Αθήνα καταστράφηκε στη Σικελία γιατί μετά την αποχώρηση του Αλκιβιάδη ο δεύτερος στρατηγός σκοτώθηκε και έμεινε μόνο ο Νικίας, ο οποίος δεν πίστεψε ποτέ στην εκστρατεία.
Μέγας Αλέξανδρος Αθηνά Αδαμίδη, Άννα Βατσάκη, Αλεξάνδρα Βουρδουμπά Α1 Η αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, η Γοργόνα, η αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν θαλάσσιο πλάσμα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά από τη μέση και πάνω και με ουρά ψαριού από τη μέση και κάτω. Λεγόταν ότι είχε πιει το αθάνατο νερό. Κατοικούσε στη Μαύρη θάλασσα, και συχνά κατέβαινε στο Αιγαίο. Πολύ συχνά, συναντούσε πλοία στη μέση του πελάγους. Τότε τα γράπωνε από την πλώρη και ρωτούσε τους ναύτες: -Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; -Ο Μακεδών; -Ναι, ο Μακεδών. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει! -Ώρα σας καλή! Ευχαριστώ! Εφόσον τα νέα για τη ζωή του αδερφού της ηχούσαν ωραία στα αυτιά της Γοργόνας, τους άφηνε να φύγουν χαρίζοντάς τους ευνοϊκό ταξίδι. Αν όμως συναντούσε καράβι που δεν της επιφύλασσε ευχάριστες ειδήσεις, η συζήτηση γινόταν ως εξής: -Γεια σας παλικάρια! -Χαίρετε, δεσποινίς! -Να σας ρωτήσω: zει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; -Έχει πεθάνει αρκετό καιρό τώρα. Τότε, η Γοργόνα οργίζεται με το πλήρωμα και την απάντηση που της έχουν δώσει, γραπώνει το πλοίο ακόμα πιο σφιχτά και το βυθίζει με ορμή. Στη συνέχεια, η Γοργόνα μετανιώνει για τις ζωές που μόλις είχε αφαιρέσει, κλαίει και μοιρολογεί. Από τα κλάματα σηκώνεται τρικυμία και θύελλα τεράστια που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμα της!
Οι ναοί στην Ακρόπολη Μίκαελ Γκεμπάουερ, Χάρης Βλαζάκης Α1 Διαφωνία για τον Παρθενώνα
Την Τρίτη μετά από το σχολείο, ο Κωνσταντίνος και ο Πέτρος συζητούν για τον Παρθενώνα, όμως έχουν μια μικρή διαφωνία. Ο Κωνσταντίνος λέει πως είναι ένα θαύμα, όμως ο Πέτρος δεν πιστεύει το ίδιο. ο -Ο Παρθενώνας κτίστηκε τον 5 αιώνα π.Χ. από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της εποχής: τον Ικτίνο, τον Καλλικράτη και τον Φειδία, ενημερώνει τον φίλο του ο Κωνσταντίνος. -Είναι ωραίος μόνο για τους πολλούς τουρίστες που έρχονται να τον θαυμάσουν, του λέει ο Πέτρος. -Κάνεις λάθος, ο Παρθενώνας είναι ένας ναός δωρικού ρυθμού που ακόμα είναι όρθιος! Σκέψου πόσα σπίτια, κτίρια και ναοί καταστράφηκαν από τότε, όπως είπες μόνος σου από όλον τον κόσμο έρχονται να τον θαυμάσουν, είναι σύμβολο του πολιτισμού ενός αιώνα που ονομάστηκε χρυσός. -Και γιατί ονομάστηκε έτσι; Ήταν από χρυσάφι; -Όχι βέβαια, μα θυμήσου τι έχουμε μάθει στο σχολείο. Γιατί τότε η Αθήνα αναπτύχθηκε, ήταν το κέντρο μόρφωσης και πολιτισμού σε όλη την Ελλάδα. -Ίσως να έχεις δίκιο, τέλος πάντων ανυπομονώ να πάμε εκδρομή στο τέλος του χρόνου, τι λες και εσύ; -Ναι, κι εγώ. Και μετά πήγαν στα σπίτια τους.