Magazyn FotoIndex #9 by Paulo Alegria

009 2012

alberto monteiro sea and people

paulo alegria magazyn fotografii

romeiros

www.fotoindex.org

luis duarte vaca das cordas

sofia quintas love motels

alfredo mu単oz de oliveira habitats

jo達o pina for your free thinking

manuel luis cochofel slow (instant) portraits

nelson d'aires leandro

pedro nunes fot.

pedro nunes

the people's state

Wprowadzenie Po dłuższej przerwie, z wielką przyjemnością zapraszamy Państwa do zapoznania się z IX numerem Magazynu FotoIndex, poświęconym współczesnej fotografii portugalskiej. Oddajemy w Państwa ręce numer szczególny, który został otoczony opieką kuratorskoredakcyjną przez nieprzypadkową osobę - Marcina Górskiego, wielkiego miłośnika i promotora fotografii, przyjaciela Portugalii, członka portugalskiego stowarzyszenia Fotoalternativa. Za zainspirowanie do tworzenia tego numeru, dobrą współpracę i pozytywnego ducha całego przedsięwzięcia składamy mu serdeczne podziękowania. W numerze znajdą się materiały czołowych fotografów portugalskich i jako redakcja magazynu jesteśmy zaszczyceni, że zgodzili się udostępnić nam swoje materiały do publikacji - głębokie ukłony i podziękowania! Dziękujemy również Jakubowi Cholewce za współpracę i wszystkie przekłady w magazynie. Dorota Kuchna Paweł Repetowski

Wprowadzenie

Jeszcze do niedawna Portugalia była dla większości Polaków ziemią nieznaną - kilkanaście lat temu pytano mnie czy Portugalia jest częścią Hiszpanii i w jakim języku się tam mówi (trzeba uczciwie jednak powiedzieć, że w tym czasie i w Portugalii Polska kojarzyła się z białymi niedźwiedziami i brakiem papieru toaletowego…). Sytuacja zmieniła się niemal z dnia na dzień po spotkaniach młodzieży z Janem Pawłem II, kiedy to lizbońska ulica dosłownie zaszeleściła po polsku. Portugalia stała się nagle modnym miejscem wizyt milionów Polaków, którzy zachwycili się klimatem, oceanem, jedzeniem, winem i fado. Dzisiaj znamy Portugalię i w innych odsłonach - gości w naszych mediach znacznie częściej, choć głównie w kontekście kryzysu i piłki nożnej. Co jednak wiemy naprawdę o Portugalii? Chyba wciąż niewiele, mimo fali zainteresowania tym krajem. Jak żyją Portugalczycy, co ich cieszy, co smuci, czym żyje Lizbona a czym prowincja, czy historia Portugalii ma wpływ na dzisiejsze życie, jaki jest wpływ religii i tradycji, a jaki polityki, co z kryzysem w Portugalii? Do tego numeru Magazynu Fotoindex zaprosiliśmy grupę portugalskich fotografów, których subiektywne projekty dokumentalne mogą pomóc w odpowiedzi na te pytania. Zdaję sobie sprawę, że odsłaniamy tu tylko fragment dzisiejszej rzeczywistości kraju na drugim skraju Europy, fragment, który jawi się jednak inaczej niż przedstawiają to turystyczne foldery. Mam nadzieję, że przedstawiony materiał zachęci Czytelników do samodzielnego odkrywania prawdziwej Portugalii, zjechania z głównych turystycznych szlaków – Portugalia to nie tylko Lizbona, Porto (wspaniałe, a jakże!) i Fatima, to nie tylko Algarve, piękne plaże i pola golfowe. Prawdziwie fascynująca Portugalia mieści się w tascach i adegach prowincji,

Wprowadzenie w małych wioskach rybackich z rozciągniętymi na ulicach sieciach, w klimacie ludowych religijnych tradycji i małomiasteczkowych imprez. Portugalia to kraj o bogatej historii, również tej historii ostatnich lat, która do dziś ma wpływ na życie społeczne, kulturalne i polityczne. Nie sposób w jednym numerze opowiedzieć o trudnych relacjach z byłymi koloniami, o ludziach Rewolucji Goździków, o rozliczeniu się z przeszłością ofiar i prześladowców z salazarjańskich służb specjalnych, o portugalskich komunistach, nacjonalistach, korupcji i footballu. Przedstawiliśmy mozaikę składającą się z elementów anonsujących różne problemy, przefiltrowaną przez talent i wrażliwość naszych gości. Wybrani przez nas fotografowie to aktywni dziś reporterzy agencyjni i prasowi, dokumentaliści i artyści fotograficy tworzący subiektywne dokumenty, to również znaczące postaci nadające ton portugalskiej społeczności fotograficznej – liderzy najważniejszych grup fotograficznych, twórcy pionierskich portali z fotografią dokumentalną, wpływowych galerii i wydawnictw. Był to trudny wybór, zabrakło tym razem miejsca dla innych znanych i ważnych fotografów, potraktujmy ten zeszyt jako spotkanie zapoznawcze.

utalentowanym fotografem, a zbiór ponad 3000 jego negatywów stanowi jedyny w swoim rodzaju dokument tego czasu. Portugalia wydała wielu wyśmienitych fotografów – również reporterów i dokumentalistów; wśród fotografów portugalskich znajdziemy pomnikowe postaci jak zmarły niedawno „portugalski HCB” – Gerard Castello Lopes czy twórca ikonicznych zdjęć z czasu Rewolucji Goździków – Eduardo Gageiro. Znajdziemy również powszechnie znanych dokumentalistów portugalskiej prowincji jak Eduardo Teixeira Pinto oraz zupełnie nieznanych małomiasteczkowych fotografów klasy Gurdowej, jak Fernando Henriques Duarte „Rosel” z Fundao, którego zakład stworzył zachwycające dossier zawierające portrety mieszkańców miasteczka i dokumentujące wydarzenia z życia regionu od lat 1940-tych. Serdecznie dziękuję edytorom Magazynu Fotoindex za przemiłe spotkanie w Lizbonie, gdzie urodził się pomysł tego wydania (i za wszystkie kolejne spotkania również) i włączenie mnie do prac nad nim. Wielkie „obrigado” wysyłam do portugalskich przyjaciół za udostępnienie nam swoich materiałów, poświęcony czas i cierpliwość. Marcin Górski

Niniejsze wydanie Magazynu Fotoindex to nie tylko próba zachęty do poznania realiów dzisiejszej Portugalii, lecz także pretekst do przyjrzenia się bliżej portugalskiej fotografii. O tej ostatniej wiemy w Polsce jeszcze mniej niż o samej Portugalii, a szkoda, bo jest to kraj z ogromnymi tradycjami fotografii dokumentalnej. Warto wspomnieć, że jeden z ostatnich władców Portugalii – D. Carlos I był

Wprowadzenie

Introduction After a long hiatus we are glad to give you the 9th issue of Fotoindex Magazine, devoted entirely to contemporary Portuguese photography. This special issue was curated by Marcin Górski, who is a great enthusiast and promoter of photography, a friend of Portugal and a member of a Portuguese photo collective Fotoalternativa. We would like to thank him heartily for inspiring us to prepare this issue, for being a great collaborator and a good spirit of this entire undertaking. This issue features photographs by leading Portuguese photographers, to whom we extend our gratitude as we are honoured to be able to publish these photographs with their consent. We would also like to acknowledge Jakub Cholewka for his help and all translations included in this issue. Dorota Kuchna Paweł Repetowski

Not so long ago, Portugal was an unknown land for majority of the Polish people – a dozen or so years ago I was repeatedly asked whether Portugal is part of Spain, and what language is spoken there (although, to be honest, at that time, the Portuguese associated Poland mostly with polar bears and toilet paper shortages…). All this has changed overnight, after a youth meeting with the Pope, John Paul II, when the streets of Lisbon susurrated in the Polish language. From then on, Portugal became a popular destination for millions of Poles enchanted with its climate, the ocean, cuisine, wine, and fado. Today, the image of Portugal is multifaceted – its media presence is increasing, but focuses mostly on the economic crisis and football. But, what do we really know about Portugal? Not much, despite that wave of interest. How do people in Portugal live? What are their joys and sorrows? What is driving the people in Lisbon, and those in the country? Is contemporary life influenced by history? What is the impact of religion, customs, and politics? Finally, what about the crisis? To search for answers to these questions, we have invited a group of Portuguese photographers to contribute their documentary projects to this issue of Fotoindex Magazine. I am fully aware that we only scratch the surface of contemporary life of the country on the other end of Europe, but the image we show here is far from that found in tourist brochures. I hope that these photographs will encourage our readers to discover Portugal on their own, to leave the beaten track of tourist attractions – Portugal does not end in Lisbon, Porto, Fatima or Algarve (however beautiful they are); it offers more than beautiful beaches and golf courses. The truly fascinating Portugal lives in tascas and adegas of the province, in small fishermen villages where fishing

Introduction

Introduction nets are spread on the streets, in the atmospheric religious customs and small town fairs. Portuguese history - including this most recent - is rich. It still reverberates in the social, cultural, and political life. It is not possible to discuss the wealth of subjects that range from the difficult relations with former colonies, the people of the Carnation Revolution, the victims and persecutors form the Salazar’s secret police who come to terms with their past, to the Portuguese communists, nationalists, the corruption and football, all within the confines of this single issue of the magazine. We present you with a complex mosaic composed of Portugal’s various running issues, filtered by talent and sensitivity of our guest photographers. They are working photojournalists, documentary photographers, and artists who create subjective documents. They are significant authors who inspire Portugal’s photographic society – the leaders of most important photographic collectives, creators of the first websites promoting Portuguese documentary photography, of influential galleries and publishing houses. It was a tough choice, as we could not feature other prominent and important photographers. Therefore, we should treat this issue of Fotoindex Magazine as an introductory meeting with Portuguese photography.

photographer - a collection of more than 3,000 of his negatives is a one of its kind document of that time. Portugal has been home to many magnificent photographers – photojournalists and documentary photographers such as: Gerard Castello Lopes (the recently departed “Portuguese HCB”), Eduardo Gageiro (who took seminal pictures of the Carnation Revolution), or Eduardo Teixeira Pinto (a well-known photographer documenting Portuguese province). There are also completely unknown small town photographers, comparable to Poland’s Stefania Gurdowa, such as Fernando Henriques Duarto “Rosel” from Fundao, whose studio created a captivating portfolio documenting the region’s people and events since 1940s. I would like to heartily thank the editors of the Fotoindex Magazine for our fruitful meeting in Lisbon, where the idea for this issue was born (and for all further meetings as well), and for inviting me to work with them on this issue. I extend a huge “obrigado” to my Portuguese friends for sharing their photographs, their time, and their patience. Marcin Górski

This issue of Fotoindex encourages learning about the contemporary Portugal. It is also a pretext to find out more about its photography, of which we know even less than about the country itself. A pity, since Portugal has immense traditions of documentary photography. Notably, one of Portugal’s last monarchs, D. Carlos I, was a talented

Introduction

07 alberto monteiro 18 paulo alegria sea and people

romeiros

33 luis duarte

vaca das cordas

47 sofia quintas 59 alfredo mu単oz 68 jo達o pina love motels

habitats

for your free thinking

86 manuel luis cochofel 102 nelson d'aires 117 pedro nunes slow (instant) portraits

leandro

the people's state w numerze

Sea and People Alberto Monteiro Od zawsze łączy mnie z morzem silna więź. Od urodzenia mieszkam nad morzem, stawiam mu wyzwania, i dzielę z nim moje życie – morze sprawia, że jestem szczęśliwy, kiedy patrzę na fale rozmywające się na plaży, albo kiedy nurkuję w głębinach.

I’ve always felt a strong connection to the sea. I’ve always lived next to it, challenged it and shared my life with it - the sea has always made me feel happy, either when I was watching the waves fading away on the beach or diving deep into it.

Miejscowość Sines w Portugalii to miejsce gdzie w dzieciństwie spędzałem letnie wakacje - a były to wtedy bardzo długie wakacje bawiąc się na plaży lub obserwując rybaków sprzedających ryby na targu. Były to dni pełne empatii do wszystkiego co miało związek z morzem: niekończącymi się kąpielami na plażach Vasco da Gama i w Sao Torpes; wielogodzinnym łowieniem ryb z harpunem, dopóki nie zmarzłem na kość; chodzeniem wśród skał w poszukiwaniu otworów, oczek wodnych i szczelin; wędkowaniem z rówieśnikami, synami rybaków; bieganiem i skakaniem z łodzi na łódź, w ładowniach, pośród sieci rybackich i innego sprzętu rozłożonego na plaży. Byłem zafascynowany wielością ryb wyładowywanych z kutrów na plażę i zachwycony różnorodnością i bogactwem owoców morza. Próbowałem zrozumieć i nadążyć za przechwałkami rybaków sprzedających swój towar; każdy dzień kończyłem zmęczony i głodny, ale pełen radości i oczekiwania na kolejny dzień pełen wrażeń.

When I was a kid I used to spend my summer vacations – long vacations at that time – in Sines, Portugal, playing in the beach or watching the fishermen selling their fish at the auction place. There were days on end in complete empathy with everything that had to do with the sea: endless bathing on the beaches of Vasco da Gama and in Sao Torpes; spear fishing for hours and hours until freezing; going round the rocks searching for holes, puddles and cracks; fishing with the other boys of my age, fishermen’s kids; running and jumping from boat to boat, from small bay to small bay or over the fishing nets, avoiding all those fishing equipment laying on the beach; being fascinated by the amount of fish unloaded from the fishing boats on the beach and amazed by the richness and variety of species offered by the sea; trying to understand and follow that idle talk of the fishermen auctions; ending the day tired and hungry but full of joy for another full day.

Myślę, że za sprawą tych właśnie doświadczeń postanowiłem spojrzeć na morze przez aparat fotograficzny. Koniec końców, było to przywołanie dawnych wspomnień z czasów kiedy wydawało mi się, że tworzyłem z morzem nierozerwalną całość. Jest to również hołd dla tych z którymi spędziłem tyle godzin i których podziwiam za ich odwagę i stawianie morzu czoła.

Sea and People Alberto Monteiro

I guess it was all this experience that made me approach the SEA with my camera and my eye. In the end it was the reliving of a dear memory left from those days when the sea and I were almost one. It is also a tribute to those with whom I shared so many hours and whom I admire in their fight with and against the sea. Alberto Monteiro

Sea and People Alberto Monteiro

Sea and People Alberto Monteiro Alberto Monteiro Urodzony w 1960 r. w Porto.

Alberto Monteiro Born in Porto, in 1960.

Pierwszą styczność z fotografią miał w latach 1975-77, kiedy w szkole średniej uczęszczał na zajęcia fotograficzne. Poznał wtedy podstawy fotografii i zdobył doświadczenie w robieniu zdjęć i w czarno-białych technikach ciemniowych.

Between 1975 and 1977 he had his first contact with photography during the photography classes at the Secondary School he attended. He thus gained notions of photography and experience in taking pictures and black and white laboratory practice.

Pracując we własnej ciemni próbował różnych technik fotograficznych a od 1979 r. realizował kilka projektów, które porzucił w 1980 r.

Having tried several photographic techniques and using his own laboratory, he pursued several projects until 1979 that he abandoned in 1980.

W 2001 r., po ponad 20-letniej przerwie zdecydował się na nowo zająć fotografią - podjął to wyzwanie z dużą intensywnością - a miasto stało się jego ulubionym miejscem do fotografowania. Miasto i jego mieszkańcy to najbardziej rozbudowany temat, którego się podejmuje. Po roku intensywnego fotografowania (2001/2002), kiedy próbował nadrobić stracony czas fotografując niemal codziennie, zmienił podejście do fotografii skupiając się na człowieku i jego interakcji z otoczeniem. Od tamtej pory prezentuje swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych, a także w Internecie.

Sea and People Alberto Monteiro

In 2001, after a 20-year hiatus, he decided to take up photography again, and did so with great intensity; primarily in the city, the environment he likes most. The city itself and its inhabitants are his most developed photographic subjects. After a year (2001/2002) of extremely intense photographic work when he tried to make up for lost time and photographed almost every day - he continues to shoot preferring an ethnographic approach where people and their interaction with the surrounding environment play an important role in his work. Since then, he has exhibited his works at several individual and joint exhibitions as well as in the Internet. www.albertomonteiro.com

Romeiros

Paulo Alegria - Paulgi Po portugalsku słowo „Romaria” oznacza religijną pielgrzymkę. Pochodzi ono od słowa „romeiro” czyli „podróżującego w stronę Rzymu”. Jest to katolicka uroczystość, na którą składa się podróż (samochodem, na platformie, konno lub pieszo) kończąca się w sanktuarium lub pustelni. Nie zawsze jest to daleka wyprawa, ale w wielu wypadkach obchody trwają cały dzień.

In Portugese "Romaria" is a religious pilgrimage. The word comes from "romeiro", meaning those travelling towards Rome. It is a Catholic celebration that consists of a trip or peregrination (by cars, float, on horseback or on foot) that ends at a sanctuary or hermitage. It is not necessarily a travel, but in some cases a celebration lasting all day long.

Seria „Romeiros ~ Pielgrzymi” jest rezultatem kilkunastu lat pracy i podróży dookoła Alto Minho, podczas których starałem się pogłębić swoją wiedzę na temat ludzi, którzy sprawiają, że w Alto Minho zawsze jest święto.

The Romeiros ~ Pilgrims series is a result of several years of intense work, travelling around Alto Minho, trying to learn more about the people making Alto Minho a permanent place for party.

Intencją fotografa było aby widz poczuł się jak uczestnicy pielgrzymek do Alto Minho. Żeby poczuł się jak romeiro. Tylko dzięki temu możliwe będzie zrozumienie dialogu między współczesnością i wiekowymi tradycjami. Na końcu tej podróży okazuje się, że dialog ten sprzyja wzmacnianiu tradycji. Wyrazista i pełna kolorów wizja, daleka od stereotypowego poglądu, że Portugalczycy są łagodni i melancholijni.

The photographer’s intention was to turn the viewer into a traveller to the Alto Minho pilgrimages, to turn the viewer into a romeiro. Only this way it will be possible to understand the dialogue of modern life with age-old traditions. In the end, one might be surprised to find how this dialogue strengthens tradition rather than making it vanish. It is a vivid and colourful vision, far from the usual stereotypical view of the Portugese people being meek and fado.

Książka pod tytułem „Romeiros,” zawierająca cykl zdjęć o pielgrzymach, została opublikowana w 2010 r. i opatrzona komentarzem Paula Pereiry, młodego pisarza z Minho.

The series about pilgrims was published in a book under the same title “Romeiros” in 2010, with the text by Raul Pereira, a young writer from Minho.

Romeiros Paulo Alegria

Romeiros

Paulo Alegria - Paulgi Paulo Alegria (Paulgi) Urodzony w 1970 r. w Oliveira de Azemťis. Mieszka i pracuje w Viana do Castelo, mieście które adoptowało go kilka lat temu.

Paulo Alegria (Paulgi) Born in Oliveira de Azemťis, in 1970. Lives and works in Viana do Castelo, a city that adopted him several years ago.

Ukończył studia w dziedzinie projektowania graficznego, posiada także doświadczenie w dziedzinach takich jak architektura, sztuki wizualne, grawiura, sitodruk i fotografia.

He graduated in Graphic Design and is experienced in other areas such as architecture, visual arts, engraving, serigraphy and photography.

Był członkiem kilku zespołów muzycznych. Wydał album solowy, kilka singli i innych wydawnictw pod pseudonimem NEON. Był również pierwszym portugalskim muzykiem zaproszonym do występu na oficjalnej scenie Festiwalu w Cannes. Przez kilka lat pracował w przemyśle muzycznym jako projektant i specjalista od multimediów. Pracował na stanowisku dyrektora kreatywnego w jednej z największych firm w tej branży w Portugalii. Jest również autorem i mentorem audycji radiowej Parallax, nadawanej przez kilkadziesiąt lokalnych rozgłośni w całym kraju. W ostatnich latach jego fotografie były publikowane w kraju i zagranicą. Jego prace są wystawiane regularnie na wystawach indywidualnych i zbiorowych, zarówno w Portugalii jak i zagranicą. Jest członkiem agencji Young Photographers United oraz ALT (portugalskie stowarzyszenie niezależnych fotografów). Swoją pierwszą książkę pod tytułem Romeiros~Pilgrims opublikował w 2010. Stanowi ona współczesny portret uczestników uroczystości religijnych w Alto Minho, północno-zachodnim regionie Portugalii, oraz zachowanych tam tradycji

Romeiros Paulo Alegria

He was a member of several bands and released a solo album, singles and other musical works under the name of NEON. He was also the first Portuguese musician to be invited to perform at the official stage of Cannes Festival. He worked in the record industry for a few years as a specialized designer and multimedia expert, and as creative director in one of largest companies in the industry in Portugal. He was also the author and mentor of the radio show Parallax, broadcast by dozens of local radios all over the country. In recent years, his photo works have been published in Portugal and abroad. He exhibits his works regularly, with other artists or individually, in Portugal and abroad. He is a member of the Young Photographers United agency and ALT (a Portuguese association of independent photographers). He published his first book in 2010 under the title Romeiros~Pilgrims. The work is a contemporary portrait of the people who participate in the religious festivals at Alto Minho, a region in north-west of Portugal, and the traditions that survived in those events. www.paulgi.com

Vaca das Cordas Luis Duarte Vaca das Cordas to lokalne wydarzenie organizowane corocznie w Ponte de Lima, małej miejscowości na północy Portugalii. Jest to rodzaj byczej gonitwy mającej miejsce na ulicach Ponte de Lima w dzień poprzedzający święto Bożego Ciała.

“Vaca das Cordas" is a local event that takes place every year in Ponte de Lima, a small town in north Portugal. It is a kind of a bullfight that takes place on the streets of Ponte Lima on the day before Corpus Christi celebrations.

Tradycja tego wydarzenia sięga 1646 r. kiedy to według legendy, w miejscu gdzie znajduje się obecnie główny kościół mieściła się pogańska świątynia, w której czczono boginię pod postacią cielca. Ta sama legenda podaje, że chrześcijanie przekształcili tę świątynię w kościół. Posąg bogini został przez nich zdjęty z ołtarza, obwiązany linami i trzykrotnie przeciągnięty wokół kościoła. Dziś rolę posągu pełni uwiązany linami byk pędzony po ulicach miasta przez tysiące wiernych. Częścią obchodów pozostaje trzykrotne oprowadzenie byka wokół kościoła.

Its tradition dates back to 1646. The legend says that the city's main church was a temple where the locals worshiped a goddess that was portrayed as a cow. According to the same legend, the Christians transformed the temple into a church, and for that reason the image of the goddess was taken from the altar, where it was worshiped, tied with ropes and dragged around the church three times. Nowadays, it is represented by a live bull that runs through the streets, which is tied with ropes, followed by thousands of people. The three laps around the church are still part of the celebrations.

Vaca das Cordas Luis Duarte

Vaca das Cordas Luis Duarte Luis Duarte Urodzony w 1971 r. w Bradze. Mieszka w Porto na północy Portugalii.

Luis Duarte Born in Braga, in 1971. Lives in Porto, in the north of Portugal

Swoją fotograficzną podróż rozpoczął w 1999 r. kiedy kupił swoją pierwszą lustrzankę. Studiował techniki ciemniowe i cyfrowej obróbki zdjęć w Instituto Português de Fotografia (Portugalski Instytut Fotografii).

His photographic journey started in 1999 when he acquired his first reflex camera, and his evolution includes training in black & white darkroom and digital treatment techniques at the Instituto Português de Fotografia (Portuguese Institute of Photography).

Pracuje na materiałach czarno-białych i jest członkiem kilku internetowych grup fotograficznych. Jest jednym z założycieli kolektywu ALT - Associação de Criadores de Fotografia, z którym bierze udział w wystawach i innych działaniach fotograficznych.

He works using black & white film, and is an active member of several photography groups on the Internet. He is one of the founding members of ALT - Associação de Criadores de Fotografia, with which he takes part in exhibitions and other activities. www.luisduarte.com www.sais-de-prata.blogspot.com

Vaca das Cordas Luis Duarte

Love Motels Sofia Quintas Motel miłości to rodzaj hotelu przeznaczonego na krótkie pobyty. Na całym świecie jest wiele tego typu miejsc, których głównym celem jest zapewnienie prywatności parom uprawiającym seks. Motel miłości można najczęściej poznać po oznaczeniach np. w kształcie serc, oraz ofercie, w której poza normalną dobą hotelową widnieje pobyt na krótki „odpoczynek”. Najczęściej „odpoczynek” może trwać od jednej do trzech godzin. Popularne są też niższe stawki w ciągu dnia, poza godzinami szczytu. Nie ma możliwości zarezerwowania pokoju, a opuszczenie hotelu uniemożliwia powrót do pokoju. Pobyt na noc możliwy jest dopiero od 22:00.

Hotele tego typu można najczęściej znaleźć w pobliżu dworców, przy autostradach, na przedmieściach lub w dzielnicach przemysłowych. Zdarzają się kiczowate budynki stylizowane na zamki, okręty, statki kosmitów i oświetlone neonami. Nowsze budynki wyglądają jednak bardzo zwyczajnie i wyróżniają się tylko małymi, zakrytymi oknami, albo ich zupełnym brakiem. Pracując nad tym materiałem odwiedziłam kilka moteli miłości na przedmieściach Lizbony.

Z hoteli tych korzystają najczęściej niewierni małżonkowie, kochankowie, prostytutki, a także oszczędni podróżni, którzy decydują się na współdzielenie pokoju. Wejścia są dyskretne, a kontakt z obsługą ograniczony do minimum. Pokój wybiera się często za pomocą panelu z przyciskami, a opłatę przekazuje się za pomocą podajnika, kasy bezobsługowej, lub wręczając ją osobie ukrytej za taflą matowego szkła. Tańsze hotele mają na wyposażeniu tylko proste meble, natomiast w wyższej klasy hotelach znaleźć można fantazyjnie urządzone pokoje ozdobione postaciami z anime, wyposażone w obrotowe łóżka, lustra na sufitach, maszyny do karaoke, łóżka wodne, baseny, nastrojowe oświetlenie, telewizory plazmowe, komputery, jacuzzi. Zdarzają się też pomieszczenia stylizowane na lochy, wyposażone w gadżety do zabaw S&M..

Love Motels Sofia Quintas

Love Motels Sofia Quintas A love motel is a type of short-stay hotel found around the world operated primarily for the purpose of allowing couples privacy for sexual activities. Love motels can usually be identified using symbols such as hearts and the offer of a room rate for a "rest" as well as for an overnight stay. The period of "rest" varies, typically ranging from one to three hours. Cheaper daytime off-peak rates are common. In general, reservations are not possible; leaving the hotel will forfeit access to the room, and overnight stay rates are only available after 10:00 p.m. These hotels may be used by lovers or cheating spouses, for prostitution, affairs, and are sometimes used by budget-travellers sharing accommodation.

These hotels are typically either concentrated in city districts close to stations, near highways on the outskirts, or in industrial districts. Love hotel architecture is sometimes garish, with buildings shaped like castles, boats or UFOs and lit with neon lighting. However, some more recent love hotels are very ordinary looking buildings, distinguished mainly by having small, covered, or even no windows. When making this series I visited some love motels from the outskirts of Lisbon.

Entrances are discreet and interaction with staff is minimized, with rooms often selected from a panel of buttons and the bill settled by pneumatic tube, automatic cash machines, or a pair of hands behind a pane of frosted glass. Although cheaper hotels are often quite utilitarian, higher-end hotels may feature fanciful rooms decorated with anime characters, equipped with rotating beds, ceiling mirrors, karaoke machines, waterbed, swimming pool, strange lighting, plasma screen TV, computer, jacuzzi or may be styled similarly to dungeons, sometimes including S&M gear.

Love Motels Sofia Quintas

Love Motels Sofia Quintas Sofia Quintas Urodzona w 1971 r.

Sofia Quintas Born in 1971.

Pamięta, że już jako dziecko bawiła się rodzinnymi aparatami. Dzięki temu doświadczeniu zapragnęła zostać profes-jonalnym fotografem. Ostateczną decyzję podjęła, kiedy stwierdziła, że prawdziwe życie toczyło się poza biurem, w którym pracowała.

She remembers that as a child she was always playing with family cameras, and these experiences developed into a desire to become a professional photographer. But only after she found out that real life was outside the office where she worked, she decided to make this dream come true.

Aby zrealizować swoje ambicje zapisała się na kurs fotografii reporterskiej i dokumentalnej w ETIC, uczęszczała też na kurs w centrum szkolenia dziennikarzy Cenjor. Najbardziej interesuje ją fotografia ludzi i ich własnych światów. Zawód fotoreportera pozwala jej na obcowanie z ludźmi, sprawia też, że staje się lepszą osobą. Uwielbia zadawać pytania poprzez fotografię, z każdym naciśnięciem migawki stara się znaleźć na te pytania odpowiedź. Tematy fotoreportaży pobudzają jej ciekawość; stara się dowiedzieć o nich jak najwięcej. Sofia lubi myśleć, że wybrała najpiękniejszy zawód świata.

To realize her ambition she enrolled for the photojournalism and documental photography course in ETIC, and attended Cenjor to broaden her knowledge. She discovered that above all she enjoys photographing people and their small universes. Photojournalism gave her a chance of living with them and making herself a better person. She likes to ask questions through photography and tries to find answers each time she presses the shutter button. The subjects she chooses for her photo reportages awake her curiosity; she wants to know more about them. Sofia likes to think she has chosen the most beautiful profession in the world. www.sofiaquintas.com

Love Motels Sofia Quintas

Habitats Alfredo Muñoz de Oliveira Od 2005 r. podróżuję po Portugalii. Od gór po wybrzeże szukam miejsc, gdzie od lat żyją pasterze, górnicy z kopalni soli, rzemieślnicy. Szukam miejsc, w których codzienne życie nie zmieniło się z upływem czasu. Mieszkających tam ludzi nie dotknęła globalizacja. Dzięki nim nasza kultura i sposób życia mają swoje miejsce w historii. Fotografowanie tych ludzi to czynność na pograniczu fikcji i rzeczywistości. Efektem jest swego rodzaju autoportret człowieka. Porozumienie pomiędzy fotografowanymi osobami i mną ma kluczowe znaczenie w procesie wykonywania zdjęć. Pozwala poznać historie ich życia i zamienia fotograficzną fikcję w obraz prawdziwego życia.

Habitats Alfredo Muñoz de Oliveira

Since 2005, I have been travelling around Portugal. From the high mountains to the coast, always looking for the natural habitats of the people, shepherds, salt farms workers and craftsmen. I have been searching for the origins that remained unchanged after all these years. These people are true survivors of the globalization, keeping our culture and way of life a true meaning of our History. Taking photographs of these people is something between fiction and reality that becomes my own self-portrait of a human being. The communication between them and myself is fundamental to the process of photography, and helps to reveal the stories of their lives and move from the photographic fiction to a true dimension of life.

Highlander farmer and shepperd - Serra do Caramulo

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Salt Farm Worker - Figueira da Foz - Ilha da Morraceira - natural park

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Shepperd - Serra da Estrela

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Highlander woman - Serra do Caramulo

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Barber - Montemor-o-Velho

Shoemaker - Taverede, Fig Da Foz

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Shepperd - Manteigas - Serra da Estrela

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Farmer - Alto Barroso - Montalegre

Habitats Alfredo Mu単oz de Oliveira

Habitats Alfredo Muñoz de Oliveira Alfredo Muñoz de Oliveira Urodzony w 1959 r.

Alfredo Muñoz de Oliveira Born in 1959.

Studiował w Art School of Design, IADE, w Lizbonie. Jego ojciec, fotograf amator, podarował mu pierwsze lustrzanki, aparaty EXACTA i Nikon F. W wieku 15 lat zaczął samodzielnie wywoływać swoje filmy w ciemni.

He studied at the Art School of Design, IADE, in Lisbon. Thanks to his father, an amateur photographer, he had his first contact with photography. His father gave him his first reflex cameras EXACTA and a Nikon F. At the age of 15, he took his first steps in developing his films in a darkroom.

Fotografia od zawsze była na pierwszym miejscu wśród jego zainteresowań, dlatego został zawodowym fotografem, pracującym jako wolny strzelec. Obecnie posiada swój własny foto-lab, w którym wykonuje specjalistyczne wydruki i reportaże. Alfredo angażował się w wiele niezależnych projektów fotograficznych, brał również udział w wielu wystawach zbiorowych w Nowym Jorku, Wenecji, Florencji, Lizbonie, Pekinie i Bagdadzie. Swój ulubiony rodzaj fotografii Alfredo wykonuje w ramach projektu PhotoLife Reporters. Skupia się nie tylko na krajobrazie i fotografii ulicznej, ale przede wszystkich chce pokazać ludzi zapomnianych przez społeczeństwo i kraj.

Photography has always been his most important interest and he became a professional photographer, working as a freelancer. At present, he has his own lab dedicated to specialized photography prints and reportages. Alfredo has been involved in several independent photographic projects and invited to several collective exhibitions in New York, Venetia, Florence, Lisbon, Beijing and Bagdad. Through the PhotoLife Reporters photographic project, Alfredo does the photography he likes most. Not only photographing landscapes and doing street photography, but essentially giving a social view about the forgotten people of our society and country. www.photolifereporters.zenfolio.com

Habitats Alfredo Muñoz de Oliveira

For Your Free Thinking João Pina

Ta historia to dla mnie dużo więcej niż tylko fotografia, to dziedzictwo mojej młodości. Ma ona związek ze mną, chociaż miała miejsce wiele lat przed moim urodzeniem. Opowiada o niewielkiej grupie ludzi, których aresztowano, torturowano i skazywano na wieloletnie wyroki, tylko za to, że mieli poglądy odmienne od oficjalnej linii reżimu utrzymującego się w Portugalii od niemal 50 lat. Znaczenie dla mnie miał fakt, że moi dziadkowie byli częścią tej grupy. Moja babka Albertina Diogo i dziadek Guilherme da Costa Carvalho (zm. w 1973 r.) byli członkami portugalskiej partii komunistycznej i walczyli swoimi ideałami z reżimem faszystowskim panującym w Portugalii przez 48 lat – najdłużej ze wszystkich dyktatur XX w. w Europie zachodniej.

Stories of 25 former Portuguese Political Prisoners.

W pewnym sensie, historia ta nie jest ani nowa, ani nie dotyczy wyłącznie reżimów faszystowskich. Jako osoba urodzona z taką spuścizną, czułem się nieswojo kiedy zdałem sobie sprawę, że moje pokolenie nie ma pojęcia o wydarzeniach mających miejsce kilka lat przed ich urodzeniem. Uznałem, że moim zadaniem będzie przywrócenie pamięci o tych ludziach, bo w przeciwnym wypadku, wraz ze śmiercią tych osób, zginą ich historie. Wspólnie z Ruim Danielem Galizą, młodym portugalskim pisarzem, zdecydowaliśmy się porozmawiać z tymi ludźmi i spisać ich historie. Zdjęcia pokazują tylko garstkę spośród tysięcy ludzi, których prześladowano w Portugalii. Niestety w innych krajach, gdzie nadal panują reżimy, których nazwy kończą się na „izm,“ ludzie nadal są prześladowani. W pewnym sensie jest to mój hołd dla tych, którzy wciąż walczą o swoje przekonania, bez względu na cenę, którą będą musieli zapłacić za swobodę wyrażania swoich myśli.

For your free thinking João Pina

For Your Free Thinking João Pina

This story is to me much more than photography, it’s about my own heritage as a young man. It is about me, even if it happened many years before I was born. It is about a very small group of people who were arrested, tortured, and sentenced for many years in prison because they were thinking differently than the fascist regime, that ruled Portugal for almost 50 years, wanted them to. What made a big difference to me is that both my grandparents were part of this group. My grandmother Albertina Diogo and my grandfather Guilherme da Costa Carvalho (who died in 1973) were both members of the Portuguese communist party, and fought with their ideals against a regime that lasted for 48 years in Portugal, making it the longest dictatorial regime of Western Europe in the 20th century.

For your free thinking João Pina

Stories of 25 former Portuguese Political Prisoners.

In a way, the story is neither new nor exclusive to fascist regimes. But I felt uncomfortable having been born with this heritage and seeing that my entire generation is unaware of what happened just a few years before we were born. I felt it was my task to recover the memory of these people, otherwise they would pass away (as some already did) and their stories would disappear with them. I paired up with Rui Daniel Galiza, a young Portuguese writer, to interview and record these people’s stories. These pictures show only a small selection of people who suffered in Portugal. Unfortunately, people still suffer in other countries, where other regimes - whose names end with an “ist” - prevail. This is my homage to the ones who still fight for what they believe in, not really caring if there is a high price to pay for saying what they think.

Patio of the Peniche fortress in central Portugal. This fortress was used as a jail for political prisoners of the fascist regime that was ruled by Antonio de Oliveira Salazar - the longest standing dictatorship in Western Europe in the 20th century. Dziedziniec twierdzy Peniche w środkowej Portugalii. Twierdza była wykorzystywana jako więzienie dla przeciwników politycznych faszystowskiego reżimu Antonio de Oliveira Salazara – najdłuższej dyktatury Zachodniej Europy XX wieku.

For your free thinking João Pina

Dias Lourenco, mug shots. Dias Lourenco, zdjęcia z kartotek policyjnych oraz współczesne.

For your free thinking João Pina

Antonio Dias Lourenco, at the spot where he jumped to the sea during his famous escape from the high security cells at the fortress of Peniche prison. Antonio Dias Lourenco, w miejscu w którym skoczył do oceanu podczas swej sławnej ucieczki z silnie strzeżonej celi więzienia w twierdzy Peniche. (nota redakcji: António Dias Lourenço, działacz polityczny od 13 roku życia walczący z reżymem, uwięziony po raz pierwszy w 1942 r. Dziennikarz i redaktor naczelny dziennika Avante! – od 1957 do 1991 r. W 1954 r. zorganizował największą ucieczkę więźniów politycznych z Twierdzy Peniche.)

For your free thinking João Pina

Albertina Diogo, mug shots. Albertina Diogo, zdjęcia z kartotek policyjnych oraz współczesne.

For your free thinking João Pina

Albertina Diogo, at the front door of the former PIDE (political police) headquarters in the city of Porto, where she had to report weekly during parole). Albertina Diogo, stoi przy drzwiach siedziby PIDE (policji politycznej) w Porto, do której musiała się zgłaszać co tydzień.

For your free thinking João Pina

Antonio Tereso, mug shots. Antonio Tereso, zdjęcia z kartotek policyjnych oraz współczesne.

For your free thinking João Pina

Antonio Tereso, at the Automobil Museum of Caramulo, by the armoured car that he was driving during his escape from the Fortress of Caxias prison. Antonio Tereso w Muzeum Motoryzacji w Caramulo, przy opancerzonym samochodzie którym uciekł z więzienia w Twierdzy Caxias. (nota redakcji: ucieczka miała miejsce 4.12.1961 r.)

For your free thinking João Pina

Peniche fortress in central Portugal. Twierdza w Peniche w Ĺ&#x203A;rodkowej Portugalii.

For your free thinking JoĂŁo Pina

Ilidio Esteves, mug shots. Ilidio Esteves, zdjęcia z kartotek policyjnych oraz współczesne.

For your free thinking João Pina

Ilidio Esteves, at the intersection of Pero Pinheiro in Sintra, where picketers were confronted by the GNR (national guard), during the strikes he secretly helped to organize. Ilidio Esteves, na skrzyżowaniu Pero Pinheiro w Sintrze, gdzie miała miejsce konfrontacja pomiędzy protestującymi i GNR (Republikańska Gwardia Narodowa – żandarmeria wojskowa) podczas strajków, które potajemnie pomagał organizować.

For your free thinking João Pina

Carlos Coutinho, mug shots. Carlos Coutinho, zdjęcia z kartotek policyjnych oraz współczesne.

For your free thinking João Pina

Carlos Coutinho, at the Parque das Nacoes, in front of the Portugal Pavilion in Lisbon, where he boarded the boat that was used to plant the bomb on the Cunene ship. Carlos Coutinho, w Parku Narodów, przed narodowym Pawilonem Portugalii, w miejscu w którym wszedł na łódź użytą do podłożenia bomby na statku Cunene. (nota redakcji: statek Cunene dostarczał uzbrojenie na potrzeby prowadzonej przez reżym Salazara wojny kolonialnej w Angoli. Statek został częściowo zniszczony w wyniku ataku bombowego 21.11.1970 r. Carlos Coutinho jest dziś znanym dziennikarzem i pisarzem).

For your free thinking João Pina

Sofia Ferreira, mug shots. Sofia Ferreira, zdjęcia z kartotek policyjnych oraz współczesne.

For your free thinking João Pina

Sofia Ferreira, in front of her house in the old part of Lisbon’s Chelas district. Sofia Ferreira served 12 years and 3 months in prison, the longest period of imprisonment among Portuguese women sentenced for political reasons. Sofia Ferreira, przed swoim domem w starej części lizbońskiej dzielnicy Chelas. Sofia Ferreira była najdłużej więzioną, z powodów politycznych, kobietą w Portugalii. W więzieniu spędziła łącznie 12 lat i 3 miesiące.

For your free thinking João Pina

Peniche fortress in central Portugal. Twierdza Peniche w Ĺ&#x203A;rodkowej Portugalii.

For your free thinking JoĂŁo Pina

For Your Free Thinking João Pina João Pina Urodzony w 1980 r. w Lizbonie.

João Pina Born in Lisbon, in 1980.

W wieku 18 lat zaczął pracować jako fotograf. W wieku 21 lat skupił się na pracy w krajach Ameryki Łacińskiej. Fotografował w Argentynie, Brazylii, Boliwii, na Kubie, w Chile, Urugwaju i w Paragwaju.

Started to work as a photographer at the age of 18. When he was 21, he focused on working mostly in Latin America. He has worked in countries such as Argentina, Brazil, Bolivia, Cuba, Chile, Uruguay, and Paraguay.

W latach 2004-2005 uczęszczał na kurs fotografii reporterskiej i dokumentalnej w International Center of Photography w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych.

In 2004-2005 enrolled for the Photojournalism and Documentary Photography program at the International Center of Photography in New York, USA.

W 2007 r. Opublikował swoją pierwszą książkę „Por teu livre pensamento” opowiadającą historie 25 byłych portugalskich więźniów politycznych.

In 2007, he published his first book “Por teu livre pensamento” featuring the stories of 25 former Portuguese political prisoners.

Jego prace publikowały m.in. New York Times, Newsweek, New Yorker, GEO, Stern, El Pais, D Magazine, Observer, Expresso oraz Visão. Wystawiał swoje prace w Nowym Jorku, Londynie, Tokyo, Brukseli, Perpignan, Hannowerze, Lizbonie i Porto.

His work has been published by The New York Times, Newsweek, The New Yorker, GEO, Stern, El Pais, D Magazine, Observer, Expresso and Visão et al. He has exhibited in New York, London, Tokyo, Brussels, Perpignan, Hannover, Lisbon, and Porto.

Lata 2007-2010 spędził w Buenos Aires w Argentynie dokumentując pozostałości po „Operation Condor,“ wojskowej operacji mającej zniszczyć działaczy opozycyjnych sprzeciwiających się wojskowym dyktaturom w Ameryce Południowej.

When based in Buenos Aires, Argentina - from 2007 until late 2010 - he focused primarily on documenting the remnants of a military operation named Operation Condor that was aimed at destroying the political opposition to the military dictatorships in South America in the 1970s.

Obecnie mieszka i pracuje w Paryżu. He is now based in Paris, France.

For your free thinking João Pina

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel Zacząłem fotografować w 2000 r. po przeprowadzce do starego domu w Lizbonie. Później dowiedziałem się, że niemal sto lat wcześniej dom ten służył za studio fotograficzne, w którym pracowali „dworscy fotografowie”, bo były to czasy kiedy Portugalia była wciąż monarchią. Nie wierzę w duchy, ale faktem jest, że nigdy wcześniej nie robiłem zdjęć, a po przeprowadzce do tego domu fotografia stała się moją pasją. Zakochałem się w fotografii i w mieście (prawdą jest, że byłem też zakochany w kimś...). Zacząłem od małego obrazka, ale w niedługim czasie zamieniłem go na średni format. Potem, nie mogłem się doczekać aż kupię aparat wielkoformatowy. Następnym krokiem było zaadoptowanie jednego z pokoi na małe studio… Ze względu na mój zawód (jestem muzykiem i uczę muzyki), mam duże grono znajomych. Portret w naturalny sposób stał się dominującym tematem moich zdjęć. Richard Avedon jest bez wątpienia jedną z moich najsilniejszych inspiracji, nie tylko ze względu na estetykę jego zdjęć, ale również ze względu na używany przez niego sprzęt. Inspiruję się również tzw. „Szkołą Dusseldorfską”, sięgającą lat 70 ubiegłego wieku. Nie udaję, że tworzę własną teorię obrazu fotograficznego. Po prostu lubię fotografować. Lubię fotografować przyjaciół. Lubię nieśpieszną fotografię. Fotografia to bardzo wolny proces, co mi bardzo odpowiada. Myślę, że właśnie o to powolne tempo w fotografii chodzi… Jednym z moich ulubionych materiałów w formacie 4x5, którego użyłem przy tworzeniu tych zdjęć, jest Polaroid 55. Pracując na nim

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

otrzymuję zarówno pozytyw, który mogę od razu pokazać, oraz piękny czarno-biały negatyw. Jeden z najpiękniejszych negatywów jaki można sobie wyobrazić (część portretów na tym materiale wykonałem w technice solaryzacji). Niestety materiał ten nie jest już produkowany. Zacząłem więc szukać podobnych do polaroida filmów 4x5. Ostatecznie zdecydowałem się na film natychmiastowy Fuji-100C. Odkryłem również, że oprócz normalnego obrazu pozytywowego mogę uzyskać z niego negatyw. Jest to bardzo dziwny negatyw… Procedura jego uzyskania jest skomplikowana i wymaga płukania arkusza w wybielaczu i płynie do szyb! Portrety Any, Cátii i Miriam wykonałem w tej właśnie technice. Pozostałe portrety kolorowe wykonałem na filmie 4x5 Polaroid 59. Zostawiam was ze swoimi zdjęciami i tą wspaniałą historią. Oto co Richard Avedon powiedział o swoim ojcu: "Tłumaczył mi, że promienie słoneczne przepuszczone przez szkło powiększające mogą rozniecić ogień. (Później tego samego dnia spróbowałem tego w domu i opaliłem krawędzie „dobrego” dywanu.) Opowiedział mi również jak światło przechodząc przez negatyw i padając na powierzchnię światłoczułą tworzy obraz. Miałem wtedy dziewięć lat i pomyślałem sobie tak: jeżeli słońce opala mi skórę, to jeśli przyłożę do niej negatyw - tak jak przy robieniu odbitki - to moja skóra może zachować się jak papier fotograficzny. Następnego ranka wziąłem negatyw jednego z moich zdjęć Louise, mojej siedmioletniej siostry, i przykleiłem go sobie do ramienia taśmą. Wróciłem na plażę i wypaliłem obraz na skórze. Taki był efekt lekcji mojego taty – cień mojej siostry na ramieniu.”

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel I started photographing in 2000 when I moved to an old house in the center of Lisbon. Later on, I found out that almost one hundred years ago, it was a photographic studio and that the photographers working there were "Photographers of the Royal House", when Portugal was still a monarchy. I don't believe in ghosts, but the fact is that I never photographed before and when moving to this apartment, I started photographing passionately! I was in love with photography, as well as with the city. (The truth is, I was also in love with someone...). I started with small format but soon after moved to use the medium format. I could not wait until I bought a large format camera. Shortly after, it was time to turn one of the rooms into a small studio...

same time it gives me a beautiful b&w negative. One of the most beautiful negatives you can ever see! (Some of the portraits done with this film are solarisations). Unfortunately, this film is no longer manufactured. Because of this, I started looking for other polaroid-like 4x5 films. Eventually I found the FP-100C Fuji instant film. I also found out that besides the normal positive image, I could also transform the remains of the image process into a negative. A very strange negative... The process is complicated and includes washing that part with bleach and glass-cleaner! The portraits of Ana, CĂĄtia and Miriam are examples of this process. The other colour portraits are with another Polaroid 4x5 film, the Polaroid 59.

Because of my profession (beside photography, I am a musician and I teach music) I know a lot of people and soon portraiture became one of my primary interests in photography. Richard Avedon has been, without doubt (and I think I don't conceal that) one of my major influences, not only aesthetically speaking, but also because of the type of cameras he uses and his attitude to portraiture. Iâ&#x20AC;&#x2DC;ve been also influenced by the so-called Dusseldorf School of Photography, which goes back to 1970s.

I leave you with some of my images, as well as with this delicious story. These are some words of Richard Avedon about his father:

With my work I don't pretend to establish grand image theories. I enjoy taking pictures. I like to take pictures of my friends. I like to photograph unhurriedly. This is a very slow process and it really suits me! I think it is what this is all about...

"He explained that if the sun's rays travelled through a magnifying glass, they could create fire. (Later that day I experimented at home and burned off the corners of the "good" carpet.) He also described how light passing through a negative onto a sensitive surface creates a positive image. I was nine and reasoned as follows: if the sun tanned my skin and if it burned through a negative to make a print, my skin might be like photographic paper. The next morning I took one of my negatives of Louise, my seven-yearold sister, and with surgical tape attached it to my shoulder. I returned to the beach and burned the image onto my skin. And there it was, my father's lesson--the shadow of my sister on my shoulder.â&#x20AC;?

One of my favourite 4x5 films used here is the Polaroid 55. It gives me a positive image that I can show immediately to people, but at the

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

www.thebeautifulskull.com

Fl么r and Pedro, 2007 Friends | przyjaciele

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Jorge Salgueiro, 2009 Maestro and Composer | dyrygent i kompozytor

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Teresa Roriz, 2008 Artist | artystka

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

José Carlos Abrantes, 2011 Author of several books, mainly about Art and Image autor książek, głównie o sztuce

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Marco Barroso, 2007 Pianist and Composer - Jazz and Classical pianista i kompozytor muzyki klasycznej i jazzu

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Rita Batalha, 2009 Friend | przyjaciółka

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Rui Monteiro, 2007 Artist - photographer, painter, poet and actor artysta - fotograf, malarz, poeta i aktor

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Rui Monteiro and Daisy, 2010

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Ana Lucas, 2010 Musician - flute player | muzyk - flecistka

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Nelson Rodrigues, 2010 Musician - oboe player | muzyk - oboista

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Miriam Cardoso, 2010 Musician - flute player | muzyk - flecistka

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Catarina Cochofel, 2010 My niece | moja bratanica

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

Cรกtia Domingos, 2010 Musician - flute player | muzyk, flecistka

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

100

Auto-portrait, 2011 Photographer and Musician - flute player fotograf i muzyk - flecista

Slow (Instant) Portraits Manuel Luis Cochofel

101

Leandro Nelson d‘Aires Drugiego marca 2010 r. dwunastoletni Leandro Pires, chłopiec z małej wioski Cedaínhos w regionie Mirandela na północy Portugalii, utonął w wodach rzeki Tua.

On the 2nd of March 2010, Leandro Pires, 12 years-old, born in Cedaínhos, a little village of Mirandela in the North of Portugal, died in the waters of the Tua's river.

Pod wpływem gróźb swoich rówieśników ze szkoły Leandro popełnił samobójstwo - uciekł ze szkoły i wskoczył do rzeki. Nie było żadnych wątpliwości, że padł ofiarą nękania w szkole. Po 23 dniach jego ciało zostało znalezione nad brzegiem rzeki przez wędkarza.

Leandro committed suicide - after threats from his schoolmates, he run away from school and jumped to the water of Tua. There were no doubts that he was a victim of bullying. Leandro's body was gone for 23 days. A fisherman found it at the riverbank.

Przeprowadzono śledztwo, którego wyniki nie potwierdziły, ale też nie zaprzeczyły, że przyczyną śmierci było samobójstwo, ani że był nękany. Nie wskazano żadnych podejrzanych. Policyjny raport złożony w ministerstwie sugerował, że chłopiec wszedł do wody z własnej woli, ale nie mógł się wydostać ze względu na zbyt silny nurt. W raporcie wspomniano również o przemocy w szkole, do której uczęszczał Leandro, ale oficjalnie nie miała ona mieć związku ze śmiercią. Dla dobra dzieci, stowarzyszenie rodziców i nauczycieli zamiotło sprawę Leandro pod dywan.

There was an investigation but the final result did not confirm nor deny suicide or bullying. No suspects were found. The report police submitted to the ministry suggested that the boy went into the water with intention of going out, but found it impossible, as the current was too strong. The report indicated that there was violence at Leandro’s school, but officially, there was no direct link to Leandro’s death. Professors and parents’ association - for the pupils’ good - remained silent about Leandro’s case.

(nota redakcji) Zniknięcie i śmierć Leandro wstrząsnęło Portugalią w sposób porównywalny ze wstrząsem jakiego Polska doznała w związku ze sprawą śmierci małej Magdy z Sosnowca. Rozgorzała dyskusja o przemocy w portugalskich szkołach, o roli nauczycieli i rodziców. Sam fakt, że Nelson D’Aires otrzymał nagrodę Estação Imagem/Mora za materiał opisujący tę historię wskazuje na jej duże znaczenie i silny wpływ na portugalskie społeczeństwo.

Leandro Nelson D'Aires

(editors' note) Disappearance and death of Leandro shocked and agitated Portuguese society, similarly to how the recent death of Magda from Sosnowiec shocked Poland. It raised a discussion about violence in Portuguese schools, the role of the teachers and parents. The fact that Nelson D’Aires was awarded the International Award of Photojournalism Estação Imagem/Mora, shows how important and shocking these events were.

102

Leandro Nelson D'Aires

103

Leandro Nelson D'Aires

104

Leandro Nelson D'Aires

105

Leandro Nelson D'Aires

106

Leandro Nelson D'Aires

107

Leandro Nelson D'Aires

108

Leandro Nelson D'Aires

109

Leandro Nelson D'Aires

110

Leandro Nelson D'Aires

111

Leandro Nelson D'Aires

112

Leandro Nelson D'Aires

113

Leandro Nelson D'Aires

114

Leandro Nelson D'Aires

115

Leandro Nelson d‘Aires Nelson d‘Aires Urodzony w 1975 r. w Vila do Conde, w Portugalii.

Nelson d‘Aires Born in Vila do Conde, Portugal, in 1975.

Mieszka i pracuje w Porto. Posiada wykształcenie budowlane ale od 2005 r. nie pracuje w zawodzie.

Lives and works in Porto. Educated in construction, he left his trade in 2005.

Od 2006 r. pracuje jako fotoreporter, głównie nad autorskimi projektami w dziedzinie fotografii dokumentalnej. W ten sposób realizuje swoje marzenie, aby w pełni poświęcić się nauce fotografii i pracy nad warsztatem. Jest samoukiem, a fotografia jest jego pasją od 2002 r. W 2006 r. jego cykl „Against Fire” zdobył pierwsze miejsce w konkursie młodych talentów FNAC.

In 2006 he started working as a freelance photographer and has pursued mostly his own interests in the field of documentary photography. This way he makes his dream of learning and expanding his photographic skills full time come true. He’s been learning photography on his own since 2002. In 2006 he won the New Talent Photo FNAC with his “Against Fire” series.

Na początku 2007 r. został zaproszony do kolektywu Kameraphoto, z którym nadal współpracuje nad projektami zbiorowymi (wystawy i publikacje książkowe) np.: „A State of Affairs” (2009), „450” (2008/2009) oraz „A Diary of the Republic “ (2010 - 2020). W tym samym roku (2007) został laureatem siódmej edycji konkursu Visão | BES 2007 w kategorii reportaż, za cykl zdjęć pokazujących transport szczątków Łucji dos Santos do Fatimy.

In the early 2007 he was invited to be a member of the Kameraphoto collective where he still works on collective projects (exhibitions and books) such as “A State of Affairs” (2009), “450” (2008/2009) and “A Diary of the Republic “(2010 - 2020). In the same year (2007) he was selected the winner of the 7th Edition of the Photojournalism award Visão | BES 2007 in the reportage category for his work about the transfer of Sister Lucia’s remains to Fatima.

Jego prace znajdują się w prywatnej kolekcji BES ART (Portugalia). W 2011 r. zdobył międzynarodową nagrodę Estação Imagem/Mora, najważniejszą nagrodę dla fotoreporterów przyznawaną w Portugalii.

His works are part of the BES ART private collection (Portugal). In 2011 he won the International Award of Photojournalism Estação Imagem/Mora, the biggest photojournalism prize in Portugal. www.nelsondaires.com

Leandro Nelson D'Aires

116

The people's state Pedro Nunes

Portugalia boryka się obecnie z jednym z najtrudniejszych społecznie i finansowo okresów w swojej historii, wywołanym przez światowy kryzys gospodarczy oraz lata zaniedbań w dziedzinie inwestycji publicznych. Pomimo drastycznego programu oszczędnościowego narzuconego przez MFW, EBC, i KE - w zamian za pakiet pomocowy w wysokości 78 mld euro - Portugalczycy nie manifestują swojego niezadowolenia w sposób znany z innych krajów, gdzie wprowadzono mniej surowe programy oszczędnościowe. Dlatego też trudno jest ukazać na zdjęciach społeczne niezadowolenie. Układając ten zestaw nie chciałem opowiedzieć historii, moim celem było pokazanie serii niepowiązanych ze sobą zdjęć wykonanych podczas protestów wywołanych sytuacją społeczną i gospodarczą.

Portugal is facing one of the most difficult social and financial periods ever in its history, caused by the world economic crisis and years of political negligence in the area of public investments. Despite the severe austerity measures imposed by the IMF, ECB and EC in exchange for the 78 billion euro - $110 billion bailout package, the Portuguese don't show their discontent as we have seen in other countries, where lesser austerity measures were implemented. It is very hard for a photographer to show this discontent in pictures. In this short selection I did not try to tell a story, but to show unconnected photos taken during several protests against the political and economic situation. Additionally, I show some photos of the key political moments in the last months relating to this social and economic crisis.

Wybrałem też zdjęcia z ostatnich miesięcy pokazujące kluczowe chwile w polityce związane z kryzysem społecznym i gospodarczym w Portugalii.

The People`s State Pedro Nunes

117

The People`s State Pedro Nunes

118

The People`s State Pedro Nunes

119

The People`s State Pedro Nunes

120

The People`s State Pedro Nunes

121

The People`s State Pedro Nunes

122

The People`s State Pedro Nunes

123

The People`s State Pedro Nunes

124

The People`s State Pedro Nunes

125

The People`s State Pedro Nunes

126

The People`s State Pedro Nunes

127

The People`s State Pedro Nunes

128

The People`s State Pedro Nunes

129

The People`s State Pedro Nunes

130

The People`s State Pedro Nunes

131

The People`s State Pedro Nunes

132

The people's state Pedro Nunes

Pedro Nunes Urodzony w 1976 r. w Lizbonie.

Pedro Nunes Born in Lisbon, in 1976.

W 2011 r. Pedro Nunes rozpoczął naukę w Ar.Co Art. School, chcąc uzyskać dyplom w dziedzinie fotografii. Tam właśnie zdecydował się w pełni poświęcić fotografowaniu.

In 2011, Pedro went to the Ar.Co Art School to obtain a degree in photography. It was at the art school where he decided to dedicate himself full time to photography.

Pedro Nunes specjalizuje się w fotografii reporterskiej. Od kwietnia 2011 r. pracuje jako fotoreporter. Jest członkiem agencji fotograficznej Sipa Press. Jego prace były publikowane w mediach prasowych na całym świecie. Od listopada 2011 r. dzięki uprzejmości agencji Sipa Press, jego zdjęcia znalazły się w ofercie agencji Associated Press, która udostępnia je na rynkach pozaeuropejskich.

Specializing in photojournalism, he has been a full time photographer since April 2011, represented by Sipa Press photo agency. Pedro’s work has been published in media all over the world. Since November 2011, he has been an Associated Press contributor, via Sipa Press, for the non-European market. www.2is1look.blogspot.com

The People`s State Pedro Nunes

133

r e da k c j a

Dor ot aKuc hna

dor ot a . k uc hna @f ot oi nde x . or g

P a we ł Re pe t ows k i

pa we l . r e pe t ows k i @f ot oi nde x . or g

Al e k s a nde rWa s i l e ws k i

a l e k s a nde r . wa s i l e ws k i @f ot oi nde x . or g

ws pół r e da k t ornume r u

Ma r c i nGór s k i

www. ma r c i ng or s k i . ne t f ot o@ma r c i ng or s k i . ne t pr z e k ł a d

J a k ubChol e wk a

magazynj esthostowanynaserwerachSuperHost.pl © Copyr i ghtFot oI ndex.Zgodni ezpr z epi s amiUST AWYzdni a4l ut ego1994r .opr awi eaut or s ki mIpr awachpokr ewnych,ws z el ki epr awadopubl i kowanychwMagaz yni eFot oI ndexf ot ogr aﬁis ąwł as noś ci ąi chaut or ów.Kopi owani eir oz pows z echni ani ei chwj aki ej kol wi ekf or mi ej es tz abr oni one.