‘Synergieschool’ BAO Sint Alfonsus & SBO de Balans
SCHOOLONDERSTEUNINGSPROFIEL SOP SYNERGIESCHOOL (S)BO MET SPECIFIEK PROFIEL Passende ondersteuning op de Synergieschool BAO St. Alfonsus – SBO de Balans
INLEIDING Synergieschool BAO St. Alfonsus – SBO de Balans, maakt deel uit van het Samenwerkingsverband PO 31-02. Om de Synergieschool te zijn kunnen we niet op de wegen voortgaan die we altijd al bewandeld hebben. Niet de methode/het systeem en/of de leerkracht is de leidraad maar de ontwikkeling en de groei van de leerlingen. We richten ons op de uniciteit van het kind, diens behoefte tot diep leren en wat Biesta (2014) noemt ‘in de wereld komen’. Elke scheppende daad (ook in het onderwijs) is hooguit een dialoog tussen iemands intenties en het ‘materiaal’ waarmee wordt gewerkt. Het is een proces waarin beide een stem hebben en beide een rol te spelen hebben. Daarom zal de passende ondersteuning meer caleidoscopisch van aard zijn dan de vaststelling van een vaste lijn. Biesta (2014)
Passend onderwijs laat zich slecht verenigen met standaardisering, uniformeren en stereotyperen. Onderwijs vraagt juist van ons dat wij ruimte bieden aan en op zoek gaan naar de authentieke leervragen van kinderen. We stellen ons als taak om zoveel als mogelijk de belemmeringen uit de weg te ruimen die het ‘deep level learning’ bij kinderen verhinderen. Belangrijk daarbij is het besef dat opgelegde eisen en verwachtingen van buitenaf dat proces kunnen belemmeren. Biesta (2014) spreekt in dit verband van een bedreiging die zich uit in de beweging van ‘professionele expertise, van subjectieve oordelen, naar het ‘evidencebased’, objectief wetenschappelijk bewijs. De Synergieschool sluit zich aan bij die opvatting dat de vraag naar ‘wat werkt’ niet in het algemeen gesteld kan worden, maar altijd te stellen is in relatie tot ‘wie’, in welke context, in welk vakgebied. Oud denken van de 20e en zelfs nog van de 19e eeuw past niet meer in onze tijd, noch in onze op de toekomst gerichte visie van leren en onderwijzen. De eenzijdige gerichtheid op eng geformuleerde opbrengsten van onderwijs, ‘met een indringende inflexibiliteit en opgelegde aandacht voor gebieden als geletterdheid, wiskunde en wetenschap’ en de ‘kleingeestige, inhalige en markt-gedreven en gestandaardiseerde vernieuwingen van de jaren negentig en daarna’ (Sahlberg, 2011), hebben hun langste tijd gehad.
1