Jose van As deel 1

JOSÉ VAN een AS levens-

verhaal De waarheid kan je niet veranderen, maar de waarheid kan jou wel veranderen.

Met leugens worden we kapot gemaakt, maar met de waarheid zijn we opgestaan.

JosĂŠ van As een levensverhaal

JOSÉ VAN AS een

levensverhaal De waarheid kan je niet

veranderen, maar de waarheid kan jou wel veranderen.

Met leugens worden we kapot gemaakt, maar met de waarheid zijn we opgestaan.

4

voorwoord

Ja, eindelijk is na een paar jaar mijn boek uit. Er ontstond hierover veel

onrust in de familie en bij vrienden, maar ik heb geprobeerd om niemand te kwetsen in dit boek.

Het doel van het uitbrengen van dit boek is dat mijn kinderen, mijn familie en vrienden nu eindelijk weten hoe alles is verlopen.

En ik wil mensen waarschuwen, vertellen hoe zij de dingen goed kunnen doen en dat ze zeker niet bang moeten zijn voor de vele situaties die ze in het leven kunnen tegenkomen. Wees eerlijk en oprecht en praat niet 贸ver mensen, maar met mensen.

Ik heb veel te danken aan mijn lieve ouders, oma, tante Ida, familie Wallenburg, Ronnie Tober, Corry Konings en niet te vergeten familie De Bever.

Ik ben nu heel gelukkig dat die lieve mensen in mijn leven zijn gekomen.

5

Copyright © 2014 Auteur en uitgever: José van As Redactie: Haags Bureau Ontwerp omslag en binnenwerk: Haags Bureau ISBN 978-90-822291-0-3 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, door middel van druk, fotokopieën, geautomatiseerde gegevensbestanden of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

De auteur heeft bij de samenstelling van deze publicatie getracht alle rechthebbenden te achterhalen. Diegenen die desondanks menen rechten te kunnen doen gelden, worden verzocht contact met de auteur op te nemen om alsnog in een regeling te voorzien.

veel bladeren leesplezier

O Dit ben ik met mijn ouders in 1962 in het ziekenhuis.

R Dit zijn mijn ouders toen zij trouwden.

8

De jaren 1962-2013

Ik werd geboren in een hele

koude winter. Het was 1963, het jaar waarin er een Elfstedentocht was. Mijn lieve oom Kees heeft mijn vader nog geholpen met sneeuw scheppen, en hij heeft mijn ouders opgehaald uit het ziekenhuis. Ik was vaak bij oom Kees en tante Bep, het was een mooie tijd die ik niet had willen missen. Ik had dan ook heel veel verdriet toen hij plotseling kwam te overlijden, vlak voor zijn 25-jarige bruiloft. Ik werd daarna behoorlijk ziek en kon zelfs een paar jaar niet naar school, iedereen dacht dat het lag aan het verdriet dat ik had om mijn oom Kees dat ik zo vaak ziek was, maar het bleek dat ik de ziekte van Pfeiffer en monden klauwzeer had. Wij kwamen in die tijd heel vaak bij de familie Wallenburg en zij kwamen ook vaak bij ons.

9

10

Toen ik vier of vijf jaar was, verhuisden wij van de Mondestraat naar de flat. Ik was zo gelukkig en blij dat ik mijn ouderlijk huis terugzag.

En mijn neef natuurlijk, die nu in dezelfde straat woont als vroeger, vlakbij de kerk waar ik getrouwd ben en waar ik verstopt zat.

Het is heel mooi dat ik dat nu weer op de foto vast heb kunnen leggen.

11

12

Met mijn oma, de moeder van mijn vader, had ik altijd een beter contact dan met mijn opa, de vader van mijn moeder. Ik heb me altijd afgevraagd waar dat aan lag, maar gelukkig kreeg ik het juiste antwoord van mijn neef en daar was ik wel blij mee. Ik heb altijd gedacht dat ik het wist, van binnen, maar ik wist het niet zeker.

Ik hield van mijn opa, zijn verjaardag vergeet ik nooit. Ik kwam graag in Bussum, en toch kreeg ik een nare smaak. En nu weet ik waar het aan lag: aan zijn vierde vrouw Marietje.

Dat had ik als kind wel meegekregen, maar ik wilde zekerheid, een echte bevestiging. En via mijn neef kreeg ik toch nog het juiste antwoord, waar ik heel blij mee was.

Ik sta ook altijd met mijn oma op de foto, en maar zelden met mijn opa. Dan ga je je toch een keer afvragen waarom. Als ik jarig was mocht ik altijd kaarsjes uitblazen en, zoals op deze foto te zien is, werd ik drie jaar. Oma leerde mij breien, en ze breide voor mij een hele mooie sjaal die ik na 45 jaar nog steeds wel eens om heb, als het een echte winterse dag is.

13

14

Mijn lieve oma die ik op negenjarige leeftijd moest missen Ik had echt een lieve oma waar ik

stapelgek op was, ik zeg altijd: in de tijd van mijn oma was het leven anders en hadden de mensen meer respect voor elkaar. Toen waren de mensen nog niet zo gemeen als nu.

Zij is overleden op 3 juni 1971 maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik denk ieder jaar aan haar verjaardag, 22 januari en ieder jaar aan haar sterfdag, 3 juni.

Zij woonde in de Asterstraat waar de familie Wallenburg ook woonde. Vanaf mijn geboorte ken ik dus de familie Wallenburg.

Bij oma kwam altijd wijkzuster Els om mijn oma te wassen; tegenwoordig bestaat er geen wijkzuster meer en wassen mensen zich vaak niet meer of weigeren zij hulp van thuiszorg.

Mijn oma sliep altijd op het opklapbed in de voorkamer van haar huis. Mevrouw Wallenburg heeft een keer bij mijn oma boven moeten kijken. Toen dacht mijn oma dat er iemand was boven... Ja, toen merkte je al dat het minder ging. De sjaal die zij 45 jaar geleden voor mij heeft gebreid, heb ik nog altijd en is mijn mooiste bezit waar ik erg aan gehecht ben en blijf.

In de tijd dat Corry met de Rekels begon te zingen, kwam mijn oma bij ons wonen; ze kon niet meer alleen wonen. Toen mijn ouders niet meer voor haar konden zorgen ging ze naar een verzorgingstehuis in Blaricum. Ze heeft daar maar zes weken gewoond en is tot mijn verdriet overleden. Zij is maar 73 jaar geworden. Ik heb er heel erg gemist, meer nog dan mijn ouders wisten.

Ik mis er soms zelfs nu nog.

15

16

Dit is mijn opa van Beek.

Ik vind het jammer dat ik geen foto’s heb waar ik samen met hem op sta.

Hopelijk heeft iemand in de familie nog wel dat soort foto’s.

17

ja 18

een unieke mooie foto van Willy Alberti en zijn vrouw.

Zij leven allebei niet meer.

Die mooie tijd had ik niet willen missen.

Waar bleef die tijd?

19

20

Op de negende sterfdag van Beppie, 2 februari 2013, kwam mijn zwager Bennie weer in mijn leven; alleen Jan Wolterink wist hoe belangrijk Bennie voor mij was. Ik ben altijd voor hem opgekomen; ieder mens heeft zijn goede en slechte kanten.

Ik heb eindelijk kunnen zeggen tegen mijn zwager hoe belangrijk hij voor mij is geweest.

Hij is een groot fan van FC Twente. Ik heb een grote badhanddoek van FC Twente waarmee ik hem blij kan maken, zo’n badlaken had hij nog niet.

Wij hebben goede en slechte tijden gekend dat is zeker waar.

Gelukkig hebben wij dingen uitgesproken.

Hij vond het wel erg dat hij mijn overleden man en zijn broer niet meer heeft kunnen bedanken. Maar ja, nu is het te laat want hij is overleden.

Zijn kinderen woonden jaren in Peer in BelgiĂŤ, toen ik daar een tweede verblijf had. In Essen heb ik nog geprobeerd om zijn kinderen en hem met elkaar in contact te brengen, maar dat is mislukt. Ik hoorde dat hij zijn kinderen na de scheiding niet meer heeft gezien. Ik vind dit erg. Maar mensen of familie: hoe langer het duurt, hoe groter de afstand.

In mijn hart hoop ik dat het nog ooit goed komt tussen hem en zijn kinderen, maar ik ben bang dat mijn zwager de moed nu heeft verloren. De kinderen zijn nu volwassen, dus ze kunnen altijd nog zelf contact met hun vader opnemen, maar iets houdt hun nog tegen.

Dat vind ik jammer.

21

22

Ja, die mooie tijd met familie Wallenburg had ik zeker niet willen missen.

Ik denk er soms met heimwee aan terug, gezellig bij elkaar.

Ik als kind.

Naar het park, oh, wat een mooie tijd; dat zeker.

En meneer en mevrouw Wallenburg waren heel lief, alleen mevrouw Wallenburg smeerde vroeger te veel boter op mijn brood; daarom lust ik geen boter meer.

23

24

Ik schrok heel erg dat Hans Wallenburg was overleden toen deze foto is gemaakt. Ik vond het ook heel erg voor Wil Wallenburg. Zij had zich er zo op verheugd dat hij kwam en nu ging het niet door.

Ja, het was haar neef. Ze had inmiddels een goede band met hem opgebouwd. Ik kan begrijpen dat ze helemaal kapot was. Ja, de dood was zijn vriend en als een mens echt dood wil, dan komt hij ook.

Als vriend wel triestig al die dingen maar zo is het leven.

25

Het koppelen van mijn vader en mevrouw Wallenburg door mijn man en het koppelen van Beppie en Henk Schoppers door mijn vader.

26

Ik heb daar allebei een stokje voor gestoken.

Ik wilde dat niet hebben. Ik zou het ook heel erg raar gevonden hebben als mevrouw Wallenburg mijn nieuwe moeder was geworden. Daar zou ik niet tegen gekund hebben. Dat heeft met vroeger te maken omdat zij mijn vader al haar leven lang kent.

Zij en haar man waren vroeger vrienden van ons.

Mijn vader mocht iedere vrouw hebben maar niet haar. Het is niet dat ik haar niet aardig vond, maar heeft met gevoel te maken. Iedereen zal begrijpen wat ik bedoel.

Onze chauffeur Henk was verliefd op Beppie. Hij is ook een paar keer bij Beppie thuis geweest, maar ook daar heb ik een stokje voor gestoken. Misschien had het leven er dan heel anders voor die twee uitgezien maar ik zag dat niet zitten. Ik dacht: als het misgaat dan komt er een ruzie en dan worden wij ergens bij betrokken en dat was het laatste wat ik wilde.

Helaas is het leven van Henk en Beppie heel triest afgelopen. Ook op dat front heb ik mij vaak schuldig gevoeld. Ik had dan niet aan mezelf moeten denken maar aan het geluk van die twee. Beppie en Henk hadden beide problemen op geestelijk gebied en waren beiden heel erg eenzaam.

27

De reden waarom het boek steeds werd uitgesteld. Het heeft een paar jaar geduurd maar eindelijk is het boek uit in 2014.

Ik besprak heel veel onderwerpen met een Facebook-vriendin die ik al 50 jaar ken. Van haar mocht alles er in blijven. Als het aan mij lag ook, maar ik wilde niet dat haar hele familie zo gekwetst zou worden dat hun hele leven overhoop zou worden gehaald.

Kijk, dat zij een opa had als pedofiel, daar kan zijn familie niks aan doen en dan moet de familie ook niet zo gekwetst worden. Haar familie weet eigenlijk al te veel, maar gelukkig laat iedereen het nu rusten en heeft iedereen het een plek kunnen geven. Als er nog mensen zijn die vragen hebben, sta ik er voor open want een pedofiel in je familie hebben is geen pretje. Vooral als je dacht dat het zo’n lieve man was en het daarom niet verwacht had. Daarom heb ik bijna negen jaar gewacht om de andere kleindochter van de pedofiel op te zoeken.

Gelukkig hebben wij goed kunnen praten, maar wat wij samen hebben besproken blijft geheim; daar zal nooit iemand iets over horen. Zelfs niet als zij komt te overlijden. Ik haar eeuwig dankbaar dat zij mij van mijn schuldgevoel heeft afgeholpen dat ik had toen haar tweelingzusje kwam te overlijden.

We hebben bijna iedere dag contact met elkaar en als ik haar kan helpen zal ik het zeker doen. Zij mag van mij wel 100 jaar worden want ik kan haar nu niet meer missen. Ik heb spijt dat ik haar niet eerder heb opgezocht, maar het kwam ook dat ik niet precies wist wat er allemaal gebeurd was en of

28

zij op de hoogte was. Ik wilde haar niet kwetsen en pijn doen, maar gelukkig wij weten alles en het blijft tussen ons. Ik hoop dat mensen ons met rust laten en het verleden ook met rust laten. Zo kunnen wij het nog een plekje geven.

Waarom ik vind dat het programma Max maakt mogelijk niet mag verdwijnen van het scherm.

Ik vind het een heel mooi programma. Ik kijk er altijd vol bewondering naar. Ik heb namelijk zelf ook een vriendin. Zij is bijna 60 jaar, maar kan door haar gezondheid niet meer weg, niet meer naar het graf van haar zuster en niet meer naar haar moeder.

Dit alles speelt al vanaf ongeveer 2005. Toen zij niet meer naar haar moeder kon gaan, ging haar moeder naar de notaris om alles naar het goede doel te doen. Dat doet bij mij ook pijn; hoe kan ze dat nou doen? Ze kan echt niet meer weg maar ze wordt gewoon niet serieus genomen en daar kan ik heel kwaad om worden. Als haar moeder komt te overlijden, zal ze ook niet naar haar begrafenis kunnen en niemand kan haar helpen. Daar word ik verdrietig van en kan ik heel kwaad worden.

Ik weet zeker dat er veel meer mensen zijn in zo’n situatie, maar mensen geven hun problemen niet graag bloot.

29

Goede doelen moeten naar mijn mening niet zo klagen dat ze vaak niet de erfenis krijgen waar ze recht op denken te hebben.

Goede doelen moeten begrijpen dat er vaak dierbare spullen bij een vader, moeder of ouders staan waar de kinderen aan gehecht zijn.

Dat kinderen vaak geen goed contact hebben met ouders, vader of moeder kan een oorzaak hebben.

Geen kind verbreekt zomaar het contact met de ouders; daar moet vaak heel wat aan vooraf gegaan zijn. Dat ouderen dan naar de notaris stappen om hun spullen en het geld aan een goed doel te schenken, doen ze vaak op wanhopige en eenzame momenten. Een kind is vaak tot zijn of haar verdriet zijn ouder of ouders al kwijt en dan nemen de goede doelen ook nog de spullen mee waar een kind aan gehecht is. Nee, ik vind, en ik denk dat velen het er mee eens zijn, dat een goede doel dat niet zomaar af mag pakken.

Het wordt een ander verhaal als er geen kinderen zijn, maar ik vind wel dat ze moet uitzoeken waarom een ouder alles naar het goede doel wil doen. Vaak worden die dingen besloten tijdens zwakke momenten. Dat is fout, vind ik, en daar moet beter toezicht op zijn, dus goede doelen denk heel goed na voor jullie spullen in handen nemen uit een erfenis. Denk heel goed na of er geen dierbare spullen bij zijn waar kinderen of kleinkinderen verdriet van hebben als jullie die nu hebben. Het lijkt mij ook niet dat jullie dan blij zijn.

30

Gerrit Wallenburg

In 1981 ging Gerrit Wallenburg trouwen met zijn geliefde Hiske. Weet je waar ik zo blij mee ben? Dat ik mooi contact kreeg met Hiske; niemand begreep hoe lief zij was, zij was een van de weinige die mij feliciteerde voor mijn verjaardag en het totaal begreep. Ik weet inmiddels ook waarom en hoe God in hun leven is gekomen. Ja, ik begrijp alles nu veel beter. Ik vind het wel erg dat zij vaak het zwarte schaap was.

Niemand begrijpt hoe lief zij is. Nee, ik zie dat wel in. Ik ga haar zeker beter leren kennen. Dat heeft zij ook gevraagd en dat zal ik zeker doen. Ik heb inmiddels ook goed contact met een dochter van haar, en haar man natuurlijk. Ik geloof zeker dat haar man niet altijd een makkelijk leven heeft gehad. Jammer dat er geen dingen zijn uitgesproken, maar nu kreeg ik eindelijk antwoord waarom hij apart tegen mij deed op de begrafenis bij zijn zuster. Ik heb het toen mijn vader gevraagd en die kon ook geen antwoord geven.

Erg hoor, alle die dingen, maar ja, zo is het leven.

Zijn vader kwam in het zelfde jaar te overlijden als het jaar dat hij trouwde. Hij had een lieve vader die veel van werken hield.

Streng, maar heel goed voor zijn gezin.

Zijn vader werkte bij de Rijksmunt.

In 2012 kreeg ik contact met iemand die in een huisje had gewoond naast de Rijksmunt, dat is ook toevallig, en die man kende ook Dick van Oostrum, de bakker die vroeger bij ons thuis kwam. Ja, toeval bestaat in het leven heel vaak. Helaas is deze man uit Giethoorn overleden aan kanker. Ja, die ziekte kan ik niet meer horen; heel veel mensen krijgen het.

31

32

Ik ging in die tijd veel met Corry Konings om en ik kwam bij Sandy op haar huwelijk. Ik kwam zeker eens per maand bij Corrie thuis samen met mijn vader en vriendin.

Hilda van Hees haar zuster Christa was ook een vriendin van mij, daarom vind ik het zo leuk dat ik weer contact kreeg met Hilda. Zij is nooit getrouwd geweest en verzorgt nu haar 91-jarige moeder. Erg fijn en mooi.

Haar zuster is 25 jaar getrouwd.

Zij komen uit Merksplas. Ik ben er ook vaak geweest, dan bracht mijn vader me. Ja, dat kon allemaal want mijn vader werkte bij het spoor en had vrij reizen.

33

Waarom het vaak mislukte tussen de hulpverleners en mij...

Ja, ze zeggen vaak wat je in je jeugd meemaakt neem je je hele leven lang mee.

Nou, ik ben er helemaal mee eens.

Ik had een vriendin die bij de hulpverleners kwam en toch werd haar leven kapotgemaakt.

De hulpverleners hadden niet in de gaten wat er werkelijk speelde. Als je toch een goeie hulpverlener bent, kan je toch helpen en iemand weer op de goede weg brengen?

Toen is er mij iets geknapt, dat ik hulpverleners niet zag zitten.

Mijn vader heeft mijn vriendin tot haar dood zo goed mogelijk geholpen en verzorgd, maar mijn vader is geen hulpverlener op geestelijk gebied.

34

Als er een hulpverlener in mijn leven kwam, dacht ik altijd aan de vrouw die smeekte om hulp maar het niet kreeg.

Ik zeg altijd dat ik hoop niet te worden zoals zij.

Het verdriet kwam er bij mij helemaal uit in 2011 en 2012, toen kon ik er pas over praten. Dus ik waarschuw de mensen: al praat je er niet over; op een dag komt toch je verdriet eruit.

Dit voorval heeft mijn halve leven beheerst. Maar wees niet bang, want je bent niet gek.

Mijn vriendin had moeilijkheden met een Marokkaan. Toen mijn vader tussen de Marokkanen ging wonen, kwam dat voorval weer boven. Ik heb dat niet verteld tegen mijn vader, want ik was bang dat hij zou zeggen dat ik een racist ben. Dat is zeker niet waar. Die Marokkanen die bij mijn vader wonen, zijn schatten van mensen en helpen mijn vader heel goed.

35

Ja, dit maakte ik toen mijn ouders 25 jaar getrouwd waren.

Ik vergeet de datum nooit weer:

30 september.

36

37

Ik kon eindelijk afscheid nemen van mijn tante Ida

38

Ik schrok heel erg hoe mijn tante erbij lag in haar graf.

Ik miste haar man en mijn oom Gerard, maar waar hij lag kon ik niet vinden.

Het is wel een begraafplaats waar veel artiesten, mensen met geld en bisschoppen liggen.

Mijn tante haar graf lag erbij als oud vuil. Ik heb wel een traantje weggepinkt bij haar graf.

Zij werd plotseling uit mijn leven gerukt. Mijn neef heeft de steen nog gemaakt, want hij is kunstenaar.

39

ja

40

het papier van de showbizzschool waar ik op zat.

41

42

De foto waar ik heel blij mee ben, van Theo en mijn moeder.

Mijn moeder was ook stapelgek op Theo, jammer dat zij niet meer mag meemaken dat ik Theo weer heb in mijn leven.

43

44

45

Ik vond Marleen terug via de Story. Ik was jaren bevriend met haar in mijn jeugdjaren.

46

Eerst was ze een penvriendin uit BelgiĂŤ, later werden wij vriendinnen.

Die mooie tijd had ik niet willen missen.

47

48

Ik spaarde in mijn jeugdjaren postzegels. In 2012 kon ik â‚Ź 2600,- krijgen voor mijn postzegelverzameling.

Dat deed ik niet, want ze zijn meer waard, maar ik deed het ook niet omdat ik dan ook een deel van een mooie jeugd kwijt zou raken en dat wilde ik niet.

Hierbij een gedeelte van mijn postzegelverzameling.

49

50

In de tijd van het postzegelverzamelen had ik goed contact met Friedie Visscher en Corry van Alblesso.

Friedie heeft mij gevonden via Facebook.

Ik denk dat als Corry geen voogd van mijn kinderen was geweest, zij mij of ik haar was gaan zoeken.

Haar ouders wonen nog op het oude adres. Ja, ik noem geen woonplaats, dat doe ik uit respect voor haar ouders, want je weet nooit of Corry vijanden heeft en dan gaan ze verhaal halen bij haar ouders en dat wil ik niet.

Ik had een vriendin, Janny Schoenmaker uit Kloosterhaar daar ging ik vaak mee op de brommer van Kloosterhaar naar Hardenberg.

Zij woonde een tijd in Kampen, Kloosterhaar en Wassenaar, maar nu woont zij vlak bij mijn oudste zoon.

Ze heeft het zeker niet makkelijk gehad in haar leven. Mijn vader had dat al voorspeld toen ze 15 was. Ze zat op de kunstacademie en kon goed tekenen.

Zij heeft de hoes van mijn LP nog ontworpen met Jan Wolterink.

Erg mooi allemaal.

51

52

Ik heb Janny weer teruggevonden via haar broer die in Hardenberg woont. Erg fijn en leuk allemaal. Ik heb heel veel te danken aan Jan Gerrits en Harm Achteresch. Erg dat hij zo jong moest sterven.

Harm aan longkanker en zijn vrouw het jaar daarvoor aan longkanker en Jan Gerrits uit Vroomschoop aan een hartaanval.

53

54

Toen wij nog geen kinderen hadden, deden wij ook aan draagmoederschap.

Eerst in Nederland en later in Engeland.

Ik wilde ermee stoppen want ik vroeg me af of wij wel goed bezig waren.

55

56

Henny Penninckhof was ineens spoorloos toen zij het geld had ontvangen.

57

58

De familie Bever kwam

bij ons thuis. Ja, aan deze lieve mensen dank ik ook mijn jeugd. Ik ben ook zeer blij dat ik deze lieve mensen weer terug zag in 2012 en dat mijn zoon ook met deze lieve mensen kennis heeft gemaakt in 2013.

De vader van John is nog even spontaan en lief als 35 jaar geleden, ondanks zijn oudere leeftijd.

Daarom is deze foto met mijn moeder en Pa de Bever mij veel waard (deze foto staat in een lijst in mijn huis).

59

Je ziet vaker aan de foto’s dat ik van de zee hield en houdt. Ja, de zee geeft een mens rust en haalt de stress weg. Ik ben mijn ouders ook dankbaar dat zij vaak met mij naar zee gingen. Mijn vader hield er ook van om foto’s te maken waar zijn naam op stond.

Dit was er een van een aannemer uit België.

60

Ja, ik hield er vroeger van om in klederdracht lopen.

Mijn vader ging graag mee op reis, hield van lekker eten en in gesprek gaan met mensen.

61

Mijn vader leerde mij fietsen. Ik ben veel wezen fietsen met mijn vader.

Ja, mijn vriendinnetje JosĂŠ van vroeger.

Veel mee op de schaats geweest; toen waren het nog eens winters!

62

De moeder van Theo van der Linden met Mieke. Mooie foto. Die twee mensen zijn heel belangrijk in mijn leven geweest toen Mieke overleed.

Haar man Hugo mocht maar 35 jaar worden en is overleden op 1 januari aan een hartstilstand in Marokko.

Die man werkte veel te hard.

63

64

65

66

Dit ben ik met mijn middelste

dochter in Thailand. Oh, wat deed het mij verdriet van die leugens dat ik daarheen ging voor sekstoerisme. Wat niet waar was!

De Thaise kunnen masseren waar je heel goed van opknapt. Daar kan geen Belg of Nederlander tegen op.

67

68

Ja, onze dochter mocht een paar platen maken; ze trad ook een enkele keer op. Ook in het radioprogramma van Radio Oost van Willy Oosterhuis. Ze kreeg daardoor wat kapsones, ze gedroeg zich wat raar en werd samen met de tweeling uit huis geplaatst.

Later heeft men begrepen dat het om kapsones ging, maar toen was het leed al geschied. De kinderen kwamen in mei 2000 terug, maar iedereen was beschadigd voor het leven. De kinderen werden in augustus 2013 weer opnieuw uit huis geplaatst.

69

70

71

Mijn nichtje Elma werd uit mijn leven gerukt toen ik negen of tien jaar was. Dat heb ik altijd heel erg gevonden. Ik zag dit ook als trauma; niemand begreep ook dat je als kind meer meemaakt of meekrijgt dan mensen denken. Ik zag mijn nicht ook als mijn grote zus.

Gelukkig heb ik haar weer teruggevonden na ruim 30 jaar en halen wij de schade weer in. Ik was al bezig met Spoorloos en Vermist toen zij plotseling weer in mijn leven kwam. Toen zij brak met mijn oom brak ze verder ook met de rest van de familie.

Wat ook ergens wel te begrijpen want nu kan ik het allemaal begrijpen, maar toen niet.

Bij mijn tante Ida kwam ik altijd heel graag. Zij was mijn lievelingstante. Ik had er dan ook heel veel verdriet van dat zij ook plotseling uit mijn leven werd gerukt. Ik kon ook bij haar dood geen afscheid nemen; dat heeft mij veel verdriet gedaan.

Maar gelukkig heeft zij een graf waar ik regelmatig heen kan gaan.

Zij had altijd een groen kastje staan in huis.

Zij vertelde altijd: als ik dood ga, krijg jij dat kastje.

Ja, toen was er al geen contact meer, maar ik ben nu wel heel blij dat het groene kastje niet is weggegooid, maar gewoon bij haar dochter staat.

Toen ik op de huishoudschool zat was ik iedere middag bij mijn tante en oom.

72

Ja, daar kwam opeens een einde aan toen mijn oom in 1980 verliefd werd op de vriendin van mijn tante. Hij is ook in 1982 bij haar ingetrokken, daar had ik als kind veel verdriet van en heb hem er ook op aangesproken. Vooral omdat mijn tante er zoveel verdriet van had. Ik ben er achter gekomen omdat ik mijn oom tegenkwam in de stad, zoenend en gearmd met die vriendin. Gelukkig is hij in 1983 of 1984 weer teruggekomen bij mijn tante en is het allemaal goed gekomen. Als Sjaan nog zou leven zou ik haar best nog wel willen spreken en praten met haar. Dan zou ik dit ook een goede plek kunnen geven.

Ik ging met mijn ouders vaak naar de Tour de France; toen was Theo nog presentator. Geweldige man, zo’n goeie man hebben wij nooit meer gehad. Wij gingen ieder jaar naar een zomerhuisje in Ommen en vaak met mijn tante en oom naar Texel. Daarom was ik zo blij dat ik november 2011 weer in Texel kwam met Jan van de Graaf en zijn dochter. Dat ik er later achter kwam dat er een vies spelletje gespeeld was, deed mij verdriet en pijn. Dat was mij die rit helemaal niet waard geweest maar zo heb ik die mensen wel goed leren kennen. Gelukkig maar.

Wij zijn verschillende keren naar de kaasmarkt geweest. Mooie tijden. Ik ging om met Marianne Weber en kwam in Hoograven op de flat bij haar. Toen was ze net gescheiden, ze had twee zoons en haar tante en moeder hadden pas zelfmoord gepleegd.

Geen mooie tijd voor haar, maar ze zei toen al in de jaren zeventig: eens word ik heel beroemd en dat werd ze ook na 19 plaatjes gemaakt te hebben. Ik gun het haar

van harte!

73

74

Een mens nooit moet zeggen: mij overkomt het niet want het kan iedereen overkomen. Ik vertrok naar het noorden omdat daar mijn artiestenleven was en de meeste optredens.

Ik ging wonen op deze boot. Prachtig, de zee gaf me de rust die ik nodig had.

De enige waar ik goed contact mee bleef houden was Jan Wolterink. Ja, wij traden ook vaak samen op. Hij probeerde ook steeds te bemiddelen tussen mijn ouders en mij, maar dat mislukte heel vaak.

Ik wilde even vrij zijn van spanningen.

Nogmaals, dit heeft zeker niet gelegen aan mijn vader, maar aan de omstandigheden.

75

76

Ik heb altijd deze tekening bewaard van die Brigitte Godeke.

Ik ben blij dat ik nu met haar op Facebook zit. Ja, dankzij de familie Godeke heb ik ook mooie jaren gekend; die mooie tijd had ik zeker niet willen missen.

Met haar broer Johnny nam ik een mooi plaatje op Waarom kunnen

wij samen niet meer praten?

Haar vader was een goede vriend van mijn man. Helaas leven zij beiden niet meer.

77

78

De mooiste plaat ik heb uitgebracht met Johnny Godeke.

Waarom kunnen wij niet meer samen praten?

Refrein: Waarom kunnen wij niet meer samen praten

Ieder woord dat wij nu zeggen, valt verkeerd.

Onverwachts heb jij me zo alleen gelaten toch heb jij mij het beminnen zo geleerd.

Ieder uur moet ik zo dikwijls aan jou denken en dan voel ik mij verdrietig en verward Ik heb mezelf voor de eeuwigheid en jou willen schenken Jij kreeg alles, heel mijn leven en mijn hart.

Ach een ruzie komt en is zo gauw vergeten Korte botsingen komen dikwijls voor.

Maar die laatste keer jij trilde op je benen Met een korte snauw ging jij toen vandoor.

Refrein 1x

Naast mij loopt een vage schaduw zonder woorden Het is zijn gedachte van jouw liefde van weleer Het is een liefdeslied met simpele akkoorden Maar die melodie die die doet mijn hart zo zeer.

Refrein 1x

Jij was alles heel mijn leven en mijn hart.

79

80

Ik ontmoette in de leuke jaren Jacques Herb. Als ik naar Hilda van Hees ging, dan ging ik ook langs bij Jacques Herb, want hij had een discotheek. Erg dat daar brand kwam. Hij is er zelf nog van verdacht geweest, maar het fijne weet ik er niet van. Ik kwam Jacques ook vaak tegen in het land omdat ik zelf ook vaak optrad waar hij ook moest zingen. Het is jarenlang bergaf gegaan met de zanger, maar gelukkig is hij er nu weer een tijdje bovenop. Dankzij zijn derde huwelijk; daar ben ik van overtuigd.

Toen deze foto werd gemaakt kon ik niet vermoeden dat ik 10 jaar later een plaatje met hem ging maken.

Ik trad ook veel op met Chance; eerst met Bernard uit Groningen en later met een Turkse jongen uit Nijverdal. Ik snap niet dat zijn ik zijn naam vergeten ben; komt waarschijnlijk omdat ik geen echte band met hem had. Het kwam doordat Jan Wolterink ruzie kreeg met Bernard en we moesten toch verder met de muziek en optredens.

Pierre Kartner, beter bekend als vader Abraham,

kwam de plaat nog uitreiken bij Jan Wolterink thuis. Mooi was die tijd, had ik zeker niet willen missen. Alleen de manager wilde er een stokje voor steken. Die dacht dat wij over de rug van Koos Alberts geld wilden verdienen. Een hele toestand toen, maar Pierre liet zich niet de les lezen. Ik ben nog in Roesing geweest en Joke, een schat van een vrouw, was ook niet boos en zag er ook geen kwaad in. Ze zag het alleen maar als lief gebaar.

81

82

83

84

Ja, toen Jacques Herb naakt op het internet stond, werden net in 1999 onze kinderen onterecht uit huis geplaatst.

Gelukkig kwamen de kinderen in mei 2000 weer terug.

Maar wij en de kinderen waren wel, doordat dit gebeurd was, beschadigd voor het leven. “En het komt nooit meer goed,� dacht ik toen.

Wij werden vals beschuldigd en omdat ik een plaat met Jacques Herb had gemaakt, werd dit ook nog naar voren gehaald omdat Jaques naakt op het internet stond. Gelukkig is die voogd, die dat toen heeft gedaan, ontslagen. Maar niemand begreep wat voor leed ons was aangedaan.

85

Ja, dat ben ik in mijn volkstuintje. O, wat had ik

daar een plezier aan. Ik kweek nu nog af en toe groente, zo mooi als je het allemaal ziet opkomen.

Erg jammer dat ze de volkstuintjes weg willen hebben en dat ze mensen een plezier willen afnemen.

86

En dit ben ik met Gerry Schonewille in de studio hij schreef voor mij het nummer opoe in de tachtig.

Ik was blij dat ik laatst Gerry tegenkwam; ik was heel blij.

87

88

Deze liedjes speelde ik vaak op de bijbelclub.

89

90

Waarom moet de overheid stelen?

De mensen betalen veel aan het ziekenfonds, gemiddeld €115 per maand, in België €75 per jaar. Als je het volledig wilt hebben met ziekenhuisopname betaal je €120 per jaar.

Als je €100 of €200 wilt wisselen bij grenswisselkantoren moet je grof betalen, bijna 10%.

Ouderen die jaren gespaard hebben worden nog eens bestolen, want men heeft ineens vermogen.

Je kan niet met €100, €200 of €500 betalen in Nederland, maar je ontvangt het wel in het buitenland. De belasting is heel erg hoog in Nederland. De huizen en auto’s zijn heel duur in Nederland.

Mensen moeten vaak naar de Voedselbank in Nederland, terwijl er zoveel geld ligt bij de grote heren.

Diverse therapieën worden niet vergoed in Nederland die sommige mensen echt hard nodig hebben. Ik ben heel gelukkig dat ik al jaren weg ben uit Nederland; in het buitenland heb je al die problemen niet, waarom in Nederland wel?

Kinderen worden snel uit huis geplaatst in Nederland.

Je moet vaak eerst je onschuld bewijzen. Onschuldige mensen worden snel opgepakt en de echte criminelen, zijn ze bang voor, laten ze ook vaak lopen.

91

Ik ben het heel vaak niet met Wilders eens, maar als ik de reclame van hem zie, dan denk ik: Ja Wilders, je hebt

gelijk want de Nederlandse overheid steelt zeker van ons en dat weten ze zelf ook.

Weet je, ik ben Nederlandse, maar heb een hekel aan mijn eigen land door deze praktijken en ik weet dat daar heel veel mensen mee eens zullen zijn.

Je mag in Nederland geen eigen rechter spelen; daar had ik een discussie over met de voogd. Ik vind dat je wel eigen rechter mag spelen in Nederland. Daarom was ik het met Teeven eens: een inbreker doodslaan is het risico van het vak. O, wat kreeg die goede man een lading om zich heen.

Ik werd een keer bedreigd met een mes. Ik pakte het mes af en stak hem met het mes. Ik kwam zes dagen vast te zitten; ik was ineens dader. Ik zou het zo weer doen. Ik ga niet zeggen: Lieve overvaller,

wil je koffie of hier hebt u geld.

Bij een goede vriend stond ineens de politie voor de deur.

Huiszoeking! Was er een tip binnengekomen dat hij een hennepkwekerij had. Een grove leugen, de oude vriend van over de 70 jaar werd boos en hij werd in de handboeien geslagen door zes man en het busje ingegooid. Het ging door merg en been dat geschreeuw. Ik wilde er werk en publiciteit van maken, maar dat wilde mijn oude vriend niet. Toch heb ik spijt dat ik niet hebt gedaan, want hij had behoorlijk veel pijn aan zijn armen en bloeduitstortingen door het geweld wat er was gebruikt.

Ik heb een politieagent een schop tussen zijn benen gegeven. Ik kreeg straf, maar niemand begrijpt waarom je zoiets doet. Er gaat altijd iets aan vooraf, maar dat wordt vaak niet herkend door een rechter

92

of ze willen het niet zien. Ik zeg altijd: De rechter

staat op de roltrap, het is net een pestbank en een draaibank, maar geen rechtbank.

Ik haalde van mijn buitenlandse bank geld en stortte 6 briefjes van 50 op mijn ING; nou, alle alarmbellen gingen rinkelen. Men dacht dat ik zwart geld wit aan het wassen was, terwijl ik bewijzen had waar het vandaan kwam.

Nee, ik vind dit ook oplichterij en er wordt verteld dat ze deze zaken moeten uitzoeken van de overheid, maar als de overheid zelf iets fout doet, dan word er gezegd: Foutje, we hebben het verkeerd ingeschat, dat zie je vaak aan de tbs-klanten.

Pedofielen worden in Tsjechische gecastreerd.

Waarom Nederland niet gewoon de ballen er af haalt; heb je geen last meer. Maar hier wordt verteld: hij heeft een slechte jeugd gehad maar een pedofiel maakt wel levens kapot.

Er is een paar jaar geleden een gevluchte pedofiel uit BelgiĂŤ naar Nederland gevlucht. Ja, in BelgiĂŤ had hij 23 jaar gekregen en in Nederland kreeg hij voor hetzelfde vergrijp maar zes jaar. En soms krijgen pedofielen zelfs een werkstraf.

Nederland is een luilekkerland voor de criminelen. Voor een hennepkwekerij krijg je Nederland vaak een werkstraf. In het buitenland krijg je zes jaar en je raakt je eigen woning nog kwijt. Ik kan nog wel een boek vol schrijven

van zulke praktijken.

93

De reden dat wij weer naar Nederland wilden: ik was inmiddels een paar

maanden zwanger.

Het werd me allemaal veel te druk, ik wilde dichter bij mijn ouders wonen en mijn oom woonde ook in Zwolle. Omdat ik mij niet in die tijd met de boekhouding bemoeide (dat liet ik aan mijn man over, ja) is het een ander toen misgegaan. Als ik dat had geweten, hadden wij niet zo snel in 2004 weer een woning gekocht. Maar ja dat is achteraf.

94

Toen wij het geld kregen van de verzekering wilden, wij eerst het huis op de jongste kinderen hun naam zetten. Het is zelfs voor de rechtbank geweest.

Ik vond het niet eerlijk tegenover de drie oudste kinderen,dus ik nam dat weer terug. Achteraf hadden wij het beter wel kunnen doen, want toen het op onze naam stond, kwam de belasting gelijk om de hoek kijken omdat mijn man meer dan â‚Ź100.000 belastingschuld had. O, wat had ik daar pijn van, maar ja, het was zo en je moest er maar het beste van maken.

95

96

Tegen overheid kan je niet vechten, maar zeker niet tegen de RDW. Ik heb zeker nog een paar duizend euro tegoed. Ik heb voor een auto teveel betaald, ik kwam er zelfs voor vast te zitten. In 2002 was die auto naar de sloop gebracht in Aartselaar in BelgiĂŤ, door mijn man en de vriend van mijn oppas Francisca.

Ja, ondanks dat ik vrij was gesproken in 2009 voor de auto, begon de ellende weer in 2010 en kwam ik weer vast te zitten. Ik ben zelfs naar het CJB geweest, maar het probleem was: men geeft elkaar de schuld.

Rondom Jeugdzorg geven ze de raad van kinderbescherming de schuld en de kinderbescherming geeft Jeugdzorg de schuld.

Ja, is heel makkelijk elkaar de schuld geven. Dat haat ik. Niemand wil graag schuld, erken je fouten maar dat doet niemand.

97

98

Met Hulda dronk ik ’s morgens altijd koffie en ze gaf mij oude kaas en ik haar vleeswaren. Zij heeft nog een mooie foto van mijn man en zoon in plastic gedaan. Heel mooi. Ik gaf haar toen uit dankbaarheid een pakje menthol sigaretten. Wij deden ook vaak spelletjes.

Toen ik vast kwam te zitten voor een auto die ik al lang niet meer had, zat ik samen met Hulda of haar bijnaam Totti. Toen zij terug werd gevonden had SBS belangstelling voor haar. Deed ze dat dan kreeg zij geen strafvermindering, zij koos voor strafvermindering. Iedereen wist vantevoren dat zij zou gaan vluchten maar niemand nam maatregelen zij was echt bajes-moe.

99

Ja ik ben heel blij dat de

familie de Bever

weer terug is in mijn leven. Ik heb 30 jaar

geleden niet kunnen denken dat de zus van John nog eens bij mij zou komen. De man van Monique heb ik mij afgesproken dat hij binnenkort gaat stappen waar ik woon. Gezellig weekendje uit. Ja, die twee hebben ook een mooie tweeling gekregen. Nu

waar blijft de tijd!

100

zeg ik weer:

In december kreeg ik bericht dat mijn foto in een boom mocht hangen. Ik was heel snel op

tv. Ja, het was onverwachts. Ik maakte veel

los met mijn kerstkaartje. Toen besefte ik pas hoeveel ellende en eenzaamheid er bestaat

onder de mensen en hoeveel trammelant en oorlog onder elkaar.

101

102

Ja, die mooie tijd met Riek Schagen had ik niet willen missen.

Zij tekende mooi op het einde van haar leven. Ik heb mooie schilderijen van haar. Helaas is zij maar 96 jaar geworden, voor mij had ze wel 100 mogen worden. Op het laatst was zij ook blind aan ĂŠĂŠn oog.

Zij is echt overleden aan ouderdom.

Dit ben ik met Riek Schagen die beter bekend is bij het publiek als Saartje uit Swiebertje.

Ik zag haar vaak als mijn oma. Ja, dit was ook een schat van een mens. Ik kwam vaak bij haar thuis in Vorden en wij zijn verschillende keren uit eten geweest. Corrie van Alblesso had het erover dat zij haar ook een keer had gezien. Riek was op het laatst helemaal op. Ze werd ook blind aan een oog.

Ze maakte zich ook zorgen dat ze helemaal blind werd. Zij had ook nog goed contact met Piet Ekel, ofwel Malle Pietje. Riek is 96 jaar geworden. Zij is eerder overleden dan Malle Pietje. Riek ging in haar laatste jaren schilderijen maken. Ik heb ook een paar mooie schilderijen van haar; van groot naar klein, daar ben ik heel blij en trots op. Laatst wilde er iemand geld voor geven voor die schilderijen, die gaan voor geen goud de deur uit.

103

In Groningen werd ik volwassen. Die mooie tijd in Groningen had ik niet willen missen.

Toen ik in 1984 wegliep van huis ging ik wonen op een schip in Delfzijl.

Na een half jaar woonde ik in een huis aan de Kustweg en een half jaar later woonde in de stad Groningen. Die mooie tijd vergeet ik niet gauw.

104

Als ik geen wantrouwen had in het beleid van Nederland, was ik zo weer verhuisd naar Groningen.

De huizen zijn daar ook het goedkoopst. Je kan daar ook goed uitgaan in Groningen; ik ging vaak uit in cafĂŠ Pallet en in de Drie Gezusters kwam ik ook heel graag.

Nee, mooie tijden waren dat. Mijn artiestenbureau, waar ik onder contract zat, was gevestigd in Stadskanaal, daarom was ik ook gebonden aan het noorden en had ik ook verschillende optredens in het noorden.

Ik heb nog steeds met twee vriendinnen contact uit die tijd toen ik veel in het noorden was. Ik ging ook veel om met mensen van het circus in Usquert. Ik ben ook verschillende keren met hun meegereisd. Prachtige tijd was dat. Daar denk ik nog vaak aan terug, nee, ik heb echt mooie tijden gekend in het noorden.

Toen ik 12 of 13 jaar was kwam ik al vaak in het noorden bij Wiko’s. Anita Berend en ik had een vriendin Janny Koning uit Hoogezand. Ik had een paar weken een vriendje uit Sappemeer. Ja mooie tijden waren dat.

Toen ik in 1984 was weggelopen van huis ben ik in maart of april 1985 mijn vader tegengekomen bij Op Volle Toeren in Steenwijk. Mijn vader en ik waren beiden eigenwijs en stijfkoppig en praatten toen niet met elkaar. Dit speelde zich af in Steenwijk. Nu denk ik terug: waarom konden wij toen zo raar doen maar dat is allemaal achteraf gepraat waarom dingen soms gebeuren.

105

Ik snap niet dat de overheid niets doet aan Astra TV op RTL5 en aan het spoor met wat er mis mee is.

Ik ben blij dat ik met mijn kerstkaartje heel veel bij mensen hebt losgemaakt, ik merk nu ook hoeveel eenzaamheid er is en hoe mensen mensen elkaar aan het pesten zijn. Ik ben blij dat ik toch nog veel voor die mensen hebt betekend.

Ik merkte ook hoeveel mensen naar helderzienden belden en hoe zij er door werden opgelicht. Ik belde ook Astra TV. Ik vertelde of ze konden zien hoe het met zusje is die overleden was. Nou, ik kan iedereen vertellen: ik heb geen zusje.

Ik was in de uitzending, nou, ik heb toen ook in de uitzending gezegd vuile vieze oplichters. Ik snap niet dat dit de overheid toelaat. Astra TV vertelde dat het goed met haar gaat en dat zij nu niet meer zoveel lijdt als in de jaren ervoor.

Kan je nagaan, gewoon leugens mogen verteld worden aan mensen, en het kost ook nog â‚Ź0,80 per minuut. Ja, zulke

oplichterij had nog nooit gezien omdat ik mij er nooit in verdiept had.

Ik snap ook niet dat de overheid niks aan de spoorwegen doet. Sinds de gasbranders weg zijn bij het spoor en sinds de conducteurs zelf niks mogen doen is het een puinhoop.

Ja, de NS geeft ProRail de schuld maar ik weet niet of alles daarmee is opgelost. Ik had ook heel veel ellende meegemaakt met spoor, dat je strand en niemand vertelt wat. Dat een man van de spoorweg zegt: Ja sorry, dan bent u

maar gestrand, wij brengen u niet naar huis in het buitenland, wij zijn gewoon verantwoorddelijk in Nederland, maar als

je al 5 uren vertraging hebt, dan krijg je deze problemen.

Maar gelukkig ben ik niet achterlijk en weet ik uit ervaring dat NS contacten heeft met taxibedrijven om de mensen thuis

106

te brengen, waar je ook woont. Maar dit weet niet iedereen en vertellen doet de NS dat niet want dan wil iedereen dat. Ik weet zeker dat er al duizenden mensen in een taxi gestapt en de rit zelf hebben betaald of in een hotel zijn gestapt. Ik trap daar niet in, ook al zou ik â‚Ź1000 in mijn zak hebben. Als het mijn eigen fout is, dan kan ik het mezelf verwijten, maar het is de schuld van de NS. Dan moeten die er maar voor boeten, daar ben ik heel makkelijk in. Maar als de overheid er niets aan doet of onder curatele stelt, dan zag het er anders uit. En zo zijn er nog wel meer zaken.

RyanAir Vliegmaatschappij heb ik ook meegemaakt.

Nu wordt er een programma aan gewijd, maar het is al jaren zo. Dat niet meer ongelukken gebeuren, onbegrijpelijk, er zal wel een engel zijn. De Fyra mag niet meer rijden terwijl die trein er pas sinds 9 december 2012 is. Als je een kaartje moet kopen, moet je speciaal naar Arnhem gaan. Het kan wel thuis, maar als je niet aan internetbankieren doet, moet je helemaal naar Arnhem. Ja, belachelijk voor woorden.

Waarom denkt de overheid niet aan de ouderen, daarom wil ik nooit meer in Nederland wonen omdat de overheid het ergste doet als in andere landen.

Maar als je een belastingschuld krijgt, of overheidsschuld, kan er zo ineens beslag worden gelegd op je bankrekening en krijg je geen geld. Moet je het maar zelf uitzoeken. Geen wonder dat er steeds meer criminelen ontstaan in Nederland.

Mensen gaan steeds meer wat doen om aan geld komen en te eten. Het gaat nu weer goed met mij, maar het is ook een tijd ook niet goed gegaan en dan bedenk ik ook van alles en hoe overleef ik dit. Is toch logisch? Je moet wat doen om te overleven. Later krijg je dan het geld terug, maar dan is het leed al geschied. En daar denkt de overheid niet aan als hun zakken maar gevuld blijven. Mijn complimenten voor de ombudsman, want doet wel goed zijn werk.

107

Eindelijk zag ik de zoon terug van mijn zwager waar mijn overleden man gek op was en veel verdriet van had dat het contact was verbroken.

Op de verjaardag van mijn nicht die ik na 30 jaar terugvond, vond ik de zoon van mijn zwager terug, of ik moet het beter zeggen: wij kennen elkaar al weer wat langer via Facebook; nu was de tijd rijp dat we elkaar zagen.

108

Oude herinneringen ophalen, heel erg leuk en zo kom je nog wel eens wat te weten over de familie en wat er gebeurd is in al die jaren.

Ik heb spijt dat ik toch niet een paar jaar geleden heb doorgezet om de banden weer te herstellen, maar het gebeurde zo. Zijn zusje was nog bruidsmeisje op onze trouwdag. Onze middelste dochter zou eerst GabriĂŤlle heten, maar toen de zoon van mijn zwager een vriendin kreeg, wilde mijn man haar ook zo noemen en zo kreeg mijn middelste dochter de naam van de vriendin van mijn zwager zijn zoon. Het is inmiddels uit met die vriendin en zo heb ik zijn nieuwe vriendin leren kennen. Ze zijn acht jaar bij elkaar. We zullen zeker nog vaak bij elkaar komen.

Ik ben blij dat ze weer in ons leven zijn gekomen.

Ik ben blij dat wij op dezelfde lijn zitten over de Enschedese vuurwerkramp. Ik ergerde mij over dat er 23 doden waren, nou, hij had ook minstens 50 lijkwagens gezien. Ja, ik weet dat ze die illegalen niet hadden gerekend. Ik heb ze zelf de lucht in zien vliegen, echt geen leuk gezicht.

Ik was samen met mijn zoon bij hun op visite en we hebben het heel gezellig gehad. Ik hoop dat er nog leuke gezellige dagen komen met zijn allen, dat zal zeker gebeuren.

Wij hebben niet gepraat over problemen, maar dat zal zeker nog wel gebeuren. Wij waarderen het heel erg dat hij er ook niet over begon. Mijn zoon en ik laat het verleden rusten, maar hij mag best ons verleden weten. Mijn man schaamde zich voor alles en daarom is hetcontact verbroken. Toen mijn man vier jaar geleden een herseninfarct kreeg, is hij twee dagen in coma gehouden. Toen hij bijkwam had hij als eerste over zijn broer en zijn zoon. Jammer dat hij die niet meer mag meemaken, dat de zoon van zijn broer weer in ons leven is gekomen. Hij zou heel blij en

gelukkig geweest, zijn dat weet ik zeker.

109

Waarom ik geen vertrouwen heb in de medische wereld.

Ze hebben zich bij mij vergist. In 1986 werd verteld dat ik blaasontsteking had, toen bleek het longontsteking.

Bij mijn dochter werd op het laatst pas door een andere arts ontdekt dat zij hersenvliesontsteking had.

Mijn man ging in 2009 naar de arts en er werd verteld dat hij een nierinfarct had. Later bleek dat hij toen al een gezwel had van kanker. Dat wordt nog strafrechtelijk vervolgd, maar dat kan jaren duren.

In 2000 raakte ik weer zwanger van een tweeling na sterilisatie en toen ik zwanger was bleven de artsen zeggen dat ik het aan de darmen had. Toen de tweeling werd geboren heb ik meteen gebeld: de darmpjes zijn de uitgekomen hoor.

De arts gaf mij een verkeerd recept mee en de apotheek de verkeerde medicijnen. Mijn goede vriend Eddy was jarenlang met zijn hoofd in de war. Toen ik 123 doosjes medicijnen weggebracht had naar de apotheek werd hij meteen beter en gezond verklaard. Nu is het leven maar ook mijn leven een stuk aangenamer zonder vergif in het lijf. Had ik dit jaren terug maar gedaan.

110

Ik heb mijn man beloofd op zijn sterfbed dat ik deze vriend verzorg tot zijn dood. Toen mijn man erg ziek was wilde mijn man ook niet dat ik iedere dag bij hem was, dat ik ook een paar dagen in de week bij die vriend die ook mijn zorg nodig had. Anders moest hij uit huis en hij wou graag blijven wonen in zijn huis.

Op de dag dat mijn man de eerste keer in het ziekenhuis opgenomen was, zijn die vriend en ik naar de notaris gaan om alles vast te leggen, de erfenis. Ik wilde de afspraak afzeggen maar dit wilde mijn man niet.

Doordat de vriend ziek was, hebben vele hem in de steek gelaten en dat haat ik aan mensen dat ze mensen in de steek laten als ze ziek zijn. Gelukkig heb ik niet zo’n karakter.

Ook ging ik ‘dokteren’ met mijzelf. Ik slikte medicijnen voor suikerziekte, maar ik was iedere dag duizelig en had een hypo. Viel ook vaak flauw.

Toen ik radicaal stopte uit mezelf met medicijnen, waren die hypo’s over, dus ik weet zeker, mensen slikken teveel medicijnen te lang door, daar kan ook op bezuinigd worden. En als je depressief bent ga sporten, neem een hond en breek met de familie en vrienden die jou de depressie hebben bezorgd.

111

Deze mooie foto van Koos Alberts en Jan Wolterink is me heel dierbaar.

Een week later kreeg Koos zwaar ongeluk een kon Koos nooit meer lopen.

112

113

114

Deze foto is gemaakt van mijn lieve Pucky toen ik hem een dag had.

115

116

117

De advertentie die ik plaatste nadat ik vals was beschuldigd door de voogd.

118

De telegram die mijn vader moest sturen naar mijn middelste dochter.

Het deed me pijn en doet nog steeds pijn.

Ik kreeg jaar later nog van mijn vader te horen.

119

120

Stoken doe je in de kachel, niet tussen twee mensen.

Ik haat echt de mensen die maar blijven stoken over wat niet waar is. Zij hebben iets in hun hoofd geprent en het gaat er niet meer uit. Want zij kunnen niet verder denken.

Ik vraag me a: is dat een beschadiging bij die mensen of zijn zij geestelijk ziek.

Als iemand problemen heeft gehad met geld, drank, gokken, drugs, werk of ziekte, dan blijft dat niet zo. Maar sommigen denken dat het altijd zo blijft.

Gelukkig kan ik goed nadenken en weet ik dat het niet zo is en kan ik wel denken. Mensen die teveel met andermans zaken bezig zijn, weet ik wel zeker dat die uit verveling zoiets vertellen of gemeen zijn.

Ik moet mij er vaak bij neerleggen dat die mensen altijd blijven bestaan die zoiets doen of zeggen.

Gelukkig zijn mijn zoon en ik niet achterbaks en recht voor zijn raap. Wij houden niet van achterbakse mensen. Ja, en als je dan de waarheid vertelt, ben je ineens een slecht mens.

121

Hoe minder je de kinderen of kleinkinderen mag zien, hoe verder je uit elkaar groeit.

Een dokter heeft in het verleden wel eens gezegd dat ik lijd aan ouderverstotingssyndroom. Volgens mij heeft hij gelijk, maar er valt heel moeilijk tegen aan te vechten.

Advocaten verdienen ook kapitalen aan het verdriet aan ouders of grootouders en die komen geen steek verder. Dat is heel erg.

Mijn man en ik waren wel eens zo’n ₏450 euro kwijt aan de bezoekregeling; met de taxi, eten, kaarten om binnen te komen, drinken en dat voor hooguit twee uurtjes. Maar ik wilde het vaak gezellig hebben.

Maar de mooiste bezoekregeling was toch nog in Preston Palace in Almelo. Ja, dat vond iedereen.

Ik mag de kinderen maar eens in de 14 maanden zien en dat is te weinig, ja daar geef je graag wat uit aan die bezoekregeling. Dan wil je het gezellig maken maar menigeen ziet ze zo weinig.

Mijn vader ziet ze helemaal niet meer door het beleid van Den Haag. Ik ben benieuwd hoe het straks gaat als de Jeugdzorg naar de gemeentes gaat. Mag ik dan

de kinderen wel weer eens in de zes weken zien? Ja, de pleegmoeder van de jongste

zoon had het er over: vroeger was er eens in zes weken een bezoekregeling. Ja, dat klopt, maar dat was negen of acht jaar geleden.

122

Het is het niet beter op geworden. Daarom ben ik benieuwd als Jeugdzorg in 2015 naar de gemeente gaat. Ik vond het eigenlijk ook belachelijk dat de voogd in zijn vrije tijd naar de bezoekregeling moest gaan, anders had ik de kinderen nog niet gezien in december.

Hij doet dan altijd zijn eigen huishouden, dus de pleegouders van mijn jongste kinderen zeiden: dan moeten wij nu jouw huis poetsen.

Ik had het mijn oudste zoon over dit voorval en hij vertelde: dat is niet waar, hij heeft gewoon geruild.

Ik ging er niet verder mee in discussie, ik geloofde de voogd. Zo erg wantrouw ik de voogd ook weer niet, waarom zou hij liggen om zo’n voorval.

123

124

Ik ging ook om met Samantha.

Hier de foto met haar zoon Dave.

Daarom vind ik het nieuws zo mooi dat ik Samantha nu regelmatig kan opzoeken in Zwijndrecht. Ze zit in een rolstoel en in een tehuis, maar ze is nog even vrolijk als vroeger en ze treedt nogal regelmatig op.

Ja, het is al ongeveer 35 jaar geleden sinds

ik haar weer zag. Het kan ook iets korter zijn.

Ze was de eerste die een hit had met Viva EspaĂąa, maar Imca Marina ging ermee vandoor met het lied in Nederland. Dat heeft Samantha altijd heel erg gevonden, maar de Belgen werden vroeger nogal achtergesteld bij de Nederlanders.

Er zijn veel meer Nederlanders die hits hebben gekregen in Nederland, terwijl het eerst successen waren in BelgiĂŤ. Maar als Belg kan je heel moeilijk doorbreken in Nederland. Ik denk door dat

mooie taaltje.

125

Ik ben heel blij dat Samantha weer in mijn leven is gekomen. Mooie tijden waren dat. Ze is ondanks haar ziekte nog altijd even opgewekt als ruim dertig jaar geleden.

126

Ja, de mooiste mijlpaal in mijn leven was toch het huwelijk van Dennie Christian.

127

De reden waarom ik uit de muziekwereld stapte.

Ja,

het eerste jaar miste ik heel erg de wereld van glitter en glamour, seks, drugs en rock-‘n-roll. Als je eenmaal in de showbizz terechtkomt kun je er niet meer buiten.

Het applaus beheerst vaak je leven, het is een mooie wereld, maar ook een harde wereld.

128

Je moet zorgen dat je niet labiel bent, want dan ga je zo aan de drugs en drank, want die twee dingen liggen heel erg op de loer. Voor je het weet ben je verslaafd en ga je eraan kapot, aan deze mooie wereld, maar ook schijnwereld.

Het verdient lekker, je kan vaak op vakantie, maar het geld is niet alles als je niet echt een privéleven hebt.

Ook ik heb de tol moeten betalen: 120 uur per week werkte ik, maar had totaal geen privéleven. Je leeft niet echt, maar wordt geleefd. Ik zou die bepaalde dingen nu zeker anders doen.

Ik heb van sommige dingen spijt. Ook ik dronk veel alcohol in die tijd; dat weten m’n ouders zelfs niet.

Ik slikte captogan. Dat is een middel om wakker te blijven: de nacht van donderdag op vrijdag sliep ik nooit; dan nam ik zo’n pilletje en bleef ik wakker, 48 uur minstens.

Maar ik heb een hele mooie tijd gehad, die tijd had ik zeker niet willen missen. Maar ik heb ook zeker de tol moeten betalen. Ik werkte ook nog voor de TROS als figurant; dat was ook een zeer mooie tijd, die tijd had ik ook niet willen missen.

Ik kon het op het laatst niet meer aan en toen de kinderen de tweede keer weer uit huis werden geplaatst, ben ik gestopt.

Nu, in 2013 ga ik soms weer weg en dan dans ik weer en zing ik weer vrolijk mee. Dan zie je toch dat ik langzaam mezelf weer ben. Ja, ik word weer de oude die ik was in de jaren 70, 80 en begin 90. Heerlijk is dat.

129

Mijn moeder en ik gingen op 24 maart 1981 naar het huwelijk van André Hazes en zijn Ellen. Erg dat André

dronken was toen zijn huwelijk nog moest beginnen en dat Ellen op het laatst het leven niet meer aankon.

André’s vrienden, de Slagers uit Rotterdam wilden graag dat André trouwde met hun dochter, maar zij was toen pas 14 jaar, veel te jong.

Toen zij de volwassen leeftijd had, kon het huwelijk worden voltrokken. Ik heb nog vaak gedacht aan Ellen en hun zoon Melvin.

Wat zullen die mensen een verdriet hebben gehad. Ik zou Melvin nog best wel weer terug willen zien. Ik ging in mijn jeugdjaren ook veel om met John de Bever. Hier speelt hij op de slaapkamer. Toen was John 14 of 15 jaar; precies de leeftijd weet ik niet meer, hij kon ook iets jonger zijn. Mooie tijden waren dat, dat had ik niet willen missen. Daarom vind ik het zo fijn dat de familie de Bever in 2012 weer in mijn leven is gekomen.

130

Ik ging in mijn jeugdjaren ook om met mijn beste vriendin Lisa Reniers. Mijn vader en ik kwamen vaak bij haar. Het was een hele mooie tijd. Haar vader werd een vriend van mijn vader. Haar moeder was overleden in het kraambed van haar dochter. Ik ging zingen met mijn vriendin en wij hadden de fanclub van John de Bever. Wij konden toen niet vermoeden dat mijn beste vriendin begraven zou worden op de dag dat mijn man zou sterven.

Het was de bedoeling dat mijn vader en ik naar haar begrafenis gingen maar God had beslist dat mijn man ging sterven om 7:00 uur ’s morgens, op de dag van haar begrafenis. Dit heb ik heel raar gevonden en vind het nog steeds raar en onbegrijpelijk dat zo iets aparts kon gebeuren.

131

Ik ging in mijn jeugd met de bootreis mee naar Dßsseldorf, met Corry Konings en de Havenzangers. Mijn moeder ging dan mee, ja, daar heb ik mooie foto’s van. Die tijd had ik niet willen missen. Mijn vader ging niet mee want het was in Duitsland en daar kwam hij niet vanwege de oorlog.

Maar met mijn moeder had ik ook een prachtig weekend, wat ik niet had willen missen.

Mijn moeder ik gingen ook naar de familie Alberti.

Naar Willeke ga ik binnenkort en dan geef ik haar de foto van haar ouders die niet meer leven. Ik kwam bij Willeke toen Johnny de Mol net was geboren. Als ik hem nu op televisie zie, dan denk nog steeds aan die mooie momenten dat ik met mijn moeder op stap ging, dat had ik ook niet willen missen.

132

Ik ging ook om met Sonja.

Ja, zij had een wurgcontract en dat heeft haar leven gekost.

Zij heeft ook daarom zelfmoord gepleegd. Erg vond ik dat.

Toen ze werd begraven, heb ik ook heel erg gehuild. Je moet echt wel heel stabiel en sterk zijn, wil je het volhouden in de showwereld.

133

Ik ontmoette wel eens zangeres Linda, haar echte naam is Agnes. Ja, zij is ook

door omstandigheden gestopt met de muziekwereld.

Erg jammer, want zij had een zeer goede stem, weet je. Daar ben ik nu zo blij dat ik contact heb met haar zoon en ex-man John Frijters. Jammer dat hij ook gestopt is met de muziekwereld. Ja, alles gebeurt door omstandigheden waar je zelf vaak niks aan kan doen.

Het overkomt je.

134

Ik ging ook heel veel optreden als figurant.

Ja, ik leek veel op Imca Marina; hier kun je ook de gelijkenis zien. Ja, ik werd ook gevraagd in MuziekcafĂŠ van de TROS toen zij optrad om achter haar dansen. Erg leuk die mooie tijd, had ik

zeker niet willen missen.

135

136

Ik mocht inmiddels een single uitbrengen bij Verkooyen in Breda. Zijn zoon is nu zanger; die heb ik nog als baby gekend.

Heel mooi allemaal.

Ja, dat waren mooie tijden.

Ik kwam ook bij de Heikrekels van Wim van Gennep. Die groep is heel bekend geweest met Waarom en nog enkele hits, en later opende Wim zijn eigen platenzaak in Geldrop.

Dankzij hem werd mijn plaatje ook goed verkocht en had ik verschillende optredens in Brabant.

Ik heb mij heel erg boos gemaakt. Hij is zo populair geweest. Toen hij in november 2012 kwam te overlijden op 87-jarige leeftijd, besteedde niemand er aandacht aan. Dat vond ik wel triest. Ik kon zien hoe je snel vergeten wordt.

137

138

Ik zat in mijn jeugdjaren op de bijbelclub, ik speelde ukelele, ik zat op marionettenclub, een wandelclub en de showbizzschool. Ik trad ook nog vaak op in het land. Ik denk vaak: waar

haalde ik de tijd vandaan.

Ik denk ook vaak: waar haalde mijn vader die tijd vandaan. Als hij niet meeging, haalde hij mij altijd af van het station waar hij woonde of hij kwam mij ophalen op station in de plaats waar ik in de buurt moest zijn.

139

Plotseling was ik in mijn succesjaren mijn bril zat. Ik liet mij opereren aan mijn ogen en ik hoefde geen bril meer te dragen.

Mijn laatste optreden met bril was in ‘t Hoogt in Utrecht. Daar kwam mijn hele klas kijken, bijna de halve school. Ik vind dit niet alleen een mooie foto, maar het was ook een prachtige avond; om nooit meer te vergeten. Het was tevens een verrassing dat zij met z’n allen kwamen, heel mooi.

140

Ik ging veel optreden en veel meer platen maken in 1981. Ik heb veel tv- en radio-opnames gedaan. Erg jammer dat alles was verwoest door brand, anders had ik mooie herinneringen gehad.

Ik hoop dat iemand in het land nog wat voor mij heeft. Ik trad veel op bij piraten dus ik heb er wel vertrouwen in dat ik nog wel wat in mijn bezit krijg.

Ik haalde mijn typediploma en ik zat op de modevakschool. Ik maakte mijn eigen kleding.

Ik zat met Gerda Van Rossum op school. Ik heb nog geprobeerd om haar op te sporen, maar dat is niet gelukt. Zij is in eind jaren 70 verhuisd naar AustraliĂŤ. Misschien is zij daar wel gebleven of is zij inmiddels overleden.

141

Ik had in die jaren ook zeer goed contact met Jan van der Linden uit Amersfoort (geen familie van Theo). Ik vond Jan terug in 2012 via Hart van Nederland en de krant. Ik was ervan overtuigd dat hij allang was overleden, maar zoals jullie zien is hij nog springlevend.

142

Ik ging vroeger om met Theo van der Linden, gelukkig hebben wij elkaar teruggevonden, na veel pijn en moeite.

Tja, hij had een hoge functie bij het OM en die geven niet zo graag een nummer of adres want men weet nooit... niemand ziet door de telefoon wie ik ben. Ja, we hielden bij Theo vaak hele leuke feestjes.

Zoals op deze foto: de polonaise lopen.

En deze foto, die nu ik heel erg koester, mocht hangen in de boom bij Joris in Den Bosch met Kerstmis. Ik was in een flits nog op tv.

Heel leuk, mooi en gezellig. Daar lachen mijn moeder en Theo heel erg. Ja, zij waren heel erg op elkaar gesteld. Jammer dat mijn moeder dit niet meer mee mocht maken.

143

In 1979 overleed Rita Hovink aan de gevolgen van kanker, ik heb vlak voor haar dood nog deze kaart gekregen daar ben ik wel heel blij en gelukkig mee.

144

In 1978 nam ik afscheid van Corrie van Alblesso. Ik kon toen nog niet vermoeden dat zij in 2001 weer in mijn leven zou komen en in 2003 onze kinderen uit huis ging plaatsen. En dat mijn leven door haar een ware hel werd, wat zij misschien niet bewust heeft geweten.

145

Ik zei vaak als er wat was:

O God, help mij!

Mijn vader ging vaak bidden.

Volgens mij hielp het ons beiden wel.

Ja, Pa Wallenburg de vriend van vader; veel te vroeg overleden.

Dit ben ik met Koos Alberts en de cast met wie ik figurant was bij de TROS, ook Albert van Benthem, die ik ook weer terugvond toen hij een KPN spotje maakte. Ook mooie tijden met hem gehad.

146

Ja, hier woont Hein Simons, vlakbij Nijvel.

Binnenkort ga ik hem opzoeken. Mooie tijd heb ik daar gehad. Erg dat Wilma Landkroon het minder heeft getroffen. Zij had zeker ook miljoenen kunnen hebben maar slechte mensen gingen er vandoor met haar geld.

Hier speel ik gitaar.

Ik speelde in die tijd veel christelijke liedjes.

147

Ja dat ben ik met Geert van de Wiko’s. Ik heb wel eens geslapen bij de familie. O, wat was ik gek op Geert. Ik ben benieuwd hoe het met hem is vergaan al die jaren.

Dit is mijn neef Ben. Ik speelde graag met het bruidsmeisje. Toen ik hun weer terug zag, was er van mijn kant geen klik meer.

Jammer ja! Tante Koos was blij dat ze mij weer zag; toch hebben we een mooie tijd gekend. Misschien is er toch meer gebeurd en heb ik dit weggedrukt, dat er daarom van mijn kant geen klik meer was.

Ja, dit zijn Gerrit en Hiske. Hiske was de enige van de familie die mij feliciteerde toen ik 50 jaar werd; dat vond ik heel fijn.

Zij was ook de enige die zei: misschien

heb je ook wel fouten gemaakt, maar ik heb mijn best gedaan. Dat heb ik nog nooit

iemand horen zeggen, want vele bekennen hun fout niet graag.

Maar het deed mij wel pijn dat ik van Gerrit dingen hoorde uit zijn jeugd en hoe het was gelopen met de begrafenis van zijn zus. Ik weet zeker: hij heeft ook zijn eigen verdriet.

Dit is Jan Wolterink die jaren mijn steun en toeverlaat was. Ben ik blij dat we weer contact hebben.

148

Ja,

deze foto is gemaakt bij de familie Giesing, Marian van de Wiko’s. Ik denk de laatste tijd weer vaak aan deze lieve mensen.

Misschien vind ik ze nog via de sociale media; het is nog niet gelukt.

149

150

Het ging zo goed met de zaak dat wij er een zaak bij kochten: een cd-, platen- en textielzaak.

En wij kochten een huis.

Ik woonde vlak bij mijn verloren vriend Rudy Neetens.

Mijn man heeft vaak genoeg gezegd: kom we gaan Rudy opzoeken. Hij wilde zelfs Rudy uitnodigen op onze bruiloft.

Ja, mijn man zijn ex Elka en haar man zochten we ook wel op in Trier, in Duitsland.

Ik wist niet wat ik overhoop haalde: Rudy kon wel getrouwd zijn. Achteraf was dat ook zo!

Ik heb geen spijt dat ik het hebt gedaan. Wel had ik het anders moeten aanpakken, dat wel.

151

152

153

Ik hoorde in mijn jeugdjaren dat er een moordenaar bij ons in de buurt woonde.

Ik kreeg dat als kind mee en ik was wel benieuwd, maar ik viel mijn ouders er maar niet verder mee lastig.

Maar zo zie je, een kind krijgt meer mee dan je denkt. Ik kwam er jaren later achter dat hij in deze kliniek zat en achteraf kende ik hem ook wel. Toen ik wist wie hij was, ja, kon ik mijn ouders ook wel begrijpen dat ze het voor mij verborgen wilden houden. Maar

ieder kind krijgt meer mee dan ouders denken.

154

Ik vond het ook heel erg dat mijn neef Tim is verdwaald en de weg even kwijt is geraakt. Daarom vond ik

het ook zo fijn dan ik deze brief nog had van hem. die hij had geschreven naar oma Marietje. Ja, met Tim heb ik heel gezellig gepraat op de begrafenis van mijn tante Bep. Tim zat ook in de muziek en heeft ook platen gemaakt en kwam een paar keer op televisie. Ik denk dat ik van hem hebt geerft dat ik van de muziekwereld hield. Ja, verschillende mensen hebben gezegd dat hij is ontspoord, de weg is kwijtgeraakt of verdwaald. En dat dit komt door de kerk. Ik zeg altijd: het zal wel, maar

ik weet het niet of dat echt door de kerk komt.

155

De feestdagen in mijn jeugdjaren Ik kijk met een mooi en blij gevoel terug op de feestdagen bij ons thuis. Met Pasen was het altijd eieren zoeken en ik maakte altijd een palmpasenstok; daar liep ik ook altijd mee.

Met kerstdagen zongen wij altijd kerstliedjes bij een mooie kerstboom Een mooie stal stond ook bij ons thuis. En veel kaarsjes brandden er bij ons thuis en zo vierden wij Kerst, beide dagen.

John de Bever en zijn ouders zijn ook wel eens rond kerstmis bij ons thuis geweest, en wij gingen ook wel eens naar de familie. Die was dan fijn bij elkaar. Ja, dat waren nog eens mooie tijden. Familie Wallenburg ging altijd naar de kerk en de kinderen naar de zondagsschool, ik was daar vaak jaloers op; dat leek mij ook wel mooi. Ik ging later op een bijbelclub, daar speelde ik ukelele en zong veel christelijke liesdjes. Ik ging om met Mariska en Jolanda van Zijl. Ik vind het fijn dat ik ze terug heb gevonden. Ik wilde in die tijd ook nog zendeling worden.

Ik was heel erg met het geloof bezig. Ja, ik denk nog wel eens aan die tijd terug dat als ik echt zendeling was geworden, hoe het leven dan voor mij verlopen zou zijn. Ik vind de tijd vroeger mooier. Nu nemen de meeste mensen het niet meer zo nauw.

Heel veel zijn blij als de kerstdagen voorbij zijn. Er is van alles te doen: rommelmarkten, woonboulevards en tuincentrums zijn open. Nee, de zondagsrust is ver te zoeken en toch vond ik het allemaal vroeger veel mooier. Nu zijn er kunstbomen met ledverlichting, vroeger waren het echte kerstbomen met echte kaarsjes erin. De mensen doen dat niet meer voor brandgevaar.

156

Ik vind dat onzin: vroeger was er ook geen brand. De mensen waren gewoon voorzichtiger. Heerlijk, die naaldengeur van die boom, ja, heerlijk was dat. OkĂŠ, je vond soms nog naalden in maart, maar dat moest je maar voor lief nemen, want het leuke nam toch de overhand. Vroeger zat ik gewoon de dagen af te tellen dat het Pasen of Kerstmis werd. Prachtig! En een witte kerst was helemaal mooi. Ja, vroeger waren het echte winters, nu zijn het vaak kwakkelwinters. Op oudjaar moest ik vroeg naar bed en werd ik wakker gemaakt om kwart voor twaalf om naar het vuurwerk te kijken. Mijn vader haalde alleen altijd te veel appelflappen; wij hadden een grote diepvries dus wij aten in april nog vaak appelflappen. Vroeger keek wij naar een mooie conference van Wim Kan; later werd het Toon Hermans.

En Seth Gaaikema ook nog. Dat waren nog echte conferences.

Tegenwoordig zijn ze niet meer zo goed als vroeger.

De nachtmis vroeger op 24 december vond ik ook prachtig.

Elke keer als het Kerstmis is, dan denk ik: wat

was die tijd van vroeger toch mooi.

Ja die mooie tijd komt nooit weer terug. Erg jammer vind ik dat. Mijn ouders waren soms dagen met het kerstdiner bezig: mooi kersttafelkleed op tafel en mooie kerstklokken hingen door het huis, een mooie ster hing voor het raam en natuurlijk was de echte kerstboom prachtig. Er werden volop kerstliedjes gespeeld op LP of single. Voor die mooie tijd had ik wel heel veel voor over, maar die tijd komt nooit weer.

Sinterklaasavond was ook altijd mooi.Vaak kwam

Sinterklaas bij ons langs met de cadeaus. Ik kon het alleen niet begrijpen dat ik soms twee sinterklazen tegelijk zag.

Dan zij mijn vader: dat is een hulp-Sinterklaas.

Ja, ik geloofde dat. Ik was al heel blij met de chocoladeletter, de pepernoten en de cadeaus.

157

Ja, als ik kijk naar deze foto van mijn oom Fred, dan denk ik: mooi was die tijd samen met mijn nicht Elma en haar moeder, die helaas ongeveer 35 jaar geleden is overleden.

158

Ja,

er dachten velen dat ik was weggelopen omdat mijn moeder was gaan drinken en ik had net een plaatje De Drank dreef ons uit elkaar uitgebracht.

Nee, dat is zeker niet de reden. Alles bij elkaar werd het teveel. Het benauwde mij, ook het trouwen. Ik zag ook de ene ellende na de andere: veel scheidingen. Het was een klap voor mij dat mijn tante in scheiding lag.

Zoveel ellende zag ik niet zitten, en ik hield nog teveel van mijn vrijheid en was te druk met de muziekwereld.

Op de verjaardag van mijn tante Ida in 1985 leerde ik mijn man kennen; het was niet meteen liefde op het eerste gezicht van mijn kant, maar door de zoveelste bos rozen ben ik gezwicht.

Ik was meteen eerlijk tegen hem. Ik vertelde hem over de breuk met Rudy waar ik mij schuldig over voelde en dat ik weggelopen was met ruzie van huis. Wij deden het kalm aan. Wij zagen elkaar eerst eens in de week; later werd het meer. Ik woonde toen in de stad Groningen en in december ben ik bij mijn vriend gaan wonen in Enschede.

Ik had een hele mooie tijd in Groningen ik was er zeker niet weggegaan als ik mijn vriend niet had leren kennen. Ik heb mijn vriend leren kennen op zijn werk in het casino in Emmen.

Ik ging toen met tegenzin uit met een vriendin van mij, maar ik vond er toch de liefde, dus ik heb geen spijt gehad. Wij gingen als eerste uit in dierenpark Emmen.

159

Ik zag daarna mijn zwager Bennie, daar kon ik heel goed opschieten, ook met zijn vrouw Yvonne. Zij kreeg haar zoon op 29 december.

Wij waren daar ook als eerste bij. Het was na onze vakantie aan de Canarische eilanden samen met deze lieve hond.

160

Ik heb deze foto van mijn zwager en mijn man die me heel dierbaar zijn, op de kast staan bij mij thuis.

Iedereen ziet toch het verdriet in hun ogen en dat ze heel veel op elkaar lijken. Jammer, twee broers die zoveel van elkaar hielden en dat dat toch eens stuk ging. Ja, dat vond en vind ik nog

heel erg.

161

162

Mijn man verbouwde samen met de buurman het huis in Enschede. Ja, het kostte zo minder duur dan als ze het lieten doen.

Mijn vader heeft toen ook nog geholpen.

Hij ging toen ook een muur afbreken.

De brief die mijn moeder heeft gestuurd naar mijn man is mij ook heel dierbaar.

163

164

De hersenvliesontsteking van mijn oudste dochter Deze mooie foto die ik heb van mijn twee dochters, daar ben ik wel heel blij mee. Niemand ziet aan deze foto dat het leven van mijn dochter aan een zijden draadje heeft gehangen. Ik was in 1999 figurant in Curaรงao, bij Frans Bauer. Wij waren voor mijn vertrek al met onze dochter naar de dokter gegaan, maar die zei: het is een griepje.

Later ging mijn man naar het ziekenhuis, toen bleek het hersenvliesontsteking.

Ik was aan het werk in Curaรงao maar vloog meteen terug, de verzekering betaalde dit niet, wat het was niet levensbedreigend.

Ik betaalde reis zelf, maar ik heb nooit spijt gehad van dat ik dit heb gedaan. Ik ben er wel van overtuigd dat mijn dochter er wat van overgehouden hebt, zij is veel dingen vergeten van vroeger en dat komt puur door de hersenvliesontsteking. Daar hebben de doktoren ook wel voor gewaarschuwd, maar ze leeft nog en is verder weer redelijk de oude geworden.

165

166

Onze trouwkaart toen wij trouwden, in 1988.

167

Deze foto is mij heel dierbaar, mijn man was gek op zijn broer en miste hem heel erg. Door de uithuisplaatsing werd het contact verbroken.

168

In mijn mooiste levensjaren had ik ook zeer goed contact met Theo van der Linden, mijn moeder was ook zeer gesteld op hem. Hij liep weg van huis toen hij ontdekte dat hij homo was, ja misschien was hij bang voor mijn reactie. Ik wist het niet en zijn moeder huilde heel erg, ik deed hetzelfde in 1984. Zo gaat dat soms, met spanningen.

In 1982 kwam de breuk met Theo van der Linden en mijn oom ging bij zijn vriendin wonen, gelukkig is hij later weer terug gekomen. Ik ben altijd heel blij en gelukkig geweest dat ik contact te blijven houden met Theo en zijn moeder. Het is een schat van een vrouw. Na haar hersenbloeding ging allemaal wat minder, maar ik ben God heel dankbaar dat zij toch nog op mijn huwelijk kon komen.

De foto’s waar ik met haar dans en zij op schoot zit bij Pierre Kartner zijn mij heel dierbaar.

169

170

Deze foto is van mijn overleden man in Thailand. Hij wilde daar nieuw leven beginnen, ik zag dat niet zitten, ik wilde niet op de vlucht gaan voor problemen.

Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik niet een nieuw leven ben begonnen in Thailand.

Ik heb soms wel eens gedacht: wat nu, als ik ja gezegd zou hebben?

Hoe zou mijn leven en dan uit gezien hebben?

Een hel... of een paradijs op aarde?

171

172

Toen wij pas in Enschede woonden, heb ik ook een eigen blad uitgebracht. “Populair” heette het blad; ik heb het twee jaar gedaan. Toen wilde mijn man verhuizen naar Budel, dicht bij België. Hij wilde daar een eigen café beginnen. Ik volgde hem natuurlijk, want hij was ook voor mij gestopt met het casinoleven.

Na een half jaar hadden wij het juiste café gevonden: in Oudegem. Mijn ouders en mijn schoonfamilie kwamen gewoon op visite, het was tegenover het station, dus makkelijker kon het niet!

Mijn man vroeg mij ten huwelijk hebben gingen trouwen op 18 november 1988. We wilden graag trouwen in Enschede omdat mijn schoonfamilie daar woonde en dat was makkelijker. Wij gingen in Den Haag in ondertrouw en de dochter van mijn zwager was bruidsmeisje. Wij namen vrienden mee uit België, mijn ouders en mevrouw Wallenburg kwamen en schieten in het Park Hotel in Enschede, het was een zeer geslaagde avond. De Dutch Boys en vader Abraham traden op onze bruiloft op. Jan Wolterink was mijn getuige en mijn zwager was mijn man’s getuige.

173

Ik kreeg in 1981 een vast contract bij het artiestenbureau. Het was op mijn verjaardag, ik kreeg dat toen pas omdat ik nu meerderjarig was en mijn ouders niet meer mee hoeft te tekenen. Voor die tijd had ik losse contracten. Ik ben ooit ook belazerd, door twee mannen. Ik ben in die tijd nog bij Sonja op televisie geweest, samen met piraten-Gerritje. Misschien heeft mijn vader daarom wel zo’n hekel aan Sonja... of mischien ligt het aan de VARA. Daar ben ik nooit achter gekomen.

174

Toen ik hier moest optreden, moest ik ’s avonds ook nog optreden in Muntendam.

Dat was wel vermoeiend, want ik was eerst afgereisd van Delfzijl, maar deze mooie tijd had ik niet willen missen.

175

Ik maakte veel los in de mensen door dit kerstkaartje Doordat ik dit kerstkaartje zelf had ontworpen en gemaakt, kreeg veel reacties. Het maakte veel los in de mensen.

Ik heb heel veel te horen over eenzaamheid, mensen die in de kerk komen, mensen die ziek zijn en veel verdriet hebben. Ja, ik merkte dat er veel oorlog is onder de mensen. Er is veel leed en verdriet en er is veel onbegrip onder de mensen. De mensen praten niet meer met elkaar, maar over elkaar. Als mensen zeggen: ik heb een slechte jeugd gehad, is dat niet altijd zomaar. Het is vaak onmacht en dan wordt er vaak maar van alles heen en weer gescholden.

176

Ik zeg altijd: “Verbeter de wereld en begin bij jezelf”. Ik merkte ook dat er veel ruzies zijn om erfenissen, dat mensen niks gekregen hebben of eisen dat ze nog wat willen hebben. Daar schud ik mijn hoofd over. Ik heb vroeger eens een tekst geschreven over lijkenpikkerij, ik heb er nog aan verdiend. Ik heb die tekst geschreven omdat ik merkte dat het haast bij iedere familie voorkomt dat er ruzies ontstaat om een erfeniss. Dat mensen daardoor vaak hun kleinkinderen of kinderen niet meer zien, dat er vaak vaak dingen worden opgepropt en dat er niet met elkaar gepraat is verschrikkelijk. Er is onbegrip en dan ontploft een mens. Dan komen er verwijten over weer en komt het nooit meer goed. Ik vind het erg en ook jammer, want je hebt in zulke zaken alleen maar verliezers, en dat vind ik heel erg. Ik zeg altijd: “In de tijd van mijn oma was het toch een andere tijd, toen hadden de mensen meer tijd voor elkaar en hadden de mensen zijn meer voor elkaar over.”

Er is wel crisis, maar de welvaart is toch beter dan vroeger. Die tijd komt nooit meer terug.

Het wordt alleen maar erger en de stille tochten helpen niet, daar ben ik van overtuigd. Ik ben bij een televisieopname van Joris Linssen geweest, daar kon ik zes A4’tjes in de boom hangen, dat de mensen oproept om meer na te denken wat er aan hun zelf verandert kan worden. Ik denk dat sommige mensen het gewoon naast zich neerleggen. Ze zingen allemaal ‘vrede op aarde’, maar na Kerstmis is er weer trammelant en ellende genoeg.

177

178

Ik ben stapelgek op mijn hond, binnenkort neem ik er nog een Golden Retreiver bij. Ik weet dat mijn hond goed met een Golden Retreiver kan op schieten; ik heb het eerst uitgeprobeerd. Toen mijn man op zijn sterfbed zei: “Als je een

hond neemt, neem dan een Golden Retriever.�

Ik wilde eerst een kleine hond nemen en kijken hoe het ging met mijn rollator, en dat gaat uitstekend. Nee, de liefde die ik krijg van mijn hond is niet te beschrijven. Dankzij mijn hond kan veel dingen verwerken en klom ik weer uit het dal.

179

In 1989 ging het slecht bij ons thuis, bij mijn ouders.

Mijn vader kreeg maagbloeding op maagbloeding en mijn moeder lag in het ziekenhuis. Toen heb ik een ambulance gebeld en heb ik mijn vader meegenomen naar BelgiĂŤ.

Hij kwam toen te liggen in Aalst, hij lag daar met 25 man op een zaal en kreeg vaak frites of rijst te eten. Mijn vader heeft nog aan het ziekenhuis verdiend, want ze hadden hem nooit bij 28 man mogen neerleggen.

Hij kreeg bijna Ć’ 8000,-. Daar heeft hij meteen het huis van laten opknappen. Mijn moeder ging naar een crisisopvang en mijn man werd boos op mijn vader, omdat hij niet wilde praten met de hulpverleners van mijn moeder. Toen is mijn vader kwaad weggelopen.

Gelukkig is het later allemaal weer bijgelegd. Wij hadden een schaap, kippen, een pauw en geiten gekocht.

Jan Wolterink kwam bij ons thuis en we gingen gezellig naar homobars als wij niet hoefden op te treden.

180

Door medische fouten werd ik weer zwanger van een tweeling. Onze tweeling is gehaald met een keizersnee, om het leven van mij en mijn kinderen te redden.

Er werd mij gelijk al verteld dat de dochter achterstand had. Zij is ook vrij snel bij ons weggehaald daar hadden wij vrede mee. Lichamelijk en geestelijk was zo niet zoals anderen, wij kregen van de verzekering een huis toegewezen in Aartselaar. Ik heb dat aangevochten en in 2003 kregen wij toch nog â‚Ź 75.000,- van de verzekering. Daar hebben wij het huis van gekocht in BelgiĂŤ, in Sint-Niklaas. Achteraf een hele domme fout want ik wist niet dat mijn man nog belastingschuld had.

De jongste zoon ging in het begin veel met ons mee, vandaar dat ik deze mooie foto heb gemaakt, onze zoon werd toen hij 16 maanden was bij ons weggehaald.

181

Het verdriet van mijn doodgeboren zoon.

In 1990 was ik zwanger van een zoon, maar de zwangerschap verliep niet goed.

Het zou een zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapt kindje worden. Met een open ruggetje en op vier- of vijfjarige leeftijd zou het komen te overlijden. De doktoren gaven mij injecties om de bevalling op te wekken en dan zou het doodgeboren worden. De baby was toen zeven maanden, een kindje al; het is gecremeerd.

Het ging allemaal in een roes aan mij voorbij, maar soms heb ik spijt gehad dat ik geen grafje heb, en dat ik niet weet – als het was blijven leven – hoe hij er dan uit zou hebben gezien. De zoon zou Rudy geheten hebben; ik ben blij dat ik met mijn oudste zoon over deze zoon, die niet geboren mocht worden, heb kunnen spreken. Ik voelde mij vaak een moordenares, net of ik mijn zoon heb vermoord, maar ik weet donders goed dat dit de beste oplossing was.

De baby zou 1 december 1990 geboren zijn, maar is overleden op Dierendag 1990. Ik vergeet die dag nooit meer en denk nog iedere dag met Dierendag aan mijn overleden zoon. Het deed mij goed dat mij oudste zoon soms zegt: “Ik heb twee broers, alleen een

is er overleden”.

182

Tikkende tijdbommen zullen nooit verdwijnen.

In mijn omgeving kende ik verschillende tijdbommen.

De politie en hulpverleners wisten ervan, maar konden nooit ingrijpen, er moest eerst wat gebeuren voordat men kon ingrijpen, zei men. En dan was het al te laat. Tabieke Verbeek uit Hardenberg was lang drugsverslaafd, haar kinderen werden verwaarloosd, niemand kon of wilde wat doen. Bij de politie en hulpverleners was zij bekend, op een dag stak zij een huisje in de brand wat van iemand anders was en toen dacht men: oh, laten we haar maar eens opnemen, er is toch meer aan de hand.

Kim de Gelder woonde bij mij om de hoek in België. Zijn ouders vochten jarenlang voor de juiste hulpverleners, maar die zeiden knalhard:

“Mevrouw, misschien moet u zelf wel opgenomen worden!” Die ouders hebben al

heel wat meegemaakt ik zal verder niet te veel vertellen vanwege de privacy, maar het was echt heel erg en niemand kon deze lieve mensen helpen. Ik ben ervan overtuigd dat de persoon die zo geschoten heeft in Alphen aan den Rijn, waar toen zeven doden bij waren

183

184

ook al jaren problemen had. Ook die man die met zijn auto op de mensen inreed op Koninginnedag: je weet vaak de oorzaak niet maar er gaat vaak veel leed aan vooraf. Als hulpverleners hadden ingegrepen bij Kim de Gelder, dan zaten nu niet zoveel ouders met zo verdriet.

Ook de familie van de ouders die zijn omgebracht door Kim de Gelder en de ouders van Kim de Gelder zitten hun leven lang met hun verdriet. Daar wordt nooit aan gedacht.

In mijn omgeving lopen nog meer tikkende tijdbommen rond, ik hou mijn hart vast hoe dat afloopt. Hierbij ook een brief die ik heb geschreven naar een familielid van een persoon waar ik best een beetje bang voor ben, omdat die jongen de problemen niet meer trekt. Erg vind ik dit. Ook in mijn omgeving is een vrouw die de weg kwijt is.

Hulpverleners willen haar nu onderbrengen in een zorgboerderij, maar ik ben ervan overtuigd dat daar het probleem niet mee wordt opgelost, op een dag slaan ook ook bij haar de stoppen door. Ze zijn bij haar al drie keer doorgeslagen, de vierde keer is afwachten wanneer dat gebeurt. Ik ben benieuwd, maar ook dit loopt niet goed af en dan zeggen de hulpverleners weer: “Ja, wij

hebben het niet overzien, de problemen�.

185

Ja, ze weten allemaal dat ze het heeft gedaan, maar ja, de straf ontloopt ze hier duidelijk in Nederland. Ze heet Tabieke Verbeek.

Als ze in BelgiĂŤ had gewoond, had wel haar volledige naam in de krant gestaan.

186

Waarom ik het geld van mijn overleden man op een geblokkeerde rekening zette

Ja, sommigen kunnen mij misschien een raar mens vinden, maar ik heb mijn man beloofd op zijn sterfbed dat ik dat zou doen.

De voogd heeft mij menigmaal gevraagd naar de nalatenschap, maar zo zit ik in elkaar. Als ik iets niet wil zeggen, zeg ik niet. Maar nu, als straf, zie ik mijn jongste kinderen niet, maar ook dat komt wel goed via de rechter, daar ben ik van overtuigd. Hun spaarrekening hebben de kinderen zelfs nog niet gekregen, mijn oudste zoon een gedeelte en ik zal zorgen dat hij geen schulden maakt, dan stort ik weer een gedeelte zodat hij weer gelijk staat.

De auto van mijn man in Spanje is verkocht, ook dat geld staat op een geblokkeerde rekening.

De reden is: ik wil niet graag dat er profiteurs zijn die het geld zo kunnen afpakken van de kinderen, en de kinderen, daar wil ik eerst goed contact mee hebben. Er is mij wel eens verteld dat ik mijn oudste zoon alles geef. Ja, als hij iets vraagt, krijgt hij het.

Van de zomer komt hij ook een tijdje naar Spanje, maar het wordt allemaal van zijn spaarrekening en erfenis afgehouden en met die zoon, daar heb ik het beste contact mee. We hebben echt goede tijden en slechte tijden gekend, het was soms echt een zo bij ons. Maar wij kijken niet achteruit,

maar vooruit.

187

188

In 1990 wilden wij beiden weer terugkeren naar Nederland. Op 25 januari, oh, wat een harde storm was het toen! De auto’s vlogen van de weg. Wij huurden eerst een huisje in Etten-Leur en daarna gingen wij naar Zwolle, wij hadden daar een pand gekocht aan de Molenweg. Het duurde een paar weken langer dan gepland, zodoende gingen wij eerst even wonen in Etten-Leur.

189

De reden waarom ik mij niet iedere dag kan opmaken Als ik mij een dag heb opgemaakt zit mijn gezicht een week lang met rode vlekken en staat mijn gezicht heel erg in de brand. Ik heb ook een tijd bij een arts gelopen voor mijn gezicht, dan kreeg ik het ene medicijn na het andere, en ook veel crèmes. Op het laatst heb ik mij er maar bij neer gelegd en leer ik ermee leven.

Ik heb vaak een gevoel dat iedereen mij aankijkt en ik mij niet goed verzorg, nou, het tegendeel is waar. Ik wil er een paar keer per maand mooi uitzien en mijn mooi opmaken, maar dan zie ik er de andere 20 dagen van de maand onverzorgd uit. Ik hoop dat er ooit nog een arts opstaat die me helemaal kan genezen van mijn probleem in het gezicht, ik heb heel veel voor over, ook al zou ik naar Amerika moeten! Dat ik er goed verzorgd uit kan zien in de toekomst is me veel waard.

Ja, ik ben soms jaloers op vrouwen die zich wel mooi kunnen opmaken, ja het komt waarschijnlijk door vroeger toen ik me iedere dag opmaakte toen ik in het artiestenvak zat.

190

Ja,

het verschil zie je toch met en zonder bril, je ziet mij echt wel knijpen met mijn ogen op de foto’s. Maar toch eigenwijs zijn... maar gelukkig heeft John mij over de streep heen gehaald en draag ik nu een bril.

191

192

Gezellig in Benidorm met John, daar kwamen wij nog meer tot elkaar. Wij hebben afgesproken dat John bij mij thuis komt, hij wil met mij praten ik ben benieuwd. Erg jammer dat ik beroofd ben van mijn iPhone en dat ik de rest van de foto’s niet meer heb. Dankzij John draag ik nu ook een bril, ik was er al jaren aan toe maar ik deed het niet. Ik dacht: het staat mij niet, maar na het dansen met John hebben wij daarover gepraat en toen heb ik toch doorgezet met een bril, nou ja, het resultaat: hij staat mij best goed.

193

194

195

196

197

198

Dit verhaal begrijp ik niet echt.

Mijn vader vertelt: de kinderen zitten vast aan de jeugdzorg, totdat ze 21 jaar zijn. Dan had ik dus vroeger ook eerder mogen komen op mijn vaders verjaardag!

Ja, een keer ben ik op mijn vaders verjaardag geweest met de dochter, toen hadden wij even geen voogd.

Ik was heel blij en gelukkig. Maar ja, na een paar weken hadden we weer een voogd.

199

200

Toen ik achter de waarheid kwam van hoe bepaalde vrienden werkelijk waren, toen brak ik met die vrienden, al deed het mij zeer en pijn. Ja, de waarheid heeft mij toen veranderd. Het verleden heeft mij geleerd iedereen in zijn waarde te laten en niemand om wie hij is, te haten. Het verleden heeft mijn ogen geopend om er voor de medemens te zijn, door ze te steunen bij verdriet en pijn.

Het verleden heeft mij gemaakt, ik ben geworden wie ik ben omdat ik mijn eigen ik ken. Het verleden proberen los te laten en angst, verdriet en pijn te accepteren kost tijd, maar iedereen kan het leren.

Het verleden is nu verleden tijd, ik kijk niet meer achterom, maar omhoog naar stralende zon.

201

202

Korte samenvatting Ik wil een zaak aanspannen tegen jeugdzorg, over wat er allemaal is gebeurd door die valse beschuldigingen.

Ik eis dat wat er mogelijk is, er uit te halen, dat laat ik aan de advocaat over. Ik ben hierdoor jarenlang ziek geweest en had geen kracht meer. Mijn man had ook geen kracht meer en is inmiddels overleden. De jongste tweeling kreeg niet de kans om afscheid te nemen van hun vader.

Ik ben bang dat dit later gaat doorwerken op de jongste tweeling, zij werden op 29 april 12 jaar, ze komen in de puberteit. Ik mag nooit naar de kinderen hun verjaardag toen, of bellen. Sinds de voogd erachter gekomen is dat ik een boek aan het schrijven ben, zie ik de kinderen maar eens in de bijna twee jaar om mij te straffen. Een dokter heeft eens gezegd dat ik lijd aan ouder-kindverstoring en hij heeft gelijk.

De hele familie is uiteengevallen door deze ellende en de oudste zoon heeft door dit allemaal nog vastgezeten in Spanje en later in Nederland. Door de leugens ging hij eigen rechter spelen en dat is verboden in Nederland.

In BelgiĂŤ hadden ze begrip voor de situatie, en daarom werd hij in BelgiĂŤ niet opgepakt. Ik hoop dat ik na de rechtszaak en na het uitkomen van mijn boek voorgoed de ellende en trammelant bij jeugdzorg kan afsluiten.

203

In 1999 zijn onze kinderen onterecht uit huis geplaatst. In 2012 heb ik een excuus brief gekregen daar was ik ondanks alles blij mee. In mei 2000 zijn kinderen weer teruggekomen. Wij wilden aangifte doen bij de politie Deventer maar die zag dat niet zitten, omdat je niet kan vechten tegen jeugdzorg, zeiden ze.

Mijn man wilde door de valse beschuldigingen van jeugdzorg naar A.J.L., toen begon de ellende pas heel goed.

De voogd Corrie van Alblesso kende ik goed, mijn man was ervan overtuigd dat zij daarom onze kinderen uit huis wilde plaatsen.

Dat gebeurde ook in augustus 2003, mijn man en ik waren ook zwaar overspannen.

Ik stortte mij op mijn werk en mijn man op de drank, hij ging meer drinken dan hem lief is en dan worden de kinderen verwaarloosd.

Dat kon allemaal niet uitblijven. Dan kan je de opvoeding niet meer aan. Ik had inmiddels alweer een tweeling gekregen na een mislukte sterilisatie. De jongste dochter was ondervoed, ze wilde niet drinken en zij werd meteen uit huis geplaatst, en de jongste zoon was bijna twee jaar toen hij na een insectenbeet uit huis werd geplaatst.

Eerst werd gedacht dat een sigarenpeuk op zijn arm was uitgedrukt, wat dus een leugen bleek.

Ik heb nog bij een goede vriend aan de Veldsweg in Nijverdal de ruiten ingegooid omdat de jongste zoon daar voor het laatst was geweest. Later bleek dat ik hem valselijk had beschuldigd, omdat jeugdzorg mij die leugen had verteld. Ondertussen was ik wel mijn liefste bezit kwijt. In 2003 werden dan ook de andere drie kinderen uit huis geplaatst.

Ik was erop voorbereid. Later verweet iedereen

204

mij dat ik niet met mijn kinderen naar Lille in Frankrijk was gevlucht. Dat is het laatste wat ik wilde: vluchten. Ik vind: je moet de problemen zelf oplossen en ze niet uit de weg gaan. Ik ben vaak met mijn man meegegaan in de problemen, maar toen deed ik dat niet.

In het begin zagen we de kinderen eens in de zes weken, later werd het twee keer per jaar. Door de overheid werd verteld dat dit was omdat er bezuinigd werd. Omdat wij verhuisden naar BelgiĂŤ werden wij uit de ouderlijke macht gezet en konden wij niet meer samenwerken. De relatie tussen de voogd en ons was zwaar verstoord omdat ik iedere dag de naam van de voogd thuis hoorde, en ik kende haar nog van vroeger.

Door deze toestanden werd je stapelgek.

De voogd vertelde tegen mijn man: wat ik vroeger heb gedaan was een jeugdzonde, ja en gescheiden en alles op privĂŠ-gebied liet zij los. Ja, toen was het hek helemaal van de dam, dat was haar grote fout. En onze grote fout was dat wij geen andere voogd namen. Het was ons zelfs voorgesteld, ja, dat was een domme fout maar ik wilde niet dat de kinderen weer moesten wennen aan een andere voogd. Dat vond ik niet goed in het belang van de kinderen. Ik hoorde ondertussen allerlei verhalen rondom de kinderen. Veel leugens, ik had het op papier maar na een bezoek van de voogd was het papier ineens verdwenen.

205

Mijn man kreeg in oktober 2008 een herseninfarct door allerlei toestanden. Onze middelste dochter was die zomer 2008 bij ons in huis geweest in België, samen met haar pleegmoeder, heel gezellig.

Later hoorde ik dat het geheim moet blijven maar de oudste zoon kwam er toch achter omdat de dochter een foto van de kerk van Sint-Niklaas in België op Facebook had gezet.

Onze zoon ging zich nu afzetten en ging zich anders gedragen dan normaal. De pleegmoeder van de zoon wilde niet dat hij naar België ging. Later begrepen waarom: dan kwam ik er achter wat er allemaal speelde. De oudste tweeling kwam in Leuven en de middelste dochter kwam alleen met haar pleegmoeder. Toen merkte ik al dat wat speelde, een ruzie of zo, want ze hadden makkelijk met hun drieën kunnen komen, maar ja, zo ging het ook wel.

De jongste tweeling kwam niet, maar ik had heel goed contact met de pleegouders van de jongste zoon. Die hielden mij op de been en steunden mij op afstand. Die ben ik echt wel dankbaar voor dit alles, dat vergeet ik mijn hele leven niet. De jongste zoon belde mijn man op zijn verjaardag op, heel leuk en fijn was dit. Mijn man werd verteld dat hij maar 20 procent overlevingskans had, maar toch kwam hij er wonder boven wonder weer bovenop. Mijn man en ik gingen in maart een paar dagen naar Preston Palace in Almelo, heel gezellig en mooi, het was de mooiste bezoekregeling en voorlopig de laatste. Op 25 mei 2009 stond ik bij mijn vader voor de deur, om 6:00 uur ’s morgens wist ik dat daar mijn zoon was. Mijn vader stelde voor dat wij naar mijn man gingen. Ik zei wel dat iedereen zijn mond moest houden.

206

Ik gaf mijn zoon een mobiele telefoon; als er wat was, dan kon hij bellen. Ik was inmiddels bezig met een rechtszaak tegen de pleegmoeder. De zoon zag ik eind mei in een café in Almelo. Ik vertelde de zoon dat hij eind juli wel kon komen, via advocaat. De zoon zei: “Dan kan ik morgen ook wel komen”. Ik gaf geen antwoord, ik dacht dat doet het toch niet.

Ik nam het niet serieus, maar ik was bij mijn vader en toen ging de telefoon. Het was onze oudste zoon; hij was onderweg naar ons.

Mijn zoon en ik zag elkaar in Breda, mijn zoon en mijn man gingen naar een pub en ik ging de nodige maatregelen nemen. Ik belde de politie van Almelo en Sint-Niklaas dat de zoon bij ons was, dan konden ze nooit zeggen dat ik hem ontvoerd zou hebben. Ik heb de situatie uitgelegd aan de politie, en die wist ook de voorgeschiedenis wat er allemaal gespeeld had en van de moeilijkheden. Ik belde ook A.J.L. na de Pinksteren, die waren wat in paniek en zeiden: je kan gepakt worden voor ontvoering.

Ik ben meteen naar de politie gegaan en die vertelde: maak je daar maar geen zorgen om, want dat is niet waar.

Ik vond het wel raar dat de pleegmoeder niet naar mijn vader belde, want ze hadden een goed contact, ik kreeg het idee dat zij blij waren dat ze van hem af waren. Twee weken later dumpte de pleegmoeder van onze zoon de spullen van onze zoon voor de deur van mijn vader. Een man van ver over de tachtig moest de spullen in huis dragen, het was 11 uur in de avond. De buren van mijn vader

207

zijn gelukkig Marokkanen, die doen niet zo moeilijk met het lawaai, maar ik kan best voorstellen dat mijn vader zich schaamde voor zo’n tuig die hem dat aandeed.

Ik heb nog geprobeerd om met A.J.L. in gesprek te gaan maar dit mislukt allemaal. Ja ,er was al te veel gebeurd denk ik, de voogd heeft wel gezegd: sorry, ik heb het wel verkeerd gezien allemaal, en verkeerd ingeschat. Ondertussen ging ons leventje verder in België. Mijn man wilde het er fijn van nemen, met de zoon er eindelijk bij. We gingen naar Bredene, Lommel, Spanje; heel gezellig gingen we het maken. Ik had in maart 2009 aan mijn vader net € 9000,- gestort, dus die had ook geen zorgen; we konden het heel fijn hebben.

Eind juni vroeg ik mijn zoon of hij inderdaad iets bij zijn zuster had gedaan, ik had het niet meer op papier staan dus ik kon niks meer bewijzen. De zoon werd helemaal gek en gestoord. Hij bedreigde zijn zus, de pleegvader van zijn zus, zijn vroegere pleegouders en wij hadden heel veel moeilijkheden met onze zoon. In juli 2009 kwam jeugdzorg Rotterdam bij ons aan de deur om te praten met onze zoon. Zij werden niet binnengelaten en werden weggestuurd door de politie van België, want zij hadden niet het recht om onze zoon weer op te halen, ondanks dat hij 17 jaar was en hij onder toezicht stond van jeugdzorg. Op 22 juli 2009 kon ik eindelijk na vijf jaren weer komen op mijn vaders verjaardag. Ik hoorde de stem van mijn beste vriendin Linda Reniers, ik kreeg haar aan de lijn en ik was erg blij, de pleegmoeder en de dochter waren daarbij en die zagen hoe blij en gelukkig ik was.

Ja, dezelfde Linda Reniers werd begraven op de sterfdag van mijn man. Ik kon die dag niet naar haar begrafenis, ik vraag mij af of God dit zo heeft beslist. Ik vind dit allemaal wel toevallig.

208

Op 5 augustus 2009 ontmoette ik de middelste dochter op een terrasje bij Breskens met haar pleegvader. Het was gezellig, maar toch was er die spanning, ook deze ontmoeting moest geheim blijven.

Erg jammer, want het kon zo gezellig zijn. Ik hoorde van de pleegvader van de dochter dat de zoon al weg wou lopen in 2007. Ik zei: “Wel, ik zou best met u, de dochter, mijn vader, de zoon en de voogd willen praten, met ook de vorige pleegmoeder erbij. Maar de pleegvader van de dochter en de pleegmoeder van de zoon voelden daar niks voor.

Toen kreeg mijn twijfels of er iemand loog, later bleek het niderdaad een grove leugen te zijn. Zo zie je maar: al is leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

Begin juli 2009 heeft mijn vader het diploma van onze zoon nog opgehaald bij zijn school, samen met Jan de Graaf. Ik hoorde dit van de voogd, dat dat met een crimineel zou zijn, de pleegmoeder wist het ook. Verder hoor ik allerlei verhalen maar ik weet het fijne er niet van, dus die sensatie heb ik naast me neergelegd.

Mijn zoon ging door met dreigementen, hij haalde zelfs de krant ermee. In september 2009 werd ikzelf opgepakt voor een auto die ik niet meer had en die al jaren geleden naar de sloop was gebracht. Ik moest tot mei 2010 zitten. Maar met de nodige bewijzen die Jan en Mariska van der Graaf regelden via interneten met de goede advocaat Jan Hein Kuijpers kwam ik op 11 december weer vrij.

Mijn vader haalde me op met een taxi, want er moest â‚Ź140,- betaald worden.

209

Ineens had ik nóg een Mulderzaak, ook van de auto die ik niet meer bezat. Ik kon daar ook tegen in beroep gaan maar dat wilde ik niet, want ik wilde met de feestdagen vrij zijn.

Dan maar €140,- betalen en een taxi. Mijn vader zat buiten in de kou op mijn rollator te wachten, twee uur lang. Ik zwaaide Totti uit, die een maand later ging vluchten uit gevangenis.

Onze dochter was mij ook nog komen bezoeken in de gevangenis op 3 december , dat vond ik wel heel fijn en gezellig was het ook. Zij belde mij ook op mij ook op mijn verjaardag in de gevangenis, zij sleepte mij er wel doorheen, daar was ik haar heel erg dankbaar voor en dit vergeet ik mijn hele leven lang niet.

Op 15 december belde ik de middelste dochter op dat ik vrij was gekomen. Ze was heel blij. Ze vroeg of ik had het gehoord van mijn man en zoon, zij zaten in Spanje. Mijn dochter vroeg ook of ik op haar verjaardag wilde komen, ze zei: dat vraag ik wel aan mijn pleegmoeder. Ik zei: doe geen moeite ,want je bent 16 jaar en ik krijg toch geen toestemming voor er is ook teveel gebeurd er gezegd. De oudste dochter had in die tijd haast geen contact met de middelste dochter, later heb ik begrepen zij nergens betrokken wou raken.

Op 30 december 2009 belde ik Francisca op, mijn vriendin en vroegere oppas. Ik nam haar kwalijk dat zij niet naar de sloper was gegaan in Aartselaar waar haar ex-vriend Sam samen met mijn man de auto heen had gebracht, door haar zat ik toch nog drie maanden vast, het had al na een week opgelost kunnen worden. Dan had er veel leed voorkomen kunnen worden. Ik hoorde toen ook nog dat haar moeder was overleden en dat ze weer contact had met haar ex Johnny, die ik €10.000,- had geleend, ik hoorde ook hoe ze vaak eigen geld in haar

210

eigen zak had gestopt. Ik had inmiddels genoeg gehoord van mijn oudste zoon, het vele drinken van haar stoorde mij. Ja, alles zo samen gezien, barstte de bom.

In de gevangenis ging ik ook nadenken en leerde ik mijn ware vrienden kennen. In februari 2010 ging ik naar Spanje, eind februari ging mijn zoon weer terug en in april kwam mijn man weer terug.

Op 5 juli 2010 ging mijn man naar de dokter en bleek hij een gezwel te hebben... kanker. Onze zoon stond inmiddels internationaal geseind, alleen: de Belgische politie wilde niks doen, omdat die de schuld gaven aan jeugdzorg en zeker na die leugens. Ik werd vals beschuldigd dat ik brieven kreeg van HHC voetbal, ik zet een advertentie in de krant wie persoon was en zo kwam ik achter de waarheid en zo kon ik deze leugen ook nog een plekje geven.

Mijn vader en ik vroeg een gesprek aan bij de Eik in Oldenzaal. De voogd Ria Buys was ook aanwezig, daar was mijn vader niet blij mee, de voogd had ook tegen mij verteld dat mijn vader hulp nodig had. Ik vertelde dat tegen de voogd, dus mijn vader sprak haar daar op aan wat logisch was. Dat zou ik ook gedaan hebben in zijn plaats.

Op de dag dat wij naar Oldenzaal gingen zouden wij ook naar een oude vriend van de zoon, Benno, gaan. Dat is een pleegbroer van de pleegmoeder van onze zoon, maar toen mijn vader ik die afspraak hadden, heeft hij een paar dagen ervoor zichzelf doodgereden op de motor. Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad, ik vraag me af wat heeft hij me genomen in zijn graf, hij wilde mij alles

211

vertellen. De avond dat hij zichzelf doodreed kwam hij bij de pleegmoeder vandaan.

Zij vond het ook niet leuk dat ik met hem een goed wel contact had, hij had een week van tevoren een fiets gekocht want hij wilde op de fiets naar België komen.

Mijn vader werd lastig gevallen door de GGD. Hij deed de deur niet open en ik werd lastig gevallen. Gelukkig is dat na een tijd ook opgehouden. Mijn vader en ik mochten de oudste kinderen zien, een week na het gesprek en na twee weken mochten wij de jongste kinderen zien. De oudste kinderen verliep goed, maar mijn man kon het niet aan. Hij zat op een terrasje in Zutphen, daar gingen onze kinderen na afloop naartoe. Mijn man was een half jaar van het roken af, maar op dat terrasje kreeg mijn man weer de eerste sigaret van de pleegvader van de middelste dochter, ja, en toen was het roken weer begonnen. De chauffeusse Gerry vroeg aan onze oudste dochter waarom ze nooit bij haar opa kwam. Ze zei dat het lag aan de Marokkanen die daar wonen, of dat de ware reden is betwijfel ik. Ik geloof veel, maar dat geloof ik niet. Ook deze bezoekregeling moest geheim blijven.

Omdat ons oudste zoon bij ons woonde, ging de post via mijn vader. Een week later zouden wij de jongste kinderen zien. Mijn man was op dat moment ziek, achteraf is het maar goed dat hij ziek was want het ging niet. Wij kwamen voor niks.

De de jongste kinderen waren er al om half elf, en mijn vader had gezegd dat het om twee uur was.

Zij gaven elkaar de schuld, maar ik denk nog altijd: zou eer echt geen vergissing in het spel geweest zijn? Ik was met de trein en mijn vader met de auto van Gerry. Ik hoorde vaak van mijn vader: “Zie je wel, ze willen je pesten”. Ik weet er tot vandaag het

212

fijne niet van. Ik had cadeaus gekocht en mijn vader zei: “Denk eraan, die krijgt de voogd niet!” De zoon zag de dure auto’s staan, die heb ik er gelukkig mee gemaakt, eigenlijk waren die bedoeld voor de jongste zoon, gelukkig bleven ze nog wel in de familie. Dat deze bezoekregeling niet doorging, daar had ik veel verdriet van maar gelukkig kon ik het na een jaar ook een plekje geven. De voogd Ria Buis had er ook geen zin meer in, zij heeft telefonisch laten weten dat onze nieuwe voogd Arend werd, een man.

Alleen: een maand zouden wij zonder voogd zitten.

Net in die maand werd mijn man ernstig zie, hij bleek blaaskanker te hebben met uitzaaiingen door het lijf heen, er was geen redden meer aan. Omdat mijn vader contact had met pleegouders van de middelste dochter belde hij haar, want wij hadden die maand geen voogd, de telefoon werd erop gegooid toen de pleegvader dit hoorde; ik had daar veel verdriet van.

Mijn vader stuurde twee telegrammen, ik heb dit lang heel erg gevonden. Later las ik in papieren dat het huwelijk heel slecht was tussen de pleegouders, maar dan mag dit niet gebeuren, want het is wel de vader van de middelste dochter. Ik wilde dat die pleegvader zich eens verplaatst in de gevoelens van de dochter. De dochter heeft het heel moeilijk gehad met dit voorval.

Begin augustus 2010 kwamen de twee oudste dochters bij ons in België, onverwachts.

Er heerste een spanning, we gingen naar een terras. Ik hoorde van de pleegmoeder van de dochter dat haar banden waren doorgeprikt een week ervoor, ze dacht dat onze zoon dat had gedaan. Ik vertelde haar dat dat

213

niet kon omdat onze zoon bij ons in België zat. Zij vertelde dat onze zoon het dan heeft laten doen, maar daar ben ik niet verder op ingegaan. Ik ben er wel inmiddels achter dat volwassen mensen proberen te stoken tussen onze kinderen. Onze zoon kwam later ook bij ons zitten, daar was de pleegmoeder van de dochter niet blij mee. Ik denk dat zij gewoon opdracht heeft gekregen van haar man, want zij zit in een moeilijk parket. Zij zit ook tussen twee vuren, dat is precies hetzelfde. De oudste dochter weet ook niet wie ze moet kiezen, achter wie ze moet staan.

Eind augustus zijn de kinderen weer geweest, het was weer gezellig. Begin september wilde mijn man weg uit België, wij kwamen terecht bij een plaatsje bij Goes. Daar was geen openbaar vervoer. Het was bijna een uur lopen naar een winkel en naar de bushalte ook bijna een uur, maar ik had het graag over voor mijn man. We hadden na een week de politie al op de stoep: of de zoon daar was, maar de zoon was in België gebleven en omdat de zoon eigen rechter had gespeeld wilde de politie onze zoon spreken. Wij konden deze problemen er niet bij hebben, maar het overkwam ons gewoon.

Het ging steeds slechter met mijn man zijn gezondheid.

Hij verloor overal bloed. Onze jongste kinderen mochten in september afscheid nemen van hun vader, mijn man durfde niet meer de deur uit dus onze kinderen zouden naar ons komen. Twee dagen voor de bezoekregeling belde de voogd dat hij kwam, maar dat hij de kinderen op een geheime plek zou neerzetten, en dat hij ons zou komen ophalen. De voogd kwam binnen. Ik had toen al naar zijn baas gebeld dat mijn man niet weg kon.

214

De voogd vertrouwde niet want wij konden het wel tegen ons oudste zoon hebben gezegd, van de bezoekregeling, maar dat was niet waar. De voogd ging weer weg en liet ons achter met heel veel verdriet. De oudste dochter kwam later wel met haar pleegmoeder, ja, zij konden komen, zij was 18 jaar geworden. Het deed ons erg goed, de dochter heeft uit kunnen spreken hoeveel zij van mijn man hield. Zij huilde in de armen van mijn man; dat deed ons goed. Mijn man vertelde begin oktober dat hij graag in de buurt wilde wonen van onze middelste dochter. Daar woonde onze vrienden en zijn beste vriend lag daar ook begraven.

Per 15 oktober vertrokken wij naar Stoeteslag. Wij waren er een paar dagen, ik ging boodschappen doen, en toen ik terugkwam stond het huisje bijna in brand. Alles zat onder bloed ik belde 112, mijn man kwam in het ziekenhuis terecht. Twee dagen later kwamen de oudste dochter en de middelste dochter op bezoek. De zuster van het ziekenhuis zei op 24 oktober: “Bel de familie maar”.

De pleegmoeder en de middelste dochter kwamen meteen. De pleegmoeder had haar mobiele nummer gegeven aan mijn vader, alleen haar man mocht niet weten.

De pleegmoeder zei tegen mijn vader: “Ik zal kijken hoe het gaat, als ik denk dat slecht gaat bel ik van de jongste kinderen de pleegouders ook op, maar zover kwam het niet. Mijn man is de volgende dag op 25 oktober 2010 overleden. Mijn oudste dochter was op zondag 24 oktober niet te bereiken, zij zat die dag in de kerk. De oudste dochter belde me op om 7:00 uur ’‘s avonds op of ze nog moest gaan,

215

ze had ook naar het ziekenhuis gebeld, ik zei tegen haar: “Ik ben geen God, ik weet niet of hij nog leeft morgen.”

Er waren plannen dat hij dinsdag naar het hospice zou gaan, maar zover kwam het niet. Ik zat op 25 oktober weer in België, mijn vriendin werd die dag begraven. Ik kreeg een telefoontje om 7:15 uur dat mijn man was overleden. Ik ging weer terug naar het ziekenhuis, daar werd mijn man gewassen door de pleegmoeder van oudste dochter en een zuster. Er werd een pak gekocht en omdat ik niet veel met contanten loop, kwam ik € 10,- tekort. Dat leende ik van de middelste dochter haar pleegmoeder. Ik had nooit meer aan die tien euro gedacht maar in 2013 werd mij verweten dat ik schulden had. Nou, heb ik die € 10,- netjes aangetekend opgestuurd.

De begrafenis liet ik allemaal over aan de oudste dochter en de middelste dochter en hun pleegouders. Alles ging in een roes voorbij. Op 26 oktober hoorde ik dat er op de begrafenis veel politie zou zijn. Ja, want ons zoon was nog voortvluchtig, hij zat in Spanje maar ik wist niet waar. Later bleek in Barcelona. Op 28 oktober stortte ik finaal in, ik hoorde dat mijn vader niet naar de begrafenis ging. Jan de Graaf liet mij een bandje horen van een Surinamer die zei: “Als je gaat naar de begrafenis word jij doodgeschoten.” Mijn vader zei: “Als jij naar de begrafenis gaat, ben ik je vader niet meer.” Er werd niet gedacht aan mijn gevoelens en de gevoelens van onze kinderen.

Ik was ook te ziek, als ik inderdaad was gegaan, waren er misschien ongelukken gebeurd en daar had niemand wat aan gehad.

Later hoorde ik dat het van de jongste dochter haar pleegmoeder kwam, dat er zoveel politie op de been was. Wat daar van waar is, weet ik ook niet. Op 28 oktober hoorde ik ook nog dat

216

de pleegmoeder van de zoon had gebeld, toen belde ik haar terug en verwenste haar alles, toen mijn vader zei: “Nu wordt je helemaal opgepakt.” Ja, daar had hij ook wel gelijk in, maar ze had al zoveel leed aangericht door leugens en nu dit weer. Mijn vader zei: “Zij komt ook op de begrafenis en dan vermoord je haar.” Ja, dat had ik misschien ook wel gedaan. Nou ja, achteraf is toch beter geweest, misschien van niet, maar ik heb nu soms nog last van dat ik door anderen niet naar de begrafenis van mijn man kon gaan.

Op 5 december 2010 kwam het tot een breuk tussen mijn vader en de familie van de Graaf. Mijn vader vertelde dat het kwam omdat Jan’s moeder verliefd was op mijn vader en Mariska vertelde dat het was omdat mijn vader rond had verteld dat Mariska aan de alcohol was en vreemd was gegaan. Ik bemoei mij er niet mee. Jan vertelde ook leugens over de zoon, er zouden foto’s geplaatst zijn op internet door de zoon, van het ziekenhuis waar mijn vader kwam en er zou een bom geplaatst worden of zo in het ziekenhuis, met alle gevolgen van dien. Mijn vader durfde niet meer naar het ziekenhuis, later bleek dat Jan van de Graaf het zelf had gedaan.

Hij had ook foto’s gemaakt met verborgen camera.

“Ja”, zei mijn vader, “het komt omdat Jan vroeger al eens opgenomen is.”

Ja, daar mag dit niet om gebeuren. In februari belde Jan van der Graaf naar mijn vader: hij wou het weer goed maken. Ik had mijn bedenkingen, maar ik bemoei mij er niet mee. Zijn moeder lag op sterven, mijn vader was blij.

217

218

Toen ik Facebook ontdekte, ging er een nieuwe wereld voor mij open.

Ja, ik vond op Facebook oude vrienden terug en vrienden van mijn overleden man. Het deed me heel goed en ik werd er gelukkig door, terwijl ik een jaar geleden nog niks moest weten van computers of Facebook. Ik heb mijn zoon en man wel eens uitgescholden voor computerjunk en daar heb ik nu spijt van. Na de dood van mijn man ben ik anders gaan denken. Het heeft mij wel gelukkiger en blijer gemaakt. Mijn man vertelde vaak: ‘De computer geeft me rust.’

Ik heb dat nooit begrepen, nu begrijp ik dat wel sinds ik de computer heb ontdekt. Hierbij een paar stukjes waar ik mee op Facebook zit.

De namen zijn weggelaten, wegens privé.

Ja , wie had nog gedacht dat ik Willeke terugvond, waar ik mijn jeugdjaren meegezongen? En zo zijn er vele anderen die dankzij de computer terugvond.

219

220

Als je niet eerlijk bent tegen jeugdzorg of over je inkomen, dan wordt er een verhaal van gemaakt. Mijn vader, mijn man en ik vonden het een privézaak om je inkomen bloot te geven. Dat vonden wij niks te maken hebben met het opvoeden van de kinderen. Ik kan iedereen zeggen: wij hebben één keer in ons leven bijstand gehad. Ik 14 weken van mijn leven en mijn man een jaar lang. Daarna hebben wij eerlijk ons geld verdiend. Omdat je niet eerlijk je inkomen wil zeggen, wordt er maar gegokt en worden er waar wij de kost mee verdienen. Daar komt binnenkort ook een rechtszaak van. Ik pik het niet meer, die valse beschuldigingen. Er werd mijn zoon in 2013 gevraagd wat mijn inkomen was. Mijn zoon gaf als antwoord: ‘Vraag het haar zelf maar, bel haar maar op.’ Gelijk gingen de roddels weer over en weer. Ik was blij dat mijn zoon niks zei, maar ik dacht wel wat voor belang heeft men erbij als jeugdzorg of mijn oudste dochter mijn inkomen weet?

Ik hoop wel dat dit een keer stopt.

221

De verhuizing van mijn vader naar Almelo Mijn vader wilde graag verhuizen naar Almelo. Mijn vader zei: ‘Ik heb alleen ongeveer € 10.000,- nodig.’ Ik betaalde mijn vader € 9000,- maar op het laatst wilde mijn vader toch niet verhuizen Almelo. De ware reden was Mariska en Jan en de kinderen hadden veel verdriet, maar nu ben ik erachter. Ze misten niet mijn vader, maar zijn geld. Mijn oudste dochter was het er niet mee eens dat mijn vader verhuisde, zij zei: ‘Dat is veel te veel voor zo’n oude man.’ Misschien had ze gelijk, maar het was niet mijn idee maar mijn vaders idee, en ik doe alles voor mijn vader. Hij heeft mij ook een goede jeugd gegeven, dus ik zal het zo weer doen. Maar alleen: het wordt vaak stukgemaakt door valse en gemene mensen. Maar ik zeg: altijd God straft die mensen wel. Het is ook altijd nog gebeurd: mensen die hun straf verdiend hadden, kregen het wel. Ik zeg altijd: ‘Wie goed voor me is kan op mij rekenen en wie slecht is kan op mij rekenen.

222

Als een ouder negatief praat over zijn kind of kleinkind, dan betekent het, dat hij of zij het kind of kleinkind heel erg mist. Zij zijn vaak depressief en ziek van verdriet. Ze zijn vaak wanhopig weet vaak nooit hoe het weer goed komt. Dat de kinderen vaak niet meer bij hun ouders komen, heeft vaak een oorzaak. Mevrouw Wallenburg ziet haar kinderen en kleinkinderen ook niet, maar ik weet dat zij in het verleden vaak haar zoon voor de deur liet staan en zich ging bemoeien met hun huishouding. Ja, dat gaat zich wreken op latere leeftijd. Jammer, want dan zijn er alleen maar verliezers.

Dat mijn vader zijn kleinkinderen niet meer ziet ligt niet alleen aan de pleegvader van de middelste dochter of de voogd. Het komt ook omdat mijn vader praat geen dingen uitpraat, het hoe en het waarom. Dat is erg verdrietig en jammer, want dan zijn er ook alleen maar verliezers. Het deed me pijn dat de oudste dochter zij tegen mij zei: ‘Opa geeft niks om ons’, terwijl hij dat wel doet. Maar vaak moet ook niet te negatief praten over een dierbare tegen de een of de ander, dan gaan mensen op de vlucht en komt er nog meer verdriet.

223

224

Waarom ik geen spelletjes wil spelen op de computer Ja, heel vaak krijg ik uitnodigingen om spelletjes te spelen op de computer, maar ik sla het altijd af. Het komt omdat mijn man dag en nacht op de laptop zat om spelletjes spelen en ik heb daar echt een trauma van overgehouden. Dat is ook de reden waarom ik altijd een erge hekel had aan de computer. Ik heb mijn man menig keer computerjunk genoemd.

Hij vertelde mij: ‘Het geeft me rust.’ Ik kon hem toen niet begrijpen. Nu begrijp ik hem pas, nu ik zelf veel op de computer zit. Het geeft mij ook vaak rust. Ja, een ander kan je dan niet begrijpen.

Ik wist niet dat het zo fijn kon zijn. Ik had graag een spelletje gespeeld met mijn zwager want vroeger hebben wij samen heel veel spelletjes gespeeld.

Maar toch zei ik tegen mijzelf: ‘José, begin er niet aan.’ Het kan mij ook geld kosten en het kan verslavend werken. Je kan verliezen of winnen. Ik doe al mee aan het Miljoenenspel, de Staatsloterij, de Lotto en Bankloterij, dat vind ik al meer dan genoeg.

225

226

227

Eind oktober 2012 stond ik oog in oog met jongen die 40 jaar geleden gek op mij was. Wij waren beide negen jaar en we speelden samen.

Hij vertelde mij: ‘ Jouw moeder was vriendin met mijn moeder en jouw vader werkte bij mijn moeder bij het spoor. Hij vertelde mij ook dat wij nog verre familie zijn, dat wist ik niet.

Hij vond het heel erg toen zijn vader naar mijn vader belde en zei: ‘Ik wil je niet meer zien’, en mijn vader zei: ‘Oké, dan weet ik dat.’

Ja, zo is mijn vaders karakter. Mijn vader niet wist is dat zijn vader een hersenbloeding had gehad. Zijn vader had het net gekregen toen zijn vader bij ons vandaan kwam uit Almelo, mijn vader had meteen zijn eigen conclusie klaar, spijtig want zo hebben mensen onnodig pijn en vragen zich af wat wat is er gebeurd. Er zal meer gepraat moeten worden met elkaar, niet over elkaar maar met elkaar.

Acht maanden heeft zijn vader nog geleeft, hij heeft het er nog moeilijk mee, dat kon je duidelijk zien in zijn gezicht, hij had zijn vader nog zoveel willen vragen. Hij vroeg of ik misschien nog foto’s had van vroeger maar die heb ik niet meer. Misschien mijn vader wel? Het valt mij op dat de mensen en familie die ik weer ontmoet, allemaal vragen of ik nog foto’s heb van vroeger.

228

Wij hadden een goed gesprek maar ik heb gezegd dat hij mij nog wel eens mag bellen. Maar het moet niet te groot contact worden. Want ik ben nu vrij met mijn hond en dat bevalt me uitstekend, want ik woon ook 425 km bij hem vandaan in een ander land. Hij heeft er alles aan gedaan om mij te vinden en daar wou ik het bij laten.

Ik heb het wel altijd erg gevonden dat ik zijn familie niet meer zag, vanaf 11-jarige leeftijd, mijn vader zei altijd:

‘Het komt omdat je moeder is gaan drinken.’ Mijn moeder is gaan drinken na mijn opa’s

dood. De jongen wist ook niet waarom we elkaar niet meer zagen, ja, het heeft een hele impact op het leven van kinderen, ze vragen zich altijd af waarom.

229

De bezoekregeling waar mijn man en ik voor niks kwamen.

Mijn man kwam in 2006 voor niks bij een bezoekregeling in Wije. Er waren net foto’s geplaatst op de voorpagina’s van alle kranten. Ja, het was te begrijpen dat de bezoekregeling dan niet door kon gaan. Ik mocht niet komen wat ik had een sanctie omdat ik daarvoor een fotograaf had laten komen.

Ja, ik had het niet zo moeten doen op zo’n manier, maar toch als ik nu naar die foto’s kijk dan denk ik: ja, als ik het niet dat gedaan had ik geen foto’s had die tijd.

Ik zag de kinderen maar twee keer per jaar en er mocht zelf geen foto’s meer maken. Dat zal wel ergens aan gelegen hebben, de reden heb ik proberen te achterhalen maar dat was me niet gelukt. Maar gelukkig ligt die tijd ver achter mij, ja ik leefde die tijd in een hel en was mezelf niet en dan doet een mens dingen waar je eigenlijk niet achter staat. Ik denk dat daar meer mensen over kunnen meepraten. Ik dacht ergens begin april 2010 mocht ik de jongste kinderen zien, er zou post komen bij mijn vader en die zou het vertellen tegen mij. Hij mocht ook de kinderen zien, ergens in maart 2010 hadden mijn vader en ik een gesprek bij de eik in Oldenzaal.

Mijn vader had de GGD op bezoek gehad. Ze hadden aangebeld, maar mijn vader deed nooit open. De voogd had tegen mij gezegd: ‘Moet er moet er geen

hulp komen bij je vader?’

230

Ik heb dat mijn vader vertelt dus daar sprak hij de voogd op aan. Zij kwamen er samen niet uit tot mijn spijt, maar er kwam wel uit de bus dat wij de middelste dochter en de oudste dochter een week later zagen op kantoor. Mijn man kon het niet aan, op kantoor, dus hij zat op een terrasje waar de kinderen later heenkwamen, toen was het nog even gezellig. Gerry vroeg nog aan de oudste dochter waarom ze nooit kwam bij haar opa, daar kreeg zij niet echt een eerlijk antwoord op mijn spijt. Precies een week later zou ik de jongste kinderen zien, en de andere kinderen vonden het vervelend dat zij er niet bij mochten zijn maar ik kon het wel begrijpen. Het was een kamertje 3x4 meter, hoe wil je de hulpverleners, ouders, pleegouders en kinderen daarin plaatsen, dat gaat niet allemaal tegelijk.

Mijn man kon niet, hij was ziek, maar goed dat hij ziek was want ik kwam voor niks. De voogd had een brief naar mijn vader geschreven dat het 10:30 uur werd in plaats van 14:00 uur, ik kwam om 13:30 uur aan uit BelgiĂŤ dus ik kwam voor niks. Dat deed me pijn en verdriet, ik had cadeaus voor de jongste kinderen bij mij want ze zijn op 29 april jarig en dat was gauw.

Mijn vader en Gerry waren er als eerste, zij kwamen om 13:00 uur aan. Mijn vader wilde niet dat ik de cadeaus gaf aan de voogden. Mijn vader vertelde: ‘ De voogden willen je alleen maar pesten, maar echt geloofde ik dat niet, ik blijf zeggen: er is gewoon

hier een vergissing begaan, en geen pesterij. Alleen: wie liegt er hier en waarom geeft

niemand zijn haar of hem fout toe? Maar ja, het einde van verhaal is dat ik de kinderen pas weer een jaar later zag.

231

Door het middel Seroxat te slikken is iedereen in staat om een moord plegen.

232

Het gevaar van Seroxat te slikken zijn de bijwerkingen om een moord te plegen. Als je veel hebt meegemaakt of er is jou teveel onrecht aangedaan, dan wordt er heel vaak door de doktoren het middel Seroxat voorgeschreven, maar de medici weet nog niet precies de bijwerkingen. Nou, ik kan het wel weten.

Ik wilde op 11 januari 2005 een moord plegen doordat ik te veel meegemaakt en ik thuis heel vaak haar naam hoorde. Ik kon er niet meer tegen en wilde haar vermoorden, met een wapen doodschieten en handgranaten gebruiken.

Gelukkig heeft Francisca mij gered van de ondergang, maar ik weet zeker dat er veel meer moorden zijn gepleegd door mensen die dit medicijn slikken, daarom zou ik iedereen willen waarschuwen: pas er mee op om dit medicijn te slikken!

Je kan de wereld aan, maar je bent ook in staat om een moord te plegen. Niemand hoeft voor mij bang te zijn dat het mij nog een keer overkomt,want toen ik het doorhad ben ik gelijk met deze medicijnen gestopt. Je gaat door een hel maar je krabbelt weer uit het dal.

Neem een hond en ga sporten en je kan de hele wereld weer aan. Maar je moet wel over veel doorzettingsvermogen beschikken en je moet zelf willen, anders kom je er nog niet.

233

Waarom ik soms dingen deed waar niet iedereen blij mee was.

Ik heb soms dingen gedaan waar niet iedereen blij mee was. Dat besef ik maar al te goed, maar ik kan het niet terugdraaien. Als ik valselijk werd beschuldigd, sloeg ik de bal terug. Ik heb ook wel eens wraak genomen en eigen rechter gespeeld omdat ik niet meer tegen leugens en valse beschuldigingen kon. Ik zeg niet dat ik nooit meer eigen rechter ga spelen, dat kan ik niet zeggen, dat ik dat nooit meer zal doen. Ik weet niet wat er op mijn pad komt. Wie goed voor me is kan op mij rekenen en wie slecht voor me is kan op mij rekenen. Wie vals en gemeen tegen mij is of wie vals of gemeen over mij praat, pak ik op een dag terug vroeg of laat. Dat meen ik. Geestelijk kan je iemand behoorlijk pakken, maar ik doe dat niet zomaar, dan moet je heel ver gegaan zijn bij mij. Ik heb altijd gezegd: wie tussen mijn man, mijn vader en mijn kinderen komt maak ik kapot en dat meen ik nog steeds.

Ik heb in al die jaren een harnas om mij heen gebouwd, een muur. Ik laat mij niet zomaar kapot maken, ik heb altijd gezegd ik wil niet zo worden als Beppie. Zij is kapot gemaakt en durfde niet meer naar buiten, mijn vader heeft voor haar gezorgd tot aan haar dood, daar ben ik heel trots op. Hij was er altijd voor haar, dat heeft Beppie mij altijd gezegd, en dat ze dat heel fijn vond. Ik weet wie

234

haar leven kapot heeft gemaakt. Ik heb mij vaak schuldig gevoelt dat ik haar niet heb kunnen helpen, dat ik niet voor haar kon vechten. Iedereen in haar familie weet wie ik bedoel. Het doet mij wel verdriet dat er nu dingen over weer worden verteld waar niemand gelukkig mee is. Dit had allemaal in 1977, 1990 en 2004 besproken moeten worden, maar het is niet gebeurd tot mijn spijt.

Gelukkig heb ik in 2012 alles een plekje kunnen geven dankzij familie van haar. Ik noem geen namen, dat is privĂŠ. Het deed mij ook pijn als ik dan hoorde dat de familie niks gekregen heeft van de erfenis en dat zij niet mochten komen en dat de andere kant zegt: hij wilde niet komen.

En over een slechte jeugd: ik kan mij daar niks van herinneren. Ik weet zeker dat er meer wordt verweten over elkaar dan nodig is en dat doet mij pijn. Dat was toch vroeger wel anders. Ik weet uit mijn herinneringen dat zijn moeder er altijd vroeger uitging om brood te maken en haar best deed om alles gezellig maken, en als je dan andere dingen hoort doet dat pijn en zeker als een man, zo’n lieve man, een familielid ineens pedofiel was.

Als je dat ineens hoort doet dat ook pijn.

Gelukkig laat iedereen dat nu rusten en wordt alles verwerkt op hun eigen manier en kan iedereen het allemaal een plekje geven.

235

236

Ja, de jaren ’95, ’96, ’97, ’98 en ’99 liepen niet zoals het wezen moest Mijn moeder kwam te overlijden, mijn schoonzuster, en mijn man’s beste vriend pa Godeke. Mijn man kwam in de WAO terecht omdat hij overspannen was geworden na de drie geliefde mensen die zo jong moesten sterven. Mijn man dronk soms iets te veel en ik ging mij storten op mijn werk, ja, dat ging niet samen met drie kinderen maar het overkwam ons. De kinderen zijn niet naar school gegaan toen mijn moeder en mijn schoonzuster waren overleden. Het heeft ons pijn gedaan dat er meteen van werd gemaakt dat onze kinderen nóóit naar school gingen. De kinderen gingen verder altijd naar school. Wij konden beslist niet met de buurt opschieten en dat werd ons fataal, want op een dag werden de kinderen onder toezicht gesteld na de zoveelste keer dat de zoon in de boom was geklommen. Eind december 1999 werden de kinderen onterecht uit huis geplaatst. Gelukkig kwamen de kinderen weer mei 2000 terug.

Wij waren wel alle vijf beschadigd voor het leven.

237

238

Dit is de foto die ik niet mocht laten maken. Ik mocht toen een half jaar de kinderen niet zien. Ik had een fotograaf ingehuurd. Ik wilde niet dat mijn kinderen groter werden en dat ik geen foto’s had. Ik had het anders moeten aanpakken en toch ben ik heel blij met deze foto, al heeft mij dat veel verdriet bezorgd dat ik een half jaar de kinderen niet mocht zien.

239

240

Dit ben ik bij mijn vader en de middelste dochter in Volendam. Precies 10 jaar later kwam ik er weer met mijn vader. Ik had een paar weken daarvoor mijn vader rolstoel gegeven ter waarde van â‚Ź 1800,- want het lopen ging steeds moeilijker en met een rolstoel kon hij zitten. Het was tevens het laatste uitje met mijn vader omdat ik niet meer tegen de verkeerde vrienden van mijn vader kon. Heel 2012 had ik het contact met mijn vader op een laag pitje gezet, maar ik weet zeker; in 2013 hadden wij de schade weer in.

241

242

243

Dit is mijn middelste dochter aan strand van Blankenberge, ja, daar zaten wij heel vaak en hadden daar ons tweede verblijf. De kinderen zijn daar ook nog een tijdje naar school gegaan. Ja, op een school in BelgiĂŤ houden ze nog van discipline: netjes in de rij lopen en met pakjes aan, daar ontsporen de kinderen niet zo gauw.

244

Dit ben ik met de jongste tweeling, je ziet aan de foto al echt dat de jongste dochter niet helemaal gezond is en daarom konden wij ook niet voor haar zorgen.

Ze zit ook op een speciale school waar ze behandeling heeft. Ze is licht verstandelijk gehandicapt, dat is mij ook verteld voordat zij was geboren.

245

Toen de kinderen pas uit huis werden geplaatst heb ik deze tekst geschreven:

246

Waar zijn jullie gebleven, Jullie waren eens in mijn leven.

Jullie moeten weten; mama en papa houden veel van jullie.

Wij mogen jullie van de voogd niet zien, ik vraag me af: waar hebben wij dit aan verdiend.

Eens deed de voogd een jeugdzonde, daarom kan ik nu opdonderen.

Mama en papa willen zeker geen machtsstrijd, dat is zeker verloren tijd.

Er zijn twee moeders en vaders in jullie leven gekomen, daarom blijven de problemen maar binnenstromen.

Ik laat mij verder niet kapot maken, daarom ga ik de machtsstrijd nu staken.

Maar de liefde wat wij voelen voor jullie gaat nooit voorbij.

Eens halen bij de verloren tijd in, en maken wij een nieuw begin.

247

Gezinshuis Sibculo Ja, het is erg genoeg als kinderen uit huis worden geplaatst, maar het is nog erger als je ziet dat er in het gezinshuis geen liefde en gezelligheid heerst.

Sibculo is zo’n huis. Die mensen doen het echt voor het geld. De pleegkinderen zien er onverzorgd uit en er is geen glans in de ogen van de pleegkinderen, het enige dat ze hebben is speelgoed en dieren op het erf. De buurt kletst heel erg over het gezinshuis, alleen: niemand doet er wat tegen. Ik ben benieuwd wanneer de krant er vol van staat,van dat gezinshuis. Mensen die hun caravan plaatsen daar op het erf weten ook wel genoeg. Ook mogen de pleegkinderen hun echte ouders niet zien, want het gezinshuis wil geen concurrentie, maar ik werd zeker: op een dag verliest ook dit gezinshuis. Als je alleen maar voor geld iets doet en de kinderen bij de echte ouders weggehaald en weghoudt ben je heel fout bezig.

248

Jurie baas de kwekerij Mijn jongste zoon liet vroeger een klein potje vallen in een winkel in Ommen. Het was stuk. Het ging per ongeluk en het moest betaald worden, ik vond het heel raar, want iedere winkel is ertegen verzekerd.

Er werd verteld dat we € 16,- moesten betalen Ik zei: ‘Daar ben ik niet mee eens, ik

betaal de inkoopprijs en anders niet.’ Ik moest toen bijna 4 euro betalen, ik heb

alles achtergelaten, niks meegenomen en de bijna 4 euro betaald. De bijna 4 euro heb ik nog teruggehad van mijn eigen verzekering, ze konden die zaak niet begrijpen en daarom zeg ik altijd: je verliest altijd als je zoiets doet want ik kom nooit meer in die winkel. Het is zeker slechte reclame voor je zaak dat je zoiets hebt gedaan.

249

Hoe ik mijzelf omschrijf.

Ik kan niet tegen mensen die leugens vertellen, roddelaars, achterbakse mensen. Ik ben een avontuurlijk type, geen huisje boompje type. Ik hou van mijn vrijheid. Mensen moeten mij niet de wet voorlezen, ik bepaal zelf wel hoe ik leef. Ik kies mijn eigen weg, als ik de verkeerde keuze maak is het mijn eigen schuld. Ik zal mij niet gauw meer kunnen binden aan een man. Ik ben bijna 25 jaar getrouwd geweest, ik weet wat ik gehad heb, maar nooit meer wat ik krijg. Ik zou er ook niet meer tegen kunnen als een man gaat vragen: ‘Waar ga je heen, je moet zo en zo laat thuiskomen.’ Ik wil dat zelf bepalen: vrijheid blijheid. Ik kan er ook niet tegen als mensen met oordopjes in langslopen en je niet horen, ik kan ook heel kwaad worden als mensen fietsen op de stoep. Als ik de kans krijg, zorg ik ervoor dat ze eraf vallen, van de fiets. Een slechte eigenschap is dat ik mensen te snel vertrouw en dan zit ik achteraf met de brokstukken Mijn goede eigenschap is dat ik heel lief kan zijn voor mensen ik geef heel mijn hart, maar merk ik dat ik bedonderd wordt, dan kan ik heel vals zijn en kan ik iemand geestelijk kapot maken. Ik kan mijn laatste centen aan iemand geven. Wie goed voor mij is kan op mij rekenen en wie slecht voor me is kan op mij rekenen.

250

Als er te veel spanning in mijn hoofd is, dan wil ik met rust gelaten worden, want als ik dan toch doorga, dan draai ik op het laatst door en daar is niemand bij gebaat. Gelukkig weet mijn oudste zoon hoe ik in elkaar zit en houdt hij er rekening mee en komt het na een tijdje gewoon weer goed. Als ik voel dat ik op vakantie moet, dan ga ik op vakantie.

Heerlijk, mijn hoofd leegmaken. Als je een partner hebt moet je at allemaal overleggen, maar ik weet ook dat niet iedereen dat kan.

Als je geen geld hebt kun je niet gaan, maar sporten helpt ook om je hoofd weer helemaal leeg te maken, en breken met verkeerde vrienden die vals zijn dat helpt ook zeker.

Grijp nooit naar de drugs of de alcohol, want dat kan op het moment verlichten maar nooit voor eeuwig. De kater komt dubbel

en dwars terug.

251

252

Ik had een goede vriendin, Julie uit Raalte. Wij deden echt veel samen voor het goede doel. Zitten buiten, een of twee nachten en wij gingen samen op vakantie, ze had veel te maken met jeugdzorg en wij toen nog niet.

Jammer dat er een einde kwam aan die vriendschap. Ik had er geen zin meer in. Ik heb haar nog opgezocht in 2011, maar ze was inmiddels verhuisd uit Raalte met haar nieuwe vriend, misschien vind ik haar ooit nog terug, want wij hebben zeker ook een goede en mooie tijd gekend.

253

254

Ja, mijn man had ook verschillende bankrekeningen in landen, dat is een hele uitzoekerij, dat doe je niet zomaar even.

255

256

Ik was stapelgek op mijn schoonzuster Fanny en zij op mij. Onze kinderen waren ook gek op Fanny. Wij kochten zelfs een caravan op de camping in Tubbergen waar zij ook stond, met haar man. Toen op een dag belde ze mij op dat ze nog maar zes maanden te leven had.

Ze had longkanker en dat was een hele klap voor ons. Ik zag haar iedere dag afsterven en mijn zwager Benney was toen niet te bereiken, maar daar kon ik niks aan doen, hij was verdwaald. Ik had nog na de begrafenis goed contact met haar kinderen. Ze vertelde wel vaak dat hun vader heel afstandelijk deed en er niet voor zijn kleinkinderen was. Ik zei: ‘Hij verwerkt de dood van jullie moeder op zijn eigen manier, ik heb heel kwaad gemaakt dat de meeste mensen gewoon de kankerstokken rookten op Fanny’s begrafenis. Ik ben erg benieuwd hoe het hem is vergaan, ik ga ze zeker opzoeken in 2013.

257

Ik heb een hekel aan mensen die altijd een schuld aan een ander geven en nooit bij zichzelf denken: Waarom hebben we ruzie,of waarom komen ze niet meer?

258

Als je echt naar die persoon verlangt; bel hem of haar dan op, maar blijf er niet meer zitten.

Kinderen, ouders, kleinkinderen, vrienden, zusters, broers, nichten, neven, het gebeurt overal. Je ziet en hoort het steeds weer hoeveel verdriet ze erdoor hebben dat ze elkaar niet meer zien, maar niemand neemt de eerste stap want ze geven altijd de schuld aan de ander, kijk eerst naar jezelf voordat je God of een ander de schuld geeft. Ieder mens heeft goede en slechte kanten en ieder mens heeft een geweten en wil diep in zijn of haar hart vrede, daar ben ik van overtuigd.

Wij zijn niet allemaal hetzelfde, gelukkig niet.

De een grijpt naar de drank of drugs of stort zich op het werk, maar het lost het probleem niet op, ook medicijnen helpen niet, die onderdrukken de situatie of geven bijwerkingen met alle gevolgen van dien. Mensen praten te veel over elkaar.

De mensen kunnen beter mĂŠt elkaar praten, daar ben ik van overtuig, dan is er veel minder leed en verdriet onder de mensen.

259

Ik heb ervaring met verzekeringen die oplichters zijn.

Ja, ik heb behoorlijk veel ervaring met verzekeringen oplichters zijn. Je betaalt veel premie maar verzekeringen proberen er haast altijd onderuit te komen.

260

Ik betaalde € 450 per maand aan Cardiff, toen ik arbeidsongeschikt werd betaalden ze mij niks uit.

Wel een eenmalig bedrag, maar niet een vast dag per maand. Bij Cardiff in Brussel was het hetzelfde.

Het is dat mijn zoon en ik bij Cardiff bleven zitten op 27 december 2010, toen gingen direct € 14.000,uitbetalen in plaats van € 40.000,-. Ik tekende, wat dom was voor die € 14.000,- maar ik moest wel, want er was beslaglegging en ik kon het huis niet in.

Ja, twee dagen later kwam ik in het ziekenhuis terecht.

Alle spanningen kwamen er ook gelijk uit, maar ik merkte wel: verzekeringen spelen mooi in op de

mensen hun gevoel en dat scheelt de verzekering veel geld. Dat vind ik gemeen en laf, er

zijn al heel wat programma’s aan besteed zoals Kassa, Opgelicht en Radar, maar toch valt er niks aan te doen.

De verzekeringen kunnen gewoon doorgaan. Ik kreeg brand in mijn huis in Nijverdal en omdat ik het op dat moment verhuurde toen er brand uitbrak, keerde de verzekering niet uit terwijl ik het wel door had gegeven, maar ik had niks op papier staan. De brand was uitgebroken door kortsluiting in een koffiezetapparaat.

Ik nam een reisverzekering toen ik naar Curaçao ging als figurant bij Frans Bauer, maar de verzekering betaalde niks uit toen ik terug naar huis moest, want mijn dochter was nog niet in levensgevaar... nee, dit vind ik heel belachelijk en gemeen maar dat is ook een van de redenen dat ik het vertrouwen in Nederland heb verloren en er niet meer graag wil wonen.

261

Er wordt veel gepraat over het feit dat kinderen veel worden gepest en dat ze daardoor zelfmoord plegen, maar er wordt nooit aan gedacht dat ook volwassen mensen elkaar pesten.

262

Er is meer oorlog tussen mensen dan we denken, er springen zeven mensen per dag voor de trein.

Dat zegt toch meer dan genoeg! Maar daar wordt geen aandacht aan besteed. Dan wordt er gezegd: ze zijn geestelijk gestoord, maar hoe komt dat?

Daar moet eens aan gedacht worden, maar daar staat niemand bij stil. Ook ik ben gepest door familieleden en vrienden van wie ik dacht dat het mijn vrienden waren, gelukkig was ik stabiel genoeg om overeind te blijven anders was ik zeker opgenomen geweest en dat alleen maar door een ander die afgunstig is. Dat is vals en gemeen.

Ook mijn oudste zoon heeft eigen rechter gespeeld omdat hij leugens hoorde. Ook heb ik eigen rechter gespeeld toen er leugens werden verspreid over mijn zoon, mijn vader en mij. Ik nam wraak en dat zullen er wel velen doen, dat er veel mensen worden vermoord of aan het mes worden gestoken, daar ben ik van overtuigd dat daar een heel drama aan vooraf is gegaan.

Ook ik heb op het punt gestaan om zoiets te doen. Dus dit is een oproep aan alle mensen die er van houden om over andere mensen te roddelen en andere mensen te pesten: hou ermee op en wees niet zo achterbaks, want op een dag word jij als pester of roddelaar gestraft. Denk daar maar eens aan.

Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt haar wel.

263

Toen mijn man spermadonor werd.

Mijn man werd in 2000 spermadonor in een ziekenhuis in Brussel. Julie uit Raalte ging mee, haar man werd ook spermadonor. Uit het sperma van mijn man is een kind geboren, dat weten wij zeker. Mijn man vertelde misschien zijn er nog wel meer kinderen geboren. Dat weet ik niet, maar soms heb ik het er wel moeilijk mee.

Ik ben in 2012 naar het ziekenhuis gegaan.

Die maatschappelijke dienst deed heel apart en dat kon ik me wel voorstellen. Ik was benieuwd hoe het kind eruit zou zien, maar misschien is het ook beter als ik het laten rusten. Dit allemaal heeft mijn man gedaan toen de kinderen onterecht uit huis werden geplaatst, dit alles speelde zich af in januari 2000.

In mei 2000 kwamen de kinderen weer terug maar we waren met z’n allen wel beschadigd voor het leven.

We hebben ook heel veel spijt gehad dat mijn man spermadonor werd, maar wij deden soms dingen waar wij niet achter stonden dan kan je het niet terugdraaien.

Toen mijn man is overleden kreeg ik het hier heel moeilijk mee, dat wij dit geheim hadden. Normaal had ik dit geheim gehouden, maar ik wil niet dat als het kind op zoek gaat naar zijn echte vader, dat onze kinderen het dan van een vreemde moeten horen. Dan is de schok veel meer erger dan dat ze het van hun eigen moeder horen. Ik ben wel blij dat ik dit geheim heb kunnen delen met mijn oudste zoon, er zijn weinig mensen die dit geheim weten.

264

Ik heb nu een leuk en rustig leventje, dat laat ik niet meer door achterbakse mensen en roddelaars stukmaken.

Ik ben nu heel gelukkig met mijn sociale leven en rustige leven. Ik ben bang dat de mensen die mij pijn hebben gedaan, mij weer uit mijn evenwicht kunnen doen raken.

Ik ben nu ook 30 kilo afgevallen door de stress die ik niet meer heb, de foto’s zien jullie in mijn volgende boek. De mensen denken vaak dat mensen dik worden van veel eten, een gedeelte is waar, maar het merendeel komt door verdriet en stress. Toen ik de mensen weer toeliet in mijn leven die ik had verloren en toen ik brak met vrienden die me pijn hadden gedaan en de roddelaars die mijn bleven krenken,vlogen de kilo’s eraf.

Dus ik raad mensen aan die te dik zijn: ga

niet gelijk op dieet want voor je het weet heb je een jojo-effect.

Denk gewoon na: hoe verbeter ik mijn leven en zijn mijn ledenn vrienden wel zo lief en hoe breek ik met de verkeerde vrienden. Pas dan word je gelukkig, vliegen de kilo’s eraf en ga je je fitter en blijer voelen en kun je de hele wereld aan. Je kan zelfs hart- en vaatziekten krijgen en Alzheimer als je niet ingrijpt!

265

266

In mijn mooie jeugdjaren kwam ik ook vaak in het klooster.

Ik had een vriendin, zuster Anastasia uit Bloemendaal.

Ik heb ook een tijd non willen worden.

Toen ik op de bijbelclub zat met mijn vriendin Jolanda van Zijl wilde ik ook zendeling worden.

Ja, ik was zwaar gelovig, maar mijn ouders niet dus van wie ik het heb weet ik niet.

Ik zeg altijd: ik wil weer eens naar het klooster. Iedereen verklaarde mij voor gek en toch was ik blij dat ik weer contact kreeg met klooster.

267

268

269

270

271

272

273

274

275

276

277

278

279

280

Ja, er stonden vaak stukken in de krant, dat ik dacht: toch is het niet verstandig dat het zo is gegaan. Ook mij is aangeraden om mee te werken aan ontvoering. Ik heb nooit spijt gehad dat ik het nooit heb gedaan, je kan toch niet vechten tegen een overheid.

Daarom ben ik zo benieuwd of ik de rechtszaak win over die leugens. De politie en OM zijn ervan overtuigd dat ik win, nu nog de rechter op mijn hand en ik win.

281

282

283

284

285

286

Ik was blij dat ik bij mijn zoon een briefje van 100 euro kon wisselen in Nederland, want ik kon hem nergens uitgeven in Nederland.

Ik vraag me af, waarom doet Nederland moeilijk om een briefje van honderd? Ik heb nog briefjes van 200 en 500 euro, nou, die kan ik helemaal niet kwijt in Nederland.

Ik hoop niet dat de voogd nu denkt: Goh, ik vraag steeds om de nalatenschap en ze heeft wél geld. Wettelijk zou ik kunnen gegijzeld worden als ik geld verduister, maar ik ben helemaal geen geld verschuldigd aan de voogd ook al vraagt hij steeds om de nalatenschap. Ik ben nog in leven en wie goed voor me is kan op mij rekenen en wie slecht voor me is kan op mij rekenen. Ik beloof de pleegmoeder van mijn middelste dochter om de € 10,- terug te betalen die ik geleend heb, alleen wil ik wel graag dat zij € 100,- voor mij wil wisselen.

Haar man heeft € 1000,- schadevergoeding van mijn zoon geëist omdat mijn zoon eigen rechter had gespeeld.

Iedereen weet wat ik bedoel in de familie. Mijn zoon is uitgescholden dat hij drank en drugs gebruikte. Daar hadden wij ook weer aangifte van kunnen doen, maar we hebben besloten om het verleden te laten rusten, en wij gaan samen de toekomst vrolijk tegemoet. Het gaat heel goed met hem en dat zal ik belonen.

287

Mijn man gaf mij dit stukje dat eens in de krant stond, over dat jeugdzorg je bank kan blokkeren. Ik heb er heel veel moeite mee als de voogd vraagt naar de nalatenschap. Ik heb mijn man belooft op zijn sterfbed dat de kinderen het geld pas krijgen als de jongsten 21 jaar zijn.

288

Ik heb echter de pleegmoeder van de middelste dochter wel gezegd dat het goed gaat met mijn zoon. Wij willen het verleden laten rusten, de roddels en leugens moeten stoppen, zei ik. Ik heb verteld dat ik de CJB een bedrag van € 600,- betaal. Daar was zij het zeker niet mee eens.

Op het laatst zei ze: ‘Je dochter heeft geen geld van je nodig.’ Nou, ik weet zeker: zolang mijn dochter bij haar pleegouders blijft wonen komt het niet meer goed. Hopelijk kan ze gauw naar Groningen.

De roddels zijn er nu volop, over hoe ik aan het geld komt, ik laat dat maar. Iedereen weet: mijn man was 66 jaar ik ben 50 jaar en ik heb altijd had gewerkt, 120 uur in de week en niet altijd geld over de balk gegooid. Maar omdat ik nooit sprak over geld krijg je leugens. Ja, toen mijn man overleed werd overal beslag op gelegd. Dat is bij iedereen, maar niet iedereen weet dat en beslaglegging blijft niet eeuwig.

289

Vaak denk ik: was mijn man maar overleden na het het herseninfarct in Leuven.

Dan was de familie nog bij elkaar geweest en close.

Ja, toen mijn man in het ziekenhuis kwam in Leuven met zijn herseninfarct ging ik hem iedere dag opzoeken. De kinderen belden bijna iedere dag op, Francisca had ik goed contact mee, alles was nog koek en ei met iedereen. In de jaren erna werden er leugens verspreid door de pleegouders tegen mij vader en liep de zoon bij zijn pleeggezin weg, ja veel ellende allemaal. Er kwam een definitieve breuk tussen mijn vriendin en mij.

Zij steunde mij ook in deze moeilijke tijd.

De band met mijn vader was heel sterk en de band met de voogd was goed. Maar de voogd van nu vertelde: er kunnen je dingen overkomen. Hij had gelijk. Ja, wat voor ruzie, leugens en ellende en na mijn man’s ziekenhuisopname kwam, vertel ik niet wegens privÊ, maar die ellende had ik nooit overzien. Ik kwam zelfs vast te zitten voor een auto die mijn man en zijn vriend al vijf jaar daarvoor in Aartselaar naar de sloop hadden gebracht, maar ja, dan kan je wel schadevergoeding krijgen maar het leed is al geschied.

290

Mijn middelste dochter kwam gelukkig bij mij op bezoek en ze belde mij voor mijn verjaardag, daar was ik heel blij mee. Ik moest tot mei zitten maar kwam dankzij de bekende strafpleiter Jan Hein Kuiper uit Den Bosch vrij.

Ook dankzij Jan en Mariska van der Graaf. Ik kwam op 11 december vrij.

Mijn vader heeft mij nog opgehaald met een taxi, ik moest â‚Ź 140,- betalen, anders kwam ik nog niet vrij. Mijn zoon en mijn man zaten in Spanje en toen ik vrijkwam kwam er ook een definitieve breuk tussen Francisca mij.

Er was te veel gebeurd waarvan ik vond dat het niet door de beugel kon, daar laat ik mij ook niet verder over uit. Doordat Mariska en Jan dingen opzochten op het internet kwam ik ook een half jaar eerder vrij, zij zochten dingen voor mij uit, daar ben ik ze wel heel dankbaar voor en daarom vond ik het zo erg dat het later mis ging. Daar laat ik mij verder ook niet over uit maar het was geen leuke tijd. Mijn man kwam weer terug uit Spanje en een half jaar later ging hij naar de dokter en werd er verteld dat hij blaaskanker had. Alles is bekend hoe het verder is verlopen. Die drie maanden waren niet leuk en ik leefde in een hel, maar gelukkig bijna twee jaar toen ik weer uit het dal ook dankzij de liefde van mijn hond.

291

292

Mijn zoektocht naar mijn vriendin Gerda van Rossum.

Ik was een tijd op zoek naar haar, ze was in mijn jeugdjaren vertrokken naar Australië. Ik kon haar niet vinden. Ik was ervan overtuigd dat zij nog Australië zat of niet meer leefde. Ik kwam er in 2013 achter dat zij theaterproductie had en dat haar dochter een bekende actrice was en dat ze woonde in Amsterdam. Zij heeft de productie ook gedaan van Dik Trom, wat over de hele wereld is gegaan. Wat vond ik dat leuk toen ik dat hoorde.

Zo zie je maar: op een dag kom je er wel achter waar iemand is gebleven, maar dat ze zo dichtbij zat had ik niet verwacht, hetzelfde wereldje waarin ik zat, dat had ik ook helemaal niet verwacht! Toen dacht ik: de wereld is maar klein. Nee, dat deed mij heel goed dat het haar goed zo goed gaat. Zij is vaak heel vaak in mijn gedachten geweest, je moet nagaan ik heb de film van Dik Trom vaak bekeken, ik was op zoek naar een vriendin van vroeger terwijl die vriendin de eindredactie deed!

Ja, de wereld zit soms vol verrassingen. Ze wordt in februari oma en ik weet dat ze een hele leuke oma wordt. Haar dochter heet Robin. Ik kon maar één Robin en die speelt in Goede Tijden, Slechte Tijden, ik ben er inmiddels achter dat dat niet haar dochter is. Ee gaan gewoon verder zoeken. Wie weet wat mijn vriendin en ik van vroeger nog voor elkaar kunnen betekenen, wie weet op zakelijk gebied.

Ik heb een hele grote ruimte gekocht met 12 ruimte met bar, en allerlei mogelijkheden. Zeer geschikt om opnames in te maken, dat doet Linda de Mol ook wel eens. Wie weet wat de toekomst ons brengen zal.

293

294

295

296

Ik had er vaak verdriet om dat Francisca haar vader in de steek had gelaten, die man had heel veel voor haar gedaan. Francisca was ook onvindbaar voor haar moeder. Toen mijn man vertrok met onze zoon naar Spanje en Francisca weer contact kreeg met Johnny Lambers, haar ex-vriend waar ik nog 10.000 gulden van tegoed had, is het tot een definitieve breuk gekomen. Ik kreeg toen ik van haar te horen dat haar moeder was overleden en dat ik dat wist, dat had haar ex-vriend verteld. Het was niet waar, maar ik begreep het wel waarom hij dat zei. Hij wou wraak nemen want ik had nog geld van hem tegoed en daar ging ik vaak achteraan.

297

De steun die ik Francisca gaf en de steun die ik van Francisca kreeg Ik leerde Francisca kennen doordat ik een advertentie in de krant had gezet omdat ik een oppas zocht, de middelste dochter was toen 4 maanden. Er kwamen 19 mensen langs. Ik liet de mensen met de kinderen spelen en bij Francisca zag ik dat de kinderen zich bij haar op hun gemak voelden, zij was toen 18 jaar. Francisca had een bijstanduitkering maar ik zocht een oppas op papier dus niet zwart, dan komen er ook geen moeilijkheden, dus wat ze bij ons verdiende ging van haar uitkering af, dat is ook de reden dat mensen vaak niet willen werken.

Wij werden zelfs goede vrienden.

Toen zij een miskraam kreeg en haar relatie uitging met haar vriend kwam ze bij ons wonen. Toen ze bij ons ging wonen ging ik uit met Francisca en daar leerde ze haar nieuwe vriend kennen. Er kwamen spanningen tussen mijn man en haar nieuwe vriend. Na een paar maanden kregen Francisca en haar vriend een urgentie en kregen een appartement aangeboden. De vriend van Francisca

298

was asielzoeker en had gelogen over zijn geboortedatum en zijn afkomst en zo kreeg hij heeft gelogen want haast iedere asielzoeker doet dat. Ook haar vriend heeft moorden gepleegd in Afrika.

Francisca raakte zwanger en kreeg twee kinderen, waarvan een gehandicapt. Ik was een hele steun voor haar toen ze met haar jongste zoon naar het ziekenhuis in Groningen moest en drie maanden moest verblijven in het Ronald McDonaldhuis.

Ik vond dat heel normaal: vrienden steun je door dik en dun. Maar na drie maanden mocht ze weer naar huis maar was ondertussen dakloos geworden. Ze kwam bij ons wonen.

Haar relatie met haar vriend was ondertussen op de klippen gelopen. Francisca wou gaan wonen in België. Ze ging wonen in Kalmthout wij gingen daar ook met haar mee. We huurden een villa.

Ondertussen kwam haar vriend ook weer bij haar wonen. Hij kon niet werken want hij was illegaal, dat gaf spanningen. Francisca had het contact met haar ouders ook verbroken, dat vond ik heel erg, maar het was haar keuze.

Francisca’s vader heeft geprobeerd om contact te krijgen via de school van haar zoon, maar Francisca wilde niet. Toen Francisca’s moeder op sterven lag werd Francisca gezocht, maar Francisca was ondvindbaar. Ja, dat was heel erg ,maar je kon de tijd niet terugdraaien. Toen Francisca pas van haar eerste vriend af was heb ik die jongen nog € 10.000,- geleend om een eigen bedrijf te beginnen. Ik had medelijden met hem dat zijn relatie op de klippen was

299

gelopen. Ik zocht die jongen al heel lang en nu hoorde ik dat die jongen in Rekken woont, waar de TBS-kliniek zit. Ja, zo zie je maar: iemand vinden doe je altijd.

Toen de kinderen in 1999 onterecht uit huis werden geplaatst was Francisca ook een hele steun voor mij. Wij betaalde voor â‚Ź11.000 ,- een onderzoek bij het PAR, dat is beter dan het RIAGG, alleen... je moet dat zelf betalen. Uit dat onderzoek bleek dat de kinderen onterecht uit huis waren geplaatst.

De kinderen kwamen terug in april 2000, ze waren vijf maanden weggeweest. We waren inmiddels verhuisd van Luttenberg naar Nijverdal. De kinderen kwamen heel beschadigd terug na wat ze meegemaakt hadden tijdens die onterechte uithuisplaatsing.

Ik was gesteriliseerd en raakte toch zwanger, van een tweeling. Het werd een meisje en een jongen. Het meisje was licht gehandicapt en wij konden niet voor haar zorgen; zij werd al snel uit huis geplaatst. De jongen ging vaak mee met mij in de auto. Een hele leuke

en mooie tijd, die had ik niet willen missen. Hij ging af en toen naar de oppas Henk in

Nijverdal. Op een dag had hij een rode vlek op de arm.

Ik ging naar het ziekenhuis, daar dacht men dat er een sigarenpeuk was uitgedrukt, later bleek het een insectenbeet te zijn. Ik gooide de ruiten in in Nijverdal bij Henk, later bleek dat ik hem vals had beschuldigd, de jongste zoon werd door deze toestand uit huis geplaatst.

Het liefste bezit werd mij afgepakt, ik draaide helemaal door. Mijn man en ik werden zwaar overspannen door dit alles. Mijn man begon te veel drinken en ik stortte mij op mijn werk.

300

Het kon niet uitblijven of de oudste drie kinderen werden ook uit huis geplaatst. Ik zat ik Zwolle in het stationsrestaurant en daar werd ik gebeld door de nieuwe voogd, want mijn man wilde af van jeugdzorg naar AJL, dat was de domste fout, ondanks na excuus wilde hij daar weg. Tot overmaat van ramp was het de voogd waar ik in de jaren zeventig mee bevriend was geweest. Vanaf toen werd mijn leven tot een hel. Mijn man was ervan overtijgd dat zij de kinderen uit huis wou plaatsen. Als je dat een paar keer per dag roept, dan gebeurt het ook. Op een dag kwam zij samen met Renate, de andere voogd, praten bij ons in Nijverdal. Renate vroeg of wij een andere voogd wilden. Ik zei: ‘Dat hoeft niet’. Om ‘nee’ te zeggen was de domste fout van mijn leven, want mijn man was zo achterdochtig dat hij zeker wist dat Corry de kinderen bij ons wilde weghalen.

In 2003 na de zomervakantie was het zover: de kinderen werden uit huis geplaatst. Ik was rustig want ik was erop voorbereid; mijn man wilde dat we gingen vluchten naar Lille in Frankrijk. Dat wilde ik niet, vluchten helpt niet. Ik had nog twee andere kinderen, die woonden ook niet meer thuis en die wou ik wel blijven zien. Het is mij later vaak kwalijk genomen dat ik niet ben gaan vluchten, ik heb nooit spijt gehad dat ik het niet hebt gedaan.

Ik werd zwaar depresief en kreeg pillen, nou dat werkte bij mij averechts. Ik kocht handgranaten en een wapen om de voogd te vermoorden. Gelukkig dankzij Francisca is dit niet gebeurd. Het kwam ook doordat mijn man een nieuw leven wou beginnen in Thailand en dan de kinderen weghalen uit de pleeggezinnen.

301

Mijn man haalde zijn spaarcenten van de bank, kocht een verzekering af en opende een bankrekening in Thailand.

Toen mijn man een half jaar in Thailand was belde hij op dat ik advertenties op de voorpagina moest zetten met foto’s van de kinderen en telefoonnummer; ik heb de postbus erbij gezet. Mijn man betaalde de rekening: € 13.890,-. Ik ging een maand later ook naar Thailand, daar belde ik huilend Francisca op dat ik dit allemaal niet wilde. Ik ging naar Pataya en mijn man bleef in Bangkok.

Mijn man belde mij huilend op, hij wilde terugkomen.

Wij hadden inmiddels ook een huis gekocht in SintNiklaas in België. Na de betaling van de verzekering was het hypotheekvrij, maar plotseling bleek mijn man nog een belastingschuld te hebben uit 1987, toen waren wij nog niet getrouwd.

Dus de domste fout was dat ik dat niet wist, anders had ik nooit dat huis gekocht. Mijn man wilde terugkomen en wij gingen slapen in het hotel de Koperen Hoogte. Hij betaalde daar € 600,- voor een nacht om zijn spijt te tonen. Francisca heeft tegen mijn man gezegd: ‘Dat flik je nooit meer.’

Mijn man was goed bevriend in Thailand met iemand uit Putte in België, die heeft daar ook nog een Thaise zaak. Ik wil hem binnenkort opzoeken, misschien kan hij mij meer vertellen welke bank het is en met wie hij daar contacten had. Dat is misschien beter dan dat ik in het wilde weg in Thailand ga zoeken. Alles ging in die jaren fout. Ik huurde een fotograaf en een videoman bij de bezoekregeling en ik vloog Renate aan, de voogd die ik wel mocht. Peter Jan Rens zat ook in Bangkok, dat was een voorbeeld voor mijn man.

302

Francisca en ik kregen toen in die tijd ook nog contact met de ex van Corry Konings, wij wilden dat pand kopen in Baarle Hertog, Francisca wilde daar een kinderdagverblijf beginnen, ik heb dat tegengehouden en afgeblazen. Ik was bang dat het allemaal op mijzelf aan kwam. Ik was ook nog overspannen van alles wat er gebeurd was. Mijn man en ik zijn ook nog twee maanden gescheiden omdat hij schulden had gemaakt en een jaar later weer getrouwd omdat de liefde aanwezig was. Ik had dat zo geregeld, ook nog een adres erbij genomen bij Arnhem, puur voor de schuldeisers van mijn man.

Bij Arnhem zijn wij weer getrouwd.

303

Francisca’s vader Ik zat echt raar te kijken in 2010, toen ik papieren kreeg dat Francisca en haar kinderen werden gezocht door haar ouders.

Francisca’s vader wist waar Francisca was, doordat de vader van Francisca contacten had met de school van Waberi in Kalmthout.

Francisca heeft nooit in Geldrop gewoond.

In de papieren stond dat Francisca eventueel in Geldrop kon wonen/verblijven. De familie van Sam woonde in Eindhoven. Mede door dit is er een definitieve breuk gekomen door Francisca en mij. Ik heb nooit contact gehad met Francisca of vrienden van Francisca tussen 2003 en 2010.

304

Ja, Francisca ging van haar vriend af en zij kwam toen bij ons wonen, haar vriend was er helemaal kapot van. Op een dag kwam hij langs, toen heb ik hem uit medelijden 10.000 gulden geleend, ik ben benieuwd of ik dat ooit nog terugkrijg, hij wou samen met zijn vriend een bedrijf beginnen. Ik werkte ook in die tijd voor het tijdschrift Mijn Geheim.

305

Het zakelijk contact met een man uit Haarlem en zijn vriendin.

Mijn vriendin Francisca en ik hebben samen goede zaken gedaan vroeger. Mijn vriendin had een bijstanduitkering, maar toen ze bij ons kwam werken als oppas, werkte ze gewoon op papier.

Veel mensen zeiden: je bent gek dat je het niet zwart doet. Maar dat wilde ik niet, want daar kan je zo mee gepakt worden en dan is het leed groot en de boete is zeker niet mals. Later kreeg Francisca een eigen bedrijf in muziekbanden, waar ik ook voor werkte. Ik stond borg voor een huis wat zij kocht in BelgiĂŤ, daar was mijn man niet zo blij mee want mijn vriendin had een gat in de hand en had maling aan betalingen.

306

Ja, er was een man uit Haarlem die investeerde ook in het bedrijf. Het ging om € 20.000,- ; dat geld lag in een garage en opeens was het geld weg. Ik heb daar nog aangifte van gedaan bij de politie maar die kon niet veel doen. Ik wilde dat geld weer teruggeven aan de man uit Haarlem maar het geld was weg. Ik zat in Montenegro om kronen en bruggen te laten maken. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, ik heb er geen moment spijt van gehad. Er werd toen ook geroddeld dat ik daar voor misdaad-Joegoslaven zat, maar dat was een leugen.

Mijn vriendin vertelde dat de man uit Haarlem haar zoon Abri probeerde te ontvoeren en dat mijn vriendin in elkaar was geslagen. Ze had inderdaad blauwe plekken. Er is toen aangifte gedaan en de man uit België mocht niet meer in België komen.

In 2011 kwam ik hem weer tegen, hij vroeg mij het adres van Francisca. Ik heb hem dat gegeven puur omdat het opgelost moest worden. Die man maakt een fout om dreigementen uit te voeren.

Was dat niet gebeurd, dan was dit al lang opgelost want ik geloof best dat die man door dat geld in moeilijkheden is gekomen en dat gun ik niemand.

307

308

Ja, ik kan en kon AndrĂŠ de Vries volkomen begrijpen. Ook ik heb nog steeds die haat tegen valse beschuldigingen en dat kan soms je hele leven beheersen. Dat gun ik mij grootste vijand niet.

309

Ja, deze twee mails, ik dacht al dat Sander Band niks in mijn boek mocht schrijven. En een mail van iemand dat ik dacht: dat gaat wel goed komen, die man heeft al â‚Ź 100.000,- aan advocaten uitgegeven en hij zit nog meer met haatgevoelens. Die man heb ik in het echt gezien, nou, die man staat op ontploffen. Als er binnenkort wat gebeurt, dan zou ik er niet van opkijken als hij er achter zou zitten.

310

De bijeenkomst van ouders, grootouders en Sander Band.

Ja, ik vond het heel interessant om daar te zijn. Heel veel mensen voelden wrok en die haatgevoelens. Gelukkig ben ik die tijd al lang voorbij. Ik kon al die mensen heel goed begrijpen en was voor hun een luisterend oor. Er kwamen onderwerpen aan bod zoals: hoe kan een voogd aan paardensex doen en hoe kan een voogd gepakt worden met een hennepplantage. Sander Band wist daar geen goed antwoord op te geven. Hij kreeg de volle laag. Ja, heel veel mensen huilden.

O ja, gelukkig, die periode ben ik al lang voorbij.

Je moet vooruit kijken en niet achterom. Er waren ook heel veel mensen die wilden een stukje in mijn boek schrijven, met namen en toenamen. Daar had ik niet zo belangstelling voor, want dan krijg je ook heel veel scheldpartijen en daar hebben zij zichzelf alleen maar mee. Sommigen smeekten gewoon, maar je moet ergens een grens trekken vind ik. Ik heb wel soms medelijden met sommige mensen, want ze zitten zo met zichzelf in de knoop, ze hebben zichzelf ermee maar vaak ook de kinderen en dat is erg triestig.

Ik heb een tip voor alle mensen van wie hun kinderen pas uit huis zijn geplaatst: blijf in contact met de voogd, ook in het belang van de kinderen.

311

312

Mijn man had een bloedhekel aan de hulpverleners.

Hij wou niet praten en ik ging daar in mee, daar heb ik nu achteraf wel spijt van gehad. Met haat en nijd kom je niet verder en los je de problemen niet mee op en wordt de ellende alleen maar erger. Ook wij hebben â‚Ź 40.000,uitgegeven aan advocatenkosten, maar als ik hoor dat sommigen al twee ton kwijt zijn, dan schrik ik. De rechter gaat altijd mee met de instelling. Hij kan niet anders, want als het fout gaat dan krijgt hij de schuld. De rechter staat immers op de roltrap, zo zie ik het.

Ik hoorde ook op de bijeenkomst dat voogden 3% bonus krijgen op hun jaarsalaris als de voogden weer een kind uit huis plaatsen. Dat vertelde een wethouder, ja, daar wist Sander Band ook niks op te zeggen. Maar ik vond het toch klasse dat hij er maar ging staan in het DKW gebouw in Zutphen.

Hij kreeg de volle laag, terwijl hij er ook niks aan kon doen door alle misstanden in de Jeugdzorg.

Hij pleit er wel voor dat de Jeugdzorg per 2015 naar alle gemeentes gaat. Ik ben benieuwd, ik volg het op de voet. Ik was daar bij die bijeenkomst met mijn lieve hond Pucky, het was van 09:30 tot 16:00 uur. Pucky hield zich heel rustig en was een troost voor veel mensen. Zo zie je maar, een kleine lieve hond voelt dat mensen soms heel verdrietig zijn en dan geeft het lieve hondje heel veel liefde.

313

314

De reden waarom ik Elisabeth Maria heet, mijn twee andere namen.

Ja, ik ben blij dat ik weer gewoon JosĂŠ Veldhuis van As heet. Ik werd lastig gevallen door Jan van de Graaf. Ik hoorde dat van een kennis van hem, toen heb ik mijn twee andere namen genomen voor Facebook, maar ik ben heel blij dat ik gewoon weer Jose Veldhuis van As heet. Op een zondag kreeg ik bijna tweehonderd nieuwe vrienden erbij, ja toen kon iedereen mij weer vinden want ik was vroeger ook bekend onder de naam JosĂŠ van As.

315

316

Ja, ook deze mooie tijd had ik zeker niet willen missen met haar. Ik hoop dat ze honderd mag worden, dat verdient zij zeker. Omdat ik het artiestenvak zat, leer

je allerlei mensen, artiesten en collega’s kennen zoals ook Andy de Wit. Ik weet nog heel goed dat zijn dochter werd geboren, de moeder van Nicole was drank-, drugs- en gokverslaafd.

Toen Nicole werd vermoord en later dood werd terug gevonden, heb ik het altijd heel raar gevonden dat de politie niet zocht in de omgeving van Nicole’s moeder.

Zij had namelijk verkeerde vrienden en het werd te heet onder haar voeten en toen heeft Nicole’s moeder zelfmoord gepleegd, een half jaar voor de verdwijning en moord van Nicole. Ik heb het altijd heel erg gevonden dat haar vader Ad vals werd beschuldigd, ik heb dit heel erg gevonden, het heeft hem zijn loopbaan als zanger gekost gekost en zijn vijfde huwelijk. Hij is door dit voorval gevlucht naar Spanje, ik kwam hem laatst tegen in Spanje nou hij is een totaal wrak geworden, een lopend lijk door deze valse beschuldiging. Ik heb altijd gedacht; het komt omdat de politie bang is voor de onderwereld van de moeder van Nicole, en dan pakken ze maar een paar andere slachtoffers.

317

Ja, soms zet ik Facebook op een laag pitje.

Vooral bij getrouwde mannen. Ja, ik ben bang dat sommige vrouwen jaloers worden, ik had vroeger een vriendin zij was heel jaloers dat haar man met mij goed kon opschieten, nee, die ellende hoop ik nooit meer mee te maken.

318

319

Ja, met Koninginnedag en voetbal ben ik altijd oranje gekleed.

Heel gezellig doe ik dan met alles mee.

320

321

Ook ik had een doktor die verslaafd was, de fles vodka stond onder tafel, ik heb daar zeker aan moeten wennen in het begin.

322

Ja, ik heb dit ook ervaren dat de politie burgers behandelt als onderdanen. Door hun machtpositie verbergen zij hun onkunde. Daarom zitten er vaak onschuldige mensen vast, ze zetten net zolang door tot ze gelijk hebben, ook ik heb ervaring daar mee.

323

Toen ik zei tegen een mevrouw van OV9292: “Laat de NS toch stoppen met de Fyra!”

Toen werd mij verteld: “Maar mevrouw, dat kan niet, ze zijn er jaren mee bezig geweest en dan houdt de NS er mee op om te bestaan.”

Nu is het wel gebeurd en de NS bestaat toch nog steeds, dus dat was een raar antwoord.

324

325

326

327

328

329

Ik had ook mooie herinneringen aan Tom Manders, alias Dorus.

Hij kwam vaak in het restaurant in Blaricum waar mijn ouders en ik ook kwamen, want mijn oma woonde in Blaricum.

330

331

Ik had hele mooie drukke jaren eind 70 jaren en begin 80 jaren.

Ik schreef met een jongen, Rudy Neetens uit Erondergem, BelgiÍ. Het was de bedoeling dat wij bij elkaar bleven, hij kwam ook bij ons thuis en mijn ouders zagen hem als ideale schoonzoon en zijn ouders zagen mij als ideale schoondochter en toch liep ik weg van huis. Ja, wij waren het ideale gezin, het modelgezin. Iedereen in mijn omgeving was jaloers op zo’n mooi leven, maar er was nog meer wat ik niet verwerkt had.

Mijn nicht Elma was uit mijn leven gerukt, Theo van de Linden was weggelopen van huis, de goede en lieve huisvriend van ons, wij kwamen plotseling niet meer bij mijn lieve oom Theo, mijn opa uit Bussum was overleden, mijn vader kwam voor het gerecht met mijn oom Evert, mijn moeder was gaan drinken. Ik heb nog het schilderij teruggehaald bij mijn tante Leney die zij plotseling in haar bezit had en gekocht had van mijn moeder voor drank. Daar had mijn vader veel verdriet van.

332

Ook van de dreigingen van opa Wallenburg uit Kortehoef die zijn kleindochter geestelijk kapot aan het maken was en dat hij ons bedreigde, als wij naar de politie zouden stappen, dat hij zijn kleindochter wilde vermoorden.

Ja, toen Jasper werd opgepakt nadat hij Marianne

Vaatstra had vermoord kwam alles van toen weer naar boven. Ja, ik had het ook niet verwerkt dat mijn tante Ida uit mijn leven werd gerukt, oh, wat hield ik veel van die lieve tante. Zij is mij heel dierbaar geweest.

Ja, mijn vader heeft altijd gedacht dat ik een ander had toen ik vertrok naar het noorden, maar nee, het was puur wat ik nog niet had verwerkt en nog niet een plek had kunnen geven. Ik verloor door deze actie veel vrienden en ik kon niet meer naar mijn vaders veertigjarige jubileum van het spoor.

Afscheid, ja, dat heb ik altijd erg gevonden maar het is mij overkomen. Ik heb

zeker mijn ouders en Rudy en zijn ouders en vriendin Linda veel verdriet gedaan, maar soms kan het je te veel worden, de spanningen en dan knapt er iets dan krijg je kortsluiting in het hoofd.

Trek geen vooroordelen naar de ander als je niks van haar of zijn achtergrond weet. Zorg eerst maar dat je zelf alle touwtjes kan binden en weet wat er gaande is. Veroordelen is: jezelf verlagen. Soms zijn moeilijke tijden nodig om je ogen te openen voor dingen die je voorheen nooit hebt gezien.

333

Waarom ik zo hekel heb aan vuurwerk Ik heb ook mijn handtekening gezet tegen vuurwerkoverlast.

Ik hoop dat ze volgend jaar niet meer mogen verkopen aan particulieren, dat willen ze bereiken met die handtekeningen.

Maar ik twijfel of ze dat bereiken. Er moeten eerst meer ongelukken gebeuren. Dus ik hoop dat er met oudjaar meer ongelukken gebeuren, dan wordt iedereen wakker en vooral in Den Haag.

In België kan het ook, daar zijn de vuurwerkshows om naar te kijken en als je vuurwerk wilt afsteken moet je een vergunning aanvragen en mag je niet een strafblad hebben, dat werkt heel goed. Maar ja, de Nederlanders kopen nu massaal in België omdat daar het vuurwerk harder en mooier is in vele ogen van de Nederlanders, maar het is er ook een stuk gevaarlijker en dat hebben heel veel mensen niet door want ieder jaar gaat het weer mis.

Ja, onder drank of drugs kan je ook niet goed nadenken. Ik heb zelf in de vuurwerkramp gezeten sindsdien heb ik een erge hekel gekregen aan vuurwerk. En iedereen zei: er zijn tweeëntwintig doden. Ja, de illegalen rekenden ze niet mee, ja, die hebben ook geen vaste status.

334

Mensen en kinderen vlogen zo de lucht in.

Een ander kan het zich niet voorstellen als je er middenin zit. Ik had net een nieuwe auto gekocht die dag, ik zou maandag de auto verzekeren dus ik kreeg niks vergoed na die ramp. Ik zat bij de cafetaria, daar vlogen de ramen eruit en de supermarkt stortte helemaal in. Op een ogenblik mocht je niet meer uit de stad weg en werden wij in het Diekmanstadion ondergebracht. Daar kwam dan Koningin Beatrix met haar zoon ons sterkte wensen. Iedereen kreeg een fakkel en een mobiele telefoon cadeau. Ja, KPN verdiende er weer aan.

Nee, dit had nooit mogen gebeuren, midden in een woonwijk een

vuurwerkfabriek. Mijn man en kinderen waren op het moment in Raalte bij Julie en toen ik hun belde snapten ze mij niet. Ik was over de toeren. Ik zei zet de televisie eens aan toen begrepen ze mij en schrokken ze zich een hoedje. De volgende dag toen ik terug kwam kreeg ik nog ruzie met Julie en mijn man. Ik ging kwaad weg naar mijn huis in Nijverdal. Ja, de

emoties kwamen eruit, vind je het gek. Er werd mij hulp aangeboden

door slachtofferhulp, misschien had ik dat moeten doen, maar ik heb geweigerd.

Ik ga er altijd vanuit: je moet het zelf

verwerken, een ander doet het niet voor je.

335

Als je de waarheid zegt, of recht voor de raap iets zegt, dan wordt er vaak gezegd: oh, die heeft ADHD of borderline. Ik haat vaak het oordeel van mensen. Er wordt zo vaak geroepen dat iemand een ziekte heeft, maar dat komt omdat die mensen vaak niet begrijpen hoe de ander zich voelt als hij of zij belazerd is. Als je dat als mens niet gauw heb mee gemaakt, weet je ook vaak niet wat het is om belazerd te zijn.

336

Dus mensen: hou daarmee op en kijk naar

jezelf en hou je bezig met je eigen problemen en oordeel niet over een ander. Alleen een doktor kan een ziekte vaststellen en dan krijgt die persoon gelukkig medicijnen waarmee de ziekte onderdrukt kan worden. Heel vaak gaat het over, maar heel vaak is het dat de ziekte ook aan geboren is, en dan valt er niks meer aan te doen, behalve te onderdrukken. Mensen mogen blij zijn dat er bij ons medicijnen zijn.

In veel landen zijn er geen medicijnen en gaan mensen dood, dus we hebben het nog niet zo slecht.

337

338

De leuke momenten in Lage Vuursche Ik kijk op een hele mooie jeugd terug, dat hebben jullie intussen wel gelezen in het boek. Ja, ik koester ook de mooie herinneringen, zoals die aan het wandelen door Lage Vuursche. We zijn langs Drakestein wezen wandelen en hebben pannenkoeken gegeten, o heerlijk was dat.

Nee, dat was een hele mooie tijd, ik had zeker die mooie tijd niet willen missen, maar dit is vaak zo.

De mooie tijden gaan snel voorbij, maar ik kijk er zeker met vreugde op terug. Als in die tijd de computer centraal had gestaan had ik misschien niet zo mooie tijd gehad. Ik zeg altijd: die jeugd van tegenwoordig... De computer maakt vele huwelijken stuk, maar ook de jeugd tegenwoordig. Geef mij maar die tijd van mijn oma terug. Om een ander te vermoorden of beroven steken mensen elkaar dood. Erg hoor, allemaal. ik vraag mij wel eens af: waar gaat dit Nederland naartoe... dit gaat nooit goed... maar alleen maar slechter. De tijd van vroeger was beter.

Er was minder weelde en luxe, maar het was wel beter.

339

340

341

Een familielid van mij wil enkele familieleden niet bij haar begrafenis hebben. Ik hoop dat de mensen dat respecteren. Mijn vader nodigde ook niet de familie van mijn moeder uit, ik heb dat met mijn nicht uitgesproken.

Ik was het er eigenlijk niet mee eens, want het was de wens van mijn moeder niet, maar ik kon mijn vader wel begrijpen. Ook al vond ik het erg.

342

12 december 2012: de bezoekregeling Ik was wel blij dat ik mijn jongste kinderen na twee jaar weer mocht zien, de voogd had dit besproken.

Ik vond dat er een spanning heerste maar ik maakte er toch maar het beste van. De voogd was ook erg gespannen. Om twee uur was iedereen aanwezig en de voogd wilde graag om half vier gauw weer weg. Ik snapte het wel: hij wilde dat ik het etentje en de drank betaalde. Ik belde de zoon op, want hij mocht niet komen. Ik vroeg of hij mijn pincode wist, maar die werkte niet meer want na drie keer proberen was de pas geblokkeerd.

Nou, gelukkig deden ze niet moeilijk en kreeg ik de rekening. Leuk vond ik dit niet, maar ja, de voogd heeft ook nooit meer van zich laten horen nadat hij zich zo heeft gedragen om mij met de kosten te laten zitten. Gelukkig kan ik het betalen, maar die mentaliteit, daar hou ik niet van.

343

344

Ja, dankzij deze advertentie vond ik familie Godeke weer terug. Ik was heel blij met het telefoontje van Brigitte.

Het bleek dat zij mij al eerder toegevoegd had, maar toen deed ik niet niet veel met Facebook. Toen had mijn zoon mijn account aangemaakt en beheerde hij de Facebook, maar dankzij mijn oude vriendin Jolanda van Zijl ben ik me gaan interesseren in Facebook.

Zij heeft de doorslag gegeven. Ik heb er nooit spijt gehad, er is een nieuwe wereld voor mij opengegaan.

Ja, mijn zoektocht naar Gerda gaat gewoon verder, ik heb inmiddels haar neef gevonden zoals jullie zien.

345

346

347

Ik heb mijn man op zijn sterfbed beloofd dat als de jongste kinderen 21 zijn, zij hun geld pas krijgen. Ik heb er heel veel moeite mee als de voogd mij steeds vraagt over de nalatenschap, ik weet niet wat het beste is.

348

Alle bankrekeningen bij elkaar zijn in mei 2013 uitgezocht, maar dan zijn de kinderen nog maar 12 of 13 jaar. Mijn man was heel bang dat alles naar de jeugdzorg ging en zeker na dit artikel, dit heb ik ook tegen de voogd gezegd. Ik wil een goede verstandhouding met de voogd, maar ik hoop dat hij ook mijn schuldgevoel begrijpt tegen over mijn overleden man, over wat ik hem beloofd hebt op zijn sterfbed.

Mijn man vertelde ook op zijn sterfbed dat hij een auto gekocht had in Spanje. Hij was zo bang dat het geld naar jeugdzorg zou gaan. Mijn vader was er ook van overtuigd.

De middelste dochter was er ook bij dat haar vader het had over de auto, ze dacht eerst dat hij doelde op zijn oudste dochter, die met rijles bezig was. Maar na enig uitzoek werk was er inderdaad een auto. Ik heb inmiddels â‚Ź 1498,00 aan stalling betaald en dan zal de auto volgend jaar verkocht worden.

Het geld zal onder alle vijf de kinderen verdeeld worden, dat is de eerlijkste manier.

Verder denk ik en hoop ik dat alles op zijn pootjes terecht komt. Aan mij zal het niet liggen.

349

350

ja, het hoogtepunt van mijn leven was toch het huwelijk van Danny Christian. Dat vergeet ik nooit meer.

Wat een eer was dat voor mij en mijn vader, nee, dat blijft mij mijn hele leven bij.

Ik kreeg een uitnodiging om met een boog te staan bij Danny Christians huwelijk. Daar konden zij dan onderdoor lopen. Ik had die mooie tijd niet willen missen, ja het was een hele ervaring voor mijn vader en mij om begeleid te worden door de politie om naar het bruidspaar te gaan. Wij ervaren dat als iets heel moois.

351

352

Ik ging veel om met tante Sini, haar man en haar kinderen. Tante Sini was een collega van mijn vader.

Jammer dat ik uit die tijd geen foto’s meer heb, hopelijk heeft mijn vader die nog wel. De jongen die ik terug zag en 41 jaar geleden gek op mij was, vroeg mij ook of ik nog foto’s had van vroeger, maar tot mijn spijt had ik die niet meer. Ze zijn door brand verwoest.

Mijn vader liep met de Telegraaf, ook bij Ronnie Tober, erg leuk!. Door hem ben ik het artiestenvak eigenlijk ingerold. Een mooie tijd die ik niet had willen missen.

Wij gingen ook om met tante Cobi en Nol. Wij vierden daar vaak oudjaar en dan werd ik wakker gemaakt om twaalf uur ‘s nachts later. Toen zij verhuisde naar Zaandam kwamen wij daar ook nog vaak. Eind 2012 moest ik bij SVB zijn in Zaandam. toen dacht ik nog aan haar waar zou zij zijn gebleven misschien kan ik mijn vader dat ooit nog vertellen. Ja, Corry Konings was ook in mijn leven gekomen ik werd met haar goed bevriend, ik had die mooie tijd niet willen missen.

Ik ging om met mevrouw van Schaik uit Nijmegen, helaas zij is overleden in 1999 maar gelukkig kreeg ik contakt met haar zoon Alexander.

Deze foto is gemaakt bij Corry Konings thuis, eind jaren 70. Ik weet nu ook waarom Alexander zo’n moeilijke jongen was en veel mensen problemen met hem hadden, ik heb eindelijk daar na bijna 30 jaar een antwoord op gekregen.

353

Kampen en mijn dieren Wij gingen in 1990 verhuizen van BelgiĂŤ naar Nederland. Wij hadden twee panden gekocht in Zwolle, wij wilden er een kamerverhuurbedrijf van maken, van een pand. Wij zaten nog met onze dieren, een schaap, twee dwerggeitjes, een pauw en vier kippen en een haan. Wij vervoerden die beesten gewoon in een luxe wagen, ik zat gewoon achterin tussen de beesten. Ja, officieel mag dat niet, maar ach, we dachten: we krijgen toch geen controle. Maar ja hoor, we kregen toch een controle, er was een grote controle, iets wat er wel vaker gebeurt: douane, politie en allerlei mensen erbij.

De politie en douane keken en moesten lachen.

Ja, zeiden ze: het mag niet, maar jullie mogen doorrijden. Er kwam nog een fotograaf aan van de krant en die maakte nog foto’s.

354

Het is nog op Tv-Gelderland geweest, jammer dat ik allemaal die dingen niet meer heb. Ja, het is ook bij de brand weggeraakt. Erg jammer, maar ja, dat heb je bij brand. Wij mochten de dieren stallen in Kampen en een huis huren zolang ik wou, in ruil moesten wij dan oppassen op de hond en zorgen dat er geen inbrekers kwamen die vernielingen aanbrachten, want dat was een keer gebeurd.

Het was een schitterende omgeving, mooi aan het water gelegen, ja, daar kon je pas genieten.

Wij moest ook vaak op de hond passen, die mensen zeiden wel: hij kan wel bijten naar vreemden, maar gelukkig deed hij dat niet. Mijn vader is daar ook vaak geweest en die moest altijd lachen: die hond deed werkelijk geen vlieg kwaad, ook al was het een waakhond. Ja, na twee jaar vonden wij mensen die mijn dieren overnamen, en daar zijn ze tot hun dood gebleven. Ik heb ze nog vaak

opgezocht, heel fijn en mooi, die mooie tijd had ik niet willen missen. Wij moesten

weg uit Kampen want toen werd die boerderij afgebroken en werden er door de gemeente nieuwbouwwoningen op gezet, ja, zo gaat dat: de natuur maakt plaats voor nieuwbouw, erg zonde allemaal.

355

Ja, dit was vroeger in de jaren 80 onze bar, ik had die mooie tijd niet willen missen, ondanks dat het hard werken was.

356

Dit restaurant is kapot gemaakt door twee vorige eigenaars. Nu zit er een schat van een vrouw op als eigenaar, dus ik vraag iedereen: kom daar

langs en u wordt van top tot teen vriendelijk bediend. Daar moet u geweest zijn.

357

358

359

360

361

362

Het oorlogslied ‘Lilly Marleen’ heb ik ook gezongen op plaat.

Door de brand heb ik die plaat niet meer, ik hoop dat er nog mensen zijn die mij die plaat kunnen bezorgen.

363

364

365

366

Wim Botter

Ik was heel blij dat ik weer terug vond op Facebook.

Ja, met Wim Botter heb ik mooie

tijden beleeft als figurant werken bij de TROS. Die mooie tijd had ik niet willen missen.

367

368

369

370

371

372

373

374

375

376

377

378

John de Bever gaf de doorslag dat ik nu toch met een bril door het leven ga.

Ja, ik knipperde vaak met mijn ogen en die waren vaak klein helemaal op foto’s en John had het door dat ik een bril nodig had. Het viel zo in gesprek nadat ik gedanst had met hem.

Ik vertelde: ja ik weet het dat ik een bril nodig heb, maar ben te eigenwijs om naar de opticien te gaan.

Maar na ons gesprek en nadat ik weer terug was uit Spanje ben ik naar de opticien gegaan. Die vertelde mij dat ik naar de oogarts moest gaan want ze konden mijn ogen niet meten, ze waren te slecht. Een week later ging ik naar de oogarts; niet bij mij in de buurt omdat er vijf maanden wachttijd was, maar 200 kilometer verder kon ik wel terecht, gelukkig. De oogarts dacht eerst dat ik leed aan staar, maar op de foto was een kleine beschadiging.

Ik zat wel vier uren in het ziekenhuis. Ik dacht dat ik gek werd. Ik dacht eerst na twintig minuten of half uur sta ik weer buiten, maar dat was niet zo. Ja, steeds foto’s maken en druppelen, daar gaat allemaal tijd in zitten.

Maar ja, na viertien dagen kon ik mijn bril ophalen die ik besteld had bij Hans Anders. Het was in het begin echt wennen, dan is het net of je op een boot zit. Ja, ik heb een leesgedeelte eronder, je moet gewoon leren kijken. Ik leerde dat al gauw en nu kan ik er niet meer zonder. Alleen als ik op de bank lig doe ik de bril af, want tv-kijken is er moeilijk mee.

Dus als John de Bever niet weer in mijn leven was gekomen, had ik nu nog geen bril gedragen. Soms moeten mensen de doorslag geven en dan zeg je: Ja, je hebt gelijk!

379

380

Ondanks dat ik veel heb mee gemaakt, veel leed en verdriet, maar ook zeker veel vreugde, kan ik terugkijken op een zeer mooie jeugd. Dat kan niet iedereen zeggen.Ik heb nooit mijn plezier en mijn lach verloren. Als ik een feestje heb, dan kan ik de zaal nog steeds op zijn kop zetten. Daar kan John de Bever over meepraten.

381

382

Ja, ik vind het heel erg dat mijn andere singles verbrand zijn. Dit zijn de titels:

Kinderen spelen vaak een liefdesspel Lily Marleen Wie in vrijheid leeft Ga niet gelijk op de vuist Mijn opoe van tachtig Veronica Bedankt voor wat jij mij gaf Wij zijn die meiden van een meidengroep Zeeman o zeeman De drank dreef ons uit elkaar Zuipers hebben geen verstand Waarom kunnen wij niet meer samen praten Ze noemen mij een gladiool Ode aan Koos Alberts Corry Spreken is zilver Ik hoop dat ze ooit nog te kunnen vinden op platenbeurzen of bij amateurzenders.

Ik heb er veel voor over.

383

Ja, mooie tijd, had ik niet willen missen.

Mijn ouders met onze kinderen.

384

Erg triest dat families uit elkaar vallen, ook bij mij in de familie.

Mijn ouders dachten dat het door de kerk kwam, maar ik weet het niet.

385

386

Ja, nadat dit op de deur stond van mijn bedrijfspand-huis die ik verhuurd had, begon ook veel ellende. Ik hoopte gelukkig te worden in dat huis. John de Bever wilde zelfs komen, maar mijn geluk werd verstoord door oplichting, inbraak en jaloezie.

Ja, misschien ben ik nu wel gelukkiger. Het was een misstap om dat bedrijfspand te kopen, maar de echte reden was omdat ik bang was dat mensen aan mijn geld zouden komen. Een man uit Enschede was er erg mee bezig.

Maar nogmaals, misschien heeft het allemaal zo moeten zijn.

387

388

Ja, voor mensen die werken in de gevangenis is de verleiding heel groot Ik heb het met eigen ogen mee gemaakt. Er kan van alles als je maar met geld op tafel komt.

En als je het niet breed hebt en moeilijkheden hebt, dan is de verleiding heel groot.

Niemand weet hoe de vrouw uit de gevangenis is ontsnapt in Breda.

Ik weet het wel, maar er is duidelijk gezegd dat wij daar geen mediaspektakel van mochten maken en dat doen we dan ook niet.

389

Ja, ik blijf het erg schandalig vinden dat zwarte piet wordt verboden sinds kort in Nederland.

390

391

392

Ja, dit vind ik mooie foto’s met mijn moeder, Corry Konings’ vriendin en Corry Konings bij haar thuis in de keuken.

Gelukkig zijn niet alle foto’s verbrand.

393

394

Ja, het spijt me wel. Ik vind het heel erg dat ik dit als enige nog heb van Theo Diepenbrock.

Al mijn foto’s en platen van hem zijn verbrand, maar gelukkig leeft hij nog. Hij is nu 80 jaar en kunnen we nog bij elkaar komen maar de foto’s van toen komen nooit terug.

395

Ja, mijn vader in de goede oude tijd. Hij hielp ons in Enschede om een schuur te slopen. Daaronder mijn vader op zijn scootmobiel.

396

Lekker in de bladeren zitten van de herfst met mijn hondje, heerlijk is dat.

Ja, ik was laatst de telefoon kwijt, mijn lieve hondje had de telefoon gepakt ik heb lang gezocht maar toch gevonden.

397