Strandwandeling

De zon scheen uitbundig en kleine, uitdijende gol- ‘Meen je dat echt?’ daagde ik haar uit. ven rolden rustig over het smalle keienstrand. Ik ‘Daar mag je vergif op innemen. Geen avonturen liep hand in hand met Maureen en bedacht dat ik meer, geen donkere getallen meer! Dat heb je de grootste bofkont ter wereld was. beloofd.’ ‘Hoe voel je je nu?’ vroeg ik. ‘Dat weet ik wel, maar …’ ‘Hoezo?’ zei Maureen. ‘Niets te maren’, onderbrak Maureen mij. ‘Als je zo ‘Gewoon, je bent nu zestien jaar en zes dagen. Ik nodig weer met donkere getallen aan de slag wilt, vroeg me af hoe je je daarbij voelt.’ dan zoek je maar een ander vriendinnetje.’ Maureen stopte en draaide met haar ogen. ‘Meen je dat echt?’ herhaalde ik. ‘Zou je mij kunnen ‘Harry, ben je daar weer met je gekke vragen? Of ik missen?’ nu zestien jaar en vijf dagen ben of zestien jaar en ‘Nee, en daarom wil ik niet dat je je nog met die zes dagen, dat maakt geen enkel verschil, hoor.’ gevaarlijke donkere getallen inlaat. Dat was onze ‘Nee? Dat vond ik anders wel. Toen ik zestien jaar afspraak, weet je nog?’ en zes dagen werd, vond ik het geweldig dat die zes ‘Rustig maar’, suste ik haar. ‘Ik plaag je maar een van zestien terugkwam. Toen ik zestien beetje, hoor.’ jaar en zestien dagen was, vond ik dat Als je zo nodig weer Ik kreeg een stomp tegen mijn arm als helemaal bijzonder.’ met donkere getallen beloning. ‘Weet je dat jij soms ontzettend ver- aan de slag wilt, dan ‘Jij kunt je maar beter gedragen, Harry moeiend kunt zijn?’ zuchtte Maureen. zoek je maar een de Wilde’, waarschuwde ze. ‘Al een geluk dat je ook geweldig lief ander vriendinnetje. ‘Ik zou niet anders durven’, lachte ik. bent.’ De zilte zeelucht die nog in mijn neusDaarbij plantte ze een kusje op mijn neus. gaten prikte toen ik de keuken binnenwandelde, ‘Het voordeel aan zestien zijn,’ zei ze, ‘is dat mijn werd meteen verjaagd door de heerlijke geur van ouders het over hun hart kunnen krijgen om met gebakken kippenburgers en gestoofde ui. Maureen vakantie te gaan zonder mij. Ze vonden het zelfs opende net een pot met boontjes en strooide de niet erg dat jij intussen bleef logeren.’ ‘Ja, echt wel cool van je ouders, moet ik toegeven. Het bewijst ook dat ze hun dochter echt vertrouwen.’ ‘Heb ik hen ooit een reden gegeven om dat niet te doen?’ ‘Nee.’ ‘Wel dan?’ Daar had ik geen antwoord op. Volgens mij was Maureen een modeldochter. Ik vond haar ook een droom van een vriendinnetje. ‘O kijk’, zei ik. ‘De grot. Weet je nog?’ ‘Are you kidding me?’ Maureen keek me met grote ogen aan. ‘Natuurlijk weet ik dat nog. Ik was je bijna kwijt.’ ‘De grot van Merlijn’, mijmerde ik. ‘Ik vraag me af of er dieper in de grot nog altijd donkere getallen tegen het gewelf hangen.’ Maureens hand sloot zich vaster om de mijne. ‘Dat mag jij je afvragen zoveel je maar wilt. Als je maar weet dat je geen voet meer in die grot zet’, zei ze ferm.

inhoud op de sissende uitjes. Ik ging achter haar staan, legde mijn armen om haar middel en liet mijn kin op haar schouder rusten. ‘Hmm, dat ruikt heerlijk’, zei ik. ‘Ik zou er best aan kunnen wennen om met jou samen te wonen.’ ‘En ik de hele tijd in de keuken, zeker?’ ‘Tja, je doet dat voortreffelijk. Waarom zouden we daar dan verandering in brengen?’ ‘Omdat ik niet van plan ben om jouw huisslaafje te worden.’ ‘Daar gaat het niet om, maar ik kan gewoon niet koken.’ ‘Wat je niet kunt, kun je leren, Harry de Wilde.’ ‘Maar ik …’ ‘Iedereen kan koken’, zei ze beslist. ‘Het is natuurlijk heel makkelijk om te beweren dat je dat niet kunt, om het werk dan maar naar iemand anders door te schuiven. Zolang je maar beseft dat je bij mij met zoiets niet hoeft af te komen.’ ‘Ja, mevrouw Summer’, zei ik gemaakt onderdanig. ‘En het is juffrouw Summer. Voorlopig is er nog geen man in geslaagd mij tot zijn vrouw te maken en dat zal nog een hele tijd zo blijven ook.’ Ze wrong zich los uit mijn greep en draaide zich naar me toe. ‘Maar voor het overige zie ik jou heel graag’, zei ze lachend en de twinkeling in haar ogen herinnerde me eraan waarom ik voor haar was gevallen. Zonder verdere omhaal trok ze me naar zich toe en kuste me. Ik sloeg mijn armen weer om haar heen en besefte opnieuw dat ik een grote bofkont was. ‘Wat zijn de plannen?’ vroeg ik toen we aan tafel zaten. ‘Welke plannen?’ ‘We gaan toch geen twee weken thuis zitten.’ ‘Natuurlijk niet. Er is hier nog zoveel dat jij niet gezien hebt. Ik wil je naar heel wat plaatsjes brengen, en er zitten er een paar heel bijzondere tussen, wacht maar af.’ ‘Romantische?’ vroeg ik, mijn wenkbrauwen optrekkend. ‘Als jij je gedraagt, zullen ze romantisch zijn’, glimlachte ze. ‘Maar morgen blijven we hier. Het wordt een ideale dag om te zwemmen, als we het weerbericht mogen geloven.’ ‘In zee?’ ‘Nee, in de badkuip boven. Natuurlijk in zee, sufferdje. Niets zo heerlijk als in de aanrollende golven springen. Ik weet een heerlijk plekje om te zwemmen.’ ‘Leuk, ik kan bijna niet wachten.’ ‘En voor straks heb ik nog een verrassing’, zei Maureen. ‘Hoezo? Welke verrassing?’ ‘Als ik het zeg, is het geen verrassing meer, hè.’ ‘Hangt ervan af wat het is.’ ‘Het is romantisch.’ ‘Nu maak je me helemaal nieuwsgierig.’ ‘Wil je het nu al weten?’ Ik voelde dat ze eigenlijk zelf niet kon wachten om het te vertellen. ‘Zal ik het minder leuk vinden als ik het nu al weet?’ vroeg ik. ‘Dat denk ik niet.’ ‘Dan is er toch geen reden om het nog te verzwijgen?’

Vragen

1 Op welke twee plaatsen speelt het verhaal zich af?

2 Hoe weet je dat Harry stapelverliefd is op

Maureen?

3 Wat zijn, volgens jou, donkere getallen?

4 Harry vond de dag dat hij zestien jaar en zes dagen was erg bijzonder.

Welke dag is voor jou een bijzondere dag?

S

K

De donkere getallen 8: Het stof van de tijd

Luc Descamps 184 blz.