Zomerkriebels - De sprong naar het secundair onderwijs

Strandwandeling De zon scheen uitbundig en kleine, uitdijende gol- ‘Meen je dat echt?’ daagde ik haar uit. ven rolden rustig over het smalle keienstrand. Ik ‘Daar mag je vergif op innemen. Geen avonturen meer, geen donkere getallen meer! Dat heb je liep hand in hand met Maureen en bedacht dat ik beloofd.’ de grootste bofkont ter wereld was.

‘Dat weet ik wel, maar …’

‘Hoe voel je je nu?’ vroeg ik.

‘Niets te maren’, onderbrak Maureen mij. ‘Als je zo ‘Hoezo?’ zei Maureen.

‘Gewoon, je bent nu zestien jaar en zes dagen. Ik nodig weer met donkere getallen aan de slag wilt, vroeg me af hoe je je daarbij voelt.’ dan zoek je maar een ander vriendinnetje.’

Maureen stopte en draaide met haar ogen.

‘Meen je dat echt?’ herhaalde ik. ‘Zou je mij kunnen ‘Harry, ben je daar weer met je gekke vragen? Of ik missen?’ nu zestien jaar en vijf dagen ben of zestien jaar en ‘Nee, en daarom wil ik niet dat je je nog met die gevaarlijke donkere getallen inlaat. Dat was onze zes dagen, dat maakt geen enkel verschil, hoor.’ afspraak, weet je nog?’

‘Nee? Dat vond ik anders wel. Toen ik zestien jaar en zes dagen werd, vond ik het geweldig dat die zes ‘Rustig maar’, suste ik haar. ‘Ik plaag je maar een van zestien terugkwam. Toen ik zestien beetje, hoor.’ jaar en zestien dagen was, vond ik dat Als je zo nodig weer Ik kreeg een stomp tegen mijn arm als helemaal bijzonder.’ beloning. met donkere getallen ‘Weet je dat jij soms ontzettend ver- aan de slag wilt, dan ‘Jij kunt je maar beter gedragen, Harry moeiend kunt zijn?’ zuchtte Maureen. zoek je maar een de Wilde’, waarschuwde ze.

‘Al een geluk dat je ook geweldig lief ander vriendinnetje.

‘Ik zou niet anders durven’, lachte ik. bent.’

De zilte zeelucht die nog in mijn neusgaten prikte toen ik de keuken binnenwandelde, Daarbij plantte ze een kusje op mijn neus. werd meteen verjaagd door de heerlijke geur van ‘Het voordeel aan zestien zijn,’ zei ze, ‘is dat mijn gebakken kippenburgers en gestoofde ui. Maureen ouders het over hun hart kunnen krijgen om met vakantie te gaan zonder mij. Ze vonden het zelfs opende net een pot met boontjes en strooide de niet erg dat jij intussen bleef logeren.’

‘Ja, echt wel cool van je ouders, moet ik toegeven.

Het bewijst ook dat ze hun dochter echt vertrouwen.’

‘Heb ik hen ooit een reden gegeven om dat niet te doen?’

‘Nee.’ ‘Wel dan?’

Daar had ik geen antwoord op. Volgens mij was Maureen een modeldochter. Ik vond haar ook een droom van een vriendinnetje.

‘O kijk’, zei ik. ‘De grot. Weet je nog?’

‘Are you kidding me?’ Maureen keek me met grote ogen aan. ‘Natuurlijk weet ik dat nog. Ik was je bijna kwijt.’

‘De grot van Merlijn’, mijmerde ik. ‘Ik vraag me af of er dieper in de grot nog altijd donkere getallen tegen het gewelf hangen.’

Maureens hand sloot zich vaster om de mijne.

‘Dat mag jij je afvragen zoveel je maar wilt. Als je maar weet dat je geen voet meer in die grot zet’, zei ze ferm.

28