Pepper #11 by Pepper Magazine

magazine

PLAYERS Έκδοση: Win Ε.Π.Ε. Σύµβουλος Έκδοσης: Λευτέρης Μαρόγλου Εκδότης: Αλέξανδρος Αραµπατζής Director & Editor-in-Chief: Γιάννης Μπαλαφούτης Creative Director: Θωµάς Κατσάνας Συντακτική Οµάδα: Στέργιος Βρίζας Παυλίνα Εξαδακτύλου Ιωάννα Μεταξοπούλου Κική Μουστακίδου Τόνια Παπαδάκη Μαρία Στύλου Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Άννα ∆ηµητρίου Σταύρος Θεοδωράκης Λητώ Θεοδωρίδου Γιώργος Ράµµος Jules Spa Φωτογραφία: Κώστας Αµοιρίδης Νίκος Καρδαράς Εµπορικό Τµήµα: Βάσω Στάθη Μαρία ∆ιαµαντοπούλου Τµήµα ∆ιαφήµισης: Βέτα Μιχαηλίδου Εύη Παπαργυρίου ∆έσποινα Στεφανίδου Υποδοχή ∆ιαφήµισης: pepperad@eroticos.gr Επικοινωνία: Τ: 23920.73579 F: 23920.73584 E: pepper@eroticos.gr

Like us on FB www.facebook.com/peppermagazine Blog http://peppermagazine.tumblr.com ∆ιαβάστε το pepper ηλεκτρονικά στην διεύθυνση: http://issuu.com/peppermagazine

INDEX 8

EDITORIAL

HEADSET 12 14 16 18 20 24

PROTAGON STORIES ΑΝΑΡΘΡΑ FAIR ENOUGH IN OTHER WORDS ABROAD NINOTO IS CYBERTALKING

SPOTLIGHT 26 34

SKG DIRECT AUTUMN’S HE|ART

HEROES 58 62

MY WAY//ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΜΑΤΑΚΗΣ ΞΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ//PLASTIC FLOWERS

CATWALK 66 78

MODA//MEET ME AT L12 STREETRENDS

ARTIFACT 88 90 91 92

GOODIES//YOUR HAND IN MINE GOODIES//THE AIRBORNE TOXIC EVENT ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ PICK UP NEWBIE FLICKS// MELANCHOLIA

THE INNOVATORS IDEAS, BREAKING NEWS & TRENDS

magazine

Editorial #11

Ζητούνται Σταυροφόροι Η Χαλκιδική σε παρακμή. Τηλεπερσόνες στα σαράντα τους παριστάνουν τους barmen, πιστεύοντας ότι κάνοντας το ίδιο πράγμα που έκαναν στα 17 τους, θεωρείται εξέλιξη. Μουσικές της οκάς, ίδιες εδώ και 20 χρόνια. Οι στίχοι “I Want you in my bedroom”, συνοδεία καγκουρίστικου beat, γεμίζουν το στόμα των πιτσιρικάδων. Δείχνουν πως προτιμούν να κουβαλάνε στίχους κενούς φορτίου, από το να τους ζήσουν στην κυριολεξία. Η πόλη κοιμάται. Ανίερα συνδικάτα έχουν καταφέρει να ταυτίσουν τους “JAMES” με τους “ONIRAMA” και οι συναυλίες ένθεν και ένθεν γεμίζουν με την ίδια ευκολία από μπουζουκογκόμενες. Τις ίδιες, που θα «νταλκαδιάζονται» την επόμενη ημέρα στον Ρέμο, πλάι σε επαρχιώτες που κατέβηκαν για την έκθεση. Η πόλη κοιμάται. Και χρειάζεται μια σταυροφορία για να ξυπνήσει. Να φάει 2 ξεγυρισμένα σκαμπίλια και να αντιληφθεί πώς κατάντησε. Ποίος όμως θα φορέσει την στολή του σταυροφόρου και θα ορκιστεί πίστη στην πόλη, στο όραμα και τα «πουλημένα» της ιδανικά; Ζορίστηκα. Έστυψα το μυαλό μου. Μα δεν κατάφερα να καταλήξω. Και απογοητεύτηκα. Γιατί η πόλη που μεγάλωσα, είχε κάποτε ένα hype. Όχι «δήθεν» κουλτούρα του εύκολου εντυπωσιασμού και του γλειψίματος από τα τοπικά μέσα. Αλλά αυθεντική, raw, inspirational, urban ταυτότητα, που σε έκανε να θες να «ψαχτείς» περισσότερο. Στα μαγαζιά που έβγαινες, στην μουσική που άκουγες, στα ρούχα που φορούσες. Στους ανθρώπους που διάλεγες για να θαυμάζεις. Με όρους του σήμερα, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ ανθρώπους όπως ο Νίκος Στεφανίδης της δεκαετίας του ‘90, με τον Μύλο του και ό, τι κατάφερε να μπολιάσει στην κουλτούρα της πόλης. Το παλιό Bel Air (περήφανος 4ης γενιάς ΒelΑirόβιος) που μας έμαθε μουσικές και είχε για σερβιτόρες τις ωραιότερες γκόμενες! Και σίγουρα τις Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά και όλες τις μπάντες που επηρέασαν τρεις γενιές πιτσιρικάδων. Ακόμη και στην προφορά τους.

Μια πόλη όμως που θέλει να φύγει μπροστά, να δημιουργήσει κανόνες και προηγούμενα, δεν μπορεί να ζει μέσα από Glory Days. Γιατί κάποια στιγμή, θα μας μετατρέψει σε μανιακούς, ημιμαθείς Ελληναράδες, που αρνούμαστε να αλλάξουμε ή να εξελιχθούμε, γαντζωμένοι σε αστικούς μύθους που έχουν την βάση τους σε κάποια αλήθεια, κάποτε. Οι Δούρειοι Ίπποι της υποκουλτούρας θέλουν να σε κάνουν ίδιο με αυτούς. Γιατί ό, τι δεν το καταλαβαίνουν, το φοβούνται. Γιατί δεν μπορούν να σε φτάσουν. Αλλά ενάντια στο μέτριο, εσύ διεκδικείς περισσότερα. Ζητάς φρέσκα πράγματα. Σ’ αρέσει στη πόλη σου να δημιουργούνται καταστήματα όπως το Blé στην Αγ. Σοφίας, ένα πραγματικό μουσείο σύγχρονης τέχνης για την μαγιά και το αλεύρι. Ή το Cantina Tropicana, με το ωραιότερο αίθριο στην πόλη, που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν ένας σωρός από σκουπίδια. Χαίρεσαι με παιδιά στην ηλικία σου που συλλαμβάνουν καινοτόμες ιδέες και τις κάνουν πραγματικότητα, όπως το Έργον στην Παλαμά ή δράσεις όπως το Pop Up Library. Έχεις θέσει τον πήχη ψηλά για την νέα διοίκηση του δήμου, αλλά θα είσαι και ο πρώτος που θα φωνάξει αν σε απογοητεύσουν. Πάνω απ’ όλα όμως, πιστεύεις ότι τελικά μπορούμε να τα καταφέρουμε. Για να γίνει όμως αυτό χρειαζόμαστε φωνές. Φωνές που τώρα αρνούνται να μιλήσουν γιατί αισθάνονται μειοψηφία. Που χρειάζεται να βγούνε επιτέλους από το περιθώριο που οι άλλοι, αυτοί που δεν τους καταλάβαιναν και συνεπώς τους φοβόντουσαν, έχτισαν γύρω τους. Και τους χρειαζόμαστε δίπλα μας. Γύρω μας. Αλλά κυρίως στις σελίδες μας. Για να μας εμπνεύσουν και να τους εμπιστευτούμε. Να χτυπήσουν την πόρτα του Pepper και να απαιτήσουν να χτίσουμε παρέα το όραμα μας. Το όραμα για το πως θα αφήσουμε το δικό μας αποτύπωμα στην κουλτούρα της πόλης. Όλοι μαζί. Yes, We Can!

HEADSET ΑΠΟΨΕΙΣ | ΣΚΕΨΕΙΣ | ΣΧΟΛΙΑ

[ PROTAGON STORIES ]

Και όµως, δεν κινείται! του Σταύρου Θεοδωράκη*

Καλό καλοκαίρι! Όχι δεν διαβάσατε λάθος. Καλό καλοκαίρι! Σύμφωνα με την καθιερωμένη τριμηνιαία ανακύκλωση της ελληνικής πραγματικότητας αυτές τις μέρες γυρίσαμε στον Ιούνιο. «Άλλη μια κρίσιμη εβδομάδα για την ευρωζώνη ξεκίνησε». «Το κλίμα είναι βαρύ για την Ελλάδα στις Βρυξέλλες». «Γερμανοί αξιωματούχοι εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους για την μη τήρηση των δεσμεύσεων από την Ελλάδα». «Οι γκουρού της οικονομίας ερίζουν αν η έξοδος της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ θα είναι σωτήρια ή επιβλαβής για το ενιαίο νόμισμα». Όλα τα εντός εισαγωγικών είναι στοιχεία της Σεπτεμβριανής επικαιρότητας αλλά θα τα βρει κανείς και στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων του Ιουνίου. Βέβαια τότε αγωνιούσαμε για την πέμπτη δόση τώρα αγωνιούμε για την έκτη, αλλά αυτό είναι μια τεχνική λεπτομέρεια. Οι Έλληνες είναι λίγο πιο μαυρισμένοι, οι πολιτικοί αρχηγοί επίσης, αλλά ούτε αυτό μας διαφοροποιεί επαρκώς από την έναρξη του καλοκαιριού. «Η κυβέρνηση θα πατάξει το λαθρεμπόριο, την παραοικονομία και την φοροδιαφυγή» δηλώνει στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, οι τηλεοράσεις δείχνουν επαναλήψεις (και τώρα και τότε), οι ταξιτζήδες απειλούν τους τουρίστες, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να «χάνει», ο Ραγκούσης συνεχίζει να μην μιλάει με τον Ρέππα, το μισό ΠΑΣΟΚ να πολεμάει το άλλο μισό, η Αριστερά να σαλπίζει ενότητα (εντάξει αυτό είναι ανέκδοτο 50κονταετίας δεν έχει σχέση με τα εφήμερα), ο Αντώνης Σαμαράς να υπόσχεται ότι αυτό που δεν μπορεί να κάνει «Παπανδρέου – Τρόικα – Ευρωπαϊκή Ένωση» – θα το κάνει ο Σταϊκούρας μέσα σε λίγες εβδομάδες…

pepper#

Ακόμη και το αστυνομικό δελτίο είναι το ίδιο: «Μαρμαροπόλεμος με δεκάδες τραυματίες και συγκρούσεις με την αστυνομία» (τότε στο Σύνταγμα, τώρα στην Ομόνοια). Στον εισαγγελέα (και στην συνέχεια ελεύθεροι) οι χούλιγκαν που συμμετείχαν στα αιματηρά επεισόδια. Ειδικά στο θέμα του ποδοσφαίρου η ακινησία είναι θεσμοθετημένη. «Εντός των επόμενων ωρών αναμένεται η οριστική απόφαση για τη συμμετοχή του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας στο πρωτάθλημα». Εντός των επόμενων ωρών του Φθινοπώρου, του Χειμώνα, της Ανοίξεως, του καλοκαιριού... Αυτή νομίζω είναι και η ομορφιά της Ελλάδας. Μπορείς να παρακολουθείς το έργο από όποιο χρονικό σημείο θέλεις. Σαν κάτι ασπρόμαυρες ταινίες που σηκώνεσαι, πας στην τουαλέτα, επισκέπτεσαι το ψυγείο, τσιμπάς, επιστρέφεις και δεν έχεις χάσει ούτε μια σκηνή. Χώρα σλόου μόσιον αλλά πολύ σλόου και όσο πάει καθόλου μόσιον. ΥΓ: Δεν ξέρω γιατί αλλά η μόνη δυνατότητα «επανάληψης» που δεν λειτουργεί είναι αυτή που σχετίζεται με τα «μπάνια του λαού». Στα διόδια, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, έχουν ελέγχους και σε γυρίζουν πίσω αν καταλάβουν ότι επιχειρείς να επαναλάβεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές. Οι συνεργάτες των Γερμανών... * Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι δημοσιογράφος. Παρουσιάζει τους «Πρωταγωνιστές» και είναι επικεφαλής του protagon.gr

- % 4 2 / 0 / , ) 4 ! . è è !4(%.S

# / 2 & 5 è # ( ! . $ 2 ) 3 è è $ ! 3 3 ) ! è # ( ! . $ 2 ) 3 è è #/2&5

4 ( % - % 4è è4(%33!,/.)+)

#()/3è#(!.$2)3è è #()/S

ÂÓÃ»ÏÌÔè ÖÄÄÏÌ½è èt§ è è Ò¹Ë¾ètè4 è è ètè& è è ètè% èCHANDRIS

w w w. c h a n d r i s . g r

CHANDRIS GR

[ ΑΝΑΡΘΡΑ ]

∆ΕΝ του Στέργιου Βρίζα

Η αίγλη της ΔΕΘ πλέον κατέληξε εφάμιλλη της αίγλης της εμποροπανηγύρεως, που γίνεται ετησίως στη μνήμη του πολιούχου της Άνω Μαγούλας. Αίγλη χρόνου παρελθόντος και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος από του παρόντος, λες και μας περισσεύουν.

ριβάλλεται από ελεύθερους σκοπευτές γιατί τρέμει. Που οι πολίτες εξαγριώθηκαν και δεν ησυχάζουν αν δεν σπάσουν. Που οι απόφοιτοι λυκείου που απαρτίζουν τις διμοιρίες ΜΑΤ, θεωρούν τον εαυτό τους υπέρτατη εξουσία, με εύλογα αποτελέσματα.

Ό,τι έγινε, έγινε. Τελείωσε πια. Κάποτε ήταν ΔΕΘ, τώρα είναι ΔΕΝ. Κάποτε υπήρχαν 70 συμμετέχοντες απ’ όλο τον κόσμο. Οι λάμπες έφεγγαν για να φωτίσει ο κόσμος και όχι γιατί πρέπει να θυμόμαστε πως απλά και φέτος η ΔΕΘ υπάρχει. Ο κόσμος συνέρρεε γιατί είχε πράγματα να δει, να μυρίσει, να αγγίξει και όχι για να μην φάνε τα δακρυγόνα απ’ έξω. Ο πρωθυπουργός έχριζε σεβασμού (περισσότερου τουλάχιστον) και κανείς δεν τον αποκαλούσε με υποκοριστικό.

Ο κοντόφθαλμος λαός μας έφτασε σε αδιέξοδο. Δεν σκέφτηκε ποτέ πως τα πακέτα Ντελόρ θ’ αλλάξουν απλά ονομασία και όχι νοοτροπία. Δεν σκέφτηκε πως αυτή η «διαχείριση» που σκόρπαγε τα χρήματα στις τσέπες του κάποτε θα κρινόταν και πως ποτέ και τίποτα δεν δόθηκε χωρίς αντάλλαγμα.

ΠΗΓΗ: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΦΕΙΑ∆ΗΣ

Αυτές οι εποχές φύγαν ανεπιστρεπτί και φτάσαμε στις εποχές που οι συμμετοχές, παγκόσμιες πάντα, γίναν δώδεκα, κι αυτές τριτοκοσμικές, που ο πρωθυπουργός φοβάται να πάει στα εγκαίνια και πε-

pepper#

Αυτό είναι πια ο βραχνάς της ΔΕΘ. Παρελθοντικό κατάλοιπο χαμένης ευρωστίας, πλαστής πάντα. Γι’ αυτό αυτός ο βραχνάς πρέπει να κοπεί. Ας φύγει έξω από την πόλη ή τέλος πάντων ας φύγει γενικά. Στα κομμάτια. Αμά πια.

Mas Card

41.000€*

ΧρησιμοποιείτεÊτην προσωπικήÊσαςÊκάρτα MasÊClubÊCard.ÊΈχετεÊκέρδος!

¢ « ¥ ç £ ç ¥ ¥ ç

& & ! & !

www.masoutis.gr ç « £ ç«£

[ FAIR ENOUGH ]

Λάτρεψέ σε! της Παυλίνας Εξαδακτύλου

«Όπως όλοι οι εικονοκλάστες, γκρέμισα τα είδωλά μου για να θυσιάσω στα κομμάτια τους» Εμίλ Σιοράν Ανεβάζεις συνεχώς φωτογραφίες. Από διακοπές, με μαγιό, να τρως δήθεν αμέριμνα μια φέτα καρπούζι. Από το γραφείο, με ταγιέρ, να ατενίζεις δήθεν με αυτοπεποίθηση το μέλλον (ενώ στην πραγματικότητα, κοιτάζεις το ταβάνι). Όλα τα φωτογραφίζεις. Ακόμη και το τελευταίας τεχνολογίας κινητό σου με το οποίο φωτογραφίζεσαι. Να τα δούμε όλα. Μην χάσουμε στιγμή από σένα. Σχολιάζεις τα πάντα. Γράφεις την άποψή σου για όλα. Τη δημοσιεύεις και σε ένα πόρταλ με το όνομά σου και φυσικά, την φωτογραφία σου. Η Κάπα Λάμδα γράφει την άποψή της για τον πατριωτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ. Η Κάπα Λάμδα γράφει την άποψή της για τον Γιώργο Λάνθιμο. Η Κάπα Λάμδα γράφει την άποψή της για την άποψη της Έψιλον Ζήτα. Σιγά-σιγά γίνεσαι μια φωτογραφία με μια άποψη.

pepper#

Όπου και να κλικάρω, βλέπω έναν άνθρωπο σαν εσένα. Φωτογραφία και άποψη. Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως γράφεις μόνο και μόνο για να δούμε την φωτογραφία σου και να μην ξεχάσουμε τ’ όνομά σου. Σιγά-σιγά γίνεσαι ειδήμων. Αποκτάς ειδικό βάρος. Σ’ ακολουθούμε στο twitter και το facebook. Εκεί που ζεις (σχεδόν). Όχι ότι σε κατακρίνω. Όμως φοβάμαι. Λένε πως είναι καιρός για συλλογικότητες. Εγώ όμως βλέπω έναν ακραίο ατομισμό και μια απελπιστική μοναξιά. Να γράψεις μια εξυπνάδα στο twitter, να ανεβάσεις ένα «πειραγμένο» πορτρέτο σου, να βρεις τους εικονολάτρες σου. Να λατρεύεις την εικόνα σου, σα να ‘ναι το μόνο είδωλο που απέμεινε σε μια εποχή που όλα τα είδωλα καταρρέουν.

[ IN OTHER WORDS ]

Κάποιος φώναξε τους µπάτσους της Κικής Μουστακίδου

Άλλοι τους ήθελαν να είναι 6.000. Άλλοι έλεγαν ότι έφτασαν ακόμη και τις 10.000. Όσοι κι αν ήταν τελικά οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη τις μέρες της 76ης ΔΕΘ, ήταν σίγουρα πολλοί. Σε αφθονία. Τόσοι που κουραζόσουν να τους βλέπεις δεξιά κι αριστερά με γυμνό μάτι. Ειδικά όταν έκαναν τις κούρσες τους με τις μηχανές τα βράδια στην Τσιμισκή κι απέφευγαν με αξιοθαύμαστη τσαχπινιά τα υπόλοιπα οχήματα. Να ‘ναι καλά η άρτια εκπαίδευσή τους και τα μπλε φωτορυθμικά που τους προσθέτουν τόλμη και γοητεία. Δεν έφτασαν μόνοι τους, όμως, οι ένστολοι - bonus που ήρθαν από Αθήνα και λοιπές περιοχές. Έφεραν μαζί και τον ειδικό φράχτη που είχε χρησιμοποιηθεί στις διαδηλώσεις του Συντάγματος και το όχημα εκτόξευσης νερού με το όνομα «Αίαντας». Το τελευταίο μάλιστα, δεν πρέπει να πήρε τυχαία το όνομά του. Διαβάζω ότι όταν αποπειράθηκε ο μυθικός Αίας να σκοτώσει τους αρχηγούς των Αχαιών, η θεά Αθηνά του προκάλεσε πνευματική διαταραχή και τον έκανε να ξεσπάσει σε ένα κοπάδι πρόβατα. Τα μαλλιαρά, τετράποδα ζώα μπορούν να ζωντανέψουν εύκολα μπροστά μας. Tο μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε προσεκτικά σε έναν καλογυαλισμένο καθρέφτη.

pepper#

Κι από την άλλη, είναι και το κόστος τους. Πού πέρασαν τις νύχτες τους όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τι έφαγαν για να καρδαμώσουν; Τι σουβενίρ και καρτ ποστάλ πήγαν στους δικούς τους επιστρέφοντας σπίτι; Το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι πού διασκέδασαν. Κάτι βράδια που ολόκληρο το κέντρο ήταν τρομακτικά ερημωμένο, μόνο στα μαγαζιά που βρίσκονται σε ακτίνα λίγων μέτρων από το λιμάνι δεν έπεφτε καρφίτσα. Ή πιο σωστά, χειροπέδα. Δεν έπεφτε χειροπέδα. Ούτε που θέλω να φανταστώ πόσοι αστυνομικοί θα ζώσουν την πόλη για τη ΔΕΘ του επόμενου χρόνου. Πόσα ΜΑΤ, πόσες ομάδες «Δέλτα» και «Δίας», πόσοι ακόμη ένστολοι αρχαίοι θεοί του Ολύμπου θα δημιουργηθούν ως τότε και θα επιστρατευθούν, εάν οι εργαζόμενοι και κυρίως, οι άνεργοι, συνεχίσουν να βρίσκονται διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους. Κάτι μου λέει, δυστυχώς, ότι θα είναι πολύ περισσότεροι από φέτος. Προκήρυξη για 1.200 ειδικούς φρουρούς δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας μέσα στο καλοκαίρι, την ώρα που άλλα επαγγέλματα τείνουν να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Μήπως να παγώσουν και οι δικές τους προσλήψεις; Όχι τίποτα άλλο, μπας και γλιτώσουμε τις ανεπιθύμητες επισκέψεις του χρόνου τέτοιες μέρες.

A B r O ΜILAN ΕXTRAVAGANZA της Jules Spa

όσμος δεξιά, κόσμος αριστερά, κόσμος κατά πάνω σου. Ήχοι από ψηλοτάκουνα, «κλικ» από φωτογραφικές, βιτρίνες και μία τεράστια επιβλητική εκκλησία, σαν κομήτης που έπεσε από το πουθενά (μπουφφφ!). Έτσι κάπως είναι το κέντρο του ης Μιλάνου. Αλλά σε περιστάσεις όπως αυτή, της νύχτας της 8 Σεπτεμβρίου, η λέξη πανζουρλισμός είναι λίγη. “Vogue Fashion’s Night Out (VFNO)” , σου λέει. Κι όμως ταιριάζει γάντι σε μία πόλη όπως το Μιλάνο, όπου το design και η μόδα είναι τα δύο αρχέγονα γρανάζια της μηχανής που την κρατάει στη ζωή. Μιας πόλης συνήθως γκρι, που έχει βρει τον τρόπο να γίνεται φανταχτερή. Άλλοτε λεοπάρ κι άλλοτε φλοράλ. Με άλλα λόγια καθόλου μονότονη! «After-hours shopping extravaganza» χαρακτηρίστηκε η βραδιά του VFNO και πολύ εύστοχα μάλιστα! Ό,τι και να γράψω, γι’ αυτούς που το έζησαν οι λέξεις... περιττές και γι’ αυτούς που δεν είχαν την ευκαιρία, λίγες. Μια βόλτα μέσα στη κοσμοσυρροή των δρόμων Montenapoleone και Vittorio Emanuele II θα μας κάνει μάρτυρες των ύπουλων και καταχθόνιων, σχεδόν, δημιουργημάτων των συμμετεχόντων στο event. Η βιτρίνα, άλλοτε άψυχη και τελειωτικά μοναχική. Τώρα μέσα της εξελισσόταν μια θεαματική παράσταση. Οι κούκλες αντικαταστάθηκαν από ζωντανά μοντέλα που ερμήνευαν μπροστά στο γυαλί, παλεύοντας στην πρώτη γραμμή μάχης για την κατάκτηση των βλεμμάτων. Σύμμαχός τους η μουσική, που έπαιρνε είτε τη μορφή live dj set, είτε ζωντανής μπάντας και προσπαθούσε να γοητεύσει το κοινό και να το ταξιδέψει στον κόσμο της εκάστοτε μάρκας. Και πέρα από το εξωτερικό περιτύλιγμα, τα ίδια τα «καλούδια» που σε ορισμένα καταστήματα ήταν ειδικά σχεδιασμένα για τη συγκεκριμένη περίσταση, δίνοντας μία αίσθηση μοναδικότητας στον μελλοντικό κάτοχο τους. Μπαλόνια, μόδιστροι, διάσημοι, μοντέλα, κοινοί θνητοί. Όλοι μαζί σε μία νύχτα για το όνειρο της μόδας, το στυλ και τα υλικά αγαθά που, δυστυχώς ή ευτυχώς, η ανάγκη απόκτησής τους δεν πεθαίνει ποτέ!

pepper#

DLR LONDON του Στέργιου Βρίζα

γήκα απ’ το Λονδίνο , απ’ το κέντρο μά λλον, και πήγα ανατολικά. Ανατολ ικά γίνονται όλα τα έργα των Ολυμπιακών. Αναβ αθμίζεται η περιοχ ή. Ολυμπιακό χωρι στάδια, όλα τα κο ό, μφόρ. Προορισμός το Greenwich. Είχ ακούσει πολλά μα α ότι δεν δεις, δεν το εκτιμάς. Shadwell, μεσημέρι Κυριακής . Σαφώς πολύς ήλ ιος για Λονδίνο κι ο κόσμος φοβισμέν ος έτρεχε να τον πρ ολάβει. Τρέμουν μη χαθεί νωρίς. Co uncil houses παντ ού . Μια κόπια όλα και το DLR που δε ν είναι μετρό. Κάτι σα ν ηλεκτρικός. Όχι γρήγορο σαν το με τρό και όχι αργό σα ν τον προαστιακό. Υπέροχη διαδρομή . Κανά δυο στάσεις ακόμα οι εργατικές κατοικίες και μετά μια πόλη αλλιώτικ η. Οι εικόνες των τα ινι ών που έβλεπα ήταν όλες εκεί. Ου ρανοξύστες χτισμέ νο ι πάνω στον Τάμεση. Γυάλινοι και τεράστιοι. Στις βάσεις τους παντού παρκάκια και πράσ ινες λωρίδες. Λες και τις ξέρασε το γυαλί και το μπετόν . Το τρένο περνάε ι ανάμεσα και άμα προσέξεις βλέπεις τα μούτρα σου στ α τζάμια-καθρέπτ Από κάτω άλλο τρ ες. ένο σε άλλη γέφυ ρα και από πάνω άλλο Υπέρτατο αστικό . τοπίο. Κατέβηκα στο Cutty Shark. Έχει καράβι που ξεκινά για βόλτα. Δύο λεπτά περπάτημα για το πα νε πιστήμιο του Greenwich, Γκρένιτ ς το λένε οι Άγγλοι . Κι αυτό χτισμένο πάνω στην όχθη το υ ποταμού. Με βα ριές καγκελόπορτε αγάλματα και πολύ ς, πράσινο. Τεράστιο πάρκο μες το campus. Άλλος τρ ώει, άλλος γελάει και άλλος κάνει τη μεσημεριανή του ν προσευχή. Ο καθένας εκεί άλ λωστε είναι ελεύθε ρος να κάνει ό,τι θέλει.

A D

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ

Σ Α Τ Ν Ο Υ Ε Ρ #Μ Α Γ Ε Ι Υ Ο Σ Ο Τ Α Λ Η ∆ Ο Π Ο Τ ΣΤΟ MALMÖ

, δοθεί ως δωρεές ν τα οποία έχουν τω λά δη πο , υ cykelköket ν ποδηλατοχώρα ή παρέμβαση το χή κρ ξο μι τε ρα κα α πα μι ν αι τη ς α». χωρί Σουηδία είν χωρίς για το «μαγείρεμ υ θα επιλεχθούν ς χαίρει σεβασμού πο τη ά λά ικ δη υλ α πο ο στ ν ου τη όπ αι για ότητα υ χρησιμοποιούντ ματική του ακεραι Οι πρώτες ύλες πο υ εμείς θα να απειλείται η σω πο τό αι αυ ι να , όπως έχουμε δε ευή ποδηλάτων είν σκ τα ρα κα από οδηγούς αλλά . Από τα παλιοσίδε πεζούς. σαμε παλιοσίδερα αλονίκη, και από ού σσ αλ Θε η οκ αι στ απ ι ντ νε ζο αί ρί συμβ , καθα ερες ηστικά κομμάτια α από τις ευνοϊκότ επιλέγονται τα χρ αστεί ένα Το Malmö είναι μι ευ νό σκ για να κατα αι χάρη στο πεδι ς ντ τε ζο λά υά δη κε ισ πο επ υς ι και πόλεις για το τό που προσφέρε ή που υριο ποδήλατο. Αυ αιρετική υποδομ εξ νο αί ην οκ στ ι ιου ολ κα πο ος κά έδαφ η αγορά και την δηλατόδρομους kelköket δεν είναι πο cy ς το ού δή λλ λα πο δη με κευή διαθέτει, δηλάτες. επί πληρωμή επισ αιότητα στους πο λάτου ούτε και η δη πο ίδιο ον στ δεδομένη προτερ υ πρώτη κευής το η εκμάθηση επισ άνοιξε το 2011, για λά όν ιπ αλ υ λο το ö m al πτ M Στο οι επισκέ ες να νιστί η Στόχος του είναι cykelköket - ελλη η. ήτ το κτ α, ιο δί ιδ υη ν Σο το η , συμβουλές φορά στ σε ως ξύ τους με γνώσεις lköket, που ξεκίνη τα ke cy με ν Το ού . ηθ ίνα ηθ υζ βο ποδηλατοκο ι ένας χώρος υ βρίσκεται τική βοήθεια. Είνα bicycle kitchen” πο ακ he πρ ι “T α κα το ό απ είο έα ιδ lf συνεργ και συγχρόνως έν συναναστροφής αι ένα do it yourse ής είν , νικ ες ελ ινω κής τζ κο μι Άν ς το στο Λο ς καινο ότζεκτ, μέρος τη κό και πλήρως πρ πι ό κο τικ οσ ον ρδ λλ κε βα μη ρι πε almö. Ένας ποδηλάτων, ανάπτυξης του M η συμμετοχή ής στ ι γικ τα λο ίζε το ηρ ον στ λλ υ μένα περιβα εξοπλισμένο, πο άφορα σκουριασ μπορεί να , μεταξύ άλλων, δι ιτουργία του. Εκεί ου λε ν όπ ς τη ρο για μέ ν τώ νι καζά εθελον ται ένα χώρο για νται μέσα σε ένα οσδήποτε χρειάζε αρτήματα πετάγο εξ να ί τε απευθυνθεί οποι ισ ειμ νε ας προκ ένου ι να δα ποδήλατο του κα ίας και τεχνοτροπί το ασ ι ντ σε φα υά κε . ισ το επ λα να υριο ποδή ket μπορεί τεί ένα ολοκαίνο λεία. Στο cykelkö ευ γα ιρ ερ γε τα μα τη αί αρ τα απ ιρέψετε σήμερα; ι Εσείς; Τι θα μαγε πεζός και να φύγε ς ιο πο κά ει πά ακόμα να μένο λατο κατασκευασ με καινούριο ποδή τα μα τή εμένο» από εξαρ ή αλλιώς «μαγειρ

ίδ της Λητώς Θεοδωρ

ου

#23

Ninoto

g n i k l a t s itter

r e b cy DO NOT

facebook

DISTURB! Fotis Sergoulopoulos

Like Comment

18 Aug

ReaToutou Rea Toutounzi Like Comment 5 hours ago

Like Comment 22 Aug

Like Comment

need to STOP pissinâ&#x20AC;&#x2122; me off

ThE_WiSPeReR Dimitris Ta

Like Comment

Like Comment 37 minutes ago

exw koino egw

eugeniasamara eugenia samara 13 Jul

Like Comment

MyronasStratis Myronas Stratis

17 Aug

uparxoun k ta 13 atoma pou pe8ainoun apo automatous

ArgirisAggelou Argiris Aggelou 26 Aug

pepper#

SP OTLIGHT ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ | ΘΕΜΑΤΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

SKG Direct Yes, We Can!

# Όταν σου λένε ότι τα πάντα γύρω σου πάνε στραβά, εσύ λες µπορώ να τα καταφέρω! Ποιό είναι το µυστικό της επιτυχίας; «Να είσαι διαφορετικός από τους άλλους», είπε κάποτε ο Woody Allen. Εµείς συµφωνήσαµε µε τον ευφυή σκηνοθέτη και βρήκαµε µερικά από εκείνα τα πρόσωπα που καταφέρνουν να το πετύχουν. Γιατί πιστεύουν ότι µπορούν. Yes, They Can | Yes, We Can!

pepper#

YES, WE CAN!

[ SKG DIRECT ]

Τάσος

ΠΑΠΑΛΙΑΣ (Leaf)

Μουσικός

Το πείραµα του δέντρου ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ∆ΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΗΧΟ ΣΕ ΕΛΛΑ∆Α, ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η FROM A TREE RECORDS. ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ Ο Ι∆ΡΥΤΗΣ ΤΗΣ: ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΤΙ∆ΗΠΟΤΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ.

ε πολλαπλά «ανοίγματα συνδέσμων σε νέα καρτέλα» σκόνταψα διαδικτυακά στη επίσημη σελίδα της From A Tree.. Ανακάλυψα διακριτικά την ύπαρξη μιας ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας που προσφέρει, επίσης διακριτικά, τη δική της οπτική –και ακουστική– γωνία στα μουσικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Ως φυσική εξέλιξη των επαγγελματικών σχεδίων του μουσικού Leaf, κατά κόσμον, Τάσου Παπαλιά, ιδρύθηκε κάπου στα τέλη του 2008. Από τότε, η From A Tree έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες από την Ελλάδα, τη Βόρεια Ευρώπη και την Αμερική. Δεν ασχολείται με ήχο ρυθμικό, που καταναλώνεται αχόρταγα σε clubs κι ύστερα από λίγες εβδομάδες πεθαίνει. Στόχος της εταιρείας είναι να προβάλει το μελωδικό και πειραματικό, μια μουσική χωρίς ταμπέλα που βγαίνει κατευθείαν από τη ψυχή του δημιουργού της. Κυκλοφορεί τη δουλειά των ονομάτων της είτε σε δίσκο είτε ψηφιακά, αναλαμβάνει την προώθησή τους και έχει ανοιχτές τις κεραίες της προς κάθε συναυλία και φεστιβάλ του εξωτερικού. Οι ντόπιοι Fabrics, ο Quovis και ο Deeply Unexpected ως το νέο ελληνικό αίμα του label, ο Auteur από την Αγγλία, ο Ovia από τη Κοπεγχάγη και οι Once We Were Wolves από τη Στοκχόλμη είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που ανήκουν στο δυναμικό της From A Tree. Ο Τάσος αισθάνεται περήφανος. Χαμογελά μπροστά στο μέλλον της εταιρείας και εύχεται οι μουσικές που παράγει να γίνουν σύντομα αποδεκτές από μάζες που είναι κλεισμένες στο καβούκι των κλισέ τους. Μέχρι τότε, η From A Tree θα συνεχίζει «να χτυπάει τα δάχτυλά της σε αυτιά που διστάζουν, ώστε να γυρίσουν και να την προσέξουν». Και πολύ καλά θα κάνει.

Yes, We Can Do Music ...εάν δώσουμε βάση στη μουσική διαπαιδαγώγηση.

INFO

Ο Τάσος Παπαλιάς είναι ηχολήπτης και μουσικός παραγωγός. Είναι δάσκαλος μουσικής τεχνολογίας σε ΙΙΕΚ της πόλης και πειραματικός καλλιτέχνης με το ψευδώνυμο Leaf. Όσο για την From A Tree Records, νέα της θα βρεις εδώ: www.fromatree.gr #29

[ SKG DIRECT ] YES, WE CAN!

Στέφανος

Γιώργος

ΚΑΪΜΑΚΤΣΗΣ ΣΟΥΡΓΙΑ∆ΑΚΗΣ Σχεδιαστικό δίδυµο της Stefan e Gio 30

pepper#

«∆ικέφαλη» µόδα µε άποψη ΜΕ ΓΟΝΙ∆ΙΑ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΟ∆Α, Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΣΧΕ∆ΙΑΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΥΣΟΥΝ ΜΕ ΣΤΥΛ ΤΟΝ ΝΕΟ, ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΤΡΑ. ∆ΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ STEFAN E GIO, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

ε κανέναν από τους δύο δεν αρέσει να βλέπει ταβάνι στη δουλειά του. Έτσι, αποφάσισαν να ενώσουν τις δύο διαφορετικές τους εταιρείες σε μία και κάπως έτσι, γεννήθηκε η Stefan e Gio. Γεμάτη προοπτικές και χωρίς κανένα όριο στη δημιουργικότητα. Ο Στέφανος κι ο Γιώργος, σχεδιαστές πολλά χρόνια και καλοί φίλοι εδώ και μερικά, μοιράζονται κοινή αισθητική γύρω από το αντρικό ρούχο. Κοινός είναι και ο στόχος τους που θέλει κάθε νέο να είναι από το πρωί έως το βράδυ καλοντυμένος και να νιώθει όμορφα. Γεννημένοι κι οι δύο πάνω σε τόπια υφάσματος, όπως λένε χαρακτηριστικά, ακολούθησαν με μεράκι την οικογενειακή τους παράδοση και λάτρεψαν γρήγορα το χώρο της μόδας. Σήμερα, μπορούν με σιγουριά να λένε ότι βρίσκονται δυναμικά στα πράγματα, έχοντας ξεκινήσει να χτίζουν μια βάση με γερά θεμέλια στην αγορά της Ελλάδας. Με showrooms και αντιπροσώπους σε Αθήνα, Κρήτη και Κύπρο έχουν σίγουρα ξεφύγει από το στενό κύκλο της Θεσσαλονίκης. Επόμενο βήμα είναι ένα οργανωμένο δίκτυο πωλήσεων στα Βαλκάνια, ένα άνοιγμα στην υπόλοιπη Ευρώπη, μακροπρόθεσμο και σωστά σχεδιασμένο και γιατί όχι, και μια σειρά γυναικείας ένδυσης. Θεωρούν ότι η δουλειά τους αφήνει ήδη το δικό της στίγμα στην πόλη. Μεγάλα καταστήματα προβάλλουν τα ρούχα τους κι αυτά ξεχωρίζουν με τη γραμμή, το ύφος και τις προσιτές τιμές τους. Ο παλμός του Θεσσαλονικιού νεαρού που θέλει να ντύνεται προσεγμένα είναι κάτι που εισπράττουν και προσπαθούν να εξελίσσουν διαρκώς. Και παρότι το target group τους στην Ελλάδα είναι περιορισμένο και πολύ συχνά αντιμετωπίζουν πρακτικές δυσκολίες, ακόμη και με τις πρώτες ύλες που πρέπει να εισάγουν οι ίδιοι από το εξωτερικό, ο Στέφανος κι ο Γιώργος εξακολουθούν να κάνουν με την ίδια διάθεση το πάθος τους επάγγελμα. Μέχρι να πετύχουν να δημιουργήσουν ένα δυνατό brand, όπως ακριβώς το ονειρεύονται, θα συνεχίσουν να ξενυχτούν στον μικρόκοσμό τους στη Σελευκιδών, κάνοντας τη μόδα που αγαπάνε. Yes We Can Do Fashion ...τελεία.

INFO

Μπες στον κόσμο της Stefan e Gio με ένα κλικ στο www.stefanegio.gr και με ένα like στη σελίδα τους στο facebook. Showroom: Σελευκιδών 4 | Τ: 2310.541.650

#31

[ SKG DIRECT ] YES, WE CAN!

Σωτήρης

ΜΥΛΩΝΑΣ

Πολιτικός Μηχανικός

Ο πράσινος τουρισµός έχει το δίκτυό του

ΤΟ GREEN HOTELS ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑ∆ΙΚΟ ONLINE ∆ΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΞΕΝΟ∆ΟΧΕΙΩΝ. ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΦΙΛΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΟ VΠΡΑΣΙΝΟW PROJECT ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΜΥΛΩΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, ΠΑΝΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ.

προσαρμόζονται με ευκολία στην ιδέα - κλειδί της αειφορικής επιχειρηματικότητας. Οι τουρίστες, από την άλλη, δεν μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν το περιβάλλον στις διακοπές τους. Ο απόλυτος γνώμονας παραμένει το χαμηλό κόστος.

πό το 2004, η ομάδα του Green Hotels κάνει αυτό ακριβώς που προδίδει το όνομά της. Μεταμορφώνει ξενοδοχεία, οδηγώντας τα προς εκείνες τις πρακτικές και τις μεθόδους λειτουργίας που στοχεύουν στην προστασία του περιβάλλοντος. Πρόσφατα, το καινοτόμο portal εξελίχθηκε και δίνει πια τη δυνατότητα στο κοινό να ενημερώνεται για τα διαθέσιμα «πράσινα» καταλύματα και να προχωρά σε ηλεκτρονικές κρατήσεις.

Κι όμως, η προσπάθεια της ομάδας του Σωτήρη διαρκώς ενθαρρύνεται. Το μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα project και ταυτόχρονα, άριστα οργανωμένο για τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, επεκτείνεται και εκτός συνόρων. Η πλατφόρμα ετοιμάζεται να φιλοξενήσει και ξενοδοχεία της Μεσογείου που πληρούν τα απαραίτητα περιβαλλοντικά κριτήρια ενώ ήδη το επιστημονικό προσωπικό αναλαμβάνει σχετικές έρευνες που του αναθέτουν οι μεγαλύτεροι tour operators παγκοσμίως.

Άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, οι Έλληνες ξενοδόχοι υποδέχονται τη φιλοσοφία του Green Hotels στην επιχείρησή τους. Οι νέοι σε ηλικία και όσοι συνεργάζονται με πελάτες από το εξωτερικό, που είναι αυστηροί στις περιβαλλοντικές τους αξιολογήσεις,

Σε ό, τι αφορά το μέλλον, μία υπηρεσία για τις παραλίες των ξενοδοχείων σε όλο τον κόσμο είναι η νέα επιδίωξη του Green Hotels. Με βάση και πάλι μια σειρά κριτηρίων, η δημιουργικά ανήσυχη ομάδα θα στοχεύσει στη σωστή περιβαλλοντική διαχείριση της ακτής ενός

pepper#

καταλύματος, και όχι μόνο. Θα φροντίσει για θέματα υγιεινής και ασφάλειας, για την προσβασιμότητα από άτομα με ειδικές ανάγκες, ακόμα και για την οργάνωση αθλητικών δραστηριοτήτων στην παραλία. Άλλωστε, η κουλτούρα του νωχελικού τουρισμού της ξαπλώστρας είναι κάτι που δεν την αντιπροσωπεύει σε κανένα επίπεδο και το έχει ήδη αποδείξει με τον καλύτερο τρόπο. Yes we can do Tourism ...αρκεί να εφαρμόσουμε νέες ιδέες και να πιστέψουμε σε αυτές.

INFO

Τα οικολογικά ξενοδοχεία που ανήκουν στη λίστα του δικτύου ικανοποιούν κριτήρια που αφορούν κατά βάση την εξοικονόμηση ενέργειας και νερού, τη διαχείριση των αποβλήτων και την περιβαλλοντική πολιτική και διαχείριση. Για πληροφορίες: www.greenhotels.gr Διεύθυνση: Λώρη Μαργαρίτη 9, Τ: 2310.265.544

[ SKG DIRECT ] YES, WE CAN!

Γιάννης

ΓΙΑΝΤΗΡΙ∆ΗΣ

∆ιευθύνων σύµβουλος της Standard

pepper#

Ένα κέντρο µε καλή ενέργεια ΕΑΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΜΠΑΤΑΡΙΑΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΕΚΕΙ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΣΧΕ∆ΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ, Η STANDARD ∆ΙΚΑΙΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΓΟΡΑ ΜΠΑΤΑΡΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑ∆Α.

πό ένα ραδιόφωνο έως μια ολόκληρη βιομηχανική μονάδα μπορεί να θέσει σε λειτουργία μια μπαταρία, κι ας μην περνάει συχνά από το μυαλό μας το πόσο χρήσιμη είναι μέσα στη κάθε μέρα μας. Από το 1972 κατάλαβε την αξία της η οικογένεια του Γιάννη, οπότε και άρχισε να τις κατασκευάζει. Σήμερα, η επιχείρηση συνεχίζει πάνω στην ίδια γραμμή και αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι ότι προσφέρει ολοκληρωμένες λύσεις στη μεταφορά και τη μετακίνηση αλλά και σε ό, τι αφορά τη βιομηχανική ενέργεια. Η Standard εξυπηρετεί με αποστολές όλη την Ελλάδα αλλά το βασίλειο της μπαταρίας το ‘χει χτίσει στη Θεσσαλονίκη. Με τη δωρεάν υπηρεσία delivery, μάλιστα, έρχεται ένα βήμα πιο κοντά σε ολόκληρο το φάσμα του νομού, αφού με μια κλήση γίνεται μεταφορά και τοποθέτηση μπαταρίας ακόμα και στην πιο απομακρυσμένη περιοχή. Με φιλικές τιμές, προσαρμοσμένες στην εσωστρέφεια της κρίσης και εξειδικευμένους τεχνικούς που συχνά, προβλέπουν τις ανάγκες των ανδρών και των γυναικών κάθε ηλικίας που απευθύνονται σε αυτούς, το τρίπτυχο της επιτυχίας ολοκληρώνεται. Δεν μένει όμως, μόνο ως εκεί. Κι η ποιότητα της ζωής των πελατών της εταιρείας μοιάζει να ‘ναι στόχος. Ως συμβεβλημένη επιχείρηση με τον πανελλαδικό φορέα ανακύκλωσης χρησιμοποιημένων συσσωρευτών «ΣΥΔΕΣΙΣ», παραλαμβάνει τους μεταχειρισμένους συσσωρευτές, οδηγώντας τους στον ίσιο δρόμο της ανακύκλωσης. Οι κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος, λοιπόν, τηρούνται, η σωστή εξυπηρέτηση εξακολουθεί να έχει τον πρώτο λόγο και τα σαράντα κεράκια πολύ σύντομα θα σβηστούν. Με κλειδί τον συνεχή εκσυγχρονισμό, τα ογδόντα χρόνια της Standard δεν είναι τόσο μακριά όσο φαίνονται. Yes We Can Do Business ...δημιουργώντας μόνοι μας τις προϋποθέσεις για την επιτυχία.

INFO

Περισσότερες πληροφορίες για το κέντρο μπαταρίας Standard: www.standard.gr Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 523 014 Τηλέφωνο για τη δωρεάν υπηρεσία delivery: 801 11 83 83 83

#35

AUTUMN’S HE[ART]

Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΡ∆ΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

B I E N N A L E Σ Υ Γ Χ Ρ Ο Ν Η Σ Τ Ε Χ Ν Η Σ Θ Ε Σ Σ Α Λ Ο Ν Ι Κ Η Σ | 4 6

∆ Η Μ Η Τ Ρ Ι Α

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ 2 ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ∆ΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

# ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2011. Η τέχνη στον καιρό της κρίσης ή η τέχνη σε κρίση; «∆εν νοµίζω Τάκη...». Γιατί το φετινό φθινόπωρο, η πόλη επαναπροσδιορίζεται µέσα από την τέχνη, σε όλες της τις µορφές και διαστάσεις. Φυτεύοντας τον σπόρο µιας νέας αισθητικής, που ίσως καταφέρει να εξελιχθεί σε ιδέα, µακρυά από φολκλόρ, balcan-πανηγύρια και κιτς λαϊκό-φιέστες, η Θεσσαλονίκη φωνάζει. Όχι από απόγνωση, για τη βιασµένη καλλιτεχνική της φύση, αλλά για να κάνει «σαµατά»! Έναν δηµιουργικό «σαµατά» που θα ανακατέψει τις φωνές µε τα χρώµατα, τα παλλόµενα σώµατα µε λαχανικά που παίζουν µουσική και την σύγχρονη τέχνη µε την βυζαντινή, οθωµανική και πολυπολιτισµική διαχρονική µυρωδιά της Selanic. Μένει µόνο να τα καταφέρει, ώστε οι καλές προθέσεις να µην εξελιχθούν σε ξύλα για το τζάκι του καλλιτεχνικού χειµώνα. Γιατί το χρειαζόµαστε, όλοι εµείς που κοιµόµαστε σκαρφαλωµένοι µερικά µέτρα πάνω από τα τσιµέντα της. Γ.Μ.

3 ΜΠΙΕΝΑΛΕ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ η

\ΠΑΛΙΕΣ ∆ΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ] MAKE IT NEW^

Κάντο όπως ο Πάουντ VMAKE IT NEWW ΕΓΡΑΨΕ Ο ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ ΚΙ ΕΓΕΝΕΤΟ...Η ΤΡΙΤΗ ΜΠΙΕΝΑΛΕ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. VΟ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΜΑW ΚΑΙ ΕΝ∆ΙΑΜΕΣΑ, Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΚΟΛΑΣΗ. ΄Η ΣΕ ΠΑΡΑ∆ΕΙΣΟ. Σ’ ΕΝΑΝ ΝΙΤΣΕΪΚΟ ΚΗΠΟ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΥΛΗ. ΄Η ΕΣΤΩ, Σ’ ΕΝΑ ΜΠΙΛΜΠΑΟ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ, ΜΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΠΙZ ΣΚΕΠΤΕΣ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.

έντε μουσεία που συνεργάζονται, δεκάδες καλλιτέχνες που δημιουργούν και εκθέτουν, ένα εύθραυστο άτομο, μια εκρηκτική Μεσόγειος που φλέγεται, μια κόλαση που μπορεί να μετατραπεί σε παράδεισο, μια νιτσεϊκή αυλή, μια σαιξπηρική αμφιβολία, ένας στίχος του Έζρα Πάουντ. «Make it new», λοιπόν. Στις 18 Σεπτεμβρίου εγκαινιάστηκε στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης η τρίτη Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Η Μπιενάλε, που θα διαρκέσει δυο μήνες, διοργανώνεται από τα μουσεία-μέλη της «Κίνησης 5 Μουσείων Θεσσαλονίκης» (5Μ), δηλαδή το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο ηγείται της ομάδας διοργάνωσης. Η 3η Μπιενάλε δίνει έμφαση στην «ταλαιπωρημένη» και «εκρηκτική» Μεσόγειο, αναπτύσσεται σε όλη την πόλη και αποτελείται από κεντρικό και παράλληλο πρόγραμμα.

pepper#

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΗΜΑ∆ΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης 18/09/2011–30/09/2012 Το παλίµψηστο της µεγαλύτερης εβραϊκής κοινότητας της Ελλάδας σε µια έκθεση µε τον τίτλο «Οι Εβραίοι στη Θεσσαλονίκη. Ανεξίτηλα σηµάδια στον χώρο». Η ιστορία της εβραϊκής κοινότητας µέσα σε τέσσερις εκθεσιακές ενότητες και µε σηµεία αναφοράς, µεταξύ άλλων, την αρχαία Αγορά της Θεσσαλονίκης, τις στοές Σαούλ και Μοδιάνο, την πλατεία Ελευθερίας. Η έκθεση περιλαµβάνει πλούσιο εποπτικό και οπτικοακουστικό υλικό, ανέκδοτα κείµενα, φωτογραφίες, χάρτες, αφηγήσεις και ηχητικά ντοκουµέντα. Επιµέλεια: Πολυξένη Αδάµ-Βελένη, διευθύντρια Α.Μ.Θ., Ευαγγελία Στεφανή, προϊσταµένη τµήµατος Εκθέσεων, Ελευθερία Ακριβοπούλου, αρχαιολόγοςµουσειολόγος, Αγγελική Κουκουβού, αρχαιολόγος.

ΚΕΝΤΡΙΚΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Το κεντρικό πρόγραμμα της διοργάνωσης φέρει τον τίτλο «Ο γκρεμός και το ρέμα». Για τη Μαρίνα Φωκίδη, που μαζί με τους Paolo Colombo και Mahita El Bacha Urieta, έχει αναλάβει την επιμέλεια του κεντρικού προγράμματος, πρόκειται για έναν προβοκατόρικο τίτλο, αφού κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι ανάμεσα στο ρέμα και τον γκρεμό, υπάρχει η κόλαση. Την ίδια στιγμή όμως, μπορεί να υπάρχει και ο παράδεισος. Σύμφωνα με τους τρεις επιμελητές, ο προκλητικός αυτός τίτλος βοηθά να γίνει αντιληπτός ο «επίπλαστος» και επικίνδυνος χαρακτήρας των πολιτικών που χαράσσονται στις χώρες της Μεσογείου. Να γίνει κατανοητή η ευθραυστότητα του ατόμου, ο κίνδυνος που παραμονεύει, η «αμλετική» αμφιβολία που βασανίζει. Η τρίτη Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στηρίζεται από μια διεθνή συμβουλευτική επιτροπή με μέλη τους: Catherine David, Maria Rosa Girace Pieralisi, Jessica Morgan, Ντένη Ζαχαρόπουλο και Γιάννη Κουνέλλη. Τη διεύθυνση του εγχειρήματος έχει η πρόεδρος Δ.Σ. του ΚΜΣΤ Κατερίνα Κοσκινά ενώ υπεύθυνη διαχείρισης του έργου είναι η Αθηνά Ιωάννου (ΚΜΣΤ). Η διοργάνωση εντάσσεται στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη: Σταυροδρόμι Πολιτισμών» του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, με θέμα για το 2011 τη Μέση Ανατολή, ενώ υποστηρίζεται από το Δήμο Θεσσαλονίκης και την Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Παιδείας και Τουρισμού, την 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, καθώς και από άλλους πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς φορείς.

ΒΥΖΑΝΤΙΟ & ΑΡΑΒΕΣ Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισµού 10/2011–31/01/2012 Οι σχέσεις και αλληλεπιδράσεις ανάµεσα στο Βυζάντιο και τους Άραβες από τον 7ο αι. µ.Χ. έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης σε µια έκθεση που περιλαµβάνει περισσότερα από εκατό έργα από τις συλλογές του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισµού, καθώς και επιλεγµένα αντικείµενα από δηµόσια και ιδιωτικά µουσεία και Εφορείες αρχαιοτήτων της Ελλάδας. Η ταυτότητα των Αράβων, η γέννηση της νέας θρησκείας του Ισλάµ και τα χαλιφάτα, η εξάπλωσή τους στην αραβική χερσόνησο και στη Μεσόγειο είναι κάποια από τα θέµατα που αφορούν την έκθεση. Επιµέλεια: Σταµάτιος Χονδρογιάννης, αρχαιολόγος ΜΒΠ. #39

[ AUTUMN’S HE|ART ]

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΩΣΤΑΚΗ ΤΟΥ ΚΜΣΤ

Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης 18/09–18/12/2011 ΚΜΣΤ-Μονή Λαζαριστών Η Ρωσική Πρωτοπορία στη Μονή Λαζαριστών, έδρα της συλλογής Κωστάκη. Στους δύο ορόφους του Μουσείου παρουσιάζονται έργα της Ρωσικής Πρωτοπορίας σε «συνοµιλία» µε έργα καλλιτεχνών του κεντρικού προγράµµατος της Μπιενάλε ενώ στο Μουσείο λειτουργούν δωµάτια αφιερωµένα στα κινήµατα της πρωτοπορίας. Επιµέλεια: Μαρία Τσαντσάνογλου, Αγγελική Χαριστού, επιµελήτριες ΚΜΣΤ.

BRAIN MODELS AND DRAWINGS BY JAN FABRE Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης- Κτίριο M2 18/09–18/122011 Με αφορµή τη συµµετοχή του ΚΜΣΤ στην παρουσίαση του νέου έργου του Jan Fabre µε τον τίτλο «Pietas» στην 54η Μπιενάλε της Βενετίας, παρουσιάζεται οπτικοακουστικό υλικό καθώς και υλικό προεργασίας από το συγκεκριµένο έργο του γνωστού Φλαµανδού καλλιτέχνη. Επιµέλεια: Κατερίνα Κοσκινά, πρόεδρος ∆.Σ. ΚΜΣΤ, ιστορικός τέχνης - µουσειολόγος.

pepper#

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

98 Weeks, Mounira Al Solh, Arab Image Foundation, Archive (Francesca Boenzi, Paolo Caffoni, Chiara Figone, Ignas Petronis), Francis Alÿs, Rasheed Araeen, Alexandra Bachzetsis, Manfredi Beninati, Christoph Büchel, Pierpaolo Campanini, Spartacus Chetwynd, Cinemathèque de Tanger, Keren Cytter, Thomas Dworzak, e-flux projects (Julieta Aranda & Anton Vidokle), Yasmine Eid-Sabbagh, Mounir Fatmi, Emmanuel Finkiel, Steven C. Harvey, IKONOTV, Mahmoud Kaabour, Ali Kazma, William Kentridge, Alexander Kluge, Nikolaj B.S. Larsen, Katariina Lillqvist, Zeina Maasri, Margherita Manzelli, Moataz Nasr, Bruce Nauman, Olaf Nicolai, Jockum Nordström, Alessandro Pessoli, PRISM TV (Νίκος Κατσαούνης & Νίνα Πασχαλίδου), Imran Qureshi,

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ Jean-Marc Rochette, Marwan Sahmarani, Hrair Sarkissian, Yehudit Sasportas, Alberto Savinio, Tayfun Serttas, Ahlam Shibli, Slavs and Tatars, Naoko Takahashi, Ryan Trecartin, Pae White, Κατερίνα Αθανασοπούλου, Αθανάσιος Αργιανάς, Ανδρέας Βάης, Νάνος Βαλαωρίτης, Κωστής Βελώνης, Πηνελόπη Γεωργίου, Χριστίνα Δημητριάδη, Ανδρέας Εμπειρίκος, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Βλάσης Κανιάρης, Πάνος Κουτρουμπούσης, Σόλων Λέκκας, Σήφης Λυκάκης, Ειρήνη Μίγα, Παύλος Νικολακόπουλος, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Παντελής Παντελόπουλος, Άγγελος Πλέσσας, Μιχαήλ Πυργελής, Γιώργος Σαπουντζής, Χριστιάνα Σούλου, Σωκράτης Σωκράτους, Κώστας Τσιούκας, Γιαννούλης Χαλεπάς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ROAMING IMAGES. ∆ΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑΒΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης 18/09/2011–8/01/2012 «Roaming Images». Η Ανατολή σε επαφή µε τη ∆ύση, οι διαφορετικές έννοιες της εικόνας, οι διαφορετικές ιδεολογικές και γεωπολιτισµικές συνθήκες. Σύγχρονοι καλλιτέχνες που καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους µε την πολιτιστική κληρονοµιά της αραβικής χερσονήσου και της Ανατολικής Μεσογείου. Το project «Roaming Images» αποτελείται από την έκθεση «Roaming Images», καθώς και το «Roaming Images, Routes». Στα πλαίσια του «Roaming Images, Routes» πραγµατοποιούνται δράσεις σε πόλεις-σταθµούς κατά µήκος µιας νοητής διαδροµής που συνδέει το Muscat µε τη Θεσσαλονίκη µε τη συµµετοχή καλλιτεχνών, συγγραφέων και επιστηµόνων που εργάζονται σ’ αυτή την γεωγραφική περιοχή. Επικεφαλής του project: Χρήστος Σαββίδης Επιµελητές: «Roaming Images, Exhibition»: Iara Boubnova, «Roaming Images, Routes»: Σωτήρης Μπαχτσετζής.

ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΟΥΣΤΑΤΗ Τελλόγλειο Ίδρυµα Τεχνών του ΑΠΘ 11/2011–01/2012 Η αξία του θραύσµατος ως τεκµηρίου πολιτισµού και οι επιλογές των Ελλήνων συλλεκτών στο Τελλόγλειο Ίδρυµα. Το Τελλόγλειο φιλοξενεί την έκθεση «Θραύσµατα και σπαράγµατα από τη Φουστάτη», την πρώτη πρωτεύουσα της Αιγύπτου την περίοδο της κυριαρχίας των Αράβων. Τα αντικείµενα που θα εκτεθούν αποτελούσαν τµήµα της περίφηµης συλλογής του Αντώνη Μπενάκη και σήµερα ανήκουν στο Μουσείο Ισλαµικής Τέχνης – Μουσείο Μπενάκη. Τα ιδιαίτερα αυτά έργα τέχνης θα πλαισιωθούν µε έπιπλα και µικροαντικείµενα από τη συλλογή των Νέστωρα και Αλίκης Τέλλογλου. Επιµέλεια: Ροζάννα Μπαλλιάν (Μουσείο Μπενάκη – Αθήνα), Παναγιώτης Μπίκας (Τελλόγλειο Ίδρυµα Τεχνών, ΑΠΘ).

#41

ΧΩΡΟΙ Αλατζά Ιμαρέτ, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Γενί Τζαμί, Επταπύργιο, Κάζα Μπιάνκα, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Μονή Λαζαριστών), Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Β1, Λιμάνι), Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μπέη Χαμάμ, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, Dynamo Project Space.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ THESSALONIKI PERFORMANCE FESTIVAL 19-25/09/2011 «Thessaloniki Performance Festival», δηλαδή µια διεθνής συνάντηση στο πλαίσιο της 3ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης. Όπως συνέβη και το Μάη του 2009, το φεστιβάλ επικεντρώνεται στην τέχνη της performance και στη διερεύνηση όλων των πτυχών και των διαστάσεών της. Εκτός από τις ζωντανές δράσεις, στο φεστιβάλ εντάσσονται προβολές, masterclasses, εργαστήρια, αφιερώµατα, διαλέξεις, συναυλίες καθώς και µία έκθεση για το υπόβαθρο και την εξέλιξη της «performance» σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το Φεστιβάλ θα πραγµατοποιηθεί σε διάφορα σηµεία της πόλης, σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους ενώ το κοινό θα µπορεί να συµµετέχει διαδραστικά. Επιµέλεια και συντονισµός: Ειρήνη Παπακωνσταντίνου, επιµελήτρια ΚΜΣΤ.

∆ΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ /VDOMINOW 18/09–7/10/2011: εργαστήριο 7/10–7/11/2011: έκθεση Μπορεί η Θεσσαλονίκη να αποτελεί ένα σταυροδρόµι πολιτισµών; Σ’ αυτό το ερώτηµα επιδιώκει να απαντήσει το «3ο ∆ιεθνές Εργαστήριο Νέων Καλλιτεχνών» µε τον τίτλο «Dominο», ο οποίος είναι εµφανώς επηρεασµένος από την θεωρία για το «Φαινόµενο Ντόµινο». Το εργαστήριο ξεκινά στις 18.9.2011 στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου Παύλου Μελά και ολοκληρώνεται µε τα εγκαίνια της έκθεσης των έργων που θα παραχθούν στο διάστηµα κατά το οποίο θα διαµένουν στην πόλη οι καλλιτέχνες, στις 7 Οκτωβρίου. Επιµέλεια και συντονισµός: Αρετή Λεοπούλου, Θοδωρής Μάρκογλου, επιµελητές ΚΜΣΤ.

pepper#

Κλίκαρε http://www.thessalonikibiennale.gr Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης | www.amth.gr Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού | www.mbp.gr Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | www.greekstatemuseum.com Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | www.mmca.org.gr, www.roamingimages.org Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ Ι www.tf.auth.gr/teloglion

46 ∆ΗΜΗΤΡΙΑ

α 44

pepper#

Τα ταγέρ και ο ταχυδρόµος που δεν χτύπησε ποτέ

α ταγέρ βγήκαν από την ντουλάπα. Κυρίες ηλικίας 50+, που τέτοιες μέρες συνήθιζαν να λαμβάνουν τον φάκελο με τις προσκλήσεις τους για τις εκδηλώσεις των «Δημητρίων», φέτος έμειναν να περιμένουν τον ταχυδρόμο, καθώς κοιτάνε το κρεμασμένο μέσα στην ζελατίνη ταγέρ τους.

φεστιβάλ. Με ελεύθερη είσοδο για έναν μεγάλο αριθμό εκδηλώσεων και με χαμηλό αντίτιμο για τις υπόλοιπες, ώστε να μπορούν να παρευρεθούν όσοι πραγματικά το επιθυμούν. Αλλά και με υπαίθριες εκδηλώσεις στην καρδιά του αστικού ιστού, για να γίνουν τα «Δημήτρια», πραγματικά μια γιορτή της Θεσσαλονίκης.

Τα φετινά «Δημήτρια» υποσχέθηκαν να τιμήσουν την ιστορική τους συνέχεια, αλλά με μια διαφορετική αισθητική προσέγγιση. Όχι μόνο στο κομμάτι των συμμετοχών, αλλά κυρίως στις επιδιώξεις. Στοχεύοντας στην συμμετοχή όλων των Θεσσαλονικέων, φέτος δεν μοιράστηκαν προσκλήσεις. Υπήρξε όμως μια ανοιχτή πρόσκληση προς όλους αυτούς που θέλουν να γίνουν συμμέτοχοι σε αυτό το μεγάλο

Με budget μειωμένο κατά δύο τρίτα, τα «Δημήτρια» φέτος έχουν βάλει στόχο να γίνουν ανταγωνιστικά και να καθιερωθούν στον παγκόσμιο πολιτιστικό χάρτη. Με έμφαση στην ανάδειξη των τοπικών δυνάμεων, η τριμελής επιτροπή αποτελούμενη από τον συνθέτη και μουσικό Γιώργο Εμμανουήλ Λαζαρίδη, τον χορογράφο Κωνσταντίνο Ρήγο και την θεατρολόγο Ιφιγένεια Ταξοπούλου,

[ AUTUMN’S HE|ART ]

συντόνισε καλλιτεχνικά ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε στις 12.09 με το MusiCircus και συνεχίζεται έως την τελετή λήξης στις 25.10 στο λιμάνι. Ειδικοί, καταξιωμένοι στον τομέα τους ο καθένας, δημιουργούν υψηλές προσδοκίες για τις εκδηλώσεις που περιλαμβάνονται στις 3 ενότητες των «Δημητρίων». Μουσική | Χορός | Θέατρο είναι το φετινό τρίπτυχο και περιλαμβάνει πάνω από σαράντα εκδηλώσεις που φιλοξενούνται σε 10 και πλέον χώρους, αλλά και στους δρόμους και τα πεζοδρόμια της πόλης. Εμείς παρακολουθήσαμε τα εγκαίνια, κουβεντιάσαμε με τους ανθρώπους του MusiCircus | Music Guerrillas και σας περιγράφουμε τα μουσικά πειράματα, που μας δημιούργησαν

την αίσθηση ότι τα καλύτερα έρχονται. Ακόμη, μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο Ρήγο για την επιστροφή τους στην Θεσσαλονίκη, για τις εκδηλώσεις υπό την καλλιτεχνική του διεύθυνση και τις καινοτομίες των φετινών «Δημητρίων». Για το Θέατρο, αφήσαμε τα ίδια τα έργα να μιλήσουν μόνα τους, καλώντας σας να μην χάσετε ούτε μία παράσταση από αυτές που η Ιφιγένεια Ταξοπούλου και η ομάδα της επέλεξαν για τα φετινά «Δημήτρια». Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία και ας ελπίσουμε ότι μετά το τέλος των «46ων Δημητρίων» αυτό που θα έχει αλλάξει στην πόλη δεν θα είναι μόνο τα μούτρα από τις κυρίες που ντυμένες με το ταγεράκι τους, περιμένουν ακόμη την πρόσκληση τους!

INFO

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα και τις εκδηλώσεις των «46ων Δημητρίων» επισκεφτείτε την σελίδα: http://dimitria.thessaloniki.gr

#45

[ AUTUMN’S HE|ART ]

MUSICIRCUS OPEN AIR 2011 Το πρώτο τσίρκο στον πλανήτη που φιλοξενεί Guerrillas αντί για γορίλες! |

χει κανείς κάποια ερώτηση;». Το κεφάλι του Γιώργου Λαζαρίδη, μέλους της τριμελούς καλλιτεχνικής επιτροπής των Δημητρίων - επιφορτισμένου με τον τομέα της μουσικής- γύρισε αρκετές φορές δεξιά-αριστερά. Ήταν μια προσπάθεια να συναντήσει βλέμματα με έστω και κάποια απορία. Εκείνη η ζεστή Πέμπτη του Σεπτεμβρίου στον προαύλιο χώρο της Casa Bianca, όπου πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη τύπου για τα 46α Δημήτρια, δεν δημιουργούσε και την ιδανικότερη ατμόσφαιρα για βαθιές συζητήσεις περί τέχνης. Οι δημοσιογράφοι των τοπικών μέσων κάνανε αέρα με το folder των Δημητρίων που μόλις είχαν παραλάβει. Ενίοτε, έκαναν ότι κρατάν και σημειώσεις. Σποραδικά, κάποιες ερωτήσεις από εκπροσώπους του τύ-

pepper#

που σχετικά με το «τί απέγιναν τα βαλκανικά συγκροτήματα ή οι χορευτικοί σύλλογοι της Κάτω Ρεματιάς», θύμισαν ότι η πόλη παραμένει αγκυλωμένη στο αναμενόμενο, ρέπει άνευ ενοχών στο κιτς και έχει ακόμη κολύμπι για να βγάλει το κεφάλι έξω από θάλασσα της συντήρησης και να πάρει βαθιά ανάσα. Ο Δήμαρχος, πίσω από τα ασορτί με τα δικά μου (και γι’ αυτό αναμφίβολα super στιλάτα) μαύρα γυαλιά του, έδινε συμβουλές συμπεριφοράς στους διακοψίες των καλλιτεχνικών events. Εμ αργοπορημένοι, εμ απαιτούν και να εισέλθουν στους χώρους με τσαμπουκά, έχοντας ως άλλοθι το δωρεάν του όλου πράγματος. Ο Γιώργος Λαζαρίδης ξαναπήρε το λόγο. «Κάποια ερώτηση για το “MusiCircus” και τους “Music Guerillas”»;

Λαμβάνοντας υπόψη τις προηγούμενες ερωτήσεις, με κατέλαβε μια περιπαικτική διάθεση. Φαντάστηκα τα αυριανά φύλλα του τοπικού τύπου να γράφουν για «ορχήστρες ντυμένες γορίλες» και να αναθεματίζουν τους «νεωτεριστές που ευτελίζουν τον θεσμό των Δημητρίων με «Δελφιναρισμούς» άσκοπου εντυπωσιασμού». Από την άλλη, τις «προοδευτικές δυνάμεις» να οραματίζονται «ένα αντάρτικο πόλης, με την τέχνη να αποτελεί συμβολικό προπομπό της ένοπλη επανάστασης που θα πατήσει πάνω στα βήματα της, για την δικαίωση του αγώνα...». Κοίταξα γύρω μου και ήμουν σχεδόν μόνος. Έψαξα με το βλέμμα μου για να σιγουρευτώ ότι κάποιος μαικήνας των τεχνών δεν είχε εξαερωθεί από την έντονη εφίδρωση που προκαλούσε η ακαταμάχητη υγρασία της Θεσσαλονίκης. Ησύχασα μόλις διαπίστωσα ότι είχαν απλώς διασκορπιστεί γύρω από τα δέντρα και το light buffet. Άλλοι, γύρω από την εξουσία. Εγώ, παρέμεινα να φαντάζομαι το πρώτο τσίρκο στον πλανήτη που πίσω από τις τέντες του δεν φιλοξενεί κροκόδειλους και γορίλες, αλλά «αντάρτες» ζωσμένους με τρομπόνια, φλάουτα και κλαρίνα. Έναν στρατό από «μουσικούς αντάρτες» που μετά την επίσημη πρώτη τους ως οικοδεσπότες του μουσικού τσίρκου, θα «επιχειρήσουν» άτακτα στη πόλη, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Και θα αποτελούν την πιο ζωντανή απόδειξη, ότι τα φετινά Δημήτρια γίνονται για την πόλη, στην πόλη.

ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΣΙΡΚΟ, Ο ΠΟΛΛΑΠΛΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΧΑΟΣ Πολύ πριν μάθω την ιστορία του “MusiCircus”, γνώρισα τους ανθρώπους του. Πρώτα αυτούς που το εμπνεύστηκαν και το οργάνωσαν και έπειτα, όταν το παρακολούθησα, αυτούς που συμμετείχαν. Νέοι άνθρωποι, γεμάτοι διάθεση να δημιουργήσουν κάτι μακριά από την μουσική ναφθαλίνη που καλύπτει συνήθως τέτοιους θεσμούς. Μέρες πριν από αυτό το υπαίθριο «μουσικό τσίρκο», που αποτελούσε και την έναρξη των «Δημητρίων», συναντήθηκα με τις υπεύθυνες παραγωγής του project, Κατερίνα Μάμαλη και Λητώ Τριανταφυλλίδου. Σκοπός τους να με ξεναγήσουν κάτω από τις πολύχρωμες τέντες του, πριν ανοίξει για το κοινό. Μιλήσαμε για την ιδέα πίσω από το “MusiCircus”. Πως δηλαδή, 24 σχήματα, που εκπροσωπούν διαφορετικά μουσικά είδη μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο, παίζοντας μάλιστα όλοι μαζί ταυτόχρονα! Το project βασίζεται στο πρότυπο «MusiCircus», μια ιδέα του συνθέτη πειραματικής μουσικής, John Cage, που έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1967. Με την διαφορά ότι το «δικό μας» μουσικό τσίρκο είναι υπαίθριο, εξού και η ονομασία “Musicircus Open air 2011”. Όταν ακούς για πρώτη φορά να σου περιγράφουν την λειτουργία του “MusiCircus”, σου δημιουργείται μια κάποια #47

MUSICIRCUS OPEN AIR 2011

αμφιβολία για το πρακτικό κομμάτι του εγχειρήματος· και ένας ευγενικός τρόπος για να το θέσεις στους ανθρώπους που με τόσο ενθουσιασμό μοιράζονται μαζί σου τα φιλόδοξα σχέδια τους, χωρίς να τους προσβάλλεις, είναι να χρησιμοποιήσεις λέξεις με θετικό φορτίο. Όπως δημιουργικό. «Ένα δημιουργικό χάος δηλαδή...», ψελλίζω. «Μια μουσική συνύπαρξη του διαφορετικού», μου απαντούν. Στο μυαλό μου συνεχίζει να φαντάζει σαν μια τεράστια βαβούρα, αλλά πάραυτα, αναζητώ τον σκοπό ενός τέτοιου εγχειρήματος. Αποδεικνύεται πολλαπλός.

και στις κόκκινες γωνίες που σχηματίζει το Μέγαρο. Ακόμη και ένα πιάνο με ουρά στεκόταν στην μέση του διαδρόμου, λες και κάποιος το έβαλε εκεί επίτηδες για να σκοντάψεις. Ο Νίκος έβαλε την μηχανή του σε προτεραιότητα διαφράγματος («πρέπει να είσαι ετοιμοπόλεμος», δήλωσε) και άρχισε να φωτογραφίζει τους μουσικούς που ετοιμαζόντουσαν. Μουσικοί με ροζ μούσια που, όπως κρυφάκουσα, αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την διάθεση, βιρτουόζοι του βιολιού και Πλειάδες μοιρολογίστρες, είχαν πάρει θέση και κούρδιζαν τα όργανα και τις φωνές τους.

Αυτό που είχε στο μυαλό του ο Γιώργος Λαζαρίδης και εκτέλεσαν με ευλάβεια οι συνεργάτιδες του, ήταν να «στηθεί» μια έκθεση, όπου τον ρόλο των έργων τέχνης θα παίζουν μουσικά ανσάμπλ. Εκεί, ανάμεσα από το Μέγαρο Μουσικής και τα φουαγιέ του Νέου Κτηρίου (Μ2), να δημιουργηθεί μια διαδρομή όπου ο «θεατής» του τσίρκου, να μπορεί να περιηγηθεί ανάμεσα στα «εκθέματα». Και όπως σε μια έκθεση ζωγραφικής, να μπορεί να σταματήσει και να παρατηρήσει τους ήχους που εκείνος επιλέγει. Ταυτόχρονα, να βγουν κάποια σχήματα από ένα «αποστειρωμένο» περιβάλλον, στο οποίο παρήγαγαν τέχνη έως τώρα και να εκτεθούν σε συνθήκες μέχρι τώρα άγνωστες, διεξάγοντας ένα πραγματικά αστικό μουσικό πείραμα. Επιπλέον, να μπει ο σπόρος ώστε όχι μόνο ο κόσμος, αλλά και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες να «ανοίξουν» το μυαλό τους σε νέα ερεθίσματα και προκλήσεις. Το πιο βασικό όμως είναι ότι το “MusiCircus” έγινε για να ενώσει τους ήχους, τους μουσικούς και το κοινό της πόλης, δημιουργώντας μια original - με την πλήρη αγγλοσαξονική έννοια του όρου- μουσική κατάσταση. Την μουσική της πόλης.

Η ώρα ήταν 18:30 και σιγά-σιγά άρχισε να καταφθάνει κόσμος. Σε λίγο θα υποδεχόμασταν την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου, που είχε ξεκινήσει να παρελαύνει από το ύψος του Ναυτικού Ομίλου και στο πέρασμα της είχε περιμαζέψει πλήθος περαστικών που την ακολούθησαν υπνωτισμένοι. Στημένη με την πλάτη στην θάλασσα, όπως παράδοξα το κτήριο του Μεγάρου Μουσικής, έδωσε μια δυναμική εκκίνηση πριν χαθεί μέσα στο Νέο Κτήριο. Την πάσα πήρε ο Γίωργος Λαζαρίδης, για να κηρύξει την έναρξη του “MusiCircus” και ταυτοχρόνως, των 46ων Δημητρίων.

Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΕΝΤΕΣ Το ραντεβού μου με τον συνεργάτη μου Νίκο Καρδαρά ήταν για τις 4:30. Θα πηγαίναμε από νωρίς με σκοπό να φωτογραφίσει τα σχήματα που θα συμμετείχαν στο “MusiCircus” σε backstage. Ή καλύτερα... πίσω από τις τέντες, μιας και περί τσίρκου ο λόγος. Η ύπαρξη της πλατείας ανάμεσα στα δύο κτήρια του Μεγάρου Μουσικής, αν και κάτοικος της περιοχής, μου ήταν παντελώς άγνωστη. Είχα περάσει μυριάδες φορές με το ποδήλατο, ποτέ όμως δεν είχα παρατηρήσει ότι υπήρχε κάτι που συνέδεε το κτήριο του Ισοζάκι με το τούβλινο αδερφάκι του (ίσως γιατί στην πραγματικότητα δεν τα συνδέει τίποτα). Κι όμως. Μια τεράστια πλατεία, όμορφα φτιαγμένη, υπερυψωμένη ώστε να βλέπεις την θάλασσα και καθαρή, λες και βρίσκεσαι στον εσωτερικό χώρο του κτηρίου, είχε ανοίξει τις πόρτες της για να υποδεχτεί τους μουσικούς θηριοδαμαστές, ακροβάτες και κλόουν. Βρήκα μια σκιά μπροστά από το φουαγιέ του νέου κτηρίου και κάθισα. Η πλειονότητα των μουσικών ακόμη δεν είχε αρχίσει να φτάνει για τις ετοιμασίες. Εξηγούσα στον Νίκο το concept και αυτός με κοίταζε ξεφυσώντας. Σίγουρα μέσα του έβριζε. Το ίδιο και οι τεχνικοί. Απ’ έξω τους όμως. Κάτι δεν δούλευε, κάτι κάποιος ξέχασε. Εικοσιτέσσερα σημεία έπρεπε να πάρουν ρεύμα και μικροφωνική, δεν μπορεί κάτι να μην στραβώσει. Σε λίγη ώρα άρχισαν να καταφθάνουν οι μουσικοί. Στο κάθε σχήμα είχε ανατεθεί το πόστο του. Μια μεγάλη εξέδρα είχε στηθεί μπροστά στο Μέγαρο που έπειτα θα φιλοξενούσε και την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου, για πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο με αυτό το σχήμα. Αναλόγια και άδειες καρέκλες είχαν στηθεί στις πιο απίθανες γωνίες. Πάνω στην σκάλα του Μ2, στα μπαλκόνια πάνω από το φουαγιέ, στην είσοδο από την πλευρά της θάλασσας, στους διαδρόμους ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο «γύρο» εξωτερικής σκάλας που σε ανεβάζει στον μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου του Μ2, στην μέση της πλατείας 48

pepper#

19:00 ακριβώς και τα σχήματα ξεκινούν να παίζουν. Ταυτόχρονα! Πού να πρωτοπάς; Κατά την διάρκεια των προβών, ένα σχήμα μου είχε τραβήξει την προσοχή. Οι The Prefabricated Quartet έπαιζαν κάτω από την σκάλα που σε οδηγούσε στην πίσω είσοδο της πλατείας. Κάθισα είκοσι λεπτά, τους απόλαυσα και μετά αποφάσισα να ανέβω ψηλότερα. Τα κομμάτια των Sax Nouvaue ήταν υπέροχα, όπως και η θέα από το μεγάλο μπαλκόνι του Μ2. Κατεβαίνοντας οι Duo Del sud, ακουμπούσαν ο ένας στην μουσική του άλλου, δημιουργώντας μια υπέροχη μελωδία στο ενδιάμεσο της σκάλας! Η βαβούρα που φανταζόμουν όταν η Κατερίνα και η Λητώ μου περιέγραφαν το πείραμα, ήταν απλώς αποκύημα της φαντασίας μου και προϊόν της καχυποψίας μου. Οι μουσικές, σαν από διακριτικότητα, έμοιαζαν να μην απομακρύνονται από τον κάθε καλλιτέχνη, ακόμη και αν χρησιμοποιούσε μικρόφωνο. Και αν κάποιες ήταν λίγο πιο ασθενικές, λόγω της ευγενής τους φύσης, έδεναν με ένα περίεργο τρόπο με αυτές που έφερνε το ελαφρύ αεράκι που άρχισε να φυσάει μετά τις 20:00 η ώρα. Περίεργα ωραίο! Τα σχήματα εναλλάσσονταν ανά μισάωρο, ανά είκοσι λεπτά. Έμοιαζαν να παίζουν τις «μουσικές καρέκλες», με το ένα σχήμα να ξεκινάει να παίζει μουσική και αυτομάτως ένα άλλο να σηκώνεται. Μετά να σταματάει και νέα σχήματα να τρέχουν να κάτσουν στην θέση τους. Ένιωσα πραγματικά σαν να βρίσκομαι σε μια έκθεση με ζωντανούς πίνακες. Θέλεις η ενέργεια που έχει μαζευτεί απ’ όλα αυτά τα χρόνια μουσικής στο Μέγαρο, θέλεις το γεγονός ότι έμοιαζε οι Θεσσαλονικείς επιτέλους να ζουν και να απολαμβάνουν τους χώρους που τους ανήκουν, με πλημμύρισε ένα αίσθημα ολοκλήρωσης και αισιοδοξίας. Είχα ήδη συμπληρώσει τεσσεράμισι ώρες όρθιος. Ο κόσμος είχε πλέον γεμίσει πλατεία, εξωτερικό φουαγιέ, σκάλες και μπαλκόνια. Σε λίγο ξεκινούσε η Συμφωνική Ορχήστρα. Η βοή του κόσμου ενοχλητική για τους καλλιτέχνες, που έχουν συνηθίσει στην απόλυτη ησυχία, αλλά χαλάλι! Ακόμη και οι ίδιοι δεν έδειξαν να παραπονούνται, ούτε να χάνουν την αυτοσυγκέντρωση τους, αντιλαμβανόμενοι ότι συμμετέχουν σε μια γιορτή. Και στις γιορτές, ακόμη και στην όπερα δικαιούσαι να χτυπήσεις παλαμάκια. Σε μια δεύτερη σκέψη, ίσως όχι παλαμάκια, αλλά, ΟΚ. Να ευθυμήσεις βρε παιδί μου!

[ AUTUMN’S HE|ART ]

#49

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΝΤΕΣ # ΙΣΤΟΡΙΕΣ 50

pepper#

#BAHAR

#TRIO BALKANO

#MOTEL SELENIK

#MILANGEROS

#SPEAKEASIES SWING BAND

#ΣΥΝΟΛΟ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙ∆ΑΚΙΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

#∆ΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙ∆ΗΣ ∆ΗΜΗΤΡΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ

#DUO DEL SUD

#ΠΛΕΙΑ∆ΕΣ

#ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ∆ΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

#∆ΗΜΗΤΡΗΣ ∆ΕΛΦΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΙ∆ΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

#ΠΑΙ∆ΙΚΗ ΧΟΡΩ∆ΙΑ ΑΓ. ΤΡΙΑ∆ΑΣ

PHOTOGRAPHER FASHIONABLY LATE

[ AUTUMN’S HE|ART ]

#SLAPTONGUE ENSEMBLE

#STILL GRAMOPHONE

#LEMONOSTIFEL

#DUO ES

#SEVEN SEAS DUET

#ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΕΓΧΟΡ∆ΩΝ XPAUSE

#ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑ∆ΗΣ

#ΡΕΝΑ ΜΑΥΡΟΥ & ΝΙΚΟΣ ΖΑΦΡΑΝΑΣ

#PREFABRICATED QUARTET

PHOTOGRAPHER FASHIONABLY LATE

#ΒΑΛΕΡΙΑ ΧΑΡΙΤΙ∆ΟΥ

#SAX NOUVEAU

#DUO PASSE PARTOUT #51

[ AUTUMN’S HE|ART ]

MUSIC

GUERRILLAS Αέραααα: Οι «µουσικοί αντάρτες» χτυπάνε στην καρδία του αστικού ιστού!

ο “MusiCircus” έφτασε στο τέλος του και τι ωραία! Ένα μουσικό τσίρκο όμως που σέβεται τον εαυτό του, δεν μπορεί να αρνηθεί την νομαδική φύση του. Έτσι, το “MusiCircus” σκορπίζεται στους δρόμους και στις γειτονιές παίρνοντας μια νέα μορφή. Οι «Μουσικοί Αντάρτες» (Music Guerrillas) μας συστήνονται. Για δύο εβδομάδες, από τις 3 έως τις 16 Οκτωβρίου, οι δρόμοι, οι γειτονιές, οι διάδρομοι των παιδοκλινικών, οι αυλές των σχολείων και κάθε ανθρώπινη κατασκευή στην οποία μπορείς να βάλεις σε διάταξη ένα ή περισσότερα μουσικά όργανα, μια μπάντα ή έναν τραγουδιστή, μετατρέπονται σε μουσικές σκηνές. Στα βήματα των Flash mob, όπου «τυχαίες»/ συντονισμένες ενέργειες από μια ομάδα ανθρώπων ξεκινάνε στα πιο απίθανα σημεία δημοσίου χώρου για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, με σκοπό την διασκέδαση ή απλώς την καλλιτεχνική έκφραση, οι “Music Guerrillas” εμφανίζονται για σύντομες εικοσάλεπτες συναυλίες εκεί που δεν τους περιμένεις. Με σκοπό να ενταχθεί ο κόσμος σε κάτι μη αναμενόμενο και πατώντας πάνω στο στοιχείο της έκπληξης οι «Μουσικοί Αντάρτες» θα μας «αιφνιδιάζουν» γλυκά με κάθε είδος μουσικής. Φανταστείτε εκεί που περπατάτε στα Λαδάδικα, μια swing μπάντα να σας προκαλεί να χορέψετε. Μην το αρνηθείτε! Και αφού παρασύρει εσάς και τους υπό-

ΣΤΑ ΟΠΛΑ

λοιπους περαστικούς (ναι, είναι κολλητικό!), να εξαφανιστεί όπως ακριβώς εμφανίστηκε. Έτσι ξαφνικά. Οι «Μουσικοί Αντάρτες» όμως δεν «χτυπάνε» μόνο στα τσιμέντα και στα πεζοδρόμια. Θέλουν να μεταδώσουν την μουσική της πόλης και σε αυτούς που δεν μπορούν να τους ακούσουν. Έτσι, έχουν προγραμματιστεί επισκέψεις σε Νοσοκομεία και Παιδοκλινικές, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τον μουσικό ανταρτοπόλεμο και επιλέγοντας μια πιο τακτική μάχη. Αλλά και οι αυλές των σχολείων θα γίνουν «πεδία μουσικής σύγκρουσης», σε μια προσπάθεια να ενταχθεί η μουσική στην καθημερινότητα των παιδιών (σ.σ αλήθεια, γιατί στα σχολεία δεν υπάρχει μουσική στα διαλείμματα;). Για να μην σας χαλάσω την έκπληξη, δεν θα δώσω περισσότερες πληροφορίες για τα events. Θα δώσω μόνο ένα Sneak Peek για δύο events που δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε! 3 DJ’s στο Λευκό Πύργο (!), - χωρίς περαιτέρω σχόλια- και Piano Day με υψηλού επιπέδου μουσική για όλους και όχι μόνο για το σύνηθες κοινό των αιθουσών. Το νου σας λοιπόν, γιατί οι μουσικοί αντάρτες μπορεί να χτυπήσουν παντού. Και δεν παίρνουν αιχμαλώτους!

Μusic Guerillas: Έλσα Μουρατίδου, Slaptongue Ensemble, The Prefabricated Quartet, Lemonostifel, Duo del Sud, Κουαρτέτο Εγχόρδων Xpause, Trio Balkano, Δημήτρης Μυστακίδης, Seven Seas Duet, Παιδική Χορωδία Αγ. Τριάδας, Κώστας Μακρυγιαννάκης & Θεόφιλος Σωτηριάδης, Speakeasies, Still Gramophone, Πλειάδες, Sax Nouveau, Nτουέτο κιθάρας Κόντη & Παύλου, Efren Lopez, 3 DJs της πόλης (Γιάννης Αβραμίδης, Στέφανος Μοναστηρίδης, Βασίλης Μητσιόπουλος). Piano Guerillas: Duo Passe Partout (Λυγερίδης, Βενιωτά), Ρένα Μαύρου & Πάνος Ζαφρανάς, Βαλέρια Χαριτίδου, Δελφινόπουλος-Σιδηροπούλου. 52

pepper#

[ AUTUMN’S HE|ART ]

Rigo

ΤΑ ∆ΗΜΗΤΡΙΑ

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ |

ΕΜΕΙΝΕ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ∆Ι∆ΑΞΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΧΟΡΟΣ. ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ “ΑΝΕΛΕΗΤΑ” ΚΑΙ ΜΙΣΗΘΗΚΕ ΕΞΙΣΟΥ. ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟ Α∆ΙΑΧΩΡΗΤΟ ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΕΣ ΚΟΣΜΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ. ]ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΡΟΥΣΑ: ΟΙ ΠΑΠΠΟΥ∆ΕΣ ∆ΕΝ ΣΟΚΑΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΓΥΜΝΟ;^. ΤΑ ΄∆ΩΣΕ ΟΛΑ ΚΙ ΕΦΥΓΕ. ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΕΚΕΙ ΖΕΙ, ΕΚΕΙ ∆ΗΜΙΟΥΡΓΕΙ. Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΗΓΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΠΕ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΑΝΗΦΟΡΙΣΕΙ ΞΑΝΑ, ΜΕ ΑΛΛΗ Ι∆ΙΟΤΗΤΑ ΠΙΑ, ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ 46ΩΝ ∆ΗΜΗΤΡΙΩΝ. ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΑ ‘ΠΕ ΟΛΑ.

pepper#

#55

ΤΑ ∆ΗΜΗΤΡΙΑ

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

[ AUTUMN’S HE|ART ]

ΤΑ «ΔΗΜΗΤΡΙΑ», Η ΤΡΙΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ Το καινούριο καταρχήν, από την μία, είναι ότι υπάρχει μια τριμελής επιτροπή από ανθρώπους που ο καθένας είναι ειδικευμένος στον τομέα του, οπότε έχουμε κάνει μια σειρά επιλογών με μια λογική πάνω σ‘ ένα άξονα. Απ‘ την άλλη, είναι το γεγονός ότι ο χρόνος των Δημητρίων έχει μειωθεί και άρα δημιουργούν την αίσθηση ενός φεστιβάλ και όχι μιας «σκόρπιας» διοργάνωσης. Όταν κάτι κρατάει πολύ καιρό, χάνεις την αίσθηση του γεγονότος. Τώρα κρατάει έξι εβδομάδες, που είναι ένας αρκετά καλός χρόνος. Αυτό είναι ένα πολύ σωστό μεταβατικό στάδιο και νομίζω ότι ο χρόνος του ενάμιση μήνα είναι αρκετός για να λειτουργήσει ένα φεστιβάλ. Τέλος, το ότι ψάξαμε να βρούμε πράγματα που είτε δεν έχουν παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, είτε έχουν παρουσιαστεί με άλλο τρόπο αλλά έχουν μια αίσθηση του καινούριου. Όχι με την ηλικιακή χρήση του όρου καινούριο-νέο, αλλά με το ότι έχουν να κάνουν μια διαφορετική πρόταση στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τα πράγματα, με δεδομένο βέβαια το μικρό budget για το φεστιβάλ. Η τριμελής καλλιτεχνική επιτροπή δημιουργήθηκε γιατί

pepper#

σε κάθε φεστιβάλ στον κόσμο υπάρχει ένας καλλιτεχνικός διευθυντής ο οποίος επιλέγει και αποφασίζει. Η πατέντα του να μην υπάρχει αυτός, είναι φαινόμενο. Σ‘ αυτή την επιτροπή ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον τομέα του και σαν σύνολο συζητήσαμε και αποφασίσαμε για τα πάντα όλοι μαζί. Αλλά από κει και ύστερα ο καθένας, σε σχέση με τον τομέα του, μπορούσε να κάνει τις αντίστοιχες προτάσεις.

Ο ΧΟΡΟΣ Εκτός από τις δύο «παραγγελίες» που θα χρηματοδοτηθούν από το Υπουργείο Πολιτισμού, θα δούμε την ομάδα ΑΕΡΙΤΕΣ, η οποία είναι μια πολύ σημαντική νέα ομάδα χορού. Η τελευταία της παραγωγή (Ντόπα) ήταν πετυχημένη τόσο στην Αθήνα όσο και στο εξωτερικό, με δεδομένο ότι βραβεύτηκε στο εξωτερικό ως μία από τις 10 πιο σημαντικές ομάδες της Ευρώπης. Πρέπει λοιπόν να την δείξουμε γιατί είναι πολύ δημιουργική. Έχουμε διαλέξει δύο ομάδες από το Ισραήλ που είναι ένας σημαντικός πόλος του σύγχρονου χορού, με δεδομένο τον δυναμισμό και την ενέργεια που φέρνουν από την χώρα τους. Η πρώτη είναι της Yasmeen Godder που είναι μια

μινιμαλιστική ομάδα με έξι χορευτές οι οποίοι κάνουν μια ειδικού ενδιαφέροντος παράσταση. Η δεύτερη ομάδα είναι του Barak Marshall που είναι μια παραγωγή του Susan Dellal Center, όπου εκεί βλέπουμε μια πιο θεαματική ομάδα με πολλά πρόσωπα στα πλαίσια του mainstream. Είναι χορός που αφορά όλο τον κόσμο, πιο «εύκολος», αλλά ταυτόχρονα γοητευτικός και ενδιαφέρον. Μετά έχουμε την ομάδα Otra Danza που είναι απ’ την Ισπανία. Είναι σύγχρονος χορός, σχεδόν εντελώς αφηρημένος. Με χρήση προβολών και διαφόρων άλλων στοιχείων στη σκηνή. Τέλος, μια πάρα πολύ σημαντική ομάδα από το Βέλγιο που είναι ίσως η ουσιαστικότερη πηγή σύγχρονου χορού στην Ευρώπη. Είναι η Needcompany η οποία φέρνει μια παράσταση που λέγεται: This door is too small (for a bear). Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, προκλητική, ανατρεπτική. Μια παράσταση που θα συζητηθεί πάρα πολύ και θα διχάσει κιόλας. Με λόγο, κίνηση, πολιτική διάθεση και αρκετό χιούμορ. Αποφασίσαμε λοιπόν να έχουμε παραστάσεις που θα μπορούν να πιάσουν όλο το κοινό. Απ’ την άλλη, λόγω χρηματοδότησης δεν θα μπορούσαμε να φέρουμε μια καλή ομάδα μπαλέτου. Ας μην ξεχνάμε πως όλες οι ομάδες ουσιαστικά, ήρθαν με οικονομική βοήθεια.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Με τράβηξε πίσω στη Θεσσαλονίκη η πρόταση του δημάρχου και του αντιδημάρχου να έρθω για την αναδιαμόρφωση των Δημητρίων. Τα «Δημήτρια» δεν είναι ένα φεστιβάλ που δεν είχε ποτέ ενδιαφέρον, απλά δεν είχαν ένα συγκεκριμένο στόχο. Στόχος λοιπόν είναι να γίνουν ένα φεστιβάλ που θα μπορεί να σταθεί στον χάρτη των φεστιβάλ της Ευρώπης. Γι’ αυτό τον λόγο δέχτηκα την πρόταση, πέραν του ότι έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το κοινό της Θεσσαλονίκης, οπότε για μένα ήταν τιμητική αυτή η πρόσκληση και δεν θα μπορούσα να μην την δεχτώ. Ακόμα, οι άλλοι δύο άνθρωποι που είναι στην καλλιτεχνική επιτροπή. Ο Γιώργος Λαζαρίδης και η Ιφιγένεια Μεταξοπούλου, που ήξερα πως έχουν άποψη και θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.

ΤΑ ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΙΑ Αυτό τον καιρό, πέραν των Δημητρίων δεν ετοιμάζω κάτι άλλο. Ετοιμάζομαι μόνο για μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, που θα γίνει τον Ιανουάριο του 2013. Είναι το μόνο project στο οποίο δουλεύω επάνω, γιατί είναι μια δύσκολη διασκευή του έργου «Κόκκινα Φανάρια» του Γαλανού. #57

Είµαστε Like-ιστές magazine

Like us on

www.facebook.com/peppermagazine

HEROES ΠΡΟΣΩΠΑ | ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

[ MY WAY ]

pepper#

ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΑΜΑΤΑΚΗΣ Πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της MLS

«Αυτο-παγιδευόµαστε στα αγκάθια της µιζέριας και της γκρίνιας» |

ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΑΚΟΜΑ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ MLS, ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑ∆Α ΠΟΡΕΥΟΤΑΝΕ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΕΥΚΟΛΩΝ ΛΥΣΕΩΝ. ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ BRAINDRAIN ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΑΛΛΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ OUT OF THE BOX ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΛΜΑ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΜΑΤΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙ∆ΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ. ΤΟ PEPPER ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΚΛΕΨΕ ΛΙΓΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ.

εκίνησα την MLS τo 1990 στη διάρκεια των σπουδών μου στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ. Κινητήριος δύναμη για τη γέννηση της MLS αποτέλεσε το πάθος για την τεχνολογία και η αγάπη για την καινοτομία και την ανάπτυξη προϊόντων και εφαρμογών, που θα βελτιώνουν την καθημερινότητά μας και θα κάνουν την ζωή μας πιο απλή και ποιοτική. Εκείνη την εποχή η ανάπτυξη λογισμικού και τα πολυμέσα ήταν άγνωστα στην Ελλάδα και αποτελούσαν ό,τι πιο καινοτόμο και ταυτόχρονα μια πολλά υποσχόμενη αγορά Φανταστείτε έναν 20χρονο επιχειρηματία με γραβάτα και κουστούμι να προσπαθεί να κάνει business στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η ελληνική κοινωνία δεν ήταν ώριμη και εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να μην είναι φιλική απέναντι στους νέους επιχειρηματίες. Αν και έγιναν τα τελευταία χρόνια πολλά βήματα η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που πιστεύει και ενθαρρύνει τους νέους επιχειρηματίες στον τομέα της τεχνολογίας όπως η Αμερική. Αν ξεκινούσαμε στην Αμερική τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά. To κράτος δεν ενθάρρυνε ποτέ την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Η κατάσταση βελτιώνεται σιγά-σιγά αλλά έχει ακόμη αρκετό δρόμο. Αν πιστεύεις και είσαι αφοσιωμένος στην ιδέα ή το όνειρό σου τίποτα δεν είναι δύσκολο. Αν και μεγάλωσα μέσα στον κατασκευαστικό κλάδο ποτέ δεν τον αγάπησα. Φοιτητής στο Πολυτεχνείο εργάστηκα στην οικογενεια-

κή κατασκευαστική εταιρία και έμαθα αρκετά πράγματα. Όμως από νωρίς κατάλαβα ότι δεν ταιριάζω εκεί και ξεκίνησα στο χώρο της τεχνολογίας και της καινοτομίας που μου ταίριαζε ακολουθώντας εντελώς ξεχωριστή και διαφορετική πορεία. Προερχόμουν λοιπόν από μία επιχειρηματική οικογένεια οπότε ήμουν τυχερός γιατί υπήρχε σε πρώτη φάση μια βοήθεια. Πολύ γρήγορα, όμως, αξιοποιήσαμε για την ανάπτυξή μας το εργαλείο του venture capital. Βέβαια, πολύτιμη βοήθεια για την ανάπτυξη της εταιρίας αποτέλεσε η είσοδός μας στο Χρηματιστήριο. Στόχος μας πάντοτε ήταν να είμαστε μια υγιής εταιρία χωρίς δάνεια. Και τον έχουμε πετύχει. Πιστεύουμε στους Έλληνες και στις ικανότητές τους. Έχουμε πολύ δυνατά μυαλά που έχουν διακριθεί παγκοσμίως στον τομέα των νέων τεχνολογιών. Άλλωστε ως Έλληνες δεν πρέπει να έχουμε κανένα κόμπλεξ απέναντι στους ξένους. Οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να πρωτοπορήσουν στον τομέα της τεχνολογίας αρκεί να κάνουν την υπέρβαση και επενδύσουν στην καινοτομία, την ταχύτητα και τη συνεργασία. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε στην MLS και έχουμε πετύχει να είμαστε τεχνολογικά μπροστά σε σχέση με τους ξένους συναδέλφους. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί η παγκόσμια καινοτομία MLSTalk&DriveTM που συνδυάζει πλοήγηση και αναγνώριση φωνής και βάζει τέλος στα πληκτρολόγια και τις οθόνες αφής. Απλά λες στον πλοηγό που θέλεις να πας. #61

ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΑΜΑΤΑΚΗΣ

[ MY WAY ]

pepper#

Κορυφαία στιγμή στην πορεία της MLS αποτελεί η βράβευσή της το 1999, πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα ελληνική εταιρία, με το Χρυσό Πανευρωπαϊκό Βραβείο Τεχνολογίας (European Information Technology Grand Prize), το οποίο συνοδευόταν και από χρηματικό έπαθλο 200.000 ευρώ. Σταθμό αποτελεί και η συμμετοχή το 1998 ενός venture capital (250 εκατ.δρχ.) στην MLS και στη συνέχεια τον Ιούνιο του 2001 η είσοδος της εταιρίας στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ορόσημο αποτέλεσε η ανάπτυξη και κυκλοφορία της παγκόσμιας καινοτομίας MLS Talk&DriveΤΜ, του μοναδικού συστήματος πλοήγησης με αναγνώριση φωνής. Πρόσφατα η εταιρεία ανέπτυξε το MLSTalk&Drive για τα κινητά τηλέφωνα iPhone της Αpple. Ξεχωριστή στιγμή για την MLS αποτέλεσε και η ανάπτυξή της πρόσφατα στην αγορά της Τουρκίας.

Στη Θεσσαλονίκη συνηθίζουμε να κατηγορούμε το κράτος των Αθηνών για όλα μας τα δεινά. Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες της Πολιτείας για την κωλυσιεργία, την γραφειοκρατία και τις καθυστερήσεις που καταγράφονται από την εξαγγελία μέχρι την υλοποίηση κάποιου έργου όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά γενικά στην ελληνική περιφέρεια. Όμως πολλές φορές η Θεσσαλονίκη αυτο-παγιδεύεται στα αγκάθια της μιζέριας και της γκρίνιας. Τόσο οι πολιτικοί όσο και οι επιχειρηματίες ή οι άνθρωποι του πνεύματος θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία, ώστε να σταματήσει πια αυτή η πόλη να χάνει ευκαιρίες. Πρέπει όλοι να γίνουμε πιο γρήγοροι και πιο ευέλικτοι και να συνεργαστούμε. Εάν δεν υπάρχει κοινός στόχος και συνένωση δυνάμεων δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα. Μυστικά επιτυχίας στο επιχειρείν είναι η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα. Επίσης, η εμμονή στην καινοτομία, πίστη στην ομάδα και επιθυμία

για συνεχή βελτίωση. Το σημαντικό σε μια επιχείρηση είναι οι άνθρωποι της να αποτελούν πραγματικά μέλη της, συμμέτοχοι στην αναπτυξιακή διαδικασία, να αισθάνονται και οι ίδιοι επιχειρηματίες γιατί ουσιαστικά είναι. Ειδικά για τις εταιρίες τεχνολογίας το μυστικό είναι να σκέφτεσαι ανάποδα και να τολμάς. Το ταλέντο είναι σίγουρα σημαντικό, όπως και η προσπάθεια. Σήμερα θα έλεγα ότι μετράει το αποτέλεσμα. Δεν ενδιαφέρει κανέναν πόσο σκληρά δούλεψες αλλά τι αποτέλεσμα έφερες. Το αποτέλεσμα βέβαια απαιτεί προσπάθεια. Ταλέντο, λοιπόν ταχύτητα, προσπάθεια και αποτέλεσμα. Οι δυσκολίες για μια επιχείρηση, που ξεκινάει να δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη σε σχέση με την Αθήνα - πολύ περισσότερο δε σε σύγκριση με μια πόλη του εξωτερικού - είναι περισσότερες. Είναι βέβαιο

ότι αρκετά πράγματα θα γίνονταν πιο γρήγορα και πιο εύκολα εάν η έδρα μας ήταν στην Αθήνα, αν και από την αρχή είχαμε γραφεία στην Αθήνα και δραστηριοποιούμασταν εκεί εμπορικά. Πιστεύω όμως πάνω από όλα στο think globally, act locally. Εμείς επενδύσαμε στη Θεσσαλονίκη και στον ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ως πόλος καινοτομίας αξιοποιώντας τα θετικά της στοιχεία. Εδώ είναι γονιμότερο το έδαφος για R&D λόγω της ύπαρξης του ΑΠΘ, του ΕΚΕΤΑ και άλλων αξιόλογων υποδομών, ενώ υπάρχει καλό στελεχιακό δυναμικό. Αν μπορούσα να προτείνω 2-3 πράγματα στον πρωθυπουργό της χώρας για να βγει η χώρα από την κρίση θα του έλεγα να βοηθήσει με κάθε τρόπο τις εξαγωγές και τη διεθνοποίηση των εταιριών και να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα μειώνοντας το κράτος.

Η κατάσταση την οποία ζούμε είναι μια κρίση της παλιάς γενιάς των πολιτικών αλλά και των επιχειρηματιών, μια κρίση της οικονομικής φιλοσοφίας αλλά και της νοοτροπίας της ελληνικής κοινωνίας. Υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας. Την τύχη της χώρας την κρατάμε στα χέρια μας. Είμαι φύσει αισιόδοξος για αυτό και πιστεύω ότι αν ο καθένας βάλει το λιθαράκι του θα δούμε την Ελλάδα να αναπτύσσεται και να ευημερεί. Η νέα γενιά πολιτικών και επιχειρηματιών που διαθέτουν σύγχρονη κουλτούρα και νοοτροπία μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει λόγω στρατηγικής γεωγραφικής θέσης, φυσικών πόρων και περιβάλλοντος, ιστορίας και ταλαντούχων ανθρώπων στο νέο, παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Για αυτό και είναι πολύ σημαντικό η Ελλάδα να κρατήσει τα νέα παιδιά, να μην χάσει το πιο δυνατό κομμάτι της.

«Πιστεύω στην πολλή δουλειά, όχι στην εργασιομανία. Επιδιώκω να υπάρχει ισορροπία σε όλα. Στις ώρες και την ενέργεια που αφιερώνω στην εργασία, στην οικογένεια, τη σύζυγό μου και τα τρία παιδιά μας, στους φίλους, στην κοινωνική ζωή, στα σπορ, στον πνευματικό τομέα. Προτεραιότητα μας στο άμεσο μέλλον είναι να «βγάλουμε» την παγκόσμια καινοτομία MLSTalk&Drive σε όσες περισσότερες χώρες μπορούμε. Παράλληλα, δίνουμε έμφαση στην ενίσχυση της παρουσίας μας στην αγορά κινητής τηλεφωνίας με πλοήγηση, στους διαδραστικούς πίνακες MLSBoard και σε κάποια άλλα projects που δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμη με στόχο να έχουμε παρουσία σε πολλές αγορές. Θέλουμε να γίνουμε μια ισχυρή, international εταιρία τεχνολογίας, μια εταιρία που θα έχει διάρκεια και θα περάσει στην επόμενη γενιά.

#63

pepper#

[ ΞΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ]

PLASTIC

FLOWERS ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΥΡΙΖΕΙ

ΠΛΑΣΤΙΚΟ |

ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΙΜΗΣ, ∆ΥΟ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ∆ΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΜΠΑΝΤΑ. ΤΗΣ ∆ΙΝΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ VPLASTIC FLOWERSW ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ VCAKES AND TAPESW. ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΕΝΩ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΟΛΟ PROJECT ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ. ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΤΟ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΣΧΗΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ∆ΕΥΤΕΡΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ LIVE ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ.

ια φορά κι ένα καιρό, η εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για καλλιτεχνική έκφραση οδηγούσε στη δημιουργία. Για το καλό όλων μας, αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει. Ακόμη και τώρα, ακόμη και στη Θεσσαλονίκη. Τουλάχιστον, το παράδειγμα του Γιώργου Σαμαρά αυτό αποδεικνύει. Ο φοιτητής της Γερμανικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου ασχολείται με τη μουσική εδώ και τρία χρόνια, δηλώνει αυτοδίδακτος και τον Απρίλη του 2010 ίδρυσε τους «Plastic Flowers», μαζί με τον καλό του φίλο, Τίμη Χαρίση.

Χρειάστηκαν μερικοί μήνες για να ηχογραφήσουν μόνοι τους τα έξι αγγλόφωνα κομμάτια που συμπεριλαμβάνονται στην πρώτη τους δουλειά, στο παρθενικό «Meltdown». Συνθέσεις με τίτλους που γαργαλούν τη φαντασία, όπως «Delicious Timebomb», «Japanese Vegetables» και «Town Monsters» ήταν πανέτοιμες να επικοινωνηθούν το καλοκαίρι του 2010. Σύντομα, η πορτογαλική εταιρεία «Cakes and Tapes» ανέλαβε την προώθηση του διδύμου και την κυκλοφορία των τραγουδιών με τη μορφή της παλιάς γνώριμης και αγαπημένης κασέτας.

«Το σχήμα γεννήθηκε επίσημα στην Αγγλία όταν πήγα να συναντήσω τον Τίμη στο Μπέρμινχαμ, όπου και σπούδαζε. Το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις, ο δίσκος ήταν ήδη στο μυαλό μας. Ήξερα ότι αυτό που ήθελα ήταν να φτιάξω μια ορχηστρική μπάντα, έχοντας προσανατολισμό από την ηλεκτρονική μουσική που άκουγα πολύ αλλά και από κλασικές επιρροές».

«Για μένα, η συνεργασία με τη συγκεκριμένη εταιρεία ήταν σωτήρια. Έκανε τα απαραίτητα για να αρχίσει να γίνεται η μπάντα γνωστή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πράγμα που δεν θα μπορούσαν να πετύχουν οι ελληνικές εταιρείες που δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμα στα δεδομένα της Ευρώπης. Η μουσική μας κυκλοφόρησε και δωρεάν στο διαδίκτυο και σε μορφή κασέτας, για όσους αγαπούν την vintage κατάσταση. Κατα#65

[ ΞΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ]

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΥΡΙΖΕΙ

ΠΛΑΣΤΙΚΟ

φέραμε να μπούμε κατά καιρούς σε μεγάλες playlists μαζί με μεγάλα ονόματα της διεθνούς μουσικής βιομηχανίας. Ακόμη και πρόσφατα, συμπεριληφθήκαμε σε αντίστοιχη λίστα της Guardian».

∆ΥΟ. ΕΝΑ. ΤΕΣΣΕΡΑ YΛΟΥΛΟΥ∆ΙΑZ Οι «Plastic Flowers» ξεκίνησαν ως ένα αμιγώς recording project, πράγμα που σημαίνει ότι οι συναυλίες δεν υπήρξαν ποτέ ο στόχος τους. Άλλωστε, κάτι τέτοιο φαίνεται και στην εγκεφαλική φύση των κομματιών του «Meltdown». Οι μελαγχολικές ιστορίες που αφηγείται το καθένα και βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες του Γιώργου, γίνονται ευκολότερα αντιληπτές εάν κάποιος προσπαθήσει να τις αφουγκραστεί σε ένα μοναχικό και βραδινό άκουσμα ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους. Ωστόσο, το μικρόβιο των lives εμφανίστηκε γρήγορα στο μυαλό του ως μια επιτακτική ανάγκη και τα χιλιόμετρα που τον χώριζαν από την Αγγλία και τον φίλο του, Τίμη, ήταν ένα συνεχές εμπόδιο. «Η απόσταση με τον Τίμη ήταν τεράστιο πρόβλημα όταν θέλησα τόσο πολύ να μοιραστώ ζωντανά τη μουσική των ‘’Plastic Flowers’’ και να ηχογραφήσω και νέα κομμάτια που είχα βάλει μπρος. Κάποια στιγμή, η δυσκολία ξεπεράστηκε επειδή οδηγηθήκαμε τελικά στο να το αναλάβω μόνος μου. ‘Έτσι έγινε και ηχογράφησα εγώ ο ίδιος όλα τα όργανα στο νέο, δεύτερο υλικό που πρόκειται να κυκλοφορήσει μετά τον Οκτώβρη». Μέσα στο καλοκαίρι του 2011, η σύσταση της μπάντας αλλάζει, γίνεται τετραμελής. Ο Γιώργος και τα νέα μέλη της δουλεύουν σκληρά για να βρει ο καθένας τον ακριβή ρόλο του στο σχήμα, για να προσαρμοστούν με επαγγελματισμό στα νέα κομμάτια που θα έχουν να διαχειριστούν σε πολλές εμφανίσεις από εδώ και πέρα. «Το νέο άλμπουμ ξεκίνησα να το χτίζω από μουσικές επιρροές που είχα από τον Τίμη και είναι ήχος που μπορεί να παρουσιαστεί άνετα σε ένα live. Πρόκειται για ένα bedroom project, ηχογραφημένο και μιξαρισμένο στο υπόγειο και στη σοφίτα του σπιτιού μου. Ο τίτλος του θα είναι ‘’Natural Conspiracy’’ και σαφώς το όνομα έχει να κάνει με την κατάσταση που επικρατεί την τελευταία χρονιά στην Ελλάδα. Υπάρχουν, λοιπόν, και πολιτικά μηνύματα αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως φαίνεται...».

ΚΟΙΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ [;\ Με τα κομμάτια του «Natural Conspiracy» θα συστηθεί ουσιαστικά το σχήμα στο κοινό της Θεσσαλονίκης και με τον καιρό, σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η μία και μοναδική τους συναυλία έως τώρα σε μαγαζί της πόλης έγινε τον περασμένο Γενάρη και δεν πήγε όπως θα ήθελαν. Η πρώτη επαφή κρίθηκε μουδιασμένη. «Η μουσική μας χρειάζεται συναυλιακές προδιαγραφές, σωστό εξοπλισμό και πολύ ακριβή προετοιμασία από εμάς. Είναι δύσκολος ήχος κι ο κόσμος ήταν διστακτικός, είναι λογικό. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι εμπιστεύομαι το κοινό της Ελλάδας αλλά από εδώ και πέρα θα φανεί αν υπάρχει κοινό για μας εντός συνόρων. Δικός μας στόχος είναι να αποδείξουμε ότι δένουμε αρμονικά κι ότι είμαστε επαγγελματίες με ένα πολύ προσεγμένο performance, παρά το νεαρό της ηλικίας μας». Ο Γιώργος παραδέχεται ότι δεν έχει συνδέσει τις εμπνεύσεις του με μέρη, με γωνιές, με εικόνες της Θεσσαλονίκης. Είναι η πόλη που γεννήθηκε, σε αυτή ζει και αναπνέει αλλά δεν υπήρξε ποτέ αφορμή για μια μελωδία του. «Για να είμαι ειλικρινής, αν με κάτι έχω συνδέσει ποτέ τη Θεσσαλονίκη, αυτό είναι η παρακμή. Και αυτό για να αλλάξει, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε όλοι μας. Δεν λέω, ίσως σε παλιότερες εποχές, η ατμόσφαιρά της να ενέπνεε τους καλλιτέχνες μιας άλλης γενιάς. Αυτό πάντως που επηρεάζει εμένα είναι οι μουσικές που έχω ακούσει ως τώρα, όλες εκείνες οι επιρροές που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα μου. Αυτό είναι και το στοίχημα της μπάντας: να πάει τα ερεθίσματά της ένα βήμα παραπέρα, να εκφραστεί μέσα από αυτά και να ωριμάσει, αφήνοντας την υπογραφή της». Αν σκέφτεται να φύγει και να μείνει μόνιμα κάποια στιγμή στο εξωτερικό; Αυτή είναι μια ερώτηση που οφείλει να κάνει κάθε συνεντευξιαστής που σέβεται τον εαυτό του. Η απάντηση είναι συνήθως καταφατική. Και αυτή τη φορά ήταν. Το παραμύθι, όμως, των «Plastic Flowers» είναι από εκείνα που έχουν αίσιο τέλος, σε όποια έδρα κι αν τα αφηγηθεί κανείς. Είναι από εκείνα που αυτοί ζουν καλά και όλοι οι άλλοι γύρω τους καλύτερα, ποιοτικότερα και με όμορφα ακούσματα για καλημέρες και καληνύχτες.

PLASTIC

FLOWERS INFO

t Ambient. Dream Pop. Post Rock. Shoegaze. Electronica. Με αυτά τα ονόματα, θα βρεις περιγραφές για τις μουσικές των «Plastic Flowers» στο διαδίκτυο. Εναλλακτικά, μπορείς απλά να νιώσεις. t Για το όνομα της μπάντας ευθύνεται η αγάπη του Γιώργου για τους «Radiohead» και συγκεκριμένα, για το κομμάτι «Fake Plastic Trees».

pepper#

t «The single, White Walls Painted Black, flows with some artful embroidery and shines exquisitely», έγραψε η Guardian. Άκουσε την πρώτη γεύση του album που πρόκειται να κυκλοφορήσει μετά τον Οκτώβρη, αλλά και ολόκληρο το «Meltdown», εδώ: plasticflowers.bandcamp.com t Η επίσημη ιστοσελίδα του σχήματος: www.weareplasticflowers.com

CATWA L K FA S H I O N E D I T O R I A L S | Μ Ο ∆ Α ΤΟ Υ ∆ Ρ Ο Μ Ο Υ

[ MODA ]

MEET ME AT L-2 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

STYLING: ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΔΑΡΑΣ MODEL: NANCY MAGUIRE [ONE SOURCE TALENT | NEW YORK] ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΜΑΡΙΑ ΤΑΥΡΙΔΟΥ

DEFILE ΤΣΙΜΙΣΚΗ 93 | ΕΓΝΑΤΙΑΣ 72 | ΚΟΜΝΗΝΩΝ 66, ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ DELIRE ΕΓΝΑΤΙΑΣ 92

SPECIAL THANKS TO: ΤΑΣΟΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ COIFFURE ΚΟΜΝΗΝΩΝ 43 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, Τ: 2310.410.626 THE MET HOTEL 26Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 48, Τ: 2310.017.000

pepper#

#69

ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ JACKET EDWARD, ΦΟΡΜΑ NEW LINE, ΟΛΑ DEFILE | NECKLACE, SOMMA

pepper#

ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ JACKET DEFILE, ΣΟΡΤΣ, ΑΡΒΥΛΕΣ ΚΑΙ ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

#71

T-SHIRT EDWARD, ΤΖΙΝ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ EDWARD, ΟΛΑ DEFILE ΛΟΥΣΤΡΙΝ ΓΟΒΕΣ ZENYA, ΒΡΑΧΙΟΛΙΑ SOMMA

pepper#

#73

NECKLACE, SOMMA

pepper#

#75

ΤΖΙΝ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ EDWARD, ΤΟΠ DEFILE, ΟΛΑ DEFILE ΛΟΥΣΤΡΙΝ ΓΟΒΕΣ, ZENYA , ΒΡΑΧΙΟΛΙΑ SOMMA

pepper#

#77

ΤΖΙΝ JACKET EDWARD, ΤΖΙΝ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ NEW LINE, ΟΛΑ DEFILE | ΛΟΥΣΤΡΙΝ ΓΟΒΕΣ, ZENYA , ΣΟΥΤΙΕΝ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

pepper#

RANDOM PASSERS | STRAIGHT ANSWERS 80

pepper#

#BAG TO SCHOOL

Όνομα; Βασιλική | Από πού είσαι; Θεσσαλονίκη | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Δημιουργικά | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; Η κασετίνα | Ποιός είναι ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Να τα πάω καλά στη σχολή μου

#81

Τζούλια | Από πού είσαι; Θεσσαλονίκη | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Τρελά | Το καλύτερο μέρος για Όνομα;

σκονάκια; Το κινητό μου | Ποιός είναι ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Να βρω δουλειά

pepper#

#BAG TO SCHOOL

Όνομα; Γιάννης | Από πού είσαι; Χίο | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Υπέροχα | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; Η τσέπη μου | Ποιός είναι ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Να κάνω δημιουργικά πράγματα

#83

Μάγδα | Από πού είσαι; Θεσσαλονίκη | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Ομαλά | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; Το θρανίο | Ποιός είναι Όνομα;

ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Να πάρω πτυχίο

pepper#

#BAG TO SCHOOL

Όνομα; Οδυσσέας | Από πού είσαι; Χαλκιδική | Τα σχολικά σου χρόνια

ήταν... Χαλαρά | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; Δεύτερος πάγκος πάνω στο θρανίο | Ποιός είναι ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Να περάσω καλύτερα από πέρυσι

#85

Όνομα; Ελευθερία | Από πού είσαι; Θεσσαλονίκη | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Μια γλυκιά ανάμνηση | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; Το παπούτσι μου |

Ποιός είναι ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Το πτυχίο μου

pepper#

#BAG TO SCHOOL

Όνομα; Chris | Από πού είσαι; L.A. | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Τρέλα | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; Το χέρι μου | Ποιός είναι ο νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται;

Να

πάρω

το

Master

μου

#87

Όνομα; Άρης | Από πού είσαι; Θεσσαλονίκη | Τα σχολικά σου χρόνια ήταν... Μια χαρά | Το καλύτερο μέρος για σκονάκια; ...δεν έκανα σκονάκια | Ποιός είναι ο

νούμερο ένα στόχος σου για τη χρονιά που έρχεται; Να φύγω από την Ελλάδα

pepper#

ARTI FACT ΜΟΥΣΙΚΗ | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

[ GOODIES ]

YOUR HAND IN MINE

The Garden Novels

ι Your Hand In Mine, όνομα που πήρανε από το ομότιτλο τραγούδι των Explosions In The Sky, αποτελούνται από μόλις 2 άτομα. Τον Μάνο Μυλωνάκη (ακορντεόν, μελόντικα, γιουκελέλε, ηλεκτρικό μπάσο, ακουστική κιθάρα, βιολινόφωνο, ηλεκτρονικό και παιδικό πιάνο, προγραμματισμός) και τον Γιώργο Παπαδόπουλο (μαντολίνο, ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, τρομπέτα, γκλόκενσπιλ, συνθεσάιζερ, ντραμς). Η λίστα των οργάνων με τα οποία ασχολείται ο κάθε ένας τους, άκρως εντυπωσιακή. Αν και Θεσσαλονικείς, οι ευκαιρίες που σου δίνουν να τους δεις ζωντανά είναι λίγες. Τυχεροί ήταν αυτοί που τους απόλαυσαν, όσοι δεν σνόμπαραν φυσικά το support, όταν άνοιξαν για τον Yann Tiersen το 2009. Ακόμα πιο τυχεροί, αυτοί που τους είδαν να αποδίδουν ζωντανά τον προηγούμενο τους δίσκο, "Every Night Dreams", κάτω από την οθόνη του John Cassavetes στο 48ο Φεστιβάλ

pepper#

Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί το soundtrack για την ομώνυμη βωβή ταινία του Mikio Naruse. Και φυσικά, για να έρθουμε στο παρόν, τυχεροί όσοι τους απόλαυσαν στο Λόφο της Σάνη τον Αύγουστο που μας πέρασε. Ο δεύτερος τους δίσκος, The Garden Novels, κυκλοφόρησε όπως και ο πρώτος από την Inner Ear. Νορμανδική φολκ την χαρακτηρίζουν, αν και ο Νορμανδός συγκάτοικος μου έχει διαφορετική άποψη. Μουσική από μουσικούς του δρόμου, σε αυτό δεν υπάρχει καμία ένσταση, ίσα-ίσα. Έχω μαγευτεί άπειρες φορές από μουσικούς του δρόμου. Οι ίδιοι μιλάνε για 9 ηχητικά διηγήματα που διαδραματίζονται σε έναν φανταστικό κήπο. Τις 9 αυτές ιστορίες μπορείτε να βρείτε άλλωστε στο booklet, γραμμένες και αυτές από το ίδιο το συγκρότημα. Η πρώτη μου αίσθηση όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο άκουσμα του δίσκου, ήταν πως αν οι YHIM έντυσαν με ήχο εικόνες στο Every Night Dreams, εδώ

σου δίνουν τον ήχο και σε καλούν να δημιουργήσεις τις εικόνες. Σε κάνουν να θες να δεις την ταινία ή γιατί όχι, τις 9 μικρού μήκους ταινίες. Κρίμα που όσο έγραφα αυτές τις γραμμές δεν είχα ακόμα την ευκαιρία να διαβάσω κάποια από τις ιστορίες. Ίσως καλύτερα έτσι, μου δίνεται η ευκαιρία να προσθέσω την δική μου. Στην σύγχρονη Ελλάδα του τσιμέντου και της έλλειψης πρασίνου οι YHIM μας βάζουν στο κλίμα με πουλάκια να τιτιβίζουν. Όχι όμως ανοιξιάτικα, αλλά φθινοπωρινά. Πόσοι άραγε έχουν την οποιαδήποτε σχέση με κάποιον κήπο τώρα πια; Πάμε μπροστά, ίσως θα έπρεπε να βρω κάποιον κήπο και να το ακούσω εκεί. Νωρίς το απόγευμα, μέσα Σεπτεμβρίου, όπως και είναι. Το εναρκτήριο κομμάτι πέτυχε το σκοπό του, κλείσαμε τα μάτια. Σκεφτόμαστε πως μόλις πριν 2-3 βδομάδες ο ήλιος μας έψηνε σε κάποια παραλία. Η κίνηση να δροσιστούμε στο νερό, έκαιγε τις πατούσες μας σαν να περπατούσαμε στην έρη-

ζει, τώρα είμαστε μόνοι, με τα πουλιά που δείχνουν και αυτά να έχουν αποκοιμηθεί γύρω μας. Είναι πολύ ωραία αυτή η αίσθηση του ύπνου, η απόλυτη χαλάρωση μέσα στη νύχτα. Μέχρι να αρχίσει να ξημερώνει. Μέχρι να ξαναρχίσουν τα τύμπανα να χτυπάνε, το πρωί όμως αυτή τη φορά. Με δυσκολία σιγά-σιγά σηκωνόμαστε. Μηχανικές κινήσεις. Ακόμα και το νερό που ρίξαμε στο πρόσωπο μας δε βοήθησε ιδιαίτερα. Σκεφτόμαστε το τί θα επακολουθήσει μόλις φύγουμε από τον κήπο. Και ας είναι τσιμεντένιος. Ήταν πολύ ωραία η χθεσινοβραδινή χαλάρωση. Ένα λεπτό ακόμα ξεκούρασης -και ούτε- και ανοίγουμε την πόρτα... Πάλι έχει παρέλαση σήμερα, γεμάτοι οι δρόμοι, τενεκεδάκια σε ρόδες. Αυτή την φορά όμως δεν μας νοιάζει καθόλου. Είμαστε χαρούμενοι, αδιαφορούμε για τα υπόλοιπα. Πρέπει να βρούμε έναν κήπο αληθινό, ήταν πολύ ωραία χθες. Ξεσυνηθίσαμε μες τα τσιμέντα. Ναι αυτό θέλουμε, μια επί-

σκεψη σε έναν κήπο. Έχει ένα παρκάκι εδώ κοντά, κάτι είναι και αυτό. Ίσως μια μικρή παράκαμψη πριν επιστρέψουμε στην πραγματικότητα; Έχει και κάτι δέντρα και δεν έχουν καλύψει όλο το χώμα με πλάκες και με αυτό το καινούριο υλικό. Ένα τσιγάρο με τον καφέ κάτω από το δέντρο στα γρήγορα και συνεχίζουμε τον δρόμο μας. Έτσι, για να συνειδητοποιήσουμε πόσο μας έχουν λείψει οι κήποι. Είναι σίγουρο. Είπαμε ξεσυνηθίσαμε. Και μεγαλώσαμε, αφού πρέπει να ακουμπήσουμε στο δέντρο για να σηκωθούμε. «Τί είναι αυτό; Ρετσίνι. Όχι γαμώτο! Τί ώρα είναι; Θα βρούμε κάπου να το καθαρίσουμε τώρα ή θα χάσουμε και άλλο χρόνο; Ίσως εκείνη η βρύση, αν δούλευε...»

www.yourhandinmineband.com www.myspace.com/theyourhandinmine www.facebook.com/yourhandinmineband

μο. Και οι σημαίες; Οι μπλε, από αυτές έχουμε πολλές ακόμα, κυμάτιζαν λες και ήθελαν να αποτραβήξουν ό,τι αεράκι υπήρχε. Δε το σκέφτηκα ποτέ. Οι σημαίες κυματίζουν στην έρημο; Δεν έχει σημασία. Άλλωστε πλησιάζει σούρουπο και οι κόρνες των αυτοκινήτων που προσπαθούν να φτάσουν στους προορισμούς τους, φθάνουν στα αυτιά μας σαν τύμπανα μέσα στη νύχτα. Ευτυχώς που για πρώτη φορά ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ο δικός μας όχι ο άλλος, μας συστήνει την φωνή του. Σε λίγο θα ονειρευτούμε άλλωστε. Μόλις σταματήσουν τα τύμπανα. Αυτό σκεφτήκαμε εξαρχής όταν βρεθήκαμε σε αυτόν τον κήπο. Πότε ήταν η τελευταία φορά; Ίσως εκείνο το σαββατοκύριακο στο δημοτικό, όταν επισκεφτήκαμε την γιαγιά. Το σχολείο είχε αρχίσει λίγες μέρες πριν, αλλά εμείς νοιώθαμε σαν να είμαστε ακόμα σε διακοπές μες το παιδικό μας σορτσάκι. Η γιαγιά ήταν μέσα και ετοίμαζε φέτες ψωμί με μερέντα και βούτυρο. Πάλι ξέχασε πως δεν μας αρέσει το βούτυρο. Δε πειρά-

Επιστροφή στην πραγματικότητα και ήταν πολύ ωραία όσο κράτησε. Χρειαζόμαστε ένα κήπο, όπως παλιά, να γίνουμε πάλι παιδιά, να ξαπλώσουμε. Nα κλείσουμε τα μάτια και να δώσουμε ο ένας το χέρι στον άλλον. Υour hand in mine.

#91

Photo:

[ GOODIES ]

THE AIRBORNE TOXIC EVENT

ALL AT ONCE

ριν περίπου ένα χρόνο, στο τέλος μιας μεθυσμένης μέρας και ενώ τα cd άλλαζαν το ένα μετά το άλλο στο στερεοφωνικό, ξεκίνησε μια συζήτηση με έναν Άγγλο και έναν Σουηδό φίλο. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις διαφορές μεταξύ της Ευρωπαϊκής και Αμερικάνικης μουσικής σκηνής και σιγάσιγά επικεντρώθηκε σε συγκροτήματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με καθαρά όμως Ευρωπαϊκό ήχο. Βασικές αναφορές: Οι “Killers” και οι “Beirut”. Το όνομα των “The Airborne Toxic Event” δεν άργησε να αναφερθεί και το cd να παίξει. «Οι ποιοί;», ήταν το αυθόρμητο μου ερώτημα και αφέθηκα στην ακρόαση του πρώτου τους και ομώνυμου δίσκου, προσπαθώντας ταυτόχρονα να σημειώσω το όνομα τους στο κινητό μου γιατί σίγουρα δε θα μπορούσα να το θυμηθώ την επομένη. “The Airiborne Toxic Event”. Για κάποιο

pepper#

περίεργο λόγο το όνομά τους με μεταφέρει στην Αυστραλία. Είναι όμως Αμερικάνοι από το Λος Άντζελες και δεν μπορώ να πιστέψω πως μου πήρε δύο χρόνια να τους ανακαλύψω! Αυτό βέβαια είχε και τα θετικά του αφού η αναμονή για τον δεύτερο δίσκο, με τίτλο “All At Once”, ήταν πολύ μικρότερη. Ακούγοντας το, μπορώ με άνεση να πω πως το στοίχημα του δεύτερου δίσκου κερδήθηκε με επιτυχία. Οι “Airborne Toxic Event” εμφανίζονται ιδιαίτερα ώριμοι, όσο «κάπως» και αν ακούγεται αυτό, στον μόλις δεύτερο τους δίσκο. Ευρωπαϊκός, όπως είπαμε, ήχος που σε στιγμές μοιάζει σαν να ξεπήδησε από μία μεθυσμένη pub του Temple Bar στο Δουβλίνο. Γηπεδικό ξεκίνημα με το “All At Once”. Δεν θυμίζουν τυχαία άλλωστε Rocky οι πρώτες νότες του δίσκου. Και η συνέχεια εξίσου δυναμική με το “Numb”, πρώτο single του δίσκου για την Ευρώπη. Οι ταχύτητες

πέφτουν στο “All For A Woman”. Είχα πολλά, πάρα πολλά, χρόνια να ακούσω μια τόσο δυνατή μπαλάντα. Σαν αυτές που μεγαλώσαμε και χορέψαμε όταν ήμασταν μικροί. Όλα για μια γυναίκα... ή τουλάχιστον ένα από τα 3 κομμάτια του δίσκου, που γράφτηκε για μια γυναίκα. Το “Doesn’t Mean A Thing” με στέλνει κατευθείαν στο Δουβλίνο -που ανέφερα και νωρίτερα- απλά, γρήγορα και ευχάριστα. Με το “The Kids Are Ready To Die” κατεβάζουν απότομα τις στροφές, ίσως για να σκεφτείς το θέμα του και σε ανεβάζουν πάλι απότομα, στέλνοντας σε στην μέρα του γάμου σου με το “Welcome To Your Wedding Day”. Η συνέχεια του δίσκου χαρακτηρίζεται από αυτό το ανεβοκατέβασμα έντασης, η διάθεση όμως παραμένει ψηλά. Γιατί όχι άλλωστε; Χωρίς ούτε ένα filler για να σε ρίξει. Αρχές Νοεμβρίου παίζουν στην Μεγάλη Βρετανία. «Λες;» All I ever wanted... www.theairbornetoxicevent.com www.myspace.com/theairbornetoxicevent

[ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ PICK UP ]

EDITOR’S PICKS Παλιά & νέα τραγούδια που «στοίχειωσαν» τα players µας καθώς ετοιµάζαµε το τεύχος

MAMMALIAN LOCOMOTION //

THE BUTCHER //

SOFT ROLLING //

ABBE MAY

RADIOHEAD

RETURN TO LITANY

Ένα τραγούδι για τις βασικές μας ανάγκες σε επίπεδο επιβίωσης: Φαγητό, αέρα, καταφύγιο. Και εσένα. Ναι εσένα. Εσένα με τις σπασμωδικές κινήσεις που χαρακτηρίζουν την θηλαστική σου καταβολή. Οι Αυστραλοί είναι απλοί άνθρωποι. Έχουν γυρίσει την πυραμίδα του Maslow ανάποδα και στοχεύουν στις Physiological Needs. Ξεφαντώνουν και αφήνουν εμάς τους υπόλοιπους να σκαρφαλώνουμε ασθμαίνοντας προς την αυτογνωσία και την υπόληψη. Και κατά την ανάβαση, ξεχνάμε αυτά που έχουμε πραγματική ανάγκη για να περνάμε καλά. Τον έρωτα, το σεξ, το φαγητό. Άλλωστε, για να μην πεθάνει κάνεις από την βαρεμάρα, όπως λέει και η ίδια η Abbe May, χρειάζεται μια κάποιου είδους ρομαντική επιπλοκή, ένα μπλέξιμο. Κουβάρι να γίνουμε λοιπόν, κουβάρι...

Ο λατρεμένος Thom Yorke και η παρέα του, σε ένα κομμάτι που το counter του iTunes μέτρησε πάνω από 94 φορές αυτό το μήνα. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί τραγούδια όπως αυτό ή το Supercollider και το Staircase, δεν συμπεριλήφθηκαν στον τελευταίο τους δίσκο King of Limbs. Άγνωσται αι βουλαί των...κυρίων. Τι υπέροχο όμως, μετά από την κυκλοφορία ενός δίσκου που με τόση προσμονή περίμενες, η εμπειρία να μην σταματά εκεί. Releases νέων κομματιών, το “From The Basement” session με την live εκτέλεση του δίσκου και μια σειρά remixes που κυκλοφορούν σταδιακά, αποτελούν δείγμα της μουσικής άνοιξης και της δημιουργικής ορμής των Radiohead ενάντια σε ό,τι έχουμε συνηθίσει και σε ό,τι αναμενόμενο.

Για τους Θεσσαλονικιούς Return To Litany έχω αναφερθεί σε προηγούμενο τεύχος. Κι όμως. Όσο ακούω αυτό το τραγούδι, δεν μπορώ να συμβιβαστώ με το πόσο συγκλονιστικό είναι. Godlike φωνητικά, ambient ατμόσφαιρα και βρώμικα γκάζια σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Τί κάνουν ακόμη αυτά τα παιδιά στην Ελλάδα; Επισκεφθείτε την σελίδα τους στο REVERBNATION, βάλτε τέρμα τα ηχεία του υπολογιστή και κλείστε τα μάτια σας. Ανοίξτε τα για να ξαναβρείτε το play και βυθιστείτε ξανά. Επαναλάβετε όσες φορές χρειαστεί.

THE SPIDER AND THE FLY //

ROLLING STONES

Και μιας και περί κουβαριού ο λόγος, το να πλέκει ένας άντρας δεν είναι πάντοτε τόσο gay όσο ακούγεται. Ειδικά όταν στον ιστό του πιάνονται κάθε λογής ξανθά κορίτσια που έπρεπε να προσέχουν καλύτερα στα μπαρ που τριγυρνάνε. Κάποτε οι άντρες έπλεκαν και οι γυναίκες απλώς αφήνονταν. Σαν την αράχνη με την μύγα. Ένα από τα ωραιότερα μπλουζ που έχουν γραφτεί ποτέ. Χαζεύοντας τον Sir Michael Philip “Mick” Jagger να το τραγουδά σαν να ζει την αυθεντική ιστορία σε κάθε στίχο, αντιλαμβάνεσαι ότι το να είσαι cool, δεν χτίζεται. Είτε είσαι cool by default, είτε κάνε την βόλτα σου. Period.

CLOSER //

KINGS OF LEON Κάντε έρωτα ακούγοντας αυτό το τραγούδι και με ευχαριστείτε μετά... Διά του λόγου το αληθές, σας παραθέτω πραγματική συνομιλία στο gmail με φίλη μου, μερικά λεπτά αφού της έστειλα το link του τραγουδιού με mail: «Γαμάτο (κυριολεκτικά). Σου στέλνω γιατί δεν έχει emoticon με πέος. Τραγικό ηθικοπλαστικό gmail. Λες και δε γ@μά#ε στη Google...».

PUMPED UP KICKS //

FOSTER THE PEOPLE

Το να κάνεις scouting για νέους συνεργάτες έχει και τα τυχερά του. Εκεί που μιλάτε στο chat του FB για να κανονίσετε να βρεθείτε, σου πετάει και ένα link δώρο. Το Pumped Up Kicks μπορεί να σου κολλήσει επικίνδυνα με το jingleδιάρικο ρεφρέν του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι επιλέχτηκε από την Βρετανική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας O2 για το διαφημιστικό της. Αφού κατάφερε να χτυπήσει πρωτιές σε όλα τα σχετικά Αμερικανικά Billboard, να κερδίσει την παρουσία του στο 9ο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου της σειράς Warehouse 13 και 2 υποψηφιότητες στα MTV Music Awards, βρήκε και μια θέση στη λίστα με τα 25 Most Played του iTunes μου. ”All the other kids with the pumped up kicks you’d better run, better run...”. Σταμάτα! Βγες από το μυαλό μου!

EASY //

FAITH NO MORE Η θερινή ραστώνη απαιτεί cool μουσική ατμόσφαιρα, “The Big Lebowski” μικροκλίμα και μια διάθεση urban αλητείας. Το ιδανικό καλοκαίρι ξεκίνησε με έναν στρατηγικό χωρισμό, βάζοντας στην τέως να ακούσει αυτό το τραγούδι ως statement στάσης ζωής. Γιατί όπως και να το κάνουμε, όλοι «θέλουν να φύγουν ψηλά και να είναι ελεύθεροι, για να ξέρουν ότι τα πράγματα που κάνουν, είναι τα σωστά». Τώρα, άμα δεν σας έκατσε τίποτα όλο το καλοκαίρι, έχετε πάντα την ευκαιρία επανεμφάνισης. Δυστυχώς όμως, δεν έχω το κατάλληλο τραγούδι στο player μου αυτή την περίοδο για τούτη την χρήση.

OBNOXIOUS //

KING ELEPHANT

Ήταν αδιαμφισβήτητα το track του καλοκαιριού. Αλλά και τώρα τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, με το a/c στο φουλ στο δρόμο για την Cantina Tropicana, αποτελεί πάντα την καλύτερη λύση όταν οι συνεπιβάτες αρχίζουν να σου γκρινιάζουν για τα «death-άδικα που ακούς, βάλε κάτι να ανεβούμε λίγο». Funkιά ολκής, σε κάνει να κουνήσεις και μυς που δεν γνώριζες καν ότι είχες. Extra bonus, τα ανάστροφα μηνύματα που είμαι σίγουρος ότι κρύβονται στο δεύτερο μισό του τραγουδιού και σας προκαλώ να αποκρυπτογραφήσετε!

#93

[ MOVIE REVIEW ]

NEWBIE

FLICKS MELANCHOLIA Ο Μάικλ και η Τζαστίν παραθέτουν το μεγαλοπρεπές γαμήλιο πάρτι τους στην έπαυλη της αδερφής της, ενώ ο πλανήτης Μελαγχολία βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. «Η γη είναι κακιά. Δεν θα λείψει σε κανέναν αν εξαφανιστεί. Δεν πρέπει να θρηνούμε για αυτήν». Κρατώντας αυτή την ατάκα του Τρίερ δια στόματος Kirsten Dunst, περίμενα υπομονετικά - και με μια χαιρέκακη αγωνία - την πρόσκρουση του πλανήτη Μελαγχολία πάνω στη γη, συμφωνώντας με τον Τρίερ σε όλα όσα είχα ήδη δει μέχρι εκείνη την ώρα. Αναζητώντας και εγώ την κάθαρση (σαν ένα ον γεμάτο λάθη και σκοτεινές περιόδους), κοίταξα με δέος στα μάτια τον απειλητικό, μα και τόσο μαγευτικά όμορφο πλανήτη Μελαγχολία να έρχεται κατά πάνω μου και δέχτηκα άβουλα την απειλητική του παρουσία να ανατέλλει και να δύει δίπλα μου. Βίωσα την ενοχλητικά αργή αποσύνθεση της γιορτής ενός δήθεν γάμου, έκοψα την τούρτα της δήθεν ευτυχίας, αναγνώρισα την μάνα μου ανάμεσα στους καλεσμένους να με καταργεί -με εκείνες τις γνώριμες κουβέντες που μόνο μια μάνα μπορεί να πει σε μια κόρηκαι τον πατέρα μου, με την αντικοινωνική δυσλειτουργική συμπεριφορά του, να με αφήνει. Πρότυπα από το ίδιο αρχαίο πατρόν να δίνουν μάχη μέσα μου. Με το παλιό και χρησιμοποιημένο μου σκάφανδρο βυθίστηκα ξανά στα ξεχασμένα λαγούμια της κατάθλιψης που κληρονομείς όταν έχεις όλα αυτά που δεν θες, αλλά θέλουν όλοι οι άλλοι για σένα. Μια αξιέπαινη προσπάθεια ενός καταθλιπτικού σκηνοθέτη και οπτικού ποιητή να κάνει τον πεσιμισμό τέχνη. Η Μελαγχολία υπόσχεται να κάνει για το sci-fi, αυτό που έκανε ο Αντίχριστος για το torture porn. Ο Τρίερ με

pepper#

την ταινία αυτή περνάει ο ίδιος από την ανάγκη του σοκ και της κραυγής, σε αυτήν του ψιθυρίσματος. Με τις ίδιες λέξεις της προηγούμενης δουλειάς του. Αποδομώντας την πιο ευτυχισμένη μέρα στην ζωή ενός ζευγαριού, την ημέρα του γάμου, ο Τρίερ μπαίνει σε μια αμήχανη και αργή αποσύνθεση και σε ένα χαμηλών τόνων ξεκατίνιασμα βασικών θεσμών. Ξεκουρδίζει και απογυμνώνει τις ψυχές των πρωταγωνιστών (φοβερή η απουσία - παρουσία της Charlotte Gainsbourg) έτσι ώστε να τις προετοιμάσει για το τέλος τους, μέσα από το τέλος του κόσμου. Άτολμοι λοιπόν, με αδούλευτες ψυχές κατοικούμε αρρωστημένοι από τον πολιτισμό σε έναν πλανήτη που διαλύουμε γεμάτοι χαρά. Γεμάτοι κατασκευαστικά λάθη που κρύβουμε μέσα σε λευκές κουάφ, κοινωνικές επιταγές, τρομαχτικές οικογένειες που διαιωνίζουμε με την λάθος αγάπη και φθαρμένες συμβάσεις ζωής. Μελαγχολούμε και γινόμαστε βαθιά γαλάζιοι σαν εκείνο το φως που προσφέρει ο υπέροχος αυτός πλανήτης. Ας εκτεθούμε λοιπόν στην βαθιά μελαγχολία χωρίς φόβο, κρατώντας τα χέρια αγαπημένων προσώπων που δεν μας κατάλαβαν ποτέ. Ας γίνουμε εμείς οι αδύναμοι για μια φορά οι πιο δυνατοί, ξέροντας πόσο καταπιεστικό είναι να σε καταπιέζουν και ας φανούμε γενναιόδωροι καταλαβαίνοντας αυτούς που φοβούνται με αυτό, για πρώτη φορά. Θα πεθάνουμε όλοι από βαθιά μελαγχολία ή πλήξη και καλύτερα να είμαστε έτοιμοι για αυτό.

THE INNOVATORS Ι ∆ Ε Ε Σ

Ν Ε Α

Π Ρ Ο Τ Α Σ Ε Ι Σ

THE

INNOVATORS IDEAS, BREAKING NEWS AND LATEST TRENDS

Save The Date | DESTHESS.GR PARTY @ LA DOSE 8.10.11 Η Θεσσαλονίκη, όπως...θα είναι!

Οκτωβρίου 2021. Μόλις έχω φύγει από το μητροπολιτικό πάρκο, εκεί που στεκόταν κάποτε η Έκθεση. Κρατώντας το χέρι του ανιψιού μου, φτάνουμε στην στάση του μετρό για την επιστροφή. Δεν έχει τελειώσει ακόμη όλο, αλλά τουλάχιστο εμένα μου φτάνει μέχρι εκεί που πάει. Πόσο έχει αλλάξει η πόλη! Πώς ήμασταν ακριβώς πριν 10 χρόνια; 8 Οκτωβρίου 2011. Party στο La Dose! Το DESTHESS είχε την τιμητική του! Και τί βραδιά! Ο μικρός με ρωτάει να του πω λεπτομέρειες. Για την έκθεση φωτογραφίας με την συμμετοχή του Χρήστου Δημητρίου, του Νίκου Βαβδινούδη και του Άρη Ράμμου. Για την ποίηση της Αναστασίας Γκίτση σε ψηφιακή προβολή (έτσι το λέγαμε τότε)

pepper#

και την performance «Θεσσαλονίκη, ερωτική πόλη» (έτσι μας την πάσαραν τότε) από τους innamorati, με την Νόπη Ράντη, Σταμάτη Βελιγράδη και Ευγένιο Λάσκαρη. Και για το πώς όλοι, ο καθένας μέσω της τέχνης του, ερμήνευαν το σλόγκαν των DESTHESS, η «Θεσσαλονίκη, όπως είναι». «Και πώς ήταν δηλαδή ρε θείο η Θεσσαλονίκη», με ξαναρωτάει, «Αλλιώς;». «Όχι, junior», του απαντάω. «Όπως ήταν. Βγάλε την ζελατίνη σου, να σου δείξω». Βγάλαμε από την τσάντα κάτι που έμοιαζε με το ipad2 της εποχής μας (μόνο που είχε πάχος ζελατίνης και ήταν διάφανο) και μπήκαμε στην «χωματερή» (το παλιό – internet, πριν δημιουργηθεί το Overnet 3). «Ρε θείο, τι είσαι ρακοσυλλέκτης, τι ψάχνεις τώρα εκεί;». «Ένα moodmovie, εκείνης της ημέρας ψάχνω junior. Ά, νάτο! DESTHESS La Dose Party 8.10.11. Το χθες μου μέσα σε 4.32. Βλέπε να μαθαίνεις: Οι “Crew-c live” παίζουν μουσική ζωντανά. Λίγο παρακάτω, προβολές βίντεο από το dessthess.gr δίπλα στο μπιλιάρδο στην μέσα αίθουσα. Και μετά, η μεγά-

λη έκπληξη: Τα Θεματικά Moodmovies του desthess.gr που έγραψαν ιστορία τα επόμενα χρόνια. Με παρουσιαστές πρόσωπα της πόλης και περιεχόμενο, που σου υπόσχομαι μόλις μεγαλώσεις λίγο ακόμη, να στα δείξω όλα. Χα, να και η παρέλαση ομάδων-δράσης της πόλης που πέρασαν να πουν ένα γεια... Όπα! Να και η θεία σου! Εκείνο το βράδυ γνωριστήκαμε. Είχε έρθει με έναν τζιτζιφιόγκο που έβγαινε τότε. Είμαι με τον φίλο μου, έλεγε. Τα γκολ μπαίνουν με τερματοφύλακα, της έλεγα εγώ. Και μετά φύγαμε παρέα και αφήσαμε τον τζιτζιφιόγκο να χαζεύει το βίντεο Θεσσαλονίκη, Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία 3.6.11 που έπαιζε εκείνη την ώρα στον πάνω όροφο. Και κάπως έτσι ήταν η Θεσσαλονίκη τότε Junior. Μάλλον όχι κάπως. Έτσι ήταν. Η Θεσσαλονίκη, όπως ήταν» http://www.desthess.gr/ http://www.facebook.com/desthess Γ.Μ.

ΦΟΥΝΤVΑΝΤWΙΞΙΟΝ Όταν η τροφή εθίζει...

κέψου μία πρώτη ύλη. Ας πούμε την ντομάτα. Σκέψου την σε κυβάκια, σε χυμό, σε τούρτα, σε τσάντα, σε παπούτσι, σε τραπέζι, σε φεστιβάλ, σε τετράδιο, σε haute couture, και σε ό, τι άλλο βάλει ο νους σου. Δεν πρέπει ποτέ κανείς να μένει στο προφανές ούτε καν όταν πρόκειται για κάτι τόσο απλό όσο η τροφή. Tο Foodiction αποτελεί ένα blog για τους λάτρεις του φαγητού και όχι μόνο. Παρουσιάζει τρόφιμα, συνταγές και τα περιφερειακά είδη της κουζίνας, με μία εμπνευσμένη οπτική ματιά, παρέχοντας πληροφορίες για πάσης φύσεως θέματα που αφορούν το φαγητό, το ποτό, και το συνδυασμό αυτών με το design και την τέχνη. Νέα από όλο τον κόσμο, με φωτογραφικό υλικό που απλά θέλεις να γευτείς. Βλέπεις παγοθήκες με τους ήρωες του Star Wars, μπουκάλια σαμπάνιας να γδύνονται, δωμάτια φτιαγμένα μόνο από σοκο-

λάτα, δαχτυλίδια και κολιέ από αποξηραμένα φρούτα, γλυφιτζούρια Channel, κύβους ζάχαρης σε σχήματα από το Tetris και τόσα τόσα ακόμα..

www.foodiction.net/

urban cool διάθεση, αφού έκανε το πέρασμα της από την Ρώμη, ήρθε στην Ελλάδα. Προλάβετε, γιατί μέχρι να βγει το περιοδικό, δεν υπόσχομαι ότι δεν θα τα έχω ψωνίσει όλα!

http://www.stefanegio.gr/

www.facebook.com/Foodiction.net Τ.Π.

STEFAN E GIO: ΝΕΑ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΚΟΛΕΞΙΟΝ When in Rome...

υτό ακριβώς έκανε το σχεδιαστικό δίδυμο από την Θεσσαλονίκη. Και για να “do as the Romans do”, επισκέφθηκαν τα γνωστότερα σημεία της ιταλικής πρωτεύουσας (από το Καπιτώλιο, την Φοντάνα ντι Τρέβι και το Πάνθεον μέχρι το Κολοσσαίο, την Πιάτσα Βενέζια και το Βατικανό) για να μας παρουσιάσουν την νέα χειμερινή κολεξιόν τους. Δεν ήταν όμως μόνοι τους! Συντροφιά τους η εκρηκτική Ρία Αντωνίου, το γνωστό male model Χρήστος Ανθόπουλος και ο φωτογράφος Κώστας Αμοιρίδη, μαζί με 15μελές team από την Ελλάδα και την Ιταλία, που έκαναν τους Ρωμαίους να μονολογούν “Mamma Mia!” σε κάθε τους πέρασμα. Η νέα συλλογή Stefan e Gio, με design που ξεχωρίζει και

http://www.facebook.com/stefanegio Γ.Μ. #97

[ THE INNOVATORS ]

ΤHE SARTORIALIST

Όταν µεγαλώσει το StreetTrends µας να τι θέλει να γίνει

ssst... Fashion victim, fashion icon, fashion police, ό, τι fashion δηλώνεις γενικότερα έχουμε κάτι καλό. Μπορεί να το ξέρεις ήδη, να το συμβουλεύεσαι, να μπαίνεις να το χαζεύεις, απλά δε μπορώ να σκέφτομαι πως κάποιος μπορεί να μη το ξέρει. Αλήθεια δεν μπορώ... (δηλώνω με μία δόση υπερβολής). The Sartorialist, ένα blog με θέμα τη μόδα που ανήκει στον Scott Schuman και έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη. Ο Scott αφού εγκατέλειψε τη δουλειά του στο χώρο της μόδας, για να φροντίζει την κόρη του, πήρε παραμάσχαλα τη φωτογραφική του και άρχισε να βγάζει φωτογραφίες ανθρώπους περαστικούς που ήταν ντυμένοι με ένα τρόπο ξεχωριστό, όχι απαραίτητα «μοδάτο» αλλά πάντα καλαίσθητο, και έπειτα ανέβαζε τις φωτογραφίες στο blog του. Πλέον φωτογραφίζει και επιδείξεις πασίγνωστων οίκων μόδας αλλά και περαστικούς σε Νέα Υόρκη, Μιλάνο,

Παρίσι, Ρώμη (ίσως κάποια μέρα τον βγάλει ο δρόμος του και κατά ‘δω). Ο ίδιος δηλώνει: «Θεώρησα πως θα έβγαζα φωτογραφίες για να δείξω τον αντίκτυπο που έχει η μόδα στους απλούς ανθρώπους και να δώσω έμπνευση σε

άλλους στην πορεία». Αξίζει μια επίσκεψη για να τον επιβεβαιώσουμε. www.thesartorialist.com T.Π.

HAIR vs COMB Πως η ενασχόληση µε «τρίχες» µπορεί να βγει σε καλό!

ρ γιου χάβινγκ ε μπαντ χερ-ντέι? Όλοι το έχουμε πάθει, κιπ κάλμ. Σύμφωνα με τον κύκλο μου, μάλιστα, εγώ είμαι μόνιμα σε μπαντ χερ-ντει. Αστείοι φίλοι μου, βρήκα τη λύση και όχι μόνο δε θα με κοροϊδέψετε ποτέ ξανά αλλά θα με θαυμάσετε κιόλας γιατί θα κάνω και την καλή μου πράξη, αμέ! Τα κομμωτήρια Z2 – Pola & Art – Hair Affair by Mitsas και Stefanos Aggelidis Hairsalon της ομάδας mob Salons την Δευτέρα στις 10 Οκτωβρίου από τις 11 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα, θα δουλεύουν αποκλειστικά για το ορφανοτροφείο θηλέων Μέλισσα της Θεσσαλονίκης. Συνεπώς, όσοι επισκευθούμε κάποιο από αυτά τα κομμωτήρια εκείνη τη ημέρα βάζουμε αυτόματα χρήματα

στον κουμπαρά του ορφανοτροφείου. Αν, δε, αγοράσουμε παράλληλα κάποιο προϊόν Kerastase ή Redken το κέρδος θα είναι διπλό. Όλα τα έσοδα εκείνης της μέρας θα διατεθούν για αυτό το σκοπό, επομένως μη καθυστερείτε κλείστε τώρα ραντεβού! Πάμε, πάάάμε...

pepper#

#99

100

pepper#