Pepper #10 by Pepper Magazine

magazine

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ‘11 #10

SUMMER TALES WORTH TELLING

PLAYERS Έκδοση: Win Ε.Π.Ε. Σύμβουλος Έκδοσης: Λευτέρης Μαρόγλου Εκδότης: Αλέξανδρος Αραμπατζής Director & Editor-in-Chief: Γιάννης Μπαλαφούτης Creative Director: Θωμάς Κατσάνας Συντακτική Ομάδα: Στέργιος Βρίζας Παυλίνα Εξαδακτύλου Ιωάννα Μεταξοπούλου Κική Μουστακίδου Τόνια Παπαδάκη Μαρία Στύλου Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Άννα Δημητρίου Άννα-Μαρία Ιακώβου Μαριλένα Κοσμίδου Θοδωρής Μακρίδης Αγνή Μπαλαφούτη Γωγώ Μπρέμπου Γιώργος Ράμμος Γιώργος Β. Φειδάς Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης Νίκος Καρδαράς Photo Agency: Ideal Image Διεύθυνση Marketing: Βάσω Στάθη Διεύθυνση Εμπορικού: Μαρία Διαμαντοπούλου Τμήμα Διαφήμισης: Βέτα Μιχαηλίδου Εύη Παπαργυρίου Δέσποινα Στεφανίδου Υποδοχή Διαφήμισης: pepperad@eroticos.gr Επικοινωνία: Τ: 23920.73579 F: 23920.73584 E: pepper@eroticos.gr

Διαβάστε το pepper ηλεκτρονικά στην διεύθυνση: http://issuu.com/peppermagazine

INDEX

4 editorial

HEADSET

6 protagon stories 8 fair enough 10 άναρθρα 12 in Other Words 14 pulp diction 16 status update 16 twincle twincle little stars

spotlight

18 SKG direct 26 PEPPER BLOG 30 καφές, τσιγάρα & μολύβια 32 ON THE ROAD 36 urban fairies

heroes

42 my way//ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ-ΤΡΙΓΚΩΝΗΣ 46 ξωτικά της πόλης

catwalk

50 moda//THE SKY IS THE LIMIT 60 streetrends

artifact

70 goodies 72 NEWBIE TUNES 74 στοιχειωμένα PICK UP 75 newbie flicks 76 events & agenda

the innovators

78 ideas, breaking news & trends

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ‘11 #10

magazine

#10

SUMMER TALES WORTH TELLING

Φωτογραφία εξωφύλλου: Κώστας Αμοιρίδης Συμμετοχή: Nataly H. (Team Model Management)

Editorial #10

Μια επαρχία των Βαλκανίων του Αλέξανδρου Αραμπατζή

Χαλκιδική, μεσημέρι Κυριακής, μανουβράρω το αυτοκίνητο μήπως και κερδίσω ένα εκατοστό σκιάς από το σκονισμένο πεύκο στο αυτοσχέδιο πάρκινγκ του Beach bar. Το κολλάω δίπλα σε ένα θηριώδες Range Rover (έκλεψα κι από αυτό λίγη σκιά…), βγαίνω, φορτώνομαι τα απαραίτητα, κλειδώνω. Στη διαδρομή για την παραλία μετράω αυτοκίνητα και αντιστοιχώ πινακίδες σε εθνικότητες. Μοιρασμένα τα πράγματα. Δίπλα σε κάθε θεσσαλονικιώτικο «Ν», σκοπιανά, βουλγάρικα, σέρβικα, ρουμάνικα οχήματα όλων των ειδών, από καλογυαλισμένα θωρηκτά μέχρι ταπεινά ψιλοσκουριασμένα φιατάκια εικοσαετίας. Αν μιλήσεις με τους κατόχους του θα ακούσεις τη δική τους εκδοχή του θρυλικού πλέον «σα τη Χαλκιδική δεν έχει». Λατρεύουν να ξοδεύουν τα λέβα ή τα δηνάρια τους στις δικές μας θάλασσες, να τρώνε στα δικά μας ταβερνάκια, να πίνουν στα δικά μας μπαρ τη νύχτα. Δεν πάνε στη Μπούντβα ή στο Ντουμπρόβνικ. Έρχονται εδώ. Στο Μαϊάμι των Βαλκανίων. Και τους αρέσει, τρελαίνονται! Κι ας ξέρουν ότι τους μεν τους κοιτάμε με μισό μάτι, με τους άλλους σφαζόμαστε για το όνομα, τους τρίτους τους θεωρούμε «γύφτους» και «Βαλκάνιους», εμείς, που παθαίνουμε ακατάσχετη σιελόρροια σαν τύχει και κάποιος από αυτούς τους «Βαλκάνιους» βγάλει από την τσέπη του χοντρό πορτοφόλι. Είναι να απορείς. Εκατομμύρια ξένοι ξεβράζονται κάθε χρόνο στις ακτές μας κι αντί να γίνουμε η μήτρα του κοσμοπολιτισμού κρατάμε μυαλά και νοοτροπία φυλακισμένα στην πιο μπανάλ εκδοχή μιας έθνικ επαρχιωτίλας. Ο γνωστός κομφορμισμός της θυματοποίησης: εμείς η μικρή Ελλαδίτσα, το ανάδελφον έθνος, ο ομφαλός του κόσμου, ο πόθος και ο καημός της οικουμένης, το αντικείμενο της επιβουλής του σύμπαντός κόσμου. Γύ-

pepper#

ρω μας μόνο εχθροί, ξυπνάνε και κοιμούνται πεισματικά προσηλωμένοι να μας βλάψουν. Στην άμυνα λοιπόν εμείς, στην άμυνα. Αψίδες υψωμένες μη και περάσει κανένα κουνούπι. Ο καταστροφικός μας αυτισμός δεν έχει όρια. Η μοίρα μας κλήρωσε ένα «μαγαζί γωνία» και η σοβαρότερη έγνοια μας είναι πόσες Κυριακές το χρόνο θα το κρατάμε κλειστό. Εδώ κι ενάμιση χρόνο αυτή η χώρα δεν δουλεύει. Κλείνει τα λιμάνια, κλείνει τους δρόμους, κλείνει τις εθνικές οδούς, δεν αφήνει τα κρουαζιερόπλοια να δέσουν, παρατά τους τουρίστες καταμεσής σε λιμάνια και αεροδρόμια, υποβάλει σε μαρτύρια αρχαιοελληνικής τραγωδίας όσους πατάνε το πόδι τους εδώ – χωρίς κάθαρση στο τέλος. Κόβει το ρεύμα, ακινητοποιεί τα λεωφορεία, κλείνει τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τα φαρμακεία, τα διυλιστήρια, κλείνει τα μουσεία, κλείνει την Ακρόπολη, κλείνει τα ξενοδοχεία. Μεθοδικά, συστηματικά, με μια σχεδόν ζωώδη έκρηξη μαζοχιστικής υπερβολής κάνουμε ο,τι περνά από το χέρι μας για να γίνει η Ελλάδα μια αδιάφορη επαρχία. Για να μπορούμε ακόμα πιο εύκολα μετά να φορτώσουμε τα κακά της μοίρας μας «στο κράτος που κοιμάται» και «στους ξένους που καιροφυλακτούν». Είμαστε θυμωμένοι, με όλους και με όλα, αδιακρίτως. Και φοβισμένοι, επίσης αδιακρίτως. Αντί όμως να τα βάλουμε κάτω, να δούμε καθαρά και να αλλάξουμε αυτά που μας θυμώνουν, αυτά που μας φοβίζουν, ρίχνουμε νερό στο μύλο μιας στείρας, κλαψιάρικης εσωστρέφειας. Πάμε στα χαμένα. Με τον δικό μας, μοναδικό, Βαλκάνιο τρόπο.

HEADSET

Από ψ ε ι ς | ΣΚΕ ψ ε ι ς | Σχό λ ι α

[ PROTAGON STORIES ]

Λευτεριά στο Σύνταγμα του Σταύρου Θεοδωράκη*

Στον Αυλώνα ένας από τους σκληρότερους αλλά και σοφότερους κρατούμενους, ο Λάμπρος, μου είχε πει ότι πρέπει να γκρεμίσουμε τις φυλακές ανηλίκων. Επειδή γνώριζε όμως ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ, είχε σπεύσει να μου πει και για αυτά που θα έπρεπε να αλλάξουν. «Δεν υπάρχουν ζεστά νερά», «το φαγητό είναι χάλια», «στο προαύλιο δεν υπάρχει ένα δέντρο, σαν ζώα βγαίνουμε». Σε αυτό το τελευταίο επέμενε. «Να το βάψουνε έστω. Να μην είναι αυτό το γκρίζο πράγμα που σε σκοτώνει». Οι περισσότεροι συγκρατούμενοι του συμφωνούσαν με αυτή τη λύση. Μάλιστα κάποια στιγμή το ζήτησαν επίσημα από την Διεύθυνση και από ότι μαθαίνω βρέθηκε μια λύση. Η Φυλακή θα αγοράσει τις μπογιές και οι φοιτητές της καλών τεχνών θα αναλάβουν να σπάσουν την εικόνα του μπετόν αρμέ που αντικρίζουν όλη μέρα, κάθε μέρα, οι νεαροί κρατούμενοι. Τον Λάμπρο –και την πρόταση του για λίγο χρώμα στο γκρίζο προαύλιο– τον θυμήθηκα την Κυριακή το πρωί που πέρασα βιαστικός από το Σύνταγμα. Τα σημάδια από τις πρόσφατες μάχες είναι ακόμη φανερά στην πλατεία. Δεν θέλω να πω τα ίδια και τα ίδια (για μάρμαρα, αποκαΐδια και δακρυγόνα) γιατί θα καταντήσω σαν ορισμένους κομματικούς που έχουν «κολλημένη τη βελόνα». Θα σας πω μόνο για τις σινιέ τσάντες που δεν τις αντέχω. Έχουν δραπετεύσει από τις βιτρίνες των σπασμένων μαγαζιών και έχουν καταλάβει, ως ευέλικτες μαϊμούδες, κάθε ελεύθερο πλακάκι της πλατείας. Στην «πάνω μεριά», στην Αμαλίας, το τελευταίο απόκτημα είναι μια «εκκλησία» που έστησαν οι παλαιοημερολογίτες (νομίζω). Καλούν τον κόσμο να κοινωνήσει πριν την τελική μάχη. Από μακριά είναι για γέλια, από κοντά αν διαβάσεις και τα κουρελόπανα με τις βρισιές και τους αφορισμούς είναι για κλάματα. Θα πρέπει λοιπόν, άμεσα, κάτι να γίνει. Ο Καμίνης την περασμένη εβδομάδα πρότεινε «να σταματήσει η κατάληψη του δημόσιου χώρου». Ο χώρος να αποκατασταθεί και να αποδοθεί στους πολίτες της Αθήνας

pepper#

και στους επισκέπτες της. Να μπουν καινούργια μάρμαρα που θα καλύψουν το μπετόν αρμέ... Οι πρώτοι που έπρεπε να δεχτούν την πρόταση του Δημάρχου είναι οι ίδιοι οι Αγανακτισμένοι. Αν όλα σταματήσουν εδώ, ο μύθος των δυναμικών κινητοποιήσεων του Μαΐου και του Ιουνίου ίσως περισωθεί. Αλλιώτικα όλα θα παρασυρθούν στην γελοιότητα. Και αυτό είναι –αν το καλοσκεφθείτε– κάτι που συμφέρει το κομματικό σύστημα. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί δεν παίρνουν θέση. Ιδιωτικώς ψιθυρίζουν ότι «το κακό έχει παραγίνει», δημοσίως όμως σιωπούν. Κάποιοι φοβούνται, οι περισσότεροι όμως χαίρονται. «Ό, τι μας πολεμά εκφυλίζεται» - «ό, τι δεν ελέγχουμε πεθαίνει». ΥΓ. Το μόνο που έχει μείνει κάπως «ζωντανό» στο Σύνταγμα είναι η συνέλευση της «κάτω πλατείας». Δεν είναι εύκολο να συμφωνήσει κανείς με τις αποφάσεις τους που όλο και πιο συχνά μοιάζουν με ντιρεκτίβες αριστερίστικων οργανώσεων. Στην τελευταία Συνέλευση μάλιστα, απειλούν με σαμποτάζ, όσους ξένους επενδύσουν στην Ελλάδα, λένε δηλαδή: «ας μην τολμήσει κανείς επίδοξος επενδυτής να κάνει ψώνια ευκαιρίας δημόσιας περιουσίας και γης (...) στην χώρα όπου όταν στερείς την ελευθερία στο λαό της, ξέρει να γεννά έναν Κανάρη ή να κάνει συντρίμμια μια γέφυρα στον Γοργοπόταμο»! Έστω και έτσι όμως αυτοί συνεχίζουν να παιδεύονται. Ας συνεχίσουν λοιπόν τις συνελεύσεις τους αλλά χωρίς τον τριτοκοσμικό διάκοσμο. Κι αν κάποιοι φοβούνται μήπως η πλατεία παραδοθεί στο «καθεστώς» να κάνουμε μια συμφωνία... αποστρατικοποίησης. Να φύγουν τα ΜΑΤ και να κυκλοφορεί μόνο η άοπλη δημοτική αστυνομία (για να δίνει και καμιά πληροφορία στους τουρίστες - αν ποτέ επανέλθουν).

* Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι δημοσιογράφος. Παρουσιάζει τους «Πρωταγωνιστές» και είναι επικεφαλής του protagon.gr

METROPOLITAN -

ATHENS

CORFU CHANDRIS / DASSIA CHANDRIS -

CORFU

METROPOLITAN - ATHENS

T H E M E T - THESSALONIKI

CHIOS CHANDRIS -

CHIOS

Λεωφόρος Συγγρού 377 • 175 64 Αθήνα • T: 210 9484720 • F: 210 9484729 • E: chandris@chandris.gr

w w w. c h a n d r i s . g r

[ FAIR ENOUGH ]

@marika της Παυλίνας Εξαδακτύλου

«Τα ‘μαθες για την Amy;», με ρώτησε η Χ. στο twitter. «Πέθανε;», τη ρώτησα κάνοντας, όπως νόμιζα, ένα μακάβριο αστείο, για να μου απαντήσει «προφανώς ναι». Ελάχιστα λεπτά αργότερα το timeline είχε «βουλιάξει» από μηνύματα σχετικά με το θάνατο της Winehouse. Κάποιοι εξέφραζαν την λύπη και το σοκ τους και άλλοι έκραζαν τους προηγούμενους. «Δε ντρέπεστε ρε! Τόσοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν στο Όσλο κι εσείς κλαψουρίζετε για το junkie;». Ή το ακόμη χειρότερο: «Η γκόμενα πήγαινε γυρεύοντας». «Την Amy αποθεώνουμε ρε φίλε, όχι τον ντίλερ της. Τη φωνάρα της». Ώρες ολόκληρες κράτησε η «διαμάχη» για το ποιός θάνατος είναι πιο σημαντικός. Ο θάνατος σχεδόν εκατό ανθρώπων στη Νορβηγία ή της Winehouse. Λες και ο θάνατος είναι κάτι μετρήσιμο ή τα δυο συμβάντα είναι ευθέως συγκρίσιμα. Μια βία

πλημμύρισε το timeline. Η βία του καθωσπρεπισμού και της σοβαροφάνειας. Αυτή η βία της ηθικολογίας που πλημμυρίζει τα πίξελ και παλεύει να σου επιβληθεί. Αυτή η βία μιας μαζικής κουλτούρας που περνιέται για εναλλακτική. Bία και φασαρία! Ένας απίστευτος θόρυβος από ηθικοπλαστικά επιχειρήματα και βαθύ συντηρητισμό. Καμιά φορά σκέφτομαι πως όσα gadgets κι αν αγοράσεις, όσα προφίλ κι αν φτιάξεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσες φωτογραφίες σου κι αν ανεβάσεις, όσα indie κομμάτια κι αν ποστάρεις, δύσκολα θα σκοτώσεις την κυρά-Μαρίκα που κρύβεται μέσα σου κι είναι έτοιμη να τις βρέξει με το σκουπόξυλο σε όποιον της λερώσει το καλό της το σεμέν.

OMG! 10

pepper#

ΑΜΥ’S DEAD

[ ΑΝΑΡΘΡΑ ]

Εγγόνια ταξιτζήδες του Στέργιου Βρίζα

Παρακάλεσέ με λίγο και θα μείνω. Εδώ. Στη ζέστα, στο τριάρι. Εγώ, εσύ η υγρασία και η γκρίνια μας για όσα τρέχουν αυτές τις μέρες. Παρακάλεσέ με κι ίσως αλλάξουμε διάθεση. Σκατά καλοκαίρι. Απαράδεκτη πραγματικότητα αλλά ποιός ν’ αντιδράσει μες τον ιδρώτα που τον λούζει;

Καμιά φορά αναρωτιέμαι ποιές είναι οι επιλογές. Ο Μεγαλέξανδρος όταν βρέθηκε μπροστά στον γόρδιο δεσμό απλά τον έκοψε. Τον έσκισε στην μέση και γλίτωσε. Εδώ; Παίρνεις το καλάσνικοφ και σκίζεις μερικές δεκάδες ανθρώπων; Ή το καλάσνικοφ είναι πασέ οπότε μπαζούκας για μαζικά και σίγουρα αποτελέσματα;

Τα ταξί απεργούν. Ανοίγει το επάγγελμα λέει. Θίχτηκαν τα συμφέροντα της κάστας λέω εγώ. Νιώθουν να υποχωρεί η «φεουδοκρατία». Σου λέει είχαμε μαζέψει δέκα φράγκα, αγοράσαμε ένα ταξί και υπολογίζαμε να κάνουμε εγγόνια ταξιτζήδες. Και τώρα τί; Όποιος να ‘ναι θα μπορεί; Όποιος να ‘ναι θα γίνεται; Όχι. Ή εμείς ή κανείς.

Σαν αντίλογο στον λόγο μου θα δώσω την λύση της ψήφου. Ασθενούμε όμως στην μνήμη κάθε που πρόκειται να εκφράσουμε άποψη στις κάλπες. Ξεχνάμε και θυμόμαστε μονάχα ποιο κόμμα μας βολεύει για να βολευτούμε. Για να κάνουμε εγγόνια ταξιτζήδες και μόνιμους αρβυλοφύλακες, γιατί ως εκεί τους έκοβε. Με το ζόρι τελειώσαν και το γυμνάσιο.

Κι έτσι αποκλείστηκαν λιμάνια, εθνικές κι αεροδρόμια. Με χιλιάδες ανθρώπων να βλαστημάν που πάτησαν σ’ αυτόν τον καταραμένο τόπο κι άλλες χιλιάδες που λεφτά στα πορτοφόλια τους καλοκαιριάτικα δεν θα δουν. Όμως αυτή είναι η κοντόφθαλμη λογική που μας δέρνει. «Άμα δεν μπορώ εγώ, δεν θα αφήσω κανένα να μπορεί κι άμα δεν έχω εγώ, δεν θα αφήσω κανέναν να ‘χει».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ

Σ’ άλλες χώρες λειτουργούν αλλιώς. Δολοφονούν μαζικώς με αντιπερισπασμούς κι εξαγγέλλουν μανιφέστα, τυπώνουν προκηρύξεις περί ιδεολογίας κατά του ισλάμ. Μούδιασμα παντού. Στα άκρα, στο κεφάλι, στα μάτια.

pepper#

Ονειρεύτηκα μια ολική ομαδική αποχή. Μιας μέρας. Όχι τίποτε κομουνιστικές αηδίες. Απλό κλείσιμο στα σπίτια μας. Να παραλύσει η χώρα. Να ερημώσει ο τόπος. Να τρομάξουν και να τρομάξουμε. Από την επομένη ας ξαναξεκινήσουμε. Θα σου πω εγώ αν ανοιχτούν ή όχι επαγγέλματα στην οικονομικά φιλελεύθερη κοινωνία που θέλουμε να ζούμε και να γεννάμε. Έφυγε και η Amy. Η φωνή αυτή ήταν μια κάποια λύσις.

[ IN OTHER WORDS ]

Αυτή που δεν πληγώνεται ποτέ της Κικής Μουστακίδου

Σάββατο βράδυ στη Βαλαωρίτου, λίγο μετά τη μία. Με μια παρέα, σε ένα από εκείνα τα τραπέζια που γλείφουν τον δρόμο επειδή δεν έχουν πού αλλού να στριμωχτούν. Μια Βότκα, που το χειμώνα είναι πορτοκάλι και το καλοκαίρι γίνεται λεμόνι, δυσανασχετεί. Η περιοχή έχει χάσει τον εναλλακτικό της χαρακτήρα, λέει. Οι μουσικές των μαγαζιών μπερδεύονται κι είναι σαν να ξερνά η μία πάνω στην άλλη. Τα δωδεκάποντα πνίγουν με το τακούνι τους κάθε μποέμ σανδάλι που έχει απομείνει να περπατά τα σοκάκια. «Στην υγειά της διαφορετικότητας». Η Βότκα –που πάντοτε μένει Βότκα, κι ας ξεγελάει, αλλάζοντας λιγάκι τη γεύση της πότε στο κρύο και πότε στη ζέστη– ύψωσε το ποτήρι της κατά του κοινωνικού ρατσισμού. Πρώτα μια εναλλακτική πρόποση κι ύστερα η γκρίνια για την πληγωμένη αισθητική της μπροστά στη θέα ενός άναρχου μωσαϊκού ανθρώπων. Τις άφησα να κείτονται, υποκρισία και λαβωμένη αισθητική μαζί, και έκανα μια μεγάλη βόλτα έξω από τα μαγαζιά, παλιότερα και νεότερα, πριν φτάσω στην πιάτσα των ταξί. Δεν είμαι από εκείνους που έζησαν από την αρχή την εξέλιξη της νυχτερινής Βαλαωρίτου. Δεν είδα με τα μάτια μου αυτόν τον πυρήνα να αποκτά τις πρώτες του γερές βάσεις στη διασκέδαση. Έμαθα ότι κάτι τρέχει προς τα εκεί όταν το όνομα της περιοχής είχε πια αρχίσει να κρέμεται σε αρκετά στόματα. Κι όταν ξεκίνησα πια να πηγαίνω συχνά, σε δυο τρία μαγαζιά που με άγγιξε η αύρα τους, δεν δυσαρεστήθηκα

pepper#

από τη μάζα επειδή έτυχε να κάνει το ίδιο. Ολόκληρη η ζωή μας είναι η ταυτότητά μας. Δεν χρειάζεται κανείς να ψάξει να βρει πού ανήκει μέσα σε στέκια που συχνάζουν οι λίγοι, οι ίδιοι μεταξύ τους. Όσοι ακούν μουσικές που αντιστέκονται σθεναρά στην εμπορικότητα, όσοι ψωνίζουν «ψαγμένα» αξεσουάρ από τα πιο «ψαγμένα» καταστήματα, όσοι ανάβουν κερί στην vintage κουλτούρα. Μπορείς να είσαι αυτός που είσαι, αυτός που θέλεις ή αυτός που νομίζεις πως είσαι, ανάμεσα σε ένα ετερόκλητο πλήθος που ξεκινά από έναν τύπο που διαβάζει Πόε κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και καταλήγει σε μια γκόμενα που όταν μεθάει, έρχεται στο κέφι με τα σουξέ του Ζαφείρη Μελά. Όταν φροντίζεις το μικρό σύμπαν που έχεις χτίσει εδώ και χρόνια μέσα σου, όταν το αγαπάς και νιώθεις βέβαιος για αυτό, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Δεν έχεις να δυσανασχετείς για τίποτα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, νιώσε ελεύθερος να συνεχίσεις να πηγαίνεις στη Βαλαωρίτου, και σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή βρίσκεται υπό την απειλή «κακογουστιάς», υπό τον κίνδυνο της «κακής» αισθητικής. Γιατί δεν χρειάζεται να ψάξεις να βρεις τον εαυτό σου πουθενά, εφ’ όσον τον έχεις ήδη βρει. Και μην ανησυχείς για εκείνη τη Βότκα, που αλλάζει μόνο γεύση και όχι πραγματική σύσταση. Θα μεταφέρει σύντομα την αρνητική της ενέργεια σε κάποια νέα, βραδινά στέκια που δεν θα έχουν ακόμα μυριστεί οι πολλοί.

Iσχύει έως 31/08 μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων.

Kαλοκαιρινές εκπτώσεις

-20% -25% -35% -40%

Αντικουνουπικά κεριά, ποδήλατα, χαλιά, έπιπλα κήπου, μαξιλάρια (καρέκλας - ξαπλώστρας) Παντόφλες, καφτάνια, παντελόνες, φορέματα Mαγιό, καπέλα, τσάντες θαλάσσης, γυαλιά ηλίου, είδη θαλάσσης, είδη camping (εξαιρούνται οι ομπρέλες), αξεσουάρ αυτοκινήτου

Mπλουζάκια

[ PULP DICTION ]

Οι παράξενες περιπέτειες της

Ρεγγίνας Κουρτάκη για την αντιγραφή Γιώργος Β. Φειδάς*

Το όνομα μου είναι Ρεγγίνα Κουρτάκη και το μόνο που ονειρευόμουν από μικρή, ήταν μια ήρεμη ζωή. Μέχρι τώρα, αυτό δεν δείχνει να συμβαίνει. Κάθε άνθρωπος έχει ένα χάρισμα. Το δικό μου δυστυχώς είναι να βρίσκομαι στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Για να επιβεβαιωθεί αυτός ο κανόνας, εδώ και έξι μήνες δουλεύω στο γραφείο του πρωθυπουργού. (ανάθεμα την ώρα που έστειλα εκείνο το mail με το βιογραφικό). Αυτά, είναι αποσπάσματα απ’ το ημερολόγιο μου.

15.06.2011 Μπήκα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στα μούτρα μου, δεν είχα περάσει και λίγα σήμερα. Παραλίγο να έβλεπα τον Σαμαρά πρωθυπουργό, να τον δω αυτόν τον άνθρωπο να μου κυβερνάει τη χώρα, και μα τω Θεώ θα μετοικήσω. Με τα καράβια σαν τους Πακιστανούς, που έρχονται στα λιμάνια, αυτοί θα έρχονται, εμείς θα φεύγουμε… Αλλά δεν δεχόταν νά ΄ναι πρωθυπουργός ο Παπανδρέου, ο δικός μας ο μαλακοπίτουρας ευτυχώς δεν υποχώρησε κι έτσι τη γλίτωσα την βαρκάδα…. 24.06.2011 Πουλάμε την Ελλάδα στους ξένους. Μεσοπρόθεσμο και μεταξωτές κορδέλες. Εγώ με τα πολιτικά δεν ασχολούμαι, μια απλή γραμματέας είμαι, αλλά δεν χρειάζεται νά ’σαι κι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι οι Ευρωπαίοι έχουν βρει μαλάκες για να ζούνε απ’ τους τόκους που θα τους πληρώνουμε. Ο Τρισέ, η Μέρκελ κι όλοι αυτοί; Ίδιοι η ξαδέρφη μου η Μαρία. Που δεν έχει δουλέψει μια μέρα στη ζωή της, κάθεται εκεί και εισπράττει τα νοίκια. […] Η Μαίρη λέει να το βουλώσω και να μη μιλάω πολύ. Εμείς τουλάχιστον στο πρωθυπουργικό γραφείο δεν τρώμε περικοπές μισθού. Οκέι, εντάξει εμείς, αλλά όλοι οι άλλοι; Και πες, τους κάνω τους άλλους σύνδεση με Κάϊρο, την περιουσία της χώρας μας που θα την βγάλουμε στο σφυρί, να μην την κλαίω; Να μην την κλαίω οκέι. Να κοιτάζω τον κώλο μου κι άμα τη βγάζω τη μέρα, ν’ αδιαφορώ για το τι γίνεται γύρω μου….Οκέι… Αλλά αυτό κάναμε τόσα χρόνια και να που μας οδήγησε. Αν έπαιρνε τουλάχιστον κανένα τηλέφωνο ο Τζέιμς ίσως να την αποδεχόμουν ευκολότερα την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου… 13.07.2011 Όταν τα’ λεγα εγώ ότι αποκλείεται να την είχε πέσει στην κακάσχημη ο Στρος Καν, όλοι με λέγανε ψωνάρα! Τώρα που βγαίνουν ένα-ένα τα δελτία ειδήσεων και αποδεικνύεται ότι η καμαριέρα του είχε στήσει πλεκτάνη, κανείς δεν μιλάει. Εμένα ήθελε ο Στρος Καν, ήτανε φως φανάρι! Αλλά επειδή έχει κι έναν σεβασμό στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, δεν μπορεί να την πέφτει έτσι αβάδιστα στα στελέχη του! Καλά, όχι ότι θά ‘‘θελε δηλαδή, πλην εμού της ιδίας, σε ποιαν να την πέσει, στην Άννα Διαμαντοπούλου;! Που αντί να σου ανοίξει τα πόδια, σου κλείνει το Πανεπιστήμιο; Άντε, πριν μπορεί να είχε καμιά ελπίδα η Μπιρμπίλη, που είναι και πιο πεταχτούλα, πηγαίνει στην ορκωμοσία με τα τζιν. Η Λίτσα λέει «σιγά μη σκάσουμε αν πήδηξε ο Στρος Καν την καμαριέρα»… έχει ένα δίκιο, εδώ εμάς μας έχει περάσει όλη η Ευρώπη, και δεν είδα να γίνεται καμιά μήνυση! 16

pepper#

17.07.2011 Άμα ξανακούσω άλλη μια φορά τη φράση «οι θυσίες του ελληνικού λαού», θα το κάψω το Πρωθυπουργικό, δεν το γλιτώνουν. 22.07.2011 Νάτος κι ο Σαρκοζί, με τις «θυσίες του ελληνικού λαού», μας δουλεύουνε κι οι ξένοι τώρα! Γιατί η μόνη στιγμή που ασχολούνται με τις θυσίες του ελληνικού λαού, είναι όταν μας ζητάνε να τις κάνουμε! Το λατρεύω τ’ αγόρι μου τον Πρωθυπουργό, μ’ έχει πάει και ταξιδάκι Βρυξέλλες, αλλά το σωστό να λέγεται.

23.07.2011 Εγώ αυτά ότι σωθήκαμε τώρα με την καινούρια συμφωνία δεν τα τρώω ακόμα, θα περιμένω κανένα εξαμηνάκι να δω αν ισχύουν. Γιατί μας την έχουνε καταντήσει την χώρα θερινό σινεμά, κάθε μήνα κι άλλο έργο! Απ’ το θρίλερ στο happy end, μας έχουνε συνέχεια! Τη μια βαρούν τα τούμπανα, την άλλη οι στρακαστρούκες! Να μην είμαι και γρουσούζα, τί να πω, ας ελπίσουμε αυτή η μαγική συμφωνία να βγει αληθινή… […] Το μόνο σίγουρο καλό που έχει βγει απ’ αυτήν την ιστορία είναι ότι είμαι Βρυξέλλες και θα πάω στο σπίτι του Βαν Ντερ Κάτι να του δώσω το πορτοφόλι του. Πήγα απ’ το Πανεπιστήμιο που διδάσκει αλλά δεν ήταν εκεί, η βοηθός του δεν ήθελε να μου δώσει την διεύθυνση, αλλά εγώ επειδή είμαι μεγάλη πουτάνα όταν θέλω, περίμενα να πάει η παλιοβελγίδα να φάει τη βάφλα της, ή ό,τι άλλο τρώνε αυτοί για κολατσιό, και μια και ήμουν στο Βέλγιο, το ’παιξα Ηρακλής Πουαρό. Με το που βγήκε απ’ το γραφείο η Βελγίδα, μπήκα στον υπολογιστή της και τα πήρα όλα τα στοιχεία του Βαν Ντερ Κάτι. Στο τηλέφωνο δεν απαντούσε, οπότε σήμερα θα πάω σπίτι του να τελειώνουμε μ’ αυτήν την ιστορία.

* Ο Γιώργος Β. Φειδάς είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης με επιτυχημένες σειρές όπως το «Singles» και το «ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ» στο ενεργητικό του.

Είμαστε Like-ιστές Like us on

www.facebook.com/peppermagazine

social networking social networking 18

pepper#

status update ποστάρει η Άννα-Μαρία Ιακώβου http://peplofantasias.blogspot.com Monday at 8:45pm • Like • Comment

Θεσσαλονίκη: το Νοέμβριο η πιο ερωτική πόλη και τον Ιούλιο η πόλη του εύκολου parking. Εγώ βρίσκω πάντα.

nkle της Τόνιας Παπαδάκη

nkle little Stars

AAlysandratos Andreas Alysandratos by NadiaBoule 164 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα! 21 hours ago

Αυτό πρέπει να είναι ο ορισμός του: Ζω τη στιγμή!

Εσύ: ολόκληρο το χρόνο ερωτικός και κωλόφαρδος.

Tuesday at 10:17pm • Like • Comment

Δε μ’ αρέσουν τα κουνούπια, εγώ τους αρέσω.

ThemisGeo Themis Georgantas «Είμαι Μόνος Μου. Πάλεψα με δύο καταστάσεις, αλλά δεν μου βγήκαν». Δηλώσεις @eliaspantazo 27 Jun

Όχι στη βία κατά των γυναικών!!!

Wednesday at 10:17pm • Like • Comment

Ένα από τα δύο συμβαίνει... ή η τηλεόραση έγινε ευχάριστη ή νιώθω μοναξιά. Το βήτα, το βήτα.

lydiadinner lydia papaioannou @Anastasialadiab κάποτε ήμουνα πουλί και μ’ αγαπούσανε πολλοί. 26 Jun

Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ! Thursday at 8:10pm • Like • Comment

Τα μέτρια είναι για τους μέτριους. Για μας είναι τα χειρότερα.

Friday at 8:26pm • Like • Comment

«Γεια σας, καγκουροκτόνο έχετε;»

Tsalikisgiorgos Tsalikis Giorgos Επίσης πολυ σημαντικό είναι να σας πω ότι το Cosmopolitan φτιάχνεται με vodka, cranberry, triple sec, curakao και lime. 13 Jul

Επίσης να τονίσουμε ότι υπάρχει νερό στον Άρη (αν διψάσετε μετά)!

Saturday at 8:26pm • Like • Comment

«Εγώ, ακούστε να σας πω, δε φταίω καθόλου. Εγώ είμαι πολύ αγανακτισμένος.»

XrysoMou Lady Groumpoulaki Μου ζήτησε η Έλλη να μιλήσω στο δελτίο της ΝΕΤ. Στο Mega δε με καλούν. Φοβάται, η Τρέμη, πως το στυλ μου θα την υποσκιάσει.

Sunday at 8:26pm • Like • Comment

6 Jul

Αγανακτούμε όλοι μαζί (και με το όλοι μαζί εννοούμε και τις μπύρες και τα σουβλάκια μας).

Η Όλγα Τρέμει...

Kαι δόξα τω θεώ να λες που το «αγανακτούμε» δεν πλαισιώθηκε και από κλαρίνα.

Mithrida Mithridatis 69,4 κιλά. Είμαι οφίσιαλι γκόμενα! 8 Jul

Monday at 8:45pm • Like • Comment

Αυγανακτισμένοι.

Αυτή η δήλωση με κατατάσσει αυτόματα στην κατηγορία: βαρέων βαρών γυναικών!

Αυνανακτισμένοι?

Eleni_Louka Eleni Louka Σήμερα θα πάρω τον γιο μου και θα πάμε για μια μπύρα στο Σύνταγμα. Tuesday at 9:13pm • Like • Comment

Πολύ τίποτα για το κακό...

8 Jul

Έχει παιδιά;;; Την πρόνοια κάποιος!

SPOTLIGHT

Α φ ι ε ρ ώ μ α τ α | Θ έ μ α τ α | Ρεπ ο ρ τ ά ζ

SKG Direct

SUMMER TALES WORTH TELLING * Τέσσερα πρόσωπα της πόλης μας διηγούνται ιστορίες από τα καλοκαίρια τους πορτρέτα Κώστας Αμοιρίδης

SUMMER TALES WORTH TELLING

[ SKG DIRECT ]

INFO

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος εκπαιδεύει και προπονεί μαθητές στην σχολή ιστιοπλοϊας «Θανάσης Μπαξεβάνης».

Γιώργος Παπαδόπουλος Κυβερνήτης σκάφους-εκπαιδευτής

Η θάλασσα δεν τελειώνει ποτέ... της Παυλίνας Εξαδακτύλου

Μια κλοτσιά από τον πατέρα του ήταν αρκετή για να τον σπρώξει στην θάλασσα, σε ηλικία επτά ετών. Από τότε δεν έχει σταματήσει να ζει σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς του στο σκάφος, το οποίο του χάρισε το πιο σημαντικό μάθημα. «Η θάλασσα δεν τελειώνει ποτέ». Με φουρτούνα ή χωρίς...

Γιώργος Παπαδόπουλος ασχολείται με την ιστιοπλοΐα από μικρό παιδί. Ο πατέρας του κατάφερε να τον κάνει να υπερνικήσει τον φόβο του, όταν με μια κλοτσιά τον έστειλε κυριολεκτικά μέσα σ’ ένα σκάφος. «Δεν θα ξεχάσω εκείνη την στιγμή. Ήμασταν μόνο το πανί, το τιμόνι, εγώ και η θάλασσα». Στα είκοσι τέσσερα σταμάτησε τις ολυμπιακές κατηγορίες και μεταπήδησε στην ανοιχτή θάλασσα. Η καθημερινότητά του είναι γεμάτη μπουκαδούρες, μετεωρολογικές προβλέψεις, εκπαιδεύσεις ομάδων. Η νεκρή περίοδος κρατά μονάχα τρεις μήνες, Δεκέμβρη με Φλεβάρη. Έπειτα, η θάλασσα είναι έτοιμη για να την ταξιδέψει και να του χαρίσει τις ιστορίες της. «Όσοι ασχολούνται με την θάλασσα, θυμούνται ιστορίες που τους έχουν σημαδέψει». Όπως τότε. Δέκα χρόνια πριν. Όταν πέντε άντρες, πολύ καλοί ιστιοπλόοι όλοι τους, βρεθήκανε σε

μια διαδρομή με ένα ιστιοφόρο. Κωνσταντινούπολη-Θεσσαλονίκη μ’ ένα καινούριο σκάφος και μ’ έναν κακό καιρό. Κυνηγούσαν τον χρόνο για να μην τους πετύχει ο καιρός που η μετεωρολογική υπηρεσία είχε προβλέψει. «Δεν το καταφέραμε. Ήταν μια άσχημη εμπειρία. Οι καταστάσεις που ζήσαμε ήταν πρωτόγνωρες για μας. Πολύ δυνατός αέρας, δώδεκα μποφόρ και αρκετό κρύο. Είχαμε φτάσει όλοι στα όρια μας». Το γεγονός ότι το σκάφος ήταν καινούριο δυσκόλευε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Δεν ήξεραν καλά-καλά τι δυνατότητες είχε. Σε ένα ταξίδι 45 πλεύσιμων ωρών κι έπειτα από μεγάλη ταλαιπωρία στα Δαρδανέλια, έκαναν μονάχα μια στάση στην Σαμοθράκη. Η σκηνή που δεν θα ξεχάσει ποτέ ήταν σχεδόν κινηματογραφική. Εντελώς εξαντλημένοι, πλησιάζουν στη Σαμοθράκη. «Με το που αρχίζουμε να βλέπουμε την είσοδο του λιμανιού, ξαφνικά το νησί χάνεται από τα μάτια μας. Κόπηκε το ρεύμα ξαφνικά και το μόνο που υπήρχε ήταν το απόλυτο σκοτάδι. Ήταν σαν να μας έκανε κάποιος πλάκα. Λες και δεν μας ήθελε το λιμάνι. Με το που δέσαμε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, είπαμε όλοι μαζί: «Τώρα πάμε για άλλο ένα». Η ιστορία αυτή μου έμαθε ότι η θάλασσα δεν τελειώνει ποτέ».

#21

[ SKG DIRECT ] SUMMER TALES WORTH TELLING

Στέλιος

Μανούσος Κυβερνήτης αεροσκάφους

Μικροσκοπική καρδιά στον αέρα της Παυλίνας Εξαδακτύλου

Δεκαεπτά χρόνια στον αέρα, περίπου οκτώ χιλιάδες ώρες πτήσης δηλαδή. Λίγο παραπάνω από το μέσο της διαδρομής που διασχίζει ένας πιλότος μέχρι το τέλος της καριέρας του. Ο πιλότος Στέλιος Μανούσος θυμάται μια ιστορία για μια ανθρώπινη καρδιά στον αέρα...

πατέρας του ήταν υπάλληλος στην Ολυμπιακή Αεροπορία και έτσι ήταν περισσότερο εξοικειωμένος με την ιδέα του αεροπλάνου. Σύντομα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. «Για να κάνεις αυτήν τη δουλειά, πρέπει να σου αρέσει πραγματικά. Διαφορετικά δε μπορείς». Δεν αντιλαμβάνεται τη δουλειά του ως κάτι διαφορετικό. «Όπως πηγαίνει κάποιος στο γραφείο, έτσι κι εγώ πηγαίνω στη δική μου δουλειά». Ένα από τα ανεκπλήρωτα όνειρά του είναι μια υπερατλαντική πτήση. Αμερική, Καναδάς, Αυστραλία... «Βέβαια, σαν τις διαδρομές πάνω από το Αιγαίο δεν βρί-

pepper#

σκεις εύκολα». Η διαδρομή που δεν θα ξεχάσει ποτέ όμως ήταν περισσότερο... ευρωπαϊκή. Αθήνα-Λονδίνο, ακριβώς πριν από έξι χρόνια. Στην πτήση βρισκόταν μια γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει στο Λονδίνο. Δυστυχώς, το έμβρυο αντιμετώπιζε κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα. «Η γυναίκα συνοδευόταν από τον σύζυγό της αλλά στο αεροπλάνο δεν υπήρχε γιατρός. Δυόμιση ώρες μετά την απογείωση κι ενώ βρισκόμασταν πάνω από τη Βόρεια Ιταλία, μάθαμε ότι έχουν σπάσει τα νερά». Μέσω μιας ειδικής διαδικασίας, ήρθαν σε «τηλεφωνική» επαφή με τον γιατρό, ο οποίος έδινε οδηγίες

στις αεροσυνοδούς. Εκείνες ήταν που τελικά βοήθησαν τη γυναίκα να φέρει στον κόσμο το παιδί της. «Φτάσαμε στο Λονδίνο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ένα ασθενοφόρο μετέφερε την γυναίκα και το παιδί της στο νοσοκομείο». Ο Παναγιώτης είναι σήμερα ένα υγιέστατο παιδί που ζει με τους γονείς του στην Αθήνα και με το οποίο αεροσυνοδοί και πιλότος έχουν κρατήσει επαφή. «Δεν επρόκειτο για μια ιστορία βλάβης του αεροσκάφους αλλά για την ιστορία μιας καρδιάς, που είχε μια μικρή βλάβη η οποία διορθώθηκε. Μια ανθρώπινη ιστορία με πραγματικά ευτυχισμένο τέλος».

INFO

Ο Στέλιος Μανούσος είναι κυβερνήτης στην αεροπορική εταιρία «Astra Airlines». H «Astra Airlines», με βάση της το αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», φέτος το καλοκαίρι προσφέρει πτήσεις για 10 νησιώτικους προορισμούς απευθείας από Θεσσαλονίκη, προς Μύκονο, Σαντορίνη, Ρόδο, Κώ, Χανιά, Ηράκλειο, Κάρπαθο, Κύθηρα, Ζάκυνθο & Χίο. www.astra-airlines.gr

#23

[ SKG DIRECT ] SUMMER TALES WORTH TELLING

pepper#

Χάρης

Νεοφυτίδης Γενικός Διευθυντής The Met Hotel

Οι Ρώσοι, τα βουλγάρικα και το Met Hotel του Στέργιου Βρίζα

εσημέρι Πέμπτης συνάντησα τον Χάρη Νεοφυτίδη. Είναι από το Κιλκίς, μεγάλωσε στην Γερμανία, σπούδασε και πρωτοεργάστηκε στην Θεσσαλονίκη. Υπήρξε Γενικός Διευθυντής του King George Palace των Αθηνών, ενώ είναι εικοσιδύο χρόνια πιστός επαγγελματίας. Σήμερα είναι Γενικός Διευθυντής του πιο πρόσφατου δημιουργήματος της οικογενείας Χανδρή στην Θεσσαλονίκη, του The Met Hotel. «Το The Met Hotel λειτουργεί τα τελευταία δύο χρόνια. Οι ιδιοκτήτες και ο αρχιτέκτονας του ξενοδοχείου προσπάθησαν να δώσουν ένα νέο πνεύμα στην πόλη. Το ξενοδοχείο φιλοξενεί εικοσιέξι έργα τέχνης της προσωπικής συλλογής της κας. Χριστίνας Χανδρή με ονόματα αναγνωρισμένων καλλιτεχνών, μεταξύ αυτών του Viola. Διαθέτει δύο εστιατόρια, το ένα με μεσογειακή και ελληνική κουζίνα, ενώ το άλλο είναι το μοναδικό ιαπωνικό εστιατόριο στην πόλη. Το The Met Hotel έχει βραβευτεί ως το καλύτερο ξενοδοχείο πόλης», μας είπε εκτός των άλλων, και συνέχισε με μια καλοκαιρινή αστική ιστορία που δεν θα ξεχάσει ποτέ. «Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν συνέβη στο The Met Hotel, όμως όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα την ξεχάσω. Ήταν η εποχή που έγινε το μεγάλο άνοιγμα στην ανατολική Ευρώπη και άρχισαν να εμφανίζονται πελάτες από εκεί και κυρίως από την Ρωσία. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι, γιατί είχαμε πελάτες που θα ερχόταν από τόσο μακριά και θα έμεναν σε σουίτες τις οποίες είχανε κλείσει για μια εβδομάδα. Φυσικά οι πελάτες αγγλικά δεν γνώριζαν και τα δικά μας ρώσικα έφταναν και τελείωναν ως το νιετ και το σπασίμπα. Έφτασαν και εγκαταστάθηκαν καλά. Την επόμενη μέρα όμως το πρωί ήταν όλοι με τα μπαγκάζια τους μπροστά στη ρεσεψιόν και συζητούσαν μεταξύ τους. Εμείς καταλάβαμε πως θέλανε να φύγουν. Έγινε μια μεγάλη διαβούλευση όμως δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβη, οπότε πήραμε τηλέφωνο τον ξεναγό προκειμένου να μιλήσει μαζί τους. Ήρθε και το θέμα λύθηκε αφού ανέβηκαν πάλι στα δωμάτιά τους. Η ερώτηση φυσικά προς τον άνθρωπο που μίλησε μαζί τους ήταν συγκεκριμένη: Τί έγινε και ήθελαν να φύγουν; Μας απάντησε λοιπόν πως οι γυναίκες του γκρουπ ήταν πολύ θυμωμένες, γιατί ενώ είχαν κάνει ένα μακρινό ταξίδι και είχανε πληρώσει πολλά λεφτά για την διαμονή, τα προϊόντα μπάνιου του ξενοδοχείου ήταν βουλγαρικά. Τα προϊόντα όμως ήταν Bulgari! Σ‘ αυτήν την δουλειά» τελειώνει, «συναντάς ανθρώπους από διάφορες κουλτούρες και τρόπους ζωής. Πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι να μαθαίνεις και να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο». Χαιρετηθήκαμε και τραβήξαμε διαφορετικές πορείες στη καιόμενη Θεσσαλονίκη.

#25

[ SKG DIRECT ] SUMMER TALES WORTH TELLING INFO

Ο Βασίλης Σαΐτης είναι συμμέτοχος στο Λιμάνι Night Bar (Θεσσαλονίκη), στο Μώλος Beach Bar, στο Σπιτάκι Cocktail Bar και στο Αngels (Χαλκιδική), ενώ παράλληλα εργάζεται σε αυτά ως bartender.

Βασίλης Σαΐτης Επιχειρηματίας – Bartender

Εντός, εκτός και επί τα αυτά της μπάρας της Τόνιας Παπαδάκη

«Η καλή μέρα από το προηγούμενο βράδυ φαίνεται», μου λέει. Το καλό καλοκαίρι από το χειμώνα φαίνεται, συμπληρώνω. Η άνοιξη... Ας μη κοροϊδευόμαστε, πλέον δεν υπάρχει άνοιξη. Το φθινόπωρο είναι αυτό που ο Βασίλης Σαΐτης επιλέγει σαν την λιγότερο αγαπημένη του εποχή, ενώ απολαμβάνει εξίσου τις άλλες δύο. Χειμώνα - καλοκαίρι οι δουλειές τρέχουν, μαζί τους και ο ίδιος. Από τη Θεσσαλονίκη, στη Χαλκιδική και τούμπαλιν. «Ο κόσμος πηγαινοέρχεται και το ίδιο κάνουμε και εμείς. Το χειμώνα βάζουμε τα δυνατά μας για να περνάει όσο το δυνατόν καλύτερα τα βράδια του στη Θεσσαλονίκη, ενώ το καλοκαίρι κάνουμε το ίδιο στη Χαλκιδική. Προσπαθούμε να περάσει ο κόσμος καλά για να μας επισκέπτεται και στην καλοκαιρινή μας στέγη. Όσοι διασκεδάζουν στο Λιμάνι, θα επισκεφθούν και το Angels παραδείγματος χάριν, γιατί ξέρουν τι συμβαίνει... Είναι κάτι σαν αλυσίδα.» Δούναι και λαβείν. Προσφέρεις ατέρμονη διασκέδαση μέχρι τις πολύ πρωινές ώρες και παίρνεις πίσω την ευχαρίστηση πως ο κόσμος σε προτιμούσε και σε προτιμάει, παρά την όποια κρίση. Δουλεύοντας ως bartender, περίπου μια δεκαετία έχει δει πολλά. Στέκεται όμως σε μία καλοκαιρινή ιστορία που συνέβη πρόσφατα. «Πριν κάποιες μέρες στο «Μώλο», με πλησίασαν δύο κυρίες. Μου ζητούσαν επίμονα να σηκώσω από την ξαπλώστρα δύο κυρίους ώστε να κάτσουν στη θέση τους. Προφανώς και αρνήθηκα. Πολύ ευγενικά πρότεινα στις κυρίες να κά-

pepper#

τσουν στις διπλανές ξαπλώστρες που ήταν άδειες. Απέρριψαν την πρόταση μου με το επιχείρημα πως δεν μπορούν να έχουν κόσμο στα αριστερά τους γιατί... δυσοιωνίζονται και επέμεναν να ζητούν εκείνες τις συγκεκριμένες! Δεχόμουν πιέσεις αρκετή ώρα αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Έπειτα απομακρύνθηκαν. Είχα μείνει άφωνος με το πείσμα τους και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω από που προέρχεται. Όταν ξαναγύρισα το κεφάλι μου είδα πως είχαν όντως κάτσει εκεί που ζητούσαν και είχαν γίνει μία παρέα με τους δύο κυρίους που καθόταν στις πολυπόθητες ξαπλώστρες!» Μήπως το πείσμα των κυριών προέρχεται από την πεποίθηση των ανθρώπων ότι αν ζευγαρωθούν το καλοκαίρι δε θα τους βρει ο κρύος χειμώνας μόνους; «Όχι», μου απαντάει, «Το φλερτ είναι πιο έντονο και το καταλαβαίνω. Όλοι είναι πιο όμορφοι, καταρχήν, το καλοκαίρι. Είναι μαυρισμένοι, χαλαροί και πιο θελκτικοί, υπάρχει στην ατμόσφαιρα μια ένταση και ένας ηλεκτρισμός. Tα πάντα ξεκινάνε από τον καιρό άλλωστε, όταν είναι καλός ο καιρός ο κόσμος έχει περισσότερη διάθεση, γενικώς.» Γενικώς, εγώ πιστεύω πως όλοι έχουμε ζήσει έστω ένα ξημέρωμα στο Αngels, χορεύοντας και αδιαφορώντας για τον πρωινό ήλιο που καίει το δέρμα ή έχουμε περάσει μία νύχτα στο Λιμάνι, ζώντας παράλληλα δικές μας ιστορίες που δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας!

Ολοκληρωµένες Λύσεις Ενέργειας Μεταφορά - Μετακίνηση •Αυτοκίνητα •Φορτηγά & χωµατουργικά µηχανήµατα βαρέος τύπου •Γεωργικά µηχανήµατα •Υβριδικά οχήµατα •Κηπευτικές µηχανές •Μοτοσικλέτες

Η standard κίνηση στις µπαταρίες!

•Σκάφη •Jet ski •Aµαξίδια του golf •Τροχόσπιτα •Λεωφορεία •Στρατιωτικός εξοπλισµός •Αναπηρικά αµαξίδια

Για ό, τι απαιτεί ενέργεια, για ό, τι κινείται, υπάρχει το Κέντρο Μπαταρίας Standard! Από το 1972, η πιο ολοκληρωµένη αγορά µπαταρίας της Ελλάδας. Για µπαταρίες κάθε τύπου, που χρησιµοποιούνται στη µεταφορά - µετακίνηση και στη βιοµηχανία η απάντηση είναι µία! Standard. Στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις µας, σε 2 κοµβικά σηµεία της Θεσσαλονίκης, το εξειδικευµένο επιτελείο τεχνικών, δίνει λύση άµεσα σε κάθε σας ανάγκη. Με δωρεάν υπηρεσία delivery, που περιλαµβάνει µεταφορά και τοποθέτηση, ολοκληρωµένο after sales service και εγγύηση καλής

Βιοµηχανική Ενέργεια

λειτουργίας της µπαταρίας, η Standard κινεί γη και ουρανό για την εξυπηρέτησή σας.

Εφαρµογές Ενέργειας ∆ικτύων

Τώρα ξέρετε! Χάρη στις ολοκληρωµένες λύσεις ενέργειας Standard, ίσως να

•Συστήµατα τηλεπικοινωνίας

µείνετε µε το στόµα ανοιχτό, αλλά… από µπαταρία δε θα µείνετε ποτέ!

•Ανανεώσιµες πηγές ενέργειας (Φωτοβολταϊκά) •UPS συστήµατα αδιάλειπτης παροχής ενέργειας •Φωτισµός ασφαλείας •Συναγερµοί ασφαλείας •Συστήµατα πυρόσβεσης Εφαρµογές Κινητήριας ∆ύναµης •Περονοφόρα •Οχήµατα εξόρυξης •Τηλεσκοπικές εξέδρες (µηχανήµατα πρόσβασης) •Μηχανήµατα καθαρισµού •Ηλεκτροκίνητα οχήµατα

Καταστήµατα εξυπηρέτησης •NEO: Π.Ε.Ο. Θεσ/νίκης - Βεροίας (όπισθεν µπισκότα Παπαδοπούλου) •Μοναστηρίου 96 Τηλ. 2310 523 014 Fax 2310 515 842 email:info@standard.gr www.standard.gr

801 11 83 83 83 (από σταθερό)

Στην

ξαπλώστρα

Τρεις (ήλιο)καμμένοι συντάκτες του Pepper, έξι πλαστικές σαγιονάρες και οι καλοκαιρινές ιστορίες τους.

Ένα μπουκάλι παρελθόν της Κικής Μουστακίδου

«Κάθε καλοκαίρι, η ίδια ιστορία. Κι ύστερα, λένε, μείνε μακριά από τη ρουτίνα γιατί δεν το ‘χει σε τίποτα να αφηνιάσει και να σε καταπιεί στην άχρωμη, άοσμη και άγευστή της δίνη. Κληρονομιά από τη γιαγιά ένα ηλίθιο έθιμο, μόνο εγώ το κρατάω τόσο καιρό, κι ας παριστάνουν δήθεν οι υπόλοιποι πως θέλουν να μένουν μόνοι τους για να πετάξουν το παρελθόν τους στη θάλασσα, να χαθεί στον πάτο του καλοκαιριού. Σε ένα μπουκάλι να χωρέσεις ό,τι χειμερινό σε πλήγωσε, να το φάει η αρμύρα και να μη το ξεβράσει ποτέ. Δεν κλείνονται οι χειμώνες που πονάνε με φελλούς, ρε γιαγιά. Το ήξερες ακόμη και εσύ πριν βαφτίσεις οικογενειακή παράδοση μια αυγουστιάτικη σαχλαμάρα. Κάθε χρόνο, η Πανσέληνος, το παρελθόν μου κι εγώ. Φέτος, ξεχειλίζει το μπουκάλι κομμάτια από χαρτί, σκισμένα με μανία. Φωτογραφίες με χαμόγελα σε ποτάμια, θάλασσες και υγρούς, χωμάτινους δρόμους. Παρελθόν. Διαδρομές που νόμιζες ότι δεν θα καταλήξουν ποτέ στο καλάθι των αχρήστων, κι όμως αόρατα χέρια κατάφεραν και τις ξεστράτισαν. Παρελθόν. Απώλειες ανθρώπων που υπήρξαν σημεία αναφοράς. Παρελθόν. Απώλειες ανθρώπων. Επίσης. Τα πόδια μου βουλιάζουν στην υγρή άμμο, δροσίζονται από το κύμα και από τις παγωμένες πέτρες. Τα χέρια μου καίνε γιατί κρατάνε τον χειμώνα μου. Μόλις ξεριζώθηκε με κόπο από μέσα μου. Ζεματάει. Και στο ξαναλέω, ρε γιαγιά. Θα το πετάξω μακριά το γυάλινο παρελθόν που με κουβαλάει συχνά αυτό αντί να το κάνω εγώ. Αλλά φέτος, θα είναι διαφορετικά. Φέτος, θα περιμένω να το ρουφήξει ο βυθός, σαν να διψά για παρωχημένους πόνους ενός ασήμαντου ανθρώπου, ενός σάρκινου κόκκου άμμου ανάμεσα σε τόσους άλλους. Δεν μπορώ να ξέρω ότι ακόμα και πνιγμένες, οι στιγμές μου παραμένουν ύλη. Ο υπόλοιπος κόσμος διαγράφει τα άσχημα και στοχεύει στα όμορφα όταν η χρονιά αλλάζει. Η δική μου οικογενειακή παράδοση με κάνει πρωτότυπο. Και ξεχωριστό. Με έναν τρόπο που δε γεμίζει το μάτι μου αλλά την βαρετή Πανσέληνό μου. Θα το στριφογυρίσω πρώτα στον αέρα. Δυο, τρεις και τέσσερις φορές. Λιγότερες από όσες στριφογύριζε στο μυαλό μου η κάθε ανάμνηση ξεχωριστά. Και το αεράκι που φυσά θα το στείλει ακόμα πιο βαθιά στα μαύρα νερά. Δεν είναι κανείς γύρω μου να ματιάξει τη ρίψη μου, μόνο κάτι ξεχασμένες, ριγωτές ομπρέλες χωρίς μάτια. Μερικά κοφτά βήματα, ένα τίναγμα, τελευταίος θυμός και μια κραυγή. Ανακούφιση. Δεν θα κάτσω να προσέχω μπας και πάει αντίθετα στη φύση και το ξεράσει η θάλασσα στα πόδια μου. Δεν θα φοβηθώ το παρελθόν. Δεν θα ξαναγυρίσει, εάν δεν το θέλω εγώ. Τώρα κατάλαβα γιατί το έβαζες, ρε γιαγιά, σε ένα μπουκάλι. Γιατί τίποτα ποτισμένο με αόριστο χρόνο δεν αξίζει να πιάνει παραπανίσια έκταση. Καλό παρόν και καλό καλοκαίρι μας». 28

pepper#

[ PEPPER BLOG ]

Τάπερ

του Στέργιου Βρίζα

Θα πάμε; Να πάμε. Μήπως να μην πάμε; Πάμε μωρέ. Ε, ας πάμε. Και πήγαμε. Που να μην έσωνα να πω το ναι. Ο Τάκης; Μάγκας. Τον βρήκα στα μικράτα μου και εθαμπόθειν. Εγώ με τα γραμματιζούμενα το ‘χω. Όχι τίποτις πτυχία κι άλλες αηδίες. Εγώ την ζωή σπούδασα. Μοναχό μου ό, τι(ς) έμαθα. Μεγάλο πανεπιστήμιο η ζωή. Ο Τάκης; Μάγκας. Ψαθάκι, αμάνικο Μινέρβα, δέκα ευρώ τα πέντε, απ’ αυτά με τις ανάγλυφες ρίγες. Βερμούδα ξέχειλη στα λέλουδα, απ’ αυτές τις εμπριμέ και παντόφλα Μιγκάτο. Μην το γελάς, έχει ανατομία. Ο Τάκης χρόνια πλατυποδία. Γιέτι μάνα μου, δεν καταλαβαίνεις. Οδηγάει ένα ντεσεβό. Περνάει κι ύστερα έχει συλλαλητήριο στη Μαρτίου να του απαγορευτεί η διέλευσης ξανά. Μύστακα λεπτό που λες ο Τάκης και μακριές φαβορίτες. Φάν ο Τάκης χρόνια του Notis. Αφού η τσίχλα του ‘χει ξεπαστρέψει όλα τα οδοντοσφραγίσματα! Πληρώνει ο Τάκης την οδοντογιατρέσα. Έχει βάθος η οδοντογιατρέσα λέει ο Τάκης, έχει μπούτια λέω εγώ. Ντάλα μεσημέρι και σπρώχνω μπρατσάκια και στρώματα θαλάσσεως –είπαμε το ‘χω με τα γραμματιζούμενα– να στουμπώσουν στο ντεσεβό. Κι ο Τάκης περιχαρής και κύριος στο τιμόνι. - Σπρώξε - Σπρώχνω - Σπρώξε - Σκάσε! Κι έσκασε. Ντάλα μεσημέρι, δούλευε πρωτύτερα ο Τάκης. Βογκάει το ντεσεβό (κίτρινος σίφουνας το λέει ο Τάκης, κίτρινο πυρετό

εγώ) βογκάω κι εγώ. Κι ο Notis τέρμα. Να τρίζουν τα ηχεία και να χοροπηδάει το γυαλί στη μύτη μου επάνω. Φαν ο Τάκης, τα ‘παμε. - Πού με πας Τάκη; - Ντούζλα μανάρι μου. - Είναι μακριά Τάκη; - Όχι μανάρι μου. Πού χώρος μες τ’ αμάξι; Βερίκοκα ο Τάκης; Βερίκοκα. Ροδάκινα ο Τάκης; Ροδάκινα. Φραπεδιά ο Τάκης; Φραπεδιά. Πλασιέ της Τάπεργουερ να ‘μουν τόσο τάπερ δεν θα κουβάλαγα. Πέντε η ώρα στην παραλία κι η παντόφλα μου να πατάει μονάχα αστραγάλους. Μπαρντόν μαντάμ. Δες κι εμένα όμως. Που κουβαλάω ό, τι σε οπωροκηπευτικό βγάζει η χώρα μας από την μία κι απ’ την άλλη ό, τι σε πλαστικό – φουσκωτό εισήχθη την τελευταία δεκαετία. Α! Το νεύρο, νεύρο κι η ομιλία, ομιλία. Τί σκατά γραμματιζούμενα ομιλούμε; Μου ‘στρωσε την πετσέτα ο Τάκης και μ’ άρχισε: - Μανάρι; Λάδι. - Μανάρι; Δεν έπιασε καλά στις πλατάρες μου! - Μανάρι; Ροδακινάκι, απ’ τα κρύα όμως. - Μανάρι; Νερό. Τί είν’ αυτό; Για ξύρισμα μου το ‘δωσες; - Μανάρι;... - Άι στο διάτανο Τάκη. Μου ‘φαγες τα σκότια, και θα ξεχάσω και γραμματιζούμενα κι όλα, Τάκη. Τόσο ήθελα αγάπη μου. Μπήκα στο πρώτο πούλμαν και ψήνομαι τώρα στο δυαράκι μου. Ο Τάκης; Μάλλον θα κόλλησε στο συλλαλητήριο. Στην Μαρτίου! #29

[ PEPPER BLOG ]

Στην

ξαπλώστρα

Πεταλούδα στo νερό Της Παυλίνας Εξαδακτύλου

Από τον χειμώνα φοβόταν ότι μια καλοκαιρινή μέρα θα ξυπνήσει με το κρεβάτι της ριγμένο στη θάλασσα. Μέσα στο σπίτι της θα έχουν φυτρώσει σφεντάμια και τα βιβλία της θα μουλιάζουν στο νερό. Ο Λειβαδίτης θα της χαμογελά σχεδόν λιπόθυμος, σε μια σχεδία φτιαγμένη από τα άπαντα του Καρούζου, ο Καρλ Σμιτ θα πνίγεται, πιασμένος από τα μαλλιά της Χάνα Άρεντ, όλα της τα βιβλία θα φεύγουν μακριά από εκείνη κι όλοι οι ακριβοί της άνθρωποι θα αγνοούνται. Φοβόταν πως ένα αγόρι θα έχει κάνει το πτυχίο της αεροπλανάκι γιατί το πανεπιστήμιο θα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο χοιροστάσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν γίνει χώροι σίτισης πρώην ασφαλισμένων και στα δελτία ειδήσεων θα δείχνουν μόνο διαφημίσεις όπλων, καθώς και οδηγίες παρασκευής σπιτικών δηλητηρίων. Λίγο πριν φτάσει το καλοκαίρι, είχε χάσει ήδη πολλά. Οριστικά ή σχεδόν. Η ζωή έμοιαζε για πρώτη φορά να ‘χει ξεφύγει εντελώς από κάθε έλεγχο. Ένα καλοκαιρινό απόγευμα αποφάσισε να κάνει αυτό που ονειρευόταν καιρό. Έβαλε ένα γαλάζιο φουστάνι (εκείνο με τα μαύρα κουμπάκια και τον δαντελένιο γιακά), έγραψε κάτι σ’ ένα χαρτί που είχε ποτιστεί 30

pepper#

από μια μυρωδιά κέδρου και στάθηκε έξω από το αγαπημένο της πολυκατάστημα. Τα πάντα έβρισκες εκεί πέρα. Από πλυντήρια και τηλεοράσεις μέχρι κατοικίδια και θαλάσσια πλάσματα σε τεράστιες γυάλες. Μπήκε σχεδόν σίγουρη γι’ αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει. Πέρασε μια τούφα από τα μαλλιά της σε ένα τσιμπιδάκι σε σχήμα πεταλούδας και κατευθύνθηκε προς το μεγάλο ενυδρείο. Μέσα του κατοικούσε μια μικροσκοπική φάλαινα. Ανήκε σ’ ένα πολύ σπάνιο είδος και από τότε που είχε μετακομίσει εκεί, είχε γίνει η ατραξιόν της περιοχής. Την φωνάζανε Λαίνα (κάποιος είχε την φαεινή ιδέα να κόψει το φα και να κρατήσει το ανορθόγραφο υπόλοιπο). Η γυναίκα έβγαλε τις παντόφλες τις και της τοποθέτησε πολύ προσεκτικά δίπλα στην σκάλα του μεγάλου ενυδρείου. Το γαλάζιο φόρεμα είχε ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του προς το πάτωμα. Έσφιξε στα χέρια της το χαρτί, κράτησε την αναπνοή της και πήδηξε μέσα. Μέρες αργότερα ένα αγόρι είδε ένα λευκό σημείωμα να μισοπνίγεται δίπλα στη Λαίνα. «Αυτό το καλοκαίρι μια πεταλούδα έμαθε να κολυμπά» έγραφε στο χαρτί και δυο γαλάζια φτερά χόρεψαν δειλά μέσα στα τεχνητά φύκια.

πορτρέτα Κώστας Αμοιρίδης

[ ΚΑΦΕΣ ΤΣΙΓΑΡΑ & ΜΟΛΥΒΙΑ ]

Summer Story Η Γωγώ Μπρέμπου*, με καλές θάλασσες και τον άνεμο να την προσέχει, μας διηγείται την δική της καλοκαιρινή ιστορία.

αι όταν είναι γράψε. Και αν μπορώ θα έρθω. Θα έρχομαι... Εκείνο το βράδυ ήθελα τόσο πολύ να πάω στην θάλασσα. Ούτε να σε πάω ούτε να με πας. Να πάμε μαζί. Βέβαια το μαζί είναι πάντα δύσκολο. Ιδίως όταν έχεις πολύ φόρα και όλοι σε συμβουλεύουν να έχεις μέτρο. Τί αστείο! Ποιοί είναι όλοι; Και αν δεν είσαι εσύ και εγώ και όταν δεν είμαστε εσύ και εγώ πώς μπορούμε να παίζουμε μαζί ακόμα και με το πιο μικρό κύμα; Και βέβαια σε κάλεσα στην θάλασσα, εγώ από την πολύ ορμή μου και την βαθιά μου επιθυμία. Σιγά μην έλεγες όχι. Και ο αέρας και το

pepper#

νερό και το πιο μαγικό μαραθώνιο φιλί και ό, τι το σώμα μπορεί να κάνει και ό, τι ήθελε η ψυχή μου, ό, τι ζήτησε το είχε. Για μια στιγμή ο στίχος του Π. Νερούντα «πάμε εκεί που δεν μας περιμένει τίποτα και θα βρούμε όλα αυτά που περιμένουν» έγινε πραγματικότητα. Η δική μου αλήθεια. Γιατί όλα είναι μια στιγμή και «παφ». Μετά έφυγα. Γιατί σ’ αγαπάω. Και δεν αντέχω. Έτσι είναι όταν αρχίζουν τα λόγια, που είναι ψέμματα τις περισσότερες φορές, σταματούν τα σώματα βίαια χωρίς να θέλουν, σκοτεινιάζουν τα βλέμματα, οι άντρες σκληραίνουν, τα κορίτσια κλαίνε... Και τί να σου εξηγήσω... Αρχίζουν πια να

μιλάνε όλοι οι άλλοι... Ναι βέβαια όλοι ξέρουν καλύτερα. Πώς είσαι, πώς είμαι, τί θα συμβεί... Και μας πληγώνουν με τα λόγια τους, με τις πράξεις τους, με τη δική τους έρημη χώρα... Γι’ αυτό έφυγα. Γυρνώντας όλη την Ελλάδα, το καλοκαίρι, κάθε μέρα και σε άλλη θάλασσα –και όμως σκληρέ μου η θάλασσα είναι μία– με την ίδια επιθυμία που θέλω τόσο πολύ να φύγει και όμως τόσο πολύ με κατακλύζει κάθε μεσημέρι... Αγάπη μου έχεις κλάψει ποτέ στη θάλασσα; Είναι το μόνο μέρος που τα δάκρυα δεν έχουν γεύση και σημασία. Στεγνώνουν γρήγορα από τον ήλιο, μπερδεύονται με το αλμυρό νερό και μετά... κάποιος μου χαμογελά-

ει το ίδιο με σένα –που δεν γίνεται– κάποια σε θέλει το ίδιο με μένα –που αποκλείεται– σταματάω να μετράω τις γραμμές που κάνουν τα μάτια σου όταν γελάς, κάποιοι πάλι ορμούν με την δική τους έρημη χώρα. Μα έλα τώρα είναι καλοκαίρι... Σταματάς αλήθεια ποτέ να κοιτάς κάτω από το φόρεμα μου; Πες αλήθεια... Σταματάς, σταματώ. Παίζεις, παίζω. Τις γελοίες ερωτήσεις. Εγώ -Τί θέλεις από μένα; Εσύ -Τον ουρανό με τ’ άστρα. Μα από την αρχή εμείς πήγαμε στην θάλασσα. Σου μίλησα για το νερό που φουσκώνει και το πιο ανθεκτικό ξύλο...

Γι’ αυτό έφυγα. Γι’ αυτό έφυγες. Γιατί φοβάμαι ότι φοβάσαι τον βυθό και το κύμα και εσύ φοβάσαι ότι φοβάμαι τις υψηλές πτήσεις... Εκτός και αν φτιάξουμε ένα καράβι (υπερωκεάνιο), ένα αεροπλάνο (βομβαρδιστικό), ένα σπίτι (μόνο δικό μας), ένα κήπο (για «όλους») και σου δώσω ένα δάσος τόσο υγρό και σκοτεινό που θα θέλεις να πεις «ήμαρτον»... Εντάξει. Πρέπει να είναι καλοκαίρι. Χωρίς πολλές λέξεις, που τις περισσότερες φορές είναι ψέμματα, καλύτερα θα ήταν να ήσουν μαζί μου απ’ το καλοκαίρι... Γ.Μ.

* Η Γωγώ Μπρέμπου είναι

ηθοποιός. Έγραψε αυτές τις γραμμές, πάνω στο καράβι που την μετέφερε από την Χίο στη Μυτιλήνη, για τις ανάγκες της περιοδείας του «Οθέλλο», που ανεβαίνει από τον θίασο του Γ. Κιμούλη – Κ. Μαρκουλάκη σε όλη την Ελλάδα.

#33

[ ON THE ROAD ]

Music and Contemporary Art Festival της Τόνιας Παπαδάκη

Festival (ουσιαστικό): γιορτή. Επ’ αφορμής, στην προκειμένη; Της μουσικής. Δύο μέρες το χρόνο στήνεται το σκηνικό μέσα στο οποίο γιορτάζεται η μουσική και η σύγχρονη τέχνη. Το Reworks Festival θα σβήσει φέτος το έβδομο κεράκι του και εμείς θα είμαστε εκεί για να του ευχηθούμε να τα εκατοστήσει. Σαν ζωντανός οργανισμός κάθε χρόνο εξελίσσεται, χωρίς να μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο από αυτό το οποίο ξεκίνησε να είναι. Δηλαδή μία γιορτή. Το 2005, η γέννηση του έσκασε σαν ατομική βόμβα στη Θεσσαλονίκη. Θα κρατούσε μόνο για μία μέρα και η ανταπόκριση του κόσμου θα ήταν

pepper#

απλά, πέραν κάθε προσδοκίας. Την επόμενη χρονιά θα έσβηνε το πρώτο του κεράκι και ακόμα περισσότερος κόσμος θα ήταν εκεί για να γιορτάσει. Το 2007 θα γινόταν διήμερο, είχε ήδη πει τις πρώτες του λέξεις και είχε ήδη αφήσει με αυτές πολλούς άφωνους. Από τότε τα χρόνια πέρασαν και η παρουσία του έχει εδραιωθεί. Η προσωπικότητα του έχει ήδη διαμορφωθεί σε κάτι μοναδικό που όμοιο του η πόλη δεν έχει δει. Έχει φίλους που στηρίζει και το στηρίζουν, πειθώ πως αυτό που κάνει αξίζει και ένα πείσμα παιδιού που δηλώνει πως ήρθε για να μείνει. Το Reworks, ίσως σε κάποιους θυμίσει κάτι που κάποτε είδαν στο εξωτερικό όμως δε δημιουρ-

Alva Noto Alva Noto And.id And.id Department ArtArt Department Benga Benga Carlo Carlo LioLio Cayetano Live Band Cayetano Live Band Chaim Chaim Darktom & George Darktom & George AdiAdi Davide Squillace Davide Squillace Dubfire Dubfire Felizol & The Felizol & The BoyBoy Hana Hana Hercules Love Affair Hercules andand Love Affair Ison Ison James Holden James Holden Karuan & Band Karuan & Band Kate Wax Kate Wax Kraak & Smaak Kraak & Smaak Lamb Lamb Mika Vainio Mika Vainio Miss Kittin Miss Kittin Mr.Statik Mr.Statik Wet Calvin MyMy Wet Calvin Pearson Sound Ramandanman Pearson Sound akaaka Ramandanman Reboot Reboot Smokey Bandits Smokey Bandits Stassy Stassy Stratos & pascal Stratos & pascal B B Q Orchestra TheThe Q Orchestra

γήθηκε για να μιμηθεί κανένα. Δεν έχει να κάνει με κανένα. Δημιουργήθηκε εκ του μηδενός επειδή απλώς κάτι παρόμοιο δεν υπήρχε και η πόλη, όπως φάνηκε, το είχε ανάγκη. Από τα πρώτα του βήματα στηρίζει και Έλληνες καλλιτέχνες στα δικά τους πρώτα βήματα, έχοντας βοηθήσει μάλιστα πολλούς από αυτούς να αναδειχθούν. Ξεκίνησε με ένα χαρακτήρα πιο τοπικό. Απευθύνεται φυσικά ακόμα στην πόλη, μα πλέον είναι μεγάλη και η προσέλευση των ξένων που επισκέπτονται την Θεσσαλονίκη με σκοπό να παρευρεθούν σε αυτό. Διατηρώντας ένα χαρακτήρα πιο παρεΐστικο, της τάξεως των 12.000 επισκεπτών, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα υπερπλήθη μουσικά φεστιβάλ του εξωτερικού, αντιθέτως εδώ και τέσ-

σερα χρόνια έχει μία θέση στα “Τop Ten Festival” όλου του κόσμου. Στην ανάδειξη του και στην γνωριμία του κόσμου με το φεστιβάλ συμβάλλει και το Pre-Reworks που γίνεται την άνοιξη του κάθε χρόνου. Το Pre-Reworks έχει ήδη ταξιδέψει σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, σχεδόν, αλλά και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Επισκέπτεται περίπου έξι πόλεις κάθε χρόνο με σκοπό να δείξει στην Ευρώπη τι συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη κάθε Σεπτέμβρη. Οι συντελεστές του εργάζονται για το φεστιβάλ έντεκα μήνες το χρόνο, απλώς γιατί δεν τους ενδιαφέρει να γίνει απλά ο κρότος και μετά να χαθεί η όποια προσπάθεια. Ενδιαφέρονται να ενι-

#35

[ ON THE ROAD ]

σχύσουν την φεστιβαλική κουλτούρα των Θεσσαλονικέων αλλά και να γίνει η Θεσσαλονίκη ένας τόπος συνάντησης παρουσιάζοντας στους επισκέπτες κάτι ξεχωριστό ενώ παράλληλα να δείξουν στους ντόπιους τα πράγματα με μία άλλη ματιά. Φέτος, όπως και κάθε άλλη χρονιά θα φιλοξενήσει περίπου 60-70, Έλληνες αλλά και ξένους, καλλιτέχνες. Το παζλ συνθέτουν ονόματα όπως Cayetano, Ηercules and Love Affair, Karuan, Benga, Reboot, τους Lamb για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αλλά και καταξιωμένους ήδη εδώ και χρόνια DJs, όπως τον James Holden και την Miss Kittin. Ήδη από τα προαναφερθέντα

ονόματα γίνεται σαφές το spectrum των ειδών της μουσικής και αυτός ήταν ακόμη ένας από τους στόχους των συντελεστών του φεστιβάλ. Να παρουσιάσουν, δηλαδή, ένα ευρύ φάσμα μουσικής από funk, indie, freestyle, soul αλλά και ηλεκτρονική μουσική από εγχώρια και ξένα σχήματα, μπάντες και DJs. Ταυτόχρονα γίνονται κινήσεις για εικαστικές παρεμβάσεις στην πόλη ώστε να αναδειχθούν διάφορα σημεία της και η γιορτή της μουσικής να ωφελεί τη Θεσσαλονίκη πολύπλευρα. Ραντεβού λοιπόν στις 16-17 Σεπτέμβρη. To the place where we all become one. Reworks Festival!

INFO Το Reworks Festival ψηφίζεται για 4η συνεχή χρονιά μέσα στα δέκα Top Festivals του κόσμου. Το 2010, η Sunday Telegraph του Λονδίνου, το ενέταξε στα 3 προτεινόμενα γεγονότα για τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Το 2011 ήταν το πρώτο Ελληνικό φεστιβάλ που έλαβε πρόσκληση για να συμμετάσχουν οι διορ-

pepper#

γανωτές τους ως ομιλητές στο European Lab of Festivals στην Λυών και στο EUROPARAISE στην Κολονία. Rework Festival 16 & 17.9.11 στη «Βίλκα». Τιμή εισιτηρίου διημέρου 45€. Τιμή εισιτηρίου ημέρας 28€. www.reworks.gr/2011

Hercules & Love Affair EMI, USA Lamb Strata, UK Dubfire SCI + TEC, USA Miss Kittin Virgin, FR Benga Tempa, UK Reboot Cadenza, GER James Holden Border Community, UK Art Department Crosstown Rebels, CA Karuan & Band Sunshibe Enterprises, AU Alva Noto Raster Noton, GER Mika Vainio Pan Sonic / Raster Noton, FIN Chaim Bpitch cntrl, IS Pearson Sound AKA Ramadanman Soul Jazz, UK Davide Squillace SCI + TEC, IT Carlo Lio SCI +TEC, CA Sian SCI + TEC, IR Kate Wax Border Community, CH Ison Actor One / NON, GR And.Id NON / Mobilee, GR Actor One Get Physical, GR Cayetano Live Band Klik, GR My Wet Calvin Just Gazing, GR Mr.Statik Bpitch Cntrl, GR Felizol & The Boy Just Gazing, GR Darktom NON, GR George Adi NON, GR Smokey Bandits Klik, GR The Q Orchestra Freestyle recs, GR

+Many more

2011 confident understated people

Vilka 16.17 September / Thesaloniki / Greece

www.reworks.gr Media sponsor:

[ URBAN FAIRIES ]

Τώρα που λείπουν όλοι, αλλά(ζουμε) την πόλη... Φωτογραφία Κώστας Αμοιρίδης

* Τρεις γνωστοί αρχιτέκτονες κάνουν καμβά τους την άδεια Θεσσαλονίκη 38

pepper#

#39

[ URBAN FAIRIES ]

Η πόλη στα...high της:

Elevated public areas

της Μαριλένας Κοσμίδου*

εσσαλονίκη: Πόλη ρομαντική, ερωτική, χαλαροί ρυθμοί, πόλη μαγική... Ποιητικά σχόλια για τουρίστες και περαστικούς. Οι καθημερινές εμπειρίες από την πόλη δυστυχώς διαψεύδουν όλα τα παραπάνω και αφήνουν τη γλυκόπικρη γεύση ενός έρωτα που δεν ολοκληρώθηκε, γιατί δε βρήκε ποτέ το χώρο του. Στην πραγματικότητα οι Θεσσαλονικείς για να βιώσουν τη χαλάρωση, την αναψυχή, τον περίπατο και γενικότερα τον ανεκπλήρωτο ρομαντισμό, συγκεντρώνονται στην παραλία και στα διάσπαρτα καφέ της πόλης. Οι λίγες πλατείες που υπάρχουν είναι ανεπαρκείς, στην πλειοψηφία τους ανεκμετάλλευτες και στερούνται πρασίνου. Υπάρχουν μεγαλόπνοα σχέδια για την πόλη μας, όπως πεζοδρομήσεις, ποδηλατοδρόμοι, δημιουργία ενός Μητροπολιτικού πάρκου, εκμετάλλευση της παράκτιας ζώνης και άλλα. Θα ήταν ιδανικά και σχεδόν ειδυλλιακά να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω, ωστόσο, για πολλά από αυτά εκτός από χρήματα και αποτελεσματικές ενέργειες πρέπει να βρεθούν και οι κατάλληλοι χώροι. Η πόλη ήδη ασφυκτιά από πολυκατοικίες, τσιμέντο, αυτοκίνητα και θόρυβο. Έχει άμεση ανάγκη από ενέσεις οξυγόνου σε μικρές και συχνές δόσεις. Χρειάζεται χώρους πρασίνου, πλατείες και παιδικές χαρές για να ανασάνει, αλλά δεν υπάρχει ανεκμετάλλευτη γη για να χωροθετηθούν. Επιπλέον, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα (γραφειοκρατικά και νομοθετικά πλαίσια) η ριζική

SKG Recharged της Αγνής Μπαλαφούτη*

ρχιτεκτονική και ενέργεια είναι δύο έννοιες αλληλένδετες. Φανταστείτε τις αρχιτεκτονικές εφαρμογές ως το μέσο που «οργανώνει» την ενέργεια της κάθε πόλης. Η κλίμακα των κτιρίων, η θέση τους, ο προσανατολισμός τους, τα υλικά τους, οι δημόσιοι χώροι, οι δρόμοι και ό,τι άλλο συνθέτει τον αστικό ιστό, έχει άμεση επίδραση στην ενέργεια που παράγουν και καταναλώνουν οι πόλεις μας. Μέσω της αρχιτεκτονικής, που είναι καταρχήν πεδίο γνώσης και μετά πεδίο πράξης, μπορούμε να εντάξουμε νέες τεχνολογίες, να βελτιώσουμε την αισθητική τους και να προτείνουμε λύσεις για τη βελτίωση της ενεργειακής συμπεριφοράς των πόλεων. Πρακτικές για πράσινα σπίτια, χρήση φωτοβολταϊκών, γεωθερμίας, συλλογή νερού, διαχείριση αποβλήτων και άλλες τεχνολογίες, ήδη εφαρμόζονται και προωθούνται στο εξωτερικό. Με τα αποθέματα της ενέργειας να μειώνονται, στρεφόμαστε σε εναλλακτικές μορφές που είναι φιλικές προς το περιβάλλον. Στόχος είναι η δημιουργία βιώσιμων πόλεων. Μία βιώσιμη κοινότητα χρησιμοποιεί τους πόρους της για να καλύψει τις ανάγκες της, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει την επάρκεια των πόρων για τις μελλοντικές γενιές, με γνώμονα την ενεργειακή αυτονομία της. Η Κοπεγχάγη προωθεί τα pocket parks, δηλα-

pepper#

δή χώρους πρασίνου σε όλα τα άδεια οικόπεδα και ακανόνιστα κομμάτια γης. Η Βιέννη το ‘Bike-City’, ένα οικιστικό έργο φιλικό προς τους ποδηλάτες. Το Λονδίνο χρησιμοποιεί το σύστημα σταθμών ποδηλάτων που με τη χρήση πιστωτικής κάρτας ή ειδικού κλειδιού, παίρνεις ένα ποδήλατο και το επιστρέφεις σε οποιαδήποτε άλλο σταθμό της πόλης σε εξυπηρετεί. Η Βαρκελώνη έχει νομοθετήσει την αναγκαστική χρήση ηλιακών πάνελ σε όλα τα κτίρια μεγάλης κλίμακας και βραβεύτηκε για αυτή της την πρωτοβουλία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τέλος το Βερολίνο συλλέγει τα όμβρια ύδατα για άρδευση και οικιακή χρήση. Τα διεθνή παραδείγματα είναι αμέτρητα και όλα υποδεικνύουν την αναγκαιότητα να στραφούμε στην βιωσιμότητα. Είναι ενδιαφέρον όμως να πάρουμε το ρίσκο και να προτείνουμε νέες ιδέες. Η έμπνευση μπορεί να προέλθει από την καθημερινότητα και την εμπειρία που αποκτούμε «χρησιμοποιώντας» την πόλη μας. Είναι πρόκληση να ανακαλύπτουμε στρατηγικές για να επανεξετάζουμε το οικείο που όλοι έχουμε εθιστεί, με άλλο μάτι. Αν επαναπαυτούμε στο οικείο επαναλαμβάνουμε ότι κάναμε και επιβεβαιώνουμε αυτό που ήδη ξέρουμε.

αλλαγή στην κατανομή των χρήσεων μέσα στην πόλη καθίσταται δύσκολη έως και ανέφικτη. Ίσως όμως τελικά το όραμα για μία πόλη ποιοτικά βιώσιμη και περιβαλλοντικά φιλική, γίνεται εφικτό εάν, αντί για ένα έργο μεγάλης κλίμακας, προσανατολιστούμε σε περισσότερους ευρηματικούς χειρισμούς τοπικού χαρακτήρα. Σύντομες και επαναλαμβανόμενες αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, που θα αναδυθούν σε διάφορα σημεία, σε δρόμους, γειτονιές και αστικά κενά, ξετυλίγοντας μοναδικά σενάρια ζωής στην πόλη. Βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία και τη διατήρηση ανάλογων χώρων εκτόνωσης και πρασίνου θα είναι κυρίως η πρωτοβουλία των κατοίκων της εκάστοτε περιοχής, σε συνδυασμό με κίνητρα που θα τους παρέχονται από το δήμο. Στόχος δεν είναι να γκρεμίσουμε τα κτίρια για να δημιουργήσουμε ανοιχτούς χώρους και πλατείες, άλλα να προσαρμοστούμε στο αστικό τοπίο και να το μεταμορφώσουμε. Οι δρόμοι είναι στενοί και σφύζουν από αυτοκίνητα, τα πεζοδρόμια περιορισμένα και κατειλημμένα από κάδους, τραπεζάκια και περίπτερα. Δεδομένου, λοιπόν, του συσσωρευμένου όγκου κίνησης και πληροφορίας στο επίπεδο του δρόμου η σχεδιαστική πρόκληση-πρόταση είναι η καθ’ ύψος ανάπτυξη με υπερυψωμένες ζώνες δημόσιου χώρου. Γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε κατ’ αναλογία το παράδειγμα της Νέας Υόρκης με το High Line Park (www.thehighline.org);

Βέβαια, αναφέρομαι σε ένα έργο πολύ μεγαλύτερης κλίμακας με προϋπάρχουσα βασική υποδομή, το οποίο, αν και τολμηρό, πέτυχε και μάλιστα με βασική κινητοποίηση των κατοίκων της πόλης. Οραματιστείτε, αντίστοιχα στη δική μας πόλη, γραμμικές πλατφόρμες με δέντρα, φυτεμένα παρτέρια, παγκάκια και διαδρομές περιπάτου στο επίπεδο του πρώτου ή και δεύτερου ορόφου των πολυκατοικιών σε περιοχές πυκνής δόμησης. Ένα δίκτυο πνεύμονα πρασίνου και δημόσιων χώρων που έρχεται σε συνομιλία με τον αστικό ιστό και το κυκλοφοριακό δίκτυο της πόλης και συμβάλει στην αποσυμφόρηση του, ενώ ταυτόχρονα προτείνει ζωτικούς χώρους εκτόνωσης με εναλλακτικές χρήσεις. Παράλληλα, οι ζώνες αυτές αστικής βλάστησης θα λειτουργούν και ως φίλτρα καθώς απομακρύνουν σημαντικό μέρος των επιβλαβών ρύπων της πόλης. Think vertically λοιπόν, αυτή τη φορά όχι για την κατασκευή ενός επιπλέον ορόφου σε ένα ήδη ψηλό κτίριο, αλλά για τη σηματοδότηση ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης του δημόσιου αστικού χώρου και την προοπτική διασφάλισης αστικής κοινωνικής συνείδησης. Άλλωστε, από ψηλά όλα φαίνονται καλύτερα και πιο αισιόδοξα! * Η Μαριλένα Κοσμίδου είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός, MscAAD Columbia University

Η πόλη μας είναι η μοναδική παράκτια πόλη στην Ελλάδα που δεν έχει αξιοποιήσει τη θάλασσά της. Θα μπορούσαν για παράδειγμα αχρησιμοποίητες αποθήκες και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, μέσα στη πόλη, να λειτουργούν ως σταθμοί αφαλάτωσης του νερού του Θερμαϊκού με τη χρήση φωτοβολταϊκής τεχνολογίας και μόνο. Το νερό αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την άρδευση των πάρκων ή το πλύσιμο των δρόμων. Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι μία Θεσσαλονίκη ενεργειακά ανεξάρτητη που εκμεταλλεύεται όλους του φυσικούς πόρους που της προσφέρει η γεωγραφική της θέση, τον ήλιο, τη θάλασσα. “You see things; and you say, ‘Why?’ But I dream things that never were; and I say, ‘Why not?’ George Bernard Shaw * Η Αγνή Μπαλαφούτη είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός, ΜΑ in Built Resources Studies

#41

[ URBAN FAIRIES ]

Τώρα που λείπουν όλοι, αλλά(ζουμε) την πόλη...

Δημιουργώντας μια διαδικτυακή πλατφόρμα επικοινωνίας για την

ενεργοποίηση των πολιτών

του Θοδωρή Μακρίδη*

ίναι πεποίθησή μου ότι οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε ζητήματα της πόλης που αφορούν στην καθημερινότητά τους και να μη λειτουργούν παθητικά. Θα ήταν εξαιρετικά γόνιμο, να βρεθούν τρόποι με τους οποίους οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν, να επικοινωνούν τους προβληματισμούς τους αλλά και τις ιδέες τους δημιουργικά. Η αντιστροφή δηλαδή της σημερινής διαδικασίας, όπου κυριαρχεί η αδράνεια, η αδυναμία συμμετοχής και η λογική της επιβολής των αποφάσεων μονοδιάστατα. Μια τέτοια αντιστροφή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσω της δημιουργίας μιας διαδικτυακής πλατφόρμας κοινωνικού διαλόγου, ανοιχτή σε όλους τους πολίτες, όπου θα καταγράφονται απόψεις, ιδέες, παράπονα και προβληματισμοί με σκοπό την αξιοποίηση των πολύτιμων πληροφοριών και τη δημιουργία μιας πόλης φιλική στους κατοίκους της. Στόχος της πρότασης είναι να δοθεί η ευκαιρία στον κάθε πολίτη με έναν εύκολο τρόπο να προτείνει λύσεις πάνω σε συγκεκριμένα θέματα που τον αφορούν. Η πόλη χρειάζεται ενεργούς πολίτες με γνώσεις και εμπειρίες που έχουν τη διάθεση και μπορούν να αλλάξουν το μέλλον της. Αφετηρία θα αποτελεί ένας διαδικτυακός τόπος στον οποίο θα είναι αποτυπωμένα όλα τα στοιχεία του αστικού τοπίου (π.χ. δρόμοι, ποδηλατόδρομοι, πάρκα, περιοχές φυτεύσεων, ανοιχτοί χώροι, αρχαιολογικοί χώροι, ρέματα, στάσεις, δημόσια κτίρια, κτίρια ειδικών χρήσεων, στοιχεία αστικού εξοπλισμού κλπ) και ο οποίος θα ενημερώνεται διαρκώς με την ενεργό συμμετοχή διαφόρων φορέων. Με τον τρόπο αυτό θα δίνεται σε κυβερνητικούς οργανισμούς, σε ιδιωτικούς φορείς αλλά και σε μη-κυβερνητικές οργανώσεις, η δυνατότητα του άμεσου εντοπισμού προβλημάτων στη λειτουργία της πόλης και κατά επέκταση θα διευκολύνεται η πιθανή εμπλοκή τους για την επίλυσή αυτών των προβλημάτων. Παράλληλα αυτή η πλατφόρμα κοινωνικού διαλόγου θα μπορεί να λειτουργεί και αμφίδρομα με ερωτηματολόγια και δημοσκοπήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με σκοπό την καταγραφή τάσεων, προτιμήσεων, αναγκών με απλά ερωτήματα (π.χ. «Με ποιό τρόπο νομίζεις ότι θα πειστούν οι πολίτες να χρησιμοποιούν περισσότερο ποδήλατα και μέσα μαζικής μεταφοράς;», «Με ποιες ενέργειες θα μπορούσε η πόλη να γίνει φιλική σε άτομα μειωμένης κινητικότητας;» κ.λπ). Οι πολίτες θα μπορούν να προτείνουν λύσεις μέσω κινητού ή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι ιδέες θα καταγράφονται και θα αξιολογούνται από επιτροπή αποτελούμενη από ειδικούς, από τον ιδιωτικό ή/και το δημόσιο τομέα. Οι καλύτερες ιδέες θα προβάλλονται ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αξιοποίησής τους. Θεωρώ ότι η δημιουργία μιας τέτοιας πλατφόρμας, θα αξιοποιήσει δημιουργικά τα παράπονα και τα προβλήματα που καθημερινά διατυπώνονται, θα φέρει στο προσκήνιο νέες πρακτικές αντιμετώπισης τους, θα αναδείξει νέους τρόπους για την διαχείριση των προκλήσεων, θα συμβάλει στην ισορροπημένη, περιβαλλοντικά, ανάπτυξη βελτιώνοντας ουσιαστικά την ποιότητα ζωής στην πόλη. * Ο Θοδωρής Μακρίδης είναι Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος, MSAUD Columbia University

pepper#

HEROES Π ρ όσωπα | Συ ν ε ν τ ε ύ ξ ε ι ς

[ MY WAY ]

pepper#

Kείμενο: Κική Μουστακίδου | Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΟΥ AEGEAN CROSSING Ιορδάνης Πασχαλίδης/Κωνσταντίνος Τριγκώνης Ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη, κατέληξαν στα Χανιά. Οι δυο τους, πάνω σε ένα σκάφος καταμαράν, διέσχισαν 540 ναυτικά μίλια του Αιγαίου μέσα σε μόλις 72 ώρες (παρά έξι λεπτά). Χωρίς καμιά ενδιάμεση στάση, χωρίς κανένα σύγχρονο πλοηγικό μέσο. Μόνο με μια πυξίδα, ένα χάρτη και το πείσμα τους, οι πολυπρωταθλητές ιστιοπλόοι, Ιορδά-

νης Πασχαλίδης και Κωνσταντίνος Τριγκώνης, κατάφεραν να πετύχουν ένα παγκόσμιο ρεκόρ κι έστειλαν το δικό τους,αλληγορικό μήνυμα προς κάθε αποδέκτη: όταν θέλεις, μπορείς να ξεπεράσεις και τον εαυτό σου και τη θάλασσα. Αρκεί μόνο να θέλεις…

#45

Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ

ΤΟΥ AEGEAN CROSSING

ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ

ξεκίνησε ιστιοπλοΐα το 1978 και έχει κατακτήσει 11 πανελλήνιους, 3 βαλκανικούς, 4 ευρωπαϊκούς και 2 παγκόσμιους τίτλους. Συμμετείχε στην Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004, στην οποία κατέλαβε την 12η θέση στην κατηγορία Καταμαράν (Τornado). Το 2000 ήταν προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας στην κατηγόρια τύπου Φιν, όπου μαζί με τον αθλητή Αιμίλιο Παπαθανασίου κατέκτησαν την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και την 13η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.

pepper#

Δευτέρα 4 Ιουλίου με Πέμπτη της ίδιας εβδομάδας. Ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος, συναθλητές εδώ και χρόνια, με τίτλους σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα ιστιοπλοΐας και συμμετοχές σε Ολυμπιάδες, κατόρθωσαν να φέρουν σε πέρας αυτό που σχεδίαζαν από το καλοκαίρι του 2009. Η ιδέα για το πρωτότυπο ταξίδι τους προέκυψε μετά από τη συμμετοχή τους στον Ιστιοπλοϊκό Μαραθώνιο για άτομα με ειδικές ανάγκες στη Χίο. Παιδιά παραπληγικά, άνθρωποι τυφλοί, ταξίδευαν 70 και 80 μίλια τη μέρα, παραμένοντας ακμαίοι και δυνατοί παρά τις κινητικές τους δυσκολίες. Η θέληση τους για ζωή και αδρεναλίνη έκανε τους δύο αθλητές να σκεφτούν να οργανώσουν μια ανάλογη πρόκληση, να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα δικά τους όρια. Η ιδέα μπήκε στο χαρτί, η προετοιμασία ήταν προσεκτική και χρονοβόρα και ο δείκτης δυσκολίας ανέβαινε ολοένα και περισσότερο. Η διαδρομή αποφασίστηκε να είναι non stop και έπειτα χωρίς κανένα εξελιγμένο πλοηγικό μέσο ενώ το σκάφος, αγωνιστικό και ολυμπιακής κατηγορίας, θα χρειαζόταν την απόλυτη προσοχή και αυ-

τοσυγκέντρωση τους. Δύσκολο να δουλεύει το μυαλό με εντυπωσιακές στροφές σε τόσο απαιτητικές συνθήκες κι όμως, το δίδυμο της Θεσσαλονίκης τα κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η μπουνάτσα και το Κάβο Ντόρο Ο αρχικός, επιθυμητός στόχος ήταν να φτάσουν στην Κρήτη μέσα σε 40 ώρες. Η μπουνάτσα όμως που συνάντησαν στο Κεντρικό Αιγαίο, αυτή η νηνεμία, που είναι πράγμα σπάνιο στις Κυκλάδες, τους ανάγκασε να χάσουν μία μέρα εκεί, περιμένοντας τον άνεμο. Ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος μπήκαν στη διαδικασία να διαχειριστούν τα αποθέματα τροφής και υγρών πιο γρήγορα από ότι περίμεναν, στα μέσα του ταξιδιού τους. Μέσα σε αυτές τις 72 ώρες, τα μάτια τους έκλεισαν ελάχιστα. Γέμισαν εικόνες. Όλες οι αποχρώσεις του κόκκινου, ο ουρανός σε όλο το μπλε του, τα ζωντανά της θάλασσας, όπως δελφίνια, χελώνες και φάλαινες. Ο Κωνσταντίνος δεν θα ξεχάσει ποτέ το πέρασμα του Κάβο Ντόρο. «Έγινε νύχτα. Είχε αεράκι και πολλή θάλασ-

σα, γιατί ένας νοτιοανατολικός άνεμος είχε σηκώσει αρκετή πιο πριν, το κύμα υψωνόταν πολύ και η κυκλοφορία των καραβιών ήταν συχνή. Εμείς ήμασταν μόνο με πανιά, δεν είχαμε μηχανή για να αποφύγουμε με ελιγμό κάποιο καράβι. Είχαμε μέτρα ασφαλείας για να μας βλέπουν αυτά, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Υπήρχε άγχος γιατί δεν προχωρούσαμε μπροστά. Βλέπαμε το Φάρο της Άνδρου επί μία ώρα, δεν είχαμε κάνει ούτε μέτρο. Το προσπαθήσαμε όμως κι οι δυο μαζί και το περάσαμε, η ανησυχία μας έγινε κοινή και αποτελεσματική δράση. Εκείνη την ώρα που ο ταύρος πήγε να μας πετάξει κάτω, εμείς τον αρπάξαμε από τα κέρατα».

Στο κύμα κόντρα Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερη συγκυρία για να λειτουργήσει το πνεύμα της πρωτοβουλίας των δύο ιστιοπλόων ως παράδειγμα. Σε μια Ελλάδα που προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια της, ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος δείχνουν με την πράξη τους έναν από τους αρκετούς τρόπους διαφυγής από το τέλμα.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΓΚΩΝΗΣ ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα σε ηλικία 9 ετών. Έχει κατακτήσει 20 εθνικούς, 3 βαλκανικούς,1 μεσογειακό, 5 ευρωπαϊκούς και 4 παγκόσμιους τίτλους στις κατηγορίες «470 Ανδρών» και Tornado (Καταμαράν). Συμμετείχε έως τώρα σε τέσσερις Ολυμπιάδες: Ατλάντα 1996, Σίδνεϊ 2000, Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008. Από το 1995 έως το 2004 ήταν πάντα στο Τop 5 της παγκόσμιας κατάταξης. Πιο συγκεκριμένα, βρισκόταν στη θέση Νο 1 από το 1995 έως το 1997 και από το 2000 έως το 2003.

Το κλειδί είναι να αγωνίζεσαι διαρκώς να ξεπερνάς τον εαυτό σου, να τον προκαλείς για να είναι συνεχώς σε εγρήγορση. Η ατομική βελτίωση είναι αυτή που μπορεί να φέρει τη συλλογική. Στο δίδυμο αρέσει να θέτει στόχους, να γεννά ιδέες, να κάνει πρωτοπόρα πράγματα και μέσα από σκληρή δουλειά, να τελειώνει αυτό που ξεκινά. Εάν νιώθουν περήφανοι ως Έλληνες που κατάφεραν να ολοκληρώσουν με επιτυχία κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα παγκόσμια χρονικά; Θα απαντήσουν πως ναι. Μέσα από το 26λεπτο ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με θέμα το ταξίδι τους και θα διατεθεί σε όλο το παγκόσμιο δίκτυο της

Redbull, που ήταν και ο πολύτιμος υποστηρικτής τους, ο τόπος τους θα φτάσει παντού. Θα επικρατήσει μετά από καιρό το μήνυμα ότι «δεν είμαστε όλοι λαμόγια. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν ιδανικά, παλεύουν για αυτά και κάτι εξακολουθεί να κινείται». Άλλωστε, αυτό που επιζητούν από κοινού είναι να δώσουν κουράγιο στους εαυτούς τους αλλά και στα νέα παιδιά που ξεκινούν να ασχολούνται τώρα με τον αθλητισμό και την ιστιοπλοΐα. «Να γίνει κάτι, να προχωρήσει κάτι. Να μη μας καταπλακώσει η κατάθλιψη αλλά να δούμε λίγο πιο μπροστά ώστε να κινηθούμε προς μια κατεύθυνση. Τίποτε ουσιαστικό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν δεν μεσολαβήσει κόπος

και σκληρή προσπάθεια. Όταν μάθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σήμερα και να αμειβόμαστε χθες, τα πράγματα θα βελτιωθούν». Ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος δουλεύουν ήδη αρκετά projects στο μυαλό τους μετά την πρώτη, επιτυχημένη τους «αποστολή». Το εγχείρημά τους πρόβαλε με τον καλύτερο τρόπο το άθλημά τους, το οποίο θέλουν να κρατήσουν ζωντανό στην επιφάνεια. Ωστόσο, τα χαρτιά τους παραμένουν ακόμα κλειστά μέχρι να σχεδιάσουν με κάθε λεπτομέρεια την επόμενή τους κίνηση, μιας και επιθυμία τους είναι να κάνουν «πράγματα μοναδικά, που να αξίζουν τον κόπο και να έχουν κάτι να πούνε».

INFO Το 2005, ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος, στην παρθενική τους συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ως δίδυμο, κατέλαβαν την 7η θέση μεταξύ 80 σκαφών από 35 χώρες. Το 2006 κατέκτησαν μαζί το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Tornado και

την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της ίδιας κλάσης. Πρόσφατη επιτυχία τους είναι το χρυσό μετάλλιο, το τρίτο στη σειρά, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Tornado στο Torbole (Lake Garda) της Ιταλίας. Φέτος, ακολουθεί η συμμετοχή τους στο Παγκό-

σμιο Πρωτάθλημα στην Ελβετία και στο Ευρωπαϊκό στην Ιταλία. Περισσότερες πληροφορίες για το δίδυμο και τον κάθε αθλητή ξεχωριστά στην επίσημη ιστοσελίδα τους www.teamtornado.gr #47

ISON Dj | μουσικός παραγωγός | διοργανωτής REWORKS FESTIVAL Kείμενο: Τόνια Παπαδάκη | Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

pepper#

[ ΞΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ]

ΤΟ ΒΙΝΥΛΙΟ

ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ Όταν η ζωή του τον έβγαλε σε σταυροδρόμι και είχε να κάνει την επιλογή ανάμεσα σε αυτό που έχει σπουδάσει με μία έτοιμη καριέρα και σε αυτό που αγαπάει πάνω στο οποίο έπρεπε να δουλέψει σκληρότερα, εκείνος διάλεξε το δεύτερο και δικαιώθηκε. O (κατά κόσμον) Αναστάσιος Διόλατζης έπαιξε πρώτη φορά μουσική σε ηλικία 13 χρονών σε μαγαζί της γειτονιάς του και κάπως έτσι γεννήθηκε μέσα του το μικρόβιο. Ένα χρόνο μετά, ξεκίνησε το δικό του πειρατικό ραδιόφωνο το οποίο διατήρησε μέχρι την ηλικία που έφυγε για σπουδές. Στο Λονδίνο, όπου σπούδασε, συνέχισε να παίζει μουσική ερασιτεχνικά σε διάφορα πάρτυ μέχρι που τον ανακάλυψε ένας ατζέντης και του ζητήθηκαν συμμετοχές σε μεγαλύτερα events στα οποία αντεπεξήλθε με μεγάλη επιτυχία. Με τα χρόνια και για αρκετό διάστημα συνδύαζε την πρωινή του δουλειά με την ενασχόληση του με τη μουσική μέχρι που έφτασε σε τέλμα και έπρεπε να διαλέξει. Και διάλεξε την αγάπη του, τη μουσική. Μεγαλωμένος σε μουσικό περιβάλλον δεν δυσκολεύτηκε να αναγνωρίσει από νωρίς πως η μουσική δεν ήταν μόνο η ζωή του αλλά και ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων του. #49

Dj | μουσικός παραγωγός | διοργανωτής

ISON

[ ΞΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ]

INFO O Ιson ήταν από τους πρώτους που έφεραν την ηλεκτρονική μουσική στη Θεσσαλονίκη το 2000, καλώντας γνωστούς Djs στην πόλη. Έχει, επίσης, συνεργαστεί με πάρα πολλούς καταξιωμένους Djs της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής όπως Fisherspooner, Dj Hell, Heidi κ.α.

Xωρίς να είναι υπέρμαχος ή πολέμιος κάποιου είδους ηλεκτρονικής μουσικής, δεν βρίσκει κάποιο που να μπορεί να εκφράζει απόλυτα την διάθεση του την κάθε στιγμή, καθώς το κάθε είδος έχει τη δική του ομορφιά. Έτσι κινείται ανάμεσα σε ήχους house, electro, techno, minimal, με φωνητικά ή χωρίς, διαλέγει απλά οτιδήποτε ταιριάζει στη στιγμή. Ως Dj έχει παίξει μουσική στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πάρα πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού σε Λονδίνο, Βερολίνο, Κοπενγχάγη, Στοκχόλμη, Βαρκελώνη, Λυόν κ.α. Είναι ταυτόχρονα ιδρυτικό μέλος της NON Collective και διοργανωτής του Reworks Festival, το οποίο του κλέβει τον περισσότερο χρόνο του πλέον και στο οποίο θα συμμε50

pepper#

τάσχει και φέτος ως καλλιτέχνης. Παράλληλα, από το 2009 μαζί με τον Χρήστο Μαυρίδη έχουν δημιουργήσει το σχήμα “ActorOne” με το οποίο έχουν ως τώρα κυκλοφορήσει 4 singles. Θεωρεί πως η μουσική του διαθέτει μία νότα αυτοσαρκασμού, χωρίς να είναι αστεία και πως αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στον ακροατή. Μπορεί να συνδυάσει τα πάντα μεταξύ τους και το αποτέλεσμα να είναι άξιο λόγου. Μέχρι σήμερα ό, τι έχει κάνει έχει αποσπάσει τις καλύτερες των κριτικών και εμείς θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε στα πλαίσια του Reworks Festival, τον Σεμπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι τότε stay tuned!

CATWALK

Fashion E ditorials | Μόδα το υ δ ρ ό μ ο υ

[ MODA ]

Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης | Παραγωγή: Χρήστος Ανθόπουλος Βοηθός φωτογράφου: Νίκος Καρδαράς | Μακιγιάζ: Μαρία Ταυρίδου Model: Dimitris Pap. [ Team model management ]

Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο The Met για την φιλοξενία.

DELIRE | Εγνατίας 92 | T: 0030.2310.230.934 Special thanks to: Τάσος Τσαρούχας Coiffure Κομνηνών 43 Καλαμαριά, Τ: 2310.410.626

pepper#

26η Οκτωβρίου 48, 546 27 Θεσσαλονίκη Τ: 2310.017.000 E: themethotel@chandris.gr www.themethotel.gr

Πουκάμισο με κουκούλα STEFAN e GIO | Παντελόνι jean με τιράντες Cosi | όλα Delire boutique

#53

pepper#

T-shirt EDWARD | Φόρμα παντελόνι & γιλέκο TRESOR | όλα Delire boutique

Πουκάμισο BROKERS | T-shirt BEST CHOISE | Βερμούδα STEFAN e GIO | όλα Delire boutique

#55

pepper#

Βερμούδα EDWARD | T-shirt EDWARD | όλα Delire boutique

#57

pepper#

Παντελόνι jean BROKERS | T-shirt EDWARD | όλα Delire boutique

T-shirt STEFAN e GIO | Βερμούδα RUST DENIM | όλα Delire boutique

#59

pepper#

Βερμούδα jean EDWARD | T-shirt ριγέ EDWARD | όλα Delire boutique

ΤΣΙΜΙΣΚΗ 93 | ΕΓΝΑΤΙΑΣ 72 | ΚΟΜΝΗΝΩΝ 66 (πεζόδρομος Καλαμαριάς)

φωτογραφία ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΔΑΡΑΣ

επιμέλεια ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΙΑΚΩΒΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΡΙΖΑΣ

* ΚΑΙ ΟΙ 08 ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Ζουν ανάμεσα μας, δεν διστάζουν να ποζάρουν για τον φακό του Pepper και έχουν πάντα μια απάντηση για κάθε μας ερώτηση!

pepper#

Πως λέγεσαι; Ditta Von | Τρία επίθετα για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Ζεστή, άδεια, ενδιαφέρουσα | Παραλία με βιβλίο ή με περιοδικό; Με βιβλίο (φυσικά) | Διακοπές με: Τέλεια παρέα | Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό sex; Sex | Με τι τελειώνει το καλοκαίρι; Με την ανάμνηση όλων των όμορφων καλοκαιρινών στιγμών

#63

Πως λέγεσαι; Christy | Τρία επίθετα

για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Αφόρητη, μοναδική, βαρετή | Παραλία

με βιβλίο ή με περιοδικό; Και με τα δύο | Διακοπές με: Πολύ τρέλα | Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό sex; Αναλόγως την κατάσταση που βρίσκεσαι | Με τι τελειώνει το καλοκαίρι; Με πολύ κούραση

αλλά

pepper#

και

ωραίο

μαύρισμα

Πως λέγεσαι; Βούλα | Τρία επίθετα για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Ζεστή, ήρεμη, μοναχική | Παραλία με βιβλίο ή με περιοδικό; Με βιβλίο (θεατρικό) | Διακοπές με: Με φίλους | Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό sex; Έρωτας, έτσι για αλλαγή | Με τι τελειώνει το καλοκαίρι; Το καλοκαίρι δεν τελειώνει...

#65

Πως λέγεσαι; Χρύσα | Τρία επίθετα

για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Εναλλακτική, πολύχρωμη, ήσυχη | Παραλία με βιβλίο ή με περιοδικό; Με βιβλίο | Διακοπές με: Την καλύτερη παρέα |

Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό sex; Έρωτας; | Με τι τελειώνει το καλοκαίρι; Με μία βουτιά στην Καλιφτέρη

pepper#

Πως λέγεσαι; Μαρία | Τρία επίθετα για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Άδεια, ήσυχη και πολύ ζεστή | Παραλία με βιβλίο ή με περιοδικό; Με βιβλίο | Διακοπές με: Καλή παρέα και αντιηλιακό με δείκτη 50+ | Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό sex; Τίποτα από τα δύο γιατί είναι για λίγο | Με τι τελειώνει το καλοκαίρι; Με διακοπές στον Αρμενιστή

#67

Πως λέγεσαι; Θάνος | Τρία επίθετα

για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Ζεστή, όμορφη, γοητευτική | Παραλία

με βιβλίο ή με περιοδικό; Με βιβλίο | Διακοπές με: Κοπέλα | Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό sex; Έρωτας! | Με τι τελειώνει το καλοκαίρι; Με εξεταστική

pepper#

πρώτο

λογαριασμό

πετρελαίου

#69

Πως λέγεσαι; Μιχάλης | Τρία επίθετα

για την Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι: Βρώμικη, άδεια, μοναχική | Παραλία με βιβλίο ή με περιοδικό; Με βιβλίο | Διακοπές με: Φίλους | Καλοκαιρινός έρωτας ή καλοκαιρινό | Με τι τελειώνει το Με

πολλές

pepper#

καλοκαιρινές

sex;

Sex

καλοκαίρι; εικόνες

ARTIFACT

Μουσική | Κινηματογράφος | Events & Agenda

G OODIES

Friska Viljor The Beginning of the Beginning of the End γράφει ο Γιώργος Ράμμος

αίνεται πως κάτι έχει αλλάξει στις ζωές των Friska Viljor. Για πρώτη φορά μας παρουσιάζονται χαρούμενοι. Ελπίζω τουλάχιστον να παραμένουν μεθυσμένοι και να συνεχίσουν να τραγουδάνε για παλιές αγάπες, που όμως δε πάνε στον παράδεισο, με τον δικό τους ιδιαίτερο και ειρωνικό τρόπο. Έχουν ορκιστεί σε αυτό άλλωστε. Τέταρτος δίσκος για το ντουέτο από την Σουηδία και ο χορός καλά κρατεί, με τίτλους τραγουδιών όπως You Meant Nothing, Useless, Did You Really Think You Could Change. Αυτή τη φορά όμως δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ραγισμένες καρδιές, αλλά και με ιστορίες μοναξιάς, ελπίδας και χαράς. Το ντουέτο χρησιμοποιώντας τα κλασικά όργανα, αλλά και άλλα όπως μεταλλόφωνο, μαντολίνο, ακορντεόν, γιουκελέλε, κλαρινέτα ντύνει με μουσική αισιοδοξία, που καταφέρνει να σε ξεσηκώσει με την πρώτη νότα που θα ακούσεις τους κατά τα άλλα θλιμμένους - και μη ξεχνάμε ειρωνικούς - στίχους του. Πραγματικά δε θυμάμαι να έχω ξανατραγουδήσει τόσο θλιμμένους στίχους τόσο ευδιάθετα! Ίσως με τους Cure τους οποίους θα θυμηθείτε σε αρκετά σημεία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στον δεύτερο δίσκο τους, υπήρχε και τραγούδι με τον τίτλο The Cure. Οι τόνοι πέφτουν για πρώτη φορά στο τρίτο κατά σειρά τραγούδι, You Meant Nothing. Και πως να μη το χαρείς άλλωστε όταν σιγοτραγουδάς πως δε θα μπορούσες να ήσουν ποτέ ερωτευμένος μαζί της, γιατί δε σήμαινε τίποτα για σένα! Πάνω κάτω ακολουθούν αυτό το μουσικό μοτίβο, δύο ανεβαστικά κομμάτια, ένα με τους τόνους χαμηλωμένους αλλά με αξιοσημείωτους και δυνατούς στίχους. Όσο το ακούω, προσπαθώ να συγκρατηθώ από το να μη παραθέσω άλλους στίχους. Και πιστέψτε με, είναι κάτι στο οποίο αξίζει να δώσετε ιδιαίτερη σημασία σε σχέση με τους Friska Viljor, χωρίς αυτό να μειώνει σε τίποτα την μουσική τους αξία. Το People Come On που κλείνει τον δίσκο σου δημιουργεί δύο ερωτηματικά: Πατάω το repeat για μία ακόμα φόρα ή επιτέλους παίρνω τις αποφάσεις μου και δραστηριοποιούμαι; Friska Viljor άλλωστε σημαίνει ‘ισχυρή βούληση’ και αυτό δείχνουν, παρέα με αλκοόλ, χάνοντας μια σχέση που σίγουρα τους στοίχισε πολύ. www.friskaviljor.net www.myspace.com/friskaviljor

[ GOODIES ]

Messer Chups Bermuda 66 γράφει ο Γιώργος Ράμμος

τάσαμε αισίως στον ένα χρόνο Pepper! Στον χρόνο αυτόν, ασχοληθήκαμε με συγκροτήματα από συνήθεις χώρες όπως Αγγλία, ΗΠΑ, Γερμανία, Σουηδία, Καναδάς. Αυτή τη φορά ταξιδεύουμε βορειοανατολικά της Ελλάδας και συγκεκριμένα στη Ρωσία και στην Αγία Πετρούπολη. Δε ξέρω ποια είναι η μουσική σας σχέση με την εν λόγω χώρα. Προσωπικά πέρα από (α)διάφορους καλλιτέχνες που μας έγιναν γνωστοί μέσω Eurovision –Peter Nalitch εξαιρουμένου– έχω πλήρη άγνοια. Πέρα λοιπόν από τον Peter Nalitch, τί άλλο έκαναν οι Ρώσοι για μας; Messer Chups, το σχήμα του Oleg Gitarkin και της Zombie Girl. Ντουέτο δηλαδή, που ενίοτε συνοδεύεται από ακόμα 1-2 μέλη συνήθως στα τύμπανα, στα πλήκτρα, και στο πολυαγαπημένο θέρεμιν, όπως η παγκοσμίου φήμης –ναι υπάρχουν– θερεμινίστρια Lydia Kavina. Όλα καλά και ωραία θα μου πείτε, αλλά φαντάζομαι πως η απορία για το τι παίζουν οι Messer Chups μεγαλώνει... Και οφείλω να ομολογήσω πως το απέφευγα έχοντας το άρθρο της Βικιπαίδεια μπροστά μου και προσπαθώντας να το περιγράψω με δικά

μου λόγια. Παραδίνομαι και μεταφράζω: «Με θεμέλιο την χρήση surf τυμπάνων χτίζουν ένα κολάζ περίεργων ήχων προερχόμενων από μουσική για τσίρκο, τζαζ, ανατολικοευρωπαϊκά και σοβιετικά καρτούν και φυσικά Αμερικανικά b-movies», με τον Ed Wood και τον Rus Meyer να έχουν την τιμητική τους. Τώρα αν προσπαθούσαμε να βάλουμε κάποια ταμπέλα όροι όπως rockabilly, horror punk, surf rock θα μπορούσαν άνετα να χρησιμοποιηθούν. Το τελευταίο τους πόνημα ακούει στο όνομα Bermuda 66, για το οποίο οι πληροφορίες είναι δυσεύρετες. Ένα απλό googlάρισμα θα σας αποφέρει μόνο links για να το κατεβάσετε και τίποτα άλλο. Γι’ αυτό και γω δε θα μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες πέρα από το να σας δώσω μερικούς τίτλους τραγουδιών όπως Back to the Bermuda Triangle, Jason Bond 0013, El Zombierello vs Octopus. Οι Messer Chups θα αποτελέσουν το καλύτερο soundtrack για τις διαδρομές προς Χαλκιδική και γιατί όχι, προς την Κατερίνη αυτό το καλοκαίρι. Το να πεις άλλωστε αν αυτός ο δίσκος είναι καλύτερος ή χειρότερος από τα προηγούμενα, δεν έχει απολύτως καμία σημασία!

http://www.libo.ru/f5148.html www.myspace.com/messerchups

#73

[ NEWBIE TUNES ]

Λόλεκ Αχινός

γράφει ο Γιάννης Μπαλαφούτης

ια τον Λόλεκ διάβασα πρώτη φορά πριν δυο χρόνια στην «Καθημερινή». Ήταν η εποχή που ο πρώτος του δίσκος ‘Alone’, είχε αποκτήσει εξαιρετική αποδοχή από κοινό, μέσα και κριτικούς. Τον συναντούσες συνέχεια μπροστά σου σε έντυπα και ψηφιακά μέσα, ως έναν νέο καλλιτέχνη που έμοιαζε να λάμπει, σε μια μακρά περίοδο prime-time τραγουδιστικών σκουπιδιών. Δύο χρόνια μετά, επανέρχεται με το νέο, ελληνόφωνο αυτή τη φορά, album του. Ο «Αχινός» κυκλοφόρησε τον Μάιο από τον «Εξώστη», το νέο sublabel της Inner Ear και το άκουσα με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ήταν μάλιστα το πρώτο cd της εταιρείας που ήρθε στο νέο χαρτονένιο ασπρόμαυρο κουτί, αντικαθιστώντας το παραδοσιακό κίτρινο φακελάκι που είχαμε συνηθίσει να λαμβάνουμε τις νέες κυκλοφορίες. Για κάποιον που ακούει για πρώτη φορά τον Λόλεκ, θα παραξενευτεί. Η φωνή του μοιάζει με παλιάς κοπής τραγουδιστή της αριστεράς, που επιλέγει να στραγγαλίσει την ένταση που μαζεύεται στον λάρυγγα του, αρνούμενος να κουνήσει τα χείλια του. Για μένα όμως, είναι ένας τραγουδιστής που αρνείται απλώς να ανοίξει τα μάτια του και τραγουδά μέσα στις υπέροχες εύθραυστες μελωδίες που έχει δημιουργήσει, με την ίδια προσοχή που θα επιλέγαμε να ανοίξουμε ένα μουσικό κουτί, φτιαγμένο από λεπτές στρώσεις πάγου. Ο «Αχινός», θα μπορούσε να χαρακτηρι-

http://www.myspace.com/lolekspace http://exostis.inner-ear.gr/ 74

pepper#

στεί κατά πολύ ένα «αυτιστικό album», μιας και μοιάζει με εσωτερική συνομιλία του Λόλεκ, που απλώς έτυχε να βγει προς τα έξω. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ο απολογισμός μιας χρόνιας ψυχοθεραπείας, μιας κλιμάκωσης της εσωτερικής αναζήτησης και μια συνειδητή αποδοχή και παράδοση στο αναπόφευκτο. Όχι όμως άνευ όρων, άλλα με πλήρη αυτογνωσία. Το μουσικό κομμάτι του δίσκου είναι πραγματικά αριστουργηματικό. Ο Λόλεκ, με καλή γνώση των μουσικών οργάνων, έχει δημιουργήσει κομμάτια με υπνωτικά ντραμς, ακορντεόν που σου ρουφάνε την προσοχή από οτιδήποτε κάνεις εκείνη την ώρα, ονειρικές μελωδίες βγαλμένες από μικρά ξύλινα κουτιά με πλαστικές μπαλαρίνες που χορεύουν όταν τα ανοίγεις, άλλα και φοβικούς ήχους που πετάγονται μέσα από τα πιο σκοτεινά μας κίνητρα. Ειδικά στα τελευταία, διέκρινα έναν πιο εκλεπτυσμένο και καταρτισμένο μουσικά The Boy να τον καταλαμβάνει, χωρίς όμως επ’ ουδενί να θέλω να συγκρίνω τους δύο ή να υπονοήσω κάποια επιρροή. Ο δίσκος δείχνει κατευθείαν και χωρίς περιστροφές τα «αγκάθια του», ξεκινώντας με το δυνατότερο του κομμάτι. Το ομώνυμο τραγούδι είναι πραγματικά σπάνιο, δημιουργώντας μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα Frank Miller και με ένα εξαιρετικό twist, μηδενίζει τον χρόνο του τραγουδιού από την αρχή ζητώντας σου να το παρακολουθήσεις αυτή την φορά μέσα από ένα παράλληλο σύμπαν.

Το «Μείνε Ατάραχος» και «Το νερό έχει μνήμη» ακολουθούν, αποτελώντας την top -προσωπική μου- τριάδα του δίσκου. Είναι τόσο γεμάτες οι μελωδίες τους, καλύπτοντας ένα ευρύ μουσικό φάσμα, που θα μπορούσαν να αποτελούν από μόνα τους ένα δίσκο, με φοβερό kick-in για αρχή τον «Αχινό», κύριο κορμό το «Μείνε Ατάραχος» και για κλείσιμο «Το νερό έχει μνήμη». Υπάρχουν και άλλα εξαιρετικά τραγούδια στον δίσκο, όπως το «Κεφάλι και βλέμμα ψηλά», που σου δημιουργεί μια παράδοξη νοσταλγία για μια εποχή που δεν έζησες ή το «Κανενός», με τα τεχνηέντως συγκρατημένα ξεσπάσματα. Μόνη παραφωνία, για την δική μου αισθητική, το «Δεν αρκεί», που βρήκα αφελές στα όρια της ενόχλησης. Ο «Αχινός» αποτελεί σίγουρα μια προσωπογραφία του δημιουργού του. Και για να τα καταφέρνει τόσο καλά, προφανώς και είναι ένα πρόσωπο που «γράφει» καλά στον καμβά. Επιλέγω να κλείσω με λίγα λόγια από την επίσημη παρουσίαση του δίσκου που περιγράφουν με λίγες λέξεις, αυτά που φλύαρα εγώ εδώ και ώρα, προσπαθώ σε πολλές σειρές να μεταφέρω: «Κανένας μύθος δεν ακολουθεί τον «Αχινό». Και καμία περίεργη ιστορία δεν συνέπεσε με την δημιουργία του. Καμία πολιτική πράξη δεν δηλώνεται με χοροπηδητό στο ρεφρέν και κανένας έρωτας δεν ικανοποιείται από κινηματογραφικό φινάλε. Οι λέξεις είναι απλές και η μουσική απλά ανυπάκουη».

[ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ PICK UP ]

EDITOR’S PICKS Παλιά & νέα τραγούδια που «στοίχειωσαν» τα players μας καθώς ετοιμάζαμε το τεύχος εξορκίζει ο Γιάννης Μπαλαφούτης

You, You, You //

Mary & The Boy - Felizol Με αφορμή τα remixes του Timemachine που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, το θυμήθηκα με εμμονή. Μια πρωτόγονη και απλοϊκή μελωδία, σχεδόν παιδική, συνοδεία όμως μιας τρομπέτας σε διάφορα σημεία, που σε βεβαιώνει ότι είναι ενήλικη. Θυμίζει υπόγειο, teenagers να έχουν χάσει την αίσθηση του χρόνου, να μπαίνουν με το φεγγάρι άδειο και να βγαίνουν με πανσέληνο. Να ξερνάνε την καλύτερη μουσική που θα βγει ποτέ από μέσα τους, γιατί το μόνο που θέλουν να κάνουν, είναι να ουρλιάζουν μπροστά στο μικρόφωνο μέχρι να κλείσει η φωνή τους. Και χωρίς αμφιβολία, κάποιοι άνθρωποι πάντα θα ραγίζουν την καρδία μας. Όμως στην πραγματικότητα θα είναι πάντα εσύ.

Two Against One (feat. Jack White) //

Danger Mouse & Daniele Luppi

Μετά από πέντε χρόνια ηχογράφησης αποκλειστικά με vintage εξοπλισμό και μια viral καμπάνια που κράτησε μήνες φανερώνοντας κομμάτι – κομμάτι την εξέλιξη του δίσκου, ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσει. Με την φωνή του Jack White των The White Stripes και της Norah Jones σε επιλεγμένα κομμάτια, αυτός ο εμπνευσμένος από τα spaghetti western δίσκος, έχει πέραν των ορχηστρικών κομματιών, που οι λάτρεις αυτών των ταινιών θα λατρέψουν και κομμάτια όπως αυτό. Θυμίζει λίγο... spaghetti ghetto, αλλά έχει ενδιαφέρον γιατί βγάζει μια cool ‘70τίλα. Σαν να περπατάς στα στενά σοκάκια της Νέας Υόρκης του σήμερα και ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβεις, να βρίσκεσαι σε μια γειτονιά με μαυράκια να παίζουν κουτσό, νταβατζήδες με φτερό στο καπέλο και λευκά αγόρια και κορίτσια να πίνουν βερμούτ και να φλερτάρουν άγαρμπα.

Addicted To Love //

Florence + The Machine Μερικές φορές η διασκευή ξεπερνά το αυθεντικό. Σπάνια. Αλλά όταν τα καταφέρνει, καταλαβαίνει κάποιος πόσο καλό μπορεί να είναι. Δεν ξέρω από που προέκυψε αυτό το κομμάτι ή αν θα συμπεριλαμβάνεται στον δεύτερο δίσκο που

pepper#

ετοιμάζει, πάντως στοίχειωσε το player μου, όσο λίγα κομμάτια τον τελευταίο καιρό. Τo video clip του Robert Palmer βέβαια, με τις vamp γκόμενες που παίζουν air guitar πάνω σε κανονικές κιθάρες, παραμένει όμως αναμφίβολα αξεπέραστο και μόνιμη πηγή έμπνευσης για αντιγραφή, από άνευρα συγκροτήματα της ημεδαπής...

The Rip //

Portishead

Φανταστείτε την Βανδή, λίγο πριν τη συναυλία της, να τραγουδάει στα παρασκήνια μια μεγάλη επιτυχία της Βίσση unplugged. Μάλιστα, το ερασιτεχνικό βιντεάκι, να ανεβαίνει στο official page της πρώτης, δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης στους fan και των δύο πλευρών. Τώρα δοκιμάστε να κλείσετε τα μάτια σας, να αποβάλλετε ό, τι κιτς, στημένο & φθηνό κακέκτυπο του εξωτερικού συναντά κανείς στην Ελλάδα και δοκιμάστε να μεταφερθείτε στο soundcheck μιας συναυλίας των Radiohead το 2008, όπου ο Thom Yorke κάνει ακριβώς αυτό που κανένας «μεγάλος σταρ» της Ελληνικής μουσικής σκηνής δεν θα τολμούσε ούτε καν να σκεφτεί: Ένα ακουστικό cover του κομματιού παρέα με τον Jonny Greenwood, που βιντεοσκόπησε ο Colin Greenwood και ανέβηκε στην επίσημη σελίδα των Radiohead. Το θυμήθηκα σκαλίζοντας πράγματα για τους Radiohead επί ευκαιρίας του “From the Basement” session που ετοίμασαν για τον τελευταίο τους δίσκο. Το κομμάτι είναι ονειρικό, εκστασιακό και μυστικιστικό. Σαν ένα κομμάτι που θα διάλεγες αν ήθελες να περιγράψεις ταυτόχρονα την γέννηση ενός μωρού και την τελευταία μέρα του σύμπαντος.

Just Because I Do //

Selah Sue

Επειδή με κατηγορούν ότι είμαι παλιακός μουσικά, αποφάσια να κάνω την έκπληξη, ακούγοντας κάτι που δύσκολα κάποιος θα χαρακτήριζε ως Βalafoutis material. Την ανακάλυψα στο gmail status μιας φίλης, γεννηθείσας το 1990. Ένα χρόνο μικρότερης δηλαδή από την Βελγίδα Selah Sue, μιας και περί αυτής ο λόγος. Φρέσκος ήχος, για απογεύματα με υγρασία και ράθυμη διάθεση.

Μέδουσα //

Yianneis

Έχω μια ιστορία για την γνωριμία μου με την μουσική των Yianneis, που ως αποτέλεσμα αυτής, το «μηχανάκι» στο counter του iTunes έφθασε κοντά στα όρια της τρέλας. Θα προτιμήσω όμως να την κρατήσω για την στιγμή που θα έχουμε την τιμή να κάνουμε την παρουσίαση του πρώτου τους δίσκου που ετοιμάζεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές. Αντ’ αυτής, προτιμώ να αντιγράψω μερικούς στίχους από τα κείμενα του Βασίλη Κυριακόπουλου, τα οποία μελοποίησε ο Δημήτρης Σιάμπος, καταφέρνοντας να συμπυκνώσει σε μόλις 6 λεπτά και 30 δεύτερα τα βαθύτερα βίαια ένστικτα μας, ουρλιάζοντας ξεδιάντροπα τις πιο βρώμικες πρωτόγονες επιθυμίες μας και ακροβατώντας στο μεταίχμιο της παράνοιας και της απόλυτης αλήθειας. «Αυτή η ασθένεια μεταδίδεται με το βλέμμα. Ερωτευμένοι εραστές πέθαναν πρώτοι, τι καλά πέθαναν πρώτοι» [...] «Μυωπική αφαιρετικότητα συγχωνεύει τα πράγματα και τις έννοιες για να μη ξεχωρίσεις τίποτα, παρά μουντά, ασύνδετα χρώματα να κατασπαράζει το ένα το άλλο. Και αυτό είναι νόμος. Ναι είναι νόμος του κράτους». Τελικά είναι σπάνιο να ανακαλύπτεις ακόμη πράγματα που μπορούν να σε κάνουν να ανατριχιάσεις, μόνο που σκέφτεσαι ότι υπάρχουν.

Mother Daph //

King Elephant

Δεν είναι τόσο το repeat που πάτησα ουκ ολίγες φορές ώστε να καταφέρει να στοιχειώσει το player μου αυτό το μήνα, όσο το rewind που πατούσα κάθε 14’’ για να ξεσηκωθώ κάθε φορά που ένιωθα ότι με προδίδει η διάθεση μου, φωνάζοντας ένα αυθεντικό “άιντε!” σχεδόν ως γνήσιος Γκραβαρίτης. Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του ντράμερ των Baby Guru, που έκαναν την εμφάνιση τους δυναμικά στο μουσικό προσκήνιο, με το κοινό και τους κριτικούς να τους υποδέχονται ως το “The next best thing since slice bread” της χρονιάς που πέρασε, κυκλοφόρησε σε μια ωραιότατη συλλεκτική έκδοση βινυλίου, που σε κάνει να θες να κατεβάσεις το MK2 σου από το πατάρι.

The Tree of Life κείμενο Άννα Δημητρίου

Ένας άντρας θυμάται τα παιδικά του χρόνια ως δεύτερο παιδί μιας πενταμελούς οικογένειας στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ του ’50. Η ταινία ”The Tree of Life” είναι οικουμενική. Ο Malick με αυτή την πολύ ιδιαίτερη ταινία θέλει να μιλήσει σε όλους τους πολιτισμούς. Σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Χωρίς φόρμα, χωρίς γραμμική αφήγηση, λαχταρώντας να φανερώσει όλες τις ατέλειες και τα κατασκευαστικά μας λάθη. Αυτή λοιπόν η πλήρης έλλειψη κλασικής αφηγηματικής δομής, υπηρετεί ουσιαστικά τον 2ωρο μονόλογο του Σον Πεν. Ερωτήματα που γεννιούνται αλλά δεν απαντιούνται ποτέ. Γιατί αλήθεια, δεν χρειάζεται. Ο Μάλικ, δεν υπόκειται σε εύκολες λύσεις. Σκηνές γυρισμένες όλες με φυσικό φως και με έντονη την παρουσία της κλασσικής μουσικής η οποία προσθέτει συνεχώς τα μοτίβα της στην εικόνα και την εμπλουτίζει. Φυσικά και έχουμε να κάνουμε με ένα πολυεπίπεδο φιλμ όπου η δύναμή του κρύβεται κυρίως στις εικόνες και λιγότερο στον λόγο. Ξεκάθαρα επικριτικός απέναντι στα σύγχρονα δυτικά πρότυπα (θρησκεία, άκριτος σεβασμός στην εξουσία - του πατέρα αλλά και εν γένει-, προσήλωση στην επαγγελματική επιτυχία) επιλέγει, σχεδόν ξεδιάντροπα, εντελώς προσωπικά και για αυτό θαρραλέα, τον δρόμο της αγάπης σε μια τελική σκηνή-λύτρωση στον επίλογο της ταινίας. Μια δύσκολη δουλειά ακόμα και για φανατικούς του Μάλικ.

Βγήκα από την αίθουσα και σαν άλλος Τζακ, περισσότερο χριστιανός, ένιωσα και εγώ πως προσπαθώ χρόνο με τον χρόνο, μεγαλώνοντας, να γεμίζω τα κενά της γνώσης μου. Και έκλεισα έτσι ξαφνικά μια μικρή χαραμάδα που χάσκει μέσα μου καιρό τώρα, με μια σύντομη προσευχή, τελείως δικιά μου, αυτοσχέδια, που πήγαινε κάπως έτσι: «Πατέρα και μητέρα θα παλεύετε για πάντα μέσα μου. Όσο κι αν προσπαθώ να αποχωρήσω από τον ασφυκτικό κλοιό σας, δεν θα το καταφέρω ποτέ. Θα ακολουθώ πάντα τα τεμαχισμένα κομμάτια φωτός και σκότους που μου δώσατε, θα ψάχνω να βρω εσάς μέσα από την τις δικές μου εκρήξεις, τα δικά μου ξέφωτα. Να γεμίζω τα κενά μου, προερχόμενα από τα δικά σας κενά. Τα κενά μιας φύσης από την οποία εξαρτιέμαι. Είναι η Φύση η οποία εκπροσωπεί τη Χάρη, τη συμπόνια και τη συγχώρεση. Και σχεδόν καινούρια θα καταφέρω να ερωτευτώ από την αρχή τον κόσμο που μου μάθατε. Αυτόν με τα ψηλά πεύκα, τις βίαιες εκρήξεις και τα συμπαντικά χρώματα. Και όταν ελευθερωθώ από την ύλη και φτάσω την άγνωστη αλήθεια που γεννάει τη βία μέσα από την αταραξία, τότε θα σταματήσετε να παλεύετε μέσα μου».

#77

EVENTS + AGENDA 08|09 2011

ΤΕΤ.03-ΚΥΡ.07.08

ΠΕΜ.01.09

33o RIVER PARTY

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Πού: Νεστόριο Καστοριάς Τιμή Εισιτηρίου: 15€ μονοήμερο για Τετάρτη, Πέμπτη και Κυριακή 18€ μονοήμερο εισιτήριο για Παρασκευή και Σάββατο 45€ για τις 5 ημέρες, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος κατασκήνωσης www.riverparty.gr

ΣΑΒ.20.08 PULP ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Πού: TerraVibe Park Προπώληση εισιτηρίων: Music Land, Μητροπόλεως 102 Τιμή Εισιτηρίου: 34€ τα πρώτα εισιτήρια | 38€ μετά την εξάντληση τους Online Sales: www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr

ΔΕΥ.22+ΤΡΙ.23.08 ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ των Αλέξανδρου Ρήγα – Δημήτρη Αποστόλου

Πού: Θέατρο Δάσους Ώρα Έναρξης: 21.15 Προπώληση εισιτηρίων: Κινηματογράφος Ολύμπιον (Πλατεία Αριστοτέλους) Τιμή Εισιτηρίου: 24€ | Φοιτητικό: 18€ Κρατήσεις μέσω Internet: www.ellthea.gr | www.tickethour.com Παίζουν: Χρύσα Ρώπα, Ελένη Καστάνη, Ρένος Χαραλαμπίδης, Σωτήρης Καλυβάτσης, Σοφία Μουτίδου και η Χρυσούλα Διαβάτη

Πού: Mylos Βαβυλωνία Ώρα Έναρξης: 21.30 Τιμή Εισιτηρίου: 20€ | προπώληση 15€

ΠΕΜ.01.09 ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Πού: Θέατρο Γης Ώρα Έναρξης: 21.30

ΤΕΤ.07.09 ΠΥΞ ΛΑΞ ΣΥΝΑΥΛΙΑ Πού: Καυτατζόγλειο Στάδιο Προπώληση εισιτηρίων: Ticket House, ΙΑΝΟΣ, STEREODISC Τιμή Εισιτηρίου: Αρένα 11€ | Κερδίκες 15€ Online Sales: www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr

ΠΑΡ.16+ΣΑΒ.17.09 REWORKS 2011 ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Πού: Βίλκα Προπώληση εισιτηρίων: Metropolis Τιμή Εισιτηρίου: Προνομιακό διημέρου 40€ | Ημέρας 28€ Κρατήσεις μέσω Internet: www.tickethour.com

Π Λ Η ΡΟΦΟΡΙΕΣ TERRA VIBE

ΘΕΑΤΡΟ ΓΗΣ

MYLOS

ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ

37ο χλμ Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας, Μαλακάσα, T: 210.88.20.426 Ανδρέου Γεωργίου 56, Θεσσαλονίκη, T: 2310.551.836

Νταμάρι Τριανδρίας, Τριανδρίας 1 – Θεσ/νίκη, T: 2310.206.730 Δάσος Σέιχ Σου, T: 2310.245.307

THE INNOVATORS Ιδ έ ε ς

Ν έ α

Π ρ ο τ ά σε ι ς

THE

INNOVATORS IDEAS, BREAKING NEWS AND LATEST TRENDS γράφουν οι: Γιάννης Μπαλαφούτης και η Τόνια Παπαδάκη

STEFAN e Gio AUTUMN WINTER 2011/12 COLLECTION Τα flash στο κόκκινο!

άποιος σίγουρα τους ειδοποίησε ότι καταφθάνω. Διαφορετικά προς τί όλη αυτή η επισημότητα; Το κόκκινο χαλί έφθανε μέχρι το σημείο που πάρκαρα ώστε να μην χρειαστεί να πατήσω έξω από αυτό, ούτε για μια σπιθαμή. Τουλάχιστον 10 φωτογράφοι περίμεναν ανυπόμονα περιμετρικά, προφανώς για να τους χαρίσω ένα χαμόγελο, μια φωτογραφική στιγμή που θα μπορούσαν να διηγηθούν στα εγγόνια τους. Δεν είχα σκοπό να τους απογοητεύσω. Πλησίασα με αέρα Red Carpet και σταμάτησα μπροστά τους. Έκλεισα τα μάτια και ένιωσα το εκτυφλωτικό φως των flash να με λούζει. Όταν τα άνοιξα –πιστεύοντας ότι ήρθε η ώρα να κάνω 80

pepper#

δηλώσεις στις κάμερες που επίσης βρισκόντουσαν δεξιά και αριστερά του κόκκινου χαλιού– είδα ένα τσούρμο φωτογράφους να τρέχουν προς το μέρος μου, παρασύροντας με για μερικά μέτρα, μέχρι που σταμάτησα πάνω σε μια μαύρη αστραφτερή λιμουζίνα. Και πιστέψτε με, ήμουν έτοιμος να αποχωρήσω πάρα πολύ εκνευρισμένος από την έλλειψη προσοχής στο πρόσωπο μου, αν από την πόρτα του αυτοκινήτου δεν ξεπρόβαλε κάτι, που μου έκοψε την ανάσα και έκανε τα γόνατα μου να παραλύσουν. Η sexy playmate Βάσω Κολλυδά, ως άλλη Hollywood superstar, έκανε την εμφάνιση της στο Red Carpet ντυμένη με την τελευταία πρόταση του σχεδιαστικού διδύμου από τον βορρά Stefan e Gio, από την συλλογή AUTUMN WINTER 2011/12. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ανέκτησα δυνάμεις. Σαν έτοιμος από καιρό, τώρα ήταν η ευκαιρία μου να διεκδικήσω την breathtaking playmate. Δεν πρόλαβα όμως να κάνω δύο βήματα και οι ελπίδες μου εξανεμίστηκαν. Το international male model Χρήστος Αν-

θόπουλος ξεπρόβαλε ως tres chic αδιαμφησβήτητος συνοδός από την limo, ντυμένος και αυτός με κομμάτια από την νέα συλλογή Stefan e Gio. Δεν θα το έβαζα όμως κάτω. Άλλωστε, ακολουθούσε ένα party-fashion show με αέρα Hollywood, γεμάτο όμορφα αγόρια και κορίτσια που ήρθαν να γιορτάσουν μαζί με τους δύο σχεδιαστές την νέα τους συλλογή, που κράτησε μέχρι το πρωί, με πολύ κέφι, flash και stunning εμφανίσεις. Τελικά μήπως το μυστικό της επιτυχίας για να τραβήξεις την προσοχή κρύβεται στην νέα συλλογή Stefan e Gio; Θα το δοκιμάσω στο επόμενο μας ραντεβού μαζί τους, αφού μας υποσχέθηκαν ακόμη περισσότερες glam βραδιές μετά την επιστροφή τους από την Ρώμη, όπου θα γίνει το επόμενο μέρος της φωτογράφισης της νέας του συλλογής. www.stefanegio.gr www.facebook.com/stefanegio Γ.Μ.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ RESERVOIR DOGS ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΙΚΤΙΝΟΥ Νέο menu από «Το Μικρό» “Was that as good for you as it was for me?” Αν ξαφνικά ακούσετε τη φωνή του Mr. Blonde Michael Madsen, να εκφράζει την παραπάνω απορία από το πίσω τραπέζι, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτή τη φορά ο Mr. Blonde και η «πολύχρωμη συμμορία»δεν μαζεύτηκαν για να ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους, άλλα για να δώσουν το όνομα τους σε 6 καλοκαιρινά cocktails σε μια τιμή-έκπληξη! Τα Mr. White, Mr. Blonde, Mr. Purple, Mr. Green, Mr. Pink και Mr. Lila αποτελούν την νέα nice-price καρτέλα cocktails από «Το Μικρό», δια χειρός του βραβευμένου bartender Γιάννη Φράγκου. Έρχονται να προστεθούν στα 102 premium cocktails που μας προσφέρει ήδη «Το Μικρό». Και όταν λέμε premium, το ενοούμε! Cocktails με πραγματικά premium ποτά ως βάση και φυσικούς

χυμούς από ολόφρεσκα φρούτα να τα συνοδεύουν. Ακόμη και ο χυμός καρύδας ή ο χυμός ανανά ως συστατικό κάποιον cocktails, προέρχεται από πραγματική καρύδα και πραγματικό ανανά, που οι bartenders του «Μικρό» κόβουν εκείνη την ώρα! Αλλά και για αυτούς που θέλουν να δοκιμάσουν μοναδικές δροσερές γεύσεις χωρίς αλκοόλ, 50 φυσικοί χυμοί από ολόφρεσκα φρούτα, που μπαίνουν στον αποχυμωτή ή στο blender (Smoothies), σε γεμίζουν ενέργεια όλη την ημέρα. Tο καλύτερο όμως, το άφησα για το

τέλος. Η νέα καρτέλα φαγητού με τα γευστικότερα αυθεντικά New York Burger στην πόλη με χειροποίητο πεντανόστιμο μπιφτέκι, το Tartin και το Trilogy of “micro” sandwich (που αν και είναι for two, δεν θες να το μοιραστείς με κανέναν) και η Green/Red salad (η πράσινη σαλάτα με το ψητό κοτόπουλο) σε κάνουν να αναφωνήσεις ως άλλος Mr. Blonde: “Are you gonna bark all day, little doggy, or are you gonna bite?

Το Couch Surfing έχει σήμερα πάνω από 2,8 εκατομμύρια μέλη και απλώνεται σε πάνω από 246 χώρες. Ουσιαστικά αποτελεί ένα δίκτυο ανταλλαγής φιλοξενίας. Αποφασίζεις σε ποιο μέρος θέλεις να κάνεις τις διακοπές σου, βλέπεις τα διαθέσιμα σπίτια και ενημερώνεις τον ένοικο για τις ημερομηνίες που θα τον επισκεφτείς και πόσες μέρες θα

διαρκέσει η διαμονή σου. Επειδή όμως κανένα αλισβερίσι δεν είναι μονόπλευρο κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ανταποδώσεις την φιλοξενία. Η διαδικασία είναι απόλυτα ασφαλής και δεν χρειάζεται να κοιμάσαι με ένα μαχαίρι κάτω από τα σκεπάσματα!

Summer @ Mikro Γ.Μ.

Couch Surfing Ένας ιστότοπος-κουμπαράς

καναπές που θα μεταμορφώνεται σε διάφορα σχήματα και μεγέθη και θα ταξιδεύει παντού ώστε να μπορεί να σε φιλοξενήσει σε κάθε γωνιά του κόσμου αποτελεί μία εφεύρεση που είναι πλέον γεγονός! Από καναπέ σε καναπέ έχει διαφορά. Πώς θα σου φαινόταν από τον δικό σου να μεταφερθείς σε έναν άλλον στην πόλη που θα αποφασίσεις ότι θέλεις να επισκεφτείς χωρίς να πληρώσεις ούτε ένα ευρώ; Τέλειο; Φανταστικό; Τί; Couch Surfing. Απλά εγγράφεσαι στο site, όπου έχεις τη δυνατότητα να δεις φωτογραφίες από το σπίτι στο οποίο θα φιλοξενηθείς και από το άτομο το οποίο θα σε φιλοξενήσει. Επίσης θα βρεις όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που θα χρειαστείς για το μέρος στο οποίο θα πας και θα κάνεις τις διακοπές σου, σχεδόν, δωρεάν.

www.couchsurfing.org

Τ.Π. #81

[ THE INNOVATORS ]

Green Hotels Το πρώτο δίκτυο Ελληνικών Οικολογικών ξενοδοχείων

νωριστήκαμε μια μέρα που το ασανσέρ στο γραφείο αποφάσισε να σταματήσει ανάμεσα στο αρχείο και το πρωτόκολλο. Όχι για πολύ. Όση ώρα δηλαδή χρειαζόταν για να θυροκολλήσουμε τον έρωτα μας. Και μετά ήρθαν τα σχέδια για το καλοκαίρι. Περίμενα πώς και πώς τις κοινές μας διακοπές μέχρι που άρχισε τις παραξενιές: “Αγάπη μου, το ξενοδοχείο που θα πάμε τί ενεργειακής κλάσης είναι; Τί είδους διαχείριση νερού, αποβλήτων και αέριων ρύπων εφαρμόζει;” και άλλα τέτοια...“πράσινα”. Στο άκουσμα της έκφρασης “Πράσινες Διακοπές”, πρασίνιζα από τα νεύρα μου. Είχα μήπως ξανακούσει για οικολογικά ξενοδοχεία; Φανταζόμουν μια ξύλινη καλύβα στην μέση του πουθενά, χωρίς ηλεκτρικό να πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλον το βράδυ, να βγάζουμε νερό από το πηγάδι για να πλυθούμε και άλλα τέτοια brutal, που καμία διάθεση δεν είχα να βιώσω στις διακοπές μου. Και ήμουν έτοιμος να της ανακοινώσω ότι το μόνο πράσινο που έχω διάθεση να δω το καλοκαίρι, είναι οι Havaianas μου και το αγγουράκι από το τζατζίκι, αν δεν ανακάλυπτα κάτι που τελικά έσωσε την σχέση μου και ίσως σταδιακά και τον πλανήτη. Τα Green Hotels! Τα Green Hotels αποτελούν το πρώτο δίκτυο Ελληνικών Οικολογικών ξενοδοχείων.

Μέσα από το site έμαθα ότι τα ξενοδοχεία που προβάλλονται από αυτόν τον ιστότοπο τηρούν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια περιβαλλοντικής διαχείρισης σε σχέση με την εξοικονόμηση νερού, τον περιορισμό των αποβλήτων, την χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για τις ενεργειακές τους ανάγκες, την πολιτική ανακύκλωσης και γενικότερα την ελαχιστοποίηση του ενεργειακού τους αποτυπώματος. Και ψάχνοντας, δεν βρήκα μόνο τα οικολογικά ξενοδοχεία που θα στέγαζαν τον πράσινο πλέον έρωτα μου, άλλα ανακάλυψα όλη την σπουδαία δουλειά που κάνει η ομάδα των GreenHotels. Γιατί εκτός από το site που προβάλλει τα οικολογικά ξενοδοχεία της Ελλάδος (σύντομα και του εξωτερικού, με την δυνατότητα μάλιστα απευθείας κράτησης από το site), η ομάδα που δημιούργησε ο πολιτικός μηχανικός Σωτή-

ρης Μυλωνάς, προσφέρει μια ολοκληρωμένη υπηρεσία περιβαλλοντικής διαχείρισης στους ξενοδόχους που ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν οικολογικά ξενοδοχεία. Ξεκινά από την παροχή όλης της απαραίτητης τεχνογνωσίας για την υλοποίηση και διαχείριση τέτοιου είδους μονάδων και φτάνει μέχρι την δημιουργία της οικολογικής εταιρικής ταυτότητας τους και την προβολής τους μέσω του διαδικτύου αλλά και άλλων ψηφιακών μέσων.

Θέλεις να βάψεις το σπίτι σου; Θέλεις να φυτέψεις ένα βασιλικό; Θέλεις να στοκάρεις; Να αλλάξεις το πάτωμα της κουζίνας σου; Να ανανεώσεις την όψη επίπλων που έχεις βαρεθεί να βλέπεις; Να φτιάξεις καινούρια έπιπλα; Να φτιάξεις ένα παιχνίδι για το ανιψάκι σου, για το παιδί σου, για το σκύλο ή τη γάτα σου. Για όποιο μερεμέτι χρειαστείς σου παρέχονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες! Το πρόγραμμα το οποίο πρέπει να ακολου-

θήσεις και τα πράγματα που θα χρειαστείς. Επιπλέον μένουν χρήματα στην τσέπη σου και έχεις την ευτυχία να λες πως το έκανες μόνος σου. Και με τον εαυτό σου δύσκολα εκνευρίζεσαι... Άρα πρόκειται για μια winwin κατάσταση!

Μπείτε και εσείς στο site των GreenHotels, επιλέξτε τον προορισμό που σας ταιριάζει και αν μετά από όλα αυτά δεν καταφέρετε να σώσετε την σχέση σας, τουλάχιστο θα έχετε συμβάλει στην σωτηρία του πλανήτη! www.greenhotels.gr Γ.Μ.

D.I.Y. Κάν’ το όπως κανένας άλλος, κάν’ το μόνος σου!

αντάσου ένα κόσμο όπου δεν χρειάζεσαι βαφέα, υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, διακοσμητή, επιπλοποιό (ας με συγχωρέσουν οι φίλτατοι αυτοί επαγγελματίες αλλά)... υπάρχει! Ποίος είπε ότι για να κάνεις κάτι πρέπει να καλέσεις κάποιον ειδικό; Ή για να αγοράσεις κάτι πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία; Ειδικά σε αυτή την εποχή που αν μας γυρίσουν ανάποδα δε θα πέσει ούτε σεντ! Αν θέλεις να κάνεις μία δουλειά και να τελειώσει την ώρα που θέλεις. Αν θέλεις το αποτέλεσμα να είναι έτσι ακριβώς όπως το φανταζόσουν. Αν ψάχνεις για τον πιο φθηνό ειδικό αλλά παράλληλα και τον καλύτερο, που να πιάνουν τα χέρια του και να μην σε εκνευρίζει με τις πρωτοβουλίες που ενδεχομένως να πάρει... κοιτάξου στον καθρέφτη φίλε μου γιατί μόλις βρήκες τον άνθρωπο σου!

pepper#