Pepper 15 by Pepper Magazine

U R B A N TA L E S W O R T H T E L L I N G

I O Y N I O Σ 2 Ο Ι 2 ⁄ Τ Ε Υ ΧΟ Σ Ι 5

2 PEPPER

PEPPER Urban Tales Worth Telling

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ—ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Γιάννης Μπαλαφούτης ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚH ΔΙΕYΘΥΝΣΗ Designers United Δημήτρης Κολιαδήμας Δημήτρης Παπάζογλου

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Άλκηστις Γεωργίου Παυλίνα Εξαδακτύλου Σταύρος Θεοδωράκης Λητώ Θεοδωρίδου Aνταπόκριση Μalmö / Σουηδία Κατερίνα Καρίκη Μαρία Καρποδίνη Aνταπόκριση Βερολίνο / Γερμανία Γιάννης Κίρπιτσας Entrepreneurship Γιάννης Κυβερνήτης Κινηματογράφος Χριστίνα Κυπαρισσά Ιωάννα Μεταξοπούλου Κική Μουστακίδου Χριστίνα Μπατσίλα Τόνια Παπαδάκη Νικόλας Πλαστήρας Αρχιτεκτονική & Design Δέσποινα Πολυχρονίδου Γιώργος Ράμμος Mουσική Γιάννης Σαρακατσάνης Χριστίνα Σέρρου Χριστίνα Ταχιάου Αλίκη Τσιρλιάγκου Contemporary Art Γιώργος Β. Φειδάς G. De Stefano ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Κώστας Αμοιρίδης Νίκος Καρδαράς ΜΟΔΑ Fashion Editor Μιχάλης Χαλικιάς Σύμβουλος Μόδας Χρήστος Ανθόπουλος ΔΙOΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜEΝΩΝ Τόνια Παπαδάκη Like us on FB www.facebook.com/peppermagazine Blog http://peppermagazine.tumblr.com Διαβάστε το pepper ηλεκτρονικά στη διεύθυνση http://issuu.com/peppermagazine

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Τ 23920 73 579 ⁄ F 23920 73 584 ⁄ E pepper@eroticos.gr

3 PEPPER

EΚΔΟΣΗ Win Ε.Π.Ε. ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ Λευτέρης Μαρόγλου ΕΚΔOΤΗΣ Αλέξανδρος Αραμπατζής

E D I TO R I A L

PEPPER 15

Πως θα το «παλέψουμε» με Ατλήδες; ΤΟΥ ΑΛEΞΑΝΔΡΟY ΑΡΑΜΠΑΤΖH

Σιχαίνομαι τη «μίρλα» και τον πεσιμισμό, την καταστροφολογία, το αυτομαστίγωμα και τον αυτοοικτιρμό. Εξάλλου, δυόμισι χρόνια τώρα χορτάσαμε απ’ όλα αυτά. Λατρεύω όμως τον ορθό λόγο, το ψύχραιμο ζύγισμα των πραγμάτων, τη στάθμιση των θέσεων, τη νηφάλια ανάγνωση της πραγματικότητας. Και την συνεπακόλουθη δράση. Απ’ αυτά τα τελευταία, δυστυχώς, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ελάχιστα δείγματα εντοπίζω στην ελληνική πραγματικότητα.Τι κι αν εδώ και λίγες μέρες έχουμε κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι εξακολουθούμε να έχουμε χώρα μη κυβερνήσιμη.

δυστυχώς βολευόμαστε όπως - όπως με ψοφοδεείς Ατλήδες. Πριν από εβδομήντα δύο χρόνια, στις 13 Μαΐου του 1940, ενώπιον της βουλής των Κοινοτήτων, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουίνστον Τσέρτσιλ έβγαζε την πρώτη του ομιλία. Ανακοίνωνε ότι η χώρα του εισέρχεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έκανε περιβόλι την καρδιά του λαού του, διότι, όπως τόνιζε στο διάγγελμα του, «I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat. Όπερ μεθερμηνευόμενον, «δεν έχω να σας προσφέρω τίποτε άλλο παρά αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα»!*

Ρίξε μια ματιά γύρω σου: είναι τόσο ευρύς και βαθύς ο εκμαυλισμός, τόσο διαδεδομένες οι εμμονές, η αδιαφορία, η αγραμματοσύνη, η συνωμοσιολογία, τόσο εσωτερικευμένη η διαφθορά, η περιφρόνηση του άλλου και των νόμων, τόσο εθισμένες οι ψυχές στη ευκολία και στο μικροσυμφέρον που, ανεξαρτήτως πολιτικών εξελίξεων (εκτός κι αν γίνουν ΘΑΥΜΑΤΑ), η κοινωνία θα σέρνεται πίσω από την πραγματικότητα. Πες μου, αυτό το αρρωστημένο φρόνημα πως πολεμιέται; Αυτή η αντίληψη ζωής πως αλλάζει; Αυτή η σάπια νοοτροπία πως γιατρεύεται;

Προσπάθησε δε να ενθαρρύνει τους συμπατριώτες του για την «καλύτερή τους στιγμή». Η ομιλία, η οποία καταλήγει με τις λέξεις «ας δεσμευθούμε, λοιπόν, στην εκτέλεση του καθήκοντός μας και ας δεχθούμε ότι, αν η βρετανική αυτοκρατορία και η κοινοπολιτεία ζήσουν για χίλια χρόνια, ο κόσμος θα λέει «αυτή ήταν η καλύτερή τους στιγμή» έχει χαραχθεί στη συλλογική μνήμη. Για τους ιστορικούς είναι μία από τις καλύτερες ομιλίες στην αγγλική γλώσσα και εκφωνήθηκε από τον σημαντικότερο ίσως Βρετανό πολιτικό της σύγχρονης εποχής (και κάποιος στον οποίο εμείς οι Έλληνες οφείλουμε πολλές χάριτες) τη στιγμή που η χώρα κινδύνευε με αφανισμό. Είπαμε, χρειαζόμαστε νέους Τσέρτσιλ. Δεν τους έχουμε. Ίσως γιατί τίποτε αξιόπιστο και καινούριο δε μπορεί να γεννηθεί σε συνθήκες κοινωνικής στασιμότητας και οπισθοδρόμησης. Μπορεί (μακάρι), όταν τα τελευταία απομεινάρια της πολιτικής οπισθοφυλακής θα έχουν χάσει οριστικά τη μάχη της διατήρησης του μεταπολιτευτικού status quo, όταν η κοινωνία καθαρθεί από αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, να ανθήσει το νέο, να βγει στην επιφάνεια το φρέσκο.

Κλωτσάμε σε κάθε ευκαιρία την αλήθεια, γυρίζουμε την πλάτη στην πραγματικότητα, αφηνόμαστε στην ηττοπάθεια και την αποκαρδίωση και βαυκαλιζόμαστε στη φρούδη θαλπωρή αλλεπάλληλων στρωμάτων ευσεβών πόθων. Γοητευόμαστε ακόμα από παραμυθητικές κενολογίες και καθησυχαστικούς αναχρονισμούς. Οι κάθε είδους λαϊκιστές (από τους κολοσσιαίας κλίμακας μέχρι τους light) υπόσχονται αμέριμνα βελτίωση της ζωής την ώρα που οι σώφρονες, όσοι τέλος πάντων αποτολμούν να θυμίσουν στη συγκυρία αυτή καθήκοντα και υποχρεώσεις, μένουν στη γωνιά, σωπαίνουν. Λένε urbi et orbi πως βρισκόμαστε σε περίοδο πολέμου. Έτσι είναι! Και ενώ χρειαζόμαστε έναν Τσέρτσιλ στο τιμόνι της χώρας,

Μέχρι τότε, ετοιμάσου για το (επίσημο) game over. Και ήλπιζε τη στιγμή του «insert new coin» να γίνονται δεκτά μόνο τα πιο καλογυαλισμένα, τα πιο αστραφτερά νομίσματα. Τα «βρόμικα» και τα «θολά» να «επιστρέφονται» ως αναμνηστικά ενός μακρινού παρελθόντος.

*Ιδού ένα σύντομο απόσπασμα της ομιλίας του Churchill. Ψάξ’ το και στο You Tube, είναι συγκλονιστικό. I would say to the House as I said to those who have joined this government: I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat. We have before us an ordeal of the most grievous kind. We have before us many, many long months of struggle and of suffering. You ask, what is our aim? I can answer in one word: Victory. Victory at all costs — Victory in spite of all terror — Victory, however long and hard the road may be. For without victory there is no survival.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 6 PEPPER

Made in Hellas. 33.

Ο Θωμάς Μυλωνάς είναι «Made In Hellas». Αρκεί όμως να είσαι περήφανος ως Έλληνας αν οι άλλοι δεν γνωρίζουν το γιατί; Ο βραβευμένος διεθνής Creative Entrepreneur μας εξηγεί πως η Ελλάδα μπορεί να επαναλανσάρει την εικόνα της, να ξανακερδίσει τον παγκόσμιο σεβασμό και να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα με μια στροφή στο παρελθόν κατά μισό αιώνα.

Για την αγάπη της γεωμετρίας 40.

Για την Σώτη Τριανταφύλλου τίποτα δεν είναι πιο οδυνηρό από τις καινούργιες ιδέες. Ίσως γι' αυτό αγαπά το ροκ εν ρολ με την ίδια ένταση που αγαπά την γεωμετρία. Μιλάει με την Παυλίνα Εξαδακτύλου για το τελευταίο της μυθιστόρημα και την κανονικότητα που αποτελεί μια όχι και τόσο κανονική λέξη.

Oδόντα αντί oδόντος 14. Η Σμαράγδα Καρύδη είναι πολύ τσιριμπίμ τσιριμπόμ άτομο, όπως θα έλεγε και ο Αθηνόδωρος Προύσαλης. Κυρία καθώς πρέπει, αλλά και ξηγημένη. Με κυριλέ τρόπους αλλά και μαγκίτισα. Αυτό που σίγουρα δεν ήξερες είναι ότι γράφει τέτοια κείμενα, όπως αυτό που θα διαβάσεις στην στήλη «Καφές, Τσιγάρα και Μολύβια». Και ας το ΄κόψε.

Cheap Art 20. Περιπολίες εντός, με την πιο φρέσκια έκθεση τέχνης να υποδέχεται τα χρόνια της ώριμης ήβης της στο Στρατόπεδο Κόδρα. Η Cheapart συνεχίζει τολμηρά να οργανώνει εκθέσεις με βασικό πυρήνα τους καλλιτέχνες και πρώτο παράγοντα το φιλότεχνο κοινό.

«Συνιστώ σε όσους σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν, να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού, εάν γνωρίζουν καλό κολύμπι. Εγώ ταλαιπωρήθηκα στη θάλασσα 10 ώρες και δεν κατάφερα τίποτα. Κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου...». Οι NEON μελοποιούν Κώστα Καρυωτάκη

Η Κική Μουστακίδου έχει την συνήθεια να ονειρεύεται το μέλλον. Κι είναι φορές που το μέλλον αποτυπώνεται στις γραμμές των κειμένων της, ακριβώς όπως το ονειρεύτηκε. Όπως αυτή η Freshalloniki που μας κάνει περήφανους και μας εμπνέει.

Kι απ'το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά 66.

Ο Κωνσταντίνος Βήτα, η «Χρυσαλλίδα», ένα εκτυφλωτικό φως που (σε) μεταμορφώνει κι εκείνο το ταξίδι της φάλαινας που δεν κάναμε ακόμη.

7 PEPPER

NEO N 70.

Back to the Future 47.

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟY ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

8 PEPPER

Πέρασα και εγώ μια μικρή περίοδο της ζωής μου που νόμιζα ότι έπαιζα το καλύτερο ποδοσφαιράκι στον κόσμο. Το ποδοσφαιράκι ήτανε ίσαμε ένα μεγάλο τραπέζι κουζίνας. Βαρύ, με παίχτες ξύλινους, περασμένους σε μεταλλικές βέργες. Τερματοφύλακας, δύο αμυντικοί, πέντε κεντρικοί, τρεις επιθετικοί. Τα είχαν οι «λέσχες», τα είχαν και στα πανηγύρια. Ανασήκωνες τα μανίκια, έσφιγγες τις βέργες – είχαν ειδικές ξύλινες χειρολαβές στην άκρη – και έδινες δύναμη στην μπάλα να μπει στο αντίθετο τέρμα. Ήταν μερικοί που έπαιζαν και με τα φάλτσα αλλά εμένα αυτό δεν μου άρεσε. Άλλωστε τα κορίτσια δεν καταλάβαιναν από φάλτσα, μπράτσα ήθελαν. Εντάξει υπερβάλλω. Ποτέ δεν πίστεψα ότι ήμουν ο καλύτερος του κόσμου. Μου πέρασε από το μυαλό όμως ότι ίσως ήμουν ο καλύτερος της Αγίας Βαρβάρας. Ή άντε ο καλύτερος 16αρης της Αγίας Βαρβάρας. Μια μέρα, Σάββατο πρέπει να ήταν, μάζεψα όλα τα λεφτά μου, στο σύνολο 50 δραχμές - οικονομίες ενός μήνα τουλάχιστον - και βγήκα για την μεγάλη μάχη. Είχα πάρει μαζί μου και χαρτομάντιλα γιατί το πρόβλημα ήταν, ότι μετά από 2-3 παιγνίδια τα χέρια σου ίδρωναν και γλιστρούσαν πάνω στις ξύλινες χειρολαβές. Με τα χαρτομάντιλα λοιπόν στην κωλότσεπη και με τα δίφραγκα στην τσέπη κατηφόρισα προς την Ελευθερίου Βενιζέλου. Εκεί ήταν το ραντεβού. Αντίπαλος μου ένας συμμαθητής μου ο οποίος και αυτός νόμιζε ότι έπαιζε το καλύτερο ποδοσφαιράκι στον κόσμο. Καμιά φορά μετά το σχόλασμα τρέχαμε στην «λέσχη» και παίζαμε ένα-δύο παιγνίδια, την μια κέρδιζα εγώ, την άλλη αυτός αλλά συμπέρασμα για το «ποιος ήταν ο καλύτερος», δεν έβγαινε. Οπότε εκείνο το Σάββατο είχαμε κανονίσει να λύσουμε μια για πάντα τις διαφορές μας. Θα παίζαμε και «στοίχημα»! Ένα δίφραγκο το παιγνίδι. Το μηχάνημα για να βγάλει μπάλες, πέντε στον αριθμό, ήθελε ένα πενηνταράκι. Όποιος έχανε λοιπόν θα έβαζε την μάρκα και θα έδινε στον άλλον και ένα δίφραγκο. Οι πρώτες νίκες ήταν εύκολες. Βοήθησαν και τα χαρτομάντιλα και τα χέρια μου δεν γλιστρούσαν. Ο αντίπαλος κάθε φορά που έχανε, ανέβαζε και το στοίχημα. «Πάμε το πάτσι». Φτάσαμε κάποια στιγμή να παίζουμε και για δέκα δραχμές! Κόλαση! Τα χαρτομάντιλα σώ-

θηκαν και τα χέρια μου άρχισαν να γλιστράνε. Ο συμμαθητής μου όμως δεν είχε τέτοια προβλήματα. Σκουπιζόταν στο παντελόνι του. Αγχώθηκα; Κουράστηκα; Αποσπάσθηκα; Τι σημασία έχει. Τελικά όλα τα φράγκα – και τα 50! - κατέληξαν στην τσέπη του αντιπάλου μου. Η σαββατιάτικη βόλτα θα τελείωνε χωρίς σουβλάκι. Εκεί που σκεφτόμουν ότι θα τους κεράσω - τουλάχιστον τις πατάτες- δεν μου έμειναν ούτε δεκάρες για να πάρω μια πίτα τυλιχτή χωρίς κρέας. Στο σουβλατζίδικο ήταν μαζεμένοι όλοι. Μάλλον έπιναν και μπύρα! Πολυτέλειες Σαββάτου. Δεν τους κοίταξα όμως για πολύ. Κάτι προφασίστηκα και δεν σταμάτησα. Ανηφορίζοντας για το σπίτι, με άδειο στομάχι και άδειες τσέπες σκέφθηκα ότι είναι κακό πράγμα να νομίζεις ότι είσαι ο καλύτερος του κόσμου. Ή έστω της Αγίας Βαρβάρας. ΥΓ. Ξέρω τι θα πεις. «Ότι τρελάθηκε ο Θεοδωράκης και αντί να μας πει για τον Σαμαρά και για τον Τσίπρα, μας λέει για τα εφηβικά του». Κοίτα γύρω σου, γι' αυτό σου λέω. Ζούμε στην χώρα που όλοι νομίζουν ότι είναι οι καλύτεροι του κόσμου. Από πού θέλεις να αρχίσουμε; Από τον λαό; Τους δημοσιογράφους; Τους «άρχοντες»; Από πού; Σαμαράς- Τσίπρας – Βενιζέλος – Καμμένος – Παπαρήγα – Κουβέλης, το διαλαλούν όλη μέρα. Αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της χώρας. Κάποιοι θέλουν να λύσουν και το πρόβλημα της Ευρώπης. Της οικουμένης όλης. Ούτε που τους περνά από το μυαλό ότι ίσως – ίσως λέω – δεν είναι οι καλύτεροι του κόσμου. Ο ένας θα πατήσει το κουμπί και θα βγει... ανάπτυξη. Ο άλλος θα τα λύσει όλα με μια συγκέντρωση έξω από την Καγκελαρία. Ο τρίτος θα τους κοιτάξει στα μάτια και θα τους πει «δώστε» και εκείνοι θα δώσουν. Ο τέταρτος θα σκάψει με τα χέρια του το Αιγαίο (μόνο να έχουμε έτοιμους τους αμφορείς να τους γεμίσουμε πετρέλαιο). Ο πέμπτος θα μας ζητήσει να γυρίσουμε την πλάτη στους εχθρούς και να τους αφήσουμε να πεθάνουν στην μοναξιά τους. Και ο έκτος θα φωνάξει «αγαπάτε αλλήλους» και όλα μπροστά μας θα φυτρώσουν ξανά (έχει πετύχει και με τον Ιησού στην Γαλιλαία). Ξόρκια, μετάνοιες και τσαμπουκάδες. «Και τι να κάνουν;», θα μου πεις. Να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να ζητήσουν βοήθεια. Αυτό θα ήταν πιο τίμιο. Να πουν «πολίτες βοηθήστε». «Δεν είμαστε οι καλύτεροι». «Δεν είσαστε οι καλύτεροι». «Και δεν είμαστε ακόμη στην εφηβεία».

ΙNFO Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι δημοσιογράφος. Παρουσιάζει τους “Πρωταγωνιστές” και είναι επικεφαλής του protagon.gr

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ «ΑΠΟΛΙΤΙΚ» ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ e-ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ

ΤΗΣ ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

10 PEPPER

Κάποτε ο Έλληνας διακατεχόταν από το κόμπλεξ να μη τον πούνε φτωχό, αντιδρώντας για χρόνια με συμπεριφορές (όχι μόνο καταναλωτικές) που όλοι θυμόμαστε. Και αρκετοί από εμάς, μπορεί και να υιοθετήσαμε. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως, ναι, είμαστε πια φτωχοί. Έτσι ο νέος, ηλικιακά κυρίως, Έλληνας, φοβάται τώρα μήπως τον πουν φτωχό στο πνεύμα. Μην τον χαρακτηρίσουν απολίτικο. Αδιάφορο για αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Χωρίς άποψη και χωρίς, εν τέλει, εσωτερικό κόσμο. Το σύμπλεγμα αυτό τον οδηγεί τις περισσότερες φορές να βροντοφωνάζει την γνώμη του στα κοινωνικά δίκτυα, με ένα ενδιαφέρον, όχι απαραίτητα υποκριτικό, αλλά σίγουρα με βραχεία ημερομηνία λήξης. Μόλις συμβαίνει κάτι στο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας όλοι νιώθουμε την ανάγκη να γράψουμε ένα βαθυστόχαστο κείμενο, να ποστάρουμε ένα οργισμένο ή πνευματώδες tweet, να ανανεώσουμε καταλλήλως το status μας στο facebook, να μοιραστούμε ένα link με το οποίο ταυτιζόμαστε ή το οποίο «τα λέει καλά», να πάρουμε, τέλος πάντων, μία θέση. Να πούμε «με ποιoν είμαστε». Γρήγορα. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Έκανε καλά ο Θεοδωράκης που έφερε τον Μιχαλολιάκο στους «Πρωταγωνιστές» ή όχι; Πήγαιναν γυρεύοντας οι πελάτες των οροθετικών ιερόδουλων που δεν χρησιμοποίησαν προφύλαξη, ή έπεσαν… θύματα; Ορθώς ή κάκιστα δημοσιεύτηκαν οι φωτογραφίες των τελευταίων; Είναι ήρωες οι πολιτικοί αυτόχειρες ή όχι; Καλά την έκανε την Τσαπανίδου ο Χριστιανόπουλος ή το παρατράβηξε; Μας επέβαλε τελικά ο Κωστόπουλος και τα περιοδικά του ένα επιφανειακό lifestyle, και

ντροπή του, ή είναι κι αυτός θύμα της κρίσης; Οι αγανακτισμένοι ήταν τελικά το κίνημα της… καντίνας, ή η αρχή μιας λαϊκής επανάστασης; Υιοθετούμε λόγια ελαφρά τη καρδία. Βιαστικές μεγαλοστομίες που έχουν συνήθως διάρκεια αντιστρόφως ανάλογη της βαρύτητας τους: Με όσο περισσότερο πάθος και αδιαλλαξία ταυτιζόμαστε με τη μία ή με την άλλη θέση, τόσο πιο γρήγορα ξεχνάμε το όλο θέμα. Ποιος θυμάται και ποιος νοιάζεται για την Τατιάνα Μπουκτογιάροβα σήμερα; Βλέπεις; Με το ζόρι αναγνωρίζεις το όνομα της. Κι όμως, δεν πέρασε ούτε μήνας από τότε που υπερασπιζόσουν με μανία τα δικαιώματα της στους προσωπικούς σου λογαριασμούς στο Facebook και το Twitter. Φαίνεται πως στις μέρες μας η εξυπνάδα, η καλλιέργεια, το χρέος μας έστω ως συνειδητοποιημένοι πολίτες, μετριέται με το πόσο γρήγορα παίρνουμε θέση μέσα στο υστερικό σύμπαν που λέγεται ελληνικά social media. Η καλλιέργεια όμως δεν μεταφράζεται σε γρήγορα αντανακλαστικά, ούτε σε αυτάρεσκα κηρύγματα. Το μέγεθος του εσωτερικού κόσμου φαίνεται πιο καθαρά σε κάποιον που δεν φοβάται να σπάσει το νέο αυτό ταμπού της εποχής, τολμώντας να πει: Πραγματικά δεν ξέρω! Δεν μπορώ να αποφασίσω. Δεν έχω ξεκάθαρη άποψη για το τάδε ή το δείνα, συνεπώς, δεν μιλάω! Τουλάχιστον όχι ακόμα. Έχω το θάρρος της μη-γνώμης μου. Κάνω πίσω και ζυγίσω την κατάσταση, σκέφτομαι διεξοδικά, συνομιλώ. Δεν φοβάμαι να ρωτήσω. Διαλέγω την διαλλακτικότητα και όχι την πόλωση. Δεν βιάζομαι να καταδικάσω, ούτε να θεοποιήσω γεγονότα, γνώμες, εκπομπές. Και από το να λέω μπούρδες, διαλέγω, τελικά, να μην πω τίποτα.

ΙNFO Η Άλκηστις Γεωργίου διατηρεί την web exclusive στήλη «FUCK YEAH 666» στα blogs του lifo.gr

eyeQcreative - photos: Kostas Amiridis

11 PEPPER

eyeQcreative

H Eλλάδα δεν παράγει μπύρα. ΜYTHOS!

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΤΑΧΙΑΟΥ

Εύχομαι να το έχετε παρατηρήσει: στην καλοκαιρινή Θεσσαλονίκη του 2012 μπορείς να ζεις χωρίς μιζέρια. Και χωρίς πολλά λεφτά. Η αλήθεια είναι ότι στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχαν ποτέ τα λεφτά της Αθήνας. Λίγοι (ως και ελάχιστοι) έπαιρναν τεράστιους μισθούς, όσοι είχαν δεύτερες ή τρίτες δουλειές δεν έγιναν εκατομμυριούχοι από αυτές, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία περνούσε καλά έστω και χωρίς να διαθέτει την ευχέρεια του ενός σαββατοκύριακου το μήνα για ψώνια στο Μιλάνο ή το Λονδίνο. Αυτά, στην εποχή της αστακομακαρονάδας.

12 PEPPER

Τώρα λοιπόν, με την Αθήνα να θρηνεί τις παλιές στοιβαγμένες Louis Vuitton, η Θεσσαλονίκη βρίσκει νέους ρυθμούς, πιο ανθρώπινους τρόπους επιβίωσης, πιο απλές μεθόδους συνεύρεσης, νέες φόρμες συνύπαρξης. Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη ομάδες, ιδέες και δράσεις. Πολύ συχνά, είναι γεμάτη κέφι. Πριν λίγες εβδομάδες ζήσαμε ένα σαββατοκύριακο από αυτά που δεν ξέρεις που να πρωτοπάς. Δεκάδες εκδηλώσεις και δράσεις ήρθαν να μας δείξουν ότι είναι πιο εύκολο για τη δημιουργικότητα να βρίσκει διεξόδους στους καιρούς της κρίσης. Από φεστιβάλ και γιορτές κηπουρικής μέχρι TEDx και ποδηλατοδρομίες, ο καθένας έβρισκε ένα τομέα ενδιαφερόντων του να καλύψει, παρέα με ομοϊδεάτες του. Η συνύπαρξη με ομοϊδεάτες: αυτό ήταν που μου άρεσε ανέκαθεν στις συναυλίες. Η αναμονή μαζί με ανθρώπους που ήρθαν για τον ίδιο σκοπό. Να χειροκροτήσουν, να ευχαριστηθούν, να θυμηθούν, να χορέψουν στον ίδιο ρυθμό. Πλέον, με τόσες δράσεις που οργανώνονται από τα παιδιά της διπλανής πόρτας και την πόλη να χαίρεται στους κοινόχρηστους χώρους, η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από αυτό που για μένα εκφράζουν οι συναυλίες. Από ανθρώπους που συνυπάρχουν στον ίδιο ρυθμό. Αισθά-

νομαι ότι –για όποιον θέλει να το δει- η πόλη μας δείχνει το δρόμο της συνύπαρξης που είχαμε για χρόνια ξεχάσει. Σε πάμπολλες εκδηλώσεις νιώθω λες και είμαι σε συναυλία και περιμένω να χειροκροτήσουμε όλοι μαζί στο encore. Μια από τις εκδηλώσεις εκείνου του σαββατοκύριακου που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις ήταν το 1ο Thessaloniki Extreme Sports Festival, με είσοδο που κόστιζε μόλις 3 ευρώ. Για ένα διήμερο, ένας απομακρυσμένος από την είσοδο και τα μπαρ χώρος γέμισε μουσική, αδρεναλίνη, πολύχρωμες φάτσες, σκεϊτάδες, ποδήλατα, μηχανές και κέφι. Η Θεσσαλονίκη, άλλωστε, διαθέτει απ’ όλα τα παραπάνω σε μεγάλες δόσεις. Ρολλεράδες, ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες από το αναμενόμενο, κυκλοφορούν στην Αριστοτέλους, σκεϊτάδες κάνουν ταρζανιές όπου βρουν χώρο, ποδηλάτες κυκλοφορούν σε όλους τους δρόμους αλλά και «τα γύρω ορεινά», όπως και οι εντουράδες. Οι εξέδρες που στήθηκαν έφεραν μπροστά στους θεατές αστέρια των extreme sports ενώ σε εσωτερικό χώρο λειτούργησε έκθεση σχετικών ειδών και υπηρεσιών. Ήταν ένα πραγματικό extreme πάρτι που η διοργανώτρια εταιρεία, VAG Comment υπόσχεται να καθιερώσει. Το ευχόμαστε! Από τις 7 Ιουνίου έως τις 7 Ιουλίου το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης φιλοξενεί έκθεση αφιερωμένη στο έργο των αρχιτεκτόνων Πρόδρομου Νικηφορίδη και Bernard Cuomo. Κανείς τους δεν κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, ωστόσο την επέλεξαν ως πεδίο συνάντησης. Τον τίτλο «Πεδία Συνάντησης» φέρει και η έκθεσή τους. Ναι, η Θεσσαλονίκη είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο πεδίο συνάντησης και δημιουργίας. Ναι, μπορεί να δείξει το δρόμο και στην υπόλοιπη χώρα.

ΙNFO Η Χριστίνα Ταχιάου είναι δημοσιογράφος

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΕΛΑΜΕ. ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ;

ΤΗΣ ΚΙΚΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

14 PEPPER

Τα πνευματικά δικαιώματα της ερώτησης του τίτλου δεν ανήκουν σε μένα. Είναι μια απορία που εξέφρασε υπάλληλος δημόσιου οργανισμού, μία μέρα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου και ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια γκάριζαν αφηνιασμένα ότι είμαστε ακυβέρνητοι. «Τι μας πείραζε ο Παπαδήμος; Εκλογές θέλαμε. Τι καταλάβαμε; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα. Με ποιο κριτήριο;». Πολλές ερωτήσεις διατυπωμένες στην ίδια ανάσα, σκέφτηκα. Τόσο ρητορικές, μάλιστα, που καταπίεσα τη διάθεση μου να απαντήσω επειδή το θεώρησα πολύ πιθανό να γυρίσει ο συγχυσμένος δημόσιος υπάλληλος και να μου πει: «σε ρώτησε κανείς;». Χαμογέλασα συμπονετικά μέσα μου, και το ίδιο συμπονετικά γράφω για τον οργισμένο για λάθος λόγους αλλά, σε γενικές γραμμές, ανεκτό και δημόσιο υπάλληλο. Αφήνω στην άκρη τον Παπαδήμο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας είναι πια στο σκοτάδι κι ο άλλος στο υπερβολικό φως. Πιάνω τη δεύτερη ερώτηση. Αυτό το «τι καταλάβαμε» ενός απορημένου ανθρώπου, που με έκανε για λίγο να σκεφτώ ότι όλα τα υπόλοιπα που βιώνει από την ώρα που ξυπνάει μέχρι την τελευταία καληνύχτα στη γυναίκα του, τα κατανοεί σε ικανοποιητικό βαθμό (ή ακόμα καλύτερα, σε ποσοστό αυτοδυναμίας).

Καταλάβαμε, λοιπόν, ότι όταν ένας λαός βάζει τη βούλησή του σε έναν λευκό φάκελο και τη σφραγίζει για να φτάσει ανέγγιχτη στον προορισμό της, προκαλεί θρεπτική, για την σκέψη, αναταραχή στην ήδη ταραγμένη κοινωνική του πραγματικότητα. Καταλάβαμε ότι είναι πολύ ωραία τα καφενεία, τώρα που έριξαν και τις τιμές στον ελληνικό, αλλά είναι προτιμότερο να πράττεις σιωπηρά με τη ψήφο σου παρά να χτυπάς τα τραπέζια και να ανεβάζεις πίεση «επειδή είναι όλοι ίδιοι». Τέλος, αγαπητέ δημόσιε και πανελλαδικής εμβέλειας υπάλληλε, αισθανθήκαμε (και το να νιώθεις όταν είσαι άνθρωπος δεν είναι λαϊκισμός, αλλά δικαίωμα και υποχρέωση ταυτόχρονα) τι σημαίνει να στέκεσαι όρθιος σε ένα παραβάν με ευθύνη για το μέλλον. Αυτή είναι η απάντηση στην καθόλου δικαιολογημένη ερώτηση. (Σ)τα είπα και ξετύλιξα τη δική μου απορία που φύτρωσε με σπόρο τη δική σου. Μια συμβουλή, μόνο, επειδή έτυχε να κρυφακούσω τη μίνι συνομιλία που είχες στα πεταχτά με συναδέλφους, το ίδιο απορημένους με τις αποφάσεις της κάλπης: μη συζητάς για απεργίες διαρκείας σε περίπτωση που, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, επιχειρήσει να σας κλείσει το «μαγαζί». Δεν συνάδει με τους σηκωμένους από απορία ώμους στο άκουσμα της ακυβερνησίας.

ΙNFO Η Κίκη Μουστακίδου διατηρεί το «απροσάρμοστο» blog a-prosar.blogspot.gr/

16 PEPPER

Κ ΑΦ Ε Σ Τ Σ Ι ΓΑ ΡΑ Κ Α Ι Μ ΟΛΥ Β Ι Α

OΔΟΝΤΑ ΑΝΤΙ ΟΔΟΝΤΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΚΑΡΥΔΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

Μπορεί το φαινόμενο της πεταλούδας να μας γλυτώσει από τη μιζέρια μας; Θα καταφέρει άραγε η θεωρία του χάους να βάλει τάξη εκεί που όλοι οι άλλοι απέτυχαν; Και τελικά, άμα βρέχει στην Κίνα, τι χρώμα ομπρέλα πρέπει να κρατάμε στην Αθήνα; Η Σμαράγδα Καρύδη γράφει στο χέρι χωρίς ορθογραφικά λάθη, βασανίζει και βασανίζεται με αιώνια διττά ερωτήματα και μας διηγείται μια ιστορία συντροφιά με «Καφέ, (χωρίς) Τσιγάρα και Μολύβια». Εγώ δε το' χα πάρει χαμπάρι. Το ομολογώ. Τα είχα δει βέβαια, αφού πια ήταν παντού κι εξαπλώνονταν με φοβερή ταχύτητα σε μια πόλη όπου όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά έκλειναν κάθε μέρα κατά δεκάδες. Δεν τα είχα προσέξει καλά. Περνώντας όμως προχτές με το αυτοκίνητο απ' την Ακαδημίας, λίγο πριν το ύψος της Λυκαβηττού, το είδα. Κοιτάζοντας αφηρημένη έξω απ' το τζάμι την προσοχή μου τράβηξε εκείνο το κενό. Εκείνο το μικρό κενό που δεν είχε καμιά δουλειά εκεί και χαλούσε τη συμμετρία της ταμπέλας: ΑΓΟΡΑ ΧΡΥΣΟΥ - Νομίσματα, δαχτυλίδια, κολιέ, βραχιόλια, πλάκες χρυσού - ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΗΤΑ. Κι εκεί, ανάμεσα στα βραχιόλια και τις πλάκες χρυσού, αν κοιτάξεις λίγο καλύτερα βλέπεις ότι υπήρχε μια λεξούλα που τα έξι γράμματα της έχουν ξεκολληθεί τόσο προσεκτικά, ώστε να μην προκαλεί, αλλά που το αποτύπωμα της να διακρίνεται καθαρά απ' τον ενδιαφερόμενο. ΔΟΝΤΙΑ. Δόντια; Είδα καλά; Αγοράζουν χρυσά δόντια στην

Ακαδημίας; Δίπλα στο OTTAVIO BARASTI και απέναντι απ' τη ΝΟΤΑ με τα εσώρουχα; Σοκαρίστηκα. Κι αυτή η ταμπέλα έμενε εκεί, με το κενό ανάμεσα στις λέξεις, ίδιο με το κενό ανάμεσα στα δόντια αυτού που θα διαβεί την καλυμμένη τζαμόπορτα. Ξεδοντιασμένη ταμπέλα για ξεδοντιασμένους πελάτες. Γύρισα στο σπίτι κι άρχισα να τηλεφωνώ στους φίλους μου. Το ήξεραν όλοι. «Ναι ρε, δεν το' χεις ξαναδεί; Από πέρσι συμβαίνει αυτό. Σ' όλα τα ενεχυροδανειστήρια γίνεται». Α! Και μένα γιατί δε μου το' πε κανείς; Είναι τόσο αυτονόητο; Ότι μετά το Καγιέν θα χάσεις κι ένα δόντι; Και ποιοι είναι αυτοί που έχουν χρυσά δόντια την εποχή του λέιζερ, της ρητίνης και της πορσελάνης; Ποιοι οδοντίατροι τα τοποθετούν; Εγώ δεν ξέρω κανέναν. Μάλλον πάλι ζω στον κόσμο μου... Θα το γκουγκλάρω: Χ..Ρ..Υ..Σ Πρώτο αποτέλεσμα: Χρυσή Αυγή. Και μετά: Χρυσή ευκαιρία, Χρυσός οδηγός, Χρυσά βατόμουρα, Χρυσοί σκούφοι 2012, Χρυσός – ενεχυροδανειστήρια, Χρυσά δόντια. Αυτό είναι λοιπόν. Η Ελλάδα διανύει τη πιο χρυσή της περίοδο. Σε κάθε γωνία γίνονται αγοραπωλησίες χρυσού κι η Χρυσή Αυγή μπαίνει στη Βουλή. Ίσως το απόλυτο trend για το καλοκαίρι του 2012 είναι να' σαι Χρυσαυγίτης ενεχυροδανειστής. Από ένα λαό με μνήμη Χρυσόψαρου, αυτό σίγουρα θα φορεθεί πολύ. Και τα δόντια; Είναι παντού. Χαμός στο Ίντερνετ. Το ξέρουν όλοι τελικά. Αγοράζονται και πωλούνται σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Και πώς να γίνεται άραγε αυτή η δοσοληψία; Προφανώς όταν φτάνεις εκεί δεν έχεις φράγκο για οδοντιάτρους κι απονευρώσεις. Πηγαίνεις στο γκισέ, καλημερίζεις την υπάλληλο, με μια τανάλια ξεριζώνεις το δόντι σου και με το αίμα να τρέχει στο σαγόνι σου περιμένεις να το ζυγίσει και να σε πληρώσει. Παίρνεις τα λεφτά και περνάς ζωή χαρισάμενη. Να λοιπόν. Μάλλον εκεί βρίσκεται το μυστικό για το πως θα σώσουμε τα λίγα ευρώ που μας χουν απομείνει. Αφού στη τράπεζα τα χρήματα είναι αβέβαια και στο στρώμα κινδυνεύουν από κλέφτες, δε μπορώ να σκεφτώ καλύτερη κρυψώνα απ' το στόμα μας. Τώρα όσο είναι καιρός και πριν συμβεί το μοιραίο ας ξεριζώσουμε όλα τα άχρηστα λευκά μας δόντια κι ας τα αντικαταστήσουμε με χρυσά. Αυτή είναι η μόνη σίγουρη επένδυση για την επόμενη μέρα. Μ' αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε τις δύσκολες μέρες που έρχονται. Θα κυκλοφορούμε με μια μικρή τανάλια στην κωλότσεπη αντί για πορτοφολάκι και έτσι θα μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα τις αγορές μας... « Δύο κυνόδοντες για ένα τενεκέ λάδι ρε Σούλα; Αυτό είναι κλοπή!» « Άντε δώσε έναν τραπεζίτη κι είμαστε εντάξει. Αλλά να ξέρεις...με σφάζεις». Γιατί ο μόνος αξιόπιστος τραπεζίτης βρίσκεται μέσα στη γνάθο σου φίλε μου. Κι έτσι, όλοι μαζί, μονοιασμένοι, πιασμένοι χέριχέρι, ένα μεσημέρι μέσα στη ντάλα του Αυγούστου, κατεβαίνοντας την Παραλιακή ξυπόλυτοι, μαυρισμένοι και χρυσοδόντηδες, σαν τσιγγάνοι φλογεροί -που πάντα ήμασταν- θα σηκώσουμε το πρόσωπο στον ουρανό και θα χαμογελάσουμε τόσο πλατιά με τα χρυσά μας δόντια, που ο ήλιος θα τυφλωθεί και θ' αλλάξει την πορεία του. Γιατί αν μια πεταλούδα που πετάει στον Αμαζόνιο μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα, ένα δόντι που ξεριζώνεται στην Αθήνα άραγε τι βροχές θα φέρει;

17 PEPPER

ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΓΚΙΣΕ, ΚΑΛΗΜΕΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ, ΜΕ ΜΙΑ ΤΑΝΑΛΙΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΟ ΔΟΝΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΟ ΣΑΓΟΝΙ ΣΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΖΥΓΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΡΩΣΕΙ.

I N N OVAT O R S

TVERRFJELLHYTTA BY SNOHETTA KEIMENO ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ (WWW.NOSCALE.GR) ΦΩΤΟΓΡΑΦIΕΣ DIEPHOTODESIGNER.DE

Ένα παρατηρητήριο, αντικείμενο παρατήρησης Τι να είναι άραγε αυτή η περίεργη κατασκευή; Ένα κομμάτι βράχου; Ή μήπως πάγου, διαβρωμένο από τον άνεμο και το τρεχούμενο νερό; Το project των Snohetta στο Dovre της Νορβηγίας είναι ένα παράδειγμα αρχιτεκτονικής που μοιάζει με έργο τέχνης. Εμπνευσμένο από την ιστορία του τόπου και βασισμένο στην τεχνολογία του σήμερα, φαντάζει σαν να αποτελείται από έναν μαλακό, εύπλαστο πυρήνα, αγκαλιασμένο από ένα σκληρό, άκαμπτο κέλυφος. Η κατασκευή λειτουργεί ως παρατηρητήριο της χλωρίδας και κέντρο ενημέρωσης για τον άγριο τάρανδο της περιοχής. Θα την βρεις ανοιχτή όλο τον χρόνο. Εκμεταλλευόμενοι την νέα τεχνολογία (3D programs & laser cutters), οι αρχιτέκτονες δίνουν στο project τους το οργανικό σχήμα που επιθυμούν και το ανάγουν σε ένα σύγχρονο τοπόσημο της περιοχής. Χρησιμοποιώντας

18 PEPPER

design-milk.com/tverrfjellhytta-by-sn hetta www.snoarc.no

τοπικά υλικά έχουν ως στόχο να εναρμονιστεί η κατασκευή τους με το φυσικό της περιβάλλον. Και το πετυχαίνουν περίφημα. Κατασκευασμένο από ξύλο, χάλυβα αλλά και μεγάλους υαλοπίνακες, το παρατηρητήριο εξυπηρετεί με επιτυχία την βασική του χρήση, μεταδίδοντας στον επισκέπτη το αίσθημα της ασφάλειας και επιτρέποντας του να παρατηρήσει την φύση, αλλά και να ξεκουραστεί για όση ώρα βρίσκεται εκεί. Όταν λοιπόν βρεθείς σε κάποιο τυποποιημένο παρατηρητήριο ελληνικών δασών ή σε ένα αρχαιολογικό πάρκο με σπασμένα περίπτερα ενημέρωσης, κάθισε να ξαποστάσεις στα βαμμένα παγκάκια και πάρε μια βαθιά ανάσα. Μέχρι να αποκτήσουμε και εμείς τέτοιας αισθητικής έργα και παράλληλα μάθουμε να τα σεβόμαστε, μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου και να παριστάνεις ότι βρίσκεσαι σε μία κατασκευή, ακριβώς σαν αυτή των Snohetta.

ARCHIPELAGO CINEMA KEIMENO ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ (WWW.NOSCALE.GR) ΦΩΤΟΓΡΑΦIΕΣ PIYATAT HEMMATAT

Καλοκαιράκι, βράδυ Σαββάτου. Ηλιοκαμένοι και κουρασμένοι. Μένετε σπίτι; Στην Χαλκιδική ίσως. Στην Ταϊλάνδη, δύσκολα! Το καραβάκι φροντίζει να μεταφέρει τον κόσμο σε ένα τοπίο μαγευτικό, σε έναν κόλπο περικυκλωμένο από ψηλούς βράχους. Εκεί, με απλές μεθόδους και ανακυκλώσιμα υλικά, ο Γερμανός αρχιτέκτονας Ole Scheeren σχεδίασε ένα σινεμά βγαλμένο από παραμύθι. Πλωτές εξέδρες δεμένες μεταξύ τους συνθέτουν τον χώρο φιλοξενίας των θεατών. Ένα πανί τοποθετημένο ανάμεσα στα βράχια δημιουργεί την οθόνη προβολής. Και το ταξίδι αρχίζει. Καλοκαιρινή διάθεση, εικόνες αγαπημένων σταρ, κόσμος ξαπλωμένος σε μαξιλάρες, ο ήχος της θάλασσας μέσα στην νύχτα. Δεν είναι απλώς η προβολή μίας ταινίας. Είναι μία εμπειρία. Είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας ανάδειξης του τόπου, aka re-branding your place. Επιστροφή στην Χαλκιδική. Στα φετινά καινούρια www.buro-os.com

μπαρ που είναι και πάλι copy paste των περσινών. Στις πρόχειρες κατασκευές του εφήμερου κέρδους. Δεν νομίζεις ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό, κάτι πιο ποιοτικό που να αναδείξει τον τόπο; Η απάντηση έρχεται από Ταϊλάνδη. Η μέθοδος κατασκευής απλή, εμπνευσμένη από τον τρόπο που οι τοπικοί ψαράδες συνθέτουν τις κατασκευές για τις καλλιέργειες αστακού. Το μεράκι εμφανές σε κάθε σημείο του installation και το αποτέλεσμα μαγευτικό! Rebranding Χαλκιδική λοιπόν; Γιατί όχι. Και μπορούμε και το χρειαζόμαστε. Ώστε όταν θα λες «σαν την Χαλκιδική δεν έχει», να μη βλέπεις «έργο». Ή αν είσαι τυχερός, μπορεί και να βλέπεις!

19 PEPPER

Σαν την Ταϊλάνδη πότε θα έχει;

Π Ε Ρ Ι Π ΟΛ Ι Ε Σ Ε Ν Τ Ο Σ

TOY STO RY KEIMENO ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦIA ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

20 PEPPER

Νικώντας επιτέλους το αιώνιο ψευδοδίλλημα «να μοιραστώ ή όχι τον καλτ θησαυρό που έχω ανακαλύψει», αποφάσισα να ξεθάψω ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της πόλης! Την αποθήκη παιχνιδιών «Φειδίας». Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και πιο συγκεκριμένα στον αριθμό 61 της Ίωνος Δραγούμη, βρίσκεται ένας υπόγειος παράδεισος χιλίων διακοσίων τετραγωνικών μέτρων ασφυκτικά γεμάτος με χιλιάδες παιχνίδια και βιβλία, ατάκτως ειρημένα! Από την είσοδο ακόμα του μυστηριώδους υπογείου καταλαβαίνεις πως δεν ήρθες σε ένα συμβατικό κατάστημα, ή έστω σε ένα ακόμη παλαιοπωλείο. Το μαγαζί του κύριου Φειδία (aka Δημήτρη Κωνσταντινίδη) αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία από μόνο του. Σαν άλλη, λοιπόν, Αλίκη στην χώρα τον Θαυμάτων τρύπωσα για λίγο στον αχανή του κόσμο. Και να τι έμαθα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ Ο κύριος Κωνσταντινίδης, έμπορος από το 1969, χρησιμοποιούσε αρχικά αυτόν τον χώρο για καθαρά αποθηκευτικές ανάγκες. Όταν συνάδελφοι του είχαν απογοητευτεί από το εμπόρευμα τους ή όταν κάποια επιχείρηση έκλεινε, αυτός αγόραζε stock ό, τι περίσσευε. Και μάζευε… Για δεκαετίες μάζευε ασταμάτητα. Όταν ήρθε η στιγμή να κλείσει κι αυτός τα καταστήματα παιχνιδιών που διατηρούσε στο κέντρο, ο όγκος του εμπορεύματος είχε πια πάρει διαστάσεις επικές. «Η δική μου η τρέλα, το χόμπι μου, είναι να μαζεύω. Δεν πετάω τίποτα. Άγχος για όλο αυτό το εμπόρευμα που έχει συγκεντρωθεί στο μαγαζί δεν έχω. Γιατί να έχω;», ρωτάει με ειλικρινή απορία. « Άσε τους άλλους να αγχώνονται για την ταξινόμηση. Εγώ είμαι διαφορετική περίπτωση». Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τι μπορούμε να πρωτοβρούμε στον «Φειδία». Μεξικάνικες πινιάτες, χιλιάδες μεταχειρισμένα βιβλία, παιχνίδια ολοκαίνουρια, αλλά και παιχνίδια του προηγούμενου ακόμα αιώνα(!), σπάνιες γερμανικές σειρές kinder έκπληξη, μικροσκοπικά skateboards, ζόμπι χταπόδια, το αμαξάκι του δράκουλα, παλιές βιντεοκα-

Το παιχνιδάδικο «Φειδίας» είναι ένα από τα πιο καλτ κρυμμένα μυστικά της πόλης. Παίζουμε;

σέτες, μούμιες που μιλάνε, playmobil, συλλεκτικούς σιδηρόδρομους. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. «Γράψε καλύτερα τι δεν έχω», μου λέει. «Μονάχα χαρτικά, απορρυπαντικά και τρόφιμα δεν πουλάμε εδώ μέσα. Οτιδήποτε άλλο θα το βρεις». Τα πιο σπάνια αντικείμενα είναι, σύμφωνα με τον κύριο Κωνσταντινίδη, τα παιχνίδια της ελληνικής εταιρείας-κολοσσού «El greco» (Φωτεινούλης, Μπίμπι-μπο, Μικρό μου Πόνι, Γλυκοπατάτες). Η θρυλική «El Greco», αφού μεσουράνησε την δεκαετία του 1980, εξαγοράστηκε τελικά από την πολυεθνική Hasbro, κι έπειτα έκλεισε. Σήμερα τα παιχνίδια της δεν υπάρχουν πουθενά και είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες όλου του κόσμου. Αγαπημένο αντικείμενο ο κύριος Δημήτρης δεν έχει. «Εμένα δεν με παίρνει να δένομαι συναισθηματικά με πράγματα εδώ μέσα. Θα ήταν πρόβλημα. Είμαι έμπορος, όχι συλλέκτης.

Η ΠΕΛΑΤΕΙΑ «Ευτυχώς έρχονται οι νέοι! Την πρώτη φορά που έρχονται στο μαγαζί παθαίνουν σοκ. Υπάρχουν βέβαια και οι… σνομπ, αυτοί που παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τι είναι αυτό που αγοράζουν, φοβούμενοι μάλλον ότι χρεώνω ακριβά». Καλλιτέχνες, άνθρωποι του θεάτρου που ψάχνουν σκηνικά ή ακόμα και παλιά σενάρια, φοιτητές και καθηγητές που χάνονται στο τμήμα των βιβλίων, λάτρεις σπάνιων αστυνομικών μυθιστορημάτων και φυσικά οι συλλέκτες, συνθέτουν την πελατεία του «Φειδία». «Συλλέγουν ό,τι μπορείς να φανταστείς! Από σπιρτόκουτα και είδη μοντελισμού, μέχρι σαπούνια! Έχουμε δει τόσες τρελές περιπτώσεις όλα αυτά τα χρόνια, που τίποτα πια

δεν μου φαίνεται περίεργο». Ο κύριος Δημήτρης όμως δεν πουλάει σε τιμές συλλεκτικές : «Έρχονται αυτοί που γνωρίζουν, τα παίρνουν από εμένα φθηνά, και τα μεταπωλούν. Μία μεταλλική μινιατούρα Pontiac την έδωσα δεκαπέντε ευρώ και πουλήθηκε στο ίντερνετ για τριακόσια!» Η ΚΡΙΣΗ «Τώρα με την κρίση ο πελάτης δεν έφυγε μόνο από το μικρό μαγαζί, αλλά και από το μεγάλο. Έφυγε από το παιχνίδι γενικώς», μου εξηγεί. «Με τα μεταχειρισμένα βιβλία κάτι γίνεται, αλλά και πάλι οι απογοητεύσεις είναι πολλές. Μη ξεχνάς όμως ότι κι εγώ εξυπηρετώ το χόμπι μου εδώ μέσα. Μέχρι να πεθάνω ή να μου το πάρει η τράπεζα δεν έχω να πάω πουθενά. Πρώτα θα κλείσουν όλοι οι άλλοι, και μετά εγώ», λέει ατάραχος. Μαζί του!

21 PEPPER

Εκτός από αυτό, να θυμάσαι πως όλα έχουν την τιμή τους…»

Π Ε Ρ Ι Π ΟΛ Ι Ε Σ Ε Ν Τ Ο Σ

A RT I S N OT C H E A P, IT’S C H E A PA R T

22 PEPPER

KEIMENO ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΑ

ΙNFO Οι αναμνήσεις της έφηβης cheapart μέσω μιας πλούσιας αρχειοθήκης καταγεγραμμένων εκθέσεων από το 1999 ως σήμερα στο www.cheapart.gr

Όταν το ριψοκίνδυνο παιχνίδι του πειραματισμού συναντά την πρωτοτυπία της δημιουργίας και η τέχνη γεννά έργα «υψηλής επικινδυνότητας», η cheapart συνεχίζει τολμηρά, να οργανώνει εκθέσεις με βασικό πυρήνα τους καλλιτέχνες και πρώτο παράγοντα το φιλότεχνο κοινό πάσης κοινωνικό / οικονομικής τάξεως. Στις 7 Ιουνίου 2012 στις 20.00, η cheapart θα υποδεχθεί, για έκτη συνεχή χρονιά στο Στρατόπεδο Κόδρα, το κοινό της Θεσσαλονίκης, γιορτάζοντας τα δεκαπέντε χρόνια παρουσίας της στην πόλη. Με αφετηρία την πρώτη έκθεση στη Θεσσαλονίκη το 1998, η cheapart είναι πλέον ένας από τους αγαπημένους καλλιτεχνικούς θεσμούς της πόλης, καθιστώντας καλλιτέχνες και κοινό οργανικό μέρος της εκδήλωσης και δίνοντας τη δυνατότητα ενός ελεύθερου διαλόγου γύρω από την πρωτοπορία, τον πειραματισμό και την εξερεύνηση στα μονοπάτια της τέχνης. Η cheapart με ιστορία 17 ετών, αποτελεί μια σύγχρονη, οργανωμένη εικαστική κίνηση στον ελλαδικό χώρο, καθώς ταυτόχρονα είναι και ένας ανοιχτός χώρος εικαστικού πειραματισμού και έρευνας, με κύριους άξονες επικοινωνίας σε πρώτη φάση την τιμή και σε δεύτερη τα πειραματικά στοιχεία ενός έργου τέχνης. Είναι επίσης, ένας αμιγώς καλλιτεχνικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού και μη ανταγωνιστικού χαρακτήρα, με κύριο μέλημά του κατά την επιλογή καλλιτεχνών και προτάσεων, τα ιδιαίτερα εικαστικά στοιχεία ενός προτεινόμενου έργου, τα οποία το καθιστούν απόλυτα πρωτότυπο για τα εγχώρια και διεθνή εικαστικά πλαίσια. Η cheapart, είναι ένας χώρος φτιαγμένος για να φιλοξενεί έργα πιθανώς απόλυτα πρωτότυπα, δίχως

την έννοια της αγοραστικής προσέγγισης και ζήτησης, αλλά της καλλιτεχνικής αξίας και της δημιουργικής ευφυΐας. Όπως, πιο συγκεκριμένα, αναφέρουν οι διοργανωτές της, «η cheapart προσφέρεται σαν τομή όλων των φορέων του εικαστικού χώρου και φιλοδοξεί να αποτελέσει ακόμα πλατύτερα απ' ότι μέχρι σήμερα τον τόπο έρευνας και πειραματισμού ολόκληρου του εικαστικού χώρου. Απελευθερώνοντας, εκεί που οι οικονομικές δεσμεύσεις και πιέσεις τείνουν να συνθλίψουν, όλες αυτές τις δυνάμεις που αποτελούν την πηγή της εικαστικής έκφρασης». Η έκθεση ταξιδεύει κάθε χρόνο, ξεκινώντας από την Αθήνα, σε Θεσσαλονίκη, Βιέννη, Λεμεσό και Άμστερνταμ. Φέτος, λαμβάνουν μέρος 100 επιλεγμένοι καλλιτέχνες, παρουσιάζοντας καινούριες ενότητες έργων, πολλούς από τους οποίους θα έχει τη δυνατότητα να δει και το διεθνές κοινό στην Ολλανδία τον Οκτώβριο του 2012. Ακόμη, δεκαπέντε φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών θα δημιουργήσουν έργα με smart phones, με τη χορηγία της Wind και χρησιμοποιώντας το νέο δίκτυο 3G της εταιρείας, που έχει ξεκινήσει να τρέχει στην πόλη. Υπεύθυνοι για την επιμέλεια της έκθεσης είναι ο Λευθέρης Πλακίδας, η Φωτεινή Καπίρη και η Ολυμπία Τοπτσίδου, ενώ τον συντονισμό έχουν αναλάβει ο Γιώργος Γεωργακόπουλος και ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος. Η έκθεση φιλοξενείται στο Κτίριο Κοιτώνων του πρώην στρατοπέδου Κόδρα στην Καλαμαριά από τις 7 έως τις 26 Ιουνίου και οι ώρες λειτουργίας είναι από τις 18:00 έως τις 23:00, Δευτέρα με Κυριακή.

23 PEPPER

Η πιο φρέσκια έκθεση τέχνης υποδέχεται τα χρόνια της ώριμης ήβης της στο Στρατόπεδο Κόδρα.

Π Ε Ρ Ι Π ΟΛ Ι Ε Σ Ε Κ Τ Ο Σ

24 PEPPER

M E T E L K O VA M E STO

KEIMENO ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ NANDO PIEZZI (WWW.NANDOPIEZZI.COM) ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Mία χαρούμενη, χαοτική συνοικία. Ένα στρατόπεδο στο κέντρο της Λουμπλιάνας μετατράπηκε σε μία αυτόνομη πολιτιστική ζώνη. Μία αυτοδιαχειριζόμενη «πόλη» μέσα στην πόλη που αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο πρωτοποριακούς και ανεξάρτητους καλλιτεχνικούς χώρους στην Ευρώπη. Πριν από, όχι και τόσα πολλά, χρόνια όταν η κρίση ήταν ακόμα μια λέξη άγνωστη σε όλους μας, δεν ήταν λίγες οι αυτοαποκαλούμενες εναλλακτικές φωνές της πόλης που εμμονικά μιλούσαν για… «Βαρκελωνοποίηση» της Θεσσαλονίκης. Για μία καινούρια - από άποψη πολιτισμική αλλά και χωροταξική- «Βαρκελώνη των Βαλκανίων» και άλλα γραφικά. Αφού, λοιπόν, από ό,τι φαίνεται δεν μας

είναι τόσο εύκολο να αποτινάξουμε το επαρχιώτικο αυτό σύμπλεγμα του φτωχού συγγενή, κι όσο η Θεσσαλονίκη θα πρέπει να παρομοιάζεται ή και να συγκρίνεται συχνά, με κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ίσως είναι καιρός να πάρουμε για λίγο τα λιγωμένα μάτια μας από τη δύση και να δώσουμε την πρέπουσα σημασία στην Λουμπλιάνα. Πιο συγκεκριμένα, στο κοινωνικό-πολιτισμικό θαύμα της περιοχής «Metelkova Mesto». Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει την λιλιπούτεια πρωτεύουσα της Σλοβενίας τόσο ιδιαίτερη; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένας χώρος σαν ένα μεγάλο πείραμα. Η περιοχή της Metelkova Mesto είναι μια αυτό-

25 PEPPER

Î&#x2122;NFO www.metelkovamesto.org

M E T E L KOVA M E S T O

νομη πολιτιστική ζώνη στο κέντρο της Λουμπλιάνας. Στην ουσία πρόκειται για ένα πρώην στρατόπεδο του Γιουγκοσλαβικού Εθνικού Στρατού που καταλήφθηκε τον Σεπτέμβριο του 1993, μετά την ανεξαρτησία της Σλοβενίας, από ένα δίκτυο 200 περίπου νέων καλλιτεχνών και εκφραστών της underground σκηνής της πόλης. Μοναδικός στόχος, να μετατρέψουν το θλιβερό στρατόπεδο σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο, καλλιτεχνικό και κοινωνικό κέντρο ελεύθερης έκφρασης και εναλλακτικής διασκέδασης, ανοιχτό σε όλους. Και τα κατάφεραν. Όχι και τόσο εύκολα, βέβαια.

26 PEPPER

Η σχέση ανάμεσα στους ιδρυτές της «Metelkova Mesto» και στις τοπικές αρχές της Λουμπλιάνας πέρασε από πολλά και περίπλοκα στάδια. Το αρχικό σχέδιο των επίσημων φορέων της πόλης ήταν η κατεδάφιση ολόκληρου του στρατοπέδου και η εκ νέου ανοικοδόμηση της περιοχής. Σε μια προσπάθεια να αποκαρδιώσουν τους καταληψίες, διέκοψαν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, ελπίζοντας πως τα ουτοπικά τους σχέδια σύντομα θα εγκαταλειφθούν. Μάταια. Στο πρώην στρατόπεδο βρήκε πολύ γρήγορα στέγη ολόκληρη η εναλλακτική καλλιτεχνική κοινότητα της χώρας, καθώς και η ακμάζουσα τότε σλοβένικη DIY punk σκηνή. Τους πρώτους κιόλας μήνες της κατάληψης οργανώθηκαν πάνω από εκατό συναυλίες και πάμπολλες εκθέσεις. Τα χρόνια πέρασαν και η ιστορία έδειξε πως αντίθετα με το «δίδυμο αδερφάκι της», την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα της Κριστιάνια στην Κοπεγχάγη, η Metelkova Mesto δεν έπεσε στην παγίδα της χίπικης γραφικότητας και συνεπώς δεν γνώρισε ποτέ την παρακμή. Σήμερα, η Metelkova Mesto μετράει, στα επτά μεγάλα κτίρια που την απαρτίζουν, έξι ενεργά clubs και live stages, αρκετές γκαλερί με πλήθος εκθέσεων, ατελιέ και studios όπου εργάζονται πάνω από πενήντα τοπικοί καλλιτέχνες, σχεδιαστήρια, bars, γραφεία μη κυβερνητικών πολιτιστικών οργανώσεων, γραφεία οργανώσεων ΑΜΕΑ, ένα gay και ένα lesbian club (τα μοναδικά στην πόλη), βιβλιοθήκες, καθώς και το βραβευμένο για το design του και γνωστό σε όλους τους hip ταξιδευτές της Ευρώπης, Hostel Celica, το οποίο στεγάζεται στο κτίριο των πρώην φυλακών του στρατοπέδου. Στις πόρτες των δωματίων, μάλιστα, έχουν συμβολικά διατηρηθεί τα κάγκελα των κελιών. Μία χαρούμενη, χαοτική συνοικία. Μόλις φτάνει κανείς στην γειτονιά της «Metelkova Mesto» μια μπάρα, σαν αυτές που πέφτουν για να περνάνε τα τρένα, σε καλωσορίζει με έναν κραυγαλέο διττό συμβολισμό: ένας μιλιταριστικός χώρος μετατράπηκε σε ένα ανεξάρτητο πολιτιστικό στέκι. Η μπάρα κρατήθηκε γιατί κατά τα πρώτα χρόνια κατάληψης του στρατοπέδου επιδιώχθηκε και εν μέρει επετεύχθη, μια σχετική ασυλία του χώρου. Παραδόξως, το αποτέλεσμα δεν ήταν το χάος και η παραβατικότητα, αλλά ένα αξιοθαύμαστο μοντέλο καλλιτεχνικής έκρηξης! Το αυθεντικό αίσθημα ελευθεριότητας που κυριαρχεί συνήθως σε τέτοιους χώρους, συνδυάζεται εδώ με ένα αί-

σθημα ασφάλειας και οργάνωσης. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το μυστικό της διαχρονικότητας της «Metelkova Mesto». Περιπλανώμενος στα 13.000τ.μ του πρώην στρατοπέδου αυτό που βλέπει κανείς σήμερα είναι επιβλητικά υπερρεαλιστικά γλυπτά και τοιχογραφίες, installations, γκραφίτι και καλοδιατηρημένα αυτοκίνητα αντίκες. Εδώ, ακόμα και οι κάδοι απορριμάτων είναι έργο καλλιτεχνών. Τα πρωϊνά η περιοχή δείχνει να κοιμάται. Παρ’ όλα αυτά, τις ώρες αυτές λαμβάνουν χώρα στα clubs εργαστήρια για παιδιά όπου διδάσκονται θέατρο και ζωγραφική από τους φοιτητές των τριών (!) Σχολών Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Λουμπλιάνας. Καθώς βραδιάζει, εκπρόσωποι κάθε μουσικής υποκουλτούρας της πόλης καταφθάνουν για να διασκορπιστούν αργότερα στα live stages. Η «Metelkova Mesto» είναι ένα από τα λίγα μέρη που μπορείς να ακούσεις τόσες διαφορετικές μουσικές κάθε βράδυ. Από free jazz, Noise και dub μέχρι Punk Rock, hip hop, Heavy Metal και Psychobilly. Νοσταλγοί ροκαμπιλάδες, skinheads, νέο- Goths, καλλιτέχνες, graffiti artists, σκηνοθέτες και αρχιτέκτονες συνυπάρχουν αρμονικά με τους έκθαμβους τουρίστες του hostel Celica, επαναπροσδιορίζοντας αυτά τα πρώην στρατιωτικά καταλύματα ως έναν από τους πιο πρωτοποριακούς χώρους της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια, ιδίως από το 2009 κι έπειτα, η πολιτεία της Σλοβενίας χρηματοδοτεί αρκετές από τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του χώρου, ενισχύοντας έτσι την δυνατότητα πραγματοποίησης καλλιτεχνικών δρωμένων σε ένα σαφώς πιο ανεπίσημο και άρα πιο ελεύθερο πλαίσιο. Μάλιστα, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Λουμπλιάνας εγκαινίασε στις αρχές του 2012 ένα παράρτημα μέσα στην ίδια την «Metelkova Mesto». «Μπορούμε, και θα έπρεπε όλοι, να έχουμε το πιο πειραματικό καλλιτεχνικό περιβάλλον δίπλα στα κυρίαρχα, θεσμοθετημένα καλλιτεχνικά ιδρύματα», τονίζει η υποδιευθύντρια του Μουσείου. Και συνεχίζει: « Η Metelkova Mesto είναι ένα μέρος όπου αν κάποιος έχει μια ιδέα, εκεί μπορεί να την υλοποιήσει». Αντί επιλόγου Ίσως, λοιπόν, η Λουμπλιάνα και η αυτοδιαχειριζόμενη πόλη της Metelkova να έχουν πολλά να διδάξουν σε όλους εμάς που εσφαλμένα ταυτίζουμε το underground και την do it your self κουλτούρα με την αφάνεια. Να έχουν πολλά να διδάξουν σε μια Θεσσαλονίκη που οι λέξεις «αυτόνομη» και «κατάληψη» παραπέμπουν δυστυχώς ακόμα σε κάτι το παραβατικό και πολιτικά χρωματισμένο και, άρα τις περισσότερες φορές, στείρο. Σε μια Θεσσαλονίκη, εν τέλει, της οποίας το Στρατόπεδο Κόδρα - καθώς και άλλα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα - παραμένουν κατά κύριο λόγο ανεκμετάλλευτα ερείπια, έρμαια δημάρχων και τοπικών αρχόντων. Ίσως θα ήταν καλύτερο, λοιπόν, να συλλογιστούμε πρώτα τι μπορούμε να κάνουμε με όλη αυτή τη συσσωρευμένη καλλιτεχνική ενέργεια της πόλης και έπειτα να κομπάζουμε γι’ αυτήν.

ΙΣΩΣ, ΛΟΙΠΟΝ, Η ΛΟΥΜΠΛΙΑΝΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ METELKOVA ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ UNDERGROUND ΚΑΙ ΤΗΝ DO IT YOUR SELF ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ. ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΥ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΑΥΤΟΝΟΜΗ» ΚΑΙ «ΚΑΤΑΛΗΨΗ» ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ, ΑΡΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΣΤΕΙΡΟ.

All journeys eventually end in the same place Home.

ΚΑΛΛΙΘΕΑ / ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ Τ 69 3 7 3 1 1 81 1

Π Ε Ρ Ι Π ΟΛ Ι Ε Σ Ε Κ Τ Ο Σ

ΓΑ Λ Λ Ι Α ⁄ ΛΥ Ω Ν

11ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ Μ ΟΔ Α Σ V I N TA G E ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ

28 PEPPER

KEIMENO ⁄ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΕΡΡΟΥ

ται σε σύγχρονους ρυθμούς, αλλά με δικό της βηματισμό. Το ιδανικό μέρος δηλαδή για να φιλοξενήσει τη «Marché de la Mode Vintage», το υπαίθριο φεστιβάλ μόδας vintage αντικειμένων που πραγματοποιείται το πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουνίου τα τελευταία 10 χρόνια, συγκεντρώνοντας πάνω από 25.000 επισκέπτες από ολόκληρο τον κόσμο.

www.marchemodevintage.com

Αν υπήρχε μνημείο για να περιγράψει κανείς τη Λυών, αυτό θα ήταν η Fourvière. Αν υπήρχε κρασί θα ήταν το Côte du Rhône. Αν υπήρχε τραγούδι θα ήταν κάποιος ηλεκτρονικός ήχος από τις Nuits sonores. Αν υπήρχε ζευγάρι θα ήταν ο Serge Gainbourg και η Jane Birkin τραγουδώντας το «Je t’aime, moi non plus» σε κάποιο παλιό βινύλιο. Και αν υπήρχε στυλ, αυτό θα ήταν vintage. Μία πόλη ζωντανή, με μποέμ χαρακτήρα που κινεί-

Ένα εορταστικό διήμερο γεμάτο happenings, συναυλίες, παρελάσεις μόδας, live ραδιοφωνικές εκπομπές, υπαίθριο κομμωτήριο, μπύρα, βάφλες, παγωτά. Ανάμεσα στ' άλλα, στο φετινό πρόγραμμα έρχονται να προστεθούν και δύο επιδείξεις μόδας από τους φοιτητές της σχολής «Esmod International» με τίτλο «Jean Charles de Castelbajac versus Madame Grès», χούλα χουπ shows και διαγωνισμός για το καλύτερο vintage look. Και όλα αυτά πλαισιωμένα από έναν περιπλανώμενο θίασο από rockabillies, θηλυκά Gibson Girls, swing χορούς, κομπινεζόν, Stetson καπέλα, αναλογικές μηχανές, κορσέδες, ρετρό αυτοκίνητα, Pin-up girls του Vargas και γοητευτικούς άντρες με monocle. Επηρεασμένη από το διάκοσμο, ανακαλύπτεις ότι προχωράς με τον αέρα της Bettie Page και από κάθε ανύποπτη γωνία περιμένεις κάποιον John Travolta να σε τραβήξει από το χέρι, τραγουδώντας σου προκλητικά «I got chills...». Και το καταλληλότερο μέσο για να αποδοθεί αυτό το μοναδικό ταξίδι στο χρόνο, κομμάτι πλέον της Λυωνέζικης κουλτούρας; Μια Pentax του ‘70 με ασπρόμαυρο φιλμάκι xp400 της Κodak.

29 PEPPER

Η Nadine Gelas, διευθύντρια στο Πανεπιστήμιο Μόδας της Λυών, ήταν αυτή που οραματίστηκε μια υπαίθρια αγορά που θα προσελκύει τους απανταχού λάτρεις της μόδας, χωρίς να είναι ελιτίστικη και περιοριστική. Και έτσι έγινε. Με είσοδο 4€ και δώρο μια τσάντα με το logo της διοργάνωσης στους πρώτους 15.000 επισκέπτες, έμποροι, δημιουργοί, καλλιτέχνες, αλλά και συλλέκτες από την Ευρώπη και την Αμερική εκθέτουν ρούχα, κοσμήματα, παπούτσια, αξεσουάρ, μικροέπιπλα, βιβλία, βινύλια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς από τη δεκαετία του '50 μέχρι τη δεκαετία του '80.

U R B A N TA L E S WO R T H T E L L I N G

30 PEPPER

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΠΑΙΔΙΑ!

ΚΕΙΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΑΧΙΑΟΥ

Μια περιήγηση στα μισοτελειωμένα κτίρια της πόλης και οι ιστορίες πίσω από το μπετόν Εντάξει, δέξου το: για τα επόμενα χρόνια, πολλά μισοτελειωμένα κτίρια θα μείνουν μισοτελειωμένα, κάποια μισογκρεμισμένα θα μείνουν μισογκρεμισμένα και πολλά μισοάδεια θα μείνουν άδεια. Κτίρια γύρω μας, κτίρια που τα βλέπουμε συνεχώς και καλό θα ήταν, πριν το μάτι μας συνηθίσει την ασχήμια τους, να τα δούμε να ομορφαίνουν. Κοίτα λίγο γύρω σου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης: απέναντι από την είσοδο του Λιμανιού βρίσκεται ένα κτίριο ιδιοκτησίας της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης που καμαρώνει μισοτελειωμένο περισσότερα από 10 χρόνια. Το ισόγειό του λει-

τουργεί ως πάρκινγκ κι από κει κι επάνω... τσιμέντο! Στα Λαδάδικα, πάλι, γωνία Τσιμισκή με Κατούνη, ένα άλλο κτίριο στέκει ημιτελές, αυτό ιδιοκτησίας τράπεζας που εξαγοράστηκε από άλλη. Άλλοτε νομικά ζητήματα, άλλοτε πολεοδομικά ή εύρεση αρχαίων είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους τα κτίρια δεν τελειώνουν. Κυριότερος, όμως, είναι –τι άλλο;- ο οικονομικός. Και γι' αυτό αναμένεται να αυξηθούν αυτά τα κτίρια μέσα στα επόμενα χρόνια. Ο νόμος υπάρχει, ως συνήθως, για να μη δώσει λύση. Εφόσον κάποιος διαθέτει οικοδομική άδεια, δεν είναι και υποχρεωμένος να αποπερατώσει το κτίριο. Παράλογο; Δεν απαντά! Για τον ίδιο

Το Καραβάν Σαράι Ένα κτίριο το οποίο για δεκαετίες παρέμενε ανολοκλήρωτο και γι' αυτό το λόγο έγραψε τη δική του ιστορία, είναι το Καραβάν Σαράι. Πρόκειται για το τεράστιο κτίσμα στη διασταύρωση της Εγνατίας με τη Βενιζέλου, εκεί όπου στεγάστηκε το δημαρχείο Θεσσαλονίκης από το 1958 έως και το 2010. Εκεί στεγαζόταν το Καραβάν Σαράι, ένα είδος πανδοχείου ήδη από το 15ο αιώνα! Στη θέση εκείνη στο μεσοπόλεμο κτίστηκε ένα τεράστιο για τα δεδομένα της εποχής ορθογώνιο οικοδόμημα το οποίο έγινε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης ανάμεσα σε δυο Φλωρινιώτες εργολάβους κι έναν επιχειρηματία από την Καστοριά, με αφορμή ένα δάνειο για την ανέγερσή του. Αποτέλεσμα ήταν να σταματήσουν οι εργασίες και το κουφάρι να ορθώνεται πεισμα-

τικά μισοτελειωμένο σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης για περισσότερα από 30 χρόνια! Στον εμφύλιο το Καραβάν Σαράι καταλήφθηκε από πρόσφυγες από χωριά της Μακεδονίας που κατέφυγαν στη Θεσσαλονίκη, για να ξεφύγουν από τα δεινά του πολέμου. Το κτίριο, ένας σκελετός από μπετόν χωρίς πόρτες, παράθυρα και τζάμια, καλύφθηκε από σεντόνια και υφάσματα, προκειμένου οι φιλοξενούμενοί του να προφυλάσσονται. Με αυτήν την πτυχή της ιστορίας ασχολήθηκε ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαρράς στην ταινία «Καραβάν Σαράι», αποδίδοντας εκπληκτικά το πνεύμα και το κλίμα της εποχής στο άχαρο κτίριο. Στη δεκαετία του ’50 οι εργολάβοι και ο επιχειρηματίας κατέληξαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό για την κυριότητα του κτιρίου. Το μεγαλύτερο μέρος του πέρασε στην οικογένεια Δήμου από την Καστοριά, όπου και παραμένει έως σήμερα. Το 1958 το Καραβάν Σαράι ενοικιάστηκε στο δήμο Θεσσαλονίκης, ο οποίος το 2010 μετεγκαταστάθηκε στο Νέο Δημαρχείο. Έτσι, σήμερα το άχαρο κτίριο είναι και πάλι άδειο. Τα παραδείγματα με κτίρια του δημοσίου που δεν τελείωσαν ποτέ, είναι πολλά. Από το κτίριο νοσοκομείου στην Αγίου Δημητρίου δίπλα στο ΑΧΕΠΑ μέχρι πολιτιστικά κέντρα περιφερειακών δήμων. Ιδίως η Πολιτιστική Πρωτεύουσα 1997, έφερε μια νέα φουρνιά στην πόλη. Λύσεις υπάρχουν (εκτός από λεφτά...) Άντε καλά, το δεχτήκαμε ότι θα τα έχουμε ανάμεσά μας. Τι μπορούμε να κάνουμε μ’ αυτά τα κτίρια; Πολλά πράγματα, αρκεί να αποκτήσουμε συνείδηση ως δημότες και πολίτες. Να καταλάβουμε ότι ένα από τα δικαιώματά μας είναι η υποχρέωσή μας να απαιτούμε. Μπορούμε να απαιτήσουμε με πολύ λίγα χρήματα να γίνουν μικρές διορθωτικές παρεμβάσεις, ώστε τα κτίρια αυτά να γεμίσουν χρώμα και να δώσουν άλλη λάμψη στην πόλη. Δηλαδή, μια από τις πληγές της, να γίνει ένα από τα πλεονεκτήματά της! Γιατί να μη βαφεί κόκκινο ή μπλε σκούρο το κτίριο στο Λιμάνι; Γιατί να μη γεμίσει παρτεράκια με λουλούδια το κτίριο της Πολυτεχνείου; Γιατί να μην ανακαινιστεί στοιχειωδώς η όψη του κτιρίου του Ιταλικού Μονοπωλίου στη Βασιλίσσης Όλγας; Πρόκειται για ένα πανέμορφο κτίριο που έκτισαν οι αρχιτέκτονες Mario Paniconi και Giulio Pediconi το 1933-34 κι αποτελεί χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό δείγμα του σύγχρονου ρασιοναλισμού. Με την αρχοντιά και τον αέρα του, θα χάριζε πόντους αναβάθμισης σε όλη την περιοχή! Να απαιτήσουμε εξωραϊσμό εδώ και τώρα, από τους δήμους και τους ιδιοκτήτες. Ιδέες από τους αρχιτέκτονες της πόλης υπάρχουν πολλές. Εθελοντισμός, επίσης υπάρχει. Πίεση, δεν υπάρχει. Μήπως είναι καιρός να οργανωθούμε και να την ασκήσουμε;

31 PEPPER

λόγο υπάρχει και η αγία και αέναη διαδικασία της εισφοράς «Υπέρ της αποπερατώσεως του Ιερού Ναού του Αγίου Τάδε». Εφόσον κανείς δεν υποχρεώνει την εκκλησία να τελειώσει τον ναό, κι εκείνη τον αφήνει ημιτελή μέχρι οι πιστοί να δεήσουν να καταβάλουν τον οβολό τους. Γι' αυτό και βλέπουμε τόσες εκκλησίες να επιδεικνύουν το τσιμέντο τους.

COOL SPOTTING

ΤΑ Κ Α Λ Y Τ Ε ΡΑ Π Ρ A Γ Μ ΑΤΑ Π ΟΥ Μ Α Σ E Φ Τ Ι Α Ξ Α Ν Τ Ο Ν Μ H Ν Α !

O1.

O8.

Το Bloody Mary στο Cocktail Bar στην Πολυτεχνείου. Πώς είναι το καλύτερο Bloody Mary που έχεις πιει ποτέ στην ζωή σου; Ε, ακόμη καλύτερο! Σε κάθε γουλιά, κλείνεις τα μάτια και γλύφεις τα χείλη σου από ευχαρίστηση. Το τελευταίο βέβαια μπορείς και να το αποφύγεις, αν δεν θέλεις να νομίζει ο μπάρμαν ή ότι του την πέφτεις ή ότι έχεις τικ.

Η δεύτερη σεζόν του Game of Thrones. Ο μόνος λόγος που όταν ξυπνάς το πρωί της Δευτέρας για να πας στο γραφείο, δεν σκέφτεσαι πρώτα την καραμπίνα.

O2.

32 PEPPER

Το Hot Dog King. Στην συμβολή της Φράγκων με την Συγγρού, βρίσκεται το βασίλειο του λουκάνικου. Ένα μέρος μαγικό, όπου τα Hot Dog δεν είναι ποτέ βαρετά και ο Βασιλιάς του, αντί για στέμμα, φοράει ένα μεγάλο φουσκωτό σκούφο. Εκεί μπορείτε να δοκιμάστε διαφορετικούς τύπους λουκάνικων (εγώ, αφού με ρωτάτε, προτιμώ το ψητό) σε ψωμάκι ή μπαγκέτα και να τους συνδυάσετε με δεκάδες σως και γαρνιτούρες, από coleslaw μέχρι 4 τυριά. Α, και μην ξεχάσετε να υποκλιθείτε στον Βασιλιά φεύγοντας. Αν και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνετε αυτοβούλως μόλις μάθετε και τις τιμές του!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗΣ

O6. Ladose, στην Βιλαρά. Γιατί σε βγάζει πάντα ασπροπρόσωπο όταν έχεις καλεσμένους από την πρωτεύουσα. Μαγαζάρα, καθαρά ποτά - ωραίος κόσμος, τους πετάς και την ιστορία για το παλιό χρηματιστήριο απέναντι για να τους εντυπωσιάσεις. Τι περισσότερο χρειάζεται ο Αθηνέζος μουσαφίρης για να είναι ευτυχισμένος;

O4. Η ταινία «The Guard». Η επιτομή του ανορθόδοξου cool στα γαελικά. Ιρλανδέζικη «επαρχιωτίλα», στερεοτυπικό χιούμορ και γνώριμες φάτσες. Μην την δεις με το κορίτσι σου, θα βαρεθεί στο πεντάλεπτο και θα χαλάσεις άσκοπα το απόγευμα σου.

Delicious 15, στο Anassa Restaurant στην Σοφούλη. Η κρίση, λένε, φέρνει ευκαιρίες. Ε, ευκαιρία να πάρεις το κορίτσι και να το πας για καμιά «γκουρμεδιά». Γιατί με 15€, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, δεν έχεις πλέον ούτε δικαιολογία, ούτε πονοκέφαλο. Έχεις όμως την επιλογή για ένα full delicious γεύμα (με σαλάτα, κυρίως πιάτο, κρασί και γλυκό) από διαφορετικά set menus, σε ένα από τα top 3 εστιατόρια της πόλης. Τί; Δεν έχεις κορίτσι; Καλύτερα! Να πας και τις 2 μέρες!

VII Το κομμωτήριο ΗΛΕΚΤΡΑ στην Λασσάνη. Στο προτείνω ανεπιφύλακτα. Καταρχάς, υπάρχει ιστορία από πίσω. Θα το διαπιστώσεις από τις φωτογραφίες στον τοίχο με την γιαγιά Ηλέκτρα, κύρια υπεύθυνη για τον καλλωπισμό της κοκεταρίας της εποχής, εν δράσει. Και σου εγγυώμαι εκ πείρας ότι η πιο urban chic hair stylist - make up artist στη πόλη, η εγγονή Ηλέκτρα, διατηρεί επάξια τα σκήπτρα της γιαγιάς της. Και είναι και κούκλα.

To Pinterest. Το pinterest είναι ένας τεράστιος «φελλός από pixels» πάνω στον οποίο μπορείς να καρφιτσώσεις ό,τι σου γυαλίσει στο internet και να το μοιραστείς με τους followers σου. Δημιούργησε όσους πίνακες κάνεις κέφι, ονόμασε τους όπως γουστάρεις και δώσε τροφή στον «λαό σου» πατώντας απλώς...Pin It! Καλό ε;

O9. Το δισκοπάζαρο στο The Residents. Βινύλια από 2€ με αυτοκόλλητα από το δισκάδικο του Ναϊσίδη στο εξώφυλλο. Tα music freaks να κουβεντιάζουν πάνω από τα κασόνια με τα 7ίντσα και οι «δισκάδες» να αλλάζουν σκυτάλη σε ένα non-stop dj set. Αγόρασα και κάτι τέλεια pocket pins...Such a perfect day!

ΙΟ. Ο κακός μας ο καιρός. Λυσσάξετε μωρέ όλοι με τον καιρό. Ορίστε! Τώρα που έχει 40 βαθμούς και δεν έχουμε μία για να πάμε διακοπές και παστωνόμαστε στην Ζεύξιδος «και καλά εναλλακτικό καλοκαίρι στην πόλη», πώς σας φαίνεται; Που πήγαν τώρα οι εξυπνάδες στο FB τύπου, «Περιμένω να περάσω τη διάβαση, εγώ και 2 κουτσομούρες…»; E; Που;

ΤΟΝΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

VI.

«H σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη». Μια interactive παράσταση που σε κάνει να παρακαλάς να σου δώσει το λόγο ο συντονιστής Γιάννης Ζουγανέλης για να αποφασίσεις εσύ, μαζί με το κοινό, την έκβαση της ζωής του ζευγαριού αλλά και της παράστασης. Ένας Ζουγανέλης απολαυστικότατος.

«It's all gone Pete Tong». Mια ταινία σταθμός για εμάς τους παλαίμαχους ravers και το iTunes μου έχει κουραστεί να αναπαράγει το Yimanya, από Filterheadz, από το soundtrack της ταινίας. Τόσο καλοκαιρινό που το μυαλό μου τρέχει στη Χαλκιδική και σε cervezas frias.

CS ΙΙΙ

Ο2

VII.

II.

«Parfait, Parfait». Spotted, συντάκτρια του περιοδικού Pepper να απολαμβάνει παγωτό γεύση Παρφέ, από το Παρφέ (ευφάνταστο), στην old-time classic παραλία. Με τον επερχόμενο επαναπατρισμό της αποφάσισε μάλλον να κάνει bonding με τα προϊόντα των Σερρών... Εικάζω!

III «Tapas Bar» στην Κατούνη 4. Με διακριτική την εσάνς του Θερμαϊκού ένα ισπανικό εστιατόριο με μινιμαλιστική δόση φαγητού (καλοκαίρι έρχεται). Κολαστείτε!

IV. « Ίγκλις» στην Ηροδότου 12. Ντρίγκι ντρίγκι, το ρεμπέτικο. Γύρω σου πλακόστρωτο, από πάνω σου κισσοί, στο ποτήρι σου τσιπουράκι και περιτριγυρίζεσαι από τεράστιες παρέες, γέλια και χαρές.

V «Τα σακιά» της Ιωάννα Καρυστιάνη. Εύθυμο δε το λες. Το λες μυστηριώδες. Κάθε σελίδα σε κάνει να αναρωτιέσαι και να προσπαθείς να μαντέψεις τι μπορεί να έχει κάνει πια αυτός ο Λίνος και τον κλείσανε σε ίδρυμα. Δε στο λέει όμως έτσι απλά, δε στο λέει.

«My Pub» στην Κατούνη 30. Προχωράς λίγο πιο πέρα από το Tapas Bar και το συναντάς. Από Ισπανία πας Αγγλία σε πέντε βήματα και προσγειώνεσαι σε μία Pub που μόνο Ελλάδα δεν θυμίζει. Τεράστια ποικιλία από μπύρες, μπιλιάρδο και ατμόσφαιρα απ' αλλού.

IX.

«Μοustache Party» στο Platinum Live. Όλοι οι επιφανείς και μη, Θεσσαλονικείς συγκεντρωμένοι σ' αυτό το “ροζ” περιβάλλον. Μουσικάρες, κοκτεϊλάρες σε ημίφως, με έντονο και ελπιδοφόρο pre-summer mood. Brace yourselves... έρχεται και το επόμενο πάρτυ.

Ο3

Ο4

Ο5

Ο6

Ο7

«In time» Ω, Justin Timberlake, ω! Κανονικά θα έπρεπε να αρκεί αυτό, αλλά... Ότι ο χρόνος είναι χρήμα το ξέραμε, σε αυτή την ταινία όμως παίρνουν και τα δύο άλλη διάσταση. Το όραμα ενός ζευγαριού θα σε κάνει να θέλεις να μπουκάρεις και να κλέψεις όλες τις τράπεζες.

Ο8

Ο9

ΙΟ

ΚΙΚΗ ΜΟΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Η ταινία «Perfect Sense» στο Ολύμπιον. Για να μιλήσουμε ελληνικά, «Η αίσθηση του έρωτα». Ο Ewan McGregor και η Eva Green είναι δυο ερωτευμένοι που χάνουν σταδιακά κάθε τους αίσθηση μετά από μία περίεργη επιδημία. Γλυκανάλατο; Ποιητικό θα το έλεγα. Η αντίθεση: το ζεστό κρασί με γεύση αμύγδαλο, σανταλόξυλο, πορτοκάλι και μολόχα να θυμίζει καταχείμωνο και η φωνή της Αλεξάνδρας McKay στο live των «Basement High» στο «Καφωδείο Ελληνικό» να σε ταξιδεύει σε καλοκαιρινά, αμερικάνικα λιβάδια. «I will survive» για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Σοφούλη. Η Βάνα Μπάρμπα μπορεί να μην μπήκε στη Βουλή, αλλά η στιγμή που ο Γιώργος Παπαγεωργίου κάνει περιγραφή της σκηνής του φονικού από το «Σημάδι του έρωτα» με κάνει να υποκλίνομαι. Και στους δύο. Το ποίημα «Λαχταρώ» της Σάρα Κέιν, παιγμένο από την πειραματική θεατρική ομάδα «Πέρα Δώθε». Το πώς μια ψάθινη καρέκλα μπορεί να γίνει σημειολογικό φτυάρι που θάβει τον έρωτα. Οι στίχοι που είναι οι μικρές αλήθειες του καθένα και δεν ξεφτίζουν ποτέ. Το φεστιβάλ «Support your local heroes» στο νέο Δημαρχείο. Η Θεσσαλονίκη έχει μουσική ταυτότητα και αγαπάει τη δημιουργία. Όσο θα γεννιούνται νέοι ήρωες σε αυτή την πόλη, εμείς θα τους υποστηρίζουμε. Οι τόσοι μικροί εκδότες που βρέθηκαν με ένα stand στη «Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης». Και τα τόσα μικρά παιδιά που έτρεχαν δεξιά κι αριστερά με ένα βιβλίο στο χέρι. Κι ας έψαχνα έξοδο κινδύνου για να αναπνεύσω από τα χαχανητά. Το συλλογικό e-book «Δήγμα γραφής», που μπορείς να κατεβάσεις με ένα κλικ από το openbook.gr. Δεκαπέντε νέοι λογοτέχνες, οι πένες αλλάζουν σκυτάλη, ένα βιβλίο διαβάζεται δωρεάν. Free press, free books, free mind. «Quovis» και το κομμάτι «Industrial Zero». Κάθε mail από την «From A Tree Records» είναι και μια νέα κυκλοφορία που ξεσπάει ηχοχρώματα και προσφέρει έμπνευση στις λέξεις, εκεί που νόμιζες πως έχεις στερέψει. Στις μεγάλες βροχές, οι ελβετογερμανές με το pop duo ονόματι «Boy» ήταν η ομπρέλα στις καρέκλες από τον ουρανό. Ειδικά, τα αυτοσχέδια live τους στους δρόμους τη Ζυρίχης που παρακολούθησα με πτήση μέσω youtube. Η σειρά ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ με τον τίτλο «Μικροπόλεις». Δεν έχει σημασία πότε θα βρεις χρόνο να παρακολουθήσεις με άριστη κινηματογράφηση τη ζωή στην Κυψέλη ή στην Εκάλη. Φτάνει μόνο να το κάνεις.

33 PEPPER

CS ΙΙ

34 PEPPER

Ο ΘΩΜΑΣ ΜΥΛΩΝΑΣ [30], ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΕΘΝΗΣ CREATIVE ENTREPRENEUR ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΟ DESIGN, ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ. ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ «MADE IN HELLAS» ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ. «ΣΤΗΘΗΚΑΜΕ» ON-LINE ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ FACE TO FACE ΓΙΑ ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA, ΤΟ «TOTAL CONSUMER EXPERIENCE» ΩΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΩΡΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΤΕΛΙΚΑ, ΠΟΣΟ «PROUD TO BE GREEK» ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;

Θ Ω Μ Α Σ Μ ΥΛ Ω Ν Α Σ

MADE IN HELLAS KEIMENO ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΙΡΠΙΤΣΑΣ

ΕΙΣΑΙ «PROUD TO BE GREEK» ΣΗΜΕΡΑ; Ζητήσαμε, λοιπόν, από έναν Έλληνα της γενιάς μας, με συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό τερέν του επιχειρηματικού κόσμου, να μας δώσει την αίσθησή του για το τι ζούμε σήμερα και προσπαθήσαμε να τον στριμώξουμε ρωτώντας τον, «Are You Proud To Be Greek?». Δίχως δεύτερη σκέψη και με απλότητα, ηρεμία και σοβαρότητα λέει πως μεγάλωσε με τον Όμηρο και τον Θουκυδίδη, κάνοντάς σε αυτόματα να αναρωτιέσαι γιατί άραγε δεν νιώθεις κι εσύ το ίδιο proud. H ευθύτητα σοκάρει και αφορά τη μεγάλη αλήθεια: Πως έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε. Όχι με προγονοπληξίες και επικίνδυνες εθνοκεντρικές παραφροσύνες, αλλά ότι απλώς είμαστε αυτοί που κουβαλάμε την ιστορία πολλών ηρώων. Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ «ΚΑΚΟΥ ΝΟΤΟΥ» ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΚΑΛΟ ΒΟΡΡΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Σύμφωνοι, αλλά πώς μπορεί να λειτουργήσει για εμάς αυτό στον κακεντρεχή διαχωρισμό «καλός Βορράς» και «κακός Νότος» της Ευρώπης; Ο Θωμάς Μυλωνάς εντοπίζει την ύπαρξη διαφοράς μεταξύ «αντίληψης», η οποία διαφέρει από χώρα σε χώρα και της «πραγματικότητας», η οποία είναι μια και αδι-

αμφισβήτητη. Πιστεύει πως η κυρίαρχη αντίληψη στις χώρες του Βορρά, όπως η Ολλανδία και η Γερμανία είναι δεδομένη, μιας και θεωρούν τους Έλληνες τεμπέληδες, καλοπερασάκιαδες και φοροφυγάδες. Στην Ιταλία αντίθετα, λόγω του ότι η ιστορία που διδάσκονται είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα Ελληνιστικά χρόνια, έχει καλλιεργηθεί ο σεβασμός απέναντι στον Έλληνα. Η «πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική» όπως επισημάνει, «ας αναλογιστούμε την Ολλανδία που τα νούμερα της προ εξαμήνου έδειχναν πως η οικονομία τους αντέχει για 1,5-2 χρόνια». Η Ολλανδική κυβέρνηση έπεσε προ διμήνου και τα τρία της Α τίθενται εν αμφιβόλω, με το πρώτο Α να χάνεται στο Austerity. «MADE IN HELLAS». ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ. Ο Έλληνας σήμερα, δυστυχώς έχει αλλοιωμένη ευρωπαϊκή ταυτότητα. Για την ακρίβεια έχει μπερδεμένη ταυτότητα και σ' αυτό επικεντρώνεται το project «Made In Hellas», εστιάζοντας στο ότι οι Έλληνες ονομάζουν τη χώρα μας ως «Ελλάδα», ενώ οι ξένοι ως «Greece». Αναλύοντας την ιδέα του, «στην πραγματικότητα είναι δυο τελείως διαφορετικά ονόματα, χωρίς αυτό που απασχολεί να είναι το ποιο είναι το σωστό. Η ουσία είναι πως υπάρχει ασυνέχεια και ασυνέπεια ως προς το Hellenic Republic, το οποίο είναι η εθνική μας ονομασία, καθώς έτσι προβάλλεται κάθε τι επίσημο Ελληνικό προς τα έξω. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα δεν βγαίνει προς τα έξω με μια ενιαία ονομασία σε επίσημα events. Αυτό είναι κάτι που δεν έχουν προσέξει οι αρμόδιοι στα υπουργεία Πολιτισμού, Τουρισμού και Εξωτερικών και έτσι έχει αλλοιωθεί η ονομασία της χώρας». Υπό αυτή τη σκέψη έχει γίνει η πρόταση για τη χρήση του «Hellas» αντί του «Greece». Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, το «Made in Hellas» επικεντρώνεται σε όλα αυτά που η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει και οι άλλοι δεν μπορούν, τουλάχιστον όχι τόσο καλά όσο οι Έλληνες. Στόχος είναι η εδραίωση εθνικών χαρακτηριστικών. Όπως για παράδειγμα οι Ιταλοί έχουν συνδέσει το «Made in Italy» υποσυνείδητα με εκλεπτυσμένο σχέδιο, καλό φαγητό και βιομηχανικά προϊόντα. Σημειώνει πως «δεν είναι και τόσο δύσκολο αν αναλογιστούμε την έτοιμη προίκα της χώρας μας, όταν το εθνικό χαρακτηριστικό της Ολλανδίας, η τουλίπα, η οποία σου φέρνει με τη μια στο μυαλό την Ολλανδία, έχει Τουρκική προέλευση». Καιρός λοιπόν η ελιά και το ελαιόλαδο να σημάνουν πρώταπρώτα Ελλάδα και κατόπιν Ισπανία, Ιταλία ή Καλιφόρνια.

Δεν αρκεί να είσαι περήφανος που είσαι Έλληνας. Πρέπει οι άλλοι να γνωρίζουν το γιατί.

35 PEPPER

Με το ταξίδι του να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ξεκίνησε από την Αθήνα ακυρώνοντας το εισιτήριο του για την Κρήτη, απαρνούμενος τη στείρα, κατ’ αυτόν, γνώση της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών, για να σπουδάσει Βιομηχανικό Σχέδιο στην Ιταλία. Το ενδιαφέρον του εξελίχτηκε με σκληρή δουλειά σε χάρισμα και γρήγορα βρέθηκε να ηγείται Ω του σχεδιαστικού τμήματος νέων προϊόντων της FILA. Καθόσον οι εμπειρίες -κι όχι η τσέπη- πλούτιζαν γρήγορα, αποφάσισε να ξεκινήσει τη δική του εταιρία, αρχικά τη Dot Kite με έδρα το Άμστερνταμ και γραφεία σε Ρώμη και Αθήνα, έπειτα τη Loggia Imports και εν συνεχεία την Crux Group. Η πρώτη έχει ως κύριο αντικείμενο το design και το marketing strategy, ενώ η δεύτερη ασχολείται με εισαγωγές κρασιών από την Ιταλία. Η Crux Group, τέλος, αποτελεί το όχημα για επενδύσεις σε νέες ιδέες, σαρώνοντας την παγκόσμια κοινότητα της νεανικής επιχειρηματικότητας. Το περιοδικό BusinessWeek τον βράβευσε ως έναν από τους καλύτερους νέους Ευρωπαίους επιχειρηματίες για το 2007. Σήμερα ζει μόνιμα στο Άμστερνταμ και παραδέχεται πως η Ιθάκη του είναι η Ελλάδα.

36 PEPPER

Θ Ω Μ Α Σ Μ ΥΛ Ω Ν Α Σ

PROPAGANDA 101: ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ SOFT POWER ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ; Για τη δημιουργία της εικόνας μιας χώρας προς τα έξω, είναι απαραίτητη η χρήση της προπαγάνδας. «Κάθε οργανωμένο σύστημα σχεδιάζεται για να πορευτεί προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Η Τουρκία είναι ένα τέτοιο σύστημα και εκμεταλλεύεται τη σαπουνόπερα ως μέσο προπαγάνδας (soft power) για να περάσει ένα ισχυρό μήνυμα για υψηλό βιοτικό επίπεδο σε αντικατοπτρισμό της κοινωνικής ευμάρειας και προόδου. Αυτό δημιουργεί πόλο έλξης για μια ευρεία γκάμα Τούρκικων προϊόντων, τα οποία προωθούνται στρατηγικά μέσω μιας εικόνας που εισβάλλει στο υποσυνείδητο». Εμείς αντ' αυτού, σε επίπεδο σχεδιασμού επικοινωνιακής προπαγάνδας, αδυνατούμε να περάσουμε μια ενιαία, συμπαγή και συνεχόμενη εικόνα, δεδομένου ότι η στρατηγική αυτή χαράσσεται από πολιτικούς και όχι από τους καλύτερους επαγγελματίες του είδους. Άλλες είναι οι δημιουργικές δυνατότητες και τα ζητούμενα αποτελέσματα μιας ομάδας επαγγελματιών και άλλη η λογική των επαγγελματιών πολιτικών. Με άλλα λόγια, μπορούμε ακόμη και σήμερα, αρκεί να σχεδιαστεί και να επικοινωνηθεί η σύγχρονη Ελλάδα με την πλούσια ιστορική της κληρονομία, με τα μέσα και στα μέσα που επιτάσσει η εποχή. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να ζούμε με τα κεφάλια μέσα. Το ζήτημα είναι κρίσιμης σημασίας καθώς «επιβάλλεται εθνική στρατηγική η οποία εν πρώτης θα σχεδιάσει καμπάνιες αλλά επίσης θα αποτελέσει γραμμή επίθεσης και ηθικής αποκατάστασης των απανταχού Ελλήνων, από τα κάθε λογής μέσα ενημέρωσης που λοιδορούν τη χώρα εδώ και καιρό και συνεχίζουν να το κάνουν ανενόχλητα».

μιο, αλλά την οικογενειακή διαπαιδαγώγηση. Εκτιμά πως «Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται εντός της οικογενείας, από τη συμπεριφορά των γονιών, να μη φοβούνται να αναλάβουν ρίσκο, να τολμούν κι ας κάνουν λάθη. Σίγουρα, δεν μπορούν όλα τα παιδιά να γίνουν επιχειρηματίες, αλλά ακόμη πιο σίγουρα κάποιοι σκότωσαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν μια, ως αποτέλεσμα κακής παιδείας».

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ (ΝΕΑΝΙΚΗ) ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ Έχοντας συνεργαστεί σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο με το σύνδεσμο Νεανικής Επιχειρηματικότητας, σχεδιάζοντας την επικοινωνιακή του καμπανιά, έχει βαρύνουσα άποψη για την Ελληνική Νεανική Επιχειρηματικότητα. Απλοποιώντας τα πράγματα, εκτιμά πως «δεν τίθεται θέμα ετοιμότητας και περιθωρίων χρόνου. Ο καθένας πρέπει να πέσει στα βαθιά και ν' αρχίσει να κολύμπα. Απούσης της Νεανικής Επιχειρηματικότητας δεν θα πρέπει να περιμένουμε ανάπτυξη στην Ελλάδα. Επιπλέον, η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να έχει ό, τι μορφή θέλει ο καθένας και ασφαλώς όχι για βάση της, τη σέξι έκφανση των start-up εταιριών νανοτεχνολογίας. Απαιτείται στροφή στο παρελθόν, καλώς ή κακώς, κατά μισό αιώνα και επικέντρωση στα 3 βασικά εθνικά μας κεφάλαια: τη Γεωργία, τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία». Το μυστικό κρύβεται στο συνδυασμό αυτών. Για παράδειγμα, είναι αδιανόητο ο τουρίστας που θέλει να μάθει για τον Ελληνικό πολιτισμό να σερβίρεται στην ταβέρνα «Διόνυσος» Ιταλικό κρασί, Ισπανική τομάτα και Αιγυπτιακή πατάτα. Πρέπει να συνδέει αυτό που αισθάνεται και αυτό που φαντάζεται. Αντί λοιπόν για rebranding στο φλου και ευχολόγια, προτείνεται στροφή στα διαχρονικά προσφερόμενα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, εκφραζόμενα μέσω νέων που συστήνουν μικρές επιχειρήσεις. Η δημιουργία κυττάρων νεανικής επιχειρηματικότητας είναι αποτέλεσμα παιδείας, με βάση όχι το σχολείο ή το πανεπιστή-

ΠΩΣ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΙΔΕΑ, ΠΩΣ Η ΙΔΕΑ ΓIΝΕΤΑΙ ΣΤΑΘΜΟΣ Σταματάμε και γυρνάμε πίσω. Τι είναι «ιδέα», τι είναι «επιχείρηση» και πώς μια ιδέα γίνεται επιχείρηση; Ο Θωμάς Μυλωνάς μας εξηγεί πως «υπάρχει μια μαγική πασπαρτού λύση για να εξελιχτεί μια ιδέα, η οποία εξυπηρετεί έναν σκοπό, την κάλυψη μιας ανάγκης, μιας κατηγορίας ανθρώπων. Η λύση για να μετατρέψεις μια ιδέα σε επιχείρηση στηρίζεται στο τρίπτυχο: σκληρή δουλειά, παθός και όρεξη. Ο καθένας που έχει αυτά τα 3 είναι σε θέση να κάνει μια ιδέα πραγματικότητα, να την κάνει επιχείρηση». Εδώ υπάρχει ο προβληματισμός του τι εφόδια χρειάζεται να έχει κάποιος, αν χρειάζονται απαραιτήτως πτυχία, ΜΒΑ, DBA, ACCA κτλ. Δεν χώρα καμία αμφισβήτηση ότι μπορώ, μπορείς, μπορούμε, δίχως ή πριν πάρεις πτυχίο. Για την ιστορία, ούτε ο Jobs, ούτε ο Gates, ούτε ο Zuckerberg, ούτε ο Branson της Virgin είχαν στη διάθεση τους πτυχίο όταν ξεκίνησαν τις εταιρίες τους. Είχαν φαντασία, όρεξη για δουλεία, πάθος και δυνατή θέληση. Θαυμάσια, μόλις ανακαλύψαμε πως τίποτε δεν γίνεται «Ως εκ θαύματος».

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΣΕ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Το Ίντερνετ γκρεμίζει σύνορα, το design χτίζει πόλεις και δημιουργεί προϊόντα. Αναρωτηθήκαμε αν τελικά ο συνδυασμός τους οδηγεί σε μια καλύτερη, πιο δημοκρατική κοινωνία. «Αυτό που συνέβη», μας εξηγεί ο Θωμάς Μυλωνάς, «είναι πως στα 90's και 00's η τάση υπηρετούσε την ιδέα της παγκοσμιοποίησης (one world global village) με προϊόντα που δεν διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα. Πλέον ο συνδυασμός ίντερνετ και design εξυπηρετεί την ανάγκη να επανέλθει η ιδιαιτερότητα των περιοχών, η οποία αναπτύσσεται ραγδαία τα τελευταία 2-3 χρόνια. Το ίδιο τηλέφωνο σε λίγα χρόνια δεν θα λειτουργεί σε όλες τις περιοχές του πλανήτη. Όπως ακριβώς και στην Αρχιτεκτονική, όπου έως πρόσφατα ένα νέο κτίριο θα μπορούσε κάλλιστα να ανεγερθεί είτε στη Νέα Υόρκη είτε στη Σαγκάη, γιατί απλά κατά βάση τηρούνται γενικές φόρμες (μέγεθος, υλικά, σχεδιαστική γραμμή) στα πλαίσια μιας εξοικειωμένης παγκόσμιας οπτικής. Σήμερα υπάρχει σαφής μεταστροφή στη δημιουργία μοντέρνων προϊόντων και κτιρίων που έχουν όσο το δυνατόν εντονότερη τη συμμέτοχη της εντοπιότητας στο αποτύπωμα τους».

ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Αναλογιζόμαστε πως είναι ωραίο να νιώθεις «Proud To Be Greek». Είναι κούφιο όμως εάν δεν μπορείς να περάσεις στους άλλους το γιατί. Οι «Ωραίοι Έλληνες» μπορούν και οφείλουν να συνδέσουν την Ελλάδα με ποιοτικά προϊόντα, τη ζεστή φιλοξενία και την παραδοσιακή λεβεντιά. Μπορείς να γίνεις ένας από αυτούς;

ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΝΙΑΙΑ, ΣΥΜΠΑΓΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

37 PEPPER OLIVE COUNTRY Total Consumer Experience Olive Country Packaging Netherlands 2009

Θ Ω Μ Α Σ Μ ΥΛ Ω Ν Α Σ

O1.

ΤΟ "TOTAL CONSUMER EXPERIENCE" ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Τον όρο τον εισήγαγε ο ίδιος µέσα από τα έργα του, σχεδιάζοντας την εικόνα και τον τρόπο λειτουργίας αερογραµµών, εστιατορίων, εταιριών προϊόντων πληροφορικής ακόµη και εταιριών παράγωγης πετροχηµικών. Αυτό που έχει σηµασία είναι η «συνολική εµπειρία του καταναλωτή». Προσδίδει τεράστια οφέλη και φέρνει για παράδειγµα τη ∆ανία, µια χώρα που µέχρι πριν 60 χρόνια η βασική ασχολία των κατοίκων της ήταν η καλλιέργεια πατάτας, κρεµµυδιού και ίσως η ναυτιλία, και σήµερα έχει το καλύτερο εστιατόριο του κόσµου (ΝOΜΑ). Αυτό είναι αποτέλεσµα συνολικής και οργανωµένης δουλειάς, µιας και δεν εµφανίζονται ξάφνου σοφιστικέ σεφ και designers, αλλά µέσα από τη δηµιουργία πληθώρας Art Schools και παρεµφερών σχολών. Προδιαγράφηκε µια πορεία µε συγκεκριµένο στόχο, τη δηµιουργία αντίστοιχης κουλτούρας. Παρόµοια δούλεψαν στη Φινλανδία µε τη ΝΟΚΙΑ, όπως επίσης στη Σουηδία µε την Erickson, οι οποίες εισπράττουν τη διαθεσιµότητα σε ανθρώπινο κεφάλαιο, γιατί αυτό το ανθρώπινο κεφάλαιο ζήτησαν και σε αυτό επένδυσαν την ανάπτυξη τους.

MADE IN HELLAS

SOCIAL DEBRIEFING

38 PEPPER

ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΜΥΛΩΝΑ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA. ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟ FACEBOOK ΚΑΙ ΤΟΥΪΤΑΡΕΙ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙ. ΠΙΑΣΑΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ CHAT-ΑΡΑΜΕ LIVE ΕΠΙ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ

@Mylonas

01. MAIA CrossLink Collection Worldwide 2005 02-03. RIVER RESTAURANT Total Consumer Experience Menu Design Rome 2007

04-05. HOTEL SELENE Total Consumer Experience Brand Identity Rome 2007

O3.

@Mylonas

ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΕΝΑ "THINK SMALL" ΑΝΤΙ-MAINSTREAM ΡΕΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟ ΩΡΙΜΟ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ.

O2.

@Mylonas

µικρά και ευέλικτα σχήµατα και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά ακόµη κι οι µεγαλύτερες εταιρίες τεχνολογίας. Οι µεγάλες εταιρείες όταν κάνουν τον κύκλο τους δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε πλέον στην αγορά, φέρνοντας για παράδειγµα την ΙΒΜ, εστιάζοντας στην αιτία ότι οι µεγάλου όγκου εταιρείες είναι πάντα πιο συντηρητικές και δεν λαµβάνουν υψηλό ρίσκο. ∆ίχως ρίσκο είναι εξαιρετικά απίθανο να επιτύχεις την οποιαδήποτε καινοτοµία.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤ' ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, ΑΡΑ ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ. Ο ίδιος λέει πως δεν ξεχωρίζει από το πλήθος, κάνει αυτό που του αρέσει και δεν το βάζει ποτέ κάτω. Το πάθος και η όρεξη είναι αυτά που τον οδηγούν κι ο ίδιος παραδέχεται πως έχει πολύ δρόµο µπροστά του.

O4.

@Mylonas

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΟΥΣ «ΩΡΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ», ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥΣ. Ο Έλληνας νοείται από την Παιδεία του, συνεπώς ένας Έλληνας µέσω της Παιδείας µπορεί να είναι ένας Γάλλος αστός ή ένας Ολλανδός αγρότης. Ο «Ωραίος Έλληνας» είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει την αρετή, το κάλος, το καλαίσθητο, τη φιλοξενία, τις αρχές που ορίζει η ιστορία µας. Ο «Ωραίος Έλληνας» δίνει το παράδειγµα στους υπολοίπους µε τη συµπεριφορά του και τη νοοτροπία του.

39 PEPPER

Εφόσον το ζητούµενο είναι η καινοτοµία, το "think small” είναι ο µονός τρόπος για να βγουν καινούργιες ιδέες. Το πραγµατικό innovation µπορεί να βγει µόνον από

Θ Ω Μ Α Σ Μ ΥΛ Ω Ν Α Σ

MADE IN HELLAS TEST CASE ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ 5 ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΝΣΑΡΕΙ ΤΟ «ΠΡΟΪΟΝ ΕΛΛΑΣ» ΚΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑ Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο η «Dot Kite» παρουσίασε μια πρόταση 5 κεντρικών σημείων για την βελτίωση της εικόνας της Ελλάδας ως brand name. Η πρόταση αποτελούσε ένα θεωρητικό case study για την στρατηγική που θα μπορούσε να ακολουθήσει η χώρα ώστε να μεταστρέψει το μη θετικό, λόγω της δημοσιονομικής κρίσης, brand name της στον σύγχρονο κόσμο. «Η εικόνα μιας χώρας», σύμφωνα με την πρόταση της «Dot Kite», «λέει τα σωστά και ακριβή πράγματα σε σχέση με την φορολογία, τις ικανότητες του εργατικού δυναμικού, την ασφάλεια, το περιβάλλον και την πολιτική σταθερότητα. Επιπλέον δημιουργεί την ευκαιρία στη χώρα να εφαρμόσει ένα “made in” σήμα κατατεθέν που θα συνεισφέρει θετικά την πώληση ενός προϊόντος

στις διεθνείς αγορές». Έτσι η Ελλάς, μέσω ενός συνεχούς, συνεπούς και επαγγελματικού εθνικού branding, που θα δημιουργήσει μια θετική εικόνα της χώρας, μπορεί να αποκομίσει οφέλη από την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Η πρόταση του Θωμά Μυλωνά τονίζει ότι η «Η Ελλάδα χρειάζεται να εκθέσει το προφίλ της με έναν ξεκάθαρο και συνεχή τρόπο». Για να το καταφέρει όμως πρέπει πρώτα να απαντήσει στα ερωτήματα «πώς θα πρέπει να είναι αυτό το προφίλ; Σε ποιες αξίες θα πρέπει να βασίζεται; Ποια είναι η Ελληνική ταυτότητα; Και ποια θα πρέπει να είναι η σημασία του “Made in Greece”;». Σύμφωνα με την πρόταση της «Dot Kite» η «Hellas»

40 PEPPER

ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΑ PIXELS Η ΟΠΤΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ «MADE IN HELLAS» δεν μπορεί αποτελέσει ένα brand name παρεμφερές με αυτό των Σκανδιναβικών χωρών, αλλά πρέπει να «εστιάσει σε αυτά που έχουν αποδειχτεί καλά για χιλιάδες χρόνια». Με βάση αυτό, ο Θωμάς Μυλωνάς προτείνει την δημιουργία ενός «Made in Hellas» εμβλήματος που «θα θέτει τα standards» ενός ποιοτικού τρόπου ζωής. Έτσι όταν άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο θα ακούν την λέξη “Hellas” θα πρέπει να σκέφτονται μόνο έναν “Ποιοτικό και Ισορροπημένο τρόπο ζωής” που θα περικλείει την ιστορία και την φιλοσοφία, πεντανόστιμα φαγητά και ήλιο, μέχρι πολυτελείς ταξιδιωτικούς προορισμούς». Η πρόταση της «Dot Kite» περιλαμβάνει πολλά ακόμη παραδείγματα του branding strategy για την ανάπτυξη του brand «Hellas», τα οποία παρουσιάζονται και οπτικά: Made in Hellas | Έμβλημα Η δημιουργία ενός «Made in Hellas» εμβλήματος θα προσδώσει προστιθέμενη αξία και αναγνωρισιμότητα σε κάθε εγχώριο προϊόν. Με σύμβολο του το κλαδί ελιάς (σύμβολο επιβράβευσης των αρίστων κατά τα Ελληνιστικά χρόνια) θα στοχεύει στη μεταφορά αυτής της έννοιας τελειότητας στο έμβλημα και κατ' επέκταση στα τοπικά προϊόντα, ώστε να αναδειχθούν ως «άριστα Ελληνικά προϊόντα». Made in Hellas | Εφαρμογές «Η νέα εικόνα της Ελλάδος θα πρέπει να είναι συνε-

πής και να εκφράζει όλες τις αξίες και την δυναμική της χώρας με τον πιο εύκολο και άμεσο τρόπο». Όλοι οι φορείς που εκπροσωπούν την Ελλάδα προς τα έξω πρέπει να υπηρετούν την νέα εικόνα. Για παράδειγμα προτείνεται να καθιερωθεί η τοποθέτηση του εμβλήματος ως σφραγίδα αναγνώρισης σε κάθε προϊόν και συσκευασία, με τους Ελληνικούς θεσμούς που σχετίζονται με τις εξαγωγές να δημιουργούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για την χρήση του. Αναγκαίος είναι επίσης ο επαναπροσδιορισμός των website του πρώτου τη τάξη επίσημου Ελληνικού φορέα, αυτού της Προεδρίας της Δημοκρατίας ( www.presidency.gr), αλλά και όλων των κυβερνητικών websites, ώστε να παρέχονται σε σύγχρονη μορφή οι επίσημες θέσεις της Ελλάδος, να προβάλλεται η Ελληνική Ιστορία και ο Πολιτισμός και να αναδεικνύεται η αξία των Ελλήνων που διαπρέπουν. Τέλος, επίσημα κρατικά πιστοποιητικά και ταξιδιωτικά έγγραφα που αποτελούν και αυτά μέρος της εικόνας του Ελληνικού Brand πρέπει να αναδιαμορφωθούν. Για παράδειγμα χρειάζεται «η αναβάθμιση του δελτίου ταυτότητας, τόσο σε πληροφορίες όσο και σε διαστάσεις, ώστε να επικοινωνεί ξεκάθαρα ότι πρόκειται για Ελληνικό Δελτίο Ταυτότητας, με την τοποθέτηση πρώτα Ελληνικών χαρακτήρων σε bold και τους λατινικούς να ακολουθούν σε Italics».

RESTARTING GREECE X5 Η ΠΡΟΤΑΣΗ 5 ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ «DOT KITE» ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑΣ

01. Ονομασία Επαναπροσδιορισμός της ονομασίας με αποκλειστική χρήση προς τα έξω της ονομασίας «Hellas». Αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποσυνδεθούμε από το «χρεοκοπημένο» «Greece» και να προχωρήσουμε μπροστά με την υιοθέτηση του «Hellas», που αποτελεί την επίσημη ονομασία της χώρας («Hellenic Republic») και δημιουργεί θετικούς συνειρμούς για την αρχαία Ελλάδα και την Ελληνιστική περίοδο.

04. Γαστρονομία

02.

05.

Διαφάνεια

Ηρωϊσμός

Μια «νέα» χώρα χρειάζεται ένα νέο πρόσωπο. Ένα καθαρό πρόσωπο. Με την χρήση online εργαλείων που θα είναι προσβάσιμα σε όλους, η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να προσφέρει ενημέρωση σε όλο τον κόσμο σχετικά με το που ακριβώς πηγαίνουν τα δανειζόμενα χρήματα που λαμβάνει.

Οι Έλληνες, γνωστοί για την αίσθηση του ηρωισμού τους, οφείλουν να αντιδράσουν και να κερδίσουν τον σεβασμό απέναντι σε οίκους αξιολόγησης και σπεκουλαδόρικα funds, υπενθυμίζοντας πως υπάρχουν σύγχρονες Θερμοπύλες.

03. Κουλτούρα Αν και ακούγεται κλισέ, η Ελλάδα δεν πρέπει να πάψει ποτέ να επενδύει στην εξαγωγή της ιστορίας, της κουλτούρας και των τεχνών στον αναπτυσσόμενο και αναπτυγμένο κόσμο. Είναι απαραίτητο οι νέες γενιές Ινδών και Κινέζων να γνωρίζουν πως κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού είναι τα Ελληνιστικά Χρόνια.

ΙNFO To πλήρες Test Case της «Dot Kite» στη διεύθυνση www.dotkite.eu/#/news/nation-branding-5-things-greece-should-do

41 PEPPER

Δεν είναι μόνο ότι τα Ελληνικά προϊόντα συνεισφέρουν στην Μεσογειακή Διατροφή και μπορούμε να τα εξάγουμε. Η Ελλάδα πρέπει να δώσει έμφαση κυρίως στον «Ελληνικό τρόπο» που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει τα προϊόντα αυτά.

ΗEROES

Σ ΩΤ Η Τ Ρ Ι Α Ν ΤΑ Φ ΥΛ Λ Ο Υ

42 PEPPER

ΣΥΝΕNΤΕΥΞΗ ΠΑΥΛΙΝΑ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕIΠΕ OΤΙ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΤΟ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ; ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝ (ΤΟΥ) ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΤΟ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΒΛΑΚΕΙΑ; Η ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΗΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ», ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΛΕΞΗ, ΤΗΝ ΑΝΟΗΣΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Η ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΡΡΑΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ (ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ;) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΚΑΘΕΤΙ ΝΕΟΥ.

43 PEPPER

Σ ΩΤ Η Τ Ρ Ι Α Ν ΤΑΦΥΛ ΛΟΥ

Η κεντρική ηρωίδα του τελευταίου σας βιβλίου, αν και ονομάζεται Ανατολή, επιδιώκει με κάθε τρόπο τη «δύση» της. Πώς επινοήσατε αυτό το κορίτσι; Με τι υλικά το φτιάξατε; Με τα υλικά της καταστροφής. Η Ανατολή προσπαθεί να επιζήσει χωρίς να κάνει συμβιβασμούς και προχωρεί σ’ έναν μοναχικό δρόμο, ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, σε επαναλαμβανόμενες πολεμικές προκλήσεις. Παρότι είναι σχεδόν διάνοια στα μαθηματικά, η ζωή της βασίζεται σε μοιρολατρικές εκτιμήσεις. Ξέρει, μέσω των μαθηματικών, ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα – έτσι, δεν κάνει καμιά προσπάθεια να ελέγχει τα πάντα. Δέχεται τη ζωή όπως συμβαίνει.Το «Για την αγάπη της γεωμετρίας» είναι ένα βιβλίο για την ελληνική οικογένεια, για την κομμουνιστική αριστερά, για το ήθος που απουσιάζει και που παρουσιάζεται σαν ιδεολογία. Η Ανατολή είναι διαφορετική από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. Σκέφτεται διαφορετικά, ενεργεί διαφορετικά. Βλέπει ό,τι οι άλλοι απλώς κοιτάνε. Και μεγαλώνει σ’ ένα ασφυκτικό περιβάλλον, εντελώς αβοήθητη, κόντρα σε όλους τους θεσμούς. Για μένα είναι το απολύτως ηθικό άτομο που βρίσκεται σε επαφή με το «σωστό» και το «λάθος» . Δεν υποχωρεί, σκέφτεται με βάση τη λογική.

44 PEPPER

Τελικά όμως όλοι την θεωρούν αλλόκοτη. Γιατί οι κοινωνίες στηρίζονται και επενδύουν στην κανονικότητα; Πώς ορίζετε εσείς την κανονικότητα; Δεν αρκεί να διαφέρεις, πρέπει να αντέχεις αυτή τη διαφορά. Η Ανατολή την αντέχει, το περιβάλλον της όμως δεν την αντέχει. Κανονικός είναι ο άνθρωπος που, μέσα από τον δικό του τρόπο, βρίσκει ηρεμία και ευτυχία χωρίς να βλάπτει κανέναν. Στο βιβλίο κάνετε ένα σχόλιο για την θέση της γυναίκας και τα όρια που της βάζουν σε σχέση με τους στόχους της. Ποια νομίζετε πως είναι η θέση των γυναικών σήμερα; Η θέση των γυναικών αλλάζει όσο θέλουν οι γυναίκες να αλλάξει. Το αν αυτή η θέση θα βελτιωθεί εξαρτάται από τη δική τους στάση. Μέσα σε τριάντα-σαράντα χρόνια έγιναν βαθιές μεταρρυθμίσεις και οι νοοτροπίες εξελίχθηκαν. Μένουν πολλά να γίνουν ακόμη... Αλλά τίποτα δεν είναι πιο οδυνηρό από τις καινούργιες ιδέες. Οι άνθρωποι, οι περισσότεροι άνθρωποι, μολονότι παραπονιούνται για τη ζωή τους, φοβούνται τις αλλαγές, προτιμούν να παίζουν τους ρόλους που ξέρουν, να ζουν με τον τρόπο που ξέρουν. Ο συντηρητισμός αποτελεί μέρος της ανθρώπινης φύσης. Η οικογένεια της Ανατολής είναι γεμάτη από «αριστερούς του γλυκού νερού». Ποιοι θα λέγατε ότι είναι αυτοί τώρα; Οι τζάμπα μάγκες, αναιδείς, ασεβείς, φωνακλάδες, γλωσσοκοπάνες, αγενείς, ανεύθυνοι, μυθομανείς, καταθλιπτικοί, αγράμματοι, υστερικοί, ανάγωγοι, αήθεις, αρχομανείς, οργισμένοι Βαλκάνιοι. Αυτοί είναι οι σημερινοί αριστεροί. Εξαιρέσεις υπάρχουν. Δεδομένου ότι στο βιβλίο κάνετε λόγο για τη νίκη της ΕΔΑ το '58, θα λέγατε πως υπάρχει αναλογία με την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου; Φοβάμαι πως όχι. Η ΕΔΑ ήταν ένα κόμμα που σεβόταν τον κοινοβουλευτισμό, καλλιεργούσε το εργασιακό ήθος και προωθούσε την παιδεία και τον πολιτισμό. Εξάλλου, ήταν η εποχή

πριν από τη γενικευμένη χυδαιότητα την οποία δημιούργησε το «σοσιαλγραφειοκρατικό» καθεστώς του ΠΑΣΟΚ και η ιδιωτική τηλεόραση. Υπάρχει μια άποψη στην πολιτική θεωρία σύμφωνα με την οποία σήμερα ζούμε την επανάσταση των ελίτ, την επανάσταση από τα πάνω. Πώς την σχολιάζετε; Σιγά την επανάσταση! Δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα. Μια σειρά τρόποι κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης έχουν χρεοκοπήσει αλλά κανείς δεν θέλει να αλλάξει την τάξη των πραγμάτων. Ηγεσίες και λαοί εμφορούνται από βαθύ συντηρητισμό, από ψυχολογία «μη μου τους κύκλους τάραττε». Οι ελίτ, από την πλευρά τους, είναι κατακερματισμένες. Από τη φύση τους, δεν μπορούν να αποτελέσουν συμπαγές σώμα – ο κάθε άνθρωπος περιχαρακώνει την ατομικότητά του. Στην Ελλάδα βέβαια ακούμε «ελίτ» και βγάζουμε φλύκταινες. Όμως, δεν νοείται κοινωνία χωρίς πνευματική ηγεσία, χωρίς διανοητική, επιστημονική, καλλιτεχνική πρωτοπορία. Εμείς εδώ θέλουμε να τα ισοπεδώσουμε όλα. Και ιδού τα αποτελέσματα. Έχω την αίσθηση ότι το τελευταίο σας βιβλίο συνομιλεί με την αυτοβιογραφία σας, το «Ο χρόνος πάλι». Έπειτα, το δηλώνετε κι εσείς ήδη από την πρώτη σελίδα του βιβλίου «Για την αγάπη της γεωμετρίας»: «Η αφηγήτρια είμαι, κατά κάποιον τρόπο, εγώ»... Πράγματι, πρόκειται για δυο βιβλία με παρόμοιο αφηγηματικό υλικό. Το «Ο χρόνος πάλι» είναι η αυτοβιογραφία μου μέχρις εδώ, το πώς έγινα δηλαδή συγγραφέας και όχι κάτι άλλο. Το έγραψα για να ενταχθεί στη σειρά «Η κουζίνα του συγγραφέα» στην οποία συμμετείχαν κι άλλοι Έλληνες συγγραφείς. Το «Για την αγάπη της γεωμετρίας» είναι ένα μυθιστόρημα που περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία μετουσιωμένα σε μυθοπλασία. Συχνά πάντως, τα αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν είναι αυτά που αναγνωρίζει ο αναγνώστης. Παρουσιάζονται έμμεσα, είναι παραπλανητικά. Αγαπάτε ιδιαίτερα το «Κομμένο σχοινί» του Μπρεχτ, το οποίο συναντά κανείς τουλάχιστον σε δυο βιβλία σας. Γράφει λοιπόν ο Μπρεχτ: «Εκεί που με άφησες, δεν θα με ξαναβρείς»...Αυτό είναι το τίμημα του να φεύγει κανείς από ανθρώπους και από ιδέες; Ότι επιστρέφοντας, δεν θα βρει τίποτε όπως το άφησε; Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Ένα άλλο παλιότερο βιβλιαράκι το αφιέρωσα σε ένα φίλο μου γράφοντας: «Σ’ αυτό που θα γίνεις και που δεν θα καταλάβω». Η αξία της ζωής έγκειται στο ότι δεν κολυμπάμε ποτέ στο ίδιο ποτάμι. Πριν από λίγες μέρες άκουγα μια φίλη μου να λέει: « Ήμουν ΕΚΟΝ Ρήγας Φερραίος το 1974 και ΕΚΟΝ Ρήγας Φερραίος παραμένω!» Πόσο ανόητοι μπορούμε να γίνουμε. Υπερηφανευόμαστε διότι είμαστε ίδιοι κι απαράλλακτοι μ’ αυτό που ήμασταν το 1974; Ο κόσμος μεταμορφώνεται ραγδαία κι εμείς προσκολλώμαστε πεισματικά σε κάτι που δεν υπάρχει πια. « Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται» κι εσείς μάλλον περνάτε τον περισσότερο καιρό ξύπνια... Κοιμάμαι τον ύπνο των δικαίων! Πράγματι όμως, μπορεί να μου αποδώσει κανείς πολλούς χαρακτηρισμούς, όχι όμως εκείνον του ανθρώπου που φοβάται.

ΙNFO Το τελευταίο μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου «Για την αγάπη της γεωμετρίας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

20 YEARS YEARS

GREEK VARIATIONS

FINE GREEK MUSIC TALENTS

Λόφος Σάνης

Garden Theatre

13.07

04.08 GREEK VARIATIONS Διονύσης Σαββόπουλος, Λόφος Σάνης o Πολιτευτής Μουσικοπολιτικά 04.08 και άλλα Διονύσης Σαββόπουλος, 11.08 o Πολιτευτής

JAZZ ON THE HILL JAZZ ON THE HILL Liberetto with Λόφος Σάνης Lars Danielsson 13.07 14.07 Liberetto with Ahmad Jamal Lars Danielsson

15.07 14.07 Tigran Trio Ahmad Jamal

29.07

FINE GREEK MUSIC TALENTS Opera Chaotique Garden Theatre

29.07 05.08 Opera Chaotique Ghost Note Project Sensomatic

Για να Μουσικοπολιτικά μη γίνει το όνειροκαι καπνός άλλα

05.08 Ghost Note Project

Θάνος Μικρούτσικος και Μαρία Φαραντούρη 11.08

CLASSICAL WAVES Sensomatic Σινέ Ορφέας

Για να μη γίνει το όνειρο καπνός

15.07 SOUNDS OF THE WORLD Tigran Trio Λόφος Σάνης

Θάνος Μικρούτσικος 18.08 Φραγκοσυριανός, και Μάρκος Μαρίαο Φαραντούρη

21.07 SOUNDS OF THE WORLD Ismael Lo Λόφος Σάνης

Λίνας Νικολακοπούλου 18.08 για τονΜάρκος Μάρκο Βαμβακάρη ο Φραγκοσυριανός,

21.07 Ismael Lo

Λίνας Νικολακοπούλου για τον Μάρκο Βαμβακάρη

ένα αφιέρωμα της

24.08

CLASSICALΓαϊτάνου WAVES Κρυσταλία Σινέ Ορφέας Αλέξανδρος Σακαρέλος

24.08

Κρυσταλία Γαϊτάνου 25.08 Αλέξανδρος Σοφία Σακαρέλος Ασκαρίδου

25.08 26.08

Σοφία Ασκαρίδου Μαρία Παναγιωτίδου Γιάννης Γεωργιάδης

26.08

Μαρία Παναγιωτίδου Γιάννης Γεωργιάδης

Ώρα έναρξης 21:30. Για περισσότερες πληροφορίες: 2310-317.327

www.sanifestival.gr www.sanifestival.gr/blog Ώρα έναρξης 21:30. www.facebook.com/TheSaniFestival Για περισσότερες πληροφορίες: 2310-317.327 twitter: @sanifestival www.sanifestival.gr Προπώληση ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Public, Stereodisc, www.sanifestival.gr/blog ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: Στα ξενοδοχεία του Sani Resort www.facebook.com/TheSaniFestival ΜΕΣΩ INTERNET: www.ticketshop.gr twitter: @sanifestival Προπώληση ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Public, Stereodisc, ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: Στα ξενοδοχεία του Sani Resort ΜΕΣΩ INTERNET: www.ticketshop.gr

ΧΟΡΗΓΟΙ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΧΟΡΗΓΟΙ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

XOΡΗΓΟΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

XOΡΗΓΟΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΧΟΡΗΓΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ

ΧΟΡΗΓΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ

ΗEROES

Ν Ι Κ Ο Λ Ε ΤΑ ΚΟΤ Σ Α Η Λ Ι ΔΟΥ

46 PEPPER

ΣΥΝΕNΤΕΥΞΗ ΚΙΚΗ ΜΟΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

Η Νικολέτα είναι ένα κορίτσι δραστήριο και συνειδητοποιημένο, όπως τα πατήματά της επάνω στη σκηνή. Στις «Ιδιωτικές ζωές» του Νόελ Κάουαρντ ήταν η αφελής, απατημένη σύζυγος. Στην καθημερινότητά της είναι εκείνη η ηθοποιός που έχει λόγο ύπαρξης. Μεγάλωσε στη Νεάπολη, θεωρεί τη γενιά της άτυχη και δεν έχει τηλεόραση στο σπίτι εδώ και έξι μήνες. Όση ώρα ακούγονται οι παλάμες των χειροκροτητών της υποψήφιας βουλευτίνας να ενώνονται σοσιαλιστικά μεταξύ τους, η Νικολέτα εξηγεί γιατί δεν θα τη δει ποτέ κανείς σε πολιτική συγκέντρωση. «Ανήκω σε μία πολιτικοποιημένη οικογένεια, ο πατέρας μου έχει ασχοληθεί αρκετά και με δημοτικές και με βουλευτικές εκλογές. Έχω δει από μέσα το χώρο και με έχει πιάσει αποστροφή. Ο καλός πολιτικός είναι ένας καλός ηθοποιός: ξέρει να υπνωτίζει το κοινό του με λόγια. Εγώ θέλω πράξεις».

σης. Πρέπει να έχεις έναν καλό πιλότο δίπλα σου, για να είναι και το ταξίδι σου καλό».

Το θέατρο θα μπορούσε να πράττει. Να αρπάζει τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που πλανώνται στην ατμόσφαιρα μιας πόλης και να τα κάνει λόγο κι αίσθημα ανάμεσα σε δυο αυλαίες. Η ίδια πιστεύει πως το καταφέρνει. «Πρέπει να κρατιούνται ισορροπίες στο θέατρο. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να τους αφορά πολιτικά μια παράσταση κι άλλοι που έχουν την ανάγκη να ξεχαστούν, να κάνουν ένα διάλειμμα. Ο κόσμος χρειάζεται τη διασκέδαση που η τηλεόραση δεν μπορεί πια να προσφέρει».

Προς το παρόν, απολαμβάνει το μεγαλύτερο όνειρό της που έγινε αληθινό, το θέατρο. Δεν φαντάζεται τι μπορεί να γίνει στο μέλλον της, τους νέους ρόλους, τις νέες προκλήσεις. Συγκινείται για την πρώτη της υπόκλιση στην πόλη που μεγάλωσε, τη Θεσσαλονίκη, που έγινε μόλις πρόσφατα, με την παράσταση «Ιδιωτικές Ζωές» στο θέατρο «Αυλαία». Για τις οικείες φυσιογνωμίες που κατέλαβαν τα καθίσματα, για τον σκηνικό επαναπατρισμό της.

Σκότωσε την TV που κρύβεις μέσα σου Δεν έχει κανένα έγχρωμο και θορυβώδες κουτί στο σπίτι της, εδώ και έξι μήνες. Συνειδητά και όσο το δυνατόν πιο αμετάκλητα. Άλλωστε, η τηλεόραση μόνο μιζέρια της προκαλεί. «Η αποτοξίνωσή μου έγινε μέσα από πολλές μαζώξεις με φίλους. Ξαναθυμήθηκα τη μουσική, τα βιβλία μου, το μαγείρεμα, τις βόλτες στο καφέ της γειτονιάς και γλίτωσα το ατελείωτο zapping». Ίσως η απέχθειά της για την μικρή οθόνη υπήρξε και ο λόγος που δεν την είδαμε σε αρκετές σειρές αυτά τα χρόνια. «Δεν είναι ότι την μισώ, έχω ένα φόβο προς την τηλεόραση. Φοβάμαι την κάμερα επειδή θέλει ιδιαίτερο τρόπο υποκριτικής και προσέγγισης. Προτίμησα να κάνω επιλεκτικά πράγματα για να προχωρήσω αργά και σταθερά. Το συνηθίζω αυτό στη ζωή μου. Προτιμώ τις καλές συνεργασίες, με συνεργάτες που θαυμάζω και γουστάρω. Όταν πρωτοβγαίνεις από τη σχολή και είσαι άπειρος, μετράς ώρες πτή-

ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ ΜΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΤΣΙΜΙΣΚΗ. ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΥΛΑΙΑ», ΕΠΕΣΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΑΠΟ ΦΥΛΛΑΔΙΑ. ΣΥΣΣΩΜΗ Η ΦΩΤΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΚΑΪΛΗ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΕΒΩ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ». ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΤΑ ΑΝΕΒΗΚΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΤΗ ΝΙΚΟΛΕΤΑ, ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΥΑ.

Εσωτερική υστερία Θεωρεί τη γενιά της άτυχη και εγκλωβισμένη σε αυτό το στεγνό και μεταβατικό στάδιο της χώρας. Δεν την ενοχλεί η γείωση. Μετά τον πάτο, έρχεται η άνοδος. Μετά τον Μεσαίωνα, η Αναγέννηση. Την πειράζει που της στερείται η επιλογή. «Οι προηγούμενες γενιές πρόλαβαν να κάνουν τα όνειρά τους πράξη με επιμονή, υπομονή και σκληρή δουλειά. Σε εμάς ισχύει το ‘’όποιος προλάβει’’. Και με ενοχλεί, γιατί πάντα ήθελα να επιλέγω εγώ για τον εαυτό μου κι όχι οι άλλοι για μένα. Αυτό το πράγμα σου δημιουργεί μια εσωτερική υστερία. Μας λένε ατίθασους αλλά όταν έναν άνθρωπο πηγαίνεις να του δέσεις τα χέρια, θα κλωτσήσει, θα χτυπήσει με τους αγκώνες του, θα τεντωθεί, θα ουρλιάξει».

Το Verykoko και ο Μακεδονικός Θυμάται να μεσημεριάζει τις κοπάνες της στον «Θερμαϊκό», στον επάνω καναπέ αριστερά από τις σκάλες. Να δίνει κάθε ραντεβού της μπροστά από την Αγία Σοφία, να αράζει στον Λευκό Πύργο με μια μπύρα στο χέρι και να είναι μπροστάρισσα στις καταλήψεις του Πολυκλαδικού Νεάπολης. Αναρωτιέται πώς ήταν δυνατόν να παρακαλάει τους γονείς της να την αφήσουν να πάει σε σχολικό χορό στο «Verykoko» στα Λαδάδικα και παραδέχεται ότι ήταν αγοροκόριτσο τα χρόνια που έπαιζε μπάσκετ στον Μακεδονικό. Όση ώρα μιλά για τη Θεσσαλονίκη, η Νικολέτα σχηματίζει με τα χείλη της ένα κυματιστό χαμόγελο. Δεν ξέρω αν είναι νοσταλγίας ή γλυκιάς ανάμνησης. Ξέρω ότι καταφέρνει και βρίσκει τον τρόπο να συνδέει το παρελθόν και το παρόν της με την πιο κοντινή αίσθηση στην ευτυχία. Κι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος είναι ένας χρήσιμος άνθρωπος. Από οποιοδήποτε πόστο, από οποιονδήποτε ρόλο, από την τέχνη.

ΙNFO Η Νικολέτα έχει παίξει στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της Άλκης Ζέη «Ψεύτης παππούς» και στη βιογραφική σειρά «Καρυωτάκης» που προβλήθηκαν από την ΕΤ1. Το φετινό καλοκαίρι θα βρίσκεται σε περιοδεία με την κωμωδία του Ντάριο Φο «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» σε σκηνοθεσία Σπύρου Παπαδόπουλου.

47 PEPPER

F R E S H A LO N I K I

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡEΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΓΕΜΑΤΟ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΠΙΟ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΗ. ΜΕ ΜΑΖΩΞΕΙΣ ΠΟΥ ‘ΝΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΔΙΨΑΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΧΑΡΑ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΒΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ. ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ.

B AC K TO THE FUTU RE

48 PEPPER

KEIMENO ΚΙΚΗ ΜΟΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΡΤΡΕΤΩΝ ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

THE VIPER VIKINGS

Πέντε παιδιά που βρίσκονται μαζί μουσικά από τα χρόνια του σχολείου. Ένα δεμένο συγκρότημα πάνω στη σκηνή, με ενέργεια που την σπρώχνει πειστικά κάτω. Με επιρροές από Radiohead, Massive Attack, Kasabian και Bjork, οι 23χρονοι και 24χρονοι (πλέον) ViperVikings κάνουν το δικό τους άνοιγμα, πατώντας πάνω στα καλά κομμάτια που γράφουν οι ίδιοι. Ηχογράφησαν τον δίσκο τους στο Λος Άντζελες, μόλις λίγο καιρό πριν. Εκεί γύρισαν το πρώτο τους clip, εκεί έκαναν το πρώτο τους υπερατλαντικό live. Επέστρεψαν με διάθεση για νέα πράγματα αλλά μουσικά δεν μπορούν να τοποθετηθούν στην πόλη τους. Με ήχο σκληρό, συχνά βρετανικό, το συγκρότημα σκέφτεται να αναζητήσει σύντομα το κοινό του έξω από την Ελλάδα. Και πολύ καλά θα κάνει. Οι «Τhe ViperVikings» νιώθουν την ανάγκη να δημιουργούν, όπως και πολλές άλλες μπάντες της πόλης. Μακροπρόθεσμα και κατ’ εξακολούθηση. Λένε πως δεν τους κάνει κέφι να

συμβαδίζουν με νοοτροπίες μαγαζιών που ζητούν από τους καλλιτέχνες να παίζουν διασκευές γνωστών επιτυχιών, για να έχουν οι πελάτες τους ένα μουσικό χαλί κάτω από το ποτό τους. Ακούω μερικά από τα κομμάτια τους. Το «Push me», το «Hungry beast». Καταλαβαίνω γιατί δεν ανέχονται να γίνονται jukebox, όπως και γιατί θα ήθελα να τους βλέπω πιο συχνά σε συναυλίες. Κι ελπίζω σε εκείνο το θαύμα που θα κλείσει επιτέλους τα σύνορα, για να ανακυκλώνεται η δημιουργία στο εσωτερικό της χώρας.

ΙNFO Οι «The ViperVikings» είναι οι: Βασίλης Ζλατάνος (μπάσο), Κώστας Κυριακού (κιθάρα), Απόστολος Παπαποστόλου (ντραμς), Βασίλης Παράς (φωνή, κιθάρα) και Φοίβος Φίλκας (πλήκτρα). Κλίκαρε στο www.thevipervikings.com και άκου οκτώ τραγούδια από τον δίσκο «Empire of Sleep», που σύντομα θα κυκλοφορήσει. Μη ξεχάσεις να δεις το official video του ομώνυμου κομματιού (shot and directed by Dee Rap and Erik Osusky).

49 PEPPER

Αν τους ρωτήσεις ποια είναι η μουσική τους, εκείνοι σου απαντούν ότι παράγουν ένα συνδυασμό indie και electro rock ακουσμάτων. Αν δεν τους δεις από κοντά, δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί οι ταμπέλες, στη δική τους περίπτωση, δεν έχουν καμία, μα καμία σημασία. Οι «ΤheViperVikings» γύρισαν ορεξάτοι από το L.A, έτοιμοι να ξυπνήσουν τον πιο βαθύ ρυθμό που κρύβεις μέσα σου.

50 PEPPER

B AC K T O T H E F U T U R E

M A R M E L A DA PROJECT Ας υποθέσουμε ότι ένα κυριακάτικο πρωινό έχεις δύο επιλογές. Η μία είναι να κρυφτείς πίσω από τα φιρμάτα γυαλιά ηλίου σου και να πιεις έναν κουβά καφέ στην παραλία. Η άλλη σε προκαλεί να ανοίξεις τη βεντάλια της εξωστρέφειάς σου και να πάρεις μέρος σε ένα κεφάτο brunch με μια σειρά από δραστηριότητες, καλό φαγητό κι επικοινωνία. Αν διάλεξες τη δεύτερη, μπορείς να συνεχίσεις να διαβάζεις για το Μαρμελάδα project.

κολλάνε τα ανθρώπινα δέρματα από τους καναπέδες. Δε γνωρίζουν πότε ακριβώς θα δώσουν το τρίτο ραντεβού τους. Ξέρουν, όμως, ότι θα είναι αποτέλεσμα μιας προσωπικής παρόρμησης που θα φουντώσει και πάλι. Και δικής τους και του κόσμου που διασκέδασε και προτίθεται να το ξανακάνει στη στροφή του La Doze. Μέχρι τότε, θα συνεχίσουν να περικυκλώνουν την αισθητική τους με νέα ερεθίσματα και να ακούνε φρέσκες προτάσεις από όποιον έχει να προσθέσει μια νέα γεύση στην αυθεντική Μαρμελάδα τους. ΙNFO Πληκτρολόγησε «Μαρμελάδα project» στη μηχανή αναζήτησης της Google και κάνε κλικ στις αντίστοιχες εκδηλώσεις στο facebook. Περίμενε τα νέα για το επόμενο γλυκό και εξωστρεφές κυριακάτικο πρωινό από τη Χούλη Καραϊσκάκη, τη Λούσυ Μπρόβα και τη Μαρία Σαράφη.

51 PEPPER

Η Λούσυ, η Μαρία και η Χούλη ξέρουν να φτιάχνουν ωραιότατες σπιτικές μαρμελάδες αλλά δεν έδωσαν στην ιδέα τους αυτόν τον τίτλο προς τιμήν του αγαπημένου τους γλυκίσματος. Περισσότερο το ονόμασαν έτσι, επειδή πρόκειται για ένα μείγμα πολλών πραγμάτων. Με σκοπό να φέρουν τις Κυριακές πιο κοντά στον καθένα μας, το Μαρμελάδα project έστησε δυο πάρτι στο χώρο του La Doze στην περιοχή της Βαλαωρίτου και με χαρούμενα βήματα, σκέφτεται το επόμενο. Η πρώτη ανάγκη των κοριτσιών ήταν να καταφέρουν να οργανώσουν ένα event που να μπορέσουν να διασκεδάσουν όλοι, από τον παππού και τη γιαγιά μέχρι το παιδί και τον εναλλακτικό σκεϊτά. Οι αναμνήσεις τους τις δικαιώνουν. Θυμούνται τα μικρά να κατασκευάζουν μια κούκλα από ανακυκλώσιμα υλικά τον Νοέμβρη και το street live με τον Sonny Touch τον Απρίλη. Θυμούνται κι άλλα πολλά και ενθουσιάζονται ξανά με τις όμορφες αφορμές που ξε-

B AC K T O T H E F U T U R E

52 PEPPER

B.A.D B O R N A DA N C E R Ο χορός είναι η κίνηση, η έκφραση, η ίδια η ζωή· θηλυκά που απαθανατίζονται από τους φακούς του Γιάννη, του Ερνέστο και του Ιάκωβου σε δυναμικές και υψηλής αισθητικής λήψεις. Το B.A.D project φωτογραφίζει χορεύτριες με φόντο γωνιές της πόλης και επιμένει ότι κρύβουμε όλοι έναν μικρό Billy Elliot μέσα μας από την ώρα που είδαμε του πρώτου ήλιου το φως.

ιστορία, στενάκια, μυρωδιές, ήλιο. Είναι μια τεράστια βάση για δημιουργικά πράγματα. Αυτό ακριβώς κάνουν. Δημιουργούν με το φακό τους στα χέρια, μοιράζονται το αποτέλεσμά τους μέσω του internet και σπέρνουν συναισθήματα που κάνουν το χορό γοητευτικό πρωταγωνιστή. Άλλωστε «in the end, we are all born to be dancers...».

ΙNFO Τσέκαρε συχνά την επίσημη ιστοσελίδα τους (bornadancer.com) και τη σελίδα τους στο facebook (B.A.D Born a Dancer). Κάθε δεκαπέντε μέρες, ο Ιάκωβος Ιωαννίδης, ο Ερνέστο Κούκος και ο Γιάννης Πάτρας φροντίζουν να ανεβάζουν νέο υλικό. Όποια φωτογραφία κι αν σου άρεσε, να ξέρεις: είναι πάντοτε διαθέσιμη για εκτύπωση.

53 PEPPER

Όσο καιρό ο Ιάκωβος βρισκόταν στο Λονδίνο για δουλειά, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει πολλά. Στην διαδικτυακή του αντίληψη έπεσε το Ballerina Project: χορεύτριες που φωτογραφίζονται σε ολόκληρη τη Νέα Υόρκη κι ύστερα, κάθε shooting τους ανεβαίνει στο internet για τα μάτια όλων. Κάπως έτσι και επιστρέφοντας στην Ελλάδα της κρίσης, συνάντησε τον Γιάννη και τον Ερνέστο και γέννησαν παρέα το B.A.D. Οι τρεις τους θέλουν να φωνάξουν ότι υπάρχει χορευτική κουλτούρα στην πόλη. Μέσα από τα κάδρα τους, προσπαθούν να ξορκίσουν τη μιζέρια που απλώνεται πάνω από τον Θερμαϊκό, να προσφέρουν ζωντανό χρώμα στα σύννεφα της κάθε μέρας. Είναι πολύ προσεκτικοί στα συναισθήματα που αντανακλούν οι εικόνες τους. Λίγο νεύρο, λίγη στεναχώρια που θα ενεργοποιήσει για αλλαγή, όπως λένε, είναι τα ιδανικά μηνύματα που πρέπει να διαπερνούν τα βλέφαρα όσων κοιτάζουν τις φωτογραφίες τους. Διαλέγουν το χώρο των κλικ τους, αφού πρώτα εμπνευστούν από τη χορεύτρια – μοντέλο τους και από την ιδέα που θέλουν να αποδώσουν. Η Θεσσαλονίκη για τους B.A.D έχει

54 PEPPER

B AC K T O T H E F U T U R E

N O B O DY’ S P E R F E TC Δέκα λεπτά είναι αρκετά για να βρεθείς σε μία από τις πιο διάσημες κινηματογραφικές γιορτές του κόσμου. Το μικρού μήκους φιλμ νουάρ «Nobody’s Perfetc» του Γιώργου Μαντζουρανίδη και της Δέσποινας Καβύρη επιλέχθηκε και συμμετείχε στο Short Film Corner του Φεστιβάλ των Καννών, που έγινε μέσα στον Μάιο. Η ταινία, βέρα Θεσσαλονικιά στην παραγωγή της, καταφέρνει να φυσήξει σινεμά σε μια πόλη που τόσο αγαπά τη μεγάλη οθόνη.

Εκείνος, κειμενογράφος εδώ και χρόνια στο χώρο της διαφήμισης, έγραψε. Εκείνη, απόφοιτη του τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ και με άλλες επτά ταινίες μικρού μήκους στο βιογραφικό της, σκηνοθέτησε. Μαζί τους, μια ομάδα περίπου είκοσι ατόμων δούλεψε εθελοντικά και ασταμάτητα στις τρεις μέρες που κράτησαν τα γυρίσματα. Το αποτέλεσμα προέκυψε ακριβώς όπως το ήθελαν: απόλυτα επαγγελματικό. Για αυτόν το λόγο πιστεύουν ότι πήραν το πολυπόθητο ok από τις Κάννες. Το αστυνομικό σενάριο του Γιώργου μας ταξιδεύει στην Αθήνα της δεκαετίας του ’60 και σε μια σειρά από κοσμικούς φόνους. Θέμα της είναι το κυνήγι της εξουσίας με

Όμως, «το ένα το παιδί μας το στείλαμε σχολείο, καιρός να κοιτάξουμε για το επόμενο» λέει συνωμοτικά ο Γιώργος στη Δέσποινα, κι έτσι σύντομα ελπίζουν να έχουν τελειώσει τη δεύτερη ταινία τους. Ένα project πιο εσωτερικό, κεντραρισμένο στην ανθρώπινη θλίψη. Σε κάθε περίπτωση, τα μυαλά τους δεν σταματούν να δουλεύουν, η ομάδα τους είναι εκεί μαζί τους και η συνέχεια αναμένεται με κινηματογραφική προσμονή.

55 PEPPER

άξονα τη γυναίκα, με κεντρικές ηρωίδες δύο δημοσιογράφους που κινούν τα νήματα της υπόθεσης. Με μια μεταμοντέρνα ματιά, η Δέσποινα χρησιμοποίησε τις τεχνικές του φιλμ νουάρ κι έτσι η ταινία αναφέρεται στο χθες με μια ταυτότητα του σήμερα. Τους είναι δύσκολο να σταματήσουν να κρυφοκοιτάζουν διαρκώς τον φάκελο με τις φωτογραφίες από τις Κάννες. Εκεί όπου όλη η αύρα αναδύει σινεμά, εκεί που είναι ρουτίνα να περνάει ο Sean Penn από δίπλα σου ή μπορεί να κλέψεις τη σειρά του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ σε μια ουρά, απλώς επειδή δεν τον αναγνωρίζεις φυσιογνωμικά.

ΙNFO Τα γυρίσματα έγιναν στη Βίλα Μορντώχ, στη δημοτική Πινακοθήκη, την οποία διέθεσε στην ομάδα του Γιώργου και της Δέσποινας η αντιδημαρχία πολιτισμού του δήμου Θεσσαλονίκης. Μέσα στο επόμενο διάστημα, θα διεκδικήσουν την προβολή της ταινίας και σε άλλα Φεστιβάλ, όπως του Λοκάρνο, του Σάο Πάολο, της Βενετίας και του Βερολίνου. Κράτα, επίσης, πως η πρωταγωνίστρια, Λιάνα Ταουσιάνη, παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους στην ταινία «Οι ξένοι» του Πέδρο Αλμοδόβαρ, που θα παιχτεί σύντομα και στη Ελλάδα. Stay alert, stay Pepperized!

SU M MER

56 PEPPER

Το καλοκαίρι φέτος μας κάνει…νάζια. Αλλά εσύ μην μασάς! Επισκέψου τα καταστήματα Delire & Defile και φτιάξε το δικό σου καλοκαίρι!

SP LΛSH ! ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ STYLING ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΔΑΡΑΣ ΜΟΝΤΕΛΑ ATHINA TSIN. - NIKOS GIAN. (TEAM MODEL MANAGEMENT) MAKE-UP ARTIST ΜΑΡΙΑ ΤΑΥΡΙΔΟΥ HAIR STYLING ΤΑΣΟΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ COIFFURE

57 PEPPER

ΑΘΗΝΑ DENIM SHORTS, ΦΑΝΕΛΑΚΙ, TOP ΚΑΙ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΒΡΑΧΙΟΛΙΑ ΟΛΑ DEFILE ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΜΟΥΔΑ STEFAN E GIO ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ EDWARD - ΖΩΝΗ DEFILE ΟΛΑ DELIRE

58 PEPPER

ΑΘΗΝΑ ΟΛΟΣΩΜΗ ΦΟΡΜΑ NEW LINE ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ ΓΙΑ ΖΩΝΗ DEFILE ΟΛΑ DEFILE ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΜΟΥΔΑ CAMARO T-SHIRT STEFAN E GIO ΟΛΑ DELIRE

59 PEPPER ΑΘΗΝΑ DENIM SHORTS ΚΑΙ ΜΑΓΙΟ ΟΛΑ DEFILE ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΑ Y.TWO | DELIRE

60 PEPPER

ΑΘΗΝΑ DENIM SHORTS DEFILE ΦΑΝΕΛΑΚΙ NEW LINE TOP NO DOUBT ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΒΡΑΧΙΟΛΙΑ ΟΛΑ DEFILE ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΜΟΥΔΑ X3 ΜΠΛΟΥΖΑ ΚΑΙ ΓΙΛΕΚΟ STEFAN E GIO ΟΛΑ DELIRE

61 PEPPER ΑΘΗΝΑ ΦΟΡΕΜΑ NEW LINE ΓΙΛΕΚΟ NEW DENIM ΦΟΥΛΑΡΙ DEFILE ΟΛΑ DEFILE ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ COSI T-SHIRT EDWARD ΚΟΚΑΛΙΝΑ ΓΥΑΛΙΑ ΟΡΑΣΕΩΣ ΟΛΑ DELIRE

Defile Τσιμισκή 93 , Εγνατία 72 , Κομνηνών 66 Πεζόδρομος Καλαμαριάς Delire + sexy Defile Εγνατία 92

Η δυνατότητα να φτιάξεις από το μηδέν έναν ποπ χαρακτήρα, να του δώσεις ζωή και να τον βγάλεις στον κόσμο, ήταν πάντοτε κάτι εντυπωσιακό. Καθημερινά, χιλιάδες μάνατζερ προσπαθούν να ανακαλύψουν το νέο καλλιτέχνη που θα τους αποφέρει ένα καλό ποσοστό από το τζίρο της δισκογραφικής του, έναν καλλιτέχνη που δεν θα μοιάζει με τους υπόλοιπους. Όταν δε, η ιστορία περιλαμβάνει γυναίκες ποπ σταρ, το σενάριο κοπιάρεται. Ίδιες στρατηγικές κινήσεις. Για όλες. Σε όλες. Μάθε πως γίνεται.

62 PEPPER

U R B A N TA L E S WO R T H T E L L I N G

Creating A

KEIMENO ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΟΥ

Η αποδόμηση ενός ποπ ειδώλου ή αλλιώς φτιάξε και εσύ μια Pop Star, μπορείς!

63 PEPPER

Να εξηγηθούμε πως το ποπ σταρ καλύπτει σχεδόν όλη την γκάμα της μουσικής που ξεκινά από την Κaty Perry και καταλήγει στην Lana del Rey. Είναι σύμφωνα με τα αμερικάνικα/βρετανικά πρότυπα, αλλά με μερικές διαφοροποιήσεις θα μπορούσε να ισχύσει και στα ελληνικά.

C R E AT I N G A P O P S TA R

Ποντάροντας στο σωστό άλογο Αν η τραγουδίστρια δεν έχει περάσει από μουσικό συγκρότημα, ρισκάρεις αρκετά. Αυτό που λένε αρκετοί μάνατζερ στην Βρετανία είναι πως, για να τεστάρεις τον κόσμο και να κερδίσεις λίγο χρόνο, φτιάχνεις ένα γκρουπ. Κάτι ανάμεσα σε ποπ μουσική και εναλλακτική, κάτι που ξεκινά από swing και πηγαίνει μέχρι electro. Μη γελάς, υπάρχουν πολλά τέτοια. Ανάλογα με την εποχή, το στρέφεις σε διαφορετικούς ήχους. Κάποια στιγμή, καθώς τα κορίτσια ανεβαίνουν τον κακοτράχαλο δρόμο της κορυφής, συνειδητοποιείς πως μία από αυτές έχει πιο φανατικό κοινό. Βουαλά. Η συγκεκριμένη είναι αυτή που ψάχνεις. Για να της δώσεις χρόνο να ετοιμαστεί ψυχολογικά και να την εκπαιδεύσεις, την αφήνεις για λίγο χρόνο στο συγκρότημα, το οποίο πηγαίνει σε ζωντανές εκπομπές, τα καλοκαίρια κάνει τουρνέ κ.ο.κ. Τη δικιά σου αρχίζουν να την προτιμούν για εξώφυλλα περιοδικών ή αποκλειστικές συνεντεύξεις στα site. Είναι πλέον οφθαλμοφανές. Διαλύεις την μπάντα.

64 PEPPER

Προσοχή! Αν την εκθέσεις κατευθείαν στη μουσική βιομηχανία χωρίς την απαραίτητη τριβή, ρισκάρεις να πάθεις αυτά που έπαθε ο μάνατζερ της Lana del Rey όταν η ίδια βρέθηκε στο Saturday Night Live και τραγούδησε- ας πούμε, όχι καλά. Έπειτα η Lana παραδέχτηκε σε συνέντευξή της πως δεν ήταν και τόσο έτοιμη για να βγει στην αρένα με τα λιοντάρια (τον κόσμο, θαυμαστές και μη), τραγουδώντας ζωντανά. Everybody hearts a gal with “issues” Αν είσαι έξυπνος μάνατζερ, αποφασίζεις να παραχωρήσετε συνεντεύξεις οι οποίες θα συνοδεύονται από τίτλους του τύπου «Η Χ για πρώτη φορά μιλά για...», όπου Χ βάλε το όνομα της τραγουδίστριάς σου. Οι συνεντεύξεις αυτές έχουν στόχο να αναδείξουν την ευαίσθητη πλευρά της και τα (μάλλον) καθόλου ανέμελα χρόνια της. Ενδεχομένως η τραγουδίστριά σου είχε ανορεξία, είχε αλκοολικό πατέρα, προέρχεται από φτωχή οικογένεια, ήταν το άτομο που κορόιδευαν στο σχολείο. Αυτή είναι η μαγιά για τους δημοσιογράφους. Έπειτα την αφήνεις στην μιντιακή αρένα. Μετά από λίγες συνεντεύξεις, αρχίζεις να κερδίζεις ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του κοινού. Πώς κερδίζεις τους hipsters; Εύκολα, γρήγορα, άμεσα. Θέλεις: vintage ρούχα, κάποιο εκκεντρικό στοιχείο (νύχι, μαλλί, μακιγιάζ) και κάποιο στοιχείο φερμένο από άλλη εποχή. Η μουσική πρέπει να έχει κάτι από τα παλιά με μια καλή σύγχρονη ενορχήστρωση. Οι στίχοι να είναι 30% αυτοκαταστροφικοί, 20% up to date με την τεχνολογία (χρησιμοποιείς λέξεις–κλειδιά), 20% καθαρά ποπ και 30% ακατανόητοι. (Από αυτά τα σενάρια εξαιρούνται πραγματικά καλές τραγουδίστριες όπως η Adele, που δεν έχουν ανάγκη από τα δικά σου τραγούδια, γιατί σε πρώτη φάση, μπορούν να γράψουν μόνες τα κομμάτια τους και να τραγουδήσουν. Και μάντεψε. Δεν τις πολυνοιάζει η διασημότητα και αποσύρονται όπο-

τε γουστάρουν). Έπειτα δοκιμάζετε (μαζί με την μπάντα της, που φροντίζεις να φορούν κι αυτοί χαρακτηριστικά εκκεντρικά ρούχα) μερικές διασκευές, είτε σε παλιά κομμάτια, είτε σε κομμάτια μεγάλων ροκ συγκροτημάτων. Τα ανεβάζετε στο youtube και αφήνετε τον κόσμο του διαδικτύου να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα. Viral, I mean. Το video πρέπει να είναι αρκετά «ερασιτεχνικό». Μπορείτε για παράδειγμα να κάνετε ένα πρόχειρο μοντάζ από παλιά βιντεάκια / ταινίες κλπ. Μη το πολυδιορθώνετε, ο κόσμος σήμερα αγαπά το handmade. Hype Alert Ζήτα από κάποιον φωτογράφο να δημοσιεύσει μερικές φωτογραφίες της που ίσως να είναι περισσότερο γυμνή απ’ όσο θα' πρεπε. Έπειτα κάποιος μεγάλος φωτογράφος θα αναλάβει 2-3 φωτογραφήσεις της σε υπέροχα τοπία, αλλά και στα αγαπημένα φόντα των περιοδικών —γρασίδια, παλιό αυτοκίνητο, βρώμικος δρόμος, ταράτσα. Ιδανικό φόντο επίσης είναι και πολλοί party animals που έχουν αποκοιμηθεί σε καναπέδες, αλλά και μία άδεια πισίνα ή φοίνικες. Και φυσικά το all time classic. Ένας άσπρος τοίχος. Μη ξεχάσετε να της φορέσετε γυαλιά ηλίου («τι πάει να πει είναι νυχτερινές λήψεις...;»). Και βάλτε retro φίλτρα στο photoshop. O1

Ζήτα της να κάνει λογαριασμό στο twitter και πες της να ανεβάζει διάφορες εικόνες της καθημερινότητάς της (αφού τα περάσει πρώτα από το Instagram). Κανόνισε να βγει με κάποιους διάσημους. Άσ' την από ένα σημείο κι έπειτα να αραδιάζει ό,τι χαζομάρα της κατέβει στο κεφάλι. Άφησέ την να μεθά που και που, οι παπαράτσι θα την πετύχουν έξω, θα την φωτογραφίσουν, θα είναι εξώφυλλο στα περιοδικά την επόμενη μέρα. Μην την αφήσεις όμως να λιώνει στις pub και φροντίστε να μην μπλέξει με ναρκωτικά. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους (βλέπε Amy, Whitney). Αν έχετε καλό budget μπορείτε να συνεργαστείτε με δημοσιογράφους και bloggers (με το αζημίωτο) και μετά από κάθε καλή ή κακή είδηση να βάζουν το link του νέου της τραγουδιού (άτιμο το ξέρω, αλλά πώς νομίζετε πως γίνεται;) Στις συναυλίες της χρειάζεται έναν καλό στυλίστα, φυσικά ανυπόφορης, ποπ αισθητικής. Έπειτα από λίγο καιρό εγκαταλείψτε το εκκεντρικό και επιστρέψτε στο vintage. Και τούμπαλιν. Και ως αλαζόνας που θα είστε, δεν θα ξεχνάτε να της υπενθυμίζετε πως είναι δικό σας δημιούργημα.

Είστε έτοιμοι.

ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΝΑ ΜΕΘΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ, ΟΙ ΠΑΠΑΡΑΤΣΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΕΞΩ, ΘΑ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΟΥΝ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΣΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΛΙΩΝΕΙ ΣΤΙΣ PUB ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΛΕΞΕΙ ΜΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΡΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ (ΒΛΕΠΕ AMY, WHITNEY).

SOCIAL DEBRIEFING ALL S AU C Y AND YA P P Y Σκέψεις και σχόλια για τα πράγματα που μας τράβηξαν την προσοχή καθώς ετοιμάζαμε το τεύχος

O1. I always wondered why 03. somebody didn't do something about that, then Ι realized Ι am 04. somebody

66 PEPPER

Μέχρι να τελειώσει την θητεία του θα έχει πεζοδρομήσει την Τσιμισκή, λέει ο Γ.Μπουτάρης. Μαζί σου Δήμαρχε! Θέλουμε όμως μία καλαίσθητη πρόταση με πρώτο γνώμονα τον πεζό και όχι μία ακόμα βιαστική επέμβαση - ημίμετρο! Νικόλας Πλαστήρας

Lily Tomlin Πιο επίκαιρη από ποτέ Άλκηστις Γεωργίου

02.

Το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" βγάζει τόσο νόημα όσο κι εκείνο των killers: "are we human or are we dancer?" Παυλίνα Εξαδακτύλου

Μάλλον η Τρόικα αποφάσισε, πως η αποπληρωμή του χρέους στη Θεσσαλονίκη θα γίνει με μείον ένα μήνα καλοκαιρία και ήλιο το χρόνο. Χριστίνα Κυπαρισσά

05. Grexit ή Geuro

06.

Από δράση των whynot:: στο πάρκο του Ηρακλειώτη. Guerilla post it! Ενα τσούρμο πιτσιρικάκια έγραψε στους τοίχους. Αγάπι. Δέσποινα Πολυχρονίδου

67 PEPPER

Θες να μιλήσεις για την οικονομική κρίση με μια λέξη και να σε καταλαβαίνουν όλοι; Να χωράει στους 140 χαρακτήρες του twitter ή σε ένα facebook status; Είναι πολύ απλό: Για την Ελλάδα απλώς λες grexit ή geuro. Για την Ισπανία και τον τραπεζικό πανικό της, μόλις δημιουργήθηκε ο όρος spanic. Μένει η Ιταλία για την οποία θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις κάτι σαν το exitalia. Ή απλά να υιοθετήσουμε όλοι τη σοφία του Μπερλουσκόνι και να ονομάσουμε όλο αυτό που συμβαίνει ένα μεγάλο «μπούγκαμπούγκα» πάρτι... Χριστίνα Μπατσίλα

07.

Τηλεφωνική παρέμβαση σε εκπομπή της ΝΕΤ έκανε η Αλέκα Παπαρήγα επειδή, όπως είπε, η δημόσια τηλεόραση υπερασπίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ. Φήμες λένε ότι τηλεφώνησε και στα γραφεία του ΤΗΛΕΑΣΤΥ για να καταγγείλει ευνοϊκή μεταχείριση απέναντι στον Καρατζαφέρη αλλά δεν βρέθηκε κανείς να το σηκώσει... Κική Μουστακίδου / Σκίτσο G. De Stefano

Κ Ω Ν Σ ΤΑ Ν Τ Ι Ν Ο Σ Β Η ΤΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΥΛΙΝΑ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΔΡΙΜΤΖΙΑΣ

Η ΑΓΑΠΗ ΔΙΑΣΥΡΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ, Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΣΚΙΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΝ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ; ΟΙ ΑΘΕΑΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΟΙ ΑΘΕΑΤΟΙ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΑΘΕΑΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΙ. ΟΙ ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ; Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΗΤΑ, Η «ΧΡΥΣΑΛΛΙΔΑ», ΕΝΑ ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΟ ΦΩΣ ΠΟΥ (ΣΕ) ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΑΚΟΜΗ.

68 PEPPER

TA L K T O M E

69 PEPPER

70 PEPPER

W E L OV E YO U R S T Y L E

Πώς μέσα σε μια τόσο σκοτεινή εποχή γεννήθηκε μια τόσο φωτεινή «Χρυσαλλίδα»; Ήρθε από μέσα μου σαν ένα μικρό κύμα και κατά κάποιο τρόπο το άφησα να συμβεί. Το σκοτάδι έχει ανάγκη το φως και το αντίθετο. Νομίζω πως η «Χρυσαλλίδα» είναι ένα εννοιολογικό άλμπουμ που φωτογραφίζει την κρίση της αστικής τάξης μέσα από έναν κεντρικό ήρωα που περνά ξώφαλτσα τα κατατόπια της. Άλλοτε με μια επιπολαιότητα, άλλοτε χαμένος και άλλοτε να στοχάζεται την απουσία του νοήματος. Ο κόσμος πάντα έχει ενδιαφέρον όταν τον παρατηρείς σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται, είτε ανοδική, είτε καθοδική. Είναι όπως και ο άνθρωπος που είναι μισός σκοτάδι και μισός φως. Νομίζω ότι το προηγούμενο άλμπουμ σας -η « Ένωση- ήταν πιο εσωστρεφές... Ναι, « Ένωση» είχε διαφορετικά χρώματα, ήταν ένας εσωστρεφής κύκλος τραγουδιών. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήθελα να επαναληφθώ, είχα ανάγκη να δω τα πράγματα από μια άλλη ματιά. Και οι μουσικοί περνάμε τις φάσεις μας και μέσα από αυτές δημιουργούμε κάθε φορά. Δεν μπορείς να ζωγραφίζεις έναν πίνακα δύο φορές. Προχωράς, σκοντάφτεις, σηκώνεσαι... «Γιατί σκίζεται η αγάπη τόσο εύκολα σαν ένα χαρτί», όπως λέει ένας στίχος της «Ωραίας Ελένης»; Είναι ένα τραγούδι για την Ωραία Ελένη, ένα τραγούδι για τα ερείπια που άφησε πίσω της, για τους πολέμους που δημιούργησε και την θυσία της Ιφιγένειας. Είναι ένα τραγούδι για τα άδεια παλάτια που αφήνει το κενό της αγάπης μέσα μας. Πολλές φορές νιώθω ότι η αγάπη έχει διασυρθεί μέσα στον χρόνο. Μέσα στο πλαίσιο της αγάπης, ο άνθρωπος λειτουργεί σπασμωδικά, χωρίς συνείδηση, ακριβώς γιατί νιώθει πως είναι ελεύθερος. Βρίσκει δυσκολίες να διαχειριστεί τον εαυτό του και αναποδογυρίζει μέσα από τα ένστικτά του τον κόσμο.

οι άνθρωποι που κινούνται έτσι στην αθέατη μεριά υπήρχαν από πάντα και θα υπάρχουν πάντα, μέσα σε όλες τις εποχές. Είναι μια φιλοσοφία ζωής, είναι άνθρωποι που αυτοελέγχονται και αυτοκρίνονται, δεν αφήνονται έρμαια των καταστάσεων, γι’αυτό δεν τους βρίσκουμε σχεδόν ποτέ μέσα στο αναμενόμενο και στερεότυπο περιβάλλον. Δεν τους προσέχουμε γιατί εστιαζόμαστε σε πράγματα που μας αφορούν και δεν βλέπουμε πολλά πράγματα γύρω μας για πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή κάτι συμβαίνει και μπορεί να δούμε και πέρα από τον καθρέφτη μας. Ποτέ δεν είναι αργά. Στην εποχή της μεγάλης πτώσης, ποιους θα χαρακτηρίζατε ως έκπτωτους; Η εποχή μας είναι πολύπλοκη, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη πολλά πράγματα όταν κρίνουμε τους άλλους. Ποιος δεν είναι έκπτωτος σήμερα, αν με τη λέξη αυτή εννοούμε τον άνθρωπο που έχασε το ήθος και την πίστη του; Τα τελευταία χρόνια χάσαμε πολλά, χάθηκε το μέτρο, ίσως η κρίση να είναι μια ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούμε. Υπάρχει κάτι που σας στέρησε η κρίση αυτή και που το νοσταλγείτε; Όχι, γιατί δεν έχω υπερβολικές απαιτήσεις. Πάντα ζω με αυτά που μπορώ να έχω μέσα στις εποχές. Είμαστε ακόμη μακριά από το «ταξίδι της φάλαινας», έτσι δεν είναι; Νομίζω ναι. Ας προσέχουμε τουλάχιστον μέσα στην περιδίνηση να μην μας παρασύρει κανένα κύμα και πάμε στον βυθό. Και τότε θα φωνάζουμε τις φάλαινες να μας βοηθήσουν.

Μου αρέσει να ακονίζω την σκέψη και πάντα ήθελα να είναι ένα πεδίο καθαρό. Με βοηθάει το γεγονός ότι μελετώ πολύ. Μου αρέσουν η Ιστορία, η Φιλοσοφία, η Ποίηση. Όλα αυτά τα έβαλα μέσα στην μουσική μου και με οδήγησαν εδώ. Αυτά που γράφω είναι απλές σκέψεις που κάνω καθημερινά. Προσπαθώ με την σκέψη μου να είμαι συνδεδεμένος με τον κόσμο. Είναι τολμηρό ή άστοχο να ισχυριστεί κανείς ότι έχετε γράψει πολιτικά τραγούδια; Μπορεί και να έχω γράψει. Μπορεί να είναι πολιτικά με τον τρόπο τους. Βρίσκομαι σε δύσκολη θέση μέσα από αυτή την ερώτηση. Δεν θέλω να χαρακτηρίζω την μουσική μου, ούτε να την στολίζω με επίθετα. Αυτό και να συνέβαινε, ας είναι κάτι που θα το κρίνει ο κόσμος. ΙNFO Το τελευταίο άλμπουμ του Κωνσταντίνου Βήτα «Χρυσαλλίδα» κυκλοφορεί από την Inner Ear. www.kbhta.gr/kbhta

Συχνά, οι ήρωες των τραγουδιών σας είναι οι αθέατοι, οι απαρατήρητοι, εκείνοι που εκρήγνυνται σιωπηλά... Γιατί χρειάστηκε μια τέτοιας έντασης κοινωνικο-οικονομική κρίση για να τους προσέξουμε κι οι υπόλοιποι; Γενικά, θα έλεγα ότι

71 PEPPER

Οι στίχοι σας έχουν περιγράψει πολλά χρόνια πριν, αυτό που ζούμε σήμερα. Ή καλύτερα, είναι σα να γράφτηκαν...αύριο. Τι ήταν αυτό; Προφητεία; Ακριβής κοινωνικοπολιτική ανάλυση;

NEWBIE TUNES

N EO N

72 PEPPER

www.myspace.com/atheneon neontheband.wordpress.com www.inner-ear.gr

ALBUM

ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ, ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΗ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

Κάθε φορά που ακούω πως ένα σύγχρονο συγκρότημα επιχειρεί να μελοποιήσει στίχους μεγάλων Ελλήνων ποιητών, επιδίδομαι σε ένα facepalm απελπισίας. Φαντάζομαι τους δύσμοιρους ποιητές να επιλέγουν την αυτοκτονία, πολύ πριν προλάβουν να δημιουργήσουν τα έργα που τους έκαναν γνωστούς, προς αποφυγήν του διασυρμού τους από τα συγκροτήματα του μέλλοντος. Και ναι μεν οι ΝΕΟΝ επέλεξαν να μελοποιήσουν Κώστα Καρυωτάκη, έναν ποιητή που αυτοκτόνησε αφού παρέδωσε σπουδαίο έργο, αποτελούν δε την εξαίρεση σε έναν κανόνα που σπανίως παραβιάζεται. Και τα κατάφεραν περίφημα. Από την πρώτη ακρόαση το «Κάθε Πραγματικότης, αποκρουστική», μου δημιούργησε την, όχι πολύ συχνή, ανάγκη να ζητήσω μια νοερή συγνώμη για ό,τι κακό μπορεί να σκέφθηκα πριν καν του δώσω μια ευκαιρία. Το πειραματικό ηλεκτρονικό συγκρότημα των Byron & Chris Setel και του Νίκου Γιούσεφ, με την συνδρομή των Etten, The Boy, Lolek και Βαγγέλη Στρατηγάκο στα φωνητικά, κατάφερε να δημιουργήσει ένα προηγούμενο, που δύσκολα θα ξεπεραστεί. Ο δίσκος αυτός δεν αποτελεί έναν ακόμη «μοντερνισμό» φθηνού εντυπωσιασμού στις πλάτες μεγάλων ποιητών, αλλά το προϊόν μιας κοσμικής συνεύρεσης, με σπάνιο αποτέλεσμα: Την ισορροπία στην δυναμική της μουσικής με την εκατονταετή ενέργεια των στίχων, παρά το ειδικό τους βάρος. Μάλιστα, αν αφεθείς στην ακρόαση δίχως να γνωρίζεις ότι πρόκειται για μελοποιημένα ποιήματα, θα πιστέψεις ότι οι στίχοι γράφτηκαν πάνω στην μουσική. Σήμερα. Τώρα.

Αγαπημένα τραγούδια δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Τον αγάπησα αυτόν τον δίσκο. Όλον και πολύ. Τόσο, που τον αγόρασα ξανά και ξανά, για να τον χαρίσω σε φίλους που αγαπάω. Για να μάθουν αυτό που ξέρω και να νιώσουν αυτό που αισθάνθηκα. Αν όμως έπρεπε να επιλέξω κάποια, θα διάλεγα σίγουρα το «Κι αν έσβησε σαν ίσκιος» με την σπαραχτική φωνή της Etten να σε παρασύρει σε ένα μέρος απόκοσμο για έξι λεπτά και σαραντατρία δευτερόλεπτα. Ή το «Εσπέρα», με τον Lolek στο μικρόφωνο, συνοδεία μιας ονειρικής τρομπέτας, να σου κρατάει το χέρι από την στιγμή που αρχίζει να δύει ο ήλιος και μέχρι να επικρατήσει βαθύ σκοτάδι. Και ακόμη το «Δρόμος», με τον Βαγγέλη Στρατηγάκο στο μόνο κομμάτι το δίσκου που τσαλακώνει το περιβάλλον του τώρα, γυρνώντας σε πίσω, στους τροβαδούρους των αρχών του αιώνα. Και αν η φράση «Κάθε πραγματικότης, αποκρουστική» προέρχεται από το σημείωμα που βρήκαν στο σακάκι του Καρυωτάκη, την ημέρα που βρήκε γαλήνη με μια σφαίρα στην καρδιά, ο δίσκος αυτός, καθόλου δεν αντιπροσωπεύει την παραίτηση και ας μοιάζει ο στίχος αυτός και το στίγμα του στο χρόνο, να καθρεφτίζει τις συνθήκες και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Άλλωστε ο Καρυωτάκης, μέχρι και την ώρα που πατούσε την σκανδάλη διατηρούσε ζωντανό το πνεύμα της δημιουργίας και τοποθετούσε, έστω και παράδοξα, την φυσική του ύπαρξη μέσα στην ζωή, γράφοντας αστειευόμενος στο ιδιόχειρο αυτοκτονικό του σημείωμα «Συνιστώ σε όσους σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν, να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού, εάν γνωρίζουν καλό κολύμπι. Εγώ ταλαιπωρήθηκα στη θάλασσα 10 ώρες και δεν κατάφερα τίποτα. Κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου...».

73 PEPPER

Ατμοσφαιρικές μελωδίες, αιθέριες, να στοιχειώνουν τα βροχερά απογεύματα ενός χειμώνα που δεν λέει να ξεκολλήσει από πάνω μας. Ντυμένες με στίχους επίκαιρους, καθημερινούς, σαν να γράφτηκαν χθες και ας γράφτηκαν πριν εκατό χρόνια. Οι συγκλονιστικές μελωδίες που οι NEON έχουν συνθέσει, με το ηλεκτρονικό στοιχείο να αγκαλιάζει τα συμβατικά όργανα σαν εραστές καταδικασμένοι να ζήσουν μαζί μόνο για ένα βράδυ, κουρδίζουν φυσικά πάνω στις ερμηνείες των καλεσμένων τους, λες και είναι φτιαγμένες από το ηχόχρωμα της φωνής τους. Τα κομμάτια, ξεχωριστά εκ δημιουργίας, δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν σε μια συμβατική δομή. Ξεπερνώντας το σύνηθες μοτίβο κουπλέ – ρεφρέν, αφήνονται στο φορτίο που κουβαλάν οι στίχοι, δίχως να γίνονται μονότονα αλλά και χωρίς να παρασύρονται από αυτούς.

NEWBIE TUNES

ALBUM

GIVE YOU ΤHE GHOST

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΑΜΜΟΣ

Aρχικά να ξεκαθαρίσω πως προφέρονται POELISA. Παρά τους λίγους μήνες της ύπαρξης τους, κατάφεραν να στρέψουν τους προβολείς πάνω τους, μετά τη δήλωση του Justin Vernon των «Bon Iver» πως είναι η καλύτερη μπάντα που έχει ακούσει ποτέ! Υπερβολές φυσικά, αλλά αυτό δε σημαίνει πως το «Give You The Ghost» δεν είναι ένας υπέροχος δίσκος που θα συντροφέψει το καλοκαίρι σου. Θα σου θυμίσει έντονα «Everything But The Girl» και θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως πάνε χρόνια που ακούς τυχαία το «Missing» κάθε που καλοκαιριάζει. Η μίξη electro/r&b/soul/psychedelic pop με δύο ντράμερ και τα παραμορφωμένα φωνητικά (ίσως το μόνο αρνητικό για κάποιους) της Channy Leaneagh, δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να το απολαύσετε είτε κάτω από τον καυτό ήλιο, είτε στην σκιά. Όπως προτιμάτε. Για να επιστρέψουμε όμως στον Justin Vernon και στον κεραυνοβόλο του έρωτα μαζί τους, εξήγηση υπάρχει. Στο δίσκο συμμετέχει με δεύτερα φωνητικά σε δύο κομμάτια ο «δικός» τους Mike Noyce.

74 PEPPER

PoliÇA

Είναι πάντως εντυπωσιακό πως όσοι ακούνε το «Give You The Ghost», ξεχωρίζουν διαφορετικά τραγούδια ως αγαπημένα. Έχω και εγώ τα δικά μου, αλλά δε θα τα μαρτυρήσω. Απλώς θα σου προτείνω να δεις το βίντεο του «Lay Your Cards Out». Οι POLIÇA το έκαναν και τώρα ήδη δουλεύουν πάνω στον δεύτερο δίσκο τους.

www. tellallyourfriendspr.com/poli-a

M I X TA P E

76 PEPPER

B ER LIN Br ides

www.soundcloud.com/berlinbrides www.berlinbrides.com www.facebook.com/berlinbrides www.twitter.com/berlinbrides www.youtube.com/berlinbrides

01. ΡΟΔΑ, ΤΣΑΝΤΑ ΚΑΙ ΚΟΠΑΝΑ: ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Νατάσα Γιανναράκη Step on — Happy Mondays Το καλοκαίρι του '91 άκουσα για πρώτη φορά Happy Mondays, Charlatans, Inspiral Carpets και κόλλησα μ' αυτό τον ήχο. Ήταν τόσο διαφορετικός απ' ό,τι είχα ακούσει μέχρι στιγμής, groovy και φρέσκος ταυτόχρονα. Θυμάμαι ν' ακούω το Step on στο κασετόφωνο ενός φίλου μου στον Άγιο Ισίδωρο Λέσβου και να ρωτάω «τι είναι αυτό...;». Κάπου τότε ανακάλυψα και τους Sonic Youth και τους Pixies. Οι τελευταίοι δυστυχώς δεν άργησαν να διαλυθούν. Έχω όμως όλα τους τα βινύλια! Ήταν πολύ συγκινητικό όταν παίξαμε στην ίδια σκηνή μαζί τους το καλοκαίρι του 2009 στο «Ejekt festival» και γνωρίσαμε από κοντά την Kim Deal. Μαριλένα Ορφανού Rid Of Me — PJ Harvey Πολλή μουσική στο σχολείο. Άπειρες κασέτες, ανταλλαγές με τους συμμαθητές, διπλό κασετόφωνο για τις αντιγραφές, βινύλια από το μοναδικό ενημερωμένο δισκάδικο του Ναυπλίου. Άπειρες ώρες εκεί μέσα, να διαλέγουμε κομμάτια ένα - ένα και να μας γράφουν mixtapes. Δύσκολο να ξεχωρίσω ένα κομμάτι. Rid Of Me της PJ Harvey. Πρώτο κομμάτι στην κασέτα, για εύκολο rewind και να το ακούω διαρκώς τέρμα στο δωμάτιό μου με κλειστή την πόρτα και να γκρινιάζει όλη η οικογένεια για το θόρυβο! Είχα συγκλονιστεί με τη φωνή της, τις κιθάρες. Και οι στίχοι; Κόλλημα...«Don’t you wish you never met her...» 02. ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ; ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ Μαριλένα Ορφανού Concerto For Four Harpsichords in A minor BWV 1065, Allegro — J.S. Bach Ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική στα 9 μου χρόνια. Η αφορμή ήταν ένα μικρό «πληκτράκι» που μου είχαν χαρίσει τα Χριστούγεννα. Κατενθουσιασμένη από το δώρο κλείστηκα στο δωμάτιό μου και άρχισα να παίζω με τα δυο δάχτυλα, μελωδίες γνωστών παιδικών και μη τραγουδιών του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι. Αυτός ήταν ο λόγος που θέλησα να μάθω να παίζω πλήκτρα. Λίγα χρόνια αργότερα, στην εφηβεία, άρχισα να ακούω κλασική μουσική, μπαρόκ κ.λ.π. Ανακαλύπτω από ένα soundtrack τα κοντσέρτα του Bach για τσέμπαλα και παθαίνω σοκ! Ο τύπος είχε γράψει rock ‘n’ roll! Τότε είναι που αποφασίζω να ασχοληθώ με τη θεωρητική πλευρά της μουσικής, τη σύνθεση και όλα τα προηγούμενά της στάδια μέχρι να τη φτάσω…

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

Νατάσα Γιανναράκη My Funny Valentine — Chet Baker Άργησα ν' αποφασίσω ότι θέλω ν' ασχοληθώ κατά κύριο λόγο με τη μουσική. Ήταν κάτι που ανακάλυψα ξανά αφού τελείωσα το σχολείο. Ενδεχομένως να μ' έχουν επηρεάσει οι φωνές και το ρεπερτόριο των Astrud Gilberto & Francoise Hardy, αλλά και εντελώς αντιδια-

μετρικά ακούσματα όπως οι Yeah Yeah Yeahs, οι Beastie Βoys και η Peaches. Το πρώτο κομμάτι που τραγούδησα a cappella σ' ένα street performance στο San Francisco είναι το My Funny Valentine του Chet Baker. Μου έδειξε πόσο ζωντανεύω όταν είμαι μπροστά σε κοινό και πως όλα ξαφνικά παίρνουν νόημα. Extra tip: Αναζητείστε το στο YouTube. 03. ΟΤΑΝ Ο ΧΑΡΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΣΑΛΙ: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ BERLIN BRIDES Μαριλένα Ορφανού Fuck The Pain Away — Peaches Γνώρισα τη Νατάσα το καλοκαίρι του 2007, σε μια πρόβα για μια μπάντα ενός κοινού μας φίλου. Πριν την πρόβα, κάνουμε μπάνιο στο Ν.Βουτζά Αττικής. Εκεί, μέσα στα νερά συζητάμε για το Βερολίνο, τις μουσικές του, τα κομμάτια που μας αρέσουν. Πολλά κοινά. Αμέσως ξεκινήσαμε κουβέντα για την Peaches και το πόσο μας αρέσει αποκαλώντας τη στη συνέχεια «μάνα»! Το Σεπτέμβρη ξαναβρισκόμαστε στο σπίτι μου για να παίξουμε μουσική, οι δυο μας πια. Και στην πρώτη αυτή συνάντηση «βγαίνουν» τα 3 από τα 4 κομμάτια του ep μας. 04. THE NIGHT IS YOUNG: ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ! Νατάσα Γιανναράκη She Works Hard For The Money — Donna Summer Δούλευα για χρόνια στο «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης», οπότε είχα ταυτίσει τις νύχτες της με μεταμεσονύχτιες προβολές στις αίθουσες του λιμανιού και του Ολύμπιον, κι ένα αξέχαστο, ξέφρενο πάρτυ των «Ημερών Ανεξαρτησίας» στο Sante. Δεν προλάβαινα να νυχτοπερπατήσω πολύ γιατί το πρόγραμμά μου ήταν φορτωμένο και έτρεχα να κοιμηθώ για να τα βγάλω πέρα την επόμενη μέρα. Βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη πολύ πρόσφατα και μαζί με τους καινούργιους μου φίλους ανακάλυψα ξανά το Σαλονικιώτικο nightlife. Και όχι μόνο σε κλασικά στέκια, όπως το Residents, αλλά και καινούργια στην περιοχή της Βαλαωρίτου, όπως την ταράτσα του Fragile όπου παίξαμε και live με τη Μαριλένα την Πρωτομαγιά, το La Doze και το Coo. Μαριλένα Ορφανού My Mistakes Were Made For You — Last Shadow Puppets Λατρεύω τη Θεσσαλονίκη την περίοδο του φεστιβάλ κινηματογράφου της. Δεκατρείς Νοεμβρίου, γενέθλια της PetPat. Ο μόνος τρόπος για να τα γιορτάσω μαζί της είναι να πάρω το αυτοκίνητό μου και να ταξιδέψω για Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή τρελή ανυπομονησία, προετοιμασία της έκπληξης και το cd να παίζει: «She was bitten on her birthday and now/A face in the crowd she's not/ And I suspect that now forever the shape/She came to escape is forgot...». Οι Last Shadow Puppets μόλις είχαν κυκλοφορήσει το υπέροχό τους ντεμπούτο. Όλο το δεκαήμερο της παραμονής σ' αυτή την πόλη γύριζε στο μυαλό μου αυτό το κομμάτι. Και κάθε φορά που το ξανακούω, σκέφτομαι τη Θεσσαλονίκη.

77 PEPPER

Η ΝΑΤΑΣΑ ΓΙΑΝΝΑΡΑΚΗ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΟΡΦΑΝΟΥ AKA BERLIN BRIDES ΓΡΑΦΟΥΝ ΜΙΑ MIX TAPE ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΚΑ JOHANN SEBASTIAN BACH, ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΟΥ «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ» ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΠΛΑ ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΑ ΠΟΥ ΑΝΤΕΓΡΑΦΑΝ ΤΙΣ ΚΑΣΕΤΕΣ ΤΟΥΣ.

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ PICK UP EDITOR'S PICKS ΠΑΛΙA & ΝEΑ ΤΡΑΓΟYΔΙΑ ΠΟΥ «ΣΤΟIΧΕΙΩΣΑΝ» ΤΑ PLAYERS ΜΑΣ ΚΑΘΩΣ ΕΤΟΙΜΑΖΑΜΕ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ. ΕΞΟΡΚΙΖΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗΣ

LEGS PAC H A N G A B OY S

Ένα υπνωτικό τραγούδι, που θα μπορούσε να είναι και soundtrack σε πυροβασία. Όχι γιατί οι μόνοι του στίχοι λένε κυριολεκτικά «... gonna set your legs on fire», αλλά επειδή δημιουργεί μια εκστασιακή, μυσταγωγική ατμόσφαιρα που αν την αφήσεις να σε κυριεύσει, θα σε οδηγήσει σε έναν σπασμωδικό χορό κάποιας αρχαίας ξεχασμένης παγανιστικής τελετής. Trippy innit?

H E AV E N H E L P THE CHILD BILL CALLAHAN

78 PEPPER 78 PEPPER

Ο Bill Callahan είναι από τους αδικημένους καλλιτέχνες, αυτούς που η ρουφιάνα η ζωή δεν λέει να τους δώσει μια σταλίτσα αναγνώριση παραπάνω. Γνωστός και ως «Smog», το όνομα της μπάντας κάτω από το οποίο ηχογράφησε πολλές δουλείες του, έχει δημιουργήσει τραγούδια με τεράστιο impact στις μέρες, τις νύχτες και τις διαθέσεις μας, επηρεάζοντας, πιθανώς χωρίς να το μάθει ποτέ, σκέψεις, αμφιβολίες και αποφάσεις μας, με το «Bathysphere» ή

το «Cold Blooded Old Times» να παίζουν στο background του σύμπαντος μας. Εδώ, σε ρόλο κλασσικού Αμερικάνικου country singer, σε ένα τραγούδι - tribute στον Mickey Newbury που τα σπάει. Και όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν τα groupies του κάτω από το επίσημο video clip αυτής της διασκευής: «Αγαπώ τον Bill Callahan τόσο πολύ, που θα τον άκουγα ακόμη και αν διασκεύαζε Ke$ha...».

ALL THIS YOUTH N I K I & T H E D OV E

Χλιαρός καλοκαιρινός αέρας και τζιν λεμονάδα. Κορίτσια που βιάστηκαν να φέρουν το καλοκαίρι πάνω τους, με τα κοντά σορτσάκια τους και τα χαμηλά σταράκια. Αγόρια να τα «χαλβαδιάζουν» κάνοντας βροντόφωνα

σχόλια, μήπως καταφέρουν να τις ψαρώσουν και τους σκάσουν κανένα χαμόγελο. Που και που το πετυχαίνουν! Και τότε αναθαρρεύουν και σηκώνονται για να τις πιάσουν κουβέντα. Στο background, ποπ από την Στοκχόλμη.

FRIENDS MAKE GARBAGE (GOOD FRIENDS TA K E I T O U T ) LOW R OA R

«Λίγο ζεστασιά από Αμέρικα», μου είπε ο φίλος όταν μου το' στείλε. Ένα τραγούδι που μυρίζει Χριστούγεννα και αποπνέει εφηβική αφέλεια για τον έρωτα. Η γλυκιά πλευρά μιας «αμερικανιάς», που όντας τόσο ειλικρινής εν τη γενέσει της, δεν θα μπορέσεις ποτέ να την κατηγορήσεις ότι τείνει προς το cheesy. Μόνο αγάπη ρε!

MASOCHIST

M A R I E T TA F A F O U T I

DEVIN

Η Μαρίεττα Φαφούτη είναι κάτι σαν το ανθρώπινο αντικαταθλιπτικό. Είμαι σίγουρος ότι αν σε αφήσει να δαγκώσεις λίγο από το χέρι της, θα χαμογελάς μέχρι να πονέσουν τα μάγουλα σου. Στον καινούργιο της δίσκο «Homemade Joy» φρόντισε όμως και για μας, τα πλάσματα των μικρών ωρών της νύχτας, που μας αρέσει να τρεφόμαστε από την μιζέρια των «καταραμένων ποιητών». Το «Stay», θα μπορούσε κάλλιστα να είναι στον επόμενο δίσκο της Florence. Αν της το δίναμε!

Αν προτιμάς το rock 'n' roll σου φωνακλάδικο, με περίσσιο θράσος και παλιομοδίτικη αντρική κοκεταρία, εδώ είσαι. Ρε Devin, τι ατομάρα είσαι εσύ βρε αγοράκι μου; Με τα καρό τα σακάκια σου τα σταυρωτά, την pochette να ξεχειλίζει, μα να παραμένει αγέρωχη σε κάθε νευρικό strumming της κιθάρας σου και τον ντράμερ σου από πίσω να τα σπάει σαν να μην υπάρχει αύριο, τι μας έχεις κάνει, μου λες; Πονάει το μυαλό μου, σε λέω! Αν διαφημιζόταν ποτέ η φλώρικη αλητεία, αυτό θα ήταν το jingle της. 79 PEPPER

S T AY

FLUTES HOT CHIP

Ένα από τα χειρότερα βίντεο clip που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο internet. Αν είσαι επιληπτικός ή υποφέρεις από ίλιγγο, πραγματικά παίζεις με την τύχη σου αν το παρακολουθήσεις για πάνω από 30 δευτερόλεπτα. Βέβαια οι fan τους θα σου αντιτείνουν: «Pfff, Hot Chip are too cool for videos...». Και αυτό ίσως πρέπει να τους το δώσεις. Γιατί το «Flutes» είναι μια uplifting κομματάρα που σε κάνει να κουνάς ρυθμικά το κεφάλι σου,

σε όποια έκφανση της ζωής σου και αν σε πετύχει. Μπορείς να το ακούσεις κάνοντας κοιλιακούς, τρώγοντας corn flakes ή ετοιμάζοντας ένα τοστ με κασέρι χαμηλό σε λιπαρά. Γενικά, δεν χρειάζεται να κάνεις διατροφή για να το ακούσεις, απλώς προσπαθώ να σας ταυτίσω με την φάση μου...

BREAKING NEWS

Αναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων 2012 JAZZ ON THE HILL 13.Ο7, 21.30 Sani Hill Liberetto with Lars Danielsson

SANI FESTIVAL 2O12

14.Ο7, 21.30 Sani Hill Ahmad Jamal 15.Ο7, 21.30 Sani Hill Tigran Trio

SOUNDS OF THE WORLD 21.Ο7, 21.30 Sani Hill Ismael Lo

Τα είκοσι χρόνια ενός διαφορετικού θεσμού για τον πολιτισμό

80 PEPPER

Tο Sani Festival είναι το μοναδικό φεστιβάλ ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην Ελλάδα. Ένας θεσμός, που φέτος κλείνει 20 χρόνια και αποτελούσε πάντα μια διαφορετική προσέγγιση στον πολιτισμό, ανάμεσα σε δεκάδες φεστιβάλ που πραγματοποιούνται κάθε καλοκαίρι κάτω από τον Ελληνικό ήλιο. Με την απόλυτη και συνεχή στήριξη της ΣΑΝΗ Α.Ε. κατάφερε όχι μόνο να λειτουργήσει ως προστιθέμενη αξία στο τουριστικό προϊόν που υπηρετούσε με συνέπεια και υψηλό επαγγελματισμό, αλλά να προσφέρει μοναδικές στιγμές στους επισκέπτες του απ' όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Είκοσι χρόνια από το πρώτο «πείραμα», το Sani Festival έχει μετεξελιχθεί πλέον σε θεσμό, ως μια από τις κορυφαίες εκδηλώσεις του Ελληνικού καλοκαιριού. Πιστό στην διαφορετικότητα και παρά την εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία, το φετινό του πρόγραμμα παραμένει γενναιόδωρο, φιλοξενώντας μεγάλες προσωπικότητες της διεθνούς μουσικής σκηνής κατά αποκλειστικότητα όπως τον μουσικό-ιστορία της τζαζ Ahmad Jamal και τον πρίγκηπα των αφρικανικών μπλουζ Ismael Lo. Αστέρια-ταλέντα, νέοι άνθρωποι που έχουν κατακτήσει ήδη τη διεθνή καταξίωση και φήμη αποτελούν επίσης καλεσμένους του φετινού Sani Festival. Ο Αρμενικής καταγωγής πιανίστας Tigran Hamasyan, ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασίστας Lars Danielsson στο τελευταίο του πρότζεκτ Liberetto, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, συνοδεία σπουδαίων Ευρωπαίων μουσικών της τζάζ όπως Yaron Herman και ο Magnus Ostrom. Δεν θα λείψουν όμως και οι μεγάλοι Έλληνες δημιουργοί. Ο Διονύσης Σαββόπουλος, σε μια συναυλία που τιτλοφορείται «Ο Πολιτευτής. Μουσικοπολιτικά και άλλα», με 27 σπουδαία τραγούδια στις αποσκευές του θα

ανηφορίσει εκ νέου στο Λόφο της Σάνης, με ένα πρόγραμμα στημένο ειδικά για το φεστιβάλ. Μαζί του, τρεις κορυφαίοι δεξιοτέχνες της νεότερης μουσικής μας σκηνής: ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Βαγγέλης Καρίπης και ο ενορχηστρωτής Ορέστης Πλακίδης. Ο Θάνος Μικρούτσικος και η Μαρία Φαραντούρη ετοίμασαν για τους επισκέπτες του Sani Festival μια μοναδική συναυλία, με τίτλο «Για να μην γίνει το όνειρο καπνός». Μια φόρμα με δυο πιάνα, πνευστά και σε συνδυασμό με τα κρουστά του Νίκου Τουλιάτου, ο Θάνος Μικρούτσικος θα παρουσιάσει τα τραγούδια του με εντελώς νέα μορφή και με την μεγάλη καλλιτέχνιδα, να δίνει σε αυτά νέα διάσταση με την εμβληματική της φωνή. Μαζί τους ο Κώστας Θωμαΐδης και οι σολίστ Θύμιος Παπαδόπουλος και Θοδωρής Οικονόμου. Ακολουθεί η συναυλία - αφιέρωμα της Λίνας Νικολακοπούλου στον Μάρκο Βαμβακάρη «Μάρκος ο Φραγκοσυριανός», για τα 40 χρόνια από τον θάνατο του πατριάρχη του ρεμπέτικου. Τα σπαρακτικά, μαγευτικά τραγούδια, θα ερμηνεύσουν οι καλλιτέχνες Γιάννης Κότσιρας, Σοφία Παπάζογλου, Απόστολος Ρίζος, Δημήτρης Νικολούδης, Νέα Τάξη Πραγμάτων ΝΤΠ. Οι νέοι Έλληνες ανερχόμενοι καλλιτέχνες έχουν φέτος την τιμητική τους στο Sani Festival. Το φεστιβάλ δίνει σκηνή, φωνή και θάρρος στο ντουέτο των Opera Chaotique αλλά και τους Ghost Notes Project, μια υπέροχη νέα προσπάθεια του γνώριμου μας από τις «Τρύπες» Ασκληπιού Ζαμπέτα, σε ένα project που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Sani Festival 2012. Τέλος, και πάλι νέοι εξαίρετοι Έλληνες μουσικοί του είδους, θα μας ταξιδέψουν με κύματα κλασσικής μουσικής. Εμείς πάντως θα είμαστε στο Λόφο. Τα λέμε εκεί!

GREEK VARIATIONS 04.08, 21.30 Sani Hill "Ο Πολιτευτής. Μουσικοπολιτικά και άλλα" με τον Διονύση Σαββόπουλο 11.Ο8, 21.30 Sani Hill «Για να μην γίνει το όνειρο καπνός», με τους Θάνο Μικρούτσικο και Μαρία Φαραντούρη. Συμμετέχει ο Κώστας Θωμαΐδης. 18.Ο8, 21.30 Sani Hill "Μάρκος ο Φραγκοσυριανός", συναυλίααφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη, σε σύλληψη και επιμέλεια Λίνας Νικολακοπούλου. Τραγουδούν: Γιάννης Κότσιρας, Σοφία Παπάζογλου, Απόστολος Ρίζος, Δημήτρης Νικολούδης, Νέα Τάξη Πραγμάτων ΝΤΠ.

FINE GREEK MUSIC TALENTS 29.Ο7, 21.30 Garden Theatre Opera Chaotique Ο5.Ο8, 21.30 Garden Theatre Ghost Notes Projects | Sensomatic

CLASSICAL WAVES 24.Ο8, 21.30 Cine Orfeas Κρυσταλία Γαϊτάνου & Αλέξανδρος Σακαρέλλος 25.Ο8, 21.30 Cine Orfeas Σοφία Ασκαρίδου 26.Ο8, 21.30 Cine Orfeas Μαρία Παναγιωτίδου - Γιάννης Γεωργιάδης

81 PEPPER

URBAN LANDMARKS ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗΣ

INFO Αν και κάποιες φορές μπορεί να τον βρεις να τριγυρνάει στο ξαδερφάκι του, το «Pasta Flora Darling!», ο Σκύλος Φρειδερίκος προτιμά να κάνει πιάτσα στο Καφέ – Μπαρ “ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟ αγάπη μου» στην οδό Ολύμπου 87 (περιοχή Αρχαίας Αγοράς), γιατί εκεί τον ξέρουν όλοι και αυτό τον κάνει να αισθάνεται σημαντικό.

82 PEPPER

του νεαρού της ηλικίας του, αλλά και κάποιου ιστορικού καταχρήσεων στην ευρύτερη οικογένεια. Το Καφέ Μπαρ «ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟ αγάπη μου» γεννήθηκε τον Αύγουστο του 2011. Έχει και αυτό 2 μπαμπάδες. Τον Γιάννη και τον Δημήτρη. Όπως ο Σκύλος Φρειδερίκος και η Rachel Berry από το «Glee». Τραβάει επίσης την προσοχή πάνω του, κυρίως όμως λόγω της διακόσμησης, των φανταστικών cocktails του, αλλά και του διάφανού του χαρακτήρα (περιμετρικών παραθύρων ένεκεν), που του επιτρέπει να πλημμυρίζει με φως την ημέρα και με εξωστρέφεια τα βράδια. Πήρε το όνομα του από τον σκύλο Φρειδερίκο, όταν με κάθε του δημόσια εμφάνιση στην περιοχή, όλοι τον αποκαλούσαν αγάπη τους. Τα πρωινά, οι φίλοι του Φρειδερίκου τον επισκέπτονται εκεί και απολαμβάνουν παρέα την ησυχία, την δροσιά, το καφεδάκι και το free wi-fi. Τα βράδια ντύνονται hipster-άδικα και κουβεντιάζουν πίνοντας cocktails, με background Jazz, Swing, 40's & Indie Pop μουσική. Καμιά φορά χορεύουν κιόλας.

Ο ΣΚYΛΟΣ ΦΡΕΙΔΕΡIΚΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟYΕΙ ΣΚΥΛAΔΙΚΑ. ΤΟΥΛAΧΙΣΤΟΝ OΤΑΝ ΣΕΡΦAΡΕΙ.

Ο Σκύλος Φρειδερίκος γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 2010. Τα χαρτιά του λένε ότι είναι Ούγγρος, αλλά αυτός δηλώνει πολίτης του κόσμου αν τον ρωτήσεις. Άλλωστε οι PUG προγονοί του ξεκίνησαν το ταξίδι τους από την μακρινή Κίνα πριν μετοικήσουν στην Δ. Ευρώπη, κυρίως στην Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ήρθε στην Ελλάδα με όνειρο να ζήσει μια φυσιολογική παιδική ηλικία, όπως τα άλλα Pug της γενιάς του. Κατέληξε όμως στο κουρμπέτι σε ηλικία μόλις 9 μηνών. Σήμερα, στους 19 του μήνες, είναι το πρώτο PUG στην οικογένεια του που έχει δικό του μπαρ. Το «ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟ αγάπη μου». Έχει 2 μπαμπάδες. Τον Γιάννη και τον Δημήτρη. Όπως η Rachel Berry στο «Glee». Αναζητά μονίμως την προσοχή και καταφέρνει περίφημα να την τραβήξει πάνω του με κάθε του εμφάνιση. Αν και μπαρόβιος από τα γεννοφάσκια του, πίνει μόνο νερό. Κυρίως λόγω

Ο Σκύλος Φρειδερίκος, αν και σκύλος, δεν ακούει σκυλάδικα. Τουλάχιστον όταν σερφάρει στην Hawaii, φορώντας το καινούργιο του χαβανέζικο πουκάμισο - δώρο του νονού του- στην καλοκαιρινή περιπέτεια «COCKTAIL 5-0». Μια υπερπαραγωγή, όπου κάθε βράδυ μετά τις δέκα, ο καταπληκτικός κύριος Φρειδερίκος προσφέρει όλα τα cocktails με 5€, τα απλά ποτά με 4,5€ και το μικρό ποτήρι βαρελίσια μπύρα με 2,5€. Την επόμενη φορά που θα επισκεφτείς το Καφέ Μπαρ «ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟ αγάπη μου», προσπάθησε να εντοπίσεις τον Σκύλο Φρειδερίκο να κόβει τις βόλτες του κοτσονάτος κοτσονάτος. Ρώτα τους μπαμπάδες του αν σ'αφήνουν να τον χαϊδέψεις, αλλά μην περιμένεις να σου δώσει και πολύ σημασία. Περνάει την φάση «όχι πια χάδια, μόνο σεξ», με τις ορμόνες του να έχουν χτυπήσει ταβάνι. Άσε που την έχει δει και λίγο άτομο και το παίζει κάπως μούρη. Δεν τον κακίζω όμως. Πόσα σκυλιά άλλωστε έχουν το δικό τους Καφέ Μπαρ; Αν όμως είσαι μορτάκι και ωραίος τυπάς, μπερμπάντης και αληταράς, όπως αυτός και τον πετύχεις κάποιο βράδυ στις καλές του, ίσως σε κεράσει ένα βερμούτ. Μην εκπλαγείς. Τα σκυλιά της νύχτας μυρίζονται μεταξύ τους...

83 PEPPER

84 PEPPER