Pepper #12 by Pepper Magazine

magazine

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ‘11 #12

Beneath this mask there is more than flesh. “ Beneath this mask there is an idea, Mr. Creedy, and ideas are bulletproof„

Turn the page | End Of Volume I

PLAYERS Έκδοση: Win Ε.Π.Ε. Σύμβουλος Έκδοσης: Λευτέρης Μαρόγλου Εκδότης: Αλέξανδρος Αραμπατζής Director & Editor in Chief: Γιάννης Μπαλαφούτης Creative Art Director: Θωμάς Κατσάνας Editors: Στέργιος Βρίζας [Λονδίνο] Άννα Δημητρίου [Κινηματογράφος] Παυλίνα Εξαδακτύλου Σταύρος Θεοδωράκης Λητώ Θεοδωρίδου [MalmÖ] Κατερίνα Καρίκη Ιωάννα Μεταξοπούλου Κική Μουστακίδου Τόνια Παπαδάκη Δέσποινα Πολυχρονίδου Γιώργος Ράμμος [Mουσική] Μαρία Στύλου Γιώργος Β. Φειδάς Jules Spa [Μιλάνο] Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης Νίκος Καρδαράς Μόδα Fashion Editor: Μιχάλης Χαλικιάς Σύμβουλος Μόδας: Χρήστος Ανθόπουλος Διόρθωση Κειμένων: Χριστίνα Μπατσίλα Εμπορικό Τμήμα: Βάσω Στάθη Μαρία Διαμαντοπούλου Τμήμα Διαφήμισης: Βέτα Μιχαηλίδου Εύη Παπαργυρίου Δέσποινα Στεφανίδου Υποδοχή Διαφήμισης: pepperad@eroticos.gr Επικοινωνία: Τ: 23920.73579 F: 23920.73584 E: pepper@eroticos.gr Like us on FB www.facebook.com/peppermagazine Blog http://peppermagazine.tumblr.com Διαβάστε το pepper ηλεκτρονικά στην διεύθυνση: http://issuu.com/peppermagazine

INDEX

10 editorial

HEADSET

12 protagon stories 14 άναρθρα 16 fair enough 18 in Other Words 20 ABROAD 22 NINOTO IS CYBERTALKING

spotlight

24 SKG direct 30 FILM FESTIVAL 34 FOOD FESTIVAL 38 FACE ART 44 COOL SPOTTING 48 (ΞΕ)ΦΥΤΡΩΣΑΝ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

heroes

52 my way//ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΓΚΑΣ 56 HERO NEXT DOOR//SCHILLER

catwalk

60 moda//A FOREST 72 STYLE REPORT 78 streetrends

artifact

86 goodies//NIRVANA 88 goodies//BEIRUT 90 στοιχειωμένα PICK UP 92 newbie flicks// MIDNIGHT IN PARIS

the innovators

94 ideas, breaking news & trends

Editorial #12

Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν του Γιάννη Μπαλαφούτη

Κάθισε πίσω και παρακολούθησέ τους να φαγώνονται. Μην είσαι χαζός. Αν σκοτωθούν μεταξύ τους, αυτομάτως αποκτάς μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Λιγότεροι μισθοί να πληρώνεις, λιγότεροι γέροι να συντηρείς. Μα γιατί σου φαίνεται παράξενο που η μία πλευρά με σκληρότητα προσπαθεί να εφαρμόσει τους νόμους; Έχει πλέον καμιά σημασία το ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τόσα χρόνια έδιναν στην άλλη πλευρά, αυτή που σήμερα προσπαθούν να εξουδετερώσουν, κίνητρο, άλλοθι και πολιτική κάλυψη γι’ αυτά που τώρα της καταλογίζουν; Και γιατί σου φαίνεται παράξενο που η άλλη πλευρά διεκδικεί τον ουρανό σε κατάσταση υστερίας, που απεργεί, που παραλύει το σύμπαν; Πότε νοιάστηκαν για το τι νομίζεις; Ακόμη και τώρα, δε διαμαρτύρονται για σένα. Για τα κεκτημένα τους ουρλιάζουν, για τα «πραγματάκια» τους. Και αν είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε εσένα και σε αυτά, πίστεψέ με, δεν θα δίσταζαν να σε ανταλλάξουν στο λεπτό. Κάθισε πίσω και κοίταξέ τους να φαγώνονται. Μην είσαι χαζός. Είναι ο δικός τους εμφύλιος, αυτός που οι ίδιοι έχτισαν. Η κόλαση που τους περίμενε για τις «αμαρτίες» τους. Ας πρόσεχαν. Τώρα κοίταξε στον καθρέφτη. Σ’ αρέσει αυτό που βλέπεις; Είσαι πλέον ένας από αυτούς. Δίπλα σου, έχει ένα μακρόστενο αυτοκόλλητο κολλημένο στον τοίχο. «Μη γαμάς ανθρώπους για να επιβιώσεις», γράφει επάνω του. Θυμάσαι που το κοιτούσες στην τουαλέτα του La Doze και σου φαινόταν γαμάτο; Τώρα το ξύνεις με το νύχι σου και κοιτάς αριστερά-δεξιά μήπως σε πήρε κανένα μάτι. Σ’ αυτή την παράξενη εποχή, που τίποτα δεν πρέπει να σου φαίνεται παράξενο, μπορείς ανέξοδα να αυτοανακηρυχθείς επαναστάτης. Ήρωας της ημέρας. Με μια κιτς

αισθητική της δεκαετίας του ‘80 μπορείς να λαϊκίζεις πετώντας γιαούρτια, βρίζοντας σαστισμένα ναρκισσιστικά ανθρωπάκια μέσα σε βουλευτικά κουστούμια ή εξαργυρώνοντας πολιτική προστασία. Να συμμετέχεις σε έναν πόλεμο που δίνει άλλοθι στον εχθρό σου να αμύνεται και που με τον καιρό σου αφαιρεί ένα προς ένα όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά σου. Αυτά που σε κάνουν να διαφέρεις από τους αντιπάλους σου μετατρέποντάς σε, σε έναν από αυτούς. Και αντικαθιστώντας τα με την αίσθηση της αδικίας και του μίσους, να γεμίζεις το κενό που σου προκάλεσε η απώλεια τους. Από την άλλη, αν δεν είσαι φύση «επαναστατική», μπορείς να στρουθοκαμηλίζεις και να το παίζεις Ελβετία. Μέχρι τα ίδια τα γεγονότα να σε ρουφήξουν, μαζί με την τρύπα που έχεις ανοίξει για να χώσεις μέσα το κεφάλι σου. Υπάρχει όμως και μια τρίτη επιλογή. Να κάνεις τη διαφορά. Ναι, το ξέρω ότι σου φαίνεται πως όλα έχουν πάει στο διάολο. Αλλά αν για μια στιγμή ξεχάσεις αυτά που σε θυμώνουν, που σε εξαγριώνουν, που σου παραλύουν τη λογική, σε πεισμώνουν και σε κάνουν να θέλεις να ξεσπάσεις επί δικαίων και αδίκων, θα δεις ότι έχουμε μια ευκαιρία. Να γίνει ο πόλεμος της γενιάς μας, ο δικός μας πόλεμος, ευκαιρία να τα φτιάξουμε όλα από την αρχή. Όπως ταιριάζει στη δική μας αισθητική, όπως αφελώς μάθαμε στο δημοτικό πως πρέπει να είναι ο κόσμος. Να γίνουμε εμείς οι ίδιοι μια «αλλαγή παραδείγματος», σε μια νέα εποχή όπου οι πολιτικοί θα μιλάνε σαν κανονικοί άνθρωποι και όχι σαν λυρικοί τραγωδοί, που το αυτονόητο δεν θα μας κάνει εντύπωση και που τα κλισέ, το κιτς και τα ενοχικά συμπλέγματα της μεταπολιτευτικής γενιάς θα ξεχαστούν μαζί με τους προδομένους από τις ίδιες τους τις σάρκες εκπροσώπους τους. Είναι μια ευκαιρία να κάνουμε reboot στο σύμπαν μας. Ώστε να μη φτάσουμε ποτέ ξανά, εδώ που είμαστε τώρα.

HEADSET Από ψ ε ι ς | Σ Κ Ε ψ ε ι ς | Σ χ όλ ι α

[ PROTAGON STORIES ]

Απολύστε του Σταύρου Θεοδωράκη*

τα ρουσφέτια σας #

ίναι τρελοί αυτοί οι πολιτικοί. Τριάντα πέντε χρόνια διορίζουν από τα παράθυρα και τώρα ζητούν από τους άλλους να βρουν σε μια εβδομάδα, αυτούς που περισσεύουν στο δημόσιο. Το ΔΝΤ αν ήθελε πραγματικά να κάνει κάτι για τη χώρα θα έπρεπε να υποχρεώσει τους υπουργούς των τελευταίων 35 χρόνων να υποδείξουν αυτοί, όσους πρέπει να απολυθούν. Η σκέψη είναι απλή. Τη χώρα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα την έχουν «κυβερνήσει» 2.000 άνθρωποι. Μιλώ για τους 500 υπουργούς και υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ελάχιστους αριστερούς που έλαβαν κυβερνητικά πόστα στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Προσθέτω και τους 700 Γενικούς Γραμματείς και προέδρους Οργανισμών, που στην πλειοψηφία τους ήταν αποτυχόντες ή συνταξιούχοι Βουλευτές. Υπολογίζω και

pepper#

τους 800 Περιφερειάρχες, Νομάρχες και Δημάρχους που διαχειρίστηκαν τα τοπικά ρουσφέτια. Όλοι αυτοί οι 2.000 νοματαίοι ήταν που έκαναν τη ζημιά στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ψηφοφόροι τους, συγγενείς τους, συνάδελφοί τους, σύντροφοί τους, συνεργάτες τους, συντοπίτες τους, γειτόνοι τους, βοηθοί τους, βαφτισιμιοί τους, φίλοι τους, κουμπάροι τους, συμφοιτητές τους, ήταν αυτοί που πλημμύρισαν το δημόσιο. Αυτοί δημιούργησαν τους υπεράριθμους. Αυτοί παρέκαμπταν το ΑΣΕΠ και φόρτωναν με ανίκανους το δημόσιο. Αυτοί δημιούργησαν τις στρατιές των συμβασιούχων τους οποίους μονιμοποιούσαν με το σταγονόμετρο αφού πρώτα τους «άρμεγαν» στις κάλπες. Άλλαζε ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως και η Κατεχάκη γέμιζε με Κρητικούς. Άλλαζε ο υπουργός Οικονομικών και το Σύνταγ-

μα πλημμύριζε από Θεσσαλούς. Τα ίδια και στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛΤΑ, τον ΟΣΚ, τον ΟΛΠ, τον ΟΣΕ, τις Μεταφορές, στις Τράπεζες (όταν ήταν κρατικές), στις Περιφέρειες, στις αναπτυξιακές εταιρίες των Δήμων κοκ. Τα ονόματα των μεγάλων ρουσφετολόγων είναι γνωστά, δεν τα αναφέρω για να μην αδικήσω κάποιους άλλους υπουργούς, δημάρχους, προέδρους, γενικούς που και αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Ελάχιστοι που διαχειρίστηκαν εξουσία όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν διορισμούς. Η λύση λοιπόν είναι μία. Οι 2.000 που συγκροτούν την πολιτική τάξη της χώρας (εν τη ευρεία εννοία) να υποχρεωθούν να δώσουν τους καταλόγους με τα ρουσφέτια τους. Ο καθένας να δώσει τουλάχιστον 100 ονόματα. Αμέσως αμέσως θα έχουμε τις λίστες με τους 200.000 που βρέθηκαν στο δημόσιο και το

ευρύτερο δημόσιο κατά παράβαση των διαδικασιών, των κανονισμών, των νόμων και της ηθικής. Γιατί πόσο ηθικό είναι να παίρνεις τη θέση του διπλανού σου επειδή εσύ έχεις κομματική ταυτότητα και αυτός δεν έχει. Τόσους ακριβώς, 200.000, μας ζητά να απολύσουμε και η τρόικα. Σε τρεις δόσεις: 60.000 φέτος, 60.000 του χρόνου και 80.000 το 2013 αν τα πράγματα συνεχίσουν να είναι άσχημα.  Αν γίνει δεκτή η πρόταση αυτή όμως, δεν υπάρχει κανείς λόγος να κάνουμε μισές δουλειές. Μπορούμε μια και έξω να απαλλάξουμε τη χώρα από όλο το περίσσιο βάρος του δημοσίου και να γλυτώσουν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί νέες περικοπές και η κοινωνία νέους φόρους. Δεν αμφισβητώ ότι με την εφαρμογή της πρότασης, θα υπάρξουν και ορισμένες αδικίες γιατί ανάμεσα σε αυτούς που προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά είναι και ορισμένοι προικισμένοι και ικανοί άνθρωποι που ανα-

γκάστηκαν να καταφύγουν στους «πολιτευτές» τους με «πόνο ψυχής». Οι αδικίες αυτές όμως θα είναι πολύ λιγότερες από αυτές που πάνε να γίνουν τώρα με την εργασιακή εφεδρεία. Χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς πραγματική αξιολόγηση, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο άνθρωποι που απλώς δεν τα έχουν καλά με την διοίκηση (ή με την συνδικαλιστική ηγεσία) της υπηρεσίας όπου εργάζονται. Δεν υπάρχει άλλη λύση λοιπόν από την άμεση αποδοχή της πρότασης από τα κόμματα της Βουλής που δεν έχουν ασκήσει εξουσία αλλά και από τα συνδικάτα. Όλοι μαζί οι «μικροί» να πιέσουν τον «δικομματισμό» να απολύσει τα ρουσφέτια του. Αυτή, τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να είναι και η κωδική ονομασία της εκστρατείας: «Απολύστε τα ρουσφέτια σας»! Αν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία

δεν ανταποκριθούν έχουμε και μια άλλη λύση. Να βρεθούν από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους όλοι όσοι διορίστηκαν κάθε που πηγαίναμε για εκλογές, κάθε που επέστρεφε ένα κόμμα στην εξουσία, κάθε που άλλαζε ο υπουργός, κάθε που δημιουργούσαν έναν νέο Οργανισμό. Απλώς είναι μια πιο χρονοβόρα μέθοδος γι’αυτό επιμένω ότι θα ήταν καλύτερα να υποχρεωθεί η πολιτική ελίτ της χώρας να συντάξει εδώ και τώρα «τους καταλόγους των ρουσφετιών» και να τους παραδώσει απευθείας στην τρόικα. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ει δυνατόν, μήπως και προλάβουμε και πάρουμε και την έκτη δόση. Χέρι με χέρι.

* Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι δημοσιογράφος. Παρουσιάζει τους «Πρωταγωνιστές» και είναι επικεφαλής του protagon.gr #15

[ ΑΝΑΡΘΡΑ ]

του Στέργιου Βρίζα

Αγγλο - ΓαλλοσάξΩν Έλλην #

ώρα που πας στην ξενιτιά, καλά θα κάνεις εκεί να μείνεις. Τέρμα οι αλτρουισμοί. Τέρμα το εμείς πάνω από το εγώ. Τώρα μονάχα δόσεις και μονάχα χρήμα σταματημένο. Όλοι κινούνται γύρω απ’ αυτό. Όλα κινούνται γι’ αυτό κι όλα αυτό τα κινεί. Μαριονέτες ακίνητες, σκουριασμένες στις κλειδώσεις, μείναμε να σκονιζόμαστε στην αθέατη θέα της επόμενης δόσης.

Οι αγορές σοκαρίστηκαν –και ποιος χέστηκε τελικά;– το χρηματιστήριο πάτωσε και οι Έλληνες τρέχουν να κλειδώσουν λεφτά, χρυσαφικά κι αξιοπρέπειες στις θυρίδες ή σε λάκκους κάτω απ‘ τα θεμέλια των εξοχικών. Οι μισθοί μειώνονται λες κι είναι η φύση τους να ‘χουν στόχο τις καθοδικές πορείες. Είπαμε 16

pepper#

ναι, μαζεύτηκαν πολλοί στο δημόσιο. Αυτό δε σημαίνει πως θα τους ξεπατώσουμε όλους όμως μονομιάς. Σίγουρα η συνεισφορά τους στην κατάληξη των γεγονότων ήταν μεγίστη, αλλά δεν παύουν να αποτελούν οντότητες με υποχρεώσεις, παιδιά, σκυλιά, γατιά και σούπερ μάρκετ.

τα η εικοσαετής θητεία στην ηγεσία της χώρας γνωστής στους κύκλους οικογενείας.

Τώρα που πας στην ξενιτιά μην ξεστομίζεις την εθνικότητά σου. Μίλα όσο μπορείς αγγλικά –τα γαλλικά παραείναι ελεγκάν–. Τα ελληνικά να μην υπάρχουν στο μυαλό σου.

Ένας μηδενισμός πολιτικός, οικονομικός και ηθικός. Αυτό μας αξίζει, αυτό μας ταιριάζει κι αυτό θα πάρουμε. Μια καινούρια γραμμή εκκίνησης όπου όλοι δεν θα ‘χουν παρά ένα και μοναδικό βρακί –τουλάχιστον οι περισσότεροι–. Έως ότου, βέβαια, ο σοσιαλισμός μας ξαναχτυπήσει την πόρτα ενδεδυμένος άλλο, πέραν του πράσινου, χρώμα.

Αν ξεστομίσεις πως Έλλην είσαι θα σ’ απλώσουν το χέρι και θα σου πουν δώσε. Ό,τι έφαγες κι όσα χρωστάς. Κι όχι τίποτα αλλά θα ‘χουν και δίκιο. Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε ολοταχώς στο σημείο μηδέν. Σ‘ εμάς δεν θα έφταναν δυο αεροπλάνα. Έφερε όμως λαμπρά αποτελέσμα-

Ψήφισες δεν ψήφισες, έπαιρνες κι εσύ αυξήσεις. Ψήφιζες δεν ψήφιζες είχες κι εσύ λεφτά στην τσέπη. Έλα μωρέ! Απλά τώρα τα χρωστάς. Σιγά το θέμα. ΠΛΗΡΩΝΕ.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: Πέραν από κάθε γαλάζια αντίληψη και αποποιούμενος οποιαδήποτε καπιταλιστική ερμηνεία ή παρερμήνευση.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑΣ

Ο.Λ.Θ. Α.Ε. Ο.Λ.Θ. Α.Ε.

[ FAIR ENOUGH ]

της Παυλίνας Εξαδακτύλου

Το δικό μας Τείχος #

ένε ότι το κόψιμο των μαλλιών είναι ένδειξη πένθους. Σημάδι ότι κάποιος πέθανε, ότι κάτι τελείωσε. Κούρεμα ίσον πένθος. Ίσον τέλος. Έτσι λένε. Εγώ δεν ξέρω από τρίχες, ξέρω όμως από πένθος. Και από τείχη ξέρω. Κάποτε υψώθηκε ένα Τείχος που έμεινε στην Ιστορία. Αυτή είναι η μοίρα των τειχών. Να υψώνονται κι έπειτα να μένουν στην ιστορία. Διαλυμένα κι όμως τόσο δυνατά που εξακολουθούν να διαιρούν, ακόμη και πεθαμένα. Εγώ ξέρω από πένθος. Και από τείχη. Όπως είναι το δικό μας Τείχος. Αυτό που υψώνεται τούβλο-τούβλο τα τελευταία δυο χρόνια.

pepper#

Ένα τείχος ανάμεσα στη ζωή που κάποτε ζήσαμε και τη ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε από ‘δω και πέρα. Μια διχοτόμηση ανάμεσα σε σένα, όπως υπήρξες μέχρι χθες και σένα, όπως καλείσαι να υπάρξεις από ‘δω και πέρα. Τελευταία, κάποιες νύχτες σκαρφαλώνω στο Τείχος και με βλέπω όπως υπήρξα κάποτε. Στοιχειωδώς ασφαλής, στοιχειωδώς χαρούμενη, στοιχειωδώς σίγουρη. Σίγουρη ότι μπορείς να ξεφύγεις από την τάξη σου, σίγουρη ότι μπορείς να ζήσεις όπως επιθυμείς (ή σχεδόν). Σκαρφαλωμένη στο Τείχος και με τους αγκώνες γδαρμένους, μας βλέπω έτσι όπως υπήρξαμε κι όπως δεν θα υπάρξουμε ξανά.

Λένε ότι φταίμε όλοι. Ψέματα λένε. Λένε πως πρέπει να νιώσουμε ενοχή. Αρνούμαι να νιώσω ένοχη. Κάποτε υψώθηκε ένα Τείχος που έμεινε στην Ιστορία. Μέχρι σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι το επισκέπτονται και το παρατηρούν. Παρατηρούν τα κομμάτια που έμειναν, τις ρωγμές του, τα ξεθωριασμένα του συνθήματα, το ξεραμένο αίμα. Μια μέρα το δικό μας Τείχος θα γεμίσει επισκέπτες. Θα έρχονται να παρατηρήσουν τις ρωγμές στα σώματα, που λες κι έσπασαν συμμετρικά, τα ξεθωριασμένα συνθήματα που ούρλιαζαν «Θέλω πίσω τη ζωή μου», το ξεραμένο αίμα από τις νεκρές επιθυμίες που σκοτώθηκαν από εξοστρακισμένες σφαίρες.

γιορτάζουμε 35 χρόνια και σaς προσφέρουμε

σε επιλεγμένα προϊόντα για τους κατόχους της Mas Card

ΙΣΧΥEI ΑΠΟ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΩΣ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΕΩΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ 3 ΤΕΜΑΧΙΑ ΑΝΑ Α.Φ.Μ.

[ IN OTHER WORDS ]

της Κικής Μουστακίδου

Εμφύλιος #

ράφω πρώτα τον τίτλο με τεράστια γράμματα για να το συνειδητοποιήσω. Να ξεχειλίσει η οθόνη και όλη η χώρα, αν χρειαστεί. Ζούμε έναν εμφύλιο πόλεμο ξανά από την αρχή. Αναρωτιέμαι αν φταίει η ρημάδα η ιστορία που επαναλαμβάνεται με τόση ακρίβεια ή τα μυαλά που κουβαλάμε και δεν λέμε με τίποτα να τα βάλουμε να δουλέψουν προς την ίδια κατεύθυνση. Δύο κατηγορίες πολιτών θα συναντήσεις στην Ελλάδα του ΔΝΤ και του 2011. Εκείνους που βγαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται για την επερχόμενη εξαθλίωση και εκείνους που τους κατηγορούν ότι η αγανάκτηση δεν είναι λύση. Εκείνους που ρίχνουν τα γιαούρτια στους πολιτικούς κι εκείνους που θεωρούν πως οτιδήποτε πρόβειο

pepper#

σε πρόσωπο εκλεγμένου εκπροσώπου είναι τραμπουκισμός. Στην Ελλάδα, θα βρεις και πάλι ανθρώπους να διαφωνούν δραματικά μεταξύ τους. Εκείνους και εκείνους. Και δεν είναι ότι οι αντίθετες απόψεις είναι κάτι που απεύχομαι. Άλλωστε, καμιά ομοιομορφία δεν έφερε ποτέ την αλλαγή. Είναι που δεν καταλαβαίνω γιατί εξακολουθούμε να σπαταλάμε τα πυρά μας, πυροβολώντας με μανία και δογματισμό ο ένας τον άλλον, και δεν ψάχνουμε να βρούμε τον πραγματικό εχθρό που θέτει σε κίνδυνο και εμένα και εσένα. Δηλαδή εμάς. Σου δίνω κάποια hints και κλείνω αυτό το κείμενο, με την ευχή να πάψουμε να περπατάμε παράλληλα και η νέα μέρα να μη μας βρει με τις κάννες γυρισμένες σε πρόσωπα οικεία αλλά με γόνιμες κουβέντες και συζητήσεις. Φα-

ντάσου τον εχθρό, λοιπόν, σαν μια τεράστια, νάιλον, αλεξίσφαιρη σακούλα που τρώει όλη μέρα τα λεφτά σου και τα λεφτά μου, τα δικά μας λεφτά, και σε αναγκάζει να παρακολουθείς τη διαδικασία της πέψης τους, ανήμπορος να παρέμβεις και να τα διεκδικήσεις πίσω, την ώρα που σου ζητάει κι άλλα επειδή δεν χορταίνει κι αν δεν έχεις, σου επιβάλλει να επικοινωνήσεις χωρίς χρονοτριβές με την Παναγία προκειμένου να σου δώσει συμβουλές για την τεκνοποίηση μέσω κρίνου ώστε να τα γεννήσεις άμεσα. Σημείωση: Αν η τελευταία πρόταση σου φάνηκε ολίγον τι σουρεαλιστική, δώσε της μια δεύτερη ευκαιρία και προτίμησε μια δεύτερη ανάγνωση και σε ό,τι αφορά τον διπλανό σου, που μπορεί να νιώθει την ανάγκη να απαντήσει στη βία της γραβάτας με μια «Αγελαδίτσα»...

ΤΣΙΜΙΣΚΗ 93 | ΕΓΝΑΤΙΑΣ 72 | ΚΟΜΝΗΝΩΝ 66 (πεζόδρομος Καλαμαριάς) | sexy Defile ΕΓΝΑΤΙΑΣ 92

ABROAD Europe is our playground

# 3 συντάκτες του PEPPER «κόβουν» βόλτες στις γειτονιές της Ευρώπης και μας μεταφέρουν εικόνες, τάσεις και ιδέες από τον «έξω κόσμo»

Kαι τσουπ... τέχνη και glitter στο Malmö

της Λητώς Θεωδορίδου

ΣΟΥΗΔΙΑ#

αραμονές του φεστιβάλ κινηματογράφου. Γκρινιάζεις και διαβάζεις τα free press της Θεσσαλονίκης online (βλ. Pepper). Και ενώ ζηλεύεις που δεν είσαι και εσύ εκεί για να πας σε οτιδήποτε οργανώνεται στην πόλη, αλλά αντίθετα κλείνεσαι στο σπίτι από τις 6 και κοιμάσαι από τις 10... τσουπ! Μια νότα ζωντάνιας στην πόλη. Και τι νότα! ΝΤΟ ΡΕ ΜΙ ΦΑ ΣΟ ΛΑ ΣΙ και όλο το πεντάγραμμο σύσσωμο. Kαι στο Malmö, έχουμε βραδιά γκαλερί. Σάββατο βράδυ, κόσμος έξω, καιρός - όλως παραδόξως- ευνοϊκότατος και μια πόλη να έχει γεμίσει εκθέματα παντού. Στους δρόμους, σε διάφορες γκαλερί, σε μουσεία. Τα χάνεις, δεν ξέρεις πού να πρωτοπάς και τι να πρωτοδείς, και από τον πολύ ενθουσιασμό σου δεν πας πουθενά. Απλώς κάθεσαι για ποτό απολαμβάνοντας το γεγονός. Πώς; Με μανιτάρια και κουβέρτες. ΝΑΙ, καθόμαστε έξω! Το αποκορύφωμα της βραδιάς, που φιλοξενείται στο Berlin (όχι, μη σας μπερδεύει η συνωνυμία με το δικό μας), είναι το Rainbow festival που οργανώνει το σωματείο εξασφάλισης ίσων δικαιω-

pepper#

μάτων ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού (RFSL), στο πλαίσιο της βραδιάς γκαλερί. Ξαφνικά βρίσκεσαι ανάμεσα σε κυρίους ντυμένους κυρίες που δίνουν παραστάσεις, πλαισιωμένοι από σκηνικά, φώτα, κοστούμια και ένα κοινό, δικαίως, να αποθεώνει τη διαφορετικότητα. Εσύ απλώς έχεις χαζέψει από τα επιμελώς...επιμελημένα τους outfit, τα glitter, τους περίτεχνους κορσέδες και τις πολύχρωμες βλεφαρίδες σε μήκος autobahn και τα χάνεις από το πόσο περιποιημένοι/ες είναι. Κοιτιέσαι και αναρωτιέσαι: «Εγώ γιατί ΠΑΛΙ βγήκα με τζιν, Τ-shirt και σταράκια;». Και να που τελικά στις 5 το πρωί, σε μια πόλη που μέχρι πρότινος αντιλαμβανόσουν ως στείρα, να αναθεωρείς τα υπαρξιακά σου! Φυσικά φεύγοντας από το Berlin αντιλαμβάνεσαι πως όνειρο ήταν και πέρασε. Η βραδιά έχει τελειώσει και συναντάς τις γνωστές πια, wasted μούρες στην κεντρική πλατεία της πόλης, να προσπαθούν να καταπολεμήσουν το επικείμενο hangover με burgers, ακουμπώντας πάνω στα ξενυχτισμένα εκθέματα...

Shemale

του Στέργιου Βρίζα

πως βγαίνεις απ’ το Shoreditch High Street station του overgroung δεξιά. Δέκα βήματα. Ούτε τσιγάρο δεν προλαβαίνεις ν’ ανάψεις, για να το στρίψεις ούτε λόγος. Ένας κόσμος άλλος. Μικρός μα υπερβολικά γεμάτος. Brick Lane. Brick όπως το τούβλο, Lane όπως η λουρίδα. Μεταφραστικά κανένα νόημα. Ίσως να φταίν τα κτίρια. Κόκκινο τούβλο το κύριο υλικό. Industrial τοπίο σαν παλιά μικρά εργοστάσια τοποθετημένα σωστά το ένα δίπλα στ’ άλλο. Εδώ ο κόσμος είναι αλλιώς. Έχουν αφήσει τον καθωσπρεπισμό και το δήθεν, του δυτικού Λονδίνου, οι άνθρωποι εδώ.

Σ’ αυτόν τον κόσμο το ανδρόγυνο αποκτά άλλη υπόσταση, αν δίνει κάποιος σημασία σ’ αυτήν. Σ’ αυτόν τον κόσμο την Κυριακή τρως υπέροχο φαγητό απ’ τους υπαίθριους πάγκους. Αν έχει ήλιο χαμογελάς και περισσότερο. Απόλαυσέ το δε βλάπτει. Έτσι κι αλλιώς πάλι στο σπίτι σου θα γυρίσεις.

ΑΓΓΛΙΑ#

Τα κορίτσια έχουν ξυρισμένα μαλλιά. Φοράνε στηθόδεσμους πάνω απ’ τα αμάνικα φανελάκια τους, αρβύλες και στρατιωτικά παντελόνια. Δεν νοιάζονται για το μανικιούρ τους και μασούν ανελέητα τα νύχια τους. Κάθονται στα πεζοδρόμια, καπνίζουν χόρτα, τρώνε μπέργκερ και ρεύονται δυνατά. Χουφτώνουν τα αγόρια τους πρόστυχα. Τα φιλάνε χώνοντας βαθιά στο λαιμό τους τις γλώσσες τους και χαμογελούν επιδεικτικά. Τσιρίζουν και μπορούν να είναι απελπιστικά χοντρές κι ακομπλεξάριστες ταυτόχρονα. Εδώ τα κορίτσια είναι αλλιώς.

Τα αγόρια, συνήθως άπλυτα. Με μαλλιά ανάκατα είτε από τον αέρα είτε επίτηδες. Περιφέρονται γύρω-γύρω με τα κορίτσια ή με τ‘ αγόρια χέρι-χέρι. Χαμογελάνε δείχνοντας τα δόντια τους αναιδώς. Δεν φοβούνται να φορέσουνε φούστα, αϊλάινερ και πολλά δαχτυλίδια. Δεν τους νοιάζει. Φοράνε κολάν με σορτσάκια, αμάνικες, με βαθιά λαιμόκοψη, φανέλες. Οδηγούν βέσπες και καπνίζουν βιομηχανικά τσιγάρα. Βραχιόλια στους καρπούς που κάνουν θόρυβο, creepers παπούτσια και κοστούμια με στενές γραβάτες.

CortinoΠυλωτή: 1- 0 της Jules Spa

«...Στο Λευκό τον Πύργο πήρα τα φιλιά της, είχε κι ένα σπίτι στην Καλαμαριάάά, από το Βαρδάρη ήταν η μαμά της, πάππου προς πάππου Σαλονικιάάά...». Αυτό μάλλον σιγοτραγουδούσε ο μπαμπάς μου στα νιάτα του, διότι η τύπισσα με το σπίτι είναι η μαμά μου. Σε αυτό το σπίτι, που στην κυριολεξία ήταν διαμέρισμα, πέρασα αρκετά διαστήματα των παιδικών μου χρόνων. Το θέμα όμως είναι άλλο. Το θέμα είναι ότι το διαμέρισμα ήταν σε μια πολυκατοικία και η πολυκατοικία είχε μία πυλωτή. Η πυλωτή είχε αποθήκες για τους ενοίκους και χώρο για τα αμάξια τους. Και πάει λέγοντας.

σματα των ενοίκων και φέρνει στο νου Ιταλίδες γιαγιάδες να απλώνουν τα σεντόνια τους. Το ενδιαφέρον στο palazzo βρίσκεται σε αυτόν ακριβώς τον κηπάκο-πυλωτή και στο πώς χρησιμοποιείται. 3 λέξεις: Σκουπίδια-Parking-Πράσινο.

Το επονομαζόμενο palazzo (μετάφραση παλάτι) είναι κάτι σαν να λέμε ιταλική πολυκατοικία. Έχει έναν κηπάκο (αντίστροφη μετάφραση cortino) στη μέση, όπου γύρω του υψώνονται τα διαμερί-

Ήχος από σφυρίχτρα και ο αγώνας λήγει εδώ. Cortino-Πυλωτή: 10. Δυστυχώς. Αλλά, έχε πίστη καρντάση, μια μέρα θα κερδίσουν οι σαλονικιότικες πυλωτές!

ΙΤΑΛΙΑ#

Όταν κάποιος έρθει με το καλό στο Μιλάνο, μπορεί να συναντήσει κάτι σαν μία παραποιημένη τέτοια πυλωτή ή μάλλον καλύτερα, κάτι που φανερά έχει όλες τις λειτουργίες μιας πυλωτής, χωρίς το υπόστεγο! Τον κηπάκο ενός παραδοσιακού palazzo.

Στο Μιλάνο οι κάδοι για τα σκουπίδια βρίσκονται στον κηπάκο του εκάστοτε palazzo (καλύπτεται συνήθως από πράσινο ή έχει,έστω, φυτεμένα λουλούδια) και όχι στους δρόμους. Με υποχρεωτική ανακύκλωση για τους ενοίκους, με χώρο για να παρκάρουν τα ποδήλατά τους ή τα αμάξια τους, το cortino είναι ένα είδος μικρογραφίας μιας πόλης σε ένα οίκημα, με δήμαρχο το θυρωρό και ιταλική μυρωδιά.

#23

Ninoto

g n i k l a t s itter

r e b cy DO NOT

facebook

DISTURB!

της Τόνιας Παπαδάκη

ThemisGeo Themis Georgantas Γιατί κρυώνω? 22 hours ago

Wednesday at 22:20 • Like • Comment

Αφού ξαναγυρίζουμε στο 2004, θα κάνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες το καλοκαίρι; suggnwmi to 2004 den hmastan mia xara?? ti kako exei na gurisoume ekei? Ninoto egw me 8ymamai arketa plousia padws egw panellhnies DEN ksanadinw, FAIL. 8a meinw sto 2011 ki etsi 8a eimai poly mprostaa skepsou oti to 2004 tha eisai kai 18 xronwn pipinaki, ksanaskepsou to!

Monday at 15:41 • Like • Comment

Δεν μπορείς να έχεις τα πάντα. Που θα τα βάλεις; e! pare koala esu pou einai pio konta...

Σιδηροπενική αναιμία/Κακή κυκλοφορία του αίματος/Υπόταση/ Υποθυρεοειδισμός/έλλειψη γυμναστικής/έλλειψη ύπνου/τροφική θερμογένεση. Διαλέγεις.

nikikartsona Niki Kartsona

Σήμερα μάλλον είναι Παρασκευή και 13... 14 Oct

Αναρτήθηκε 14 Οκτωβρίου. Τα συμπεράσματα δικά σας.

nataliagermanou ΝΑΤΑΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

Όπου ο Άστον πήγε λέει την Ντέμι σε μια εξοχική κατασκήνωση της Καμπάλα να πει συγνώμη για το κέρατο. Αυτοί είναι άντρες. 18 hours ago

Ναι; Δεν είναι αυτοί που σε χωρίζουν πριν σε κερατώσουν;

mariabacodimou maria bacodimou

06 October at 17:16 • Like • Comment

Μην πίνεις όταν οδηγείς. Μπορεί να τρακάρεις κάπου και να χυθεί το ποτό σου. Γι’ αυτό όταν πίνω κι οδηγώ δεν φοράω ποτέ μετάξι!

Όταν ο καιρός τη μια μυρίζει άνοιξη την άλλη χειμώνα και την άλλη πρωτοβρόχια, πως μπορώ εγώ να έχω σταθερές επιλογές; 3 hours ago

Την τράτα λεν Μαρίνα τη σκούνα Βαγγελή, Σουλτάνα τη μαούνα, τη βάρκα Παντελή.

20 September at 17:16 • Like • Comment

Χρειάζομαι λίγο χώρο, μπορείς να πας λίγο πιο στο διάολο; ΓιΩργΟ

Eleni_AlphaTV Ελένη

Που να το βρω τώρα το reply; Ένα μάθημα έχω πάρει μόνο. Αύριο θα ξέρω πιο πολλά. 9 minutes ago

14 September at 13:05 • Like • Comment

Those who like me, raise your hand. Those who don’t like me, raise your standards!

11 September at 13:05 • Like • Comment

Άρτζι μπούρτζι και λουλάς ιν ινγκλις πλιζ!

pepper#

Άστο, άστο σου λέω. Η εξέλιξη για κάποιους είναι πολυτέλεια.

DemiAiginiti dimitra aiginiti

Λοιπόν, έβαλα, φουστίτσα, λεοπάρ γόβες, κορσέ και σακάκι!Παγκόσμιο κίνημα το σημερινό. Που ξέρεις μπορει να κάνω διεθνή καριέρα. 21 hours ago

BBFP. (Busted by Fashion Police)

SPOTLIGHT Αφ ι ε ρ ώ μ ατα | Θέ μ ατα | Ρεπο ρ τ ά ζ

διαφορετικά

«Δες» την...

# ∆εν είναι να το φοβάσαι το διαφορετικό. Να το θαυμάζεις πρέπει. Να ακολουθείς το παράδειγμά του, την ώρα που τα πάντα γύρω σου μοιάζουν τόσο στάσιμα, τόσο ίδια μεταξύ τους. Στις επόμενες σελίδες θα βρεις τέσσερις ανθρώπους που την «είδαν» διαφορετικά, κάνουν αυτό που αγαπάνε διαφορετικά και κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά. επιμέλεια κειμένων: Κική Μουστακίδου | πορτρέτα Κώστας Αμοιρίδης

pepper#

[ SKG DIRECT ]

«Miss Dynamite»

Ηλίας Κ. - Αθηναΐς

Ιδρυτές της ομάδας «Cool Cats»

Το ρετρό ποτέ δεν πεθαίνει Τι κι αν οι περασμένες δεκαετίες ανήκουν στο ημερολογιακό παρελθόν; Η αισθητική και η κουλτούρα του ’30, του ’40 και του ’50 εξακολουθούν να γοητεύουν. Μέσα από events και σεμινάρια, η ομάδα «Cool Cats» αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή, που η Θεσσαλονίκη επιλέγει συνειδητά να μηΝ ξεχνά.

έσα από μια δυνατή φιλία και από το ίδιο πάθος για οτιδήποτε ρετρό γεννήθηκαν οι «Cool Cats» πριν από ενάμιση χρόνο. Ο Ηλίας μαζί με την Αθηναΐδα, ως πιστοί χορευτές του swing, αποφάσισαν να μοιραστούν με το ευρύ κοινό της πόλης όχι μόνο στεγνούς βηματισμούς αλλά μια βουτιά σε ολόκληρη τη φιλοσοφία και την κουλτούρα μιας εποχής με ρομαντισμό και ποικιλία σε καλλιτεχνικά ρεύματα. Με θεματικά πάρτι, φεστιβάλ, happening και μαθήματα χορών, η ομάδα δίνει την ευκαιρία σε όποιον το επιθυμεί να γνωρίσει τρεις δεκαετίες που δεν είναι πεθαμένες γραμμές σε ιστορικά βιβλία, αλλά ζουν ακόμα μέσω της αισθητικής τους. Ξεκαθαρίζουν ότι δεν έχουν κάποιου είδους ψύχωση με το παρελθόν, ότι είναι ρετρονοσταλγοί και όχι ρετρολάγνοι. Νιώθουν την ανάγκη να επιστρέφουν με αυτόν τον τρόπο πίσω γιατί γοητεύονται από τα πολλά διαφορετικά στοιχεία, τα ερεθίσματα, τα ακούσματα που κουβαλούσε εκείνη η εποχή. Οι «Cool Cats» βλέπουν τον κόσμο να αφυπνίζεται και να ψάχνει τι συνέβαινε τότε, να έχει τη διάθεση για ένα καλώς εννοούμενο πισωγύρισμα. Άλλοι θέλουν γίνουν ενεργά μέλη σε όλη αυτή τη διαδικασία, άλλοι ενεργοί θεατές. Απλώς χρειάζονται εκείνοι άνθρωποι που θα τους τραβήξουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Θα γίνουν πολλοί σύντομα. Σημασία έχει ότι κάτι έχει αρχίσει και κινείται.

INFO

Μείνε συντονισμένος με τους «Cool Cats» στο facebook για να μάθεις πρώτος για το μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στο φιλμ νουάρ που ετοιμάζονται να ανεβάσουν τον Φεβρουάριο με πλήθος ηθοποιών, χορευτών και την μπάντα «Milky Lady & the Cookies» να παίζει live επάνω στη σκηνή. #27

[ SKG DIRECT ]

pepper#

Γιώργος

Τζιουβάρας

Tenorman

Η όπερα στο σήμερα Κάθε παράστασή του είναι μια αφήγηση της χαοτικής ιστορίας της Όπερας. Ο Δον Ζουάν, η Κάρμεν και ο Φίγκαρο παίρνουν μορφή μέσα από τα λόγια του και ένα πιάνο, την ώρα που η κλασική μουσική μπερδεύεται κωμικά με τζαζ και καμπαρέ στοιχεία. Η σουρεαλιστική σύλληψη του Tenorman παρουσιάζεται πια και στο εξωτερικό. Get ready!

εγάλωσε με κλασική μουσική και τώρα πια τη διακωμωδεί για να την κάνει αγαπητή στο ευρύ κοινό. Κι αν η παραπάνω πρόταση είναι σουρεαλιστικά διατυπωμένη, είναι που θέλει να τονίσει την ατμόσφαιρα της παράστασης που δημιούργησε ο Γιώργος σχεδόν ένα χρόνο πριν.

Μετά από δουλειές ως τενόρος σε μιούζικαλ και όπερες, θέλησε να κάνει μια στροφή στο show. Ο καλλιτέχνης που γεννήθηκε στη Λεπτοκαρυά και έζησε έντεκα ολόκληρα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, βαφτίστηκε Tenorman κι έστησε ένα πρωτότυπο μουσικοθεατρικό θέαμα, που μετατρέπει το δύσκολο είδος που σπούδασε και αγάπησε σε κάτι λιγάκι πιο ανεκτό και συμπαθητικό για τα αυτιά του μέσου όρου. Εδώ και μερικούς μήνες, ο Tenorman δεν είναι μόνος του. Παρέα με τον Voodoo Drummer, Χρήστο Κουτσογιάννη, έχουν εξελίξει την παράσταση, που πέρα από στοιχεία τζαζ, καμπαρέ και όπερας, διαθέτει πλέον και μικρά σκετσάκια μεταξύ τους αλλά και guest χορεύτριες και σοπράνο. Στο Βερολίνο, στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της τέχνης, έκαναν έξι εμφανίσεις μαζί. Μετά από το Βελιγράδι και τη Βαρκελώνη, οι χειμωνιάτικες νύχτες της Τετάρτης θα τους βρουν στην Αθήνα. Όλα αυτά βέβαια, πριν πακετάρουν ξανά για νέες πόλεις του εξωτερικού που περιμένουν να ακούσουν χαοτικά σενάρια για φιγούρες που ξεπηδούν κατευθείαν από κλασικά έργα περασμένων αιώνων και συνδιαλέγονται ακόμα και με μουσικές που βασίζονται σε ποιήματα του Μπουκόφσκι.

INFO

Πληροφορίες για τον Tenorman και το «Opera Chaotique» στο operachaotique. com. Σύντομα θα κυκλοφορήσουν σε album τραγούδια της παράστασης σε ποίηση Τσαρλς Μπουκόφσκι. #29

[ SKG DIRECT ]

Εύχαρις

Τσολκερίδου

(Joy Seek)

Fashion Designer

Και τα ρούχα έχουν ψυχή Έξω από το showroom της Joy Seek, υπάρχει μια φούξια μπουκαμβίλια και μια λουίζα που μοσχοβολά λεμόνι. Μέσα, υπάρχει πολλή ένταση και πάθος και διάθεση για ζωή, μεταφρασμένα σε παιχνιδιάρικα ρούχα με έντονα χρώματα και ασυνήθιστα μοτίβα. Στάσου κάπου ανάμεσα και γνώρισε μια νέα σχεδιάστρια που δημιουργεί, χωρίς να αυτολογοκρίνεται.

ο μικρόβιο της μόδας το είχε από μικρή η Εύχαρις. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, κλειδωνόταν σε ένα δωμάτιο και σχεδίαζε με τις ώρες. Το κορίτσι μεγάλωσε, σπούδασε επάνω στο αντικείμενο, δούλεψε με σχεδιαστές Θεσσαλονίκης και Αθήνας και εδώ και τρία χρόνια, το καλλιτεχνικό σαράκι, που της χάρισε γενναιόδωρα ο αστερισμός του Υδροχόου, την σπρώχνει να δημιουργεί τα δικά της ρούχα.

Εκκεντρικό χαρακτηρίζει η ίδια το προϊόν της. Τα φορέματά της έχουν μια τρέλα μέσα τους, ένα παιχνίδισμα. Έχουν ζωηρά χρώματα και συχνά μοτίβα από κόμικς επειδή το χέρι που τραβάει τις γραμμές τους απεχθάνεται το υποτονικό. Λατρεύει να ξυπνά το μεσημέρι και να δουλεύει έως τα μεσάνυχτα. Προτιμά να καταπιάνεται με τις ιδέες της μόνη της για να ακολουθεί την έμπνευσή της και όχι κανόνες άλλων και καλούπια. Νιώθει ελεύθερη και αυτό φαίνεται. Εμπνέεται από τα πάντα και μπορεί να μετατρέψει μια λεπτομέρεια για το γυμνό μάτι των υπολοίπων σε ρούχο μοναδικό και αξιοζήλευτο. Δημιουργίες της βρίσκει κανείς, πέρα από εδώ, σε Αθήνα, Κύπρο, Μύκονο και Πάτρα, εκεί όπου τα ιδιόμορφα κομμάτια της γίνονται με ευκολία και εμπορικά. Επόμενος σταθμός είναι το Λονδίνο μέσα στο Μάρτιο, στο οποίο δηλώνει πως θα ταξιδέψει με γερά γκάζια για να πάρει μέρος σε μια έκθεση για νέους σχεδιαστές. Το εισιτήριο θα είναι μετ’ επιστροφής, αν και η Joy Seek φαντάζεται το μόνιμο επαγγελματικό της μέλλον στη βρετανική πρωτεύουσα. Ελπίζω να το ξανασκεφτεί και να προτιμήσει να μείνει κοντά στη φούξια μπουκαμβίλια, στην αρωματική λουίζα και στην πόλη που χρειάζεται νέο αίμα με υψηλή περιεκτικότητα σε καλλιτεχνικό ταλέντο.

INFO

Κάνε κλικ στο www.joyseek.eu, χάζεψε τα εκκεντρικά κομμάτια που έχει σχεδιάσει κατά καιρούς η Εύχαρις και δες την Τάμτα να φοράει ένα από αυτά.

pepper#

#31

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

pepper#

[ ON THE ROAD ]

«Μέσα

από τα μάτια τους»

3 κριτικοί κινηματογράφου μας ξεναγούν στο «δικό» τους Φεστιβάλ και κουβεντιάζουν για τις ταινίες, το θεσμό και τις σινε-φυλές Επιμέλεια κειμένου: Παυλίνα Εξαδακτύλου | Φωτογραφίες: Motionteam Photo Press Agency

# Υπάρχει ένας όρος (δηλαδή, δεν υπάρχει ακριβώς, εγώ τον κατασκεύασα μόλις) που περιγράφει ένα φεστιβάλ που, εδώ και πενήντα και κάτι χρόνια, καταφέρνει να γίνεται talk of the town (και όχι μόνο) τέτοια εποχή κάθε χρόνο. Κλασικό hype. Τρεις κριτικοί κινηματογράφου μιλούν για τις ταινίες και τα τμήματα του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου (4-13 Νοεμβρίου) που δεν πρέπει να χάσεις, τις ειδικές κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγεται το φετινό φεστιβάλ, τις «φυλές» των κινηματογραφόφιλων και τα «all time classic» spots στα οποία θα τους συναντήσει κανείς. #33

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Θόδωρος

Γιαχουστίδης

The movies «Δε χάνεται η ταινία έναρξης, το “The Descendants” του Αλεξάντερ Πέιν με τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Δε χάνεται το “This Must Be the Place” του Πάολο Σορεντίνο με τον Σον Πεν (οι φήμες οργιάζουν ότι ο Σον θα επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη κι όλοι ελπίζουμε ότι αυτές οι φήμες θα επιβεβαιωθούν τελικά). Επίσης, δε χάνονται οι αδελφοί Νταρντέν, η νέα ταινία της Σατραπί, το αφιέρωμα στον Ζάιντλ».

«Φεστιβάλ 52» «Το Φεστιβάλ πιστεύω πως δεν μπορεί να το παίζει «μη μου άπτου» και να παραβλέπει την κοινωνικό-οικονομική κατάσταση της χώρας. Μετά την εντελώς εξωστρεφή και γκλάμουρους θητεία της κ. Μουζάκη, τα πράγματα φαίνεται να έχουν συμμαζευτεί με τη θητεία του κ. Εϊπίδη. Ίσως κάποιοι να του προσάπτουν διάφορα, κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί το καλλιτεχνικό του κριτήριο και όραμα. Αν έλειπαν και ορισμένες εμμονές... Αλλά ας είναι! Οι εμμονές μάς κάνουν και κινητοποιούμαστε. Μου άρεσε η πρωτοβουλία του Φεστιβάλ να μπορούν άνθρωποι με κάρτα ανεργίας να μπορούν να βλέπουν δωρεάν τις ταινίες που ξεκινούν την προβολή τους πριν τις τρεις το απόγευμα. Όμορφη πρωτοβουλία και χρήσιμη. Αν μπορούσε με κάποιο μαγικό τρόπο το Φεστιβάλ να αφορά ολόκληρη την πόλη και όχι μόνο τους 200 ημεδαπούς και τους άλλους 300 εξ Αθηνών που ανακυκλώνονται από αίθουσα σε αίθουσα, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα».

Σινε-φυλές «Στο Φεστιβάλ θα συναντήσεις τρεις κατηγορίες ανθρώπων μεταξύ εκείνων που παρακολουθούν τις ταινίες: α) οι επαγγελματίες του χώρου – προφανώς, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους, β) οι παθιασμένοι σινεφίλ που συναγωνίζονται ποιος θα δει τις περισσότερες ταινίες και μιλάνε με πάθος για μια ταινία από την Ακτή του Ελεφαντοστού που, «φίλε, δεν πρέπει να χάσεις με τίποτε» και γ) οι «είδα φως και μπήκα», κουτουρού θεατές, που βλέπουν μία, άντε δύο ταινίες καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ και τους πέφτει... βαριά η εμπειρία! Ξέχασα μια τέταρτη κατηγορία! Πρόκειται για τους κοσμικούς και τους πολιτικούς που εμφανίζονται, συνήθως στις πρεμιέρες που συνοδεύονται με τελετές έναρξης και λήξης, βγαίνουν φωτογραφίες, λένε διάφορα και προφανώς... δεν βλέπουν ταινίες! Αν και φέτος νομίζω πως δεν θα τολμήσουν να σκάσουν μύτη – βλέπετε, κυκλοφορούν και γιαούρτια στους χώρους του «Ολύμπιον».

Ήμουν κι εγώ εκεί Προσωπικά, όντας μονόχνοτος, δεν έχω κάποια «after» στέκια. Ή μέσα στις αίθουσες θα με βρει κανείς ή έξω από αυτές – άντε, το πολύ – πολύ στην Αποθήκη...

pepper#

[ ON THE ROAD ]

Στράτος

Δημοσθένης

The movies

«Σ’ αυτό το φεστιβάλ με ενδιαφέρει αφενός να δοθεί προτεραιότητα σε ταινίες που ασχολούνται με τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής -κάτι που το κάνει- κι αφετέρου να αναβαθμιστεί το ελληνικό τμήμα που αποτελούσε πάντοτε την «ψυχή» του. Είναι κρίμα να μην έχει το ελληνικό σινεμά μια ιδιαίτερη μεταχείριση, και αν πάρουμε υπόψη τη γενικότερη ανάκαμψή του τα τελευταία χρόνια, είναι δυο φορές κρίμα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις επιτυχίες κάποιων ταινιών μας στο εξωτερικό, που δείχνουν πως ο κινηματογράφος μας έχει αρχίσει να ξεφεύγει από την εσωστρέφεια, αλλά και στην αύξηση παραγωγής ταινιών. Αυτό δείχνει πως κάτι καλό συμβαίνει και οφείλουμε να το κρατήσουμε και να το αναπτύξουμε».

«Πέρα από τις πολύ ενδιαφέρουσες πρεμιέρες (από Νταρντέν ως και Κασοβίτς) αναμένουμε με αδημονία το Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα, που δίνει το στίγμα της διοργάνωσης».

Κερσανίδης

«Φεστιβάλ 52» «Οι ιδιαίτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της συγκυρίας θα επηρεάσουν το φεστιβάλ. Ήδη περιορίστηκε η διάρκειά του κατά μία ημέρα, μειώθηκε ο αριθμός των ταινιών (γεγονός που δεν είναι καθόλου κακό), περιορίστηκαν οι ημέρες φιλοξενίας καθώς και τα άσκοπα έξοδα. Νομίζω πως η διοργάνωση θα επηρεαστεί από τη γενικότερη διάθεση των ανθρώπων. Δε βλέπω να υπάρχει φέτος εκείνο το κέφι, η όρεξη, το γιορτινό κλίμα».

Σινε-φυλές «Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρατηρεί κάποιος τους ανθρώπους που παρακολουθούν το φεστιβάλ. Είναι οι γνωστοί «άρρωστοι» σινεφίλ, οι οποίοι τρέχουν σαν μανιακοί, με το πρόγραμμα στο χέρι, με προσημειωμένες τις ταινίες που θέλουν να δουν, οι οποίοι στο τέλος διαγωνίζονται για το ποιος έχει δει περισσότερες ταινίες. Υπάρχουν βέβαια και οι κανονικοί άνθρωποι που αγαπούν τον κινηματογράφο και παρακολουθούν κάποιες ταινίες στη διάρκεια του φεστιβάλ. Ας πούμε μια με δυο την ημέρα. Τέλος, είναι εκείνοι που πηγαίνουν μόνο και μόνο επειδή υπάρχει φεστιβάλ. Άνθρωποι που, ενώ όλο το χρόνο είναι ζήτημα αν πηγαίνουν δυο-τρεις φορές στον κινηματογράφο, συνωστίζονται γα να βγάλουν κάποιο εισιτήριο, για οποιαδήποτε ταινία μόνο για να πουν «ήμουν κι εγώ εκεί». Βέβαια, φέτος με όλα αυτά φοβάμαι πως πολλοί θα σκεφτούν το κόστος και ο αριθμός των θεατών θα περιοριστεί. Μακάρι να βγω ψεύτης».

Ήμουν κι εγώ εκεί «Θα περάσω τον περισσότερο χρόνο μου μέσα στις αίθουσες, στις δημοσιογραφικές προβολές και στο βαλκανικό τμήμα που είναι το αγαπημένο μου. Στα ενδιάμεσα, θα περιφέρομαι στην Αποθήκη στο λιμάνι, για καφέ και κουςκους».

Ξιφιλίνος

«Φεστιβάλ 52» «Αυτό που ισοβίως θα χαρακτηρίζει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως το κύριο Φεστιβάλ στην Ελλάδα στο χώρο της μεγάλου μήκους ταινίας, είναι το ελληνικό τμήμα. Αυτό το πολύπαθο κομμάτι, που υπέστη πολλά, αφότου έπαψε να έχει τον παλιό διαγωνιστικό χαρακτήρα του, που αμφισβητήθηκε και πολεμήθηκε ανηλεώς από κινήσεις της τελευταίας τριετίας, που έχει πια ξανά υπόσταση, αλλά δεν παύει να είναι κουτσουρεμένο. Θα προβληθούν εδώ σχεδόν άπαντες οι ελληνικοί τίτλοι, παρόλο που στον ανταγωνισμό μπαίνουν (λόγω και της απόφασης του Δημήτρη Εϊπίδη) μόνο οι προηγουμένως απρόβλητοι. Είναι ένα βήμα κι αυτό, διακρίνουμε μια εντονότερη κινητικότητα κι ελπίζουμε να θυμούνται οι Έλληνες σκηνοθέτες ότι από εδώ ξεκίνησε και εδώ στηρίχτηκε ό,τι σοβαρότερο και αξιολογότερο είδαμε στην έβδομη τέχνη. 52 χρόνια είναι μεγάλη ιστορία για να σβήσει μέσα στην ομίχλη...».

Σινε-φυλές «Εκτός των ταινιών, ένα φεστιβάλ είναι και οι άνθρωποι που το παρακολουθούν. Αυτοί που θα γεμίσουν πάλι τις αίθουσες του λιμανιού. Πρόκειται για ένα κοινό αποτελούμενο σε μεγάλο βαθμό από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες της πόλης, αλλά και πολλούς κινηματογραφόφιλους, που σπεύδουν αυτή την περίοδο να δουν το διαφορετικό και «κουλτουριάρικο» σινεμά, ρίχνοντας δυστυχώς μαύρη πέτρα πίσω τους σε μεγάλο βαθμό τον υπόλοιπο χρόνο. Πόσες φορές δεν είδαμε κατάμεστες τις αίθουσες στο Φεστιβάλ, τους θεατές έτοιμους να δαρθούν για να εξασφαλίσουν ένα μαγικό χαρτάκι και όταν κάποτε αυτή η ίδια ταινία βγει στο εμπορικό κύκλωμα, «νυχτερίδες και αράχνες, γλυκιά μου, έχουν χτίσει φωλιά...» στα ταμεία του κινηματογράφου! Βλέπετε εδώ «τραβάει» λαό και το event, η κοσμική πλευρά του πράγματος. Τους θέλουμε κι αυτούς τους θεατές, αλλά ως μειοψηφία».

Ήμουν κι εγώ εκεί «Αξίζει να κινηθεί κανείς από το «Ολύμπιον» ως τις αναξιοποίητες, στη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, εξαιρετικές αίθουσες του λιμανιού. Από τα καφέ-μπαρ της παραλιακής ως εκείνα της Ικτίνου και της Παύλου Μελά, κι από τα κυριλάτα (παρά την κρίση) εστιατόρια ως τα μικρά κομψά ταβαρνάκια. Όλη η κεντρική Θεσσαλονίκη έχει μια δόση φεστιβαλική αυτό τον καιρό. Αυτό είναι και το πρόβλημα, ωστόσο. Ότι δηλαδή στο πέρασμα των χρόνων, αυτή η αύρα δεν έχει εξαπλωθεί σε άλλους δήμους της, δεν έχει φτάσει λ.χ. στην -αγαπημένη από τον μεγαλύτερο κινηματογραφικό δημιουργό που ανέδειξε τούτη η πόλη, Τάκη Κανελλόπουλο- νέα παραλία, στην Αρετσού, στην άκρη της πόλης (βόρεια, δυτική, ανατολική). Θα το θέλαμε πάρα πολύ, ίσως είναι ουτοπία». #35

[ ON THE ROAD ]

pepper#

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Το πρώτο Thessaloniki Food Festival έρχεται για να προκαλέσει την γαστρονομική ταυτότητα της πόλης και να επιβεβαιώσει ΄Ή να διαψεύσει τα κλισέ της Θεσσαλονικιώτικης κουζίνας του Γιάννη Μπαλαφούτη

Θα φας... καλά!

σο μεγαλώνω, βρίσκω όλο και μεγαλύτερη διασκέδαση στο φαγητό. Δεν πα’ να λένε οι άλλοι ότι γέρασα. Ειλικρινά, απολαμβάνω πλέον περισσότερο ένα τραπέζι όπου θα γνωρίσω νέες γεύσεις, παρά ένα τραπέζι όπου θα γνωρίσω νέους φίλους. Στο κάτω-κάτω, τώρα που...γέρασα, μπορώ να είμαι όσο παράξενος θέλω με το φαγητό μου. Για δοκίμασε το ίδιο και με τους φίλους σου! Το βασικό εμπόδιο στην απόλαυσή μου όμως είναι ότι η κουζίνα της Θεσσαλονίκης αποτελεί ακόμη ένα μεγάλο cliché. Ξέρεις. Από αυτά που μας αρέσει να αναπαράγουμε και θεωρούμε ότι έχουμε πείσει και τους υπόλοιπους. Η τοπική κουζίνα παρουσιάζει τα ίδια ακριβώς συμπτώματα με τις περισσότερες δραστηριότητες στην πόλη: «Επαρχιωτίλα», κακή σχέση ποιότητας και τιμής, τουπέ για το τίποτα, κακό σέρβις. Όχι παντού, αλλά στην πλειονότητα των χώρων εστίασης. Η ερώτηση «πού να πάμε απόψε για φαγητό;» οδηγεί πλέον σε αδιέξοδο. Γιατί, “been there, done that” όσον αναφορά τα αποδεδειγμένης αξίας εστιατόρια, αλλά τι γίνεται με τα υπόλοιπα; Τα επισκέπτεσαι μόνο για δύο λόγους: Είτε αν είσαι χαλκέντερος, είτε αν έχεις ευχή θανάτου. Μάθαμε το balsamico την τελευταία δεκαετία, τη ρόκα επίσης, τα βάζουμε... παντού αλλά η κουζίνα της πόλης παρέμεινε αυτιστική. Εστιατόρια εξαιρετικής ποιότητας με άλλες εθνικές κουζίνες πήγαν άπατα ενώ επιβιώνουν τουριστικά «φοιτητάδικα», που αν μπορούσαν να προ-τηγανίσουν ακόμη και την μπριζόλα, θα το έκαναν. Δυστυχώς δεν υπάρχει η έννοια της γαστρονομίας στην πόλη, όπως αυτή έπρεπε να είναι. Το ότι κάποιοι τη λανσάρουν ως μόδα, αυτό δεν την κάνει απαραίτητα και αυθεντική. Κυρίως όμως δεν υπάρχει γαστρονομική συνείδηση.

#37

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

[ ON THE ROAD ]

Thessaloniki Food Festival Στην αναζήτηση και ενίσχυση, λοιπόν, της γαστρονομικής ταυτότητας της πόλης, ο Δήμος Θεσσαλονίκης διοργανώνει το πρώτο Γαστρονομικό Φεστιβάλ ή αλλιώς Thessaloniki Food Festival. Ξεκινάει στις 4 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει έναν ολόκληρο μήνα. Σκοπός του, η ανάδειξη της Θεσσαλονίκης ως κορυφαίου γαστρονομικού προορισμού για Έλληνες και ξένους επισκέπτες καθώς και η δημιουργική συμμετοχή επαγγελματιών και ερασιτεχνών της γαστρονομίας. Η γαστρονομία μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα της πόλης στο τουριστικό

master plan της. Γιατί πολύ ωραία τα μνημεία της Θεσσαλονίκης και τα ιστορικά μονοπάτια, αλλά δεν τρώγονται! Και στον τουρίστα που θα έρθει για να δοκιμάσει την τοπική κουζίνα, αλλά και σ’αυτόν που έρχεται από άλλη πόλη, ακόμη και στον ντόπιο, για να αφήσει τα λέβα, τα δηνάρια ή τις... δραχμές του, πρέπει να του προσφέρεις μια κουζίνα που τηρεί κάποια standards, υγειονομικά αλλά και γευστικά. Και αυτό φαίνεται να έχει ως στόχο το Φεστιβάλ Γαστρονομίας. Να ανεβάσει τον γαστρονομικό πήχη θέτοντας αυτά τα standard, να κάνει την τοπική κουζίνα πιο ανοιχτή σε νέες προτάσεις και να κινήσει την αγορά φαγητού της πόλης.

Κάτι «μυρίζει»! Το Φεστιβάλ Γαστρονομίας θα περιλαμβάνει στο κεντρικό και παράλληλο πρόγραμμά του μαγειρέματα, workshops μαγειρικής, masterclasses με γνωστούς

chef, γευστικές δοκιμές και πολλές άλλες «γαστροδράσεις». Όλες φαίνονται εξίσου γευστικές, αλλά εγώ ξεχώρισα κάποιες που δεν θα ήθελα να χάσω:

Παρ. 4 – Κυρ. 6 Νοεμβρίου

Σάβ. 12 – Κυρ. 13 Νοεμβρίου

9 chef στο πλαίσιο της Biennale Νέων Δημιουργών μαγειρεύουν εδέσματα της πατρίδας τους (Λίβανος, Ιταλία, Ισπανία, Παλαιστίνη, Κόσσοβο, Άγιος Μαρίνος) μπροστά στο κοινό, σε ένα μεγάλο μαγειρικό πάρτι.

Γευστικές Αναζητήσεις που περιλαμβάνουν έκθεση τοπικών προϊόντων, masterclasses μαγειρικής και συζητήσεις περί γαστρονομίας.

Αποθήκη 13 Λιμάνι Θεσσαλονίκης

Κυρ. 20 Νοεμβρίου

Τρί. 8, 15, 22, 29 Νοεμβρίου

Τα παιδιά στην κουζίνα με δράσεις και εκδηλώσεις για τα παιδιά

Τρίτη βράδυ τρώμε έξω: Μενού 10€, όπου εστιατόρια της πόλης προτείνουν κάθε Τρίτη του Νοεμβρίου μενού με 10 ευρώ

Αποθήκη 13 Λιμάνι Θεσσαλονίκης

Επιδόρπιο Το φαγητό για τον Έλληνα είναι μέσο κοινωνικοποίησης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει στο βωμό της συνήθειας, να αποδεχόμαστε τη μετριότητα στις γαστρονομικές υπηρεσίες που (δεν) απολαμβάνουμε. Και ελπίζουμε το γαστρονομικό φεστιβάλ να το αλλάξει αυτό. Να δημιουργήσει σταδιακά γαστρονο-

μική ταυτότητα σε μια πόλη «που τα ξέρει όλα και τα κάνει και καλύτερα». Αλλά κυρίως να δημιουργήσει γαστρονομική συνείδηση, που χωρίς αυτή, οποιαδήποτε gourmet προσπάθεια θα θαφτεί κάτω από τον κήπο του Επίκουρου.

INFO

Η αυλαία του Thessaloniki Food Festival θα πέσει το Σαββατοκύριακο 3-4 Δεκεμβρίου, θέτοντας υπό την αιγίδα του την έκθεση κρασιών και αποσταγμάτων «Χάρτης των Γεύσεων», που εδώ και εννέα χρόνια διοργανώνεται στην Αποθήκη Γ, στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης. Καλή όρεξη λοιπόν και καλά... κρασιά!

pepper#

#39

[ ON THE ROAD ]

Μαζί

τα Βάψαμε! Αποτυπώνοντας τη συμβίωση στους τοίχους Νέοι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο αφήνουν το αποτύπωμα τους δημιουργώντας τοιχογραφίες σε κτήρια της πόλης, στO πλαίσιO της 15ης Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών Ευρώπης και Μεσογείου της Κατερίνας Καρίκη | φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

pepper#

01. Όνομα: Blu | Χώρα: Ιταλία | Περιοχή: Φοιτητικές εστίες Θεσσαλονίκης, οδός Τέλλογλου | Έργο βασισμένο στη φράση: «Οικονομική κρίση και Ελλάδα»

ώδεκα καλλιτέχνες, επτά τοιχογραφίες, πέντε χώρες. Πού; Στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των παράλληλων δράσεων της 15ης Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών Ευρώπης και Μεσογείου, της οποίας η αυλαία άνοιξε στις 7 Οκτωβρίου και θα πέσει στις 6 Νοεμ-

βρίου.

Η Μπιενάλε, έχει κεντρικό της σύνθημα τη συμβίωση και αποτελεί το μέσο για την προώθηση της δουλειάς νέων ανθρώπων. Από αυτό το εγχείρημα δεν θα μπορούσε να λείπει και μια σειρά από τοιχογραφίες τις οποίες δημιούργησαν Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες. Το project Face Art - Δημόσιες τοιχογραφίες αποτελεί μια πρωτοβουλία της ομάδας carpe diem, η οποία το πρότεινε στην Μπιενάλε, ενώ παράλληλα ανέλαβε και την υλοποίησή του. Η ομάδα αυτή έχει ενεργή παρουσία στην Ελλάδα

και την τέχνη της τοιχογραφίας από το 1998, με στόχο την εικαστική παρέμβαση στο αστικό τοπίο, με τη δημιουργία υπαίθριων τοιχογραφιών σε μεγάλες επιφάνειες. Οι καλλιτέχνες οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και τα έργα των οποίων θα κοσμήσουν την πόλη είναι οι εξής: Blu (Ιταλία), Faith47 (Ν. Αφρική), Dal (Κίνα), Nade (Ελλάδα), Nastwo (Ελλάδα), Liv2 (Ελλάδα), Upset (Ελλάδα), Woozy (Ελλάδα), Kez (Ελλάδα), Claire (Γαλλία), Ser (Ελλάδα) και Same84 (Ελλάδα). Τις τοιχογραφίες μπορεί να θαυμάσει κανείς στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου (Λαδάδικα, Ροτόντα, Αποστόλου Παύλου), στις φοιτητικές εστίες, το Ιπποκράτειο και δυτικά, στις εργατικές κατοικίες στην Ξηροκρήνη. #41

02. Όνομα: Nade και Nastwo | Χώρα: Ελλάδα | Περιοχή: Ιπποκράτειο νοσοκομείο, οδός Κωνστ. Καραμανλή | Έργο: «Αστική συμβίωση» | Είπαν: «Συμβιώστε!»

Μαζί

τα Βάψαμε!

Ζητώντας την αλλαγή… Συναντήσαμε τον Nade και τον Nastwo επί το έργο και μας μίλησαν για την τοιχογραφία τους, το σύνθημα της Μπιενάλε και την κατάσταση που επικρατεί στη Θεσσαλονίκη. «Η συμβίωση στις μέρες μας είναι δύσκολη, αλλά παράλληλα απαραίτητη. Πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε. Ανα-

φορικά με την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη σχετικά με τις τοιχογραφίες, η αλήθεια είναι πως τα τελευταία δυο χρόνια κάτι έχει αρχίσει να γίνεται... Παρόλα αυτά, ενώ η Θεσσαλονίκη θα έπρεπε να είναι η πόλη των τεχνών, μόνο αυτό δεν είναι... Θα πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα».

«Αλλάζουμε την όψη της πόλης» Τη σπουδαιότητα του ρόλου που έπαιξε η ομάδα του carpe diem που ανέλαβε να φέρει εις πέρας το όλο εγχείρημα τόνισε ο Liv2, του οποίου η τοιχογραφία βρίσκεται επί της οδού Μελενίκου. «Το carpe diem είναι ένα team ανθρώπων που έχει αναλάβει μια σειρά από πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της όψης της πόλης. Οι τοιχογραφίες ζωντανεύουν την πόλη 42

pepper#

και την κάνουν πιο φιλική. Το έργο μου έχει να κάνει με τη θρησκευτική συμβίωση καθώς το σημείο στο οποίο βρίσκεται είναι ένα μέρος όπου ζουν άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών. Αυτό που θέλει να δείξει είναι πως όλοι, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας, είμαστε ίδιοι».

03. Όνομα: Liv2 και Apset | Χώρα: Ελλάδα | Περιοχή: Ροτόντα, οδός Μελενίκου 11 | Έργο: «Θρησκευτική συμβίωση» | Είπαν: «Όλοι είμαστε ίδιοι ανεξαρτήτως θρησκείας και χρώματος»

Μια, ούτε καλή, ούτε κακή συμβίωση! Το εφήμερο της τέχνης του το γνωρίζει ο Ser ο οποίος όπως μας εξομολογήθηκε, αφού ολοκληρώνει κάθε τοιχογραφία του την παραδίδει στην πόλη κι εκείνος ζει με τη φωτογραφία της! «Κάνουμε τέχνη του δρόμου, οπότε γνωρίζουμε τους κινδύνους. Παρόλα αυτά, πάντα μας πειράζει όταν βλέπουμε ένα έργο μας χαλασμένο. Οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με το graffiti καθώς αυτό θα τα κρατήσει μακριά από κακές παρέες και αργότερα μπορεί να οδηγήσει και σε σπουδές στις καλές τέχνες. Το στυλ των δικών μου τοιχογραφιών είναι ποπ σουρεαλιστικό, το οποίο γενικά είναι κάτι κοντινό στην νεολαία. Συγκεκριμένα η τοιχογραφία μου έχει να κάνει με τη συμβίωση ενός ζώου

της λίμνης με τον ξενιστή του. Μια συμβίωση που δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή, αλλά παρόλα αυτά, απαραίτητη». Οι νέοι προβληματίζονται και το δείχνουν. Εκφράζουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους με τα δικά τους μέσα και δίνουν τη δική τους εκδοχή για το πώς θα ήθελαν τον κόσμο. Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να καθίσουμε και να τους ακούσουμε. Την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε ένα από αυτά τα μέρη μην προσπεράσεις, στάσου για λίγο και σκέψου τι θέλουν να σου πουν.

#43

04. Όνομα: Faith47 και Dal | Χώρα: Ν. Αφρική και Κίνα | Περιοχή: Λαδάδικα, Τσιμισκή με Κατούνη 23 | Έργο βασισμένο στη φράση: «Ενάντια στη Βία κατά των γυναικών»

Μαζί

τα Βάψαμε!

INFO

Για περισσότερες πληροφορίες για τις δουλειές των παιδιών επισκεφτείτε τη σελίδα www.carpe-diemact.gr και για τα νέα της Μπιενάλε, το blog των εθελοντών του τμήματος της επικοινωνίας: http:// xvbiennalistas.tumblr.com

pepper#

Works In Progress! Όνομα: Woozy, Kez και Claire Χώρα: Ελλάδα, Γαλλία Περιοχή: Ξηροκρήνη εργατικές κατοικίες Έργο: «Αστρική συμβίωση» Όνομα: Same84 Χώρα: Ελλάδα Περιοχή: Φοιτητικές εστίες, οδός Τέλλογλου Έργο: Εμπνευσμένο από τη θεματική της Μπιενάλε «Συμβίωσης?»

Όνομα: Ser Χώρα: Ελλάδα Περιοχή: 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Θεσσαλονίκης, οδός Αποστόλου Παύλου 28 και Ολυμπιάδος Έργο: Friends of the lake, συμβίωση ζώου της λίμνης Είπε: «Μαζί τα βάψαμε!»

#45

[ ON THE ROAD ]

Καλώς τα παιδιά! Όσα όμορφα, καινούρια και πολύχρωμα έχει αυτή η πόλη, όσα μας άρεσαν, όσα επισκεφθήκαμε, σε όσα πηγαίνουμε ξανά και ξανά, όσα ακούμε, βλέπουμε και βρίσκονται εκεί έξω. Τα καλύτερα του μήνα στις επόμενες 3 σελίδες του pepper. της Δέσποινας Πολυχρονίδου | φωτογραφία: Νίκος Καρδαράς

Φρειδερίκο αγάπη μου

Η απάντηση στο μαγαζί της Pastaflora darling είναι ένα εξίσου πανέμορφο, ξεχωριστό, μικρό χαριτωμένο-φουλ-σταδιακοσμητικά-της-γιαγ ιάς καφέ, που είναι σαν να χρησιμοποιήθηκε για την αποσυμφόρηση της Πασταφλώρας. Άλλωστε είναι κι αυτό μια χειμερινή ανανέωση. Μικρή υπέροχη λεπτομέρεια, το μικρό σαλονάκι έξω από τις τουαλέτες! #Ολύμπου 87

pepper#

Καντίνα Τροπικάνα

Το νέο παιδί της Στοάς Κολόμβου αγαπήθηκε αμέσως μέσα στο καλοκαίρι. Λίγο η διακόσμηση, λίγο η σούπερ βραζιλιάνα του τοίχου, λίγο το πανέμορφο αίθριο με τον μικροσκοπικό κηπάκο, δεν ήθελε και πολύ. Αγαπάμε. #Εγνατία 31 (Στοά Κολόμβου)

Mon Frere

Το αδερφάκι του... Mon Frere του κέντρου, που είναι αδερφός του πρωτότοκου αδερφού στη Β.Όλγας. Τι εννοούμε; Το Mon Frere (μετ. ο αδερφός μου) ξεκίνησε ως ένα μικρό bistrot στη Β. Όλγας, έπειτα γεννήθηκε ένα ακόμη μικρό bistrot Mon Frere στην Πατρ. Ιωακείμ που τώρα μετακόμισε στη γωνία της Πρ. Κορομήλα με Καρόλου Ντήλ. Το νέο και πάντα φίσκα Mon Frere είναι απλώς υπέροχο. #Καρόλου Ντήλ 6

#47

[ ON THE ROAD ]

Blé

Τούρτες, τιραμισού, γλυκά, προφιτερόλ (διάσημα), σοκολάτες που στάζουν, ζαχαρωτά που περιμένουν να τα φας, ζάχαρη, μέλι, αμύγδαλα, παντεσπάνι (όπως λέμε Μαρία Αντουανέττα) και ο ψηλότερος ξυλόφουρνος στον κόσμο! Ένα ζαχαροπλαστείο-Μουσείο. Blé στα γαλλικά σημαίνει στάρι, το ‘ξερες; #Αγ. Σοφίας 19 με Γεωρ. Σταύρου

2 Object Repair

Ο Χρήστος και ο Νίκος έχουν ένα υπέροχο vintage μαγαζί στη Φιλίππου στο οποίο, με το που μπαίνεις, κάνεις ένα άμεσο back-in-time ταξίδι! Παλιά φωτιστικά, περίεργες κατασκευές, παλιά αντικείμενα και έπιπλα, κάδρα και μαξιλάρια. Οι 2 object repair δίνουν συμβουλές διακόσμησης, διορθώνουν παλιούς καναπέδες, συλλέγουν και πωλούν vintage πράγματα και ταυτόχρονα παίρνουν μέρος στην Biennale. Σούπερ! #Φιλίππου 21 (Στοά Μοσχώφ) 48

pepper#

[ ON THE ROAD ]

(Ξε)φύτρωσαν

ποδήλατα

OI εθελοντές του Re-cycling Project «φυτεύουν» ποδήλατα σε αχρησία στις γειτονιές της πόλης, μετατρέποντας τα σε mini-παρτέρια. της Κικής Μουστακίδου

να ανθισμένο, γαλάζιο ποδήλατο είναι κρεμασμένο σε ένα δέντρο εκεί που η Συγγρού συναντά τη Φιλίππου. Ένα ακόμα, πορτοκαλί χρωματισμένο, βρίσκεται έξω από τη ΧΑΝΘ και ομορφαίνει την πλατεία. Το project «Φυτεύοντας ποδήλατα» ριζώνει στην πόλη και της προσφέρει καλοκαιρινή διάθεση στις αρχές του χειμώνα. Μόλις δυο φοιτήτριες στο Τορόντο είδαν ένα παρατημένο ποδήλατο έξω από τη βιβλιοθήκη της σχολής τους, αποφάσισαν να του δώσουν ξανά ζωή. Σύντομα, το «The Good Bike Project» κατέκτησε ολόκληρη την πόλη του Καναδά. Τα παιδιά που ανήκουν στο Hellenic Architecture Agora, δηλαδή στο ελληνικό κομμάτι του skyscrapercity.com , ενός forum που ασχολείται με τις υποδομές, αποφάσισαν να μιμηθούν το παράδειγμά τους και να το ταξιδέψουν στη Θεσ50

pepper#

σαλονίκη. Η διαδικασία είναι τόσο απλή όσο ξεκάθαρος είναι και ο σκοπός της ομάδας: να προωθήσει την ιδέα του ποδηλάτου μέσω μιας εικαστικής παρέμβασης. Δυο ρόδες που δεν είναι πια λειτουργικές, που δεν οδηγούνται από κανέναν βάφονται και υποδέχονται μια γλάστρα. Μετατρέπονται, ουσιαστικά, σε ένα ποδήλατο που μοιάζει με καλαίσθητο παρτέρι και πολλαπλασιάζονται, μέχρι να γεμίσει η πόλη με δείγματα street art που θα την κάνουν πιο χρωματιστή και ανθρώπινη.

Να τα εκατοστήσουν Η ομάδα των περίπου δέκα ατόμων, που αποτελείται κυρίως από φοιτητές στο σύνολό της, έβαλε ως πρώτο και αισιόδοξο στόχο της να βρει και να αλλάξει ολοκληρωτικά εκατό ποδήλατα. Δεν είναι ουτοπία, φτάνει να

αγκαλιάσει ο κόσμος την πρωτοβουλία τους. Στηρίζονται στο ατομικό που θα καταλήξει να γίνει συλλογικό, μιας και ο δήμος Θεσσαλονίκης δεν έδειξε το ενδιαφέρον που περίμεναν. Η γραφειοκρατία τους κράτησε μακριά και από τις κατασχεμένες ρόδες του ΟΔΔΥ κι έτσι το project, που γεννήθηκε από εθελοντές, ψάχνει να βρει τα πατήματά του με τη βοήθεια και άλλων εθελοντών. Ανάμεσα στα like και στα ψηφιακά attend, ζευγάρια χέρια συνεχίζουν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Κάποια βρίσκουν ποδήλατα ξεχασμένα σε αποθήκες και άλλα τα περνούν πρώτα με αστάρι κι ύστερα με μπογιά για να τα διακοσμήσουν με μια χούφτα λουλούδια και να τα αφήσουν ελεύθερα σε δρόμους και πλατείες. Η πόλη αναπνέει το οξυγόνο που παράγει μόνη της και η ζωή για να συνεχιστεί δεν έχει ανάγκη από κανένα. Μόνο από όλους μας…

Δείξε μου το χρώμα τους ...να σου πω τι αντιπροσωπεύουν: • Τα κίτρινα ποδήλατα θα αντικατοπτρίζουν με το χρώμα τους έναν χώρο ιστορικό. • Τα πορτοκαλί θα τοποθετούνται σε μέρη που είναι σημεία συνάντησης για τους Θεσσαλονικείς, στα hot spot της πόλης. • Τα γαλάζια είναι αφιερωμένα στο Γάλλο αρχιτέκτονα, Ερνέστ Εμπράρ, με την ομάδα να θέλει να τιμήσει τον άνθρωπο στον οποίο οφείλει η Θεσσαλονίκη τη σύγχρονη όψη της. • Τα πράσινα ποδήλατα θα βρίσκονται σε χώρους από τους οποίους λείπουν πάρκα, βλάστηση και δέντρα, • ενώ τα φούξια θα βάφονται για τους εθελοντές της πόλης. Για να γίνουν ακόμα περισσότεροι, ακόμη πιο δυνατοί.

INFO Για να παρακολουθείς την εξέλιξη της ομάδας, βρες στο facebook τη σελίδα «φυτεύοντας ποδήλατα» ή πληκτρολόγησε the-recycling-project.tumblr. com Δύο ακόμα φρεσκοβαμμένα ποδήλατα υπάρχουν εκεί έξω, ένα στην Καμάρα κι ένα στην Ιασωνίδου. Σε λίγο καιρό, μπορεί να συνδυάζονται και με μικρά κείμενα που θα εξηγούν το ρόλο τους σε όσους δεν τον γνωρίζουν. Stay tuned! #51

Είμαστε Like-ιστές magazine

Like us on

www.facebook.com/peppermagazine

HEROES Π ρ όσωπα | Σ υ ν ε ν τεύξε ι ς

[ MY WAY ]

Σπύρος

Πέγκας Επανα-συστήνοντας την πόλη

Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιάννης Μπαλαφούτης | Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

Όταν έχουμε απαίτηση να αλλάξουν τα πράγματα στην πόλη, πρέπει πρώτα να είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Έτσι μια Κυριακή αναγκάστηκα να υπερνικήσω την αλλεργία μου στο πρωινό ξύπνημα, για να συναντήσω τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, Παιδείας & Τουρισμού. Αρνούμενος να αποχωριστώ τα μαύρα μου γυαλιά, για τα οποία δεν παραπονέθηκε ακόμη και αν κάποιες φορές κρύφτηκα πίσω τους για να κάνω τις «πονηρές» ερωτήσεις, συζητήσαμε για την αλλαγή που συντελείτΑΙ στην αισθητική και την ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης, τις προοπτικές ανάπτυξης, τα λάθη και τις παραλήψεις αλλά και την μετά-Μπουτάρη εποχή.

AIR FRESHENERS: ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ, ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Αλλάζει η αισθητική, η ατμόσφαιρα. Αυτό που καταφέραμε αυτόν τον ένα χρόνο είναι να δείξουμε μια διαφορετική προσέγγιση στον πολιτισμό. Στο τι σημαίνει πολιτισμός. Καταφέραμε να κινητοποιήσουμε δυνάμεις που ήταν χρόνια στο περιθώριο του πολιτιστικού γίγνεσθαι, αλλά κυρίως, να δείξουμε μια άλλη αισθητική δίνοντας σημασία στο καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης και στους πολιτιστικούς φορείς. Νομίζω είναι πολύ σημαντικό για πρώτο χρόνο. Το προηγούμενο σκεπτικό ήταν πως θα αναπαράγουμε συνέχεια το σύστημα εξουσίας που έχουμε δημιουργήσει. Άρα εξυπηρετούμε τους ανάλογους ανθρώπους. Το δικό μας σκεπτικό είναι εντελώς διαφορετικό. Ποιοι παράγουν καλλιτεχνικό και πολιτιστικό έργο; Αυτούς προωθούμε, με αυτούς συνεργαζόμαστε. Σκοπός μας να προσφέρουμε βιωματική καλλιέργεια παιδείας και πολιτισμού με τους φορείς, τα μουσεία, τα μουσικά σχήματα και οτιδήποτε διαθέτει αυτή η πόλη. 54

pepper#

Θεωρώ ότι έχουμε δημιουργήσει ένα ανοιχτό σύστημα στο οποίο μπαινοβγαίνει όλος αυτός ο κόσμος της πόλης που είναι οργανωμένος βάση πολιτιστικών φορέων και καλλιτεχνικών σχημάτων. Και όχι βάσει π.χ. κομματιών ψηφοφόρων.

ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΠΗΧΗ, Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ «ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ» Είναι γεγονός ότι δημιουργήσαμε μεγάλες προσδοκίες για την αλλαγή και πέσαμε στην χειρότερη περίοδο της τελευταίας πεντηκονταετίας στην Ελλάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε την προσπάθειά μας. Ο κόσμος παρακολουθεί και εκτιμά αυτό που βλέπει. Ότι είμαστε εκεί, ότι δουλεύουμε πολύ, ότι προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα, ότι παλεύουμε ανάποδα στις συνθήκες και αντίθετα σε αυτά που συμβαίνουν. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να καταλάβουμε πώς δουλεύει το σύστημα, χρειαστήκαμε κάποιο χρόνο για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε. Στην αρχή ήρθε μια μικρή απογοήτευση στον κόσμο γιατί δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε αμέσως. Ο κόσμος τώρα όμως γυρνάει.

Θέλει λίγο παραπάνω χρόνο για να μπορέσει να αλλάξει το γραφειοκρατικό σύστημα. Υπάρχει μια συστημική αντίθεση σε όλο αυτό. Ένα σύστημα δομημένο 25 χρόνια, που λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο και που για να κατανοήσουν και οι εργαζόμενοι στο Δήμο ότι ξαφνικά μπαίνει μια διαφορετική νοοτροπία, ότι υπάρχει άλλο σκεπτικό, χρειάστηκε χρόνος.

ΕΜΕΙΣ & ΟΙ «ΑΛΛΟΙ» Έχουμε μια δύσκολη αντιπολίτευση. Η βασική αντιπολίτευση είναι ένα κομμάτι της προηγούμενης διοίκησης. Είναι άνθρωποι που ξέρουν τους μηχανισμούς. Ξέρουν το σύστημα και πού να χτυπήσουν. Εμείς δεν ξέρουμε τους μηχανισμούς, είμαστε καινούριοι σε αυτό. Η διαφορά όμως είναι ότι εκπροσωπούν

κομματικές συμβουλές και κομματικό σκεπτικό. Και αυτό βοηθάει να αναδειχτεί η διαφορά που υπάρχει στη σημερινή διοίκηση, στο ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. 4 από τους 7 αντιδημάρχους δεν έχουν καμία κομματική ιδιότητα. Και αυτό φαίνεται. Διεκδικούμε και ερχόμαστε αντίθετοι με κυβερνητικές πολιτικές, όταν θεωρούμε ότι δεν είναι σωστές.

ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ, ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ, ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ Τώρα που είμαστε διοίκηση, ουσιαστικά μπορούμε να «διαβάσουμε» γιατί η Θεσσαλονίκη όλα αυτά τα χρόνια θεωρούνταν, εκτός από τους ίδιους τους Θεσσαλονικείς, μια πόλη εσωστρεφής, φοβική, κλεισμένη στον εαυτό της, εθνικιστική. Τα χρήματα πηγαίναν σε συγκεκριμένους φορείς και η αντίληψη για το τι

είναι πολιτισμός φαίνεται πλέον. Είναι ξεκάθαρο ποιοι χρηματοδοτούνταν, με ποιον τρόπο και ποιο ήταν το σκεπτικό. Είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε αυτή την εικόνα που υπήρχε. Δεν πιστεύω ότι οι Θεσσαλονικείς είναι φοβικοί, εσωστρεφείς. Ήταν μια συγκεκριμένη άποψη που υπήρχε και εξυπηρετούσε την αναπαραγωγή του συστήματος εξουσίας, που τροφοδοτούνταν μέσω χρηματοδοτήσεων, επαφών και πελατειακών σχέσεων. Το κλίμα έχει αναστραφεί. Ενώ όλη η υπόλοιπη Ελλάδα θεωρούσε τη Θεσσαλονίκη μια συντηρητική πόλη, τώρα την εκθειάζουν ως μοντέλο αναστροφής της κατηφόρας που έχει πάρει η χώρα.

Υπήρχαν βερμπαλιστικές μεγαλοστομίες για τη Θεσσαλονίκη οι οποίες δεν υλοποιούνταν. Δεν μπορείς να λες πράγματα αλλά η πολιτική σου να είναι απαξιωτική απέναντι π.χ. στους γείτονες λαούς. Είναι γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη κρύβει μέσα της μια δυναμική, για να γίνει μια ενδιαφέρουσα πόλη τουριστικά.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Τον τελευταίο χρόνο έγιναν ενέργειες, κυρίως από τον Δήμαρχο αλλά και άλλες πολιτικές κινήσεις, προς την Τουρκία και το Ισραήλ που αύξησαν την προσέλευση τουριστών. Δεν υπάρχει όμως καμιά πολιτική υποδοχή τουριστών. Είναι σας να μην περίμενε κανένας ποτέ να έρθουν τουρίστες. Δεν υπάρχει τίποτε στα #55

Σπύρος

Πέγκας

[ MY WAY ]

pepper#

αγγλικά, δεν υπάρχουν οδηγοί, δεν υπάρχουν info-kiosk, δεν υπάρχει τίποτα! Και αυτό είναι το επόμενο στοίχημα. Χρειάζεται μια σοβαρή στρατηγική, την οποία σχεδιάζουμε και συζητάμε. Όλα τα κάνουμε σε συνεργασία με την αγορά που μας ενδιαφέρει να τονώσουμε. Υπάρχει ήδη μια κινητοποίηση των φορέων και του κόσμου. Όλο αυτό πρέπει να μπει υπό την αιγίδα της αντιδημαρχίας, να συντονιστεί και να γίνει σωστά. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να δημιουργούμε τους οδηγούς για τους περιπάτους που έχει πει ο Δήμαρχος, τον Εβραϊκό, τον Οθωμανικό και τον Βυζαντινό, οι οποίοι μέχρι το Μάιο θεωρώ ότι

θα έχουν υλοποιηθεί. Κάνουμε πολλές συναντήσεις για ευρωπαϊκά προγράμματα που επιτρέπουν τέτοια πράγματα, συζητάμε ακόμη και για iphone applications. Απαιτείται όμως χρόνος και σχεδιασμός. Δεν μπορούν να γίνουν όλα μέσα στους πρώτους 5 μήνες. Η Θεσσαλονίκη για τον ξένο τουρίστα δεν πρέπει να είναι μόνο shopping. Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Η πόλη έχει να προσφέρει πολλά. Σε πολλούς από αυτούς το ιστορικό τους παρελθόν, τα μουσεία μας που είναι εκπληκτικά, εκδηλώσεις πολιτιστικές όλο το χρόνο, διασκέδαση, αναψυχή και καλό φαγητό.

A NIGHT TO REMEMBER: ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Καταρχήν και στις 3 διοργανώσεις («Δημήτρια», Biennale Νέων, Γαστρονομικό Φεστιβάλ) που κάναμε φέτος, όσα χρήματα επένδυσε ο Δήμος, άλλα τόσα χρήματα πήρε πίσω. Κάναμε «Δημήτρια» με 300.000€, αντί για 1.250.000 που γινόταν πέρσι και πήραμε 186.000 από το έναν χορηγό και 40.000 από τον άλλο. Πάνω από το 50% το φέραμε στην πόλη, χρήματα που δεν υπήρχαν. Το ίδιο και με την Biennale Νέων. Βάλαμε εμείς 200.000, έβαλε και η Γραμματεία Νέας Γενιάς το ίδιο

όλη αυτή η έμπνευση που δημιουργείται. Το άνοιγμα στον κόσμο, η αίσθηση κοσμοπολιτισμού, η επαφή με ξένους καλλιτέχνες. Όλο αυτό είναι ένα κεφάλαιο γνωστικό, άυλο, το οποίο θα αποδώσει στην πόλη στη συνέχεια.

ΠΕΡΙ... ΟΡΕΞΕΩΣ Το Γαστρονομικό Φεστιβάλ έρχεται να ανατρέψει τα περί φαγητού κλισέ της πόλης και έχει τρεις στόχους: Να κάνει τη Θεσσαλονίκη γαστρονομικό προορισμό, να αναδείξει τα τοπικά προϊόντα της Θεσσαλονίκης, της ευρύτερης περιοχής αλλά και να ζωντανέψει και να κινήσει την αγορά. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει πολύ έντονη local cuisine και ξέρει πολύ καλά να την υποστηρίζει. Δεν είναι πολύ ανοιχτή σε άλλες εθνικές κουζίνες, αυτό όμως μπορεί με το γαστρονομικό φεστιβάλ σιγά-σιγά να αλλάξει. Το σίγουρο όμως είναι ότι εδώ πέρα υπάρχει καλό φαγητό. Το επιβεβαιώνουν άλλωστε και οι επισκέπτες μας. Αυτό θέλουμε να το τονώσουμε και να βοηθήσουμε. Πώς; Αρχίζοντας με τους φορείς κάποια αξιολόγηση της κουζίνας και βάζοντας υγειονομικά στάνταρ. Θέλουμε επίσης να συμμαζέψουμε όλο αυτό που γίνεται με το φαγητό του δρόμου, καντίνες, κουλουρτζήδες εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Street food. Και εκεί στοχεύει να βάλει λίγο μια τάξη αυτό το γαστρονομικό φεστιβάλ.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΡΓΑ: ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ποσό. Το Γαστρονομικό Φεστιβάλ γίνεται όλο με χρήματα χορηγιών. Αρχίζουμε και «τσιμπάμε» από παντού χρήματα που δεν ήταν για την πόλη και μπαίνουν για την αγορά και τους καλλιτέχνες της πόλης μας. Όλα αυτά, θέλουμε να αφήσουν κάτι στους καλλιτέχνες της πόλης και σε αυτούς που παράγουν πολιτισμό. Πέρα από την εμπειρία, επιθυμούμε αν μπορούμε να το βγάλουμε και προς τα έξω. Κάναμε δικές μας παραγωγές που θέλουμε να εξάγουμε σε άλλα φεστιβάλ εκτός Θεσσαλονίκης και εκτός Ελλάδος. Κυρίως όμως, υπάρχει ένα άυλο προϊόν που μπαίνει μέσα στους νέους. Όλη αυτή η κινητοποίηση των νέων, των εθελοντών στην Biennale,

Προσαρμοζόμαστε στις κοινωνικές συνθήκες. Αποφασίσαμε να κάνουμε 4 συναυλίες με τη συμφωνική ορχήστρα του Δήμου, με ένα πολύ μικρό αντίτιμο της τάξης των 7 ευρώ. Τα χρήματα θα πάνε σε φιλανθρωπικά σωματεία της πόλης αλλά και στο Κρατικό Ωδείο το οποίο θεωρούμε πολύ σημαντικό και είναι παραμελημένο και αφημένο λίγο στην τύχη του. Μετά από αυτό, ξεκινά ο σχεδιασμός για την επόμενη χρονιά που θα γίνει σε συνδυασμό με τον εορτασμό του ‘12. Με ιδέες που θα μείνουνε στην πόλη και όχι πανηγύρια. Πρέπει με τις εκδηλώσεις για το ‘12 να τιμήσουμε το παρελθόν, με δράσεις όμως που θα αφήσουν κάτι για το μέλλον. Τέλη Νοεμβρίου, θα αναγγείλουμε όλο το προγραμματισμό των μεγάλων εκδηλώσεων του Δήμου στον πολιτισμό για την

επόμενη χρονιά. Προσπαθούμε να κάνουμε σωστή επικοινωνία και έγκαιρη, να το βγάλουμε προς τα έξω, προς τα Βαλκάνια, για να έρθει κόσμος να τις παρακολουθήσει. Επίσης στόχος είναι να φέρνουμε ένα μεγάλο διεθνές γεγονός κάθε χρόνο, όπως κάναμε με την Biennale Νέων φέτος και του χρόνου με την μουσική έκθεση “Womex”. Μια πολύ μεγάλη έκθεση για τη μουσική του κόσμου, με 250 εκθέτες και 3000 άτομα που τη «συνοδεύουν».

ΜΑΚΑΡΙ, ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗ; Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΡΑΓΔΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ Από τη μία, είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσει μια συζήτηση διαδοχής στο δήμο, από την άλλη, οι εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδος είναι πάρα πολύ γρήγορες και θα είναι ακόμη πιο ταχείς στο επόμενο διάστημα. Ο Γιάννης ο Μπουτάρης είναι το πιο ανθεκτικό στέλεχος (και εμείς οι ίδιοι εκπλησσόμαστε πώς αντέχει με όλα αυτά που κάνει!) από τα στελέχη της διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης. Πιστέψτε με ότι βιολογικά, δεν θα έχει πρόβλημα ούτε για την επόμενη τετραετία. Από εκεί και πέρα, είναι δικιά του απόφαση αν θα κατέβει ή δεν θα κατέβει. Νομίζω ότι αυτή η απόφαση θα προκύψει μέσα και από το αποτέλεσμα της δουλειάς που θα έχει γίνει, το οποίο εγώ αξιολογώ ότι θα είναι θετικό. Και νομίζω ότι θα είναι και ένα κίνητρο γι’ αυτόν να ολοκληρώσει με μια ακόμη θητεία αυτό που ξεκίνησε. Από εκεί και πέρα σαφώς θα αναδειχτούν καινούρια στελέχη. Αυτό άλλωστε είναι και το παράδειγμά του, αυτό ξεχωρίζει και τον μεγάλη ηγέτη. Ότι βγάζει άλλους νέους ηγέτες, και δεν ποδηγετεί και καταπατάει τις δυνατότητες των στελεχών του. Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι πολύ ανοιχτός σε όλο αυτό. Μένει να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια, μέσα από τη δουλειά που θα γίνει, να δούμε ποιος θα μπορέσει αύριομεθαύριο να πάρει τη σκυτάλη από το Γιάννη Μπουτάρη και να συνεχίσει. Βέβαια, έχει πολύ να κάνει και με το τι θα γίνει με το κομματικό σύστημα της Ελλάδος. Προσωπικά, θεωρώ ότι θα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη υποχώρηση της κομματικής επιρροής στην αυτοδιοίκηση, οπότε θα αναδειχτούν νέα πρόσωπα, τα οποία δεν θα χρειάζονται την κομματική ταυτότητα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν δηλαδή μεταλλάξεις σε αυτό που ξεκίνησε το 2006 στη Θεσσαλονίκη.

#57

[ HERO NEXT DOOR ]

pepper#

Schiller

Mουσικός, συνθέτης, παραγωγός

Ένα ηλεκτρονικό φαινόμενο πρόκειται να εμφανιστεί στην Ελλάδα... Δύο φορές συνέντευξη στην Τόνια Παπαδάκη

Ήχοι που σε ταξιδεύουν, άλλοτε σε όμορφα καλοκαίρια, που έχεις ΄ή εύχεσαι να είχες ζήσει, άλλοτε σε ζεστούς από τζάκι ΄ή από μια αγκαλιά χειμώνες και άλλοτε στην απόλυτη μοναξιά. Με φωνητικά από ανατολή και δύση και στίχους που απλά μαγεύουν. Κομμάτια διαχρονικά αλλά και νέα που προστίθενται στη συλλογή του είναι η εγγύηση για ένα ταξίδι από την καρδιά στο μυαλό και από το παρελθόν στο μέλλον. We welcome Schiller.

My life is music and music is life Αυτό που προσπαθώ να πετύχω με τη μουσική μου, έχει να κάνει με τη χαρά που μου δίνει. Το να δημιουργώ μουσική, με κάνει χαρούμενο. Είμαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να μοιραστώ αυτή τη χαρά μου με τον κόσμο. Και παρόλο που κάποιες φορές η μουσική μου βγάζει μια μελαγχολία, αυτή η ρομαντική προσέγγιση της ζωής είναι πολύ σημαντική. Δεν προσπαθώ να περάσω κάποιο μήνυμα με τη μουσική μου. Δεν είμαι πολιτικός, ούτε επιστήμονας. Είμαι απλώς ένας συνθέτης, ένας καλλιτέχνης. Η μουσική είναι μήνυμα από μόνη της. Μικρότερος, μου άρεσε πολύ να ακούω Kraftwerk, Tangerine Dream και Vangelis. Πιστεύω ότι θα μπορούσα να τους αποκαλέσω τους μουσικούς μου ήρωες, γιατί με επηρέασαν πραγματικά. Ήταν αυτή η ονειρική και ατμοσφαιρική προσέγγιση των ηχοτοπίων τους που με καθήλωνε τότε και το κάνει και σήμερα. Αλλά και τώρα υπάρχει η μουσική στον ελεύθερό μου χρόνο. Είμαι λάτρης του τελευταίου δίσκου του Ulrich Schnaus, τον οποίο μ’ αρέσει πολύ να ακούω.

Όταν ακούω τη δική μου μουσική, κάποιες φορές μπερδεύομαι. Από τη μία πάντα αποζητώ την περαιτέρω βελτίωσή της και ψάχνω να δω τι μπορεί να γίνει καλύτερα. Από την άλλη προσπαθώ απεγνωσμένα να απολαύσω τους δικούς μου ήχους με όλο μου το είναι, σε όλο του το είναι. Αυτή η διαδικασία με δυσκολεύει πολλές φορές, αλλά για κάποιο λόγο μ’ αρέσει. Για να είμαι όμως ειλικρινής, προτιμώ την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας περισσότερο. Δεν γνωρίζω αν με τον κόσμο που ακούει ένα κομμάτι μοιραζόμαστε το ίδιο συναίσθημα που βιώνω όταν το συνθέτω. Δεν ξέρω και δεν έχει σημασία αν ο κόσμος βιώνει τα ίδια συναισθήματα με μένα. Αρκεί να βιώνει έστω κάποιο συναίσθημα. Με χαροποιεί ιδιαίτερα και με γεμίζει και λίγο περηφάνια, όταν αντιλαμβάνομαι ότι η μουσική μου πυροδοτεί ένα συναισθηματικό βάθος για τους ακροατές.

#59

Schiller

[ HERO NEXT DOOR ]

MUSIK.gr

INFO O Schiller θα εμφανιστεί την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου, στο Gagarin 205, στην Αθήνα και το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στο Block 33, στη Θεσσαλονίκη. 60

pepper#

Θεωρώ πως η ελληνική μουσική μπορεί να χαρακτηριστεί με μια λέξη «παθιασμένη» και λατρεύω αυτό το πάθος. Πιστεύω πως οι Έλληνες πρέπει να είστε περήφανοι για την παραδοσιακή αλλά και για τη σύγχρονη μουσική σκηνή σας. Έχοντας συνεργαστεί μάλιστα ήδη με μία Ελληνίδα, τη Δέσποινα Βανδή, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως θα ξανασυνεργαζόμουν με Έλληνα καλλιτέχνη. Η εμπειρία μου ήταν υπέροχη.

Eς αύριον τα σπουδαία Θα ήθελα να συνεργαστώ με διάφορους καλλιτέχνες

στα τραγούδια μου. Αυτή τη στιγμή είμαι έτοιμος να ξεκινήσω να δουλεύω πάνω στο καινούριο μου άλμπουμ και στο προσεχές μέλλον θα γνωρίζω περισσότερα. Για να μπορώ και να καταστρώσω την προσωπική μου “wish list”... Στο μέλλον θα επιθυμούσα πολύ να συνεχίσω την αναζήτησή μου προς νέα μουσικά μονοπάτια. Να κάνω ένα νέο άλμπουμ, μια νέα περιοδεία και ελπίζω σε, γεμάτες έμπνευση, συναντήσεις με τους ανά τον κόσμο Schiller-fans. Και φυσικά, ανυπομονώ να ξανασυναντήσω τους Έλληνες Schiller-fans πολύ σύντομα.

CATWALK Fas h i o n E di t o rials | Μόδα του δ ρ ό μ ου

[ MODA ]

A FOREST Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης Παραγωγή: Χρήστος Ανθόπουλος

STYLING: Μιχάλης Χαλίκιας Βοηθός φωτογράφου: Νίκος Καρδαράς Μακιγιάζ: Μαρία Ταυρίδου MODELS: Κατερίνα Κυριακού-Αμβρόσιος Παπαδόπουλος

Τσιμισκή 53, Θεσσαλονίκη | Ευαγγ. Θεοτόκου 36, Εύοσμος www.edward.gr

Special thanks to: Τάσος Τσαρούχας Coiffure Κομνηνών 43 Καλαμαριά, Τ: 2310.410.626

pepper#

#63

Φούτερ Edward

Κατερίνα: Τζιν παντελόνι, πουκάμισο, overcoat και δερμάτινα ankle boots, όλα Edward Αμβρόσιος: Τζιν παντελόνι, πουκάμισο και jacket, όλα Edward Αρβύλες και μάλλινες γκέτες από προσωπική συλλογή 64

pepper#

#65

Τζιν παντελόνι, δερμάτινη ζώνη,t-shirt και γάντια, όλα Edward

Τζιν παντελόνι Edward Αρβύλες και γούνινος σκούφος από προσωπική συλλογή 66

pepper#

#67

Τζιν παντελόνι, πουκάμισο και δερμάτινη ζώνη, όλα Edward Αρβύλες και μάλλινες γκέτες από προσωπική συλλογή

pepper#

#69

pepper#

Τζιν παντελόνι, t-shirt, δερμάτινο jacket και πλεκτά γάντια, όλα Edward Αρβύλες και πλεκτός σκούφος από προσωπική συλλογή

Jumpsuit και δερμάτινα ankle boots, όλα Edward #71

Μπουφάν και τζιν παντελόνι, όλα Edward Πλεκτός γιακάς από προσωπική συλλογή

pepper#

[ STYLE REPORT ]

pepper#

Style Report Οδη γ ός

Ε πιβ ί ωσης

What to w ea r a n d ho w to w ea r it r i g ht ! Επιμέλεια: Μιχάλης Χαλικιάς | Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

[ STYLE REPORT ]

History On Repeat# Καινοτόμο και με θανατηφόρα καλή εμφάνιση. Είναι το πρώτο παπούτσι που σχεδιάστηκε από τον Tinker Hatfield με ορατά Nike Air στοιχεία και διακοσμημένο με συνθετικό δέρμα ελέφαντα. Στοιχείο ορόσημο του σχεδιασμού, η εισαγωγή του θρυλικού Jumpman λογότυπου. Για τρίτη φορά, το Air Jordan 3 Black Cement, έρχεται εκ νέου στο φως της δημοσιότητας δυναμικά! Τρέξε να το αποκτήσεις. Θα το βρεις αποκλειστικά στο κατάστημα Deviceone στην Θεσσαλονίκη.

#Nike Air Jordan 3 Retro Black/Cement 76

pepper#

In Sneakers We Trust# Αν φοράς αθλητικά παπούτσια, αυτά εδώ θα τα λατρέψεις! Αν από την άλλη δε φοράς, μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξεις γνώμη; Ψάχνεις sneakers τα οποία είναι one of a kind design και limited edition. Οπότε ρίξε μια ματιά στις τελευταίες συλλογές της Nike που αποτελούν το τελευταίο trend. Θα τα βρεις αποκλειστικά στο κατάστημα DeviceOne.

FOR HΙ

Μ ->

#Nike Air Max 90 Premium

#Stussy x Nike Sky Force 88

FOR H

#Nike Air Royalty Premium

#Nike Air Royalty Premium #77

[ STYLE REPORT ]

Γιατί το boyfriend τζιν και πάλι παίζει πολύ! Χαμηλό καβάλο, άνετη γραμμή! [Τζιν παντελόνι Liu-Jo Jeans, Somma]

# Do it like a dude

ΦΟΡΕΣΕ

ΤΟ ΜΕ:

# Το Τ-shirt είναι ρούχο που πρέπει να έχεις στη συλλογή σου! Επίλεξε να έχει έντονο print για έξτρα εντυπώσεις. [T-shirt Elisabetta Franchi, Somma]

# Τα δερμάτινα γάντια κάνουν και πάλι comeback. Ίσως το πιο δυνατό φέτος από κάθε άλλη φορά! [Vintage γάντια, Lola Mundo]

pepper#

# Δώσε στο outfit την τελική πινελιά με μια δερμάτινη ζώνη - safe επιλογή το μαύρο χρώμα. [Δερμάτινη ζώνη Edward]

# Άνετο T-shirt - έξυπνο print. Και αφήνεις να μιλήσει το ρούχο από μόνο του. [T-shirt Local Celebrity, Lola Mundo]

ΦΟΡΕ ΣΕ ΤΟ ΜΕ:

# Γυρνάς ρεβέρ στα ύψη και παίρνεις επιπλέον style points!

EXTRA TIP:

Κάνε τη διαφορά με ένα άνετο stone washed denim. [Τζιν παντελόνι Edwin, Deviceone]

# Μην αρκεστείς σε ένα απλό τζιν!

[ STYLE REPORT ]

#79

We ♥ Your Style Thessaloniki.FashioN.STYLE.Streets.Meet them Επιμέλεια: ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ | Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΔΑΡΑΣ

~ FA S HIONI S TA # 0 1 ~ Ονομάζεσαι: Μαρίνα Παπαγεωργίου Είσαι από: Θεσσαλονίκη Συνδυάζεις το denim σου πάντα με...: Ένα fashion t-shirt Το πιο avant garde κομμάτι στη συλλογή σου: Ένα σακάκι από τον οίκο Alexander McQueen Αγαπημένο σου αξεσουάρ: Τα φουλάρια

#81

~ FA S HIONI S TA # 0 2 ~ Ονομάζεσαι: Αστέρης Έτσι Είσαι από: Θεσσαλονίκη Συνδυάζεις το denim σου πάντα με...: Σταράκια Το πιο avant garde κομμάτι στη συλλογή σου: Ένα ρολόι Breitling Αγαπημένο σου αξεσουάρ: Ρολόγια

pepper#

~ FA S HIONI S TA # 0 3 ~ Ονομάζεσαι: Χριστίνα Αγραγγέλου Είσαι από: Θεσσαλονίκη Συνδυάζεις το denim σου πάντα με...: Κάτι πολύ άνετο Το πιο avant garde κομμάτι στη συλλογή σου: Ένα leather biker jacket Αγαπημένο σου αξεσουάρ: Δαχτυλίδια

#83

~ FA S HIONI S TA # 0 4 ~ Ονομάζεσαι: Ραφαέλλα Ράλλη Είσαι από: Τον πλανήτη OFF Συνδυάζεις το denim σου πάντα με...: Κυριολεκτικά τα πάντα! Το πιο avant garde κομμάτι στη συλλογή σου: Το χαμόγελό μου! Αγαπημένο σου αξεσουάρ: Super extra high heels

pepper#

~ FA S HIONI S TA # 0 5 ~ Ονομάζεσαι: Γιάννης Παπαδόπουλος Είσαι από: Θεσσαλονίκη Συνδυάζεις το denim σου πάντα με...: T-shirt ή πουκάμισο sport Το πιο avant garde κομμάτι στη συλλογή σου είναι: Ένα σακάκι Dsquared Αγαπημένο σου αξεσουάρ: Ρολόγια

#85

ARTIFACT Μουσική | Κινηματογράφος

[ GOODIES ]

pepper#

Nirvana Nevermind

(20th Anniversary Super Deluxe Edition)

γράφει ο Γιώργος Ράμμος

να σχετικά άγνωστο σχήμα από το βροχερό Seattle θα μας απασχολήσει για αυτό το τεύχος. Πρωτοεμφανίστηκαν με το “Bleach” στην ανεξάρτητη τοπική δισκογραφική εταιρεία Sub Pop και το “Nevermind” είναι ο δεύτερος δίσκος τους και πρώτος στην αγκαλιά πολυεθνικής. Να είστε σίγουροι πως το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, “Smells Like Teen Spirit”, που ήδη ακούγεται, θα αφήσει το στίγμα του. Και γιατί όχι, ίσως σύντομα να δούμε να εκθρονίζεται ο βασιλιάς της ποπ Michael Jackson από το νούμερο ένα, στο οποίο έχει στρογγυλοκαθήσει με την τελευταία του κυκλοφορία, “Dangerous”. Όλα αυτά γίνανε πριν 20 χρόνια, γεράσατε ναι. Σαν χθες όμως δε φαίνεται; Για κάντε μια απόπειρα και ίσως να βρείτε εκείνο το καρό πουκάμισο που δε λέγατε να βγάλετε από πάνω σας. Τώρα θα μου πείτε γιατί κάνω παρουσίαση του “Nevermind” εν έτει 2011. Μα για τον απλό λόγο πως κλείσαμε 20 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε ένας από τους σημαντικότερους δίσκους της δεκαετίας του ΄90 και πρόσφατα επανακυκλοφόρησε σε 2 νέες εκδόσεις. Και τι έγινε θα πείτε και θα έχετε δίκιο. Αλλά και οι 2 εκδόσεις είναι άξιες προσοχής και ιδίως η Super Deluxe. Ειδικά για μερικούς φετιχιστές, ονόματα δε λέμε. Οπότε θα αφήσουμε στην άκρη το Nevermind αυτό καθαυτό –θα έπεφτε ο ουρανός στο κεφάλι μου αν το έκανα– και θα ασχοληθούμε με τα έξτρα (με εξαίρεση το τέταρτο CD το οποίο είναι live και συνοδεύεται και από το αντίστοιχο DVD) Τα έξτρα ξεκινάνε απλά, όμορφα και ωραία από το πρώτο δισκάκι. Αντί να τελειώσει με το “κρυφό” “Endless, Nameless” μετά το “Something In The Way”, όπως είχαμε συνηθίσει χρόνια τώρα, τελειώνει με τα “Even In His Youth”, “Aneurysm”, “Curmudgeon”, γνωστά b-sides από τα singles του “Nevermind” και τη διασκευή τους στο D-7 των Wipers (που και αυτό μας είχε δοθεί πρόσφατα στο “Live at Reading”). Αυτή είναι η γέφυρα με τα υπόλοιπα 5 κομμάτια που αποτελούν ζωντανές ηχογραφήσεις γνωστών τους τραγουδιών. 3 από την εμφάνιση στο “Paramount” (που μας προσφέρεται ολόκληρη στο 4ο CD) και 2 από το “Del Mar”. Μοναδική ένσταση πώς όπως και να το κάνουμε, το “Nevermind” τελειώνει με το “Endless, Nameless”. Είναι πολύ περίεργο να ακολουθεί κάτι άλλο μετά. Το δεύτερο CD αποτελείται από τα “Smart Studios” και “Boombox Sessions”. Κλείνει με δύο ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις, η μία με τον αξέχαστο John Peel και η άλλη με τον Mark Goodier. Οι πρώτες ηχογραφήσεις κομματιών από το “Nevermind” έγιναν στα “Smart Studios” και μάλιστα η έκδοση του “Polly” είναι μια από αυτές. Τώρα μας δίνεται η ευκαιρία να ακούσουμε και τις υπόλοιπες. Για να μην κουράσω και επειδή τα τραγούδια είναι όπως και να χει γνωστά, θα αναφερθώ σε αυτά που οι εκτελέσεις είναι διαφορετικές και σε αυτά που οι πιο πολλοί δεν γνωρίζουν. Η αρχή γίνεται με το “Immodium”, γνωστό ως “Breed” στο “Nevermind”, που είναι απλώς μια πιο ωμή εκτέλεση του κομμα-

τιού. Στο “Lithium” που ακολουθεί, συναντάμε την πρώτη αισθητή διαφορά από τις πρώτες νότες μάλιστα, αφού μπαίνει πολύ πιο ήρεμα και γενικά έτσι συνεχίζει, με εξαίρεση τα ξεσπάσματα. Το “Here She Comes Now” είναι η διασκευή που έκαναν στους Velvet Underground και είχε κυκλοφορήσει στο υπερσπάνιο 7’’ με τους Melvins. Το “Sappy” είναι από τα κομμάτια που δουλεύανε χρόνια. Είχε εμφανιστεί μόνο στη συλλογή “No Alternative” και παίρνει τη θέση που του αξίζει, στο Nevermind δηλαδή. Έστω και στην επετειακή έκδοση. Τα “Boombox Sessions” είναι τα προσωπικά μου αγαπημένα. Χαίρομαι που κράτησαν το βουητό και τις ομιλίες των μελών. Τι συναντάμε εδώ; Μια εκτέλεση του ακυκλοφόρητου “Verse Chorus Verse”, τo “Territorial Pissings”, χωρίς την εισαγωγή του “Get Together” και μια έκδοση του “Old Age”, που αφού κάνει τη δεύτερη εμφάνισή του μετά το box set “With The Lights Out”, καλό θα είναι να το αφαιρέσει κάποιος από τη συλλογή των Hole. Επίσης πρέπει να κάνουμε μια ιδιαίτερη μνεία στην ωμή έκδοση του “Something In The Way”, με μία επιπλέον στροφή. Για το βουητό και τις ομιλίες είπαμε; Το δεύτερο CD κλείνει με μία ακόμα εκτέλεση του “Something In The Way” από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Mark Goodier. Αλλά πριν από αυτό, προηγείται μια ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ εκτέλεση του “Drain You” από την εκπομπή του John Peel. Ανεβάζουν το τραγούδι σε δυσθεώρητα ύψη και κρίμα, κρίμα, πολύ κρίμα που δεν ήταν αυτή η έκδοση που κυκλοφόρησε αρχικά. Και καταλήγουμε στο τρίτο κατά σειρά CD. Πολύ καλή και ιστορική η συναυλία στο “Paramount”, αλλά όταν υπάρχει το DVD… Τι έχουμε εδώ; Το “Nevermind” αυτούσιο άλλη μια φορά. Η διαφορά είναι στη μίξη. Ουσιαστικά ο δίσκος ηχογραφήθηκε με υπεύθυνο παραγωγής και μίξης τον Butch Vig. Μπάντα και παραγωγός όμως δεν έμειναν ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα και το παρέδωσαν για νέα μίξη στον Andy Wallace. Αυτή ήταν η μίξη που κυκλοφόρησε τότε και σε αυτό το CD ακούμε τη μίξη που απορρίφθηκε, τα λεγόμενα “Devonshire Mixes”. Ουσιαστικές διαφορές δεν θα ακούσετε. Το μόνο που του λείπει είναι η γυαλάδα της τελικής έκδοσης. Και επίσης όπως και νωρίτερα, απουσιάζει η εισαγωγή του “Get Together” από το “Territorial Pissings”. Αν αυτό το “Nevermind” είναι καλύτερο από το άλλο δεν μπορώ να σας πω, οι απόψεις διίστανται. Φυσικά και δεν είναι όλα τέλεια. Πού είναι το “Song in D”; Έστω και instrumental, πρέπει να κυκλοφορήσει. Ή πού είναι η απίστευτη εκτέλεση του “Smells Like Teen Spirit” από το “Top of The Pops”; Ας μη τα θέλουμε και όλα θα μου πείτε, αλλά ψάξτε να βρείτε το δεύτερο και θα με δικαιολογήστε! Τώρα μόλις διαπίστωσα πως έγραψα ολόκληρη παρουσίαση χωρίς να αναφέρω ούτε μια φορά το όνομα Kurt Cobain. Kurt Cobain, Kurt Cobain, Kurt Cobain, Cobain Kurt, Kurt Cobain. Πού να έχω άραγε εκείνο το καρό πουκάμισο; www.nirvana.com #89

Photo: Kristianna Smith

[ GOODIES ]

Beirut

The Rip Tide

γράφει ο Γιώργος Ράμμος

την παρουσίαση των Airborne Toxic Event στο προηγούμενο τεύχος έγινε μια αναφορά στους Beirut. Οπότε αποφάσισα να το τραβήξω λίγο παραπάνω αυτήν τη φορά, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τρίτου τους δίσκου “The Rip Tide”. Τέσσερα χρόνια ήταν μια σχετικά μεγάλη αναμονή. Αδικαιολόγητη με τίποτα, αν και το “March of the Zapotec/ Holland” EP που κυκλοφόρησαν 2 χρόνια νωρίτερα, καθώς και η συμμετοχή τους σε μια από τις καλύτερες συλλογές που έχουν κυκλοφορήσει, το “Dark Was The Night”, δεν ήταν αρκετές για να σβήσουν τη δίψα μας. Οι Αμερικάνοι από την Σάντα Φε του Νέου Μεξικού που ακού-

pepper#

γονται σαν Ευρωπαίοι, επανήλθαν. Από τις πρώτες νότες του “A Candle’s Fire” μας θυμίζουν πως το καντηλάκι τους καίει ακόμα, μας θυμίζουν πόσο μας λείψανε και μας κάνουν να αναρωτηθούμε αν άξιζε η αναμονή. Ίσως και όχι, αλλά πάλι, ειλικρινά θα θέλατε να ακούσετε κάτι διαφορετικό; Μπορεί να λείπουν τα βαλκανικά και τα μεξικάνικα στοιχεία, ΟΜΩΣ η μουσική των Beirut είναι εδώ. Στους Beirut αρέσουν τα ταξίδια. Με τέτοιο όνομα άλλωστε! Ακόμη και οι τίτλοι των τραγουδιών του νέου δίσκου, κάτι τέτοιο αποδεικνύουν. Το εναρκτήριο κομμάτι ακολουθεί ο πρώτος τόπος που επισκεπτόμαστε. Σάντα Φε, τόπος καταγωγής του Zach Gondon. Θα περίμενε κανείς να

ακούσει κάτι μεξικάνικο εδώ, αλλά ο Gondon φαίνεται πως έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο «νέο» και ακούμε μια ‘80s έκδοση των Beirut. Τουλάχιστον μέχρι να κάνουν την είσοδό τους τα πνευστά. Επόμενη στάση το Ανατολικό Χάρλεμ. Καθόλου περίεργο που το συγκεκριμένο μέρος είναι αυτό που συγκεντρώνει τους Λατίνους της Νέας Υόρκης. Μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς έχουν μαζευτεί για να τραγουδήσουν και ένα παιδάκι μαζί τους, να βασανίζει ένα δυο πλήκτρα στο πιανάκι του. Σε ποιο Goshen αναφέρεται, δεν μπορώ να γνωρίζω, υπάρχουν άπειρα απ’ ότι φαίνεται. Υποθέτω όμως, σε κάποιο από τις Νότιες Πολιτείες, από αυτές

που ο κόσμος περνάει την ώρα του πετώντας τάπες σε βαρέλια. Επόμενη στάση κάπου πιο εξωτικά, Μπαρμπάντος... Το Payne’s Bay θεωρείται από τους ντόπιους από τα καλύτερα μέρη για να κολυμπήσει κανείς αφού τα νερά είναι πάντα ήρεμα. Και οι Beirut μας προσφέρουν το σάουντράκ του.

τη φορά, αλλά πολύ σωστά και έξυπνα αφήνουν τη μουσική τους και το δυνατό ρεύμα να μας ταξιδέψει όπου εμείς θέλουμε. Και γιατί όχι, να περιπλανηθούμε άσκοπα, σαν αλήτες, σαν τυχοδιώκτες, σαν μπαγαπόντες. Μέχρι να βρούμε ένα παγόνι. Μπορεί και στο Βερολίνο. Γιατί εκεί μη με ρωτάτε. Μόνο ο Gondon γνωρίζει τον λόγο.

Ακολουθεί το ομότιτλο, “The Rip Tide”, κάτι σαν το δυνατό ρεύμα της επιστροφής και ξεφεύγουμε από τα τοπωνύμια. Η αρχή του μου θυμίζει το The Rip των Portishead. Αν γίνουν μόδα τραγούδια με το Rip στον τίτλο τους και είναι τόσο καλά, θα είμαστε πολύ τυχεροί. Μπορεί να μη μας πηγαίνουν κάπου συγκεκριμένα αυτή

Και φτάνουμε αισίως στο τελευταίο κομμάτι, “The Port of Call”. Σύντομα σίγουρα και όσο ευχάριστα και αν περάσαμε, ήταν λίγο για 4 χρόνια αναμονής. Τώρα αν αναφέρεται στην ταινία του Bergman ή σε αυτήν με τον Nicolas Cage άγνωστο. Αυτό που ξέρω είναι πως αν είχατε την οποιαδήποτε αμφιβολία για το αν

το The Rip Tide είναι ισάξιο των δύο προηγούμενων δίσκων, να είστε σίγουροι πως θα σας την εξαφανίσει. Δε ξέρω, εγώ δέθηκα. Mπορεί να φταίει και το τζιν....filled your glass with gin... Για να καταλήξουμε, σίγουρα κατώτερο από τις προηγούμενες δουλειές, κλάσεις ανώτερο από πολλές άλλες όμως κυκλοφορίες. Παίζει ρόλο βέβαια και η διάρκεια. 33 λεπτά όπως και να το κάνουμε είναι πολύ λίγα. Πότε θα καταφέρω να τους δω ζωντανά ήθελα να ξέρα, που κάθε φορά κάτι γίνεται και δεν τα καταφέρνω... http://beirutband.com | www.myspace.com/beruit

#91

[ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ PICK UP ]

EDITOR’S PICKS

Παλιά & νέα τραγούδια που «στοίχειωσαν» τα players μας καθώς ετοιμάζαμε το τεύχος εξορκίζει ο Γιάννης Μπαλαφούτης

Sometime Around Midnight//

Widowspeak

Επ’ ευκαιρία της παρουσίασης του καινούριου τους δίσκου στο προηγούμενο μας τεύχος, θυμήθηκα ένα παλιότερο τραγούδι τους, για το οποίο κάλλιστα οι χρήστες του Youtube θα μπορούσαν να είχαν ξεκινήσει εκστρατεία δημιουργίας “Love button”. Η ιστορία είναι απλή, αλλά όσες φορές και να στην τραγουδήσουν δε φαίνεται να τη βαριέσαι. Και πώς είναι δυνατόν να τη βαρεθείς όταν μιλάει γι’ ΑΥΤΗΝ; Γι’ αυτήν που κάθε φορά που την βλέπεις, αισθάνεσαι άστεγος μακρυά από το σώμα της. Αυτήν που κάθε φορά που σε βλέπει, φροντίζει να έρθει τόσο κοντά σου, όχι για να μάθει τα νέα σου (αυτό θα μπορούσε να το κάνει και από μεγαλύτερη απόσταση), αλλά μόνο και μόνο για να μυρίσεις το άρωμά της. Να ξεκλειδώσει όλες τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που με κόπο καταχώνιασες βαθιά μέσα σου το χειμώνα, και να σου θυμίσει –φεύγοντας συντροφιά με κάποιον που δεν ξέρεις– ότι ούτως ή άλλως, πρέπει πλέον να τα ξεχάσεις. Κι όμως εσύ, ΠΡΕΠΕΙ να τη δεις. Κάπου γύρω στα μεσάνυχτα...

Widow’s Peak είναι ένα διακριτό σημείο που σχηματίζεται όταν η γραμμή των μαλλιών ξεκινά χαμηλότερα, στο κέντρο του μετώπου, δημιουργώντας ένα κομψότατο V στο κούτελο. Η ετυμολογία του όρου θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ως παράδειγμα την κόμη του Steven Seagal, του Κόμη Δράκουλα ή απλώς τη φωτογραφία του Λευτέρη Πανταζή. Αυτό μάλλον ενέπνευσε και το ομώνυμο συγκρότημα, που βλέποντας τον ζωντανό ορισμό του ονόματός τους να διασκευάζει «Μπρέθλες» επηρεάστηκαν τόσο, που αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο. Το πολυαγαπημένο τραγούδι του Chris Isaak, με την θεά super hot Helena Christensen στο Music Video, σε μια «μποέμικη» εκτέλεση και ομολογουμένως αρκετά πετυχημένη.

It Takes Time To Be A Man//

The Rapture

Το ότι μεγαλώνεις, δε σημαίνει ότι γίνεσαι αυτομάτως και άντρας. Σύμφωνα με τους “The Rapture”, χρειάζεται χρόνος γι’ αυτά τα πράγματα. Και αν το νεοϋορκέζικο γκρουπ την είδε, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι, λίγο «θρησκεία, είμαι εδώ για σένα αδελφέ, μπορείς να καταφέρεις» φάση, εμείς προσπερνάμε τους στίχους που θυμίζουν χριστιανική κατασκήνωση της αμερικανικής δεξιάς του Κυρίου και δουλεύουμε το swing του αυχένα μας, κουνώντας το κεφάλι σε ένα ρυθμικά cool pattern.

Sound Of Da Police//

KRS-one

“Whoop, Whoop...”. Ο ήχος της αστυνομικής σειρήνας“βοά”διαχρονικά στα τραγούδια διαμαρτυρίας κατά του θεσμικού ρατσισμού, της καταπίεσης και της βίας εναντίων της μαύρης κοινότητας, προερχόμενη από τις αστυνομικές δυνάμεις. Το ξαναθυμήθηκα βλέποντας τη βρετανική ταινία “Attack The Block” και μου ήρθε παράλληλα στο μυαλό, ένα κάρο τραγούδια της μαύρης ghetto σκηνής με παρόμοιο θέμα. Άσχετα βέβαια αν στην περί ου λόγου σκηνή, τα ακουστικά, απ’ όπου ακούγεται το “Whooping” του KRS-one, καταλήγουν στα πιο-λευκά-πεθαίνεις αυτιά του cast...Allow it bruv, η μουσική δεν έχει χρώμα!

Boys Don’t Cry//

Grant Lee Phillips

Η διασκευή αυτού του πασίγνωστου κομματιού των “The Cure” είναι αρκετά καλή, αλλά δεν ξεπερνά το αυθεντικό. Παρόλ’ αυτά, είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο κλασσικό πλέον κομμάτι, ρουφώντας από πάνω του την εφηβική ανεμελιά και μετατρέποντάς το σε μια αισθαντική μπαλάντα. Ντρέπομαι να αποκαλύψω σε ποια ταινία το άκουσα... Όποιος την βρει, παρακαλώ να το κρατήσει για τον εαυτό του. Στο κάτω-κάτω, μισή ντροπή δική σου! 92

Wicked Game//

The Airborne Toxic Event

pepper#

Every Day Is A Brand New Day//

A Dog Named Rodriguez

Παρόλα τα χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη κυκλοφορία του υπέροχου αυτού τραγουδιού από το project A Dog Named Rodriguez του DJ MCD (a.k.a. Δημήτρη Κρητικό), ποτέ δεν σταμάτησε να στοιχειώνει το player μου. Ίσως το καλύτερο electro κομμάτι που έχει/θα βγάλει η ελληνική ηλεκτρονική σκηνή ποτέ. Greeks Do It Better ρε λέμε!

Without You//

Art Department

Ναι το παραδέχομαι! Κυκλοφορώ ανώμαλα στα profile του κόσμου και ακούω τραγούδια. Σταυρώστε με λοιπόν! Λες και εσύ ποτέ, ως άλλος ηλεκτρονικός stalker, δεν παραμόνεψες πίσω από τους θάμνους κάποιου status update για να χαζέψεις μια φωτογραφία. Ε, εγώ το κάνω για να ακούσω τα τραγούδια τους. Μην δυσανασχετείς, δεν μυρίζω δα και τα εσώρουχά τους! Και στο κάτω-κάτω, πώς θα ανακαλύπταμε αυτό το μονότονο, παράδοξα εθιστικό, βαθιά υποτακτικό και συνάμα λειτουργώντας ως ο ορισμός της ακαταμάχητης εξάρτησης από αγάπη κομμάτι, αν το παίζαμε κύριοι; Ε;

Shipwreck//

Modeselektor feat. Thom Yorke Το πλεονέκτημα του να είσαι φίλος του Thom Yorke των Radiohead είναι ότι, για παράδειγμα, στον καινούριο σου δίσκο, μπορεί να σου κάνει τα φωνητικά σε δύο τραγούδια! Το Shipwreck, που περιλαμβάνεται στο νέο LP “Monkeytown” του ηλεκτρονικού ντουέτου από τη Γερμανία, διέρρευσε στο διαδίκτυο πολύ πριν από την επίσημη κυκλοφορία, κάνοντας τους Radiohead fans ακόμη πιο χαρούμενους. Σε μια περίοδο που τα remixes των νέων τραγουδιών των “Radiohead” κυκλοφορούν κατά ριπάς, το Shipwreck μοιάζει να τα νικάει όλα! Ακούστε το δυνατά και με «μπόλικο» μπάσο.

#93

[ MOVIE REVIEW ]

NEWBIE

FLICKS MIDNIGHT IN PARIS

κείμενο Άννα Δημητρίου

Ένας Αμερικανός σεναριογράφος, λάτρης της ρομαντικής και μποέμικης ζωής, επισκέπτεται με την πραγματίστρια γυναίκα του το Παρίσι. Ένα βράδυ, όταν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα, θα βρεθεί ξαφνικά πίσω στην μπελ επόκ.

λα ξεκινούν με μια φωτογραφική αρίθμηση από τα πιο «τουριστικά» σημεία του Παρισιού. Η ιστορία ξεκινάει βαρετά (όπως βαρετό είναι και το ίδιο το ζευγάρι), μαζί με τα «χιλιοειδωμένα» πλάνα του Παρισιού τα οποία κινηματογραφούνται χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Σχεδόν σαν καρτ ποστάλ της δεκαετίας του ‘70 και χωρίς καμιά περίεργη γωνία λήψης. Ξαφνικά όμως ένα βράδυ ο Gil χάνεται στο Παρίσι και στα ιδιαίτερα στενά του. Περιμένοντας σε ένα μέρος στο πουθενά, όταν το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα, έρχεται εκείνο το παλιό αυτοκίνητο που τον μεταφέρει σε μια άλλη εποχή. Στη δεκαετία του ‘20 που τόσο αγαπά. Και τότε συμβαίνει αυτό: Ο ήρωας ζει δυο ζωές. Την μια όπως εξελίσσεται στο τώρα και την άλλη όπως πάντα ονειρευόταν. Ο Gil βρίσκει στο παρελθόν την ιδεαλιστική πραγματικότητα που πάντα ποθούσε (ah, the good old days...). Συναντά και συναναστρέφεται μετά τα μεσάνυχτα- σαν μια άλλη

pepper#

σταχτοπούτα- θρυλικούς πρωτοπόρους των γραμμάτων και των τεχνών της σύγχρονης ιστορίας που τον βοηθάν να ζήσει αυτό που ονειρεύεται. Και γιατί όχι, να το επιδιορθώσει στα σημεία. Και είναι τόσο ζωντανό, πέρα από ατμοσφαιρικό, το συναίσθημα της ασφάλειας που σου δημιουργεί ο παλιός αυτός κόσμος, που δεν θα το ξεχάσεις ποτέ. Οι σύγχρονοι αγαπούν το παρελθόν και σε αυτό αποζητούν να ζήσουν έστω και για λίγο. Ίσως γιατί αυτό είναι ο αέναος, μετέωρος λώρος με το παρόν που δεν μπορούν ακόμα να καταγράψουν και να εκτιμήσουν. Πίσω στον παλιό και φιλόξενο κόσμο όλα εκτιμώνται διαφορετικά. Ο έρωτας σε κάνει αθάνατο και πιο δυνατό, η ζωή σου παίρνει τον σωστό δρόμο και αυτό για το όποιο πολεμάς στο τώρα χωρίς αποτέλεσμα, εκεί σου βγαίνει σχεδόν μηχανικά. Σαν να το έκανες από πάντα. Όλα είναι πιο ξεκάθαρα εκεί

και οι μορφές των ανθρώπων και των ιδεών έχουν ακόμα αξία. Ο Γούντι Άλεν βρίσκεται παντού στην ταινία Μεσάνυχτα στο Παρίσι και ο Gil έχει καταφέρει να είναι ένα πιστό αντίγραφό του που εξυμνεί τον πολιτισμό, την πόλη του φωτός, τον ιδεατό εαυτό και τη γυναίκα. Το μέλλον ενέχυρο στο παρελθόν. Οι διορθώσεις μπορούν να γίνουν εκεί και να ενσωματωθούν στο μέλλον και ο παλιός ο κόσμος να είναι ένα παγκόσμιο καταφύγιο που όλοι θα θέλαμε λίγο ή πολύ να βρεθούμε. Ιδίως στην παρούσα φάση του πολιτικοκοινωνικού σκηνικού που ζούμε. Ο Γούντι-παραμυθάς- Άλεν, παρά τα 76 του χρόνια, έχει ακόμα αρκετή μαγεία να προσφέρει. Παρόλο που ο ουρανός από πάνω μας έχει αρχίσει ήδη και γίνεται σκέτη κόλαση και στην δισκοθήκη μου βρίσκω το χιλιοπαιγμένο βινύλιο του Cole Porter…

THE INNOVATORS

BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEE SSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS II DDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKII NNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENN DDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAA TTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW W SS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAA KKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREE NNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LL AATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEE W WSS II DDEEAASS LLAATTEESSTT TT RREENNDDSS BBRR WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BB RREEAAKKIINNGG NNEEW EEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTTTTRREENNDDSS BBRREEAAKKIINNGG NNEEW WSS IIDDEEAASS LLAATTEESSTT TT RR EE NN DD SS BB RR EE AA KK II NN GG NN EE W W SS II DD EE AA SS LL AA TT EE SS TT TT RR EE NN DD SS BB RR EE AA KK II NN GG NN EE W W SS II DD EE AA SS LL AA TT EE SS TT TT RR EE NN DD SS BB RR EE AA KK II NN GG NN EE W W SS II DD EE AA SS LL AA TT EE SS TT TT RR EE NN DD SS BB RR EE AA KK II NN GG NN EE W W SS II DD EE AA SS LL AA TT EE SS TT TT RR EE NN DD SS BB RR EE AA KK II NN GG NN EE W W SS II DD EE AA SS LL AA TT EE SS TT TT RR EE NN DD SS

THE

INNOVATORS IDEAS, BREAKING NEWS AND LATEST TRENDS γράφει η Τόνια Παπαδάκη

Vodafone World of Difference

Δούλεψε για τον κοινωφελή μη κερδοσκοπικό οργανισμό της επιλογής σου και κάνε τη «διαφορά»

ανιδιοτέλειά σου δεν σου έχει βρει μέχρι στιγμής κάποια δουλειά, μόνο καλούς φίλους. Πώς θα σου φαινόταν λοιπόν αν δούλευες σε κάποιον κοινωφελή μη κερδοσκοπικό οργανισμό της επιλογής σου και κάθε μήνα πληρωνόσουν κιόλας; Όνειρο; Αστείο; Ανέκδοτο; Μη γελάς. Γίνεται. H Vodafone, μέσω του πρωτοποριακού προγράμματος κοινωνικής συνεισφοράς «Vodafone World of Difference» που πραγματοποιείται για δεύτερη συνεχή χρονιά στην Ελλάδα, δίνει την ευκαιρία σε πέντε (5) άτομα να εργαστούν σε έναν κοινωφελή μη

κερδοσκοπικό οργανισμό για έναν ολόκληρο χρόνο, καλύπτοντας το μισθό τους. Τι κάθεσαι; Μπες να συμπληρώσεις την αίτηση. Ή μήπως θέλεις να πάρεις ένα τηλέφωνο την Καίτη Αλευρά, την Βασιλική Χατζοπούλου και τον Κωνσταντίνο Κωστόπουλο που το έκαναν το 2010 να σου πουν πώς τους φά-

νηκε; Μη χάνεις χρόνο. Μπες. Και κάνε τη διαφορά. Μέχρι τις 13 Νοεμβρίου... Προλαβαίνεις, δεν προλαβαίνεις!

απλά που θα τα καταφέρεις. Μαθαίνεις βασικές πληροφορίες για τα τρόφιμα, γαστρονομικά νέα, εστιατόρια in και out και τα λοιπά. Επίσης, αν είσαι άσχετος και ανεπίδεκτος μαθήσεως σαν και του λόγου μου, πληροφορείσαι για το ποιο κρασί πάει με τι, μην ξεφτυ-

λιστείς. Κάποιες συνταγές τις προσφέρει και σε βίντεο, αν είσαι ακουστικός τύπος. Έχει και baby food. Kαι τι δεν έχει δηλαδή. Yamm yammi!

www.vodafone.gr/world-of-difference Τ.Π.

Τι θα φάμε σήμερα; Το φαγητό σε άλλη διάσταση

ώρα που έπιασαν τα κρύα (αλληλούια!), όσο να πεις δεν έχεις την ίδια διάθεση να κόβεις βόλτες όλη μέρα. Θέλεις λίγο σπιτάκι, λίγο χουχούλι, ζεστούλα, σουσού και καλό φαγητό. Ως εκ τούτου και όχι μόνο, κάθε μέρα καλείσαι να απαντήσεις σε αυτό το τόσο απλό και τόσο δύσκολο παράλληλα ερώτημα. Τι τρώει κανείς; (ενίοτε διερωτάσαι από την προηγούμενη μέρα, που είναι και σοφότερο, λέω). Μέσω της μαγείας του Ίντερνετ, λοιπόν, μεταφέρεσαι στο Τhe Food Project. Μπαίνεις και δεν ξέρεις πού να πρωτοπάς και τι να πρωτοδιαβάσεις. Βλέπεις συνταγές για φαγητά απλά αλλά και γκουρμεδιές και διαλέγεις ανάλογα με τα κέφια και την περίσταση. Δεν είσαι ο Τσελεμεντές αλλά τα λέει τόσο 96

pepper#

www.thefoodproject.gr

Τ.Π.

Πόιντλες Φαν Αν αγαπάς τα άσκοπα... ...πρώτον είσαι φίλος και δεύτερον θα σε πάω ένα βήμα παραπέρα! Πάει καιρός από τότε που σε κάποια παρέα η κουβέντα έχασε το δρόμο της και πήγε σε μέρη σκοτεινά. Σε μέρη όπου είμαστε εφευρέτες! Συζητήσαμε και αποφασίσαμε πως τα τεχνητά μέλη θα πρέπει να έχουν τρίχες και οι περούκες να έχουν ρίζα. Επίσης, πως τα μωρά θα πρέπει να έχουν δικαίωμα στην περούκα (καθότι είναι φαλακρά) και πως αν έχεις ζώο θα πρέπει να υπάρχουν ειδικά παπουτσάκια για αυτό ώστε κυκλοφορώντας στο σπίτι να το καθαρίζει αντί να το βρωμίζει. Φαντάζεστε λοιπόν την ταραχή μου όταν συνάντησα κάποιες από αυτές τις εφευρέσεις στο Ίντερνετ. Κάποιος μας πρόλαβε! Ντέμετ. Πόιντλες φαν. Και είναι αυτό ακριβώς όπως το ακούς. Ανάμεσα στις εφευρέσεις ΜΑΣ και κάποιων άλλων, συναντάς τις πιο κουλές τάσεις της μόδας, κουίζ ανούσιων παγκόσμιων

POINTLESSFUN.COM

ρεκόρ, τα πιο παράξενα επαγγέλματα στον κόσμο (π.χ. παρατηρητής μπογιάς... ναι ναι) ένα ακατανόητο παιχνίδι με ένα ιπτάμενο κοτόπουλο και τόσα άλλα. Μπες.

κατοχυρώσεις είναι να την στείλεις με ένα γράμμα στον εαυτό σου μέσω ταχυδρομείου. Για να μην την πάθεις και εσύ όπως εμείς! Ντέμετ.

Υ.Γ: Αν έχεις κατά νου κάποια εφεύρεση να ξέρεις πως ο πιο εύκολος τρόπος να την

http://pointlessfun.gr.msn.com

to be) όπου μοιράζονται πώς ο καλός τους τους έκανε πρόταση γάμου: Κρεμασμένος σε ένα κλαδί στη μέση του Αμαζονίου, με σήματα Μors, με το δαχτυλίδι περασμένο σε ένα κουμπί μια ηλιόλουστη μέρα που έπαιρναν το πικ-νικ τους και άλλα τέτοια εμετικά. Συγ-

γνώμη, ρομαντικά. Όλα, μα όλα σε ένα. Μπες φίλη, πάρε και ένα κουτάκι Zewa και τα φιλιά μου!

Τ.Π.

OMG, I’m getting married Kαι στα δικά μας

ρθε η ώρα σου. Ή δεν ήρθε η δική σου, αλλά της αδερφής σου, της ξαδέρφης σου, της κολλητής σου, της μαμάς σου... Ή είσαι κουμπάρα. Κάτι τέτοιο τέλοσπάντων. Χάος. Ουρλιαχτά. Χαρά. Κλάμα. Τρέλα, παράνοια και μια κατάσταση τύπου «μην πλησιάζετε». Ή πλησιάστε μόνο αν ξέρετε τι να πείτε-κάνετε-δείξετε για να σώσετε τη μέρα. Ε, πλησιάστε. Το OMG I’m getting married είναι ένα site στο οποίο έχει συγκεντρωθεί όλη η γυναικεία παράνοια. Μπορείς να βρεις μέσα ό, τι μα ό, τι μπορεί να αφορά τον γάμο. Από νυφικά, παπούτσια, τούρτες και τα συναφή, μέχρι αναρτήσεις από άλλες νύφες (και νύφες

www.omgimgettingmarried.com Τ.Π. #97

[ THE INNOVATORS ]

Doob it, DooB, DOOB Για επίδοξους ζωγράφους και για επιδέξιους γενικώς

αριέσαι, πλήττεις πώς το λένε, έχει η σχολή σου κατάληψη και βαριέσαι να διαβάσεις, δεν έχει κατάληψη αλλά και πάλι βαριέσαι να διαβάσεις, σε παράτησαν, λείπουν οι φίλοι σου, είσαι αργόσχολος, άεργος, εργαζόμενος χωρίς άμεσο έργο, το όνειρό σου ήταν να γίνεις γραφίστας ή και όχι, σ’ αρέσει να ζωγραφίζεις ή έστω να προσπαθείς ή θέλεις απλά να περάσει η ώρα σου... Το συγκεκριμένο αρμόζει σε όποιον κατατάσσεται σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες αλλά και όχι μόνο. ΜrDoob. Ιστοσελίδα όπου μπορείς να γράψεις το όνομά σου σε φωτιά, σε νερό, σε άμμο, μπορείς να χτίσεις παλάτια με κυβάκια,

να δοκιμάσεις τις ικανότητές σου στη ζωγραφική και στα πρώτα βήματα της γραφιστικής, να φτιάξεις το πιο παρανοϊκό σχέδιο με τετραγωνάκια, κύκλους, γούνινες γραμμές, τικαρισμένα τετραγωνάκια. Μπορείς να φτιάξεις το δικό σου screensaver, wallpaper, και

τόσα ακόμα (φαινομενικά) άχρηστα πράγματα. Αλλά είπαμε, είσαι άεργος, αργόσχολος, η

μερίς και ολονυχτίς. Μπορείς να βλέπεις τις στάλες της βροχής και να κλαις ακόμα πιο πολύ, ενώ ταυτόχρονα σε κάθε μπουμπουνητό μπορείς να ρίχνεις και μια κατάρα. Έτσι σαν παιχνίδι. Να σου φύγει όλη σου η κακία

και το μένος. Άσε που και θα έχεις βροχή αλλά και δε θα χρειαστεί καν να κρατήσεις εκείνο το στρόγγυλο, μισητό αντικείμενο.

σχολή σου έχει κατάληψη... http://mrdoob.com/ Τ.Π.

Rainy Mood Oμπρέλες και αηδίες!

ε χώρισε το σκουλίκι / η σκουλικαντέρα. Έχεις τις μαύρες σου γενικώς δε θέλεις να σε δεις ούτε στον καθρέφτη και αυτόν/ήν ούτε ζωγραφιστό. Θέλεις όλη μέρα να κλαις, να κάθεσαι στον καναπέ σου και να καταριέσαι τη μοίρα σου και τον Θεό που όταν μοίραζε σεξαπίλ εσύ κρατούσες ομπρέλα. Σιχαίνεσαι και την ομπρέλα, τη μισείς. Δε θέλεις να την ξαναδείς μπροστά σου. Και εύχεσαι να έριχνε και μια βροχάρα να ολοκληρώσει η έξω μαυρίλα τη μέσα μαυρίλα σου. Αν δεν συμβαίνει τίποτε από τα παραπάνω απλώς είσαι ανώμαλη/ος, σαν μια φίλη μου, που γουστάρεις να βρέχει όλη μέρα και να μουχλιάζεις. Θέλεις να βρέξει, λοιπόν, αλλά δε βρέχει. Ε, να. Μπαίνεις στο RainyMood και μπορεί ο ήχος της βροχής να σε συντροφεύει ολη-

www.rainymood.com Τ.Π.

pepper#

Ο ∆ήµος Θεσσαλονίκης σας προσκαλεί στο πρώτο Φεστιβάλ Γαστρονοµίας

Γευστικές αναζητήσεις: έκθεση τοπικών προϊόντων Τα παιδιά στην κουζίνα Μονοπάτια της γεύσης Biennale - Gastronomy: 9 νέοι chef µαγειρεύουν Τρίτη βράδυ τρώµε έξω Thessaloniki Food Festival στις βιβλιοθήκες Γευστικά σταυροδρόµια

foodfestival.thessaloniki.gr

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΑΣ

ΧΟΡΗΓΟΣ

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ