NASZE ROZMOWY

Przez soczewkę

OKSANA MAKSYMOVA

Moja rozmowa z Oksana Maksymova, fotografem podwodnym, szukającym idealnego ujęcia.

Wojciech Zgoła: Robisz fantastyczne zdjęcia. Od kiedy zacząłeś fotografować pod wodą?

Oksana Maksymova: Wydaje mi się, że droga do profesjonalnej fotografii podwodnej była z góry ustalona od urodzenia. Urodziłam się w mieście nad morzem, więc mniej więcej każdy dzień od wczesnego dzieciństwa był związany z morzem. Wiele letnich dni spędziliśmy na odkrywaniu mieszkańców Morza Czarnego. W młodości marzyłam o pracy na statkach badawczych, które często zawijają do naszego portu. Ale życie zdecydowało inaczej. Nurkowanie wkroczyło w moje życie zupełnie nieoczekiwanie, a odkrycie podwodnego świata radykalnie zmieniło moje życie. Wkrótce mały aparat stał się moim towarzyszem nurkowania. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że chcę robić nie tylko zdjęcia, ale dobre zdjęcia. Mniej więcej w tym samym czasie jedno z moich zdjęć zostało nagrodzone jako zdjęcie tygodnia w dość znanej społeczności rosyjskich fotografów podwodnych. Decyzja o poświęceniu mojego życia fotografii podwodnej zbiegła się w czasie z ukończeniem kilku kursów teoretycznych z różnych aspektów fotografii. A teraz od pięciu lat fotografuję profesjonalnym sprzętem.

Dzięki twoim zdjęciom poznaliśmy się. A zdjęcia makro tak mi się spodobały, że napisałem do Ciebie i zgodziłaś się udostępnić zdjęcie w kalendarzu Perfect Diver.

Uwielbiam fotografię makro. Dzięki niej możemy zobaczyć wszystkie szczegóły malutkich stworzeń morskich. Nie da się tego zrobić pod wodą nawet z lupą. Oczywiście wymaga specjalnego sprzętu i dużo cierpliwości, ale efekt jest tego wart. W ten sposób, na przykład, odkryłam, że maleńki konik morski o długości 10 mm ma uroczy wzór na ustach, że Kardynał zwyczajny (Ostorhinchusaureus), samiec chroni i wysiaduje jaja w pysku, a rudowłosa stylophora babka (Paragobiodonechinocephalus) ma zielone oczy . Zdjęcie do kalendarza przedstawia bardzo rzadki gatunek niebieskich krabów porcelanowych (Aliaporcellanaspongicola). Jego rozmiar to zaledwie 6–8 mm, ale widać sporo szczegółów.

Czym się zajmujesz?

Jak już wspomniałam, dużą część mojego czasu poświęcam fotografii podwodnej i wszystkim z nią związanym. To najbardziej niesamowita i ekscytująca część mojego życia. To nowa wiedza i odkrycia dotyczące podwodnego świata i jego mieszkańców, nowe umiejętności fotograficzne, pomysły i eksperymenty z różnymi rodzajami oświetlenia. To wystawy, konkursy, udział w różnych projektach i spotkania z godnymi podziwu fotografami i naukowcami.

Czy twoja rodzina nurkuje? Jeśli tak, to czy spędzasz wakacje na nurkowaniu, jeśli nie, dlaczego?

Moja córka nie przepada za nurkowaniem. Kilka razy razem nurkowałyśmy. Wydaje się, że nie fascynowały ją takie wakacje. Dla mnie osobiście nurkowanie i fotografia podwodna to dwie różne rzeczy. Fotografia podwodna to nie urlop. To coś, co całkowicie pochłania czas, energię i myśli. Jednak podczas podwodnych wypraw fotograficznych często spotykam współpracowników i kolegów, z którymi czas jest bezcenny.

Czy Oddesa to dobre miejsce do nurkowania? Dlaczego?

W okolicach Odessy nie ma fascynującego, bogatego i różnorodnego życia morskiego. Dodatkowo widoczność jest słaba, a woda dość zimna. Dla fanów wraków jest kilka miejsc z zatopionymi statkami. W porównaniu z moimi ulubionymi miejscami w Azji Południowo-Wschodniej, niestety Odessa nie jest lepsza.

Czy nurkujesz zarówno w piance jak i w suchym skafandrze?

Zawsze nurkuję w piance. Nigdy nie próbowałam nurkować w suchym skafandrze, ale jestem pewna, że w razie potrzeby z łatwością nauczę się tej umiejętności.

Zatem wolisz ciepłą wodę, a więc temperatura ma znaczenie w fotografowaniu wybranych przez Ciebie obiektów?

Jak wynika z odpowiedzi na poprzednie pytanie, wolę ciepłą wodę. Jest to związane nie tylko z okazami do fotografii, ale także z osobistą potrzebą ciepła. Ledwo znoszę zimno. Ale uczciwie chciałbym zaznaczyć, jak bardzo podziwiam zdjęcia moich kolegów zrobione w zimnej wodzie.

Gdzie najbardziej lubisz fotografować pod wodą? Ogólnie.

Najbardziej lubię robić zdjęcia w Trójkącie Koralowym. Trójkąt Koralowy to z grubsza trójkątny obszar tropikalnych wód morskich Indonezji, Malezji, Papui Nowej Gwinei, Filipin, Wysp Salomona i Timoru Wschodniego

Czy nurkujesz bez aparatu, mając wolne ręce? Czy nigdy?

W zeszłym roku nurkowałam zawsze z aparatem, a jest to cały zestaw. Zawiera również lampy błyskowe, światła, dodatkowe obiektywy i różne urządzenia, które pozwalają wykonać dobre zdjęcie. Zdarza się, że 90-minutowe nurkowanie nie wystarczy do sfotografowania jednego obiektu. Trudno oceniać siebie jako fotografa. Zawsze nie jestem do końca zadowolona ze swojej pracy i myślę, że mogłam zrobić to lepiej.

A jakie jest Twoje wymarzone zdjęcie podwodne?

Marzę o zrobieniu zdjęcia, które mogłabym nazwać idealnym.

Co myślisz o śmieciach w oceanach? O plastiku w odniesieniu do oceanów i zwierząt? Czy podczas nurkowania w różnych miejscach napotykasz śmieci?

To jedna z największych tragedii ludzkości. Czasami wydaje mi się, że większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, jak fatalna jest sytuacja. Byłam akurat pod wodą, kiedy prąd niósł drastyczną ilość plastikowych śmieci. Trudno mi wytłumaczyć moje uczucia, kiedy musiałam dosłownie zgrabiać śmieci rękami. To jedno z najgorszych uczuć w moim życiu. To poczucie końca życia cywilizacji.

Oglądałaś magazyn Perfect Diver? Co o nim myślisz?

Wasze czasopismo jest na naprawdę wysokim poziomie. Jest

bardzo pouczające i interesujące, z odpowiednią równowagą tekstu i informacji wizualnej, nie jest przeładowane reklamą. Dowiedziałam się o nim całkiem niedawno i bardzo się cieszę, że znalazłam kolejne miejsce na spotkanie entuzjastycznych ludzi, zakochanych w morzu i jego mieszkańcach.

Twoje następne plany nurkowe w Covid?

Covid odebrał mi możliwość fotografowania w moich ulubionych miejscach. Ale życie toczy się dalej i musimy spróbować żyć w nowej rzeczywistości. Wciąż jest kilka miejsc, w których można nurkować. Doskonalę swoje umiejętności w fotografii szerokokątnej. Malediwy, Egipt, Meksyk są otwarte pod warunkiem przestrzegania określonych wymagań. Miejmy nadzieję, że okaże się, że rok 2021 będzie lepszy, a granice podróżowania znów zostaną otwarte.