Dashnor

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

DASHNOR SELIMI

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S» poezi

1

DASHNOR SELIMI

Dashnor SELIMI «L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S» Poezi

REDAKTOR LETRAR: ILIAZ BOBAJ RECENSUES: Dr. LUAN ZYKA Ideoi kopertinën dhe Art grafik: Ylli Zahaj, Aleksandra Shabani

© Copyright Dashnor Selimi, 2009 Libri është përgatitur në kujdesin e Lidhjes së Krijuesve PEGASI Albania

Shtypur në shtypshkronjën e Shtëpisë Botuese Marin Barleti , 2009

2

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

Lirika e syrit,

D

a sh n o r Se lim i, t a s h m ë i p r o filiz u a r n ë aspektin e formimit poetik, në lëvrimin e disa gjinive letrare m e notë të su ksesshm e, p araqitet m e n jë lirikë të m on tatu ar sip as stilit vetjak, e titulluar me një ndihmesë rrëmbyeshmërie e priviligj Anëvjose . Magjishm ëria natyrore d he foku sim i i shp irtërores, d inam izm i m end im or krahëshp ejtë d h e k r a h ëa r t ë flu t u r u es k a fo r cë m ed it a t iv e, ek sp r esiv e p ër të h u lu m tu a r d h e r r ëm b y er virgjërinë, nd jeshm ërinë, trad itizm in. Tem atikë e larm e, d ëshira të lëna të varu ra në gjallëshm ërinë e trevës d he në Anë Vjosë shu m ëngjyrim ore, m e afekte em igru ese, m allim i, d ëshirë kontaktim syri, letërkëm bim m e notë e m elod i harm onike lirizm i, zbu lim i i të fshehtave të ëm bla d he id hnake, p or edhe me kryefjalë rrëngjethëse, pjesë koncertuese të asam blim it m e in terp retë n gjyrësh ikim orë d h e ngjyrë ideorë; prezenca e pigmentit narrativ klimatik d h e r eliev it a q d ësh ir u es, a q fja lësu es; h y r je tallanditëse, dëshiruese, deri në porimet e natyrës, e kthejnë këtë tablo lirike në një reliev d inam ik që rrjedh, spërkat dhe trazon mendësinë, e cila ndoshta k a ça ste p a sig u r ie, tu r b u llim i, a p o g ju m ëz im son am bu listik jo vetëd ash ës. Kjo tem atikë d h e trajtesë relievore zgjon interesa fantazore d he flet 3

DASHNOR SELIMI

p ër të nesërm en Lirika ka në su bstancën e saj largimin e beftë, atë të fshehtësisë, trishtin, trillin dhe rënie në nota të vetm isë, por ed he krenim in fisnor Krahas kontu rim it relievor, Dashnori - lirik i jep r ën d ë si s h t a t ëd it ës h it , s h t a t ëy jë sh it d u k e i nd ërlid hu r njëri m e tjetrin, p açka nga aftësia e p ërcjelljes së d itëv e, të yjev e d h e em ërtim it të palëkundshëm historik dhe moscënues. Kjo sjell atë që elasticiteti poetik me figurimet të jetë i pranishëm dhe me sens.

Du ke p ërd oru r rrëfenjëzën, m e form ë trasm etu ese organizon inform im in, d u ke p ërm end u r arsenalin e tij d ijetor p ër Anë Vjosën, e cila p ër të lirizu ar kërkon një njohësi serioze, depertim në të, zbulesën e anëve tep ër të nd jeshm e d he të veçantive të saj.

Lirikat e Selim it janë të d rejtp ërd rejta, p avarësisht se figu rim i, kontu ri d he ana e p ad u kshm e janë të p reksh m e n ë in tu itë, të cilat vin ë si rrjed h ojë e thellim it të p rocesit njohës. Ato, p ra, kanë forcë m ed itative d he nu k su lm ojnë m end im in e artë filozofik ap o lirizm in organizu es të gjim nastikës m en d o r e n ë z g jid h jen e en ig m a v e lir ik e. N ë figu rim et e tij nd esh m e d etajim in, m e sp u ntim in, kontrastin, nd alesën e qëllim të, m e nd ërhyrjen e origjinalizuar, me daljen në arenën e lirikës të mjaft p rotagonistëve të kohës në fu sha të nd ryshm e, të cilët edhe kanë spikatur. Kjo i jep, apo i siguron një ngjeshje lirikës, ku bazim i d he lënia e shënim eve lirike m bi fenom enet, ngjasitë, d alje -hyrjet, d ritë hijëzim et, p ritjet, m ad hështinë natyrore, këngët legjendë të Vjosës dhe dashuritë e saj të panumërta, h ob et e sa j, p r a r im et d h e k on ta k ti m e a të q ë 4

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

frym ëm err viju eshm ërisht , p rotagonistojnë m e tharm.

Riorientim i rreth gjetjes figu rative është një am ësi d he një su blim itet i gjetjes, ard hu r si rrjed hojë e vrarjem en d jes d h e e p ron ësim it ad m iru es të p ërvojës p op u llore të trevës së origjinës .

Lirika e tij është lirikë e syrit, m ë p ak e bu zës, p or p ron ësi ed he e zem rës së nd ezu r, e shp irtit të valëzuar, dallgëzuar dhe nxitues e plotëformuar nga figu rim i. Ku nd rim i lot rol kryesor d he kryeneç, jo sip ërfaqësor, p or thellësor. Kjo realizon shtim in e shijes d he arom atizim in lirik. Ky lirizëm nxiton të iki nga ku ad ratu ra d he përqafimi e pu thërim i lirik i vargjeve, duke u profilizuar në veçanti.

Të p u nu arit është në katër p ika horizonti m e d y skajimet, polet përkatëse, të ftohtin akullnor, si dhe nd ëthyrjen e p araleleve d he m erid ianeve lirike, ku lexu esi rrok jetim in në vend in që i p ërshtatet Du het theksu ar se, historia lirike zë një vend të veçantë e nd ërthu ru r m e ngjarjet lirike trond itëse në të d y kahjet. N d aj në këtë analitikë jep et sinjal afrimi për rrokje të mendimit te servirur lirik.

Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S Gjirokastër, 25 qershor 2009

5

DASHNOR SELIMI

6

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

Sentenca lirike

7

DASHNOR SELIMI

*

*

*

...zhytu r në hijet e qiellit që s lëviz, shpresat e pragmuzgut të fundosur. *

*

...aty konfiguron një pemë si një ishull i blertë,... *

*

*

...në hapësira ku mërmërijnë burimet.

* * * Jashtë, një kokërr shegë, çahej mbi një ftua. *

*

...Brenda pasqyrave të thëngjijta, dëgjohej kambana e yjeve, në lotët e fjetur të një legjende.

* N gjesh hirin e cigareve,

dhimbje e hidhërime...

N uk do të shihemi më ?

Në negativin e një filmi, flenë kujtimet tona në trojet e heshtjes.

8

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

LETËRKËMBIMI ME NËNËN

Shpesh, shkëmbenim letra me nënën time.

Fillonte për fshatin, ngjasues të një jetimoreje, për tokat e papunuara, mbuluar me gjemba.

Për lulet, tharë teneqeve të ndryshkura, Të njomura me ujin e stinëve, për rrugët plot hendeqe, mbushur me plagë e rrudha.

Për kohën, që i kthyen shpinën, mbetur në to vitet e rinisë sime, për këngët si piktura tantelle, ku as zogjtë s i kënd ojnë, për mbrëmjet e braktisura qiellit, për librat e pluhurosura, që hija filloi t i zverd hojë.

Për lumin, që kalon në shtratin e vjetër, pa dashur të zhvarrosë mitrën e tij.

Për një zjarr të ndezur, me hi e thëngjij të mekur.

Për... * Të më falësh bir, ...shkruaj gjithë gabime drejtëshkrimore. * Mua më mjaftonte trishtimi, për ty, Gorica ime !

9

DASHNOR SELIMI

PËRSE IKE ?

Përse ike këtë dimër të ftohtë, ku dhe flokët e stinës kishin ngrirë dhe nëpër pasqyra pellgjesh copëtoheshin, ëndrrat e mia në gjunjë lutjesh?

Mbledh copat e mbetura nëpër rrugë, si lule të mardhura, të ngrohen brenda afshit të trupit tim, zhytu r në hijet e qiellit që s lëviz, shpresat e pragmuzgut të fundosur. * * * Ti ike me mbështjelljen e purpurtë të ditës së përgjumtë, pa shkëmbyer asnjë fjalë me njerëzit, e thinjur, të cilët qëmtojnë buzështëpive, përfytyrimet e ëndrrave, të ëndrrave, që zhvishen në pragjet e gurtë. * * * Ti ike me ata sy të rënduar, andej nga pasqyroheshin në lisin plak, ca rreze dielli, mbytur nga zërat e shiut.

Le një derë mbështjellë me çarçafë dhëndërie, derën e hapur...Të shikoje ëndrrat, shkundur nga plogështia, duke nënshkruar fjalën e fundit: Jetova në një botë pa dashuri .

10

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

BURIMI I HUMBUR

Dritat e natës, ndriçojnë eshtrat e fisit tim, testamentet e varreve.

Heshtje...

Rënkon braktisja, në palcën e qirinjve.

Ndez një cigare.

Tymi mbështillet rreth meje, ngroh flijimin e ikonave.

11

DASHNOR SELIMI

JAVA E KRYQËZIMIT

Ishte java e madhe e Pashkëve.

Kambanat lëshonin litarin nga fyti e binin pa pushim duke u sfilitur.

Luteshin njerëzit.

Një qiparis i pikëlluar, përkulte krahët e lutej para qiejve.

Ishte e hënë ajo ditë.

Dola në rrugë të martën.

Po ata njerëz, po ajo dhimbje, qiparisi është përkulur më tepër.

Të mërkurën, të enjten, radhët kryqëzoheshin, skeletet e maleve vinin rrotull e mbrëmja të ngecte në sy.

E premte.

Sqetullat e kambanës filluan të gjakoseshin nga dhimbja e ditëve.

Mbi tempull qiparisi si kurorë vdekjeje, rrethuar me lule.

Sa andej - këtej në udhëkryqe, kryqe e njerëz përloteshin para epitafit.

Gjumi u ishte vrarë të gjithëve.

12

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

E shtunë.

Në kulmin e mesnatës, udhëkryqet prisnin kryqet, në heshtje.

U dëgjua një e rënë e fortë e kambanës.

Në dritën e zbehtë të qirinjve, Krishti i ringjallur shtrin duart.

Në tempullin e kambanës, zgjohej e përgjumur një flutur.

13

DASHNOR SELIMI

XHELOZI

Në një gërshetëz uji, ti arratiseshe këmbëzbathur, ...si pulëbardhë.

Përreth shkëmbinjtë mbanin vesh...

14

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

RRËKEJA DHE TRISHTIMI

Hapësira zhvishet mes shtresave gjeografike, kur pikturat e ditës, ngecen në motive shpresash.

Burimi mbledh një ëndërr qiellore, në pyll, ku është një urë prej guri.

Aty rritet bari në dhimbjen e mohimit të errët, aty konfiguron një pemë si një ishull i blertë, aty është një statujë prej guri, që pret lajmin e reve, aty asnjë rrugë nuk i sjell udhëtarët, aty një gjarpëri i zhvishet lëkura nga vetmia, aty rrjedh gjaku drejt një gryke...

Rrëkeja çurkon me trishtim, zallin e etur prej thatësirës.

15

DASHNOR SELIMI

ËNDRRAT E MIA

Çdo mëngjez iki herët.

Si i çmendur.

Pa hedhur një pikë parfumi të trishtë.

Ku jt t ia them të vërtetën?

Vetëm këmisha e bardhë e mureve, mban fshehur ëndrrat e mia.

16

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

PERËNDIMI NUK PREKET

Mbasditja përskuqi horizontin.

Përplasi nëpër mjegull, ngjyrën e diellit, duke e hedhur në degë qershie.

Më mungon shushurima e çurgës, hijes që dridhet.

Perëndimi fillon e përthyhet.

Urat e mbrëmjes, më mbështeten mbi sy.

Perëndimi si trishtimi, që është heshtja ime, si një mal i qetë, që nuk e prek dot.

17

DASHNOR SELIMI

FLETORET E MIA

Kridhet kaltërsia e qiellit, kur lidh me nyje gjaku, fletët e shkëputura të fletoreve të mia.

Digjet si një kometë, muzgu i shpirtit dhe dallgëzon kraharori, kur mes tyre zgjohen kujtimet, në atë shtëpi të gurtë, që as dielli, as hëna, nuk futen dot brenda.

Mirazhe fantastikë përplasen nëpër mure, në çdo fletë fshihet një copëz jete, pika e vesës, dalë nga sytë e mi, vjershat e para përbri poemës së Homerit, ushtrimet e matematikës përbri Pitagorës, kristali i fjalëve përbri vargjeve të Shekspirit, degët e pemëve si krahët e zogjve.

Fletoret e mia, forca dhe liria, në hapësira, ku mërmërijnë burimet.

18

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

QAN NJË VAJZË NËPËR SHKËMBINJ

Bie shi.

Pulëbardhat i mungojnë detit.

Shpirti im fillon e loton.

Befas gjëmon deti, vrullon era, thellë mes leshterikëve, përkundej një kostum dhëndërie.

Në breg, nëpër shkëmbinj, qante një vajzë.

Me fustanin e nusërisë në duar.

19

DASHNOR SELIMI

PËRMETI

Atje në Përmet, dritat vezullojnë, buzë këmbës së urës së bukur, të virgjër.

Hija e qytetit kridhet nëpër mjegulla e mitra e Vjosës rënkon nëpër shkëmbinj.

Dëfrejnë zogjtë dhe lulet, me çuditë dhe magjitë e natës, nën jastëk shkëmbinjsh tek Guri i Qytetit, shtojzovallet në furtuna erërash, mbajnë peng hënën dhe yjet e rënë, në puthjen diellore të mëngjezit.

Sytë e Vjosës shkëlqejnë vegimthi, mes shkëmbinjsh, në krahët e trishtë, kur prehen pak çaste zogjtë e lodhur, mbi gdhendjet e daltës së Odise Paskalit.

Vajzat, butë, si sorkadhe haplehta, me një varg të Naimit në buzë, shkojnë buzëburimeve të Dhëmbelit, aty ku vaji i kabasë së Laver Bariut, përpëlitet në sytë e tyre.

20

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

..... NË TROJET E HESHTJES VËLLAIT TIM, FREDIT

Ngjesh hirin e cigareve, dhimbje e hidhërime...

Nuk do të shihemi më ?

Në negativin e një filmi, flenë kujtimet tona në trojet e heshtjes.

21

DASHNOR SELIMI

NJË NATË GUSHTI

Ishte fund gushti.

Natë - yje.

Era lëvrinte kopshteve, parqeve, rrugëve dhe buzë liqenit.

Unë s isha i vetëm nën m akthin e natës, kur në jastëqet e shkëmbinjve zhvisheshin dallgët.

Një violinist ishte rrethuar nga zogjtë, një zanë në ishullin e vogël, padronia e ëndrrave të mia.

22

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

PENTAGRAM DASHURIE

Notojmë të dy në një vaskë uji.

Mbi faqet e porcelanit, mbështet gjinjtë e tu, aty ku fle paqja dhe dashuria ime.

Përkëdhel buzët e mia, me mëndafshin e trupit tënd.

Sirenat që formojnë dallgët, zgjojnë ëndrrat në brigje dashurie.

23

DASHNOR SELIMI

SI PRUSHI I STINËVE...

LINDËS SIME

Vrapon drejt një mëngjezi, që e kishim harruar.

Lulet në ballkon, sjellin ujin dhe detin, gjurmëve të erës.

Sytë e tu, si prushi i stinëve.

Jashtë, një kokërr shegë, çahej mbi një ftua.

24

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

PSHERËTININ FUSHAT

Kujtesa la gjurmë, në kupolën e qiellit, la gjurmë si gurët vullkanikë, në një ishull mendimi.

Shiu filloi të dridhej nga ndriçimi, në takim me enigmat e natyrës.

Më tej liqeni thinjej në mjegulla, fushat psherëtinin.

Mbi çarçaf shuhej drita, gjunjëzohej nata.

25

DASHNOR SELIMI

NË AGIMIN E NJË DITE

U ngjethën kambanat, kur nga gjoksi i shqyer i qiellit, terri dhe dita, heshtja dhe dhimbja, shterruan burimet e ëmbla të maleve.

Era gufonte si vela anijesh të humbura, dielli përtonte të dilte, në imazhin e harkut të ditës.

Ngrihej si balonë në qiell vetmia.

Vizatimet qiellore, si art i dhimbjes, shtrirë si një plazh estetik, kishin rrëmbyer pasqyrimin e yjeve, me një hënë të vjedhur ndër dhëmbë.

Zogjtë dridheshin nën këmishën e puthjeve, pemët, shkurret, lulet, etjen dhe frikën, e strukën nën rrënjë.

Lumi ndërroi shtratin dhe veshi velin e reve.

26

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

DUKE PËRQAFUAR REFLEKTIMIN E HËNËS Poetit kinez Li Po

Ishte natë, një natë gjithë yje dhe hënë.

Arusha e Vogël vraponte, Arusha e Madhe tundte kokën, duke ndriçuar rrugët e qiellit.

Vendosi të përfundonte poemën e dashurisë, mori një fletore dhe një shishe uiski, vetëm kështu, pra, i dehur, u frymëzua dhe shkroi vargje poetikë, gjithë befasime dhe fantazi.

Vendosi të pinte pranë një lumi, me shtrat të gjerë.

Varkën plot alga dhe ndryshk, e shtynte rrjedha e lumit.

Arriti në vargun e fundit të poemës.

Në mesnatë hëna luante me valët.

U hodh në lumë, për të përqafuar reflektimin e hënës...

U mbyt poeti Li Po.

27

DASHNOR SELIMI

KËMBËSORËT E SHPIRTIT

Skelat e reve i ngjita mes shiut, për të transportuar dhimbjen, që vizatonin muret e ikjes.

Braktisëm më tej, o Zot !

Në atë hapësirë plot dritë, e qesh si vesa e mëngjezit, në barin e njomë.

Këmbësorët e shpirtit tim.

Shtrihem i heshtur si guri, ...moti të thahet mbi buzët e ëndrrës sime, për të më sjellë pas, një tingu ll që vite s e d ëgjoja.

Në rrugën e gjatë,këmbësorët shndërrohen në engjëj, aty pranë qiellit lëshohen qepallat e lotit, që derdhej në rërë.

28

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

TRISHTIM

Unë dhe Ti, banojmë në këtë qytet me shira, në të njëjtën re dhe reja është qielli ynë i paqëm, mbulues i mëngjesit.

Tërheqim ngadalë, devenë me gungë të trishtimit tonë.

Nëpër rrugë, xhamat me avull të kafeneve, janë sytë tanë të veshur.

Në autobuz apo salla kinemash, takojmë sy të tjerë.

Devetë e urta, që nata i nxjerr nga kujtesa e natyrës, për të renditur yjet, korrierë të bardhë.

Ne u rritëm në këtë qytet.

Muzgu si sezonet e modës, s p ërfillet nga d evetë e trishtim it.

29

DASHNOR SELIMI

PASQYRA

Djersitet prej avullit pasqyra, refleksi i saj përgjumet.

Heshtja bie përsëri.

Tunden kurorat e syrit të ujtë, me copëzime të kristaltë.

Në çast ndizet një dritë, refleksi i pasqyrës zgjohet, nga ëndrra nën kurorën ujore.

Dy trupa humbasin, në detin e largët të reflektimit.

30

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

PËRQAFIM DHE DHIMBJE

Kam ardhur pranë teje, Goricë !

Më ke mbërthyer shpirtin, qerpikët e gurtë lotojnë, kur mbi shpinë, shikon një torbë mërgimtari.

Janë zhveshur pemët.

Një trëndafil, një zambak, bien të flenë.

Shtëllungat e reve vijnë e tjerrin, hardhitë nëpër lisa...

Si fushat lehona, magjia e kroit, ndjell sorkadhet e lëndinave.

Dashuria që lashë pas, tani përqafon dhimbjen time.

31

DASHNOR SELIMI

BUSTET

Bustet shikojnë ëndrra, nën hijet e mbrëmes, kur vesa i zbut nga makthi i natës.

Një bust qyshkur i ngritur, si varr i harruar, në të përhumbet dimri.

Një drer i çmendur, godet epokat e metalta, në atë mjegull çudie.

32

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

BOTË

Në terr, fëshfërima rënqethëse dhe ankth.

Flokët e saj, me vajtje - ardhjet e hënës ngatërrohen, në bukurinë misterioze të natës.

Yjet, si spektatorë vështrojnë, me dritëzat e tyre, si në alfabetin Mors.

Në intimitetin e saj, e madhërishmja, fuqiplota, Nata, sundon...

33

DASHNOR SELIMI

QIELLI DHE KAMBANAT E YJEVE

Qielli ishte djersitur në pragmuzg, përrallat e pathëna arratiseshin, nën hënën që buzëqeshte, duke i mbuluar ngjyrat e natës, me një tërfil të artë.

Brenda pasqyrave të thëngjijta, dëgjohej kambana e yjeve, në lotët e fjetur të një legjende.

34

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

PUTHJA JONË

Kur jeta më puthi për herë të parë, s d ija ç ishte p u thja.

Qava, klitha, u tremba...

As vetë s e ku p tova se ç bëra.

Se nuk shihnim dot më tej, ngjyrën e grurit të pjekur.

Bebëzat e syrit, aty ku kishte hedhur, themelet, pragu i shtëpisë.

S e shijova d ot p u thjen e p arë, vështrova në mëngjes herët diellin, vështrova hënën si lule mimoze, e asaj mbrëmjeje.

Rrëmbeva puthjen e dytë, por imazhi i saj, nxitonte në një botë vegimesh.

E pyeta, por përgjigje nuk mora.

Rrëshqiti si rreze dielli dhe puthja e dytë.

Po ç të jetë puthja e tretë ?

Tani, kur puth, lë lot mbi buzë...

35

DASHNOR SELIMI

MALI I SHENJTË ( Ajios Oros )

Në Malin e Shenjtë, koha rrjedh pa nxitim, nën timbrin e këngës së Bizantit.

Shekujt kthejnë kujtimet, që rrëfehen në këtë emblemë, mes dritës së lotëve të dyllit.

36

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

E VËRTETA IME

Lulet me besnikëri virtuoze i dua shumë, ed he ku r sytë e m i m i m byllin m e gjethe arre, që të kujtojnë ditën e kungimit, të të vdekurve në kishë.

Pemët, kur fryjnë erërat e vjeshtës, janë si klithmat e pëllumbit të egër, gjethe të verdha - hulumtim i stinës.

Ato d he d iellin d oja t i hid hja në d et.

37

DASHNOR SELIMI

UNË MBETA NJË PELEGRIN

Akulli i fundit i thyen rrezet, unë mbeta një pelegrin, në kishën e shtatë martirëve.

38

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

SIMETRI DHIMBJEJE

Në agoninë e kohës, më ka mbirë një lot, ngjyrë qielli.

Syrit më janë zbardhur qerpikët.

39

DASHNOR SELIMI

KTHINAVE TË MBRËMJES

Një piano me krahë të mbërthyer, në shtegun e rrezeve.

Kthinave të mbrëmjes, mushkëritë e mia mbushen me hënën, që s e p anë ku rrë.

40

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

NDËRRIMI I STINËVE

Dimri uturin kërcënueshëm, i bardhë, i ngrirë, gjunjëzuar mbi çarçafët e kristaltë të dëborës.

Pranvera pret agimin e stinës, për të ngjyrosur thonjtë e saj melankolikë, për të gërvishur, qiellin e rënduar, si një trumbozë gjaku.

Pranvera, stampuar në peizazhe, të shkëlqimta, të largëta, pret me padurim, të gozhdojë në sirtarë të vjetër, dimrin me thinjat e mbrapshme.

Në qiell kumbojnë kambanat dhe ndizen yjet në ndërrimin e stinëve.

41

DASHNOR SELIMI

ÇAST ËNDËRRUES

Mbrëmja është e ftohtë.

Rrugët më çojnë në fundin e natës, si gurët e lashtë në perëndim.

Butësisht lë pas, botën e përflakur.

Hëna ndriçon dhe ikën, me kokë të varur mbi gjoks.

42

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

NJË NATË

Natë, xixëllonja.

Gurit të thyer, shelgjet përreth kuvendojnë me erën.

Stërkalat e holla të shiut, nuk i fshehin dot peizazhet hieroglife, intime.

43

DASHNOR SELIMI

LUTJET E PËRCJELLJES

Lulet përgjatë shkallëve të shtëpisë, me pak aromë,me pak petale, plot gjemba e barëra të egër mbuluar...

S ka ku sh t i u jitë.

I mora me lotët e përcjelljes, në funeralin e nënës sime.

44

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

HIJET

Nata zbehet.

Zhduken yjet.

Ti si dielli ndriçon.

Dora jote, këtu pranë times.

Përzgjatet hija, era lëviz gjethet e pemëve të përgjumura.

Dashuria shtrin degët, ndjej trupin të më zhytet në hije.

45

DASHNOR SELIMI

VJOSA

Burimet e fshehta të Vjosës, zgjaten si një fije e hollë, përmes Pindeve eshtërthyer.

Mes psherëtimash të kaltra, qielli zgjohet në përplasje dallgësh, derisa prehet në deltën e Vlorës.

Unë i ndjek gjeografikisht, me hapa të ngadaltë.

Nuk dua të më humbasë nga sytë.

E ndala për pak çaste në Përmet, por mitra e saj rënkonte nëpër shkëmbinj.

46

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

NJË MËNGJEZ PRILLI

Prilli tështiti, kur trokthi i kalit një mëngjes, la gjurmët e tij në asfaltin e lagur.

Ujrat e lumit filluan të zgjoheshin, të trembura nga pasqyra të fshehta, shkëmbinjve gjysmë të lagur, mbështjellë me fije fantazmash skeletike.

47

DASHNOR SELIMI

ANTITEZË

Rrënjët e pemëve përdridhen, faqeve të shkëmbit, të vjedhin një pikë shiu.

Gjethet shtrihen drejt horizontit, të shuajnë etjen, me vesën e një mëngjesi.

48

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

DUART E NËNËS

Për një çast m u ku jtu an, duart e nënës sime.

Kujtimet tingëllonin rëndë, deri tek rrënjët e luleve.

Tek ajo shtëpi, që më shfaqet hija e saj, mes rrëkeve të lotëve.

Duart e nënës...

E vetmja pemë që mbahet në këmbë.

Kujtimet dhe ëndrrat e mia, i shkërmoq në mokrrat e gurta, mbuluar me cergat e trasha, deri tek frëngjitë e hajatit dritëmekur.

49

DASHNOR SELIMI

KRONIKË

Hijet filluan të zhvisheshin, para një pishe që nusëronte.

Degët zgjatnin duart me halat e gjelbërta, për të hapur shtegun e dritës.

Pika - pika ditirambet e shiut, lagnin buzët e gjetheve, nga dhimbja e prushtë.

Lulet, fshehur nëpër ferra, kërcenin valsin e mbrëmjes.

50

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

SHËTITJA E ËNDRRAVE

Vesa kish rënë, mbi heshtat e barit të njomë.

Lulet dukeshin, sikur kishin larë sytë në mëngjes, me ujin e ftohtë, nga Sena, buzë Eifelit.

Akoma dritat marramendëse të Parisit, si pasqyrat, shëtisnin në lumë.

Donin t i zinte gju m i ëm bëlsisht, në freskinë e flladit.

Ato shëtisnin...buzë Eifelit.

51

DASHNOR SELIMI

POEZIA MË MBAN MËRI

Sepse e kam braktisur.

...

Tashmë më mbulojnë gjetheputhjet, si flatra zgalemi.

Thellë, në rrënqethje ajri, pikëllohet hëna, mbi puplat larushe të yjve, që flenë si princi i heshtur, në qiellin e larë.

52

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

INTIMITET

Makthet e natës, si lavdia e shekujve fshihen pas perdeve, aty ku ngrihet errësira, aty ku epshet e brishtë, lëvizin grilat.

Në dy dritare të dy do të rrimë, ti, si Hëna, nuk shkulesh, veshur me këmishë ngjyrëfloriri...

Brenda saj fshihej virgjëria.

53

DASHNOR SELIMI

NJË METEORË DHIMBJE

Mbi vendlindje, në qiellin me guna të zeza resh, engjëjt flinin me kokën mbështetur, mbi një lutje.

54

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

TRISHTIM PAS SHIUT

Sapo ka pushuar shiu, një mbasdite vjeshte.

Lulëzon jasemini, era e detit qetëson nëpër stolat e parqeve, të dashuruarit.

Para shtëpisë sime, në një cep të parkut, dielli përkëdhel ngadalë, gjethet e saporëna.

55

DASHNOR SELIMI

NJË MBRËMJE

Një mbrëmje dritat e makinave, verbuan lulet në dritaren time dhe u kthyen në statuja, që u morën sytë.

Hëna sa vjen e më tepër zbehet.

56

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

U LARGOVE SI HËNA

Ti ike, përmes pikëllimit.

Një fije floku mora në dorë, për të mos e harruar kujtesën, sepse unë i di shtigjet dhe rrugët, ku fryn veç erë vendlindjeje.

Mos u fsheh pas një rruge, po përtej gadishullit tonë, ose më mirë fshihu mbi ngjyrat e mia, që nuk treten nga stinët e lodhura.

Ti ike, sa hëna, që të të shoh.

57

DASHNOR SELIMI

THIRRJA E VELËS SË BARDHË

Kur ti u zhveshe, një natë, një velë e bardhë anieje, thirri nga kaltërsia: Plasa nga pikëllimi, që s jam aty p ranë...

58

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

BREDHI DHE DËSHIRAT

Bredhi është pema, që stoliset në ditën e Vitit të Ri. U nisëm të katërt për ta zgjedhur në pyll.

E sollëm viganin magjistar, në ballkonin e madh.

Në degët e tij lidhëm dëshirat, me letra të shndritëshme, shumëngjyrëshe.

Unë dhe Linda në heshtje, Xhoni dhe Fredi kanë radhë të gjatë. * * * Në ballkon vështrojmë yjet e natës së Vitit të Ri. Arusha e Madhe tund kokën, e Vogla më tej hap sytë.

Era gris qiellin e natës e njerëz nën bredha, përqafohen me Horoskopin e ri.

59

DASHNOR SELIMI

LIBRI DHE DASMA

U mbështeta në dritare.

Nisa të lexoja librin, me mesazhet e vendlindjes.

Mbi kryqëzimin e fjalëve, zjarre të ndezur në kornizën e pritjes.

Era filloi të shtynte retë.

Unë strehoja në tempullin tim, këngët përmetare, që vinin nga një dasëm emigrantësh.

60

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

FOTOGRAFIA

Ajo ishte aty. në atë mur me vite të tëra, me një shikim keqardhës, mbuluar nga pluhuri i yjeve, rrethuar nga drurët e shkretëtirës.

E lodhur nga vitet, nga këngët, nga lotët e dhimbjes.

Ajo ishte aty, në atë mur, me vite të tëra.

Herë shkundte nga sytë, fantazmat e fshehura, mblidhte rreth vetes atë mall, herë urrente atë ditë largimi.

Largimi... psherëtinte në zemër, brenda atij arti të kornizës.

61

DASHNOR SELIMI

RIMA ME NJË ZOG

Një degë prej palme fëshfërinte.

Era filloi të transformonte retë.

Në ujë shtrihej hieja e shelgut dhe mbi gjilpërat e barit qëndronte vesa.

Pylli përgjonte ofshamat e pranverës, mardhur nga dimri.

Ishin futur në një stinë të re.

Rima e një poezie, u bë degë peme për një zog.

62

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

ÇAST

Peshqit vodhën një copë qiell, i morën rrjedhën lumit.

Rrënjët e thella të atij mëngjezi, kalojnë thellësive të shpirtit, gjithë trishtim dhe ankth.

Ajo copëz qielli, ajo rrjedhë lumi, ndriçon në sytë e peshqve.

Sa më mungon ky çast.

63

DASHNOR SELIMI

ERDHA TË TË ZGJOJ NGA JË ËNDËRR Vëllait tim, Fredit

Ti ike, ike pa thënë një fjalë.

Atëhere, kur u takuam në HESHTJE dhe valët e detit në Kretë, dridheshin prej ngashërimit.

Lëndinat e reve, copëtonin petalet e shiut, zogjtë, të trembur, shkundnin lule mbi arkivolin tënd.

Unë po vij, po vij këto ditë gushti, p ër t u taku ar në H ESH TJE. Pasqyra e mermertë vishet nga lotët.

- Erdhe, -më the, -vëlla?

- Erdha të të zgjoj nga një ëndërr, për të mos u ndarë kurrë...

64

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

NJË MËNGJEZ

Një mëngjes pranvere binte shi, qielli gjithë shtëllunga resh.

Mes shtrëngatave, në errësirën tinzare, godita heshtjen, për të gjetur fatin dhe shpresën.

Zgjatën duart vetëtimat, të shuanin etjen, të digjnin ëndrrat.

Atë mëngjes, stina palosej në fletët e herbariumit, zhvishej dhimbja brenda dhuntimit të zjarrit.

Mbi to binte një pikë loti.

65

DASHNOR SELIMI

NË DUART E FËMIJËS

Natë e bardhë.

Natë me qiell pa ëndërr.

Pemët ranë në gjumë, nën shtatoret e hardhive, binin lotët.

Një fëmijë po qante.

Hëna u thërriste yjeve...

Filloi të binte nata.

Në një kështjellë prej rëre, Princi rrëmbeu Neraidën.

Bukuria dhe loti, në duart e fëmijës.

66

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

TRETEN KUJTIMET

Loti i pranverës, ra mbi avujt e burimit, u kthye në lot ikonash.

Shpirti im, bridhte si një yll, gjithë natën.

Klithi ndaj të gdhirë, një shpend i lirë.

Pas një plisi, treteshin kujtimet e fëmijërisë.

67

DASHNOR SELIMI

MËSUESJA DHE FËMIJTË

Dërrasa pas shpatullave të mësueses, është e zezë.

Fëmijtë e zbehtë nuk pipëtijnë.

Mësuesja e heshtur, vështron dërrasën sa një qiell.

Fëmijtë kafshojnë lapsat me dhëmbë dhe ëndërrojnë fusha me luleshtrydhe.

68

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

ZGJIMI I ËNDRRAVE

Tymi i zjarreve të fëmijërisë, lëviz gurët në kujtesën time.

Kambana e rëndë, e fjetur, zgjon ëndrrat e mia.

69

DASHNOR SELIMI

ERA

Netë të bardha.

Përqafoj retë dhe yjet, ndërsa era fillon të shtrydhë, mbi gjoksin tim, pafundësinë e botës...

70

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

KREHRI DHE DETI

Tërhoqa shtratin në mesnatë.

Ti notoje në detin e poezive të mia.

Veshe m etaforat p ër t u nisu r.

Në brigjet e kripura, harrove krehërin tënd, si një midhje e tharë.

Tërhoqe detin dhe ngeci në breg, atje ku ishe ti.

71

DASHNOR SELIMI

KTHIM I DHIMBSHËM

Gardhet me gëlqere, çahen nga dielli në mesditë.

Përbri shtrihen ëndrrat e fëmijërisë, që bluhen në mokrrat e gurta, tirren si fije e hollë në një furkë...

Kthehem si hije mortore, në oborrin e shtëpisë, pa pjergulla, pa dallëndyshe, pa lule, dielli pret rrënjët e pemëve.

Në ca thasë të linjtë shoh librat e mi, me shkronja jetime.

Lotët më bien vetvetiu...

72

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

FATI DHE SHPRESA

Fatin dhe shpresën, kërkoja në një masë tymi, në çastin kur meteorët, binin nga qielli, në vdekjen e papritur, të yllit të mëngjesit.

Vite e vite kalova, nëpër rrugët ku shkelte drita, nën hirin dhe tymin, brenda një tavlle cigaresh.

73

DASHNOR SELIMI

NË KUFIRIN E BRAKTISJES

Kur zbardhim fletët e natës, qiellin kemi veshje.

Në lutje, një mister sublim.

Nga gishtat tanë të qirinjtë, lëshojmë një buqetë me lule në qiell, si një balonë që shpërndan lumturinë.

Një zog në ballkon, puth fjalë - poezitë, për të hyrë në thellësinë e një dialogu, mes dy zemrave të bëra një.

74

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

MALLI IM

Ah, moj zemër !

Zemër e brishtë si pëllumbi.

Psherëtimë e ndrydhur, mbetet malli im.

75

DASHNOR SELIMI

EDITIM

Ikën mendimet prej reve, kur këputa copat e yjeve, mes klithmave të mëngjesit.

Me dritën e hënës lidha yjet dhe mes hojeve të shpirtit, ciflosej imazhi i fjalës së pagjetur.

76

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

KUR LINDIN MENDIMET

Mëngjesit, mendimet më lindin me pranga, nga netët torturuese, me ëndrrat përbindëshe.

Do të laj buzë e sy, me buzëqeshje, me valë tingujsh, që përthyhen ajrit të ftohtë, atëhere, kur natës, d o t i m u ngojnë p u thjet flu id e.

Një pasqyrë hëne, reflekton vizionin tim stoik.

I ndritshëm dhe i brishtë...

Poshtë syve, një qiell i zi, i ngrirë, indiferent.

77

DASHNOR SELIMI

POHIMI I TË KUNDËRTËS

Shtizat e akullta të strehëve qanin...

Drita e zbehtë e hënës së dimrit, i bëri të heshtin.

Gështenja përballë dritares, brenda një nate shpërtheu në lule.

78

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

ËNDRRAT THYHEN NË MES TË DETIT

Deti ishte tërbuar atë natë.

Filloi të fshihte anijet në port dhe varkat me kupi të shqyera, ulën velat mbi errësirën e ujit.

Rruga ishte e gjatë...

Në rrugët e heshtura nëndetare, konturojnë vullkanet, aty ku gjaku refuzon mpiksjen.

Rrotullohet një hinkë uji, në mes të saj lëvizin trupat e pajetë.

Një pishtar rri ende ndezur mbi varkë dhe flaka e zbehtë gërrmon valixhen e humbur.

Pulëbardhat hëngrën sytë, për të çarë errësirën, ndërsa lavrakët e troftat, zhvishnin kockat nga këmisha e tyre.

Një rrjetë peshkatari, raskapitur nga trishtimi, nën dritën e agimit reflekton një letër, larë me pika loti dhe shkronjat përthyer nga ëndrra.

Në fund të detit furtunë, vallëzime të çuditshme...

Ha kockat e mbetura, bërë gur dhe thyen protezën, në bregu n që s bën m ë shku m ë.

79

DASHNOR SELIMI

NË GORICËN TIME

U ul dielli të më puthte, me prushin e tij dhe hiri i hënës, trishtohej buzë vatrës.

Mbështjellë kujtimet mes gurëve të oxhakut, lanin me vesë këngën e burimeve.

Në atë pllajë me gurë, baltë të kuqe dhe lëndina, pikëzat e lotit më bien, në akuriumin gjigand - Goricë.

U ula të puthja, makinat e drunjta, lodrat e fëminisë sime dhe dritat korale me ngjyrën e zogjve, sillnin nga qielli dritën e yjve, kur nata mbyllte grilat dhe përgjonte përvëlimin e mallit.

U ula të puthja mëngjesin, kur era dhe pemët luanin së bashku dhe lulet që qanin dhe thërrmoheshin petalet, atje ku të deh aroma e çajit të tharë, hardhitë ngashërejnë nëpër lisa...

U ula në ballkonin, që më pasqyron Trebeshina.

Dëgjohej gërhima e pëllumbave dhe copëza fjalësh drithëronin shpirtin.

80

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

ALFABETI I DHIMBJES

Hëna kishte mbetur e bardhë, sy i hutuar, i ngrirë, hapësirës qiellore.

Sodisja nga lart dhimbjen e plagosur, dhimbjen lehonë...

Pak frymë, pak dritë qiriri, të shkruaj alfabetin e dhimbjes.

Hënë !

Je hyjnesha e perandorisë sime ajrore, të putha ethshëm buzët e etura, me vesën e trëndafiltë, të buzëve të mia.

Gozhduar rri në dritare.

Sytë e një maceje të zezë, më përgjonin nëpër terr.

81

DASHNOR SELIMI

BUKURIA DRIDHEJ NËN ÇARÇAF

Sonte jam i vetëm...

Sa do të doja të vije në shtratin tim, të bardhë, të bërë akull.

Ti më mungon, më mungon drita, zjarri.

Nëpër pasqyrat e mureve, përplasen vizatimet, hijet e ftohta.

Ti erdhe...

Me ata gishta të butë, më lëmove lëkurën time.

Bukuria dridhej nën çarçaf.

82

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

NJË ASPEKT

Noton mbi lagështi, shtëpia ime, muret të lagështa, shpirti i lagësht, me lagështi veshin zemrën time, mbuluar me rjetë merimangash.

Një akrep përdridhet, kërkon të fshihet, mbi një gur të djersitur.

Shtëpia ime me myk të jeshiltë.

Më mbyllen sytë e rënduar, nga qerpikët pikon ftohtësirë.

83

DASHNOR SELIMI

SHKALLËT

Mes dritëhijeve të viteve, ecte një i moshuar nëpër shkallë.

Psherëtinin dhimbje shkallët e zbritjes, shkallët që e shpinin drejt përgjumjes së përjetshme...

Shpresa e së nesërmes, vizatohej nëpër duart që i dridheshin, në bastunin qafëpërthyer të thanës, në bastunin e lutjeve ndaj perëndive.

84

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

NË SHTEGUN E PANJOHUR

Zëri i trembur, si gur i flakur mbi bar, shpërfillës ndaj stinëve, thyen rrezet e nxehta të verës.

Kap një dorë qiell, aty, ku nën kubenë e tij, rri varur një kambanë, aty ku edhe flakët e rrufeve, fshikin ëndrrat.

Në një shteg të panjohur, takoj engjëjt, me flatra dhe dhëmbë...

85

DASHNOR SELIMI

NJË MBRËMJE PRANVERE

Ishte pranverë...

Mbrëmja shuhej në atmosferë ngjyrash.

Një furtunë ngjyre, ndiqte pyllin e dendur, të kapronjve të yjeve.

Vij rrotull, me të shpejtë drejt qiellit, mbi korniza malesh, mbi thepisje kreshtash, mbi peizazhe të këndëshme ngjyrash.

Mbi përkundjen e syve të mi, ra nata.

86

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

DJE ZBULOVA NJË RRUGË

Përthyhej perëndimi dhe shiu shkruante mbi buzët e ftohta, të monumentit të heshtjes, monologun e vajtimit.

Bukuria jote, fshehur pas rrezeve të diellit, kërkonte rrugën e shpëtimit nëpër ag.

Ah ! Dje, zbulova një rrugë, të cilën, thjesht hapat e saj, ma zhvendosën në zemër.

87

DASHNOR SELIMI

DIKUSH PRET NË PORT

Deti filloi të tkurrë tjegullat e blunjta verbuese, mbi yllnajën e diellit.

Sytë rrafshojnë dhe heqin, m askën e p erënd im it.

Dritaret e hapura, në ato shtëpi përdhese, bëhen gati të mashtrojnë hënën, nën shikimin hyjnor.

Zëri i kthjellët i dallgëve, si akord i një pianoje, zhyt detin në verbëri.

Një parmendë e thyer, prek plisin e vjetër, me drita dhe eshtra.

Dikush pret në port.

Një valixhe, me fustanin e bardhë të nusërisë, kthen sytë nga deti.

88

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

SYRI YT NË PRANVERË Lindës sime

Kërkova sytë e tu në Qiell, por as deti aromëmirë i luleve, as fjala ime nuk goditi dot, arkitekturën e heshtjes.

Unë mbeta me një tufë lulesh në duar, mes tyre...

89

DASHNOR SELIMI

FËMIJA DHE FLUTURAT

Një fëmijë, duke ndjekur fluturat, u gjend nën rrotat e një makine.

Në rrugë fryn erë.

Pas rrezeve të diellit, fluturat luajnë në sy fëmije.

Pasqyrat e pallateve, godasin fytyrën tënde, me flakë rrufeje.

Ti vrapon.

Ti luan e qesh, mbi krahë fluture.

Ku jt t i flasim tani, për të blertën e trishtë që të mbulon, te ky pyll i dendur mermerësh?

90

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

DRITA MBULON DASHURINË TIME

Gjethet e ullirit, presin ballkonin e thyer të ditës.

Fryma që ngjitet nën një bluzë, mori ngjyrën blu perandorake.

Tragjedia, si në apologjinë e fundit të Sokratit, zhytur në krahë vetëtimash.

Mblidhet nën çarçafët e bardhë të reve, drita që mbulon dashurinë time.

91

DASHNOR SELIMI

MISTER

Një vajzë zhvishej.

Hija e saj dehej mbi trupin tim.

Si peizazhe të ndezura, në perëndim.

92

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

UDHËT E KALTRA

Në udhët e kaltra të qiellit, ndez qirinjtë e stinës.

Dhimbja e largët shkund mbi bar, bulëzat e vesës.

93

DASHNOR SELIMI

PËRJETËSIA E NJË ÇASTI

S

është e vërtetë,

se kur bie nata, në pëllëmbën e agut tënd, nuk këndon zogu i dashurisë sime.

94

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

....Me dritën e hënës lidha yjet dhe mes hojeve të shpirtit, ciflosej imazhi i fjalës së pagjetur.

95

DASHNOR SELIMI

96

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S»

Përmbajtja Lirika e syrit, .............................................................................. 3 LETËRKËMBIMI ME NËNËN .................................................... 9 PËRSE IKE ? ............................................................................... 10 BURIMI I HUMBUR .................................................................. 11 JAVA E KRYQËZIMIT ............................................................... 12 XHELOZI .................................................................................... 14 RRËKEJA DHE TRISHTIMI ...................................................... 15 ËNDRRAT E MIA ....................................................................... 16 PERËNDIMI NUK PREKET ...................................................... 17 FLETORET E MIA ..................................................................... 18 QAN NJË VAJZË NËPËR SHKËMBINJ ................................... 19 PËRMETI .................................................................................... 20 ..... NË TROJET E HESHTJES .................................................. 21 NJË NATË GUSHTI ................................................................... 22 PENTAGRAM DASHURIE ........................................................ 23 SI PRUSHI I STINËVE... ............................................................ 24 PSHERËTININ FUSHAT ........................................................... 25 NË AGIMIN E NJË DITE ........................................................... 26 DUKE PËRQAFUAR REFLEKTIMIN E HËNËS ..................... 27 KËMBËSORËT E SHPIRTIT ..................................................... 28 TRISHTIM .................................................................................. 29 PASQYRA ................................................................................... 30 PËRQAFIM DHE DHIMBJE ...................................................... 31 BUSTET ...................................................................................... 32 BOTË ........................................................................................... 33 QIELLI DHE KAMBANAT E YJEVE ....................................... 34 PUTHJA JONË ............................................................................ 35 MALI I SHENJTË ....................................................................... 36 E VËRTETA IME ........................................................................ 37 UNË MBETA NJË PELEGRIN ................................................... 38 SIMETRI DHIMBJEJE ............................................................... 39 KTHINAVE TË MBRËMJES ..................................................... 40

97

DASHNOR SELIMI NDËRRIMI I STINËVE .............................................................. 41 ÇAST ËNDËRRUES ................................................................... 42 NJË NATË ................................................................................... 43 LUTJET E PËRCJELLJES .......................................................... 44 HIJET .......................................................................................... 45 VJOSA ......................................................................................... 46 NJË MËNGJEZ PRILLI .............................................................. 47 ANTITEZË .................................................................................. 48 DUART E NËNËS ...................................................................... 49 KRONIKË ................................................................................... 50 SHËTITJA E ËNDRRAVE .......................................................... 51 POEZIA MË MBAN MËRI ........................................................ 52 INTIMITET ................................................................................. 53 NJË METEORË DHIMBJE ........................................................ 54 TRISHTIM PAS SHIUT .............................................................. 55 NJË MBRËMJE ........................................................................... 56 U LARGOVE SI HËNA .............................................................. 57 THIRRJA E VELËS SË BARDHË ............................................. 58 BREDHI DHE DËSHIRAT ......................................................... 59 LIBRI DHE DASMA .................................................................. 60 FOTOGRAFIA ............................................................................ 61 RIMA ME NJË ZOG ................................................................... 62 ÇAST ........................................................................................... 63 ERDHA TË TË ZGJOJ NGA JË ËNDËRR ................................. 64 NJË MËNGJEZ ........................................................................... 65 NË DUART E FËMIJËS ............................................................. 66 TRETEN KUJTIMET ................................................................. 67 MËSUESJA DHE FËMIJTË ....................................................... 68 ZGJIMI I ËNDRRAVE ................................................................ 69 ERA ............................................................................................. 70 KREHRI DHE DETI ................................................................... 71 KTHIM I DHIMBSHËM ............................................................ 72 FATI DHE SHPRESA ................................................................. 73 NË KUFIRIN E BRAKTISJES ................................................... 74 MALLI IM ................................................................................... 75 EDITIM ....................................................................................... 76 KUR LINDIN MENDIMET ........................................................ 77 POHIMI I TË KUNDËRTËS ...................................................... 78 ËNDRRAT THYHEN NË MES TË DETIT ................................ 79

98

«L I R I K A T E A N Ë V J O S Ë S» NË GORICËN TIME ................................................................... 80 ALFABETI I DHIMBJES ........................................................... 81 BUKURIA DRIDHEJ NËN ÇARÇAF ........................................ 82 NJË ASPEKT .............................................................................. 83 SHKALLËT ................................................................................. 84 NË SHTEGUN E PANJOHUR ................................................... 85 NJË MBRËMJE PRANVERE ..................................................... 86 DJE ZBULOVA NJË RRUGË ..................................................... 87 DIKUSH PRET NË PORT .......................................................... 88 SYRI YT NË PRANVERË .......................................................... 89 FËMIJA DHE FLUTURAT ......................................................... 90 DRITA MBULON DASHURINË TIME ..................................... 91 MISTER ....................................................................................... 92 UDHËT E KALTRA .................................................................... 93 PËRJETËSIA E NJË ÇASTI ....................................................... 94

99

DASHNOR SELIMI

100