Philippine Collegian Issue 14

TOMO 91

4

BLG. 14

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

Bureaucratic delays impede release of compensation

Balita

7

Déjà vu with Uncle Sam Lathalain

8

Behind Veils: Examining the role of woman in John Webster’s The Duchess of Malfi

Kultura

PHILIPPINE COLLEGIAN Opisyal na lingguhang pahayagan ng mga mag-aaral ng Unibersidad ng Pilipinas, Diliman

7 PPakaikibnaa ta sa Laranga ka n n g mga guro s

a loob at laba

s ng silid-ara lan

2

OPINYON

PHILIPPINE COLLEGIAN

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

Pantawid-gutom PHILIPPINE COLLEGIAN 2013 - 2014

OURS IS A GOVERNMENT that thrives on thievery and violence. Utterly exposed by the pork barrel scandal for its willing role in perpetuating corruption, the Aquino regime has resorted to a desperate measure—the use of war both as a means to quell rebellion and as an attempt to shift public attention away from the very roots of discontent and outrage.

“The state has demonstrated that it has enough forces and is ready to use them,” announced President Benigno Aquino, the commander-in-chief of the Armed Forces of the Philippines, as he directs his troops in the ongoing siege of the city presently held hostage by forces of the Moro National Liberation Front (MNLF).

Such then was the mad eagerness with which the Aquino government employs excessive force that it has been willing to sacrifice the lives of innocent civilians and cause destruction to property and livelihood. Even as displaced evacuees leave their war-torn communities, hunger and illness await them at the evacuation centers.

91 YEARS

Punong Patnugot Julian Inah Anunciacion Kapatnugot Victor Gregor Limon Patnugot sa Balita Keith Richard Mariano Patnugot sa Grapiks Ysa Calinawan Tagapamahala ng Pinansiya Gloiza Rufina Plamenco Panauhing Patnugot Piya Constantino Margaret Yarcia Mga Kawani Mary Joy Capistrano Ashley Marie Garcia Kimberly Ann Pauig Jiru Nikko Rada Emmanuel Jerome Tagaro

Government officials however limit their actions to mere public appearances, adopting the image of benevolence towards the victims of a crisis they themselves helped to create.

EDITOR’S PICK

As part of its 91st year of critical and fearless journalism, the Philippine Collegian relives history through the lens of definitive photographs chronicling events that helped shape the face of a nation.

Dala-dala ang planong pangkapayapaan, bumisita sa UP ang Moro National Liberation Front (MNLF) Chairperson at dating propesor ng UP na si Nur Misuari noong Setyembre 1996. Sa kasalukuyan, hindi pa rin naresolba ng gobyerno ang usaping pangkapayapaan sa Mindanao na nagdulot ng kasalukuyang sigwa sa Zamboanga.

MISUARI IN UP Photo by Felicisimo Vierneza, Jr. September 3,1996

Days before the standoff, the government could have allowed the MNLF to stage their “peace rally” in the outlying villages of Zamboanga—a protest action the likes of which Aquino has largely tolerated many times before. It would have been easy to strike a negotiating deal with the rebel group who has shown openness to dialogue, who even felt slighted when they were left out of the negotiating table for the Framework Agreement on the Bangsamoro.

Instead, the government preferred an overkill, matching violence with violence by sending in military troops who far overpower the MNLF in both numbers and resources. In the early stages of the standoff, the MNLF even offered to negotiate through an international mediator—a chance at a possible truce and ceasefire that is wasted simply because of the government’s chauvinist insistence that the rebel group must unequivocally surrender.

Yet even if Aquino’s forces prevail in the end, the resolution to the conflict remains nowhere in sight.

For the grievances of the Bangsamoro are deep and

many. Consistently rated by even government agencies as the poorest region of the country despite vast natural resources, their livelihood and economy remain at the mercy of the local and foreign elite. Militarization and the presence of US military troops in the area even further bred grave violations to the human rights of the Mindanao people.

Indeed, the MNLF are far from blameless in their own side of the standoff and the Moro people must entirely reject any tendency to pursue mere military adventurism. Yet for a people whose wish for a comprehensive and democratic peace process has been denied, it is never an option to simply yield and bow down to a government guilty of not only plundering public coffers but also of stealing the Moro people’s dreams of genuine autonomy and self-determination.

For whenever rebellion appears to be the only recourse for the people to effect social change, the state may never hope to assuage outrage and discontent through the use of oppression and violence. ∞

Pinansiya Amelyn Daga Tagapamahala sa Sirkulasyon Paul John Alix Sirkulasyon Gary Gabales Amelito Jaena Glenario Ommamalin Mga Katuwang na Kawani Trinidad Gabales Gina Villas Kasapi UP Systemwide Alliance of Student Publications and Writers’ Organizations (Solidaridad) College Editors Guild of the Philippines (CEGP) Pamuhatan Silid 401 Bulwagang Vinzons, Unibersidad ng Pilipinas, Diliman, Lungsod Quezon Telefax 981-8500 lokal 4522 Online pkule1314@gmail.com www.philippinecollegian.org fb.com/philippinecollegian twitter.com/kule1314 Ukol sa Pabalat Litrato ni John Keithley Difuntorum

BALITA

PHILIPPINE COLLEGIAN

3

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

Ayon sa mga magsasaka

DAR, nilabag ang batas sa pamamahagi ng Hacienda Luisita Franz Christian Irorita NILABAG UMANO NG DEPARTMENT of Agrarian Reform ang mga panuntunan ng repormang agraryo sa nagaganap ngayong pamamahagi ng lupa sa Hacienda Luisita, ayon sa isang grupong nagsaliksik ukol sa mga anomalyang inulat sa kanila ng mga magsasaka sa asyenda.

MAPANIIL NA DAGOK Litrato ng Unyon ng Manggagawa sa Agrikultura

Ayon sa grupong tinaguriang Hacienda Luisita 11 (HL11), isinailalim ng DAR sa palabunutan ang distribusyon ng lupa, kung saan maaaring ang ipamahaging lupa sa mga magsasaka ay iyong lupang malalayo sa kasalukuyan nilang pinagsasakahan.

Inaresto ng Tarlac City Police ang HL11, at kinasuhan ang siyam sa

kanila, habang isinasagawa ng grupo ang kanilang imbestigasyon noong ika-17 ng Setyembre.

“We were practically arrested by the Cojuangco-Aquino family to hide the anomalous and violent implementation of a flawed land distribution scheme," ani Ericson Acosta, isa sa HL11 at dating literary editor ng Collegian.

Hinimatay at nagtamo ng mga sugat sa ulo si Florida Sibayan, pangulo ng Alyansa ng mga Manggagawang Bukid ng Asienda Luisita, matapos paluin ng kapulisan sa Baranggay Balete, Hacienda Luisita noong ika-17 ng Setyembre. Isa si Sibayan sa tinaguriang Hacienda Luisita 11, isang grupong hinuli ng Tarlac City Police habang nagsasagawa ng fact-finding mission tungkol sa pamamahagi ng lupa ng Hacienda Luisita.

Kabilang din sa mga inaresto sina Anakpawis Partylist Representative Fernando Hicap at ang tagapangulo ng Alyansa ng mga Manggagawang Bukid sa Asyenda Luisita (Ambala) na si Florida Sibayan.

'Anomalya' sa distribusyon ng lupa Sa halip na igawad sa may 6,000 benepisyaryong magsasaka ang mga lupang kasalukuyan nilang sinasaka, sapilitan umanong isinailalim ng DAR ang pamamahagi ng mga Land Allocation Certificates (LAC) sa sistemang palabunutan.

Ayon pa sa ulat ng HL11, mayroon na umanong mga pangalan ang LAC bago pa man isama sa palabunutan. Sinadya umano ito upang ilayo ang mga magsasaka sa kanilang mga bukid.

Tinututulan ng mga magsasaka ang ganitong sistema dahil salungat umano ito sa Comprehensive Agrarian Reform Program Extension with Reforms (CARPER). Nakasaad ditong dapat na malaya ang isang kolektibo ng mga magsasaka na magmay-ari ng lupa, ani Hicap.

Iginiit naman ng DAR na ang mga lupang ipapamahagi sa mga magsasaka ay sakop pa rin ng mga barangay kung saan sila nagsasaka.

Inaalam din umano ng DAR kung sinu-sinong magsasaka ang nais magkatabi ang lupa, ani Anthony Paruñgao, Undersecretary for Legal Affairs ng DAR. Ayon naman sa mga magsasaka, sapilitan silang pinapirma ng Application of Purchase and Farmers’ Understanding (AFPU).

Ani Kerima Acosta, isa sa HL11, tinatakot umano ng mga militar at pulis ang mga magsasaka.

UP professor Leonardo Co and two others in November 2010.

Co was doing research on plant species in the mountains of Kananga, Leyte, when the 19th Infantry Battalion opened fire at him and his two companions, allegedly mistaking them for armed rebels.

Katipunan ng mga Sangguniang Mag-aaral (KASAMA), UP’s systemwide alliance of student leaders, also denounced the forum as “insensitive” and an “insult to the UP community.”

In light of these issues raised by the students, a dialogue with the organizers was held by the

'Pagtatakip' sa anomalya Kasalukuyan namang humaharap sa kasong malicious mischief at direct assault ang siyam sa HL11. Kabilang sa mga kinasuhan sina Sibayan, Acosta, ang asawa niyang si Kerima Acosta, Danilo Ramos ng Anakpawis, Ronald Gustillo ng Karapatan, Rene Blasan, Luz Versola, Angelina Nunag, at Karl Mae San Juan.

Ayon sa pulisya, sinira umano ng mga kinasuhan ang mga guard post ng Tadeco sa pinagtatalunang mga lupa.

Pansamantalang nakapagpiyansa ang mga kinasuhan, ngunit ipinayo ng kanilang abogado na huwag muna silang magbigay ng komento ukol sa kaso.

Hindi naman kinasuhan sina Hicap at Patricia Fox, isang madre, dahil hindi umano sila kasama sa mga sumira ng mga guard post ng Tadeco, ani Senior Supt. Alfred Corpus, direktor ng pulisya ng Tarlac.

Continued to page 11

Continued to page 5

After meeting opposition from students

Organizers cancel forum involving military as ‘reactors’ Franz Christian Irorita AFTER DRAWING FLAK FROM UP students, organizers have cancelled a peace forum supposed to be held in UP Visayas Tacloban College (UPVTC), which would have had members of the Armed Forces of the Philippines (AFP) participating as “reactors.”

The forum was sponsored by two non-UP-based youth organizations, the Brotherhood of Destiny (BROOD) and the Youth Peer Education Network (Y-Peer). BROOD claims to be an international organization which aims to “empower the youth and promote social and

political awareness,” while Y-Peer is a youth network which promotes “youth participation in sexual and reproductive health issues.”

Initially scheduled to be held on September 25, the forum was first postponed indefinitely after several UP student councils and organizations condemned the organizers’ plan to invite members of the AFP’s 19th Infantry Battalion (IB) to supposedly share practices in their advocacy for peace.

BROOD and Y-Peer eventually decided to cancel the forum, Anthony Simba, convener of the Justice for Leonard Co Movement (JLCM), told the Collegian.

According to the councils and organizations opposed to the involvement of the 19th IB, the participation of the said battalion would have violated the existing 1989 Sotto-Enrile Accord.

A tripartite agreement between UP, the Department of Interior and Local Government, and the Department of National Defense, the agreement bars members of the military to enter the premises of any UP campus.

Gabriela Youth, Alpha Phi Omega fraternity, Tau Gamma Phi fraternity, and the JLCM also cited the involvement of members of the 19th IB as suspects in the murder of renowned botanist and former

"Tumanggi kaming pumirma ng APFU," ani Sibayan. "Bigla nalang kaming nakatanggap ng sulat na nagpapaalis sa amin sa lupa." Binigyan umano sila ng palugit hanggang Setyembre 30 upang pumirma. "Kung hindi, wala na raw kaming aasahang lupa," aniya.

Dagdag ni Sibayan, nakasaad din sa APFU na ang lupang dapat ay libreng ipinamamahagi sa kanila ay kailangan pa nilang bayaran sa porma ng amortization, na taunang bayarin batay sa halaga ng lupang “ibibigay” sa kanila.

"Walang sinabi ang Supreme Court na dapat pa silang magbayad [ng amortization]," ani Hicap.

“Walang batayan, walang batas, first in history na ipamahagi [nang palabunutan] ang mga lupa ng magsasaka."

Ayon naman kay Paruñgao, nakasaad mismo sa CARP na babayaran ng mga magsasaka ang amortisasyon. Ang presensya naman ng mga pulis at militar ay "standard procedure" lamang umano at bahagi ng ginagawang “paghahanda” ng DAR. Pasisimulan ng DAR ang pamamahagi ng mga titulo sa mga magsasaka simula Setyembre 30, ani Paruñgao.

Samantala, hiniling ng Ambala sa Korte Suprema na magtalaga ng geodetic engineer upang tukuyin kung aling mga lupa rito ang agrikultural. Ayon sa imbestigasyon ng HL11, sakahan ang pinagtatalunang 236 ektaryang lupa ng Tarlac Development Corporation (Tadeco). Ayon sa DAR, hindi kasama sa palabunutan ang nasabing lupain dahil ang mga ito umano ay hindi agrikultural.

6 Ronn Joshua C. Bautista TWENTY-TWO YEARS AGO, American sailors stood in parade rest aboard the 10,000-ton aircraft carrier USS Independence to form the words “Farewell Subic.” From what used to be the largest US military base outside American territory, the Independence and its six escort ships made their last port call at the Subic Naval Base, with little fanfare.

It was 1991, and the Philippine Senate has just expelled hundreds of American warships after voting to end the 1947 US Military Bases Agreement.

In less than a decade, however, America’s war machines are back. US troops again roam the Philippines, making headlines with their crimes against women and the environment.

Once more, the country is negotiating with the US government for a proposed military cooperation. The talks reek of an unpleasant déjà vu.

LAHALAIN Deployment Facing various threats to national security, from the secessionist struggle in Muslim Mindanao and the decades-old communist insurgency, to the standoff in the West Philippine Sea, the government has consistently tried to rekindle its defense relationship with the US. The most recent of these efforts spawned the Increased Rotational Presence Framework Agreement (IRP) after a US diplomatic meeting last August. It will support what the government calls a ‘minimum credible defense posture’, which will improve the Armed Forces of the Philippines’ (AFP) capability to engage threats with the help of the US military.

As Philippine Ambassador to the US Jose Cuisia Jr. explains, “We work closely with the United States, our country’s only treaty ally, [to] ensure that our security arrangements remain relevant.”

Currently, the country permits America’s unrestricted access to Philippine territory for joint exercises and port calls under the 1999 Visiting Forces Agreement (VFA). However, unlike the VFA which limits their activities near the former US bases in Subic and Clark, the IRP now opens all of the country’s 52 AFP bases for US troops.

In addition, the number of troops allowed will depend solely on the discretion of the AFP and the US Pacific Command, which Defense Undersecretary Pio Batino assures “would still be sensitive to the situation on the ground.” Yet, with no definite number, the IRP may virtually allow an unlimited number of US troops in Philippine soil.

“Temporary” The Philippine Constitution bans the permanent presence of any foreign troop in the country, unless duly permitted by the Senate through a treaty. Otherwise, an executive agreement would suffice for military alliances.

PHILIPPINE COLLEGIAN

Since the VFA’s implementation, the Senate has not ratified any treaty on foreign troops. Instead, the VFA and the proposed IRP are only executive agreements, raising red flags regarding their constitutionality.

For its part, DFA argues that all activities under the IRP will be temporary and thus will not violate the constitutional ban on foreign bases. “Where and what can be prepositioned will be subject to prior approval by the Philippine government [and] will contain specific areas and time,” explains DFA assistant secretary Carlos Sorreta.

But the country’s experience with military partnerships show that “temporary” can mean otherwise.

When the US launched its War on Terror in 2001, the US sent 500 troops under the Joint Special Operations Task Force-Philippines (JSOTF-P) to build barracks in Zamboanga City and guide the country’s anti-insurgency program in Mindanao. Similar to the IRP, the JSOTF-P is supposed to be temporary and follow a rotational schedule every six months. “Pero noong 2001 pa sila diyan. Rotational permanent na sila,” quips Bayan Muna partylist representative Carlos Zarate.

“The US government is trying to hide behind the technicality that they would not set up a permanent military base, but as it is, US troops will always be in the country and use our military camps,” adds Rep. Neri Colmenares, also of Bayan Muna partylist.

Ties that bind The JSOTF-P would not be the only instance US makes the Philippines – a supposedly sovereign state – an extension of its territory.

Under the Obama administration’s ‘pivot to Asia’ policy, US hopes to make the Philippines its base for pursuing political and economic agenda in the region. With the IRP, the US can militarily control vital trade routes in the West Philippine Sea, where at least one-third and one-half of the global crude oil and natural gas trade pass through, respectively, according to the US Energy Information Administration.

This pivot becomes particularly meaningful with the rise of America’s greatest competition and now the world’s second largest economy: China.

In 2012, the US Treasury Department reported that China holds most of the US debts with $1.17 trillion worth

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

of American bonds. “With American companies transferring to China, the US is now very vulnerable. The only way to counteract China’s economic leverage is to build up military pressure,” explains Dr. Francisco Nemenzo, a UP political science professor emeritus specializing in international relations.

The move is not without precedent. When the US bases were still functional, Subic became the forward position of the US Navy during the Vietnam and Korean War, hosting more than 250 warships every day for refueling and repair. In 2001, the Philippines was also one of the first countries to offer its territory for America’s anti-terrorism efforts.

In essence, the partnership with the US turns the entire Philippines into an important base for US aggression in the region. In return, America sends military assistance, especially in the form of a military financing program.

This year, in fact, Aquino boasts of two decommissioned coast guard ships and $30 million in military financial aid from the US. Cannon fodder The “advantages” of the partnership, however, end there. In becoming the US’ cannon fodder,

Déjà vu with

Uncle Sam Scoping the threats of US presence in the Philippines

Filipinos get dragged into wars that are not even their own.

In World War II, for instance, American presence in the Philippines made it a priority target for the Japanese Imperial Army. The following occupation years would then be marked with millions of Filipino casualties.

Further, Nemenzo argued that the country’s collaboration in the Vietnam and Korean Wars led the Non-Aligned Movement, an alliance of neutral states during the Cold War, to reject the Philippines’ application, making the country a target for the Soviets.

Last year’s North Korean missile fallout also endangered the country.

As UP political science professor and expert on US regional security in Asia-Pacific, Dr. Roland Simbulan, explains, “Under the terms of the VFA, North Korea can target our territory because their targets are the US [forces covered by the VFA] here as a defensive measure.”

Oblivious of past errors, the government is now tackling IRP to beef up its military might. At a time when the US has attracted so many enemies, this agreement promises Filipinos only one assurance: the Philippines will be dragged further into grave danger.

For those who remember the years of terror when US troops roamed our lands freely and used our shores to launch their wars, it is an uneasy feeling of déjà vu. Ever subservient to Uncle Sam, the Aquino regime, however, simply refuses to learn from history. ∞

Illustration : Patricia Ramos Page design : Jan Andrei Cobey

LATHALAIN

PHILIPPINE COLLEGIAN

7

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

Panata sa Larangan Pakikibaka ng mga guro sa loob at labas ng silid-aralan Gloiza Plamenco TAHIMIK NA NAKIKINIG ANG mga mag-aaral habang nagsasalita si Propesor Sarah Raymundo sa klase niyang Global Studies sa Center for International Studies (CIS). Tanging kaluskos lamang ng mga bolpen sa papel ang mauulinigan, nang biglang tumunog ang “Kill Bill” ringtone ng cellphone ng isang mag-aaral.

Dumako ang tingin ng lahat sa may-ari ng tila nagwawalang cell phone. Nagmamadaling hinalukay ng estudyante ang kanyang bag upang hanapin at patayin ang kanyang telepono, ngunit lalo pang lumakas ang tunog nito. Naging “awkward” ang pangyayari para kay Raymundo dahil, aniya, nakakaawa ang mag-aaral na tila takot na takot na mapagalitan.

Tumalikod na lamang si Raymundo at saka kinanta ang himig ng ringtone.

Nagtawanan ang lahat.

Karaniwang eksena na ito sa UP kung tutuusin, ngunit halimbawa ito ng kung paano sinusubok buwagin ng mga gurong tulad ni Raymundo ang pyudal na relasyon sa loob ng silidaralan—kung paano nila sinisimulang tawirin ang tila malawak na espasyo sa pagitan ng pisara at ng mga silya, na kadalasan ay naghihiway sa mas makabuluhang gampanin ng guro sa pagmulat sa kanyang estudyante.

Pagtaliwas sa ‘karaniwan’

Madalas na bansagang “cool” dahil sa estilo ng pagtuturong kakaiba sa karamihan sa mga guro ng UP, tila sinasadya ng mga progresibong gurong tulad ni Raymundo na maging hindi pangkaraniwan, lalo na’t itinuturing nilang mapanganib ang pagsakay lamang sa agos.

Kahit noong kabataan pa lamang nila, nasimulan na nilang bumalikwas sa nakasanayan dahil sa kanilang maagang pagkamulat at pagsali sa mga kilusan. Isa na rito si Propesor Mykel Andrada ng Kolehiyo ng Arte at Literatura (KAL), na nagsimulang maging aktibista sa pagsali niya sa League of Filipino Students (LFS), isang progresibong organisasyon ng mga kabataan, noong 1995.

“Napakalaking bagay ang pagsali ko sa LFS. Nagbukas ito ng lagusan upang magkaroon ako ng mas malalim na social consciousness,” ani Andrada.

Kaakibat ng pagiging Iskolar ng Bayan ang pagsisilbi sa bayan, kaya’t nais ring imulat ng mga progresibong guro ang kanilang mga estudyante, upang tuligsain ang nangingibabaw na uri ng pagtuturo sa silid-aralan.

“Malinaw sa mga gurong tulad namin na hindi lamang tayo pumapasok sa classroom, at naglalagak ng impormasyon sa mga mag-aaral.

Kailangan mayroon ring kritikal na pang-unawa upang makaalpas tayo

sa kolonyal at pyudal na kultura ng edukasyon sa bansa,” ani Andrada.

Dahil dito, hindi naging mahirap para sa mga progresibong guro ng pamantasan na pagtambalin ang sining ng pagtuturo at pagiging aktibista.

“Hindi career ang pagtuturo. Bahagi ito ng aking adbokasiya, bahagi ng pagiging progresibo,” ani Raymundo.

Teorya patungong praktika

Mula sa mga natututunan nila sa kanilang pagkilos at paglubog sa iba’t ibang sektor ng lipunan, malay ang mga progresibong guro na higit pa sa pagiging tagapagturo lamang sa klase ang tanging gampanin nila.

Kahit ang grupo ng mga guro sa buong bansa tulad ng Alliance of Concerned Teachers (ACT) ay nakikiisa sa iba't ibang sektor sa lipunan, liban pa sa panawagan ng pagtaas ng sahod na nakaangkla sa usapin ng pagpapataas ng badyet sa edukasyon, ani Mabelle Caboboy, ikalawang tagapangulo ng ACT Quezon City Chapter.

Naglulunsad sila ng mga community service at exposure trips sa iba’t ibang lugar upang mas mamulat ang mga guro sa kalagayan ng iba’t ibang sektor.

Sa katunayan, mahalaga ang naging papel ng pagiging aktibista sa tungkulin ng isang guro, ani Propesor Melania Flores ng KAL. Doon niya natutunan ang pagtitiwala sa sarili at ang kasanayan sa pagtuturo. Dati pa nga raw noong aktibista pa sila, pupunahin sila ng mga kasamahan nila kung pangit silang magturo, kwento ni Raymundo. “Kailangan kapag magtuturo, laging handa

at bukas sa kritisismo at debate,” aniya.

Ngunit bawat klase sa pamantasan ay isang hamon, dahil hindi naman lahat ng mag-aaral ay nagsisimulang may progresibo nang pang-unawa, ani Propesor Roland Tolentino, dekano ng College of Mass Communication.

Halimbawa, tuwing may malawakang pagkilos ng iba’t ibang sektor tulad ng SONA ng Bayan tuwing State of the Nation Address ng pangulo, hindi aniya maiiwasang may ilang mag-aaral na hindi pa handang lampasan ang hangganan ng teorya at isabuhay ang mga napag-aralan sa klase.

“Ang mga isyu sa labas, dadalhin mo sa klase, uunawain niyo ito sa mas kritikal na antas, at sana’y makumbinsi mo rin silang [hindi makulong sa apat na sulok ng] silid-aralan.” ani Tolentino.

Sinisikap ng mga progresibong guro na wasakin ang ideyang “facilitator” lamang ang mga guro sa klase. Ani Flores, “Kailangang ang silid-aralan ay maging larangan ng talakayan at diskurso [ng mga estudyante]. Ito ang pagkakataon nila na magpahayag, at mag-debate.”

Samakatwid, napakahalaga ng pagkakataong binubukas ng mga progresibong guro, lalo at may ilang mga estudyanteng mas pinipiling umiwas sa tunggalian ng mga ideya at magpakahon na lamang sa kung ano ang “tama” para sa guro.

“Dahil sa pagiging grade-conscious nila, tinatantiya nila ang guro. Kung relihiyoso ang guro, magbibigay sila ng mga relihiyosong paper. Kung progresibo ang guro, magbibigay rin sila ng mga pulitikal na paper,” ani Tolentino.

Upang mas maunawaan ng mga estudyante ang mga usapin at mahimok na maging kritikal, isang mabisang paraan ang paglalapit ng mga isyu sa karanasan ng mga mag-aaral, ani Flores.

Ang mga kinahihiligan ngayon ng kabataan tulad ng larong DOTA, na sa unang tingin ay tila libangan lamang ng mga kabataan, ay maaaring ilapat sa mga talakayan sa klase. “Pwede itong magamit upang ipaliwanag ang mga complex na konsepto tulad ng alienation at

imperyalismo,” ani Andrada.

Sa ganitong paraan, tinatangkang ipaunawa ng mga guro sa mga estudyante na lahat ng bagay ay magkaugnay at hindi dapat tingnan ang sarili bilang hiwalay sa lipunan.

Sa kanilang larangan, natutunan ng mga progresibong guro ang pagiging mapagkumbaba, isang patunay ng kanilang pagtunggali sa pyudal na relasyon ng mag-aaral at guro.

“Kailangan ito upang maunawaan ng mga mag-aaral na hindi lang tungkol sa pagkamit ng degree ang edukasyon.

Tungkol rin ito sa paglilingkod sa bayan,” ani Andrada.

Patuloy na pakikibaka

Ngunit sa kabila ng pagkakaroon diumano ng “academic freedom” sa loob ng pamantasan, nananatili pa rin ang mga limitasyong tinatakda ng pyudal na sistemang kahit ang mga progresibong guro ay nasasailalim.

Halimbawa nito ang pagkaantala ng pagbibigay ng tenure kay Raymundo na inabot ng tatlong taon, at isa sa mga pinaghihinalaang dahilan ay ang kanyang pagiging aktibista.

“Hindi naging bukas ang Department of Sociology [na dating kinabibilangan ko] sa ideya ng aktibismo, at hindi sila naging malinaw tungkol dito,” ani Raymundo na nagawaran ng tenure nang lumipat na siya sa CIS. Gayunman, hindi naging sagka ang ganitong mga hamon upang humina ang grupo ng mga guro sa bansa na patuloy na ipinaglalaban ang mga karapatan ng kanilang kapwa guro. Sa katunayan, ubos-lakas ang ACT na may mahigit 70,000 kasapi, na itaguyod ang mga panawagan sa sapat na sahod, na kasalukuyang nasa mahigit-kumulang P18,000 lamang.

Hindi maikakailang mapalad ang mga mag-aaral na mayroon pa ring mga gurong mapangahas na bumabalikwas sa nakasanayang mga diskurso sa klase, mga gurong hindi pangkaraniwan sa kanilang patuloy na pagganap ng mga tungkuling hindi lamang para sa paaralan kundi para rin sa bayan.

Kung lalagumin ang pinanghahawakang prinsipyo ng bawat progresibong guro sa loob at labas ng UP, pinakatumpak marahil ang sinambit ni Caboboy. “Ang masa ang aming guro. Ang lipunan ang aming paaralan. At ang pagkilos ang pagsasabuhay ng aming pagtuturo.”

Photo : Mykel Andrada , Keith Difuntorum Page design : Jerome Tagaro

∞

8

KULTURA

PHILIPPINE COLLEGIAN

Julian Bato A WOMAN GARBED IN ROBES of fine red looks up the headlights, tragedy written all over the contour of her youthful face. The clanging of the bell resonates with shrieks of madness as two cloaked figures from behind strangle the young woman.

Accepting her bleak fate, she exits into the void, disappearing from the stage.

Dulaang UP (DUP), in its latest production, brings to its audience the common themes of forbidden love and violence from the context of 16th Century Italy to the contemporary stage. As the newly-widowed Duchess marries her secretary Antonio in secret, her scandalized brothers, the cardinal and Duke Ferdinand, plot their revenge against their sister.

Director Tony Mabesa remained faithful to the original grim atmosphere set by John Webster.

DUP resorted to a minimalist stage production in showcasing the play with an almost bare stage. Props typically found in Malfi stage productions such as chandeliers, candles, and antiques were not utilized.

Allan Palileo, who also translated DUP’s take on the Seagull, continues the company’s tradition of translating theater classics into the Filipino. This is what Bienvenido Lumbera called a surge of language nationalism in theater, albeit no remarkable change in the Filipino production.

The social injustices depicted in Malfi are timely not only among religious theatre-goers but also to the masses, as the play does not contain the struggles of its characters inside the walls of the theater.

Unholy matrimony Customs present in Renaissance marriages highly ingrained in social class was tackled further in the play. In feudal and patriarchal terms, marriage between members of the same social class is vital for the ruling class to preserve their wealth, forbidding marriage outside these socio-economic bounds. Marriage then is used as an effective social and political tool in a time wherein the nobility rules the feudalistic system.

Friedrich Engels argues that marriage—an institution of the family— became an exploitative device for the ruling class and for the patriarch to acquire and preserve wealth and power.

This is how hegemonies keep their place on top of the social pyramid and prevent the marginalized majority of women and the masses from achieving gender and socio-political equality.

At that time, patriarchy holds authority over the rules. As it is forbidden to marry men beneath their social class, the Duchess is condemned by her brothers.

With their marriage, their children will inherit the dukedom which will deduce the power of the Duke Ferdinand and the Cardinal. Forbidden love then arises out of incompatible socio-economic standing dictated by society.

Webster etched for the audience how marriage served as strategic contraption for the elevation of economic and political power reified as an institution of love.

Cruelty, hypocrisy To best expose the cruelties of the oppressive feudal and patriarchal hegemonies, Webster utilized the characters

Behind Veils:

of the Duke and the Cardinal in the play.

Duke Ferdinand’s ploy against his Duchess sister could be traced to a single cause: his own economic gain through claim of dukedom.

Employing an ex-convict to spy on the duchess and sending madmen to drive her to insanity are not only acts of cruelty against a woman but a show of how a feudal lord could manipulate the lower class through money.

The Cardinal, on one hand, represents how the Church acts as an ideological apparatus of a feudal system. His red robes elevate him to the status of holiness, but only bloodstains can be seen creeping through his scarlet robes. The Cardinal’s character is consistent with the Catholic Church’s hypocrisy towards their oath by meddling with politics, amassing lands, killing antiChurch critics, and breaking their vows of virtue.

These dominant male characters mirror the images of economic and societal evils in 16th century Italy wherein those in power, particularly men, exploit their resources to reinforce the status quo and implement a strict class and gender relations.

Suffer the women There are only three female characters in the play: the Duchess, Cariola, and Julia. However, the limited number of these women characters is sufficient enough to showcase the ongoing misogyny in the Renaissance period.

As discussed by Engels, women were viewed as commodities of marriage.

Expected to be submissive to the whims of men, women were forced to be the inferior sex by the patriarchal Renaissance society whose culture is characterized by the

Examining the role of woman in John Webster’s

The Duchess of Malfi

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

blatant objectification of women.

With this setup, the patriarch and the feudal lord are ensured political and social gain as the women are put into their ownership just as their possessions do.

The Duchess pays the price for breaking the rules of class marriage as her brothers, through their power, tortured her to death.

Her relationship with her only friend, the waiting woman Cariola transcends the usual mistressmaid relationship. In a time where misogyny is rife, the best companionship women could seek is from each other. This “kinship solidarity” is a coping mechanism among women to rise up against repression from abusive males.

The deaths of all the women characters at the end of the play declare the triumph of men over women.

Upon asserting themselves, women are further crushed by the patriarchy.

The play exhibits the counterhegemony and exposing the height of

violence against women ushered in by capitalism.

Memento Leaving the theatre, the audience is convinced that little has virtually changed since John Webster wrote the play.

Like retroviruses, the persisting system of injustice takes on new forms and names, continuing the cycle of violence and repression. This cycle that has existed even before Webster penned Malfi until DUP’s most recent staging of the classic Webster play prompts us to counter this oppressive system outside theatre hall. ∞ References:

The Origin of the Family, Private Property and the State by Friedrich Engels Theater in Society, Society in Theater

by Resil Mojares Mula sa mga Pakpak ng Entablado by Joi Barrios The Duchess of Malfi by John Webster

Mary Joy T. Capistrano Ugong ng tren Tila ugat ng buhay kung ituring ang mga tren sapagkat nagsisilbi itong tagapag-ugnay ng malalayong lugar sa bansa, pinabibilis ang kalakalan, at komunikasyon ng mga Pilipino.

Nakuha ng mga sinaunang tren ang atensyon ng mga mangangalakal at politiko kaya dumaan ito sa ilang serye ng pagbabago. Hindi lamang ito nagsilbing transportasyon kundi naging instrumento ito para sa pangekonomiya at pampulitikang hangarin.

Mula sa imbensyon ng Babylonians, Persians at Assyrians ng “wagonway” para sa mga transaksyong pangekonomiya — kalsadang may uka ng gulong at tanging kabayo o toro lamang ang gamit na taga-tulak — binuo ang isang tren na gawa sa makina.

Makikita sa pag-usad ng panahon, at sa teknolohikal na pagbabago ng transportasyon ang kasaysayang tila nakatuon lamang sa dominanteng kapangyarihan ng mga mayayaman.

Sa Pilipinas, ang tren ay isang pamanang kolonyal. Ferrocaril de Manila-Dagupan ang unang tren sa bansa na itinayo noong 1891 matapos ipag-utos ni Haring Alfonso XII ng Espanya sa Office of the Inspector of Public Works of the Philippines na gumawa ng plano ng kalsada sa Luzon.

Sa tala ng Philippine National Railways (PNR), 120 taon na ang operasyon ng mga tren sa bansa. Nasundan na rin ito ng pagpapatayo ng linya ng Light Trail Transit (LRT) at Metro Manila Light Trail Transit (MRT) na bunsod ng programa ng administrasyon na pribatisasyon sa sektor ng transportasyon. Lahat ng ito’y nakapaloob sa lohika ng pagkamal ng kita.

Bukod sa pagiging pangunahing moda ng transportasyon, pinagagawang espasyo rin ang mga tren noong panahon ng mga mananakop — Kastila, Hapon at Amerikano. Marka ng isang makasaysayang “rebolusyon” ang tren sa bansa.

Kakabit ng pampolitika at pangekonomiyang tunguhin ng tren ang paglikha ng kultura ng konsumerismo sa mga mamamayan. Tila ikinukulong ng tren ang mga Pilipino sa kapangyarihan ng oras -- nakatali sa nakatakdang oras ng trabaho sa mga pabrika at opisina kapalit ang tiyak na kita.

Halimbawa, sa LRT o MRT, dalawa hanggang tatlong minutong paghihintay ang nakalaan para sa pagsakay at pagbaba ng mga pasahero, limang minuto sa pagdating ng susunod na tren, at sampung minuto o higit pa para sa biyahe mula sa istasyon patugo sa ibang istasyon.

Gayundin ang pagbubukas nang maaga at pagsasara nang gabi ng mga tren — sakto sa mga oras kung kailan maraming pasaherong papasok o pauwi mula sa trabaho.

Sa ilalim ng kapitalistang oras, natitiyak na istrikto -- at marahas -- ang pagpapaloob sa mga manggagawa sa loob ng walong oras na pagtatrabaho.

Habang kapalit nito’y ang sahod na kalimitang hindi sapat para mabuhay ng disente ang isang pamilya.

Panuntunan sa loob ng tren Samantala, bukod sa pagpapasailalim sa kapangyarihan ng

9

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

oras, ipinagdidiinan ng kapitalistang sistema ng tren ang mapait na katotohanan ng pagkakahati —mahirap at mayaman — ng lipunan.

Para sa mahihirap, ang presyo ng tiket at espasyo sa tren ay tinatawag na “economy” habang “exclusive” naman ang para sa mayayaman kung saan may higaan at aircon para sa isang komportableng first world na paglalakbay ng pasahero. Halimbawa nito ang Bicol Express, isang linya ng PNR mula Maynila hanggang Naga, kung saan P500 ang economy ticket samantalang aabot naman sa P1,500 ang executive sleeper.

Liban sa tila pagpapaalipin sa mga pasahero sa oras, nariyan din ang mga panuntunan ng tren na may pagkiling sa mga partikular na interes o pagdidiin sa kanilang kalagayan: paghihiwalay ng babae at lalaki, demarkasyon para sa may kapansanan, at ang pagtatakda sa pinakaharap na bahagi ng tren para sa mga buntis.

Binigyang paliwanag ni Michel Foucault sa kanyang librong Discipline and Punish ang usapin ng mga panuntunan na ipinatutupad batay sa interes ng mga namamahala — gobyerno, kapitalista, at panginoong maylupa.

Kalakip ng huwad na kaunlaran sa tren ang pinsalang hatid nito sa ibang mamamayan. Halimbawa na lamang ang napipintong pagpapatayo ng LRT-7 mula SM North hanggang Bulacan na siyang magiging dahilan ng sapilitang pagpapaalis sa mga maralitang Pilipino sa kanilang tahanan.

Maging sa loob ng Unibersidad ng Pilipinas sa Diliman sinimulan na rin ang pagpapatayo ng tren. Isa umano itong simbolo ng pag-unlad samantalang napag-iiwanan pa rin ang mahahalagang usapin ng mga estudyante katulad ng matrikula at mababang badyet sa edukasyon.

Hindi pa man natatapos ang isyu sa bansa nariyan pa ang usapin ng pagtaas ng pasahe sa mga tren dahil kasalukuyan umanong P45 ang alaga ng binabayaran ng pamahalaan sa bawat pasahero. Kaugnay nito isinusulong ng pamahalaan ang planong pagpapaubaya ng operasyon ng mga tren sa pribadong kompanya.

Bunsod ang lahat ng ito ng pinaigting na programa ni Pangulong Benigno Aquino na public-private partnership (PPP) kung saan katuwang umano ng pamahalaan ang mga pribadong kumpanya sa pagpapatayo ng mga imprastruktura katulad ng tren, gusali at iba pa na bahagi ng serbisyong panlipunan ng pamahalaan.

Ginituang Espasyo Kalimitang sa mga lungsod unang itinatayo ang mga tren kung saan nakasentro ang kalakalan. Tinawag itong “primate city” ni Robert Reed sa kanyang “The Colonial Origin of Manila and Batavia.”

Dito umano makikita ang mga tren na malapit sa malls at malalaking pamilihan.

Sa lungsod nagaganap ang mga pagbabagong kultural sapagkat matatagpuan dito ang kalakhan ng populasyon na nakikipagsapalaran para sa isang “modernong” pamumuhay. Hindi rin ito hiwalay sa mga pangunahing isyu ng lipunan — kahirapan, diskriminasyon, karahasan at marami pang iba.

g n y a a p r a i h k a a a D n a g n s B a g a r k a u l ) n Kult

liti ka

PHILIPPINE COLLEGIAN

Rile s(y Po on

KULTURA

at

Maynila ang itinututring na kapital ng Pilipinas sapagkat dito naka-sentro ang iba’t ibang uri ng kalakalan, trabaho at kabuhayan sa bansa. Samantala, isa lamang ang tren sa mga instrumentong ginagamit sa Maynila upang pa-igtingin ang sistema ng kalakalan.

Naglalakihang tarpaulin ng kung anu-anong inumin ang sasalubong sa mga pasaherong papasok sa istasyon.

Sa may platform, makikita ang ilang tv screen kung saan tuloy-tuloy na ipinapalabas ang iba’t ibang komersiyal ng mga produkto—noodles, gamot, inumin, shampoo at marami pang iba.

Pagpasok sa mismong tren may kung ano-anong maliliit na larawan ng mga produkto, sa gilid ng dingding, sa mga hawakang bakal, at upuan. Hindi rin nakaligtas ang tanawin sa labas ng tren, tila kumakaway ang mga modelo

sa mga naglalakihang billboard—Bench, Pink Soda—sa labas ng tren.

Pati nga ang kahabaan ng tren binalot na ng isang anunsyo ng kompanya ng Globe. Para sa operator ng tren, mahalaga ang bawat espasyo ng tren sapagkat may katumbas itong salapi. Gayunman, tila kulang pa rin ito sa pamahalaan para isapribado at dagdagan ang pasahe ng mga Pilipino.

Ito ang lohika ng kapitalistang interes at pagkamal ng labis na kita.

Pagbalikwas sa “Tuwid na Riles” Sa kabilang banda, hindi naman pagagapi ang mga Pilipino sa patuloy ng pang-aapi at pandarahas ng mga tila naghahari sa lipunan. Kasabay ng nakaambang pagtaas na pasahe sa tren at pribatisasyon ang ibat ibang kilos-protesta na isinasagawa ng mga mamamayan.

Naglabasan sa mga social networking site ang mga “selfie photo”—pagkuha ng sariling larawan sa kahit saan lugar— paggamit ng hashtag na “strike the hike,” pagwe-welga ng mga tauhan ng MRT at LRT, at patuloy na pakikibaka ng mga progresibong grupo tulad ng Riles Laan sa Sambayanan (RILES).

Sa kabuuang operasyon ng mga tren sa bansa makikita ang isang huwad na pagunlad, yaong laging may pagkiling sa iilan.

Gayundin hindi na maitataggi ang pagiging instrumento nito upang kumita ng malaki ang mga kapitalista at maisakatuparan ang pribitasasyon sa bansa na tunay na pagbalikwas sa tuwid na daan na sana’y tatahakin ng riles ng tren. ∞ Illustration : Karl Aquino Photograph : Airnel Abarra Page design : Jan Andrei Cobey

10

OPINYON

PHILIPPINE COLLEGIAN

In memoriam

Jerome Tagaro

SA MULING PAGBALIK-TANAW sa ika-41 na anibersaryo ng pagdeklara ng batas militar ng rehimeng Marcos, unang bubungad sa ating mga alaala ang libulibong mga biktima ng paglabag sa karapatang pantao at ang paggamit ng dahas at pananakot ng pamahalaan sa lahat ng sinumang susubok na tumunggali rito.

Mayroong mga nag-aakalang may mga nagawa si Marcos na hindi kayang tapatan ng iba pang mga pangulo sa bansa—ang pagpapagawa ng San Juanico Bridge, North at South Luzon Expressway, ang pagkatatag ng Cultural Center of the Philippines. Ngunit sa ilalim ng Batas Militar, anuman ang ipinagmamalaking naitulong ni Marcos sa bayan, ano kaya ang naging kapalit?

Idineklara ni dating Pangulong Marcos ang Batas Militar noong Setyembre 21, 1972, ilang buwan bago matapos ang kaniyang ikalawang termino bilang pangulo ng Pilipinas. Ayon sa kanya, bunsod umano ito ng umiigting na mga banta sa seguridad ng bansa noong panahong iyon. Magugunita na sa kapanahunan ding ito nabuo at

lumalakas ang CPP-NPA at naganap ang mga pangyayaring tulad ng Plaza Miranda Bombing. Samantala, may mga nagsasabi ring idineklara lamang ito ni Marcos upang mas mapahaba pa ang kanyang panunungkulan bilang pangulo.

Ilang dekada lamang ang nakalipas mula nang matapos ang Batas Militar, tila hati na ang opinyon ng mga tao ukol sa Pangulong Marcos, sapat upang mag-atubiling kundenahin ang karahasan ng kanyang pamumuno.

Ito umano ang panahon kung kailan kasama ang Pilipinas sa mga nangungunang bansa sa TimogSilangang Asya, kung kailan naging sapat ang bigas na inaani ng mga magsasaka para sa buong bansa, at nakakapag-export pa tayo ng ilang produkto, tulad ng mga sapatos.

Habang walang matalas na pagsusuri kung paano nakamit ng Pilipinas ang ganitong antas ng ekonomiya, at kung gaano kalaki ang ginampanang papel ni Marcos sa pagbulusok ng ekonomiya ng bansa sa mga sumunod na taon, tila nakalimutan na sadyang nilimot na ang walang habas na pagyurak sa karapatang pantao ng isang

Tungkulin natin bilang Pilipino ang alamin at tandaan ang mga pagkakamali ng nakaraan upang hindi na ito maulit pa sa hinaharap.

pamahalaang sakim sa kapangyarihan.

Hindi kayang ilagay sa salita ang kahalagahan ng mga pangyayaring ito sa bansa. Sapagkat para sa bansa nating halos hindi pa mabanaag ang simula ng pag-unlad, ang bawat isang tama o maling desisyon sa nakaraan ay maaaring makatulong nang malaki sa mga bagong tunguhin sa hinaharap.

Sabi nga ng kilalang manunulat na si George Santayana, “Those who cannot remember the past, are condemned to repeat it.” Tungkulin natin bilang Pilipino ang alamin at tandaan ang mga pagkakamali ng nakaraan upang hindi na ito maulit pa sa hinaharap. Tungkulin nating makialam at makibahagi sa mga isyung sa halip ay malilimutan na lamang.

Dapat nating isipin na ginagawa natin ito hindi lamang upang maiwasan ang mga pagkakamali ng nakaraan, kundi bilang pag-alaala sa mga taong una nang naging mapangahas at mapagpasiya. Alang-alang sa alaala ng mga nagbuwis ng buhay para lamang lumaban noong panahon ng Batas Militar, tungkulin natin ngayon na pangalagaan ang kalayaang kanilang napagtagumpayan. ∞

Closing time* Kevin Mark R. Gomez

PAANO BA SINISIMULAN ANG pamamaalam?

Pwede sigurong pa-profound, tulad ng first liner ko. Pwede rin namang magdrama, o kung ‘di man, manghiram ng quote na magbubuod sa pangkabuuan kong disposisyon.

‘Farewell’ kolum raw ito, kaya’t tanggal na sa maaaring paksa ang pagkainis ko sa kasalukuyang USC dahil sa overrated nilang paandar sa paglilitis sa isang ka-konseho. Kung pwede lang silang batukan, “As in guys, isip-isip rin slight ‘pag may time.” Nakakapikon nang minsang mapadaan ako sa kanilang GA, mga usaping teknikal ukol sa house rules, etc. ang pinagtatalunan at pinaglalaanan nila ng oras, habang ang daming nagaganap sa loob at labas ng unibersidad.

Sa pagkakatanda ko kasi, pangunahing tungkulin ng USC na imulat at pakilusin ang mga estudyante sa mga napapanahong isyung panlipunan.

Hindi para maging modelo ng kung ano mang produkto, o magbenta ng mga merchandise na chaka content-wise.

Tanggal na rin bilang paksa iyong tungkol sa plagiarism ng kapwa Iskolar, o ang nakakaumay (kahit ‘di naman ako kumakain ng baboy) nang isyu sa pork barrel, o ang action-packed na kaganapan sa Zamboanga (sana’y wala nang inosente pang masaktan).

Napakahirap magpaalam, lalo na kung hindi mo naman nararamdamang mahihiwalay o malalayo ka.

Kung personal na isyu naman, pasok na sa banga ang pagsagot sa tanong na “Bakit sa Russia?” O kaya’y taos-pusong pagpapasalamat sa IBON International para sa dalawang buwang pagkupkop sa ‘kin. Strong contender rin ang pag-iiwan ng tagubilin sa mga mananatili sa pahayagan, pero tiyak kong purgang-purga na sila sa mga pangaral at pagmamaganda.

Maaari ko ring pasadahan ang mataas na pamantayang itinakda ng tradisyon para makilatis ang mga “tunay nang Kulê”. O kaya’y paanong ang pagiging staff ay mas nangangahulugan ng higit na responsibilidad—ng maayos na pagtugon sa pangangailangan ng institusyon—kaysa isang titulong kapag nasungkit ay palamuti na lamang sa diyaryo. O kaya paanong mas katanggaptanggap na harapin ang mga pagkakamali ng buong tapang sa halip na magpagapos sa karuwagan.

At marahil, ang pinakainaasam ng mga tao, tungkol sa buhay pag-ibig at peg naming LDR. Napakarami kong nais sabihin, ngunit nasasalat ako sa salita. Una, dahil hindi ko mahanap ‘yung lecheng word file na ginawa ko noon pa para sa ganitong pagkakataon; at pangalawa, dahil nababahala pa paano tatapusin ang huli kong gawain sa huling boss

ko. Napakahirap magpaalam, lalo na kung hindi mo naman nararamdamang mahihiwalay o malalayo ka.

Siguro’y hindi naman kasi kailangang magpaalam. “At the risk of sounding ridiculous, I find comfort knowing that we are all under one sky,” moda nga ni Che Guevarra. Kaya’t walang panahon para manlumo, saglit na tumigil at magpakain sa lungkot. Lalong walang panahong magpatalo sa takot. Kailan ba tumigil ang ikot ng mundo para pagbigyan tayo sa mga personal nating angas?

Lagi’t laging may kapalit ang bawat paglisan, kaya’t walang puwang para magalinlangan. Totoong hindi maiiwasan ang pagbabago, pero para saan pa’t nagpapatuloy tayo kung matatakot rin lang umunlad at matuto?

Sa paniniwalang lahat ng mga bagay ay magkakaugnay-ugnay, walang dahilan para putulin ang mga ugnayan.

‘Ika nga, magkalayo man, magkalapit pa rin. Walang paalam, dahil wala namang magpapaalam.

Hanggang dito na lang (muna) at maraming salamat. ∞ *Paumanhin sa Semisonic para sa kantang tradisyon nang gawing last song ng mga taga-Kulê sa videoke

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

OPINYON

PHILIPPINE COLLEGIAN

EKSENANG PEYUPS

NEWSCAN

Da Chix Edishun!

HALUU DERRRR SNOBERRR! Nagbabalik ang echuserang impaktita ng unibersidad! Na-miss niyo ba ang pinakamagandang vaklusheee sa balat ng UP? Mga imbyerna kayo, walang kokontra sa akin! Pero this time, hindi muna ako magpapakashugey, dahil ilang linggo ko nang vinevekizz ang Kuley. Ilalabas ko na ang aking pagkalalaki! Nakakalerky kasi ang mga pangyayari sa UAAP e, diba?

Kaya ‘yun muna ang eechosin ko.

Lalaki mode, vamos!

Cheerdance: Grabe mga pare, ang daming chiks doon hindi ba? Lalo na ‘yung mga Samsung Stunners! Crush ko yung tagaUP at yung taga-La Salle na nanalo e. Ayaw ko dun sa tagaNU na-nominate (bitter sa NU e). Pero grabe talaga ang NU, lalo na ‘yung contortionist sa group stunts. Akala ko noong una, chix e, nagulat ako, wala yatang buto!

Katakot maging girlfriend ‘yun.

Tapos sayang, pang-champion sana ang routine ng UP sa cheerdance at group stunts, ang dami lang nahulog. Kaya ako rin tuloy, nahulog na ang puso para sa kanila, nuxxxx.

Disclaimer: Mga papabols lang talaga ng UP Pep Squad ang inabangan ko doon, sana ako na lang binubuhat nila, at sasadyain kong magpahulog sa kanila.

A Beautiful Nightmare

Haaaaay, ang daming lalaking sasalo sa akin nu? Nakakawet!

Este, nakakahard! Sana rin pala sumali ako sa Pep Squad, ang sayasaya humataw at gumiling habang hawak-hawak ang mga balls, este, disco balls!

Basketball: First time kong makapanood ng Women’s Basketball, and siyempre, ayun nagka-crush na ako kaagad sa UP Lady Maroons. Grabe mga pare, ang astig ng mga babae na nagbabasketball, tapos chix pa sila, grabe bro. Mas magaling pa nga silang mag-basketball sa akin e. Kahit na hindi pa sila nakasali ng Final 4, ayos lang ah. Grabe naman kasi ‘yung mga players sa ibang team, ang OA ng height, mga agatona, ayaw ko naman ng mga ganoon.

Hindi na sila mga chix e. Buti pa mga Lady Maroons, sporty na nga, matalino pa, at mga chix pa.

Disclaimer: Haaaay ang UP Men’s basketball team talaga ang type ko! Ang tatangkad at higit sa lahat, ang gagwapo pa! Bet na bet!

Of course mga eklavu, hindi naman ako shugey everytime, kaya ko ring magpakalalaki kapag kinakailangan. Pero sa huli, siyempre mas nananaig pa rin ang aking pusong vaklushi! Sige mga bakla, Boomkaraka na ako, Muah muah! ∞

The Exhibit will showcase costume reinterpretations from select films such as Sweeney Todd, Corpse Bride, Edward Scissorhands, Alice in Wonderland and Sleepy Hollow, exploring common themes, and transforming them into more contemporary, experimental and unique pieces as interpreted by Clothing Technology Students.

Exhibit Starts on October 2, 2013, at 1PM Closing program and Main event on October 4, 2013 at 4PM6PM SPECIAL THANKS TO Theta Epsilon Sorority UPDE

DULAANG UP MOUNTS JOHN WEBSTER’S MASTERPIECE THE DUCHESS OF MALFI/ ANG DUKESA NG MALFI Dulaang UP's The Duchess of Malfi / Ang Dukesa ng Malfi runs from September 11 - September 29 at the Wilfrido Ma. Guerrero Theater, Palma Hall, UP Diliman.

Get your tickets now! Please contact the Dulaang UP Office at 926-1349, 981-8500 local 2449 or 433-7840

Organizers cancel forum ...

Council on September 24, a day before the original date for the forum.

BROOD and Y-Peer explained that they invited the 19th Infantry Battalion in the event because they wanted the military to have representation in the forum.

The dialogue ended with a compromise which would have allowed the 19th IB to still participate in the forum.

However, only three army men would have been allowed to enter the campus premises but they must wear civilian clothes and must not bear any firearms.

The military men were also warned against any attempt to red-tag any progressive student organizations and any other form of human rights violations. Three representatives from the JLCM would have also been invited as reactors in the forum.

“We recognize the intention

Limang taon na ang Kataga ngayon.

Sa loob ng limang taon, tahimik ngunit puspos ang Kataga sa pag-aaral ng panitikan at lipunan, tumutulong sa mga gawaing nagsusulong sa panitikan at kultura, at sabihin pa, sa pagsusulat.

Sa loob ng limang taon, may pinatatatag itong limang sangay: ang pinagsimulang Kataga-Quezon City; ang Kataga-Lucena na naging dalawang sangay: Panitikan at Pagtatanghal; ang Kataga-Manila at ang kabubukas na Kataga-OnLine.

Sa paglabas ng antolohiyang ito, lumalantad na ang Kataga at nagpapakilala...upang makahanay sa mga humaharap sa hamon ng panahon.

Ginto, Tanso at iba pa, Gadget ay may pakinabang pa!

Nagkakaisang Iskolar Para sa Pamantasan at Sambayanan (KAISA UP) and Philippines Misereor Partnership, Inc. (PMPI) present MAY MINA sa BASURA An advocacy poster-making contest Open for all Filipino students who have creative minds to visualize how these gadgets can be more useful! entries are accepted from Sep 9 – Oct 28 Kindly text 0927 224 05 66 for details!

Naririto ang 31 akda ng tula, dula, dagli, maikling kuwento, pormal at malikhaing sanaysay; nagmula sa 26 na kasapi. 31 danas, 31 pamamaraan, 31 panimulang sipat sa panahon.

CONTACT US! Write to us via snail mail or submit a soft copy to Rm. 401, Vinzons Hall, UP Diliman, Quezon City.

Email us at pkule1314gmail.com.

Save Word attachments in Rich Text Format, with INBOX, NEWSCAN or CONTRIB in the subject. Always include your full name, address and contact details.

Next week’s questions

TEXTBACK

1. Sa tingin mo, ano ang dapat ginawa ni Noynoy upang mapigilan ang giyera sa Zamboanga?

2. Ano ang kasalukuyang hell week song mo? Bakit?

Continued from page 3

UP Visayas University Student

11

SABADO, SETYEMBRE 28, 2013

of the organizers who want to promote peace but we believe that it can happen without the military presence,” said Shawn Kemp Capucion, vice chair of the UPV University Student Council (UPV USC).

Meanwhile, the JLCM encouraged students to show their opposition against any form of military presence in any UP campus, especially since justice has not been served for Co’s death.

Send in your opinions and feedback via SMS! Type KULE <space> MESSAGE <space> STUDENT NUMBER <required> NAME and COURSE (optional) and send to:

0935 541 0512 0908 180 1076

Non-UP students must indicate any school, organization or sectoral affliation.

PHILIPPINE COLLEGIAN.ORG

NOWHERE MAN

Alan P. Tuazon

Peace Talks

i Kel Alm

Dibuho n azan

AS THE SEMESTER NEARS ITS inevitable end, everyone holds on to things that can still be saved. I seek the faintest glimpse of hope to rescue the lost, the damaged, and the broken. Some of which are the thinning thread of saving oneself from 5s and INCs, the conflict in Zamboanga, Kule presswork, and overdue feuds with friends.

Just yesterday, I reconciled with a friend whom I haven’t talked with for months due to a trivial misunderstanding that led to serious aftermaths. We sealed our parting with a handshake, a smile, and an unbearable lightness of being.

I had these efforts of keeping things intact; however I noticed how you stopped talking to me when our creative writing class officially ended last week.

For reasons unknown, you forced yourself to fade.

Weeks ahead, I invited you to go to The Killers concert with me. You told me you already scheduled it with your barkada, however I still pushed through knowing I would see you there—at the front row, dancing to the rhythm of the song that first brought us together. Remember how you sat beside me when you heard the tune of “Miss Atomic Bomb” escape from my earphones during our first meeting in class? Then started a conversation--spanning from The Killers, to Saramago books and Studio Ghibli movies—that led to regular after-class merienda in Katipunan.

We are currently in the middle of hell week, yet I was quite sure you would never miss this concert.

Alone, I averted familiar faces in the venue—all wanting a temporary mid-week escape. The crowd was in a frenzy dance, singing the same words addressed to different people.

I did not have a hard time finding you—that waterfall of long brown hair and those slender arms waving free since “Mr. Brightside” opened the night a couple of songs ago.

I just stood a distance from you, watching you flip your hair to the same escalating music that brought us together in that lazy afternoon in CAL 204.

I could fix this, I told myself. ∞