Philippine Collegian Issue 9

TOMO 91

3

BLG. 9

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

Pagsalakay ng Sigwa Ang hagupit ng “bagyong” QC CBD

Balita

5

Groups slam increased US military presence

Balita

7

Wrong Way: Examining the public transport system in Metro Manila

Lathalain

PHILIPPINE COLLEGIAN Opisyal na lingguhang pahayagan ng mga mag-aaral ng Unibersidad ng Pilipinas, Diliman

Pagkahumaling sa labis Lathalain 8

2

OPINYON

PHILIPPINE COLLEGIAN

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

Fatal Move PHILIPPINE COLLEGIAN 2013 - 2014

THE COUNTRY IS HEADED for a pitfall as the Aquino government enters into an agreement that benefits no one but this administration and its so-called ally—the United States.

On August 16, the US and the Aquino administration formally started to negotiate a framework agreement that will pave the way for the “increased rotational presence” of American troops in the country. The arrangement would supposedly modernize the Philippine military and eventually establish a credible defense against aggressors.

However, the Aquino administration is in a blind spot where a greater threat lies—the very presence of the US in our territory.

The administration only perceives the supposed benefits of the proposed agreement, especially with the current aggression of China off the West Philippine Sea. The proposed agreement is said to allow the Philippines to develop a deterrence capability against China’s military supremacy.

Blinded by this purported gain, the Aquino administration itself brushes away questions

91

Punong Patnugot Julian Inah Anunciacion Kapatnugot Victor Gregor Limon Patnugot sa Balita Keith Richard Mariano Patnugot sa Grapiks Ysa Calinawan Tagapamahala ng Pinansiya Gloiza Rufina Plamenco Panauhing Patnugot Piya Constantino Margaret Yarcia

of constitutionality in portraying the new framework agreement as a mere extension of the Mutual Defense Treaty (MDT) and the Visiting Forces Agreement (VFA). Even the existing agreements, however, have been criticized to be unconstitutional, with the VFA not even recognized as a treaty by the US Congress.

Section 25, Article 18 of the 1987 Constitution blocks

EDITOR’S PICK

The Philippine Collegian republishes distinguished photographs from its past issues that captured its YEARS tradition of critical and fearless journalism.

The Mutual Defense Treaty and the Visiting Forces Agreement made US intervention more prevalent in the country. A recent addition is the increased rotation of US troops in the country under President Benigno Aquino III’s administration.

FALSE INDEPENDENCE

Photo byChris Imperial June 17, 2009

the entry of “foreign military bases, troops, or facilities” in the country “except under a treaty duly concurred in by the Senate and, when the Congress so requires, ratified by a majority of the votes cast by the people in a national referendum held for that purpose, and recognized as a treaty by the other contracting State.”

We have long been assured of an ally in the US under the MDT. As far as Washington is concerned, however, the existing treaty, and even the new framework agreement—a mere extension of which— does not extend to the territorial disputes between the Philippines and China.

Another benefit promised under the agreement is the use of pre-stationed US military weapons and equipment for local purposes, or the counterinsurgency efforts of the government. This has been hinted by the Department of National Defense as early as the first round of negotiations.

These counterinsurgency operations could extend to suppressing dissidents who oppose and criticize those in

power as manifested by the cases of political detention and killings that marked the nineyear regime of Gloria Arroyo.

The mere stationing of weapons of mass destruction in the country--which include unmanned spy planes--already poses a dangerous threat to the lives of Filipinos. The use of drones in the Middle East, for instance, has killed thousands, largely civilians.

The Aquino administration, however, assures the public that nuclear weapons will not be allowed under the agreement, yet proper inspection by Philippine military remains a question.

The new framework agreement is but a calculated move that will advance America’s political and economic interests. Along the way, the Philippines is only dragged in a dangerous direction where the country’s sovereignty and the rights of its people are run over.

The Philippines must now stir away from America’s control and take its own path to protecting its people and borders, even from the US. ∞

Mga Kawani Mary Joy Capistrano Ashley Marie Garcia Kimberly Ann Pauig Jiru Nikko Rada Emmanuel Jerome Tagaro Pinansiya Amelyn Daga Tagapamahala sa Sirkulasyon Paul John Alix Sirkulasyon Gary Gabales Amelito Jaena Glenario Ommamalim Mga Katuwang na Kawani Trinidad Gabales Gina Villas Kasapi UP Systemwide Alliance of Student Publications and Writers’ Organizations (Solidaridad) College Editors Guild of the Philippines (CEGP) Pamuhatan Silid 401 Bulwagang Vinzons, Unibersidad ng Pilipinas, Diliman, Lungsod Quezon Telefax 981-8500 lokal 4522 Online pkule1314@gmail.com www.philippinecollegian.org fb.com/philippinecollegian twitter.com/kule1314

BALITA

PHILIPPINE COLLEGIAN

3

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013 LEGEND

Pagsalakay ng Sigwa

Transit Oriented Mixed Use Mixed Use Commercial Mixed Use Residential Mixed Use Institutional

Ang hagupit ng “bagyong” QC CBD Franz Christian Irorita Sari-saring panganib ang hatid ng hanging habagat sa mga pamilyang naninirahan sa mga komunidad ng North Triangle sa Quezon City—kalam ng sikmurang gutom, mga karamdamang dala ng baha at lamig ng panahon, mga bagyong tatangay a marurupok nilang mga barung-barong.

Ngunit higit pa ang inaasahang peligrong hahagupit sa mga residenteng kung ituring ng pamahalaan ay mga “iskwater.” Sa mga susunod na linggo, unti-unti nang wawasakin ang kanilang mga kabahayan upang bigyang daan ang isang malaking business complex: ang Quezon City (QC) Central Business District (CBD).

Hagupit Sasaklawin ng proyektong QC CBD ang 340-ektaryang lupain ng gobyerno sa North at East Triangle, Veterans Memorial at UP Science and Technology Parks.

May apat na dekada nang naninirahan sa nasabing mga lugar ang mga pamilyang masasagasaan ng nakaambang mga demolisyon, ani Gloria Arellano, tagapangulo ng Kalipunan ng Damayang Mahihirap, isang pambansang alyansa ng mararalitang tagalungsod.

Tinatayang 80 porsyento aniya sa mga residente ay mga manggagawa, habang aabot naman sa 20 porsyento ang walang trabaho. Marami ang natatanggal sa trabaho pagkatapos ng kontrata at nahihirapang muling makahanap ng bagong hanapbuhay, dagdag ni Arellano.

Ayon sa mga lokal na konseho ng mga barangay sa North

Triangle, nakatakda na sa darating na katapusan ng Setyembre ang pagpapaigting sa demolisyon.

Muling hahagupitin ang mga kabahayan ng Sitio San Roque sa tapat ng Philippine Science High School—bahagi ng pagpapalawak umano ng Agham Road.

Naganap ang huling demolisyon sa San Roque nitong buwan lamang, kung saan 30 pulis ang nagtangkang baklasin ang barikada ng mga residente. Higit sa 23 ang nagtamo ng mga sugat at pasa sa katawan.

Liban sa San Roque, sasakupin din ng QC CBD ang halos 31-ektaryang lupain ng Baranggay Central, San Isidro, Pinayahan, at Palanas. May 24,500 pamilya, o 122,500 residente, sa limang komunidad na ito, ayon sa Kadamay.

Masasakop din ng QC-CBD ang higit sa 217 ektarya ng lupa na kinatatayuan ng mga pampublikong institusyon at mga ahensya ng gobyerno, katulad ng Philippine Children’s Hospital at Veteran’s Memorial Medical Center.

Maaaring isapribado ang mga institusyong ito, na magpapahirap sa mga pamilyang umaasa sa mga serbisyong binibigay ng nasabing mga ospital, ani Tori Fortuno, pambansang ingat-yaman ng Kadamay.

Nakatakda ding ilipat sa Batasang Pambansa Complex ang mga ahensya ng gobyerno katulad ng Ombudsman at National Food Authority, ayon sa Kadamay.

Kalamidad Aaakit ang QC CBD ng mga lokal na negosyo at dayuhang mamumuhunan na magpapasigla sa ekonomiya, ayon sa lokal na pamahalaan ng Quezon City.

Itatayo rito ang mga mamahaling

Mixed Use with Retail Ground Floor Parks and Open Spaces Source: Quezon City Government Web site

Proposed Floor Area Ratios of QC CBD mga tindahan, mga condominiums, mga call center, at mga opisina ng mga kumpanyang mangunguna umano sa industriya ng Information Technology.

Dahil malapit sa iba pang malalaking negosyo, mga broadcasting network, at pangunahing mga lansangan sa lungsod, malaki ang potensyal ng QC CBD. Ang “strategic location” na ito ng QC-CBD mismo ang dahilan kung bakit dito lumilipat ang mga taga-probinsyang tulad nina Mildred at Joantoni.

Dalawang taon na nang magpasyang manirahan ang magasawa sa North Triangle. Lumipat sila mula Cebu nang makahanap si Joantoni ng trabaho sa bilang isang contractual construction worker.

Gayunman, hirap pa rin si Mildred na pagkasyahin ang kita lalo at may dalawa silang anak, na dalawa at limang taong gulang. Dalawang beses na lamang aniya sila kumakain sa isang araw upang makatipid.

Sa nakaambang pagpapaalis sa kanila sa San Roque dahil sa proyektong QC CBD, hindi umano alam ni Mildred kung saan lilipat ang kanyang pamilya dahil wala silang ipon para makabalik sa probinsya.

“Baka diyan na lang kami sa mga

island sa harap ng Ombudsman magtayo ng bahay,” biro ni Mildred.

Naninindigan naman si Aling Meriam, 44, sa kanyang pagtutol sa demolisyon. “Bakit kami paaalisin?” aniya, “[Bakit] kami itatapon sa bulubundukin, at walang paaralan, walang ospital, walang mapagkukunan ng pagkain? Malayo sa trabaho?”

Hindi naman aniya malaki ang hinihiling nila dahil papayag naman silang lumipat kung ang lilipatan ay makapagbibigay ng kanilang batayang pangangailangan, ani Aling Meriam.

Ayon kay Aling Meriam, walang mapagkukunan ng malinis na tubig at walang kuryente ang mga relocation sites na alok sa kanila.

Hindi rin naman daw libreng ibinibigay sa kanila ang lupa’t pabahay at nagiging negosyo pa nga raw ito para sa mga contractors ng lupa dahil may interes pa ang singil sa kanila.

Problema rin na walang mga paaralan at ospital sa malapit sa relocation sites, at malayo pa sa kanilang kasalukuyang mga trabaho, dagdag ni Aling Meriam.

Sa pamasahe pa lamang na gagastusin sa pag-commute araw-

araw mula sa relocation site sa Montalban papuntang Quezon City, mauubos na ang ang kinikita nilang mas mababa pa sa daily minimum wage na P456.

Paglikas Nagiging ugat ng problema ng mga maralitang taga-lungsod ang kawalan ng sariling lupa sa mga kanayunan, ani Arellano.

“Kontrolado ng [iilang pamilya] ang malalawak na lupaing kanayunan, na nagpapalit-gamit sa lupa tungo sa kumersyalisasyon, at nagdudulot ng kawalan ng trabaho [para sa mga pesante],” paliwanag niya.

Bagaman namumuhay ng tiwasay at nagtatrabaho ng marangal, hindi naman matahamik ang buhay ng mararalita dahil laging may nagbabadyang bagyong maaaring sumira sa kanilang mga tahanan, ayon sa isang pahayag ng September 23 movement, isang alyansang tutol sa QC CBD. “Pinipili natin ang manatili sapagkat andito ang ating kabuhayan,” ayon sa pahayag. “Tayo mismo ay mamamayang nagbabayad Continued to page 5

Photos by Kimberly Pauig

4

BALITA

PHILIPPINE COLLEGIAN

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

Still no STFAP results for 1,900 applicants Jul Mar Esteban The third batch of results for the university’s Socialized Tuition and Financial Assistance Program (STFAP) has already been released, but the names of more than 1,900 applicants in UP Diliman are still not in the list.

The Office of Scholarships and Student Services (OSSS) released the results of the third batch of STFAP applications across the UP System on August 7, three months after the initial deadline.

In UP Diliman, roughly 2,000 students applied in the third batch of STFAP processing including those who applied beyond the May 30 deadline, said OSSS Officer-incharge Aristeo Dacanay. However, only 59 applicants were assigned their brackets as of August 7.

The remaining results has yet to be verified and approved for release, said Dacanay. The results are expected to be posted anytime next week, he added.

The release of the third batch results was delayed after the OSSS accepted late submissions, said Dacanay. Instead of opening a fourth

round of STFAP submissions, the OSSS opted to extend the deadline of the third batch, from the initial deadline of May 30 to July 3.

Dacanay also cited the large number of applications to have contributed in the delay. STFAP applications across the UP System are centrally encoded and processed in the UP Computer Center in Diliman. Encoding the application forms alone takes the Computer Center up to four months, according to OSSS. During the enrolment, students were temporarily assigned to Bracket B to pay P1,000 per unit pending the release of their final bracket assignment. To pay for their tuition, a number of them had to apply for tuition loans at 6 percent interest.

“Makikita na talagang may systemic na problema yung STFAP, marami siyang inefficiencies. Bakit maraming estudyante ang naga-apply para sa STFAP at loans?

Indicative ito ng inaccessibility of UP education,” said Charlotte France, Students Rights and Welfare Committee head of the University Student Council. ∞

Easing debt Photo by Angerica Hainto

UP Chancellor Cesar Saloma, Student Affairs Vice-Chancellor Ma. Corazon Tan, and students from UP Diliman amend provisions of the proposed UP code for an interestfree tuition fee loan in a dialogue in the Office of the Chancellor, August 13. Saloma will carry this proposal to the Presidential Advisory Council Strategic Planning Workshop on August 15-17 for further discussion with other chancellors.

UP groups strengthen call to free detained UPD film student Inah Anunciacion More than three years has passed since UP Diliman (UPD) film student Maricon Montajes was arrested and detained by military agents while she was researching for her thesis at a farming community in Batangas. Until now, Maricon’s fight for justice continues while friends and supporters demand for her immediate release.

On August 14, the court postponed what could have been the most recent hearing on the case, after the Supreme Court cancelled all trial hearings in Batangas from August 12 to 16, said Atty. Mario Panganiban, Maricon’s lawyer.

The prosecution was supposed to present a second witness against Maricon and two other coaccused, farmer Romiel Cañete and Anakbayan member Ronilo Baes.

The three face charges of violation of the firearm ban, violation of the omnibus election code, and illegal possession of explosives, firearms, and ammunition.

On June 3, 2010, in Mabayabas, Taysan, Batangas, armed men opened fire at the house where the three were staying, according to Maricon’s statement. The UP

student sustained a head injury in the encounter.

The agents arrested Maricon, Baes and Cañete, and then turned them over to the 743rd Combat Squadron of the Philippine Air Force (PAF) Brgy. Pag-Asa, Taysan. For five days, the military subjected the group to interrogation and mental torture, said Maricon.

The PAF accused the group of being members of the New People’s Army (NPA) but eventually charged them with criminal offenses instead of rebellion, a bailable offense, said UP Student Regent (SR) Krista Melgarejo.

Since the start of the hearing process in July 2010, some hearings were delayed because members of the defense were absent, said former SR Ma. Kristina Conti, who helped form Task Force (TF) frEEDOM, an alliance of organizations campaigning for Maricon’s immediate release.

TF frEEDOM was coined after Maricon’s nickname, Eedom.

Members of the task force include the Office of the Student Regent, Student Alliance for the Advancement of Democratic Rights in UP, UPDbased film organization UP SILIP, the UP College of Mass Communication Student Council, and Concerned Artists of the Philippines.

TF frEEDOM spearheads Project Freedom through jail visits, exhibits, film showings, and fora as part of their campaign for the immediate release of Maricon and other political prisoners.

In a text message to the Collegian, UP Diliman Chancellor Caesar Saloma said the university

administration is willing to “provide [Maricon] with due assistance so she gets a fair trial.”

“Bukod [sa pangangampanya] sa pagpapalaya kay Maricon, kailangan din nating i-trace kung bakit nagkakaroon ng political prisoners in the first place. Sa kagustuhan ng gobyernong magcounter ng

insurgency, kahit mga basic rights [ng mga mamamayan] tinataboy na,” explained Melgarejo.

As of April 2013, there are currently 430 political prisoners in the coutnry, 136 of which were arrested under President Benigno Aquino III’s administration, according to human rights group Karapatan. ∞

Suspect still no show in Lordei hearing Jul Mar Esteban The primary suspect in the assault on UP Diliman Political Science student Lordei Camille Anjuli Hina again failed to appear in the third hearing of the case on August 13, delaying the trial for another two months.

The hearing, which was originally set for May 23, was first moved to August 13 after the judge was asked to attend an official function.

The absence of suspect Dan Mar Vicencio then prompted another postponement in the hearing of the case to October 8.

Vincencio was arrested on February 1 last year after robbing and attacking Hina with an icepick at the University Student Council

office in Vinzons Hall. Hina sustained multiple stab wounds in the head and had to spend four months in the hospital.

Vicencio was allowed to post a P16,000 bail after spending four months in jail. The suspect was only charged for the bailable offenses of robbery and serious physical injury despite a motion from Hina’s family to “upgrade” the case to robbery with frustrated homicide.

The court has given Vicencio another chance to appear in court on the rescheduled date, said prosecution lawyer, Atty. Eric Mesoga.

Should the suspect fail to appear in the next hearing, the prosecution will move for his arrest and a trial in absentia, said Mesoga.

An accused may be tried in absentia, where the hearing can proceed even in the absence of the accused, if he or she fails to appear at the trial without justification, according to Rule 114 of the Revised Rules of Criminal Procedure.

In Vicencio’s case, however, the court deemed him not duly notified of the date of the hearing. The minutes of the May 23 proceeding, where the hearing was reset to August 13, was only signed by Vincencio’s father, said Mesoga.

“Kailangan maging active ang mga estudyante na hingin ang hustisya para kay Lordei, na naging biktima ng kakulangan sa seguridad sa Unibersidad,” said Student Regent Krista Melgarejo. ∞

WWW.PHILIPPINECOLLEGIAN.ORG

BALITA

PHILIPPINE COLLEGIAN

5

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

Groups slam increased US military presence Arra Francia Progressive groups called on the Aquino and the Obama administrations to respect Philippine sovereignty as they enter into negotiations that will allow for an “increased rotational presence” of American troops in the country.

The first of four rounds of the negotiations started on August 14.

However, an agreement may have already been made secretly, said Dr. Francisco Nemenzo, Jr., professor

emeritus at the UP College of Social Sciences and Philosophy.

In a privilege speech, Akbayan Representative Walden Bello revealed that talks between the US and Philippines have been going on as early as 2011.

Section 25, Article XVIII of the Constitution prohibits the establishment of foreign military bases and the mere presence of troops in the country, unless under a treaty duly ratified by the Senate.

The Department of Foreign

Affairs(DFA), however, explained that the talks will only yield an executive agreement and, thus, will not need to pass muster in the Senate.

The framework agreement would establish “minimum credible defense” for the country as tensions rise in the West Philippine Sea, said DFA Assistant Secretary Carlos Sorreta, who represents the Philippine government in the negotiations.

The US, however, only wants to prop up its military domination in

the Asia-Pacific region, said Bayan Muna Party-list Representative Neri Colmenares.

“The issue of China’s incursions is merely being exploited by the US to advance its own political, military and economic agenda,” according to Bagong Alyansang Makabayan.

The US government proposed to put up military bases in the country last month. The US military also sought permission to utilize the old Davao airport as landing stations for its drones or spy planes, said Davao City Mayor Rodrigo Duterte.

The new framework agreement, however, would not allow the establishment of foreign military

bases in the country, according to DFA. Vessels armed with nuclear weapons will also be prohibited, said Sorreta.

“But with the kind of technology the Americans have, do you think we will be able to tell which of their ships have nuclear weapons? Almost all US military submarines are designed for that!” said Nemenzo.

The government must oppose the deceptive tactics of US, said Kabataan Party-list Representative Terry Ridon.

“We have witnessed how increased US military presence devastated countries like Iraq and Afghanistan. We do not want that to happen to our own nation, to our own people,” added Ridon. ∞

Continued from page 3

Pagsalakay ng Sigwa ng buwis na dapat ay binibigyan ng gobyernong ito ng serbisyo at tinutulungang umunlad.”

Dapat na pagtuunan ng pansin ng gobyerno ang pagbibigay ng maayos na pabahay, trabaho at ng serbisyong panlipunan, ani Fortuno.

“Ang solusyon ay [ang] pagdedebelop [ng lupa] para sa mga nakatira [sa North Triangle] at lumikha ng trabahao para mabuhay [sila] ng disente,” ani Arellano. “[Solusyon din] ang pangkalahatang reporma sa lupa sa kanayunan para

ILLUMINATED MEMORY Photo by Angerica Hainto

Fraternities and Sororities light candles to commemorate the 15th death anniversary of former UP Sanlakas Chairperson and NCPAG Student Government Chairperson Alex Icasiano, August 16. Seven Alpha Phi Beta brothers were arrested and imprisoned for almost two years because of the 1998 hazing death of Icasiano.

15 kamada ni Marata, kinulang kontra Ateneo, 59-67

Hans Christian Marin Nagpakawala man ng 15 puntos si forward Samuel Marata para sa UP Fighting Maroons, kinapos pa rin ang Diliman upang pataubin ang Ateneo De Manila University Blue Eagles, 59-67 sa huli nilang sagupaan sa University Athletics Association of the Philippines (UAAP) Men’s

Basketball Season 76, ika-15 ng Agosto sa Smart Araneta Coliseum.

Nagpasabog ng limang tres ang Maroons sa unang quarter sa pamumuno ni Maroons guard Renzar Asilum na kinamada ang kabuuan ng kaniyang 8 puntos sa quarter upang manguna ang UP, 21-14.

Naisakatuparan din ng Maroons ang kanilang pinakamalaking kalamangan sa gitnang yugto ng ikalawang quarter, 33-22 sa bisa ng tres ni Marata. Ngunit naisagawa naman ng Eagles ang 11-1 run nang kanilang posasan ang mga kamador ng Maroons upang wakasan ang first half na dehado ng isang puntos, 34-33.

Tila napag-iwanan na ang Maroons sa ikalawang half matapos silang magposte ng 35.9 porsyento sa field goal kumpara sa 42.9 porsyento ng first half. Nag-alab naman ang field goal ng Blue Eagles sa 40.3 porsyento mula sa 36.4

porsyento ng first half.

Ginahol na sa oras ang Maroons kahit pa muli silang kumana ng 6-0 run sa pagtatapos ng ikahuling quarter sa pamamagitan ng threepoint play ni Maroons guard Julius Wong at tres ni Marata.

“We have to improve our mental toughness,” ani Maroons center Martin Pascual. “But we assure that our team is still solid and we will always be optimistic every game,” ani naman ni Wong.

Nagpakawala din si guard Kyles Lao ng 9 puntos at 2 rebounds, center Raul Soyud ng 5 puntos at 5 rebounds, at Wong ng 5 puntos para Maroons.

Bumagsak ang panalo-talo kartada ng UP sa 0-8 habang umangat naman ang sa Ateneo sa 4-4.

Susunod na haharapin ng Maroons ang University of the East Red Warrior (5-3) sa Agosto 21 sa Mall of Asia Arena. ∞

sa mga walang lupang sinasaka, [paglikha] ng mga produktong magluluwal ng pambansang industriya na hihigop sa mga walang trabaho.”

Ngunit habang wala pang hakbang ang gobyerno na sasagot sa ugat ng kahirapan sa kalunsuran, patuloy na ipaglalaban ng mararalita ang kanilang mga karapatan at tututulan ang mga proyektong tila unos na sumasalakay sa kanilang mga tahanan, ayon sa September 23 Movement. ∞

6 WHEN JON* FIRST RAN FOR his post as a youth representative, he remembered being so full of passion for governance. He believed that young Filipinos should be involved in running the country they will inherit, and that the best way to mold the youth was through the Sangguniang Kabataan (SK).

Soon, he learned that being young comes with huge challenges. His day begins with a barangay council meeting and ends with piles of rejected projects, like youth training camps and seminars.

To the council, building sheds and lampposts were more favorable.

Jon’s smile vanishes as he recounted his experiences as SK Chair. And along with his seven SK councilors, he got more and more acquainted with the real world of politics as days went on.

Preparing the mold Ideals and vigor have always characterized the youth. With 62.9 million or about two-thirds of the population aged 15 to 35, young Filipinos are expected to become key players in politics and nation-building.

To prepare them for governance, the United Nations’ Convention on the Rights of the Child mandates member-countries to legislate the youth’s involvement in politics.

In response, former president Ferdinand Marcos established the Kabataang Barangay (KB).

However, the KB failed to encourage youth involvement and instead consistently opposed militant youth activities. After the regime’s downfall, the late President Cory Aquino replaced KB with the Presidential Council for Youth Affairs (PCYA), which would also be scrapped by Congress in favor of an organization to be elected by the youth.

That organization would be the SK, established through Republic Act 7160 in 1991. For 22 years, the SK would serve as the Filipino youth’s own legislature, and as Kabataan Party-List (KPL) representative Atty. Terry Ridon shares, “a training ground for youth and youth leaders, whose aggressiveness, creativity and energy are vital factors that help shape the nation.” The SK would also form provincial and national SK federations and become a general youth movement supported by the government.

Adult intervention As a youth-run body, the SK is supervised by the Department of Interior and Local Government and the Sangguniang Barangay (SB). As soon as they assume their posts, the elected officers are oriented on their constitution and by-laws and government protocols.

Like other government agencies, the SK is also entitled to a budget allocation equivalent to 10 percent of their barangay’s coffers, which is expectedly larger for bigger

LATHALAIN

PHILIPPINE COLLEGIAN

MARTES, AGOSTO 23, 2013

Reshaping representation:

Strengthening youth leadership under the SK

barangays especially those in the cities.

This year, P60.5 billion or three percent of the P2 trillion national budget goes to barangays.

According to the SK constitution, the spending should be as follows: 40 percent on environmental, capability building and livelihood projects, including anti-substance abuse campaigns; 2 percent on federations, and 58 percent on education, health services for adolescents, community immersion, sports development activities and “other activities vital to the development of the youth.”

Because the release of SK funds is subject to the SB’s full approval, SK officials are pressured to be in good terms with the members of the SB for certain projects to be approved, says Maryse*, another SK chairperson.

This allows the SB to impose their will on the SK, especially for infrastructure projects which require contract signing.

KPL led by Atty. Ridon and San Juan representative JV Ejercito have since filed a bill to adjust the eligibility age for SK candidates from 15 to 17 years old, to 18 to 24 years of age. This will promote a degree of autonomy for the SK, as it will permit officials to enter into contracts previously limited to adults. It will prevent SB meddling into SK affairs, said Rafael Montes Jr. of the Center for Local and Regional Governance, a local and regional resource institute.

Tainted by corruption “You need to think of projects that lean towards sports or are for everyone, [not just the] youth. If you want approval, do what the (barangay) councilors want,” Jon shares. That the barangay officials used up funds intended for the youth for projects like waiting sheds frustrated him greatly.

His idealism would also soon be tainted, he explains, as he reveals a secret: Every implemented project provides his team a ‘standard operating procedure’ (SOP) or ‘kickback’— a monetary reward from the barangay and the contractors.

A ‘kickback’ is the most prevalent form of corruption in the government, according to the Philippine Journal of Investigative Journalism (PCIJ).

And in the SK, projects focused on youth education such as seminars and training programs are rarely approved by the SB since these do not guarantee the coveted ‘kickback’.

Klidel Rellin & Jem Guhit

A PCIJ report revealed that SK ‘kickbacks’ comprise 10 to 20 percent of their budget and from these, around P290 million to P580 million is lost due to corruption.

Like Jon, Maryse shares getting ‘kickback’.

“I received P2,000 per project while the councilors got P300 each,” she says. The ‘kickback’ comes on top of the P6,000 monthly honoraria, as well as partial or full scholarships, including uniform, food, and transportation allowance, if the barangay can afford it. An additional monthly honorarium is also given to officers of the federations: the provincial federation president gets P40,000, while national president earns P80,000 to P85,000.

Smoothing the edges As allegations of corruption continue to hound the SK, several parties have called for its abolition, including Commission on Elections (Comelec) and House Speaker Feliciano Belmonte Jr. Comelec Chair Sixto Brillantes points to the lack of strong policies against political dynasties whose members now dominate the SK. Meanwhile, Comelec Commissioner Lucenito Tagle explains that aside from becoming training schools for traditional politicians, maintaining the SK is a costly venture; preparations alone for the incoming October 2013 elections reached P3.4 billion.

Montes, on the other hand, argued that the promotion of an antidynastic clause is undemocratic as it prohibits those related to an official to run, even when they have genuine intent to serve. For his part Atty.

Ridon explains that the SK is not the only corruption-tainted government

body: “Why single out the SK? Why not abolish the SB and every other [corrupt] government institution for that matter?” KPL has since proposed amendments through House Bill 1963 that aimed to provide the SK fiscal and institutional autonomy.

As a nationwide youth organization supported by public resource, SK would have been an ideal venue for shaping the country’s young leaders. Drawing on their historied dynamism, it can still be a viable platform for sparking change and development.

By joining efforts to reform the SK to address its current flaws, the youth can still reclaim the institution, within which they can work to improve the Philippine society. ∞ *not their real names

Illustration : Patricia Ramos Page design :Ashley Garcia

LATHALAIN

PHILIPPINE COLLEGIAN

7

MARTES, AGOSTO 23, 2013

Wrong Way: Examining the public transport system in Metro Manila Miriam Miciano A FAMILIAR WHIRR REACHES my ears and the crowd around me approaches the tracks in anticipation.

The train halts and opens its doors, and passengers anxiously get inside. I shove and get shoved despite hearing voices crying out their need to leave the train. Their voices were drowned, and claustrophobic bodies drenched in sweat tried to settle into a more comfortable position. I manage to squeeze myself in.

This is everyday life, as many Metro Manila residents know it.

I am inside the MRT. I remembered the time my brother told me about commuting in Singapore. Everything was organized: the public transport operation was island-wide, inexpensive and efficient.

It was accessible to people from both working and middle classes. The same set of fare cards used in the train, taxis and buses in routes and stops coordinated with each other.

Struggling to keep myself in place, I wondered why our government can’t provide us with the public transport system we deserve to have.

Roadblock Every day, Noel Capistrano, a construction worker, travels from Cubao to Espana, using up a sizeable chunk of his daily wage for his jeepney and LRT fares. “Minsan, nilalakad ko na lang sa halip na mag-jeep. Para may pambaon na din mga anak ko. Tapos LRT na lang kahit masikip sa dami ng kasabay na pasahero; mahirap din kasi mag-bus, kapag nasiraan, malelate ka pa sa trabaho,” he shrugged.

But fare hikes are looming. DOTC’s plans for a P25 increase in MRT/LRT fare were first slated in January 2011, “to lessen government subsidy on transportation”, and was raised during this year’s State of the Nation Address.

Whether ordinary commuters could afford it is the question, since a Mega Manila Public Transport Study conducted by the Japan Bank for International Cooperation (JBIC), disclosed that 68.1 percent of LRT/ MRT users during weekdays earn below P 10,000 per month and a significant 15.3 percent earn nothing at all, mostly consisting of students, senior citizens and the unemployed.

“The MRT and the LRT has the sufficient income to maintain, improve and expand operations. The real cost of a single ride ticket, which already covers the maintenance and operation, is only P9.50. Collections exceeding this amount go directly to payment of debts incurred by the train lines. This is an unjust burden to commuters,” militant group Bagong Alyansang Makabayan (BAYAN) secretary general Renato Reyes Jr. further explains.

The metro bus system has its own share of flaws. For instance, Kat, who goes to Makati everyday from Sandigan, Quezon City, leaves at 6:30 in the morning to arrive at

her workplace by 9, which means she spends about five hours on the road each day.

“Grabeng sikip ng traffic sa EDSA tuwing rush hour, tapos dalawang lane lang ang nagagamit ng buses, the rest ay para sa mga private cars na.”

Meanwhile, Joshua, who travels from Cavite to UP every week, suffers greatly because of EO 67, a traffic scheme restricting the entry of provincial buses and FX taxis from EDSA. “Pahirap kasi doble pasahe pa. Imbes na makakasakay na ako ng bus mula MRT, magjijeep pa ako. At pagdating sa terminal sa Coastal Mall, napaka-congested dahil makikipot ang mga daan at sobrang liit ng espasyo para sa daan-daang bus na papasok mula sa highway.”

Department of Transportation and Communication (DOTC) claims to have imposed the scheme to lessen traffic congestion.

But National Center for

Commuter Safety and Protection (NCCSP) president Elvie Medina disagrees with EO 67. “Provincial buses, which constitute about 6 percent of overall vehicular traffic along EDSA, are not the problem. Because there is no effort to really analyze what causes Metro Manila traffic, schemes like these will fail and will cause inconvenience every single day.”

Under construction In 2011, the Aquino administration had defended the plan to increase MRT and LRT fares, saying people from the provinces must not subsidize a service that caters only to Metro Manila residents.

In response, Sen. Ralph Recto explains that national coffers are for

everybody to benefit from, choosing no place as long as it helps the marginalized.

In fact, according to the National Statistical Coordination Board, NCR residents pay the highest tax rates per capita in the Philippines, and a fraction of this goes to financial assistance to the provinces for agricultural development projects, as well as financial assistance during calamities, among other needs.

BAYAN’s R e y e s ,

furthermore, asserts that “The administration should not consider as losses the subsidies it provides to LRT/MRT users. Instead, these must be deemed public investment that will provide the economy and its human resources new or additional capacity.”

Militant transport group PISTON pointed to the government’s bias towards the privileged in crafting public transport policies. “Klaro na elitista, anti-poor at anti-people ang patakaran ng MMDA. Nais lang nilang paluwagin ang trapiko sa Kamaynilaan para sa kapakanan ng mga pribadong motorista.”

“Nililimitahan o tuluyang inaalis ng gobyerno sa kalsada ang mga pampublikong sasakyang ginagamit ng 80% ng ating mga kababayang manggagawa, magsasaka, maralita, government employees at estudyante. Interes ng mayayaman at makapangyarihang minorya ang kanilang pinoprotektahan sa kapinsalaan ng mayorya ng mga karaniwang commuters,” says PISTON national president George San Mateo.

Keep right Through an ideal public transport system, people will become more mobile and more productive, as most of the working class use public transport.

This is why, San Mateo explains, “PISTON is fighting for a nationalized, modern, efficient, safe and affordable mass transport system.”

“Ito ang maglilikha ng kondisyon para ang mga middle class na private motorists ay ma-engganyo na magcommute, sa halip na gamitin ang kanilang mga pribadong sasakyan.

This way, ma-rereduce nang husto ang mga private motorists sa kalsada. (This means) more stable jobs for jeepney drivers and better situations for commuters,” he adds.

Medina, for her part, suggests a unified scheme for buses going to and from, and within NCR, as well as more expansive road networks. “As trains have the most efficient means and highest people capacity to transport people, the ideal public transport is largely dedicated to first getting people into the train network, and then have buses and jeeps efficiently assist them to their final destinations.”

San Mateo agrees and adds that “the government should have located strategic bus terminals within Metro Manila so that passengers will not take another ride to their respective destinations.” They must also analyze their schemes, like the yellow lane and the bus ban policy, and address of their lack of preparedness and study, he says.

I remember having read Colombian politician Enrique Peñalosa’s words of wisdom: “A developed country is not a place where the poor have cars; it’s where the rich ride public transportation.” I look around me. People shoving, squirming uncomfortably, some standing still, resigned to their fates. I think of the impending fare hikes, the inefficient policies, and the administration that appears to be biased towards the privileged. And I shake my head.

We still have a long way to go. ∞

Photographs : Keithley Difuntorum Illustration : Rosette Abogado Page design :Ashley Garcia

8

SUOT ANG LIMANG PULGADANG takong, maikling Baby Pink Herve Lerger na bestida, at Louis Vuitton na bag, kitang-kita ang kasiyahan sa mukha ni Jeane Napoles, isang fashion designer, kasama ang sikat na mga artistang tulad nina Justin Timeberlake, Blake Lively, at Josh Duhamel.

Laman ng usapan ng mga kaibigan ko si Jeane kaya’t nagbasa ako ng ilang artikulo tungkol sa kanya. Siya pala ang anak ni Janet Napoles, isang negosyanteng sangkot sa anomalya ng P10 bilyong pork barrel.

Nalula ako sa yaman ni Jean.

Hindi ko maiwasang mainggit sapagkat sa murang edad, nakatikim na siya ng maluhong pamumuhay na maaari ko lang maranasan kapag 50 taon na akong nagta-trabaho—o kung susuwertehin ako at biglang manalo sa lotto.

Delusyon May dahilan naman pala para magalit ang mga kaibigan ko. Bukod sa iniisip nilang galing sa nakaw ang pera na ipinangangalandakan ni Jean, lantaran din ang pagpapakita niya ng yaman sa kabila ng samu’tsaring isyu ng kahirapan sa bansa.

Tinatayang 3,000 estudyanteng tulad ko ang mapagtatapos sa kolehiyo gamit ang P56 milyong halaga ng bahay ni Jeane sa RitzCarlton Residence sa Chicago. Ilang

readings, libro, load, pamasahe, at pancit canton naman ang mabibili gamit ang halos P400,000 halaga ng kanyang bag, siyam na pares ng sapatos na tig-P360,000 kada pares, at higit sa lahat ang relo niyang Hublot na P1M ang halaga.

Kung tutuusin, maraming Jeane Napoles sa Pilipinas. Nariyan si Pangulong Benigno Aquino III na bumili ng Porsche samantalang libolibong Pilipino ang nagugutom. May sangkatutak namang koleksyon ng sapatos si Imelda Marcos habang maraming kabataan ang pumapasok nang naka-tsinelas.

Sa kabila ng pagkakaroon ni Manny Villar ng maraming bahay, laganap pa rin ang demolisyon sa mga maralitang tagalungsod.

Samantala, maraming magsasaka ang nagugutom at dinarahas sa kanilang pakikipaglaban para sa lupa habang ekta-ektarya pa rin ang pagmamay-ari ng angkang Cojuangco-Aquino.

Tila nagiging instrumento ang mga mamahaling gamit upang itakda at pagtibayin ang kawalan ng pagkakapantaypantay sa lipunan. Bukod sa pagiging palamuti, ginagamit ang mga bagay, na sa katunaya’y walang halaga liban sa tatak, upang panatilihin ang katayuan at kapangyarihan sa lipunan ng iilan.

Nahiya ako sa bag na Louis Vuitton ni Jeane na katumbas ng pagkain ng isang

PHILIPPINE COLLEGIAN

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

barangay sa loob ng ilang buwan.

Tunay ngang sa kasaysayan, kakambal ng kalabisan ang pananamantala kaya’t kinakailangang magtanong at sumalungat.

Ilusyon Kadalasan tayong namamangha sa mga kwento ng karangyaan dahil babad tayo sa kahirapan at uhaw sa marangyang buhay—iyong tipong hindi ko na kailangang mag-aral nang mabuti at magtrabaho para makuha ang mga bagay na gusto ko.

Noong bata tayo, ikinintal na sa ating isip ang magsikap upang yumaman. Mag-aral lang daw nang mabuti, magtiyaga, at magsumikap, siguradong magandang kinabukasan ang naghihintay.

Ngunit malayo ito sa totoong buhay.

Sa tuwing mababalitaan ko ang marahas na demolisyon, at ang patuloy na kilos-protesta ng mga manggagawa, magsasaka at mga estudyante sa lansangan dahil sa lumalalang kahirapan, unti-unting gumuguho ang pangarap kong maging mayaman.

Sa huli, ipinauubaya ko na lamang sa muni-muni ang

g n

i l a

m u h a s k i g ab a P L sa

Si ku Je ltu an ra e N ng ap ka ole ra s a ng t ya ang an

Mary Joy T. Capistrano

KULTURA

kagustuhang makahanay sina Jeane, Imelda, o Henry Sy. Lalo na’t hinuhubog ako at ang lahat ng mga estudyante ng UP na mag-aral, kritikal na magsuri, at maglingkod sa bayan.

Taliwas ito sa nakagawiang gamiting tuntungan ang kanilang materyal at kahit kultural na kapital upang mangibabaw sa lipunan at panatilihin ang kasalukuyang sistemang mapagsamantala.

Inilalagay sa pedestal ng pagkahumaling sa yaman ang anumang bagay o ideya na sumisimbolo sa karangyaan. Ito ang nagtutulak sa isang tao na

gawin ang l a h a t— kahit na magsamantala o maging kasapakat ng sistema—para lang yumaman at maituring ang sariling mas nakaaangat sa iba.

Solusyon Bago pa man pumutok ang isyu ng pamilya Napoles dahil sa anomalya sa pera ng taumbayan, mayroon nang tunggalian sa pagitan ng mga mayayaman at mahihirap.

Mauugat ang tunggaliang ito sa usapin ng produksyon, kung saan patuloy na pinagsasamantalahan ang lakas-paggawa ng mga maralita habang masaganang namumuhay ang iilan.

Sa kabilang banda, ang pagbaha ng kontrobersiyal na mga larawan ni Jeane sa mga social networking site ay lalong pinatitibay ang pagkakahati ng lipunan sa pagitan ng mayayaman at mahihirap—ayon sa mga paniniwala, pag-uugali, hilig sa pananamit, at maging sa literatura at awit.

Makikita rin ang mga tunggaliang ito sa porma ng iba’t ibang kultural na penomena—mga jejemon, jologs, at sosyal, opinyon sa demolisyon sa mga “iskwater” o karahasan sa mga mapayapang kilos-protesta ng mga Pilipinong nagsusulong ng panlipunang pagbabago.

Kung sapat na sa iba ang kasalukuyang kondisyon ng kanilang

pamumuhay— tama lang para makaraos sa arawaraw—may ilang ginagawa ang lahat upang mapabilang sa mga mayayaman.

Aaminin ko, kabilang ako roon. Ngunit kulang pa sa pantustos sa araw-araw kong gastusin ang allowance ko para mabili ang mga gamit katulad ng kay Jeane. Kaya kahit simpleng gadget lang, damit at ilang pares na hindi naman kamahalan, masaya na ako.

Gayunman, iba ang halina ng pagtakas sa kahirapan, kaya’t napakaraming paraan pakulo na maaaring gawin—bumili ng mga gadgets, mamahaling damit, sapatos, at kung ano-ano pa upang mapatunayang kabilang sa nakatataas na antas sa lipunan.

Sa huli, makikitang mismong ang sistemang panlipunan ang nagluluwal sa penomenon ng pagpapangalandakan ng labis-labis na kayamanan. Malinaw na ang pagkamal ng pag-aaring kapital, hindi pagkakapantay-pantay, kawalan ng hustisya o karahasan, ang dulot ng labis na pagkasilaw sa salapi.

Magpapatuloy ang kalakaran hangga’t hindi nauunawaan ang kalagayan ng karamihan at patuloy na magpapatali sa nakasanayang gawain na daanin lamang ang lahat sa pera. Lalong hindi na rin nabibigyang-pansin ang ugat ng yaman, at kung paanong hindi maiiwasan ang pagsasamantala sa kagustuhang labis-labis na kumita.

Sa huli, higit na makabubuti kung tutunggaliin ang sistema ng pananamantala at kultura ng kalabisan at iwaksi ang mga gawaing nagpapatingkad at nagpapalubha sa pagkakahati ng lipunan.

Illustration : Ysa Calinawan Page design : Jan Andrei Cobey

KULTURA

PHILIPPINE COLLEGIAN

as l i G no! i p i l Pi Patrick Alzona WALANG BAKANTENG UPUAN sa loob ng Mall of Asia Arena sa finals ng 2013 FIBA Asia Cup. Halos hindi mapakali ang karagatan ng mga manonood na tila isang alon ang mga sigaw at palakpak sa huling 30 segundo ng laro. Makapigil-hininga ang mga tagpo sa kwadradong court: nagkakapit-bisig ang buong koponan ng Gilas Pilipinas (Gilas) sa bench, dinadabog ang mga paa na waring binibigyang kapangyarihan ang mga kakamping ibinubuhos ang natitirang lakas sa nalalabing oras ng laro kontra sa team ng South Korea.

Simbilis ng lintik ang pagsuong ni Jayson Castro sa basket.

Desperado siyang sinawata ng mga Koreano, ngunit napurnada ang diskarte ng huli nang mabilisang napulot ni Marc Pingris ang bola at kapagdaka’y isinilid ang tirang nagtiyak sa pagkapanalo ng Gilas, 86-79. Pagkaraan ng halos tatlong dekada muling nanalo ang Pilipinas laban sa South Korea!

Animong masasayang bata ang team Gilas na patalon-talon sa loob ng court. Nagyakapan at nagpalakpakan ang mga tao, mula sa manlalaro, hanggang sa mga manonood. Sa social media, bumuhos ang mga status updates at tweet. Hiyawan naman ang maririnig sa bawat bahay.

Sa mga sandaling iyon, hinagip ng bugso ng pagdiriwang ang buong bansa.

Pinas Pataas!

Bagaman hindi nakuha ng Pilipinas ang gintong tropeo para sa kampeonato laban sa Iran, naging makasaysayan naman umano ang pagkapanalo natin laban sa South Korea. Sa kasagsagan nito, nagkamit din ng bronze medal ang mga Pilipinong lumahok sa World Hip Hop International 2013.

Mistulang nabuhay muli ang nasyonalismong Pilipino sa mga pagkapanalong ito— dahil na rin sa masidhing pagsisikap ng mga koponan na matalo ang ibang lahi sa larangan ng international sports. Ilang taon ding naghanda ang Gilas Pilipinas para lamang sa pagkakataon na iyon.

Binuo ang Gilas bilang isang developmental national basketball team na pinondohan ng Smart Communication at Samahang Basketbol ng Pilipinas. Laman nito ang pinakamagagaling

9

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

na manlalaro mula sa iba’t ibang lokal na koponan tulad ng Talk ‘N Text Tropang Texters, GlobalPort Batang Pier, Barangay Ginebra San Miguel at sa tatlo pang lokal na pangkatin. Sa apat na taong paglalaro ng Gilas, nakakuha ito ng tatlong 1st place sa iba’t ibang tournaments sa buong mundo.

Pinagpasintabi muna ang lokal na kompetisyon upang magsilbing kinatawan ng bansa ang team Gilas sa pandaigdigang palakasan.

Sinamantala din ng mga higanteng media ang pagkakataong i-promote ang Gilas. Ilan sa mga tampok na slogan sa mga patalastas ng koponan ang “Libu-libong pulo, iisa ang isinisigaw” at “iba’t iba man, isang koponan, nakakamit magkaisa, para sa inang bayan, iisang dugo, iisang lahi, iisang mithi.” Malinaw na may direktang papel ang mainstream media sa pagpapalaganap ng nasyonalismong nakasalig sa mga kompetisyong internasyonal.

Nakuha ng Gilas ang puso ng mamamayan sa sandaling yakagin nila ang mga Pilipino na sama-samang ipagtanggol ang “dangal ng bayan,” na para bang sa larangan ng pandaigdigang paligsahan lamang nakasalalay ang kasarinlan ng Pilipinas. Nakukupot sa pagkapanalo o pag-ani ng pagkilala sa mga internasyonal na kaganapan ang pinakatatanging karangalan ng bayan.

Inililigaw ng ganitong uri ng pagpapahalaga ang kamalayan ng mga Pilipino na nakararanas ng higit pang malalalim na paglapastangan sa kanilang bayan—pagpasok ng mga dayuhang militar, pagbukas ng ekonomiya sa malalaking korporasyong pandayuhan, at pagwasak sa soberanya ng ating bansa.

Simple lamang ang saligang kaisipan ng nasyonalismong nalikha ng penomenong ito: na nakaugnay ang posibilidad ng pagiging makabayan sa pagtalo ng Pilipinas sa mga banyagang koponan sa mga internasyonal na paligsahan. Nakikintal gayon sa ating isipan na ang mga dayuhan lamang ang kalaban gayong hindi lang naman mga “taga-labas” ang tunay na kalaban.

bilang pahayag ng kanilang nagkakaisang suporta sa pambansang koponan.

Kongkretong manipestasyon ang mga hashtag o slogan sa buhay na paniniwala sa isang layunin ng mga taong gumagamit nito. Kung tutuusin, hindi naiiba sa #gilaspilipinas hashtags ang mga placard, slogan, o chants tulad ng “ang tao, ang bayan, ngayon ay lumalaban!” na maririnig sa mga mobilisasyon. Subalit hindi tulad ng mga sabay sa usong #PUSO, tumatagos ang mga makabayang panawagang ito sa hanggahan ng panahon, at hindi nakakahon sa iilang aktibidad na lilipas din balang araw.

Gayunman, nagbibigay lakas ang mga hashtags sa kakayahan ng mga Pinoy na matipon at mapakilos para sa isang pinaniniwalaang hangarin.

Ngunit, gaano man kalakas ang potensyal ng penomena ng pagsuporta sa Gilas, tumatahak ang ganitong nasyonalismo sa mabuway na landas. Sa lawak ng suportang nakuha ng Team Gilas, pinatunayang matagumpay itong naibenta bilang isang brand ng balatkayong uri ng nasyonalismong nasa anyo ng magiliw na pagsuporta.

Bagaman nag-aanyong mapagpalaya, nakakahon ang ganitong uri ng pagkamakabayan sa loob lamang ng parisukat na palaruan.

Hindi nalalayo ang ganitong pagtangi sa talamak na paggamit ng nasyonalismo sa merkado, tulad ng makabayan shirts na may imahen ni Rizal o ng “three stars and a sun” merchandise. Nariyan din ang pagsubaybay sa mga laban ni Pacquiao— at ngayon, ang pagbili ng mga Gilas jerseys.

Nabibihag ang tunay na esensya ng nasyonalismong mahusay na minanipula para pagkakitaan.

Gaano man kalakas ang ating mga sigaw at hiyaw, tila nataningan na ang nasyonalismong nakasalig lamang sa pagsuporta sa pambansang koponan dahil nananatili tayong tagamasid at pasibo hindi lamang sa larangan ng spectator sports, kundi sa mas malawak na kontekstong pambansa: sa pulitikal, ekonomikal ,maski sa usaping kultural.

Puso!

Matagumpay na naipakete ang sentimentong makabayan sa iilang salita sa social media.

Walang mintis na nakabuo ang mga tagasuporta ng Gilas ng mga hashtags tulad ng #pinaspataas, #gilaspilipinas, #PUSO, at #labanpilipinas

Laban Pilipinas!

Para sa isang bansang kinakapos sa isang matibay at malakas na programa sa sports, nagsisilbing engrandeng spektakulo sa mga internasyonal na kompetisyon ang mga pagkapanalo ng iilang Pilipinong atleta.

Dahil lugmok sa kahirapan at marami pang kakulangan, hindi nakapagtatakang hindi

nabibigyang-pansin ng gobyerno ang larangan ng sports. Dala ng ganitong kalagayan ang mahinang performance natin sa mga paligsahan tulad ng Asian, SEA at Olympic games.

Kahit ang national teams natin ay umaasa sa tulong ng mga pribadong sektor, na kadalasan silang inilalako gamit ang mga temang makabayan na maaaring mapagkakitaan.

Gayunman, simbolikong naipapakita ang posibilidad na mangibabaw sa mga mauunlad na bansa sa bawat panalo natin sa mga kompetisyon. Sa paparating na 2014 FIBA World Cup, mananariwa ang kolonyal nating nakaraan at susubukin ang pagkakaisa natin bilang isang bansa sa posibleng pagharap ng Pilipinas at ng Espanya.

Ngunit sa positibong aspeto, nakahig ng penomenang ito ang ibabaw ng matabang lupa ng nasyonalismo.

Hindi maikakaila na buhay pa ang kakayahang mapagkaisa ang isipan, saloobin at damdamin ng bawat Pilipino sa iisang panawagan— isang rekisito upang makabuo at makapagsulong ng isang matalas na uri ng nasyonalismong hindi nakakahon sa anumang kompetisyon.

Isang nasyonalismong may tunay na malasakit sa karangalan ng bayan at nakatuon sa sama-samang paglutas sa pundamental na suliranin ng lipunang Pilipino.

Isang nasyonalismong hindi lamang libangan o sumusunod sa uso, kundi may tunay na pusong mahanap ang naligaw na kamalayang Pilipino.

Illustration : Karl Aquino Page design : Jan Andrei Cobey

10

OPINYON

PHILIPPINE COLLEGIAN

Tuwing umuulan Ann

ALAS TRES PA LANG NG UMAGA nang magising ako sa lakas ng kalabog sa bubong ng kwarto.

Marahan kong binuksan ang bintana. Tumambad sa akin ang tila isang malaking telang itim na bumabalot sa kapaligiran. Kinilabutan ako sa malamig at malakas na hangin na humampas sa aking mukha.

Nagpatuloy ang mga kalabog. “Bog, bog, bog, bog....”

Madalas sa tuwing umuulan nakakatulog agad ako paghiga sa kama.

Ngunit ngayon hinayaan kong lamunin ako ng tunog ng pagbagsak ng ulan.

Tila tunog ng pagkabagabag tulad ng musika sa tambol ng mga batang Badjao na sumampa sa sinasakyan kong dyip pa-Trinoma, ang malalaking patak ng ulan sa bubong.

Malakas na bulyaw ng drayber ang gumising sa akin mula sa pagkakaidlip.

“Baba! Baba!” Nagising ako sa taranta at hinawakan nang mahigpit ang aking bag sa pag-aakalang may magnanakaw.

Kaya nga nasanay na akong sa likod ng drayber umuupo dahil sa rutang ito kadalasan umaakyat ang mga magnanakaw.

Hindi nagpatinag ang dalawang bata sa sigaw ng drayber. Namigay sila ng puting sobre sa mga pasahero.

Inayos ng batang babae ang animo’y sash na nakapatong sa kanyang kanang balikatat namantsahang puting t-shirt, saka pumwesto sa gitna ng sasakyan.

Kasabay ng paghampas ng batang lalaki sa tambol na gawa sa pinagdikit na PVC pipes at lata ng Nido, itinaas naman ng batang babae ang kanyang braso na parang lumilipad na agila.

Sumabay sa ritmo ng tambol ang pagwasiwas ng baywang at kamay ng batang babae, kung saan akma sa tiyempo ang bawat pitik ng daliri niya.

Ngunit tila awit ng isang malungkot na himig ng batang lalaki ang bawat kumpas na hindi ko mawatasan, wikang hindi ko maunawaan.

Pinulot ko ang puting sobreng nahulog sa sahig mula sa katabi kong ale na nagtutulog-tulugan.“Magandang araw po! Kami po ay mga Badjao galing Mindanao. Humihingi ng tolong at pera para pambile ng pagkain. Salamat po!”—ang nakasulat sa gusot at maduming sobre.

Inabot ko ang natitirang barya sa bulsa at ang dalawang pakete ng biskwit para ilagay sa sobre. Pinagmasdan ko ang mga kasamang pasahero— maraming natutulog, may kunwari’y ‘di napansin ang sobre, at may mga nagsauli ng sobre na walang laman.

Agaw-pansin naman ang magkakaibigang nagtutuksuhan sa pagbibigay ng barya dahil mukha umano silang mga Badjao sa buhok nilang may highlights.

Nang ibinalik ko na ang sobre sa bata, nakita ng drayber na may inilagay ako sa loob, sabay sabing, “Kaya namimihasa ang mga ‘yan, e!

Sumabay sa ritmo ng tambol ang pagwasiwas ng baywang at kamay ng batang babae, kung saan akma sa tiyempo ang bawat pitik ng daliri niya.

Binibigyan niyo kasi!” Dali-daling bumaba ang mga bata sa pagkapahiya.

Sinagot ko si kuya, “hindi limos ng awa ang binigay ko, nagandahan ako sa palabas nila.” Sa Trinoma nga dapat ako bababa pero sa Veterans ako dinala ng magandang palabas nila.

Hinabol ko ang dalawang bata.

Galing pala sila sa Zamboanga. Pinatay ang kanilang mga ama ng bandidong grupo ng hindi ibinigay ang kanilang mga huling isda. Dahil sa takot, napadpad sila sa Maynila at nabuhay sa pagkanta’t pagsasayaw. Hindi sila marunong magsulat kaya kadalasan silang nagpapaturo sa iba.

Sinabihan ko ang mga bata na lumapit sa mga pulis para makabalik sila sa kanilang mga pamilya, subalit mabilis silang tumanggi. Kinatatakutan pala nila ang mga unipormadong lalaki na may hawak na baril. Gayunman, nang tanungin ko sila kung anong gusto nilang maging paglaki, iisa ang naging sagot nila—mayor o pulis.

Natuwa siguro sila sa akin kaya muli nila akong hinandugan ng isang palabas. Natutunan pa raw nila ito sa kanilang pamilya na ginagamit sa pagpapalaot at sa pag-asam ng magandang araw.

Kaya sa tuwing naririnig ko ang patak ng ulan sa bubungan, ang tunog ng tambol ng batang Badjao ang tuwina’y aking napakikinggan.

Sa Pagtila nang Ulan Ysa Calinawan

HINAGUPIT NA NAMAN NG BAGYO ang bansa natin, ngunit gaano man ito kadalas dumaan sariwa pa rin ang mga kwento ng pagkasalanta.

Tila hindi inaasahang bisita ang pagpasok ni Maring sa bansa.

Dala niya ang mga pasalubong na kailanma’y hindi natin nagustuhan—baha, ulan, at malakas na bugso ng hangin na marahas na kumakatok sa bawat tahanan. Halos masira ang mga pinto sa pagragasa ng putik-baha at walang humpay ang pagbuhos ng ulan sa mga bubungan.

Kasabay ng bagyo ang pagbaha ng samu’t saring larawan, status updates, at video sa facebook, tungkol sa delubyong dala ng bagyo. Samantala, ang iba nama’y walang pakundangang nag-status ng kanilang pasasalamat dahil walang pasok.

Sa mga panahong ito ng pangangailangan muling nabuhay ang bayanihan. Dumagsa ang volunteerismo sa iba’t ibang mga lugar. Bumuhos ang mga

Ngunit gaano man kadalisay ang hangarin ng pangyayaring ito, pansamantala lamang ang dulot nitong kaginhawaan sa mga kababayan natin.

secondhand na damit, de-lata, bigas, toiletries, at tubig sa mga kababayan nating humihingi ng tulong. Sa mga sandaling iyon, tila ba nagka-isa ang lahat ng mga Pilipino sa pagtulong sa kanilang kapwa.

Ngunit, gaano man kadalisay ang hangarin ng pangyayaring ito, pansamantala lamang ang dulot nitong kaginhawaan sa mga kababayan natin. Hindi matatapos ang sakuna sa paghupa ng baha at pag-alis ng bara sa kanal, tulad ng naiwang mga putik na mahirap alisin sa ating tahanan. Tila ba sinasalamin nito ang sakit ng ating lipunan sa mas malawak na konteksto.

Sa katunayan, iisa lamang ang tanging usapin dito— sinasamantala tayo sa lahat ng aspeto ng lipunang Pilipino. Bago pa man dumating ang bagyong Maring, malaon nang binaha ang bayan natin ng iba’t ibang suliranin at isyu.

Naging talamak na usapin ang umano’y pork barrel scam ni Janet Napoles, ang sabwatan ng iba’t

ibang kagawaran at tanggapan nang pandarambong sa kaban ng bayan. Napunta ang halos lahat ng yaman ng bayan sa iilang bulsa na naghahangad ng labis na kayamanan, samantalang lubog ang karamihan ng mga mamamayan sa kahirapan.

Mas masahol pa sa baha at matinding ulan na dala nitong bagyo ang trahedya ng buhay nating mga Pilipino.

Parang trahedya na paulit-ulit at lalong lumalala ang bawat bagyong dumadaan sa ating bansa. Tila pangkaraniwan na lamang ang mga malulubhang trahedyang ito sa ating buhay.

Naiiwan tayong inaayos ang anumang natitirang ari-arian sa ating buhay. Unti-unti tayong nagpapakulong sa maling ideya ng pagpapakalunod sa baha at pagbaon ng mga alaala sa limot, sa halip na lumaban.

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

OPINYON

PHILIPPINE COLLEGIAN

newscan

TEXTBACK

eksenang peyups

Da Long Weekend Edishun!

After hours of obsessively raping the refresh button on my laptop and dozens of prayers to several saints, I finally gave up, Mayor Pervert Batuta is now the rurok of Mohs Scale of Hardness. Mohs matigas pa siya kay Bash at Chancy. Good thing Chancy is starting to soften up na. Thanks to our liga of councilitis na nageffort pa to survey our kapwa iskobadivers, they were able to touch Chancy’s heart.

Medyo matagal din na pagkakahimlay sa aking bed of roses ang naganap sa nagdaang free week, este long weekend. Hihi. Ngunit hindi nahimlay ang malilikot kong kamay and an adventurous birdy told me about the following kwentos that will make you even wetter than España and Araneta.

KWENTO #1. This kuya from the most colorful college in Diliman apparently is a fan of Showtime’s Kalokalike. In a class where the prof is handing out pictures of Steve Jobs and Mao Zedong, kuya was assigned to draw an image of the latter. Kuya is choosy daw according to his fellow artists. Gusto raw niya idraw si Steve Jobs kasi ayaw niya dun sa naassign sa kanya. Napatambling na lang ang class kasi sabi ni kuya, “Ayaw ko kay Kim Jong Il.” Kaloka ka kuya ha, ngayon ko rin lang nakita ang pagkakahawig nila Mao at Kim. Mao ZeJong Il na lang kaya for more? Hihi

11

BIYERNES, AGOSTO 23, 2013

KWENTO #2. Isang araw during the wetcation, iskabadiver was spotted walking along the acad oval with iskobadiver. It was raining very hard that time at medyo maliit ang payong na hawak ni iskobadiver. So they were so close to each other at kapit na kapit sa isa’t-isa as if naman malakas ang hangin that time. Nagulat na lang si birdy na nakakita kasi grabe nga naman makakapit si iskobadiver kay iskabadiver! Left hand to the right butt cheek ang position! Grabe ka kuya ha, anek, nagdive ka ba kay iskbadiver kinagabihan? Landi responsibly, okay?

Huwag masyadong painggit sa mga single ng Sampa.

KWENTO #3. No words for this UP Marine who braved the abot-tuhod na baha at makabasang-kaluluwang ulan na hatid ni Maring na sumugod pa sa mall kahit na basang-basa na siya after helping out in the relief ops. The reason daw is he needs to buy new clothes kasi he donated some of his for the victims of the flood. Slow clap for you UP Marine.

Dapat Bracket A ka at hindi Bracket C! Chauce.

That’s it. Sorry for the literally wet kwentos that are not so juicy. If you want the juicy ones, try asking those who are now addicted to Ask.fm. Grabe kayo ha, puro kabastusan at kalokohan ang alam? Nasaan na ang intellectually stimulating questions? Huehuehue

∞

#TulongKabataan Relief Operations is calling for donations especially food, water, medicine, and clothing for the typhoon victims. Drop-off point is at Vinzons Hall lobby, UP Diliman.

Please contact Erra Zabat at 0905-735-8355 for more details on how to help.

Sang-ayon ka ba sa pag-abolish ng pork barrel? Bakit o bakit hindi?

• Sang-ayon ako sa pagabolish sa SK, kasi dito sa lugar namin, hindi ko naman dama ang mga pinagagagawa nila at nagwatcher ako dati, HINDI AKO BINAYARAN! (buti hndi ako nagvote straight, HAHAHA) nakikita ko lang na tumataba ang mga bulsa nila since may nakatira dito sa subdivision na SK. TSK. Kaya hindi ako crush ng crush ko kasi hindi pa siya ang will ni Lord para sa akin. May mas better. :) yung mamahalin ako ng mas higit pa sapagtingin ko sa kanya. 201378633

Kung ikaw si Anne Curtis, sino ang gusto mong maka-duet ng “With or Without You”?

• AKO! GUSTO KONG MAKADUET AKO NI ANNE KASI MAGANDA ANG BOSES KO 201178034 MAKI :) • Kung ako si Anne Curtis, hindi ako kakanta kasi hindi naman dapat.

Wag ipagpilitan. LOL. 201221098 nairam :D • Kung ako si Anne, gusto ko maka-duet si Kellin Quinn (lead ng Sleeping with Sirens band. I-look up niyo na lang.) Para pag di na magawa ang hignotes at kulot may sasalo. XD 13-4602* Tin • Kung ako si Anne Curtis, gusto kong maka-duet ng With or Without You ay yung lalaking nakita ko sa Zambales pero hindi ko natanong ang pangalan. With or without you, I'll continue on admiring you. Haha.

• Sino po si Anne "Curits"? Hehe 2013 ~ 70165 Ceecee CE

Next week’s questions 1. Anong masasabi mo sa isasagawang Quezon City Business District?

• Si Miriam Defensor po kasi sa sobrang bilis niyang magsalita pwede siya dun sa rap part. =))) 2013~ 70165 Carla Vernice Solidor BS Civil Eng'g • Gagawin kong kaduet yung sarili ko para sumikat ako noh. Hahahaha!"

2013-55498 Max Valdivia BS CS

Comments:

• I would want to escape with you, Alan. (A Temporary Escape writer) 2012 - 17277 Red • Ang galing po nung "Cine Anaesthesia" xD ang ganda po ng pagkakasulat.. Kaso ano po eh.. ang daming typo hehe xD un lang.. tapos ang cute ng drawing dun sa "Huwad na paggunita" xD 20131**** Tsongkalogs XD

Pabati:

• Kaya hindi ako crush ng crush ko kasi napansin nyang nagpa-kalbo ako. :( • Pabati nalang po sa crush ko na si Celine Alexis Isidro ng Educ. Hi, crush kita, kahit di mo ko crush. :> 201*20519 • Batiin ko po sana yung crush ko na si kuya ian lorenzo ng ng updepp.

Wag na po sana maging suplado at pansinin mo naman po ako ng bongga! Sayang kagwapuhan mo eh.

Tugtugan niyo po sana ako hihihi. xoxoxo. 2013-0xxxx • Happy 18th birthday sa pinsan kong si Carmen Thea Samoro, BS MatE. Wishing you all the best Angga and remember that I'll always be here for you. Ate Stella 201224363

ITS TIME TO RACK THEM UP AND SHOW THEM WHAT YOU GOT! 2013 UP Sem-ender Pool Tournament When: September 27-30, 2013 Where: UP Alumni Center Discipline: 10-ball(Similar to 9-ball) Entry Fee: P100(UP Pool Club members); P150(Non-UPPC Members) Prize: P1000 - Winner ; P500 - Runner-up ; P300 - Semi-finalist Finals: Race-to-11 format Semi-finals: Race-to-9 format Quarter-finals: Race-to-7 format Lower stages: Race-to-5 format Event page: http://www.facebook.com/ events/147613898777741/ For more details, contact 09228154622.

UP Pool Club. Be Cool. Play Pool. http://facebook.com/UP.Pool.Club/ UP Pool Club is still open for applicants.

Forever Alone?

Hindi ka na mag-iisa, dahil sa UP Kristiyanong Kabataan para sa Bayan (UP KKB) may pamilya ka!

Kantahan, Kwentuhan, marami pang iba.

Kainan

at

Sumama na sa aming Campus Hangout: Where Nobody Gets Left Out! Tuwing Huwebes | 6 PM | Alcantara (Vinzons Hall) Kitakits!

For inquiries, contact Paolo – 0935 843 1180 or visit our Facebook page – facebook. com/kkb.updiliman The UP Student Catholic Action is accepting donations for the victims of the monsoon rains enhanced by Typhoon Maring. You may bring them to the UPSCA Tambayan, Parish of the Holy Sacrifice, UP Diliman.

You may deposit monetary donations to:

CONTACT US! Write to us via snail mail or submit a soft copy to Rm. 401, Vinzons Hall, UP Diliman, Quezon City.

Email us at pkule1314gmail.com.

Save Word attachments in Rich Text Format, with INBOX, NEWSCAN or CONTRIB in the subject. Always include your full name, address and contact details.

2. Ano sa palagay mo ang magiging pangalan ng susunod na bagyo?

Send in your opinions and feedback via SMS! Type KULE <space> MESSAGE <space> STUDENT NUMBER <required> NAME and COURSE (optional) and send to:

0916 739 2684

Non-UP students must indicate any school, organization or sectoral affliation.

PNB Account Name: UP Student Catholic Action Savings Account Number : 275 - 601786 - 4 For inquiries and other concerns, pls contact Cheska at 09267621366.

Thank you!

Get ready for some battle as the UP Chemical Society and Magnolia Ice Cream bring you BRAIN FREEZE 2013!

This year, there will be 3 rounds of ice cream eating.

Who will survive and rule them all?

Save the date! August 30, 2013 at 4F Vinzons Hall UP Diliman! co-presented by Nissin Yakisoba and Jack n’ Jill Presto Also brought to you by Renew Placenta and University Student Council Media partner: DZUP 1602 HEADACHE HAS NEVER BEEN THIS SWEET!

NOWHERE MAN

Alan P. Tuazon

Rainy Day Blues* RAINY DAYS NEVER FAIL TO incite the feeling of solitude, usually compensated by the warm safety of the blanket.

The week-long downpour freezes deadlines for school requirements as social media spins in a whirlpool of happenings. Some acquaintances flood social networking sites with demands of class suspension. Knowing most of them, I deem their demand of class suspension to be plainly for their own benefit, guised as concern for flood victims. I check out the window to measure the possibility of suspension. The raindrops are atrociously huge.

Last year when raindrops were as huge as this was the first time I bathed in the rain. I was not usually this reckless, but when you phoned me for help, I never had a second thought.

Your tiny hand held mine as we rushed under the curtain of raindrops to rescue your lost dog—which we never found.

You were in my arms the whole night, solid and warm, wetting my blanket with your tears. I closed my eyes at the sound of your weeping rhythmically accompanying the sound of the endless rain and the blaring news of people’s deaths.

Now sipping the last drops of my brewed coffee, I avert thoughts of your eternities long gone. I make a playlist for the rain as the barely finished War and Peace begs to be read.

I slightly opened the window to check the temperature outside. The air is cleansed of its impurities, yet the country is still mudded with different versions of Napoles, and an inefficient government clinging on temporary solutions.

The television flashes images of a wrecked city with skeletons of ruined homes and mourning families. These biting images of tragedy remain boxed inside the television set—becoming more like spectacles—as I sit guiltily inside the comforts of my room, doing nothing but philosophize on solitude. ∞ *apologies to Willie Nelson

? y k r o P i s n a a s a N

Kamakailan lang ay pumutok ang balitang mahigit 10 bilyong piso ang naibulsa ng mga kongresista at senador mula sa Priority Development Assistance Fund sa pamamagitan ng kumpanya ni Janet Napoles.

Hanapin ang 10 lechong nagkalat sa larawan; piliting makita upang hindi ito tuluyang mawala sa paningin ng taumbayan. Suriin ang bawat sulok; ang isang lechon ay katumbas ng 1 Bilyong Biso. Bawat lechong makaliligtaan ay kawalan sa kaban ng bayan.

Kapag nahanap ang lahat ng lechon, manatiling mapagmatyag at mapanuri. Hindi nagtatapos sa pahinang ito ang paghahanap sa perang pinakinabangan ng iilan.

LABANAN ANG KURAPSYON. MAKILAHOK SA PROTESTA NG BAYAN SA LUNETA, IKA-26 NG AGOSTO (9AM) Photograph: Jiru Rada