Rycerz Niepokalanej 12/2015

ISSN 0208-8878

GRUDZIEŃ 2015 • NR 12 (715)

WWW.RYCERZNIEPOKALANEJ.PL

Od redakcji · Rok łaski miłosierdzia Bóg bogaty w miłosierdzie w tym obfitującym w ważne wydarzenia Bożej łaski miesiącu zaprasza nas w niezwykłą podróż.

Nadal idziemy drogą Roku Życia Konsekrowanego. Na tej drodze otrzymujemy dar błogosławionych zakonników – franciszkańskich męczenników z Perù, naszych rodaków, zamordowanych w 1991 r. przez terrorystów w peruwiańskich Andach za szerzenie pokoju i dobra wśród najuboższej miejscowej ludności. Dobro jest „znakiem sprzeciwu” zawsze, ilekroć staje na drodze partykularnym interesom różnych grup czy ideologii. Jest zwalczane kłamstwem, osądem czy straszeniem „państwem Bożym”, jak to możemy obserwować np. podczas każdej kampanii wyborczej. A przecież oby każde państwo było Boże, a nie bezbożne. Za takie państwo męczennicy oddali swe życie jako prawdziwi rycerze Niepokalanej.

W Jej to uroczystość, 8 grudnia, wkroczymy w niezwykły Rok Jubileuszowy – Rok Miłosierdzia. Ona, która jest nazywana Matką Miłosierdzia, będzie Przewodniczką i Strażniczką naszej drogi, która nie może być „widzeniem wszędzie diabła”, ale szukaniem „owiec, które zaginęły” z Bożej owczarni. Drogi, która jest wołaniem do nawrócenia, naprawienia popełnionego zła i czynienia dobra, czyli innymi słowy – drogi pokuty i zadośćuczynienia. Nie ma bowiem miłosierdzia bez przebaczenia; i nie ma przebaczenia bez naprawienia wyrządzonych krzywd i popełnionej niesprawiedliwości.

Na tej drodze spotykamy podstawowe wydarzenie, które zapoczątkowało objawienie się Bożego Miłosierdzia – Narodzenie Jezusa Chrystusa. W tym roku, przeżywając Boże Narodzenie w świetle Bożego Miłosierdzia, stajemy przed wyzwaniem, by i w naszych sercach narodziła się moc tego miłosierdzia, które jest miłością samą i które „nie pamięta złego”, a „zło dobrem zwycięża”. Na ten czas Bożej łaski życzymy Wam, Drodzy Czytelnicy, głębokiego przeżycia tajemnicy Bożej miłości, przejawiającej się w przebaczeniu, pojednaniu i pokoju, którego nikt i nic na tym świecie odebrać nie zdoła. Wszystkim Wam z serca błogosławię... § Na okładce: V. López Portaña, Sen św. Józefa (1805).

ISSN 0208-8878 Rok założenia 1922 Nr 12 (715) 2015 Za pozwoleniem Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 6 XI 2015 r. nr 3611/D/2015

Redaktor naczelny: O. Piotr Maria Lenart OFMConv Redaguje zespół ojców franciszkanów Redakcja: Niepokalanów, 96-515 Teresin tel. +48 46 864 23 52 redakcja@rycerzniepokalanej.pl www.rycerzniepokalanej.pl facebook.com/rycerzniepokalanej Redakcja nie zwraca nie zamówionych materiałów i zastrzega sobie prawo do skracania i adiustacji tekstów oraz zmiany ich tytułów bez uprzedniego powiadomienia autora

W numerze:

4

Nadzwyczajny Rok Miłosierdzia

11 Czas Krwi i Wody Serca Jezusowego O. Zbigniew M. Deryło OFMConv 12

Intencja MI. Grudzień 2015

Za prenumeratę „Rycerza Niepokalanej” przyjmujemy dobro-

O. Raffaele Di Muro OFMConv

wolne ofiary, podobnie jak to czynił św. Maksymilian Maria

14 Cel – zdobyć cały świat O. Piotr Maria Lenart OFMConv 16 Matka biednych i pokornych 19 20

domić nas o tym listownie pod koniec każdego roku.

Tel. 46 864 22 08 lub 46 864 22 22 (Polska) +48 46 864 21 38 (zagranica)

Koła koronkowe

Dla orientacji podajemy przybliżone roczne koszty wydruku

S. Marietta Kruszewska ZSJM

i wysyłki „Rycerza Niepokalanej”:

Pokojowy znak sprzeciwu

• Polska: 41,00 zł

O. Marco Tasca OFMConv

• Zagranica:

Br. Bruno Paterewicz OCist 26 U kład z piekła rodem Natalia Dueholm 28 Walczącym o ducha narodu O. Paweł Warchoł OFMConv 30 Pokochałem Polskę...

S. Maria Karolina PSCM 32 Wigilia na statku Bogdan Nowak

36

a pragną otrzymywać „Rycerza Niepokalanej”, powinni powia-

S. Teresa M. Michałek OV

23 Radość życia

34

Kolbe. Czytelnicy, których nie stać na opłacenie prenumeraty,

Europa: około 35 EUR Ameryka, Afryka i Azja: około 50 USD Australia: około 50 AUD Konto: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepokalanów 96-515 Teresin PKO BP 12 1020 1185 0000 4102 0012 3877 IBAN EUR: PL 23 1020 1185 0000 4202 0177 5055 IBAN USD: PL 30 1020 1185 0000 4902 0177 5071 IBAN GBP: PL 12 1020 1185 0000 4702 0185 9495 IBAN CAD: PL 52 1020 1185 0000 4602 0185 9503 SWIFT (BIC): BPKOPLPW

Zakupowe święto

Opłaty za prenumeratę mogą być dokonywane czekami ban-

Hanna Roman

kowymi (na: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepoka-

Pobożność i nauka. Pijarzy

lanów), honorowanymi w obrocie międzynarodowym. Osoby,

Łukasz Domitrz 40

Kronika MI

44

Podziękowania

które nie posiadają konta bankowego, mogą przesyłać ofiary przekazami pocztowymi Postal Money Order. Zamawiając prenumeratę listownie, należy podać dane prenumeratora (imię, nazwisko, dokładny adres).

NADZWYCZAJNY ROK MIŁOSIERDZIA 8 grudnia 2015 – 20 listopada 2016 Klucze do owocnego wykorzystania roku jubileuszowego: PIELGRZYMKA

KOŚCIÓŁ JUBILEUSZOWY

SPOWIEDŹ

EUCHARYSTIA

DRZWI ŚWIĘTE – BRAMA MIŁOSIERDZIA MODLITWA W INTENCJACH PAPIEŻA

MIEJSCA ŁASKI ROKU MIŁOSIERDZIA KOŚCIOŁY JUBILEUSZOWE

• Trasa „siedmiu kościołów” w Rzymie: św.

Piotra na Watykanie, św. Jana na Lateranie, Matki Bożej Większej i św. Pawła za Murami, św. Wawrzyńca, Świętego Krzyża Jerozolimskiego i św. Sebastiana.

• Sanktuarium Bożej Miłości i kościół Świętego Ducha in Sassia, znany jako Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.

• Bazyliki Ziemi Świętej.

• Każda katedra, konkatedra, wyznaczone kościoły (np. sanktuaria).

PO CO ROK MIŁOSIERDZIA?

PIELGRZYMKA

„Są chwile, w których jeszcze mocniej jesteśmy wzywani, aby utkwić wzrok w miłosierdziu, byśmy sami stali się skutecznym znakiem działania Ojca” (papież Franciszek).

• By doświadczyć mocy Zmartwychwstałego.

• Wezwani do życia miłosierdziem – zobowiązanie do bycia miłosiernym dla innych, jak Bóg Ojciec jest miłosierny dla nas.

• By przypomnieć Kościołowi o jego misji bycia świadectwem miłosierdzia w różnych aspektach życia duszpasterskiego.

• Aby odnaleźć w temacie miłosierdzia drogę dialogu z judaizmem i islamem oraz drogę do przezwyciężenia trudności, które są publicznie znane.

ETAPY PIELGRZYMKI:

4 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • W Kościele

DUCHOWY

„Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.

Dawajcie, a będzie wam dane. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie”.

• Nieosądzanie (dostrzeganie dobra w drugiej osobie).

• Przebaczanie.

• Dawanie (szczodrość, życzliwość).

MATERIALNY

• Szlak Via Francigena (szlak Franków) w regionie Lazio (Lacjum) mający na celu dotarcie pieszo do bazyliki św. Piotra.

• Szlak św. Filipa Neri w Rzymie (trasa „siedmiu kościołów”, podczas której rozważa się drogę Chrystusa, którą przebył od Wieczernika aż po Kalwarię).

DRZWI ŚWIĘTE – BRAMA MIŁOSIERDZIA

W kościołach jubileuszowych i wyznaczonych przez ordynariusza diecezjalnego pielgrzym znajdzie drzwi – uroczyście otwarte podczas celebracji eucharystycznej w trzecią Niedzielę Adwentu (Niedziela Gaudete). Każdy z pielgrzymów jest zachęcony, by przejść przez te drzwi jako Bramę Miłosierdzia.

ODPUST

„Pomimo przebaczenia w naszym życiu pozostają sprzeczności, które są następstwem naszych grzechów. W sakramencie pojednania Bóg przebacza grzechy i naprawdę je zmazuje, lecz negatywny ślad grzechów pozostaje. Miłosierdzie Boże jest jednak silniejsze również od tego. Staje się ono odpustem Ojca, który poprzez Kościół – Oblubienicę Chrystusa – dociera do grzesznika, któremu udzielił już przebaczenia, i uwalnia go od wszelkich pozostałości skutków grzechu, pozwalając mu działać z miłością oraz wzrastać w miłości, zamiast ponownie popaść w grzech” (papież Franciszek).

WARUNKI UZYSKANIA ODPUSTU

• spowiedź; • brak przywiązania do grzechu; • pielgrzymka do kościoła jubileuszowego; • modlitwa w tym kościele: wyznanie wiary, modlitwa w intencjach papieża (Ojcze nasz lub modlitwa jubileuszowa),

Via Tiburtina Bazylika św. Piotra

Bazylika Matki Bożej Większej

Bazylika św. Wawrzyńca

Bazylika św. Jana na Lateranie Via Aurelia

Bazylika Świętego Krzyża Jerozolimskiego

Vi

a Vi

Po

rt

u

en

se

aT us

co

lan

a

Bazylika św. Pawła za Murami Bazylika św. Sebastiana

„Siedem kościołów” w Rzymie

• a kt strzelisty do Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”).

INICJATYWY ROKU MIŁOSIERDZIA 1. CODZIENNY RÓŻANIEC

Co wieczór o godz. 18 na placu św. Piotra będzie odmawiany Różaniec jako najprostszy i najbardziej bezpośredni sposób przyzywania Bożego miłosierdzia za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny. „Myślą podążam do Matki Miłosierdzia.

Słodycz Jej spojrzenia niech nam towarzyszy w tym Roku Świętym, abyśmy wszyscy potrafili odkryć radość z czułości Boga.

Nikt tak jak Maryja nie poznał głębokości tajemnicy Boga, który stał się człowiekiem. Wszystko w Jej życiu zostało ukształtowane przez obecność miłosierdzia, które stało się ciałem. Matka Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego weszła do sanktuarium miłosierdzia Bożego, ponieważ wewnętrznie uczestniczyła w tajemnicy Jego miłości” (papież Franciszek).

2. INICJATYWA 24 GODZINY DLA PANA

Można zorganizować adorację Najświętszego Sakramentu z możliwością spowiedzi lub celebracją sakramentu pokuty.

W Kościele • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 5

3. MISJONARZE MIŁOSIERDZIA LISTA LAT JUBILEUSZOWYCH

1300: Bonifacy VIII 1350: Klemens VI 1390: Urban VI, Bonifacy IX 1400: Bonifacy IX 1423: Marcin V 1450: Mikołaj V 1475: Paweł II, Sykstus IV 1500: Aleksander VI 1525: Klemens VII 1550: Paweł III Juliusz III 1575: Grzegorz XIII 1600: Klemens VIII 1625: Urban VIII 1650: Innocenty X 1675: Klemens X 1700: Innocenty XII, Klemens XI 1725: Benedykt XIII 1750: Benedykt XIV 1775: Klemens XIV, Pius VI 1825: Leon XII 1875: Pius IX 1900: Leon XIII 1925: Pius XI 1933: Pius XI 1950: Pius XII 1975: Paweł VI 1983: Jan Paweł II 2000: Jan Paweł II 2015: Franciszek W latach 1800 i 1850 Jubileusz nie odbył się ze względu na sytuację polityczną tamtych czasów. „Inicjatywa 24 godziny dla Pana, która jest prowadzona w piątek oraz w sobotę przed IV Niedzielą Wielkiego Postu, powinna zostać rozpropagowana w diecezjach.

Wielu ludzi znów będzie korzystać z sakramentu pojednania, a wśród nich wiele osób młodych” (papież Franciszek).

6 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • W Kościele

W Środę Popielcową papież Franciszek wybranym kapłanom udzieli specjalnego „mandatu”, dzięki któremu będą mogli odpuszczać również grzechy zastrzeżone Stolicy Apostolskiej. Misjonarze będą zaproszeni do animowania misji ludowych lub inicjatyw związanych z Jubileuszem, a szczególnie celebracji sakramentu pojednania.

Cechy Misjonarza Miłosierdzia: cierpliwy, zdolny do zrozumienia ludzkich ograniczeń, gotowy do wyrażenia inicjatywy i troski Dobrego Pasterza w przepowiadaniu oraz podczas spowiedzi. „Nie można być spowiednikiem z przypadku. Spowiednikami stajemy się wtedy przede wszystkim, gdy wpierw sami jako penitenci szukamy przebaczenia. Nigdy nie zapominajmy, że być spowiednikiem znaczy mieć udział w misji samego Jezusa i być konkretnym znakiem niezmiennej Boskiej miłości, która przebacza i zbawia. Każdy z nas otrzymał od Ducha Świętego dar przebaczania grzechów i za to jesteśmy odpowiedzialni. Nikt z nas nie jest panem sakramentu, ale wiernym sługą przebaczenia Boga. Każdy spowiednik powinien przyjmować wiernych jak ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym: ojciec, który wybiega na spotkanie syna, pomimo że roztrwonił on jego majątek. Spowiednicy mają objąć skruszonego syna, który wraca do domu, i wyrazić radość z tego, że się odnalazł. Niestrudzenie będą również szli do drugiego syna, który pozostał na zewnątrz i nie potrafi się ucieszyć, aby mu wytłumaczyć, że jego surowy osąd jest niesprawiedliwy i nie ma sensu w obliczu miłosierdzia Ojca, które nie zna granic. Nie będą zadawać zbędnych pytań, lecz jak ojciec z przypowieści przerwą mowę przygotowaną przez syna marnotrawnego, ponieważ potrafią dostrzec w sercu każdego penitenta wołanie o pomoc i przebaczenie” (papież Franciszek).

„Będą znakiem matczynej troski Kościoła o Lud Boży. Będą to kapłani, którym udzielę władzy przebaczania grzechów zarezerwowanych dla Stolicy Apostolskiej, aby podkreślić wielkość ich posłannictwa. Będą przede wszystkim żywym znakiem tego, że Ojciec przygarnia tych, którzy starają się o Jego przebaczanie.

Będą misjonarzami miłosierdzia, ponieważ będą ułatwiać wszystkim spotkanie bogate w człowieczeństwo, źródło uwolnienia, bogate w odpowiedzialność za przezwyciężenie trudności i powrót do nowego życia, otrzymanego w chrzcie. W tej misji będą ich prowadziły słowa Apostoła: «Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie». Niech misjonarze żyją tym wezwaniem, wiedząc, że mogą utkwić spojrzenie w Jezusie: «miłosiernym i wiernym arcykapłanie». Proszę współbraci biskupów o zapraszanie i przyjmowanie tych misjonarzy, aby byli przekonującymi kaznodziejami miłosierdzia. Niech zostaną zorganizowane w diecezjach «misje ludowe», aby misjonarze ci stali się zwiastunami radości i przebaczenia. Niech sprawują sakrament pojednania dla ludu, by czas łaski ofiarowany w tym Roku Jubileuszowym pozwolił wielu synom, którzy są daleko, odnaleźć drogę do ojcowskiego domu. Niech pasterze, przede wszystkim w szczególnym czasie, jakim jest Wielki Post, z troską zachęcają wiernych do powrotu «do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę»” (papież Franciszek).

MODLITWA JUBILEUSZOWA

Panie Jezu Chryste, Ty nauczyłeś nas, abyśmy byli miłosierni, jak Ojciec nasz niebieski i powiedziałeś nam, że kto widzi Ciebie, widzi także i Jego.

Ukaż nam Twoje oblicze, a będziemy zbawieni.

Twój wzrok pełen miłości uwolnił Zacheusza oraz Mateusza od niewoli pieniądza, a nierządnicę i Magdalenę od szukania szczęścia wyłącznie w rzeczach stworzonych.

Wzrok ten sprawił, że Piotr zapłakał po zdradzie, a żałujący Dobry Łotr usłyszał zapewnienie o Raju.

Pozwól nam tak wysłuchać słów, które wypowiedziałeś do Samarytanki, jakbyś je wypowiedział do każdego z nas: O, gdybyś znała dar Boży!

Ty, który jesteś Obliczem widzialnym Ojca niewidzialnego, Boga, który objawia swoją wszechmoc przede wszystkim przez przebaczenie i miłosierdzie: spraw, aby Kościół na świecie stał się widzialnym obliczem Ciebie, swojego Pana zmartwychwstałego i uwielbionego.

Ty zechciałeś również, aby Twoi słudzy przybrani byli w słabość po to, aby mogli okazywać słuszne współczucie tym, którzy trwają w niewiedzy i błędzie: niech każda osoba, która się do nich zwraca, czuje się oczekiwana, kochana oraz doświadcza przebaczenia od Boga.

Poślij Twojego Ducha i uświęć wszystkich nas Jego namaszczeniem, aby Jubileusz Miłosierdzia był rokiem łaski od Pana, a Twój Kościół z odnowionym entuzjazmem mógł nieść dobrą nowinę ubogim, głosić wolność więźniom i uciśnionym oraz przywracać wzrok niewidomym.

Prosimy o to za wstawiennictwem Maryi, Matki Miłosierdzia, Ciebie, który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków.

Amen.

W Kościele • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 7

KALENDARZ WYDARZEŃ W RZYMIE

GRUDZIEŃ 2015 Wtorek, 8 grudnia Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Otwarcie Drzwi Świętych w bazylice św. Piotra ZAPROSZENI NA UCZTĘ MIŁOSIERDZIA

„Moje zaproszenie do nawrócenia kieruję z jeszcze większą intensywnością do tych osób, które znajdują się daleko od łaski Boga ze względu na sposób, w jaki żyją. Myślę w szczególności o tych mężczyznach i kobietach, którzy należą do grup przestępczych wszelkiego rodzaju.

Niech to samo wezwanie dotrze do osób, które uczestniczą bezpośrednio lub są współwinne w korupcji.

To jest właśnie odpowiedni moment na zmianę życia! To jest czas, aby pozwolić poruszyć swe serce. W obliczu popełnionego zła, nawet w przypadku ciężkich przestępstw, nadszedł czas, by wysłuchać płaczu osób niewinnych, ograbionych z majątku, z godności, z uczuć, z samego życia” (papież Franciszek).

BYĆ WOLONTARIUSZEM JUBILEUSZU

Bycie wolontariuszem podczas Jubileuszu wymaga szczególnego ducha służby oraz osobistej kultury i wiarygodności. Aby stać się wolontariuszem Jubileuszu, trzeba być przedstawionym przez proboszcza lub przez koordynatora ruchu kościelnego, do którego się należy. Seminarzyści, nowicjusze i nowicjuszki, którzy chcą oddać dla tej posługi część wolnego czasu czy wakacji, będą wyznaczeni przez swego rektora lub odpowiedniego przełożonego instytutu.

8 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • W Kościele

Niedziela, 13 grudnia III Niedziela Adwentu Otwarcie Drzwi Świętych w bazylice św. Jana na Lateranie w bazylice św. Pawła za Murami w katedrach na świecie STYCZEŃ 2016 Piątek, 1 stycznia 2016 Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Światowy Dzień Pokoju Otwarcie Drzwi Świętych w bazylice Matki Bożej Większej Wtorek, 19 stycznia – Czwartek, 21 stycznia Jubileusz osób organizujących i prowadzących pielgrzymki LUTY 2016 Wtorek, 2 lutego Święto Ofiarowania Pańskiego Jubileusz Życia Konsekrowanego Zakończenie Roku Życia Konsekrowanego Środa, 10 lutego Środa Popielcowa Rozesłanie Misjonarzy Miłosierdzia bazylika św. Piotra Poniedziałek, 22 lutego Święto Katedry św. Piotra Jubileusz Kurii Rzymskiej Znak „Jubileuszowy” Ojca Świętego

MARZEC 2016 Pt, 4 marca – So, 5 marca 24 godziny dla Pana Celebracja pokutna w bazylice św. Piotra Niedziela, 20 marca Niedziela Palmowa Diecezjalny Dzień Młodych Znak „Jubileuszowy” Ojca Świętego KWIECIEŃ 2016 Pt, 1 kwietnia – N, 3 kwietnia Niedziela Bożego Miłosierdzia Jubileusz Apostołów Bożego Miłosierdzia So, 23 kwietnia – Pn, 25 kwietnia V Niedziela Wielkanocna Jubileusz Chłopców i Dziewcząt (13-16 lat) Wyznawać wiarę i budować kulturę miłosierdzia Znak „Jubileuszowy” Ojca Świętego MAJ 2016 Czwartek, 5 maja Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego Wysuszyć łzy Czuwanie dla potrzebujących pocieszenia

Znak „Jubileuszowy” Ojca Świętego LIPIEC 2016 Wt, 26 lipca – N, 31 lipca Jubileusz Młodzieży Światowe Dni Młodzieży w Krakowie WRZESIEŃ 2016 Pt, 2 września – N, 4 września XXIII Niedziela zwykła Jubileusz Pracowników i Wolontariuszy Miłosierdzia Poniedziałek, 5 września Wspomnienie bł. Matki Teresy z Kalkuty Pt, 23 września – N, 25 września XXVI Niedziela zwykła Jubileusz Katechetów PAŹDZIERNIK 2016 Pt, 7 października – N, 9 października Po święcie Matki Bożej Różańcowej Jubileusz Maryjny LISTOPAD 2016 Wtorek, 1 listopada Uroczystość Wszystkich Świętych Msza święta na Cimitero Flaminio

Pt, 27 maja – N, 29 maja Boże Ciało we Włoszech Jubileusz Diakonów

Niedziela, 6 listopada XXXII Niedziela Zwykła Jubileusz Więźniów, bazylika św. Piotra

CZERWIEC 2016 Śr, 1 czerwca – Pt, 3 czerwca Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa Jubileusz Kapłanów 160-lecie ustanowienia tejże uroczystości liturgicznej przez Piusa IX

Niedziela, 13 listopada XXXIII Niedziela Zwykła Zamknięcie Drzwi Świętych w bazylikach Rzymu i w diecezjach na świecie

Pt, 10 czerwca – N, 12 czerwca XI Niedziela zwykła Jubileusz Chorych i Niepełnosprawnych

Niedziela, 20 listopada Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata Zamknięcie Drzwi Świętych w bazylice św. Piotra Zakończenie Jubileuszu Miłosierdzia

W Kościele • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 9

ZNAKI PAPIEŻA FRANCISZKA

Znak „Jubileuszowy” Ojca Świętego – to gesty, których dokona papież Franciszek w sposób symboliczny, udając się na „peryferie” egzystencjalne, dając osobiste świadectwo bliskości i uwagi poświęconej biednym, cierpiącym, ludziom z marginesu oraz tym, którzy potrzebują takiego znaku troski.

Papież zachęca również biskupów i księży, aby wykonali w swoich diecezjach podobny znak, w jedności z nim, aby do wszystkich mógł dotrzeć ten konkrety wymiar miłosierdzia i bliskości Kościoła.

Konkretnym znakiem miłości dobroczynnej papieża, który pozostanie jako pamiątka tego Jubileuszu, będzie znaczący gest – świadectwo miłosierdzia, niosące konkretną i rzeczywistą pomoc.

ZACHĘTY NA ROK MIŁOSIERDZIA

– Wzywanie Matki Miłosierdzia modlitwą „Witaj, Królowo, Matko Miłosierdzia”.

– Rozważanie i wprowadzanie w czyn uczynków miłosierdzia względem duszy i ciała.

LOGO ROKU MIŁOSIERDZIA ŁK 6,36

Trzej ostatni papieże ogłaszali specjalne lata poświęcone różnym dziedzinom życia duchowego i kościelnego Papież Jan Paweł II Rok Maryjny (7 VI 1987 – 15 VII 1988) Rok Rodziny (26 XII 1993 – 30 XII 1994) Rok Różańca (16 X 2002 – 31 X 2003) Rok Eucharystii (17 X 2004 – 23 X 2005) Papież Benedykt XVI Rok św. Pawła (28 VI 2008 – 29 VI 2009) Rok Kapłański (19 VI 2009 – 11 VI 2010) Rok Wiary (11 X 2012 – 24 XI 2013) Papież Franciszek Rok Życia Konsekrowanego (30 XI 2014 – 2 II 2016)

Logo jest dziełem o. Marka I. Rupnika SJ. Logo oraz motto są syntezą Roku Jubileuszowego. Ukazuje Dobrego Pasterza, który bierze na swe ramiona zagubionego człowieka i głęboko dotyka ciała człowieka, czyniąc to z taką miłością, która przemienia życie. Wizerunek przypomina starożytny obraz Syna Bożego, który w akcie całkowitego miłosierdzia bierze na ramiona ludzkość, ale Jego wzrok łączy się ze wzrokiem człowieka. Chrystus widzi oczami Adama, a Adam oczami Chrystusa. Każda osoba, kontemplując w Jego wzroku miłość Ojca, odkrywa w Chrystusie „Nowego Adama”, a także swoje człowieczeństwo oraz czekającą go przyszłość. Scena umiejscowiona jest w formie mandorli. Forma ta również jest bardzo ważna dla ikonografii starożytnej i średniowiecznej, gdyż odwołuje się do obecności dwóch natur boskiej i ludzkiej w Chrystusie. Trzy koncentryczne kształty owalne o kolorze stopniowo jaśniejszym w kierunku zewnętrznym sugerują ruch Chrystusa, który wyciąga człowieka z nocy grzechu i śmierci.

Z drugiej strony, głębia ciemniejszego koloru sugeruje również niepoznawalność miłości Ojca, który wszystko przebacza. §

10 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • W Kościele

Czas Krwi i Wody Serca Jezusowego

P. P. Rubens, Ukrzyżowanie Chrystusa (1610-1611)

O. Zbigniew M. Deryło OFMConv

Razem z papieżem Franciszkiem rozpoczęliśmy Rok Miłosierdzia. W tym czasie szczególnej łaski Ojczyzna przeżywa 1050. rocznicę Chrztu Polski.

Kościół Chrystusowy na ziemiach polskich jest bogaty w obecność świętych, którzy wyrośli na życiodajnej glebie miłosierdzia Bożego.

Dzieje naszego narodu są mocno związane z tajemnicami paschalnymi i z Maryją, Matką Zbawiciela, którą na przestrzeni wieków nasi królowie, Kościół oraz liczni przywódcy uważali za swoją Królową.

Naśladując przykład naszej Królowej, wyśpiewajmy hymny i pieśni uwielbienia Boga bogatego w miłosierdzie.

Jestem wdzięczny Bogu za dary: Jego miłosierdzia, za 1050 lat życia Kościoła świętego na ziemiach polskich, za chrzest święty, za świętych Polaków, za męczennika miłości św. Maksymiliana, za sekretarkę miłosierdzia Bożego św. Faustynę, za wielkiego czciciela miłosierdzia Bożego św. Jana Pawła II, za sługę Bożą s. Emanuelę Kalb, dzięki której dowiadujemy się, że Krew i Woda otwartego Serca Pana Jezusa są ostatnim krzykiem miłosierdzia Bożego.

Dziękuję Bogu za wspaniałą książkę Krew i Woda, dar miłości miłosiernej, autorstwa o. Pawła Warchoła. W prosty, piękny i nowatorski sposób przeprowadza czytelnika przez Pismo Święte, przez szkoły teologiczne, poprzez ukazanie wielu świętych, którzy potrafili wejść w Krew i Wodę otwartego Serca Pana Jezusa i stać się nowymi ludźmi. Lektura książki uczy, jak korzystać z bogactwa ukrytego we Krwi i Wodzie.

W Roku Świętym Miłosierdzia Bożego, w 1050. rocznicę chrztu świętego naszego narodu, Kościół, Polskę, Europę, świat, dusze czyśćcowe, nasze rodziny oraz nas samych zanurzamy w promieniach Krwi i Wody: „Jezu, Zbawicielu nasz, w obecności Maryi, naszej Matki, Aniołów i Świętych zbliżamy się z wiarą, ufnością i miłością do Twego Najświętszego Serca, otwartego dla nas na krzyżu.

Ufając w Twoją miłość do nas, słabych ludzi, zagrożonych napaściami duchów, z pomocą Aniołów i Świętych obmywam w Twojej życiodajnej, oczyszczającej Wodzie siebie i moich braci...

Z Aniołami i Świętymi oddaję hołd, cześć i uwielbienie Twojej Boskiej Krwi i z ich pomocą zanurzam w Niej siebie i moich braci...

Synu Boży, nasz Odkupicielu!

Dla boleści Twej Najświętszej Matki proszę Cię: – zmyj z nas brud grzechu Wodą z Twego Serca, zdejmij z oczu bielmo i ulecz nasze rany mocą Ran Twoich; – przyjmij nas, obmytych i naznaczonych Twoją Krwią, do Twego najmiłosierniejszego Serca, abyśmy doznali w Nim ocalenia i uświęcenia; – w godzinie naszej śmierci, błagam, przyjdź, Jezu; jako nasz starszy Boski Brat przedstaw nas Bogu Ojcu, którego dziećmi wszyscy jesteśmy. Amen”. § W Kościele • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 11

Intencja Rycerstwa Niepokalanej O. Raffaele Di Muro OFMConv, asystent międzynarodowy MI

Grudzień 2015

Fot. Archiwum Niepokalanowa

Aby osoby konsekrowane potrafiły nieść Światło Chrystusa tam, gdzie panuje najgęstszy mrok zwątpienia i ciemności zniechęcenia.

Polski Święty oświecił ciemności ludzkości swojego czasu i obozu koncentracyjnego w Auschwitz: on był prawdziwym i właściwym światłem w ciemności, jak podkreśla św. Jan Paweł II: „Maksymilian nie umarł, ale «oddał życie... za brata». W tej śmierci, strasznej z ludzkiego punktu widzenia, była cała ostateczna wielkość ludzkiego aktu i ludzkiego wyboru: on sam ofiarował się na śmierć z miłości. A w tej jego ludzkiej śmierci było przejrzyste świadectwo dane Chrystusowi: świadectwo dane w Chrystusie dla godności człowieka, świętości jego życia i zbawczej mocy śmierci, w której objawia się potęga miłości.

Właśnie dlatego śmierć Maksymiliana Kolbego stała się znakiem zwycięstwa. Było to zwycięstwo odniesione nad całym systemem pogardy i nienawiści dla człowieka i dla tego, co jest Boże w człowieku, zwycięstwo podobne do zwycięstwa, które odniósł nasz Pan Jezus Chrystus na Kalwarii” (z homilii wygłoszonej w dniu kanonizacji św. Maksymiliana Kolbego).

Maksymilian jest światłem w ciemności, bo zawsze szuka instancji i charakterystycznych cech społeczeństwa, w którym żyje.

Wykazuje bardzo wysoki poziom słuchania i obserwacji rzeczywistości, która go otacza.

Jest zawsze do dyspozycji, aby zrozumieć, w jaki sposób zwiastować, głosić i świadczyć z największą wiarygodnością w kontekście społecznym, w który jest włączony. Pokazuje, że posiada solidne treści doktrynalne i jednocześnie ma giętkość i uległość potrzebne dla mówienia w sposób zrozumiały i głęboki. Z pewnością ta postawa reprezentuje wspaniały punkt odniesienia także dla naszej ewangelizacji. Św. Maksymilian okazuje wiele odwagi w proponowaniu z wiarą i przekonaniem wciąż nowych dróg w głoszeniu Ewangelii.

Jest wspaniałym nowatorem dzięki licznym wyborom apostolskim, które stanowią prawdziwe i właściwe nowości, jak na przykład użycie prasy, radia, telewizji. Jest odważny w założeniu nowej misji w Japonii, kraju „angażującym”, która wymaga mocnej inkulturacji. On, istotnie, pokazuje wielkie otwarcie wobec różnorodności miejsc i osób, które

12 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Dziedzictwo kolbiańskie

tam spotyka. Jego styl misyjny charakteryzuje się postawą skrajnego szacunku do ludzi, co w owym okresie było raczej rzadkie w innych ideach misyjnych. Pokazuje swoją odwagę w głoszeniu Ewangelii, narażając życie, w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Jest poruszony przez płonącą i heroiczną miłość chrześcijańską, wyrażoną szczególnie wobec więźniów i żołnierzy oraz sposób działania, który jeszcze dzisiaj jest źródłem inspiracji zwłaszcza dla nowych pokoleń. Potrzeba odwagi dla prowadzenia wspólnoty prawie ośmiuset braci w Niepokalanowie, z nadzwyczajną organizacją, potrafiąc harmonizować odmienność każdego, doceniając ją w duchu przypowieści o talentach. Jest uważny na potrzeby wszystkich i stara się podejmować dialog spokojny, budujący i pełen zrozumienia ze wszystkimi współbraćmi: to jego zachowanie, które rodzi się ewidentnie z modlitwy, okazuje się zwycięskie w rozumieniu apostolskim. W tych wszystkich operacjach polski Męczennik przez przykład i słowo stara się oświecić społeczeństwo, w którym żyje, zniszczone przez wojnę i nienawiść.

Każdy środek jest przydatny dla ewangelicznego oświecenia ludzkości, według znamiennych wyrażeń Kolbego: „Prasa periodyczna i nieperiodyczna, radio, literatura, sztuka, teatr, kino, ustawodawstwo, izby poselskie, senaty i najróżniejsze organizacje, które powinny mieć na celu zwalczanie organizacji wywrotowych i troskę o jak najpełniejszy rozwój darów dobrego Boga udzielonych duszy i ciału, danych każdemu człowiekowi według praw Bożych, i w ten sposób pomagać wszystkim we wszystkich klasach społeczeństwa ludzkiego, we wszystkich warunkach i okolicznościach, od kołyski aż do grobu” (Pisma św. Maksymiliana, nr 168).

Każdym środkiem św. Maksymilian ewangelizuje i zaprasza, aby tak czynili bracia z Niepokalanowa i rycerze Niepokalanej.

Oś modlitwa – talenty czyni apostolat owocnym i bogatym w nawrócenia. Głoszenie,

sztuka, środki przekazu – wszystko może być pożyteczne dla misji, pod warunkiem, że lepiej będzie funkcjonowała łączność pomiędzy modlitwą i działaniem. Tylko tak osiągnie się uświęcenie własne i bliźniego. W ten sposób możliwe jest kształtowanie prawdziwej i właściwej szkoły ewangelizacji. Zharmonizowanie życia zjednoczonego z Bogiem pomaga w jak najlepszym użyciu darów własnej osoby dla królestwa: to wielka nauka Ojca Kolbego, mistyka i działacza.

DO REFLEKSJI

• W jaki sposób mogę być światłem w świecie, w którym żyję?

• Jakie są moje inicjatywy, abym mógł być także światłem w ciemności?

• Jak mogę pomagać bliźniemu, który żyje w ciemnościach?

• W jaki sposób mogę być znakiem nadziei w społeczeństwie, w którym żyję?

• Jak mogę pomagać braciom, aby wyszli z desperacji?

• Czy modlitwa i działanie są dobrze zharmonizowane, abym mógł być wsparciem dla braci?

• Czy wobec cierpiącego mam odwagę głoszenia i świadczenia o Chrystusie? §

Rekolekcje MI dla dzieci i młodzieży gimnazjalnej Razem z Niepokalaną dziękujemy za dar chrztu świętego 1-6 lutego 2016 15-20 lutego 2016 Niepokalanów Lasek ul. Teresińska 32, 96-515 Teresin e-mail: lasek@maryjni.pl tel. 46 864 42 06

Dziedzictwo kolbiańskie • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 13

1917 • PRZYGOTOWANIE DO JUBILEUSZU MI • 2017

CEL – ZDOBYĆ CAŁY ŚWIAT O. Piotr Maria Lenart OFMConv

Co to znaczy oddać się całkowicie Niepokalanej, czyli jaki jest szczególny charyzmat Rycerstwa Niepokalanej.

Rycerstwo Niepokalanej (MI) jest ruchem katolickim, dlatego cel MI pokrywa się z celem Kościoła katolickiego. Powstaje zatem pytanie: Jaki jest cel Kościoła katolickiego? Cel ten wyznaczył Założyciel Kościoła, Jezus Chrystus, który powiedział: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). Tymi słowami wyznaczył On swojemu Kościołowi cel nawracania pogan i niewierzących, przyprowadzenie ich do wiary w Niego jako Pana i Zbawiciela.

Do osiągnięcia tego celu Jezus podał uczniom środki: miłość wzajemną i jedność. „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,35). „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,20n).

Jedność i miłość wzajemna są zatem środkiem do tego, by świat poznał i uwierzył w Chrystusa, a przez to nawrócił się i przyjął chrzest, bo „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony” (Mk 16,16). Czyli ostatecznym celem Kościoła jest zbawienie każdego człowieka i życie wieczne w chwale Boga Ojca (w niebie). Natomiast zbawienie całego świata, czyli osiągnięcie szczęścia życia wiecznego przez wszystkie stworzenia, przyniesie Bogu chwałę jak największą. Zbawienie całego świata jest środkiem do osiągnięcia chwały Bożej – ostatecznego Boże-

go celu. Kościół istnieje po to, by przynieść Bogu chwałę.

Taki też jest cel MI: chwała Boża, i to nie tylko większa, ale jak największa. Ponieważ każdy człowiek, który osiąga świętość, daje Bogu chwałę największą, większej już dać nie może – on sam jest chwałą Bożą – zatem jeśli chcemy przynieść Bogu chwałę jak największą, to musimy siebie do świętości doprowadzić i każdego człowieka, i cały świat uświęcić. Dlatego w Rycerstwie staramy się o nawrócenie i uświęcenie wszystkich ludzi, a czynimy to pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Pod opieką, czyli jako narzędzia w Jej niepokalanych rękach, i za Jej pośrednictwem, czyli używając środków przez Nią podanych. Dlaczego? Ponieważ świat po-

14 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Dziedzictwo kolbiańskie

grążony w niewoli grzechu, zła, nienawiści i wyzysku, czyli w niewoli szatana – mamy poddać w „niewolę” pokoju i dobra, miłości i pojednania, czyli poddać świat Chrystusowi, by On królował w każdym sercu człowieka. Uczynimy to najlepiej jako narzędzia w rękach Niepokalanej, ponieważ Ona, będąc całkowicie wolną od grzechu, najskuteczniej i najszybciej zniszczy wszelkie zło i wszelki grzech wyrwie z każdej duszy, która Jej całkowicie się odda pod opiekę.

W spełnianiu tej misji Niepokalana chce korzystać z naszej współpracy i zaprasza nas, byśmy oddali się Jej jako narzędzia. Maryja bowiem pragnie rozszerzyć na całą ludzkość owoce odkupienia, dokonanego przez Jej Syna. Dlatego stara się pozyskać dla Chrystusa grzeszników i tych, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa, a zwłaszcza nieprzyjaciół Kościoła oraz podnieść poziom naszego życia duchowego do wyżyn świętości.

Ta macierzyńska opieka i troska o każdego ucznia Chrystusa, o każdego człowieka, który jest członkiem Ciała Chrystusa, czyli Kościoła, pobudza nas do wdzięczności i czci

względem Niepokalanej jako naszej Matki niebieskiej. Przykazanie „Czcij ojca i matkę swoją”, odnoszące się do naszych ziemskich rodziców, o ileż bardziej powinniśmy realizować w stosunku do Ojca i Matki niebieskiej. Poza tym oddawanie czci Matce Bożej jest wysławianiem najdoskonalszego dzieła Boga, czyli przysparzaniem chwały Bogu.

Tak jak podziwianie obrazu malarza jest sławieniem jego twórcy. Sama zaś Maryja jako Niepokalana jest wzorem i szczytem tej chwały, jaką stworzenie może oddać Bogu.

Dlatego jeśli Jej się całkowicie oddamy, to z Nią, w Niej i przez Nią będziemy najdoskonalej uwielbiać Pana. Nie ma lepszego nabożeństwa do Niepokalanej, jak Jej się całkowite oddanie.

Jeśli zatem każdy (cały świat) będzie kroczył drogą maryjną i sławił Maryję jako najdoskonalsze dzieło Boga, to przyniesie największą chwałę Bogu, a sam przez to dostąpi zbawienia i szczęścia wiecznego.

Cały świat oddać w ręce Maryi – oto nasze zadanie i cała nasza misja do spełnienia jako rycerzy Niepokalanej. §

Franciszkańskie Dni Skupienia dla młodzieży Cel Dni Skupienia skupia się wokół czterech haseł (por. 2 Tm 3,11): 1. „nauka” – poznajemy naukę Kościoła, prawdy Biblijne; 2. „sposób życia” – uczymy się wcielać w życie poznaną naukę, szukamy przykładów z życia; 3. „zamierzenie” – podejmujemy konkretne postanowienia dotyczące swojego życia; 4. „wiara” – rozwijamy osobową relację z Bogiem.

Dni Skupienia – oparte o Eucharystię, wyjaśnianie Słowa Bożego i medytację tego Słowa – to przebywanie z Panem i słuchanie Go. Pomóc w tym mają dodatkowe konferencje, spotkania, rozmowy, wspólnota – wszystko to zanurzone w duchowości franciszkańskiej.

Tematy Dni Skupienia w 2015/2016 r. związane są ze Słowem Bożym.

Terminy: 2015 11-13 grudnia 2016 20-24 stycznia • 26-28 lutego • 18-20 marca • 15-17 kwietnia • 20-22 maja Szczegóły: www.dniskupienia.info.pl

Dziedzictwo kolbiańskie • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 15

Matka biednych i pokornych S. Teresa Maria Michałek OV

W Argentynie, Urugwaju i Paragwaju czci się Matkę Bożą Niepokalanie Poczętą z Luján.

Jest Ona nazywana Matką biednych i pokornych.

P

ewien bogaty osadnik portugalskiego pochodzenia Antonio Faría de Sá, mieszkający w Tucumán niedaleko miasta Córdoba, zapragnął wybudować kapliczkę dla uczczenia Matki Bożej Niepokalanej. W Argentynie brakowało wówczas kościołów, a nabożeństwa do Matki Bożej były prawie nieznane. Portugalczyk postanowił to zmienić.

U swojego przyjaciela, mieszkającego w mieście Pernambuco w Brazylii, zamówił figurę przedstawiającą Matkę Bożą w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia.

Przyjaciel, nie mogąc się zdecydować, jaką wybrać figurę, zakupił dwie, zostawiając wybór zamawiającemu.

Jedna z figur przedstawiała Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus, a druga – Jej Niepokalane Poczęcie. Figurki były delikatne, gliniane, dlatego starannie je opakowano i wysłano drogą morską do Buenos Aires.

Po dwóch miesiącach żeglugi, w marcu 1630 r. figurki dotarły do Argentyny. Skrzynie załadowano na wóz, aby przewieźć je do Córdoby. W tym czasie trwały walki plemienne, dlatego też dla bezpieczeństwa wozy jechały w karawanie. Każdego wieczora przewoźnicy zatrzymywali się na nocleg.

Następnego dnia przewoźnicy zatrzymali się na postój w folwarku w miejscowości Rosendo nad rzeką Luján.

Następnego dnia wozy z karawany ruszały w drogę – wszystkie z wyjątkiem tego, na którym przewożona była figurka Najświętszej Maryi Dziewicy. Woźnica nie mógł zmusić koni, aby ruszyły z miejsca. Nie pomogła pomoc innych ani zmiana koni. Przewoźnicy nie wiedzieli, co przewożą. Ostatecznie postanowiono rozładować wóz.

Gdy wóz był pusty, konie ruszyły z miejsca. Zaczęto ponownie paczka po paczce umieszczać załadunek. Gdy umieszczono jedną ze skrzyń, konie i wóz znowu stanęły w miejscu. Stwierdzono, że skrzynia nie jest ciężka i po wielu podobnych próbach rozpakowano ją. Oczom zebranych ukazała się piękna Matka Boża. Rozpakowano również i drugą skrzynię, która skrywała wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Z tą jednak skrzynią załadowaną na wóz konie bez trudu ruszały z miejsca.

W opisach tego wydarzenia świadkowie zgodnie mówią, że po rozpakowaniu skrzyni widzieli jakby żywą, prześliczną postać Matki Bożej. Wszyscy byli przekonani o nadprzyrodzonej interwencji i uznano to, co się stało, za cud. Zebrani byli pewni, że sama Matka Boża wybrała sobie ten majątek, i to w nim postanowiła pozostać.

Figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej pozostała w majątku Rosende przez 40 lat, natomiast druga figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus kontynuowała podróż i dotarła bezpiecznie do Sumampa, gdzie do dziś jest czczona.

16 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Miejsca Maryjne

Jednym ze świadków tego wydarzenia był afrykański niewolnik, 8-letni chłopiec Manuel. Kiedy figura Niepokalanej została zdjęta z wozu, chłopiec błagał, aby mógł zostać na ranczu Dona Rosendo, jako niewolnik Najświętszej Maryi Panny. Don Rosendo odkupił chłopca i zatrzymał go na swoim ranczu. W niedługim czasie wybudowano kapliczkę i tam umieszczono cudowną figurę, a Manuel opiekował się kapliczką jako zakrystianin. Kiedy podrósł, poświęcał swój czas opiece nad chorymi, biednymi i osobami w potrzebie. Pomoc, którą biedni otrzymywali i od Matki Bożej, i od Manuela, sprawiła, że w krótkim czasie zaczęto nazywać Maryję Matką biednych i pokornych.

Po śmierci Dona Rosendo w 1670 r. figurę zakupiła bogata, ale pobożna niewiasta – Ana de Mato, i umieściła ją w specjalnie wybudowanej kaplicy na swoim ranczu, oddalonym o 5-6 km od rancza Dona Rosendo.

Następnego dnia figura Madonny samoistnie wróciła na stare miejsce. O przenoszenie figury oskarżano Manuela, lecz ten całą noc spędził w jednej z odległych wiosek. Gdy figurę Matki Bożej ponownie przeniesiono do kaplicy Dony Anny, kaplicę starannie zamknięto, przed jej drzwiami ustawiając strażników. Rankiem okazało się, że figura znowu zniknęła. Znaleziono ją, jak poprzednio, w kaplicy na ranczu Dona Rosendo. Zrozumiano więc, że to sama Matka Boża wraca na wybrane przez siebie miejsce. Po konsultacji z biskupem, w 1671 r. ponownie podjęto próbę przeniesienia figury. Na tej uroczystości obecny był biskup Buenos Aires, który wyznaczył na opiekuna kaplicy niewolnika Manuela. Tym razem Matka Boża pozostała w nowym miejscu.

Nowa kapliczka Matki Bożej szybko zyskała rozgłos i w krótkim czasie trzeba ją było rozbudować. W 1677 r. położono kamień węgielny pod nowy kościół. W tym samym roku postanowiono założyć księgę cudów i spisywać je.

Sanktuarium Matki Bożej w Luján. Fot. J. Garcia

Niewolnik i opiekun kaplicy Manuel przepowiedział swoją śmierć, mówiąc, że ów dzień objawiła mu Maryja Panna. Rzeczywiście zmarł w dniu przez siebie zapowiedzianym i zgodnie z prośbą został pochowany przy stopniach ołtarza w prezbiterium kaplicy z cudowną figurą.

W 1763 r. Matkę Bożą z Luján ogłoszono patronką Buenos Aires. Świątynią przez kolejne lata opiekowały się różne zakony, a sama świątynia stawała się coraz bardziej znana na świecie.

W 1780 r. Indianie zbuntowali się i ich wojska pustoszyły kraj, zabijając wszystkich napotkanych osadników. 28 sierpnia Indianie dotarli na przedmieścia Luján. Przerażeni mieszkańcy schronili się do świątyni, zanosząc błagalne modlitwy o ratunek do Matki Bożej. Wtedy zdarzyło się coś niezwykłego. Miasto otoczyła niespotykanie gęsta mgła, ukrywając je przed Indianami, którzy jakby się pogubili i ostatecznie odeszli w innym kierunku. Mieszkańcy byli przekonani, że ochroniła ich płaszczem swej opieki Matka Boża z Luján.

Miejsca Maryjne • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 17

Figurę ukoronowano koronami poświęconymi przez papieża Leona VIII, 8 maja 1887 r. W tym też dniu obchodzone jest święto Matki Bożej z Luján. W 1904 r. rozpoczęto budowę bazyliki, a cudowna figura Matki Bożej została przeniesiona do specjalnej kaplicy, którą umieszczono za głównym ołtarzem. Budowę ukończono w 1935 r.

Jan Paweł II podczas wizyty w Argentynie w 1982 r. ofiarował Matce Bożej złotą różę, która umieszczona jest u stóp figury.

W podziemnych kryptach znajduje się 65 wizerunków Maryi Panny z różnych stron świata. Nie zabrakło Matki Bożej Częstochowskiej, obok której umieszczono flagę Polski i Watykanu.

POLSKIE LUJÁN W 1983 r. ks. kard. Józef Glemp pielgrzymował do Argentyny. W sanktuarium Matki Bożej z Luján otrzymał kopię cudownej figury Madonny. W 1984 r., gdy zaczęto tworzyć w Warszawie parafię Ofiarowania Pańskiego na Ursynowie, ks. Prymas wyraził wolę, by ona pozostała pod opieką Matki Bożej z Luján. 29 listopada 1987 r. ks. Prymas poświęcał tymczasową kaplicę parafialną i podarował parafii figurę Madonny z Luján, któ-

ra została umieszczona najpierw w ołtarzu głównym, a następnie, gdy kościół był prawie gotowy, 25 czerwca 2000 r. przeniesiono ją do specjalnie wybudowanego bocznego ołtarza. Na uroczystość przylecieli do Warszawy przedstawiciele argentyńskiego duchowieństwa, minister spraw zagranicznych Argentyny, były prezydent Raul Alfonsini oraz polscy misjonarze pracujący w Ameryce Południowej. Wzięli w niej udział również ambasador Argentyny w Polsce Norberto Auge oraz ambasadorzy Kolumbii i Urugwaju.

Rok później, 16 września, odbyła się uroczystość koronacji figury Matki Bożej z Luján oraz nadanie tytułu kaplicy, w której się znajduje. Uroczystości przewodniczyli: kard. Józef Glemp, Prymas Polski oraz abp Ruben Hector di Monte, metropolita argentyńskiej archidiecezji Mercedes-Luján.

W 2007 r. w uroczystość odpustu parafialnego, 2 lutego, nałożona została na figurę Matki Bożej z Luján bursztynowa sukienka. Uroczystości przewodniczył bp Tadeusz Pikus. Sukienkę wykonano z biżuterii i bursztynu ofiarowanego przez parafian. W każdą pierwszą sobotę miesiąca o godz. 8.00 odprawiana jest Msza święta do Matki Bożej z Luján, połączona z nowenną o uzdrowienie z chorób nowotworowych. §

ZAWIERZENIE RODZIN MATCE BOŻEJ Z LUJÁN

Matko Boża, Tyś darem miłości Boga Ojca i owocem mocy sprawczej Ducha Świętego.

W Tobie Jezus stał się naszym bratem i przez Niego wraz z Tobą stanowimy rodzinę Ludu Bożego. Do Ciebie wznosimy prośby i dziękujemy Ci za naszą ludzką rodzinę oraz za każdą z rodzin.

Powierzamy się wszyscy i każdy z członków naszej rodziny z osobna Twojemu Niepokalanemu Sercu. Umocnij naszą miłość.

Pobłogosław naszą pracę, odpoczynek, troski i radości, abyśmy, kończąc naszą ziemską pielgrzymkę, wszyscy spotkali się w niebiańskim Domu Boga, ciesząc się wieczystą szczęśliwością w niebie.

Amen.

Jezu, Maryjo i Józefie święty, módlcie się za nami!

18 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Miejsca Maryjne

Koła koronkowe S. Marietta Kruszewska ZSJM

jednym z numerów „Rycerza” ukazała się informacja na temat grup modlitewnych o nazwie Koła koronkowe.

Powstały one niespełna trzy lata temu i działają przy Zgromadzeniu Sióstr Jezusa Miłosiernego. Koła koronkowe istnieją w wielu parafiach naszego kraju, głównie w diecezji tarnowskiej, na terenie której zostały założone. Rozwijają się także poza granicami naszego kraju, zwłaszcza na Ukrainie.

Koła są odpowiedzią na pragnienie Jezusa, który powiedział św. Faustynie: „odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem” (Dz. 687); „zachęcaj dusze do odmawiania tej koronki” (Dz. 1541).

Rok Miłosierdzia to dobry czas, by podjąć tę formę modlitwy. Przypomnę zatem podstawowe informacje dotyczące Kół. Każde Koło składa się z dziewięciu osób, które codziennie, indywidualnie i w dowolnym czasie modlą się koronką oraz tekstem Nowenny do Bożego Miłosierdzia. Członkowie Koła koronkowego modlą się we wszystkich intencjach zawartych w Nowennie i dodają swoje. Na spotkaniach, w terminie ustalonym przez grupę,

członkowie wymieniają się tekstami Nowenny (w podobny sposób, jak to ma miejsce w Różach różańcowych). Spotkania Kół przygotowuje i prowadzi przewodniczący, wybrany przez wszystkich członków Koła. Przewodniczący troszczy się nadto o formację intelektualną członków oraz by w miarę możliwości angażowali się oni w posługę miłosierdzia na rzecz potrzebujących, zwłaszcza w swoich środowiskach.

Są trzy rodzaje Kół: dla dorosłych i młodzieży, które działają według wyżej opisanych reguł, oraz dla dzieci. Dziecięce Koła składają się z pięciorga dzieci, z których każde modli się codziennie jednym dziesiątkiem koronki. Przewodniczący Koła, którym jest jedno z dzieci, odmawia dodatkowo Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Wierzę w Boga. Dziecięce Koła mają nadto dorosłego opiekuna.

Więcej informacji na temat Kół koronkowych można znaleźć na stronie internetowej www.jezuufamtobie.pl – zamieszczone są tam materiały oraz plany formacyjne dla poszczególnych rodzajów Kół koronkowych. §

Ewangelizacyjne Dni Nawrócenia to czas medytacji nad słowem Bożym i czuwania przed Najświętszym Sakramentem w celu wyproszenia łaski nawrócenia i wytrwania w łasce Bożej za przyczyną Niepokalanej i za przykładem św. Maksymiliana Kolbego.

19 grudnia 2015 (Mt 6,1 – 7,29) tel. 604 720 845 www.eden.maryjni.pl

Wiara żywa • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 19

POKOJOWY ZNAK SPRZECIWU O. Marco Tasca OFMConv, generał zakonu franciszkanów

Nikt nie idzie na śmierć jako męczennik. Do męczeństwa dochodzi się drogą stopniową i często nieprzewidywalną: zaczyna się od świadectwa, dawanego dzień po dniu, a może skończyć się krwią.

5 grudnia 2015 r. przy końcu roku poświęconego życiu konsekrowanemu oraz na progu roku jubileuszowego, którego tematem będzie miłosierdzie rozumiane jako „warunek naszego zbawienia” i „droga, która łączy Boga z człowiekiem”, zostaną beatyfikowani dwaj franciszkanie: o. Michał Tomaszek i o. Zbigniew Strzałkowski. Oddali oni swoje życie z miłości do Boga i do ubogich.

WIEK MĘCZENNIKÓW

W ciągu dwóch tysiącleci chrześcijaństwa krwawa nić męczeństwa nigdy nie została przerwana, a dziś stała się jeszcze bardziej wyrazista i dostrzegalna. Obecnie chrześcijanie są prześladowani, a nawet w sposób brutalny pozbawiani życia. Chodzi o sytuacje nowe, wcześniej nieznane, które mówią o wierze pełnej życia – ponieważ jest ona kroczeniem za krzyżem Chrystusa – czyli zdolnej do znoszenia prześladowań i odpowiadania na ekstremalną przemoc łagodnością i prze-

baczeniem. Chodzi też o sytuację, która powtarza się od chwili umieszczenia krzyża na Golgocie dla ukrzyżowania Sprawiedliwego.

Wielu zwraca uwagę, że chrześcijaństwo jest obecnie religią najbardziej deptaną i najczęściej będącą przedmiotem agresji. Według angielskiego parlamentarzysty Jima Shannona, „w jakiejś części świata co 11 minut zostaje zabity chrześcijanin ze względu na swoją wiarę”.

Liczby naprawdę mówią wszystko: od 150 do 200 mln chrześcijan (katolików, prawosławnych, protestantów...) jest prześladowanych na naszej planecie ze względu na wiarę. W naszych czasach zatem męczeństwo jest łaską ze wszech miar tajemniczą, a zarazem pytaniem, które jawi się przed wspólnotami chrześcijańskimi: Dlaczego nie wystarcza czcić świadków, którzy za wiarę przelali krew, lecz konieczna jest konfrontacja z pięknem i wielkością ich świadectwa?

Papież Franciszek przypomina: „Bardzo często okazuje się dziś, że nasza wiara jest zakwestionowana przez świat i na różne sposoby

20 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Sylwetki rycerskie

wymaga się od nas narażenia jej na szwank, rozmycia radykalnych wymogów Ewangelii i dostosowania się do ducha współczesności.

Jednakże męczennicy domagają się od nas, byśmy dali pierwszeństwo Chrystusowi i postrzegali wszystko inne na tym świecie w relacji do Niego i do Jego wiecznego Królestwa.

Każą nam pomyśleć, czy jest coś takiego, za co gotowi bylibyśmy oddać życie”. Potrafi żyć w pełni tylko ten, kto ma motyw, dla którego byłby gotów oddać swoje życie, a chrześcijanie należą do tej kategorii osób. Męczennik chrześcijański oddaje swoje życie, szanując życie innych, także życie swojego prześladowcy. Na wzór Jezusa ukrzyżowanego, Króla męczenników, nie odpowiada na atak zła przemocą, lecz przebaczeniem.

zumieć. Powoli zdołaliśmy ustalić podstawowe dla nas pytania: Jak ma wyglądać nasza franciszkańska misja w tym miejscu? Jaki model Kościoła pragniemy wcielać w życie?

W jaki sposób możemy być ubodzy z ubogimi? Na początku ten nowy styl Kościoła niepokoił nas, ale jednocześnie rozbudzał nowy sposób bycia chrześcijanami. W krótkim czasie staliśmy się w pełni częścią lokalnego Kościoła, nabierając przekonania, że każdy naród musi wyrażać swoją wiarę z zachowaniem własnej tożsamości. W naszej działalności misyjnej mieliśmy zasadniczo dwa filary oparcia: głoszenie Ewangelii i bliskość z ubogimi. Życie z innymi w prostocie i ubóstwie stało się najbardziej skutecznym pomostem łączącym nas z tutejszymi ludźmi”.

POŁUDNIOWOAMERYKAŃSKA RZECZYWISTOŚĆ

LUDZIE POKOJU

Michał Tomaszek 24 lipca 1989 r. z sercem przepełnionym marzeniami wyrusza do Perù. Jest człowiekiem rozsądnym i uprzejmym, głębokiej wiary, rozkochanym w modlitwie i hojnym ewangelizatorem. Ma głęboką miłość do Niepokalanej, a poprzez muzykę – gra na gitarze – potrafi zdobywać przyjaciół.

Zbigniew Strzałkowski 30 listopada 1988 r. wyrusza do Perù. To człowiek dobry, odpowiedzialny, wspaniały organizator, ze słabością do matematyki. Kocha przyrodę, troszczy się o chorych. Jest zakochany w osobie i duchowości św. Maksymiliana Kolbego.

Współbrat i świadek życia peruwiańskich męczenników, o. Jarosław Wysoczański, który uniknął śmierci, ponieważ owego pamiętnego 9 sierpnia 1991 r. przebywał w Polsce, zaświadcza o tym, że głoszenie Ewangelii, zwracanie uwagi na ubogich i stawanie po ich stronie stały się nośnym świadectwem misji franciszkańskiej: „Po przybyciu do Pariacoto nie było łatwo włączyć się w nowy sposób bycia Kościołem. Spędziliśmy wiele godzin na rozmowach, dyskusjach, by to zro-

Główne zarzuty ze strony terrorystów Sendero Luminoso (ruch o podłożu maoistowskim, któremu przewodził Abimeal Guzmán) stawiane zakonnikom dotyczyły wiary jako rzeczywistości, która miała osłabić wszelkie działania na rzecz człowieka. Pomoc ubogim była postrzegana przez nich jako forma kolonializmu i podporządkowania sumień. „Oszukują naród, ponieważ rozdają żywność Caritasu, który jest imperializmem. Głoszą pokój i w ten sposób usypiają czujność ludzi.

Nie chcą ani przemocy, ani rewolucji. Pokój jest dla ludzi hańbą. Należy zabić tych, którzy głoszą pokój. Poprzez religię osłabiają czujność narodu”. Myślenie staromarksistowskie wychwala rewolucję zbrojną i traktuje religię jako opium dla ludu. To właśnie owa przewrotna i prostacka ideologia skaże na śmierć dwóch franciszkanów. Przypomnijmy to zdarzenie słowami „trzeciego towarzysza”. „Był to piątek – po odprawieniu Mszy świętej Michał i Zbigniew zostali zabrani z klasztoru i zaprowadzeni do ratusza w Pariacoto.

Potem wsadzono ich razem na jeden z dwóch samochodów należących do misji; zabrano

Sylwetki rycerskie • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 21

też s. Bertę Hernández, która z własnej woli chciała jechać z nimi. Nieco później, na drodze do Cochabamba, przed mostem kazano zakonnicy wysiąść z samochodu. Po przejechaniu mostu, podpalono go, a braci zaprowadzono na miejsce zwane Pueblo Viejo, w pobliżu cmentarza. Tam z zimną krwią zamordowano ich: o. Michał otrzymał strzał w kark; o. Zbigniew otrzymał dwa strzały: w plecy i w głowę. Razem z nimi zabito również Giustina Masa, burmistrza Pariacoto.

Ciała pozostały na miejscu zbrodni aż do następnego dnia. Tamtego ranka, kiedy odprawiona została Msza święta pogrzebowa, na trasie przewozu trumien ludzie oddawali cześć braciom męczennikom kwiatami, flagami, modlitwami, łzami i napisami na kartkach: Paz y bien; Perdónales porque no saben lo que hace; Nuestros padres no murieron («Pokój i dobro»; «Przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią»; «Nasi ojcowie nie umarli»).

Na miejsce zabójstwa mieszkańcy Pariacoto udali się z łopatami i zebrali, na ile było to możliwe, ziemię zroszoną krwią męczenników, ziemię, która stała się świętą. Następnie, w procesji przenieśli ją na pobliski cmentarz, gdzie do dziś znajduje się w grobowcu pod krzyżem, na którym wypisane są imiona: Michał i Zbigniew”.

W tych dramatycznych dniach o. Jarek przebywał w Polsce. Dokładnie wtedy był również w Polsce Jan Paweł II. Obaj spotkali się krótko, 13 sierpnia. Papież, po wysłuchaniu informacji o tym, co się wydarzyło, powiedział: „Oto nowi święci męczennicy w Perù”. To prorockie zdanie od tamtej chwili towarzyszyło ludziom i podtrzymywało spontaniczny kult męczenników oraz przebieg procesu beatyfikacyjnego.

MĘCZEŃSTWO FRANCISZKAŃSKIE

Męczeństwo niejako ze swej natury stanowi horyzont życia chrześcijańskiego, a szczególnie franciszkańskiego. Męczeństwo jest

bowiem z życiem chrześcijańskim połączone w sposób stały, gdyż jest wpisane w chrzest święty. To, że powołanie franciszkańskie będzie kontemplować horyzont męczeństwa, było już jasne dla św. Bonawentury: „Ci, którzy proszą o przyjęcie do naszego Zakonu, muszą być gotowi na męczeństwo”.

W przypadku naszych dwóch męczenników chciano uderzyć we wspólnotę, której serce biło w rytmie Ewangelii. Bracia Michał i Zbigniew stawili czoła męczeństwu razem jako mała i dająca świadectwo wspólnota franciszkańska. W czasie drogi na miejsce stracenia wzajemnie udzielili sobie szeptem rozgrzeszenia.

Kto ewangelizuje ubogich, sam jest przez nich ewangelizowany, czyli zostaje wprowadzony do serca Ewangelii, która jest uprzywilejowaną miłością Boga względem małych i ostatnich. To dlatego bliskość z ubogimi była i zawsze będzie dla franciszkanów pewną drogą do życia Ewangelią w pełni.

Tylko z powodu naszego lenistwa lub podszeptów złego przeciwstawiamy się zapałowi misyjnemu. Gdyby o. Michał i o. Zbigniew mogli dziś przemówić do nas, opowiedzieliby o swoim wielkim entuzjazmie dla głoszenia Ewangelii każdemu człowiekowi, począwszy od małych, których miłowali i którym służyli w sposób konkretny. Mówiliby o Ewangelii, która bardziej niż tekstem spisanym jest dobrym i uwalniającym orędziem, które należy przekazywać słowem i czynem w radosnym i braterskim stylu. Zaświadczyliby o nieskończonym miłosierdziu Bożym, które podtrzymywało ich pragnienia udania się do odległej ziemi, „wyjścia” w sposób radykalny i nieodwracalny w celu spotkania się i dzielenia się, ewangelizowania i bycia ewangelizowanymi.

Wsłuchajmy się zatem w krótkie i intensywne życie i w ich śmierć, aby Pan uczynił nas autentycznymi, radosnymi i owocnymi ewangelizatorami. §

22 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Sylwetki rycerskie

www.meczennicy.franciszkanie.pl

RADOŚĆ ŻYCIA Br. Bruno Paterewicz OCist

Wcielone Słowo objawia nam miłosiernego Ojca. Syn świadczy o Ojcu, Ojciec pokazuje się światu w Przedwiecznym Synu. Kiedy bierzesz do ręki Pismo Święte, to wychodzisz na spotkanie Ojca, dającego się światu w Synu mocą Świętego Ducha.

I jest to zbawienne dla ciebie i dla tych, których nauczysz częstego sięgania po słowo Życia.

Czytając fragmenty słowa Bożego, przeznaczone przez Kościół na kolejne dni, wzywaj wstawiennictwa świętych i módl się, aby pomogli ci wypełnić i wcielić w życie to, o czym czytasz. Niech słowo żyje w tobie i niech przynosi owoc. Od Ciebie zależy obfitość plonów. Nie bój się. Warto się starać!

1 grudnia Łk 10,21-24 Św. Eligiuszu, wstawiaj się za mną, abym umiał łączyć obowiązki zawodowe i rodzinne z gorącym pragnieniem służenia Bogu. Módl się, aby Jezus pokazywał mi Ojca oraz żebym z żarliwością wypełniał Jego świętą wolę.

2 grudnia Mt 15,29-37 Bł. Karolu de Foucauld, módl się, aby Jezus wziął w dłonie całe moje życie, wszystko, co mam, oraz aby nad

tym odmówił dziękczynienie, ofiarował je Ojcu, pobłogosławił i uzdolnił mnie do dawania siebie innym.

3 grudnia Mt 7,21.24-27 Św. Franciszku Ksawery, módl się za dom mojego życia, który każdego dnia wznoszę. Wspieraj jego fundamenty, aby w chwili, gdy nadejdą życiowe wichry i burze, on nie runął, ale ostał się i był świadectwem dla wątpiących.

4 grudnia Mt 9,27-31 Św. Barbaro, wzmocnij moją wiarę w to, co wydaje się niemożliwe. Daj mi ufność, że moje życie jest w rękach Bożych, w związku z czym nic mi nie zagraża i jestem bezpieczny. Módl się o łaskę otwartych oczu dla mnie i dostrzegania tych, którzy są w potrzebie.

5 grudnia Mt 9,35–10,1.5.6-8 Św. Sabo z Jerozolimy, bardzo gorąco pragnę mieć udział w królestwie niebieskim. Daj mi wiarę w to, że dzieło Apostołów trwa w Kościele świętym i realizuje się zgodnie w wolą Bożą.

Kocham Kościół i pasterzy, ale wzmocnij moją miłość.

6 grudnia Łk 3,1-6 Św. Mikołaju, módl się za mnie, abym pracą i modlitwą przygotowywał drogę Jezusowi, który wychodzi na spotkanie człowieka. Proś, abym miał udział w misji Jana Chrzciciela i robił wiele, aby ci, którzy nie znają Jezusa, mogli Go odkryć.

7 grudnia Łk 5,17-26 Św. Ambroży, ucz mnie, że skoro składam się z ciała i duszy, to muszę dbać o jedno i drugie. Daj mi ufność, że Jezus jest najlepszym Lekarzem, że nie muszę się bać i mogę przyjść do Niego z każdą niemocą, a On zrobi wszystko, aby mi pomóc.

8 grudnia Łk 1,26-38 Maryjo Niepokalana, Ty jesteś pełna łaski. Wysławiam dziś Ojca Niebieskiego za wszystkie dobrodziejstwa, jakie Ci wyświadczył. I jestem Mu wdzięczny, że zechciał, aby zbawienie świata dokonało się dzięki Twojemu fiat. Żyjąc Słowem • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 23

9 grudnia Mt 11,28-30 Św. Janie Diego, wstawiaj się za mną, abym w Jezusie zawsze odnajdywał Pocieszyciela i Obrońcę. Nie pozwól, abym szukał dobra i łaski gdziekolwiek indziej, jak tylko w moim Panu i Zbawicielu, który jest cichy i pokorny sercem.

10 grudnia Mt 11,11-15 Najświętsza Maryjo Panno z Loreto, dziękuję za Twoje nieustanne orędownictwo. Z ufnością sięgam po litanię ku Twojej czci i wraz z kolejnymi Twoimi wezwaniami pociecha spływa w moje serce, duch staje się bardziej ochoczy i ciało zdrowsze. Dziękuję.

11 grudnia Mt 11,16-19 Bł. Dawidzie, pokorny mnichu i sługo Chrystusa, módl się, abym posiadł życiową mądrość, rozwagę i roztropność. Chcę według nich postępować i w ten sposób nie zmarnować życia, a w wieczności wraz z Tobą chwalić Stwórcę.

12 grudnia Mt 17,10-13 Święta Maryjo z Guadalupe, z wielką ufnością proszę Cię za każde poczęte życie, aby było chciane i przyjmowane. Daj także nam odwagę do publicznej obrony jego świętości i walki o jego ochronę oraz poszanowanie.

13 grudnia Łk 3,10-18 Św. Łucjo, proś za mną, aby Chrystus odnowił we mnie swoje dary. Chcę być ochrzczony Duchem Świętym i ogniem, abym mógł lepiej o Nim świadczyć i zanieść Jego Ewangelię wszędzie tam, gdzie jest jeszcze nieznana.

14 grudnia Mt 21,23-27 Św. Janie od Krzyża, pozwól mi wejść w głąb mego serca, odsłoń przede mną to, co jest jeszcze zakryte. Wyproś mi dobre natchnienia, dobre lektury i dobrych ludzi, dzięki którym będę ciągle postępował w życiu duchowym.

15 grudnia Mt 21,28-32 Św. Mario Crocyfisso, wiem, że człowiek choruje na ciele i na duchu. Ludzkie serce jest tajemnicą, motywacje popełnianych przez niego czynów także; spraw, abym łatwo nie osądzał i nie oceniał innych; abym był pokorny i bardziej płakał nad własnymi grzechami niż zamykał drogę do nieba innym.

24 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Żyjąc Słowem

16 grudnia Łk 7,18b-23 Bł. Sebastianie Maggi, daj, abym nie wątpił i nie błądził w wierze. Uzdolnij mnie do ciągłej pamięci o tym, jak wielkich dzieł Bóg dokonał w moim życiu i daj mi siłę, abym o tym przekonująco świadczył.

17 grudnia Mt 1,1-17 Św. Łazarzu, daj mi siłę do powstawania z każdej śmierci grzechowej. Módl się dla mnie o łaskę systematycznej spowiedzi, stałej poprawy i sprawiedliwego zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy.

18 grudnia Mt 1,18-24 Św. Auksencjuszu, daj, abym raz przyjętej wiary nigdy się nie zaparł i abym nie słuchał zwodzicieli i mącicieli. Daj mi właściwy osąd i mądrość, abym zawsze dokonywał dobrych wyborów – miłych Bogu i służących bliźnim.

19 grudnia Łk 1,5-25 Św. Anastazy, mężu apostolskiej gorliwości, ucz mnie czujności na Boże natchnienia, módl się, abym umiał współpracować z moim Aniołem Stróżem i był wrażliwy na subtelności, w których może przychodzić do mnie Bóg.

20 grudnia Łk 1,39-45 Św. Dominiku z Silos, módl się za mnie, abym praktykował roztropną ascezę. Daj mi także ducha służby, zrozumienia i gotowość do wyrzeczeń, aby przyjść z pomocą potrzebującym.

21 grudnia Łk 1,39-45 Św. Piotrze Kanizjuszu, proś za mną, abym po każdym przyjęciu Najświętszego Sakramentu pielęgnował w sobie świętą obecność Pana Jezusa. Daj mi być na wzór Maryi żywym tabernakulum, abym spotykając się z innymi, pozwalał im odczuć bliskość Pańską.

22 grudnia Łk 1,46-56 Św. Franciszko Cabrini, módl się wraz ze mną słowami Magnificat Maryi. Daj, abym stał się pokornym sługą, w którego życiu rozlewa się łaska, która sama jest Życiem. Chcę nosić w sobie Jezusa, rodzić Go dla innych. Módl się dla mnie o taki dar.

23 grudnia Łk 1,57-66 Św. Serwulusie, wyjednaj mi łaskę mężnego znoszenia mo-

ich ograniczeń, zarówno duchowych, jak i fizycznych. Proś dla mnie o łaskę wierności mimo trudów i niepowodzeń. Wesprzyj mnie, abym dobrze przygotował się na przyjście Pana w tym czasie i na końcu czasów.

24 grudnia Łk 1,67-79 Nasi pierwsi rodzice, Adamie i Ewo, wraz z wami oczekuję na narodziny Bożego Dziecięcia. Proście dla mnie o radość i pokój. Chcę Go przyjąć najlepiej jak potrafię i dać Go tym, których kocham. Módlcie się dla mnie o zachwyt nad tajemnicą Wcielenia.

25 grudnia Łk 2,1-14 Św. Anastazjo, wyśpiewaj wraz ze mną Bogu gromkie Gloria. „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie”.

Módl się, abym swoim życiem oddał Bogu chwałę, a ludzi wokół mnie obdarowywał prawdziwym pokojem.

26 grudnia Mt 10,17-22 Św. Szczepanie, módl się dla mnie o odwagę w prześladowaniach i trudnościach. Chcę być wierny Bogu do końca, a nie osiągnę tego bez łaski. Dlatego pokornie o nią proszę za Twoim orędownictwem.

27 grudnia Łk 2,41-52 Święta Rodzino, w Waszej miłości składam całą moją rodzinę i proszę, abyśmy umieli choć trochę miłować się wzajemnie i szanować tak, jak tego wzór mamy w Was. Ufam, że nas w tym umocni-

cie i dacie siłę do ciągłego przekraczania siebie, aby być dla drugiego.

28 grudnia Mt 2,13-18 Święci Młodziankowie, módlcie się, abym nigdy z zazdrości nie pozbawił drugiego człowieka dobrego imienia, abym nikogo nie zniesławił i nie zabił w oczach opinii publicznej. Módlcie się, abym nie zabiegał o wielkość czyimś kosztem i za wszelką cenę.

29 grudnia Łk 2,22-35 Św. Tomaszu Beckecie, wyjednaj mi łaskę życia w nieustannej bliskości z Jezusem. Chcę Go kochać, adorować, Jemu służyć i nieść Go tym, którzy Go jeszcze nie znają. Módl się, abym był tego godny.

30 grudnia Łk 2,36-40 Św. Egwinie, uzdolnij mnie do świadczenia o Jezusie wszędzie tam, gdzie będę – pośród ludzi i sytuacji, w których się znajdę. Niech czyny będą potwierdzeniem moich słów. Pozwól mi głosić Jezusa zwłaszcza moim najbliższym, krewnym i przyjaciołom.

31 grudnia J 1,1-18 Św. Sylwestrze, wraz z Tobą dziękuję Najświętszej Trójcy za miniony rok. Z nadzieją patrzę w przyszłość i proszę, abyś mi pobłogosławił. Chcę w swoim życiu, w zdrowiu i radości, wypełnić Boży zamysł, podjęty względem mnie przed założeniem świata. Proś Boga o siły i potrzebne łaski w wypełnianiu tego zbawiennego zamiaru. § Żyjąc Słowem • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 25

UKŁAD Z PIEKŁA RODEM Natalia Dueholm

Publicznie spalił kopię amerykańskiej konstytucji. Nie chciał pójść na kompromis.

Uznał, że to umowa ze śmiercią, układ z piekła rodem.

Covenant with Death, Agreement with Hell.

Tymi słowami William Lloyd Garrison, amerykański abolicjonista i dziennikarz, określił ustawę zasadniczą, zezwalającą na traktowanie niektórych ludzi jak rzeczy. Każdy niewolnik, każdy Murzyn był dla niego człowiekiem.

Nie w trzech piątych czy 60%, jak uznawała amerykańska konstytucja owego czasu. Nie mógł zgodzić się na zawartą w niej korupcję moralną. Uznał, że pójście na kompromis dodatkowo wzmacniało pozycję lobby niewolniczego w Ameryce. Tak było w XIX w.

Po trwającej ćwierć wieku walce, procesach, szykanach, atakach fizycznych osiągnął swój cel. Choć wcale nie był katolikiem, udowodnił, że niewolnictwo to umowa ze śmiercią, kompromis z piekła rodem. Garrison zapisał się w historii, a nieosiągalny wcześniej zakaz stał się faktem. W 1865 r. Stany Zjednoczone wprowadziły zakaz niewolnictwa 26 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Za życiem

w całym kraju 13. poprawką do konstytucji. Różne formy niewolnictwa nadal istnieją, jednak bez wątpienia ten zakaz pozwolił na jego znaczne ograniczenie.

Drodzy posłowie, czy teraz, 150 lat po wprowadzeniu tego zakazu możecie zapisać się w historii?

Nadszedł najwyższy czas, by spalić ustawę aborcyjną. Wahacie się, jaką postawę zająć wobec nowego rodzaju niewolnictwa? Czy rasa ludzi urodzonych ma prawo traktować jak rzeczy ludzi nieurodzonych? Zastanawiacie się, czy nienarodzony jest może w pierwszym trymestrze w 33% człowiekiem, w drugim w 66%, a trzecim w 99%? Może dopiero po wyjściu z kanału rodnego staje się w 100% człowiekiem? Sądzicie, że dziecko jest własnością matki, która ma prawo do jego uśmiercenia w pewnych okolicznościach, tak samo, jak miał je właściciel niewolników?

Te pewne okoliczności to tzw. wyjątki aborcyjne z ustawy aborcyjnej, które umacniają pozycję lobby aborcyjnego. To furtki, którymi można przepchać np. uśmiercanie zdrowych, nienarodzonych dzieci nastolatek, ale też i brama śmierci dla nienarodzonych dzieci chorych, czy niepełnosprawnych, z zespołem Downa. Wygląda na to, że dzieci z zespołem Downa są głównym celem tzw. terminacji. Dlaczego tak jest? „Trzy pokolenia imbecylów wystarczą” – tymi słowami w 1927 r. Oliver Wendell Holmes, Jr., amerykański prawnik, sędzia Sądu Najwyższego wyjaśnił swoje poparcie dla przymusowej, zgodnej z prawem sterylizacji osoby uznanej za niepełnosprawną umysłowo. Czy dziś takie eugeniczne myślenie nie siedzi w głowach niektórych posłów, którzy uważają, że 50-60 tys. osób z zespołem Downa w Polsce wystarczy? I żeby to osiągnąć, chcieliby doprowadzić do uśmiercania jak największej liczby dzieci z zespołem Downa w ich prenatalnej fazie życia?

Jedyna odpowiedź, która stawia nas po stronie człowieczeństwa, to odrzucenie eksterminacji nienarodzonych (fachowo określanego „terminacją”). To prawdziwe człowieczeństwo określa się właśnie w sytuacjach trudnych, niewygodnych i niechcianych, które mają nas uczynić lepszymi. Wyrazem tego miłosierdzia jest ofiarna pomoc matce, rodzicom, dziecku, całej rodzinie. A nie poprzez zadawaną nienarodzonemu śmierć przy pomocy środków chemicznych, czy doprowadzenie go do zaduszenia z powodu niewykształconych płuc po przedwcześnie wywołanym porodzie.

Po tylu latach działań polskiego ruchu obrońców życia nienarodzonych macie kolejną szansę na odrzucenie obecnej ustawy aborcyjnej. Czy odrzucicie tę umowę ze śmiercią, kompromis z piekła rodem?

Po raz kolejny prawie pół miliona Polaków, którzy złożyli podpis pod projektem ustawy zakazującej aborcji, daje wam szan-

William Lloyd Garrison

sę opowiedzenia się po stronie prawdziwego postępu, w którym człowieczeństwo wzrasta. Na swojej drodze mają około 270 posłów, którzy w przeszłości głosowali za niewolnictwem nienarodzonych, woleli być nieobecni, albo wstrzymali się od głosu.

Ci, których nadal nie stać na zmianę prawa, bo uznają nienarodzonego człowieka za zlepek komórek czy tkanek, powinni być przygotowani na to, że na starość podobni do nich zobaczą w nich tylko kawałek mięsa.

Ludzie sumienia, w dużej mierze katolicy, będą wtedy stać na straży prawa do życia i godności, i będą się nimi zajmować w domach starców, hospicjach czy szpitalach, tak jak dziś zajmują się chorymi czy umierającymi dziećmi i kobietami w ciąży.

Możecie im pomóc budować człowieczeństwo. Najwyższy czas skończyć z barbarzyństwem i okrucieństwem. Czas spalić relikt niechlubnej przeszłości! Czas spalić umowę ze śmiercią, kompromis z piekła rodem! Czas spalić ustawę aborcyjną! § Za życiem • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 27

WALCZĄCYM O DUCHA NARODU O. Paweł Warchoł OFMConv

Jan Styka, Polonia (1879)

Refleksja nad książką Stanisława Cieślaka Trójca romantyczna. Fascynacje świętością.

Ż

eby napisać książkę poświęconą rozumieniu świętości przez polskich wieszczów narodowych, trzeba nie tylko znać ich dzieła, ale samemu być zainteresowanym Bożą transcendencją. Takie dzieło napisał Stanisław Cieślak, który jako doświadczony polonista uczył uczniów w łódzkich szkołach języka polskiego, a klerykom Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Franciszkanów w Łodzi Łagiewnikach przybliżał wątki religijne w polskiej i światowej literaturze.

Dzieło to stanowi analizę dorobku Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego, co świadczy nie tylko o pracowitości autora, ale o zdolności objęcia całości tematu. Dla większości czytelników jest on nowatorski, gdyż w okresie komunizmu celowo pomijano wiarę w Boga, bo nie pozwalali na to rządzący. Dzięki książce Cieślaka poznajemy religijność wieszczy, ich poszukiwania i rozmowy z Bogiem, stawiane przez nich pytania oraz otrzymane światło. Funkcjonowali oni w nadprzyrodzonej orbicie, która do28 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Ojczyzna Polska

tykała ich serc, umysłów, człowieczeństwa.

Nie dziwią nawet ich burzliwe losy (a kogo one oszczędzają?), bo w ich myśli odnajdujemy potęgę chrześcijaństwa i siłę katolickiej wiary.

Książka jest cenna, gdyż rzadko zdarza się, by mówiono o Bogu, Maryi i Kościele w eseistyce współczesnej. Wątki te nie są obce w polskim pisarstwie, bo taka jest dusza tego narodu. Dlatego Cieślak nie pomija żadnego utworu, a wypisane przez niego tomy dzieł poetów świadczą, że przeanalizował je wszystkie. Jest to godne podziwu, skłania do refleksji, a powiedziane z subtelnością języka, daje margines do zadumy dla czytelnika.

Nie bez znaczenia jest przywoływanie bohaterów Mickiewicza, jak chociażby słynną Łempicką, którą zachwyca się autor Pana Tadeusza, bo po przyjęciu Komunii świętej doświadcza bliskości obcowania z Bogiem.

Słowacki np. – na skutek krótkotrwałego zachwytu nad Andrzejem Towiańskim – ogłasza ideę nowego sposobu wyznawania Boga, by później odejść od jego pomysłów, a nawet pokpiwać sobie z proponowanego przez niego praktycyzmu. Krasiński natomiast powstanie swoich utworów zawdzięcza, m.in. relacjom z przyjaciółmi, którym – oprócz drobiazgów podarowanych z różnych okazji – dołącza napisany przez siebie wiersz lub poemat. W życiu przyjaciół i okalającej rze-

czywistości znajdował myśli, które ubrane w słowa malowały to, co było najpiękniejsze i najistotniejsze dla ich życia, to, co chciał im przekazać, wydobyte z ducha dla ducha. To właśnie te przeżycia – analizuje autor książki Trójca romantyczna – silniej oddziaływują na czytelnika, bo potwierdzone są przez wieszczów osobistym doświadczeniem.

Ciekawa rzecz. Religijne wątki wspólne są dla wszystkich wieszczy. Oprócz tematu o Bogu i Maryi w sposób szczególny wyakcentowana jest Polska, gdyż żyli oni w czasach, w których nie było na mapie państwa polskiego, dlatego postanowili walczyć o jej przywrócenie nie orężem, jak ich rodacy, ale piórem. Stąd przywoływane przez nich bolesne doświadczenia miały dla nich paradoksalnie sens i wartość. Na nich budowała się wszakże mesjańskość narodu. Ujmujące są stwierdzenia autora Trójcy romantycznej, które wydobywa z myśli Krasińskiego o uchrześcijanieniu Polski, a przez nią świata. Chociaż słowa te porażają rozmachem, zważając obecnie na położenie naszego kraju między Niemcami a Rosją, który musiał walczyć z nimi wcześniej i czyni to teraz, to wciąż niosą moc prorockiego ducha. Tak już jest, że nawet ich niewielka realizacja jest już zwycięstwem. W przypadku Polski jest to ewangeliczne zadanie, krytykowane przez obcych, ale bliskie dla rodaków.

Autor książki uczy, że kwestie podnoszone przez wieszczów, których dzieła w ostatnich latach zaczęto wycinać z kanonu lektur szkolnych i poić młode pokolenie Polaków obcymi treściami, są wciąż aktualne.

Wszystkie mają sens, bo na tych przekonaniach Mickiewicz „zbudował ideę rewolucji moralnej, dopominającej się o czynną obecność świętości w życiu jednostkowym i zbiorowym. Na nich – wskazywał – należy budować cywilizację chrześcijańską”. To słowa wypowiadane już w XIX w., a przypomniane dopiero przez Pawła VI i Jana Pawła II wiek później. Dlatego z całą mocą trzeba je prze-

kazywać politykom, znawcom historii i techniki, profesorom i uczniom, żeby – mówiąc językiem Cieślaka – „podnieść społeczność polską na wyżyny żywej wiary, nie porzucać skarbów nieba dla skarbów ziemi, zachować wierność tradycji ojców, by nie obrażać sumienia chrześcijańskiego i obywatelskiego, ponadto Ducha Chrystusa Pana uznać za jedyny żywioł świata”. To przeniesienie zasad chrześcijańskich w polską egzystencję. Słowacki, który dopowie, że Pan Bóg jest „stróżem skarbów polskiego ducha”, gloryfikuje swój naród, bo jest wielki i szczególny.

Do tej trójki wieszczów dołączony jest w książce abp Zygmunt Szczęsny Feliński, który za sprzeciw wobec cara znalazł się aż 20 lat na zesłaniu. On także w swoich przemyśleniach mówi o religijności Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego, z którymi łączyły go więzi przyjaźni. Ma ku temu wszelkie prawo, bo sam został wyniesiony na ołtarze i ogłoszony błogosławionym przez papieża, który zachwycał się literaturą polską i rósł na dziełach wieszczy.

Lekturę Cieślaka można polecić wszystkim. Nie wolno zapomnieć naszych bohaterów, którzy piórem walczyli o ducha narodu, nie rozrywając więzi z Kościołem. Czy walczy także Cieślak? Czytając książkę, można odnieść wrażenie, że autor nie tylko jest zgodny z ich intuicją, ale poprzez własne komentarze staje się jednym z nich. Wszak jako doświadczony poeta i pisarz, chrześcijanin i patriota odkrył ten przedziwny związek, że prawda nigdy się nie zmienia. Zmieniają się tylko czasy i ludzie, a wartości pozostają. Trzeba do nich sięgać, aby zachwycić się świętością w dziełach wieszczów i umiejętnością jej czytania, jak to czyni autor omawianej książki. W czasach spoganienia społeczeństwa jest ona odtrutką na zło, grubiaństwo i podłość. Aż się prosi, by wątki o świętości były wydobywane z dzieł polskich poetów i pisarzy. Życzymy autorowi, by nie zabrakło mu sił. § Ojczyzna Polska • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 29

POKOCHAŁEM POLSKĘ...

S. Maria Karolina PSCM

Rok 2015 był dla sióstr orionistek rokiem podwójnego jubileuszu: 75 lat od śmierci św. Alojzego Orione oraz 100 lat istnienia rodziny zakonnej.

Droga wyznaczona przez świętego, wraz z zasadami na niej obowiązującymi jest aktualna pomimo upływu czasu. Ten uniwersalizm świętości staje się wartością argumentującą potrzebę refleksji nad duchowością św. Alojzego Orione.

Urodził się 23 czerwca 1872 r. w ubogiej włoskiej rodzinie w Pantecurone. Od wczesnych lat przejawiał pragnienie realizowania powołania kapłańskiego. 14 września 1885 r. wstąpił do Franciszkanów w Wogerze, lecz opuścił zgromadzenie ze względu na stan zdrowia. Rok później został przyjęty do Oratorium w Valdocco prowadzonego przez św. Jana Bosko, gdzie przebywał 3 lata. 16 października 1889 r. wstąpił do seminarium Diecezjalnego w Tortonie. Będąc klerykiem, pracował na swoje utrzymanie jako zakrystianin w katedrze. Wówczas zaczęli się gromadzić wokół niego ubodzy chłopcy z ulicy, którym okazywał swoje serce i troszczył się o ich wychowanie. W czasie święceń kapłańskich ks. Alojzego 13 kwietnia 1895 r. ośmiu z tych chłopców otrzymało sutannę. Ks. Orione miał więc swoich pierwszych towarzyszy, z których 21 marca 1903 r. zrodziło się Małe Dzieło Boskiej Opatrzności – księża orioniści.

W sercu księdza istniało pragnienie, by powstała także gałąź żeńska nowego zgromadzenia. Idea ta zrealizowała się 29 czerwca 1915 r., kie-

dy to ks. Alojzy Orione dał początek zgromadzeniu Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia (PSCM).

WIELKI PRZYJACIEL POLSKI

Zapał apostolski ks. Orione przejawiał w realizowaniu czterech wielkich miłości: do Jezusa, Maryi, papieża i dusz. Szczególne miejsce w sercu św. Orione zajmowała miłość do Polski i Polaków – „Ja pokochałem Polskę od lat dziecięcych”. W czasie ataku na Polskę w 1939 r. rozłożył Polską flagę na ołtarzu w sanktuarium Matki Bożej Czuwającej w Tortonie, ucałował ją i zachęcał braci do podobnego gestu. Następnie umieścił flagę w swoim pokoju, gdzie znajduje się ona do dnia dzisiejszego. Nie jest więc przypadkiem, że tego wielkiego orędownika Polski beatyfikował w 1980 r. i kanonizował w 2004 r. papież Polak Jan Paweł II.

30 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Pójdź za Mną

Św. Alojzy Orione od dzieciństwa był apostołem pośród swoich rówieśników. Potem jako 19-letni kleryk stał się założycielem zgromadzenia pomagającego młodzieńcom w realizacji ich powołania kapłańskiego. Jego duchowość, przesiąknięta miłosierną miłością, oddziaływała na młodych, zjednywała ich serca dla Chrystusa i Kościoła.

Młodzież wycisnęła znamię w duchowości Księdza Orione, kochała go jak ojca, a on pragnął ich dobra: „Młodzież jest słońcem lub burzą przyszłości” – pisał.

DUCHOWOŚĆ

Fundamentem w relacjach z młodzieżą był osobisty przykład. Uczynił go podstawą, która tę relację buduje i umacnia. Pisał: „Przykład, przykład! Młodzi nie rozumieją wiele, patrzą i naśladują to, co czynią inni”. Dostrzegano w nim człowieka Bożego. On sam pielęgnował działanie Boże w swym wnętrzu. „Bóg sam” – krótkie wezwanie, ale zawiera w sobie streszczenie całej doskonałości. Trzeba usunąć z serca wszystko to, co nie jest Bogiem, co nie jest miłością Boga, ani też świętą i czystą miłością do dusz. Odnowić wszystko w Chrystusie, odnowić w Chrystusie nasze serca. Nieśmy wszędzie Jego radość, uśmiech i pokój. Św. Alojzy Orione to jednak nie tylko szaleniec miłosierdzia i Opatrzności Bożej.

Jest on również szaleńcem Kościoła i papieża.

Kościół nazywał Matką, a papieża „słodkim Chrystusem” na ziemi.

Możemy więc dziś po wielu latach powiedzieć o św. Alojzym Orione, że był kapłanem na miarę czasów współczesnych, w którego sercu biło wielkie poczucie odpowiedzialności przed Bogiem i przyszłymi pokoleniami za katolicki Kościół Chrystusowy, za jego jedność i wiarę: „Kościół nie został ustanowiony dla jednej epoki, dla jednego narodu, dla jednego systemu rządzenia. On przynosi ze sobą zbawienie każdej epoce i wszystkim narodom. Instaura-

re omnia in Cristo – oto jest nasze motto i nasz program”.

Z pomocą Bożą u stóp Kościoła starajmy się więc o to, aby odnowić wszystkich i wszystko w Chrystusie, odnowić siebie samych w głębi ducha. Bóg, który w swej Opatrzności troszczy się o ludzi, Jezus Ukrzyżowany, Maryja, Kościół, papież, dusze poranione – to fundamenty przenikniętej miłosierną miłością duchowości Księdza Orione; to fundament jego wnętrza, który dziś podejmują siostry orionistki, spadkobierczynie jego dziedzictwa, z sercami pełnymi miłosierdzia i misjonarskim zapałem spieszące, by otrzeć łzy z oczu zranionych przez życie.

Także dziś my, duchowe córki i synowie, chcemy być blisko dzieci i młodzieży, ich problemów i radości. Pragniemy swoim doświadczeniem wiary dzielić się z każdym, kto poszukuje prawdziwego sensu swojego życia.

Za głosem Ojca pójdziemy!

Pójdę ja... pójdziemy razem na podbój ludzkich dusz Służąc z miłością Kościołowi,

By ON zadanie swe wypełnić mógł...

Sił żałować nie wolno, gdyż się służy Chrystusowi.

Wznieśmy hasło: Kościół, dusze, miłość, troska o ubogich. Św. Alojzy Orione, przez świętych obcowanie Ty podporą naszą bądź!

Wspieraj nasze działanie, Kieruj nami, prowadź, rządź! §

SIOSTRY ORIONISTKI ul. Piękna 44/46 05-540 Zalesie Górne www.orionistki.pl Zapraszamy dziewczęta do naszej wspólnoty!

Pójdź za Mną • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 31

Wigilia na statku Bogdan Nowak

Na statku jest ten wyjątkowy rodzaj bycia sam na sam z Bogiem, przez co jesteśmy bardziej otwarci na słowo Boże zapisane w Ewangelii.

C

zterdziestotysięcznik m/s „Lake Ontario” w Wigilię Bożego Narodzenia o godz.

16.00 odbił od kei kanadyjskiego portu, by udać się w kolejną podróż handlową pod kierunkiem kapitana żeglugi wielkiej Marka Stachyry. Wyprowadzał ich z portu kanadyjski pilot.

Zbliżał się czas Wieczerzy Wigilijnej. Największa mesa została świątecznie przyozdobiona, żywe choinki ozdobione w lamety i bombki przypominały o staropolskiej tradycji. Kucharz przygotował postne dania wigilijne. Wśród 20-osobowej, polskiej załogi statku wyczuwało się bożonarodzeniową atmosferę. Punktualnie o godz.

19.00 rozpoczęła się niezwykła

kolacja – jedyna taka w ciągu roku – Wieczerza Wigilijna, do której poprosili też kanadyjskiego pilota. Wszyscy założyli świąteczne ubrania. Zgodnie ze zwyczajem panującym na statku najstarszy marynarz odczytał Ewangelię o Narodzinach Jezusa Chrystusa, potem wszyscy wspólnie odmówili modlitwy, których nauczyli ich rodzice: Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo.

Kapitan złożył wszystkim członkom swojej załogi najserdeczniejsze podziękowanie za wspólną pracę, dobrą atmosferę na statku oraz życzył wszelkiego dobra w marynarskim powołaniu wszystkim obecnym. Załamał się mu głos, gdy wspomniał żony, dzieci i rodziców marynarzy, zebranych w tej chwili przy swoich „lądowych” wigiliach.

Podszedł do każdego w galowym mundurze kapitańskim z opłatkiem w ręku, by staropolskim obyczajem złożyć osobiście życzenia każdemu współpracownikowi na statku. Potem w ciszy spożywali wigilijne potrawy. Wreszcie kapitan zaintonował pierwszą kolędę: „Wśród nocnej ciszy, głos się rozchodzi...”, którą podchwycili pozostali uczestnicy statkowej rodziny. Później wspierali się kolędami zespołu Mazowsze, nagranymi na kasetach magnetofonowych. Tylko kanadyjski pilot nie mógł się nadziwić tej jednoczącej atmosferze stworzonej przez mężczyzn, z dala od swojej Ojczyzny i rodzin. Tylko on kręcił głową, bo nie mógł pojąć, jak wielkim świętem chrześcijańskiej miłości dla Polaków rozsianych na całym świecie jest czas oczekiwania na Narodziny Chrystusa. Po trzech miesiącach kolejnego pilotowania polskiego statku w rozmowie z kpt. Stachyrą, wspominał wigilijny wieczór.

Pod choinką są składane paczki świąteczne wzajemnie od marynarskiej braci, a nawet od armatora, który w czasie ostatniej Wigilii ufundował piękne saszetki. Księża Chrystusowcy z Chicago przekazali do tych saszetek każdemu Pismo Święte, by jego treść umacniała ludzi morza w znojnej pracy z dala od rodzinnych domów. O północy marynarze m/s „Lake Ontario” wsłuchiwali się w posiadane odbiorniki radiowe, które transmitowały Mszę świętą – Pasterkę – z war-

32 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Drogami wiary

Na tym statku kpt. Marek Stachyra urządzał polskie Wigilie. Fot. B. Nowak

szawskiego kościoła za pośrednictwem Radia Maryja, którego ewangelizujący głos dociera niemal na cały świat. W ten sposób duchowo byli obecni w Ojczyźnie i w swoich rodzinnych domach, przypominając sobie cud Narodzenia Pana, jednoczący w niepojęty sposób wszystkich wokół jednego stołu.

Kpt. Marek Stachyra jest marynarzem od pół wieku, przeszedł wszystkie stopnie marynarskie i oficerskie. Trzy lata temu został wybrany na przewodniczącego Związku Zawodowego Kapitanów i Oficerów w Szczecinie. Ma żonę i dwóch synów: jeden z nich Wojciech został kapłanem Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, i posługuje jako proboszcz polskiej parafii w Glasgow (Szkocja). Jego parafią jest sanktuarium Serca Pana Jezusa kierowane przez kapłanów Towarzystwa Chrystusowego.

– Czym jest dla Pana Kapitana wiara w służbie na morzu? – pytam kpt. Marka Stachyrę, odwiedzając go w mieszkaniu w czasie przerwy przed kolejnym wielomiesięcznym rejsem.

– Wiara w Chrystusa umacnia mnie w powołaniu marynarskim. Codziennie modlę się, czytam Pismo Święte i rozważam je oraz od-

mawiam modlitwy brewiarzowe. Na statku, wśród mojej załogi, bywają chwile trudne. Nie brakuje też znużenia w czasie długiego, monotonnego rejsu. Marynarze mają sporo wolnego czasu, więc różnie czas wypełniają: piciem alkoholu, czy oglądaniem bezwartościowych filmów. Jednak większość moich współbraci w wolnym czasie poszukuje twórczego i Bożego pokoju i spokoju w modlitwie, kontemplacji oraz lekturze czasopism katolickich, takich jak „Miłujcie się”, „Niedziela” czy „Rycerz Niepokalanej”.

Morze pozwala się skupić, bo jest tu wielka cisza i jakaś perspektywa do swoich spraw życia lądowego. Morze to okazja do przeprowadzenia szczególnych rekolekcji. Na lądzie trudno o takie skupienie, bo jest tam tyle przenikliwego hałasu, nieustannie włączone telewizory i radioodbiorniki, potok spieszących się ludzi, pędzące samochody... To wszystko sprawia, że ludzie na lądzie nie mają czasu na przebywanie samemu ze sobą, na rozważanie w ciszy swej duszy swoich problemów życiowych. Właśnie na statku jest ten wyjątkowy rodzaj bycia sam na sam z Bogiem, przez co jesteśmy bardziej otwarci na słowo Boże zapisane w Ewangelii. § Drogami wiary • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 33

ZAKUPOWE ŚWIĘTO Hanna Roman

Święta lansowane są jako okazja do zakupów. Eliminowane są nawet ze sklepowych witryn, w których w miejsce katolickich motywów, wstawia się nic nie mówiące o Bogu gadżety.

Nie ma znaczenia, czy chodzi o Boże Narodzenie, czy o Wielkanoc – nie jest już nawet tak, że miesiąc przed świętami w sklepach jest nastrój i są artykuły z tymi świętami związane.

Od jakichś dwóch lat zauważyłam, że w jednym z hipermarketów, w którym od czasu do czasu robię zakupy, zamiast całej hali bombek, choinek i łańcuchów, jest tylko kilka regałów bombek, kilkanaście choinek i chyba z pięć rodzajów łańcuchów. Może tego nie zauważyłam, ale wydaje mi się, że zniknęło stoisko z kartkami świątecznymi.

Jedynie lampek na choinkę jest dużo. Dominują za to jakieś gadżety „made in China” – renifery, gałązki, kwiatki i „dziwadełka”, a stoisko tzw. sezonowe to narty, sanki i łopaty do odśnieżania. Kolęd nie słyszałam, a reklamy z głośników zachęcały do zakupu prezentów, tak, jakby to były święta zakupowe.

34 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Drogami wiary

Nawet poczta nie wydała żadnych świątecznych znaczków. Pisałam do prezesa, że przecież i niewierzący obchodzą te święta, że niech będą znaczki choćby z choinką, jeśli widok żłóbka przeszkadza. Nie dostałam odpowiedzi, ale w tym roku ukazały się dwa znaczki o tematyce religijnej. Co prawda o nominałach na listy priorytetowe (a większość wysyła zwykłe), ale dobre i to. W jednej z pracowni protetyki słuchu, obok mojego miejsca zamieszkania, zauważyłam, że nie ma choinki, a co roku była. Dowiedziałam się od pracownic, że centrala zabroniła ubierać choinki. Podobnie nie było choinki w jednym z salonów telefonicznych. Święta – podobnie jak na zachodzie Europy – lansowane są jako okazja do zakupów. Święta zniknęły z elementarza dla pierwszaków i dopiero po protestach wróciły, ale tylko są wymienione, bez wyjaśnienia, o co chodzi. Wygląda na to, że – jak powiedział mój kolega – trzeba zacząć pracę u podstaw, od wychowania młodych, żeby wszystko wróciło do normy. Nadzieja jest, bo zarówno przedszkola, jak i szkoły katolickie są oblegane. § Drogi Czytelniku, jeśli w swoim otoczeniu zauważyłeś przypadki fałszowania rzeczywistości Świąt, np. poprzez banalizację, zastępowanie elementów religijnych jakimiś innymi rzeczami, pomijanie, usuwanie lub zakazywanie umieszczania wystroju świątecznego – napisz o tym, dając jednocześnie świadectwo, jak Ty sam i Twoi najbliżsi przeżywacie Święta i co one dla Was znaczą. Chcemy pokazać światu, że nie zgadzamy się na komercjalizację chrześcijańskich Świąt.

Boże Narodzenie 2015 Drodzy Czciciele Niepokalanej i św. Ojca Maksymiliana!

Czas nieuchronnie płynie naprzód. To już ostatni miesiąc roku 2015. W tym czasie wiele się zmieniło. W Polsce mamy nowego Prezydenta Rzeczpospolitej, nowy parlament i nowy rząd.

Dziękując Bogu za ich dar, życzymy im wszelkiej pomyślności.

W uroczystość Niepokalanego Poczęcia rozpoczęliśmy Rok Miłosierdzia. W 2016 r. obchodzić będziemy także 1050. rocznicę chrztu Polski oraz Światowe Dni Młodzieży w Krakowie.

Dla nas franciszkanów ważną datą będzie 75. rocznica męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego.

Zanim przeżyjemy te wydarzenia, obchodzić będziemy uroczystość Narodzenia Pańskiego, najbardziej rodzinne święta, w których łamiemy się opłatkiem i życzymy sobie zdrowia, dobra i pokoju. Czynimy to zgodnie z polską tradycją. To ważny element, bo chleb jest symbolem miłości braterskiej i potwierdzeniem dobrobytu. Zwłaszcza, że w obchodzonym Roku Miłosierdzia nie może go zabraknąć nikomu. Jako świadkowie miłosierdzia winniśmy go zanieść głodnym i potrzebującym. Uczył nas tego św. Jan Paweł II, apostoł miłosierdzia i prawdziwy patriota.

8 czerwca 1999 r. mówił w Ełku: „Nie zatwardzajmy serc, gdy słyszymy «krzyk biednych». Starajmy się usłyszeć to wołanie. Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki. Z tym apelem zwracam się do wszystkich”. Bogata dziedzictwem duchowym Polska musi sprostać tym oczekiwaniom i być źródłem nadziei dla innych narodów. To jest wyznaczony przez papieża horyzont „wyobraźni miłosierdzia” dla wszystkich narodów.

Tak to rozumiał też Ojciec Maksymilian, który pomagał wszystkim przychodzącym do klasztoru. W drugim człowieku widział Chrystusa i wznosił się ponad siebie, i uznawał swoją odpowiedzialność wobec Boga. Jego postawa jest wyrazem trzeźwego stąpania po ziemi i konkretnym zatroskaniem o losy każdego człowieka. Miłosierdzie w jego wydaniu jest najlepszym kazaniem i najskuteczniejszym apostolatem.

Z grodu Niepokalanej, w którym św. Maksymilian zdobywał maryjną świętość, na święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok przesyłamy wszystkim czytelnikom „Rycerza Niepokalanej” w kraju i zagranicą najlepsze życzenia. Niech Dziecię Jezus hojnie błogosławi wszystkim w planach i przedsięwzięciach, a Jego Matka ukoi, pocieszy i przytuli do swego serca.

Z franciszkańskim pozdrowieniem Pokój i Dobro! o. Mirosław Bartos gwardian Niepokalanowa

Pobożność i nauka. Pijarzy Łukasz Domitrz

Założony przez św. Józefa Kalasancjusza Zakon Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych został zatwierdzony w 1621 r. przez papieża Grzegorza XV. Rok później zgromadzenie otrzymało Konstytucje. Od łacińskiej nazwy, w której pojawiają się słowa Schola Piae, nazwano je Zakonem Pijarów.

DZIAŁALNOŚĆ EWANGELIZACYJNA I MISYJNA

Pijarzy składają śluby czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i szczególnej troski o wychowanie dzieci i młodzieży. Za patronkę przyjęli Maryję, a w swych działaniach starają się naśladować Jezusa przygarniającego dzieci. Charakteryzuje ich charyzmat kontemplacyjno-apostolski. Ich duchowość, oparta na medytacji i przekazywaniu prawd wiary, praktykowana jest też przez wiernych świeckich, skupionych w Pijarskiej Wspólnocie Wiary, obecnej od 2009 r. w Polsce. Członkowie zakonu organizują katechizacje, rekolekcje, duszpasterstwo i misje oraz promują różne formy kultu.

W 1651 r. ks. Hiacynt Orselli sprowadził do kościoła świętych Prima i Felicjana w Warszawie obraz Matki Bożej Łaskawej, a rok później ogłosił ją Patronką miasta.

Z czasem sodalicje pod tym wezwaniem powstały w wielu miejscowościach naszego kraju, np. w Krakowie.

Staraniem ks. Paulina Wiązkiewicza przy kościele NMP Zwycięskiej w Warszawie w 1705 r. powstało pierwsze w Polsce Bractwo Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kolejne pojawiły się w innych pijarskich ośrodkach w Łukowie, Piotrkowie Trybunalskim i Rzeszowie.

Kult Serca Jezusowego propagował też w XVIII w. św. Pompiliusz Pirotti. Bł. Stanisław Papczyński był zaś orędownikiem nabożeństw w intencji wybawienia dusz czyśćcowych i założycielem Zgromadzenia Księ36 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Drogami wiary

ży Marianów, bł. Faustyn Míguez – założycielem Zgromadzenia Córek Bożej Pasterki św. Józefa Kalasancjusza, a bł. Antoni Maria Schwartz – Kongregacji dla Robotników Chrześcijańskich od św. Józefa Kalasantego.

Warto wspomnieć o powoływaniu nowych fundacji zakonu we Włoszech i działalności apostolskiej bł. Piotra Casaniego na Morawach, a także misjach – duszpasterstwie polskim na Białorusi i polskiej misji w Kamerunie oraz misjach zakonu w Japonii i na Filipinach.

Pijarami było 13 błogosławionych męczenników, którzy w 1936 r. w czasie wojny domowej w Hiszpanii ponieśli śmierć męczeńską.

Zakon od początku związany był z edukacją. W 1597 r. przy kościele św. Doroty na Zatybrzu św.

Józef Kalasancjusz założył pierwszą bezpłatną i powszechną szkołę podstawową w Europie. Sieć placówek zakonu szybko rozrosła się i objęła całe Włochy, Hiszpanię i Polskę. Zrewolucjonizowała ona system edukacji, zakazując kar cielesnych i kładąc nacisk na godność ucznia.

Do szkół uczęszczały dzieci zarówno z biednych, jak i bogatych rodzin. Stawiano na fizyczno-umysłowy rozwój ucznia i nauczanie przedmiotów praktycznych – religii, moralności, języków narodowych i rachunków.

Placówki zakonu cechowały: dobry dobór kadr, solidna infrastruktura, współpraca z rodziną ucznia, tolerancja wobec innych narodowości i wyznań oraz patriotyzm.

Pijarzy prowadzili bursy, świetlice oraz formację członków, nauczycieli, rodziców i pracowników. Szczególną rolę odegrali oni w XVIII w., promując idee chrześcijańskiego oświecenia.

W naszym kraju pijarzy zreformowali całe szkolnictwo w duchu narodowym. W 1740 r. ks. Stanisław Konarski założył Collegium Nobilium – szkołę mającą na celu wychowanie przyszłych elit kraju.

Mury tej placówki opuściło wiele zasłużonych dla Polski postaci – m.in. twórca polskiego teatru Wojciech Bogusławski, twórca opery narodowej Józef Moniuszko, twórca polskiej historiografii Joachim Lelewel, autor hymnu Boże coś Pol-

M. Zaleski, Kościół pijarów w Warszawie (1830)

WPŁYW NA ROZWÓJ EDUKACJI

skę Alojzy Feliński i twórca chirurgii polskiej Rafał Józef Czerwiakowski.

W 1773 r. członkowie zakonu przyczynili się do utworzenia Komisji Edukacji Narodowej – pierwszego ministerstwa edukacji na świecie. Byli też oni autorami podręczników dla Towarzystwa Ksiąg Elementarnych i odegrali ogromną rolę przy uchwaleniu Konstytucji 3 Maja.

Z dawnych szkół pijarskich, oprócz Collegium Nobilium, warto wymienić – powstałe w 1642 r. pierwsze kolegium w Polsce w Podolińcu, pierwsze kolegium na Litwie w Dąbrowicy, Collegium Ressoviense w Rzeszowie oraz kolegia w Radomiu, Szczuczynie, Prievidzy na Węgrzech i Petersburgu w Rosji. Obecnie znanymi placówkami edukacyjnymi zakonu są: seminarium zakonu pijarów w Krakowie, zespoły szkół w Warszawie, Poznaniu i Katowicach, a także Pijarski Ośrodek Edukacyjno-Wypoczynkowy w Łapszach Niżnych w Pieninach.

NAUKA, PRAWO I INNE DZIEDZINY

Działalność edukacyjna wymagała od pijarów dobrego przygotowania intelektualnego. Z tego wynikała bogata działalność naukowa zakonu, którego hasłami stały się Pietas et Litterae, czyli „Pobożność i Nauka”.

Najbardziej znany przedstawiciel zakonu w Polsce ks. Stanisław Konarski wydał pierwsze sześć tomów Volumina Legum – pierwszego polskiego zbioru prawa stanowionego i napisał dzieło O skutecznych rad sposobie, w którym przedstawił wady ustrojowe RzeczpoDrogami wiary • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 37

spolitej i propozycje zmian, będące w przyszłości podstawą Konstytucji 3 Maja. Za swoje zasługi w 1771 r. został nagrodzony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego medalem Sapere auso, czyli „Temu, który odważył się być mądrym”.

Spośród zajmujących się dziedziną prawodawstwa członków zakonu warto wymienić autora Inwentarza praw statutów, konstytucji koronnych i Wielkiego Księstwa Litewskiego – ks. Teodora Wagę; autora pierwszego rodzimego Kodeksu dyplomatycznego Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego – ks. Macieja Dogiela oraz wybitnego fizjokratę i autora podręcznika Nauki Prawa Przyrodzonego, Politycznego, Ekonomiki Politycznej i Prawa Narodów – ks. Hieronima Stroynowskiego.

Jako teolodzy i filozofowie zasłynęli: nadworny teolog króla Augusta III Sasa, prekursor filozofii oświeceniowej w Polsce i autor zwalczającego zabobony kalendarza Kolendy warszawskiej – ks. Antoni Wiśniewski i autor podręcznika Logiki – ks. Kazimierz Narbutt.

Cenionymi historykami byli: autorzy podręczników szkolnych – ks. Dominik Szybiński i ks. Józef Kajetan Skrzetuski; autor Historii książąt i królów polskich krótko zebranej – Teodor Waga; autor Krótkiego zbioru chronologji historji kościelnej – ks. Antoni Maksymilian Prokopowicz; badacz twórczości ks. Stanisława Konarskiego, zasłużony działacz filatelistyczny i autor Szkół pijarskich w Polsce – ks. Stanisław Biegański; redaktor Pijarów w kulturze dawnej Polski, jeden z autorów opracowywanego od 1968 r. Pijarskiego Słownika Encyklopedycznego, a także archiwista w Archiwum Prowincji Pijarów w Krakowie – ks. Jan Innocenty Buba.

Pijarzy mają również duże zasługi, jako tłumacze i teoretycy literatury. Na tym polu warto wspomnieć o ks. Franciszku Ksawerym Dmochowskim, czy też Adamie Stanisławie Krasińskim – autorze prac z dziedziny filologii polskiej, m.in. Słownika synonimów 38 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Drogami wiary

polskich. Inni znani pijarzy, to: ks. Onufry Kopczyński – autor pierwszego podręcznika gramatyki polskiej; ks. Paweł Chlebowski – autor Gramatyki francuskiej dla pożytku szlachetnej młodzi; ks. Jan Damascen Kaliński – autor podręcznika retoryki.

Spośród pisarzy i poetów warto wspomnieć o: autorze satyr, m.in. Satyr przeciwko zdaniom i zgorszeniom wieku naszego – ks. Gracjanie Piotrowskim; autorze Zabawek poetyckich rozmaitym wierszem polskim napisanych... – ks. Onufrym Rutkowskim; a także autorze powieści, będącej przedmiotem pierwszej w Polsce polemiki literackiej, Podolanki, pierwszej polskiej powieści fantastycznej, utopijnego Wojciecha Zdarzyńskiego i Pani Podczaszyny – ks. Michale Dymitrze Krajewskim.

W naukach ścisłych zasłużyli się: autor Algebry – ks. Andrzej Sebastian Ustrzycki; założyciel pierwszej w naszym kraju pracowni fizyki doświadczalnej – ks. Antoni Wiśniewski; ojciec geodezji polskiej i autor podręcznika Geometrii praktycznej i pierwszych polskich tablic logarytmicznych Logarytmów dla szkół narodowych – ks. Ignacy Zaborowski; i zwany pierwszym polskim elektrykiem, hutnikiem i chemikiem, autor m.in. Opisania polskich żelaza fabryk – ks. Józef Herman Osiński.

Zasłużonymi badaczami przyrody i geografami byli: badacz właściwości leczniczych flory – bł. Faustyn Míguez; prekursor walki biologicznej ze szkodnikami roślin i autor m.in. Rozprawy o naukach przyrodzonych, a zwłaszcza o historii naturalnej – ks. Antoni Waga; pionier nauczania weterynarii na Litwie, inicjator powstania pierwszego polskiego zespołu przyrodników – ks. Stanisław Bonifacy Jundziłł; autor Historii naturalnej Królestwa Polskiego – ks. Remigiusz Ładowski; a także ks. Franciszek Siarczyński i ks. Teodor Waga.

Ks. Jakub Falkowski otworzył pierwszy w Polsce Zakład dla Głuchoniemych, a przy nim pierwszą pracownię litograficzną.

Członkowie zakonu zajmowali ważne stanowiska naukowe. Ks. Józef Wincenty Łańcucki był rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego i prezesem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Ks. Hieronim Stroynowski – rektorem Uniwersytetu Wileńskiego.

Ks. Franciszek Siarczyński – dyrektorem Księgozbioru Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, a ks. Onufry Kopczyński – prefektem Biblioteki Załuskich.

Pijarzy położyli też duże zasługi w działalności edytorskiej i wydawniczej. Ks. Benedykt Zawadzki był w 1682 r. współzałożycielem pierwszej polskiej drukarni w Warszawie, ks. Franciszek Siarczyński w czasie insurekcji kościuszkowskiej był redaktorem „Gazety Wolnej Warszawskiej”, zaś ks. Józef Tarnowski w 1988 r. założył wydawany przez wydawnictwo o takim samym tytule „Kwartalnik eSPe”. Obecnie dyrektorem włoskiego katolickiego Radia Maria jest Livio Fanzaga.

Na polu muzyki znaczącą rolę odegrały takie osoby, jak: śpiewak, kompozytor i twórca najstarszej polskiej symfonii Symphonia ex D. Vesperae – ks. Hilary Saag, a także kompozytor doby baroku i autor psalmów i motetów – ks. Damian Stachowicz.

Dla sztuki zasłużyli się: rektor i organizator przebudowy fasady Collegium Nobilium – ks. Michał Jan Stadnicki; malarz i autor polichromii i obrazów religijnych, m.in. dla kościoła pijarów w Wilnie – ks. Karol Hubel.

Spośród dawnych i obecnych obiektów zakonnych warto wymienić: barokowy kompleks w Bílej Vodzie w Czechach; dawniej barokowy, później przebudowany w stylu prawosławnym, kościół Matki Bożej Zwycięskiej i świętych Pryma i Felicjana, obecnie – Katedrę Polową Wojska Polskiego w Warszawie; renesansowo-barokowy kościół popijarski Świętego Krzyża w Rzeszowie; barokowy kościół św. Jana Chrzciciela w Górze-Cieplicach; barokowy kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie i barokowy kościół Matki Bożej Łaskawej i św. Wojciecha w Łowiczu;

natomiast z budynków świeckich – przebudowane w stylu klasycystycznym Collegium Nobilium i barokowo-klasycystyczne Kolegium Pijarów w Radomiu.

ZNACZENIE W HISTORII POLSKI

Pijarzy zostali sprowadzeni do Polski w 1642 r. w wyniku starań króla Władysława IV Wazy. Odegrali oni znaczącą rolę w historii naszego kraju, szczególnie w dziedzinie edukacji, otrzymując za swą działalność wiele odznaczeń. W czasie rozbiorów członkowie zakonu prowadzili aktywność narodowowyzwoleńczą. Znanym działaczem niepodległościowym i przywódcą chłopskim był ks. Piotr Ściegienny, który w 1842 r. założył Związek Chłopski, mający na celu uwłaszczenie chłopów i pozyskanie ich dla kwestii niepodległości. W 1848 r. ks. Józef Żochowski wzywał do niesienia pomocy powstańcom wielkopolskim. Obaj, podobnie jak wielu innych pijarów, przypłacili swą aktywność wieloletnim zesłaniem na Syberię. Dodatkowo po powstaniu listopadowym zamknięto szkoły zakonu, zaś po powstaniu styczniowym – jego domy.

W okresie międzywojennym nastąpiło odrodzenie prowincji polskiej.

W czasie II wojny światowej pijar ks. Tomasz Kołakowski działał w konspiracji i ukrywał dzieci żydowskie.

W PRL-u, pomimo licznych trudności, zakonnicy kontynuowali swoją aktywność i prowadzili Prywatne Liceum Ogólnokształcące w Krakowie z internatem.

W III RP szkolnictwo i inne formy działalności pijarów przeżywają swój ponowny rozkwit. Członkowie zakonu uczestniczą w kształceniu dzieci i młodzieży, a także promują wartości chrześcijańskie i pamięć o historii. Zasługi na ostatnim polu mają, działający na rzecz ujawnienia prawdy o Katyniu – ks. Tomasz Kołakowski i ofiara katastrofy smoleńskiej z 2010 r. ks. Józef Joniec. § Drogami wiary • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 39

Kronika MI ZE ŚWIATA 24 MAJA – NOWI ANIMATORZY MI

Szkoła Ewangelizacji Niepokalanej kończy się błogosławieństwem animatorów, wręczeniem krzyży misyjnych i posłaniem do ewangelizacji. W tym roku pierwsi uczestnicy tego programu formacyjnego zostali posłani do pracy w Rycerstwie Niepo-

Animatorzy MI. Fot Archiwum MI

kalanej. Uroczystości odbyły się w dniu zesłania Ducha Świętego w Niepokalanowie Lasku. Mszy świętej przewodniczył ks. bp Stanisław Napierała z Kalisza, który w kazaniu podkreślił konieczność odważnego głoszenia Chrystusa i Maryi, wbrew przeciwnościom, które będą towarzyszyć tej posłudze. Kandydaci na animatorów kilka dni poprzedzających samą uroczystość spędzili na poście i modlitwie, aby wypraszać łaski dla siebie i tych, z którymi się spotkają w dziele ewangelizacji. Grupa nowych animatorów liczy 21 osób.

17 LIPCA – DĄBROWA TARNOWSKA

Obok pocztu sztandarowego MI stoją: bp. Andrzej Jeż, Jan Andrzej Jaworski i Jan Hajduga.

Fot. MI Tarnów

minionym okresem oraz podjęcia nowych zobowiązań i planów. 16 lipca 2005 r. o. Stanisław Piętka podczas poświęcenia sztandaru powiedział słowa, które na zawsze utkwiły w moim sercu:, ,,Oby te sztandary nie zostały rzucone w kąt jak brudna chusteczka”.

Dzięki wstawiennictwu Maryi Pan Bóg nam błogosławi i wszędzie tam, gdzie żyjemy, pełnimy wyznaczoną nam przez Maryję misję.

W diecezji tarnowskiej dane nam jest szerzyć kult Maryi na wzór św. Maksymiliana i według jego idei.

Uroczystość 10-lecia staraliśmy się połączyć z uroczystością odpustową i uroczystością poświęcenia nowego prezbiterium w parafialnej świątyni. Mszy świętej przewodniczył ks. bp Andrzej Jeż. Wspólnota Rycerstwa Niepokalanej zaprezentowała swój sztandar podczas procesji, a po głównych uroczystościach była okazja do wspomnień.

Swoją obecnością zaszczycił nas również rodak z Dąbrowy Tarnowskiej Jan Antoni Jaworski, socjolog i dziennikarz, a przede wszystkim działacz społeczny, który jako osoba świecka swoje życie poświęcił służbie Bogu i Kościołowi (J. Hajduga).

17-22 SIERPNIA – NIEPOKALANÓW LASEK

Jubileusz 10-lecia poświęcenia sztandaru w parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Dąbrowie Tarnowskiej był okazją do refleksji nad 40 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Kronika MI

„Rodzina bogata miłosierdziem” – to hasło tegorocznych Maryjnych Rekolekcji dla

Rodzin. Od poniedziałku do soboty 18 rodzin, które przyjechały do Niepokalanowa z różnych części Polski, a także spoza naszych granic, pochylało się nad tym szerokim zagadnieniem miłosierdzia. Podstawą i punktem wyjścia była codzienna Eucharystia,

goszczy: Justyny i Krzysztofa Kusiów, którzy animowali pracę w grupach. W programie rekolekcji były także dwie pielgrzymki: do sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej Pani Mazowsza w Miedniewicach oraz do Niepokalanowa. Młodzi uczestnicy rekolekcji każdego dnia brali udział w II edycji „Olimpiady na Maxa”. Konkurencje, nagrody i prawdziwe medale przygotował rycerz Niepokalanej Dawid Bigaj. Najmłodszymi opiekowali się wspaniali młodzi wolontariusze – animatorzy.

Pierwsze owoce tych dni to 20 osób, które oddały swoje życie w ręce Niepokalanej na wzór św. Maksymiliana.

25 SIERPNIA – CZĘSTOCHOWA

Przyjęcie do MI. Fot. S. Sokołowski

wspólne modlitwy, celebracje i nabożeństwa, szczególnie Koronka do Miłosierdzia Bożego. Duchowym opiekunem spotkania, celebransem i kaznodzieją był o. Piotr M. Lenart, redaktor naczelny „Rycerza Niepokalanej”. Pomocą do lepszego zgłębienia powołania małżeńskiego i rodzinnego były warszta-

Jak to już jest w zwyczaju, MI diecezji tarnowskiej towarzyszy Pieszej Pielgrzymce Tarnowskiej na Jasną Górę. Ze sztandarami

Pielgrzymi MI w Częstochowie. Fot. MI Tarnów

Medaliści „Olimpiady na Maxa”. Fot. K. Cichoń

ty dla kobiet: 7 kluczy do szczęśliwego macierzyństwa oraz warsztaty dla mężczyzn: M.I. – Męska Inicjatywa – przygotowane i poprowadzone przez rycerskie małżeństwo Aleksandrę i Karola Wojtynów, s. Teresę Michałek OV, przy wsparciu małżeństwa z Byd-

brało udział w rozpoczęciu pielgrzymki i w zakończeniu pielgrzymki. Weszli przed tron Bogarodzicy jako pielgrzymi duchowi, którzy przez dziewięć dni wspomagali pielgrzymów modlitwą.

W 24 grupach z całej diecezji idzie duży odsetek rycerzy Niepokalanej, a w Częstochowie są reprezentowani sztandarami MI ze swoich wspólnot.

Na szczycie Jasnogórskiego Wzgórza rycerze mieli możliwość modlić się w intencji roKronika MI • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 41

dzin, wspólnot rycerskich i Niepokalanowa.

Szczególną modlitwą otaczali Prezydenta RP Andrzeja Dudę (J. Hajduga).

31 SIERPNIA – 6 WRZEŚNIA NIEPOKALANÓW LASEK

28 WRZEŚNIA – DĄBROWA TARNOWSKA

W wielu miejscach świata wierny Lud Boży zgromadził się na ulicach miast, aby modlitwą, świadectwem i postawą uwielbić swojego Stwórcę i Pana za dar Jego Miłosierdzia. Taką

W Ośrodku Formacyjnym MI odbyły się rekolekcje dla osób niepełnosprawnych i wolontariuszy, które poprowadził o. Piotr M. Lenart, redaktor „Rycerza Niepokalanej”. W tym roku uczestniczyło w nich ok.

70 osób. Każdego dnia uczestnicy rekolek-

Ołtarzyk na Rynku obok Urzędu Gminy w Dąbrowie Tarnowskiej. Fot. J. Hajduga

Niepełnosprawni w Lasku. Fot. Archiwum MI

cji brali udział w Eucharystii, nabożeństwie różańcowym oraz celebracji. Codziennie był też czas, by rozważyć, jak być rycerzem Niepokalanej w codzienności, w której każdemu przyszło żyć. Niezapomniane były chwile wspólnej zabawy, a szczególnie „Bal na Maksa”, podczas którego wybrano króla i królową balu. Gościem specjalnym był Bartłomiej Madej, który zaprezentował pokaz iluzji.

Uczestnicy z radością i nadzieją przyjęli sakrament pokuty i namaszczenia chorych.

Osoby niepełnosprawne mogły podzielić się swoim świadectwem z twórcami filmu o osobach niepełnosprawnych, którzy postanowili nagrać film o niepokalanowskich rekolekcjach dla osób niepełnosprawnych.

Przed odjazdem do domów odnowiono całkowite oddanie się Niepokalanej.

42 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Kronika MI

Koronkę już od kilku lat w swojej dąbrowskiej wspólnocie organizuje Rycerstwo Niepokalanej na Rynku obok Urzędu Gminy. O godz. 15.00 zgromadziło się wielu chętnych do modlitwy i zamanifestowania przynależności do Chrystusa, a także tych, którzy ufają w Miłosierdzie Boże. Nie zabrakło również tych, którym zawsze coś nie pasuje . Modlitwą zostali ogarnięci wszyscy potrzebujący, a przede wszystkim Synod Biskupów w Rzymie, rodziny, kapłani, Prezydent RP oraz najbardziej naglące sprawy Polski (J. Hajduga).

30 WRZEŚNIA – BIAŁYSTOK

Ekspozycja pod hasłem „Ona zetrze głowę Twoją” została zorganizowana w Archiwum i Muzeum Archidiecezjalnego w Białymstoku przez Stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej wraz z przedstawicielami archiwum i muzeum. Inspiracją tego przedsięwzięcia były dwie zbliżające się rocznice: 75-lecie męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana M. Kolbego oraz 100. rocznica powstania Rycerstwa Niepokalanej.

Wystawę otworzył dyrektor Archiwum i Muzeum Archidiecezjalnego ks. Tadeusz Kasabuła. Następnie zabrał głos ks. JerzySzyryngo – asystent kościelny Rycerstwa Niepokalanej archidiecezji w Białymstoku.

Ksiądz asystent przedstawił ideę zorganizowania wystawy poświęconej wielkiemu orędownikowi Maryi Niepokalanej i założycielowi Rycerstwa. W dalszej części powitał przybyłych gości. Wśród dostojnych gości byli obecni franciszkanie z Niepokalanowa, którzy skierowali do zebranych okolicznościowe przemówienia. O. Ryszard M. Żuber przedstawił genezę powstania Rycerstwa Nieokalanej. Uświadomił zgromadzonym, czym jest Rycerstwo, co skłoniło św. Maksymiliana do jego założenia, co znaczy być rycerzem Niepokalanej. W dalszej kolejności głos zabrał o. Mirosław Bartos – gwardian Niepokalanowa i asystent narodowy MI. Tematem jego wystąpienia był Cudowny Medalik jako potężny środek działalności apostolskiej.

Wystawa. Fot. MI Białystok

Na prośbę organizatorów do zgromadzonych przemówił ks. bp Henryk Ciereszko.

Wyraził swoją radość z rozwoju ruchu w archidiecezji i złożył życzenia dalszej owocnej działalności. Podkreślił fakt, że otwarcie wystawy odbywa się w dniu pogrzebu ks. infułata Stanisława Strzeleckiego, wielkiego orędownika Matki Bożej Niepokalanej, związanego głęboko z ideą MI.

Ks. Zbigniew Gwiazdowski – kustosz muzeum zaprosił wszystkich do obejrzenia wystawy, na której zgromadzono eksponaty związane z życiem i działalnością św. Maksymiliana. Wśród wielu pamiątek znalazły się archiwalne numery „Rycerza Niepokalanej” i liczne zdjęcia. Uwagę przyciągały sztandary Rycerstwa Niepokalanej i ornat z wizerunkiem Matki Bożej Niepokalanej, w którym metropolita białostocki ks. abp Edward Ozorowski sprawował swoją prymicyjną Mszę świętą. Z zainteresowaniem oglądano liczne kroniki dokumentujące działalność Rycerstwa Niepokalanej w archidiecezji (A. Święc).

7 PAŹDZIERNIKA – OSTRÓDA

W październiku minęła 7. rocznica odmawiania Różańca Gietrzwałdzkiego, który wspólnoty MI odmawiają jako wotum wdzięczności Matce Bożej Gietrzwałdzkiej za otrzymany dom rekolekcyjny dla MI Polski północnej w Ostródzie. Rozważane są cztery części Różańca.

7 października członkowie MI spotkali się w Ośrodku MI w Ostródzie na Mszy świętej dziękczynnej, by razem z o. Januszem M. Szypulskim dziękować Królowej Różańca świętego, Matce Bożej Gietrzwałdzkiej, za łaskę odmawiania Różańca.

Za pośrednictwem Różańca zostajemy obdarzeni swoistego rodzaju pancerzem ochronnym, który odsuwa od nas pokusy i z dnia na dzień wzmacnia ten pancerz.

Całkowite i bez zastrzeżeń oddanie się Matce Bożej jest najpewniejszą i najkrótszą drogą do świętości. Każda inna droga zubaża naszą wiarę, a gdy w złej woli pomniejszamy cześć należną Matce Boga, narażamy siebie na stopniową utratę wiary i wiecznego zbawienia – jak ostrzegał św. Maksymilian. „Składamy Ci nieskończone dzięki, potężna Królowo, za błogosławieństwa, które każdego dnia otrzymujemy z Twoich szczodrych rąk” (B. Białowąs, prezes MI). § Kronika MI • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 43

PODZIĘKOWANIA MARYI NIEPOK ALANEJ, ŚW. MAKSYMILIANOWI I INNYM ŚWIĘTYM

16 czerwca 2015, Rzeszów Stanisław Horzewski Dziękuję Panu Bogu, że przez wstawiennictwo Matki Bożej i św. Rafała mój zięć odzyskał wzrok po wypadku, który miał miejsce w lutym podczas rąbania drewna. W pewnym momencie coś bardzo silnie uderzyło go w oko (drewno albo siekiera). Po przewiezieniu do szpitala i założeniu szwów na powiekę stwierdzono zwichrzenie soczewki (zerwanie części szwów soczewki) oraz silne stłuczenia gałki ocznej.

Po tygodniu leczenia wypisano go ze szpitala – na oko nie widział. Pewnego dnia odzyskał wzrok, ale następnego dnia dostał bardzo wysokiego ciśnienia w oku i bólu głowy. Po zawiezieniu do szpitala dopiero po kroplówce spadło ciśnienie oka. W następnych dniach oko wracało do normy. Teraz jest dobrze.

Lekarze dziwili się, że widzi i stosunkowo szybko „wylizał się z tego”.

Ja zaś wiem, że powrót do zdrowia to efekt modlitw do Matki Bożej i św. Rafała zanoszonych przez jego dzieci oraz modlitw jemu nieznanej grupy modlitewnej.

19 czerwca 2015 Marta Dziękuję Matce Najświętszej i Miłosierdziu Bożemu za życie i zdrowie mojej siostry i szwagra. Oboje od 16 lat chorują na białaczkę limfatyczną i wiele innych chorób. Siostra cztery lata temu w czerwcu zachorowała na ostre zapalenie trzustki. Pogotowie ratunkowe zabrało ją do szpitala, a po siedmiu dniach wypisali ją, nie dając żadnych leków.

Siostra czuła się bardzo źle, miała wysoką temperaturę. Byłam bezradna. Zawiozłam ją do innego szpitala. Po wykonaniu wielu ba44 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Podziękowania

dań, lekarz powiedział, że stan siostry jest beznadziejny, że przed nią dwa, a może trzy dni życia. Powiedział mi też, że źle była leczona w poprzednim szpitalu. Byłam załamana, ale wiedziałam, że Jezus i Matka Boża mnie nie opuszczą. Były odprawiane Msze święte o zdrowie siostry, a ja modliłam się na Różańcu. Ona, świadoma swego stanu zdrowia, przyjęła w szpitalu sakrament chorych i Komunię świętą. Po kilku dniach lekarz powiedział, że jest jakaś nadzieja. Dzień po dniu było coraz lepiej. Po trzech tygodniach została wypisana ze szpitala, choć na trzustce był spory naciek. Rok później usunięto jej woreczek żółciowy. Obecnie czuje się dobrze.

Podobnie było z mężem siostry. 20 lat temu miał w klinice usuniętą nerkę ze względu na wrośnięty kamień. 16 lat temu zachorował na białaczkę limfatyczną, na drugiej nerce pojawił się kamień, a do tego doszła prostata i choroba niedokrwienna serca.

Cztery lata temu trafił do szpitala na zapalenie płuc, stan był poważny. Po dwóch tygodniach, kiedy poczuł się lepiej i miał być wypisany ze szpitala, nie mógł w ogóle przyjmować pokarmów. Po wykonaniu wielu badań, okazało się, że w jelicie grubym ma polip wielkości pięści i kilka mniejszych. Lekarz, która zrobiła kolonoskopię, usunęła mu tego polipa. Lekarze dziwili się, jak ona to zrobiła, gdyż polip był bardzo duży. W tym czasie odprawiała się Msza święta o jego zdrowie.

Po zrobieniu badań, okazało się, że nie było tam komórek rakowych. Po kilku dniach szwagier wrócił do domu. Obecnie ma 85 lat i jak na swój wiek czuje się dobrze.

Czerwiec 2015 Magda Klimek-Wasik Msze święte o uwolnienie z grzechów były odprawiane w grudniu 2013 r. W niespełna parę miesięcy po tym tata mojego męża, który jest alkoholikiem, po wielu latach picia podjął terapię. W maju terapię podjęła też mama męża, która jest alkoholiczką i nie umiała się przyznać do swojego problemu.

Mąż zaczął rozmawiać ze mną o alkoholowych problemach w jego rodzinie, chociaż wcześniej nie podejmował w ogóle tego tematu. Chwała Panu!

3 lipca 2015, woj. mazowieckie Elżbieta Moja córka, mając trzy lata, spadła ze schodów. Jej stan był ciężki: złamanie kości ciemieniowej z wgłębieniem, złamanie piramidy i obrzęk mózgu. Gdy przebywała w szpitalu, starsze rodzeństwo modliło się na Różańcu o jej zdrowie. Bóg Wszechmocny przywrócił ją do zdrowia.

Mój 11-miesięczny synek ciężko się poparzył. „Jak przeżyje noc, będzie żył” – tak brzmiała diagnoza lekarska. I znowu modlitwa rodzeństwa została wysłuchana.

Starszy syn miał wypadek. Po badaniach lekarze orzekli, że mimo silnego uderzenia,

nie doznał on żadnych urazów. Niech będzie uwielbiony Jezus i Niepokalana za te łaski.

15 lipca 2015, Barcice Michalina Tabasz Składam gorące podziękowanie Matce Najświętszej Niepokalanej i św. Janowi Pawłowi II za szczęśliwe zdanie matury i dostanie się na studia mojej wnuczki Kingi.

Cały rok modliłam się o łaski dla wnuczki na Różańcu, odmawiając nowennę do Matki Bożej Niepokalanej i do św. Jana Pawła II – prosząc o zdanie matury i dostanie się na studia. Obiecałam, że podziękuję w „Rycerzu Niepokalanej”, którego jestem od 22 lat czytelniczką. Nabyłam też Cudowny Medalik, który wnuczka włożyła na szyję, aby Matka Boża ją prowadziła i wspierała. Ja też noszę ten medalik już 22 lata i czerpię obfite łaski od Niepokalanej, która mi pomaga w życiu w różnych potrzebach i ratuje mnie w chorobach.

Sierpień 2015, Piastów Halina W 2005 r. przeszłam badania lekarskie.

Stwierdzono guz ślinianki przyusznej, który trzeba usunąć operacyjnie, na co się zgodziłam. Po operacji, okazało się, że to nowotwór złośliwy – chłoniak. Bardzo przeżyłam taką diagnozę. Gorąco modliłam się do Matki Bożej, co też czyniła moja rodzina i znajomi, prosząc o szczęśliwy przebieg leczenia.

Minęło już 10 lat i nie ma żadnych objawów byłej choroby, za co z całego serca dziękuję Matce Bożej.

2015, Gdańsk Wierny czciciel „Rycerza Niepokalanej” Pięć lat temu mój syn zachorował na zapalenie jelita grubego. Leczenie szpitalne nie przyniosło poprawy. Dopiero po odmówieniu Różańca świętego, Koronki do Miłosierdzia Bożego w sanktuarium Miłosierdzia Bożego i odprawieniu Mszy świętej w rodzinnej parafii choroba się zatrzymała.

Podziękowania • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 45

Po pięciu latach nastąpił powrót choroby.

Modliłem się za przyczyną św. Jana Pawła II i do Matki Bożej z Lourdes. Odprawiona została też Msza święta w jego rodzinnej parafii i w Częstochowie przed Cudownym Obrazem. Odmawiałem też w tej intencji codziennie jedną z część Różańca świętego. Po badaniu kolonoskopii choroba zniknęła.

Dziękuję Jezusowi Miłosiernemu i Matce Bożej za przywrócenie zdrowia.

2015, Rzeszów Czcicielka „Szczęściem moim jest to, że Jesteś, że mogę do Ciebie przyjść, wypłakać się, powiedzieć, co mnie boli, bo wiem, że mnie wysłuchasz i nie opuścisz”. Te słowa napisałam, gdy byłam chora na anginę i bardzo bolały mnie stawy. Z czasem uświadomiłam sobie, że mogę się tak zwracać w każdej potrzebie do Najświętszej Maryi Panny.

Prosiłam o wiele i wiele razy zostałam wysłuchana. Dziękowałam w modlitwie i na karteczkach przed środową Nowenną, ale nie zrobiłam tego w „Rycerzu Niepokalanej”. Dziękuję więc za znalezioną pracę.

Dziś pragnę też dodać: za zdrowe serce mojego dziecka (urodził się z wadą serca); za ślub, pomoc w edukacji i wychowaniu dzieci; za szkołę i moje egzaminy; za pozytywne wyniki badań, zdrowie i opiekę każdego dnia; za prośby te niewypowiedziane, a spełnione dokładnie tak, jak pomyślałam.

Ponadto dziękują: Za liczne łaski: Andrzej (Katowice); Elżbieta; Hanna (woj. zachodniopomorskie); Kazimierz (Szczecin); Maria (Jarosław); Zbigniew Sz. (Gdynia).

Za zdrowie: Adam P. (Czarnków); Cecylia K. (Grudziądz); Czcicielka Janina (Białystok); Mama Jadwiga (Ostrołęka).

Za zdrowie brata: Aurelia W. (Rawicz).

Za zdrowie męża: Elżbieta; Elżbieta Pietruś (Haczów). § 46 • Rycerz Niepokalanej • grudzień 2015 • Podziękowania

Spis artykułów w 2015 r. według tematów (cyfry oznaczają: numer zeszytu/numer strony) DROGA MARYJNA G. JAŚKIEWICZ, ks. Ty mnie prowadź 1/14 • P. RADZYŃSKI Z Niewiastą Eucharystii modlitwa o światowy pokój 1/17.

DROGAMI WIARY Ł. DOMITRZ Cystersi 2/35; Trapiści 3/35; Kameduli 4/34; Kartuzi 5/36; Franciszkański świat 6/36; Paulini 7-8/36; Dominikanie 9/34; Jezuici 11/32; Pijarzy 12/36 • F. GRABOWIEC OFMConv 40 lat cierpień Siostry Róży... 2/25 • J. KAŹMIERCZAK OFMConv Przesłanie Cudownego Medalika 11/24 • J. KĄKOL Niemi świadkowie Zmartwychwstania 4/16 • M. MAJEWSKI Pobożne lub bezbożne 6/4; Intronizacja i nasza godność wiary 7-8/16; Intronizacja jako ureligijnienie polityki 9/20 • B. Nowak Psycholog - lekarz zagubionych dusz 6/18; Święci są wśród nas 11/22; Wigilia na statku 12/32 • T. NOWAK Nadzieja zawieść nie może 1/36; Bądź wolnym i czystym 3/14; Idą po łaski do maryjnego Brzeska 5/21 • P. RADZYŃSKI Niebo na ekranie 4/4; Mama wróciła! 6/14 • H. Roman Zakupowe święto 12/34 • S. SKRZYPIEC Pierwsza zwiedziona 1/22 • P. WARCHOŁ OFMConv Apostoł Japonii 11/28.

DZIEDZICTWO KOLBIAŃSKIE Podstępna Konwencja 4/12 • Świadek wiary i zawierzenia Niepokalanej 7-8/8 • R. DI MURO OFMConv Intencja MI 1/8, 2/8, 3/8, 4/8, 5/8, 6/8, 7-8/11, 9/10, 10/8, 11/8, 12/12 • A. KOSZAŁKA OV Lepsze posłuszeństwo niż nabożeństwo 1/12; Siła wspólnoty 2/12; Jakość i trwałość 3/12; Umiejętna miłość 5/12 • P. LENART OFMConv Cel – zdobyć cały świat, 12/14 • M. MARCZEWSKI OFMConv W dłoniach matki 5/10; Troskliwy opiekun chorych 6/10; Początki Niepokalanowa 9/12; Ubogim nie przystoi 11/12 • A. M. MAZURKIEWICZ OFMConv Kochał wszystkich 2/10 • M. MIROCHNA OFMConv Matka Wszechmogącego 1/10; W cieniu świętości 3/10; Sprawdzian 4/10 • G. OWSIANKO OFMConv Skuteczne działanie potrzebuje wsparcia 6/12; Ważniejszy duch niż forma 7-8/7; Wspólnota MI - wsparcie, a nie konkurencja 9/9; Życie duchowe wspólnoty 10/10; Pierwszeństwo własnej wspólnoty 11/10.

MIEJSCA MARYJNE Matka biednych i pokornych 12/16 • J. MAJEWSKA Nasza Pani Dobrego Zdrowia 2/17; Maryja u św. Bartłomieja 9/14; Strażniczka śródziemnomorskiego portu 11/14.

OJCZYZNA POLSKA P. WARCHOŁ OFMConv Święci w obronie Ojczyzny 4/26; Dekalog Polaka 5/30; Naucz nas być wolnymi 6/28; Pamięć o wojnie... 9/24; Walczącym o ducha narodu 12/28.

PÓJDŹ ZA MNĄ M. KAROLINA PSCM Pokochałem Polskę 12/30 • R. MARSZAŁKOWSKI OFMConv Misja jest wśród nas 1/28; Dotknięci miłością Bożą 3/30; Turombereni mariitana 4/28; Małe wspólnoty 5/32; Pomóc Afryce 9/26; Za jednego dolara 11/30.

RODZINA, MAŁŻEŃSTWO I ŻYCIE I. KOSMANA OFMConv Związek dwojga miłość bez zobowiązań? 1/24; Torpedowanie rodziny 2/25; Moc słabości 3/26; Rodzicielstwo i wychowanie 4/20; I wtedy otwarły im się oczy...

5/24; Tożsamość mężczyzny 6/20; Powołany do związku i obowiązku 7-8/32; Misja ojcowska mężczyzny 9/22; Mąż – kapłan domowego ogniska 10/14; Autorytet męża, ojca i kapłana 11/26 • P. RADZYŃSKI Moc ducha bez kompromisu 2/4.

ROZMOWY P. J. BARROSO Jestem podwykonawcą Boga 7-8/4 • G. BARTOSIK OFMConv Po katolicku w Polsce 5/14 • A. BOJANOWSKA U stóp Krzyża z sensem • P. CHOMICKI Drużyna Maryi 2/14 • MARIE-MICHEL Maryjny Karmel 6/30 • P. F. NOWAKOWSKI Maryja stała się mi bliższa... 3/4 • T. PETERSON Katoliku – wróć do domu! • J. PREISS Z protestanta do Fatimy 6/22 • D. REGUCKI Tu dzieje się coś mistycznego 11/4 • RENATA Przygotowywał mnie dla siebie 4/30 • M. RESTREPO Ze śmierci do życia 9/4 • B. RUT FSK Umiłowanie krzyża 3/16 • J. TOR-GAZDA Droga do Boga przez szafę 10/4.

RÓŻNE KALENDARIUM RYCERZA NIEPOKALANEJ 10/25.

KRONIKA MI 1/38, 2/39, 3/38, 4/38, 5/40, 6/40, 7-8/40, 9/39, 10/16, 11/36, 12/40.

PODZIĘKOWANIA 1/42, 2/42, 3/42, 4/42, 5/42, 6/43, 7-8/44, 9/44, 10/20, 11/42, 12/44.

SYLWETKI RYCERSKIE Niebezpieczni świadkowie pokoju 7-8/14; Pokorny brat 9/28 • Patron „Rycerza” 4/14 • Z honorem dla ludzi 3/28 • M. ADASZKIEWICZ OFMConv Skrywane skarby 5/18 • I. REJCH OFMConv Życie bez rozgłosu 6/16 • M. TASKA OFMConv Pokojowy znak sprzeciwu 12/20 • R. ŻUBER OFMConv Żył miłością do Niepokalanej 11/16. ŚLADAMI OJCA ŚWIĘTEGO Bądźmy miłosierni jak Ojciec 7-8/28 • Bądźmy uczniami-misjonarzami 4/22 • Być wytrwałym jak Maryja 11/41 • Nie zapominaj o byciu dzieckiem Boga 6/42 • Papież Franciszek na Rok Życia Konsekrowanego 2/38 • Troszczmy się o nasz wspólny dom 9/16 • Wiara to piękny sen, który daje siły 5/41; Za co gotowy jestem oddać życie?

3/41; Ziarna miłości i jedności 1/41.

W KOŚCIELE Poświęcone Bogu 6/34, 7-8/34 • Przewodnik po Roku Miłosierdzia 12/4 • Rok Życia Konsekrowanego 1/4 • Wdzięczność, pasja i nadzieja 2/32, 3/32, 4/32, 5/34 • M. KRUSZEWSKA ZSJM Koła koronkowe 12/19.

WIARA ŻYWA J. KAŹMIERCZAK OFMConv Wypełnienie przyrzeczeń chrztu 1/20.

ZA ŻYCIEM Dopuszczone, by niszczyć? • 4/18 Przemilczana manipulacja 7-8/20 • BABCIA KRYSIA Każde życie jest darem 3/19 • M. CURVINO, M. G. FISCHER Edukacja seksualna w prawie międzynarodowym 1/26 • N. DUEHOLM Zabite, bo nie chciały aborcji 2/30; Układ z piekła rodem 12/26. ŻYJĄC SŁOWEM B. PATEREWICZ OCist Hart ducha 1/30; Męstwo w przeciwnościach 2/27; Hymn chwały 3/23; Świadkowie pustego grobu 4/23; Radosne świadectwo 5/26; Świeżość Ewangelii 6/25; Umiejętne serce 7-8/23; Miłość w czynie 9/31; Skuteczna broń 10/11; Niebiańska uczta 11/19; Radość życia 12/23. § Podziękowania • grudzień 2015 • Rycerz Niepokalanej • 47

Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepokalanów ZAMÓWIENIA: tel. 46 864 22 08, 46 864 21 71 kontakt@niepokalanow.pl www.wydawnictwo.niepokalanow.pl

Przesyłka niestemplowana. OPŁATA POBRANA Umowa z Pocztą Polską S.A. ID 234817/W Nadano w FUP Sochaczewa 1

Wydawnictwo Ojców Franciszkanów NIEPOKALANÓW, 96-515 TERESIN F Polska - Pologne - Poland

ŚWIĄTECZNA PROMOCJA Kolbe. Historia życia św. Maksymiliana Tomasz Krzyżak Album poświęcony sylwetce skromnego zakonnika z Niepokalanowa - św. Maksymiliana Marii Kolbego. Znanego głównie z Auschwitz, gdzie w 1941 r. oddał życie w obronie nieznanego sobie człowieka.

Publikacja zawiera ok. 300 fotografii pochodzących z archiwum klasztoru ojców franciszkanów w Niepokalanowie, gdzie większość z nich nie była wcześniej publikowana. Całość dopełniają rękopisy oraz dokumenty Ojca Maksymiliana, fotokopie jego listów, a także wypowiedzi osób, które znały Świętego.

Opowieść o św. Maksymilianie

Bogato ilustrowany, pełen wspomnień ALBUM o św. Maksymilianie. oprawa twarda stron: 232 format: 240 x 290 cena: 7 0,00 zł 50,00 zł

oprawa twarda stron: 510 format: 165 x 235

o. Paulin Sotowski OFMConv Autor, który przez lata zgłębiał przesłanie Świętego, w sposób żywy, przekonujący i niezwykle obrazowy ukazuje poszczególne etapy życia o. Maksymiliana.

Do publikacji dołączone są płyty CD, zawierające nagranie treści publikacji (w formacie MP3).

cena: 4 0,00 zł 25,00 zł oprawa miękka cena: 3 5,00 zł 20,00 zł

PREZENT DLA NAJMŁODSZYCH Listy ze strychu Małgorzata Nawrocka W Listach ze strychu „Ciocia Małgosia” prowadzi dzieci przez gąszcz współczesnych zagrożeń duchowych (Harry Potter, talizmany, wampiry, Monster High itp.), których są one zupełnie nieświadome, pokazując bardzo jasno, czego i dlaczego należy unikać. Lekkim i radosnym językiem natychmiast nawiązuje kontakt z czytelnikiem.

Wybierz interesujące Cię pismo: –M ały Rycerzyk Niepokalanej

(miesięcznik dla dzieci)

– Rycerz Młodych

(dwumiesięcznik dla młodzieży)

– Rycerz Niepokalanej

oprawa miękka cena: 15,00 zł stron: 88 format: 165 x 235

Zrób prezent bliskim, zaprenumeruj nasze czasopisma!

tel. 46 864 22 08, 46 864 21 71 e-mail: wof@niepokalanow.pl www.prenumerata.niepokalanow.pl

(miesięcznik dla dorosłych)

Prenumeratę można rozpocząć od dowolnego miesiąca.