10^80*

10^80

10^80

10^80

1 10^80

PRACOWNIA DOKUMENTU FOTOGRAFICZNEGO PHOTOGRAPHIC DOCUMENT STUDIO

PROF. (DSC) MACIEJ RAWLUK

10^80*

10^80*

Rzeczywistość bez przymiotnika wirtualna to pojęcie dziś mało atrakcyjne. Niektóre koncepcje filozoficzne w ogóle negują jej istnienie, a w roku 2018 pracownicy Heriot-Watt University w brytyjskim Edynburgu potwierdzili ten pogląd. Ich eksperyment obalił fakt istnienia obiektywnej rzeczywistości, udowodnili bowiem teorię Eugene’a Wignera, zgodnie z którą dwie różne osoby mogą w tym samym czasie obserwować odmienne stany tego samego układu fizycznego. Jeśli tak jest, a mówiąc precyzyjniej, niczego nie ma na pewno, to w Pracowni Dokumentu Fotograficznego mamy na to swój sposób, fotografujemy po to by rzeczywistość istniała.

Jest wiele pociągających możliwości użycia (wykorzystania) fotografii w konstruowaniu wizualnego komunikatu. Praktyka dokumentalna jednak wydaje się najbardziej wykorzystująca jej szczególne właściwości stanowiące o tym, że fotografia stała się w kulturze wynalazkiem o pierwszorzędnym znaczeniu, porównywalnym z pismem. Szczególne, choć niepozbawione ograniczeń i wad jej umiejętności rejestrowania wizualnej rzeczywistości sprawiły, że człowiek zaczął wierzyć w historię mając wizualne dowody istnienia ludzi, przedmiotów, wydarzeń.

W Pracowni Dokumentu Fotograficznego nie skupiamy się na samym medium, nie koncentrujemy się na możliwościach manipulacji poprzez fotografię, wręcz odwrotnie, dążymy do możliwie najbardziej obiektywnego przekazu. Fotografię traktujemy tradycyjnie, lecz nie w sposób przestarzały. W zestawie „fotografia – rzeczywistość” ta druga jest ważniejszą zmienną. Podlegając nieustannej transformacji, wizualna rzeczywistość powoduje, że fotografia, w której umiejętnie wykorzystuje się jej potencjał dokumentalny, w momencie wykonania zawsze jest nowoczesna (współczesna).

To, że fotografia manipuluje, że może bardziej skrywać niż pokazywać, to współcześnie konstatacje oczywiste. Na praktyki, które je potwierdzają, chyba nie warto tracić czasu. Warto reprezentować postawę, za którą stoi wiara (choć nie naiwna), że zapis fotograficzny jednak pozwala coś odkryć i utrwalić, a nie tylko okłamać i ukryć.

Praca w zakresie dokumentu fotograficznego, gdzie rezygnujemy z ekspresji na rzecz dystansu i obiektywizacji, jest ważna i potrzebna. W czasach kiedy wszyscy są fotografami, a bycie artystą to wybór pociągający, ale szalenie ryzykowny, praktyka dokumentalna, choć nie gwarantuje życiowego sukcesu, daje jednak inną rękojmię. Tego, że jesteśmy w zgodzie z sobą bo robimy coś co rozumiemy i akceptujemy, wiemy jak to opisać i ocenić. I choć realizując przedsięwzięcia z zakresu dokumentu rezygnujemy w pewien sposób z realizacji własnych, indywidualnych twórczych kaprysów to możemy liczyć, że nasza praca ma szanse, nie bójmy się tego słowa, być choć trochę pożyteczna.

Także w kontekście polskiej fotografii takie stanowisko jest niepozbawione znaczenia. Archiwa fotografów nie są bowiem tak wypełnione tego typu przedsięwzięciami, jak to się może wydawać.

Dostrzegając nieustanną transformację przestrzeni i pejzażu kulturowego, czyli transformację otaczającej nas wizualnej rzeczywistości, ocalamy jej fragmenty i jednocześnie zwracamy na nie uwagę odbiorcy. I może naprawdę jest tak, wrócę do początku tekstu, że rzeczywistość nie istnieje dopóki nie znajdzie się na zdjęciu. * 10^80 – liczba atomów w obserwowalnym wszechświecie Reality without an adjective virtual is not such a good-looking term nowadays. Some philosophical concepts reject its existence at all, and in 2018 employees of Heriot-Watt University of Edinburgh acknowledged this view.

Their experiment refuted the idea of existence of objective reality, they proved Eugene Wigner’s theory according to which two people may simultaneously observe distinct states of the same physical system. If this is the truth, and to be more precise, there is nothing for sure, in Photographic Document Studio we do have our own way with it - we photograph in order for the reality to exist.

There are many appealing possibilities of using photography to construct a visual statement. Documentative practice seems to be the one which takes advantage of its distinct features the most, which pertains that photography became a first class invention, equally comparable to writing.

In particular thanks to its ability to register visual reality, although not free

3

from its limitations and flaws, people started believing in history, as they were given visual proofs of other people, objects and events’ existence. In Photographic Document Studio we do not focus on our medium or the ability to manipulate through photography - on the contrary, we strive for possibly most objective and exact transfer of photographed things. We treat photography in a traditional way, but not an old-fashioned one. In a ‘photography - reality’ set the latter one is a more important variable. Being under constant transformation, visual reality makes photography and its documentary potential (if used skillfully) always contemporary and up to date.

The fact that photography manipulates and can hide more than it shows are obvious contemporary ascertainments. Trying to prove it seems to be a waste of time. It’s much more worth representing an ideology which is supported by a belief (not a naive one) that photographic records let us discover and perpetuate something rather than lie and disguise it.

Work on documental photography, where one must give up self-expression in favour of distance and objectivism is crucial and necessary. In times when everyone is a photographer and being an artist is a seductive but highly risky choice, documental practice, even though it does not guarantee life success, offers a different warranty. In particular, that we remain in peace with ourselves and we do something which we understand and accept, we know how to describe and evaluate it. And although while realizing undertakings of documental nature we somehow give up our own individual and artistic whims, we may expect that our work has a chance of becoming at least a little useful (and we should not be afraid to name it so).

Also in the context of polish photography such attitude is not insignificant. Photographer’s archives are not as thick with such undertakings as it may seem to be. Noticing a constant transformation of space and cultural scenery - a transformation of our visual reality, we save their bits and fragments and bring viewer’s attention to it. And it may really be so, coming back to my statement from the beginning of this text, that reality does not exist unless it founds its place on a photograph. * 10^80 – number of atoms in an observable Universe.

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

Spis ilustracji

Illustrations index

3 Kristina Pucatova, Waiting 4 Kristina Pucatova, Waiting 7 Aleksandra Gosztyła, Pokolenia 8 Aleksandra Szulc, Droga 10 Jan Kazimierz Barnaś, Patrz pod nogi 13 Sandra Płokarz, Telewizja 14 Wojciech Kamerys, The process

of clouds materialization 15 Wojciech Kamerys, The process

of clouds materialization 16 Wojciech Kamerys, The process

of clouds materialization 17 Wojciech Kamerys, The process

of clouds materialization 18 Wojciech Kamerys, The process

of clouds materialization 19 Wojciech Kamerys, The process

of clouds materialization 20 Hanna Musiałek, Test niebieskiej rękawiczki 23 Maciej Rawluk, Ojczyzna

ISBN:

978-83-66037-37-3

ISBN:

978-83-66037-37-3

ISBN:

28 978-83-66037-37-3

AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH IM. WŁADYSŁAWA STRZEMIŃSKIEGO W ŁODZI 2019