Ichtys 32

Miesięcznik Parafii Wniebowzięcia NMP w Łebie

CZERWIEC 2006 Nr 32

Duchu Ogniu, Duchu Żarze, Duchu Światło, Duchu Blasku, Duchu Wichrze i Pożarze, ześlij płomień Twojej łaski!

Chcesz, rozpalisz i rozognisz, serca wzniesiesz na wysokość, w ciemność rzucisz blask pochodni i rozproszysz grzechu mroki.

Nasz nicość odbudujesz w najpiękniejsze znów struktury, tchnieniem swoim świat przesnujesz w szeleszczących modlitw sznury.

Z mgieł konkretny kształt wywodzisz i z chaosu piękno ładu, Tyś spokojem wśród niezgody, w bezradności Tyś jest Radą.

Twe zbliżenie zaróżowi, pulsem życia, wzrostu drżeniem, narodzimy się na nowo, ciemność stanie się promieniem.

Duchu Ogniu, Duchu Żarze, Duchu Światło, Duchu Blasku, Duchu Wichrze i Pożarze, ześlij płomień Twojej łaski!

SPACERUJĄC Z BOSMANEM

W

iele się dzieje Bosmanie w czasach, w których przyszło nam żyć. Nawet nie zdajesz sobie psiaku sprawy, jak bardzo są potrzebne spacery z tobą, by czynić refleksję analizować wydarzenia, w których bierzemy udział, których jesteśmy świadkami.

Bezspornie w ostatnim czasie wydarzeniem, które nie może się nie odbić echem, wobec którego nie może przejść obojętnie żaden Polak jest pielgrzymka do naszej ojczyzny papieża Benedykta XVI. Przyjęliśmy Piotra naszych czasów godnie, jak przystało na polską gościnność. Ale wizyta, jak zresztą każda wizyta, dobiegła końca. Umiłowanego Gościa pożegnaliśmy, ale on, przybywając do nas, nie przybył z „pustymi rękami”.

Przybył do nas z darem słowa i to słowo nam pozostawił. Z pewnością wielu z nas będzie wracało przy różnych okazjach do rozważania nauczania Benedykta XVI, jakie kierował do nas będąc w naszej ojczyźnie. Ale można się już teraz zapytać, jakie słowo Ojca Świętego pozostało we mnie, co usłyszałem z tego bogatego daru, jaki pozostawił Papież?

Tak przy pierwszej refleksji dla mnie osobiście przypominają się dwa słowa Ojca Świętego.

Pierwsze to z przemówienia podczas spotkania z duchowieństwem w archikatedrze p.w. św. Jana Chrzciciela w Warszawie. „Wierni oczekują od kapłanów tylko jednego, aby byli specjalistami od spotkania człowieka z Bogiem”. Usłyszałem te słowo jako zachętę do dalszej posługi kapłana, proboszcza. Mimo, że media również

wychwyciły ten fragment, to nie zmniejszyło to mojej osobistej relacji do papieskich słów. To dla mnie zachęta, by szukać wszelkich sposobów, aby wierni mogli osobiście spotkać Boga.

Drugim słowem, które zapadło w mojej pamięci, to pytanie z Dziejów Apostolskich jakie rozważał z nami Ojciec Święty na Błoniach Krakowskich. „Dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo?”. Miałem tę szczególną łaskę wraz z grupą parafian osobiście usłyszeć to pytanie, bowiem udaliśmy się z pielgrzymką do Krakowa na spotkanie z papieżem. Usłyszeliśmy też tam odpowiedź na to pytanie. „Stoimy na ziemi, bo tu postawił nas Stwórca jako uwieńczenie swojego dzieła stworzenia..”

I dalej tłumaczył nam papież: „Jesteśmy wezwani, by stojąc na ziemi, wpatrywać się w niebo kierować uwagę, myśl i serce w stronę niepojętej tajemnicy Boga”. Te dwie rzeczywistości - ziemia i niebo przeplatają się przez nasze życie. I sztuką, miarą wielkości człowieka jest to, czy potrafi umiejętnie kroczyć po ziemi, wpatrując się w niebo, czy stąpa świadomie z nadzieją na ostateczne spotkanie się ze Stwórcą.

Ej, Bosmanie, wiele słów wypowiedział papież i podczas naszych spacerów pewnie nie raz będziemy do nich powracali…

Wszystkich miłym Gościom i bardzo kochanym Parafianom życzę również, by czynili osobistą, twórczą refleksję nad słowem, jakie pozostawił nam Benedykt XVI. o. Waldemar OMI Proboszcz 3

Msza Święta „Źródło i Szczyt” Życia Kościoła

M

s z a ś w. t o N a j ś w i ę t s z y Sakrament, jaki Jezus Chrystus pozostawił w Kościele. Czy można zatem wyobrazić sobie prawdziwą PRZYNALEŻNOŚĆ DO KOŚCIOŁA bez uczestnictwa w tym największym darze naszego Boga? Nasz Wielki Autorytet Ojciec Kościoła Jan Paweł II w swoim liście „Tertio Millenio Adveniente” pyta: „Czy liturgia jest przeżywana jako 'źródło i szczyt' życia Kościoła, zgodnie z nauczaniem Konstytucji Sacrosanctum Concilium?” (TMAnr 36) No właśnie... źródło i szczyt życia Kościoła, prawdziwa przynależność do Kościoła. Czy my właśnie P R A K T Y K U J Ą C Y K AT O L I C Y traktujemy mszę św. jako „źródło i szczyt” życia Kościoła, czy traktujemy tę godzinę sprawowania Eucharystii jako prawdziwą obecność Chrystusa, podchodząc do tego tematu z należytą czcią i ogromnym szacunkiem, czy tylko jako niedzielny „rytuał” lub jako przyzwyczajenie, a niekiedy jako pokaz „dla ludzi”?

Dziwi mnie bardzo często obraz biernego uczestnictwa w Liturgii Św. Co to znaczy? A no takie sobie stanie pod chórem, albo w jakimkolwiek innym miejscu, nieważne i błądzenie myślami gdzieś tam... brak jakiejkolwiek odpowiedzi na wezwania kapłana, brak uczestnictwa w śpiewie liturgicznym, a nawet! - niektórzy kończą swoje uczestnictwo jeszcze przed błogosławieństwem, a o pieśni na wyjście nie wspomnę. Sobór Trydencki uczy nas, że „w Boskiej Ofierze, dokonującej się we Mszy św. jest obecny i w sposób bezkrwawy ofiarowany ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża ofiarował 'samego siebie' w sposób krwawy”. Dlatego też 4

Najświętsza Ofiara Mszy św. „jest prawdziwie przebłagalna”. Czy takie uczestnictwo może mieć charakter przebłagalny?

Temat jest ciągle aktualny. Każdy w zasadzie przeżywa, i ma do tego prawo, tę godzinę Szczególnej Obecności Boga w swoisty sposób, ale każdy z nas powinien sobie uświadomić, że MSZA ŚW. JEST „ŹRÓDŁEM I SZCZYTEM” ŻCYIA KOŚCIOŁA, naszego życia, życia wspólnoty, czyli w tym czasie nasza uwaga koncentruje się na ofierze Jezusa Chrystusa i koncentracja ta powinna oscylować tylko wokół Niego, nic nie jest ważniejsze niż On w tym czasie wtedy Ofiara ta przynosi owoc. Nie ma piękniejszej modlitwy jak Msza św.

Wszystko zależy od nas czy spodoba się Najwyższemu!

Eliza Jackowska

„Człowiek jest tyle wart, ile czyni dobrego”

Z

łodzieju, Sługo Boży, nie kradnij tego roweru, a Pan Bóg Ci wynagrodzi. Taki napis, wypalony na kawałku deseczki, był przymocowany do ramy, dość sfatygowanego roweru, którym jeździł pewien pan. Czytający ten apel do złodzieja mieli niezły ubaw, ale ten pan jeździł swoim rowerem do czasu, aż ktoś mu jednak ukradł. Nie pomogła tabliczka z napisem, rower zginął. Ja się zastanawiam, co by mogło pomóc i co by napisać na grobach naszych bliskich, żeby chronić je przed okradaniem? Wielu z nas bardzo dba o porządek na cmentarzu, a przede wszystkim na grobach swoich bliskich i nie tylko. Wielu z nas często za ostatnie pieniądze kupuje kwiaty, znicze, światełka, żeby grób był zadbany, żeby było ładnie. Jest to symbol pamięci o naszych bliskich. Dlatego nie umiem i nie mogę zrozumieć tych, którzy kradną z

grobu, żeby przyozdobić inny! Jakie trzeba mieć sumienie, spokojnie patrząc na kwiaty lub światełko zabrane przed chwilką z cudzego grobu i stawiać na swoje? Jak można spokojnie spać? Pomyśl człowieku, że osoba kupująca kwiaty i znicze często za „ostatnie grosze”, czci w ten sposób pamięć o swoim zmarłym! A Ty, jeśli nie masz lub nie chcesz kupić, to się za swoich zmarłych módl, bo modlitwa jest ważniejsza niż ten skradziony kwiat lub znicz. Nie boję się tego nazwać złodziejstwem, bo tylko takie określenie pasuje!

Ja kupię kolejne światełko i znów postawię na jego grobie, bo mam szacunek dla zmarłego, a dla złodzieja cmentarnego pasuje tylko taki aforyzm „Kto po cudze sięga, swoje na pewno utraci.”

Jadwiga Labuda

Wspomnienia - Antoni Horanin

P

o przeszkoleniu na łącznościowca zostałem skierowany do sztabu na stanowisko radiotelegrafisty, tuż przed wyruszeniem na front złożyliśmy przysięgę wojskową.

Zaraz po przysiędze zaprowadzono nas na inną „uroczystość”. Z sąsiedniej kampanii oddaliło się dwóch żołnierzy, których uznano za dezerterów, jednego z nich skazano na pluton egzekucyjny. W tej pokazowej „uroczystości” mieliśmy zaszczyt uczestniczyć, wbrew naszej woli, na nasze protesty nikt nie reagował.

Po oddanej salwie skazaniec padł na ziemię, jednak nie zginął, okazało się, że cały pluton mierzył w nogi, nikt nie chciał oddać śmiertelnego strzału. Dopiero strzał

w głowę dowódcy plutona egzekucyjnego położył kres cierpieniom tego żołnierza.

Egzekucja ta miała odstraszyć potencjalnych dezerterów, jednak odniosła zgoła inny efekt.

Wreszcie nadszedł dzień forsowania Nysy, po intensywnym bombardowaniu artyleryjskim którego zadaniem było zlikwidowanie stanowisk ogniowych nieprzyjaciela, po tym do boju ruszyli żołnierze.

Bałem się strasznie, gdyż nie umiałem pływać ze sprzętem radiotelegraficznym i kablem na bębnie niesionym na plecach niechybnie poszedłbym na dno. Z opresji tej wybawił mnie plutonowy Romaniuk, który kazał cały sprzęt zostawić nad 5

brzegiem i z samą bronią forsować rzekę. Kapitan z naszej kompani dał nam przykład bohaterstwa i pierwszy rzucił się w nurt, jednocześnie demonstrując jak mamy robić, aby bezpiecznie dotrzeć do drugiego brzegu.

Po długiej przeprawie pod ciągłym ostrzałem wielokrotnie tonąc i z brzuchem pełnym wody dotarłem szczęśliwie do drugiego brzegu. Po wyjściu na brzeg od razu nadzialiśmy się na trzech Niemców, mogli nas z łatwością zastrzelić, gdy gramoliliśmy się z wody, oni jednak na

nasz widok rzucili broń i z rękoma w górze poddali się. Byliśmy kłopocie, gdyż zabroniono brać jeńców, na nieszczęście dla nich w pobliżu organizowała się przeprawa czołgów, Rusek stojący na pontonie nakazał nam ich przyprowadzić i na naszych oczach sołdaty zatłukli ich kolbami. Potem, gdy jacyś Niemcy poddawali się kierowaliśmy ich na tyły ostrzegając przed ruskimi, ruski jeńców nie brali! cdn Piotr Pawlak

Powołanie

B

óg co jakiś czas powołuje ludzi, którzy wszystko poświęcają dla spraw Królestwa Bożego i bliźnich. 03 czerwca 2006 roku dołączy do nich nasz syn Mariusz. W tym bowiem dniu przyjmie on święcenia kapłańskie w Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Koszalinie.

Mariusz urodził się 06 sierpnia 1979 roku w Lęborku. Ochrzczony został w kościele pw. Świętego Józefa Oblubieńca N.M.P. w Charbrowie parafia Białogarda.

W tym kościele przystąpił też do I Komunii Świętej i był bierzmowany.

W 1994 roku ukończył Szkołę Podstawową im. Jana Brzechwy w Wicku, a następnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym Nr 1 im. Stefana Żeromskiego w Lęborku. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1998 roku rozpoczął naukę w Zespole Szkół Medycznych w Gdańsku na Wydziale Analityki Medycznej, którą przerwał po I roku. Wówczas ujawnił nam zamiar wstąpienia do Zakonu OO. Franciszkanów Prowincji Świętego Maksymiliana Kolbe.

Po odbyciu nowicjatu w Gnieźnie został studentem Wyższego Seminarium 6

Duchownego OO. Franciszkanów w Łagiewnikach. Była to przemyślana decyzja. Odkrył nowe horyzonty powołania życiowego na polu religijnym.

Od dzieciństwa cechowały go pobożność, pracowitość, posłuszeństwo

oraz niezwykła wrażliwość. Ani w domu, ani w szkole nie sprawiał kłopotów wychowawczych. Zawsze uśmiechnięty, umiejący się zachować w każdej sytuacji. Nie był samotnikiem. Nie stronił od towarzystwa kolegów i koleżanek.

Prowadził aktywne życie religijne: uczestniczył w każdej niedzielnej Mszy Świętej, przystępował często do sakramentów świętych. Później będąc już w Zakonie, odbył liczne pielgrzymki, m.in. do Rzymu i Asyżu. Owe pielgrzymki, liczne spotkania i dyskusje z duchownymi pogłębiły jego wiarę i jeszcze bardziej utwierdziły go w przekonaniu o słusznym wyborze drogi życiowej.

Na progu kapłaństwa życzymy mu mniej obaw, więcej ufności i radości w odkrywaniu tajemnicy powołania.

Swoją Mszę Świętą Prymicyjną będzie celebrował 04 czerwca 2006 roku o godz.

1130 w kościele parafialnym pw. Św.

Józefa Oblubieńca N.M.P. w Charbrowie.

Rodzice o. Mariusz Bogumiła i Czesław Gruszfeldowie

7

ŻYCIE PARAFII W OBIEKTYWIE Wspólna fotografia z ks. Biskupem Piotrem Krupą

Zjednoczony chór męski z Molna i Ratzeburga podczas koncertu 21 V

Życzenia dla O. Proboszcza z okazji imienin

Powitanie ks. Infułata przez rodzicw

8

Uczestnicy spotkania młodzierzy w Lednicy

Łeba uczestniczy w spotkaniu młodzieży w Lednicy

Lednica

Występy dzieci z przedszkola z okazji Jubileuszu Sióstr Służebniczek

9

I Komunia św. odbyła się w niedzielę 2006.05.14 i 2006.05.31. Do Komunii św. przystąpiło 37 dzieci: Banaszak Julia Breska Dawid Czeterbuk Marcn Dębowa Weronika Fic Małgorzata Fred Maksymilian Gackowska Agata Garstka Kamila Gieryk Emil Grzymkowska Anna Grzywna Mikołaj Jasiński Michał Karziewicz Natalia Kasprolewicz Sebastian Klawikowski Adrian Kamiński Hubert Kostrzewa Eryk Krzywulicz Jakub Kubis Martyna Kujatowicz Adrian Leśniak Radosłąw Markiewicz Kamil Nasturniak Bartosz Nasturniak Klaudia Pączek Kinga Radłowski Łukasz Rębowski Maksymilian Stachewicz Monika Szczepaniak Wiktoria Szyszewska Marta Waras Aleksandra Wawrzyniak Wojciech Wilkos Marcin Witkowska Oliwia Wjcik Karol Barczewski Dawid Klawikowska Julia

10

W tym roku do Sakramentu Bierzmowania przystąpiło 27 osób. Do Sakramentu Dojrzałości Chrześcijańskiej przez ponad pół roku przygotowywał nas Ojciec Jan Wnuk, a tego Wielkiego Daru udzielił nam ks.

Infułat Jerzy Buxakowski. W tym dniu towarzyszyli nam ks. Dziekan Zenon Myszk, Ojciec Proboszcz Waldemar Janecki oraz księża z pobliskich parafii naszego dekanatu. Wszyscy podeszli do tego Wielkiego wydarzenia z wielkim spokojem i powagą.

Cieszymy się że teraz już w pełni jesteśmy Chrześcijanami. Sakrament bierzmowania przyjęli: Dominika Augustynowicz Karol Beczyczko Łukasz Bobrucki Klaudia Dubiel Michał Gwardyś Adriana Hałczyńska Tomasz Jackowski Joanna Jarosz Sebastian Kadłubiec Marcin Kapis Alicja Kisielewska Robert Kluska Kamil Kowalski Mateusz Majchrzak Danuta Michmiel Maria Okrój Radosław Ostapowicz, Jakub Ostrowski Miriam Pawlicka Agnieszka Pikuła Krzysztof Sanocki Petrycja Stasiuk Dariusz Stolarczyk Małgorzata Szumała Katarzyna Śliwińska Rafał Tubacki Katarzyna Więckowska

Statystyka parafialna: IV-VI 2006 Sakrament małżeństwa zawarli: 29.04 6.05

Dawyda Sławimir i Makuch Marzena Remiszewski Paweł i Kleniewska Anna

Sakrament chrztu św. przyjęli: 16.04 Majewski Damian 17.05 Gębka Angelika Dagmara Gębka Jesika, Jaśmina 22.05 Kowalczyk Wiktoria, Monika 30.05 Syldak Ewelina, Marianna

Zmarli: 1.04 1.04 3.04 21.04 5.05 15.05 15.05 18.05 04.06

Genowefa Podolak Stanisław Sawicki Henryk Kaczmarzyk Bronisław Pałac Ambroży Penk Andrzej Czostek Sabina Łuczycka Marianna Chmielewska Zbigniew Witkowski

11

Parafia Wniebowzięcia NMP Msze święte w dni powszednie: 8:00, 18:00 Msze święte w niedziele: 8.30, 10:00, 11.30, 13:00, 17:00 Nasz syn Jakub Moskwa urodził się 26 sierpnia 2003 roku, jest chory na rdzeniowy zanik mięśni (SMA) - jest to choroba atakująca układ nerwowy naszego syna i w ten sposób blokuje przesyłane impulsów z rdzenia kręgowego do mięśni, co powoduje ich powolny zanik. Pierwsze objawy zaobserwowaliśmy u niego w wieku 12 miesięcy. Od tamtej pory nasz syn nie chodzi, nie raczkuje, nie potrafi stać samodzielnie, porusza się tylko na wózku inwalidzkim oraz słabo siedzi. Jest uzależniony od pomocy osób trzecich.

My jako rodzice dokładamy wszelkich starań także finansowych, aby nasz syn był jak najdłużej sprawny. Lecz odpowiednia rehabilitacja ruchowa, basen, sprzęt ortopedyczny i rehabilitacyjny niestety kosztują i to sporo.

Twoja pomoc zapewni Jakubowi rehabilitację, która w przyszłości zapewni mu pełnosprawne funkcjonowanie w społeczeństwie. Jakub jest podopiecznym Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”, fundacja jest Organizacją Pożytku Publicznego Nr KRS 0000037904, data nadania cechy OPP 1-04-2004.

Zwracamy się z apelem do Ciebie o wpłaty na subkonto Jakuba Fundacji Dzieciom, program zdążyć z pomocą Bank PKO BP XV o/Warszawa nr 50 10 20 1156 0000 7902 0007 7248 (z dopiskiem) darowizna na leczenie i rehabilitacje Moskwa Jakub.

Strony Fundacji to www.fundacja.dzieciom.pl oraz www.dzieciom.pl.

Prosimy o każdą pomoc, która pozwoli nam opłacić tak bardzo potrzebną rehabilitację i leczenie naszego syna.

Z wyrazami szacunku Magdalena Braun-Moskwa i Piotr Moskwa - rodzice Jakuba

Serdecznie dziękuję wszystkim uczestnikom pogrzebu mojego męża Ambrożego Penka.

Dziękuję też tym, którzy okazali życzliwe zainteresowanie i pomoc w czasie jego choroby.

Szczególne słowa wdzięczności mam dla Franciszkańskiego Hospicjum Domowego z Lęborka.

Dziękuję z serca wszystkim - żona z synem Marcinem

Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr (czyli Opoka) i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.

Mt 16,18 ul. Powstańców Warszawy 28 84 - 360 Łeba; tel. 59 866 14 64 e-mail: leba@omi.org.pl www.omi.leba.biz Konto: BS Łeba 93240008-26912-27006-0

REDAKCJA

Oto słowo Boże:

Eliza Jackowska Monika Jakszta Proboszcz Waldemar Janecki Piotr Kasina Redaktor naczelna Maria Konkol Bożena Kunkel Małgorzata Krzywulicz Jadwiga Labuda Beata Labuda - Leśniak Janusz Lechończak Piotr Pawlak Dorota Reszke Krystyna Rutkowska Danuta Świerk o. Jan Wnuk