Ένα Μύθευμα απο το Παναγιώτη Μαυρόπουλο @
O βασιλιάς ζητιάνος – καλλιτέχνης ...για τη Λυδία και την Ίριδα
Με Κινέζικες ζωγραφιές και αληθινούς Βασιλιάδες
CORFU 2010 - 2016 @ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
2
O βασιλιάς ζητιάνος – καλλιτέχνης Ένα Μύθευμα απο το Παναγιώτη Μαυρόπουλο @ για τη Λυδία και την Ίριδα
Τον παλιό καλό καιρό, ήταν ένας Μεγάλος Bασιλιάς. Το βασίλειο του ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο και είναι αλήθεια πως πολλές από τις επαρχίες του βασιλείου του, τις είχε μεν, ακουστά, αλλά, ποτέ δεν τις είχε επισκεφτεί ο ίδιος. Ακόμα υπήρχαν και επαρχίες που δεν τις είχε ακούσει ποτέ του. Τόσο μεγάλο ήταν αυτό το βασίλειο. Είναι σίγουρο πως και το βασιλιά αυτόν, τον γνώριζαν πολλοί από τους υπηκόους του... σε μερικούς μάλιστα ήταν πολύ αρεστός... άλλοι όμως, στα βάθη του βασιλείου, δεν το γνώριζαν... ούτε και είχαν ακούσει το όνομά του... Άποψη o κηπος του βασιλια
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
3 • Το βασίλειό του ήταν καλά οργανωμένο και πολλά πλούτη από κάθε άκρη του, έφταναν καθημερινά στο παλάτι. Ο στρατός του ήταν τόσο πολυπληθής και δυνατός... που κανείς δεν αμφισβητούσε την εδαφική ακεραιότητα αυτού του βασιλείου... Μάλιστα μερικοί πίστευαν πως τίποτα δεν υπάρχει έξω από αυτό και πως όλος ο γνωστός τότε κόσμος, περιλαμβανόταν σε αυτό. Kαταλαβαίνεται πως ο βασιλιάς αυτός ήταν πολύ πλούσιος και πως χωρίς κανένα κόπο είχε ότι ευχαριστούσε την ψυχή του!
Αυτοκράτορας Γου των Χαν (156BC–87 BC)
Mη φανταστείτε πως αυτός ο Μεγάλος Βασιλιάς ήταν κανένας τεμπέλης... Απεναντίας μάλιστα ήταν πολύ «εργατικός»! O Βασιλιάς μας σηκωνόταν πρωί πρωί και ταΐζε τα πουλιά του... πότιζε τα λουλούδια του, έσκαβε στον κήπο του και σκάλιζε τα λαχανικά του... Μετά από ένα λυτό πρωινό κάθονταν πάντα κάτω από την περγολιά του και έπαιζε φλάουτο. Ώ! έπαιζε θαυμάσιο φλάουτο, αυτός ο βασιλιά και κάθε μέρα έπαιζε όλο και καλλίτερα! Όταν κουράζονταν από αυτό, επισκέπτονταν την βιβλιοθήκη του και ταχτοποιούσε τις περγαμηνές και τους παπύρους του... του άρεσε μάλιστα να γράφει και ποιήματα Και σε αυτό ήταν πολύ καλός! Το μεσημέρι, αγκαλιά με την αγαπημένη του γυναίκα, έτρωγε κάτι ελαφρύ και στην συνέχεια έπαιρνε κανέναν υπνάκο. Το απόγευμά του, ξεκινούσε με έναν περίπατο στους κήπους του. Αγαπούσε τα δέντρα, τα φυτά και τα λουλούδια πάρα πολύ. Με το που χαμήλωνε ο Ήλιος και η ζέστη
έπαυε... ο Bασιλιάς αναλάμβανε το πότισμα τους... Mετά, έκοβε ένα δροσερό πράσινο φίλο και κατευθυνόταν στο εργαστήριο ζωγραφικής που είχε. Εκεί πραγματικά ηρεμούσε, μετά από όλο αυτό το κάματο της ημέρας. (Aλήθεια, οι υπήκοοι του δούλευαν τόσο πολύ όπως αυτός? ...αναρωτιόταν συχνά!) Στο εργαστήριο του, έπαιρνε τα πινέλα και τα μελάνια του ... και κάθε φορά, σε καλό χαρτί αντέγραφε - ζωγράφιζε - με μεγάλη προσοχή, το πράσινο φιλαράκι που είχε φέρει από τον κήπο του. Κάθε μέρα έκανε ακριβός τα ίδια! Ταΐζε τα πουλιά του, έπαιζε φλάουτο, περιποιούνταν τον κήπο του, έγραφε ποιήματα
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
4 και πάντα ζωγράφιζε ένα απλό φιλαράκι! Είχε ζωγραφίσει άπειρα φιλαράκια, το ένα καλύτερο από το άλλο. Aν μάλιστα έβαζες δίπλα στο ζωγραφιστό, το αληθινό ...λέγετε πως δε θα μπορούσες να το ξεχωρίσεις! Τόσο τέλειο ήταν σαν ζωγραφιά!
στυχώς όμως ούτε ο γέροντας που έκανε την διήγηση ούτε κανείς άλλος στο παλάτι ήξερε κάτι περισσότερο γιʼ αυτούς!
Ο βασιλιάς έστειλε μαντατοφόρους σε όλο το βασίλειό του για να μαζέψουν επιπλέων πληροφορίες... τίποτα! Έβγαλε διαΚάθε βράδυ, στη μεγάλη σάλα του παλαταγή ότι θα πρέπει μόνοι τους, τιού, μαζεύονταν σοφοί και απεσταλμένοι αυτόβουλος, αυτοί οι καλλιτέχνες να εμαπό όλο το βασίλειο. Εκεί, μπροστά στο φανιστούν μπροστά του... Άδικος κόπος. βασιλιά, ο κάθε ένας, έλεγε από μία ιστοΈταξε χρυσάφι... Τίποτα. Κανείς δεν εμρία... αληθινή ή ψεύτικη δεν είχε καμία ση- φανίστηκε! μασία... αρκεί να ικανοποιούσε το βασιλιά! Και αυτός, όταν έμενε ευχαριΟ γέροντας, που έκανε την αφήγηση, επέστημένος, χάριζε τη ζωγραφιά της ημέρας μενε πως, υπήρχαν πράγματι, αυτοί οι σε αυτόν που είχε κάνει την καλύτερη διή- τρις καλλιτέχνες... και δεν ήταν ο μόνος. γηση. Στη συνέχεια απάγγελε το νέο του Όλο ένα και περισσότερες πληροφορίες ποίημα και με το φλάουτό του, έπαιζε την έρχονταν, κατά τη διάρκεια που οι αποθεσπέσια μουσική του, προς χάρη όλων. σταλμένοι του βασιλιά διεξήγαν την Έτσι περνούσε τις ημέρες και τις νύχτες έρευνα. του, αυτός ο Μεγάλος Βασιλιάς! Nαι! Πολλοί άνθρωποι ήταν πεισμένοι πως υπήρχαν αυτοί οι φανταστικοί καλλι• Ένα βράδυ, στην διήγηση ενός γέρο τέχνες... κανείς όμως δεν μπορούσε να σοφού, αναφέρθηκε πως... στο βασίλειο δόση πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. υπήρχε κάποιος που η ζωγραφική του Kαταλαβαίνετε πως η περιέργεια του βατέχνη ήταν απαράμιλλη γιατί, ότι ζωγράσιλιά ήταν μεγάλη. Είναι αλήθεια πως δεν φιζε αυτό ζωντάνευε! Mίλησε για κάποιον που έγραφε τόσο όμορφα ποιήματα που ακόμα και οι θεοί κατέβαιναν να τον ακούσουν όταν τα απάγγελε! ...και πως υπήρχε και ένα φλαουτίστας που, όταν έπαιζε... τα πνεύματα του δάσους, οι νεράιδες και τα ξωτικά έστηναν τρελό χορό πάνω στο ρυθμό του... οι άγγελοι του ουρανού έκλαιγαν με τις μελωδίες του... και Αυτοκράτορας τα άγρια θεριά ημέρευαν με τη μουσική Γουέν των Σουέι αρμονία του! (541-604) Ο βασιλιάς εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ που ζήτησε επιπλέων πληροφορίες γιʼ αυτούς τους θαυμάσιους καλλιτέχνες... δυ-
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
5 ήταν απλά περιέργεια... το αγκάθι τις ζήλειας του είχε τρυπήσει την καρδιά και αιμορραγούσε.
Αυτοκράτορας Κανγκσι ́(1654-1722)
«Ποιός είναι αυτός που ζωγραφίζει καλύτερα από εμένα? Ποιός γράφει ομορφότερα ποιήματα? Ποιός παίζει καλύτερο φλάουτο?» Aυτά τα ερωτήματα του έγινα εμμονή και του δηλητηρίαζαν τη μέχρι τώρα ευτυχισμένη του ζωή. Ο βασιλιά δε κοιμόταν, δεν έτρωγε, δεν περιποιούνταν τους κήπους του, δεν ταΐζε τα καναρίνια του... Έγινε κακότροπος, αγενείς... και το κυριότερο... έπαυσε να ζωγραφίζει, να γράψει και να παίζει φλάουτο. «Τί νόημα έχει τώρα πια να κάνω όλα αυτά αφού κάποιοι άλλοι τα κάνουν καλλίτερα από μένα?» Έλεγε και ξανά έλεγε στη γυναίκα του. Η ζωή του βασιλιά ήταν πια, μία μαύρη κόλαση. • Ένα πρωινό πήρε την απόφασή του, εγκατέλειψε το παλάτι του και άρχισε ένα μεγάλο μακρύ ταξίδι αναζήτησης των τριών θεσπέσιων καλλιτεχνών. Στην αρχή, οι υπήκοοι του, που το γνώριζαν, ξαφνιάζονταν να τον συναντούν, σε Mούσεια, αίθουσες τέχνης και γκαλερί τις πόλης τους... Είναι σίγουρο πως θα αναρωτιόταν...«αλήθεια, τί μπορεί να θέλει ο βασιλιά ανάμεσά μας?» ...και σίγουρα ξαφνιάζονταν, ακόμα πιο πολύ, όταν άκουγαν πως, ο βασιλιάς ψάχνει ένα ζωγράφο, έναν ποιητή και ένα μουσικό! Σε κάθε πόλη, κάποιοι, του υποδείκνυαν μερικούς τέτοιους καλλιτέχνες... Ο βασιλιά πήγαινε και τους συναντούσε... κανείς τους, όμως δεν ήταν τίποτα το εξαιρετικό.
Σιγά σιγά η περιπλάνηση του τον οδήγησε σε ολοένα και πιο μακρινά μέρη. Τώρα πια είχε φτάσει σε περιοχές του βασιλείου του που κανείς δεν τον ήξερε... τα βασιλικά του ρούχα, είχαν παλιώσει και ξεσκιστεί, τα γένια του είχαν μακρύνει και τα παπούτσια του είχαν τρυπήσει. Τίποτα δεν έδειχνε, σε κάποιον που θα τον συναντούσε, πως μπροστά του είχε ένα βασιλιά. Ίσος αυτό να έκανε πιο εύκολη την αναζήτησή του. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων μπορούσε να πάει σε μέρη που δε θα πήγαινε ένας βασιλιάς... Περιπλανιόταν στα παζάρια και στις αγορές, στα πανηγύρια και στα καπηλειά...
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
6 αλλά κυρίως σύχναζε στα καταγώγια της πόλης. Τα χαμαιτυπεία άνοιξαν την πόρτα του σε αυτόν. Μέρη όπου συχνάζουν ποταποί άνθρώποι κάθε είδους... ρεμάλια, έκφυλοι, κακούργοι... όλοι ήταν εκεί... Μαζί τους βρίσκονταν και πολλοί «καταραμένοι καλλιτέχνες»... Αυτούς αναζητούσε κυρίως ο βασιλιάς. Τίποτα όμως, όλοι ήταν ανάξιοι λόγου.
Ένας υπερόπτης καλόγερος - ζωγράφος • Kάποια στιγμή, βρέθηκε στα βάθη του βασιλείου του, πάνω σε ένα ψηλό βουνό, όπου υπήρχε ένα μοναστήρι. Εκεί, είχε την πληροφορία ότι μόναζε ένας φημισμένος ζωγράφος. Οι ζωγραφιές του ήταν μοναδικές και περιζήτητες σε όλη την περιοχή. Όλοι μιλούσαν με μεγάλο θαυμασμό για την τέχνη αυτού του «άγιου» καλόγερου. Έτσι λοιπόν ο βασιλιάς αποφάσισε να τον επισκεφτεί.
και να εκτιμάς την ζωγραφική μου... αποφάσισα να σου χαρίσω ένα πίνακά μου. Εικονίζει ένα «πράσινο φίλο» που ζωγράφισα σήμερα το πρωί. Δες το, τι όμορφο και πόσο πραγματικό φαίνεται...! Κάτσε να βάλω το όνομά μου από κάτω, για να το αναγνωρίζουν όλοι σαν έργο μου και έτσι να έχει μεγαλύτερη αξία!» ...Και λέγοντας αυτά τα λόγια πήρε ένα μικρό πινέλο, το βούτηξε μέσα σε κόκκινο μελάνι και έβαλε φαρδύ πλατύ το όνομά του πάνω στη ζωγραφιά. Ο βασιλιάς κοίταξε το «πράσινο φύλο». Πράγματι, μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσε κάποιος να προβληματιστεί για το, αν, το φύλο είναι πραγματικό ή ζωγραφιά... Τώρα όμως, μετά την υπογραφεί του έργου, κανείς δε θα είχε ποτέ, καμία αμφιβολία πως πρόκειται για ζωγραφιά!!!
Γύρισε την πλάτη του στον «διάσημο» ζωγράφο καλόγερο και αφήνοντας των αποσβολωμένο, έφυγε χωρίς να πάρει το έργο Πράγματι, ο καλόγερος τον υποδέχτηκε και χωρίς να του πεί κουβέντα! Tί μποκαλά και του έδειξε όλά από τα έργα του... ρείς να πεις άλλωστε σε κάποιον που πιο βασιλιάς τα θεώρησε όλα εξαίρετα! Και τα θαύμαζε με μεγάλη περίσκεψη... Ήταν Αυτοκράτορας πολύ καλές ζωγραφιές, αληθινά ζωνταΜινγκ Τσενγκτζου ́(1360-1424) νές... τόσο που σε προβλημάτιζαν για το κατά πόσο είναι απλές απεικονίσεις ή πραγματικότητα! «Φτωχέ μου, άνθρωπε...» του είπε κάποια στιγμή ο καλόγερος. «Eίμαι σίγουρος πως, θα ήθελες να αγοράσεις κάποιο έργο μου... αλλά καταλαβαίνω πως, ποτέ δε θα είχες ούτε θα έχεις, τόσα χρήματα στη ζωή σου ώστε να καταφέρει να πληρώσεις την αξία του. Γιʼ αυτό, επειδή σε συμπάθησα, επειδή φαίνεται να καταλαβαίνεις
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
7 στεύει πώς το όνομά του είναι αυτό που δίνει αξία και ταυτότητα στο έργο. O ίδιος ποτέ δεν είχε σκεφτεί να πουλήσει, ή να να βάλει το όνομά του, κάτω από τις ζωγραφιές που φιλοτεχνούσε... ούτε, ποτέ κανείς, από αυτούς που χάριζε τα έργα του, του ζήτησε κάτι τέτοιο... ούτε, ποτέ, στο παλάτι του, αναρωτήθηκε κανείς, για το ποιός ζωγράφιζε τα τόσο ζωντανά πράσινα φιλαράκια... Θεέ μου τί υπεροψία! Όχι, δεν είναι αυτός ο ζωγράφος που έψαχνε. Ο χρόνος περνούσε και ο βασιλιάς, μέρα με τη μέρα, έμοιαζε όλο και πιο πολύ με ζητιάνο. Για την ακρίβεια ήταν ζητιάνος, ζούσε με ελεημοσύνες! Κανείς δεν τον γνώριζε και κανείς φυσικά δε νοιάζονταν για το ποιός ήταν στην πραγματικότητα. Ακόμα και ο ίδιος είχε ξεχάσει το παλάτι του... και φυσικά και στο παλάτι... με μεγάλη τους θλίψη, είχαν πάρει απόφαση πως πια ο βασιλιάς τους, είχε χαθεί.
Ο φημισμένος ποιητής που προκαλούσε πανζουρλισμό στο πλήθος • Σε μια άλλη μακρινή πόλη του βασιλείου ο βασιλιάς ζητιάνος - έμαθε πως ένας μεγάλος ποιητής - ραψωδός φιλοξενούταν στο παλάτι του τοπικού άρχοντα. Η φήμη του ποιητή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε, έλεγαν πως, όπου έστεκε και απήγγειλαν ποιήματα του... οι γυναίκες πάθαιναν υστερία, τα νεαρά κορίτσια καταλαμβάνονταν από ερωτική έξαψη... οι άντρες έπεφταν σε βαθύ στοχασμό και οι γέροντες αυτοκτονούσαν «ευτυχισμένοι»!
Αυτοκράτορας Σονγκ Ταϊτζου ́(1162–1227)
Ο βασιλιάς ζητιάνος κατάφερε να μπει στην αυλή του άρχοντα... όπου εκεί στα μαρμάρινα λευκά σκαλοπάτια θα γινόταν μία δημόσια απαγγελία... Ο άρχοντας με τις γυναίκες και τις κόρες του είχε τη φήμη του Mαικήνα της τέχνης και συχνά χρηματοδοτούσε τέτοιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Έτσι και τώρα πρόσφερε στους φίλους και στους εκλεκτούς της πόλης μία δημόσια απαγγελία ποιημάτων αυτού του τόσο αγαπητού ποιητή. Ο κόσμος αδημονούσε και αναζητούσε τον ποιητή... αυτός όμως δε φαινόταν να είναι εκεί. Mάλλον δεν είχε έρθει ακόμα. Η αναμονή είχε αρχίσει να δημιουργεί εκνευρι-
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
8 σμό όταν από το βάθος του δρόμου φάνηκε να έρχεται μία χρυσοστολισμένη άμαξα όπου μέσα σε αυτή προφανώς ήταν ο ποιητής. Η άμαξα συνοδεύονταν από νεαρούς και νεαρές που στεφανωμένοι με λουλούδια, κρατώντας πυρσούς και θυρσούς, μισόγυμνοι και σε έξαρση ...επευφημούσαν τον ποιητή και προέτρεπαν τον κόσμο να τον χειροκροτήσει. Δίπλα στον άρχοντα έστεκε μια επιβλητικά ντυμένη διάσημη στην περιοχή ηθοποιός. Φορούσε μία εντυπωσιακή μάσκα και το στήθος της ήταν στολισμένο με περίπλοκα περιδέραια... Όταν η άμαξα έφτασε μπροστά στα σκαλιά του αρχοντικού οι νεαροί και οι νεαρές που τη συνόδευαν έτρεξαν να ανοίξουν την πόρτα της... Πολύτιμα υφάσματα απλώθηκα και ροδοπέταλα άρχισαν να ραίνουν τον υφασμάτινο διάδρομο. Ο ποιητής έκανε την εμφάνισή του και το πλήθος ξέσπασε σε αλαλαγμούς. Θεέ μου, τί υστερία! Tυμπανοκρουσίες και σάλπιγγες ήχησαν, γυναίκες γύμνωσαν τα στήθη τους και άντρες τράβηξα μικρά μαχαίρια και κάμνοντας χαρακιές στα μπράτσα τους άφησαν το αίμα τους να χυθεί για χάρη του ποιητή! (...τί έθιμο και αυτό!). Όταν ο ποιητής κατευθύνθηκε προς το κεφαλόσκαλο, η μεγάλη ηθοποιός τον υποδέχτηκε και τον στεφάνωσε με φύλα δάφνης. Ο άρχοντα το χαιρέτισε και αυτός με επισημότητα και του πρόσφερε ένα στολισμένο με έβενο κάθισμα για να καθίσει. Όταν τα πλήθη, με υπόδειξη του άρχοντα,
ηρέμησαν κάπως, η μεγάλη ηθοποιός σήκωσε ψηλά τα χέρια της και επιβλήθηκε σκηνικά. Το πλήθος σιώπησε τελειωτικά... και τότε, μέσα από το ανέκφραστο προσωπείο που φορούσε η ηθοποιός, ακούστηκε να απαγγέλετε ένας - ένας κάποιοι «αγαπημένοι» στίχοι του ποιητή! Με το τέλος της απαγγελίας και πάλι στιγμιαία σιγή(!) και στη συνέχεια πανζουρλισμός στο πλήθος. Xειροκροτήματα ζητωκραυγές κλάματα και υστερίες! Ο ποιητής σηκώθηκε από το στολισμένο κάθισμά του και δέχτηκε με στωικότητα και επίπλαστη μετριοφροσύνη τα συχαρίκια του άρχοντα και των παρευρισκόμενων. Ύστερα, με «έκδηλη» συγκίνηση, σκούπισε μερικά δάκρια που κύλισαν στο πρόσωπο του και αγκαλιάζοντας τη μεγάλη ηθοποιό την ευχαρίστησε για την απαγγελία της. Το πλήθος συνέχιζε να αλαλάζει... και οι κραυγές του, έγιναν ουρανομήκης, όταν ο άρχοντας πρόσφερε, στον ποιητή, μέσα σε Αυτοκράτορας Τανγκ Ταϊτζόνγκ (544-649)
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
9 ένα πολύτιμο μεταλλικό δίσκο, ένα σορό από χρυσά νομίσματα ως αμοιβή του. Ο ποιητής πήρε - άδραξε μία χούφτα χρυσά νομίσματα και (τί μεγαλοψυχία θεέ μου!) τα σκόρπισε προς το πλήθος! Τί μεγάλος ποιητής! Τί τέλειος καλλιτέχνης! Μόνο που ο βασιλιάς - ζητιάνος δεν κατάφερε να ακούσει καν του στίχους που απαγγέλθηκαν και μερικές λέξεις που έπιασε, ήταν τόσο ασυνάρτητες, που δύσκολα έβγαλε κάποιο νόημα. Ώ! Nαι, επρόκειτο για ένα «θαυμάσιο ποίημα» και για μία «εξαίσια απαγγελία»!
Αυτοκράτορας Τζενγκις Χαν (1162–1227)
Τί μέρα και αυτή για την πόλη! Να είναι καλά ο ποιητής. Τουλάχιστον ο βασιλιάς ζητιάνος κέρδισε και κάτι υλικό. Ένα χρυσό νόμισμα, από αυτά που ριχτήκαν προς το πλήθος, βρίσκονταν τώρα στην τσέπη του! Όχι, δεν είναι αυτός ο ποιητής που αναζητούσε ο βασιλιάς.
Με έναν ονομαστό φλαουτίστα - σαλτιμπάγκο • Το ίδιο σκηνικό στήθηκε σε άλλη πόλη και με έναν ονομαστό φλαουτίστα. Μόνο που εδώ ο φλαουτίστας ήταν πιο άμεσος. «Eπικοινωνούσε» με το ακροατήριο και δεν του χαλούσε χατίρι. Έπαιζε ότι του ζητούσαν. Ήταν κάτι ας πούμε σαν ένα καλομαθημένο παιδί που ήξερε όμως πως θα έπρεπε να κάνει, τελικά, ότι του λένε προκειμένου να έχει την επιβράβευση του. Παλαιότερα αυτός ο μουσικός έκανε λαμπρή σταδιοδρομία και έδωσε εξαίσιες μουσικές παραστάσεις. Οι δρόμοι που άνοιξε στη μουσική ήταν πρωτόγνωροι και αβάδιστοι από άλλους. Μόνο που η
μεγάλη επιτυχία και πλατιά αποδοχή όλων, έχουν και το τίμημά τους. Ο μεγάλος αυτός μουσικός κατάντησε ένας σαλτιμπάγκος... ένας μαϊντανός που πάει με όλα... ένας μύλος που τα άλεθε τα πάντα!. Έπαιζε και ξανά Έπαιζε τις παλιές επιτυχίες του, έκανε τα τσαλίμια του, τελειοποιούσε συνεχώς τον ήχο του... επαναλάμβανε όμως πάντα τον παλιό εαυτό του...που τον πουλούσε ομολογουμένως ακριβά. Όταν, ο βασιλιά - ζητιάνος, μετά από που κόπο και πολύ ψάξιμο, κατάφερε να τον εντοπίσει τον βρήκε έξω από ένα ναό, σε ένα πανηγύρι, να παίζει μουσική για να χορεύουν οι πανηγυριστές. Πραγματικά εκείνη τη στιγμή ο φημισμένος μουσικός
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
10 Έπαιζε με το φλάουτό του ένα εξαίσιο μουσικό κομμάτι...
Αυτοκράτορας Τσιεν Λονγκ (1711-1799)
Όταν τελείωσε ο βασιλιάς ζητιάνος τον πλησίασε και των ρώτησε... «Δάσκαλε από που έρχεται η μουσική?» «Μέσα από το μυαλό μου» ...απάντησε αβίαστα ο μουσικός. «Δάσκαλε που βρήκες τόσο όμορφα και πρωτότυπα μουσικά κομμάτια»? «Τα σκέφτηκα και τα συνέθεσα μόνος μου» ...απάντησε πάλι με υπεροψία ο μουσικός. Ο βασιλιάς - ζητιάνος, μετά από αυτές τις απαντήσεις, σκέφτηκε πως, δεν ήταν αυτός ο ουράνιος καλλιτέχνης που αναζητούσε... Δεν άντεξε όμως και του έκανε μία ακόμα ερώτηση. «Δάσκαλε... που πάει η μουσική όταν τελειώνει?» Φυσικά δεν πείρε απάντηση και έφυγε, για μία ακόμα φορά, απογοητευμένος από τα αποτελέσματα της αναζητήσεις του... • Τα χρόνια είχαν περάσει και ο βασιλιάς - ζητιάνος, γέρασε για τα καλά. Η αναζήτηση των τριών εξαίσιων καλλιτεχνών που του είχε γίνει εμμονή... σιγά σιγά πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Ο βασιλιάς - ζητιάνος, απελπίστηκε και πίστεψε πως δεν υπήρχαν τελικά τέτοιοι καλλιτέχνες. Για την ακρίβεια, σιγά - σιγά, ξέχασε ακόμα και το γιατί περιπλανιόταν. Δε γνώριζε ποιός ήταν, που βρίσκονταν και δεν είχε ιδέα για το που πήγαινε.
Ο βασιλιάς συναντά το... βασιλιά • Mετά από πολλά - πολλά χρόνια περιπλάνησης, ο βασιλιάς - ζητιάνος, έφτασε
τελικά έξω από ένα μεγάλο και ωραίο παλάτι, Πληροφορήθηκε πως εκεί έμενε ένας σοφός βασιλιάς. Aλλά και οι άνθρωποι του παλατιού έμαθαν για τον πλάνητα ζητιάνο... Σκέφτηκαν πως αυτός ο άνθρωπος μέσα από τις περιπλανήσεις του θα πρέπει να έμαθε και να είδε πολλά. Στο βασιλιά τους άρεσε να ακούει ιστορίες και περιγραφές από μακρινά μέρη... γιʼ αυτό αποφάσισαν να φιλοξενήσουν τον πλάνητα ζητιάνο στο παλάτι. Τον κάλεσαν λοιπόν να επισκεφτεί το βασιλιά, τον έπλυναν, τον ετάισαν, του έδωσαν καθαρά ρούχα και όταν έκριναν πως ήταν τελικά ευπρεπής και περιποιημένος
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
11 τον οδήγησαν στους κήπους του παλατιού.
σμένο από το βασιλιά αλλά το ίδιο ζωντανό με το αληθινό. Ο ζητιάνος κοίταξε έκπληκτος τη ζωγραφιά... Ήταν απόγευμα και ο βασιλιάς (μετά από «Είναι τόσο αληθινό...» είπε με θαυμασμό! το μεσημεριανό ύπνο του) συνήθιζε να κα- «Μα, κατά κάποιο τρόπο, είναι αληθινό» ταπιάνεται με τα δέντρα, τα φυτά και τα ...απάντησε ο βασιλιάς! «Παρ’ το, στο χαοπωροκηπευτικά του. ρίζω!» Ο πλάνητας ζητιάνος συνάντησε το βασι- Ο ζητιάνος κοίταξε σαστισμένος... μια το λιά να σκαλίζει τον κήπο του... βασιλιά, μια το αληθινό φύλο, μια το ζωAντάλλαξαν μερικές ευγενικές κουβέντες γραφιστό... και φαίνεται πως τελικά συμπάθησε ο «Είναι δικό σου, στο χαρίζω!» ...επανέένας τον άλλον. λαβε ο βασιλιάς προτρέποντας το ζητιάνο να το πάρει. Ο βασιλιάς πήρε το ζητιάνο από το χέρι «Μα, θα στοιχίζει ακριβά, σαν έργο τέκαι του έδειξε τα παρτέρια του, μετά τον χνης...» ψέλλισε αυτός! πήγε σε ένα στέγαστρο όπου από κάτω ήταν δεκάδες - κλουβιά με λογίς λογίς πουλιά. Ο βασιλιάς ήταν περήφανος ιδιαίτερα για τα καναρίνια του... πίστευε ότι αυτά τον δίδασκαν μουσική και πολλές φορές, εκμυστηρεύτηκε στον πλάνητα ζητιάνο, προσπαθούσε να αντιγράφει τα κελαϊδίσματα τους και να τα παίξει με το φλάουτό του. Αυτοκράτορας «Eσύ το βράδυ θα διηγηθείς τις ιστορίες σου και εγώ θα παίξω για σένα μουσική με το φλάουτό μου» ...είπε ο βασιλιάς, στον έκπληκτο ζητιάνο... που κάτι άρχιζε να υποψιάζεται... «Προτού πάμε όμως στην αίθουσα του παλατιού θα να σε πάω να δεις ένα όμορφο πράσινο φύλο που ζωγράφισα σήμερα! Ο βασιλιάς πήρε τον ζητιάνο από το χέρι και τον οδήγησε στο εργαστήριο ζωγραφικής του... εκεί, ανάμεσα σε πολλά χαρτιά, μπουκαλάκια με μελάνι και πινέλα ήταν ακουμπισμένο ένα κομμένο (προφανώς από τον κήπο) πράσινο φίλο... δίπλα του ήταν ένα άλλο πράσινο φύλο... ζωγραφι-
Τσιν Σ' Χουάνγκ (259BC-210BC)
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
12 «Mη λες ανοησίες, θα φτιάξω άλλο, Έχω ζωγραφίσει πολλά τέτοια» «Δεν θα έπρεπε, σαν καλλιτέχνης, να το υπογράψετε...» πρότεινε ο ζητιάνος. Ο βασιλιάς τον κοίταξε έκπληκτος... «Αν πρέπει εγώ να υπογράψω αυτή τη ζωγραφιά... τότε τί θα πρέπει να κάνει αυτός που δημιούργησε το αληθινό φύλο? Ο ζητιάνος έσκυψε το κεφάλι ντροπιασμένος για την ανοησία που είπε...
Αυτοκράτειρα Γου Τζ'τιεν (624-705)
«Έλα να σου διαβάσω μερικές σκέψεις που έκαμα... Νομίζω πως αντανακλούν κάτι από τον ουρανό... ξέρεις, πολλές φορές προσπαθώ με τις λέξεις να φέρω πιο κοντά τον ουρανό... δεν τα καταφέρνω πάντα, όμως, πολλοί είναι αυτοί που λένε πως, μέσα σε αυτές τις λέξεις, μπορούν και διακρίνουν κομμάτια του ουράνιου εαυτού τους (!) Η αλήθεια είναι ότι και εγώ νιώθω έτσι...» λιγμένο μέσα σε ένα άπλετο λευκός φως, Λέγοντας αυτά ο βασιλιάς κατέβασε από ένα ράφι ένα φρέσκο γραμμένο με κόκκινο λίγο λίγο να ξεθωριάζει... μετά κοίταξε μελάνη ποίημα που είχε συνθέσει το πρωί. και τα δικά του ρούχα. Ό, τι θαύμα, ήταν και αυτά λευκά! Σιγά σιγά ο βασιλιάς, μπροστά στα έκπλη«Στις πορτοκαλιές, κτα μάτια του ζητιάνου, ξεθώριασε τεκάτω στις πορτοκαλιές... λείως... χάθηκε, έγινε ένα με το φως! με το άσπρο σου το φόρεμα μια μέρα θα έρθεις να με βρεις! Ο βασιλιάς - ζητιάνος έμεινε τελικά μόνος στο εργαστήριο του (!)... κοίταγε το ολοΘα είμαι εκεί... στις πορτοκαλιές, ζώντανο πράσινο φύλο που είχε ζωγραφίμε το ολόλαμπρο μου ένδυμα (και εγώ), σει και... στο χέρι του κρατούσε το ποίημα Θα σε περιμένω, να έρθεις... που μόλις είχε διαβάσει! ...μαζί σου να με πάρεις!» Ο ζητιάνος κοίταξε τον βασιλιά που μόλις τελείωσε την επαγγελία του... «Αυτός είναι ο καλλιτέχνης που ψάχνω τόσα χρόνια... Τρις, σε έναν!» ...σκέφτηκε. Διέκρινε τον βασιλιά, μόλις μετά βίας, τυ-
- «Bασιλιά μου. Ξεχάστηκες. Στην αίθουσα έχουν μαζευτεί από ώρα φίλοι και επισκέπτες και μας περιμένουν...» Φυσικά, και ήταν η βασίλισσα του, που τον καλούσε. «Ώστε όλα ήταν ένα κακό όνειρο, ένας
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
13 εφιάλτης? ...αναρωτήθηκε ο βασιλιάς. «Όχι, ήταν μια αποκάλυψη της θείας πρόνοιας. Ήταν ένα κομμάτι της θήκης πραγματικότητας που μου φανερώθηκε!»... κατέληξε!
Επίλογος • Ο βασιλιάς μας, έζησε ακόμα, για πολλά πολλά χρόνια. Ζωγράφισε και χάρισε άπυρα πράσινα φυλλαράκια... Έγραψε και απήγγειλε πολλά ποιήματα.... και διδακτικέ από τα καναρίνια του, άπυρους εξαίσιους μουσικούς δρόμους... Έπαιζε δε, πάντα με μεγάλη του ευχαρίστηση αυτές τις συνθέσεις, για τους φίλους του, στο φλάουτό! Ο βασιλιάς μας, έζησε μία καλλιτεχνική ζωή, μοιράσθηκε όλα τα καλλιτεχνήματα που φιλοτέχνησε και πέθανε τελικά σε chinese painting flowers
βαριά γεράματα, ως αληθινός καλλιτέχνης! Αλλά μέχρι που έφυγε απο αυτή τη ζωή... «Έζησε αυτός καλά - και εμείς καλύτερα!» ...όπως έλεγαν και οι παλαιοί παραμυθάδες. Ο ζωγράφος Hokusai
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
14 Μερικές σκέψεις...
αρκεί να «σιγήσουμε», να «παρατηρήσουμε», να «αφουγκραστούμε» και τελικά, να «ρυθμιστούμε», να «ταυτιστούμε», να Ο βασιλιάς μας, έχει όλα τα ελαττώματα «εναρμονιστούμε» με τον «παγκόσμιο και τα χαρίσματα που έχουμε όλοι μας. Είναι αυτάρεσκος, ζηλεύει, απαιτεί, αλλά παλμό» που είναι ο χτύπος της καρδιά ταυτόχρονα είναι και λάτρεις του ωραίου, του Σύμπαντος Κόσμου. αναζητεί την αλήθεια και μάλιστα με τόση θέρμη, ώστε, αποφασίζει να αφήσει τη βό- Άλλοι λένε ότι, θα πρέπει. να «κατεργαστούμε» τον «ακατέργαστο λίθο»... να τον λεψή του, προκειμένου να περιπλανηθεί για χάρη της. Στο δρόμο υποφέρει, πεινά, κάνουμε «ορθογώνιο - κύβο», κατάλληλο για να χρησιμοποιηθεί στο «κτίσιμο» ενός ταλαιπωρείτε... στο τέλος μπερδεύετε, απογοητεύετε, χάνει το στόχο του. Φτάνει μεγαλόπρεπου Κοσμικού Ναού... στα κατώτερα στάδια εξαθλίωσης, ξεχνά Άλλοι, μιλούν για «μέταλλα» που... θα ακόμα και τη βασιλική καταγωγή του. πρέπει να λιώσουν, να σφυρηλατηθούν, να καλουπαριστούν και να χυτευτούν. Να γίΚαι όμως, από τον «πάτο του πηγαδιού» όπου έχει πέσει, ο βασιλιάς ζητιάνος μας, νουν κατάλληλα για να κατασκευαστούν με αυτά (τα μέταλλα) χρήσιμα εργαλεία... βρίσκετε επιτέλους μόνος απέναντι στον να εκτυπωθούν επάνω τους θαυμαστές εαυτό του... «Εισέρχεται» ειλικρινά, για απεικονίσεις σε ακριβά νομίσματα... να γίπρώτη φορά, στο ίδιο το παλάτι του. Συνουν λεπτά εύπλαστα και κατάλληλα για νειδητοποιεί πως αυτό που αναζητούσε ήταν, αυτός ο ίδιος! «Αναγνωρίζεται» και να κατασκευάσει, με αυτά, ο μεγάλος Αρχιτεχνίτης, θαυμαστά και περίτεχνα Κοπάλι ως «βασιλιάς - καλλιτέχνης - δημιουργός» και καθίσταται ευτυχής με αυτό. σμήματα! (Κόσμους) Συνειδητοποιούμε και μείς. Άλλοι, πιο τολμηΑυτό το «άλλο», το «διαφορετικό», το «καλλίτερο», το «περισσότερο», το «ομορ- ροί, κάνουν ένα φότερο» και «σοφότερο» που ίσος αναζη- βήμα παρά πέρα και λένε πως... τούμε θα πρέπει να ξέρουμε ότι, είμαστε Εμείς είμαστε οι ερ«εμείς»! Το «επιδιωκόμενο», το «επιθυμητό» και το «ζητούμενο» είναι μέσα μας! γάτες, εμείς και οι τεχνίτες, εμείς και οι αρχιμάστορες! Όσο και να ταξιδέψουμε, όσα βιβλία και Aναζητητές, κατααν διαβάσουμε, όσους δασκάλους και σκευαστές και χρή«γκουρού» και αν ακολουθήσουμε... θα στες ταυτόχρονα! καταλήξουμε πίσω στον «εαυτό» μας! Ο ζωγράφος Μόνο, που, δεν είναι ανάγκη να ταλαιπω- ••• Μπα Ντα Σαν Ρεν 1626-1705 ρηθούμε τόσο πολύ. Δεν αξίζει τον κόπο να «ξενιτευτούμε»...
Ο βασιλιάς ζητιάνος - καλλιτέχνης
Παναγιώτης Μαυρόπουλος
15
O P.S.Mavro/Stavriotis (κατα κόσμο Παναγ. Μαυρόπουλος) γεννήθηκε το 1955 στο νησί των Oμηρικών Φαιάκων, στο νησί του Αλκίνοου και της Ναυσικάς! Aπό κάποιο χρονικό σημείο και μετά ο καλλιτέχνης στράφηκε σε προσωπικές «εσωτερικές αναζητήσεις» που είχαν σαν αποτέλεσμα τη φαινομενική απομόνωση του. Σήμερα ζει, σχεδόν απομονωμένος, σε ένα βουνό, ζωγραφίζει δε, και γράφει, μόνο για τον εαυτό του και τους φίλους του! • Zωγραφικά έργα του βρίσκονται: • Στο Mουσείο Σύγχρονης Tέχνης του I. Bορέ, • Στη Δημοτική Πινακοθήκη Aθηνών, • Στο Σκιρώνιο μουσείο, • Στη Kερκυραϊκή Πινακοθήκη, • Στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου... και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές, στην Eλλάδα και το εξωτερικό. Tα υλικά που χρησιμοποιεί είναι σκόνες, ακριλικά, αυγοτέμπερα, λαδοπαστέλ και ένθετο κολάζ πάνω σε διάφορες επιφάνειες. Διαβάστε ακόμα περισσότερα ΕΔΩ: • https://issuu.com/psmavro • https://www.facebook.com/ps.mavro.7
Ένα Μύθευμα απο το Παναγιώτη Μαυρόπουλο @
O βασιλιάς ζητιάνος – καλλιτέχνης ...για τη Λυδία και την Ίριδα
chinese painting flowers
CORFU 2010 - 2016 @ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ