10
Elke crisis zijn eigen oplossing Crisis? Wat is een crisis? Hoe pak je een crisis aan? Drie vragen waar ik mee worstelde in de voorbereiding op dit boek. In 2012 las ik het boek ‘Psychiatrie bij nacht en ontij’ – een fascinerend relaas over de psychiatrische crisisdienst. De vijfentwintig verhalen in dit boek geven een indringend beeld van de problemen en dilemma’s waarmee sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en artsen te maken krijgen. Bij deze dienst werken de mensen met de meeste ervaring om een crisis op te lossen. Zij weten wat er bij komt kijken om een noodsituatie te bezweren. Zij weten dat in een crisis situatie tegenstrijdige belangen een rol spelen. Zij weten dat er sprake is van meerdere perspectieven, andere verwachtingen over de oplossing, hoogoplopende emoties. In het boek wordt beschreven dat het in zo’n krachtenveld niet makkelijk opereren is en de oplossingen niet voor de hand liggen. Natuurlijk maken de verpleegkundigen en artsen gebruik van standaarden, protocollen en richtlijnen, die richting geven en eisen stellen aan de aanpak van de crisissituatie, maar die geven niet overal het antwoord op. Zij weten dat iedere crisis uniek is. Door het lezen van hun ervaringen werd ik geraakt. Bij de psychiatrische crisisdienst ervaren de verpleegkun digen en artsen vaak dat een crisis een kans is om het anders te gaan doen, uit het patroon te stappen, of een wending te forceren. Wat moet je doen, wiens belang prevaleert? Er zijn twijfels en zorgen, die de scheidslijn aangeven tussen de professionele – maar ook de menselijke – afweging die gemaakt moet worden. Vaak is die afweging goed, maar soms kan het ook minder goed uitpakken. Het is geen
