JULY-AUGUST 2019 ISSUE
“
The Filipino people need not to suffer for another three long years.
see on pg. 8
02
BALITA
theCatalyst
Senate targets PUP for alleged communist recruitment /Dominic Gutoman Senator Francis Tolentino and Senator Bato dela Rosa recommends to PUP President Emanuel De Guzman to make amendments on the existing laws of PUP, allowing police presence inside the campus.
“
Nagpasya akong umalis ng aming bahay dahil lagpas isang buwan na akong naka-house arrest dahil sa kagustuhan kong maglingkod sa bayan. That was so traumatic, lalo na it happened at the hands of my parent na inasahan kong pinaka makakaunawa sana ng aking decisions.
ALICIA LUCENA
In a Senate hearing on August 7, Dela Rosa presented parents — whose children are enrolled at PUP and FEU — to verify allegations in regards to ‘chronic’ recruitment of communist groups in the said universities. The parents who agreed to make statements are: Luisina Espina, Gemma Labsan, Relissa Lucena, and Jovita Antoniano. One of the parents stated affirming the allegations, “Ang buhay na daw niya ay nasa masa. Yung gano’ng pag-iisip niya ‘di ko na siya pinapapasok. Ni-lock ko yung gate, kasi nga lumayas na siya ng 3 days kasi natatakot ako na baka umalis ulit siya.” After hearing the families’ narrative, Dela Rosa justified the recommendation and further vouch for intensified police patrols in PUP. De Guzman argued that issuing an amendment would only “agitate the students more”. “I don’t care kasi kung palagi na lang tayo takot na ma-agitate wala na mangyari sa gobyerno na ito. The government should have the bayag, have the political will to do what supposed to be
Admin kicks off drug tests /Regina Tolentino
A
ugust 15 saw the start of mandatory random drug testings (MRDTs) in the university, with some students reportedly fetched from their classes to undergo the process. The sudden start of the implementation of MRDT today, together with police sightings inside the campus, evoked fear and rage among students. PUP President Emanuel de Guzman justified the unannounced kickoff of MRDT, saying they held a drug awareness seminar before the drug testing. However, the College of Communication Student Council said the administrators refused to give any orientation or preparation before the scheduled MRDT.
done to ensure na ang mga bata na ito ay makakapag-aral at makakapagtapos,” Dela Rosa responded. Responding to allegations Alicia Lucena, daughter of Relissa Lucena who has been presented in the hearing, clarified in a Facebook post that she was not kidnapped. “Nagpasya akong umalis ng aming bahay dahil lagpas isang buwan na akong naka house arrest dahil sa kagustuhan kong maglingkod sa bayan. That was so traumatic, lalo na it happened at the hands of my parent na inasahan kong pinaka makakaunawa sana ng aking decisions,” she stated. Lucena also said that the Armed Forces of the Philippines (AFP) and Duterte’s administration should stop using her parents for their political agenda. Multiple cross-hairs In relation to Dela Rosa’s proposal, Philippine National Police (PNP) keeps an eye on agreements signed between the Department of National Defense (DND) and state schools. One of the memorandum of
PUP President Emanuel De Guzman argued to Senator Ronald Dela Rosa that ammendment to LFS-DND Accord would only “agitate the students.” kuha mula sa CNN at ABS-CBN agreements under intensive review is the Prudente-EnrileRamos accord which prohibits the presence of military inside and within 50 meters outside the PUP campus.
"Makatuwiran ang paglaban!" —Lucena /Maricho Tagailo
"Sabi sa amin, hindi raw dapat ito ibinababa sa mga estudyante dahil dapat daw walang nakakaalam nito. Dapat ine-excuse lang ang mga estudyante at dapat hindi sinasabi na mandatory random drug testing ang dahilan," the council said in an interview. Meanwhile, university officials clarified that police officers seen in campus today are students of the Open University. They also said that the Prudente-Ramos Accord, an agreement stating that disallows the police and the military from entering PUP campuses, has been revoked. Anakbayan PUP challenged the university officials' claim, saying they should produce documents proving the revocation of the agreement.
Back in October 2018, AFP listed PUP as one of the schools in Metro Manila that have been penetrated by communist insurgents, which they admitted is not yet fully verified.
"Bakit nga ba tayo naririto? Bakit tayo napapasabak sa mga rally, sa mga pagpoprotesta, sa pag-aaktibista? Ang pangunahing sagot diyan: bakit hindi?" Ito ang pagtatanggol ni Alicia Lucena ng Anakbayan, isa sa mga inakusahang nawawala na mag-aaral ng Far Eastern University sa kaniyang talumpati sa Walkout Protest na naganap sa Liwasang Bonifacio, Agosto 20. Binigyang bigat ni Lucena ang ilan sa mga dahilan kung bakit dapat mas lalong tumindig at kumilos ang mga kabataan sa kasalukuyang kalagayan ng lipunan. "Kitang kita natin na mayroong mali sa lipunan. Kitang kita natin na may mali na kailangang baguhin at ayusin. Nandiyan ang madaming pagpaslang sa Negros. Nandyan ang sunud-sunod na atake sa pagbobomba sa eskuwelahan sa Mindanao.
Nandiyan ang pagpapapasok ng mga military sa mga eskuwelahan. Sunud-sunod ang atake sa atin. Sunud-sunod ang atake sa mamamayang Pilipino." Iginiit din niya na hindi 'brainwashed' ang mga kabataang lumalaban at pinanawagang itigil ng estado ang paggamit ng mga suliraning pampamilya para supilin ang mga paglaban. "Makatarungan ang ipagtanggol ang mamamayang Pilipino kaya tayo suumasabak sa mga protesta at rally. Kaya tayo nag-aaktibista para ipagtanggol ang mga naaapi at lahat ng mga pinagsasamantalahan — ang mga kabataan, ang mga magsasaka, ang mga
“
"Makatarungan ang ipagtanggol ang mamamayang Pilipino kaya tayo suumasabak sa mga protesta at rally. Kaya tayo nag-aaktibista para ipagtanggol ang mga naaapi at lahat ng mga pinagsasamantalahan — ang mga kabataan, ang mga magsasaka, ang mga manggagawa, ang mga mismong pambansang minorya." ALICIA LUCENA
manggagawa, ang mga mismong pambansang minorya." aniya. Kaugnay pa rin ito sa sinabi ng senado tungkol sa kaso ng mga nawawalang mag-aaral na diumano'y na-kidnap. Una nang idinepensa ni Lucena ang kaniyang sarili sa isang Facebook post kaugnay ng kaniyang paglutang at paglilinaw na hindi siya nawawala.
COMMUNITY 03
theCatalyst
Senior High School: Unwritten Cases /Ache Cruz
I
kalawa ng Agosto nang nagviral ang isang thread sa twitter na pumukaw ng pansin ng mga PUPians. Inilalahad nito ang istorya ng di makatarungang sanctions na naranasan ng mga estudyante sa Senior High. Upang mas maintindihan ang sitwasyon, nakipagpanayam ang The Catalyst sa nag-tweet ng nasabing thread na si Apple Claire Benito. Base sa karanasan ng kanyang Grade 12 na dormmate na ayaw ipagbigay-alam ang pangalan, mayroong 37 na estudyanteng nakasuot ng
PE uniform noong araw na iyon,samantalang ang iba naman ay naka-civillian, para sa kanilang klase sa PE ng 4 ng hapon. Tinatayang 7 ng umaga nang mahuli ng Assistant principal na si Mrs. Sotto ang kanilang kasuotan na diumano’y lumalabag sa tuntunin ng kanilang eskwelahan. Ang kanyang ka-dorm daw ay presidente ng nasabing klase kaya siya ang tinawag ng assistant principal upang bigyan ng isang mahabang sermon. Kinuwestyon
ang
kanilang
Hatched: The SHS community speaks up /Regina Tolentino
F
ollowing the recent events that broke the silence of the PUP Senior High School regarding student repression, the SHS community speaks up Clint and Clyde, both student representatives of Anakbayan on the recent dialogues now face the risk of expulsion. "Ipinakita sa akin 'yung pinirmahan ko last enrolment." Clint, grade 11 student and an Anakbayan member recalled. "May mga bagay doon na nilabag ko raw tulad ng hindi pagsusuot ng uniform at sa pagsali sa mga organisasyon." Another former student recalls that the SHS admin has never presented the crafting of SHS Policies and Guidelines to the council, nor inquired about their opinions on the matters of their interest. In addition, some former Senior High School students' graduation documents were not released due to failure to abide by the department's "haircut" and "uniform" policy which clearly manifests the continuing student repression among the senior high students, " Eh yung mga class presidents
last academic year na pinapatawag ng principal at binabantaan ng hindi papagraduatein dahil lang hindi nagsuot ng uniform yung mga kaklase niya (that time, hindi pa implemented ang mandatory uniform).” “Marami pang iba (not to mention my personal experiences). Hindi ba ito uri ng student repression? Siguro, more like, maraming estudyante ang natatakot na magreport ng naturang repression." "Magugulat na lang ako na may ganoon na palang existing policy guidelines kaya ginawang required ang uniform," the former student added. "Simula nang umupong principal si Dr. Comuyog, marami ng reports of student repression. Hindi lang reported or nagagawan ng paraan [ng nakatataas]." Way back 2018, to recall, there has been a report that a student leader from PUPSHS was held back from graduating along with her batch for being a member of a progressive organization and specifically for leading the fight against graduation fee. #
pagsuot ng PE uniform sa umaga lalo't hapon pa naman daw ang kanilang klase para rito. Sa kabila ng pag-ako ng nasabing presidente sa responsibilidad ng kaso, ipinatawag pa rin ng assistant principal ang buong klase upang mapagsabihan. Bukod pa rito, pinagbantaan sila na iipitin ang kanilang mga papeles para sa paparating na UPCAT, DOST, at iba pang college entrance exams. Mawawala lamang ang kanilang kaso kung sila ay magsasagawa ng community
service ng 16 na oras o kung sila ay bumili ng mga gamit sa opisina, tulad ng trolley speaker, printer cable, at ink ng printer. Pinili na lamang ng mga bata na bumili ng mga nasabing kagamitan at ang pinag-ambagan ng klase ay higit kumulang 4000. Pagkatapos mag-viral ng nasabing thread, tinawagan ng assistant principal ang buong klase upang ipagbigay alam na hindi na raw kailangan ang mga gamit ngunit huli na--nabili na ito ng kanilang klase. Batay sa naratibo ng iba
pang estudyante, hindi lamang ang klaseng ito ang nakaranas ng ganitong kaso. Kadalasan, ang ipinapabili sa mga estudyante ay mga ream ng bondpaper o ink ng printer. Bagaman marami nang kaso ang naitala, nananatiling walang kibo ang mga estudyante upang hindi na humaba pa ang usapan at upang hindi na lumaki pa ang gulo. Hindi na rin nila sinubukang lumapit sa ibang opisyal ng eskwelahan ukol rito sapagkat may sinusunod na awtonomiya ang senior high sa PUP.
Anakbayan PUPSHS requests dialogue with admin /Regina Tolentino Amidst rampant campus repression and violations, various organizations launched a protest dialogue to assert academic freedom and to fight repression. The organizations commenced its protest dialogue through a snake rally followed by a request for dialogue by the students. Anakbayan Senior High School entered the office along with a representative from a student publication. “Walang members ng AB sa senior high school na may consent ng magulang. Wala kaming SHS na Anakbayan na may consent.” Recently, reports that students from senior high school were refrained from joining mass organizations. “Kung meron kaming members ng AB at LFS, dapat malaman, kung makikipagdialogue, dapat kasama nila ang mga magulang nila.” PUPSHS principal Minna Comuyog said in an interview with The Catalyst. “Iniiwasan maaffiliate sa organisasyon na wala pang kakayahan maiset ang layunin, kung makabubuti ba sakanila.” “We want members identified.” she added. “Mahalaga naman ang activism, ‘pag disruptive, hindi makukuha ang loob [ko]. On Facilities “May mga estudyante na humingi ng tulong sa Anakbayan, especially ‘yung mga pinabili ng materials na nagco-cost ng P4,000. Iyon po ang nagtulak sa amin [makipag-dialogue] so why wouldn’t we consult our principal?” Anakbayan SHS Chairperson Clyde Abada, currently enrolled as a Grade 11 student explains why students join and acknowledge the role of mass organizations inside the university. The office of the Senior High School Department clarified that joining mass organizations is not prohibited but definitely is not encouraged. This goes to say that being a part of such organizations is without sanctions as long as there is consent and the office is
informed of such membership. “Gustong gusto ko yung improvement ng facilities.” PUP Senior High School principal demonstrates the strong need to unite for better facilities and to raise the level of our calls to higher agencies such as the Commission on Higher Education (CHED). “Even the laboratory nakikishare tayo sa college.” she added. “We have to take action. Kung hihintayin natin, [baka] maging lola ka na.” On Mandatory Uniform “Ang policies ay hindi nasusulat sa bato, meaning it is subject to change.” The SHS principal explained that she met with students to remind them of the policy guidelines and to give them time to express their concerns. “Pwede kayo magraise ng issue.” Clyde followed the argument with, “ma’am, napakamahal po ng uniform. Pabigat sa dalahin ang uniform according sa students.” “Show proof that they cant afford the uniform. If you do not follow the policies, you are seeking special privileges. At maximum, it’s not mandatory. I cannot say that it is mandatory,” Prof. Mina Comuyog inquired. “Medyo illogical nga na within an hour lamang [‘yung pagitan ng mga klase]. We will allow students to come to school in their PE uniform, pero bukas ako d’yan.” As per the SHS department, only during its appropriate time should students be allowed to wear PE uniforms, although when it has come to their attention that there were difficulties, they tried taking considerations. “Nagiging issue sa bata kapag dikit-dikit ang schedule. Walang chance magpalit, ang nangyayari, hindi ‘yon violation,” she added. “Noon pa dapat dinala ito. Next semester na may ganyang pangyayari, dalhin sa office. Sa ngayon, hindi pa, pero may plano baguhin.” “Hindi mapagbibigyan [ang assertion laban sa mandatory uniform]?” asked the Anakbayan Chairperson. “It has to be implemented.
Kung ang demand ay magkaroon ng kawalan ng uniform, there is no such thing as mandatory uniform. The mere fact na may 2 days wash day, that is not mandatory.” On Guidelines The Policy Guidelines and Procedures Manual of PUP Senior High School had a review committee wherein a student representative is involved. The office reminds the students that there were orientations held before the start of class and there has never been a case of student repression in the department. “Hindi totoo na nagpabili ng mga printers,” clarifying the claims on the viral issue brought by students online. “Ang ginagawa ko lang naman bilang punungguro ay i-implement ang policy. You enter schools, it has its system and its policies.” On MROTC “Ang admin po ba ng SHS ay walang magagawa?” asked Abada. “Batas siya kaya sinusunod, kung hindi, makukulong ka,” Prof. Minna said, although she explained that policies are subject to change but through a tedious process. “Kung maganda [naman] ang effects, kung makakabuti is i-strengthen.” “Sa panahon ngayon, hindi dapat mag-impose,” the department head added. SHS releases Memorandum Order No. 032 s.2019 Following the events after the SHS protest, Prof. Minna Comuyog said that PE uniform may be worn the whole day on the students’ PE day after considering the allowable time that students require to travel and change their uniforms. “Next semester pa dapat ito,” she said, but after considering the dialogue, consulting the administration and computing the facts, Prof. Comuyog immediately released the memorandum order. “Tagumpay ito para sa mga Senior High School.” Anakabayan SHS said in its statement regarding
04 COMMUNITY
theCatalyst
Sumifru workers, nanawagan sa pamahalaang Duterte sa kaniyang SONA 2019 /Mariel Ann Puli /Kyle Nicole Marcelino Lumahok sa malawakang kilosprotesta laban ang nagkakaisang manggagawa ng Sumifru sa ika-4 na SONA ng pangulo, upang ipanawagan ang pagresolba sa mga lagiang suliranin ng manggagawa sa Pilipinas. Kasama sa dagsa-dagsang tao na nagprotesta sa kahabaan ng Commonwealth Avenue sa Quezon City, bumyahe sila mula sa Mindanao upang idagdag ang kanilang boses sa panawagan na tuluyan ng wakasan ang ENDO o kontraktuwalisasyon sa Pilipinas. Inilahad sa isang panayam kay Elizar Diayon, isa sa mga lider ng ng kompanyang Sumifru sa ilalim ng Kilusang Mayo Uno, ang hirap na dinaranas nila mula sa ginagawang panggigipit ng kompanya. "Di po kami nakakatanggap ng minimum na sahod kasi nga po pakyawan po ang sistema doon," wika ni Diayon. "Kumbaga, wala kang demerit na matatanggap. Kung ilan lang 'yung matatapos mong produkto sa isang kompanya ng Sumifru, 'yun lang ang pagkakakitaan mo." Idinagdag din ni Diayon na hindi sapat ang mga kagamitang pamprotektang ipinamamahagi ng kompanya sa kanila mula sa mga nakakalasong kemikal na makukuha mula sa mga trabaho nila. "Yung sa usapang PPE, yung sa Personal Protective Equipment, lahat ng manggagawa ay di sapat-sapat ang PPE na binibigay ng management. Syempre nga
sa kalagayan ng manggagawa ng Sumifru, eh, araw-araw nabababad sa kemikal, 'yung mga nakakalasong kemikal, 'yung mga hazardous," paliwanag nito. Isang tagaproseso ng mga prutas ang gumagamit ng mga kemikal na galing sa Sumifru upang mapanatili ang kalidad ng kanilang mga produkto na kadalasay delikado para sa mga manggagawa lalo na kapag kulang o wala silang proteksiyon mula rito. Wala ring inilalaan na pondo ang kompanya kung sakaling magkaroon ng insidente habang nagtatrabaho ang manggagawa sa ilalim ng kanilang pamumuno. "Marami sa'ming manggagawa ay naapektuhan na sa mga kemikal na ginagamit sa mismong kompanya ng Sumifru, tulad ng mga kasamahan ko: ang pagkasunog ng balat, tapos 'yung pagkahilo. May mga kasamahan na rin kami na naidala na talaga sa ospital at na ano sa ICU," aniya. “Iyon yung pinaka-worse, ang mga manggagawa doon lagi ding inoobliga ng kompanya. Sariling bulsa, sariling pera ang ibinabayad namin sa ospital." Ikinwento rin ni Diayon na, sa walong buwan nilang pagwewelga sa NCR, tila raw pagmamaltrato lamang ang dinaranas nila mula sa lokal na pamahalaan. Umapela sila sa Department of Labor and Employment (DOLE) na gawing regular ang pagtatrabaho nila sa kompanya. Ngunit ayon kay Diayon, mayroong Mariel Annagal o ‘di kaya ay pahinto-hinto ang pagpoproseso sa kanilang mga hinaing.
Mapang-uyam ang disenyo ng damit ng isang manggagawa ng SUMIFRU bilang isang simbolikong aksyon laban sa kontraktwalisasyon (kuha ni Marifher Cavan)
"Di bale po nung umalis kami ng Mindanao, umalis kami doon nung November 27 tapos dumating kami dito sa Maynila, December 1 at doon kami dumiretso sa Mendiola. Tapos pagdating ng isang linggo, idinisperse kami doon, kaya lumipat kami doon sa liwasan ng Bonifacio. Tapos 'nung papalapit na ang eleksyon ay idinisperse kami ni Mayor Erap, tapos du’n
na kami ngayon sa tabi ng CHR nakatira." Sa kabila ng lahat, patuloy pa rin ang kanilang panawagan na itaas ang minimum wage sa 750. "Ang mensahe namin kay Presidente Duterte na sana lahat ng isyu ng mga manggagawa ngayon ay resolbahan na niya, kaya ngayong araw ng SONA ang hanayan ng manggagawa ay dadalo ngayon," aniya.
Nirepasong Anti-ENDO bill, muling ihahain ng Makabayan Bloc sa Kamara /Maricho Tagailo
KARATULA. Tinugunan ng isang protesta ang pag-repaso sa AntiENDO bill (kuha ni Marifher Cavan)
a kabila ng pag-veto sa S Security of Tenure Bill (SOT), muling nag-file ng panibagong
panukala ang mga miyembro ng Makabayan Bloc sa kongreso, Agosto 5. Kasama rito sina Bayan Muna Representatives Ferdinand Gaite, Carlos Zarate at Eufemia Culamat; Gabriela Women's Party
Representative Arlene Brosa; Alliance of Concerned Teachers France Castro at Kabataan PartyList Representative Sarah Elago. Binigyang diin ng mga progresibong mambabatas na mas pinapaboran ng pangulo ang kapitalistang-interes kaysa karapatan ng mga manggagawa. "President Duterte must have forgotten that the vetoed bill was workers' security of tenure bill...not a security of business bill. Contractualization persisted because present laws and regulations allowed job contracting and businesses were able to get around the prohibited labor-only contracting," pahayag ng Makabayan bloc tungkol pagveto ng pangulo sa Anti-Endo bill. Kamakailan lang, tuluyang ibinasura ni Duterte ang Security of Tenure Bill (SOT) na kasama sa kaniyang kampanya bago pa man umupo sa pwesto noong 2016. Kinumpirma ni Presidential Spokesperson Salvador Panelo ang pag-veto sa anti-endo bill nitong nakaraang Hulyo 26. Depensa ni Duterte, "Our goal, however, has always been to target the abuse while leaving businesses free to engage in those practices beneficial to both management and the workforce."
Nagsagawa ng last-minute plea ilang linggo bago tuluyang i-veto ni Duterte ang SOT bill ang malalaking negosyo kabilang ang American Chamber of Commerce of the Philippines, Makati Business Club, Philippines Chamber of Commerce and Industry, European Chamber of Commerce of the Philippines at Foundation for Economic Freedom. Ayon sa kanila, lolobo ang gastusin ng kani-kanilang kumpanya na posibleng magresulta sa lalong pagkawala ng trabaho ng karamihan. Samantala, sinagot din ng protesta ang pag-veto sa AntiEndo Bill kasama ang SUMIFRU Banana Plantation Workers, PEPMACO Workers, NutriAsia at Nissin Monde Workers na pinangunahan ng Kilusang Mayo Uno (KMU) sa Mendiola, Agosto 9. Isa raw uri ng kataksilan ni Duterte sa mga manggagawa ang pag-veto sa SOT bill dahil mas pumabor ito sa mga negosyante. Matatandaang itinuring na 'certified urgent' ito ni Duterte nitong Setyembre nang nakaraang taong 2018. Muling ipinanawagan ng KMU ang pagwasak sa lahat ng porma ng kontraktwalisasyon at nakabubuhay na sahod sa buong bansa.
KUHAMUNIDAD ACTIVISM IS NOT TERRORISM.
Mas lalong humihigpit ang tangan sa pakikibaka ng mga kabataan habang patuloy na inaatake ng estado ang mapangahas na pakikilahok nito sa isyung pulitikal (kuha ni Marifher Cavan)
Kilos-protesta sa Monde Nissin Sta. Rosa, tagumpay! /Kyle Nicole Marcelino umayag na sa P pakikipagdiyalogo ang Monde Nissin Sta. Rosa upang tapusin ang kontraktwalisasyon sa kanilang manggagawa. Nakipag-usap na ang pamahalaan ng kompanya sa Monde Nissin Labor Association, DOLE at Sta. Rosa LGU upang
resolbahan ang suliranin ng Endo matapos ang matagumpay na pagwewelga ng mga trabahador nito. Nag-aklas kaninang 4:40 AM ang Monde Nissin Labor Association sa Sta. Rosa, Laguna upang idaing ang patuloy na kontraktwalisasyon sa kompanaya at ang di pagkilala nito sa union nila. Wala pang inilalabas sa publiko hinggil sa naganap na diyalogo.
COMMUNITY 05
theCatalyst
Negros Oriental Killings Led to Memorandum Order No. 32 /Mariel Ann Puli
Allegations to at least 84 political killings in Negros provinces from 2017 to July 28, 2019 lead to police as President Duterte issued Memorandum Order No. 32 — Defend Negros Movement. Document regarding Memorandum Order No. 32 approved by President Rodrigo Duterte and signed by Executive Secretary Salvador Medialdea on November 22 was released on November 23, 2018. This is ordered to "suppress lawless violence and acts of terror." According to the document, a "number of sporadic acts of violence have occurred recently" in Bicol, Samar and Negros and "appear to have been committed by lawless groups." It orders Armed Forces of the Philippines (AFP) and the Philippine National Police (PNP) in an operation called "Oplan Sauron" to "prevent such violence from spreading and escalating elsewhere in the country." Nadja de Vera, spokesperson of Defend Negros Movement, said that the order was "just issued to legalize killings" because the extrajudicial killings started even before the order was issued. The first victim since Duterte's presidency was Alexander Ceballos on January 20, 2017.
De Vera said that after Ceballos was killed, numbers of civilians "whom in one way or another had supported the plight of the farmers in Negros" continue their increasing number. She also added that the kilings before the order was issued were not brought to headlines because "the murders were done one by one on different occasions". It was on October 20, 2018 when Negros killings became popular to media. Reportedly, 9 farmers were gunned down by a number of 40 armed men at Hacienda Nene in Bulanon village in Sagay City, Negros Occidental. The victims were members of the National Federation of Sugar Workers that were workers at a plantation placed under agrarian reform program but dwelled on the owners. The second recorded attack was on December 27, 2018, two days after Buenavista village in Guihulngan and Santa Catalina, Negros Oriental celebrated christmas. Six people, including Jesus Isugan, were gunned down by armed, masked men wearing police shirts. "They are really angry with us. I think it is because of our family's involvement in the peasant organization," said Cedine Isugan, Jesus' wife. She refers to the involvement of Jesus' parents to Kaugmaon, a legal organization of farmers, which is now under police custody.
Palace plans Dengvaxia reinstitution amidst dengue outbreak /Kyle Nicole Marcelino Malacañang declared open to the possibility of reimposing Dengvaxia vaccine to the Philippine market. President Rodrigo Duterte said in Thursday, August 8, that he considers bringing back the vaccine after the Health Department declared dengue fever outbreak in the country. "I'd rather go on the side of science. If nobody would believe me, still I would say that if there's anything there, in the Western medicine and even itong mga herbal ng oriental, if it means saving people's lives, I'll go for it," he stated. Health Secretary Francisco Duque III had also divulged that the department is already assessing the request of the French pharmaceutical firm Sanofi Pasteur, Inc. to lift the vaccine ban due to the continuous increase of dengue cases. “Right now, the status on Dengvaxia as a vaccine against dengue is its CPR (Certificate
of Product Registration) has been permanently revoked. So we are in possession of appeal from Sanofi Pasteur Inc. and we have to go over the documents,” Duque reported. Duque added that the decision may come out in 10 – 14 days. Dengvaxia was first issued to over 800,000 students as part of the school-based immunization program by the Aquino Administration in 2016. Health Department later on suspended the project after Sanofi Pasteur announced health risks brought by the vaccine to those who have no dengue history. Reports of several children dying from various complications allegedly caused by vaccine began to emerge. As of July 2019, 142 Dengvaxia-related casualties (139 children and 3 adults) were recorded. The Department of Health (DOH) announced national dengue epidemic in the rise of 146,062 cases of the fever wherein 622 deaths were recorded.
She asked the policemen why her husband was killed. One of them said that it was because Jesus was part of the Communist Party of the Philippines which she said was a false allegation. Senior Supt. Raul Tacaca, Negros Oriental provincial police director, said that 15 persons were arrested, two are barangay officials. He said the implementation of search warrants in the area is on-going. Chief Supt. Debold Sinas, regional police director of Central Visayas, said they are focused on their “One Time Big Time” (OTBT) operations on Guihulngan City to apprehend the growing number of unlicensed firearm users. Another massacre on March 30, 2019 took place in Negros Oriental. 14 farmers were killed, 8 coming from the town of Kanlaon. Ezrael Avelino, son of the murdered Edgardo Avelino — chairman of the Kilusan ng Bukid ng Pilipinas (KBP) — said in an interview that authorities entered their house without a warrant and forcedly brought them in front of their church. Edgardo Avelino was killed with his sibling, Ismael Avelino — chairman of the Piston Partylist. Avelino, in a statement, said that as his father was helping their fellow farmers resolve problems in their land, his uncle was fighting for the rights of the drivers in habal-habal (a filipino motorcycle taxi). The group of police, who
came from different regions like Cebu, left after killing the farmers in Avelino's abode but brought with them Azusena Garubat, mother of Manuel Garubat. In the same interview, Manuel Garubat said the police charged his mother for illegal possession of firearms, in which he objected, saying his mother does not even have a gun. The police said the farmers fired back, but Avelino and Garubat said they did not. They stayed still, in fear of being killed. Still, their families were gunned down. The recent killings were from July 23 to 28, this year in Negros, done by unidentified assailants. 14 people died, including a oneyear old boy. 7 of them were killed on July 25. PNP chief General Oscar Albayalde on July 26 ordered an all-out immediate investigation into the spate of killings. National police spokesperson Brigadier General Bernard Banac said the regional director was already ordered "to resolve the series of killings" that they find as "crime incidents". On July 27, 4 Catholic bishops of Negros ordered all parishes to "toll the church bells" every night at 8 o'clock until the killings stop. "Peace cannot be achieved by guns or by killing fellow Filipinos. Once more, we, with the rest of the Filipino people, resonate the call to end the killings and to resume the peace talks," Bishop Alminaza said.
Grade 11 student, another victim of Negros' killings /Dominic Gutoman Joshua Philip Melanculico Partosa, 20 and a grade-11 student of Bulocboloc High School, was shot dead then stabbed by four unidentified suspects on Thursday around 6:50 am, August 15. According to Staff Master Sergeant Edilberto Euraoba III, Negros Oriental Provincial Police Office, Partosa was on his way to school with his two siblings when two pairs of unidentified men in different motorcycles fired at him. He ran and tried to escape, despite injuries, but one of the men followed him and shot him three times. He was lying on ground when another man stabbed him with steel bar on the throat. The suspects then managed to ran away. Concerned people around the area brought Partosa to the nearest hospital where he died afterwards. His siblings were able to escape. The Sibulan Municipal Police Station is currently doing an investigation on the suspects and the possible motives of the crime. The police are finding out if this is related to one of the seven stabbing incident in Dumaguete back then. Cases of frustrated murders against Partosa had been filed because of the stabbing incident but his father deny the allegations saying his son was innocent. Partosa is the latest victim in the continuous reported killings in Negros Oriental. Human Rights Watchdog listed 87 people killed in the island of Negros since 2017.
Philippine demarche vs. Chinese Warships near Pag-asa /Mariel Anne Puli Philippines sent a diplomatic protest against China in regards to the hundreds of navy vessels found sailing along Pag-asa Island in the West Philippine Sea. The Armed Forces of the Philippines (AFP) Western Command (Wescom) reported that 4 Chinese warships entered the Balabac waters in Palawan in June, this year, without permission from the government. This was the basis of the demarche. Wescom Chief Vice Admiral Rene Medina stated that the first Chinese navy vessel was seen travelling along the Balabac Strait at around 1:30 pm on June 17. The Philippine troops called the vessel through radio but it did not answer. The second Chinese vessel, a gray ship, was seen at around 7:54 pm along the same area and answered the radio call by stating its bow number. It was
found with two other Chinese warships that did not answer. On July this year, an estimated number of 140 Chinese ships were found sailing around Pagasa Island in West Philippine Sea. The total number was decreased to 3 during Typhoon Falcon but increased to around 115 after. The Wescom reported the incident to the National Task Force for the West Philippine Sea and suggested that the Department of Foreign Affairs (DFA) investigate on the matter. “We are very glad that the higher headquarters and the DFA were cognizant on these reports and have taken actions,” Medina said. Locsin filed the petition after Defense Secretary Delfin Lorenzana, a retired military general, urged the Philippine government to ask China why their navy and research ships present in the country’s exclusive economic zone.
Senior Associate Justice Antonio Tirol Carpio, acting Chief Justice of the Supreme Court of the Philippines, agreed with the diplomatic protest. He stated that Pag-asa Island is part of the country’s territorial sea according to the Permanent Court of Arbitration (PCA) in 2016 ruling against China. “The tribunal said there is territorial sea around Pag-asa and all those fishing vessels of China cannot enter a territorial sea to loiter. If they want to pass through under innocent passage rule that means they have to pass in a continuous and expeditious straight line,” he said. “They cannot loiter, they are prohibited.” Medina stated that the Wescom’s Joint Task Force West do not stop conducting “maritime and sovereignty patrol missions” to ensure the security of Philippine islets.
HINDI PALAGING MATAMIS ANG TUBO /Princess Friel
inaasahan ng mga negrense para pinaghihirapan nilang S a ay maitaguyod ang pangangailangan likod ng bawat payabungin ang isang sektor ang totoong nagbungkal at ng kanilang mga pamilya. patuloy ibinababa at butil ng asukal ay may na nagpayaman ditto. Bagaman isa sa mga itinuturing isang magsasakang ipinagsasawalang bahala ng na minoridad na sektor sa bansa, patuloy na nagsusumikap gobyerno at estado. Sa mata ng mga pyudalord; mga isa ang mga magsasaka sa mga upang ang bawat tao nagmamay-ari ng malalaking bahagi ng importanteng _ upang masigurado Ang kanilang pagkilos tungo sa ating bansa ay lupa, hindi sapat na pahirap ang subsubang ang pagsulong ng bayan. makapaghanda ng sa realisasyon sa kanilang pagtatrabaho kapalit ang kakarampot na Ang Pilipinas ay sentro ng m a s u s u s t a n s y a n g karapatan sa lupaing kanilang sweldo. Simula pa lamang sa administrasyon agrikultura at ang ating ekonomiya pagkain sa kanilang dinilig ng kasipagan ay unti- ay nakasandig sa pagsasaka ng Aquino, may nangyayari ng pangha-harass at unting naging banta sa mga hapagkainan. inhustisya sa mga magsasaka ng Negros. at pagluluwas ng produktong naghaharing uri. Sa bawat agrikultural sa loob at labas ng tungo sa Hindi lamang paghakbang Ang mga pamilyang naiwan ng mga magsasaka bansa. Bahagi na rin ng kulturang tanim ang kanilang kanilang karapatan ay siya pilipino ang pagtangkilik sa mga ang labis na naaapektuhan sa pagdakip sa kanilang pinapasan araw- ring patuloy na pagdanak lokal na magsasaka at sa kanilang mga mahal sa buhay. Sa maikling panahon ay araw kundi pati na ng dugo sa lupaing sariwang ani. naramdaman nila ang sunod-sunod na dagok rin ang kawalang kanilang minamahal. ng malupit na kapalaran. Naulila ang mga bata at kasiguraduhan ng nanatiling palaboy sa nayon sapagkat wala nang Ang laki at dami ng benepisyo na Isa ang bayan ani, ang pabagogagabay sa kanilang musmos na katauhan. nakukuha natin sa mga magsasaka bagong klima, at ng Negros sa mga ay siya naming kabaliktaran ng ang kani-kanilang p a n g u n a h i n g kanilang benepisyo. Buong araw Ibang tao na ang nakikinabang sa mga sakadang problema sa buhay. nagluluwas ng asukal silang kailangang magtanim at magilang taong pinagsumikapan at ipinaglalaban ng mga Salat man sa sa iba't ibang parte ng ani ng kanilang mga pananim tulad magsasaka. Tila napilayan rin ang sektor ng simbahan sa yaman Pilipinas na patuloy ng tubo, munggo at mais subalit Negros sa pagkawala ng kanilang butihing pastor. na nagpapaunlad ang naiuuwi lamang nila sa kanilang sa kanilang Ang mga pang-aalipusta at pagsisiil ng karapatan ng pamilya ay P120. Sapat ba ito upang malawakang mga magsasaka ang naging hudyat upang makibaka ang makapagpakain ng isang pamilya at industriya ng tubo. mga minoridad laban sa naghaharing uri. Tanging panawagan makapagpa-aral ng mga anak? Ang sakada ng mga magsasakang negrense na itayo ang karapatan ng Isa pa sa mga problema ng mga ang tanging mga magsasaka at itigil ang karahasan at walang habas na magsasaka sa Negros Occidental pamamaslang ng walang masusing imbestigasyon at ebidensya. ay ang patuloy na pagbasura ng Itinuturing man silang mababang sektor ng gobyerno, hindi Department of Agrarian Reform ito magiging hadlang sa mga magsasaka upang iwagayway ang (DAR) sa kanilang petisyon upang ang bandila ng mga nagkakaisang magsasaka at pabagsakin ang kultura mga hekta-hektaryang mga lupa na ng impyunidad sa bansa. pagmamay-ari ng isang Carmen Tolentino Dela Paz ay kanilang Ang boses nilang sumisigaw ng hustisya para sa mga nawalan ay mapaghati-hatian dahil hindi basta basta mapapaos; bagkus ay mananatili itong bantayog ng simula’t sapul ay pag-asa sa mundong puno ng dugo at poot. sila naman talaga Isa sa mga tungkulin nating mga nandito sa siyudad ay ang huwag magbulag-bulagan sa isang huwad na katotohan sa bansa, ang pyudalismong pinaghaharian ng mga panginoong may lupa ay patuloy na nagiging daan upang manggiit ng ating mga magsasaka sa kanayunan. Ang pagdinig sa kanilang panawagan at patuloy na pagpapalakas ng kanilang boses para tuluyang mapakinggan ay dapat lamang. Hindi tayo mapapatahimik at mananahimik lamang.
06 | FEATURE
FEATURE | 07
TWO LEFT FEET ALONG THE CHA-CHA
A
/Dominic Gutoman
fter decades of resisting the threats of constitutional reform, which feeds the Filipinos with overall-simplistic formulas presented as the solution to the country’s socio-economic challenges, the likelihood to pass the Charter Change, or colloquially known to be Cha-Cha, is more striking in the current administration.
People’s Initiative—as described by the 1987 Philippine Constitution. Threefourths of the Congress can make a Con-Ass. Elected delegates from the Congress can make a Con-Con. A People’s Initiative, on the other hand, is processed through petition of at least 12% of the number of registered voters under the Republic Act 6735 or the Initiative and Referendum Act.
"We have to change the Constitution, whether federal or whatnot,” thus asserted by the country’s current head of the state, President Rodrigo Duterte, in his speech at the oathtaking ceremony of new government appointees. He is not the only one who thinks this way, who believes in the need for Cha-Cha. Without even being backed by any comprehensive explanation as to how this could solve the perennial problems of the Philippines, it can be seen that there is a tireless assertion to the said reform, which would definitely change the stream of affairs in the country for better or for worse.
It can be noted in the recent midterm elections that administration-backed candidates dominated the seats in the Congress. Noting that Cha-Cha can be sort out through the Con-Con, which can be derived from the joint forces of the recently-elected senators and the incumbent senators, the said reform will be much closer to implementation, especially now that the agendas of the branches of government no longer resemble independence from each other and seem to be operated by a single person.
As the current administration got hold of the steer, Cha-Cha seems to be packing itself under the sheath of the Federalism campaign that seems to promote the idealistic promises of decentralization in the archipelagic republic of the country. In a discourse that is spearheaded by the Department of Interior and Local Government (DILG), there will be an autonomy to political and economic jurisdiction in each administrative or autonomous region with an ideal notion of rural development. In the Philippines, changing the constitution is initiated through a proposal stage, wherein changes are proposed by a Constitutional Assembly (Con-Ass) or a Constitutional Convention (Con-Con), or through
Behind the promises of decentralization, there are hounding disputes such as the removal of term limits, the impending increase of foreign participation in the country’s economy, and the implementation of neoliberal amendments to the Philippine Constitution—all of which are strongly opposed by progressive groups and organizations. In addition, concerning the ‘decentralization’ that is being sold to the Filipino people under Cha-Cha, it can be noted that decentralization can be manifested through strengthening the Local Government Code of 1991, which
aims to provide a more responsive local government structure instituted through a system of decentralization whereby Local Governments are delegated with more power, authority, responsibilities, and resources. According to Sonny Africa, the Executive Director of the IBON Foundation, Cha-Cha will not be the harbinger of a reform to the country’s economy but “the obsolete obsession with free market dogma and foreign investment.” Moreover, one of the directors also of the IBON Foundation named Rosario Bella Guzman, said that the material conditions for this national ‘development’ are already present in the Philippines, such as natural resources, people, and level of technology. Both Africa’s and Guzman’s statements pinned down to the ‘questionable’ proposal that further conceptualizes the necessity of the proposed constitutional reform. On contrary to this, Former Bayan Muna Representative Neri Colmenares, Rochelle Poras of Ecumenical Institute for Labor Education and Research, and former Agrarian Reform Secretary Rafael Mariano, enumerated the problematic provisions of the impending Cha-Cha, which can be seen in the Resolution of Both Houses No. 8, PDP-Laban draft,
and House Concurrent Resolution No. 9, specifically: (1) allowing foreign corporations to dominate the economy; (2) public utilities no longer reserved for Filipino citizens and corporations; (3) deregulation of employment and industrial policies; and (4) the compromise the struggle of genuine land reform for decades. With Cha-Cha being in between the siege of disagreements due to its proposed revisions in the constitution, as seen in the 2018 survey of Pulse Asia Research, 64% of the Filipino respondents are still not in favor of the amendment of the Philippine Constitution, while 75% of the respondents stated that they had “little or no knowledge at all” of the 1987 Philippine Constitution itself. The efforts of the administration in maneuvering towards an authoritarian rule might be growing hefty but the numbers of handwringing and the volume of clamours are all-countering the menace of tyranny. Recounting the stories of history, the most salient ones, are those that took down the strongmen from their deceitful control.
EDITORIAL
The Filipino people need not to suffer for another three long years. LOOMING DICTATORSHIP The clear parallelisms of dictators throughout centuries is their failure to assess history. Today, we are currently facing another visage of a tyrant. What is important to take note was, dictators play by the same rules and dirty tactics when put to an unstable position.
movement in the country, particularly inside the Polytechnic University of the Philippines has now been ultimately exposed. Tagged as the bastion of activism among universities, PUP produced known student leaders who stood and fought against the Marcos dictatorship during Martial Law. The narrative of the state attacks
“
Say, for instance, how the government shifts the issue of mass killings to revolutionary movements on the countryside where poor living conditions and rising poverty rate pushes people to struggle in order to survive.
In a country with worse political and economical insecurity, the people are left with no space to voice their strengths but through the streets to express and fight for their rights
Farmers massacred all over the countries were equated to an addition to 122 killed within three years of Duterte Administration in its whole-of-nation approach while the killings were justified by the meager statements of the state. The state now becomes a tool in preserving the ruling system where they benefit from, engaging in deception and violence in its self-serving nature while blaming the people for their resistance. Struggle for Freedom and Democracy The state, as crisis generates resistance through overwhelming economic issues such as poverty, low employment rate, poor health care system and unsound educational system resorts to repression to calm the contradicting interests of the people and the class that benefits through the masses’ struggle. During the consultation of the administration with student leaders and representatives of the university, President de Guzman denounced the mass action of the Iskolar ng Bayan pronouncing disagreements with the drafted revision of the Student Handbook, questioning the legitimacy of the number of students who participated during the mobilization. The desperate attempts of Duterte’s fascist regime to rehash its recent failed tactics to discredit the growing student
“
started way back during the September 21 Martial Law commemoration mobilization where hundreds of policemen surrounded Luneta, the Red October scheme tagged against activists, massive black propaganda against the student movement, and red-tagging against progressive organizations. History tells us that once the youth, during crisis forms its greatest alliance with the basic sectors in our society to fight tyranny, no dictator has ever stood proud and retained its position. The Armed Forces of the Philippines, instead of being the protector of the people becomes an instrument of the state to kill and harass the people. The government through its violence and the current condition of the society is the number one reason why the growing number of population succumbs to resistance.
The TO WRITE NOT FOR THE PEOPLE IS NOTHING.
”
MEMBER: Alyansa ng Kabataang Mamamahayag (AKM-PUP) College Editors Guild of the Philippines (CEGP) w w w. ok.com
/pupth
ecataly
In a country with worsening political and economic insecurity, the people are left with no space to voice their strengths but through the streets to express and fight for their rights. The tyrant president gets all the branches of government to the point that even checks and balances cannot be seen or felt but only through collective unity of the people.
It is normal for the people to resist and be angry when there are killings, when there are state-terrorism, intimidation and repression. It is normal to fight especially during the turbulent times. If there is anyone who truly destroys the life of the youth, it was the government who gives no opportunity to every student to receive education. During the early decades where there has been a massive witch hunt among progressives, it was opposed and junked through massive protests as a reply to the attacks of the regime, hence the phrase, “MAKIBAKA, ‘WAG MATAKOT!” We are calling the youth, that during the changing times and turbulent attacks, that we shall now, more than ever unite to fight the repressive attacks of the state against our youth movement.
Editorial Board 2019-2020
EDITOR IN CHIEF | Regina Tolentino MANAGING EDITOR | Lorenz Martin Godoy ASSOCIATE EDITORS | Aubrey Rose Inosante (Internal) | Nazaree De Los Santos (External)
2nd flr Charlie del Rosario Building PUP Sta. Mesa, Manila 09069757455
facebo
Catalyst
Due to worsening economic condition, mass killings, snatching of our waters, removing our territorial integrity, massive unemployment and poor working conditions, other school fees, repression inside campuses, demolitions, railroading of laws against the poor in favor of the interest of foreign companies and businessmen--the government leaves the people no alternative but to fight and assert their basic right to survive.
st
SECTION EDITORS | NEWS Dominic Gutoman | FEATURES Via Mae Tumbal | LITERARY Rachel Cruz | COMMUNITY Marifher Cavan | CULTURE Nicholas Selwyn Jalea ASSOCIATE SECTION EDITORS | NEWS Maricho Tagailo| LITERARY Graciela Brequillo | COMMUNITY Marti San Juan | CULTURE Fritzjay Labiano STAFFS WRITERS | Kyle Nicole Marcelino | Mariel Ann Puli | Charlote Marquez| Angelo Abadilla | Bea Brudo | Liam Medina | Rean Bonus |Reyliene Malabayabas ARTISTS | Michelle Lim | Ivy Sacdalan | Kristen Javier
OPINYON
theCatalyst
09
CMO 18: Tugong maalingasaw ng CHEd /Graciela Brequillo
P
itik-bulag sa pagkilos ang CHEd. Pitik sa mga anti-estudyanteng mga aksyon at bulag sa tunay na pangangailangan ng mga ito. Sa kabila ng maraming kakulangan ng Commission on Higher Education (CHEd) sa pagsuporta sa mga pamantasan--sa kakulangan at tumitinding kalagayan ng mga pasilidad, tila ba ibang solusyon ang nililingon nito. Ika-18 ng Oktubre noong nakaraang taon nang mag-isyu ito ng Memorandum Order no. 18 (CMO 18), series of 2018 na magbibigay direktiba sa mga kolehiyo't pamantasan na mag-implementa ng Random Mandatory Drug Testing kung saan tinatayang 1,000 mga estudyante ang
inaasahang sapilitang mapabilang sa PUP pa lang, at mangyayari sa pagbubukas ng taong 2019 ---- na sa ngayo'y gumugulong na. Malinaw sa mandatong itong patalikod nitong tatanggalan ng karapatan ang mga estudyanteng tumanggi at protektahan ang sarili mula sa maaaring manipulasyon ng nakatataas. Kataka-taka rin ang adhikain at 'mabuting intensyon' nitong bigyang pribensyon ang mas lalaki pang problema sa droga dahil na rin sa maruming rekord ng gobyerno sa dati'y 'mabuting intensyon' nitong pagsugpo sa droga o mas kilala natin sa tawag na "Oplan Tokhang" na kumitil ng libong mga buhay nang walang malinaw at maayos na proseso. -- na magpahanggang ngayo'y umaalingasaw.
Malinaw na ekstensyon ito ng tokhamg sa pamantasan. Isang huwad na mandato kahit pa sinasabi nilang sasailalim ito sa probisyon ng mga aprubadong tao lamang. Inilalayo nila ang tuon natin sa tyansang maning-maning manipulahin ang resulta nito matapos ang sinasabing 'malinis' na proseso. Wala ring kasiguraduhan ang tunay na intensyon ng gobyerno patungkol rito kaya't maaari't maaaring nababahiran ito ng makasariling interes na maaaring ikapahamak ng kalakhan, lalo't lalo na ng mga aktibista o ng mga estudyanteng kabilang sa makabayang kilusan. Magiging daan ito upang muli na naman silang puntiryahin sa pamamagitan ng manipulasyon ng resulta at isakatuparan ang marumi nilang mga balak --- isang represyon sa mga estudyante.
Tinatanggal sa memorandong ito ang karapatan ng bawat isa, ang proteksyon na dapat nilang tinatamasa. Pati na rin ang kalayaan sa pamamahayag ng mga nasabing aktibista. Hindi dapat isinasakatuparan ang ganitong klaseng panukala, dahil hindi ang tulad nitong maalingasaw na tugon ang kailangan ng pamantasan, ng mga estudyante. Hindi isang huwad na aksyon sa tunay na pangangailangan ng pamantasan, na ngayo'y pinangungunahan pa ng nakatataas ang hinihingi natin. Kundi ang isang makabuluhang panukala, makatao, maka-estudyante. Gayunpaman, patuloy pa rin tayong titindig para tutulan ang direktibang ito. Hindi tayo makikiisa sa binabalak nila. Hindi tayo papayag. Hindi sa pamantasan.
BASAGIN ANG IKAAPAT NA HUWAD AT MAPANLINLANG NA BULADAS NI DUTERTE /Regina Tolentino
M
alakas ang loob ni Duterte na magastang diktador dahil buhat niya ang konsolidadong alyansa ng Kongreso at Senado na kinapapalooban ng kalakhan ng kanyang mga kaalyado, na pihadong iraratsada ang mga batas na nagpapadulas sa pagpasok ng mga dayuhan sa bansa at magpapaigting pagpapahirap sa masang Pilipino. Sa katotohanan, winawalis na ng rehimen ang mga maaaring maging sagabal sa kanilang landas upang madulas na makipagsabwatan sa mga imperyalistang bansa. Binibigyang daan ito ng Oplan Tokhang, Oplan Sauron, Oplan Pacific Eagle at iba pang plano ng pamahalaan upang linisin ang kalsada mula sa “krimen” at mga “salot” sa lipunan. Pinatutunayan nito na hindi kailanman ipapanguna ng mga burukrata-kapitalista ang kapakanan ng mamamayan bagkus pulos pagpapakitang tao lamang ang mga ito sa tuwing sasapit ang eleksyon. Binulag ni Duterte ang mga Pilipino sa kanyang mga buladas, na ang pangunahing problema ng ating bayan ay ang talamak na bentahan ng droga kaya’t ginamit niya ito upang hulihin at ipakulong ang mga kritiko ng kanyang gobyerno at paratangan ang mga mamayang lumalaban sa mga polisiyang kanyang ipinatutupad. Mahabang lakaran ang siyang tuntuntunin ni Duterte kung nais pa niyang tapusin ang kanyang termino. Hangga’t hindi nito pinagtutuunan ng pansin ang mga ugat ng kahirapan sa bansa, matatapos ang kanyang termino sa kamay ng mamamayan na nabubulok sa kulungan at nagbabayad sa kanyang mga kasalanan. Sa paghikayat niya ng hustisyang para lamang sa iilan, naiipit ang maliliit na mamamayan sa kaliwa’t kanang pamamaslang. Ginagamit ni Duterte ang mga yunit ng lokal na pamahalaan upang suyurin ang kasuluk-sulukan ng mga komunidad at sukulin ang mga
mamamayan upang maipagmayabang ang kamay na bakal laban sa droga at kriminalidad. Ginamit ni Duterte ang kampanyang ito bilang pain na magpapaalingasaw sa mga kalaban sa pulitika upang madali niya itong mapukol. Sa simula’t simula, hindi handa ang pamahalaan na panindigan ang laban kontra-droga patungo sa rehabilitasyon kundi patungo sa panunupil. Iniipon nito ang pagpupuyos ng mamayan at pinalalabnaw ang mga sigaw at panaghoy patungo sa pananahimik at bulag na pagsunod. Sa mga gabinete ni Duterte na ngayon ay umabot na sa sangkatlo ang nagmula sa AFP, at ngayong mahigpit ang kapit ni Duterte sa miltar, hawak niya rin ang pulitika lalung-lalo na sa mga counterinsurgency programs na mas pinalala pa ng mga bagong probisyon at insersyon. Sa mas lokal na lebel, unti-unti nang pinapasok ng militar ang maliliit na sulok pati ng kalunsuran. Sa kanayunan, ang mga militar ang nagsisilbing berdugo ng mga manggagawa at magsasakang humihingi ng sapat na umento at reporma habang ang mga kabataang tumitindig para sa demokratikong karapatan at maging ang mga simpleng mamamayan ay nagiging kolateral ng drug war at militarisasyon. Hindi na sapat ang mga pakiusap sa mga berdugo at diktador na ito. Dapat ay kinakalamapag na sila sa kanilang trono upang yanigin at ipaalalang ang mamamayan ang nagbibigay sa kanila ng kapangyarihan at nagluluklok sa kanila sa pwesto. Ang mga rehabilitasyon lamang na pinagtutuunan ng administrasyon ay upang makapagbigay daan sa mga malalaking negosyong papasok sa bansa. Tulad ng taktika ni Duterte sa pagpapasok ng mga miltar sa Marawi at upang kamkamin ang mga lupaing naroon, ginagamit ni Duterte ang mga galamay
niya upang ilunsad ang state-sponsored terrorism para magpalaganap ng takot sa mamayan at gayundin bigyang daan ang Batas Militar. Ginigiit ng pamahalaan ang numero ng mga karagdagang eskwelahan, magaaral nang hindi ipinapakita ang kalidad nito. Hanggang sa ngayon, huwad pa rin ang libreng kolehiyong iilan lang ang nakatatamasa. Marami pa rin sa mga kababayan natin sa kanayunan ang hindi nakatutuntong kahit sa elementarya habang ang mga guro ay hindi nagkakaroon ng umento sa sahod Ginagawang pribilehiyo ng mga burukratang ito ang mga basic social sevices, imbes na gawing libre ang mga institusyong pangmedikal at pang eskwela, hinahayaan nilang umasa sa kanilang ambon ang mga mamamayan sa mga pinamumudmod na IDs at allowances sa mukha 4Ps, at privilege cards, mga batas tulad ng Universal Health Care habang isinusulong ang National ID system at Human Security Act na malinaw na mga mukha ng state-surveillance. Patuloy na ipinamumukha ng gobyernong ito na ang mamamayan ang naglugmok sa sarili nilang kalagayan. Ang kaisipan nila’y binabaog ng sistema ng edukasyong hindi nagpupunla ng tunay na nasyunalismo at pagmamahal sa wika at kalayaan. Inilalayo ni Duterte sa tunay na solusyon, lalung-lalo na ang kabataan upang hindi sila magpuyos at patuloy na maging bulag sa tunay na nangyayari sa kanayunan, sa mga patuloy na pamamasalang at pagsupil sa panawagan para sa tunay na reporma sa lupa. Umaapela si Duterte sa mga panggitnang sektor tulad ng intelihensya at ilang may-ari ng maliliit na negosyo upang suportahan ang kanyang mga programa. Sa buong SONA, ipinakita niya na ang tendesnsiya ng mga panggitnang sektor na umangat, habang ang mga nasa laylayan ay binibigyan ng mga kompensasyon na makatutulong sa kanilang makapagsimula at umangat rin sa buhay. Bagay na pilit
ipinamumukha ng administrasyon sa mga Pilipino. Sa panahong nahatak na ni Duterte ang mga ito sa kanyang mga polisiya, iiwanan nitong lugmok ang mga mas nakababang sektor, kakikitaang ang mga protesta ay brutal at lipas na, walang teorya at basehan. Taktika ni Duterte na kulumpunin ang mga may papaling-paling ang paninindigan. Kapag napuno at nabigay na niya ang mga ito sa landas na kumportable at nailayo sa mga isyu na malapit sa kanila, inihihiwalay niya rito ang kabataan at pinupukpok sa kanila ang disiplina kung saan ang paglaban ay hindi makatwiran. Sa tuwing ibubulalas ni Pangulong Duterte ang galit niya sa mga dayuhang bansa at astang aalma sa kanilang mga pakikialam, bibig lamang ang sandata niya sa mga 'di pantay na kasunduan at malalakas na kargadang pandigma ng mga dayuhang bansa. Hangga't pagmamayabang at pagbabanta lamang ang kayang ihain ni Duterte, mananatili pa rin at ang ugnayang panlabas ng bansa sa mga ito. Hindi kailangan ng mga Pilipino ng isang lider na pasmado ang bibig sa mga isyu ngunit inuugat ang kamay sa pagwaksi sa mga tratadong nang-aabuso na sa soberanya at malayang pagpapasya ng ating bansa. Malinaw na sanay sa laro ng burukrasya si Duterte at kanyang mga alipores sa pagmumukha ng mga biswal na pagbabago tulad ng mga imprastraktura at kabila't kanang pagpapasira at pagpapaayos ng mga kalsada buhat ng mga pork barrel ng mga mambabatas. Hangga't palala nang palala ang pamumuhay ng mga Pilipino maging sa kalunsuran at papatindi ang panunupil at pamamaslang sa kanayunan, hindi titigil ang diwa ng nasyunalismo sa ating mga kababayan, bagkus ay lalago ito at lalong magpupuyos upang patalsikin ang papet ng mga imperyalistang bansa sa mukha ni Duterte.
11
Literary
S
a isang lugar na walang ngalan, sa panahon ng kahangalan, naalimpungatan ang lahat sa isang dagundong. Hudyat na iyon ng paglilipat. Sa wakas, matapos ang isang buwang pagkakatengga, panahon na uli ng pagpili ng kung sino ang makalalabas. Makikita ang lahat na naghahanda. Dapat maganda. Dapat maayos. Dapat malinis, 'yung walang bahid ng burak mula sa sahig. 'Yung walang sugat mula sa pagsasabong. 'Yung walang gasgas na dulot ng magaspang na sahig. Maya-maya lamang kasi ay susulpot na ang mga lalaking magdidikta ng aming kapalaran.
Sa Bayang Walang Ngalan LIKHA NI Charlote Marquez
Hindi mo naman sila masisisi sa pagkahayok na umalis. Sino ba naman ang nais manatili sa masahol, busabos, at nakapandidiring lugar na ito? Kulang na nga lang ay ipamukha sa amin ang aming pagiging alipin. Kulang na lamang ay ang ikandili kami sa kanilang mga armas. Ungas lang ang nais manatili ayon sa kanila. "Ungas" iyon ang alyas sa akin. Ungas dahil alam kong hindi ako isang alipin. Ungas dahil hindi ko hinahangad na lumabas. Ungas dahil ayokong makasama ang mga tao sa "handaan". Hindi ko gustong umalis. Lahat ng umalis sa kubong ito ay dinadala raw sa "handaan". Sa handaan daw ay paraiso. Matatapos ang paghihirap. Iba sa manipulasyon sa kubong ito. Iyon daw ang kalayaan. Lahat ng bumabagtas sa landasing iyon ay hindi na nakababalik. Hindi namin alam kung saan napadpad. Hindi namin alam kung saan tumungo. Nagkukumahog ang lahat nang sila'y nakarinig ng mga yabag. Nag-aapurang bumalik sa mga pwesto na tila walang nangyari. Dumating na ang mga tao. Ganoon pa rin sila. Tatlo, hindi, lima sila ngayon. Hindi pa rin sila nagbabago, nakangisi, at dinaraanan ng kanilang mata ang imahe namin isa-isa na tila takam na takam sa kung ano, hindi namin alam, habang may hawak na armas. At alam namin ang nagagawa ng mga armas kaya takot ang ibang umalpas dahil ang mga sumusubok, nawawala na lang bigla. At alam naming hindi sa paraiso ang tinungo ng mga iyon. Sinuri niya kami isa-isa at nang panahon na ng pagpili, kumakabog ang dibdib ng lahat, kahit ang katabi kong si Lena na maliit na sisiw ay nais na rin makalaya rito. Hindi ko lang masabi na imposibleng isa
siya sa mapili dahil sa kanyang kabataan. Matatanda lamang ang maaaring lumabas. Kailangan munang palakasin, patabain at palakihin bilang masiyahing nilalang bago palayain. Hindi namin alam kung bakit. Namili na ang lalaki. Nagturo. Tatlo raw ang kanilang kukunin. "Isa. Dalawa." At matapos maglakbay sa apat na sulok ng lugar. Binaling ang tingin sa akin. "Tatlo" Una akong isinakay. Saksi ang lahat sa aking pagpumiglas. Ayokong umalis, paulitulit na baling ko sa aking sarili. Ayoko. Ayoko. Hindi ako ang nararapat umalis dahil amin ang lugar na ito. Amin ito at alam iyon ng lahat subalit walang nakikinig. Sa aming paglalakbay, nagkaroon ako ng pagkakataong makasilip sa daan. Marami nang nagbago. Maraming nawala. Maraming napalitan. Wala na ang mga dating paaralan sa tabi ng puno na madalas tunguhin ng mga batang katutubo. Wala na ang mga dating palayan. Sa wari ko'y nilamon ito ng lupa tulad ng sinasabi ng iba. Madilim na ang kalangitan. Naidlip ako sandali at namalayan ko na lamang na nakarating na kami sa ibang lugar nang dahil sa isang malakas na tunog. Tila isang hiyaw na hindi ko mawari't sinundan pa nng sunud-sunod na pagputok. Ayun ba ang hudyat ng kanilang paglilipat? Darating din kaya sila sa handaan? Maraming armadong tao sa labas. Sa pagkakatanda ko noon, hindi ganito. Sa isang banda may pumapasok sa bahaybahay. Sa isang banda may rumorondang mga armadong sasakyan. Memorya ko ba ang nanlilinlang o sadyang sumidhi lang ang kalagayan dito? Tunay ngang nakakatakot ang mga tao. Lalo akong nabahala nang huminto ang sasakyan. Nakarating na kami sa aming destinasyon. Muli kaming nilagay sa isang kulungan. Ito na ba talaga ang handaan? Bakit iba ito ang itsura nito sa personal mula sa aking nabalitaan? Hindi ito paraiso. Mas masahol pa ito sa dati naming tirahan. Hindi lang burak at putik ang nandito, bakit pula ang tubig sa sahig? Bakit may mga itak? Bakit may mga balahibong ngakalat tulad ng sa akin? Bakit may mga putol na paa? Bakit ako nandirito? Nabaling ang tingin ko sa isang malaking lalagyanan ng kumukulong
tubig. May nalulunod. May nilulunod. Hindi ko alam ang gagawin. Hangal lang ang magsasabing kaligtasan ang dulot nito. Hangal lang ang tuturing dito na paraiso. Isa itong panlilinlang. Hindi ito kaligtasan. Binaling ko ang tingin sa lalaking kanina pa naroon. "Gutom na sila, bilisan mo. Roronda pa" banggit ng nagdala sa amin. Kinuha niya kami isa-isa. Ako ang nauna. Gamit ang hawak na armas, ginilitan niya ang aking leeg. Nagsaboy ng dugo ang maliit na kawang na nagawa nito sa aking balat, tuluy-tuloy walang humpay. Dumadaloy pababa sa sahig, palabas kasabay ng pagagos pabalik ng aking mga alaala. Gumanti ako ng tingin at tumakbo bago pa lumalim ang pagkakagayat. Nakalabas kami sa bukas na pinto. Kasama ang dalawang naunang napili sa akin, kumaripas kaming tatlo, pagewanggewang ang mundo sa aking paningin, habang dumadanak ang dugo sa aking leeg. Natandaan ko na. Hindi lupa ang lumamon sa palayan. Hindi lupa ang lumamon sa mga paaralan. Kung hindi ang mga armas na hawak ng kanilang kapwa tao. Hindi hudyat ng paglilipat ang narinig kong sigaw, iyon ay pagpupumiglas. Ang mga armadong tao ang naghatid ng sumpa sa lugar na ito. Huminto ako. Alam kong hindi ko na kakayanin pang bagtasin ang batuhan. Lumingon sila na tila hinahantay ang aking pagtakbo. Hindi ko na kaya. Tinungo ko ang aking ulo at sabay, tumilaok, hudyat ng pagtakbo ng iba pang mga manok. Paulitulit bago ako muling madatnan ng lalaking gumilit sa akin. Tanda ko na ang aking ngalan. Tanda ko na ang aking pinagmulan. Natandaan ko.. Narinig ng lahat ang tilaok, mapahayop o mapatao. Tapos na ang panahon ng pananahimik. Nilamon na ng araw ang dilim. Hudyat na ito ng pagtindig. Lahat ay tumindig.
Kabataan, Kung sa paggising mo'y 'di na sa atin ang bansa, huwag mong sisihin silang mananakop. Huwag mong kwestyunin kung bakit sila nagpapalawig, nananamantala at nang-aalipusta. Likas 'yon, anak, na ibigin ng sinumang maging malakas, dahil mas kapili-pili ang katakutan kaysa mangamba. Kaya't 'wag sa kanila ibaling ang pansin, anak. Iikot mo ang iyong mata. Pagmasdan mong iyong kalahi. Kung gaano sila kakalmado sa gitna ng ligalig at digmaan. Kung gaano sila kahimbing matulog sa panahon nang pagpatay. Kung paano sila nabubusog sa kabila ng kagutuman ng karamihan. Kung paano sila magbigay simpatya sa dayuhan— kung gaano sila kamangmang sa sarili nilang bayan. H'wag malito, anak, hindi masamang matakot at piliing takasan ang katotohanan, ngunit dakila silang nananatiling matapang at lumalaban para sa karamihan. Tingnan mo ito bilang iyong kakulangan, anak, usigin ang iyong sarili. Kung bakit mas pinipili mong maupo at magmasid. Sabihin mo, anak, ipangako mong ito'y pansamantala lamang, na sa oras na iyong mapagtantong mga kasagutan— ang iyong mga kakulangan, kikilos ka, anak. Gigising ka sa pagkakahimbing at pangingibabawan ang iyong takot. Mangako ka, anak, na mananatiling atin ang bansa— na ilalaan mo ito sa susunod na kabataan— na pakakalmahin mong mga pangamba, dahil mananatili sa atin ang bayan— na inyo ako, anak. Umaasa, Inang Bayan
Liham para sa kabataan LIKHA NI IKIGAI
Lunod.
LILA LIKHA NI Ikigai
Nakakabingi, wala akong marinig. Bagamat napakaingay ng aking isipan. Sariwa sa aking ala-ala kung paano ako lunurin ng aking ama habang pinangangaralan “Hindi ka titino?!” paulitulit na banggit nito sa aking isipan. Ngunit kung gaano kalinaw ng lahat, ganoon kalabo para sa akin kung anong pagkakamali ko. Ang ‘di pagsunod sa pamantayan? Ang kawalan ng takot sa kahihiyan? Ahon. Gisingin ang katauhan. Kitang-kita ko ang galit sa kanyang mga mata. Kung paano nya ako titigan, kamuhian, pandirihan— husgahan. Hindi ko makita ang imahe ng isang ama. Ang pagmamalasakit na dapat mayron ito para sa kanyang anak- para sa akin.
Tila ba nagkukubli ito sa likod ng kanyang mabibigat na kamay, ng matalas n’yang mga panananalita. Hinga. Isang nakaw na sandali sa tuwing ilulubog niya ang ulo ko sa drum. Napakabigat sa dibdib. Parang pinipigilan nito ang puso kong kumabog. Sa sobrang igsi ng segundo’y hindi ako nito hinahayaan makapagsalita, makapagpaliwanag, magtanong. “Pa, ano bang mal—“ Luha. Unti-unti nang lumalabo ang aking paningin dahil sa pagragasa ng luha. Na aagusin din naman ng tubig sa bawat paglubog ng aking ulo. Wala na akong kakayahang magsalita o gumawa ng kahit anong pagtutol bagamat puno ng salita ang aking bibig.
Tanim, ilubogwang paa sa putik. Kahit pagod ay 'di dapat pumikit ngunit ang kayumangging lupa'y naging pula, bumaha ng dugong galing sa kanila.
Magtanim ay sadyang 'di biro, maghapong nakayuko. Tapos ay paluluhurin, mananalangin nang mataimtim, "Nawa'y lupa't buhay ay hindi angkinin."
Tanim nang tanim nang tanim, malamig na bangkay ang aanihin ng mga militar na naka maskara putok ng baril ang kanilang harana.
Tanim, upang iba'y may almusal. Sa lupa'y patuloy na magbubungkal at sila'y papatayin nang karumal-dumal. Ang presyo ng hustisya ay ginto't mahal.
Tanim, itinanim na sa isipan na simentado dapat at hindi sakahan. Unti-unting papatayin ang kabuhayan, ililibing kasama ng mga karapatan.
Tanim, hukay, bungkal hanggang maging malalim. Ibabaon ang bangkay sa lupang itim. Mga bangkay na pinatay nang lihim bala itong sa kanila'y itinanim.
Tanim na mga bakal at semento. Bakit ang depinisiyon ng pag-unlad ay kamatayan ng tao? Build, build, bleed, ito ba ang nais niyo? Ang lupa ba'y para na lang sa mga nitso?
Tanim nang tanim nang tanim habang lumalaban. Nang nagsimula ang rehimeng kinakalawang, umabot na sa higit dalawang daan ang mga inosenteng pinapaslang.
Hinggil kay Aldrin at sa mga tagaNegros LIKHA NI Maricho Tagailo
IDINANTAY ka ng 'yong pakikiramay sa nanahimik nilang bangkay. Pinupuwing silang blangkong nililingon ka sa alinlangan; habang tangan ang mga ibinitin mong patay sa iyong panawagan. Pinagningas ng kandila ang dumadagdag pang bilang ng binibitbit mong labi, habang nilulumpo ng 'yong hinagpis ang lupa kung saan mo sila hinimlay. Nangangaladkad ang kamalayan patungong kapatagan nitong lungsod, 'pagkat patuloy kang kinukulam sa kiliti ng iyong kahinaan, pinatatahimik ng mga engkanto sa anyo ng pasismo ang namamagang singaw ng iyong paghingi ng abuloy na nagpapalalabnaw ng hustisya. Talab sa balat ng lupa ang eksorsismong iyong ilalatag habang tutungo nang luhod bilang penitensya't pakikiramay sa kanila. Ikaw, sa Sierra Madre, at iba pang kinukubkob ng pananamantala ay ang lililim sa mga bungong pinaglalagakan ng inyong nagpupuyos
Sabi kasi nila, ang rosas ay para lamang sa mga kababaihan. Ang asul nama’y para sa kalalakihan. Wala ng lugar ang iba pang kasarian— pero paano naman ang lila? Ilang oras pa’y tapos na ang akin pagligo- ang paglilinis ng aking katawanng aking katauhan. “Lalaki ka!” Giit nila. Ang basehan? Ang lawit sa aking katawan. Tulala man ako’t walang kalabanlaban, hindi maiaalis sa aking isipan ang kalinawan ng aking kasarian, na kung dapat nga bang pangalanan ang iba’t ibang uri nito’t bigyan ng kaukulang karapatan. Isa ang malinaw, na mas lilinaw pa sa tubig sa drum, hindi ko na hahayaang lunurin pa ang kahit na sinong ‘bakla’— sa kanilang katawagan, na busalan ang bibig ng mga ito’t gawing binisang manika. Dahil ang kasunod ng pagaho’y hindi paghikbi’t pagiyak kundi paglaban.
Para saan ba ang lupa? LIKHA NI Alyn
na panawagan. Dahil anu pa't ikaw ang rosaryong Mag-uungkat sa misteryo ng kanilang pagpanaw, at aparisyong lulutang sa paanan ng dakilang bundok; hindi ang mga ipokritong santong nakikiluha lamang ng tubig sa iyong hinagpis; walang sariwang alay na kinatay ng mga dapat managot, bagkus ang parehong karne ng pangakong repormang nilalangaw kasama ng mga katawang ginupo ng pakikidigma. Malulusaw ang 'yong kandila, mamatay ang munting ningas, matatapos ang huling pagbebendisyon, 'pagkat ang huling katahimikan ay kagyat ng paghihimagsik, ang mga patay ang huhukom upang lipulin ang berdugo, at ikaw na nanatili sa pagkakaluhod ang katinuang naguugnay sa hustisya sa kanilang kaluluwa. Ikaw ang hulma ng kanilang anino; hapis ng pagkauhaw sa karapatan, ang anay sa iyong pawid at ang lubid sa'yong leeg; ikaw ay ang maraming sila, sila ang iisang ikaw.
11
SHB TABLE BATTLES /Regina Tolentino “NON-NEGOTIABLE.”--The PUP Community is an institution built by its major stakeholders--the students. Laws and rules that shall define what is beneficial to them is proved through practical experience, therefore defining what is decent and proper is dictated by their majority population. As the second half of the consultations commenced, 15 student leaders who represented PUPians during the finalization of the student handbook were immediately slammed with technical definitions of academic freedom. Academic freedom? “Eh ayun rin ‘yun ija, in-English mo lang,” waved the administrative staff who for the longest time enclosed the arguments in technical aspects, as League of Filipino Students representative (LFS) asserts that the discernment on wearing clothes is a matter of academic freedom. “Ang pananamit ay context dependent.” The administration asserts that stricter dress code is a training to future workplace where the Iskolar ng Bayan is about to enter. “Same po ba ang school na ito sa workplace natin?” a student leader from COC inquired. “Sa workplace po ba natin isa lang din ang electric fan na gumagana?” “Gaano po ba kaikli ang short shorts?” inquired another COC student-leader. The administration asked the student to stand in front and present her clothing. Definitions of proper and decent that are vague wasn’t resolved after the said inquiry. Another administrator approached the student and measure up the clothing worn by the student. “Iha, ganito ang short shorts, ikaw ba, magsusuot ka ng ganyang kaliit na shorts?” Students asserted that the actuality of the measures given by the administration may be vague and subject to interpretation of the students, and therefore the reason behind the argument to remove the dress code itself, or remove the phrase “conventions of decency and proper grooming.” The consultation went a long way with the administration and the students, both from different generations, refusing to compromise to a subjective matter as to what decent is and what is not. Studentleaders asserts the removal of the whole section pertaining to proper grooming and victoriously asserted the removal of the second paragraph of the new section 5 to the old Section 6. On Mandatory Random Drug Test “We cannot conduct a drug test to everyone,” said the administration. Wherein, League of Filipino Students interjected,
“hindi pa rin defined ang safeguard ng mga estudyante. ‘Yung mapipili po ba sa drug testing ay mandatory?” LFS added. “Ang mandatory ay compliance ng PUP. Ang proseso ay random computer sampling.” replied the admin. The administration explained that the compliance to CHED Memorandum is mandatory, but the sampling is random. “Pero ‘pag napili po ba sa drug testing, pwedeng tumanggi?” asked LFS. “Hindi. Bakit ka tatanggi drug addict ka ba?” The administration said that the student chosen out of the sampling is required to comply. On Higher GWA “Prerogative namin iyan. Ayan ay ibinaba na natin noon, naging 1.20, ibinabalik namin ngayon na mas mababa sa 1.12 para ma-determine natin,” explained the admin. “Naisip namin na ano ang napapala ng scholars? There must be some qualifications.” LFS argued, “okay po yung magkaroon ng Latin Honors, pero hindi ang pagtataas ng standard [higher GWA] ang magpapaganda sa kalidad ng estudyante. May definite na dahilan kung bakit hindi maattain ‘yung free and adequate facilities.” “We are not going to compromise. Our responsibility is to set standards.” replied the administration. When a COC student leader presented the argument that there is no assurance that the professors, who are not properly compensated and are not regularized may have the same levels of standard given to students, the admin replied, “Ireklamo niyo.” “Bakit hindi iyan ang gawin niyong issue? Dapat nirereport niyo? Magbanggit tayo ng propesor. ‘Yung naniningil, nanghaharass, ilista niyo.” The administration cites administrative cases they are currently handling, but the students interjected and brought back the issue to the problems on facilities and classroom materials being one of the reasons why the quality of education, especially in PUP is backwards. “Ngayon, sama-sama po tayong
manawagan para sa higher budget. Kung binabanggit na non-negotiable.” LFS argued. On the non-negotiability of the policies, “kung hindi kami bukas, hindi ka na nakapagbukas ng bibig mo ngayon.” “May ci-nite kayo na example na Magna Cum Laude pero may problem sa performance, ‘yung pagtataas po ng standard for Latin Honors, hindi po natin siya mahi-hit kung ang problema po ay quality ng education.” The students argued what would be the help if the administration set the bars high, in which they argued, “you’ll try to do more.” “Kung itataas po ang standards ng Latin Honors, may assurance po ba na equivalent rin yun sa pagkakaroon ng better facilities? Hindi lang po professors ‘yung reason kung bakit nagiging mababa yung quality of education.“ The publications raised. “Eh bakit niyo kinukwestiyon ‘yung sincerity namin?” “Kung sincere tayo na ilapit ang better education, challenge po yun Sir. Free ed(ucation) pero may mga maneuvers para sa iba’t ibang bayarin.” On Advisership “You cannot imagine an organization without an adviser. Its an institution because it organizes aspects of our lives so there has to be rules before you become a member of the community. “ “The students fund the student publication, and therefore, it should be run and managed by students for the students.” Asserted the publications. They registered their stand to maintain the autonomy of publications and inquired why there has to be a third party inside student publications. The rest of the disagreements by students on certain provisions in the student handbook were slammed by the administration right on even before the discussions, as non-negotiable. In the end, the students left the administration with accepting the challenge to mobilize more number of Iskolar ng Bayan to fight against policies which would not beneficial to students and continually push for genuine free education.