7 minute read

mumpung tondén maceleban (Ni Ketut Nitri Sulastri

Satua Cutet

mumpung tondén maceleban

Advertisement

Anginé ngasirsir dingin wantah cirin gumi Kintamaniné. Akéh

sakancan tanem tuuhé sané ngarumianin tegal para taniné.

Minakadi: juuk, kopi, biu, tabia, muah sané tiosan. Luh Jati,

bajang désa, jegég alep tan patandingan. Yadiastun ipun bajang

désa, nanging tusing katinggalan zaman. Ipun uning tur cacep

komputer, Facebook, chatting, lan internétan. Luh Gék,

asapunika anaké ngesengin, anak bajang seleb makta raga, jegég

alep, duweg tur tusing sombong.

Ni Ketut Nitri Sulastri

Masekolah ring Sekolah Menengah Kejuruan Negeri 1 Kintamani, Désa Belantih, Kecamatan Kintamani, Kabupatén Bangli, Luh Jati mula sangkaning jati-jati jemet malajah tur matilesang raga, nénten ja gampang keni pengaruh jaruh-jaruh, napi malih buduh-buduh sangkaning mituutin gaya ring médsos kadi mangkiné. Éling ipun ring mangelah rerama pacul ring désa pagunungan tur nénten ja nahenin masekolah sakadi mangkiné. Yadiastun ngelah rerama pacul, nénten pisan ipun nguluknguluk reramannyané, bilih-bilih ipun satata ngincepang sapitutur mémé bapannyané, pekak muah dadong ipuné.

Malinggih ring kelas XI Program Agribisnis Pengolahan Hasil Pertanian (APHP), Luh Jati wawu pisan ipun usan ngalaksanaang training ring silih tunggil DU/DI ring Jimbaran Kuta-Badung. DU/DI punika genah ipun ngamargiang training utawi latihan kerja sané wajib kalaksanaang sajeroning ngeranjing ring sekolah pertanian, pinaka silih tunggil syarat pacang ngamiletin ujian ring kelas XII napkala ngamiletin Ujian Nasional lan Ujian

Sekolah. Ring genah training punika para sisiané kaaptiang ngaruruh pengalaman kerja manut teori sané kapolihang ring ruang kelas, taler materi sané munggah ring SK-KD sane patut kamiletin ring Dunia Usaha (DU) muah Dunia Industri (DI).

Sajeroning ngamiletin training ring DU/DI, Luh Gék akéh pisan molihang pengalaman. Wénten sané ngawi sebet lan bingung, santukan ipun nembé ka DU/DI turmaning jalané nénten wénten sela rasané, pamargin mobil muah sepéda motor, sané ngawinang ipun inguh tan kadi-kadi, ngantos tan purun nyebrang jalan. Wénten taler pengalaman sané makrana liang manah ipun, santukan ngakehang madrebé kanti utawi pasawitran sané ngawé rena ring manah.

Kerugan ombak ring Pantai Jimbaran makabios nyilatin bias putih genah para torisé majemuh mabalih sunset. Kesiran angin segarané ngusapin kulit putih Luh Jatiné pinaka saksi tresna asih kapertama sareng truna Jawi saking Malang Jawa Timur. Arif Wicaksono, asapunika wastannyané, mahasiswa jurusan Téknologi Pertanian Universitas Udayana malinggih ring seméster VIII, sané taler ngamiletin program magang ring DU/DI, genah Luh Jati ngamiletin training. Carita sampun ipun rumaket masawitra, santukan Luh jati anak bajang kimud tur sada getap. Mas Arif, asapunika Luh Jati ngesengin, mula truna polos, demen matulung yadiastun ipun truna Jawi.

“Mas Arif, tolong sebrangin aku dong, aku takut,” asapunika pinunasné Luh jati ngarahina majeng ring Arif Wicaksono, santukan wantah sujati ipun ten purun megat jalan réh ramén pentas mobil lan sepéda motor ring jalan Jimbaran nuju Nusa Dua.

“Ya ya gek cantik, sabar dulu dong. Tapi...”

“Tapi apa, Mas, cepatlah, entar Luh terlambat lagi.”

“Kalo nyebrang mesti gandengan tangan, sebab aku takut lo kalo Luh kesenggol, kan mendingan mas yang nyenggol duluan!” Asapunika Mas Arif ngoda sesai Luh Gek. Sapunika taler Luh Jati, jatma polos tur barés. Ring

katuju ipun polih pulang kampung ka Kintamani, makta ipun juwuk mesiem, alapan ring tegalnyané, santukan bapannyané mangelah tanduran juwuk lan kopi sané kaloktah pinaka maskot Kintamaniné sané sampun kaloktah kajanaloka ring sajebag manca negara. Turmaning reramané Luh Gek polos, sesai mituturin pianaknyané.

“Yén nujuang Luh mulih, tur nepukin sumagané mabuah, gapgapin naké tuan rumahé jak timpal-timpalé, apang ada gén ubad bedak, masih sing ja baan mameli, gén ngalih nyama braya. Apa buin nongos di kota joh kén jumah, di kuda kénkéné nepukin masalah apang ada anak nulungin, tapi pilih-pilihin masi ngalih timpal, cara janiné sing kena baan, nak liunan né jail, kéwala yén ba i raga sing jail jelas anaké masi berpikir tusing lakar nyailin. Da milihin timpal yang penting ia luung, jujur tur polos.”

“Makasih Luh atas oleh-olehnya, jauh-jauh lagi berat bawanya spesial untuk aku.”

“Yalah mas, masak Luh aja selalu ngeberatin mas, selalu mintak tolong ini itu, berat juga tuh perasaan. Tentu lebih berat dari bawa oleh-oleh.” Sapunika Luh Jati mapajar sareng timpal ipun sada kabilbil sawiréh mula bajang polos lugu, tapi cerdas. Ipun perasaan yéning setata nunas tulung ring sapa sira ugi pastika pacang ngwales, kéwanten tetep marasa utang budi.

“Manis sajan, Luh, semanis lesung pipimu itu.” Sapunika malih Arif nyandén ipun Luh Jati.

“Ah Mas Arif ada aja, entar pahitnya dirasain juga ya!” Sambilang ipun nyabat antuk kulit juwuk sané kagenahang ring kapar cenik.

“Iiiih pahit gimana maksudnya Luh?”

“Ditunggu aja mas!”

“Luh yang nunggu atau aku?” Arif nimbal malih.

“Mas orang kuliahan masa nggak ngerti?”

“Kalo urusan Luh training di DU/DI aku selalu ngerti, tapi... yang sepele gini kadang bego juga tuh,” sapunika pajar Mas Arif sambilanga macanda.

“Mas masa lupa pepatah lama?”

“Pepatah apa?” Sapunika Arif nimbal penasaran.

“Habis manis, sepah dibuang!” saur Luh Jati.

“Aaaaah kamu perasangka aja, masih percaya ama pepatah, asal Luh tahu, kapan aku nyepahnya, kapan aku muangnya, kan mas bilang manisnya nggak akan habis-habis!” sapunika pajar Arif sada meyakinkan.

Sawatara tigang sasih sampun mamargi pasawitran Luh Jati sareng Arif, salamin ipun ngamiletin training yadian magang. Wantah sampun panemayan ipun puput ngamargiang utawi ngamiletin magang yadian training, raris ngawéntenang acara perpisahan maka cihna pamuputin kegiatan training. Manawi sangkaning rumaket pasawitran ipun maka kalih, rumasa saling percaya, turmaning mangkin kagoda olih Sang Hyang Kama Jaya Kama Ratih, mawiwit saking rasa sayang lan rasa kasih, Arif purun nyantenang tresna majeng ring Luh Jati.

“Mari duduk dulu Luh!” asapunika pajar mas Arif, juari sambilang ipun ngisi liman Luh Jatiné nuju ka bongkol punyan bekul sané ngrimbun, silih tunggil tanaman perdu sané akéh wénten ring bukit Jimbaran.

“És kuud dua, Mas!” sapunika malih pajar Arif ngaukin dagang és kuud sané wénten ring wewidangan komplék wisata Patung Garuda Wisnu Kencana, sané ketah kabaos patung GWK. Tan sué, digelis dagang és kuud punika maktaang ka genah ipun kekalih masayuban.

Sambilang ipun ngecapin és kuud, Arif mapajar aris ring Luh Jati.

“Gini Luh, kok rasanya aku nggak sanggup menjalani perpisahan ini, kalau aku bisa, ingin rasanya menghentikan jalannya sang surya, juga mau kupatahkan semua jarum jam yang selalu menunjukkan waktu bertambah, dan kesempatan kita makin habis.”

“Yaah, Luh juga ngrasa demikian, Mas, panas yang tiang rasakan dulu, pertama kali datang ke Jimbaran, kini mulai terasa sejuk, entah karena sudah terbiasa ataukah...”

“Apakah karena sudah tumbuh bunga dan semakin mekar di antara kita berdua,” Arif nyawis ngalanturang raosne Luh Jati.

“Aaah mas ada-ada aja,” sapunika Luh Gek nimbal sambilang ipun nyubit pahané mas Arif sada kimud.

“Terus terang, Luh, mas selalu menghayal, suatu saat ingin memiliki I Luh seutuhnya,” sapunika pajarne Arif terus terang, nyantenang kocap ipun sampun tresna ring Luh Jati. Janten makesiab Luh Gék nerima ucapan cinta saking nak truna, santukan buka nembéné ipun kaliput rasa tresna, rasa sayang lan kasih.

“Biih.... nyak maan truna Bali apa kéné, ganteng, polos tur perhatian, si jeg sing nu mikir nerima cintané,” asapunika keengan ipun Luh Gék jeroning hati.

Éling ipun ring pabesen dadongné pidan, kocap wénten kapernah dadongné Luh Jati makurenan sareng nak Jawa saking Malang.

“Ada pangidih dadongé abesik tekén Luh, pét pradé mani puan Luh ada nak ngugu, eda pesan Luh makurenan ngajak nak Jawa, sing ja ulihan dadong fanatik, tapi dadong nak dot pang sesai nepukin cucu, ngalantur pang nepukin masi kumpi, to dadong Luhé ané palas ka Malang, satmakaang suba mati ban makeloné sing taén matepuk. Nah yén Luh milu masih kéto, satmaka jani Luh suba ngalahin dadong, si adaan dadong mati malunan,” sapunika pabesen dadongné setata merawat tan nahenin ical ring manahnyané Luh Jati.

“A...aku juga mencintaimu, ta...tapi rasanya kita tidak bisa bersama selamanya,” sapunika pajar Luh Gék sada ngetor, buka tumbéné ngarasaang jatuh cinta.

“Maksudmu?” malih nimbal Arif penasaran.

“Aku ingin selalu dapat merayakan hari raya Galungan, Kuningan, Nyepi, dan selalu dapat ikut ngodalin di pura, di sanggah, dan sementara mas Arif selalu dididik untuk tetap merayakan hari raya Idul Fitri, Idul Adha. Mas..., keyakinan itu sesuatu yang hakiki, aku mengerti bahwa kita sama-sama saling jatuh cinta, akan tetapi kita juga sama-sama mencintai apa yang telah kita yakini selama ini. Luh harap mas Arif memahami apa yang Luh maksud.”

Buka samber tatit manah ipun Arif Wicaksono, rumasa dados pecundang.

“Ta...tapi sekedar pacaran boléh kan?” sapunika Arif nyelah malih.

“Mas, jodoh itu terkadang sebuah usaha, nah kalau kita terus pacaran berarti mengarah ka usaha itu. Luh yakin bila tiba saatnya nanti kita tetap harus kembali pada sesuatu yang hakiki, pada keyakinan dan prinsif di dalamnya, kita tetap harus mengambil keputusan, bahwa salah satu di antara kita harus mengalah, atau hubungan kita akan kandas nanti, itu kan lebih menyakitkan lagi. Luh yakin, kita sama-sama teguh, Luh tidak mungkin sanggup meninggalkan Tuhan dan agama yang Luh anut selama ini, sebaliknya mas juga begitu kan?”

“Tapi... tapi tidak mutlak di bawah satu atap harus satu keyakinan kan?” sapunika malih pajar Arif melanin ragan ipuné.

“Terus terang Mas, Luh tak menghendaki hal seperti itu, Luh ingin teman hidup kelak satu prinsip dengan Luh dalam hal keyakinan, agar dapa tmembina anak-anak kelak dengan satu prinsif pula. Seperti kau Mas, sedari lahir Luh hanya mengenal satu keyakinan dan itu sudah menyatu pada diriku, Luh tidak sanggup berpaling dari yang telah Luh yakini, mesti untuk itu, Luh mengorbankan cinta Luh pada Mas Arif.”

“Luh Jati benar, Mas,” sapunika pajar Gék Suci, anak luh tomboy, timpal kos Luh Jatiné, sané satata nyagain Luh Jati ngarahina. Sakadi patung GWKné, tan makijapan, mameneng, tan ngrunguang napi, marep kaja. Sapunika kawéntenan Arif Wicaksono.

This article is from: