Typographic skills by Rannia Makrigianni

Typographic Skills

The History of western typography Typography (from the Greek words τύπος (typos) = form and γραφή (graphe) = writing) is the art and technique of arranging type in order to make language visible. The arrangement of type involves the selection of typefaces, point size, line length, leading (line spacing), adjusting the spaces between groups of letters (tracking) and adjusting the space between pairs of letters (kerning). Type design is a closely related craft, which some consider distinct and others a part of typography; most typographers do not design typefaces, and some type designers do not consider themselves typographers.In modern times, typography has been put into motion—in film, television and online broadcasts—to add emotion to mass communication. Typography is performed by typesetters, compositors, typographers, graphic designers, art directors, comic book artists, graffiti artists, clerical workers, and anyone else who arranges type for a product. Until the Digital Age, typography was a specialized occupation. Digitization opened up typography to new generations of visual designers and lay users, and it has been said that “typography is now something everybody does.” Typography traces its origins to the first punches and dies used to make seals and currency in ancient times. The typographical principle, that is the creation of a complete text by reusing identical characters, was first realized in the Phaistos Disc, an enigmatic Minoan print item from Crete, Greece, which dates between 1850 and 1600 BC. It has been put forward that Roman lead pipe inscriptions were created by movable type printing, but this view has been recently dismissed by the German typographer Herbert Brekle. The essential criterion of type identity was met by medieval print artifacts such as

the Latin Pruefening Abbey inscription of 1119 that was created by the same technique as the Phaistos disc.In the northern Italian town of Cividale, there is a Venetian silver retable from ca. 1200, which was printed with individual letter punches. The same printing technique can apparently be found in 10th to 12th century Byzantine staurotheca and lipsanotheca.Individual letter tiles where the words are formed by assembling single letter tiles in the desired order were reasonably widespread in medieval Northern Europe. Modern movable type, along with the mechanical printing press, was invented in mid-15th century Europe by the German goldsmith Johannes Gutenberg.His type pieces

from a lead-based alloy suited printing purposes so well that the alloy is still used today. Gutenberg developed specialized techniques for casting and combining cheap copies of letterpunches in the vast quantities required to print multiple copies of texts. This technical breakthrough was instrumental in starting the Printing Revolution. Typography with movable type was separately invented in 11th-century China. Metal type was first invented in Korea during the Goryeo Dynasty around 1230. Both hand printing systems, however, were only sporadically used and discontinued after the introduction of Western lead type and the printing press.

Typographic Skills

Important persons in Typography:

Claude Garamond Claude Garamond (ca. 1490 – 1561)[1] was a French publisher from Paris. He was one of the leading type designers of his time, and is credited with the introduction of the apostrophe, the accent and the cedilla to the French language. Several contemporary typefaces, including those currently known as Garamond, Granjon, and Sabon, reflect his influence. Garamond was an apprentice of Simon de Colines; later, he was an assistant to Geoffroy Tory, whose interests in humanist typography and the ancient Greek capital letterforms, or majuscules, may have informed Garamond’s later work. Garamond came to prominence in 1541, when three of his Greek typefaces (e.g. the Grecs du roi (1541)) were requested for a royally-ordered book series by Robert Estienne. Garamond based these types on the handwriting of Angelo Vergecio, the King’s Librarian at Fontainebleau, as well as that of his ten-year-old pupil, Henri Estienne. According to Arthur Tilley, the resulting books are “among the most finished specimens of typography that exist.” Shortly thereafter, Garamond created the Roman types for which he would most be remembered, and his influence spread rapidly throughout and beyond France during the 1540s. Garamond’s name was originally rendered as “Garamont”, but following the standardization of French spelling, the terminal ‘d’ became customary and stuck. In 1621, sixty years after Garamond’s death, the French printer Jean Jannon (1580– 1635) created a type specimen with very similar attributes, though his letterforms were more asymmetrical, and had a slightly different slope and axis. Jannon’s typefaces were lost for more than a century before their rediscovery at the National Printing Office of France in 1825, when they were wrongly attributed to Garamond. It was not until 1927, more than 100 years later, that Jannon’s “Garamond” typefaces were correctly credited to him on the basis of scholarly research by Beatrice Warde. In the early 20th century, Jannon’s types were used to produce a history of French printing, which brought new attention to French typography and to the “Garamond” type style. The modern revival of Claude Garamond’s typography which ensued was thus inadvertently modeled on Jannon’s outstanding work.[2]

Garamond font Garamond is the name given to a group of old-style serif typefaces named after the punch-cutter Claude Garamond (c. 1480–1561). Most of the Garamond faces are more closely related to the work of a later punchcutter, Jean Jannon. A direct relationship between Garamond’s letterforms and contemporary type can be found in the Roman versions of the typefaces Adobe Garamond, Granjon, Sabon, and Stempel Garamond. Garamond’s letterforms convey a sense of fluidity and consistency. Some unique characteristics in his letters are the small bowl of the a and the small eye of the e. Long extenders and top serifs have a downward slope. Garamond is considered to be among the most legible and readable serif typefaces for use in print (offline) applications.[1] It has also been noted to be one of the most eco-friendly major fonts when it comes to ink usage.[2]

Venetian old-style types from the printing shops of Aldus Manutius. Garamond based much of his lowercase on the handwriting of Angelo Vergecio, librarian to Francis I. The italics of most contemporary versions are based on the italics of Garamond’s assistant Robert Granjon.

Claude Garamond came to prominence in the 1540s, first for a Greek typeface he was commissioned to create for the French king Francis I, to be used in a series of books by Robert Estienne. The French court later adopted Garamond’s Roman types for their printing and the typeface influenced type across France and Western Europe. Garamond probably had seen

When Claude Garamond died in 1561, his punches and matrices were sold to Christopher Plantin, in Antwerp, which enabled the Garamond fonts to be used on many printers. This version became popular in Europe. The only complete set of the original Garamond dies and matrices is at the Plantin-Moretus Museum, in Antwerp, Belgium..

Typographic Skills

In 1621, sixty years after Garamond’s death, the French printer Jean Jannon issued a specimen of typefaces that had some characteristics similar to the Garamond designs, though his letters were more asymmetrical and irregular in slope and axis. After the French government raided Jannon’s printing office, Cardinal Richelieu named Jannon’s type Caractère de l’Université, and it became the house style of Royal Printing Office. In 1825, the French National Printing Office adapted the type used by Royal Printing Office in the past, and claimed the type as the work of Claude Garamond. In 1919, Thomas Maitland Cleland and Morris Fuller Benton produced the first 20thcentury commercial Garamond, based on the Jannon’s design, called Garamond #3.

Revivals of the Garamond type came as early as 1900, when a typeface based on the work of Jean Jannon was introduced at the Paris World’s Fair as “Original Garamond”, whereafter many type foundries began to cast similar types, beginning a wave of revivals that continued throughout the 20th Century.[4] These revivals followed the designs from Garamond and Jannon. The designs of italic fonts mainly came from a version produced by Robert Granjon. In a 1926 article in The Fleuron, Beatrice Warde revealed that many of the revivals said to be based on Claude Garamond’s designs were actually designed by Jean Jannon; but the Garamond name had stuck.

Various examples of Garamond Digital versions include Adobe Garamond and Garamond Premier (both designed by Robert Slimbach), Monotype Garamond, Simoncini Garamond, and Stempel Garamond. The typefaces Granjon and Sabon (designed by Jan Tschichold) are also classified as Garamond revivals.

Typographic Skills

Magazine

Typography applications

Typographic Skills

Magazine

Typography applications

Typographic Skills

Magazine

Photography

Typography applications

Typographic Skills

In the footsteps of

Robert Mapplethorpe Mapplethorpe was born and grew up as a Roman Catholic of English and Irish heritage in Our Lady of the Snows Parish in Floral Park, Queens, New York. His parents were Harry and Joan Mapplethorpe and he grew up with five brothers and sisters. He studied for a B.F.A. from the Pratt Institute in Brooklyn, where he majored in graphic arts,[1] though he dropped out in 1969 before finishing his degree. [2] Mapplethorpe lived with his partner Patti Smith from 1967â&#x20AC;&#x201C;1974, and she supported him by working in bookstores. They created art together, and even after he realized he was gay, they maintained a close relationship. Mapplethorpe took his first photographs soon thereafter using a Polaroid camera. In the mid1970s, he acquired a Hasselblad medium-format

camera and began taking photographs of a wide circle of friends and acquaintances, including artists, composers, and socialites. In the 1980s he refined his aesthetic, photographing statuesque male and female nudes, delicate flower still lifes, and highly formal portraits of artists and celebrities. Mapplethorpeâ&#x20AC;&#x2122;s first studio was at 24 Bond Street in Manhattan. In the 1980s, his mentor and lifetime companion art curator Sam Wagstaff gave him $500,000 to buy the top-floor loft at 35 West 23rd Street, where he lived and had his shooting space. He kept the Bond Street loft as his darkroom. Mapplethorpe died on the morning of March 9, 1989, 42 years old, in a Boston, Massachusetts, hospital from complications arising from AIDS. His body was cremated and the ashes buried in Queens,

Typographic Skills

Photography

Magazine

Typography applications

Typographic Skills

Mapplethorpe was born and grew up as a Roman Catholic of English and Irish heritage in Our Lady of the Snows Parish in Floral Park, Queens, New York. His parents were Harry and Joan Mapplethorpe and he grew up with five brothers and sisters. He studied for a B.F.A. from the Pratt Institute in Brooklyn, where he majored in graphic arts,[1] though he dropped out in 1969 before finishing his degree.[2] Mapplethorpe lived with his partner Patti Smith from 1967–1974, and she supported him by working in bookstores. They created art together, and even after he realized he was gay, they maintained a close relationship. Mapplethorpe took his first photographs soon thereafter using a Polaroid camera. In the mid1970s, he acquired a Hasselblad medium-format camera and began taking photographs of a wide circle of friends and acquaintances, including artists, composers, and socialites. In the 1980s he refined his aesthetic, photographing statuesque male and female nudes, delicate flower still lifes, and highly formal portraits of artists and celebrities. Mapplethorpe’s first studio was at 24 Bond Street in Manhattan. In the 1980s, his mentor and lifetime companion art curator Sam Wagstaff gave him $500,000 to buy the top-floor loft at 35 West 23rd Street, where he lived and had his shooting space. He kept the Bond Street loft as his darkroom. Mapplethorpe died on the morning of March 9, 1989, 42 years old, in a Boston, Massachusetts, hospital from complications arising from AIDS. His body was cremated and the ashes buried in Queens, New York, in his mother’s grave, marked “Maxey”. Nearly a year before his death, the ailing Mapplethorpe helped found the Robert Mapplethorpe Foundation, Inc. His vision for the Foundation was that it would be “the appropriate vehicle to protect his work, to advance his creative vision, and to promote the causes he cared about”.[3] Since

his death, the Foundation has not only functioned as his official estate and helped promote his work throughout the world, it has also raised and donated millions of dollars to fund medical research in the fight against AIDS and HIV infection

Mapplethorpe worked primarily in the studio, particularly toward the end of his career. Common subjects include flowers, especially orchids and calla lilies, and celebrities, including Andy Warhol, Deborah Harry, Richard Gere, Peter Gabriel, Grace Jones, and Patti Smith. Smith was a longtime roommate of Mapplethorpe and a frequent subject in his photography, including a stark, iconic photograph that appears on the cover of Smith’s first album, Horses.[4] Also, a Patti Smith portrait[5] from 1986 recalls Albrecht Dürer’s 1500 self-portrait.[6] Other work includes homoerotic and BDSM acts (including coprophagia), and classical nudes. Mapplethorpe’s X Portfolio series sparked national attention in the early 1990s when it was included in The Perfect Moment, a traveling exhibition funded by National Endowment for the Arts. The portfolio includes some of Mapplethorpe’s most explicit imagery, including a self-portrait with a bullwhip inserted in his anus.[7][8][9] Though his work had been regularly displayed in publicly funded exhibitions, conservative and religious organizations, such as the American Family Association, seized on this exhibition to vocally oppose government support for what they called “nothing more than the sensational presentation of potentially obscene material.”[10] As a result, Mapplethorpe became something of a cause célèbre for both sides of the American Culture war. The installation of The Perfect Moment in Cincinnati resulted in the unsuccessful prosecution of the Contemporary Arts Center of Cincinnati and its director, Dennis Barrie, on charges of “pandering obscenity”. His sexually charged photographs of black men have been criticized as exploitative.[11][12] Such criticism was the subject of a work by American conceptual artist Glenn Ligon, Notes on the Margins of the Black Book (1991–1993). Ligon juxtaposes Mapplethorpe’s 91 images of black men in the 1988 publication Black Book with critical texts to complicate the racial undertones of the imagery.

Book

Typography applications

Typographic Skills

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Το όνειρο ενός γελοίου

Μετάφραση από τα ρωσικά ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ

Πρόλογος ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

Book

Typography applications

Typographic Skills

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Το αστέρι Είπα πως είχα αποκοιμηθεί χωρίς να το καταλάβω, τη στιγμή που εξακολουθούσα να σκέφτομαι τα ίδια πράγματα. Ξαφνικά, ονειρεύτηκα πως έπαιρνα το περίστροφο και πως, καθισμένος όπως ήμουνα, το πήγαινα ολόισια στην καρδιά μου - στην καρδιά και όχι στο κεφάλι. Κι’ όμως, είχα αποφασίσει να χώσω μια σφαίρα στο αριστερό μου μηνίγγι. Αφού λοιπόν το ακούμπησα στο στήθος μου, περίμενα ένα - δυο δευτερόλεπτα και το κερί μαζί με το τραπέζι και τον απέναντι τοίχο αρχίσανε ξαφνικά να κουνιούνται σα να τρικλίζανε. Πυροβόλησα βιαστικά. Πολλές φορές τυχαίνει να βλέπης στ’ όνειρό σου πως πέφτεις από πολύ ψηλά, πώς σε πληγώνουν ή πως σε δέρνουνε. Μα ποτές δεν νοιώθεις πόνο, εκτός πια αν τύχη να κτυπήσης στο σίδερο του κρεβατιού, οπότε δεν μπορεί παρά να πονέσης. Όμως εμένα μου φάνηκε πως ένοιωσα κάποιον κλονισμό απ’ αυτήν την πιστολιά- και ξαφνικά όλα σβύσανε κι έμεινα βυθισμένος μέσα σε βαθύ σκοτάδι. Σαν να τυφλώθηκα και να βουβάθηκα. Ύστερα, είμαι ξαπλωμένος ανάσκελα κάτω από κάτι σκληρό, χωρίς να βλέπω τίποτα κι’ ούτε να μπορώ να κάνω την παραμικρή κίνηση. Γύρω μου περπατάνε, φωνάζουνε, ο λοχαγός ουρλιάζει, η σπιτονοικοκυρά ωρύεται. Και πάλι, γίνεται μια ξαφνική, διακοπή και με μεταφέρουν ξέσκεπο μέσα σ’ ένα φέρετρο. Νοιώθω το φέρετρο που σκαμπανεβαίνει, το συλλογιέμαι αυτό, και για πρώτη φορά μούρχεται στο νου μου η ιδέα πως είμαι πεθαμένος, πεθαμένος για τα καλά. Το ξέρω χωρίς καμμιά αμφιβολία, αφού ούτε βλέπω ούτε κουνιέμαι, κι’ όμως αισθάνομαι και σκέφτομαι. Αλλά πολύ γρήγορα συνηθίζω, σύμφωνα με τη λογική των ονείρων παραδέχομαι ασυζητητεί την πραγματικότητα.

Book

Typography applications

Typographic Skills

Το όνειρο ενός γελοίου

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

«Ώστε υπάρχει λοιπόν πέραν του τάφου ζωή!» σκέφτηκα μ’ εκείνη την παράξενη ζαλάδα του ονείρου, μα ωστόσο, η καρδιά μου διατηρούσε κατά βάθος την ουσιαστική αρετή της: «αφού θα ξαναϋπάρξω, έλεγα μέσα μου, και θα ξαναζήσω επειδή το θέλει μια αδυσώπητη βούληση, δε θέλω ούτε να νικηθώ ούτε να ταπεινωθώ!»- «Ξέρεις πως σε φοβάμαι και γι’ αυτό με περιφρονείς», είπα ξαφνικά στο σύντροφό μου μη μπορώντας να συγκρατήσω την ταπείνωση αυτής της ερώτησης όπου διαφαινόταν μια ολόκληρη ομολογία, και νοιώθοντας πως αυτή η δειλία μου τρυβέλιζε την καρδιά σα να με τσιμπούσε βελόνα. Εκείνος δεν απάντησε στην ερώτησή μου, μα ξαφνικά ένοιωσα πως δε με περιφρονούσε, πως δε με κορόιδευε κι ούτε καν με λυπόντανε, και πως το ταξείδι μας έτεινε σ’ ένα μυστηριώδη κι’ άγνωστο σκοπό που μόνο εμένα αφορούσε. Ο τρόμος μεγάλωνε μέσα στην καρδιά μου. Η σιωπή του συντρόφου μου μεταδόθηκε και σε μένα και με διαπότιζε, όχι χωρίς πόνο, με την σιωπηλή παρουσία του. Πηγαίναμε μεσ’ από αβυθομέτρητα σκοτάδια. Από καιρό, δεν έβλεπα πια τους γνωστούς μου αστερισμούς. Ήξερα πως στο βάθος τ’ ουρανού υπάρχουν αστέρια που οι αχτίνες τους φτάνουνε στη γης μόνο υστέρα από χιλιάδες κι εκατομμύρια χρόνια, ίσως να χαμε περάσει κιόλας αυτά τα χρονικά διαστήματα. Περίμενα κάτι, γεμάτος από ένα νοσταλγικό πόνο που μου ράγιζε την καρδιά. Και ξαφνικά ένα πολύ γνωστό συναίσθημα που μούφερνε βαθιές αναμνήσεις με συγκλόνισε ολόκληρο. Ξανάβλεπα τον ήλιο μας! Ήξερα πως δεν μπορούσε να είναι ο ήλιος μας, εκείνος που γέννησε τη γη μας, και πως βρισκόμαστε σε άπειρη απόσταση από τον ήλιο μας, μα μέσα μου καταλάβαινα πως ήταν ένας ήλιος απόλυσα όμοιος με τον δικό μας, κάτι σαν αντίλαλος και σαν σωσίας του. Μια απέραντη, τρυφερότητα πλημμύρισε την ψυχή μου, φέρνοντάς της ενθουσιασμό: Το φως εκείνου που με δημιούργησε αντιλαλούσε μεσ’ στην καρδιά μου και την ανάσταινε, κι’ ένοιωσα για πρώτη φορά από τότε που κατέβηκα στον τάφο το γυρισμό της ζωής, της παλιάς ζωής. Μα γρήγορα ζυγώναμε στον πλανήτη. Μεγάλωνε μπρος στα μάτια μου, κι άρχισα κι όλας να διακρίνω τον ωκεανό και τα περιγράμματα της Ευρώπης, όταν ξαφνικά ένα παράξενο αίσθημα ζήλειας - μια ευγενική και άγια, ζήλεια - άναψε μεσ’ στην καρδιά μου. Πως μπορεί

να γίνεται μια τέτοια επανάληψη, είπα μέσα μου, και για ποιο σκοπό; Αγαπώ, και μόνο αυτή τη γης που άφησα μπορώ ν’ αγαπήσω, που πάνω της έμμειναν οι στάλες απ’ το αίμα μου, όταν, σαν αχάριστος γιός, έβαλα τέλος στη ζωή μου με μια πιστολιά πάνω στην καρδιά μου. Μα ποτέ, όχι, ποτέ δεν έπαψα να την αγαπώ αυτή τη γης, ακόμα και κείνη, τη νύχτα που την αποχαιρέτησα. Να υπάρχη τάχα ο πόνος πάνω σ’ αυτή την καινούργια γης; Εκεί - πέρα, στη γης μας, μόνο με πόνο μπορούμε,ν’ αγαπήσουμε, και μόνο ,μεσ’ απ’ τον πόνο. Δεν ξέρουμε ν’ αγαπούμε διαφορετικά, κι’ ούτε ξέρουμε άλλη αγάπη. Ζητώ τον πόνο για να μπορέσω ν’ αγαπήσω, ποθώ, διψώ ν’ αγκαλιάσω κλαίγοντας αυτή τη μοναδική γης που παράτησα, και δε θέλω να ζήσω, αρνιέμαι να ζήσω σ’ οποιανδήποτε άλλη! ... «Ώστε υπάρχει λοιπόν πέραν του τάφου ζωή!» σκέφτηκα μ’ εκείνη την παράξενη ζαλάδα του ονείρου, μα ωστόσο, η καρδιά μου διατηρούσε κατά βάθος την ουσιαστική αρετή της: «αφού θα ξαναϋπάρξω, έλεγα μέσα μου, και θα ξαναζήσω επειδή το θέλει μια αδυσώπητη βούληση, δε θέλω ούτε να νικηθώ ούτε να ταπεινωθώ!»«Ξέρεις πως σε φοβάμαι και γι’ αυτό με περιφρονείς», είπα ξαφνικά στο σύντροφό μου μη μπορώντας να συγκρατήσω την ταπείνωση αυτής της ερώτησης όπου διαφαινόταν μια ολόκληρη ομολογία, και νοιώθοντας πως αυτή η δειλία μου τρυβέλιζε την καρδιά σα να με τσιμπούσε βελόνα. Εκείνος δεν απάντησε στην ερώτησή μου, μα ξαφνικά ένοιωσα πως δε με περιφρονούσε, πως δε με κορόιδευε κι ούτε καν με λυπόντανε, και πως το ταξείδι μας έτεινε σ’ ένα μυστηριώδη κι’ άγνωστο σκοπό που μόνο εμένα αφορούσε. Ο τρόμος μεγάλωνε μέσα στην καρδιά μου. Η σιωπή του συντρόφου μου μεταδόθηκε και σε μένα και με διαπότιζε, όχι χωρίς πόνο, με την σιωπηλή παρουσία του. Πηγαίναμε μεσ’ από αβυθομέτρητα σκοτάδια. Από καιρό, δεν έβλεπα πια τους γνωστούς μου αστερισμούς. Ήξερα πως στο βάθος τ’ ουρανού υπάρχουν αστέρια που οι αχτίνες τους φτάνουνε στη γης μόνο υστέρα από χιλιάδες κι εκατομμύρια χρόνια, ίσως να χαμε περάσει κιόλας αυτά τα χρονικά διαστήματα. Περίμενα κάτι, γεμάτος από ένα νοσταλγικό πόνο που μου ράγιζε την καρδιά. Και ξαφνικά ένα πολύ γνωστό συναίσθημα που μούφερνε βαθιές αναμνήσεις με συγκλόνισε ολόκληρο. Ξανάβλεπα τον ήλιο μας! Ήξερα πως δεν μπορούσε να είναι ο ήλιος μας, εκείνος που γέννησε τη

Book

Typography applications

Typographic Skills

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Το όνειρο ενός γελοίου

Μετάφραση από τα ρωσικά ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ Πρόλογος ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

Book

Typography applications

Typographic Skills

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Book

Typography applications

Typographic Skills

Το όνειρο ενός γελοίου

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

τσιμπούσε βελόνα. Εκείνος δεν απάντησε στην ερώτησή μου, μα ξαφνικά ένοιωσα πως δε με περιφρονούσε, πως δε με κορόιδευε κι ούτε καν με λυπόντανε, και πως το ταξείδι μας έτεινε σ’ ένα μυστηριώδη κι’ άγνωστο σκοπό που μόνο εμένα αφορούσε. Ο τρόμος μεγάλωνε μέσα στην καρδιά μου. Η σιωπή του συντρόφου μου μεταδόθηκε και σε μένα και με διαπότιζε, όχι χωρίς πόνο, με την σιωπηλή παρουσία του. Πηγαίναμε μεσ’ από αβυθομέτρητα σκοτάδια. Από καιρό, δεν έβλεπα πια τους γνωστούς μου αστερισμούς. Ήξερα πως στο βάθος τ’ ουρανού υπάρχουν αστέρια που οι αχτίνες τους φτάνουνε στη γης μόνο υστέρα από χιλιάδες κι εκατομμύρια χρόνια, ίσως να χαμε περάσει κιόλας αυτά τα χρονικά διαστήματα. Περίμενα κάτι, γεμάτος από ένα νοσταλγικό πόνο που μου ράγιζε την καρδιά. Και ξαφνικά ένα πολύ γνωστό συναίσθημα που μούφερνε βαθιές αναμνήσεις με συγκλόνισε ολόκληρο. Ξανάβλεπα τον ήλιο μας! Ήξερα πως δεν μπορούσε να είναι ο ήλιος μας, εκείνος που γέννησε τη γη μας, και πως βρισκόμαστε σε άπειρη απόσταση από τον ήλιο μας, μα μέσα μου καταλάβαινα πως ήταν ένας ήλιος απόλυσα όμοιος με τον δικό μας, κάτι σαν αντίλαλος και σαν σωσίας του. Μια απέραντη, τρυφερότητα πλημμύρισε την ψυχή μου, φέρνοντάς της ενθουσιασμό: Το φως εκείνου που με δημιούργησε αντιλαλούσε μεσ’ στην καρδιά μου και την ανάσταινε, κι’ ένοιωσα για πρώτη φορά από τότε που κατέβηκα στον τάφο το γυρισμό της ζωής, της παλιάς ζωής. Μα γρήγορα ζυγώναμε στον πλανήτη. Μεγάλωνε μπρος στα μάτια μου, κι άρχισα κι όλας να διακρίνω τον ωκεανό και τα περιγράμματα της Ευρώπης, όταν ξαφνικά ένα παράξενο αίσθημα ζήλειας - μια ευγενική και άγια, ζήλεια - άναψε μεσ’ στην καρδιά μου. Πως μπορεί να γίνεται μια τέτοια επανάληψη, είπα μέσα μου, και για ποιο σκοπό; Αγαπώ, και μόνο αυτή τη γης που άφησα μπορώ ν’ αγαπήσω, που πάνω της έμμειναν οι στάλες απ’ το αίμα μου, όταν, σαν αχάριστος γιός, έβαλα τέλος στη ζωή μου με μια πιστολιά πάνω στην καρδιά μου. Μα ποτέ, όχι, ποτέ δεν έπαψα να την αγαπώ αυτή τη γης, ακόμα και κείνη, τη νύχτα που την αποχαιρέτησα. Να υπάρχη τάχα ο πόνος πάνω σ’ αυτή την καινούργια γης; Εκεί - πέρα, στη γης μας, μόνο με πόνο μπορούμε,ν’ αγαπήσουμε, και μόνο ,μεσ’ απ’ τον πόνο. Δεν ξέρουμε ν’ αγαπούμε διαφορετικά, κι’ ούτε ξέρουμε άλλη αγάπη. Ζητώ τον πόνο για να μπορέσω ν’ αγαπήσω, ποθώ, διψώ ν’ αγκαλιάσω κλαίγοντας αυτή τη μοναδική γης που παράτησα, και δε θέλω να ζήσω, αρνιέμαι να ζήσω σ’ οποιανδήποτε άλλη! ... «Ώστε υπάρχει λοιπόν πέραν του τάφου ζωή!» σκέφτηκα μ’ εκείνη την παράξενη ζαλάδα του ονείρου, μα ωστόσο, η καρδιά μου διατηρούσε κατά βάθος την ουσιαστική αρετή της: «αφού θα ξαναϋπάρξω, έλεγα μέσα μου, και θα ξαναζήσω επειδή το θέλει μια αδυσώπητη βούληση, δε θέλω ούτε να νικηθώ ούτε να ταπεινωθώ!»- «Ξέρεις πως σε φοβάμαι και γι’ αυτό με περιφρονείς», είπα ξαφνικά στο σύντροφό μου μη μπορώντας να συγκρατήσω την ταπείνωση αυτής της ερώτησης όπου διαφαινόταν μια ολόκληρη ομολογία, και νοιώθοντας πως αυτή η δειλία μου τρυβέλιζε την καρδιά σα να με τσιμπούσε βελόνα. Εκείνος δεν απάντησε στην ερώτησή μου, μα ξαφνικά ένοιωσα πως

δε με περιφρονούσε, πως δε με κορόιδευε κι ούτε καν με λυπόντανε, και πως το ταξείδι μας έτεινε σ’ ένα μυστηριώδη κι’ άγνωστο σκοπό που μόνο εμένα αφορούσε. Ο τρόμος μεγάλωνε μέσα στην καρδιά μου. Η σιωπή του συντρόφου μου μεταδόθηκε και σε μένα και με διαπότιζε, όχι χωρίς πόνο, με την σιωπηλή παρουσία του. Πηγαίναμε μεσ’ από αβυθομέτρητα σκοτάδια. Από καιρό, δεν έβλεπα πια τους γνωστούς μου αστερισμούς. Ήξερα πως στο βάθος τ’ ουρανού υπάρχουν αστέρια που οι αχτίνες τους φτάνουνε στη γης μόνο υστέρα από χιλιάδες κι εκατομμύρια χρόνια, ίσως να χαμε περάσει κιόλας αυτά τα χρονικά διαστήματα. Περίμενα κάτι, γεμάτος από ένα νοσταλγικό πόνο που μου ράγιζε την καρδιά. Και ξαφνικά ένα πολύ γνωστό συναίσθημα που μούφερνε βαθιές αναμνήσεις με συγκλόνισε ολόκληρο. Ξανάβλεπα τον ήλιο μας! Ήξερα πως δεν μπορούσε να είναι ο ήλιος μας, εκείνος που γέννησε τη γη μας, και πως βρισκόμαστε σε άπειρη απόσταση από τον ήλιο μας, μα μέσα μου καταλάβαινα πως ήταν ένας ήλιος απόλυσα όμοιος με τον δικό μας, κάτι σαν αντίλαλος και σαν σωσίας του. Μια απέραντη, τρυφερότητα πλημμύρισε την ψυχή μου, φέρνοντάς της ενθουσιασμό: Το φως εκείνου που με δημιούργησε αντιλαλούσε μεσ’ στην καρδιά μου και την ανάσταινε, κι’ ένοιωσα για πρώτη φορά από τότε που κατέβηκα στον τάφο το γυρισμό της ζωής, της παλιάς ζωής. Μα γρήγορα ζυγώναμε στον πλανήτη. Μεγάλωνε μπρος στα μάτια μου, κι άρχισα κι όλας να διακρίνω τον ωκεανό και τα περιγράμματα της Ευρώπης, όταν ξαφνικά ένα παράξενο αίσθημα ζήλειας - μια ευγενική και άγια, ζήλεια - άναψε μεσ’ στην καρδιά μου. Πως μπορεί να γίνεται μια τέτοια επανάληψη, είπα μέσα μου, και για ποιο σκοπό; Αγαπώ, και μόνο αυτή τη γης που άφησα μπορώ ν’ αγαπήσω, που πάνω της έμμειναν οι στάλες απ’ το αίμα μου, όταν, σαν αχάριστος γιός, έβαλα τέλος στη ζωή μου με μια πιστολιά πάνω στην καρδιά μου. Μα ποτέ, όχι, ποτέ δεν έπαψα να την αγαπώ αυτή τη γης, ακόμα και κείνη, τη νύχτα που την αποχαιρέτησα. Να υπάρχη τάχα ο πόνος πάνω σ’ αυτή την καινούργια γης; Εκεί - πέρα, στη γης μας, μόνο με πόνο μπορούμε,ν’ αγαπήσουμε, και μόνο ,μεσ’ απ’ τον πόνο. Δεν ξέρουμε ν’ αγαπούμε διαφορετικά, κι’ ούτε ξέρουμε άλλη αγάπη. Ζητώ τον πόνο για να μπορέσω ν’ αγαπήσω, ποθώ, διψώ ν’ αγκαλιάσω κλαίγοντας αυτή τη μοναδική γης που παράτησα, και δε θέλω να ζήσω, αρνιέμαι να ζήσω σ’ οποιανδήποτε άλλη! ...

Α28

Typographic Skills

ΒΗΜΑκόσμος

Α29

ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Newspaper

Typography applications

Typographic Skills

Ένα από τα τρία χειρόγραφα σημειώματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη γραμμένα στα αγγλικά που έχουν σωθεί πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 325.000 ευρώ. Είναι γραμμένο στα αγγλικά την εποχή που ήταν εξόριστος στην Αγία Ελένη και το αγόρασε το Μουσείο Γραμμάτων και Χειρογράφων του Παρισιού. Η επιστολή φέρει ημερομηνία 9 Μαρτίου 1816 και απευθύνεται στον κόμη Εμανουέλ ντε λας Καζ, σύντροφό του στην εξορία και μέλλοντα συντάκτη των απομνημονευμάτων του έκπτωτου αυτοκράτορα. Στα «Απομνημονεύματα της Αγίας Ελένης» ο

κόμης Εμανουέλ ντε λας Καζ, αναφέρει πως το Μάρτιο του 1816 ο Ναπολέοντας τού έγραψε επιστολές στα αγγλικά, κυρίως για να εξασκηθεί στη γλώσσα των δεσμοφυλάκων του, καθώς είχε αποφασίσει να μάθει αγγλικά μερικές εβδομάδες νωρίτερα. «Είναι δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Δεν έχω ύπνο» ξεκινά το γράμμα. Όπως αναφέρει μάλιστα σε αυτήν, ένα πλοίο επρόκειτο να προσδέσει στην Αγία Ελένη εντός επτά ημερών και να φέρει νέα από την Ευρώπη. Παρουσιάζει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξαιτίας των λαθών που περιέχει, μιας και ο Ναπολέοντας δεν είναι ακόμη καλός γνώστης

Είναι γραμμένο στα αγγλικά την εποχή που ήταν εξόριστος στην

Προς 325.000 ευρώ πωλήθηκε ανορθόγραφη επιστολή του Ναπολέοντα ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ

να από τα τρία χειρόγραφα σημειώματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη γραμμένα στα αγγλικά που έχουν σωθεί πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 325.000 ευρώ. Είναι γραμμένο στα αγγλικά την εποχή που ήταν εξόριστος στην Αγία Ελένη και το αγόρασε το Μουσείο Γραμμάτων και Χειρογράφων του Παρισιού.Η επιστολή φέρει ημερομηνία 9 Μαρτίου 1816 και απευθύνεται στον κόμη Εμανουέλ ντε λας Καζ, σύντροφό του στην εξορία και μέλλοντα συντάκτη των απομνημονευμάτων του έκπτωτου αυτοκράτορα. Στα «Απομνημονεύματα της Αγίας Ελένης» ο κόμης Εμανουέλ ντε λας Καζ, αναφέρει πως το Μάρτιο του 1816 ο Ναπολέοντας τού έγραψε επιστολές στα αγγλικά, κυρίως για να εξασκηθεί στη γλώσσα των δεσμοφυλάκων του, καθώς είχε αποφασίσει να μάθει αγγλικά μερικές εβδομάδες νωρίτερα. «Είναι δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Δεν έχω ύπνο» ξεκινά το γράμμα. Όπως αναφέρει μάλιστα σε αυτήν, ένα πλοίο επρόκειτο να προσδέσει στην Αγία Ελένη εντός επτά ημερών και να φέρει νέα από την Ευρώπη. Παρουσιάζει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξαιτίας των λαθών που περιέχει, μιας και ο Ναπολέοντας δεν είναι ακόμη καλός γνώστης της ξένης γλώσσας.Σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών Osenat, η συγκεκριμένη επιστολή του Ναπολέοντα Α’ είναι μια από τις τρεις μόνο γνωστές στον κόσμο»και η αξία της οποίας είχε εκτιμηθεί

μεταξύ 60.000 και 80.000 ευρώ αλλά πουλήθηκε πολύ ακριβότερα. Τελικά, ο πρώην αυτοκράτορας άφησε την τελευταία του πνοή στην Αγία Ελένη χωρίς να έχει τελειοποιήσει τις γνώσεις του στα αγγλικά, το 1821, σε ηλικία 51 ετών. Ένα από τα τρία χειρόγραφα σημειώματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη γραμμένα στα αγγλικά που έχουν σωθεί πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 325.000 ευρώ. Είναι γραμμένο στα αγγλικά την εποχή που ήταν εξόριστος στην Αγία Ελένη και το αγόρασε το Μουσείο Γραμμάτων και Χειρογράφων του Παρισιού.Η επιστολή φέρει ημερομηνία 9 Μαρτίου 1816 και απευθύνεται στον κόμη Εμανουέλ ντε λας Καζ, σύντροφό του στην εξορία και μέλλοντα συντάκτη των απομνημονευμάτων του έκπτωτου αυτοκράτορα. Στα «Απομνημονεύματα της Αγίας Ελένης» ο κόμης Εμανουέλ ντε λας Καζ, αναφέρει πως το Μάρτιο του 1816 ο Ναπολέοντας τού έγραψε επιστολές στα αγγλικά, κυρίως για να εξασκηθεί στη γλώσσα των δεσμοφυλάκων του, καθώς είχε αποφασίσει να μάθει αγγλικά μερικές εβδομάδες νωρίτερα. «Είναι δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Δεν έχω ύπνο» ξεκινά το γράμμα. Όπως αναφέρει μάλιστα σε αυτήν, ένα πλοίο επρόκειτο να προσδέσει στην Αγία Ελένη εντός επτά ημερών και να φέρει νέα από την Ευρώπη. Παρουσιάζει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξαιτίας των λαθών που περιέχει, μιας και ο Ναπολέοντας δεν είναι ακόμη καλός γνώστης της ξένης γλώσσας. Σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών

Osenat, η συγκεκριμένη επιστολή του Ναπολέοντα Α’ είναι μια από τις τρεις μόνο γνωστές στον κόσμο»και η αξία της οποίας είχε εκτιμηθεί μεταξύ 60.000 και 80.000 ευρώ αλλά πουλήθηκε πολύ ακριβότερα. Τελικά, ο πρώην αυτοκράτορας άφησε την τελευταία του πνοή στην Αγία Ελένη χωρίς να έχει τελειοποιήσει τις γνώσεις του στα αγγλικά, το 1821, σε ηλικία 51 ετών. Ένα από τα τρία χειρόγραφα σημειώματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη γραμμένα στα αγγλικά που έχουν σωθεί πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 325.000 ευρώ. Είναι γραμμένο στα αγγλικά την εποχή που ήταν εξόριστος στην Αγία Ελένη και το αγόρασε το Μουσείο Γραμμάτων και Χειρογράφων του Παρισιού. Η επιστολή φέρει ημερομηνία 9 Μαρτίου 1816 και απευθύνεται στον κόμη Εμανουέλ ντε λας Καζ, σύντροφό του στην εξορία και μέλλοντα συντάκτη των απομνημονευμάτων του έκπτωτου αυτοκράτορα. Στα «Απομνημονεύματα της Αγίας Ελένης» ο κόμης Εμανουέλ ντε λας Καζ, αναφέρει πως το Μάρτιο του 1816 ο Ναπολέοντας τού έγραψε επιστολές στα αγγλικά, κυρίως για να εξασκηθεί στη γλώσσα των δεσμοφυλάκων του, καθώς είχε αποφασίσει να

αγγλικά μερικές εβδομάδες νωρίτερα. μάθει

«Είναι δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Δεν

Δημιούργησε μπλογκ με τη βοήθεια του πατέρα της

Εδιμβούργο: Εκλεισε το μπλογκ 9χρονης που κατήγγειλε τα σχολικά γεύματα

Τέσσερις ειδικοί μιλούν γι’ αυτή την ανακάλυψη ΓΟΥΕΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ

ΧΟΑΚΙΝ ΜΕΝΤΕΣ

“Η ιστορία ξεπουλιέται”

“Ο Ναπολέων και τα μουσεία”

ΓΚΙΓΙΟΜ ΛΑΒΙΕ

ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

“Η ιδιαιτερότητα εκτιμάται σε αξία”

“Δεν μπορεί να εξηγηθεί ιστορικά”

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΡΕΑ ΣΧΟΙΝΑ

Ο μη χείρων βέλτιστος. Με αυτή τη σκέψη πηγαίνουν σήμερα στις κάλπες εκατομμύρια Αιγύπτιοι για να αναδείξουν τον πρώτο ελεύθερα εκλεγμένο πρόεδρο μετά την ανατροπή του δικτάτορα. Οι πρωταγωνιστές της Αραβικής Ανοιξης, πολίτες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και ψήφισαν

«Οι τριγωνικές συγκρούσεις ανάμεσα στον στρατό, στους ισλαμιστές και στους επαναστάτες συνεχίζονται. Εκείνοι που άρχισαν την εξέγερση έχουν τεθεί στο περιθώριο. Ο στρατός επέζησε επειδή η επανάσταση έσβησε. Οι ισλαμιστές, με οργανωτικό και ιδεολογικό πλεονέκτημα,

Η εχθρότητα του Σαφίκ προς τις επαναστατικές δυνάμεις επιβεβαιώθηκε στις αρχές του μήνα, όταν τον ρώτησαν τι θα κάνει αν χιλιάδες κατεβούν στην πλατεία Ταχρίρ για να διαδηλώσουν κατά της εκλογής του. Εκείνος απάντησε ότι ο στρατός θα μπορούσε να εκκενώσει την πλατεία σε

Δεν θα μπορέσουν να ιδρύσουν ισλαμικό κράτος, όπως έκανε το Ιράν - εν μέρει επειδή το παλαιό καθεστώς δεν έχει καταρρεύσει τελείως -, αλλά οι Αδελφοί είναι πολύ ρεαλιστές και οπορτουνιστές και μπορούν να κάνουν συμφωνίες, με τον στρατό μεταξύ άλλων, εναντίον των προοδευτικών

μετριοπαθείς υποψηφίους στον πρώτο γύρο, νιώθουν προδομένοι. Πρέπει τώρα να διαλέξουν ανάμεσα στον άνθρωπο του Αλλάχ, τον ισλαμιστή Μοχάμεντ Μορσί, και στον άνθρωπο της χούντας, τον Αχμέντ Σαφίκ, πρώην στρατιωτικό και τελευταίο πρωθυπουργό του Χόσνι Μουμπάρακ. «Είναι το εφιαλτικό σενάριο. Κανείς δεν εκπροσωπεί την προοδευτική δημοκρατία»

κέρδισαν την πλειοψηφία στις βουλευτικές που έγιναν βιαστικά τον Ιανουάριο» λέει στο «Βήμα» ο Σαΐντ Ραχνέμα, αιγύπτιος καθηγητής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Γιορκ στο Τορόντο. «Οι τριγωνικές συγκρούσεις ανάμεσα στον στρατό, στους ισλαμιστές και στους επαναστάτες συνεχίζονται. Εκείνοι που άρχισαν την εξέγερση έχουν τεθεί στο περιθώριο. Ο

πέντε λεπτά. Η εχθρότητα του Σαφίκ προς τις επαναστατικές δυνάμεις επιβεβαιώθηκε στις αρχές του μήνα, όταν τον ρώτησαν τι θα κάνει αν χιλιάδες κατεβούν στην πλατεία Ταχρίρ για να διαδηλώσουν κατά της εκλογής του. Εκείνος απάντησε ότι ο στρατός θα μπορούσε να εκκενώσει την πλατεία σε πέντε λεπτά. Η εχθρότητα του Σαφίκ προς τις επαναστατικές δυνάμεις επιβεβαιώθηκε

δυνάμεων» μας λέει ο Ραχνέμα. Δεν θα μπορέσουν να ιδρύσουν ισλαμικό κράτος, όπως έκανε το Ιράν - εν μέρει επειδή το παλαιό καθεστώς δεν έχει καταρρεύσει τελείως -, αλλά οι Αδελφοί είναι πολύ ρεαλιστές και οπορτουνιστές και μπορούν να κάνουν συμφωνίες, με τον στρατό μεταξύ άλλων, εναντίον των προοδευτικών δυνάμεων» μας λέει ο Ραχνέμα. Δεν θα μπορέσουν να ιδρύσουν

ο Μουσταφά αλ

επανάσταση έσβησε.

όταν τον ρώτησαν

το Ιράν - εν μέρει

λέει στο «Βήμα»

στρατός επέζησε

επειδή η

στις αρχές

του μήνα,

ισλαμικό κράτος, όπως

έκανε

το κλείσιμο του δημοφιλούς μπλογκ της αναγκάστηκε να προβεί μία 9χρονη μαθήτρια από την Σκοτία που κατήγγελλε το κακό φαγητό που τους σερβίρουν στο δημόσιο σχολείο της, ανεβάζοντας φωτογραφίες των (φτωχών) γευμάτων στο Διαδίκτυο. Το μπλογκ NeverSeconds της Μάρθα Πέιν από την πόλη Αργκάιλ, το οποίο ανέστειλε την λειτουργία του μετά από περίπου δυο μήνες διαρκών αναρτήσεων. Η μαθήτρια δημοτικού δεν άντεχε να τρέφεται άλλο με ανθυγιεινά, για την ηλικία της, τρόφιμα - στην πλειοψηφία τους «τζανκ φουντ», δηλαδή χάμπουργκερ, πίτσες, κροκέτες από πατάτα και κέικ τύπου μάφιν - και με τη βοήθεια του πατέρα της δημιούργησε, στα τέλη Απριλίου, το μπλογκ στο οποίο μεταφέρει φωτογραφίες από τα σχολικά γεύματα. «Την Πέμπτη το πρωί, στο μάθημα των Μαθηματικών, ήρθε ο διευθυντής και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω στο γραφείο του. Εκεί μου ανακοίνωσε πως θα έπρεπε να σταματήσω να ανεβάζω άλλες φωτογραφίες από αυτά που τρώμε στο σχολείο επειδή το μπλογκ μου έγινε πρωτοσέλιδο σε μια εφημερίδα», έγραψε η Μάρθα στο τελευταίο «ποστ» του μπλογκ της. Και πρόσθεσε: «είμαι στεναχωρημένη που δεν θα έχω την ευκαιρία να ανεβάσω κι άλλες φωτογραφίες. Θα μου λείψει να μοιράζομαι μαζί σας τα γεύματα του σχολείου και να τα βαθμολογώ, όπως επίσης θα μου λείψουν οι φωτογραφίες που μου στέλνετε εσείς με τα δικά σας σχολικά γεύματα». Μερικές από τις αναρτήσεις της κυκλοφόρησαν και μέσω δημοφιλών ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως Facebook και Twitter με αποτέλεσμα το μπλογκ να είχε ημερήσια επισκεψιμότητα 40.000 ατόμων, ενώ συνολικά 2 εκατ. αναγνώστες έχουν δει τις φωτογραφίες της

μικρής Μάρθα. Στον αγώνα της είχε συνδράμει, με μήνυμα συμπαράστασης κι ο διάσημος τηλεοπτικός σεφ Τζέιμι Ολιβερ που με τις εκπομπές τους και τις συζητήσεις του με υπουργούς Παιδείας στη Βρετανία είχε καταφέρει να αλλάξει την ποιότητα των τροφίμων στα κυλικεία των Βρετανικών σχολείων. Ο σεφ έστειλε ηλεκτρονική μήνυμα στον πατέρα της όπου έγραφε «Σοκαριστικό μπλογκ αλλά εμπνέει. Προχωρήστε έτσι. Με πολλή αγάπη, Τζέιμι». Στο κλείσιμο του δημοφιλούς μπλογκ της αναγκάστηκε να προβεί μία 9χρονη μαθήτρια από την Σκοτία που κατήγγελλε το κακό φαγητό που τους σερβίρουν στο δημόσιο σχολείο της, ανεβάζοντας φωτογραφίες των (φτωχών) γευμάτων στο Διαδίκτυο. Το μπλογκ NeverSeconds της Μάρθα Πέιν από την πόλη Αργκάιλ, το οποίο ανέστειλε την λειτουργία του μετά από περίπου δυο μήνες διαρκών αναρτήσεων. Η μαθήτρια δημοτικού δεν άντεχε να τρέφεται άλλο με ανθυγιεινά, για την ηλικία της, τρόφιμα - στην πλειοψηφία τους «τζανκ φουντ», δηλαδή χάμπουργκερ, πίτσες, κροκέτες από πατάτα και κέικ τύπου μάφιν - και με τη βοήθεια του πατέρα της δημιούργησε, στα τέλη Απριλίου, το μπλογκ στο οποίο μεταφέρει φωτογραφίες από τα σχολικά γεύματα. «Την Πέμπτη το πρωί, στο μάθημα των Μαθηματικών, ήρθε ο διευθυντής και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω στο γραφείο του. Εκεί μου ανακοίνωσε πως θα έπρεπε να σταματήσω να ανεβάζω άλλες φωτογραφίες από αυτά που τρώμε στο σχολείο επειδή το μπλογκ μου έγινε πρωτοσέλιδο σε μια εφημερίδα», έγραψε η Μάρθα στο τελευταίο «ποστ» του μπλογκ της. Και πρόσθεσε: «είμαι στεναχωρημένη που δεν θα έχω την ευκαιρία να ανεβάσω κι άλλες φωτογραφίες. Θα μου λείψει να μοιράζομαι μαζί σας τα γεύματα του σχολείου

και

να τα βαθμολογώ,

to e

th ty

Booklet

Typographic Skills

e ov M

Typography applications

Typographic Skills

of n

degrees

bachelor & master

Booklet

Typography applications

Typographic Skills

City Unity college

City Unity College Philosophy

Το City Unity College είναι ένα από τα πιο σύγχρονα, αξιόπιστα και δυναμικά κολλέγια της Αθήνας. Προσφέρει περισσότερες από 40 σύγχρονες ειδικότητες σε συνεργασία με Διεθνώς Αβαγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού: City University of Seattle Liverpool John Moores University University of Wales University of Strasburg / ITIRI DCT University Centre

Η φιλοσοφία μας εστιάζει στις παρακάτω βασικές αρχές:

To City Unity College ιδρύθηκε το 1999 ως παράρτημα του City University of Seattle και από το 2010 λειτουργεί ως αναγνωρισμένο από το Υπουργείο Παιδείας Κέντρο Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης (ΚΕΜΕ), βάσει της Υπουργικής Απόφασης της 27ης Ιουνίου 2010 (Αρ. Αδ. Λειτ. 92790/ΙΑ), προσφέροντας αρχικά ένα ευρύ φάσμα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών στους τομείς Business, Management, Μarketing, Finance, Technology, Computing, Networking/Telecommunications και Psychology.

- Ευελιξία: Ακαδημαϊκά προγράμματα επικεντρωμένα στο σπουδαστή και προσαρμοσμένα στις ατομικές ανάγκες του.

Infrastracture Το City Unity College είναι ένα από τα πιο σύγχρονα, αξιόπιστα και δυναμικά κολλέγια της Αθήνας. Προσφέρει περισσότερες από 40 σύγχρονες ειδικότητες σε συνεργασία με Διεθνώς Αβαγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού: City University of Seattle Liverpool John Moores University University of Wales University of Strasburg / ITIRI DCT University Centre

Typographic Skills

- Πρόσβαση στη γνώση: Η ευκαιρία για σπουδές πρέπει να δίνεται σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε και η εκπαίδευση πρέπει να είναι προσιτή σε όλους. - Σφαιρική αντίληψη: Εκπαιδευτική δράση προσαρμοσμένη στις τοπικές ανάγκες της αγοράς εργασίας , αλλά και τα σύγχρονα παγκόσμια δεδομένα εκπαίδευσης.

- Καινοτομία: Δια βίου εκπαίδευση, που δεν περιορίζεται από το χρόνο και την τοποθεσία και ανατρέπει τα δεδομένα εκπαιδευτικά σχήματα. - Αποτέλεσμα: Aνάπτυξη κριτικής σκέψης και συνεχής προσωπική ανάπτυξη. Απόφοιτοι ικανοί να προσφέρουν στην επαγγελματική κοινότητα όπου δραστηριοποιούνται.

City Unity career center To City Unity College παρέχει χωρίς οικονομική επιβάρυνση στους σπουδαστές και αποφοίτους του υπηρεσίες για εύρεση εργασίας. Στις υπηρεσίες που παρέχονται από το Career Center περιλαμβάνονται: - Oμαδικά σεμινάρια καριέρας: συγγραφή βιογραφικού σημειώματος, δημιουργία συνοδευτικής επιστολής, παροχή προτύπων σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, αναφορά στα κύρια λάθη που καθιστούν αδιάφορο ένα βιογραφικό, μέθοδοι αναζήτησης εργασίας, ερωτήσεις και απαντήσεις πρώτης και επόμενης συνέντευξης εργασίας, συμβουλές για σταδιοδρομία, εργασιακό περιβάλλον και ευκαιρίες ανάλογα με την περίπτωση. - Aτομικές συνεδρίες: δημιουργία και τροποποίηση βιογραφικού σημειώματος και συνοδευτικής επιστολής. - Tεστ επαγγελματικών αξιών: On line, ελληνικό, σταθμισμένο, σε συνεργασία με Έλληνες ψυχολόγους και συμβούλους σταδιοδρομίας.

Booklet

Typography applications

Typographic Skills Study Programmes

Typographic Skills

ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

ΤΜΗΜΑ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Προπτυχιακά Προγράμματα

ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

BSc με Ειδίκευση σε:

• ΒΑ στις αθλητικές επιστήμες

Προπτυχιακά Προγράμματα

• Web 2.0/ Web track

• BSc in Business Administration

• Διαχείριση Συστημάτων Πληροφορικής

Μεταπτυχιακά Προγράμματα

• Ειδίκευση σε:

• Προγραμματισμό

• MSc στις αθλητικές επιστήμες • PhD στις αθλητικές επιστήμες

• Γενικό management • Μάρκετινγκ

BSc με Ειδίκευση σε:

• Διεθνές Management

• Ασφάλεια πληροφοριακών συστημάτων

• Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού

• Δίκτυα

• Διαχείριση Συστημάτων Πληροφορικής

ΔΙΠΛΩΜΑTA

• Υπολογιστές

Μεταπτυχιακά Προγράμματα

• Διαχείριση τεχνολογίας

• Master στη Δοιήκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ)

• Ανάπτυξη δικτύων

• με ειδίκευση σε :

• Προγραμματισμός C++

• Οικονομικά • Μάρκετινγκ • Διαχείριση έργου

Προπτυχιακά Προγράμματα

• Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού

• BA στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία

• Διαχείριση Συστημάτων Πληροφορικής

• ΒΑ στη θεολογία και τις ανθρωπιστικές επιστήμες

• Λογιστική • Παγκόσμιο επιχειρησιακό Marketing • Βιώσιμη επιχείρηση • Management

• Δίπλωμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Msc σε συστήματα υπολογιστών με ειδίκευση σε:

ΤΜΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

• Αλλαγές σε επίπεδο ηγεσίας

ΤΜΗΜΑ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Μεταπτυχιακά Προγράμματα • ΜΑ στη Συμβουλευτική Ψυχολογία • ΜΑ στις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες

ΤΜΗΜΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑTA • Ανώτατο εθνικό δίπλωμα (HND) στην αθλητική δημοσιογραφία • Επαγγελματικό δίπλωμα (HND) στην αθλητική δημοσιογραφία

ΤΜΗΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑTA • Ανώτατο εθνικό δίπλωμα (HND) στην διακόσμηση εσωτερικών χώρων • Ανώτατο εθνικό δίπλωμα (HND) στη γραφιστική

• Χρηματοοικονομικά

ΤΜΗΜΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ/ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

• Πληροφορική

DIPLOMAS

ΤΜΗΜΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

• Ενεργειακό Management

• Ανώτατο εθνικο δίπλωμα (HND) στη μετάφραση

• Τμήματα ξένων γλωσσών για ενήλικες

Μεταπτυχιακά Προγράμματα • Master 1 στη μεταφραση • Master 2 στη διερμηνεια • Master 3 στη διερμηνεία συνεδρίων

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑ • Δίπλωμα στις ναυτιλιακές σπουδές

Οι προσφερόμενες γλώσσες είναι : Αγγλική, γαλλική, Γερμανική, Ισπανική, Ιταλική, Ρωσική, τουρκική, Αραβική, Ιαπωνική

ΤΜΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑTA • Δίπλωμα ελληνικής γλώσσας και στοιχείων Ελληνικής ιστορίας και Πολιτισμού

ΤΜΗΜΑ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ • Δίπλωμα στην Οδοντιατρική (Εμφυτεύματα)

Leaflet

Typographic Skills

C by

Tr an ravel-related s t m W f r ille T fro or r d e ld pr ve i o r gr e d am s m

l was launched

nne

take

a Ch

Typography applications

Typographic Skills

re!

li ne

A s

to or ly tw ab Ne m su ter a re , p The 87 19 ome 1, ry e H ua th by

ming is almost entirely focused on food, while programming, such as Ghost Adventures, puts allegedly haunted locations. A new program titled ersâ&#x20AC;? follows the work of a moving crew as they attempt the upper floors of tall buildings. The network is available in the United States. The Travel Channel is a satellite and that is headquartered in Chevy Chase, Maryland, United States. It how-to shows related to travel and leisure around the United States and gramming has included shows in African animal safaris, tours of grand hotels,

The Travel Channel is a satellite and cable televichannel that is headquarChevy Chase, Maryland, United It features documentaries and shows related to travel and leisure the United States and throughout Programming has included shows in animal safaris, tours of grand hotels, significant cities and towns. However, re-

rli

patronage. T

cab

le service.

sion tered in States. how-to around the world. African and visits to cent programother limited an emphasis on â&#x20AC;&#x153;Deathwish Movto place furniture in in 95 million homes cable television channel features documentaries and throughout the world. Proand visits to significant cities and

Font

Typography applications

Typographic Skills