Kluayping

KLUAY PING

It is usual if we have something which takes us back to think about past, no matter it is a situation, a moment, or whatever that has an effect to our feelings. It may make us laugh, smile, or cry whenever we think of it, but it surely was a great thing happened to our lives. My dog is called ‘Kluay Ping’, which we have adopted for 4 months. Kluay Ping is a cheerful, courtly, active dog that usually gets excited and focuses on human’s action around itself. It becomes an important part in my life, brings a colorful, lively life to me, and helps me to learn to be a giver, a sacrificer, a happy person with only a little thing happened at that time.

For the first thought, I wanted Kluay Ping to be a part of my project ‘Our Home Butler’, but it became unexpectedly sick during the process. The veterinarian told that its intestine was virus-infected, which has a fifty-percent chance of surviving, then it was passed away two days later. I still keep everything about Kluay Ping with myself; utensils, food, things used for work, things used for taking care of it while being sick. Those things are compared as the representative and the trace of its being in the past.

คงไม่ใช่เรื่องที่แปลกนักหากเราจะมีช่วงเวลาที่หวนกลับไปคิดถึงเรื่องราวในอดีต แน่นอนว่าสิ่งเหล่านั้นที่อาจเป็นเหตุการณ์ ช่วงเวลา หรืออะไรก็ตามที่ มีผลต่อความรู้สึกของเรา อาจทําให้เรายิ้ม หัวเราะ หรือร้องไห้เมื่อเรานึกถึง แต่สิ่งที่เราคิดถึงคงเคยเป็นเรื่องราวดีๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างแน่นอน สุนัขของฉันมีชื่อว่า “กล้วยปิ้ง” เป็นสุนัขเพศผู้ที่ฉันเพิ่งรับมาเลี้ยงได้เพียงสี่เดือน กล้วยปิ้งมีนิสัยร่าเริง ขี้ประจบ ขี้อ้อน บ้าพลัง ไม่ค่อยอยู่นิ่งเสียเท่า ไหร่ และไม่ว่าจะเป็นการเล่นหรือการทํางาน เขามักให้ความสนใจและตื่นเต้นกับการกระท�ำที่คนรอบข้างทําอยู่เสมอ กล้วยปิ้งเป็นเหมือนสิ่งที่เข้ามา เติมเต็มให้ชีวิตของฉันมีสีสันมากขึ้น เขาทําให้ฉันได้เรียนรู้การเป็นผู้ให้ รู้จักการเสียสละ และทําให้ฉันมีความสุขแม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม

ในความตั้งใจแรก ฉันอยากให้กล้วยปิ้งเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในผลงานของฉันภายใต้หัวข้อ “Our Home Butler” อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการทํางาน กล้วยปิ้งได้ป่วยอย่างกะทันหัน คุณหมอบอกว่าเขาติดเชื้อไวรัสที่ลําไส้ ซึ่งมีโอกาสรอดเพียงครึ่งต่อครึ่ง แต่หลังจากนั้นเพียงสองวันเขาก็เสีย ฉันยังคง เก็บทุกๆ สิ่งที่เกี่ยวกับกล้วยปิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นของใช้ อาหาร อุปกรณ์ที่ใช้ในการถ่ายงาน หรืออุปกรณ์ที่ใช้ยามที่เขาป่วย สิ่งของเหล่านั้นเปรียบเสมือน ตัวแทน ร่องรอย และสิ่งที่บ่งบอกในการเคยมีเขาอยู่

“I still keep everything about Kluay Ping with myself ”