Jaargang 70_juni 2023

P6-7

Pelin Zenginoglu bemiddelt bij problemen tussen studenten en medewerkers.

In gesprek met je geweten

P8-10

Klaas Rozemond verzamelde de beste filosofische ideeën om je moraal te verbeteren. Want daar word je zelf gelukkiger van, en de wereld hopelijk ook.

COVER

Katervrij

P12-14

Alcoholgebruik lijkt inherent verbonden aan het studentenleven, maar niet iedereen wil met hoofdpijn de week beginnen of spijt hebben na een avond uit. This land is our land

P28-29

No student housing is allowed here? Then squatters will build their own huts at Kronenburg.

P22-23

From painting courses to bowling and kickboxing – ‘people connector’ Ferdi Kabak brings students into contact with each other.

Volg ons op Twitter @advalvas_vu en Instagram @advalvas

P24-27

Not every MKDA student feels included by mandatory attendance and group assignments.

Peter Valckx Berend Vonk

Peter Valckx

Yvonne Compier

FOTO Martijn Gijsbertsen

When seeking student engagement comes with adverse effects

‘Real friendships are created here’

‘Als je twijfelt, kom gewoon naar mij’

Stadsjungle

Je scooter op de stoep voor de hoofdingang parkeren. Het mag gewoon, dus dan doe je dat. Voetgangers en rolstoelers moeten maar over het fietspad. HOOFDGEBOUW,

ONAFHANKELIJK MAGAZINE VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT JAARGANG 70 #9 / JUNI 2023

25 MEI 2023, 16.31 FOTO PETER GERRITSEN

‘Met fatshaming sla je de plank mis’

De speelfilm The Whale blijft maar prijzen winnen. Tegelijkertijd roept die kritiek op vanwege het zogeheten fatshaming: stereotypen over obese mensen en de suggestie dat het overgewicht hun eigen schuld is. Het filmverhaal wijst zelf de andere kant op: de hoofpersoon Charlie eet ontzettend veel (en ongezond) vanuit rouw. Toch kun je tijdens de film kwaad op hem worden: leer nou eens behoorlijk met je emoties omgaan, of neem de hulp toch aan die je geboden wordt. Achter het gevaar van het ongewild ‘shamen’ van wie te zwaar is, gaat iets belangrijks schuil. Dit wordt zichtbaar wanneer je voedsel ook vanuit andere perspectieven bekijkt dan alleen vanuit de vraag wat gezond is of niet. De mens is weliswaar wat hij eet, maar hij leeft ook van meer dan brood alleen. Eten en drinken hebben verschillende waarden. Pas wanneer dat in het debat duidelijk is, kun je werken aan manieren van eten die aan het welzijn van mensen bijdragen. De mens is niet alleen verantwoordelijk voor z’n eigen gewicht. Dit betekent dat wie wil sturen op wat de mond ingaat, ook moet kijken naar de betekenis van voedsel. Het ‘binge eten’ van het personage Charlie is een vorm van coping en misschien zelfs een vorm van protest. Slecht voor jezelf zorgen als naar binnengeslagen woede op de rest van de wereld.

Hoe besluit ik wat ik eet of drink? Wat geeft de doorslag? Dat is heel divers. Soms wil ik eten dat makkelijk is en dat me goed laat voelen, comfortfood dus. Dat draait meestal uit op iets vettigs.

Soms wil ik gasten goed onthalen – en dan serveer ik bier en wijn met allerlei kazen en worsten erbij. In andere gevallen gaat het om het vieren van feesten zoals het hoort – en dus komt er een flink stuk vlees met alles erop en eraan op tafel. Wie zo eet, kun je als te dik beschrijven. Je kunt ook zeggen dat het

iemand is die zichzelf wat lekkers gunt, graag gastvrij is, en de culinaire cultuur van zijn land in ere houdt.

Bij voedselkeuze blijken vaak heel andere waarden doorslaggevend dan wat fysiek gezond is. Andere vormen van welzijn staan dan voorop. Het nemen van verantwoordelijkheid

DOOR PETER-BEN SMIT ILLUSTRATIE BAS VAN DER SCHOT

Het nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen gewicht is veel complexer dan ‘gewoon even’ beginnen gezonde keuzes te maken.

voor je eigen gewicht is daarom veel complexer dan ‘gewoon even’ beginnen gezonde keuzes te maken. Tegen iemand als Charlie kun je dat wel zeggen, maar het slaat de plank mis: de waarde van voedsel bestaat bij hem niet uit calorieën of vitamines, maar uit rouwverwerking.

Deze complexiteit nodigt uit tot veel meer creativiteit dan chips inruilen voor radijsjes. De vraag wordt namelijk: hoe kom je tot voedingspatronen die sociaal, cultureel, religieus, culinair en emotioneel recht doen aan mensen én die hen helpen aan een gezond gewicht? De bal ligt natuurlijk bij de overheid, supermarkten, culinaire trendsetters, maar ook bij voedselonderzoekers. Deze kwestie vraagt om een stevige interdisciplinaire samenwerking, want het onderwerp raakt vrijwel alle faculteiten die de VU rijk is, en consumptie hoort bij onze duurzame ontwikkelingsdoelen.

Peter-Ben Smit is VU-hoogleraar contextuele Bijbelinterpretatie.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Het dierenspel

Marjan Olfers hoogleraar sport en recht

Wat een rat dacht ik, toen ik hoorde dat een samenvatting van mijn onderzoek gelekt is vanuit Den Haag naar de pers. Dan heb ik toch nog liever een muis die door het NU-gebouw rent.

Het is nu wachten op een Haagse bokito die leiderschap toont, daadkrachtig optreedt en het lek boven tafel krijgt. Of ligt het in handen van een struisvogel die diep verscholen wacht tot het is overgewaaid?

De ekster praat kwetterend het lekken goed en gaat prat op de relatie met de pers. Met dat verschil dat de ekster de buit niet naar het eigen nest heeft gesleept, maar heeft weggegeven aan een haai onder de media. De haai die met beperkt gezichtsveld de onderstroom voedt en ondertussen slachtoffers aan stukken rijt.

Zij die het (kunnen) weten en konden ingrijpen staan quasiverbaasd als een stokstaartje stil. Of verstoppen zich als schildpadden onder hun schild.

En dan zijn er nog degenen die het lekken willen afwentelen op de onderzoekers. De slangen in het dierenrijk. Die sissend achter je rug

de suggestie droppen dat je het zelf gedaan zou kunnen hebben. Die slang die wanneer jij weg bent, de verhullende huid afwerpt en verandert in addergebroed.

Ik denk aan dit spel van macht, waar geen student voor wordt opgeleid, terwijl ik de collegezaal binnenstap. Hoe politieker het wordt, hoe harder het spel. Hoe hoger op de maatschappelijke ladder, hoe angstiger de hazen eromheen.

Uiteindelijk telt het resultaat en is het gedrag van alle dieren in het spel een psychologisch experiment. Door analyse doorgrond je het spel beter. Waarbij het de truc is als een vogel op te stijgen en deinend op de golven van de wind naar beneden te kijken naar het spel om elders in het licht weer neer te strijken. De veren te schudden en in de veiligheid van je team het eigen spel te spelen. Een muis in de collegezaal mag even afleiden. Ratten mogen dat niet. Dan wint het maatschappelijk belang en vreten de ratten ondertussen elkaar op. Ik kijk de collegezaal in. Er klinkt geroezemoes, de sfeer is goed. We gaan beginnen, er is geen muis meer te zien.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Hoe politieker het wordt, hoe harder het spel

In 2 maanden tijd 32 zaken afgehandeld

Je was pas nog student en nu werk je hier als studentenombudsman, hoe kreeg je dat voor elkaar? “Gewoon gesolliciteerd. Ik had al vijf jaar aan de VU gewerkt, onder meer als student diversity officer. Bijna alle studenten doen werk naast hun studie, en ik vond het belangrijk iets te doen dat maatschappelijk relevant was, een horecabaantje was nooit iets voor mij. Ik ken de VU als organisatie dus goed en wilde hier graag blijven werken. Omdat het een fijne organisatie is, met een open cultuur en korte lijnen.”

Je bent nog heel jong… “Dat ziet de VU als een voordeel, want ik sta dicht bij de leefwereld van studenten en kan daardoor goed met ze levelen als ze bijvoorbeeld bij me komen met een klacht over de machtsverhoudingen met docenten. Sinds kort heeft de VU aparte ombudsmannen voor medewerkers en studenten, want voor elke doelgroep heb je andere vaardigheden nodig. Voor medewerkers moet je veel weten van het arbeidsrecht, voor studenten moet je weer beter ingevoerd zijn in het onderwijsrecht en de tentamenreglementen.”

Ben je daarvoor speciaal opgeleid? “Ik ben voorzitter van een opleidingscommissie geweest, daar deed ik veel kennis op. En in Utrecht volgde ik een masterclass ombudswerk. Verder heb je ook vaardigheden nodig die uit jezelf komen, en je moet de studentencultuur goed kennen.”

Je gaf laatst een presentatie voor de universitaire studentenraad, waarbij je uitgebreid uitlegde waar de studentenombudsman níet voor was. Grensoverschrijdend gedrag, bijvoorbeeld… “Wel als er sprake is van een patroon, als er twee of meer studenten klachten hebben over dezelfde docent, dan rapporteer ik dat bij het college van bestuur. Maar als er iets is tussen twee personen, verwijs ik door naar de vertrouwenspersoon, en als er iets tussen studenten onderling is, is dat sowieso een zaak voor de vertrouwenspersoon. Ik ga alleen over geschillen tussen studenten en medewerkers.”

Heb je een voorbeeld? “Als studenten zich onheus bejegend voelen wanneer een docent op het laatste moment een vak annuleert wegens te weinig inschrijvingen bijvoorbeeld, en studenten zich afvragen of dat zomaar kan. Ze durven dan niet altijd meteen die docent aan te spreken, en komen dan naar mij.”

Maar je behartigt niet de belangen van studenten. “Ik ben belangenbehartiger voor eerlijkheid en rechtvaardigheid, ik bemiddel tussen studenten en medewerkers en zoek naar raakvlakken bij beide partijen, zodat ze er met elkaar uitkomen. Het is niet de bedoeling dat er één wint en de ander met een slecht gevoel naar huis gaat.”

Hoeveel zaken heb je al gehad? “Eind vorig jaar, toen ik twee maanden aan de slag was, had ik 32 zaken afgehandeld.”

Dat is best veel. Studenten zijn blijkbaar erg mondig. “Vind ik nogal meevallen, ik had er meer verwacht. Studenten moeten sinds de invoering van het leenstelsel veel geld betalen om te kunnen studeren, en willen dus waar voor hun geld.”

Zijn studenten weleens teleurgesteld nadat een zaak is afgehandeld?

“Niet na, maar wel tijdens het proces een heel enkele keer, als blijkt dat ik niet hun belangenbehartiger ben, maar een neutrale bemiddelaar.”

En docenten? “Als je duidelijk maakt dat je onpartijdig bent, stellen ze zich welwillend op. Het hangt helemaal af van de manier waarop je iemand benadert.”

Studenten weten je blijkbaar goed te vinden. “Ik doe mijn best om zichtbaar te zijn. Ik geef presentaties, begeef me onder de studenten. Velen worden naar mij doorverwezen door studieadviseurs of vertrouwenspersonen. Het is niet altijd duidelijk bij wie een student met welk probleem moet zijn. Ik zeg altijd: als je twijfelt, kom gewoon naar mij. Als het een probleem is waar ik niets mee kan, weet ik in elk geval wie je wél kan helpen.”

Studentenombudsman Pelin Zenginoglu is er niet voor alle problemen, maar ‘als je twijfelt, kom gewoon naar mij.’

DOOR PETER BREEDVELD FOTO PETER VALCKX

‘Ik ben een neutrale bemiddelaar’

SLEUTELFIGUUR

Pelin Zenginoglu

26

November 2022 - nu

Studentenombudsman

2020 - 2022

Diversity officer

2020

Onderzoeksassistent, Centre for Philanthropical Studies

2018 - 2020

Medewerker, dienst Communicatie & Marketing

2018 - 2019

Student-assistent, bestuurskunde en politicologie

2018 - 2019

Opleidingscommissie, bestuurs- en organisatiewetenschap

2018 - 2019

Study mentor, Students4-Students

2017

Ambassadeur, bestuurs- en organisatiewetenschap

De studentenombudsman

heeft een onafhankelijke positie binnen de universiteit en rapporteert rechtstreeks aan het college van bestuur. Zij onderzoekt, bemiddelt en ondersteunt individuele studenten die in de problemen zijn gekomen, of dreigen te komen, ten gevolge van bijvoorbeeld ongewenste omgangsvormen, ongelijke behandeling of moeilijke studieomstandigheden. Daarnaast is de studentenombudsman een belangrijke spil om problemen te voorkomen en adviseert deze het bestuur om structureel een sociaal veilige leeromgeving te ontwikkelen.

Een dialoog met jezelf verbetert je moraal

Op grond van je geweten kun je jezelf verbeteren, schrijft Klaas Rozemond in zijn nieuwste filosofische boek. ‘Mijn gedrag verandert pas als ik me ergens in heb verdiept.’

Rechtsfilosoof Klaas Rozemond heeft net een vegan challenge achter de rug: een maand zonder dierlijke producten. Dat kostte hem weinig moeite omdat hij toch al grotendeels veganistisch at. Toch werd hij zich opnieuw bewust van zijn eigen keuzes. Hij wijst op zijn schoenen van kunstleer: “Toen ik bij mijn favoriete koffiezaak een cappuccino met havermelk bestelde en uitlegde dat ik aan een vegan challenge meedeed, zei de vrouw achter de bar: En je schoenen dan? Dat vond ik een goeie, want ik was me er niet zo van bewust dat die van koeienleer waren.” Rozemond kocht schoenen van kunstleer. En hij verving zijn honing door agavesiroop. Sindsdien denkt hij na over zijn wollen dekbed. “Wegdoen is ook niet duurzaam, maar als het versleten is, koop ik niet weer eentje van wol. Ik denk dat ik mijn spullen waarvoor dieren zijn gebruikt, langzaam ga vervangen.”

Participerend filosofisch onderzoek, zo zou je de experimenten kunnen noemen die Rozemond met zichzelf doet. Zelfverbetering is zijn doel en hij schreef een boek over hoe filosofen je daarbij kunnen helpen. De stoïcijnen

Seneca: ‘Zorg dat je het niet langer doet, nu vergeef ik je nog’

spreken hem aan. Seneca bijvoorbeeld, die elke avond voor het slapengaan met zichzelf doornam wat hij die dag minder goed had gedaan en dan tegen zichzelf zei: “Zorg dat je het niet langer doet, nu vergeef ik je nog.”

Vatbaar voor de banaliteit van het kwaad

Het zelfkritisch vermogen spreekt Rozemond daarin aan, jezelf de maat nemen, proberen jezelf moreel te verbeteren op grond van je geweten. Een dialoog met jezelf is de grondslag van dit geweten. Rozemond citeert Hanna Arendt die stelt dat zo’n dialoog zelfs een noodzakelijke voorwaarde is om goed en kwaad te kunnen onderscheiden. Wie niet in staat is zo’n dialoog met zichzelf te voeren, is vatbaar voor wat Arendt ‘de banaliteit van het kwaad’ noemt. Wat vindt Rozemond verbeterpunten bij zichzelf? “Dat ik wel vaak klaag over de politiek, maar niet politiek actief ben”, zegt hij. “En dat ik vorig jaar voor de vakantie toch maar een benzineauto heb gehuurd, omdat ik het te veel gedoe vond om uit te zoeken hoe dat met zo’n laadpaal werkt en of er in de buurt van ons vakantieadres genoeg laadpalen zijn om een elektrische auto te huren.”

Toen Rozemond dit laatste voorbeeld opschreef voor zijn boek en hierin de dialoog met zichzelf aanging, realiseerde hij zich dat de hindernissen te overwinnen waren. Hij huurde de keer daarna wel een elektrische auto. ‘Al moest ik wel een paar keer de verhuurder bellen om de auto op de laadpaal te kunnen aansluiten’, schrijft hij.

Ook geen melk en kaas meer

Op mensen die elke maand in het vliegtuig zitten en dagelijks een hamburger eten, kan dit overkomen als scherpslijperij achter de komma, Rozemond heeft al tien jaar niet

DOOR WELMOED VISSER FOTO PETER VALCKX

Verbeterpunt: ‘Ik klaag veel over de politiek, maar ben niet politiek

gevlogen en at ook al jaren bijna geen vlees meer. Maar wie morele maatstaven hanteert om het eigen gedrag en dat van anderen te beoordelen, kortom iedereen dus, is het volgens Rozemond aan zichzelf en anderen verplicht om zijn of haar eigen gedrag tegen het licht van die maatstaven te houden. ‘Als het om moraal gaat, moet iedereen sterk zijn’, schrijft Rozemond.

Hij vergelijkt zelfverbetering met sporten, ook daarvoor heb je een sterke verbeterwil nodig. Maar waar je met een betere fysieke conditie vooral jezelf een plezier doet, doe je met een betere morele conditie de wereld om je heen een plezier en juist daarom kun je er niet zomaar mee stoppen. Maar wat dan moreel juist handelen is en hoe je daartoe komt? Daarover verschillen de filosofen die Rozemond aanhaalt van inzicht. Voor de eerder genoemde stoïcijnen is morele ontwikkeling een betrekkelijk rationeel proces en Rozemond lijkt zich het meest thuis te voelen bij deze opvatting:

“Voor mij geldt dat ik mijn gedrag pas verander als ik me ergens in heb verdiept. Sinds ik me voor een eerder boek Filosofie voor de zwijnen heb verdiept in het geluk van varkens, heb ik een afkeer ontwikkeld van het eten van varkensvlees. En nu ik meer weet over de melkvee-industrie motiveert me dat om geen melk en kaas meer te willen”, vertelt hij.

Je doodgereden hond opeten

Maar of feitenkennis voor iedereen de belangrijkste grond voor moreel gedrag is, valt te betwijfelen. De Amerikaanse psycholoog Jonathan Haidt, die Rozemond citeert in zijn boek, stelt dat emotionele intuïties veel belangrijker zijn voor moreel gedrag dan rationele overwegingen. Haidt illustreert dit met het voorbeeld van een familie die haar doodgereden hond besluit te bakken en op te eten. Rationeel kun je hier weinig op tegen hebben, immers, de hond was toch al dood en zo wordt zijn vlees nuttig besteed. Toch zullen de meeste mensen dit gedrag vreemd en misschien zelfs immoreel vinden op basis van hun gevoel. Rationele argumenten zijn vaak een rechtvaardiging achteraf van dit soort emoties, stelt

Haidt. En deze emoties en opvattingen zijn niet universeel, maar worden voor een groot deel bepaald door de sociale groep waar je bij hoort.

En dat is meteen het gevaar van een op emoties gebaseerde moraal: dat ze een wij en zij creëren, een groep die onder de morele bescherming valt en een groep die daarbuiten valt.

Onmatigheid en overconsumptie

Al sinds de Oudheid zijn er filosofen die geloven dat morele regels eigenlijk gaan over macht: degenen met macht bepalen wat moreel geaccepteerd is en wat niet, er bestaat niet zoiets als een objectief juiste moraal. De negentiende-eeuwse filosoof Friedrich Nietzsche ging nog een stap verder: moraal is in zijn ogen juist de beperking die de zwakkeren als collectief opleggen aan de sterken. Het is volgens Nietzsche dan ook zaak om niet de publieke moraal te volgen, maar de eigen natuurlijke driften te gebruiken als katalysator voor persoonlijke groei. Deze benadering is als individuele moraal wellicht aansprekend, maar wordt problematisch als collectieve moraal, stelt Rozemond. Toch hebben de moreel realisten, zoals Rozemond ze noemt, een punt waar het gaat om het begrijpen van machtspolitiek: idealistische standpunten werken alleen zolang iedereen zich eraan houdt. Als Poetin je land binnenvalt heb je weinig aan universele mensenrechtenverklaringen. Aan de andere kant biedt te veel moreel realisme geen oplossing voor de grootste problemen van onze tijd: de opwarming van de aarde en aanverwante milieuproblemen. Onze verhouding tot de natuur is een rode draad door het boek van Rozemond. Moraal gaat niet alleen over hoe je je gedraagt ten opzichte van je medemens, maar ook ten opzichte van de rest van de natuur en toekomstige levende wezens. En het moreel realisme dat de afgelopen eeuwen de politiek heeft overheerst heeft onze onmatigheid en overconsumptie alleen maar aangewakkerd.

Nieuw sociaal contract

Klaas Rozemond, De beste filosofische ideeën om je moraal te verbeteren, 240 pag. Uitgeverij Noordboek.

Rozemonds boek is te lezen als een pleidooi voor een nieuw sociaal contract waarin bewustzijn over de consequenties van ons consumptiegedrag uiteindelijk moet leiden tot de nodige gedragsveranderingen. Bij roken is dat ook gelukt, stelt hij, dus waarom zou dat niet kunnen als het om het eten van dierlijke producten en het verstoken van fossiele brandstoffen gaat? Onze eigen toekomst hangt ervan af tenslotte. Toch zal het niet gemakkelijk worden, want, zo werpt Rozemond zelf tegen, onze expansiedrift is nauw verweven met onze menselijke natuur. Daarbij haalt hij Nietzsche aan, die vaststelt dat het menselijke verstand zo laat in de evolutie is ontstaan dat het nog niet getest is door de tijd. Misschien wordt onze evolutionaire specialisatie in de vorm van ons verstand dat al die uitvindingen deed (waaraan we ons succes en onze milieuproblemen te wijten hebben) uiteindelijk ook wel onze ondergang. Rozemond blijft een gematigde optimist en denkt dat het nog niet te laat is om dit verstand en morele bewustzijn op een nieuwe manier te gaan gebruiken, maar de tijd dringt.

actief’

‘Als het om moraal gaat, moet iedereen sterk zijn’

Het lef om te stoppen

Sarah heeft een afspraak gemaakt omdat ze vragen heeft over DUO en haar studieschuld. Direct aan het begin van het gesprek geeft ze aan dat ze de knoop heeft doorgehakt, in haar tiende studiejaar gaat ze stoppen met haar bachelor. Geen diploma, maar wel een heel grote opluchting.

In de afgelopen tien jaar heeft zij als gevolg van persoonlijke omstandigheden veel studievertraging opgelopen en afstuderen was nog steeds niet in zicht. Door de jaren heen is ze geregeld langs geweest bij de studentendecaan. We hebben haar kunnen helpen met een extra jaar prestatiebeurs, en we hebben haar diplomatermijn verlengd. Ook ging het de laatste jaren vaker over stoppen zonder haar bachelordiploma te halen en de mogelijkheid om omzetting prestatiebeurs aan te vragen op basis van de persoonlijke omstandigheden. Dit waren soms lastige gesprekken, ze wilde zo graag! “Ik kan toch geen baan vinden als ik geen diploma heb, ik heb er al zoveel tijd in gestoken, als ik stop dan moet ik mijn studentenkamer uit en ik kan niets anders vinden of betalen in Amsterdam.”

Vandaag zit er een trotse en sterke vrouw bij mij in de gesprekskamer. “Ik heb besloten om te stoppen en mijn bachelor niet af te ronden, en het is mijn eigen keuze.” Ze vertelt vol emotie en trots dat ze op eigen kracht en op basis van haar ervaring en vaardigheden haar droombaan gevonden heeft. Ze durft en kan nu naar de toekomst kijken en realiseert zich dat het afronden van haar bachelor niet nodig is en onnodig veel stress geeft. “Ik wil niet meer vastzitten in een studie en ik wil ook uit mijn studentenkamer.” Ja, de persoonlijke omstandigheden waardoor het haar niet gelukt is om haar bachelor af te ronden zijn er nog steeds. En ja, stoppen en omzetting-prestatiebeurs-aanvragen zijn al vaker met haar besproken. Maar uiteindelijk is het een heel lastige keuze. Er is tijd, lef en moed nodig om deze keuze te maken.

Aan het eind van het gesprek bedankt ze mij en mijn collega’s voor alle steun in de afgelopen jaren. Het is een heel proces geweest om tot deze keuze te komen. Maar het is nu helemaal haar eigen keuze en besluit, waardoor het vooral opluchting geeft en niet meer voelt als falen. We bespreken de stappen die nodig zijn voor het aanvragen van de omzetting-prestatiebeurs en ik wens haar alle geluk in haar nieuwe baan en voor wat de toekomst verder nog zal brengen.

‘Het is nu helemaal haar eigen keuze en besluit, waardoor het vooral opluchting geeft’

Studentbegeleiders bloggen elke maand over hun werk op advalvas.vu.nl/blogs-columns

Brechje Tijssen Studentendecaan

Alcoholgebruik lijkt inherent verbonden aan het studentenleven, maar niet iedereen wil met hoofdpijn de week beginnen of spijt hebben na een avond uit. Drie studenten over hun redenen de biertjes te laten staan.

DOOR EMMA SPRANGERS

FOTO’S MARTIJN GIJSBERTSEN

Zonder kater in de collegebanken

In een campagnefilmpje van de Rijksoverheid zit een jarige twintiger op de vloer. Haar vriendinnen presenteren haar triomfantelijk een bierpiramide. Beteuterd zegt ze: “Maar meiden, ik doe dranquilo hè.” Met deze slogan hoopte de Rijksoverheid minder of niet drinken te normaliseren, en aan hen die tot in den treure alcoholische drankjes aangeboden krijgen een manier te bieden om daar kort en bondig voor te bedanken. En of mensen nou echt een biertje afslaan door te zeggen “Nee, dank je, ik doe even dranquilo” of niet - steeds vaker lijken ze hun relatie met alcohol te heroverwegen. Ook ná Dry January.

Yogasnuiven en agendahedonisme

Het aantal Hollywood-celebrities dat één voor één afscheid neemt van het onderdeel ‘drugs’ uit het rijtje seks, drugs en rock-’n-roll groeit. Online prediken ze hun hervonden nuchtere levensstijl. En volgens cijfers van het Trimbos-instituut is er ook onder de Nederlandse bevolking een daling in alcoholgebruik te zien.

Tussen 2014 en 2022 is het percentage volwassen alcoholdrinkers dat zwaar drinkt gedaald van 9,9 naar 6,5 procent. Mannen zijn zware drinkers bij minstens één keer per week minimaal 6 glazen op een dag, voor vrouwen geldt dan minimaal 4 glazen. Het percentage overmatige drinkers is gedaald van 9,2

naar 8,3 procent. Bij mannen betekent overmatig drinken ten minste 21 glazen alcohol per week, bij vrouwen ten minste 16 glazen per week. En omdat we maatschappelijke trends graag modenamen geven als yogasnuiven en agendahedonisme heeft ook deze ontwikkeling inmiddels een naam: the sober curious movement.

Moeilijk nee zeggen

Het drankgebruik onder 18- tot 24-jarigen is daarentegen onverminderd hoog, zegt universitair docent klinische neuropsychologie Anne Marije Kaag. Onderzoek doen naar de effecten van alcohol is moeilijk, zegt Kaag. “Het is altijd observationeel, je kunt moeilijk tegen de ene groep zeggen: jullie mogen heel veel drinken, en de anderen niet. Maar feit blijft dat je hersenen tot je 23ste doorontwikkelen en alcoholgebruik grote complicaties kan hebben. Je ziet dat het nog steeds erg is gekoppeld aan student-zijn. Het is vaak moeilijk voor hen om nee te zeggen, zeker bij ontgroeningen.”

Cis-mannen hebben daar over het algemeen meer moeite mee dan cis-vrouwen, zegt Kaag. Zij zijn gevoeliger voor sociale druk, terwijl bij vrouwen en genderminderheden stress een grote factor is in de reden om te drinken. Volgens Kaag hebben genderdiverse personen andere motivaties voor middelengebruik.

“Daar kan het onderdeel zijn van een

seksuele ontplooiing, zoals je ziet met chemseks [het hebben van seks onder invloed van harddrugs, red.]. Alcoholverslaving komt drie keer zo vaak voor onder genderdiverse personen - mogelijk door de stress van het behoren tot een minderheid, het stigma dat op hen rust, het zich moeten bewijzen naar de buitenwereld.”

Non-alcoholische alternatieven Dat er steeds vaker non-alcoholische alternatieven zijn, op borrels van studieverenigingen bijvoorbeeld, vindt Kaag een goed gebaar. Toch vreest ze dat het groeiende aanbod non-alcoholische bieren ook de drempel tot alcohol drinken verlaagt. “Jongeren raken hierdoor ook gewend aan de smaak van bier. Maar onderzoek naar de effecten van alcoholvrije dranken is tot op heden beperkt.”

Alcoholgebruik wordt in de Nederlandse cultuur genormaliseerd, zelfs gestimuleerd, vindt Kaag. “De overheid heeft er voordelen van met alle inkomsten van accijnzen. Maar zij hebben ook een verantwoordelijkheid in het voorlichten van mensen. Net als universiteiten - zij zouden studenten tijdens de introductietijd kunnen informeren over het reduceren van alcoholgebruik. Het streven hoeft niet te zijn nooit meer alcohol te drinken, maar wel om te leren over de consequenties en wat je kunt doen als je het niet onder controle hebt.”

Student communicatiewetenschappen Julian Dehnert (21)

“ Ik kom uit Dubai, daar mag je pas drinken vanaf je 25ste met een alcohollicentie. Dus toen ik drie jaar geleden naar Nederland verhuisde, was alcohol opeens heel toegankelijk. Al snel dronk ik veel, zo’n 10 wodka-redbulls per avond was best normaal. Het hielp me over mijn pleinvrees heen, maakte me minder angstig. Maar op een gegeven moment dronk ik ook voordat ik een presentatie moest geven tijdens college, om mijn zenuwen te onderdrukken. Toen merkte ik wel dat het een glijdende schaal was. Een vriend van me zag me bier drinken tijdens een college op Zoom, toen moest ik liegen. Een ander deed een soort interventie met me. En nadat ik de jongen die ik leuk vond had gekwetst omdat ik stomdronken de hele bar had lopen versieren voor zijn neus, besloot ik dat ik iets moest doen. Ik was alcohol ook gaan gebruiken als excuus voor mijn gedrag - het werd een soort zondebok. Ik merk dat minderen beter werkt dan cold turkey stoppen, dat is eerder al eens mislukt. Mijn partner helpt me daar nu bij, we spreken van tevoren af hoeveel drankjes ik mag drinken op een bijeenkomst. Soms vind ik dat wel moeilijk, ik ben erg gesteld op mijn zelfstandigheid. Maar ik wil de mensen van wie ik hou geen pijn meer doen. Ik mijd nu vaak situaties waar gedronken wordt, kijk dan vaak films of ga slapen. Maar dat ik minder drink, merk ik vooral in mijn portemonnee, ik houd nu veel meer geld over. Drankjes zijn duur, taxi’s zijn duur, ik heb mezelf letterlijk de schulden in gedronken.”

Scheikundestudent Evelien van

Erven (19)

“ Mijn opa was alcoholist. Ik was klein, dus heb er gelukkig weinig van meegekregen, Maar ik weet wel nog dat we na een familiefeest graag bij opa in de auto wilden en mijn ouders dat niet toelieten omdat hij naar alcohol rook. Verslavingsgevoeligheid is erfelijk, dus ik drink liever helemaal niet. Ik ben gevoelig voor afhankelijkheid. Omdat ik autisme heb, kan ik snel een hyperfocus hebben op dingen - dat wil ik niet met alcohol krijgen. In plaats daarvan concentreer ik me op het maken van muziek, daar kan ik uren

Julian Dehnert: ‘Ik wil de mensen van wie ik hou geen pijn meer doen’

‘Ik gebruikte alcohol als excuus voor mijn gedrag’

‘Ik wil niet verslaafd worden’

Alcoholvrij

mee bezig zijn. Om mij heen drinken mensen ook niet echt. Dat ligt misschien ook aan mijn studie en het soort mensen met wie ik omga. Ik ben zelf ook geen feestbeest, en ga situaties waarin mensen dronken zijn liever uit de weg. Die kunnen brallerig zijn, en irritant - als ze je bijvoorbeeld toch een drankje aanbieden omdat ze willen dat je ‘gezellig meedoet’. Maar dronken je ex bellen, overgeven in een kroegtoilet of wakker worden met spijt klinkt niet leuk voor mij. Alcohol brengt weinig meer dan kwaad.”

Student neurowetenschappen

Rishika Devgon (23)

‘Ik haal

“ Ik heb nog nooit een druppel gedronken. De geur staat me ook niet aan, het ruikt ongaar, naar een soort gist. Niemand in mijn familie drinkt, in de Indiase cultuur is het ook niet echt een ding. Veel van mijn vrienden drinken ook niet. Sommigen bieden me weleens een drankje aan, maar ik voel niet echt groepsdruk. Als ik naar feestjes ga, neem ik mijn eigen drinken mee en bij borrels op de VU zijn er vaak genoeg non-alcoholische drankjes. Soms kijk ik naar dronken mensen en denk ik: dat ziet er best leuk uit - als een soort kind dat een suikerkick heeft. Ik haal eenzelfde euforisch gevoel uit suiker. Mensen denken soms dat ik dronken ben omdat ik na een paar colaatjes op hetzelfde level zit als zij. Ze vragen me vaak of ik om religieuze redenen niet drink, of vanwege mijn gezondheid. Maar ik wil het simpelweg niet. Ik kies ervoor om geen alcohol te drinken, net zoals sommige mensen ervoor kiezen om ’s ochtends te gaan hardlopen. Ergens verbaast het me dat mensen zo geïnteresseerd zijn in de redenen waarom ik niet drink, het is duidelijk zo’n groot onderdeel van de cultuur hier.”

Onderzoek naar alcoholgebruik

Universitair docent klinische neuropsychologie Anne Marije Kaag start in augustus met een onderzoek naar jongvolwassenen die risicovol drinken. Geïnteresseerden kunnen zich melden bij a.m.kaag@vu.nl

Maak jij je zorgen over je alcoholgebruik? Ga naar https://www.zelfhulpalcohol.nl/ of bel de Roken, Alcohol en Drugs Informatielijn op 09001995. Jellinek biedt online ook gratis, anonieme zelfhulpprogramma’s aan.

Rishika Devgon: ‘De geur van alcohol staat me niet aan, het ruikt ongaar, naar een soort gist’

eenzelfde euforisch gevoel uit suiker’

‘Een klimaatvak hoort bij elke opleiding’

Jorim Tielbeek, docent neurowetenschappen, vindt dat elke hogeronderwijsopleiding klimaatonderwijs moet aanbieden. Begin mei voerde hij hiervoor – samen met Scientist Rebellion – een ludieke actie in het NU-gebouw.

Waarom moet elke opleiding klimaatonderwijs geven? “Als universiteit hebben we een maatschappelijke en sociale rol. Ik zie wetenschappers als citizen scholars, met een duidelijke verantwoordelijkheid. En de VU ziet dat ook zo. In die hoedanigheid is het belangrijk dat we vanuit alle disciplines werken aan klimaatverandering. Als ik aan studenten vraag wat ze de grootste uitdaging van deze tijd vinden, noemen ze steevast klimaatverandering.”

Gaat het niet te ver om een klimaatvak te verplichten?

“Wat ons betreft niet: de urgentie van de klimaatcrisis en het brede maatschappelijke belang ervan zijn gigantisch. Bovendien ervaart een groot deel van de studenten klimaatangst. Ze hebben behoefte aan handelingsperspectieven. Onze actie is een oproep voor klimaatonderwijs aan álle studenten. Kijk naar vakken zoals methodologie, statistiek en filosofie, die zijn standaard onderdeel van de curricula. Zo zie ik een klimaatvak ook.”

Maar wat heeft een student Engels aan klimaatonderwijs? “Ook studenten Engels krijgen straks te maken met de gevolgen van de klimaatcrisis. En taal is een belangrijke factor in sociale verandering, onze verhalen over klimaatverandering zullen in grote mate de maatschappelijke verhoudingen bepalen. Zo is de beperkte beschikbaarheid van wetenschappelijke literatuur in andere talen dan Engels problematisch voor de wereldwijde inspanningen rond klimaatverandering, omdat begrip essentieel is voor effectieve actie.”

Petitie:

Docent neurowetenschappen Jorim Tielbeek richt zich sinds kort op onderwijsvernieuwing en klimaatverandering. Hij ziet studenten als eigenaar van hun eigen onderwijs en hij onderzoekt welk onderwijs de VU moet aanbieden en wat studenten aan hun onderwijs willen veranderen. In het Nieuwe Universiteitsgebouw vroegen wetenschappers en Scientist Rebellion aandacht voor hun gezamenlijke petitie. Zie: tinyurl.com/ klimaatonderwijsnu

Jullie plan betekent meer werk voor docenten, hebben die het niet al druk zat? “Ik heb op alle faculteiten docenten gesproken die enorm betrokken en gepassioneerd zijn om dit te realiseren. Ik maak me daarom niet zoveel zorgen over de uitvoering. Ook studenten voelen deze missie sterk, in mijn beleving wordt het echt een co-creatie met studenten. Zij vinden het belangrijk dat er naar hen geluisterd wordt en dat ze zelf een stem hebben in hun eigen onderwijs.”

Toch lijkt het me dat niet elke student hierop zit te wachten. “Het is juist onze maatschappelijke verantwoordelijkheid om studenten dingen te leren die belangrijk voor hen zijn, ook als een deel van hen daar niet meteen op zit te wachten. De maatschappelijke gevolgen van klimaatcrisis zijn alomvattend en het belang kennis hierover op te doen en studenten handvatten te bieden een positieve bijdrage te leveren, weegt zwaar.”

Wat gaan jullie doen als universiteiten niet instemmen met jullie plan?

“Wij blijven dan actievoeren, want we zien hoe cruciaal klimaatonderwijs is voor de huidige en toekomstige generaties studenten. En niet alleen Scientist Rebellion ziet dit, ook de universiteit, want ik heb onlangs een beurs uit een VU-fonds gekregen voor co-creatie van klimaatonderwijs met studenten. Het is een collectief gevoel dat we hier iets mee moeten doen. En onderwijs is een ontzettend krachtig middel: wij leiden toekomstige wetenschappers, beleidsmakers en politici op, wier gezamenlijke inzet onmisbaar is om de klimaat- en ecologische crisis het hoofd te kunnen bieden.”

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

DOOR BRYCE BENDA FOTO RODOLFO VEJAR

Jorim Tielbeek

‘Klimaatonderwijs nu!’

Energiebeheer

Zoveel lege VU-daken, nul zonnepanelen

De

SustainaBul riep de VU dit jaar weer uit tot de duurzaamste universiteit van Nederland, terwijl er geen enkel zonnepaneel op de campus te bekennen is. Je zou denken dat het plaatsen daarvan een no-brainer is: het is duurzaam, de investering verdien je volgens de Consumentenbond in gemiddeld zeven jaar terug en je toont er als universiteit je duurzame ambities mee. En de lege VU-daken lijken te schreeuwen om zonnepanelen.

Volgens energiecoördinator Rooske Gaal is niet elk dak op de VU beschikbaar voor zonnepanelen. Zo is er op het dak van het hoofdgebouw bewust voor een andere bestemming gekozen, namelijk een retentiedak. Deze blauw-groene daken vangen regenwater op tijdens hoosbuien, zodat het riool niet overbelast raakt. Ook verkoelen ze in de zomer. Gaal: “Wij zetten delen van daken in voor verschillende types duurzaamheidsmaatregelen. De Zuidas heeft een grote behoefte aan blauw-groene daken vanwege hittestress en wateroverlast.”

Energie besparen

Op de blauw-groene daken valt niks af te dingen, maar wie vanaf de vijftiende etage van het hoofdgebouw een blik

op het campusplein werpt, ziet dat er nog genoeg lege daken over zijn voor zonnepanelen. Waarom liggen die daar niet? Volgens Franc van Nunen, hoofd Facilitaire Campus Organisatie (FCO), had de VU andere prioriteiten. “Afgelopen periode is ingezet op verduurzaming door minder eigen elektriciteit met gas op te wekken en honderd procent duurzame energie in te kopen. We zijn ook bezig met het vernieuwen van vastgoed en onze nieuwste gebouwen worden al gekoeld en verwarmd met warmte-en koudeopslag en stadsverwarming.”

Van Nunen zegt dat de VU ook aanstuurt op het verlagen van het energieverbruik. “Immers, dat wat je niet gebruikt is het meest duurzaam.” En zonnepanelen dan? “Die dragen bij aan een duurzamere campus, ook al heeft het een beperkt aandeel op ons totale energieverbruik van ruim 35 miljoen kilowattuur.” Uit de gesprekken met de VU blijkt dat de universiteit ongeveer 5 procent van haar elektraverbruik met zonnepanelen op de campus kan opwekken. Dat komt neer op 1,75 miljoen kilowattuur stroom, wat gelijkstaat aan zo’n 740 huishoudens.

Green Office

Wat vindt Green Office er eigenlijk van? “Ik vind het een schokkende constatering dat de VU de enige universiteit

duurzaamste universiteit van Nederland heeft geen zonnepanelen. Als enige.

En dat terwijl er genoeg lege daken op de campus te vinden zijn.

TEKST EN FOTO BRYCE BENDA

Met zonnepanelen kan de VU elk jaar 1,75 miljoen kilowattuur stroom opwekken, dat scheelt 900.000 euro per jaar aan elektriciteitskosten

is zonder zonnepanelen”, zegt Mitchell Czerwinski van Green Office. “Energie opwekken waar je het gebruikt is de meest duurzame optie. En 1,75 miljoen kilowattuur is veel elektriciteit! De VU heeft allerlei duurzame doelen, zoals het verminderen van hun energieverbruik. De aanschaf van zonnepanelen lijkt me daarin een simpele stap. Het is misschien lastig om ze aan te sluiten op het elektriciteitsnet, maar het is zeker niet onmogelijk. De VU moet doorzetten, zeker aangezien alle andere universiteiten er wel in geslaagd zijn.”

Czerwinski is ook verbaasd over de uitspraak van Van Nunen over het Onderzoeksgebouw. “Als je zo’n groot gebouw bouwt, zou je denken dat de VU al heeft bedacht hoe ze er zonnepanelen op gaan leggen. Het lijkt gewoon contra-intuïtief om dat pas na de ontwerpfase te doen.”

Miljoenen besparen

Met zonnepanelen kan de VU ieder jaar 1,75 miljoen kilowattuur stroom opwekken. Bij een stroomprijs van 0,50 euro per kilowattuur – een gemiddelde prijs op het moment van schrijven – scheelt dat de universiteit 900.000 euro per jaar aan elektriciteitskosten. Bij een gemiddelde levensduur van de panelen van dertig jaar en de investerings- en onderhoudskosten niet meegerekend, zou de VU hiermee 27 miljoen euro mee besparen. Ter vergelijking: dat is grofweg het bedrag dat het bestuur in 2024 moet bezuinigen.

De directeur van het energiebedrijf van de VU, Peter Jonkers, is een voorstander van zonnepanelen. “Het gaat inderdaad maar om 5 procent in volume, maar dat is geen reden om het niet te doen. Zeker met het oog op de schommelende elektriciteitsprijzen van afgelopen jaar is het fijn om een stabiele prijs te hebben. Als je de investering gedaan hebt en de panelen gaan bijvoorbeeld dertig jaar mee, dan weet je precies hoeveel je de komende dertig jaar voor je stroom betaalt. Dus los van duurzaamheid is het ook een financiële trigger.”

Tienduizend zonnepanelen

Ondertussen blijft de VU dus nog de enige universiteit in Nederland zonder zonnepanelen. Al in 2015 plaatste de UvA samen met de HvA 2.500 zonnepanelen en Wageningen University heeft er – naast 26 windmolens in Flevoland – inmiddels meer dan 10.000. Daarmee wekt de universiteit meer energie op dan ze zelf verbruikt. Moeten we op de VU dan nog jaren wachten, als het er überhaupt al van komt? Czerwinski van Green Office: “FCO is in gesprek om een aantal panelen op de campus te plaatsen om bepaalde ruimtes, zoals onze Green Office, van zelfopgewekte stroom te voorzien. Hiermee wil FCO haar streven naar een duurzamere campus kracht bijzetten.” Of en wanneer de VU échte stappen gaat maken in het aanleggen van zonnepanelen, blijft onduidelijk. Volgens Van Nunen zet de VU een “breed palet aan maatregelen in bij de energietransitie”, die terug te vinden zijn in het zogeheten Energiemasterplan. “Een update hiervan wordt dit voorjaar afgerond.”

Toptuin

Er groeit tripmadam op het dak van het hoofdgebouw, en muurpeper, bieslook, roze vetkruid, hazenpootje en zelfs een tomatenplantje. Ecoloog Hans Cornelissen doet al drie jaar onderzoek naar de effecten van schaduw op begroeiing. Tijdens een rondleiding ter ere van de Week van de Biologie vertelt hij aan zo’n vijftien VU-medewerkers over de soorten die ze op het groene dak aantreffen. (ES)

Foto Peter Gerritsen

Barmhartige student

Ik wilde bij de Spar naar binnen, maar een medewerker gaf aan dat je alleen cash kon betalen wegens een pinstoring. Ik keerde dus om en liep de trap af. Daar kwam een student naar me toe met muntgeld. “Heeft u hier genoeg aan, mevrouw?” Ik gaf aan dat dat meer dan genoeg was, dat ik alleen een broodje wilde kopen omdat ik nog kaas in de koelkast had liggen en dat hij een tikkie moest aanmaken. Dat hoefde echt niet, ik mocht het gewoon hebben en als ik meer

nodig had, dan kon hij daar ook in voorzien. Ik antwoordde beschaamd dat het toch te erg is als studenten het faculteitsbestuur zouden moeten onderhouden, maar hij vond het allemaal geen probleem. Ik zit nu met m’n verse broodje kaas, gedoneerd door een onbekende student, weer achter mijn laptop en prijs me gelukkig met onze studenten.

Jacqueline van Muijlwijk, portefeuillehouder onderwijs, Bètafaculteit.

Werken bij de VU

Bijdragen aan een betere wereld, door onderscheidend onderwijs en grensverleggend onderzoek. Dat is de ambitie van de Vrije Universiteit Amsterdam. Persoonlijke vorming en maatschappelijke betrokkenheid staan hierbij centraal. Vanuit verschillende disciplines en achtergronden werken wij samen aan innovaties en nieuwe inzichten op het hele wetenschappelijke spectrum.

JOURNALISTIEK PLATFORM VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT WWW.ADVALVAS.VU.NL

Redactieadres

De Boelelaan 1105

BelleVue, Kamer 1H-43 1081 HV Amsterdam redactie.advalvas@vu.nl

Hoofdredacteur

Marieke Schilp

Redactie

Bryce Benda, Peter Breedveld, Nour Khamis, Emma Sprangers, Welmoed Visser

Eindredactie

Win Castermans, Emma Sprangers

Secretariaat en VU-advertenties

Anna Jansen (020) 5985630 secretariaat.advalvas@vu.nl

Art-direction/vormgeving

Rob Bömer – rbbmr.nl

Medewerkers

Dianne Bleeker, Yvonne Compier, Dido Drachman, Peter Gerritsen, Martijn

Gijsbertsen, Bas van der Schot, Taalcentrum-VU, Peter Valckx, Berend Vonk, Wout van Zaale

Copyright HOP-kopij

Hoger Onderwijs Persbureau, Amsterdam

Commerciële advertenties

Bureau Van Vliet (023) 5714745

Druk

Tuijtel, HardinxveldGiessendam

Aan de VU studeren 31.700 studenten en werken 4.500 medewerkers. De uitstekend bereikbare VUcampus ligt in het hart van de Amsterdamse Zuidas.

Aan de VU studeren 31.700 studenten en werken 4.500 medewerkers. De uitstekend bereikbare VUcampus ligt in het hart van de Amsterdamse Zuidas.

Ben jij geïnteresseerd in werken bij de VU? Kijk dan op: werkenbij.vu.nl

Ben jij geïnteresseerd in werken bij de VU? Kijk dan op: werkenbij.vu.nl

Werk jij al bij de VU? Hou dan de interne vacatures in de gaten op: interne.vacatures.vu.nl

Werk jij al de VU? interne vacatures in de gaten op: interne.vacatures.vu.nl

Reacties (max. 300 woorden) op Advalvas-artikelen zijn welkom op redactie.advalvas@vu.nl. De redactie behoudt zich het recht voor uw bijdrage eventueel in te korten.

JOURNALISTIEK PLATFORM VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT

Nieuws, interviews, blogs en achtergrondverhalen

Elke dag actueel op advalvas.vu.nl

Niks missen? Abonneer je op onze wekelijkse Ad Valvas Mail Update: https://tinyurl.com/updateadvalvas

JOURNALISTIC PLATFORM OF VU AMSTERDAM

News, interviews, blogs, features Daily updated on advalvas.vu.nl/en

Don’t miss out! Subscribe to our weekly Ad Valvas Mail Update: https://tinyurl.com/updateadvalvas

RUIMTEGEBREK

Bètaverenigingen protesteren met sarcastische sneren op de campus

‘A broader mind, but a smaller space’, en ‘Bèta’s op stok in nieuw plofkiphok’: de studieverenigingen van de bètafaculteit hebben de campus volgehangen met ludieke posters en spandoeken. Door de sloop van het Wis- en Natuurkundegebouw dreigen ze zeventig procent van hun ruimte te moeten inleveren.

IDENTITEITSFRAUDE

Een student van de faculteit Sociale Wetenschappen heeft zich in 2021 op erotische datingsites voorgedaan als een medestudent. Nadat deze aangifte deed werden zowel zij als de regiehouder sociale veiligheid lastiggevallen door de student, die door de VU werd uitgeschreven en aan wie toegang tot de campus werd ontzegd. De Raad van State oordeelde nu dat dat terecht was.

DEBAT

Bakkeleien over hummus in 3D gaat weer niet door

Bij de hummus-workshop zouden een Palestijnse en een Israëlische chef aanwezig zijn, maar uiteindelijk zette organisator Studenten voor Rechtvaardigheid Palestina alleen een Palestijnse chef en een omstreden Palestijnse activist op het programma. “Waarom zouden we kolonisators uitnodigen?”

INTERNATIONALIZATION

The discussion on internationalization and the tools to limit the influx of international students are taking their toll on the welcoming character at VU, it seems. Word has reached VU president Mirjam van Praag that international students feel unwanted. “Absolutely not necessary”, she says.

OPINION

Because according to neuroscience lecturer Jorim Tielbeek, the climate crisis is so urgent that every higher education program should pay attention to it. Even those studying English for instance. “Language is a major factor in social change; our stories about climate change will largely shape social relations.”

ASSESSMENT

Postdocs sceptical about recognition and reward

The new system is supposed to take away some of the pressure on academia to publish articles and be cited by others. But while PhD students and associate professors are enthusiastic about recognition and reward, postdocs don’t believe it will make any difference in their situation as they are often assigned a poor position with a temporary contract.

‘Verwijdering student wegens seksueel wangedrag was terecht’

‘Every programme needs a climate course’

‘International students incredibly welcome at VU’

created here’

BY DIANNE BLEEKER PHOTO YVONNE COMPIER

You teach international students the meaning of the Dutch word gezelligheid? “Yes and no. Life is Better in 3D is geared towards having a good time with each other, but it’s not just for international students. We organise events for all VU Amsterdam students, regardless of your degree programme and background. We try to keep it as open as possible.”

I’ve understood diversity plays an important role. “Yes, that’s an omnipresent feature in our events, whether it concerns gender, programme or origin. Everyone enjoys mingling with different people. Often friendships are created between national and international students, but also between medical and Computer Science students.”

You do more than drink beer? “Yes, we want to connect students in a low-threshold way. We’ve noticed the creative events attract a slightly different audience than something like a board game night for instance. So on the one hand, we organise events such as painting and museum visits. On the other, there are events that focus more on light-hearted fun, like film evenings, bowling and minigolf. Last October we added gaming events such as Mario Kart tournaments, and in the summer we’ll be organising outside events again, such as kickboxing, an archery course and barbecues. 3D also has a platform revolving around spirituality and religion, where students can reflect on life’s bigger questions. It’s called NewConnective.”

What does it cost to participate in all of those activities? “We offer all our events free of charge, unless they can’t be paid from our budget. When we go bowling, for instance, everyone pays their share, but our goal is to organise events as cheaply as possible.”

Why is it so important to connect students to each other? “During the pandemic, I saw several friends

struggling with being alone, which made me realise how important that connection is. When things are going smoothly, you sometimes take the people around you for granted. The coronavirus crisis has shown us the importance of the social aspect of your academic career.”

Is there still a need for that?

“There sure is. Our Discord channel has 1,500 student members and I often see the same faces at our events. Our goal is to connect people without too many strings attached, but at a certain point you get to know each other and you end up having meaningful discussions with each other. Real friendships are created.”

What drives you on a personal level? “I’m really social myself, and I enjoy meeting new people and bringing them into contact with each other. I’ve always been like that. For example, I spent years working at a care home. My girlfriend started Life is Better. She’s also been an inspiration. I’ve been involved for almost three years. When it comes to operations, I take care of everything myself: from the online posts to coming up with events and organising them. If I get stuck at any point or need help from VU Amsterdam, for example in the way of funding, Miranda van Holland [3D programme coordinator, ed.] helps me out. We recently hired a new colleague to organise the creative events. I focus more on the social and gaming events.”

You’ve been around for three years. Any goals left to achieve? “I love the gaming events. I’m a gamer myself and I’ve noticed Amsterdam doesn’t have a gaming student association yet. Our gaming events draw quite a crowd. For Mario Kart and Smash, a Nintendo Switch game, we’re talking around eighty people. That’s why I’m in the process of founding an organisation like that, focusing on computer games on the PlayStation or Nintendo Switch. During the VU introduction days, we’ll be promoting this and 3D at the NU building.”

‘Real friendships are

From painting courses to bowling and kickboxing – as a ‘people connector’ at Life is Better in 3D, Ferdi Kabak brings VU Amsterdam students into contact with each other.

‘I saw several friends struggling with being alone’

Ferdi Kabak

24

December 2021 – present Founder of Freedom Financial Education

September 2021 –present Master’s in Finance, VU Amsterdam

September 2021 –present Master’s in Science, Business & Innovation, VU Amsterdam

December 2020 –present

People connector at Life is Better in 3D

June 2022 – September 2022

Internship as an investment analyst at Nordian Capital Partners

May 2017 - February 2021 Activities of daily living assistant at Aethon

Life is Better in 3D

Kabak’s girlfriend, Nehal Saba, founded Life is Better in 3D because she herself struggled making friends as an international student. She first organised online events in collaboration with Programme Coordinator Miranda van Holland. After the pandemic, she switched to live events (as the organisation’s name suggests).

When studentseeking engagement comes with adverse effects

By enforcing mandatory attendance and opting for group assignments, international bachelor program MKDA hopes to activate its students. But not all students are as thrilled with this ‘non-inclusive’ approach.

BY WELMOED VISSER ILLUSTRATION BEREND VONK

“It feels like kindergarten”, second-year student Lisa (not her real name) states. In her study program MKDA (media, art, design and architecture) part of the grades are determined by participation in the lectures. “Sometimes it’s flat out embarrassing: our names are read aloud and we have to put our hand up”, Lisa says. “It has led to a situation in which students are physically present, but go online shopping during lectures”, second-year MKDA Ksenija Ustinoviča adds.

No leaning back

Most study programs at VU require some form of mandatory attendance. For some programs this makes sense: one cannot become a surgeon without attending dissection courses and for a degree in chemistry, lab experience is key. But how about more theoretically oriented disciplines?

“We want to stimulate students to participate actively, not to lean back and listen to their professors”, MKDA

program director Katja Kwastek says. “We think it is important that our students learn to express themselves in a group and learn to collaborate, since these are skills they will need in their future careers.”

First-year student May, however, feels there’s a lack of balance. “About seventy percent of the assignments come in the form of group projects.” She suffers from social anxiety disorder, which sometimes makes it hard for her to come to class and do the required group work. It doesn’t help that the groups are sometimes as big as nine or ten people.

Finding time to meet with such a big group is hard, the students note, since many of them also have side jobs or live far away from campus. “The MKDA program is not designed in an inclusive way since it does not take into account individual reasons why students cannot always be present at VU”, Ustinoviča says. “And it doesn’t feel right to have to inform every

teacher about the mental health nuances of each student.”

One size fits all

It is a fact that the student population has gotten more diverse in the last few years, especially in international programs like MKDA. Some students take care of family members, need time to visit family and friends abroad, have to travel quite far to come to VU Amsterdam, deal with physical or mental issues or run into difficulties due to a ‘different’ cultural background. VU prides itself for being a diverse university, but with mandatory classes increasingly becoming the norm, it leaves the impression of a one-size-fits-all system. Could an idea be to opt for hybrid education forms and leave it to the students themselves to achieve the level needed to get a degree? Dick Stuut, board member of student union SRVU, thinks so: “Students are adults, they should decide for themselves

‘They are physically present, but go online shopping during lectures’

if they want to attend classes. At the end of the day, it’s them that suffer the consequences if they fail the exams.”

Freek Schmidt, vice-dean of the Faculty of Humanities, says the faculty has learned through experience that students who attend less than eighty percent of the classes often fail to get the required level. And the experiences with hybrid forms of education – giving students the option to attend lectures live or online – are not great at his faculty.

However, he does notice that students approach their studies differently than a few years back. “More students have a job next to their studies. This might lead to a system in which we offer more programs on a part-time basis, or move to a system with certificates for independent subjects. At a central level, VU is looking for ways to develop more flexible types of programs.”

‘Extremely elitist’

“But in the current situation, the study load of a curriculum like MKDA is still full-time with forty hours a week”, Kwastek remarks. “That is what students get credits for.”

SRVU board member Stuut finds the argument that a study requires fulltime commitment “an extremely elitist viewpoint.” “Who can afford not to have a job nowadays with the current rents and cost of living?”, he says.

Mandatory attendance and group work make it harder to fit in a job. Another complication is that the lecture schedules change every few weeks, the students complain.

“Mandatory excursions are sometimes planned in a different city on lecture-free days, sometimes even at the last minute. This makes it increasingly challenging to secure shifts at my job”, Lisa says.

Ustinoviča adds: “These changing schedules also make it hard to apply

for a more serious job that helps your career.” For non-EU students an extra complication arises as they can only get a student loan from DUO if they have a job and work at least 56 hours a month or earn fifty percent of the welfare level.

Personalized care

Diversity within the student population also comes in forms of neurological conditions. First-year student May suffers from social anxiety disorder: “Participating in a group is intimidating to me, especially when I’m in a new environment.” Secondyear student Ustinoviča had to go to the GGZ (Dutch mental health institution) and found it “awkward” to mention that to her teachers.

Program director Kwastek suggests students go to the student advisor if they have a mental condition, but is also aware that for some students this threshold is too high. The Faculty of

‘Students are adults, they should decide for themselves’

Humanities has set up a system with mentors to guide first-year students and Kwastek and vice-dean Schmidt hope this makes it easier to speak up about the obstacles that bother them. “We know this generation of students has gone through a lot with Covid”, adds Schmidt. “And we are aware that not all these issues are solved yet.”

Sarah Westheim (founder of the brand new Neurodiverse Student Association and third-year bachelor student literature) thinks part of the problem is that that the care packages for neurodiverse students at VU are not personalized enough: “I have ADHD and therefore get extra time for exams, but I don’t need extra time, whereas some other people with ADHD do. Instead, I would be helped with more guidance in managing my study schedule.”

Westheim is ambivalent about eliminating mandatory group assignments: “I know it can be a real

challenge for some students, but one needs to learn how to collaborate, since that is a necessary skill in almost any career path.”

Next year, Westheim will be vicechair of the student council and will put her effort into getting a more personalized approach to students.

Unnecessary questions

In the MKDA program, courses not only require physical attendance, but also grade students for their participation in class. SRVU board member Stuut states that grading students based on their participation is ridiculous. “It’s not based on measurable criteria at all and should stop as soon as possible.”

He remembers a course in his own study program in which student participation was measured by artificial intelligence based on how students read and commented on a text. “It led to all kinds of forced

Mandatory attendance

The bachelor MKDA has had an international track for almost 2 years. The program has grown rapidly since then: from 50 first-year students in 2020 to 130 in 2022. About two thirds of the MKDA students are internationals. Most MKDA subjects have a mandatory attendance rate of eighty percent, which means students can miss two sessions per subject.

remarks, since students had to find a way to show their involvement.”

Ustinoviča has the same experience at MKDA: “Since we get a grade for participation, students ask a lot of unnecessary questions, just to show how involved they are.”

It also still isn’t clear to her how one gets a high grade for participation. “I am not satisfied with just a passing grade, but I think it is impossible to get the highest grade for participation. This way, the participation grade often lowers your overall grade.”

Two of the three MKDA students wanted to remain anonymous. We named them Lisa and May. Their real names and details are known to the editors.

A low participation score in itself will never lead to failing a course, Kwastek states. It can however provide students with a lower overall grade. “But I am against giving a student who has shown zero participation in class the highest possible grade based on exam results only. Participation is an integrated part of the study program and I stand behind that.”

From wasteland to outdoor living space

BY BRYCE BENDA IMAGES PETER GERRITSEN

Resident Zoe does not want her real name in Ad Valvas but is happy to show us around the serenely quiet grounds in Amstelveen Kronenburg. Of the hotly debated airplanes – the reason why the construction of 2,500 student apartments was cancelled – little can be heard today. The site is enormous, estimated to be over three soccer fields in size. The commune has been here for several weeks and now has its own kitchen (sheltered by a yellow canopy), eco-toilets, a trampoline, a seating area with couches and even two solar panels.

Sleeping in a shed

Residents sleep in a beige-colored tent, a makeshift hut with a wavy metal roof or a bright yellow garden shed. On this sunny day the grounds are lovely, but what about winter time? According to Zoe, the residents want to live here year-round. “For now it’s fine, but for the cold days we want to make the sleeping areas winterproof”, she says.

Zoe explains that all residents of ‘Krakenburg’ [the name they gave their site, Ed.] are seeking housing, including a VU student (who also does not want to be named in Ad Valvas). “Some live for way too much money in Amsterdam, one of us even lives without a shower. That’s why it’s beyond ridiculous that this piece of land has been empty for almost a decade and that no one is allowed to build on it.”

Community function

The residents started a vegetable garden a few weeks ago, where potatoes and onions are now growing. “We want to live here, but we also want to have a community function for the neighborhood. We plan to provide space for social projects. And we are open to people who want to build their own little house here.”

There is still plenty of work to be done, as the whiteboard that serves as a to-do list shows. It lists tasks such as ‘make food/kitchen rat-proof’ and ‘shed for firewood’. That the residents don’t plan on leaving anytime soon is underscored by the last task: ‘build another house’.

After being a vacant lot for ten years, a much-discussed piece of land near Uilenstede finally has residents again: a group of squatters, including a VU student.

Note: The owners of the piece of land have said to understand the squatters and will let them stay without pressing charges.

Voor vrienden van de VU

De oprichters van de VUvereniging wilden in 1879 een andere universiteit in Nederland. Los van de overheid, voor eigen keuzes met een eigen kompas. Een universiteit die staat voor rechtvaardigheid, medemenselijkheid en verantwoordelijkheid voor elkaar en voor de wereld. Zo ontstond de bijzondere universiteit waar iedereen welkom is: de Vrije Universiteit.

De VUvereniging subsidieert jaarlijks met 1 miljoen euro bijzondere projecten en activiteiten op het snijvlak van onderzoek, onderwijs, zorg en maatschappij. Daarnaast organiseren we verrassende en inspirerende evenementen.

De VUvereniging is een maatschappelijk netwerk voor vrienden van de VU.

Lid van de VUvereniging ben je al voor €10 per jaar.

Je bent van harte welkom.

Not the ones to be blamed

For our council, internationalisation is extremely topical now. International students are increasingly being put under the scope of the Dutch government as the government now begins to consider the wider implications of the high amount of international students who are accepted at universities such as VU Amsterdam. As the national dialogue in the Netherlands begins to highlight anti-internationalisation stances and as the dialogue within the university between students carry on this conversation, it is important to remind many that international students are simply not the ones to be blamed or punished in this situation. International students - such as myself - were drawn to VU Amsterdam without being aware of the many problems and struggles which are present within Amsterdam and the wider Netherlands. Especially when considering that I joined during the height of the COVID-19 Pandemic, it took me an entire year to realize fully what the situation is here in Amsterdam, when it comes to housing, to integration, and many other issues which directly impact internationals. Yet, I can even say that I got lucky over the past three years.

Over the last year as a member of the USC, and the two years prior meeting many internationals at VU Amsterdam, I’ve had the chance to hear many stories and experiences of international students. For many, their story was that they came here, on their own, unaware of the many struggles

an international student would have to face coming here, and were forced to adapt on their own, leaving the majority of their support circle behind. Best case scenario for many of these students, they would have to learn how to adapt to university life here in Amsterdam. But worst case scenario, for many international students who couldn’t find housing in Amsterdam, this meant trying to get situated in cities like Zaandam, Hilversum, or even Rotterdam. All while studying at VU Amsterdam.

Despite these challenges, the many international students I’ve spoken to remain undeterred. Many of them continue to attend their classes, study harder than most, get grades higher than most. They remain hopeful for the future that they can find housing in Amsterdam, and in the worst case, they’ve learned to adapt to the different paces of life that living outside of Amsterdam may require. Finally, international students have proven to be more than necessary to VU Amsterdam and its mission towards promoting a proper campus life. One walk around campus will tell you that despite internationals only realistically making up around 14% of students overall at VU Amsterdam, one could reasonably assume that half of the students that are actually on campus are internationals. International students are seen everywhere, are the most engaged, and add a lot to the university experience for all of us.

Vincent Mesrine Communications coordinator usr.vincent.mesrine@vu.nl

What’s going on

A selection of the topics that the USR is currently considering or negotiating.

• 18 ECTs Review. The USR is currently evaluating the new 18 ECTs rule, in which VU Amsterdam seeks to follow other universities in having students seek an exemption to study more than 3 courses per period.

• Sexual Misconduct. The USR is proposing the expansion of an app already implemented in the Medical Faculty in which students can report sexual harrassment.

• Culture Day. The USR is working with Deja VU organizers to organize a culture-based program for the upcoming Deja VU.

Manon Hofman

The university student council is the representative participation council of and for students of VU Amsterdam. The council concerns itself mainly with the quality and accessibility of education at VU Amsterdam and with the student policy of this university. The council consults with the executive board periodically.

It took me an entire year to realize fully what the situation is here in Amsterdam

PERSONEELSPAGINA

ONDER REDACTIE VAN HRMAM VU JAARGANG 70, NUMMER 5, WOENSDAG 7 JUNI

Lessen uit een periode van coronacrisis

Over hoe we tijdens de coronapandemie

leerden om flexibeler te werken en hoe we deze inzichten kunnen gebruiken om de toekomst van de VU vorm te geven.

De wereld binnen en buiten de VU verandert snel. Buiten de VU zijn de verwachtingen van de maatschappij ten aanzien van universiteiten toegenomen en liggen onderwijs en onderzoek onder een vergrootglas. Binnen de VU is het aantal studenten en medewerkers de afgelopen 10 jaar sterk gegroeid, maar is de interne organisatie in die tijd eigenlijk amper gewijzigd. Hoog tijd dus om een betere match te maken tussen de interne organisatie en de VU in haar huidige context. Met minder bureaucratie, regels en silo’s. Met meer ruimte voor innovatie en ondernemerschap. En met meer flexibiliteit, slagkracht en teamoverstijgend en interdisciplinair samenwerken. Maar hoe? Dat wordt momenteel binnen het VUture-traject uitgezocht. Daarbij wordt de evaluatie van het project MARS meegenomen, maar ook de lessen uit de periode van de coronapandemie.

Groei van de VU sinds 2014:

12.000 studenten (+34%)

1.000 medewerkers (+22%)

€163 miljoen omzet (+34%)

De coronapandemie heeft veel organisaties, en dus ook de VU, doen inzien hoe belangrijk het is om flexibel te zijn en nieuwe manieren te vinden om efficiënt te blijven werken in tijden van crisis. De hele organisatie moest zich snel aanpassen en beter samenwerken, ook over teams heen, om te kunnen blijven functioneren. Welke waardevolle inzichten kunnen we uit deze ervaringen halen voor de toekomst? Hierover spreken we met José van Schie, Paul van Soest, Frauke van Goethem en Yoni Shem Tov, die vanuit hun eigen rol in het corona-crisisteam van de VU leerden om teamoverstijgend te werken. Wat is in hun visie de toegevoegde waarde hiervan?

Wat was jullie rol binnen het crisisteam tijdens de coronaperiode?

“Vanuit de interne arbodienst keek ik binnen de crisisorganisatie in eerste instantie vooral naar zaken als het beperken van besmettingsrisico’s, veiligheidsmaatregelen en de risico’s voor mensen die, om wat voor reden dan ook, op de campus moesten zijn”, aldus Paul van Soest (afdelingshoofd Arbo & Milieu). “Later kwamen daar ook andere thema’s bij, zoals mentaal welzijn tijdens de lockdowns en de impact van hybride werken. Daarnaast was ik aanspreekpunt en vertegenwoordiger voor de dienst HRM, Arbo & Milieu binnen het crisisteam. Naarmate de crisis langer duurde, zag je dat we als team steeds meer samen, en met een integrale blik, naar vraagstukken gingen kijken en met elkaar gingen meedenken.”

“Vanuit woordvoering was ik binnen de crisisorganisatie aangehaakt om de interne en externe communicatie rond COVID-19 te verzorgen”, vertelt Frauke van Goethem (woordvoerder). “De coronamaatregelen voor het onderwijs veranderden regelmatig. Het was daarom belangrijk

om de VU-community te informeren onder welke voorwaarden het onderwijs georganiseerd kon worden, zodat iedereen wist waar hij of zij aan toe was en waar je terecht kon voor extra ondersteuning.”

Yoni Shem Tov (adviseur integrale veiligheid) was secretaris van de crisisorganisatie. “In deze rol stroomlijnde ik de informatie van diverse interne en externe stakeholders en adviseerde ik over de integraliteit van vraagstukken die op de tafel van de crisisorganisatie lagen.”

Vanuit de afdeling Student- & Onderwijszaken (SOZ) vertegenwoordigde José van Schie (afdelingshoofd SOZ) het onderwijs in het operationeel crisisteam. “Dit besloeg allerhande vraagstukken, waaronder het overschakelen naar volledig online onderwijs en toetsing, vervolgens naar onderwijs op anderhalve meter afstand, en tot slot weer naar een veilige terugkeer naar de campus. Naast de inhoudelijke behandeling van de onderwerpen maakte communicatie richting studenten en faculteiten een belangrijk deel uit van mijn werkzaamheden, waarin we nauw samen optrokken met elkaar.”

Wat waren de belangrijkste verschillen tussen jullie gebruikelijke werkwijze en de aanpak tijdens de pandemie?

Paul van Soest: “Normaal gesproken is het speelveld diffuser, met meer belanghebbenden die hun mening willen geven, wat het proces vertraagt. Mensen lijken soms ook te denken: mooi, nu is het mijn beurt om mijn mening te geven en gaan dan helemaal los met vragen en commentaar. Het spreekwoordelijke plasje dat erover gedaan moet worden. In een crisissituatie heb je daar helemaal geen tijd voor.”

Volgens Yoni Shem Tov is het in een crisissituatie noodzakelijk om onzekerheid weg te nemen door snel beslissingen te nemen. “In normale processen is die onzekerheid vaak minder aanwezig omdat er ‘houvast’ van regulier beleid en proces is, maar die houvast is vaak ook de remmende factor en zorgt voor vertraging. Ik denk dat het goed zou zijn om een balans te vinden tussen beide situaties; tussen iets meer tijd nemen dan tijdens een crisis en er als organisatie te lang over doen, zoals nu regelmatig gebeurt.”

Frauke van Goethem: “Normaal is het best lastig om in een korte tijd alle benodigde informatie uit de organisatie binnen te halen. Medewerkers zijn immers ook druk met andere dingen. Tijdens de pandemie had je alle sleutelfiguren van verschillende diensten en afdelingen bij elkaar. Zo had je in een mum van tijd een compleet beeld van de benodigde stappen en communicatie die moesten worden uitgevoerd.”

Als jullie nu terugkijken, wat is dan de grootste winst geweest van teamoverstijgend werken?

Paul van Soest: “Ik denk dat de grootste winst is dat je als team van collega’s met verschillende expertises en achtergronden samen en integraal problemen aanpakt. Het is dus de combinatie van verschillende inzichten die ervoor zorgt dat we onder de streep tot betere oplossingen zijn gekomen.”

Frauke van Goethem sluit zich aan bij Paul. “Door een gezamenlijk doel voor ogen te hebben, is er veel meer mogelijk. Het zorgt voor een gezamenlijke drive en dat werkt ontzettend goed.”

José van Schie: “Wat ik vooral als winst heb ervaren is dat je door teamoverstijgend te werken zo veel meer voor elkaar krijgt. In een veel korter tijdsbestek. En dat is natuurlijk fantastisch.”

juiste vragen wisten te formuleren om daarmee een goed beeld op te halen van wat er speelde en wat er nodig was. De combinatie van verschillende perspectieven en begrip voor elkaars posities zorgt wat mij betreft voor een veel betere samenwerking en betere projectmatige resultaten.”

Wat zouden jullie collega’s willen meegeven uit jullie ervaringen?

Paul van Soest: “Ik zou zeggen: probeer het eens, dat teamoverstijgend werken. Bij voorkeur niet in een crisissituatie natuurlijk, maar bijvoorbeeld als je een klus te klaren hebt waarbij het van toegevoegde waarde is om verschillende perspectieven bij elkaar te brengen. Voorwaarde is wel dat er bij de deelnemers commitment is om het ook écht samen te doen, en om over de grenzen van het eigen team heen met elkaar mee te denken. Als iedereen stug in de eigen rol blijft zitten, dan gaat het niet werken.”

Frauke van Goethem: “Investeer ook in het leren kennen van je collega’s. Door elkaar beter te leren kennen, wordt de communicatie doorgaans gemakkelijker en ontstaat er meer vertrouwen.”

José van Schie: “Creëer een multidisciplinaire tafel binnen een project en bepaal welke vraagstukken daar behandeld en besloten worden. Gebruik de huidige gremia vooral voor diepgang op inhoudelijke en organisatorische items, en zoek enkele trekkers die het vertrouwen hebben om dit op te tuigen. Door te doen kunnen we dit model verder ontwikkelen in de praktijk.”

Hoe creëren we samen een toekomstbestendige VU? Deel je ideeën en denk mee! Het betrekken van de VU-brede gemeenschap is een belangrijk uitgangspunt van het VUture-programma. Daarom organiseren we focusgroepen en hebben we het VUture panel opgericht om input te verzamelen van een brede groep VU-medewerkers. Zonder perspectieven en ideeën van medewerkers kunnen we immers niet werken aan de toekomstbestendige VU die we voor ogen hebben.

Op 29 juni vindt er een fysieke inloopsessie plaats. De sessie is een uitstekende gelegenheid om met het VUture-team te praten en al jouw vragen te stellen. Bekijk voor meer informatie het evenementenoverzicht op het medewerkersdashboard op VU.nl en op vu.nl/vuture. Heb je tussentijds andere vragen? Mail ze naar vuture@vu.nl

“Ik denk dat een belangrijke winst van teamoverstijgend werken is dat het ook begrip en respect creëert voor elkaars posities en dilemma’s”, voegt Yoni Shem Tov toe. “Door samen te zitten en elkaars dilemma’s te bespreken en inzichtelijk te maken, ontstaat er begrip en respect. Dat leidde er ook toe dat we samen de

Tekst > Kelly

Illustratie > VU Designstudio

Beeld en vormgeving > VU Designstudio

Reageren > pp@vu.nl

”Door samen te zitten en elkaars dilemma’s te bespreken en inzichtelijk te maken, ontstaat er begrip en respect.”

Redactie Personeelspagina > HRMAM

Heeren

Utama

Rialto VU

Nieuwe Universiteitsgebouw De Boelelaan 1111

Utama is vanaf donderdag 8 juni te zien. Check www. rialtofilm.nl voor de speeltijden.

Het leven van de lamaherders Virginio en zijn vrouw Sisa is er niet gemakkelijker op geworden nu het al heel lang niet meer geregend heeft op de plek waar zij al jaren wonen: het Hoogland van Bolivia. Ze moeten verhuizen, maar willen helemaal niet weg. Hun leven daar is misschien karig, het is wel het leven waarvan ze houden.

Regisseur Alejandro Loayza Grisi laat in dit sublieme, zelfgeschreven debuut in meditatief tempo en met adembenemend mooie beelden zien dat gevolgen van klimaatverandering verstrekkend zijn.

Utama is winnaar van de Juryprijs én de Publieksprijs bij de vorige editie van World Cinema Amsterdam.

Daniël Beltman, marketing

Dans de salsa

Eet jij je boterham achter de computer? Zonde! Het overgrote deel van de mensen blijft binnen tijdens de lunchpauze, zelfs als de zon schijnt. Het programma VU in Beweging komt daarom met een vrolijke verrassing op het campusplein: gratis salsalessen. Tot de zomervakantie zijn er voor álle studenten en medewerkers elke dinsdag en donderdag om 13 uur salsalessen. Het is niet nodig om als duo te komen, je kunt gewoon in je eentje meedoen. Je hoeft je ook niet aan te melden, maar ontvang je graag een uitnodiging voor in je agenda, mail dan naar: e.lodder@vu.nl.

De salsales van 13 uur volgt na de tai chi-sessie van 12.30 uur.

Maria Engels, communicatie & marketing

Sportcentrum VU

VU campus (OZW-gebouw) Boelelaan 1109 020-5983656

maandag - vrijdag: 12 – 20 uur

zaterdag - zondag: gesloten

Uilenstede Uilenstede 100 020-5985090

maandag - vrijdag: 08 - 23 uur

zaterdag - zondag: 10 - 18 uur sportcentrumvu.nl

Kijk vooruit en boek al voor 23/24

VU Griffioen

Nieuwe Universiteitsgebouw

De Boelelaan 1111

Kijk voor het nieuwe theaterseizoen op griffioen.vu.nl/ voorstellingen

Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen, je kunt nu al online kaarten bestellen voor ons nieuwe theaterseizoen. Als student of VU-medewerker krijg je altijd korting.

Natuurlijk zijn bezoekers van buiten de campus ook van harte welkom.

Het theater biedt een breed scala aan voorstellingen, waaronder cabaret, standupcomedy, toneel, theaterconcerten, dans, circusacts en theatercolleges. We hebben ook niet-Nederlandstalige voorstellingen, zodat je gerust een avondje uit kunt plannen met je internationale vrienden.

Komend seizoen staan onder anderen Kasper van der Laan, Martijn Koning, Her Majesty, Micha Wertheim, Raymi Sambo, Damn Honey en Rundfunk op het programma. En er komen weer voorstellingen van onze Comedy Club en onze kweekvijver: Stoep Cabaretfestival.

Yoni van Hees, marketingcoördinator

Onwijs lekkere ramen

SFEER Van buiten oogt het als niks bijzonders. Maar zodra je binnenkomt waan je je echt in Azië. Je wordt vriendelijk begroet door een medewerker die je een tafeltje toewijst. Het voelt erg casual.

ETEN Mijn tafelpartner en ik beginnen met een portie gyoza (dumpling). Wij kiezen zes stuks van de Okonomi-soort. Dit zijn wellicht de lekkerste gyoza’s die wij ooit hebben gegeten: de buitenkant is heerlijk knapperig, van binnen smeuïg. Als hoofdgerecht bestellen we twee soorten ramen: de romige Noukou Chicken en de pittige versie van de Mala Chicken. De supergrote kommen zijn goed gevuld, ze zijn getopt met gegrilde kip, ei en paksoi. Onwijs lekker.

BEDIENING Behulpzaam, het personeel geeft goede adviezen.

TIP Je kunt niet reserveren en het kan erg druk zijn. Op een doordeweekse dag voorkom je een wachtrij. Er zijn nog twee filialen in Amsterdam: in de Pijp en de Rivierenbuurt.

PRIJS Erg betaalbaar voor twee personen, voor 50 euro heb je ieder een volledige maaltijd en homemade icetea. Wij kregen de ramen zelfs niet helemaal op.

Breyten Wesseling, masterstudent communicatiewetenschappen

Umaimon Ramen Noodles

Korte Leidsedwarsstraat 51 takumiramennoodles.com

Wil je ook GRATIS

ETEN, in ruil voor een restaurantrecensie?

Mail naar redactie. advalvas@vu.nl.

Schurftsolidariteit

Er kriebelt iets. Schurft is met een opmars bezig. De huidaandoening is onder jongeren zowat besmettelijker dan BeReal, niet in de laatste plaats in mijn eigen omgeving. Kortom, mijn handen jeuken om hier een stukje over te schrijven.

Een jaar geleden plaatste ik schurft nog in hetzelfde rijtje als de pest, tyfus en tering; Middeleeuwse ziekten die tegenwoordig alleen nog als krachtterm rondgaan. Inmiddels weet ik wel beter. Als Uilenstede-bewoner heb ik meermaals een appje ontvangen waarin een huisgenoot opbiechtte last te hebben van rode bultjes, al dan niet ondersteund met onsmakelijk beeldmateriaal.

Het gevolg was een via whatsapp gevoerde huisvergadering die me nogal doet denken aan het coronatijdperk. Doodnormale mensen die elkaar plotseling proberen af te

troeven met hun medische kennis over behandelingsmethoden en besmettingskansen. Winnaar is degene die de adviezen van de GGD het best heeft gelezen, of dermate logisch klinkt dat-ie op zijn minst die indruk wekt. Over de GGD gesproken. Amsterdam hangt vol posters met daarop:

‘Schurfthekel aan jeuk? Laat je testen.’ Dat vind ik een goedgekozen slogan, al is het maar omdat die werkt als een soort roze olifant. Ik weet niet of ik de enige ben, maar altijd als ik het woord ‘jeuk’ lees, krijg ik precies op dat moment ook ergens jeuk. Een betere waarschuwingscampagne is er niet lijkt me.

Een schurftgeval is in zekere zin een solidariteitstest voor studentenhuizen. Allereerst behelst de ontsmettingsprocedure alles wat de gemiddelde student normaliter probeert te beperken tot een hygiënisch minimum: je bed verschonen, kleding wassen, stofzuigen, en dat bij voorkeur

meerdere keren. Daarnaast dient elke inwonende alles - en dan bedoelt de GGD ook echt álles - van kin tot teen in te smeren met antischurftzalf. Met flinke tegenzin kwamen we in de groepschat tot de conclusie dat we allemaal de kuur maar moesten volgen.

Het is dan ook niet verbazingwekkend dat sommige studenten liever de waarschijnlijkheid van een besmetting in twijfel trekken dan dat ze zichzelf marineren in een branderig zalfje. Maar laten dat nou net de arme stakkers zijn die een paar weken later zelf nauwelijks kunnen slapen door de jeuk. Onlangs verscheen opnieuw het welbekende appje in de groepschat. Inmiddels wordt er niet meer gediscussieerd, heel het huis volgt als vanzelfsprekend de kuur. De file voor de wasmachine is lang en de bank voor de tv verboden terrein. Tuurlijk, leuk is anders, maar het alternatief is nog veel erger. Ik krijg al jeuk bij het idee.

Dido Drachman illustrator en striptekenaar

Wout van Zaale eerstejaars bachelor media en journalistiek