reportage
reportage
Elke aspirant-jager zou eens een dagje op een boerderij moeten meelopen
Jager en boer delen een gezamenlijke missie: de zorg voor de natuur. Toch hebben ze ook verschillende belangen. De boer heeft een bedrijf te runnen en de jager beheert op het land van de boer. Dat maakt de relatie tussen boer en jager (soms) kwetsbaar. Hoe gaan jagers en boeren met elkaar om?
‘Ons noboarschap reikt inmiddels tot op twitter’, zegt boer Arjan Pakkert uit het Overijsselse Mariënheem.
Jager & Boer Tekst en foto’s Oswin Schneeweisz
H Zijn laatste tweet? ‘Ik heb iemand gefeliciteerd die anti-jacht is’, zegt jager/boer Teun van der Vegt lachend. Teun en zijn buurman (melkveehouder Arjan Pakkert) zijn enthousiaste twitteraars. Voor hen is het een manier om verbinding te leggen met de samenleving. Pakkert (@arjanpakkert): ‘Je hoort vaak dat de boer aan de mensen moet uitleggen wat hij eigenlijk doet. Daarvoor is twitter een aardig medium.’ Van der Vegt (@schootman2): ‘Mijn mobieltje is een wapen in de strijd tegen onkunde en misverstanden over het leven in het buitengebied.’
24
De Jager #5 - april 2017
un boerderijen liggen op een steenworp afstand van elkaar in het lentefrisse groen van het Sallandse landschap. Hun weilanden grenzen aan elkaar en vanuit de keuken van het melkveebedrijf van Arjan kijk je zo de keuken binnen van Teun. Ze zijn buren, een leven lang. Ze groeiden samen op, speelden met elkaar, gingen samen naar de disco en werken nu als boer en jager samen. Teun doet de schadebestrijding op het land van Arjan en als Arjan eens van huis is helpt Teun op de boerderij. Het ‘noaberschap’ is hier nog springlevend, maar heeft zich aangepast aan de moderne tijd. Pakkert: ‘Als we elkaars hulp nodig hebben sturen we gewoon een ‘appje’ en op twitter nemen we het ook altijd voor elkaar op. Ik als boer voor de jacht en Teun als jager voor de boer.’ Pakkerts melkveebedrijf is dankzij de nieuwe fosfaatwet recent ingekrompen tot 42 koeien en hij beschikt over 17 hectare land. Teun van der Vegt: ‘Ik maak deel uit van een combinatie van vier jagers, maar omdat ik hier nu eenmaal woon neem ik de schadebestrijding voor mijn rekening. Dat betekent in de praktijk vooral veel op de kraaien. Die veroorzaken schade aan het kuilvoer en vormen een bedreiging voor de weidevogels.’ Pakkert: ‘Het is soms wel zuur dat vrijwilligers hier veel tijd investeren in het zoeken naar nesten van weidevogels, maar als ik in het veld ben zie ik hoe weidevogels moeten knokken tegen de grote hoeveelheid kraaien en vossen. Dat gaat me aan het hart. Als boer wil je ook graag iets anders zien dan een kaal, levenloos weiland. Dat laat ik op twitter zien. Daags voor het maaien lopen we alle nesten af. Als ik dan, tijdens het maaien, al slalommend een nest zie liggen maak ik snel een foto en zet die op twitter. Ik wil laten zien dat boeren betrokken zijn
bij de natuur.’ Pakkert vervolgt: ‘Teun nam het initiatief om op een randje langs de singel een klein wildakkertje te maken met wat kool voor de hazen in de winter en kruiden voor de patrijzen. In de slootkant zitten nu veel nesten en dus mogen we van het waterschap de schouw later doen. Daar merk je aan dat er iets aan het veranderen is. Dat mensen bewuster met het landschap omgaan. Op social media merk ik echter dat er nog steeds veel onbegrip is over het werk van boer en jager.’ Men denkt bijvoorbeeld nog steeds dat wij de dieren volstoppen met antibiotica, maar dat is niet waar. Boeren gaan daar juist heel spaarzaam en bewust mee om. Dat soort zaken vermeld ik graag even in een tweet. Van der Vegt: ‘Voor de jacht geldt hetzelfde. Ik heb laatst gereageerd op een twitteraar die stelde dat wij vossen doodschieten omdat jagers ze als concurrenten zien. Ik geloof niet dat je via twitter de wereld verandert, maar je kunt wel invloed uitoefenen op de beeldvorming.’ Pakkert heeft het geluk dat zijn jager ook boer is. Hem hoef je niets te vertellen over het boerenbedrijf. Van der Vegt: ‘ Die kennis is belangrijk omdat de boer blind moet kunnen vertrouwen op de jager. Wat dat betreft maak ik mij soms zorgen over de toekomst. Je ziet steeds meer jagers die weinig kennis hebben van leven en werk op een boerderij. Ik vraag me af of daar wel genoeg aandacht voor is in de jachtopleiding. Idealiter zou elke aspirant-jager eens een dagje op een boerderij moeten meelopen. Je bent als jager tegenwoordig, meer dan vroeger, de linkerhand van de boer. Wat ik belangrijk vind in de communicatie tussen jager en boer? Dat de jager regelmatig de boer informeert wat er zich afspeelt op zijn land. Dat hoeft niet via twitter. Dat kan ook gewoon op de ouderwetse manier, met een kop koffie.’ •
#5 - april 2017 De Jager
25