In plaats van speeches

in plaats van speeches

JARING VEENSTRA 1926 - 2017

Na een kortstondig ziektebed is op 91-jarige leeftijd rustig en vredig heengegaan

Jaring Veenstra

weduwnaar van Maria Elisabeth Veenstra -Bakhuijsen 26 - 2 - 1926, Opsterland 11 - 6 - 2017, Heerenveen Kasper en Remko

Er is geen begrafenis of crematie geweest, want Jarings wens was dat zijn stoffelijk overschot aan de medische wetenschap ter beschikking werd gesteld, hetgeen is geschied.

Tevens hebben wij aan zijn wens voldaan geen afscheidsdienst te houden.

Middels bijgaande bundel met daarin de door ons ontvangen herinneringen aan hem sluiten wij zijn levensboek.

2

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

i n plaat s va n speeches Prelude op je afscheid De laatste twee en half jaren van jouw leven waren ronduit ingewikkeld, eigenlijk tot en met je overlijden aan toe. Het waren niet de eenvoudigste jaren van je leven.

In dit laatste hoofdstuk van jouw leven worstelde jij sterk met jezelf en liep je emotioneel vast. Je schreef een -nooit verstuurde- brief die je overal mee naar toe nam. Kasper en ik hebben delen van deze brief in wording bij het opruimen van je spullen gevonden.

Eens te meer werd het duidelijk dat jij, zoals velen van ons, meerdere gezichten had. De meest bekende is de vriendelijke aimabele man. De andere was de rechtlijnige eigenzinnige man.

Maar ook de man die zichzelf in de weg kon zitten. En dat deed jij de laatste jaren van je leven steeds meer.

Wij, je meest dierbare familie, hebben ook dat andere gezicht van jou -helaasleren kennen.

Elke medaille heeft een achterzijde. Zo ook jij. Het bleek noodzakelijk dat wij ook deze donkere zijde van jou hebben ontmoet. Een complexe ingewikkelde kant die de afstand tussen jou en mij, maar ook met Kasper, vergrootte.

Nu zie ik dat als een soort prelude op onontkoombare afscheid van jou. Wat had het anders geweest wanneer dit hoofdstuk, van in totaal een decennium, niet had plaatsgevonden.

Remko Veenstra

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

Herinnering aan pa Jaring was altijd zorgzaam en had een groot plichtsbesef.

Hij vond dat het altijd beter kon. Dit zat hem regelmatig in de weg.

De schuimomelet op zaterdagmorgen was nooit perfect en dat beheerste voor hem het genieten.

Paniek heeft helaas veel plezier onder uitgehaald.

Wanneer je hem nodig had kon je altijd op hem rekenen.

Ik heb hier veel van geleerd.

Kerst was in de laatste jaren tot zijn heupoperatie een familiegebeuren.

Daarna werd alles anders.

Vragen komen op. Antwoorden blijven uit.

Kasper Veenstra 3

Wat is sterven?

Een schip vertrekt en vaart van ons weg, ik kijk tot ze aan de horizon verdwijnt.

En iemand naast me zegt: “Hij is verdwenen!

Waarheen?”

Hij is verdwenen uit mijn zicht, dat alleen, hij is nog dezelfde en even groot als toen ik hem nog zag.

Het verlies en gemis van het schip ligt aan mijn gezichtsvermogen, niet bij hem.

En precies op het moment dat iemand naast mij zegt: “Hij is verdwenen”, zijn er anderen, aan de andere kant van de horizon, die hem aan zien komen en op hem staan te wachten om hem welkom te heten.

En blij roepen ze: “Daar komt hij aan!”

En dat is sterven.

Bisschop Brent

4

Mijn herinneringen aan Jaring Lieve zorgzame man, trots op zijn beide zonen.

Zorgde voor uitgeperste sinaasappels in verband met vitamines.

Familie betekende alles voor hem.

Dol op Studio Sport.

Gedreven in zijn werk.

Getallen mens. (herdenken op 7 10 2017 past bij Jaring 2 x 17).

Sylvia Nieuwelink-Jonk in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Herinnering Belangrijk waren de verjaardag vieringen met iedereen om zich heen en Jaring als stralend middelpunt Na het overlijden van Rietje waren we bezorgd om je: Was je wel naar bed gegaan of lag je nog in de stoel zoals je de avond ervoor in slaap was gevallen?

Beetje bij beetje moest je de regie uit handen geven en dat was voor een trotse man als jij niet gemakkelijk In Leeuwarden en Heerenveen en soms tussendoor een verpleeghuis hebben we je zo nu en dan eens bezocht om de eenzaamheid te helpen verlichten en aan te geven dat je niet vergeten werd.

Een hoge leeftijd heb je bereikt en waarschijnlijk was dat laatste stukje niet het mooiste en gemakkelijkste!

Jaring, je lichaam gegeven aan de medische wetenschap, wij gedenken je met liefde!

Cees en Marijke Bosma, buren in Gorredijk

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

Denkend aan Jaring Jaring heb ik leren kennen als een echte vriend. De eerste ontmoeting was toen hij ziek was en in bed moest liggen. Het heette toen water achter de longen. Bij de bezoekjes hebben we heel wat af gekletst en kom je ook meer als vrienden bij elkaar. Na de oorlog zijn we tweemaal gaan kamperen. Uiterst primitief. Bij een boerderij op Terschelling. Dan leer je pas echt wat vriendschap inhoudt.

Mee dank zij hem ben ik na mijn diensttijd in de kost gekomen bij de ouders van Marietje. Hij heeft mij toen Amsterdam leren kennen. Na mijn vertrek naar Limburg hebben we nagenoeg geen contact meer gehad.

Wel is hij nooit uit mijn gedachten geweest, vaak gedacht: leeft hij nog, etc. Jammer maar zo gaat het soms.

Henk van der Weij 5

Oom Jaring Voor mij soms wat verdwaasde maar humorvolle man, waarvan ik vooral heb genoten van de in klein comité georganiseerde klaverjaszondagen.

Het was voor mij een bijzondere man, Oom Jaring bedankt hier voor.

Hendrik Veenstra 6

Jaring Veenstra in herinnering Ik ken oom Jaring zo’n 33 jaar, toen ik voor het eerst bij de familie Veenstra aan de Buitenweg in Nieuwehorne over de vloer kwam. Oom Jaring en tante Rie kwamen in die tijd regelmatig een weekend langs en dan was het altijd gezellig. Na het overlijden van tante Rie is oom Jaring op een gegeven moment in Leeuwarden gaan wonen.

Ik herinner mij het mooie uitzicht van zijn appartement. Toen zijn gezondheid wat achteruit ging vonden we het geen fijn idee dat hij daar zo alleen aan het einde van die lange gang woonde.

Debora heeft vervolgens voorgesteld en mede geregeld dat hij naar Heremastate in Heerenveen verhuisde.

Wij kwamen daar automatisch wat vaker langs en zagen zo ook de achteruitgang van zijn gezondheid.

Tijdens mooi weer zijn we een aantal keren naar de snackhal in Oudeschoot gelopen, oom Jaring op zijn scootmobiel, daar kon hij zichtbaar genieten van een lekker ijsje of milkshake. Oom Jaring was iemand die tot op laatste moment heel zelfstandig wilde zijn en ik vond het knap dat hij op hoge leeftijd nog steeds zat te internetten en te telebankieren. Dat lukte hem denk ik nog tot zo’n twee jaar geleden maar het digitale tijdperk werd hem op een gegeven moment, mede door de tia’s, toch te machtig. Ik vond het een eer toen gevraagd te worden hem te ondersteunen bij zijn administratie en aangiften inkomstenbelasting. Dit heb ik de afgelopen maanden met plezier gedaan en vond het fijn dat ik iets voor hem kon doen.

Piet Heida

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Denkend aan oom Jaring Mijn verwondering/bewondering over zijn knoertergoeie geheugen.

Of het nu over de huidige tijd of over vroeger ging, hij wist bij vrijwel elke gebeurtenis feilloos datum, tijd, plaats, personen, namen, bijzonderheden etc. te benoemen.

Zo’n vijf jaar geleden ging ik met oom Jaring en zus Marijan een bezoekje brengen aan tante Jo in Roermond. In de auto, drie uren heen én drie uren terug, konden we het goed pratende houden.

Jaring: zeer geïnteresseerd, eigengereid, brede sportinteresse, zoetekauw, mooi strak in ’t pak, zelfstandig, interessant, aandachtig luisteraar, kwetsbaar, aftakeling, volledig onpeilbaar, altijd belangstellend, …. MENS

Mijn herinnering De grote gastvrijheid die mij meteen opviel toen ik voor het eerst bij jullie logeerde in Leiderdorp. De beschuiten met aardbeien die hij s’morgens voor ons klaar maakte.

Onze gezamenlijke business, financiële dienstverlening waar we uren over konden praten.

Met veel fanatisme klaverjassen en tafeltennissen bij Meint Veenstra achter huis. Dat waren nog eens tijden.

Mijn schaakmatches die ik tegen hem mocht spelen. De laatste is niet uit en zullen we in het hiernamaals uit gaan spelen. De stand heb ik bewaard en staat op mijn computer.

Debora Veenstra

Meindert Weerman

Boeiende verhalen over vroeger, over pake / beppe / ooms /tantes / wetenswaardigheden en leuke anekdotes waarover oom Jaring ons, als enige mondige Veenstra-nazaat nog, tot in detail kon vertellen.

Op de terugreis even langs de Mac waar hij zichtbaar genoot van een snack menuutje.

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

7

Familieman Als klein meisje (5 jaar) lag ik in Amsterdam in het ziekenhuis. Jaring kwam bij mij op bezoek. Dat weet ik nog heel erg goed: het maakte indruk op mij, hoe klein ik ook was, vooral omdat ik weinig bezoek kreeg (mijn ouders woonden helemaal in Roermond).

Jaring vonden wij een lieve, belangstellende, echte familieman. Hij vond het fijn als je er was.

Het contact met zijn zusje Joke was in de afgelopen 15 jaar hecht.

De laatste jaren waarin mijn moeder dementeert, belde ik hem op als ik bij haar was, als mijn moeder wat door de telefoon brabbelde, was hij blij haar stem weer te horen. “Weet ze dat ik het ben“, vroeg hij dan. “Nu is mijn dag weer goed”, zei hij dan aan het eind van het telefoongesprek. Dat was ontroerend!

Dix en Map Sjollema-Wolzak 8

Mooie herinneringen Het contact tussen Jaring en mijn ouders is altijd bijzonder geweest op de verjaardagen in Oegstgeest. Zelfs brachten ze hem een bezoek bij hem thuis.

Hans en Marianne de Ruiter

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Sterkte Niemand leeft eeuwig, 91 jaar is een leeftijd waar velen op voorhand voor tekenen, toch blijft overlijden een verdrietig fenomeen.

Hoewel hij zelf aangaf steeds meer te vergeten vond ik ome Jaring altijd nog wel heel bij de tijd.

Vooral het voetballen volgde hij nog op de voet, zowel in het binnen- als in het buitenland.

Jaring Veenstra 1926-2017 Voor mij (ons) Omke Jaring. De jongste broer van mijn vader Wijtze. Mijn eerste herinnering dateert uit de jaren zestig toen ik samen met mijn nichtje Marijan door Omke Jaring naar tante Jits en oom Lie gebracht werd voor een logeerpartij bij hen in Rotterdam.

We kwamen terecht in een file en oom Jaring werd ongeduldig, hij ontsnapte uit de file draaide de auto een nam in tegenovergestelde richting een andere route. Ik vond dit stoer en spannend tegelijk.

Marten Oeds en Janneke Veenstra in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

Toen oom Jaring en tante Rie in Gorredijk kwamen wonen kwamen onze kinderen wel op zondagmiddag schaken of dammen bij oom Jaring.

Met name onze oudste zoon Jelmer heeft dit regelmatig gedaan. Ook moest je citroenjenever (of was het toch citroenbrandewijn) in huis hebben als hij langs kwam, en wat vond hij trommelkoek lekker!!!

Klaverjassen is ook waar ik bij oom Jaring aan moet denken. De laatste herinnering is dat hij zit achter de computer in zijn kamer in HeremaState.

Doete Cnossen 9

Herinneringen aan oom Jaring.

Oom Jaring ofwel Jaring. Van hem en tante Rietje mocht ik op een gegeven moment hen alleen bij hun voornaam noemen. Maar daar heb ik nooit aan kunnen wennen dus voor mij bleven zij oom Jaring en tante Rietje.

Oom Jaring, de jongste broer van mijn moeder, vond ik een attente man die mij jaren achtereen op mijn verjaardag een kaart stuurde met heel veel tekst en soms kreeg ik een wat geld om wat moois voor mijn tuin te kopen.

Mijn moeder en ik gingen, toen hij nog in Gorredijk woonde wel eens bij hem logeren. Toen mijn moeder wat minder mobiel werd en wat aangepast meubilair nodig had, werd het huis zo ingericht dat dit mogelijk was. Geen 10

moeite was hem te veel en we werden altijd enorm verwend.

Hij kwam minstens 1x per jaar bij mijn moeder in Schiebroek. Gezellig in het Fries herinneringen ophalen en bijkletsen en natuurlijk lekker eten. De laatste jaren hadden wij vooral bijklets momenten per telefoon.

Wat ik ook altijd zo leuk vond is dat hij van hoogtij verjaardagen, feestelijke dagen maakte met zoveel mogelijk familie, vrienden en kennissen.

Kortom, ik vond oom Jaring een zorgzame, attente, gulle, reislustige, lieve man met Friese trekken die, samen met zijn vrouw, altijd een speciaal plekje in mijn hart zal blijven houden.

Rohaja Lie

Herinneringen aan Jaring In Leiderdorp kon onze buurman Jaring het niet uitstaan dat wildvreemde katten ’s nachts door het kattenluikje naar binnen kwamen en zich tegoed deden aan het kattenvoer dat enkel en alleen voor de eigen katten bestemd was. Hij wilde daar per se een einde aan maken en hij wilde ook weten welke katten de boosdoeners waren.

Dus hij posteerde zich ’s avonds in een leunstoel in de keuken bij het kattenluikje om de vreemdeling op heterdaad te betrappen en schrik aan te jagen. Helaas viel Jaring al snel in een diepe slaap en toen hij ’s morgens wakker werd in de keuken was het kattenvoer op en Jaring geen cent wijzer. Hij moest er zelf erg om lachen en zei: ‘Maar ik heb toch heerlijk geslapen!’

Jo Meijs en Corrie Duijnstee

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Herinnering met een open einde Ik leerde Jaring Veenstra kennen in 1981, samen met zijn vrouw Rietje wonend in hun doorzonwoning in Leiderdorp, als de vader van Kasper.

Het viel me op dat hij, in tegenstelling tot wat ik van huis uit gewend was, altijd de boodschappen deed, hij verzorgde de poezen en liet het hondje Spido uit en nam ons regelmatig mee uit eten.

Na een hulptelefoontje ’s morgens vroeg, stapte hij altijd snel in de auto om vanuit Gorredijk te komen oppassen, alleen of samen met ‘Beppe’, wanneer Marije of Jacobien ziek was en ook waren de (klein) kinderen regelmatig bij hen of mochten komen logeren, wanneer ze op Terschelling in een huisje vakantie vierden.

Ik zag dat, naast zijn drukke werk, zijn zorg uit ging naar Opa en Oma Bakhuizen in Amsterdam, die hij op zondag trouw bezocht.

Na mijn studie en bij de plannen van Kasper en mij om richting Groningen te vertrekken, hielp hij bij de aankoop van ons eerste huis.

Gedurende de terminale ziekte en ziekenhuisopname van zijn vrouw, heeft hij haar, ondanks hun ontwrichte situatie daarvoor, tot haar dood verzorgd en mocht ik gedurende die zware tijd slechts met gering succes iets regelen, om zijn mantelzorgtaak te ontlasten.

Na zijn voor ons verrassende verhuizing naar Leeuwarden,keerde hij na korte tijd terug naar Heerenveen (dichter bij zijn familie) en wonend in het verzorgingshuis ‘liepen’ we het traject rond zijn heupoperatie en revalidatie intensief samen op.

Na mijn/onze scheiding bleef hij mij zijn schoondochter noemen en helaas kwam aan ons contact, wat voor mij tot dan toe waardevol en bijzonder was, abrupt een einde.

In een brief heb ik hem mijn gevoelens en gedachten hierover uiteen gezet, waarna het voor mij niet meer mogelijk was hem te bezoeken en heb ik hem alleen een paar dagen voor zijn dood slechts nog even gezien als definitief afscheid.

Els Pronk

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

11

Mijn herinnering Gastvrijheid was onlosmakelijk met Jaring verbonden. Logeerde ik in Gorredijk, dan voelde ik me altijd een meer dan welkome gast.

De uitgebreide ontbijtjes met uitgeperste sinaasappels, eitje, diverse broodjes. De zaterdag krant met cryptogram waarbij Jaring aangever en Rietje aanvulde. Het vrije uitzicht buiten.

Een portje,door Jaring in huis gehaald, met de hapjes ‘s avonds.

Jaring, toch weer terug naar De Knikkert om die laatste moeilijke periode voor Rietje te zorgen.

Dat alles kleurt mijn herinnering.

Waardevol.

Mijn herinneringen Je vader heb ik leren kennen via tante Matty, die een vriendin van mij was.

Ja vader ontmoette ik op haar verjaardag, daar ik een auto had reed ik haar naar haar familie en vrienden. Zo kwam ik ook op de verjaardag van jullie vader. Hij kwam op mij over als een vrolijke gezellige man, zeer gastvrij.

Zijn verjaardagen werden in grote stijl gevierd, een Veenstra waardig.

Enkele regeltjes over Jaring Jullie vader en ik waren samen in Gorredijk op de lagere school. Hij zat een klas lager dan ik. Zijn oudere zuster bracht wel vaak hem bij ons thuis en we speelden samen. Us kleine Jappie werd hij genoemd. Hij was als jongste kind wel verwend.

Toen hij naar Amsterdam verhuisde zagen we elkaar zelden. Later vertrok ik naar IndonesiĂŤ. Naar 30 jaar kwamen wij weer terug en we hebben elkaar weer ontmoet. Sinds dien hebben we regelmatig contact, ook toen hij in Herema State zat. Wij herdenken hem als een goeie, gulle gastheer.

Tilly Holtrop

Corry Brouwer

Pauline Gandasuria-Rinsma

12

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Sterkte Hoewel ik hem maar 1 x heb ontmoet, staat het me bij dat hij een statige grote man was, met toen grijs haar, vriendelijk, maar gereserveerd. (dit is wel ca. 35 jaar geleden).

Herinnering aan Jaring Veenstra Verschillende keren mocht ik Jaring bezoeken. Eerst samen met jullie tante, Mattie Veenstra. Door haar heb ik ook jullie vader mogen leren kennen.

Ik herinner met hem als een hartelijk, belangstellend en zeer gastvrije man.

Herinnering aan Jaring Veenstra Ik heb herinnering aan Jaring vanaf augustus 1945. Wij werden namelijk beiden vrijwel gelijk aangenomen door Verzekeringsmaatschappij Arnhem op de nieuw opgerichte analyse afdeling.

Na een korte inwerktijd verzorgde Jaring altijd keurig de grafieken bij ons werk, waarin hij zeer bedreven was.

Hij kwam uit het hoge noorden en was in ‘t begin heel verlegen, maar al snel paste hij zich aan de grootsteedse gewoonten aan en was een vrolijke, gezellige en eerlijke collega.

Later heb ik nog even meegemaakt dat Rietje zijn vriendin werd, maar jammer genoeg zijn we elkaar uit het oog verloren na 1951.

Astrid Peelen

Akke Kootstra

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

Ans Poll-Souwerbren 13

Warme vriendschap Wij hebben contact met Jaring gekregen toen ik, als pastor van de gemeente Bethel in Drachten, Rietje, de vrouw van Jaring en moeder van Kasper en Remko, heb bijgestaan in de laatste maanden van haar leven en na haar overlijden de afscheidsdienst mocht leiden.

We hebben Jaring daarna regelmatig opgezocht en er is een warme vriendschap ontstaan, die van beide kanten zeer op prijs werd gesteld.

Jaring was betrokken bij ons leven, maar op zijn beurt betrok hij ons ook bij zijn leven. We hebben samen veel gedeeld. Het geloof in God, het geloof van Rietje, is ook regelmatig in onze gesprekken aan de orde geweest.

Persoonlijk vond ik het een mooi moment toen hij mij vroeg voor en met hem te bidden, omdat hij zich bewust was dat hij niet goed genoeg was om voor God te verschijnen en dat ook hij vergeving nodig had. Hij wilde geloven dat hij uiteindelijk bij God terecht zou komen.

Jaring zal een bijzonder plekje in ons hart houden.

Jan en Willie Zeldenrust

14

Jaring Opstaand vanuit zijn stoel, de rug gebogen, een mijmering, verleden in zijn ogen.

Tijd van vroeger komt weer terug.

De bal wordt neergelegd, gekromd de rug.

Een korte aanloop slechts volstaat, hij weet al waar die komen gaat.

De bal treft doel ... het net beeft, Abe is dood, maar Jaring leeft!

Rob Kuiper in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Mijn herinnering Een bijdrage van mijn kant blijft beperkt tot een paar ontmoetingen bij verjaardagen in de achtertuin in Oegstgeest.

Jaring kwam over als een aardige, zachtmoedig persoon. Bescheiden en een luisterend oor. Had belangstelling voor diverse zaken.

Kortom een prettige persoonlijkheid.

Hoe herinner ik mij Jaring Veenstra?

Als een liefhebbend echtgenoot van Rietje, die zo plots met een tumor aan de borst werd geconfronteerd.

Als een vader van twee zonen, waarover hij prachtige verhalen (vooral de studie en werkzaamheden) vertelde.

Als een aimabel mens, die niet van roddel en achterklap hield.

Als mijn buurman in de kamer naast mijn kamer bij ALBOZ in Rotterdam van eind 70-er jaren tot zijn pensionering rond 1984 met een dagelijkse treffen (om af en toe de tijd te doden).

Als een fijne collega, waar ik ’s avonds na in de provincie vergaderd te hebben, onder het genot van een stevig glas alcohol een goed gesprek had.

Als een vriend, meer dan een collega.

Als de bestuurder van de Honda Civic met een blik snoep onder de voorbank.

Theo Benders in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

Ad de Boer 15

Jaring, woonplaatsen 1926 Jonkerslan / Gorredijk 1945 Amsterdam 1960 Den Haag 1968 Leiderdorp 1989 Gorredijk 2006 Leeuwarden 2012 Heerenveen

Jaring, getallen kunstenaar 26 - 02 - 26 - geboortedag 09 - 09 - 55 - trouwdag 11 - 06 - 17 - sterfdag 07 - 10 - 17 - levensboek

16

Negen regels en meer over Jaring Negen regels worden negen woorden: bescheiden, belangstellend, gastvrij, intelligent, hartelijk, toegevend, meelevend en trots op zijn (kl) kids.

Maar nu ik aan Jaring denk, komen oude tijden weer naar boven. Rietje en ik werkten in de zestiger jaren op de Siem van de Stoelschool, waar af en toe twee schattige jongetjes binnen kwamen lopen.

Op personeelsfeestjes kwam Jaring mee, een mooie veertiger, die vooral diende als achtergrond van zijn vrouw.

Ik had thuis ook zo’n exemplaar en die twee konden het prima samen vinden op de feestavondjes .

Rietje werd vijftig, Rietje werd directeur en veranderde van school, toen het onaangenaam werd op de “Siem”, was ik al op de Willem de Zwijgerschool, dus Rietje kon zo overstappen. Het viel haar niet mee in de hogere klassen en ze zag uit naar een te bouwen huis in Gorredijk en haar pensioen.

Onze mannen hadden het te druk met hun carrière, die waren niet vaak meer aanwezig op de personeelsavondjes.

Rietje werd trouwens minder prettig gezelschap ze was eerder fanatiek Moermandieet aanhangster, en nu niet meer te volgen in haar godsdienstige opvattingen.

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n

Ik begreep haar niet meer. Ze had altijd zo’n vrolijke hartelijke lach die zagen we nu niet meer zo vaak.

Rietje kon al vroeg met pensioen en verhuisde naar haar droomhuis.

Natuurlijk gingen mijn man en ik Rietje en Jaring opzoeken.

Jaring niet thuis? Jawel, maar hij woonde in een ander gedeelte van de woning. Rietje had hem verbannen en wij ontmoetten hem niet. Ook als ik allèèn langs kwam, was Jaring wel aanwezig, maar ik zag hem nooit.

Het contact verwaterde, we ontmoetten elkaar niet meer.

Groots was mijn verrassing, toen ik (Rietje en mijn man waren intussen overleden), in 2011 uitgenodigd werd om de 85ste verjaardag van jaring mee te komen vieren in Avifauna, een superlux gezellig eet- en drinkfestijn, waar ik veel bekenden uit Leiderdorp ontmoette. Sindsdien bezocht ik Jaring jaarlijks, eerst naar Leeuwarden. en later in Thialf . Dit was steeds een leuk uitstapje, Jaring was een man met veel empathie, die het nooit over zijn kwaaltjes had.

Tijdens die bezoekjes klonk regelmatig de telefoon, Jaring scheen midden in de maatschappij te staan, maakte afspraken en “regelde”.

En intussen was hij de perfecte gastheer, koffie en koekjes ontbraken niet. Het was erg gezellig bij Jaring.

Hij bleek een uitstekend geheugen te hebben en kende nog alle namen van de vroegere collega’s. Hij heeft gegierd, omdat ik niet wist dat mijn twee meidencollega’s op de Siem “potten” waren. En Rick, van de W de Z school, die probeerde Rietje er uit te krijgen, toen op de school iemand overtollig was. Maar zij bleef en Rick vertrok. Hij genoot van die herinneringen, ik ook.

Het was een fijne man.

Thea Koning in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

17

Mijn herinnering Ik bewaar mijn herinneringen aan hem. Ik vond het een markante man.

Gelukkig blijft de herinnering voor jullie ook bestaan.

Herinnering aan Jaring Jaring was een vriendelijke en gulle man. Hij ontving graag bezoek en kwam ook graag op (verjaardag)visite, kwam royaal uit de hoek.

Was altijd bereid om te helpen, ook financieel als dat nodig was.

Hij genoot altijd van mooie verhalen.

Jammer dat Jaring er niet meer is.

Wij mochten altijd graag naar hem toe gaan.

Mijn herinneringen Ik mis hem, iedere dag.

Ik mis het samen lachen, samen grapjes maken.

Al die jaren heb ik met veel plezier op hem gepast.

Ik was er altijd, soms alle dagen.

Ik mis zelfs het halen van de batterijen voor de afstandsbediening en alle andere opdrachten.

Ik mis zijn lach die ik al van verre zag als ik eraan kwam.

Als de zusters vertelden dat Veenstra een slechte dag had, waren verbaasd dat hij wel wat tegen mij zei.

Ik mis gewoon een hele goede vriend.

Alie Spreen 18

Aize Bouma en Rigtje Homans-Bok

Feitze Homans

in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

her inne r ingen van familie en vr i e nd e n Hele fijne herinneringen Voor mij kwam zijn overlijden niet geheel onverwachts. Bij onze telefonische contacten merkte ik al hoe snel hij achteruitging. Zijn spraakvermogen ging achteruit en het gemis van zowel het naar buitengaan als zijn spelletjesvrienden maakte voor hem het leven moeilijker.

Vooral Jaring kennende als grote lekkerbek vond ik het vooral sneu voor hem dat alle verleidingen hem ook niet meer zo smaakte. Ik heb hele fijne herinneringen aan jullie ouders en ben blij dat ik hen gekend heb.

Ik kreeg de indruk dat zij voor jullie fijne ouders zijn geweest die vooral heel trots op hun kinderen waren. Niet alle herinneringen zullen even leuk zijn maar koester vooral de goede.

Betty Ruijs-van Duijn in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017

Dankwoord We bedanken diegene die, door zijn/ haar herinnering aan Jaring op papier te zetten en daarmee, deze bundel heeft mogelijk gemaakt. Wij sluiten hiermee het levensboek van Jaring Veenstra.

Wij bedanken een ieder die ons de afgelopen periode heeft gesteund.

Kasper en Remko Veenstra, Groningen, 7 oktober 2017 19

Deze bundel “in plaats van speeches - herinneringen aan Jaring Veenstra 1926 - 2017� is u aangeboden door zijn twee zonen: Kasper en Remko Veenstra p/a Courtine 7 9712 ME Groningen