Revista Pincha 13

de Gastronomía & Cultura Revista de Revista Gastronomía & Cultura Nº 13 | maio-xuño 2019

DOUS ANIÑOS!

Pincha celebra o seu aniversario con Manuel Iglesias e Jorge Gago, de A Maceta

E

ste que tes entre as túas mans é o número trece de Pincha. Número odiado para algúns. Visto con bos ollos para outros. Para nós supón superar a barreira dos dous anos. E iso, hai que celebralo!

Facémolo visitando de novo o restaurante que protagonizou a portada do noso número 1 en maio de 2017. Como cambiaría A Maceta neste tempo? O seu xerente, Manuel Iglesias, e o seu xefe de cociña, Jorge Gago, seguirán a levarse tan ben? Continúa lendo para descubrilo.

En #pincha13 parámonos tamén a reflexionar sobre a situación da música nos locais composteláns. Pasan os anos e mentres os representantes políticos se enredan con leis, convenios, eu digo, ti dis… centos de profesionais vén peligrar un dos seus maiores sustentos, moitos hostaleiros viven nunha constante inseguridade xurídica e a cidade - eloxiada pola súa grande oferta cultural - teme perder un dos seus maiores atractivos. Na nosa revista non temos a receita máxica que dea coa solución definitiva, pero si sabemos que a música non é o problema.

Rebeca Munín

Trece

ÍNDICE

Por

EDITORIAL

@rebecamunin

04 10 14 17 18 20 23 24 28 32 34 35

reportaxe | A Maceta, dous anos despois de #pincha1 de bares con jessi | A música non é o problema na cociña con... | María Mera 666rpm | Stormy Trucks crusat & costas | Señor Cuco 2016 #apapar | O Afiador a gorida do artista | María Meijide entre músicas | Faia Díaz axenda compostelá directorio directorio tendas ultramarinos

Para lamber os fociños!

Pero mira que estaba boa esta ensalada de mousse de pato e vinagreta de froitos roxos que

A actriz María Mera, o trío Stormy Trucks, o viño Señor Cuco 2016, o restaurante O Afiador, a artista María Meijide e a cantanta Faia Díaz son outras das protagonistas deste número especial aniversario. Unha data que, como non, tamén imos festexar con algo de música e uns petiscos. Ademais, entregaremos o primeiro galardón #somospincha Pero para saber de todo isto, terás que esperar ao número 14 de Pincha. Xa o sabes.

Seguimos! E que sexa por moito tempo!

probamos en La Bodeguilla de Santa Marta! Con este orixinal, fresco e saudable prato, inauguramos esta nova sección con recomendacións para lamber os fociños. E xa sabedes que en Compostela hai unhas cantas! Cal será a seguinte? Se queredes facer as vosas propostas, escribídenos por redes socias coa etiqueta #pratopincha

Edita: Rebeca Munín | Directora ola@revistapincha.gal redaccion@revistapincha.gal Deseño e maquetación: Alberto Seoane RSM Comunicación | rsmcomunicacion.com

Publicidade: Jéssica Pintor e Ruth Ríos publicidade@revistapincha.gal Fotografía: Iván Barreiro | ivanbarreiro.com Colaboran neste número: Jéssica Pintor, César Varela, José Crusat, Lorena Costas, @ JuanEAT_o, Inés Silvalde, Delio Sánchez e Xiana Lastra.

Foto de portada: Iván Barreiro Imprime: COGRAF Depósito Legal: C 607-2017

www.re vista p in ch a .g a l Búscanos en Facebook, Twitter, Instagram e YouTube como Revista Pincha

Prohibida a reprodución total ou parcial de calquera contido ou fotografía sen previa autorización. Os textos redactados polos colaboradores son responsabilidade do propio autor. O contido da publicidade é de exclusiva responsabilidade do anunciante.

Pincha | N 13

|3|

Rebeca Munín Por

reportaxe

Jorge e Manuel suxeitando o número 1 de Pincha. Foto: Iván Barreiro

| 4 | Pincha | N 13

@rebecamunin

En equipo todo sa(b)e mellor Así evolucionou nos últimos dous anos A Maceta, o restaurante que protagonizou a primeira portada de Pincha

D

ous anos van aló desde que Jorge Gago, chef de A Maceta, protagonizara a portada do primeiro número de Pincha. Naquel momento o restaurante da Rúa de San Pedro non levaba nin doce meses aberto pero contaba xa con certa sona na cidade, á que axudara a victoria no concurso Santiago(é)Tapas e, sobre todo, o título de Cociñeiro Novo que Gago viña de gañar no Fórum Gastronómico de A Coruña.

A nosa revista arrancaba naquel entón unha nova etapa trala disolución de Pincha(e)Discos con enerxías renovadas, moitas ideas sobre a mesa e un equipo forte e unido sen o que esta aventura nunca tería saído para adiante.

O mesmo acontece na historia de A Maceta, un local que funciona non só polo talento dos seus traballadores, senón porque son unha piña. E pola amizade, - desas das boas, das de verdade – e o respecto mutuo que se teñen Jorge Gago e o xerente Manuel Iglesias.

“Manuel, se non queres foder a vida, non montes nada” Así arrancou a relación entre un mozo cociñeiro e un home sen experiencia algunha en hostalaría que estaba a restaurar un edificio e quería abrir un restaurante no seu baixo. “Manuel, se non queres foder a vida, non montes nada”, espetoulle Jorge cando viu o local por primeira vez. “E que eu ao principio non o vía. Pero gracias a Deus non hai nada tal e como o pensamos ao principio. Está todo ao revés”, asegura.

con leite

fresco

galego Sabores con produtos tradicionais de Galicia Xeados sen lactosa, só con froitas Xeados libres de alérxenos, consultar na tenda Xeados aptos para veganos Rúa de San Pedro, 70 Santiago de Compostela 981 973 169 www.xeartebrigitte.com Pincha | N 13

|5|

reportaxe

Cóntamo reunidos os tres na zona máis íntima de A Maceta. Un espazo cunha única mesa, ao carón da cociña, e cunha luz tenue que invita a recordar.

A verdade é que a conversa con eles é un gustazo.

Son boa xente. Nótase de primeiras. E as risas téndoos xuntos están aseguradas.

Manuel: Eu estou noutro sector aínda hoxe e cando miña muller e máis eu comezamos coa reforma do edificio e empezamos a darlle voltas a montar un local, pensei: jo, non teño nin idea, vou a estudar primeiro a ver se me gusta. E fixen dirección de servizo de hostalaría. Porque a min gustábame moito a hostalaría desde fóra.

Jorge: Pero desde dentro cambia un pouco, non? (risos) Manuel: Si (máis risos) Conversando no interior de A Maceta. Foto: Iván Barreiro

| 6 | Pincha | N 13

Foi Ana Portals, do espazo gastronómico Solleiros, quen os presentou. A chef coñecía a Gago da súa etapa en A Curtidoría, onde fixera as súas primeiras prácticas. “O que estabamos buscando realmente non era un cociñeiro. Queriamos un socio, alguén que se involucrara no proxecto desde o principio”, conta Manuel.

Pola súa banda, Jorge atopábase nun momento delicado. Estaba traballando no restaurante Manso (recentemente pechado) con Alberto Lareo, cando a súa moza Yanin, enfermou. “Decidín deixar a hostalaría para estar con ela. E cando coñecín a Manuel, foi brutal. Un rapaz novo, sen exercer como xefe de cociña… pero o proxecto apaixonábame moito”, explica. “Facía as probas na casa e mandáballe fotos a Manuel. Parecía que lle gustaba por onde íamos pero el nunca probaba nada, claro (risos). Eran só fotos de pratos que comíamos Yanin máis eu”, recorda.

E así, dun xeito que case podíamos dicir que ao tolo, o 9 de xuño de 2016, naceu A Maceta. De seguido, cren que por unha cuestión de sorte, o local empezou a funcionar. Pronto chegaron os primeiros recoñecementos (no Fórum Gastronómico, no concurso Santiago(é)Tapas…). Case un ano despois da súa apertura o novo restaurante compostelán con xardín interior estaba en boca de todos. E Pincha, unha refundada revista sobre gastronomía e cultura, viu en Jorge Gago o personaxe perfecto para protagonizar a súa primeira portada.

Mesma xente, gran evolución

“Se queremos ter persoal cualificado e formado e que aguante na empresa, témoslles que dar condicións”

Os inicios nunca son doados. E se a iso lle unimos a presión por demostrar que ese restaurante do que tanto falan realmente funciona ben, o estrés está asegurado. Na nosa primeira entrevista, Jorge dicía pasar o cen por cen do seu tempo esperto traballando. Ata o punto de deixar ata de comer. “É moi curioso porque agora como todos os días (gargalladas). Era un problema de organización. Ás veces hai moitas cousas que te superan pero se aprendes a dicir non a algunhas ou a facelas un pouco máis tarde, estás mellor. E tes unha vida máis saudable”, afirma.

E tamén, un servizo mellor. Manuel teno claro: “Hoxe estamos pechando moito máis que ao principio. Pero non é porque traballemos menos. É porque a xente necesita tempo de descanso. E tempo para formarse. E tempo para preprodución. Aprendemos a que os clientes non marcan os nosos ritmos. Os nosos ritmos temos que marcalos nós. Se queremos ter persoal cualificado e formado e que aguante na empresa, témoslles que dar condicións. Ninguén que traballe na Maceta, e iso é algo do que me sinto moi orgulloso, pode dicir: Mimá, é que estou alí doce horas!”.

O equipo é outra peza fundamental deste local.

Tanto en sala como en cociña prácticamente leva o mesmo persoal desde o principio. “Todos implícanse tanto que sempre veñen con cousas novas. “Mira este pan”, “Probamos esta salsa”... Que non teñan

Buses do viño

Sábado 8 e Domingo 9 de xuño Saídas dende Pontevedra, Vigo e Santiago Percorre diferentes adegas e goza dunha experiencia enoturística diferenciadora

Entradas en Ataquilla.com (902 504 500) Prezo: 5 € adulto / 2,5 € neno/a (de 3 a 13 anos)

Visitas teatralizadas Sábado 8 e Domingo 9 de xuño Pazo de Fefiñáns (Gil Armada e Bodegas del Palacio de Fefiñanes)

Percorrido con caras coñecidas do teatro galego e degustación de viños Entradas en Ataquilla.com

Visitas guiadas de balde

En 28 adegas asociadas Sábado 8 de xuño ás 11.30, 13.00 e 17.00 horas Domingo 9 de xuño ás 12.00 horas Máis información: 986 091 088 ou en info@rutadelvinoriasbaixas.com

Pincha | N 13

|7|

reportaxe

Portadas de Pincha. Foto: Iván Barreiro

medo a querer evolucionar é realmente o que nos fai evolucionar tan rápido”, sinala Jorge.

Comín ben. Estaba rico. Estes rapaces polo menos saben cociñar”, destaca.

E iso nótase na evolución da súa cociña, cada día máis de tempada e apostando por produto local e caseiro, non só nas pezas principais do prato senón tamén nos acompañamentos como as salsas. “Penso que agora cociñamos con cabeza, con xeito. Ao inicio buscabamos máis o ‘guau’ ao chegar á mesa que o sabor, aínda que custe dicilo. E realmente o que ten que primar é o sabor. Hoxe seguimos cunha estética bonita pero buscamos que a xente diga:

Por iso a carta inicial nada ten que ver coa que ofrecen actualmente aos seus clientes. Cunha excepción: o ovo ETC. Un prato con ovo, escuma de San Simón, migallas de pan e chourizo que é unha homenaxe aos inicios de Jorge na hostalaría e que non van sacar da súa oferta nunca.

| 8 | Pincha | N 13

Pero se ao principio había tantos erros, como é que o local seguiu a funcionar? “Creo que a xente nos

deixou evolucionar. É dicir, se ti abres un local, te equivocas e xa non tes xente - que é unha desgraza pero pode pasar - case non tes opción. Pero aquí dáme a sensación de que veñen de boa onda. Recordo unha señora que me dixo: “É que parecedes tan inocentes que ata me dá non sei que…é como dicirlle algo ao fillo” (risos). Tivemos moita sorte”, admite Manuel.

Unha experiencia global ‘Comer, beber, gozar’. Ese é o lema de A Maceta. E cara onde camiña no futuro máis inmediato. “Cada vez pensamos menos nos premios. E máis en que os clientes estean mellor. Ata dende o punto de vista sensorial: se pasan frío, que haxa sombras se dá o sol na zona exterior… Queremos que teñan unha experiencia de satisfacción total”, afirma Manuel.

“Penso que agora cociñamos con cabeza.

Seguimos cunha estética bonita, pero buscamos máis o sabor”

Nese senso, o traballo de sala é fundamental. “Para min a sala sempre vai por diante da cociña. Sempre. Dá igual que eu che dea ben de comer, se non conseguimos que esteas cómodo, que esteas ben atendido, non vas volver. Fracasariamos como restaurante”, opina Jorge.

Nesa mesma filosofía de lograr o agrado total dos comensais enmárcase o novo proxecto que xa anda a dar voltas pola cabeza do cociñeiro. “Quero que teña unha cociña moi boa pero que non importe quen estea nela, que o que estea por riba de todo sexa o restaurante. Que vaias a ‘tal’ sitio. Non á casa de ‘X’. Esquecer a pomposidade da gastronomía e gozar do que todo o mundo merece, dun momento de ocio”, desvela. E, por suposto, xunto a Manuel: “É como unha lei non escrita. Realmente eu non me vexo facendo outra cousa que non sexa con Manuel. É unha simbiose real. Somos unha unidade que funciona. O que pasa é que el non ve tan claro o abrir outro negocio máis. Pero eu si (risos)”. Teremos que esperar a ver se o convence.

E se é asi, tende por seguro que poderedes lelo nas páxinas de Pincha. Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Si quieres un resultado original, haz las cosas de forma diferente

Eventos para empresas Celebraciones especiales Organización de actividades Cenas Secretas

www.helloonyva.es info@helloonyva.es

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha | N 13

|9|

JĂŠssica Pintor Por

de bares con jessi

Xabier Mera. Foto: IvĂĄn Barreiro

| 10 | Pincha | N 13

@jpintorybarran

A música Imaxinas Santiago sen música en directo? Non. Porque a nosa é unha cidade esencialmente musical. Máis aló das tunas e das gaitas que tantas veces resoan con maxia, como a choiva entre as pedras, e máis aló dos sons que viaxan dende o propio órgano da Catedral cara ao exterior, en Compostela existen outros templos imprescindibles para vivir e para sentir músicas. Por iso non podemos imaxinar a nosa vida sen a Riquela, a Malatesta, a Capitol, sen A Reixa ou sen o Sónar e sen moitos máis bares que constitúen verdadeiros templos, para sibaritas da música!

Os bares, templos para a música Jesús Peón comezou de camareiro, cando era moi noviño, no negocio familiar, na coñecida Cafetería Polígono, que leva máis de trinta anos no Tambre, cando aínda non era nin polígono case. El é dos que pensa que ao final moitos clientes son familia, máis ca amigos, pero que “a hostalaría dáche certa soidade e che obriga a tomar decisións moi difíciles, que implican moita inversión, demasiado sacrificio, moitas horas, sempre de cara ao público e máis agora, nun momento no que as relacións humanas estanche moi arrefriadas por culpa das redes sociais e de Internet”. Non podo estar máis de acordo, irónico tendo en conta o uso que lles dou, pero é que prefiro os bares! O cal tamén resulta obvio.

Suso o do Sónar, como en realidade o coñecemos moitos, de tanto pasar por diante do que é o seu local, liouse nel como se dunha silva se tratara... E ata hoxe! Ao principio tamén puxo copas e creou unha dinámica de traballo diferente. Fixo desta sala, que leva dez anos medrando, un templo, un templo musical e nocturno! (Risiña e chisco!) Porque el cando vai, vai con todo! Cando lle fixen esta entrevista, Suso vivía un momento moi duro, a vida deulle unha gran sacudida e aguantou con ese carácter forte, pero afable que tanto o define e que me esperta tanto respecto... Se levamos a súa forma de ser á noite, descubrirmos a esencia do seu establecemento.

non é o problema Un local musical non pode cambiar cada minuto, en Santiago non hai tanto público e hai moita competencia, manter unha empresa require moita dedicación. E como fai o Sónar? “Levando a distancia do día á noite: ese agarimo á xente, o contacto de preto, intentando facer unha clientela fixa... Cando saes de copas, a cousa vai por proximidade: a primeira tómala en calquera lado, cerca de onde aparcas e aquí chove moito!! (Rimos) A segunda copa, xa hai que gañala! Vai ser o ambiente, vai ser a música. A clave é a segunda copa. Nós queríamos unha clientela madura, seria. Apostamos por un estilo de música determinado, non me interesa a parte comercial da música. Aquí non soa reguetón. Cando empezamos distanciámonos da música actual, buscando xéneros novos, cantantes diferentes. Aquí soa indie, rock, canción nova, artistas máis descoñecidos. Toda a música vai por vídeos, para crear hábitos musicais na xente, para que os que veñan ao Sónar coñezan grupos novos, os busquen na casa, vexan o título das súas cancións na pantalla... É a nosa forma de traballar! A nosa máxima ilusión é ver gozar á xente, vela feliz. Facemos música en directo e facer un concerto en directo é complicado.

Non pode saír nada mal. Porque se pasa, hai que parar e deixar de tocar! E ti se ves aquí, pagas unha entrada, é o teu momento de ocio, queres que vaia perfecto! É unha gran responsabilidade e moi estresante. Hai temas técnicos, de escenario... O primeiro concerto que fixen foi só para trinta persoas. Dende logo a satisfacción da xente insufla aire novo e o seu agradecemento axúdache a seguir”, afirma moi convencido. E é así, porque de esa forma de traballar, con músicas e músicos ao dente, sabemos que xurdiu o Santiautor, un certame de música de autor que agardamos volva a celebrarse pronto!

Xabier Mera, Músicas ao Vivo: “O realmente importante é tocar en condicións dignas”

Pincha | N 13

| 11 |

de bares con jessi

Pero nunca é gloria todo o que soa. Suso di que a Administración “é moi lenta e obriga aos locais a traballar en precario. A burocracia para o día a día da hostalaría falla, funciona de forma nefasta”. E non é o único problema.

Os músicos non son instrumentos Vivimos nun momento convulso en Santiago.

Pode ser bo. Ou? Pregunto afirmando e Xabier Mera non me leva a contraria, pensa que non é un momento de queixa, senón de reivindicación. “En tempos anteriores os fallos eran sistematicamente aceptados por todos, ninguén quería mudar nin mellorar nada. Así que vivimos un momento bo, de emerxer. Artisticamente somos moi ricos, hai moita creatividade, estamos máis formados máis ca nunca. Hai que crear dinámicas novas, para non perder oportunidades. Os músicos temos un papel claro.

Así que o cambio vaise dar si ou si!”

Este músico e creador picheleiro volveu hai dous anos e medio de Londres. Quedamos con el no Bendaña, ao carón dese quiosco que aínda vive na Rúa Nova. Agora mesmo dirixe coros, unha das súas grandes novas paixóns, para a que se formou na cidade inglesa. Continúa tocando coa banda de jazz Aló Django, pioneira en Galicia neste xénero, e cun trío novo de swing, o Handle with Swing, con Tomás Portero, á guitarra, e Manu Gómez, ao piano. Ten en marcha un proxecto cultural chamado Jam de barrio que deseña obradoiros a medida, para axudar á profesionalización de bandas emerxentes. E anda metido no festival Fisterra Blues experience, achegando a historia, a cultura e as figuras ao redor do blues a diferentes centros de ensino.

Xabier tamén é voceiro e vicedirector de Músicas ao vivo. Defínea coma a asociación máis representativa en Galicia de todos os músicos(as) que se dedican profesionalmente a interpretar. Funcionan visibilizando ao sector e defendendo os seus dereitos.

| 12 | Pincha | N 13

Localizan e median nas problemáticas dos músicos(as).

Falando de problemas, logo... Cal é o que teñen a Xunta de Galicia e o Concello? Se é que se pode resumir nunhas folliñas da Revista Pincha... “A problemática vén de vello en Santiago e é sintomática do que pasa no país, dende hai décadas. Hai un conflito derivado dos concertos en salas pequenas é outro entre o dereito ao acceso á cultura e o dereito ao descanso. A Xunta e o Concello teñen a maiores as súas propias leas, entendemos que hai uns intereses políticos e que o problema non é a música! Pero a nós píllanos no medio no exercicio do noso traballo profesional. A Lei de Espectáculos é unha lei de seguridade pública, non é unha lei cultural, é unha lei necesaria para ofrecer garantías, seguridade e regulación no sector, pero non atendeu, no seu momento, nin foi realmente consensuada para atender as casuísticas do día ao día dos músicos e quedou no aire todo o tema dos concertos nas cidades en certo tipos de espazos. Renovar o catálogo de licenzas para que os locais poidan realizar espectáculos públicos era unha tarefa pendente. Quitar os “tablaos flamencos”, que non teñen sentido na nosa comunidade, era necesario. Hai que lexislar dende o territorio. Nós fixemos as nosas achegas, algunhas xa recollidas, outras non... E polo camiño houbo o compromiso do goberno municipal de Santiago, con certa valentía, de lexislar sobre a normativa de ruídos, que terá que adaptarse á nova lexislación”.

As partes é evidente que deberán chegar a un consenso! “O que non poden é utilizarnos como instrumento, para solucionar cousas de cáliz máis ben político, que afectan a persoas que estamos exercendo a nosa profesión. Porque o problema real que se esconde detrás de todo isto atende á normativa laboral: é o sistemático incumprimento da lei no que vivimos, a ausencia de contratación, o traballo sistemático en B, co cal non só non estamos de acordo, senón que en Músicas ao vivo existimos por e para que se cumpra a lei! Os políticos

que resolvan as súas diferenzas, porque o realmente importante non é tocar ou non tocar, é tocar en condicións dignas! Non pretendemos que unha sala pequena se comporte, económica e en condicións laborais, como unha grande, pero hai que eliminar intrusos. Hai que traballar de forma profesional. É clave para dignificar a nosa profesión e imaxe social”.

Velaí que necesitamos que esta cidade siga soando a altura, mestre! Que non sexa a vontade o que falle, para que cada un dende a súa parceliña (sexa da dimensión que sexa) loite para que en Santiago sigamos escoitando a mellor música e nas mellores formas! Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pulperia

Rial

Jesús Peón, Sala Sonar: “Facer un concerto en directo é complicado.

Non pode saír nada mal”

A Sala Sónar leva dez anos aberta. Foto: Iván Barreiro

Ti comes, eles xogan + info: 981 81 16 24 pulperiarial.gal Pincha | N 13

| 13 |

Rebeca Munín

… MARÍA MERA

Por

na cociña con...

@rebecamunin

María Mera, na cociña do Caney de Pedro Roca. Foto: Iván Barreiro.

“Tiña ganas de romper con eses personaxes de chica guapa” | 14 | Pincha | N 13

en só 32 anos e xa unha longa traxectoria ás súas costas. A primeira vez que oín falar de María Mera foi como unha das gañadoras do Top Model Area Central, aquel concurso do por entón único centro comercial da cidade que tanto tirón tiña. Pero diso xa choveu. E Mera pouco a pouco foi demostrando que o seu é moito máis que unha faciana bonita. Fixo teatro, presentou programas, algo de cine e protagonizou algunhas das series con máis éxito da TVG. A última, ‘O sabor das margaridas’ é a primeira en galego que pode verse en Netflix. Todo un orgullo para esta rapaza de Boqueixón coa que 'cociñamos' a primeira das nosas entrevistas entre fogóns.

Como é iso de estar nunha plataforma con tanto alcance como Netflix?

“Estou moi orgullosa porque ‘O sabor das margaridas’ é a primeira serie en galego en Netflix”

Gravamos a serie sabendo que ía ser para Netflix, aínda que non o puidemos dicir ata hai pouco. Entón xa rondando dicías: “Guau, é para Netflix”. Pero ata que se fai real non lle prestas moita atención.

Estes días estou recibindo tantas mensaxes de tantos países diferentes! De Brasil, Arxentina, Nova Zelanda, India… Eu que sei! Estoume empezando a dar conta de a onde chega. Estou moi contenta e moi orgullosa porque é a primeira serie que se fai en galego nesta plataforma. Que se poida escoitar en galego, non só para o audiovisual galego, senón para todas as galegas e galegos, é un gustazo! Pensar que unha persoa na India está vendo ‘O sabor das margaridas’ en versión orixinal en galego é como oh!! Así que penso que a nivel profesional, vainos abrir moitas portas a todo o equipo. As críticas por agora a maioría son moi positivas. Entón que máis podo pedir!

Interpretas á tenente Rosa Vargas que chega a un pequeno pobo a investigar a desaparición dunha moza á que ninguén parece interesado en atopar. Como foi facer este personaxe?

Foi moi interesante porque tiña moitas ganas de facer algo así. Na miña carreira fixen personaxes diferentes pero sempre tiñan algo en común: ser ‘a chica guapa’, por dicilo así. Quería romper con iso. Demostrar que tamén podía facer outra cousa. Esta foi a oportunidade de dar vida a un personaxe que a nivel emocional era unha bomba. Unha tía que vai sen maquillar, sen ningún interese niso. Incluso vou maquillada para ter máis olleiras, para desmellorala máis. É un personaxe que creo que marcou un antes e un despois na miña carreira.

Aínda es moi nova pero tes xa unha longa traxectoria. Como a valoras?

Se miro atrás, digo ¡guau!, non houbera esperado chegar ata aquí. Porque este é un mundo moi difícil. É difícil que che dean unha primeira oportunidade. Que confíen en ti sen ter experiencia é moi complicado. E hai moita xente.

A miña gran oportunidade foi na serie Matalobos, cun personaxe brutal onde me puiden lucir e aprendín un montón. Tiven moita sorte.

E a raíz de aí, traballar, traballar e traballar. A verdade é que non parei quieta. Apúntome a todo. Fixen cousas de publicidade, series, estudei xornalismo…

Que proxectos tes agora?

Agora mesmo estou dedicada á maternidade (ten dúas nenas, unha de tres anos e outra de poucos meses) ao cen por cen. A realidade é que a maternidade pecha portas. Pero era un soño que quería cumprir e non quería que se me pasara o tempo. Sempre apostei máis polo persoal que polo profesional. Porque penso que se non estás ben a nivel persoal, a nivel profesional pouco podes facer.

Perdiches algún papel polo feito de ser nai?

Si. De feito, chamáronme, por exemplo, de Madrid para unha serie diaria e estabamos a punto de pechar pero ao saber que tiña unha nena… Dirían que mellor chamar a outra que non teña líos de horario e nos aforramos problemas. E tamén me pasou aquí, non só en Madrid. Esta é a realidade.

Cumpriches o soño de ser nai, pero que máis soñas na túa carreira?

A min gústame traballar moito en Galicia, traballar en galego. Gustaríame ter traballo na miña terra. Que conten conmigo igualmente aínda que sexa nai. Ese é o meu soño.

Pincha | N 13

| 15 |

na cociña con... www www

ENTRE FOGÓNS Sabes patinar, cantar, tocas a pandeireta e a guitarra… a cociña é outra das túas habilidades?

Non (Risos). Aínda que a verdade é que me gusta cociñar. Sei algo máis que bater uns ovos! E agora que son mamá, intento coidar bastante o que comemos. Tanto o meu marido coma eu cociñamos por igual, pero normalmente as comidas do mediodía fágoas eu e intento que sexan moi sas, con produtos ecolóxicos, legumes… E tamén comidas árabes que coñecín grazas a el.

Cal é o teu prato estrela?

Sáenme moi ben as lentellas. Á miña filla maior gústanlle moito, como a min, e espero que á pequena tamén lle gusten. Tamén o humus e as ensaladas.

LE A ENTREVISTA COMPLETA A MARÍA MERA EN

REVISTAPINCHA.GAL

María coa pescada que pediu no Caney-Roca.

Foto: Iván Barreiro.

A onde vas cando saes comer fóra?

Agora non son moito de saír fóra porque coas nenas ás veces é complicado. Isto de sentarse dúas horas nunha mesa… Se non tes nenos, fenomenal, pero con elas xa mo penso un pouco máis (Ri) Esa é a realidade! Pero podo dicir que o Caney de Pedro Roca nunca defrauda. Pidas o que pidas, sempre está riquísimo. As carnes están espectaculares. Os peixes teñen moi boa calidade.

Hai un tempo presentaches na TVG o programa de cociña: ‘Coma o da casa non o hai’. Que aprendiches del?

Aprendín moitos pratos, formas de cociñar diferentes dependendo de cada zona… Porque co programa iamos percorrendo toda Galicia e cada concursante facía o prato que mellor se lle daba.

Era moi interesante. É unha pena que non se volva a facer. Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

| 16 | Pincha | N 13

Por

César Varela

666 rpm

@ImitoAQ uenSon

Stormy Trucks S

ROCK & ROLL A PUNTA PALA

abedes que ocorre cando tres veteranos do Underground Compostelán se cruzan On The Road? A resposta é: Rock & Roll e Rockabilly a Punta Pala! Iso é exactamente o que fan estes tres especímenes, que levan anos contaminando os sumidoiros desta cidade maldita, con fracasados proxectos, que forman parte da estrutura ósea da subcultura musical.

Os anos pasan e o talento permanece! E agora circulan a 666 rpm na súa carruaxe, abrindo grandes fochancas polas rúas da cidade, coma se dun martillo se tratase. Ándate al lorito chavalito! Os Stormy Trucks xa están aquí e veñen para quedarse!

Formados a finais do 2018, Stormy Trucks practican R&R con maiúsculas, directo á vea, sen contemplacións, caralludamente elaborado e con moi mala intención.

Cando os escoites, descubrirás por que se fan chamar así.

A súa música soa igual de ben, ou mellor, que o motor dun camión americano clásico.

O seu repertorio está composto por temas propios e temas revisados. Así é como entenden eles que ten que ser o R&R. Entre os propios destaca «Un Segundo de Terror» (V. Caamaño) rescatado da primeira maqueta dos Clan Moriarty. Entre os revisados, «The Train Kept A-Rollin» (T. Bradshaw), «Standing at The Crossroads» (M. Jupp), «The Devil›s Chasing Me» (Reverend Horton Heat) ou

«Run Through The Jungle» (J. Fogerty). Creedence Forever!

Valentín Caamaño “Valens” ven armado dunha Gretsch G6120, Duco Miserable cun baixo Human Base X e Andrés Rivas golpea unha das súas baterías Rogers dos anos 60.

A principios do 2019 gravaron no estudio de Valens a súa primeira maqueta. Tres temas que podes escoitar no Bandcamp, mesturados e masterizados por Martín Esturao nos Estudios Bungalow. Ademais, cada corte vén acompañado do seu respectivo VideoClip, que podes visualizar na súa canle de YouTube, e por se aínda non tes suficiente, en TNT TATTOO (Milladoiro), podes incrustarte na pel o Foto: Eli Palme seu logo, creado polo gran tatuador Javier Rivas. Mátame camión! Tamén podes seguir os seus pasos no Facebook e Instagram, onde van informando das novidades de banda e dos próximos bolos.

E para ir quentando motores, terás que marcar na túa axenda a data do próximo concerto que ofrecerán na nosa cidade. Será o 8 de xuño no Rock Café. E cando estes tres se xuntan e arranca a máquina, todo é como sinxelo e primitivo á vez. Así que, engoma ben o tupé, pon os buggies, prende a Harley, e prepárate para sangrar R&R polos catro costados.

Tomade e bebede todos deste R&R desde a Cripta.

Engraxade os motores e pisade a fondo o acelerador, porque isto non fixo máis que comezar. El diablo sobre ruedas acecha en la carretera, ten cuidado si no quieres morir! Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha | N 13

| 17 |

crusat & costas

LORENA COSTAS:

UN NIÑO CHEO DE ESPERANZA

A

quí estamos de novo cun tinto atlántico; algo que tal vez xa non sorprenda tanto como hai uns anos, pero que como ben sabedes segue a ser minoritario nunha D.O. internacionalmente coñecida pola dominancia do Albariño.

Traemos, desta volta, un tinto dunha subzona menos coñecida: a do Condado do Tea, xa moi preto de Portugal; a subzona de Rías Baixas máis afastada da famosa Val do Salnés.

Señor Cuco é un proxecto de Entrevideiras, formado por tres socios (Anxo, María e César, aínda que nun principio tamén colaborou Rocío) que decidiron unir forzas, paixón e viñas para levar adiante un soño. Anxo Eiras aporta viñas, en concreto a do Xestal, finca na que seu pai plantou Sousón, Pedral e Mencía, que elaboraba principalmente para a casa. Tamén nos contou que seu pai lle dixo que algún día se falará máis dos tintos que dos brancos en Rías Baixas.

O resto da uva (Caíño, Espadeiro) provén de Señorío de Rubiós, onde tamén traballa María Álvarez. César Alonso é enólogo, entre outras, da adega Cuñas Davia, no Ribeiro.

| 18 | Pincha | N 13

Crusat e Costas en Vide, Vide!.

Foto: Iván Barreiro.

Pois ben, un día estes amigos que se coñeceron estudando vitivinicultura na Granxa, puxeron en marcha o soño de facer voar o Cuco e, empregando como niño a Adega de Señorío de Rubiós, elaboraron o Señor Cuco 2016, primeira colleita de pouco máis de 2000 botellas.

Catro variedades minoritarias (Espadeiro, Pedral, Sousón e Caíño), tan minoritarias como o cuco, que xa poucas veces escoitamos cantar na nosa terra. Catro variedades que representan con precisión a autenticidade do clima galego: choiva, terra e tamén intensa calor no verán; tal vez por iso, o viño ten matices tan diferentes, segundo se cate máis atemperado ou máis frío, ou incluso se lle damos días e o volvemos a catar.

O chan areoso e granítico acentúa o carácter galego, aporta frescura e unha potente acidez: destacan os aromas de arando e froitas vermellas, cereixa galega (da ácida, que tanto nos gusta), tamén violetas e especias. En definitiva, un viño elegante, que non perde rusticidade e identidade por ser fresco e bebible.

Por

Jose Crusat

Lorena Costas Por

Quen sabe se o que dixo o pai de Anxo será verdade dentro de non moitos anos? Quen sabe se o niño do cuco por fin volverá ter vida?

E que non se nos esqueza: Que tal se o tomamos cun coello estufado e brindamos polos tintos atlánticos?

@lorena_costas

@choumimx

JOSE CRUSAT:

CAIXA AT L Á N T I C A

ENCRUCILLADA VINÍCOLA

I

mos falar dun viño tinto da DO Rías Baixas, pero de onde os viños son cosmopolitas, onde mesturan influencias para ter unha personalidade propia, falamos do Condado do Tea. Terra de encrucillada do Miño atlántico co ribeiro e a raia portuguesa. Onde a diversidade está presente.

Esa diversidade iníciase cos tres amigos que deciden emprender este proxecto, pero tamén na mestura de múltiples pequenas parcelas propias do rural galego, e finalmente coas catro uvas presentes nesta elaboración.

E falemos pois das características de cada unha destas uvas. Por unha banda temos o Caíño Tinto ou Caíño Redondo, unha uva na que a súa principal característica é alta acidez e intensidade de froita. A Pedral confire aos viños nariz complexa de froitas especias e herbas acidez media. A Souson aporta bravura, froita escura e astrinxencia. E finalmente o Espadeiro, a raíña dos tintos atlánticos, é uva de finura, intensidade aromática a froita e boa acidez. Toda esta mestura produce un viño complexo onde cada unha das partes suma e confire a súa personalidade a un viño harmonioso.

Trátase dun viño de capa media alta, escuro profundo, de cor granate con bordo violáceo. No nariz mostra unha grande complexidade, con froitos negros, arandos e grosellas moi maduras, moras cereixa escura.

Por outra banda temos notas de flores coma violetas, rosas rosas, e tamén balsámicos, mentolados e regaliz.

Na boca é un viño que ten corpo, de fácil entrada pero persistente e longo, cunha acidez marcada, cereixas e arandos volven a aparecer. É un viño complexo, cunha parte agreste do sousón, acidez do caíño e finura do espadeiro.

E para finalizar, propoño gozar desde viño cunhas tradicionais uñas de porco cos seus bertóns e chourizo. Ou se nos sentimos un algo cociñeiros... por que non facelas en plan rulo de uñas recheo de bertóns? Un pouco de modernidade. Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha

SEÑOR CUCO 2016

“O océano Atlántico baña as costas galegas.

O mar, o vento, a luz do Atlántico penetran na terra, nas árbores, en nós.

Fánnos tal e como somos, moldéannos, fórmannos, imprimen o noso carácter.

O noso mar inunda recunchos esquecidos e ocultos. As vides, as uvas que medran neses lugares adquiren toda a intensidade e personal idade propias dunha terra única. É desa forza e vitalidade atlánticas de onde nacen os nosos viños.”

TODOS OS VIÑOS QUE NON IMAXINAS

FICHA TÉCNICA: ADEGA: Entrevideiras D.O.: Rías Baixas (Subzona Condado do Tea) VARIEDADES: Pedral, Sousón, Caíño, Espadeiro Grao: 12º Ano: 2016 Prezo: En torno aos 16€ en Vide, Vide!

Rúa da Fonte de Santo Antonio 10

Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha | N 13

| 19 |

#apapar

MENÚ PRIMAVERA EN O AFIADOR

Foto: Iván Barreiro

O Afiador comezou a súa andaina na Rúa de San Pedro no 2010. Os seus propietarios, Nuria Quintela e Fran Rosas, levaban xa oito anos rexentando o bar de en fronte (daquela, A Barrica. Hoxe, a pulpería-vermutería O Trasmallo) cando conseguiron facerse co local.

E non é de estrañar o seu interese! O espazo é unha xoia con dúas estancias, terraza e xardín. Na parte de arriba atopamos o restaurante-arrocería O Afiador e na de abaixo, o bar de viños e tapas Arauxa, así como a zona ao aire libre e a acondicionada para os pequechos e pequechas da casa.

| 20 | Pincha | N 13

A súa é unha cociña de tempada, con bo produto galego e elaboracións caseiras. Ademais da carta, ofertan dous menús degustación: O Afiador (22 euros) e o que fai referencia á época do ano na que esteamos. Nesta ocasión, a @JuanEAT_o tocoulle probar unha representación do Menú Primavera (18 euros) composta por uns mexillóns en escabeche, atún con puré de pataca doce e queixo San Simón con marmelada de pementos.

En ámbolos dous menús, podemos gozar dun entrante, un primeiro, un segundo, sobremesa, bebida e café. E en cada caso existen varias opcións, sendo sempre vegana unha delas.

@JuanEAT_o, na terraza do restaurante O Afiador.

Foto: Iván Barreiro.

Aquel día facía bo tempo en Santiago e había que aproveitalo! Así que fun #apapar a un dos pequenos paraísos que temos en Compostela: a terraza interior do restaurante O Afiador, na rúa de San Pedro. Alí puiden gozar de tres dos pratos do seu fantástico Menú Primavera con vistas ao Parque de Belvís.

A modo de entrante, servíronme uns mexillóns en escabeche moi saborosos e tenros. Ademais, tiñan moi bo tamaño. Postos a acompañar a un produto tan rico como os mexillóns cunha salsa, máis vale que esta sexa boa. E así foi. Creo que o segredo está na súa elaboración que, tal e como me contaron, é totalmente caseira.

De seguido, boteille a man ao raxo… A que o parece? ;-) A primeira vista, enganeime. Pero non, era atún.

E case mellor que fora así porque eses taquiños aderezados con cebola doce foron todo un pracer

para o meu padal. Todo acompañado por un puré de pataca doce, tamén da horta familiar, que estaba para aproveitar ben co pan e non deixar nada. O único que me sobraba foi… o coitelo! hahaha Para rematar, puiden gozar dun dos queixos que persoalmente penso que é dos máis versátiles na cociña, o San Simón. Só dicir que estaba espectacular e se por riba vén acompañado dunha marmelada de pemento vermello, de novo feita na casa, temos unha combinación marabillosa.

En conclusión, o Menú Primavera de O Afiador ofrécenos diferentes matices de sabores que casan á perfección. Así que, se podedes, aproveitade o ceo azul de Compostela para acompañalo duns pratos que de seguro vos conquistan. E un último consello: se sodes de tomar viño, preguntade por Nuria, a xefa de sala, que ten propostas moi diferentes e conmigo acerta sempre. Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Datos

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Lugar:

Rúa de San Pedro, 28 (Santiago)

Prato:

Menú Primavera

Prezo: 18 €

Valoración: 

Por @JuanEAT_o @JuanEAT_o Pincha | N 13

| 21 |

“O viño é un túnel sen saída. Entras e caes profundamente” Cando Nuria Quintela se iniciou na hostalaría todo era novo para ela. Viña de estudar Relacións Laborais e sen experiencia ningunha nun sector que é moi duro laboralmente, pero “tamén moi satisfactorio”. Foi o seu home, o cociñeiro Fran Rosas, quen a introduxo neste mundo. Hoxe en día, co seu título de sumiller baixo o brazo, exerce de xefa de sala en O Afiador . E desde alí, tamén rexenta os outros dous locais da familia, as pulperías-vermuterías O Trasmallo e Redeira.

O ano que vén O Afiador cumpre unha década. Que balance fas deste tempo?

Levabamos moitos anos con A Barrica, que abrimos no 2002 (agora é O Trasmallo), e gustábanos este local que estaba en fronte. Ata que no 2010 dímolo conseguido.

Fomos evolucionando, pasamos pola crise económica e agora demos un cambio importante. Especializámonos na cociña e tamén nos viños.

Empecemos pola cociña, que tipo defendedes?

Utilizamos produto galego e caseiro. Cociña moi de casa, moi Atlántica. Por exemplo, para as marmeladas, utilizamos os froitos que cultiva a familia do meu home, que son de Cangas, como pementos, pexegos, figos… Ou para o cocido empregamos as patacas que plantan eles porque non se desfán.

Entón, por un lado, sempre tivemos claro que empregaríamos un produto cercano e de tempada. E por outro, desde que naceu o noso fillo, especializámonos en intolerancias alimentarias. No hospital de Santiago está o Centro de Atención a Enfermidades Metabólicas e Metabolopatías. Son centro referencia. E hai moita xente que ten enfermidades metabólicas que veñen aquí, porque saben que poden atopar comida axeitada para eles.

Rebeca Munín

Nuria Quintela, de O Afiador

Por

#apapar

@rebecamunin

Tamén vos preocupastes por contar cun espazo para nenos e nenas. Por que?

Porque queriamos que as nais e os pais puideran comer tranquilamente, tendo aos nenos nun lugar seguro.

Entón fixemos unha parte no xardín, con algúns xogos.

O pasado mes de novembro cambiastes a parte de abaixo do local e naceu Arauxa. Cóntame que é.

Si, decidimos deixar a parte de restaurante arriba e facer a parte de abaixo máis informal, para tomar un viño e algunha tapa. Iso é Arauxa. Temos dúas cartas. ‘Amaral’ e ‘Arauxa’, que é unha viaxe na que facemos paradas nas diferentes denominacións de orixe. Cámbiase cada mes e medio. Agora, por exemplo, estamos en Ribeira Sacra e temos unhas 15 referencias da zona.

E despois temos viños moi diferentes aos que podes atopar noutros sitios da cidade. Temos de países como Francia, Italia, Eslovenia, Grecia, Rumanía, Arxentina, Chile, Sudáfrica…

Temos un marabilloso aparello que se chama Coravin que nos permite utilizar calquera tipo de botella sen ter que abrila. E así non se estropea.

E os clientes, atrévense a probar viños diferentes?

(Sorrí) Hai de todo. Hai xente moi aberta de mente. E a min encántame que me pidan consello. Vexo o ceo aberto! Os gregos están gustando moitísimo.

Pero tamén hai xente que non.

Que vén coa idea dun viño en concreto.

Nuria Quintela, no Arauxa.

Foto: Iván Barreiro

Dirías que, en xeral, falta que teñamos un pouco máis de coñecementos sobre o viño?

Si, fáltanos por coñecer moito. É un mundo que é un túnel sen saída. Entras e caes profundamente. (Sorrí) Eu ata fai dous anos, non consumía viño, nada, non me gustaba. E mira agora! Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

| 22 | Pincha | N 13

a gorida do artista MARÍA MEIJIDE. Santiago de Compostela, 1978.

ALLEGRO ANDANTE dunha sinfonía de cor @oscatrogatos

noutros moitos.

María Meijide recíbenos na súa fermosa vivenda da praza do Toural de Compostela. Su-

A paleta de María Meijide vai

bir as escaleiras cara ao seu

cambiando a medida que via-

taller transmite vibracións po-

xa por países como Arxenti-

sitivas que remiten a un lugar

na, México, Bolivia… rexistran-

cheo de vivencias e experien-

do a cor do que lle rodea e do

cias pictóricas.

que ve.

Impón respecto saber que es-

Esta muller artista, viaxeira

tás fronte a unha muller que

impenitente, vive e traballa na

transmite paixón e para a que

actualidade en Compostela.

o seu oficio de pintar é como

María Meijide. Foto: Delio Sánchez

respirar, parte natural da vida.

A súa próxima exposición inaugurarase o sábado 4 de maio

“Viaxar,

María Meijide é, desde hai tempo,

en Tui e Valença do Minho. Trátase dunha exposición que ten

observar,

unha muller consolidada e reco-

como eixo un traballo de encarga para o Concello de Tui e a

ñecida dentro do mundo das ar-

Cámara Municipal de Valença: a elaboración dun calendario

tes.

con pintura do natural ambientado nestas dúas cidades gale-

rexistrar o que vexo e pintalo”

ga e portuguesa, unidas polo río Miño. Mostrará tamén parte Transcorre a conversación e ímo-

do proceso de edición, ferros de offset, probas de cor, etc.

nos empapando da súa natura-

Haberá ademais pezas vinculadas á reprodución: serigrafías,

lidade e vitalidade. Fálanos a súa

traballo en serie.

maneira de entender a pintura inherente á vida, que pintar é un

Casa & concepto é outro proxec-

exercicio

hedonista porque se-

to actual no que está a traballar

nón non valería a pena poñerse diante dun lenzo. Interésalle

xunto coa artista Lúa Gándara,

o pulso que se establece entre o que sabe, o que ve e o que

onde arte figurativa e abstracta

interpreta na súa pintura, o ritmo da percepción.

dialogan en forma de packs. Trátase dun proxecto sobre o propio

Traballa do natural e ás veces con modelos que adoitan po-

proceso, que atende á creación,

sar para ela. Sempre sentiu a necesidade de rodearse do que

exposición e venda ao público

pinta, telo preto para levar a cabo a súa obra. María Meijide

de arte contemporánea popular.

pinta en directo e non en playback.

Inclúe vídeos, fotos e publicidade en diferentes formatos no que o

Posúe amplos coñecementos de debuxo e pintura, pero a súa

seu eixo é a pintura vitalista de

obra non é técnica. Ela establece un diálogo co lenzo, busca

ambas artistas.

“Se te paras, perdes o equilibrio”

unha resposta do seu interlocutor ata atopala. E así nacen as súas pinturas que respiran e latexan. A súa obra é produto

A gorida de María Meijide é un espazo aberto que se

do coñecemento, da investigación e da consecución dos seus

pode visitar con cita previa. Está en Praza Toural, 9 - 3º.

retos pictóricos. Na súa obra figuran tamén os seus cadernos

Deixámosvos o seu e-mail e recomendámosvos que non

de viaxe, que comezaron co proxecto Cacheiras-Dakar, resul-

deixedes de desfrutalo:

tado dunha viaxe a Senegal en 2003 e tiveron continuidade

soymariameijide@gmail.com

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha | N 13

| 23 |

Xiana Lastra Por

entre musicas

Faia DĂ­az co seu disco. Foto: IvĂĄn Barreiro

| 24 | Pincha | N 13

@xiana_lastra

Faia Díaz

“Quen diga que cantando en galego non chegas a ningún lado está equivocado”

Q

uedo con Faia Díaz no Café Casino de San-

é onde comezo a sacar iso que eu sempre fixen na casa, no

tiago. É unha entrevista especial porque é

ámbito do íntimo, e a formarme noutros estilos.

amiga, mais tamén unha das mulleres que

logo unha voz que te acaricia cada vez que a escoitas. Co-

Entón co Coro da Ra comezas a cantar fóra da casa, fóra do íntimo, mais é co coro Encaixe e con De Vacas cando acadas a profesionalización, non?

ñecida sobre todo por ser unha das integrantes do grupo

Si, de feito foron os dous proxectos un pouco á par. Con

De Vacas, está a presentar o seu primeiro traballo en so-

Encaixe xa había tempo que faciamos vodas e eventos pri-

litario, ‘Ao cabo leirín’. Desde a intimidade e o acubillo das

vados, mais entrar en Oh happy day supuxo montar todo

raíces que a unen á nosa terra, tráenos un traballo con aire

o repertorio novo, meter novas incorporacións, facer un

contemporáneo onde se unen o canto tradicional, espazos

coro de verdade, máis grande. E coas Vacas desde o co-

sonoros atemporais e videocreacións que captan a esen-

mezo foron todo sempre boas novas e ir in crescendo, é

cia de cada un deses momentos. Todo gravado nun rigoro-

das cousas máis valiosas e importantes que me pasou na

so directo que fai deste disco algo único e irrepetible.

vida. Con Lucas Rei levo seis anos locutando e cantando

máis admiro da música galega. O seu é caris-

ma desde a sinxeleza, emotividade e orixinalidade, e desde

para libros de texto en galego, un traballo que me encanta

No teu caso, as túas orixes musicais parten claramente da familia, supoño.

Na miña casa sempre se cantou e sempre se escoitou mú-

e do que aprendo moitísimo. Así que a profesionalización 100% puiden acadala combinando proxectos, e traballando coa voz en diversos formatos.

sica. Os meus pais son de Fuxan os Ventos. Ese feito mar-

Liñaceira, para min foron fonte de inspiración absoluta

Sempre se di que cantar en galego pecha moitas portas, mais precisamente con De Vacas desmontades un pouco esa idea porque o voso éxito traspasa “de largo” as nosas fronteiras.

cando era pequena e quería ser igual ca elas. Igual que

Totalmente. Quen diga que cantando en galego non chegas

as Spice Girls e igual ca elas (ri). Xa vivindo en Compostela,

a ningún lado está equivocado, porque nós comprobamos

empecei a ir a clases de canto con varias profesoras e con

empiricamente que non é así. Fomos cantar a Madrid ou a

Ramón (Bermejo), que me falou do Coro da Ra, e entrei. Aí

Ciudad Rodrigo en galego e todo o mundo nos entendeu.

cou moito as súas vidas, e polo tanto tamén a miña e a de miña irmá, tivemos moito contacto coa música tradicional.

Miña irmá cantaba nun grupo de pandeireteiras en Lugo,

Pincha | N 13

| 25 |

entre musicas

O idioma é unha barreira para quen non quere entender,

cantaba e bailaba, perdéronse. Tamén se perdeu a cotidia-

pero para nós e para o público que goza co que facemos

neidade coa música tradicional, e a espontaneidade. Ir ao

nunca foi unha barreira, e estamos moi felices por iso.

leirín cantando, ir ao muíño cantando… Imaxinas ir á oficina cantando ou coller o autobús para o Polígono do Tambre

Moito que ver coa nosa lingua e coa nosa cultura en xeral ten o teu novo traballo en solitario. Falemos un pouco del. Comezando polo máis obvio... por que escolliches ese título, Ao cabo leirín?

cantando? Entón, como vivimos estes cantos agora? Gús-

O nome é o dunha das cancións que van no disco. Signi-

quivo que dan mostra dunha forma de cantar e de enten-

fica ao final do leiro, do leiro pequeno, que é unha varian-

der a voz que se está perdendo, moi vencellada ao íntimo,

te dialectal da zona da que eu son, dos Ancares. Un leiro

voces espidas e soas, que así tamén se cantaba e así me

pequeno. Gustábame utilizar esa forma do noso idioma,

foi trasmitida a min.

tame velo como unha posta en valor do presente que ten que reinventar todo isto e darlle forma e acomodalo. Por iso que está moi presente o arquivo, diferentes tipos de ar-

que tamén demostra a riqueza que hai na lingua e coa que moitas temos a sorte de estar en contacto e de sentila viva e sentila nosa.

E do tradicional máis puro e máis espido, cunhas gravacións feitas en espazos sonoros recoñecibles e cotiáns como o eran aqueles nos que esas mulleres cantaban no seu tempo mentres traballaban no campo, por exemplo, xurdiu un disco totalmente contemporáneo e “experimental”.

E cales foron as cernas? Cales foron as inquietudes que te levaron a dar o paso de embarcarte neste novo proxecto que, teño que dicir, moitas persoas estabamos agardando?

O tradicional é moderno. É a base sobre a que construír

Ao cabo leirín parte de varios cantos que estiveron sempre

todo. Eu polo menos son das que penso que, na medida

na miña cabeza e que están vinculados a diferentes mu-

en que sexamos coñecedores e coñecedoras da nosa tra-

lleres. Un deles á miña avoa, Manolo mío, que é un tema

dición, podemos construír cousas novas e boas. Sempre

que me encanta. Creo que a raíz de que

foi así, non estamos inventando nada.

ela morrese tiven a necesidade de pasar

Cando escoito a voz de Erminda penso

así o dó. Tiña esta canción metida na ca-

que oxalá no futuro as cantantes que

beza todo o tempo, unha gravación que eu lle fixera co móbil, e decidín metela no disco. Saquei un primeiro vídeo, hai un ano, que foi gravado no Calpe, que xa non existe, polo cal é un documento histórico. E tamén está Marga Pazos presentando o telexornal de fondo, así que outro documento histórico máis...

“O tradicional é moderno. É a base sobre a que construír todo”

Gustounos moito como quedou, entón a partir de aí pensei en gravar máis cancións seguindo o mesmo esquema.

queiran cantar ben poidan tela de referente. As nosas mulleres maiores viviron a maior parte da súa vida baixo unha ditadura que maltratou a cultura popular, o idioma, que nos fixo pensar que o noso non valía… esta é a resistencia, é patrimonio inmaterial vivo e rebelde, e sendo mulleres máis. Hai ferida, e aínda seguimos aguantando moito desprezo e indiferenza cara o que nos é propio,

rexeitámolo sistematicamente, por iso facer traballos así é atrevido ou experimental, cando non creo que o sexa, ou

Trátase dunha posta en valor do noso, do tradicional, pero traído aos nosos tempos a modo de performance?

debera ser o pan de cada día.

cantan estas mulleres, senón tamén de como a nós nos

Fálame das persoas das que te rodeaches neste novo traballo.

son transmitidos estes cantos. Vivimos un cambio de pa-

Está o Hevi, que é a peza máis importante porque é a

radigma brutal, nas aldeas xa non vive xente nova e os lu-

matrona, axudoume a parir e a atoparlle o xeito. É máis

gares onde se socializaba musicalmente e todo o mundo

ca un técnico de son ou un produtor musical, é amigo e

Para min este disco non é só unha posta en valor do que

| 26 | Pincha | N 13

Faite coa túa

pinchapa

unha persoa que permite ver máis alá, sen prexuízos sobre como se debe facer música. Despois está Sara, que é a que se en-

revistapincha.gal

cargou do vídeo e da foto. Fixemos xuntas Historia da Arte e fómonos de Erasmus a Italia xuntas, somos moi amigas. Tiña moitas ganas de traballar con ela porque é unha creadora cunha sensibilidade extraordinaria. Fixo unha curta que se chama As vacas de Wisconsin que gañou un montón de premios. Estou moi contenta de ter traballado con ela porque soubo captar perfectamente un traballo que era bastante complexo de entrada, porque era moi abstracto o que eu lle pedía. Era como captar un instante, un momento de cada canción... e ela foi capaz de plasmalo de maneira superbonita e ao seu xeito. Despois está Roi Fernández, que foi quen fixo toda a maquetación e deseño do disco, que quedou fermosísimo, como unha caixiña de sorpresas. E ben, a parte importantísima foron as señoras que cantan e as súas familias que xenerosamente me deron fotos, falaron das súas vidas, cederon as gravacións... ou sexa que realmente elas son a parte fundamental.

E por riba e por baixo de todo está Lolo, a miña parella, foi fundamental e fixo de todo un pouco neste proceso, pero sobre todo camiñamos xuntos na vida, que é onde se aprende todo o que despois apa-

“Ao cabo leirín parte de varios cantos que estiveron sempre na miña cabeza e que están vinculados a diferentes mulleres”

rece nos discos.

Que agardas deste proxecto? Imos poder verte con el nos escenarios proximamente?

Como todo o que hai no vinilo foi gravado en directo, non hai postprodución de nada... É moi complicado trasladar o que hai no disco a un directo. Foi máis importante a preprodución, todo o que ten que ver cun traballo previo.

Pero si, tamén me gustaría levalo por directos pequenos que van ser na mesma liña tamén, moi íntimos e onde a voz estea en primeiro plano e bastante espida, sen moito artificio. Pensei nun violín e estou traballando con Cibrán Seixo no espectáculo.

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha | N 13

| 27 |

Pincha | Revista 1 axenda

ALMA (NON É HIPPIE) TEATRO PRINCIPAL

FEIRA DO LIBRO E FEIRA DO LIBRO ANTIGO E DE OCASIÓN PARQUE DA ALAMEDA

NOITINHAS ‘19 NH SANTIAGO

4 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS | PREZO: 10 €

7 DE MAIO E 12 DE XUÑO ÁS 19:30 HORAS | PREZO: DE BALDE

Alma (non é hippie) é o primeiro espectáculo de danza vertical de Galicia, unha produción do Colectivo Verticalia, ou o que é o mesmo, das compañías Duelirium e Traspediante, co apoio de Pistacatro.

Segunda edición de ‘noitiNHas. Melodías e petiscos dende a azotea’, un ciclo de concertos de balde na azotea do Hotel NH Collection Santiago.

O martes 7 de de maio actuará Pedrina e o mércores 12 de xuño será o turno de Mula.

ATA O 5 DE MAIO E DO 11 AO 26 DE MAIO

Feiras de libros de diferentes editoriais, librerías e organizacións, tanto galegas coma do resto de España. Ademais da exhibición e compra de obras hai unha serie de actividades complementarias: firma de libros por parte de autores coñecidos, sorteos, campañas de promoción da lectura, visitas guiadas, etc.

NEORRETRANCA E POSMORRIÑA 2 E 4 DE MAIO ÁS 20:30H E 5 DE MAIO ÁS 18:00H NO SALÓN TEATRO | PREZO: 10 - 5 €

BANQUETE DE CONXO CARBALLEIRA DE CONXO E 16 RESTAURANTES DO 2 AO 5 DE MAIO |

A carballeira de Conxo acollerá, por segundo ano, a Festa do Banquete cunha chea de actividades e un gran xantar popular o 5 de maio. Un total de 16 restaurantes de toda a cidade servirán desde o día 2 pratos ou tapas especiais con cabra. Consulta toda a info en revistapincha.gal

| 228 | Pincha | N 13 |

CONTRAPRODUCIÓNS: FILLOS DO SOL SALÓN TEATRO

MAIO: XOVES 9 ÁS 11:00 E 20:30; VENRES 10 ÁS 10:00, 12:00 E 20:30; SÁBADO 11 ÁS 20:30 E DOMINGO 12 ÁS 18:00

Elucubración teatral, escrita e dirixida por Cándido Pazó, sobre a figura de Eduardo Pondal e a súa obsesión coa obra que ocupou toda a súa vida como escritor: Os Eoas.

FESTIVAL COMBOS PRAZA DE FEIXÓO 5 DE MAIO ÁS 18:00 HORAS

As novas promesas de A Casa do Rock van ter a oportunidade por segundo ano consecutivo de tocar os seus repertorios neste emplazamento da zona vella de Compostela, dentro do ciclo Seráns en Feixóo. No caso de chuvias o concerto celebrarase o 12 de maio.

IV PREMIOS MARTÍN CÓDAX DA MÚSICA PAZO DE CULTURA DE PONTEVEDRA 8 DE MAIO

O gala dos Premios Martín Códax da Música celebrarase o 8 de maio no Pazo da Cultura de Pontevedra, baixo a dirección do dramaturgo Quico Cadaval e conducida polo dúo poético-musical ALDAOLADO. Este ano volven convocarse 15 CATEGORÍAS MUSICAIS: Pop e Indie / Rock / Blues, Funk e Soul / Metal / Canción de Autor / Músicas Urbanas / Reggae, Ska e Mestizaxe / Electrónica / Música Clásica e Contemporánea / Jazz e Músicas Improvisadas / Música Tradicional e Folque / Músicas do Mundo (Flamenco, MPB, Músicas Balcánicas..) / Música Infantil / Orquestras, Grupos e Músicas de Verbena / Coros e Música Vocal. Os PREMIOS ORGANISTRUM seguirán recoñecendo o labor da industria, premiando a unha sala, o un festival e un espazo de comunicación musical; e por último MAV continúa o seu labor de recoñecer a traxectoria dun/dunha músico/a galego/a a través do PREMIO HONORÍFICO Músicas ao Vivo, que nesta edición é para Carlos Barruso.

SARA HEBE, AO VIVO SALA MALATESTA

10 DE MAIO ÁS 21:00 HORAS | PREZO: 10 €

Chega a Santiago a rapeira máis destacada de Arxentina e unha das principais voces do underground suramericano do momento.

CONCERTO DE MARK GUILIANA SALA CAPITOL 5 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS | PREZO: 25 €

Concerto enmarcado no XI Ciclo 1906. É igual o xénero de música que che guste: en menos dun minuto comprenderás que Guiliana é único no que fai, único en inventar ritmos e en conxugalos como un prestidixitador, único en multiplicar as dificultades polo puro pracer do xogo, único en mergullar na música para transmitir a súa enerxía ao público.

ANATOMÍA DUNHA SEREA TEATRO PRINCIPAL 9 E 1O DE MAIO ÁS 20:30 HORAS | PREZO: 12 €

Unha muller que leva no seu corpo a pegada da violencia obstétrica sufrida durante o embarazo e o parto, narra a súa historia dun xeito directo, aberto e autocrítico. Iria Pinheiro protagoniza esta obra de Chévere e A Berberecheira.

CONCERTO DE ANTONIO OROZCO AUDITORIO DE GALICIA

11 DE MAIO ÁS 21:00 HORAS | PREZO: DESDE 32€

Con máis de 1.500.000 discos vendidos, 9 discos de platino e un disco de ouro, Antonio Orozco é un dos artistas máis queridos da música española.

must

Chega Galicia Escena Pro DO 10 AO 13 DE XUÑO, TEMOS UNHA CITA CO TEATRO, A DANZA E O NOVO CIRCO QUE SE FAN EN GALICIA, NA QUE É A SÉTIMA EDICIÓN DESTE ENCONTRO ESCÉNICO

A

través dunha selección de espectáculos de recente produción e doutras actividades, Galicia Escena PRO continúa a tomarlle o pulso á actualidade do sector, mostrando todas as novidades e tendencias das artes escénicas galegas máis actuais.

Aínda que está dirixido principalmente a profesionais das artes escénicas, Galicia Escena PRO é un evento para toda a cidadanía. E é que tamén hai espazo para o público xeral (segundo dispoñibilidade de butacas), que poderá ver e gozar das novas propostas dos creadores galegos durante catro días de xuño.

NOVA ETAPA Galicia Escena PRO inicia ademais neste 2019 unha nova etapa marcada pola organización compartida entre a Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic), da Consellería de Cultura e Turismo da Xunta de Galicia, e a asociación empresarial Escena Galega.

Comeza así un novo xeito de funcionamento e de xestión que manterá e reforzará as finalidades coas que naceu este evento.

ESPECTÁCULOS GALEGOS O teatro para público adulto estará representado por A compañeira de piso, de Contraproducións; Bernarda, de Malasombra; Despois das ondas, de Butaca Zero – Deputación da Coruña; Dúas donas que bailan, de Teatro do Atlántico; Idiota, de

Redrum; Involución, de Compañía N+1; Liberto, de Marelas Producións; e O empapelado amarelo, de A Quinta do Cuadrante.

No ámbito das novas linguaxes escénicas exhibiranse A gala, de Licenciada Sotelo; As vacacións máis longas, de

Diego M. Buceta; Deixa de tocala, Sam, de Avelina Pérez & Velpister; e Pink Unicors, de La Macana.

E como montaxes especialmente deseñadas para público infantil/familiar poderanse ver A toupiña que quería saber quen lle fixera iso na cabeza, de A Xanela do Maxín; Circopeta, de Odaiko; Mai Mai, de Baobab Teatro; e Ummm!!!, de Avento Producións Teatrais. Estará tamén a proposta de teatro de rúa Ohlimpiadas, de Compañía Sincronacida.

A selección complétase con outras tres montaxes de fóra de Galicia.

Toda a programación en: galiciaescenapro.gal

ONDE Salón Teatro

Rúa Nova, 34 Teatro Principal

Rúa Nova, 21 Fundación SGAE

Rúa das Salvadas, 2A Auditorio Abanca

Rúa do Preguntoiro, 23 Pincha | N 13

| 29 |

Gastronomía & Cultura axenda

DIOS KE TE CREW, EN DIRECTO

TEATRO OB-SCENO

SALA CAPITOL 11 DE MAIO ÁS 21:00 HORAS | PREZO: 15 €

Despois de anunciar o seu retorno nesta primavera de 2019 e logo do lanzamento do seu video-single “Silenciø”, Dios Ke Te Crew volve aos escenarios coa presentación en primicia do seu novo disco “O Ciclo da Serpe”.

DIRECTO DE TANIA FUEGHO 12 DE MAIO ÁS 20:15 HORAS NA SALA CAPITOL

SALÓN TEATRO

24 E 25 DE MAIO ÁS 19:00 HORAS E 26 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS

INVISIBLES SALÓN TEATRO

Programa do Centro Dramático Galego pensado para dar cabida a aquelas propostas dunha duración máis reducida do habitual, que precisen dun espazo alternativo ao escenario para a súa representación. Representarase ‘Váter’ e ‘Alicia morreu de sobredose’ .

18 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS E 19 DE MAIO ÁS 18:00 HORAS|

Un lugar indeterminado. Tres mulleres. Sete testemuños reais. Setenta minutos. Un millón de razóns para falar do maltrato. Non máis invisibles.

Coprodución do CDG con Redrum Teatro.

DIRECTO DE CAMI

REDRUM TEATRO: A NENA QUE QUERÍA NAVEGAR

SALA CAPITOL 24 DE MAIO ÁS 21:15 HORAS | PREZO: 23 €

14 E 15 DE MAIO ÁS 11:00 E 12:30 HORAS NO SALÓN TEATRO

A pesar da súa xuventude, a chilena Cami converteuse nun dos talentos novos máis exitosos do seu país e con maior proxección a nivel internacional. O seu primeiro álbum, ‘Rosa’, foi lanzado o pasado ano.

UNHA NOITE NA PRAIA CINCO HORAS CON MARIO AUDITORIO DE GALICIA

12 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS | PREZO: 14 €

Lola Herrera interpreta esta obra de Miguel Delibes. Estamos en marzo de 1966. Carmen Sotillo acaba de perder o seu marido Mario de forma inesperada. Ela soa vela durante a última noite o cadáver do seu marido e inicia con el un monólogo–diálogo no que descubrimos as súas personalidades e os conflitos do seu matrimonio.

AUDITORIO DE GALICIA 25 DE MAIO ÁS 20:00 HORAS | PREZO: DESDE 15 €

SUGAR DROPS, EN DIRECTO

Unha noite na praia é unha comedia de dous personaxes escrita e dirixida por Javier Veiga e interpretada por Carlos Blanco e Xosé A. Touriñán.

Dous tipos moi distintos que coinciden á tardiña nunha praia fronte o mar. Klaus e Manuel, un sueco e un galego, que se parecen o mesmo que o restaurante do Ikea a un Furancho da aldea.

RIQUELA CLUB 23 DE MAIO ÁS 21:00 HORAS | PREZO: 12 €

A voz de Sugar Drops, que poderemos escoitar neste concerto do ciclo 1906, atrapa á primeira escoita. Desirée, filla de senegalés e italiana, mírase no espello das grandes voces negras da historia.

REDRUM TEATRO: CONTOS DE RECREO 16 DE MAIO ÁS 11:00 E 12:30 HORAS E 17 DE MAIO ÁS 18:00 HORAS NO SALÓN TEATRO

TODAS E NINGUNHA OS CATRO GATOS ATA O 25 DE MAIO

CONCERTO DE SKACHA SALA MALATESTA

18 DE MAIO ÁS 22:00 HORAS | PREZO: 10 €

A veterana banda galega de punk-rock, SKACHA que comezou a sua carreira musical no ano 1991, volta ás andainas para rescatar o son que os situou coma unha das bandas referentes do streetpunk estatal. Actuará tamén a banda Nobody´s fool.

| 30 | Pincha | N 13

FINAL DO POETRY SLAM COMPOSTELA TEATRO PRINCIPAL 23 DE MAIO ÁS 21:00 HORAS | PREZO: GRATUÍTO

As finalistas do Poetry Slam en Compostela 2018/2019 - Diego Negro, Carmen Conde, Nerea Mallo, Neves Seara e Paulo Maestro - loitarán pola praza para viaxar á grande final para representar a Galicia no circuíto de Slam España. Presentará o escritor e coorganizador, Diego Horschovski.

Colección de acuarelas da artista María Lapido que teñen como obxectivo invitar á reflexión sobre a imaxe da muller, imaxe construída dende dogmas machistas que fixeron dos colectivos de mulleres un ente social non diverso. ‘Todas e Ningunha’ fai referencia a ese conxunto íntegro, enteiro e válido de mulleres invisibilizadas que comparten e diverxen entre si.

A seguinte exposición en Os Catro Gatos será a de Angeli Rivera, titulada ‘Compos Kitchens’ e que poderá visitarse do 1 ao 29 de xuño.

HARD PARTY 2 AUDITORIO ABANCA

25 DE MAIO ÁS 20:00 HORAS | PREZO: DESDE 12 €

Hard Party é o espectáculo de comedia para salas e teatros que estrean Jorge Ponce, Iggy Rubín e

3|

Pincha | Revista 1

Antonio Castelo. Os tres cómicos crearon un show único en directo coa intención de que ningunha das animaladas que alí fagan sexan gravadas e poidan ser presentadas como probas.

JAVIER MARTÍN EN COPRODUCIÓN CO CDG: SOMA 25 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS E 26 DE

PANTOMIMA FULL

MAIO ÁS 18:00 HORAS NO SALÓN TEATRO

AUDITORIO ABANCA 8 DE XUÑO ÁS 20:30 HORAS | PREZO: DESDE 15 €

Na nova actuación de Rober Bodegas e Alberto Casado poñeranse na pel do que son, un dúo cómico que interpreta e repasa a actualidade grazas a arquetipos sutís e tronchantes, en vídeos curtos, eses que se comparten masivamente nas redes sociais.

NOITE DE SAN XOÁN 23 DE XUÑO

A cidade encherase un ano máis de cacharelas para escorrentar a bruxaría e o mal de ollo das “meigas”. As máis concorridas son as da cidade histórica, especialmente as da praza de Irmán Gómez, e as das rúas Algalia de Abaixo, e Valle Inclán, aínda que tamén son moi populares as organizadas polo barrio de Pelamios, a do parque de San Xoán en Vista Alegre ou a do barrio de San Lourenzo.

EL BOLA, COLINA & BANDOLERO LA MÁQUINA DEL TIEMPO

RIQUELA CLUB

CONCERTO DE ALFRED SALA CAPITOL 25 DE MAIO ÁS 21:30 HORAS | PREZO: SOLD OUT!

Alfred García visita Santiago co seu directo. O cantante elixiu como título, tanto para o seu primeiro disco como para a súa xira, o número 1016, que foi o que lle asignaron no casting no programa televisivo Operación Triunfo.

31 DE MAIO ÁS 21:00 HORAS | PREZO: 12 €

O jazz volve a ser protagonista neste novo concerto do XI Ciclo 1906 que nesta ocasión leva a El Bola, el Colina & Bandolero ao compostelán Riquela Club.

O SON DO CAMIÑO MONTE DO GOZO 13, 14 E 15 DE XUÑO

O Monte do Gozo volverá acoller este verán o festival O Son do Camiño, que desta vez traerá ata Compostela a recoñecidos artistas e bandas de música de primeiro nivel como Black Eyed Peas, Iggy Pop, David Guetta, Die Antwoord, Rosalía, Bastille, Richard Ashcroft e Bloc Party, entre outros.

AFTERPARTY FESTAS DA ASCENSIÓN DO 29 DE MAIO AO 2 DE XUÑO

As segundas festas máis importantes da cidade inclúen concertos, exhibicións ecuestres no recinto ferial de Amio, pasarrúas, etc. Consulta o programa completo próximamente na nosa páxina web revistapincha.gal

AUDITORIO ABANCA

SALÓN TEATRO

1 DE XUÑO ÁS 21:00 HORAS E 2 DE XUÑO ÁS 19:30 HORAS|

Afterparty é un artefacto escénico no que a letra, a música, o espazo e o corpo medran á vez nun proceso de creación interdisciplinar. Unha peza de A Feroz que fala da decepción, do empeño na felicidade e das preguntas que se fai unha xeración que chegou tarde a todo.

| 4 Axenda suxeita a posibles modificacións.

VINTAGE TROUBLE, EN CONCERTO

28 DE XUÑO ÁS 20:30 HORAS | PREZO: DESDE 14 €

O humorista sevillano Juan Amodeo contará o que os libros de historia ocultáronnos sobre algúns dos feitos máis relevantes do noso pasado e por suposto, como boa máquina do tempo, tamén viaxará ao futuro.

Se programas algún evento gastronómico ou cultural en Santiago ou comarca que quixeras que apareza na nosa axenda, escribe a:

redaccion@revistapincha.gal

SALA CAPITOL 19 DE XUÑO ÁS 21:30 HORAS | PREZO: 20 €

Desde a súa formación en 2010, Vintage Trouble converteuse no segredo mellor gardado do rock and roll. A paixón e a forza que destilan, o seu soul blues, os ritmos R& B e un toque de pop crean un cóctel difícil de rexeitar. Concerto enmarcada no ciclo Son Estrella Galicia.

Consulta novidades enrevistapincha.gal

Pincha | N 13

| 31 |

directorio

Bares/Cafeterías Restaurantes Outros

Caldeirería 49 baixo Santiago de Compostela De L a Me e D de 8:00 a 23:00 X a S de 8:00 a 1:00 T. 981 571 204

Rúa San Lázaro 104 Santiago de Compostela De L a S de de 9:00 a 00:30 Domingos pechado T. 981 566 607 www.bodeguilladesanroque.com

Casas Reais 25 Santiago de Compostela

Av. Rosalía de Castro 60 Milladoiro (Ames)

L e M: 12:00 a 00:30 Me e X: 12:00 a 1:30 V e S: 12:00 a 02:30 Domingos Pechado

De L a X de 8:00 a 23:00 V de 8:00 a 1:30 D de 9:00 a 23:30

T. 981 556 344 - quedamosenlaflor.com

Instagram: @abarberiacafe

Rúa Nova 36 Santiago de Compostela T. 981 566 980

De L a V de 9:30 a 17:00 e dende unha hora antes dos concertos Xantar bufete de 14:00 a 16:00 T. 981 573 807 www.cafeterialasso.gal

Cantón de San Bieito 5 Santiago de Compostela Todos os días de 10:00 a 00:00 T. 628 177 128 www.vinotecacasapepe.com

Rúa do Vilar, 25 Santiago de Compostela

J.A.Brenlla R E S TA U R A N T E O F E R RO

Rúa de Sempre en Galiza 1 Santiago de Compostela

Rúa da Raiña 4 Santiago de Compostela

Rúa do Franco 41 Santiago de Compostela

T. 981 592 399 restauranteferro@gmail.com www.restauranteferro.com

De 10:00 a 16:30 e de 19:00 a 1:00

L a D de 13:00 a 16:00 e de 20:00 a 23:30

| 32 | Pincha | N 13

T. 981 572 257 www.restaurantesanjaime.com

T. 881 031 025 - www.acdcrestaurant.com

Avda. Benito Vigo 70 A Estrada

Vía Galileo s/n [Pol. do Tambre] Santiago de Compostela

M a X de 9:30 a 00:00 V e S de 9:30 a 1:30 D de 9:30 a 00:00

L a V: 06:00 a 00:00 Sáb., Dom. e festivos: 06:00 a 15:00

Rúa de San Pedro 120 Santiago de Compostela

T. 981 571 226 - argentinosburguer.com

T. 981 561 933 cafeteriapoligono@gmail.com

T. 981 589 600 www.amaceta.com

Rúa de San Pedro 28 Santiago de Compostela

Virxe da Cerca 7 - Baixo Santiago de Compostela

De L a D de 13:15 a 15:45 e de 20:15 a 23:30

De Me a S de 13:00 a 16:00 e de 20:30 a 23:30 Ma e D só mediodía

T. 981 573 789 - www.oafiador.com

T. 981 562 314 - www.restauranteatafona.es

Preguntoiro 35 Santiago de Compostela www.riquela.com

Grupo

RESTAURANTE

CASTRO Rúa de San Pedro 16 Santiago de Compostela De L a S de 14:00 a 16:00 e de 20:30 a 00:00 T. 981 577 633 - www.dezaseis.com

Rúa do Cubelo 27 Santiago de Compostela T. 981 552 352 - pandamoa.com obradoiro@pandamoa.com

Crta. N-550, s/n Pazos · Padrón T. 981 811 312 - www.hscala.com facebook.com/hotel.scala

Rúa Mazarelos 4-5 Santiago de Compostela Jueves, viernes y sábados: 22:00 a 05:30 T. 696484123 - sonarcompostela.com

Av. Ourense, 24 Palas de Rei Luns a Domingo de 12:00 a 23:00 T. 982 380 321 - alberguecastro.com

Avda. Rosalía de Castro 23 Milladoiro - Ames L a V: 9:30 a 13:30 e de 17:00 a 20:30 S e D: 10:30 a 13:30 e de 17:30 a 20:30 T. 981 937 515 Pincha | N 13

| 33 |

directorio tendas

Rúa Travesa 7 Santiago de Compostela

T. 981 571 469 liladelilith@gmail.com Despois de papar, a estas tendas terás que ir mercar

De L a V de 10:30 13:30 e de 17:30 a 20:30 S de 10:30 a 14:00

Rúa do Hórreo 46 Santiago de Compostela De L a S de 10:30 a 14:00 e de 16:30 a 20:30

Camisetas gourmet, enfornadas en Melide!

T. 678 430 636 missrock@missrock.es missrock.es

+ info T. 682 410 689 - info@seispes.com - www.seispes.com

Rúa das Rodas 13 Santiago de Compostela www.oscatrogatos.com

Asesoría Laboral, Fiscal, Jurídica y Contable Javier Alvarellos Luisa Pazos - Pablo Vizoso t. 981 570 393 – 608 883 589

desenvolver ideas compartir experiencias obradoiros - encontros - presentacións

Rúa Pesqueiras 6 - Local 10 Bertamiráns T. 660 619 071 contact@dospasos.org www.dospasos.org

| 34 | Pincha | N 13

Rúa Preguntoiro 9 Santiago de Compostela T. 680 223 457 info@helloonyva.es www.helloonyva.es

O galardón #somospincha homenaxea aos camareiros e camareiras composteláns Laura, Isma e Fer apareceron

P

na nosa reportaxe sobre os camareiros e camareiras composteláns.

Foto: Iván Barreiro

incha celebrará o seu segundo aniversario cunha festa o próximo 9 de maio na cafetería Lasso, no Auditorio de Galicia, na que faremos entrega do primeiro galardón #somospincha Con este premio queremos homenaxear aos camareiros e camareiras da cidade. Aos que a nosa compañeira Jéssica Pintor chamou “a alma dos nosos bares” nunha reportaxe publicada no número 10 da nosa revista.

Recollerá o premio Laura Martínez, camareira da Bodeguilla de Santa Marta, recentemente elexida a segunda mellor tiradora de cervexa de España e que protagonizou a portada de dito número.

Chegan as PINCHAPAS!

T

iñamos papel, tiñamos web, tiñamos redes sociais… faltábannos as chapas!!

Pero non

unhas calquera… Chegan as Pinchapas! Ou Chapinchas! Ou chámalle X!

Temos cinco modelos diferentes: co noso logo, a Pinchapa #somospincha e as das nosas seccións para lamber os fuciños, #apapar e #debaresconjessi Se queres conseguir un lote cos cinco modelos, escríbenos, escríbenos por Facebook, Twitter ou Instagram indicando: “Eu tamén quero unha #pinchapa”. Faremos un sorteo entre todos os que o fagades e sexades seguidores de Pincha nalgunhas das tres redes sociais. Sorte!! ;)

O LIBRO DE LILA DE LILITH Apropiación indebida Unha novela sobre o amor de Lena Anderson.

É

unha novela sueca traída ao galego por Marta Dahlgren a través da editorial compostelá Hugin e Munin. Narra a

historia dunha relación desde a vivencia e particular visión dunha douta ensaísta. Lévanos por un mundo de postulados filosóficos, ideolóxicos e artísticos que pouco lle axudan na súa interpretación dos sentimentos e das relacións. Moi interesante!

Pincha | N 13

| 35 |