MAGAZINE VOOR MEDEWERKERS EN VRIJWILLIGERS Nummer 3 - jaargang 4
Voorzitter Raad van Bestuur Pieter de Kort neemt afscheid van Rivas: ‘Het is tijd voor een frisse start met een nieuw team’ Hoe heeft het ziekenhuis zich voorbereid op het JCI-accreditatiebezoek? Patiënten, huisartsen, specialisten en verzekeraars gebaat bij Kwaliteit Als Medicijn (KAM)
DIT IS ROBERT, NEUROLOOG. Hij vertelt je meer over de neurologie en KAM.
Binnenkomer Altijd al nieuwsgierig naar hoe je collega’s werken? Neuroloog Robert Chabot is sinds najaar 2013 werkzaam in het Beatrixziekenhuis. Samen met collega-neurologen Ako Dara, Ekkehart Geiger en Roeland van Eijkelenburg vormt hij de vakgroep neurologie. De zorg voor de neurologiepatiënten verlenen de neurologen multidisciplinair samen met specialisten van andere vakgroepen, gespecialiseerd verpleegkundigen, paramedici en huisartsen in de regio. De verpleegafdeling neurologie heeft 14 bedden en de stroke-unit, speciaal voor patiënten die zijn opgenomen met een beroerte, telt nog eens 4 bedden.
‘De vakgroep oefent neuro logie in de volle breedte uit. Iedere neuroloog heeft daarnaast ook zijn eigen aandachtsgebieden zoals Parkinson, hoofdpijn, Multiple Sclerose, cognitieve stoornissen, et cetera. Op de polikliniek zien mijn collega’s en ik zeer diverse patiënten van alle leeftijden met diverse klachten van kruin (hoofdpijnen) tot tenen (polyneuropathie).’
Het programma Kwaliteit Als Medicijn (KAM) is de samen werking tussen ziekenhuis, huisar tsen en verzekeraars, waarin Rivas wordt beloond voor het leveren van kwaliteit. Wat overigens alleen kan omdat het budget (de beloning, red.) voor vijf jaar wordt losgekop peld van de productie (het aantal verrichte behandelingen en ingrepen, red.). ‘Ik was niet meteen over tuigd, sterker nog, ik was erg “KAM-kritisch”. Dit veranderde toen ik inzag hoe krom de gezondheidszorg en de financiering hiervan is geregeld en dat dokters werkelijk de invloed hebben om de zorg anders in te richten.’
2 Mijn Rivas
‘Neurologie is “het ultiem beschou wende” specialisme. Daarmee bedoel ik dat de anamnese en het neuro logisch onderzoek de belangrijkste instrumenten van de neuroloog zijn. Je kijkt met een “brede blik” naar elke patiënt, vraagt door naar leefstijl, het omgaan met stress en emoties, hoe iemand cognitief functioneer t en of er sprake is van sociale problemen. Dat is nodig, omdat neurologische klachten soms complex zijn, meerdere oorzaken kunnen hebben en daarom een per soonlijke en aandachtige klinische benadering vereisen. Mijn uitdaging is om alle patiënten die “brede blik” en aandacht te geven en met duide lijke informatie en een goed advies van dienst te zijn.’
‘Met KAM verkeer t het Beatrixziekenhuis in een uitzonderlijke en bevoorrechte positie, die specialisten goed moeten benutten. We hebben de kans om écht te gaan voor betere, patiënt gerichte en meer doelmatige zorg. Met behoud van kwaliteit en de tijd om een patiënt daarbij uitgebreid voor te lichten en mee te laten beslissen. Bepaalde zorg die nu nog wordt gedaan door de specialist in het ziekenhuis kan ook prima in handen van de huisar ts. Als die verschuiving goed werkt, kunnen we in het ziekenhuis meer tijd besteden aan patiënten die de medisch-specialistische zorg echt nodig hebben.’
Inhoud Nummer 3 - jaargang 4
4
Aan tafel met… Deze keer gaan neuroloog Robert Chabot, programmamanager Kwaliteit Als Medicijn Angela Vermeulen, huisarts Erika Smalbraak en bestuurslid Kees Heijblom met elkaar in gesprek over de vraag of dokters behalve hun patiënten ook de zorg beter kunnen maken.
12
Interview Voorzitter Raad van Bestuur Pieter de Kort neemt afscheid van Rivas: ‘Het is tijd voor een frisse start met een nieuw team’
8
1+1=3 Door optimaal samen te werken in de keten, kunnen we het verschil maken voor patiënten en cliënten. Eveline de Ruijter, continentieverpleeg kundige en Jeannette de GrootPellikaan, assistent-inkoper werkten samen voor een nieuw ophang systeem voor urineopvangzakken.
7 Prikbord
Check weer een nieuwe, bonte Rivas-verzameling trots op Prikbord.
10 Rondje Rivas
Lees en je bent weer op de hoogte van wat er zich in de regio’s afspeelt.
15 Zo doen wij dat Jouw collega’s in het Beatrixziekenhuis geven antwoord op de vraag: ‘Wat heb jij gedaan om klaar te zijn voor het JCI-accreditatiebezoek?
16 Ding
Leuke weetjes over de Pleister. Ze zijn er en je leest ze in…Ding.
Mijn Rivas is een uitgave van Rivas Zorggroep Samenstelling en productie: afdeling Marketing en Communicatie Fotografie: Richard van Hoek Concept en vormgeving: gloedcommunicatie, Nijmegen Vragen, onderwerpsuggesties, reacties en tips: mijnrivas@rivas.nl Contact: Rivas Zorglijn 0900-8440 Website: www.rivas.nl
Zomer 2016 3
Aan tafel met … Kwaliteit Als Medicijn is het antwoord van huisar tsen (HenZ), zorgverzekeraars en specialisten (Rivas) op de vraag hoe we met diverse projecten gezamenlijk een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan de transitie naar betere én betaalbare zorg in Nederland. Als een van de ‘leer tuinen’ zijn we met de KAM-projecten een voorbeeld voor de andere ziekenhuizen in het land.
DOKTERS MAKEN OOK DE ZORG BETER MET KAM In regio Gorinchem werken huisartsen, zorgverzekeraars en Rivas sinds 2015 samen aan een oplossing voor de stijgende zorgkosten onder de noemer Kwaliteit Als Medicijn (KAM). Ze hebben diverse projecten opgezet die bijdragen aan én de kwaliteit én aan het verminderen van de zorgkosten. Bijvoorbeeld door het voorkomen van onnodige en vermijdbare zorg. Kees Heijblom van de Raad van Bestuur hierover in gesprek met huisarts Erika Smalbraak, neuroloog Robert Chabot en programmamanager KAM Angela Vermeulen.
KEES HEIJBLOM (61) is lid van de Raad van Bestuur van Rivas Zorggroep. ‘Met Kwaliteit Als Medicijn hebben we een manier gevonden om de zorg écht beter te maken. Huisartsen, specialisten en zorgverzekeraars kunnen echt het verschil maken, omdat de omzet voor vijf jaar is losgekoppeld van de productie. Hierdoor ontstaat de ruimte om samen met de patiënt de beste individuele keuze te maken.’
4 Mijn Rivas
ERIKA SMALBRAAK (59) is ruim 25 jaar huisarts en voert samen met haar collega Mieke Heikoop een praktijk van ruim 2.400 patiënten in Giessenburg. Daarnaast is ze voorzitter van het bestuur van Huisarts en Zorg (HenZ). ‘Landelijk speelt het issue om meer zorg te verplaatsen vanuit het ziekenhuis naar de huisarts. Hier sta ik achter. De grootste uitdaging voor huisartsen is om voor de ‘verplaatste zorg’ aan de patiënt tijd vrij te maken.’
DE UITGANGSPUNTEN VAN KAM
Kees: ‘Sinds de vorming van Rivas ligt de focus op hoe we cliënten de juiste zorg, op de juiste plaats door de juiste zorgver lener kunnen bieden. Hierbij uitgaand van de effectiviteit van zorg. Een goed gesprek tussen behandelaar en patiënt kan veel meer betekenen in de kwaliteit van zorg dan een verwijzing, een rönt genfoto of verder onderzoek. Dit staat haaks op het systeem van vergoedingen voor de ziekenhuiszorg, dat gebaseerd is op omzet en omvang van verrichtingen. Eigenlijk hindert het huidige vergoeding systeem het samen met de patiënt maken van een goede keuze. Toen de verzekeraar ‘om’ was en de vergoeding en productie voor een periode van vijf jaar van elkaar werd losgekoppeld, konden we in 2015 van start met Kwaliteit Als Medicijn (KAM).’ Robert: ‘Door KAM zijn we de beperkin gen en drijfveren door verkeerde finan ciële prikkels tijdelijk kwijt. Minder
ROBERT CHABOT (33) is sinds najaar 2013 neuroloog in het Beatrixziekenhuis in Gorinchem. ‘De gezondheidszorg in Nederland zal de komende jaren noodzake lijkerwijs sterk gaan veranderen met meer regie bij de patiënt en de dokter enerzijds en de noodzaak de kosten in bedwang te houden anderzijds. Door KAM verkeren wij in de positie om aan die verandering invulling te geven en de zorg beter en doelmatiger te maken, zonder hier financieel voor gestraft te worden.’
atiënten en minder bezoeken betekent p minder inkomsten voor de specialist, is een oude denkwijze die nog aanwezig is, maar gelukkig zie ik ook steeds meer dokters daarvan los komen. KAM is een buitenkans om de manier van zorg leve ren wezenlijk te veranderen. Dat begint met de patiënt en de dokter “in the lead”.’ Kees: ‘Mijn overtuiging is dat we moe ten investeren in de eigen regie van de patiënt.’ Robert: ‘Dat klopt. Onze vakgroep heeft het idee ‘s ochtends de ‘standaard agenda-poli’ met van tevoren geplande patiënten te doen en ‘s middags een inloopspreekuur. De patiënt met bijvoor beeld Parkinson kan zelf goed inschatten of die standaardcontrole van eens in de drie maanden wel nodig is of dat er lan gere tijd tussen mag zitten. Prima toch? Het vraagt flexibiliteit om deze dienst te verlenen aan de patiënt. Maar laten we
• Kwaliteit belonen in plaats van productie • Kwaliteitswinst behalen door meer tijd te nemen voor de klachten van patiënten en besluitvorming • Kosten besparen door het verminderen van onnodige zorg • De juiste zorg, op de juiste plaats • Vernieuwingen door zorgprofessionals, voor zorgprofessionals • Patiënt als partner in besluitvorming • Betere samenwerking is een voorwaarde voor kwaliteit • Lange termijnafspraken op basis van vertrouwen • Aandacht voor het welzijn van de zorgprofessional
het gewoon eens durven te ontdekken met elkaar! De ideeën zijn er. Nu komt het erop aan ze uit te werken en te reali seren. Daar moeten dokters ten eerste samen zelf in optrekken en daarbij kunnen ze ook meer ondersteuning van het projectbureau gebruiken.’
ANGELA VERMEULEN (41) werkt zeven jaar bij Rivas als hoofd Rivas Advies en is sinds anderhalf jaar ook programmamanager KAM. ‘Huisartsen en specialisten denken zélf na over hoe de zorg beter kan voor de patiënt. Dit heeft al tal van goede ideeën en vindingrijke initiatieven opgeleverd.’
Zomer 2016 5
Aan tafel met …
Angela: ‘Goede ondersteuning vraagt ook om duidelijke keuzes. De zorgverze keraar denkt in termen van zorgkosten per patiënt. Er wordt gekeken of een pro ject meer tijd voor de patiënt oplevert, de zorgkosten omlaag kunnen gaan, enzo voorts. Onder de streep moet een project wel iets opleveren, ook omdat we een leertuin zijn en andere ziekenhuizen na ons met de ideeën uit KAM aan de slag moeten gaan.’ Robert: ‘Dat is uiteraard zo. Wat we aan de vakgroepen uitdragen, is dat KAM meer moet worden dan alleen een paar projecten. De volgende stap is de transi tie van de organisatie naar een nieuwe manier van werken.’ Angela: ‘Rivas heeft de perfecte omvang voor KAM en om met alle vakgroepen en huisartsen toe te werken naar een nieuwe manier van werken. Dankzij de goede samenwerking en de korte lijnen.’ Erika: ‘Een leuk KAM-project in dat licht is het gestructureerd telefonisch overleg. Wanneer ik in de praktijk een patiënt zie met een ingewikkelde problematiek, dan heb ik de mogelijkheid om dit op gezette tijden goed door te spreken met de speci
alist. De specialist schrijft daarna een advies uit en stuurt dit de huisarts op. Op die manier kan ik de patiënt verder helpen en is een verwijzing naar de specialist niet nodig.’ Robert: ‘Sommige zorg die nu door specialisten wordt gegeven, is ook in goede handen bij de huisartsen. Het car paal-tunnelsyndroom is daar een voor beeld van. Voor de diagnose is vaak een EMG-onderzoek nodig, wat enkel door de neuroloog uitgevoerd en aangevraagd wordt. Dit onderzoek willen we nu ook toegankelijk maken voor de huisarts. Er zijn geen protocollen of neurologische richtlijnen die dit belemmeren. We gaan hier als vakgroep mee aan de slag. Wat behoorlijk revolutionair is binnen de neurologie.’ Erika: ‘Landelijk speelt inderdaad het issue om meer zorg te verplaatsen vanuit het ziekenhuis naar de huisartsen. Iets waar ik als huisarts achter sta met de bij HenZ aangesloten huisartsen. We volgen al extra nascholingen om de polireviews (controle van patiënten na een bepaalde behandeling in het ziekenhuis, red.) te doen.’ Robert: ‘Of dit behapbaar is voor de huisarts hangt af van factoren als know-how, voldoende gelegenheid tot laagdrempelig overleg met de specialist en voldoende tijd. Dat laatste is een uitdaging met zoveel werkzaamheden en taken op het bord van de huisarts.’
Erika: ‘Dat klopt. Huisartsen hebben ten opzichte van 5 tot 10 jaar geleden te maken met veel drukkere spreekuren. Vaak ondanks extra ondersteuning in de praktijk. In samenwerking met VGZ is HenZ bezig met ‘Project 2020’. Doel is de belasting van de huisartsen in de regio terug te dringen en KAM in de huisarts praktijk van de grond te krijgen.’ Kees: ‘We zijn anderhalf jaar met diverse KAM-projecten bezig. Hebben we genoeg aan vijf jaar?’ Robert: ‘Waar we naartoe moeten willen is een organisatiebrede en totaal andere manier van denken en werken. Met mogelijk ook een heel andere organisa tievorm, waarin de regie bij de patiënt en de dokter komt te liggen. Dat gaat veel verder dan die vijf jaar, dat is de lange termijn. Ik zie mezelf tegen die tijd mis schien wel meer “buiten de ziekenhuis muren” werken met diverse e-healthtoepassingen of op consultbasis met een poliklinisch spreekuur in bijvoorbeeld de huisartspraktijk.’ Angela: ‘Met diverse projecten hebben we al iets in gang gezet. Daar kunnen we niet mee stoppen in 2019 om daarna weer terug te gaan naar hoe het was.’ Robert: ‘Rivas kan door KAM leidend zijn in welke richting de zorgverlening in Nederland zich de komende jaren ontwikkelt.’ Angela: ‘Precies daarom zijn we nu al bezig zijn met de lange termijn.’
•
‘WE MOETEN NAAR EEN SYSTEEM WAAR BIJ KWALITEIT WORDT GEHONOREERD’
6 Mijn Rivas
ider van Fija Blokhuis bedankt de teamle team het ambulant verpleegtechnisch en uis enh (AVT) in het Beatrixziek nele en Joanne voor de goede, professio wenst uiterst vriendelijke verzorging en st. het team een hele goede toekom
Familie verras te medewerke rs van Tiendwae rt op de Dag va n de Medewerke r. De medewer kers kregen compl imenten van fa m ilie, en zij geven de families een gr oo t compliment te rug!
Op 17 mei zijn de Careclowns op de Alblas, Bosch/kaai geweest als cadeautje van (de kinderen van) mevrouw Huuksloot. Het was een groot succes!
Optreden op 27 april in verpleeghuis Tiendwaert van Christelijk streek r mannenkoor Asaf. Aangeboden doo oranjevereniging, Oranje Trouw, Hardinxveld-Giessendam.
Bewoners van de afdeling Korenbloem uit Lingesteyn bezochten de kleurrijke en zonnige Keukenhof. Ook de oudste cliënt, mevrouw Herwig, was samen met haar dochter mee.
Op het stomasymposium op 19 mei in het Beatrixzieken huis zijn veel praktische tips gegeven over stomazorg.
Zomer 2016 7
Door optimaal samen te werken in de keten, bieden we onze patiënten en cliënten zorg op het juiste moment en op de juiste plaats. In 1+1=3 vertellen collega’s hoe zij door de krachten te bundelen samen écht het verschil maken voor patiënten en cliënten. Deze keer Eveline de Ruijter, continentieverpleegkundige en Jeannette de Groot-Pellikaan, assistentinkoper over een nieuw ophangsysteem voor urineopvangzakken.
1 + 1
NIEUW PRODUCT, MINDER KLACHTEN VOOR PATIËNT AIRIS FAKIRMOHAMED, CONTINENTIE- EN STOMAVERPLEEGKUNDIGE ‘Ik heb het nieuwe urineopvangsysteem uitgeprobeerd en ben er heel tevreden over. Het slangetje dat verbonden is aan de urine opvangzak kun je gemakkelijk fixeren, waardoor de urine goed wegloopt. Daarnaast is het hygiënisch omdat je het goed kunt schoon maken en zo aan het bed kunt hangen zonder dat de urineopvangzak op de grond komt. Kosten besparend is het ook omdat het rekje heel stevig is en dus langer mee gaat.’
8 Mijn Rivas
C
ontinentieverpleegkundige Eveline de Ruijter verleent dagelijks zorg aan patiënten. Hierdoor ziet zij in de praktijk diverse zaken die geoptimaliseerd kunnen worden in de zorgverlening en aan de de daarbij behorende materialen. ‘Ik merkte dat het ophangsysteem voor de urineopvangzakken niet altijd even goed werkte’, vertelt zij. ‘Doordat de zakken niet goed gefixeerd werden, klapte de slang soms dubbel. Hierdoor liep de urine niet goed weg en kregen patiën ten vaak last van hun buik. Daar moest dus verandering in komen.’
Oriënteren en testen Eveline voegde direct de daad bij het woord en ging aan de slag. ‘Op het internet heb ik gezocht naar diverse systemen. De afdelingen infectiepre ventie en inkoop betrok ik direct erbij om mee te kijken vanuit hun expertise. Dit doen we eigenlijk altijd wanneer
we nieuwe materialen aanschaffen.’ Infectiepreventie kijkt vooral mee of het product voldoet aan de hygiëne-eisen. De afdeling inkoop gaat over het opvra gen van offertes en het aanleveren van materiaal om te testen op de afdeling. ‘Samen met Eveline keek ik na aan welke eisen het rekje moest voldoen, zodat ik op basis daarvan gericht offertes kon opvragen’, zegt Jeannette. ‘Als assortimentscoördinator bespreek ik aanvragen van nieuwe medische hulpmiddelen in de Materiaal Advies Commissie zodat alle disciplines een advies kunnen geven.’ De medewerkers op de afdeling testen de producten. Dit is belangrijk omdat het product, naast het feit dat het vol doet aan de eisen, voor de medewerkers gemakkelijk in gebruik moet zijn. We testen ook altijd producten van meerdere leveranciers, zodat we vergelijkings mater iaal hebben. Na de test op de afdeling evalueert Eveline dit met haar
= 3 Jeannette de Groot-Pellikaan
Eveline de Ruijter
team en koppelt mij terug op welk product de keuze uiteindelijk is gevallen. Zo kan ik het traject verder oppakken.’
Voordeel voor de patiënt Het systeem dat uiteindelijk gekozen is, zorgt ervoor dat én de zak goed gefixeerd wordt én dat de zak niet losgekoppeld hoeft te worden van de slang. Dit is van uit het oogpunt van hygiëne zeker een verbetering waardoor infecties kunnen worden geminimaliseerd. Eveline: ‘Omdat het systeem op poten stond, terwijl de urinezakken bij ons aan de rand van het bed hangen, hebben we de poten laten inkorten door de technische dienst. Het is uiteindelijk een project geworden waar verschillende afdelingen
bij betrokken zijn. Samen zijn we tot een product gekomen dat in het voordeel van onze patiënten werkt. We merken dat zij steeds minder klachten ervaren en dat is mooi om te zien. Daar doen we het voor.’
Het nieuwe urineopvangrekje is van geplastificeerd draadstaal met een stevige bevestiging voor aan het bed. Er zit een kleine opening in waar de katheterslang in gefixeerd kan worden zonder dat de urinezak afgekoppeld hoeft te worden. Er kan geen ‘knik’ komen in de slang, het is goed schoon te houden en is duurzaam door hergebruik na reiniging.
Gebruikmaken van elkaars expertise Zowel Eveline als Jeannette ervaren de samenwerking als erg prettig en waardevol. ‘In het verleden hebben we al veel samengewerkt, bijvoorbeeld voor het invoeren van één type urinezak die we Rivas-breed gebruiken. Het is fijn dat de lijnen kort zijn en we gebruik kunnen maken van elkaars expertise. Dat werkt heel efficiënt en snel.’
•
Zomer 2016 9
Er gebeurt van alles in de regio’s. Wat precies,
R IV
RON
DJE
AS
Directeur Actiz brengt taart en bloemen
Vierde editie Rivas Vierdaagse Papendrecht Een lange stoet van bewoners van Rivas-locaties en thuiszorgcliënten trekt eind juni weer door Papendrecht tijdens de vierde editie van Rivas Vierdaagse Papendrecht. Van dinsdag 28 juni tot en met vrijdag 1 juli maken zij elke dag een wandeling. De tochten komen langs de drie woonlocaties van Rivas in Papendrecht: verpleeghuis De Wieken, zorgcentrum De Waalburcht en woonzorgcentrum De Markt. De deelnemers worden vrijdag 1 juli op feestelijke wijze binnengehaald bij De Wieken.
Medewerkers van het thuiszorgteam in Nieuwpoort kregen donderdag 12 mei bezoek van Jan de Vries, algemeen directeur van ActiZ. Hij kwam op de Dag van de Verpleging langs met een grote bos bloemen en taart voor alle medewerkers. Hiermee wilde hij zijn waardering uitspreken voor alle zorgmedewerkers in de ouderen- en thuiszorg. ‘Met ons team weten we flexibel en snel in te spelen op de wensen en behoeften van onze cliënten’, vertelt Ina van der Hoff, verzorgende IG en planner bij Rivas in Nieuwpoort. ‘Er is een grote bereidheid om in te springen waar nodig. Wij hoeven daardoor tegen onze cliënten nooit ‘nee’ te zeggen. De zorgvraag neemt toe en wordt ook complexer. Veel van onze teamleden zijn daarom bijgeschoold en weten zo, in goede samenwerking met familieleden en mantelzorgers, bij te dragen aan de kwaliteit van leven thuis.’
Eerste oogst uit tuinkas De Schutse
Feestweek voor Rivas-vrijwilligers Ruim 1500 Rivas-vrijwilligers zijn tijdens een speciale feestweek in het zonnetje gezet. Dagelijks zetten zij zich belangeloos in voor cliënten van Rivas. Om hun betrokkenheid en inzet te waarderen werd van maandag 23 tot en met vrijdag 27 mei de week van de Rivas-vrijwilliger gehouden. Op verschillende locaties werden uiteenlopende activiteiten en workshops voor hen gehouden.
10 Mijn Rivas
De bewoners van woonzorgcentrum De Schutse in Gorinchem kunnen deze maanden genieten van de eerste oogst uit hun tuinkas. De koks in De Schutse gebruiken verschillende producten uit de kas voor de bereiding van de maaltijden voor de bewoners. Zij oogsten onder andere sla, tomaten, pepers en aardbeien. De kas kon dankzij verschillende initiatieven worden gebouwd, zoals extra financiering door het ouderenfonds en de opbrengst van een rommelmarkt in De Schutse. De kas werd in september 2015 officieel geopend. Toen werden gelijk de eerste groenten en kruiden gepoot.
lees je in Rondje Rivas.
Vrolijk bezoek voor bewoners Waerthove De bewoners van ver pleeghuis Waerthove in Sliedrecht kregen onlangs bezoek van twee Careclowns. Dit was door de dochters van bewoner mevrouw Huuksloot geregeld. ‘Alle bewoners genoten volop van dit vrolijke bezoek’, vertelt zorgregisseur Maartje den Besten. ‘Zij maakten bewoners aan het lachen en het was bijzonder om te zien hoe zij
contact maakten met de bewoners.’ Dit bijzondere initiatief van de dochters van één van de bewoners sluit aan bij de aandacht voor welzijn. ‘Welzijn is een belangrijk onderdeel van ieders leven, ook voor de bewoners met dementie in Waerthove’, zegt Maartje. ‘Familieleden spelen daarin een belangrijke rol.’
Walking Football
Je bent zo jong als je jezelf voelt en je bent nooit te oud om te leren. Dat zijn de basisprincipes van het Walking Football, een nieuwe voetbalvorm voor 60-plussers die op hun oude dag nog lekker actief bezig willen zijn. Bij Walking Football wordt gespeeld op een veld van 35 bij 20 meter met 7 tegen 7 en lage doeltjes. Tijdens het spel mag er niet gerend worden, er mogen geen slidings gemaakt worden en de bal mag niet hoger dan heuphoogte geschoten worden. In samenwerking met voetbalvereniging Unitas, Gorinchem Beweegt en Rivas Zorggroep is een team opgezet. De eerste trainingen in april en mei waren een succes.
Kraamzorg Rivas naar Kraamzorg de Waarden Rivas Kraamzorg is vanaf woensdag 1 juni 2016 officieel overgegaan naar Kraamzorg de Waarden. Alle cliënten en medewerkers zijn overgenomen door Kraamzorg de Waarden. Hiermee komt na 7 jaar een einde aan Rivas Kraamzorg. Door de veranderingen in het zorglandschap zijn binnen Rivas keuzes gemaakt. De Raad van Bestuur van Rivas heeft besloten meer focus aan te brengen in het zorgaanbod en daarom te stoppen met het aanbod van Rivas Kraamzorg. De Nederlandse Zorgautoriteit heeft op 27 mei officiële goedkeuring gegeven.
MARCELLA BEEKMAN VOORZITTER OR
EEN MENS LIJDT HET MEEST DOOR HET LIJDEN DAT HIJ VREEST (EN NOOIT OP KOMT DAGEN) Soms moet je maar niet naar de weerberichten luisteren en gewoon doen wat je van plan bent. Dat doen wij ook als we willen gaan varen met onze boot. We zien wel wat het wordt: regen, storm, zon, het maakt ons niet uit. Niets is zo veranderlijk als het weer. Over veranderlijk gesproken; er zijn veranderingen ingezet om bij Rivas de topstructuur te veranderen. Als OR hebben we daar begin dit jaar advies over gegeven. In onze nieuwsbrief van januari schreven we daar uitgebreid over. Inmiddels zijn de nieuwe directeuren van de domeinen aangesteld. De meeste teamleiders krijgen een nieuwe leidinggevende. Dat is spannend. Het is afwachten wat de ideeën en plannen worden van de nieuwe directeuren. Een en ander zal duidelijk worden in de loop van het jaar. Wij zullen als OR dat proces natuurlijk goed volgen. Sinds een aantal weken weten we dat er een nieuwe voorzitter voor de Raad van Bestuur komt (vanwege een evenwichtige verdeling man/vrouw wordt dat wat ons betreft een vrouw). Binnenkort nemen we afscheid van Pieter de Kort. Pieter was als voorzitter van de Raad van Bestuur onze gesprekspartner in de overlegvergaderingen. Ook voor de Ondernemingsraad en mij zal een nieuwe bestuurder wennen zijn. Allemaal veranderingen… soms is het net het weer. Reageren? Mail jouw reactie naar: m.beekman@rivas.nl
Zomer 2016 11
interview
Voorzitter Raad van Bestuur Pieter de Kort neemt afscheid van Rivas
‘Het is tijd voor een frisse start met een nieuw team’ 12 Mijn Rivas
interview
Begin juli zal Pieter de Kort (65) Rivas verlaten. Pieter heeft dan bijna 17 jaar als voorzitter van de Raad van Bestuur aan het hoofd van Rivas gestaan. Het groot ste deel hiervan samen met collega Kees Heijblom, die als bestuurslid aanblijft. In zijn werkkamer kijkt Pieter tijdens een laatste interview voor Mijn Rivas terug op zijn loopbaan. ‘Ik vind het bijzonder dat ik hier al bijna 17 jaar met veel plezier werk’, begint Pieter spontaan. ‘Met genoegen kijk ik terug op de afgelopen jaren. Ik heb me nuttig mogen maken voor de organisatie en heb daarbij echt het gevoel dat we met heel veel collega’s aan iets moois hebben gebouwd.’
Bouwen Dat bouwen begint na zijn aantreden in 1999. Rivas groeit als eerste zorgketen van Nederland jarenlang gestaag. Het zorgaanbod bestaat al snel uit zorg van de wieg tot het graf. ‘In de keten zijn de schotten tussen de verschillende vormen van zorg voor het grootste deel weg genomen voor de cliënten, waardoor het mogelijk is om in één keer de zorg goed voor hen te regelen.’
Rode draad De zorgketen als een middel om de cliënt zorg op maat te leveren en kwaliteit van leven te bieden. Dat is de rode draad bij Pieter en Kees aan de bestuurstafel. Het gaat hen erom de zorg effectiever te maken door telkens een antwoord te hebben op de vraag of elke cliënt de juiste zorg, op de juiste plaats krijgt van de juiste zorg verlener. ‘Iets wat we al in 1999 wilden, iets waarop Rivas’ missie is gebaseerd, was een manier vinden om bij het leveren
van zorg niet de nadruk te leggen op omzet en omvang van verrichtingen’, verduidelijkt Pieter. ‘In 2015 zijn we er dankzij de juiste timing eindelijk in geslaagd dit te realiseren met het pro gramma Kwaliteit Als Medicijn (KAM).’
Kwaliteit van leven Pieter doelt op de samenwerking tussen ziekenhuis, huisartsen en verzekeraars, waarin Rivas wordt beloond voor het leveren van kwaliteit. Wat alleen kan, omdat het budget voor vijf jaar wordt losgekoppeld van de productie. ‘KAM gaat niet om de vraag hoe snel je iemand bijvoorbeeld een nieuwe heup kunt geven, maar om de vraag of die heup voor die persoon wel de beste oplossing is. Geen overbodige diagnostiek of behandeling, maar de cliënt uitgebreid voorlichten en mee laten beslissen. Met de dienstver lening kunnen we in tal van projecten beter aansluiten bij de wens van de cliënt, die toch vooral op zoek is naar kwaliteit van leven.’
‘Met KAM leggen we bij het leveren van zorg niet de nadruk op omzet en omvang van verrichtingen maar op kwaliteit van zorg.’
Mijlpalen De vraag naar voorbeelden van andere mijlpalen brengt het interview op mens gerichte zorg volgens Planetree. Een ander voorbeeld is het elektronisch cliëntdos sier voor de betrouwbare en ketenbrede uitwisseling van cliëntgegevens. En tot
‘Met heel veel collega’s hebben we aan iets moois gebouwd.’
Zomer 2016 13
interview
slot Rivas ‘ja’ tegen het ketenbrede kwali teitssysteem Joint Commission Interna tional en de snel verkregen accreditatie voor verpleeghuizen, verzorgingshuizen en de thuiszorg. Het Beatrixziekenhuis staat op het moment aan de vooravond van het JCI-accreditatiebezoek. Waar is Pieter nog meer trots op? ‘We werken prima samen met onze eigen, betrokken zorgprofessionals, met collegainstellingen, gemeenten, verzekeraars en andere stakeholders zoals de NVZ, Actiz en de NPCF. Ook mogen we blij zijn met het feit dat Rivas ten opzichte van 1999 drie keer zoveel cliënten bedient. Ook zijn we een goede en betrouwbare part ner voor cliënten en bieden wij hen over de hele linie prima kwaliteit.’
Andere tijden Rivas is de afgelopen 10 jaar zeer succes vol geweest. Dat gebeurde in een relatief
stabiele omgeving. Maar tijden verande ren, het financiële klimaat is anno 2016 killer en het zorglandschap complexer. Daardoor zijn er binnen Rivas ook grote veranderingen doorgevoerd die onder meer te maken hadden met veranderende wet- en regelgeving. Ik ben er trots op dat Rivas op cruciale momenten bijtijds
‘HET GAAT EROM FLEXIBEL TE ZIJN ÉN TE BLIJVEN’ daarop wist in te spelen. Zoals met het ‘scheiden van wonen en zorg’. We waren al jaren eerder bezig met het verder pro fessionaliseren van de thuiszorg en ver pleeghuiszorg en de bijhorende nieuw bouw van locaties zoals Lingesteyn,
Waerthove en Tiendwaert. Die we ook hebben ingezet voor ‘huren met zorg’.
Toekomst Om ook de komende jaren snel en tref zeker te kunnen blijven inspelen op ver anderingen is onlangs een slagvaardiger structuur ingevoerd met vier nieuwe divisies; ziekenhuiszorg, thuiszorg, lang durige zorg en kortdurende zorg. Pieter: ‘Een logische stap, want we behoren met deze zorgvormen tot de absolute top van Nederland. Dat biedt kansen en daar moet Rivas op zijn voorbereid. Het gaat om flexibel zijn én blijven. Wat daarbij zal helpen is de vraag: wat kunnen we als zorgorganisatie en als individuele zorg professional toevoegen aan het zorgpro ces en de dienstverlening aan de klant?’
Afscheid De nieuwe organisatiestructuur en de komst van vier nieuwe directeuren begin deze maand, vindt Pieter een goed en logisch moment om ruimte te maken voor een opvolger. ‘Zo kan Rivas een frisse start maken met een nieuw team. Voor mij persoonlijk is het ook tijd voor nieuwe activiteiten. Bij leven en welzijn word ik 66 in september. Ik ga door met mijn bestuurswerk voor de Raden van Toezicht van zorgorganisaties Kwadrant Friesland en Laurens Rotterdam.’ Met een glimlach om de lippen: ‘Het wordt voor mij een andere fase van meer loslaten, op de handen zitten, slimme vragen stellen en anderen de ruimte geven voor goed bestuur. Verder ligt er gelukkig nog heel veel open.’ Maar eerst is er nog het officiële afscheid op donderdag 7 juli aanstaande. ‘Ik kijk ernaar uit en wil zoveel mogelijk mensen gedag zeggen.’
•
‘Het wordt voor mij een a ndere fase waarin gelukkig nog heel veel open ligt.’
14 Mijn Rivas
Danielle De Jong internist/ MDL-afdeling, Beatrixziekenhuis
Iedere editie vertellen jouw collega’s hoe zij met bepaalde zaken omgaan. Dit keer: Wat heb jij gedaan om klaar te zijn voor het JCI-accreditatiebezoek?
‘Het belangrijkste is dat er veel en duidelijke afspraken zijn gemaakt over bijvoorbeeld de identificatie van patiënten. Daar wordt echt goed aan vastgehouden en dat loopt onderling ook prima. Verder heeft JCI een enorme impact op ons werk als specialisten, omdat we nu veel meer moeten registreren. Dat kost tijd en we hebben maar een minuut of tien per patiënt. Wat daarbij echt een uitdaging is, is dat de ondersteuning daarin en het makkelijk maken om te registreren hier en daar nog wel te wensen over laat. Dat kost veel energie. We moeten volgens mij vooral de praktische kant van JCI blijven zien. Het is goed en belangrijk dat het keurmerk er komt. We hebben daarvoor al een behoorlijke slag gemaakt, en dingen echt beter met elkaar afgesproken en geprotocolleerd.’
ZO DOEN WIJ DAT
Marlou Bakker verpleegkundige Chirurgie, 4 West, Beatrixziekenhuis ‘Op de afdeling houden we voor al de mails in de gaten die de teamleider en aandachtvelders ons doorsturen naar aanleiding van hun JCI-bijeenkomsten. Verder hangt een kwaliteitsbord op de afdeling. Dat passen we steeds aan en daar overleggen we altijd over, bijvoorbeeld over wat de afdelingsdoelen zijn. Iedereen loopt ook elke dag een tracer op de afdeling. Daarin kijken we of iedereen bijvoorbeeld zijn personeelspas draagt en of we alles kunnen vinden in Rivas Documenten. Verder zijn er natuurlijk de JCI-accreditatiebijeenkomsten voor ons allemaal om de punten op de i te zetten. En we spreken elkaar aan als we zien dat iemand per ongeluk nog sieraden om heeft. Zelf heb ik dienst tijdens het accreditatie bezoek. Dat betekent dat ik grote kans maak om aangesproken te worden, dus ik kijk sowieso alle belangrijke dingen nog een keer heel goed na.’
Mieke de Jongh dagcoördinator Radiologie, Beatrixziekenhuis ‘JCI is natuurlijk ontzettend veelomvattend. Wat we vooral hebben gedaan is alle richtlijnen gestructureerd en het papier werk op orde gebracht. In onze werkoverleggen komt JCI ook steeds aan de orde, bijvoorbeeld over infectiepreventie. We hebben overal pompjes opgehangen ten behoeve van de handhygiëne. Er hangt ook een groot bord in de koffiekamer met de tracer resultaten. Die worden besproken en ook aan ons allemaal rondgemaild. De bevindingen daaruit pakken we gelijk op of er wordt een plan gemaakt om het te verbeteren. De commissie stralingsbescherming controleert of de artsen bevoegd zijn om met straling te werken. Die bevoegdheden moeten we ook makkelijk kunnen opzoeken. Verder is voorlichting over zaken betreffende straling één van de taken. Voor de medicatieveiligheid en -opslag zijn nieuwe koelkasten besteld. Ook gaan we medicijnen in kluisjes bewaren. Kort gezegd deden we veel dingen eigenlijk al, alleen nu met JCI net wat meer gestructureerd.’
‘Iedereen loopt elke
dag een tracer op de afdeling'
Zomer 2016 15
In de zorg gebruiken we alledaagse voorwerpen, maar zelfs daarover is wel iets buitengewoons te ver tellen. Je leest het in Ding. Dit keer: de pleister
d n e k k Pla
ding Pleisters zijn er in vele soorten en maten. De gewone huis-, tuin-, en keukenpleister (zie afbeelding) wordt gebruikt om kleine bloedingen te stelpen en om te voorkomen dat er vuil in de wond terecht komt. Deze pleister bestaat uit een brede kleefband en is in het midden voorzien van een absorberend gaaskompres. Daarnaast bestaan er ook blarenpleisters, magneetpleisters, morfinepleisters, kleefpleisters, oog pleisters,
16 Mijn Rivas
s portpleisters, pleisterspray en nog veel meer. De pleister is in 1920 ‘uitgevonden’ door Amerikaan Earle Dickson, onderzoeker van Johnson & Johnson. Zijn vrouw sneed zichzelf geregeld in de vingers bij het koken. Daarom fabriceerde Dickson zelf een pleister met een stukje katoengaas wat hij vastmaakte op een strook plakkende tape. In 1924 werden er gesteriliseerde pleisters machinaal geproduceerd
voor de verkoop. Door de jaren heen is de pleister op velerlei manieren geëvolueerd. Onder zoekers zijn bezig om een pleister te ontwikkelen die eiwitten herkent die ziekten als malaria en het dengue-virus dragen. Hierdoor hoeft een patiënt geen bloed meer te prikken in een ziekenhuis en hoeft de patiënt ook niet meer geduldig te wachten op resultaten van het laboratoriumonderzoek.