Το Θρανίο τεύχος Νο 40 by Αγιος Παύλος

Μάρτιος 2011 • αρ. φύλλου 40

Κινηματο… …γραφήματα

My name is Bond, James Bond

I see dead people

This is Sparta

May the force be with you

ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΑ «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ» Γυμνάσιο - Λύκειο τηλ.: 210 4511 954 «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ» Δημοτικό Σχολείο τηλ.: 210 4110 595-6 «BIRDS» Νηπιαγωγείο - Παιδικός Σταθμός τηλ.: 210 4173 341

Τα

Good morning Vietnam

Εκπαιδευτική συνεργασία

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη! Are you talking to me?

Run Forest, run

Σόδομα και Γόμορρα

Jack i’ m flying Κατίνα… σαλαμάκι Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι

Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;

Του Θεμιστοκλέους βεβαίως βεβαίως

Στάσου, μύγδαλα...

Νέα της Παιδαγωγικής και των Birds Ευτυχισμένο το 2011. Στιγμιότυπο από την κοπή της πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας της «Παιδαγωγικής».

Στο μουσείο της Ακρόπολης. Περιμένουμε με τη σειρά μας για να ξεναγηθούμε (Βλ. σελ. 5)

Από το αποκριάτικο πάρτυ του σχολείου όπου οι μαθητές της Α΄ τάξης χόρεψαν με το παραδοσιακό γαϊτανάκι.

Η θεωρητική κατεύθυνση

Νέο Μουσείο

…βόλτα στην Αθήνα Το Έχοντας

Ακρόπολης

ένα ολόκληρο μισάωρο για να πιούμε μερικοί καφέ και κάποιοι άλλοι ουζάκια! Σε κάθε περίπτωση, αυτή η εκδρομή θα μείνει αξέχαστη καθώς ήταν μια μοναδική ευκαιρία να έρθουμε βιωματικά σε επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό μας. P.S. Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι αυτή η εκδρομή θα πρέπει να καθιερωθεί για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, καθώς είναι απαραίτητη για να αλλάξουν παραστάσεις και να επαναφορτίσουν τις μπαταρίες τους εν όψει Πανελληνίων!

μουσείο της Ακρόπολης είναι αρχαιολογικό μουσείο επικεντρωμένο στα ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης των Αθηνών. Το μουσείο χτίστηκε για να στεγάσει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και στους πρόποδές του, καλύπτοντας μία ευρεία χρονική περίοδο από την Μυκηναϊκή περίοδο έως την Ρωμαϊκή και Παλαιοχριστιανική Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται πάνω στον αρχαιολογικό χώρο Μακρυγιάννη, κατάλοιπο των Ρωμαϊκών και πρώιμων βυζαντινών Αθηνών. Το μουσείο θεμελιώθηκε το 2003 ενώ ο Οργανισμός Μουσείου Ακρόπολης ιδρύθηκε το 2008. Τέλος άνοιξε στο κοινό στις 21 Ιουνίου 2009. Περί τα 4.000 αντικείμενα εκτίθενται σε ένα χώρο 14.000 τετραγωνικών μέτρων. Πρόεδρος του οργανισμού του μουσείου είναι ο επίτιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος Παντερμαλής. Το σχέδιο του Μπερνάρ Τσουμί εμπλέκει τρεις αρχιτεκτονικές συλλήψεις: το φως, την κίνηση και ένα τεκτονικό προγραμματισμό. Οι συλλογές του μουσείου εκτίθενται σε τρία επίπεδα, ενώ ένα τρίτο μεσαίο επίπεδο στεγάζει τους βοηθητικούς χώρους όπως το εστιατόριο, το πωλητήριο και τα γραφεία. Στο πρώτο επίπεδο του μουσείου παρουσιάζονται τα ευρήματα των κλιτύων της Ακροπόλεως, ενώ η μακριά ορθογώνια αίθουσα και το επικλινές δάπεδο παραπέμπουν στην ανάβαση στο βράχο. Έπειτα ο επισκέπτης βρίσκεται σε μία μεγάλη τραπεζοειδή αίθουσα όπου στεγάζονται τα εκθέματα της αρχαϊκής εποχής. Στον ίδιο όροφο εκτίθενται ακόμη αντικείμενα και γλυπτά από άλλα κτήρια της Ακροπόλεως όπως τα Προπύλαια, το Ερεχθείο και ο Ναός της Αθηνάς Νίκης, όπως επίσης και ευρήματα της Ρωμαϊκής και Πρώιμης Βυζαντινής Αθήνας. Ο επισκέπτης όμως βλέπει τα τελευταία κατά την κάθοδο, καθώς θα οδηγηθεί πρώτα στην αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα, ώστε να τηρηθεί η χρονολογική σειρά. Η αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα έχει τον ίδιο προσανατολισμό με το ναό στο βράχο και η χρήση γυαλιού επιτρέπει το φυσικό φωτισμό του χώρου. Καθώς το μουσείο έχει κτιστεί σε έναν εκτενή αρχαιολογικό χώρο, το δάπεδο, εσωτερικά και εξωτερικά, χρησιμοποιώντας γυαλί, είναι συχνά διαφανές. Έτσι ο επισκέπτης βλέπει τις ανασκαφές του χώρου. Το μουσείο παρέχει ακόμη ένα αμφιθέατρο, θέατρο εικονικής πραγματικότητας, χώρο επισήμων και αίθουσα περιοδικών εκθέσεων. Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποια από τα σημαντικότερα εκθέματα του μουσείου της Ακρόπολης: • Ο Μοσχοφόρος, αρχαϊκό άγαλμα του 570 π.Χ. • Η Πεπλοφόρος, άγαλμα κόρης με χιτώνα και πέπλο του 530 π.Χ. • Οι Καρυάτιδες, τα περίφημα αγάλματα νεαρών Κορών με πέπλο του 420 π.Χ. • Μετόπη από τη νότια πλευρά του Παρθενώνα, με θέμα την Κενταυρομαχία.

Μαίρη Καραπαναγιώτη, Ιωάννα Ρηγούτσου, Γ1 Λυκείου

Εύη Γεωργακοπούλου, Β1 Γυμνασίου

ακούσει τόσα πολλά για τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα που δέσποζαν κατά τους αρχαίους αιώνες στην αρχαία Αθήνα, ήρθε η ώρα για τους «φιλοσόφους» της θεωρητικής να βρεθούμε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και να αφεθούμε στις πνευματικές μας αναζητήσεις στον πλέον κατάλληλο χώρο. Με συνοδούς τον κ. Κοττέα και τον κ. Μαρκόπουλο, ξεκινήσαμε την Πέμπτη, 10 Φεβρουαρίου την περιήγησή μας στην Αθήνα. Αφετηρία μας… οι Στήλες του Ολυμπίου Διός. Προορισμός μας… ο Κεραμεικός. Εφοδιασμένοι με τους χάρτες του κ. Κοττέα και με διάθεση να ξεφύγουμε από την πλήξη του προγράμματος των Πανελλαδικών Εξετάσεων, απολαύσαμε πραγματικά αυτή την περιήγηση στα βήματα των αρχαίων Αθηναίων. Επισκεφτήκαμε το αρχαίο θέατρο του Διονύσου, το Ηρώδειο, την αρχαία Αγορά και περπατήσαμε στον πεζόδρομο του Θησείου και στα σοκάκια στο Μοναστηράκι. Αν και η ξενάγηση διήρκησε πάνω από τρεις ώρες, το μαγευτικό τοπίο και η ηλιόλουστη μέρα μας έκανε να ξεχάσουμε κάθε αίσθηση κούρασης. Εξάλλου είχαμε

ημερολόγιο Β΄ τριμήνου 2010-2011 Δ

1/12/2010 6/12/2010 7/12/2010 9/12/2010 10/12/2010 13/12/2010 16/12/2010 17/12/2010 20/12/2010 21/12/2010 22/12/2010 23/12/2010

10/1/2011 12/1/2011 16/1/2011

Σ 20/1/2011 26/1/2011 27/1/2011 29/1/2011 30/1/2011 30/1/2011

Επίσκεψη του Β1 Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Ανακύκλωση). Επίσκεψη της Β΄ Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Με χαρτί και καλαμάρι). Ενημέρωση της ομάδας ecomobility στο σινεμά “Αττικόν”. Εκπαιδευτικός περίπατος Α΄ Γυμνασίου: Διαδραστικός κινηματογράφος Β΄ Γυμνασίου: Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού Γ΄ Γυμνασίου: Μουσείο πολεμικής αεροπορίας Α΄ Λυκείου: Πλανητάριο Ευγενιδείου Ιδρύματος Β΄ Λυκείου (τεχνολογική): ΙΝTRACOM Β΄ Λυκείου (θετική): Μουσείο ΙΓΜΕ Β΄ Λυκείου (θεωρητική): Βουλή των Ελλήνων Γ΄ Λυκείου (τεχνολογική-θετική): Ελληνικά Πετρέλαια Γ΄ Λυκείου (θεωρητική): Εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Επίσκεψη του Fr. Visiteur Jean-Paul Aleth στο σχολείο. Ενημέρωση των γονέων Γυμνασίου. Επίσκεψη της Α΄ Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Ιερό Νερό). Εκκλησιασμός. Εκδήλωση του Ομίλου Χορωδίας: “Η χρυσόσκονη των Χριστουγέννων”. Φιλανθρωπικές δραστηριότητες: Εξορμήσεις μαθητών στα ιδρύματα «Αδελφές της Αγάπης» «Ειδικό σχολείο Δραπετσώνας» Σύλλογο γονέων, φίλων και κηδεμόνων ατόμων με αυτισμό: “Ηλιαχτίδα”. Κάλαντα της Φιλαρμονικής. Χριστουγεννιάτικη γιορτή.

Κοπή της πίτας του προσωπικού και των μαθητικών τμημάτων. Επίσκεψη της Γ΄ Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Ελένη, Ευριπίδη - Όρνιθες, Αριστοφάνη). Εκκλησιασμός των μαθητών για τους Τρεις Ιεράρχες. Συμμετοχή των μαθητών της Β΄ Λυκείου στη γιορτή της Σχολής Ουρσουλινών. Παρακολούθηση της παράστασης “Πως βρέθηκα στην Καμεράτα; Μια συναρπαστική ιστορία” στο Μέγαρο Μουσικής. Συμμετοχή του ομίλου Εθελοντισμού στην δενδροφύτευση της Πεντέλης.

2/2/2011 Επίσκεψη της Β΄ Λυκείου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Αφιέρωμα στον Ν. Καββαδία). 2/2/2011 Ενημέρωση των γονέων Λυκείου. 3/2/2011 Παρακολούθηση από μαθητές της Β΄ Γυμνασίου της παράστασης με θέμα τη ραψωδία Π της Ιλιάδας, στο Εθνικό Θέατρο. 8/2/2011 Επίσκεψη της Α΄ Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Τηλεοπτικό περισκόπιο). 10/2/2011 Εκπαιδευτικός περίπατος Α΄ Γυμνασίου: Αρχαιολογικό Μουσείο Ακρόπολης Β΄ Γυμνασίου: Παναθηναϊκό Στάδιο - Εθνική Πινακοθήκη Γ΄ Γυμνασίου: Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης”- Θεατρική παράσταση “Ελένη” Α΄ Λυκείου: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Β΄ Λυκείου: Μουσείο Τράπεζας Ελλάδος - InfoQuest Γ΄ Λυκείου: Πανεπιστήμιο Πειραιά-Περιήγηση στο Ιστορικό κέντρο της Αθήνας. 11-13/2/2011 Μαθητικές ανταλλαγές με το Κολλέγιο Δελασάλ Θεσσαλονίκης. 23/2/2011 Επίσκεψη της Β΄ Λυκείου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Γ. Τσαρούχης και Ν. Καββαδίας, 100 χρόνια από τη γέννησή τους). 23/2/2011 Παρουσίαση της διαθεματικής εργασίας Α΄ Γυμνασίου (τεχνολογία-λογοτεχνία). 25/2/2011 Ημερίδα Σ.Ε.Π. 25/2/2011 Αποκριάτικο πάρτι Γυμνασίου.

Κοπή της πίτας του συλλόγου αποφοίτων μαθητών. Επίσκεψη του Β2 Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη “Καίτη Λασκαρίδη” (Ανακύκλωση). Κοπή της πίτας του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων.

Μάρτιος 2011

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία Πολιτικοί προβληματισμοί Η Αίγυπτος αλλάζει πορεία

Με

Πρόκειται

αφορμή την επίσκεψη που πραγματοποίησε το τμήμα της θεωρητικής κατεύθυνσης της Β΄ Λυκείου, στις 9 Δεκεμβρίου, στη Βουλή των Ελλήνων και σε συνδυασμό με την κρίση, η οποία πλήττει την Ελλάδα, μας δημιουργήθηκαν πολλές απορίες για την πορεία που ακολουθεί ο κοινοβουλευτικός θεσμός στη χώρα μας. Είναι πράγματι πολύ θλιβερό που αντιμετωπίζεται αυτός ο θεσμός απαξιωτικά και περιφρονητικά από πολλούς ανθρώπους εξαιτίας πράξεων ή παραλείψεων των πολιτικών εκπροσώπων του τόπου, διότι κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούνται νέες δυνάμεις που αντιστρατεύονται το δημοκρατικό θεσμό. Γι’ αυτό το λόγο αισθανθήκαμε ότι το δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο δεν είναι βέβαια τέλειο αλλά είναι το καλύτερο που διαθέτουμε, οφείλουμε να το θωρακίσουμε και να το προασπιζόμαστε βασιζόμενοι στη γνώση και στο σεβασμό. Καλύτερα απ’ όλους το είχε πει ο ποιητής Α. Κάλβος: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

για την μεγαλύτερη χώρα της Μέσης Ανατολής, κατοικείται από 80 περίπου εκατομμύρια ανθρώπους και πρωτεύουσά της είναι το Κάιρο. Το πολίτευμά της είναι ημιπροεδρική δημοκρατία, δηλαδή την εξουσία ασκεί ο εκλεγμένος πρόεδρος σε συνεργασία με τον πρωθυπουργό, ο οποίος αναλαμβάνει κυρίως τον εσωτερικό τομέα. Τα προβλήματά της ξεκίνησαν το 1981, όταν την εξουσία ανέλαβε ο Χόσνι Μουμπάρακ. Αρχικά στο χώρο της πολιτικής συμμετείχε ως αντιπρόεδρος και μετά από τη δολοφονία του τότε προέδρου ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Για τρία χρόνια εκλέχθηκε με δημοψηφίσματα χωρίς όμως να έχει αντιπάλους. Τον πραγματικό του εαυτό εμφάνισε, αργότερα το 2005, όταν με νοθεία και βία κέρδισε τις πρώτες προεδρικές εκλογές. Τις επόμενες εκλογές, στις οποίες πρωτοφανής ήταν η ανάδειξη ενός θρησκευτικού κόμματος -Αδελφοί Μουσουλμάνοι (το όποιο αργότερα με νόμο κατήργησε ο Μουμπάρακ)- ακολούθησαν συλλήψεις και πολιτικοί διωγμοί. Αυτή ήταν η στρατηγική που ακολούθησε για να παραμείνει στην εξουσία. Μετέπειτα η Αίγυπτος δε γνώρισε τίποτα άλλο πέρα από διαφθορά, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φτώχεια και βασανιστήρια. Σήμερα, τριάντα τρία χρόνια μετά από την τελευταία εξέγερσή τους, οι κάτοικοι της Αιγύπτου αλλά και άλλων αραβικών λαών εμπνευσμένοι από τις πρόσφατες ταραχές στην Τυνησία, που οδήγησαν στην πτώση της εκεί κυβέρνησης και τον διωγμό του δικτάτορά της, ξεκινούν να διαμαρτύρονται ενάντια στο απολυταρχικό καθεστώς, τη διαφθορά και τη φτώχεια. Η επανάσταση αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός που σίγουρα ανατρέπει την πολιτική ζωή της χώρας. Έτσι, με αφορμή το ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου ενός νεαρού, του Khaled Said, από την αστυνομία, στις 25 Ιανουαρίου του 2011 (εθνική εορτή της Αστυνομίας), ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους, γεμίζει τις πλατείες για να διαδηλώσει για ελεύθερες εκλογές, ελευθερία λόγου, δικαιοσύνη, κατάργηση της δικτατορίας και διαδραστική κυβέρνηση. Το βασικότερο όμως που απαιτεί είναι η παραίτηση του Χόσνι Μουμπάρακ. Οι μεγαλύτερες πόλεις της Αιγύπτου μετατρέπονται σε εμπόλεμες ζώνες και ιδιαίτερα το Κάιρο, όπου στην πλατεία Ταχρίρ πάνω από πέντε χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν καθημερινά κατά του Μουμπάρακ. Οι συμμετέχοντες είναι κυρίως νέοι που προέρχονται από όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Οι τρεις πρώτες μέρες της εξέγερσης ξεκινούν και συνεχίζονται με βία. Οι αστυνομικοί συγκρούονται σε μια άνιση μάχη με τους διαδηλωτές χρησιμοποιώντας χημικά, κανόνια νερού και γκλομπς, με πενήντα πέντε άτομα να τραυματίζονται. Την τέταρτη ημέρα, η κυβέρνηση της Αιγύπτου αντιδρά επιθετικά κατεβάζοντας το στρατό στους δρόμους του Καΐρου, διατάζοντας την απαγόρευση της κυκλοφορίας -την οποία οι διαδηλωτές αψήφησαν- τον αποκλεισμό των επικοινωνιών, κίνηση που προκαλεί την αντίδραση των ΗΠΑ. Ο Φεβρουάριος βρίσκει τους διαδηλωτές συγκεντρωμένους από νωρίς στους δρόμους και τον Χόσνι Μουμπάρακ να αρνείται να εγκαταλείψει την εξουσία, αν και έχει χάσει τους περισσότερους από τους υποστηρικτές του. Δηλώνει ότι δε θα ξαναθέσει υποψηφιότητα και ότι θα παραμείνει επικεφαλής μέχρι τις επόμενες εκλογές, κάτι που οι διαδηλωτές αρνούνται. Την απόφασή του για παραίτηση αναστέλλει την ίδια μέρα. Για να κατευνάσει το εξεγερμένο πλήθος διορίζει αντιπρόεδρο τον Ομάρ Σουλεϊμάν, μια σημαντική στρατιωτική προσωπικότητα. Μέχρι και τις 11 Φεβρουαρίου οι μέρες κυλούν με διαδηλώσεις και την επιμονή των Αιγυπτίων για παραίτηση του προέδρου. Ωστόσο ο Μουμπάρακ δηλώνει ότι θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι και το Σεπτέμβρη όπου θα διεξαχθούν προγραμματισμένες εκλογές προκαλώντας έτσι την οργή του κόσμου. Μετά από παρέμβαση του Ομπάμα και αφού ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τους 297 και τους 3.000 τραυματίες, στις 11 Φεβρουαρίου 2011 ο επί 30 χρόνια πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ παραιτείται. Η πλατεία Ταχρίρ γεμίζει από περίπου 10.000 διαδηλωτές οι οποίοι ξεσπούν σε έντονους πανηγυρισμούς. Την εξουσία αναλαμβάνει το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο με επικεφαλής τον υπουργό Άμυνας. Οι Αιγύπτιοι ελπίζουν με αυτόν τον τρόπο να δικαιώσουν τις προσπάθειές τους και να χτίσουν ένα πιο δίκαιο και σίγουρο μέλλον. Τζένη Καραλέξη, Α1 Λυκείου

Αντρέας Υφαντίδης, Β2 Λυκείου

«Θα το δεις, εγώ θα γίνω διάσημος μια μέρα»

Αλέξης Γρηγορόπουλος (1993 - 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008)

Η ιστορία

επαναλαμβάνεται σαν σφαίρα στην καρδιά ενός 15χρονου παιδιού. Η αστυνομική αυθαιρεσία στο μεγαλείο της και το story που κατασκευάζεται το ίδιο. Ενοχοποίηση του θύματος (τι ήθελε στα Εξάρχεια, ήταν παιδί χωρισμένων γονιών, άρα προβληματικό με αποκλίνουσα συμπεριφορά, προκάλεσε τους αστυνομικούς, κ.ά.) και απενοχοποίηση του θύτη (είναι οικογενειάρχης και μάλιστα με καθυστερημένο παιδί, άριστος επαγγελματίας που δεν είχε δώσει ποτέ αφορμή στο Σώμα, φοβήθηκε ότι θα τον σκοτώσουν, κ.ά.). Από την ίδια κιόλας μέρα ξεσπάει φοβερή κοινωνική έκρηξη με πρωταγωνιστές εφήβους που μέχρι τότε ένιωθαν ότι τους σκότωναν τα όνειρα και ξαφνικά είδαν ένστολους να σκοτώνουν ένα συμμαθητή τους. Αθήνα 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, …, 20, 21, 22, 23 Δεκέμβρη. Το σκηνικό με τους άνδρες των ΕΚΑΜ να συλλαμβάνουν ακόμα και 13χρονα παιδιά επαναλαμβάνεται καθημερινά. Ταυτόχρονα, εκτεταμένα επεισόδια γίνονται σε πολλές πόλεις της χώρας. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της Αθήνας καίγεται και τα συνθήματα των παιδιών είναι ευφάνταστα, ευρηματικά και χιουμοριστικά. Αθήνα 9/1/2009. Δυνάμεις καταστολής χτυπάνε διαδηλωτές, δημοσιογράφους, σπάνε τις κάμερες, συλλαμβάνουν δικηγόρους, ρίχνουν χημικά στα πρόσωπα των παιδιών. Χτυπούν βάναυσα ακόμα και μια ηλικιωμένη γυναίκα και έναν τραυματισμένο πολίτη ο οποίος επέστρεφε από τον Ευαγγελισμό. Από την άλλη μεριά πολιτική ηγεσία και τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι θρηνούν στα παράθυρα των καναλιών για τις περιουσίες που καταστράφηκαν(!), αλλά και για τον άδικο χαμό ενός νέου (λες και θα μπορούσε να είναι δίκαιος αυτός ο χαμός). Και για να τελειώνουμε με το γνωστό ερώτημα: «γιατί διαδηλώνετε για τον Μιχάλη ή τον Αλέξη και δεν διαδηλώνετε για τον μικρό Αφγανό που σκοτώθηκε στον Άγιο Παντελεήμονα, ή για τους νεκρούς της MARFIN στην διαδήλωση της 5/5/2010;» Η απάντηση είναι αυτονόητη: Η αγανάκτηση και οι διαδηλώσεις που ακολουθούν, προκύπτουν όταν το ίδιο το κράτος εθελοτυφλεί και αναιρεί το ρόλο του, που είναι η αποκάλυψη, σύλληψη και τιμωρία των δολοφόνων του μικρού Αφγανού και των νεκρών της MARFIN. «Εγώ δεν είμαι σίγουρος τι θα γίνω. Αλλά θα μάθουν όλοι το όνομά μου», είχε πει ο Αλέξης σε μια συμμαθήτριά του την προηγούμενη της δολοφονίας του. «Θα το δεις. Εγώ θα γίνω διάσημος μια μέρα.» Το Σάββατο 6/12/2008 ο Αλέξης έγινε ο «ήρωας» στα πανό των διαδηλωτών. Την Κυριακή έγινε ο «γνωστός-άγνωστος» στην ιστοσελίδα του CNN. Την Τρίτη έγινε ο «15χρονος Αλέξανδρος», στους μελό επικήδειους των καναλιών. Από τότε και μέχρι να εξοστρακισθεί η επόμενη σφαίρα στο στήθος κάποιου παιδιού, θα είναι ο «Ανδρέας-Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, ετών 15» πάνω στη μαρμάρινη πλάκα… Μιχάλης Καραγιάννης-Ζενετζιδάκης, Α2 Λυκείου

Σημαντική βράβευση της

Δρ. Ελένης

Μακαρώνα

αποφοίτου του Saint-Paul

Με

το Ελληνικό Βραβείο 2010 L’ Oreal-UNESCO «Για τις Γυναίκες στην Επιστήμη» τιμήθηκε η Δρ. Ελένη Μακαρώνα, ερευνήτρια του Εθνικού Κέντρου Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» και μέλος της ερευνητικής ομάδας του συνεργατικού έργου με τίτλο «Ανάπτυξη καινοτόμων συστημάτων αισθητήρων κατανεμημένης ευφυΐας - MEMSENSE», για την ερευνητική της δράση στον τομέα της μικρο/νανοτεχνολογίας.

oΤο έργο MEMSENSE στοχεύει στην ανάπτυξη καινοτόμων συστημάτων αισθητήρων και αρχιτεκτονικών νέας γενιάς που θα προσφέρουν κατανεμημένη εξυπνάδα στο χώρο του σπιτιού, στη βιομηχανία και τη φροντίδα των ασθενών. Τα αισθητήρια στοιχεία (πίεσης, επιτάχυνσης, θερμοκρασίας, ήχου, ροής αέρα) θα σχεδιαστούν με χρήση της τεχνολογίας MEMS, κάτι που σημαίνει μειωμένο βάρος, όγκο και κόστος και βελτιωμένα χαρακτηριστικά. Οι αισθητήρες θα μετατραπούν από απλούς μετατροπείς ενός φυσικού μεγέθους σε ηλεκτρικό σήμα, σε έξυπνους, με ενσωμάτωση δυνατοτήτων επεξεργασίας και προγραμματισμού υλοποιημένων με καινοτόμα μικροηλεκτρονική τεχνολογία. Κατόπιν θα πλαισιωθούν με καινοτόμες λύσεις ασύρματης επικοινωνίας για να δημιουργήσουν ένα συνεργαζόμενο δίκτυο από έξυπνες μονάδες. Θα μειωθεί η ενεργειακή τους κατανάλωση με ταυτόχρονη άντληση από το περιβάλλον της απαιτούμενης ισχύος για τη λειτουργία τους από πολλαπλές πηγές, αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής τους και ελαχιστοποιώντας τις ανάγκες συντήρησης. Θα συμπληρωθούν από τις κατάλληλες μονάδες ελέγχου και συντονισμού τους, εξοπλισμένων με πλούσιο ενσωματωμένο λογισμικό, ώστε τα δεδομένα των αισθητήρων να είναι εκμεταλλεύσιμα από κοινού και προσβάσιμα από απόσταση μέσω δικτύων δεδομένων IP.

θείτε με τις θετικές επιστήμες; Έναυσμα συγκεκριμένο δεν υπήρχε. Απλά όταν ξεκίνησα τη Φυσική στη Β΄ Γυμνασίου με γοήτευσε. Είχα μια έφεση στα μαθηματικά από το Δημοτικό ακόμα, αλλά το μάθημα αυτό με συνεπήρε. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να κάνω φυσική στο Γυμνάσιο κόλλησα και είπα «αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου». Είχα βέβαια και την πολύ μεγάλη τύχη να έχω στο Λύκειο δύο εξαιρετικούς καθηγητές. Πέρα από ότι με έκαναν να την αγαπήσω περισσότερο, μου δείξανε μεθοδολογία. Ο κ. Μ. Αναγνώστου και ο κ. Σπ. Οικονόμου ήταν εξαιρετικοί καθηγητές και μπόρεσαν να μας δώσουν τη σύνδεση της Φυσικής με την καθημερινότητά μας, κάτι πάρα πολύ σημαντικό που πολλές φορές λείπει από τα σχολεία.

 Άρα πιστεύετε ότι το σχολείο μπορεί να δώσει έναυσμα να ασχοληθούν τα παιδιά με τις θετικές επιστήμες; Θεωρητικά, το σχολείο δεν είναι ο προθάλαμος του πανεπιστημίου, αλλά υπάρχει για H Δρ. Ελένη Μακαρώνα αποφοίτησε να δίνει ερεθίσματα. Και αν είναι να σας μάθει κάτι, είναι να σας δώσει γενικές πληαπό το τμήμα Φυσικής του Εθνικού Καροφορίες για να έχετε άποψη. ποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ασχολείστε με όλα τα μαθήματα για να έχετε καλύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω το 1998 και έλαβε το μεταπτυχιακό δίσας, είτε της ιστορίας του, είτε της λογοτεχνίας του που σημαίνει της γλώσσας του, πλωμα ειδίκευσης και το διδακτορικό άρα και του τρόπου που σκέφτεται ένας λαός. της στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο Για να μάθετε πώς σκέφτονται οι άλλοι λαοί, πώς διαμορφώθηκε η κοινωνία γύρω Brown της Βοστώνης το 2000 και 2004, σας μέσα στους αιώνες, για να καταλάβετε και πώς γίνονται οι αλλαγές. Όσο για τις αντίστοιχα. θετικές επιστήμες, θα μου πείτε γιατί χρειάζεστε την τριγωνομετρία. Μπορεί να μην Από το Δεκέμβριο του 2005 εργάζεται την χρησιμοποιήσετε ποτέ στη ζωή σας, αλλά στο Ινστιτούτο Μικροηλεκτρονικής του Ασχολείστε με όλα τα μαθήματα σας μαθαίνει να σκέφτεστε. Εθνικού Κέντρου Έρευ- για να έχετε καλύτερη κατανόηση Άρα κάτι που πρέπει να δώσει το σχολείο είναι τα ερεθίσματα. Αρκεί να το αντιληφθούν τα νας Φυσικών Επιστη- του κόσμου γύρω σας παιδιά και εσείς οι ίδιοι, αλλά και οι καθηγητές μών «Δημόκριτος», ως έχουν και αυτοί το μερίδιο ευθύνης. Βέβαια μην συγχέετε τη μόρφωση με την ηθική Συνεργαζόμενη Ερευνήτρια. Επιπλέον, και το επίπεδο καλλιέργειας. Πολλοί πτυχιούχοι είναι αμόρφωτοι, απαίδευτοι, χωρίς είναι κάτοχος 5 διπλωμάτων ευρεσιτεηθική, ενώ αντίθετα άνθρωποι που δεν έχουν πτυχία έχουν εξαιρετική ηθική και πολύ χνίας και κριτής σε διεθνή επιστημονιευρεία αντίληψη των γεγονότων που συμβαίνουν γύρω τους, καθώς και ανθρωπιά. κά περιοδικά, ενώ είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.  Πώς καταφέρατε σ’ αυτή την ηλικία να πετύχετε τόσες διακρίσεις; Μία από τις εφαρμογές της ΝανοτεχνοΜε πολλή θέληση και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Με στήριξη από το οικογενειακό λογίας με την οποία ασχολείται η Δρ. περιβάλλον για να μεγαλώνουμε παράλληλα τα παιδιά μας με τον τρόπο που θέλουμε Μακαρώνα είναι η δημιουργία έξυπνων εμείς. «Τα αγαθά κόποις κτώνται». βιοαισθητήρων, οι οποίοι βοηθούν στην  Τι θα λέγατε στους νέους που θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό; ανίχνευση σοβαρών ασθενειών σε προ«Να μαζέψουν τα πράγματά τους και να φύγουν». Είναι το οξύμωρο αυτής της χώσυμπτωματικό στάδιο, όπως ο καρκίνος ρας που έχει ένα πολύ μεγάλο του προστάτη και οι γονιδιακές μεταλανθρώπινο δυναμικό ανεκλάξεις του αμφιβληστροειδούς στα μάμετάλλευτο. Η υποδομή είναι τια, που οδηγούν σε τύφλωση. πολύ φτωχή, η ποιότητα της Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ελληνικά ερευνητική δουλειάς δεδομέβραβεία L’ Oreal-UNESCO, εκτός από νης της υποδομής και της έλτη Δρ. Ελένη Μακαρώνα, τίμησαν και λειψης χρηματοδότησης είναι δύο ακόμα Ελληνίδες ερευνήτριες, τη αντιστρόφως ανάλογα. Δρ. Γ. Σαλαντή και τη Δρ. Χρ. Πιπέρη. Με διαφορετικές υποδομές Φέτος, η επταμελής επιτροπή αξιολόγηκαι κονδύλια θα μεγαλουρσης τις επέλεξε από σύνολο 53 υποψηγούσαν οι Έλληνες. Δεν είναι φιοτήτων -αριθμό ρεκόρ για τον πεντατυχαίο ότι πολλοί Έλληνες στο ετή θεσμό των βραβείων, όπως τόνισε εξωτερικό μεγαλουργούν. Η ο πρόεδρος της επιτροπής, καθηγητής σχιζοφρένεια της Ελλάδας είναι ότι οι Έλληνες που έρχονται από το εξωτερικό για Χημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ν. κάποιο μυστήριο λόγο χάνουν την αξιοσύνη τους. Χατζηχρηστίδης. Χωρίς να θέλω να ακουστώ απαξιωτική και εγώ, θεωρώ ότι ήμουν τυχερή και πέτυχα την κατάλληλη συγκυρία για να προσληφθώ σε μια θέση που δεν είναι ωστόσο μόΕπισκεφτήκαμε την κ. Μακαρώνα στο νιμη. Φεύγοντας οι Έλληνες έξω κερδίζουν δύο πράγματα. Αρχικά διευρύνουν τους εργαστήριό της στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριορίζοντές τους και γνωρίζουν άλλες κουλτούρες και άλλα εκπαιδευτικά συστήματα τος», όπου μας παραχώρησε την παραπολύ ανώτερα από της Ελλάδας. Κατά δεύτερο λόγο, όταν αποκτήσουν τα πτυχία και κάτω συνέντευξη: τις περγαμηνές τους έχουν περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες για να χρησιμο Ποια ήταν τα αρχικά ερεθίσματα ποιήσουν αυτά που μάθανε. Δεν είμαι της άποψης να μην γυρίζει κανείς πίσω αλλά που σας έδωσαν έναυσμα να ασχοληπρέπει να ξέρει γιατί θέλει να γυρίσει και να εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες. Για παρά-

Μάρτιος 2011

δειγμα φέτος το Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε σε κάποιον 36 ετών, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλοι σημαντικοί επιστήμονες στο χώρο των οποίων η δουλειά μπορεί να αναγνωριστεί και μετά από 30 χρόνια.  Εσείς σκέφτεστε να φύγετε στο εξωτερικό; Τώρα πλέον όχι, γιατί έχω οικογένεια. Κι ένας από τους βασικούς λόγους που γύρισα ήταν ότι ήθελα να κάνω οικογένεια στην Ελλάδα και δεν ήθελα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου στο εξωτερικό. Ο θεσμός της οικογένειας είναι πολύ δυνατός στην Ελλάδα και νομίζω ότι βοηθάει πάρα πολύ τον άνθρωπο να ολοκληρώνεται και να αποκτά στέρεες βάσεις και ισορροπία. Εάν δεν ήμουν με οικογένεια και σύντροφο, θα το σκεφτόμουν να φύγω πάλι έξω.  Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε επαγγελματική ζωή και οικογένεια. Με πολύ έντονους ρυθμούς! Θέλω να τονίσω ότι όποια γυναίκα επιλέγει να κάνει επαγγελματική καριέρα, έχει ένα πολύ μεγάλο δίλημμα να αντιμετωπίσει. Πόσο χρόνο να αφιερώσει στη δουλειά της για να γίνει καλή επαγγελματίας και πόσο στα παιδιά της για να τα μεγαλώσει όπως θέλει. Πολύ σημαντικό στήριγμα βέβαια, η οικογένεια, κυρίως οι γονείς μας. Επίσης, είναι θέμα συντρόφου. Δεν θεωρώ ότι διαφέρω πολύ από άλλες εργαζόμενες γυναίκες, απλά το θέμα είναι πώς καθένας γεμίζει τη ζωή του. Δεν θα μπορούσα ποτέ να με φανταστώ μόνο μαμά και νοικοκυρά ή επιστήμονα χωρίς να έχω κάνει οικογένεια. Το ζήτημα είναι τι θέλει κανείς από τη ζωή του και τι είναι διατεθειμένος να θυσιάσει. Εγώ θυσίασα τον προσωπικό μου χρόνο.

)

 Πώς κρίνετε την ηθική της σύγχρονης επιστήμης; Επιστήμη χωρίς χρηματοδότηση δεν γίνεται. Η έρευνα είναι κάτι πολύ ακριβό. Αν μπορέσει ένα κράτος να τη θεωρήσει ως μια επένδυση για το μέλλον του, σε πολλά επίπεδα είτε σε υπηρεσίες, σε προϊόντα, καινοτόμες ιδέες θα ήταν ιδιαίτερα ενισχυτικό για εκείνο. Είναι άτοπο να μιλούμε για την ηθική της σύγχρονης επιστήμης. Η ηθι- Το ζήτημα είναι τι θέλει κανείς κή δεν ανήκει ούτε στην επιστήμη, από τη ζωή του και τι είναι ούτε στο σήμερα και το χθες. Ανήκει διατεθειμένος να θυσιάσει στους ανθρώπους. Δείτε για παράδειγμα στη νεολιθική εποχή ποια ήταν η τεχνολογία. Το μαχαίρι με το οποίο έπρεπε να γδέρνουν τα τομάρια των ζώων ή να κυνηγήσουν. Παρόλα αυτά, μπορεί να αφαιρέσει και ανθρώπινες ζωές. Άρα, πάντα παίζει ρόλο η χρήση της τεχνολογίας. Αν κάποιος είναι ανάλγητος και τον ενδιαφέρει μόνο η χρήση της εξουσίας, προφανώς η χρήση της επιστήμης του θα είναι αντίστοιχη.

 Ποιο είναι το αντικείμενο της τρέχουσας έρευνάς σας; Επιγραμματικά, ασχολούμαι με τη «μίκρο» και «νάνο» τεχνολογία και την εφαρμογή τους στην ανάπτυξη καινοτόμων διατάξεων, όπως οι βιοαισθητήρες, οι χημικοί αισθητήρες και οι μικρομηχανικές γεννήτριες ισχύος. Στη «μίκρο» και στη «νάνο» κλίμακα τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο, οπότε μπορεί κάποιος να βρει μικρότερες δομές και λειτουργίες και επομένως πιο γρήγορες. Άρα μιλάμε για πράγματα πιο φθηνά. Πέρα λοιπόν από την ανθρωπιστική, την κοινωνική πλευρά της επιστήμης παίζει ρόλο και το κόστος που κάνει τα πράγματα πιο προσιτά στον άνθρωπο.  Υπήρχαν ανασταλτικοί παράγοντες στην πορεία σας; Βέβαια. Ιδιαίτερα τα χρόνια του Διδακτορικού μου ήταν τα πιο δύσκολα της ζωής μου, λόγω κυρίως ενός αυστηρού Supervisor. Τελικά όμως δεν τα παράτησα, κάτι για το οποίο δεν έχω μετανιώσει. Δυσκολίες συνάντησα και όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και έως ότου βρω δουλειά που να με ικανοποιεί.  Αν έπρεπε να διαλέξετε, τι θα διαλέγατε διδασκαλία ή έρευνα; Μ’ αρέσει η διδασκαλία, αλλά διαλέγω την έρευνα. Παρόλα αυτά το να είσαι ερευνητής σημαίνει ότι έχεις μεταπτυχιακούς διδάκτορες, οπότε έχεις το στοιχείο της διδασκαλίας. Έτσι ανανεώνεσαι και προσφέρεις και στους άλλους το περίσσευμα της ενέργειάς σου.  Σας ευχαριστούμε πολύ και σας περιμένουμε σύντομα στο σχολείο μας.

Άννα Συριανού, Γιώργος Δαρούσος, Β΄ Λυκείου

ιστορία του κινηματογράφου

Βωβός κινηματογράφος

14 Οκτωβρίου, 1888

ρχόμαστε στο σήμερα με τις τρισδιάστατες ταινίες να είναι μόδα πια (χάρη στο θεαματικό και άκρως πετυχημένο εμπορικά «Άβαταρ» του Τζέημς Κάμερον) και οι εταιρίες ετοιμάζουν το ένα μετά το άλλο νέα μοντέλα τρισδιάστατων τηλεοράσεων. Όμως, καλά θα κάνουν οι θεατές να είναι επιφυλακτικοί, επειδή η μακρόχρονη τρισδιάστατη παρακολούθηση επισείει τον κίνδυνο να εμφανιστούν πονοκέφαλοι, όπως προειδοποιούν αμερικανοί ειδικοί. Η τάση ήταν εμφανής στην τελευταία διεθνή έκθεση καταναλωτικών ηλεκτρονικών προϊόντων, που ολοκληρώθηκε στο Λας Βέγκας των ΗΠΑ: η 3-D ψηφιακή εμπειρία ήρθε για να μείνει. Η νέα τρισδιάστατη τεχνολογία έχει βελτιωθεί και η παρακολούθηση για πολλούς θεατές είναι πιο άνετη σε σχέση με το παρελθόν, όμως για ορισμένους θεατές που έχουν προβλήματα με τα μάτια τους, μια παρατεταμένη έκθεση σε τρισδιάστατο περιβάλλον μπορεί να φέρει πονοκεφάλους. Τα πάντα στον κόσμο προχωρούν και βελτιώνονται. Γιατί λοιπόν να μην γίνει αυτό και στον κινηματογράφο! Μέσα σε 30 χρόνια έχουμε φτάσει από ένα ξύλινο κουτί σε ...ζωντανούς ήρωες αφού μέσω του 3D, παρελαύνουν δίπλα σας. Παρ’ όλα αυτά όμως σχεδιάζονται ακόμα περισσότερες και καλύτερες εφαρμογές και δυνατότητες για τις ταινίες, των οποίων το μέλλον μας γεμίζει ελπίδες κι απορίες ταυτόχρονα!

Η πρώτη «πρωτόγονη» προσπάθεια για καταγραφή της κίνησης σε κινηματογραφική μηχανή είναι γεγονός. Στον κήπο του σπιτιού της οικογένειας Whitley, στο Oakwood Grange Road, Roundhay, ένα προάστιο του Leeds χρησιμοποιώντας μία μηχανή με μονό φακό, καταγράφει τους «πρωταγωνιστές» της ταινίας, σε ένα βίντεο διάρκειας μόλις 2 δευτερολέπτων, το οποίο αποτελούνταν από μόλις 4 πλαίσια (καρέ). Οι προσπάθειες για καταγραφή της κίνησης, ή για την δημιουργία ψευδαίσθησης κίνησης, είχαν ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν την εφεύρεση των κινηματογραφικών μηχανών. Εδώ και αιώνες, οι Κινέζοι ήταν περίφημοι τεχνίτες στο να παρουσιάζουν κινούμενες εικόνες πάνω στην οθόνη. Το 1895 οι Γάλλοι αδερφοί Λυμιέρ βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο του Ουίλλιαμ Ντίκσον Τόμας Έντισον (1880), έφτιαξαν και την πρώτη κινηματογραφική ταινία, όπως την ξέρουμε σήμερα. Η μηχανή λήψης φωτογράφιζε 16 εικόνες το δευτερόλεπτο και με την ίδια ταχύτητα της πρόβαλλε πάλι. Για πρώτη φορά η κίνηση αποδιδόταν με τρόπο φυσικό. Έτσι γεννήθηκε ο «βωβός» κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα πολλοί κινηματογραφικοί χώροι δημιουργήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό την προβολή ταινιών. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Οι ταινίες της εποχής ήταν διάρκειας δέκα έως δεκαπέντε λεπτών, αλλά σταδιακά η διάρκειά τους αυξήθηκε. Μέσα όμως από τον βωβό κινηματογράφο γεννήθηκαν ήρωες από ηθοποιούς που αγαπήθηκαν από το ευρύ κοινό όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Χάρολντ Λόιντ, ο Μπάστερ Κίντον, ο Τζον Γκίλμπερτ κ.ά. Ταξίδευαν τους θεατές από την πραγματικότητα στο κόσμο της φαντασίας, του ονείρου και του θαύματος. Το ταξίδι αυτό όμως δεν κράτησε πολύ, αφού κάποιοι από αυτούς αναγκάστηκαν να αποσυρθούν όταν ο κινηματογράφος απέκτησε ήχο. Το κοινό δεν έμενε πια ικανοποιημένο από τις φωνές των μεγάλων σταρ του βωβού. Εξαίρεση αποτελεί το δίδυμο Χοντρός και Λιγνός, Άμποτ και Κοστέλο που υποδύονταν οι ηθοποιοί Stan Laurel και Oliver Hardy. Ο βωβός κινηματογράφος, έχει όσες διαφορές χρειάζεται για να αποτελεί μια αυτόνομη μορφή έκφρασης. Η έλλειψη του ήχου επέβαλε τελείως διαφορετική προσέγγιση της εικόνας, της υποκριτικής και της αφήγησης, στο δράμα, την περιπέτεια και φυσικά την κωμωδία. Δεν παύει όμως να αποτελεί τον πρόγονο του σημερινού σινεμά, αφού επί των ημερών του γεννήθηκαν τα στούντιο, το σταρσίστεμ, τα οπτικά εφέ, οι επικίνδυνες σκηνές, η γλώσσα του μοντάζ και τα κινηματογραφικά είδη.

Γιάννης Κεκερής, Γ1 Γυμνασίου

Γεώργιος-Κωνσταντίνος Τσαμασιώτης, Β2 Γυμνασίου

ιστορία του κινηματογράφου ξεκινάει με τους πρωτοπόρους εφευρέτες του και τις πρώτες τους ταινίες. Στην Αμερική ο εφευρέτης Thomas Edison, πνεύμα ανήσυχο, όταν ανακάλυψε τον φωνόγραφο, έβαλε σκοπό του να φτιάξει μια συσκευή που θα κατέγραφε ταυτόχρονα ήχο και εικόνες. To πρώτο βήμα σε αυτό ήταν το “κινητοσκόπιο”. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Ο Έντισον δημιούργησε και το πρώτο κινηματογραφικό στούντιο. Ο Έντισον θεωρούσε την εφεύρεση του κινητοσκοπίου ήσσονος σημασίας και ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ώστε να προβάλλονται οι ταινίες για περισσότερους θεατές. Επιπλέον δεν κατοχύρωσε την εφεύρεση διεθνώς, με αποτέλεσμα να είναι νόμιμη η αντιγραφή και εξέλιξή της στην Ευρώπη, όπου σύντομα εμφανίστηκε ως εισαγόμενο προϊόν. Στην ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού, μια οικογένεια με παράδοση στην κατασκευή φωτογραφικών πλακών, άρχισε τη δική της ενασχόληση με τα ζητήματα της κινούμενης εικόνας. Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας Antoine Lumières ανάμεσα στα εκθέματα στην μεγάλη έκθεση του Παρισιού το 1894, είδε το κινητοσκόπιο του Έντισον. Αγόρασε ένα και το πήγε αμέσως στους δυο γιούς του. Η ιδέα για μια μηχανή λήψης και προβολής μαζί σε φιλμ και η δημιουργία μιας ταινίας που θα προβάλλεται σε μια μεγάλη οθόνη για να μπορούν να τη δουν πολλοί θεατές δεν άργησε να έρθει. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895 οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Ελένη Μανιουδάκη, Γ2 Γυμνασίου

Ταινίες εποχής

Ταινία

εποχής ονομάζουμε την κινηματογραφική ταινία, που η υπόθεσή της διαδραματίζεται σε κάποια εποχή του παρελθόντος, τουλάχιστον πενήντα χρόνια πριν τη σημερινή. Είναι φανερό, ότι στις ταινίες εποχής, οι υπεύθυνοι παραγωγής έχουν μια επιπλέον δουλειά να κάνουν: πρέπει να βρουν ρούχα, κτίρια, όπλα, έπιπλα και γενικά αντικείμενα που υπήρχαν τότε, ώστε να μεταφέρουν τον θεατή στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δυο χαρακτηριστικές ταινίες εποχής είναι: «Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα» Η ταινία θα μπορούσε, λόγω θέματος αλλά και ηθοποιών να είναι άριστη, αλλά δεν είναι. Προσωπικά μου αρέσει πολύ, λόγω των πρωταγωνιστών που κρατούν την ταινία σε πολύ καλό επίπεδο. Στην Γαλλία λοιπόν του 17ου αιώνα οι τρεις από τους τέσσερις σωματοφύλακες είναι εξαγριωμένοι από την διακυβέρνηση του βασιλιά Λουδοβίκου. Αποφασίζουν λοιπόν να δράσουν κι έτσι, αντικαθιστούν τον ανεπιθύμητο βασιλιά με έναν μυστηριώδη κρατούμενο, το πρόσωπο του οποίου καλύπτεται από μια σιδερένια μάσκα. Το πρόσωπο πίσω από την μάσκα είναι ο δίδυμος αδερφός του βασιλιά που έμεινε κρυμμένος από την γέννησή του για πολιτικούς λόγους και που τώρα θα διεκδικήσει ότι του ανήκει. «Οι Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ, ένα από τα αριστουργήματα της κλασικής λογοτεχνίας, μεταφερμένο στη μεγάλη οθόνη όχι λίγες φορές. Αυτή η έκδοση είναι η αγαπημένη μου. Με ένα μοναδικό επιτελείο ηθοποιών! Ο Γιάννης Αγιάννης, που «γαλούχησε» γενιές και γενιές αναγνωστών, ο οποίος έκλεψε μία φραντζόλα ψωμί και βρέθηκε άδικα κλεισμένος στη φυλακή, καταδιωκόμενος ολόκληρη τη ζωή του. Εντούτοις, μία πράξη συγχώρεσης αλλάζει μια για πάντα την πορεία της ζωής του. Κατορθώνει λοιπόν να γίνει ο αξιότιμος δήμαρχος της φτωχής κωμόπολης της Βιγκώ και να την μετατρέψει σε μία ακμαία κοινότητα. Επίσης, ερωτεύεται μία από τις πιο φτωχές και αξιοθρήνητες κατοίκους της πόλης, την όμορφη Φαντίν, και αφιερώνεται στη φροντίδα της. Όλο αυτό το διάστημα, ο Αγιάννης καταδιώκεται από τον Ιαβέρη, έναν αστυνόμο, για τον οποίον η δια βίου αναζήτηση του Αγιάννη έχει μετατραπεί σε έμμονη ιδέα. Η ταινία κορυφώνεται με την τελική και μοιραία σύγκρουση ανάμεσα στον Αγιάννη και τον Ιαβέρη στις όχθες του Σηκουάνα τις ημέρες της Επανάστασης, τον Ιούλιο του 1832. Κυριάκος Σαρόγλου, Γ2 Γυμνασίου

Μάρτιος 2011

Love him or leave him… Έ

ηρώων και πώς την αντιμετώπισαν, την επόμενη μέρα. Οι ζωές των ηρώων προχωρούν παράλληλα αλλά οι ίδιοι δεν συναντιούνται παρά μόνο στην «Κόκκινη» και τελευταία ταινία της τριλογίας. Όσο για τους τίτλους των ταινιών που αποτελούν τρία χρώματα, σχετίζονται με το χρώμα που επικρατεί στο σκηνικό και τη φωτογραφία τους. Καλές ταινίες του είδους υπάρχουν και στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Αγγελόπουλος, ο Βούλγαρης και ο Μπουλμέτης έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στο χώρο αυτό με τις ταινίες: «Ο Μελισσοκόμος» και «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», «Νύφες», «Πολίτικη Κουζίνα» αντίστοιχα. Βέβαια, να μην παραλείψουμε τον Λάνθιμο που η πρόσφατη ταινία του «Κυνόδοντας» απέσπασε υποψηφιότητα για τα φετινά βραβεία Όσκαρ στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Πρόκειται για μια αλληγορική ταινία που θίγει θέματα που αφορούν την καταπίεση τόσο των ενστίκτων όσο και της σεξουαλικότητας των ατόμων. Εμείς όμως ως λάτρεις των θρίλερ σας προτείνουμε το «The Shining» του Kubrick με την απίστευτη ερμηνεία του Jack Nickolson βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Steven King και το «Psycho» του Hitchcock με τον Athony Perkins στο πρωταγωνιστικό ρόλο. Χρυσή συμβουλή: μην το δοκιμάσετε στο σπίτι και κυρίως μην το δείτε μόνοι σας διότι... “Here’s Johnny...” και ποτέ δεν ξέρεις....

ρωτας, αγάπη, πάθος, ειδύλλιο, ίντριγκες, ρομάντζο, δάκρυα είναι λίγα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις ρομαντικές ταινίες. Έχουν απλή πλοκή και τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε αίσιο ή γλυκόπικρο τέλος. Όλες οι ιστορίες αγάπης αφορούν έναν άντρα και μια γυναίκα που πέφτουν στα δίχτυα του έρωτα δίχως να μπορούν να ξεφύγουν από αυτόν. Το ζευγάρι δοκιμάζει τον έρωτά του και μέσα από δυσκολίες και προβλήματα μεγαλώνει η αγάπη τους. Πολλές φορές οι ρομαντικές ταινίες συνδυάζουν και κωμικά στοιχεία δημιουργώντας έτσι μια ανάλαφρη ατμόσφαιρα, και δημιουργούν το είδος ρομαντικές κομεντί που στις μέρες μας επικρατεί όλο και περισσότερο, χωρίς όμως να αλλοιώνονται τα βασικά χαρακτηριστικά των ρομάντζων. Η πρώτη ρομαντική ταινία έκανε την εμφάνισή της το 1886 στον Καναδά. Το όνομά της δήλωνε και την υπόθεσή της, «The Kiss» η οποία έσπασε κάθε ταμπού. Τα 47 λεπτά που διήρκεσε αρκούσαν ώστε να προκαλέσουν πανικό στους ανθρώπους για ακατάλληλες σκηνές, ένα φιλί! «The Kiss» Η βουβή ταινία «Girl shy» του 1924 όπως και πολλές άλλες δίνουν τη σκυτάλη στο 1940 όπου ο κινηματογράφος αποκτά μια νέα διάσταση βάζοντας ήχο στις ταινίες. Ο Humphrey Bogart με την Ingrid Bergman στη «Casablanca» το 1942 ερωτεύονται παράφορα και αφήνουν τη μοίρα να τους οδηγήσει. Κάπου στα μέσα του 1960 οι ρομαντικές ταινίες σκάνε σαν βόμβα στη μεγάλη οθόνη και οι απανταχού ερωτευμένοι και ευαίσθητοι γεμίζουν τις αίθουσες! Το 1968 γίνεται η μεταφορά του πασίγνωστου έργου του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και έκτοτε ηθοποιοί γεμάτοι συναίσθημα όπως η Audrey Hepburn με το «Βreakfast at Τiffany’s» και το «My Fair Lady», η Vivien Leigh με τον αγαπημένο της Clark Gable στο «Gone with the wind» («Όσα παίρνει ο άνεμος») αρχίζουν να αποσπούν όχι μόνο καλές κριτικές αλλά και τα χρυσά αγαλματίδια των όσκαρ. Οι ρομαντικές ταινίες προσθέτουν αναμφισβήτητα κάτι ξεχωριστό στον κινηματογράφο του ’80. Το 1987 ο Patrick Swayze με το απαράμιλλο ταλέντο του στο χορό μάς παρασύρει σε ένα μοναδικό «Dirty Dancing». Ακόμα και τραγουδιστές αρχίζουν να συμμετέχουν σε αυτό το είδος του κινηματογράφου όπως η Cher στο «Moonstruck» όπου το soundtrack της ταινίας «That’s Amore» του Dean Martin γίνεται ένα από τα πιο γνωστά ιταλικά τραγούδια αγάπης και από τότε όλες οι ρομαντικές ταινίες εμπλουτίζονται με τραγούδια αγάπης. Φτάνουμε με τον ίδιο ερωτικό ρυθμό στον 21ο αιώνα όπου μια ακόμα μεγάλης διάρκειας ταινία, το «Ημερολόγιο» φέρνει δάκρυα συγκίνησης στους τηλεθεατές και γίνεται από τις πιο γνωστές ρομαντικές ιστορίες αγάπης μαζί με το «Eternal sunshine of the spotless mind» στα μέσα του 2004. Ένας καταιγισμός ταινιών με μικρές παραλλαγές στις υποθέσεις ακολουθεί τα επόμενα 5 χρόνια όπως τα «Amelie», «Αγάπα με αν τολμάς», «My Blueberry Nights», «P.S. I Love You», «The Last Song», «Remember Me», «Dear John», «Letters To Juliet», «Love Actually» και χιλιάδες ακόμα πολύ πιο εμπορικές πλέον να απευθύνονται κυρίως στο εφηβικό κοινό και να χάνουν την αξία των κλασσικών προγόνων τους. Με την απόλυτη αγωνία του έρωτα να γεμίζει τις ψυχές των τηλεθεατών οι ρομαντικές ταινίες κάθε εποχής έχουν τη δύναμη να προκαλούν από τα πιο γλυκά μέχρι και τα πιο θλιβερά συναισθήματα.

Άννα Συριανού, Δανάη Σταμάτη, Β2 Λυκείου

Στρατευμένη τέχνη Αναχρονισμός ή κοινωνική

Στην

αναγκαιότητα;

πάροδο των χρόνων, η τέχνη υπήρξε άλλοτε αγνή και καθαρή, ενώ άλλοτε παρουσιάστηκε με τη μορφή της «τέχνης για την τέχνη», καθώς επίσης αναδείχθηκε ως μέσο έκφρασης, τόσο στον κινηματογράφο όσο και σε άλλους τομείς της ζωής προκειμένου να μεταδώσει το μήνυμά της. Η «στρατευμένη τέχνη» στέκει πάντα έτοιμη να πολεμήσει. Όπως είχε πει και ο Πάμπλο Πικάσο, «η τέχνη δεν είναι για διακόσμηση, η τέχνη πρέπει να είναι όπλο για μάχη». Η στρατευμένη τέχνη χαρακτηρίζεται από τη διάθεση ενός καλλιτέχνη, να διοχετεύσει ένα μήνυμα στον κόσμο, με οποιοδήποτε τρόπο, είτε με τη μορφή του κινηματογραφικού έργου, είτε με τη μορφή του ζωγραφικού πίνακα, είτε με ένα λογοτέχνημα. Είναι ένα είδος τέχνης ισχυρά πολιτικοποιημένης και εκφράζει την ανάγκη του καλλιτέχνη να αγωνιστεί για ένα σκοπό ή να μιλήσει στους άλλους γι’ αυτόν με σκοπό άλλοτε να αφυπνίσει τη συνείδηση των μαζών και άλλοτε να δηλώσει την ανάγκη απελευθέρωσης από την καταπίεση. Γενικά, επικρατεί η άποψη που ταυτίζει τη στρατευμένη τέχνη με την κακή τέχνη. Ωστόσο πρέπει να διευκρινίσουμε ότι με τον όρο της στρατευμένης τέχνης δεν εννοούμε μόνο την πολιτικά κατευθυνόμενη τέχνη. Ο λόγος αυτής της παρανόησης οφείλεται στο γεγονός ότι σήμερα έχουμε συνδέσει την πολιτική με τους πολιτικούς και όχι με τον συνειδητοποιημένο πολίτη. Δε γίνεται ένας καλλιτέχνης να ζει σε μια κοινωνία και να μην καταγράφει, να μην απεικονίζει όσα γίνονται γύρω του. Ως ευαισθητοποιημένος πολίτης δέχεται με συναισθηματική ένταση τα κοινωνικά προβλήματα και προσπαθεί να τα αποτυπώσει στο έργο προκειμένου να ενεργοποιήσει την πολιτική συνείδηση των άλλων ανθρώπων. Επίσης όταν λέμε «στρατευμένη τέχνη», συνήθως εννοούμε την τέχνη που δημιουργείται με σκοπό να υπηρετήσει μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Βέβαια, η τέχνη είναι πάντα στρατευμένη στον άνθρωπο. Είναι γεγονός ότι πολλές φορές οι καλλιτέχνες εκμεταλλεύονται καταστάσεις με στόχο τα οικονομικά οφέλη ή την αυτοπροβολή τους. Το ιδεολογικό επικάλυμμα, που χρησιμοποιείται σ’ αυτή την περίπτωση, είναι η προσπάθεια της τέχνης να αποκαταστήσει την ηθική μέσα από την αισθητική της παρέμβαση. Στην έβδομη τέχνη η στράτευση αποδεικνύεται μέσα από την επιρροή που δέχτηκε από τον μαρξισμό, το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, τη σοβιετική επανάσταση καθώς και το ψυχροπολεμικό κλίμα που δημιουργήθηκε μεταξύ Αμερικής και Σοβιετικής Ένωσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μορφή του Τσάρλυ Τσάπλιν, ο οποίος έκρυψε τις αριστερές του πεποιθήσεις και αυτοεξορίστηκε, καθώς γνώριζε ότι θα έμπαινε στη Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ. Η Μαύρη Λίστα ήταν ένας άτυπος κατάλογος που κυκλοφορούσε μυστικά στις ΗΠΑ την εποχή του ψυχρού πολέμου. Χαρακτηριστικές ταινίες της εποχής που ανήκουν στη στρατευμένη τέχνη και υπηρετούσαν την κομμουνιστική προπαγάνδα είναι «Ο κόκκινος πλανήτης Άρης» και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Ενώ ο «Δόκτωρ Ζιβάγκο» (1965) που απέσπασε και βραβείο Όσκαρ, η ταινία «Κραυγές στη σιωπή» (1985) που μιλά για τα εγκλήματα των ερυθρών Χμερ, η «Φάρμα των Ζώων» μια αλληγορία για τις λαϊκές δημοκρατίες και η «Νινότσκα» με την Γκρέτα Γκάρμπο, ασκούν έντονη κριτική ενάντια στις κομμουνιστικές πρακτικές. Ακόμα άλλοι γίγαντες της έβδομης τέχνης όπως ο Ταρκόφσκι, ο Κισλόφσκι, ο Βάιντα έδωσαν αριστουργήματα πριν αναγκασθούν να αυτοεξοριστούν. Η τέχνη δε μπορεί να συνθηματολογεί γιατί ακόμα και όταν το κάνει δεν βρίσκει αποδέκτες αλλά πέφτει στο κενό. Η αληθινή τέχνη δε μπορεί να είναι φερέφωνο πολιτικών ιδεολογιών. Τα έργα που θεωρούνται ότι ανήκουν στη στρατευμένη τέχνη και επηρέασαν βαθιά την κοινωνία και τον άνθρωπο απηχούν το πραγματικό νόημα της τέχνης, που δεν είναι άλλο από την προσπάθειά της να αναδεικνύει τα προβλήματα του ανθρώπου και να υπηρετεί τα ιδανικά της κοινωνικότητάς του. Μια τέτοια τέχνη μπορεί να είναι μαχητική και αγωνιστική αλλά σίγουρα δε μπορεί να θεωρείται στρατευμένη τέχνη.

Τζένη Καραλέξη, Α1 Λυκείου

Για όσους ψάχνονται …ταινίες Κουλτούρας

αινίες κουλτούρας. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου. Tι θα σκεφτόσασταν όμως εσείς για αυτές; Αν ας πούμε σας λέγαμε τα ονόματα Kieslowski, Kubrick, Tarkovsky, Hitchcock, Pazolini, Bergman, Coppola, Kurosawa, Saura, Βούλγαρης Αγγελόπουλος; Πολλοί από σας ίσως αναρωτιέστε ποιοι και τι είναι όλοι αυτοί... γιατί τους αναφέρουμε.. Κάποια ονόματα σας είναι γνωστά κάποια μάλλον όχι. Είναι καταξιωμένοι σκηνοθέτες εναλλακτικών, ας πούμε, ταινιών. Διαφορετικών από αυτές που έχουμε συνηθίσει. Σκηνοθέτης είναι αυτός που δημιουργεί από το μηδέν ένα σκηνικό όπου εξελίσσεται η πλοκή μιας ιστορίας. Είναι ο υπεύθυνος για να την κάνει πραγματικότητα στα μάτια μας. Θα δώσει σημασία στη κάθε λεπτομέρεια και ίσως μέσα από το σκηνικό αυτό και τον τρόπο που θα καθοδηγήσει τους ηθοποιούς να προσπαθήσει να μας περάσει ένα βαθύτερο νόημα. Έτσι, μας δείχνει ότι τα μικρά καθημερινά πράγματα, που απλά προσπερνάμε, μπορούν να γίνουν τέχνη που θα μας αγγίξει πραγματικά/ αν σερβιριστούν σωστά. 3, 2, 1 πάμε... και η τέχνη αποτυπώνεται στο φιλμ. Ταινίες όπως η τριλογία «Τrois couleurs: bleu, blanc, rouge», «The shining», «Psycho», «Christine», «Nostalgia» είναι πιο προβεβλημένες και άλλες λιγότερο. Μπήκαν στην κατηγορία ταινιών κουλτούρας όχι μόνο λόγω της εξαιρετικής σκηνοθεσίας αλλά και του ιδιαίτερου σεναρίου και της μουσικής επένδυσης που συνοδεύει η φωτογραφία της ταινίας. Είναι ταινίες που καταφέρνουν να μας βάλουν σε μια κατάσταση και στα συναισθήματα που προκαλεί στους ήρωες και σε μας φυσικά. Από μία μεγάλη ποικιλία ταινιών ξεχωρίσαμε «Τα τρία χρώματα» του Kieslowski. Δύσκολο να τις περιγράψουμε και μάλλον ανορθόδοξο αφού μπορούν να ερμηνευθούν διαφορετικά από τον καθένα. Εξάλλου βέβαια οι εικόνες των ταινιών αυτών δε μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Κάθε μια από τις ταινίες αυτής της τριλογίας παρουσιάζει μια κρίσιμη στιγμή της ζωής των

Ελένη Κοκκώλη – Παπαδοπούλου, B1 Λυκείου

Πολεμικές ταινίες ... μ' αντιπολεμικό μήνυμα!

Όταν

ακούμε για πολεμικές ταινίες συνήθως το μυαλό μας πάει σε υπερήρωες που εξολοθρεύουν στρατιές από εχθρούς, σε εντυπωσιακές εκρήξεις ή ακόμα και σε ανατριχιαστικές σκηνές με διαμελισμένα πτώματα και δεκάδες νεκρούς. Αυτή η αντίληψη δεν είναι τελείως λάθος αλλά δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην «κινηματογραφική» πραγματικότητα! Ο πολεμικός κινηματογράφος δεν θέλει να μας παρουσιάσει μόνο την καταστροφική φύση των πολέμων αλλά προσπαθεί να επικρίνει τους πολέμους και τελικά να μας επηρεάσει με αντιπολεμικά μηνύματα. Γι’ αυτό λοιπόν θ’ αναφερθούμε σύντομα σε τρεις ταινίες-σταθμούς της πολεμικής ιστορίας του κινηματογράφου που βασίστηκαν σε ιστορικά γεγονότα και πρόβαλλαν σε όλους μας τις φρικαλεότητες του πολέμου. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, θα πρέπει να αναφέρουμε την εκπληκτική ταινία του Φράνσις Κόπολα με τίτλο «Αποκάλυψη τώρα» που -όχι άδικα- είναι για πολλούς η κορυφαία αντι-πολεμική ταινία. Βασισμένη σε νουβέλα του Τζόζεφ Κόνραντ η ταινία τοποθετείται χρονικά κοντά στη λήξη του πολέμου στο Βιετνάμ. Ακόμα μια αξιόλογη ταινία είναι «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι» όπου έχουμε αναφορά στον πιο καταστροφικό πόλεμο όλων των αιώνων, τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή τη φορά μέσω των αλληλεπιδράσεων των τριών βασικών χαρακτήρων της ταινίας παρατηρούμε τη ψυχολογική σύγκρουση που βιώνουν οι στρατιώτες ανάμεσα στην ανθρωπιά και το καθήκον. «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι» τονίζει και επικρίνει τη ματαιότητα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ενώ σαν μέρος των Βαλκανίων θα πρέπει να αναφερθούμε στη δραματική ταινία του Εμίρ Κοστουρίτσα με τίτλο «Underground». Οι πολεμικές ταινίες έχουν ως στόχο όχι μόνο την εξιστόρηση ιστορικών γεγονότων αλλά κυρίως να μας μάθουν ότι ο πόλεμος είναι μια καταστροφική συνήθεια του ανθρώπου. Οι τρεις προαναφερθείσες ταινίες πετυχαίνουν απόλυτα τον στόχο τους και έχουν ευαισθητοποιήσει πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο αυτές αλλά και πολλές άλλες που δυστυχώς δε μπορούν να αναλυθούν σε ένα άρθρο! Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε ότι ο πολεμικός κινηματογράφος είναι κατά βάθος διδακτικός και μας δίνει το κουράγιο να ελπίζουμε πως ίσως μια μέρα όλοι καταφέρουμε να ζήσουμε με ειρήνη, απαλλαγμένοι από τη ματαιότητα του πολέμου. Αντρέας Υφαντίδης, Β2 Λυκείου

Ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας

πιστημονική φαντασία είναι κατηγορία του ευρύτερου μυθοπλασματικού τομέα στην οποία κατέχουν κεντρικό ρόλο μελλοντικές εξελίξεις στην επιστήμη, στην τεχνολογία ή στην κοινωνία. Ο ορισμός την δεν καθορίζεται εύκολα αφού τα όρια που τη διαχωρίζουν από άλλα παρεμφερή μυθοπλαστικά είδη είναι ρευστά. Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να την ερμηνεύσουν διαφορετικά αλλά κανείς δεν τα κατάφερε με αποτέλεσμα να επικρατήσει ο ορισμός που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Η επιστημονική φαντασία έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τον τομέα του κινηματογράφου με ταινίες που άφησαν εποχή και διακρίθηκαν για τα πρωτόγνωρα σκηνικά τους καθώς και τα μεταφυσικά τους χαρακτηριστικά. Μια από αυτές, ίσως η πιο γνωστή είναι «Ο Πόλεμος των Άστρων» (Star Wars). Άλλη ταινία που έσπασε ταμεία και ανήκε στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας είναι η ταινία «Το Μάτριξ» (The Matrix), μια κινηματογραφική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, σε σενάριο και σκηνοθεσία των αδερφών Γουατσόφσκι. Η πρώτη ταινία προβλήθηκε στις 31 Μαρτίου 1999 και αποτέλεσε την αρχή της σειράς «Μάτριξ». Είναι σημαντικό να προσθέσουμε πως απέσπασε τέσσερα βραβεία Όσκαρ στις τεχνικές κατηγορίες. Για να μιλήσουμε όμως για το σύντομο παρελθόν σίγουρα κατάλληλη ταινία είναι το «Άβαταρ» (Avatar). Ως «Άβαταρ» στον κινηματογραφικό κόσμο είναι γνωστή η ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες του Λονδίνου στις 10 Δεκεμβρίου 2009 και στις ΗΠΑ στις 18 Δεκεμβρίου 2009. Το σενάριο της ταινίας αντλείται πιθανώς από προγενέστερα έργα επιστημονικής φαντασίας ή φανταστικής λογοτεχνίας που έχουν γραφτεί στο ίδιο βασικό μοτίβο της ζωντανής θεάς φύσης, που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται Έιουα και διαμορφώνεται από ένα συναπτικό δίκτυο, στο οποίο συμμετέχει όλη η φύση του πλανήτη-δορυφόρου και ιδιαίτερα τα δέντρα. Η ταινία ξεκίνησε στην κορυφή των Box Office σε όλο τον κόσμο ενώ, με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα $1,9 δις, το «Avatar» είναι η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών ξεπερνώντας τον Τιτανικό με $2,781,132,032. Ελπίζουμε στο μέλλον να δούμε ταινίες ακόμα πιο ενδιαφέρουσες με σκηνικά χωρίς προηγούμενο και σενάρια... από άλλο πλανήτη! Γιώργος Δαρούσος, Μιχάλης Τσαταλιός, Β΄ Λυκείου

Thrillers

Θρίλερ

είναι ένα βιβλίο ή μια ταινία που έχει ως σκοπό να δημιουργήσει στον αναγνώστη ή θεατή εντυπωσιακό suspense και δράση. Τα θρίλερ έχουν επίσης παραχθεί στο ραδιόφωνο, στο θέατρο, στην τηλεόραση και στα μέσα ενημέρωσης. Τα βιβλία μυστηρίου, για παράδειγμα, είναι συχνά θρίλερ. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τα θρίλερ πολύ ευχάριστα, και εκτιμούν την ταχεία «βηματοδότηση» και τις πολύπλοκες επιφάνειες που συνδέονται με αυτό το είδος. Τα θρίλερ επίσης έχουν πολλή ενέργεια, η οποία είναι συχνά χαοτική, και συνήθως μπλέκονται σε αυτά πολυμήχανοι ήρωες και εξωτικές ρυθμίσεις. Οι ταινίες θρίλερ ποικίλλουν. Μερικές είναι υπερφυσικές, άλλες είναι επιστημονικές ή ιατρικού περιεχομένου, κάνοντας τους πρωταγωνιστές να αντιμετωπίσουν βιολογικούς παράγοντες ή μυστηριώδη επιστημονικά δρώμενα.

«Δράκουλας, ο βρικόλακας των Καρπαθίων» (Horror of Dracula, 1958), «Ψυχώ» (Psycho, 1960), «Τα πουλιά» (The Birds, 1963), «Αποστροφή» (Repulsion, 1965), «Το μωρό της Ρόζμαρι» (Rosemary’s Baby, 1968), «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» (Night of the Living Dead, 1968), «Ο εξορκιστής» (The Exorcist, 1973), «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» (The Texas Chain Saw Massacre, 1974), «Τα σαγόνια του καρχαρία» (Jaws, 1975), «Η προφητεία» (The Omen, 1976), «Ο ένοικος» (Le Locataire, 1976), «Σουσπίρια» (Suspiria, 1977), «Η νύχτα με τις μάσκες» (Halloween, 1978), «Ζόμπι, το ξύπνημα των νεκρών» (Dawn of the Dead, 1978), «Τη νύχτα που γεννήθηκε ο τρόμος» (The Amityville Horror, 1979).

Μερικά είναι μυστήρια έξυπνα, τρομακτικά και με ραδιουργούς ανταγωνιστές. Τα σημερινά θρίλερ συχνά αποτελούνται από ένα ηρωικό και τολμηρό κατάσκοπο ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιον «μοχθηρό» και «σατανικό» εχθρό. Αυτά τα τελευταία έχουν γίνει πολύ δημοφιλή σε όλο τον κόσμο. Ορισμένα είναι εξαιρετικά θρίλερ, πνευματικής και πολύ υψηλής μάλιστα ποιότητας που αρκετοί απολαμβάνουν. Άλλα είναι πιο απλοϊκά και άλλα σχεδιασμένα να απευθύνονται σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό. Πολλά βιβλία θρίλερ είναι προσαρμοσμένα σε ταινίες, και κάποια θρίλερ μπορεί επίσης να μετατραπούν σε βιβλία κόμικ ακόμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές. Υπάρχουν αρκετές και γνωστές ταινίες τρόμου όπως: «Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου» (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, 1922), «Τα τέρατα» (Freaks, 1932),

Ένας από τους πιο γνωστούς σκηνοθέτες ταινιών τρόμου ήταν ο Χίτσκοκ. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες. Εφήρμοσε διάφορες ‘‘τακτικές’’ ώστε να δημιουργήσει ταινίες με περισσότερο suspense και να τις κάνει πιο αληθοφανείς και πιο τρομακτικές. Παναγιώτης Μητρούσης, Β2 Γυμνασίου

Μάρτιος 2011

Καρτούν – Αναμνήσεις μιας ζωής Αν

Musicals

Το μουσικό

θέατρο είναι μια μορφή θεάτρου που συνδυάζει μουσική, τραγούδι, διάλογο και χορό. Το συναισθηματικό περιεχόμενο του κομματιού (χιούμορ, πάθος, έρωτας, θυμός) καθώς και η ίδια η ιστορία, εκφράζονται με τις λέξεις, τη μουσική, την κίνηση και τις τεχνικές πτυχές της ψυχαγωγίας ως ένα ενιαίο σύνολο. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, αυτή η μουσική θεατρική σκηνή ονομάζεται απλά, «μιούζικαλ». Μιούζικαλ πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο. Mερικά από τα σημαντικότερα μιούζικαλ είναι τα «Show Boat», «Oklahoma!», «West Side Story», «The Fantasticks», «Hair», «A Chorus Line», «Les Misérables», «The Phantom of the Opera», «Rent», «The producers», «Cats», «Hairspray», «High School Musical», «All That Jazz», «Moulin Rouge» και «Mama Mia». Πολλά θεατρικά μιούζικαλ έχουν μεταφερθεί και στον κινηματογράφο όπου γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Κάποια από αυτά είναι το «Moulin Rouge», «All That Jazz», «The Phantom Of the Opera», «Mama Mia», «High School Musical», «Chicago» κ.ά. Θα σας παρουσιάσουμε τα μεγαλύτερα Musical Shows του Brodway:  «The Phantom Of the Opera» Στην Όπερα του Παρισιού ψιθυρίζονται ιστορίες για το Φάντασμα της Όπερας, το οποίο τρομοκρατεί τους διευθυντές της Όπερας αποσπώντας μεγάλα ποσά και το καλύτερο θεωρείο. Εκεί ζει υπό την κηδεμονία της Madame Giry η Christine, ένα κορίτσι που έμεινε ορφανό σε παιδική ηλικία και εργάζεται ως χορεύτρια ενώ παράλληλα δέχεται μαθήματα φωνητικής από τον “Άγγελο της μουσικής” όπως τον αποκαλεί. Με τη βοήθειά του, γίνεται το νέο αστέρι της Όπερας. Τα πάντα όμως θ’ αλλάξουν όταν ερωτευτεί τον Ραούλ, κάτι που θα προκαλέσει την οργή του Αγγέλου της, πίσω απ’ τον οποίο δεν κρύβεται άλλος από το Φάντασμα.  «Mamma Mia» Είναι ένα από τα κορυφαία θεατρικά έργα του Broadway. Είναι γραμμένο από τη διάσημη συγγραφέα θεατρικών έργων, Catherine Johnson. Έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία ως θεατρικό έργο, ενώ κατάφερε να καταπλήξει το κινηματογραφικό κοινό μόλις έγινε ταινία. Όλο το έργο είναι βασισμένο στα μουσικά κομμάτια του συγκροτήματος ABBA: το “Mamma Mia” από το οποίο πήρε και το όνομά του, το “Dancing Queen”, το “The Winner Take’s it All”, “S.O.S.”, “Voulez-vous” κ.ά.  «Cats» Οι «Γάτες» είναι ένα μιούζικαλ που έχει γραφτεί από τον Andrew Lloyd Webber, που βασίζονται στο βιβλίο “Old Possum’s Book of Practical Cats” του T.S. Eliot που εισήγαγε το πρότυπο τραγούδι “Memory”. Παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στο West End, το 1981 και στη συνέχεια στο Μπρόντγουεϊ το 1982, κάθε φορά σε σκηνοθεσία Trevor Nunn και χορογραφία Gillian Lynne, κέρδισε πολυάριθμα βραβεία, συμπεριλαμβανομένων τόσο των βραβείων “Laurence Olivier” και “Tony” στην κατηγορία καλύτερης μουσικής. Η παραγωγή του Λονδίνου έτρεξε για 21 χρόνια και η παραγωγή Broadway έτρεξε για 18 χρόνια, και τα δύο όμως αποτελούν ρεκόρ. H ηθοποιός Marlene Danielle έπαιζε στην παραγωγή του Broadway για όλη την κυκλοφορία του (19822000). Οι «Γάτες» είναι η δεύτερη μακροβιότερη εμφάνιση στην ιστορία του Broadway και το τέταρτο μακροβιότερο μιούζικαλ του West End. Έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο, και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες.  «Moulin Rouge» Είναι μια ρομαντική μουσική ταινία σε σκηνοθεσία και παραγωγή, του Baz Luhrmann. Η ταινία βασίζεται στον ορφικό μύθο και στην όπερα του Giuseppe Verdi, “La Traviata”. Χρησιμοποιεί τη μουσική ρύθμιση της συνοικίας Μονμάρτη του Παρισιού στη Γαλλία. Η ταινία ήταν υποψήφια για 8 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων της καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερης ηθοποιού για τη Nicole Kidman, και κέρδισε δύο: για την καλλιτεχνική διεύθυνση και τα κοστούμια. Τέλος, σημειώνουμε πως γυρίστηκε στα στούντιο της Fox, στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Γιώργος Κοκκώλης-Παπαδόπουλος, Β1 Γυμνασίου

ψάξουμε βαθιά στη μνήμη μας, θα διαπιστώσουμε πως όλοι είτε μικροί, είτε μεγάλοι έχουμε αναμνήσεις, ευτυχισμένες αναμνήσεις από τα κινούμενα σχέδια που συνόδευαν καθημερινά τα πρωινά μας, με καλή διάθεση και τις περισσότερες φορές με πολύ γέλιο. Τα καρτούν είναι αναμφίβολα ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής ηλικίας καθενός από μας. Ποιο κοριτσάκι ήταν εκείνο που έστω μια φορά δεν περίμενε με αγωνία να ξεκινήσει η ταινία της Barbie ή πιο αγοράκι δεν είχε φανταστεί έστω και μια στιγμή πως θα μπορούσε να μοιάσει στον αγαπημένο του ήρωα τον Σούπερμαν, τον Σπάιντερμαν. Χωρίς αμφιβολία όμως, τα πιο διαχρονικά καρτούν στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων (όχι δεν υπερβάλλω!) είναι τα κινούμενα σχέδια της Disney. Το στοιχείο που κάνει τα καρτούν αυτά ανυπέρβλητα είναι πως η κάθε μια ταινία είχε ένα δίδαγμα, ένα βαθυστόχαστο μήνυμα που άγγιζε και ακόμα αγγίζει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Οι ταινίες αυτές δεν είναι απλά καρτούν, αλλά μέχρι και έργα τέχνης θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε, διότι συνδυάζουν εκπληκτική εικόνα, απίστευτη μουσική και ιδιαίτερη πλοκή. Το γεγονός ότι η ταινία «Η πεντάμορφη και το τέρας» προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης μουσικής, δείχνει πολλά. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε πως είναι τα μόνα καρτούν που διήρκεσαν και διαρκούν στο χρόνο. Η «Χιονάτη», σήμα κατατεθέν της Disney είναι από τα κορυφαία κινούμενα σχέδια από το 1930 περίπου που δημιουργήθηκε. Και δεν είναι το μόνο παράδειγμα. Ακολουθεί πληθώρα ταινιών όπως η «Μουλάν», «O Ηρακλής» (προς τιμήν του ελληνικού πολιτισμού) και «Ο βασιλιάς των λιονταριών» με την αξέχαστη ερμηνεία του Έλτον Τζον. Είναι σίγουρο πως τα κινούμενα σχέδια χαρακτηρίζουν τη ζωή ενός παιδιού, αλλά τα κινούμενα σχέδια της Disney, τρυπώνουν βαθιά στις ψυχές ακόμα και των μεγάλων, δίνοντας λίγη μαγεία, ελπίδα και …«νεραϊδόσκονη» στη ζωή μας. Γκρισίλντα Γκέγκα, Γ1 Γυμνασίου

Θεατέεεεεεςςςς μου!!!!!!!!!!

Οι Αθηναίοι

βλέπουν για πρώτη φορά κινηματογράφο το 1897. Η προβολή της κινούμενης εικόνας τούς προκαλεί ζωηρές αντιδράσεις και το καινούριο θέαμα γίνεται μόνιμο θέμα συζητήσεων. Η πρώτη κινηματογραφική εταιρεία ονομάζεται “ Άστυ Φιλμ” και ιδρύεται το 1914, ενώ η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους ελληνικής παραγωγής είναι η γνωστή σε όλους μας «Γκόλφω». Λίγο αργότερα εμφανίζεται στο προσκήνιο της ελληνικής παραγωγής ο άνθρωπος που με τις επιτυχίες του θα σφραγίσει την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Μιλάμε φυσικά για τον Φιλοποίμην Φίνο ο οποίος, το 1939, ιδρύει μαζί με τους συνεργάτες του τα “Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο”. Βέβαια κάτι δεν πάει καλά και η εταιρεία κλείνει, όμως δεν το βάζει κάτω και το 1942 δημιουργεί την «ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ». Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μια και μοναδική Αλίκη Βουγιουκλάκη ως «Μανταλένα» στην ομώνυμη ταινία, τη Λίζα Πετροβασίλη που ερωτεύεται τον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερό της (στην ταινία) γιατρό Δημήτρη Παπαμιχαήλ στο «Χτυποκάρδια στο θρανίο», την Αλίκη που πάει κόντρα στον αυστηρό πατέρα της τον oποίο και τελικά φέρνει στα νερά της στην πιο πρωτοποριακή ταινία της εποχής «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και την Καίτη ή την Κατερίνα Πιερή οι οποίες ξεφεύγουν από τη φτώχεια και γνωρίζουν την πραγματική αγάπη στις ταινίες «Το δόλωμα» και «Μοντέρνα σταχτοπούτα» αντίστοιχα! Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο στον ελληνικό κινηματογράφο είναι «Η Κόμισσα της Κέρκυρας», όπως αποκαλούσαν την ασυναγώνιστη Ρένα Βλαχοπούλου. Η Ρένα Βλαχοπούλου στις περισσότερες ταινίες της υποδυόταν τη Ρένα, την αλλέγρα, τη δυναμική γυναίκα, τον άνθρωπο με την ανοιχτή καρδιά και το εξαιρετικό χιούμορ όπως ήταν η ίδια στην πραγματικότητα. Μερικές από τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν εποχή ήταν: «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Κορίτσια για φίλημα», «Η χαρτοπαίχτρα», «Η βουλευτίνα», «Η Παριζιάνα», «Μία τρελή τρελή σαραντάρα», «Η θεία μου η χίπισσα» και φυσικά «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι». Την τριάδα των ισχυρών γυναικών κλείνει η Τζένη Καρέζη, τα γαλάζια μάτια του ελληνικού κινηματογράφου. Η γυναίκα αυτή έγραψε τη δικιά της ιστορία σε αυτό τον χώρο είτε σε κωμικούς ρόλους είτε σε δραματικούς όπως «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Τα κόκκινα φανάρια», κ.ά. Από την άλλη μεριά οι άνδρες ηθοποιοί άφησαν το δικό τους στίγμα στον κινηματογράφο, όπως ο Κώστας Βουτσάς «βασιλιάς» της κωμωδίας, ο οποίος χάρισε απλόχερα άφθονες στιγμές γέλιου στο κοινό με τους ξεκαρδιστικούς του ρόλους. «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» θεωρείται από πολλούς μια από τις καλύτερες ερμηνείες του κάνοντας τη ζωή του Ντίνου Ηλιόπουλου άνω-κάτω. Άλλος ένας μεγάλος ηθοποιός, που άφησε εποχή, είναι ο Θανάσης Βέγγος. Το αστείρευτο χιούμορ του, το πηγαίο ταλέντο του, η μοναδική του ζωντάνια και η λάμψη του έκαναν τις ταινίες μοναδικές και ξεχωριστές. Πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως «Θα σε κάνω βασίλισσα», «Έξω φτώχεια και καλή καρδιά», «Φανερός πράκτωρ 000», «Πάρε κόσμε», «Τρελός, παλαβός και Βέγγος», «Δόκτωρ Ζι-Βέγγος», «Ποιος Θανάσης» κ.ά. Στην ίδια κατηγορία με τους μεγάλους κωμικούς ανήκει ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο άνθρωπος που ήταν ο καταλληλότερος να ενσαρκώσει το ρόλο του Θεόδωρου Πάρλα στην ξεκαρδιστική ταινία «Ζητείται ψεύτης», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» στην ομώνυμη ταινία, τον τρομοκρατημένο Κωντογιώργη που πρέπει να συνεχίσει μια βεντέτα στην ταινία «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες». Κλείνοντας, γνωρίζω ότι δεν αναφέρθηκα σε πολλούς σημαντικούς ηθοποιούς, οι οποίοι με την παρουσία τους κράτησαν ζωντανό τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά καταλαβαίνετε πως θα χρειαζόμουν ολόκληρη την εφημερίδα για να γράψω για “όλα τα ιερά τέρατα του ελληνικού κινηματογράφου”. Ελπίζω όμως μέσα από τη δική μου ματιά να σας ταξίδεψα σε άλλες δεκαετίες όπου ο ασπρόμαυρος ελληνικός κινηματογράφος χάριζε απλόχερα γέλιο, ρομαντισμό, νοσταλγία, θλίψη, συμπόνια, ανθρωπιά. Στο καρτποστάλ αυτής της εποχής υποκλινόμαστε σήμερα με σεβασμό… Ειρήνη Τσομάκου, Γ2 Γυμνασίου

«Twilight» Το 2005, ένα ξεχωριστό βιβλίο κάνει την εμφάνιση του στην αγορά, ένα ρομαντικό μυθιστόρημα φαντασίας, γραμμένο από την Αμερικανίδα συγγραφέα Stephenie Meyer, το «Λυκόφως». Η επιτυχία του και ιδιαίτερα στους εφήβους ήταν αναμενόμενη, έτσι πολύ γρήγορα γίνεται best seller και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Στη συνέχεια ακολούθησαν κι άλλα βιβλία, η «Νέα Σελήνη» και η «Έκλειψη» και η τετραλογία ολοκληρώθηκε με τη «Χαραυγή». Όπως ήταν φυσικό αποφασίστηκε να γυριστεί άμεσα σε ταινία, έτσι το 2008 κυκλοφόρησε η πρώτη με πρωταγωνιστές την Kristen Stewart στο ρόλο της Bella και τον Robert Pattinson στο ρόλο του Edward, αποσπώντας 382.133.300 δολάρια στο παγκόσμιο box office. Ακολούθησε η κινηματογραφική προσαρμογή της «Νέας Σελήνης» το 2009 και της «Έκλειψης» το 2010, σημειώνοντας κι αυτή τη φορά μεγάλη επιτυχία. Όμως ποια είναι η υπόθεση αυτής της πολυσυζητημένης ταινίας; Η Bella, μια νεαρή δεκαεπτάχρονη κοπέλα, μετακομίζει στο Forks, μια μικρή, μόνιμα βροχερή πόλη των Η.Π.Α. πιστεύοντας ότι την περιμένει η πιο βαρετή περίοδος της ζωής της. Όμως από τη στιγμή που θα γνωρίσει τον αινιγματικό Edward, η ζωή της θα πάρει μια συναρπαστική και τρομακτική στροφή. Ο Edward, που είναι βρικόλακας, είχε καταφέρει μέχρι σήμερα να διατηρεί την πραγματική του ταυτότητα μυστική στη μικρή κοινότητα του Forks. Με την πάροδο του χρόνου, ο Edward και η Bella ερωτεύονται και αρχίζουν οι περιπέτειες... «Το Αστέρι του Βορρά» Το βιβλίο αυτό του Philip Pullman είναι το πρώτο μιας τριλογίας και ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Στους κινηματογράφους έχει προβληθεί από την New Line Cinema. Το «Αστέρι του Βορρά» αναφέρεται σε ένα ορφανό κορίτσι την Lyra Belacqua η οποία αποφασίζει να αναζητήσει τον καλύτερό της φίλο Roger ο οποίος έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Αρχικά θα δει την πλούσια πλευρά της ζωής ζώντας με την κυρία Coulter, την οποία υποδύεται η Nicole Kidman, ως προστατευόμενή της. Στη συνέχεια όμως το σκάει και περισυλλέγεται από τους τσιγγάνους από τους οποίους και θα μάθει όλη την αλήθεια για τους Καταβροχθίστες, τους απαγωγείς παιδιών. Τελικά η Lyra θα βρει τον φίλο της και μαζί θα ανακαλύψουν νέα πράγματα που αφορούν το παρελθόν της ηρωίδας. «Όσα παίρνει ο άνεμος» ή αλλιώς «Gone with the Wind» είναι κινηματογραφικό έργο του 1939, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Margaret Mitchell από το 1936 και σκηνοθετημένο από τον Victor Fleming. Η επική αυτή ταινία είχε πρωταγωνιστές την Vivien Leigh, τον Clark Gable, τον Leslie Howard και την Olivia de Havilland. Διηγείται την ιστορία του Αμερικανικού Εμφυλίου και τα επακόλουθά του, ιδωμένα από την πλευρά των λευκών Νοτίων. Κέρδισε 10 βραβεία Όσκαρ, ένα ρεκόρ που διατήρησε για είκοσι χρόνια. Πούλησε περισσότερα εισιτήρια στις Η.Π.Α. σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ταινία στην ιστορία. Σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή και σημαντικά κινηματογραφικά έργα όλων των εποχών και ένα από τα μακροβιότερα σύμβολα της χρυσής εποχής του Χόλυγουντ. Παρά τη μεγάλη επιτυχία που έχουν συνήθως οι ταινίες που είναι εμπνευσμένες από βιβλία, συχνά υστερούν σε σχέση με το βιβλίο αφού δε μπορούν να προσφέρουν στον θεατή «ελευθερία έκφρασης». Το βιβλίο θα δίνει πάντα τη δυνατότητα στον αναγνώστη να δει κάτω από τις λέξεις και να νιώσει αυτό τον πλούτο συναισθημάτων που χαρίζουν η πλοκή, το θέμα, οι χαρακτήρες και γενικά όλο το έργο. Ωστόσο έχουν υπάρξει μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες που θα μας χαρίζουν ώρες ξεκούρασης ή ευχαρίστησης για πολλά χρόνια ακόμα…

Βραβεία

Όσκαρ

Υπάρχει

άραγε λαμπρότερη εκδήλωση στον κόσμο από τα Όσκαρ; Τα Όσκαρ ή αλλιώς Academy Awards, αποτελούν τα σημαντικότερα κινηματογραφικά βραβεία που απονέμονται από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Ο θεσμός των Όσκαρ ξεκίνησε από το 1927. Το βραβείο δεν είναι παρά ένα χρυσό αγαλματίδιο, σχεδιασμένο από τον Τζωρτζ Στάνλεϊ, βάρους 4 κιλών(!) Πήρε το όνομά του από την ομοιότητα του θείου μιας υπαλλήλου της ακαδημίας, ονόματι Όσκαρ. Μια ταινία για να είναι υποψήφια θα πρέπει να έχει προβληθεί κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Τα αγαλματίδια που μοιράζονται είναι συνολικά 25. Οι σημαντικότερες κατηγορίες που βραβεύονται είναι: Α΄ και Β΄ ανδρικός και γυναικείος ρόλος, καλύτερη ταινία, καλύτερη σκηνοθεσία, καλύτερο διασκευασμένο σενάριο, καλύτερη μουσική επένδυση, καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, καλύτερα οπτικά και ηχητικά εφέ, καλύτερα κοστούμια, καλύτερο μακιγιάζ και τέλος… το τιμητικό Όσκαρ. Ταινίες που έχουν λάβει τα περισσότερα Όσκαρ στο παρελθόν είναι: ο «Μπεν Χουρ», ο «Τιτανικός» και «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», με 11 Όσκαρ η κάθε μια. Ακολουθεί το «West Side Story» με 10 Όσκαρ καθώς και η «Ζιζί» και ο «Άγγλος Ασθενής» με 9 Όσκαρ. Φέτος η χώρα μας, μετά από πολλά χρόνια, διεκδίκησε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας με τον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου. Ακόμα, πρέπει να σημειώσουμε πως οι ταινίες που είναι βγαλμένες από τη ζωή κλέβουν την παράσταση. Χαρακτηριστικά μερικά από τα φαβορί όπως «Ο Λόγος του Βασιλιά», το «The Social Network», το «127 ώρες» και το «The Fighter» είναι βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα. Σε ό,τι αφορά τα κινούμενα σχέδια, το «Toy Story 3» αναμένεται να λάμψει. Παρόλ’ αυτά, οι παρευρισκόμενοι στην εκδήλωση μάς απασχολούν το ίδιο με τις ταινίες. Η βραδιά της απονομής είναι αναμφισβήτητα η πιο λαμπερή και μαγική βραδιά στο Hollywood. Οι προσκεκλημένοι παρελαύνουν στο κόκκινο χαλί φορώντας δημιουργίες που έχουν εξασφαλίσει από διάσημους σχεδιαστές. Ωστόσο το παραμύθι τελειώνει το επόμενο πρωί όταν τα υπέροχα ρούχα και τα υπέρλαμπρα κοσμήματα επιστρέφονται στους οίκους. Όπως και να ’χει, οι απανταχού λάτρεις των Όσκαρ, περιμένουν με ανυπομονησία να ζήσουν για ακόμα μια χρονιά το παραμύθι. “And the Oscar goes to”... Η συνέχεια επί της οθόνης!!! Βάσια Αγγελετάκη, Μίνα Γκεζή, Χρύσα Γιαννιούδη, Α1 Λυκείου

Τα

βιβλία πάνε σινεμά…

σχέση του βιβλίου με τον κινηματογράφο ήταν πάντα πολύ στενή. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα βιβλία, που κάνουν μεγάλη επιτυχία και πολλές πωλήσεις, στη συνέχεια γίνονται ταινίες. Η πρώτη μεταφορά βιβλίου στον ελληνικό χώρο έγινε το 1931 με το «Δάφνις και Χλόη» του Ορέστη Λάσκου από το “Ειδύλλιο του Λόγγου”. Βέβαια, τα κίνητρα στις αρχές του αιώνα ήταν τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι είναι σήμερα. Τότε η κινηματογράφηση ενός βιβλίου οφειλόταν στην αγάπη του σκηνοθέτη ή του παραγωγού προς το συγκεκριμένο κείμενο και την προσφορά του στην τέχνη, ενώ σήμερα οφείλεται περισσότερο στο best selling κάποιων βιβλίων ή στην έλλειψη σεναρίων. Το να γίνει ένα βιβλίο ταινία λύνει κατά μία έννοια τα χέρια των παραγωγών, έχοντας έτοιμο θέμα, πλοκή, χαρακτήρες, τα πάντα. Το μόνο που χρειάζεται είναι η προσαρμογή του βιβλίου σε σενάριο. Όμως η μεταφορά ενός βιβλίου στον κινηματογράφο δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση. Πώς είναι δυνατόν να χωρέσει ένα κείμενο 700-800 σελίδων σε μια ταινία 2 ωρών κατά μέσο όρο; Επομένως, μια ταινία θα είναι πάντα καταδικασμένη να είναι τουλάχιστον ένα σκαλί χαμηλότερα από τις προσδοκίες του κοινού, αφού πάντοτε ένα βιβλίο θα προκαλεί τη φαντασία του αναγνώστη και θα τον μεταφέρει σε ένα κόσμο μαγικό. Παρ’ όλα αυτά μέχρι και σήμερα το βιβλίο συνεχίζει να δίνει αφορμές για ταινίες όλων των ειδών, από επιστημονικής φαντασίας μέχρι ταινίες εποχής…

Ολυμπία Κοντογιάννη, Δάφνη Σιδηροπούλου, Γ΄ Γυμνασίου

Μάρτιος 2011

«Μαίρη-Μαίρη» Ανέκδοτες ιστορίες του έργου: από τον κινηματογράφο Η βιογραφία «Μαίρη-Μαίρη» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway της Νέας Υόρκης

Το

το 1961 και παρέμεινε για τέσσερα περίπου χρόνια κάνοντας 1572 παραστάσεις. Ήταν μια τεράστια εμπορική επιτυχία με πρωταγωνίστρια την Βarbara Bel Geddes (Μπάρμπαρα Μπελ) και τον Barry Nelson (Μπάρρυ Νέλσον) που κέρδισε ταυτόχρονα και μια υποψηφιότητα στα θεατρικά και κινηματογραφικά βραβεία “Tony” (Τόνυ) για την πρωταγωνίστριά του. Το 1963 σκηνοθετήθηκε για τον κινηματογράφο από τον Mervyn LeRoy, με την Debbie Reynolds στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μαίρης. Στο Παρίσι παίχτηκε το 1964 με τους Μαρία Μωμπάν και Ροζέ Πιέρ. Στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1964 από την Τζένη Καρέζη που έκανε τότε τα πρώτα της θιασαρχικά βήματα με συμπρωταγωνιστές το Στέφανο Ληναίο, τη Λίλη Παπαγιάννη, το Δημήτρη Νικολαΐδη και το Γιώργο Πάντζα στο θέατρο «Χατζηχρήστου», σημειώνοντας εξίσου μεγάλη επιτυχία.

Αλλά πρώτα... Η ΛΕΞΗ ΤΟΥ ΤΡΙΜΗΝΟΥ! (νομίζατε πως θα τη γλυτώνατε;) -εντωμεταξύνομαιχρησιμοποιείστε τη άφοβα στις συζητήσεις σας, η άγνοια είναι δύναμη!

 ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΣΚΗΝΙΚΑ Μήπως το φόντο στα παλιά γουέστερν σάς θυμίζει τίποτα; Διόλου περίεργο, καθώς τα περισσότερα σενάρια γυρίζονταν στην ίδια περιοχή, λόγω ορισμένων γεωγραφικών χαρακτηριστικών (φαράγγια, ποτάμια, κ.λπ.) ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ. Σε ορισμένα μέρη π.χ. υπήρχε τόσος συνωστισμός, που μερικές φόρες οι ηθοποιοί που κάλπαζαν με τα άλογα ανακάλυπταν πως συμμετείχαν στην καταδίωξη κάποιων άλλων κακών, ενώ συχνά οι πρωταγωνιστές ανακάλυπταν ότι τους απειλούσε μια συμμορία από σαστισμένους «κακούς».

 ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ Ανησυχείτε αν οι μελλοντικές σας ταινίες θα πάρουν... το χρυσό γεώμηλο; Ουδείς λόγος ανησυχίας, σε σύγκριση με τις ταινίες του Εντ Γούντ του νεώτερου θα βγουν αριστουργήματα. Ο Εντ Γούντ ο νεώτερος είναι τόσο διάσημος διότι είναι μακράν Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Τόσο πολύ βιαζόταν να τελειώσει τις ταινίες του που ποτέ δε γυρνούσε μια σκηνή δύο φορές, ακόμη κι αν ο ηθοποιός είχε πει λάθος λόγια ή είχε σκοντάψει κάπου. Όταν κάποτε ο πρωταγωνιστής μιας ταινίας πέθανε, ο πανέξυπνος Έντι βρήκε αμέσως αντικαταστάτη. Το ότι ήταν δύο κεφάλια ψηλότερος και δεν του έμοιαζε καθόλου δεν τον πείραξε.

Το Story: Το έργο αφηγείται με πολύ χιούμορ την ιστορία του Μπομπ, ενός συγγραφέα θεατρικών έργων και της Μαίρης, μιας υπαλλήλου περιοδικού, που εννέα μήνες μετά το χωρισμό τους, συναντιούνται ύστερα από παρότρυνση του κοινού τους φίλου Όσκαρ, στο διαμέρισμα του Μπομπ στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να ξεκαθαρίσουν κάποια φορολογικά ζητήματά του (Μπομπ). Ο Μπομπ ετοιμάζεται να παντρευτεί την Τίφανυ, μία νεαρή κοπέλα που ασχολείται με την υγιεινή διατροφή, ενώ η Μαίρη με την παρουσία της γοητεύει τον φίλο του Μπομπ, Ντερκ, διάσημο σταρ της τηλεόρασης. Τόσο ο Μπομπ όσο και η Μαίρη φοβούνται να μείνουν μόνοι τους, αντιμέτωποι με τα αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα που τρέφουν ο ένας για τον άλλον. Μέχρι τη στιγμή που...

Edward D. Wood, Jr

 ΤΡΕΛΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ Αν νομίζετε πως περιστατικά τρελών διαφημίσεων συμβαίνουν μόνο στην τηλεόραση, ξανασκεφτείτε το. Προκειμένου να διαφημίσει την ταινία «Θαμμένος ζωντανός», μια εταιρεία προσέλαβε έναν άνεργο ηθοποιό για να παραμείνει θαμμένος σε έναν τάφο επί μια ημέρα. Το πρωί έγινε κανονικά η ταφή, αλλά το βράδυ ξέσπασε μια καταιγίδα που παρέσυρε την πρόχειρη επιτύμβια στήλη. Οι διαφημιστές πανικόβλητοι αναγκάστηκαν να προσλάβουν 30 εργάτες για να ξεθάψουν τον άτυχο ηθοποιό ο οποίος μόλις βγήκε ζήτησε τεράστια χρηματική αποζημίωση για ψυχική οδύνη.

Οι πρωταγωνιστές για την παράσταση: «Έχουμε φτιάξει μια πολύ όμορφη παράσταση με κέφι και μεράκι και θέλουμε ο κόσμος, που θα έρθει να μας δει, να περάσει όμορφα», λέει ο Παναγιώτης Πετράκης και προσθέτει: «Στην παράσταση υποδύομαι τον Μπομπ, ένα θεατρικό συγγραφέα που ετοιμάζεται να παντρευτεί μια νεαρή κοπέλα, αλλά συνειδητοποιεί ότι δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τη Μαίρη και ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής του». Από την πλευρά της, η Αντιγόνη Δρακουλάκη σημειώνει: «Η παράσταση που γίνεται με τη φροντίδα του Γιώργου Κιμούλη είναι μια προσπάθεια πέντε ατόμων που δούλεψαν με πολύ καλή διάθεση και κέφι». Όσον αφορά το ρόλο της, η γνωστή ηθοποιός αποκαλύπτει πως η “Μαίρη” παλεύει με τα συναισθήματα που έχει για τον “Μπομπ” και με το τι πρέπει να κάνει. «Με τον Μπομπ έχουμε διάφορες διαφωνίες και εκρήξεις. Η Μαίρη είναι μια χωρισμένη γυναίκα που προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, χωρίς να μπορεί να ξεχάσει το μεγάλο έρωτά της», υπογραμμίζει.

 ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ Οι περισσότεροι από σας θα έχουν δει το κλασσικό κινούμενο σχέδιο «Ποκαχόντας» του Ουόλτ Ντίσνεϊ. Και ίσως μερικοί από εσάς να γνωρίζουν ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Αλλά το κενό ανάμεσα στο «βασίζεται» και στο «είναι» είναι πολύ πολύ μεγάλο (έχουμε και σχόλια της Ποκαχόντας δίπλα). 1. Η Ποκαχόντας έδειξε φοβερό θάρρος σώζοντας τη ζωή του αποίκου Τζον Σμιθ, αλλά στην πραγματικότητα τότε ήταν μόνον 13 ετών.

Κριτική: Μπορεί να είναι περισσότερο ένα θεατρικό παιχνίδι, εξασφαλίζει, όμως, ένα δίωρο δροσερό ξέσκασμα. Διασκεδαστικό 100% με έξυπνο διάλογο και χαριτωμένες κωμικές καταστάσεις. Ανάλαφρη παράσταση, χωρίς βέβαια βαθιές φιλοσοφίες, που σε κάνει να γελάς και να περνάς ευχάριστα. Την παράσταση την προτείνω, ως μια ανάλαφρη έξοδο, όπου θα γελάσετε αρκετά και θα ξεφύγετε από το άγχος και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Ένα έργο που αξίζει κανείς να δει! Η ταυτότητα του έργου: Ο θίασος των νεαρών πρωταγωνιστών θα συνεχίσει τις παραστάσεις στο Θέατρο «Πόρτα» μέχρι τις 17 Απριλίου 2011, σε ένα έργο που ήταν εμπορική επιτυχία για τη δεκαετία του ’60. Πού: Θέατρο «Πόρτα» Συγγραφέας: Τζιν Κερ Σκηνοθέτης: Γιώργος Κιμούλης Ηθοποιοί: Αντιγόνη Δρακουλάκη, Παναγιώτης Πετράκης, Ευγενία Παναγοπούλου, Μάνος Παπαγιάννης, Ισίδωρος Σταμούλης.

2. Το κεφάλι της ήταν κουρεμένο γουλί, όπως επέβαλλε η μόδα στους ινδιάνους Ποουτάν (η φυλή της Ποκαχόντας). 3. Δεν ερωτεύτηκε τον Τζον Σμιθ 4. Τρία χρόνια μετά την επιστροφή του Τζον Σμιθ στην Αγγλία, η Ποκαχόντας παντρεύεται έναν άλλο άποικο, τον Τζον Ρολφ. Σπύρος Κοττέας, Γ2 Γυμνασίου

Κλείνοντας, θυμάμαι τη φράση ενός γνωστού αμερικάνου κωμικού, του Lenny Bruce, ο οποίος μιλώντας για τους ηθοποιούς είπε: «Ο ρόλος του κωμικού είναι να κάνει το ακροατήριο να γελάει τουλάχιστον μια φορά κάθε δεκαπέντε δευτερόλεπτα!». Αυτό, κατά τη γνώμη μου, το έχει πετύχει αυτή η παράσταση!!! Έλενα Τσαμαντά, Γ2 Γυμνασίου

Η τεχνολογική κατ/ση της Β΄Λυκείου στην Intracom.

Η θετική κατ/ση της Β΄Λυκείου στο ΙΓΜΕ.

Η θεωρητική κατ/ση της Β΄Λυκείου στη Βουλή.

Η Γ΄ Γυμνασίου στο μουσείο Αεροπορίας.

Μαθητική ανταλλαγή της Α΄ Λυκείου με «Δελασάλ» Θεσσαλονίκης.

Συμμετοχή των μαθητών μας στη γαλλόφωνη γιορτή της Σχολής Ουρσουλινών.

Εκδήλωση της Χορωδίας και Θεατρικού: «Η χρυσόσκονη των Χριστουγέννων».

Χριστουγεννιάτικο bazaar.

Η Φιλαρμονική μας παίζει τα κάλαντα.

Το Γυμνάσιο στο Σύλλογο Θεραπευτικής Ιππασίας.

Από τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του Γυμνασίου.

Το Λύκειο βοηθάει στο συσσίτιο των Αδελφών της Αγάπης.

Υπεύθυνος Έκδοσης Μάρκος Βαρθαλίτης «SAINT-PAUL» Χαριλάου Τρικούπη 36, 185 36 Πειραιάς τηλ.: 210 4511 954, 210 4526 496, fax 210 4597 721 - www.saintpaul.gr Υπεύθυνοι Σύνταξης «SAINT-PAUL» Αλέξης Λυκοσκούφης, Ελευθερία Λυμπέρη Μάνθος Ρούσσος, μαθητές και μαθήτριες «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ-BIRDS» Διστόμου 7-9, 185 32 Πειραιάς, τηλ.: 210 4110 595-6, fax: 210 4128 464 Νικοδήμου 2 & Μαβίλη, Καστέλα τηλ.: 210 4173 341, fax: 210 4173 497 www.pedagogiki-birds.gr Υπεύθυνοι Σύνταξης εκπαιδευτηρίων «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ-BIRDS» Θόδωρος Κατσικάρος, Καλλιόπη Κολόμβου, Κλεοπάτρα Χρονοπούλου, μαθητές και μαθήτριες Σχεδιασμός & Σελιδοποίηση Δημιουργικό γραφείο ΕΠΟΧΗ Εκτύπωση Τυποκυκλαδική ΑΕ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Ο Όμιλος Εθελοντισμού φυτεύει δέντρα στην Πεντέλη.