คำ�นำ�สำ�นักพิมพ์
ผมว่าผู้หญิงช่างเข้าถึงยาก ถึงเราจะมีเพือ่ นผูห ้ ญิงมาตัง้ แต่ไหนแต่ไร เห็นกันมาตัง้ แต่ประถม มัธยม จนกระทั่งมหาวิทยาลัย มาวัยทำ�งานก็ยังมีเพื่อนที่เป็นผู้หญิง สนิทสนมก็ ไม่นอ้ ย บางคนซีก้ น ั ถึงขัน ้ พูดคุยกันได้ทกุ เรือ่ ง บางทีอาจมากกว่าเพือ่ นเพศ เดียวกันด้วยซ้ำ� แต่ผมก็ยังคิดว่า โลกของผู้หญิงช่างเข้าถึงยาก เพราะตัง้ แต่เรียนมัธยม ผมไม่เคยเข้าใจวัฒนธรรมการถือกระเป๋าสอง ใบ นอกจากมีกระเป๋านักเรียน (แน่นอน ต้องยี่ห้อจาคอบ) แล้วทำ�ไมต้องมี ถุงสำ�หรับใส่ของอีกใบด้วย ทำ�ไมถึงไม่หากระเป๋าที่สามารถใส่ของทุกอย่าง ได้พร้อมกันไปเลยล่ะ? ไม่เคยเข้าใจว่าพวกเธอเอาเวลาที่ไหนลุกขึ้นมาแต่งหน้าทำ�ผม ถึงจะไม่ แต่งเยอะเท่าผู้ใหญ่วัยทำ�งาน แต่เวลาเข้าเรียนมันก็เช้าตรู่ ไอ้เราตื่นมาเจ็ด โมงยังสลึมสลือจนแทบจะเอาหวีมาแปรงฟัน ไม่เคยเข้าใจว่าอะไรทำ�ให้พวกเธอจับกลุ่มคุยกันได้ทั้งวี่ทั้งวัน พูดคุย เหมือนชีวต ิ ไม่ได้เจอกันมานานสีช่ าติแล้วจำ�เป็นต้องอัพเดตทุกเรือ่ งให้เพือ่ น ทุกฝ่ายได้รับรู้ แล้วก็ไม่เข้าใจเลยว่า จะไปเข้าห้องน้ำ�แต่ละที ทำ�ไมต้องยกพวกไปแห่แหน กันไปเป็นกองทัพยังกะไปช่วยกันย้ายหอพัก ไปคนเดียวไม่เป็นรึไง? และอีกสารพัดคำ�ถาม ที่เราเอาแต่สงสัยว่าทำ�ไม พวกเธอคิดอะไรกัน อยู่ ทว่าไม่เคยได้คำ�ตอบ ปลารีย์เป็นผู้หญิง (ที่จริงเราต้องออกเสียงชื่อเธอว่า ‘ปลา-รี่’ แต่ผม ว่า ‘ปลารีย์’ ก็ดูไทยและน่ารักดี)
เธอเป็นผู้หญิงแบบสูตรๆ คือเป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ผมเคยรู้จักมา ตลอดชีวิต เพื่อนต่างเพศของผมในโรงเรียนมัธยมต้น-ปลายของผมเป็น ยังไง ปลารียก์ เ็ ป็นยังงัน ้ (อย่างทีผ ่ มเชือ่ ว่าสมัยยังเด็ก เราล้วนแรงน้อยเกิน ว่าจะมีพลังไปเป็นตัวของตัวเอง ในวัยนั้นเราเป็นเหมือนฝูงปลา ที่ต่างว่าย น้ำ�ตามกระแสกันอย่างไม่ค่อยมีทิศทางเป็นของตัวเอง) ทุกทีทป ี่ ลารียพ ์ ด ู ถึงเพือ่ นฝูงของเธอ ทำ�ให้ผมย้อนกลับไปเห็นฝูงเพือ่ น ของผมไปด้วย พูดกับปลารียก์ เ็ หมือนได้คยุ กับพวกมัน ถามปลารียก์ เ็ หมือน ได้ถามพวกมัน คำ�ถามไหนเธอตอบข้อสงสัยของผมไม่ได้ เธอจะโทรไปถาม เพื่อนสาวของเธอให้ ถ้าได้คำ�ตอบแล้วไม่ลึกไม่ขำ�ไม่ตลก เธอจะโทรไปถาม เพื่อนตุ๊ดของเธอให้ จากทีเ่ คยเข้าใจยากดุจภาษาบาลี แต่พอได้ฟงั เรือ่ งของผูห ้ ญิงในภาษา ปลารีย์บ้างก็เริ่มเข้าใจ ชีวิตช่วงมัธยมของปลารีย์นั้นสนุก เรื่องราวสมัยอายุ 18- หรือก่อน มหาวิทยาลัยของเธอเข้มข้นด้วยความทรงจำ�ที่ถูกประทับเอาไว้ในใจของ เจ้าตัว เมือ่ ได้ฟงั ก็อาจส่งผลให้เรารูส้ กึ เหมือนเจอเพือ่ นเก่า ทีต ่ า่ งครวญคราง ในเวลางานว่ า อยากกลั บ ไปเรี ย นอี ก ครั้ ง อยากกลั บ ไปอยู่ มั ธ ยมอี ก ที -ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่คราวนี้ หลังจากอ่านต้นฉบับหนังสือเล่มนี้ของปลารีย์ สาวนัก กฎหมายร่างสูงโปร่งเจ้าของการ์ตูนลายเส้นกุ๊กกิ๊กคนนี้ ผมเชื่อว่าถ้าย้อน กลับไปได้จริง โลกของผู้หญิงคงเข้าถึงง่ายกว่าเดิม
ณัฐชนน มหาอิทธิดล สำ�นักพิมพ์แซลมอน
วัตถุประสงค์การเรียนรู้
เนือ่ งด้วยข้าพเจ้า นางสาวพัชรกันย์ พิศาลสุพงศ์ ได้จด ั ทำ�หนังสือ ชีวต ิ ๑๘หรือในอีกชื่อหนึ่งว่า Girl’s Generation ขึ้นเพื่อรวบรวมและเรียบเรียงข้อมูล เกีย ่ วกับชีวต ิ ในช่วงมัธยมของข้าพเจ้าและกลุม่ เพือ่ น ซึง่ เป็นเหตุการณ์ทเี่ กิดขึน ้ ใน ช่วงปีพุทธศักราช ๒๕๔๑- ๒๕๔๖ โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับประสบการณ์ของเด็ก นักเรียนมัธยมหญิงในสมัยดังกล่าว ซึ่งภายในเล่มจำ�แนกออกเป็น ๒ ส่วน ดังนี้ ๑. ประสบการณ์ช่วงมัธยมต้น ๒. ประสบการณ์ช่วงมัธยมปลาย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้อ่านได้มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิตในช่วง มัธยมของเด็กนักเรียนมัธยมหญิงในช่วงสมัยนั้น ซึ่งภายในเล่มได้มีการกล่าวถึง สิ่งต่างๆ อาทิ เครื่องแบบนักเรียนในแต่ละยุคสมัย สิ่งของที่เป็นที่นิยม อุปกรณ์ สื่อสารที่มีการใช้กันในยุคสมัยนั้น เรื่องเกี่ยวกับความสวยความงามกิจกรรม ที่นักเรียนมัธยมหญิงนิยมกระทำ� ฯลฯ โดยเรียบเรียงผ่านตัวหนังสือประกอบ ภาพวาด มีความยาวทั้งสิ้นเป็นจำ�นวน ๑๙๒ หน้า หนังสือเล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งของสำ�นักพิมพ์แซลมอนบุ๊คส์ หากท่านผู้อ่านได้ รับประโยชน์ ความสนุกสนาน ความสำ�ราญใจจากการอ่านหนังสือเล่มนี้ ขอให้เป็น ความดีความชอบของทีมงานแซลมอนบุ๊คส์ รวมถึงบรรณาธิการ กราฟิกดีไซน์ พิสูจน์อักษร ฝ่ายผลิต แผนกไสกาว รวมไปถึงพนักงานรักษาความปลอดภัยทั้ง ปวง แต่หากท่านผูอ้ า่ นพบข้อผิดพลาดทัง้ โดยความตัง้ ใจและไม่ตงั้ ใจ ผูเ้ ขียนขอรับ ไว้เป็นความผิดของตัวเองแต่เพียงผู้เดียว ด้วยความเคารพอย่างสูง นางสาวพัชรกันย์ พิศาลสุพงศ์ อดีตนักเรียน มัธยมศึกษาปีที่ ๖ ห้อง ๔ เลขที่ ๗
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
เย็นวันหนึ่ง ฉันมีนัดเดินเตร่ กับ แก๊งเพื่อนสาว สมัยมัธยม
ในขณะที่เรากำ�ลังเมาท์เรื่องสมัย ยังเป็นนักเรียนกันอย่างเมามันส์ ไม่หยุดปากอยู่นั้น... เฮ้ย พวกแกดูนู่นสิ
ภาพที่เห็นคือบรรดา สาวนักเรียน ม.ปลาย ยุคใหม่ ที่เพียบพร้อม ไปด้วยอุปกรณ์ ไฮโซ ข้างกาย ไม่ว่าจะเป็น iPhone, iPad, BB, MP3, Laptop...
เด็กสมัยนี้ ดูน่ารักกว่า สมัยเราเนาะ
เดี๋ยวนี้ทำ�ผม ดีจ ัง ทรงอะไรไปเรียน แต่งหน้าได้ ก็ ได้เหรอ ด้วยแฮะ
โทรศัพท์หรู กว่าของที่ เราใช้อีก
ดูไปดูมาก็อิจฉาน้องๆ สมัยนี้นะ เทียบกับสมัยเราไม่เห็นจะมีอะไร เครื่องแบบที่ ใส่ก็เรียบๆ เชยๆ ไร้ซึ่งอุปกรณ์ ไฮเทค Gadget และ Wi-Fi
ช้าก่อน!
แต่เรากลับคิดว่า สมัยที่เรายัง เป็นนักเรียนก็มีเรื่องราวและ ข้าวของที่น่าต่ืนตาตื่นใจเยอะ ไม่แพ้เด็กสมัยนี้เหมือนกันนะ
สมัยเรามีอะไร เยอะเหรอ? เยอะยังไง นึกไม่ออก
เฮ้ย นึกดูด ีๆ
โทรศัพท์มือถือ ยังไม่มี ใช้เลย
ถึงแม้ว่าในสมัยนั้น จะไม่ได้มีเทคโนโลยีล้ำ�สมัย มากมายเหมือนสมัยนี้ แต่ก็ ใช่ว่าจะไม่มีอะไร สักหน่อย
เช่น เวลา ติดต่อสื่อสาร
ความบันเทิง ต่างๆ
หรือเรื่อง ความสวยความงาม
มันก็ยังมีอะไร หลายอย่างที่เป็น เสน่ห์เฉพาะตัวใน ยุคของเรากันอยู่นะ
แม้จะไม่มีเครื่องแบบนักเรียนน่ารักๆ ใส่เหมือนเด็กสมัยนี้ ไม่มีอุปกรณ์เก๋ๆ อินเทรนด์ ให้ ใช้ แต่ช่วงสมัยที่เราอยู่มัธยมก็มีเรื่อง ราวมากมายที่ท ั้งน่าสนุกและจดจำ�
เออ จะว่าไปก็จริงนะ
ว่าแล้วก็ ย้อนเวลาไป ดูกันเลย!
มัธยมต้น