COMIC
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ ขณะที่เราก�ำลังเขียนค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์อยู่ อาร์ต จีโน ก�ำลังท�ำต้นฉบับแปด
หน้าสุดท้ายอยู่ด้วยสภาพอิดโรย เป็นเรื่องปกติส�ำหรับออฟฟิซของส�ำนักพิมพ์แซลมอนเสียแล้ว ที่เมื่อไหร่มี อาร์ต จีโน อยู่ในไลน์อัพของหนังสือออกใหม่ ช่วงสามสี่เดือนก่อนหน้าก�ำหนด ออกวางแผง เขาจะต้องหอบข้าวของจากบ้านที่เชียงใหม่มาอาศัยอยู่ในอาคาร ส�ำนักงานของเรา นอกจากรูส้ กึ สนุกสนานขึน้ เพราะการอยูด่ ว้ ยกันหลายคนย่อม ดีกว่า เรายังได้เห็นการท�ำงานวาดของนักเขียนการ์ตูนที่พวกเราชื่นชอบที่สุดไป ด้วยในตัว เวลาแขกไปใครมาพอได้เจอเขาก�ำลังวาดภาพก็เป็นต้องหยุดดูทุกคน เจ้าตัวรู้สึกยังไงเราไม่แน่ใจ แต่พวกเราอดภูมิใจแทนไม่ได้ อาร์ต จีโน เป็นนักวาดภาพที่เราภูมิใจ ไม่ใช่แค่ความที่เขาเป็นคนขยัน ขยัน สร้างผลงาน วันๆ ไม่ไปไหนนอกจากวาดภาพ แต่ก็ไม่ใช่โอตาคุ เพราะยังคุยกับ คนอื่นรู้เรื่อง นิสัยส่วนตัวก็เข้ากับทีมแซลมอนได้ดี คือวัยใกล้เคียงกัน และเป็น พวกติงต๊องปัญญาอ่อนคล้ายกัน เขาเป็นมิตรกับคนอืน่ และเป็นคน ‘กวนตีน’ ได้ ระดับ (นี่คือค�ำชม) และเราดีใจที่ได้ดูแลต้นฉบับผลงานของเขาทุกเล่ม ย้อนกลับไปเกือบหนึง่ ปี อาร์ต จีโน บอกกับเราระหว่างปิดเล่ม กลับหลังหัน ๒ ว่าเขาอยากวาดเรือ่ งแต่งบ้างหลังจากทีเ่ ขียนเรือ่ งแนวประสบการณ์ชวี ติ สมัยหัวยัง เกรียน (สมัยมัธยมนะ ไม่ใช่ตดิ คุกหรือเป็นทหาร) ยังไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาบอก ว่า “คิดเรือ่ งเอาไว้หมดแล้ว เป็นเรือ่ งสัน้ สามเรือ่ งทีเ่ ชือ่ มโยงกันอยูใ่ นทีท่ เี่ ดียว” เรา ได้แต่ยมิ้ กับเรือ่ งย่อสุดย่อทีค่ ดิ ว่า เออ ก็แปลกและน่าสนใจดี แล้วก็ไม่พดู อะไรต่อ เพราะตอนนัน้ คิดว่ายังมีเวลาอีกตัง้ เยอะ จะรีบไปท�ำไม
เท่าทีเ่ คยสัมผัส ลายเส้นและคาแรคเตอร์ของ อาร์ต จีโน มีเอกลักษณ์ ตัวละคร ทุกตัวทีป่ รากฏออกมาล้วนชวนให้ถามว่าชีวติ พวกแกไปเจออะไรมา ไม่ดว้ ยสายตา ทีเ่ ศร้าสุดเศร้า ก็เป็นบุคลิกทีส่ ดุ โต่งไปทางใดทางหนึง่ อาจไม่นา่ คบหา แต่นา่ ค้นหา และติดตาม แถมเขายังเป็นพวกบ้าพลัง ต้นฉบับที่คนอื่นเขียนด้วยกระดาษ A4 อาร์ต จีโน เลือกใช้ขนาดที่ใหญ่ขึ้นมาหนึ่งเท่า คนอื่นใช้เครื่องทุ่นแรงอย่างดินสอ สีฟ้า ลงสีด้วยคอมพิวเตอร์ อาร์ต จีโน เลือกใช้ดินสอด�ำ ใช้ยางลบลบมันเมื่อตัด เส้นเสร็จ และลงสีน�้ำด้วยมือตัวเองทุกกระบวนการ เวลาผ่านไปหลายเดือนหลังจาก กลับหลังหัน ๒ เสร็จสิ้น อาร์ต จีโน กลับ มาอีกครั้งกับเรื่องสั้นสามตอนที่เคยเปรยและตัวละครทั้งสิบของเขา ทั้งยังท�ำให้ เราต้องทึ่งกับฝีไม้ลายมือที่พัฒนาไปอีกขั้นอย่างเห็นได้ชัดเจน มุกตลกของเขายังคงความเพ้อเจ้อสมบูรณ์แบบ มุมมองในการวาดภาพของ เขายังแหลมคมเหมือนกับได้ดูภาพยนตร์สักเรื่อง ตัวละครแปลกหน้าของเขายัง เหมือนคนที่เข้ามาทักทายเราอย่างสนิทสนมในร้านกาแฟ และชวนให้มองฝนที่ ตกตรงหน้าต่างไปด้วยกันอย่างเงียบเชียบ มีความหมายลึกซึ้งแฝงฝังเอาไว้อยู่ ในความเรียบง่ายแสนธรรมดา และในบางฉากบางช่อง เขายังท�ำให้เวลาของเรา หยุดเดินได้อยู่เหมือนเดิม ขณะที่เราก�ำลังเขียนค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ย่อหน้าสุดท้ายนี้ อาร์ต จีโน ก�ำลังท�ำ ต้นฉบับแปดหน้าสุดท้ายด้วยสภาพอิดโรย ซึ่งเป็นสภาพที่คนไม่ตั้งใจจริงไม่มี ทางท�ำได้ แต่เรื่องพวกนี้ผู้อ่านคงต้องพิสูจน์เอง และเราภูมิใจน�ำเสนออย่างที่สุด
ส�ำนักพิมพ์แซลมอน
ค�ำน�ำผู้เขียน เมือ่ ตอนทีผ่ มเป็นเด็ก ตอนทีอ่ า่ นการ์ตนู ญีป่ นุ่ ตอนทีโ่ ตมากับการ์ตนู ญีป่ นุ่ สิง่ ทีผ่ มเห็นในนัน้ คือ บรรยากาศของประเทศญีป่ นุ่ วัฒนธรรมญีป่ นุ่ เมือ่ อ่านไปก็เริม่ ซึมซับบรรยากาศไปจนชินตา สิ่งที่ตามมาก็คือการโหยหาการ์ตูนที่มีบรรยากาศ ของความเป็นไทย ชุดนักเรียนไทย เสาไฟฟ้า รถมอเตอร์ไซค์ และก็ตั้งค�ำถาม ขึน้ มาว่า ถ้าการ์ตนู เหล่านัน้ มีบรรยากาศรอบตัวเป็นสิง่ ทีเ่ ราเห็นอยูท่ กุ วันนี้ เราจะ สนุกมากขึน้ กว่าเดิมมัย้ ผ่านไปไม่กปี่ กี เ็ ริม่ มีการ์ตนู ไทยในลักษณะนีโ้ ผล่ขนึ้ มาให้ อ่านกันบ้าง ทีผ่ มจดจ�ำและชอบมากทีส่ ดุ คือเรือ่ ง ซิกมั ซ่า เป็นเรือ่ งราวใกล้ตวั ของ นักเขียน ทีเ่ อาบรรดาเพือ่ นและการรับน้องทีค่ ณะในมหาวิทยาลัยแห่งหนึง่ มาเล่า เป็นหนังสือการ์ตูน ผมรู้สึกอินไปกับเรื่องนี้มาก ดังนัน้ สิง่ ทีผ่ มใฝ่ฝนั อยากจะมีมาตลอดคือ อยากมีหนังสือการ์ตนู ทีเ่ ป็นเรือ่ งแต่ง ของตัวเองสักเล่ม เพราะที่ผ่านมา กลับหลังหัน ก็เป็นเรื่องเล่าที่ดึงมาจากความ ทรงจ�ำในอดีตของตัวเองทั้งนั้น ผมจึงอยากจะเขียนการ์ตูนที่มีการสร้างขึ้นมา จากจินตนาการ ความคิด เรื่องใกล้ตัว ชุดนักเรียน รองเท้านันยางเหยียบส้น เพื่อนประหลาด ผู้หญิง ดนตรี เด็กน้อย
ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านการ์ตูนสั้น เพราะรู้สึกว่ามันสั้นเกินไป (การ์ตนู สัน้ นะ ไม่ใช่เรือ่ งสัน้ เมือ่ ก่อนพอผมบอกว่าผมเคยลองเขียนเรือ่ งสัน้ เท่านัน้ แหละ คนมักจะนึกถึงเรื่องสั้นที่มีแต่ตัวหนังสือเยอะๆ คนเค้าก็จะตกใจว่าเขียน เรือ่ งสัน้ ด้วยเรอะ?! ผมก็ได้แต่บอกว่า ไม่ใช่!? แบบนัน้ ผมเขียนไม่เป็น เอาจริงๆ ก็คือ แค่เขียนค�ำน�ำเล่มนี้ ก็จะตายห่านอยู่แล้ว!) อีกสาเหตุที่ผมไม่ค่อยชอบอ่านการ์ตูนสั้นเพราะว่ารู้สึกว่ามันไม่จุใจ มันมี เงื่อนไขด้วยจ�ำนวนหน้าอันน้อยนิด อ่านๆ อยู่แป๊บๆ...อ้าว จบแล้ว!? ยังไม่ทันได้ อ่านได้อินกับอะไรเลย ไหนๆ ก็จะได้เขียนเรื่องสั้นขึ้นมาทั้งที ผมก็อยากให้เหล่า บรรดาเรื่องสั้นเหล่านั้นอยู่ในโลกเดียวกัน เริ่มต้นในเหตุการณ์สถานที่เดียวกัน อย่างในเล่มนี้ ตัวละครทุกตัวมีความเชื่อมโยงกันอยู่ และรวมกันเป็นเล่มเดียว จนได้ออกมาเป็นหนังสือที่ชื่อว่า ดีเดย์ เล่มนี้ เฮ้อ การเขียนการ์ตูนให้สนุกนี่มันยากจริงๆ นะครับ
ART JEENO
เด็กเกรียน
เป็นไงล่ะ!
กูบอกมึงแล้วไงว่า โคตรสวย!
ตอนที่เดินเข้ามา ไม่เห็นกันเหรอวะ!
สวย... แต่มีลูกแล้วว่ะ
ไม่ใช่โว้ย! นั่นมันน้องเค้า!
งั้นมึงคิดว่า เค้าอายุเท่าไหร่?
20...มั้ง
ห๊ะ... ไอ้ปลาดุก