Persoonlijk Mechelen
GÜNTHER NEEFS
: Beroep nt Muzika laats: Woonp len Meche
A21 Nooit in T-shirt en jeans, maar altijd strak in het pak: zo staat zanger Günther Neefs intussen al meer dan 25 jaar op het podium. “Kostuums dragen is begonnen toen ik auto’s verkocht en later ben ik dat op het podium blijven doen.” Het ideale model voor onze Modespecial dus en meteen de gelegenheid voor een tocht langs zijn vijf favoriete locaties in Mechelen.
“Mechelen is een échte stad geworden” In deze Mechelse CittA wandelen we met een bekende Mechelaar langs plekken in de stad die voor hem of haar een bijzondere betekenis hebben.
Tekst: Sandra Gasten Foto's: Joren De Weerdt
LOCATIE 1 Optiek Vleeracker
LOCATIE 2 Conservatorium
A22
“Die kostuums zijn een deel van mijn imago”, vertelt Günther ons op de Bruul. “Ik doe dat ook deels voor mijn publiek. Ze weten dat ik werk maak van mijn uiterlijk wanneer ik optreed. Zo brachten we onlangs met de show Back to Swing de crooners van The Rat Pack weer tot leven en stonden we in een prachtig, zwart kostuum met wit hemdje op het podium. Zalig was dat. Er hangen dus wel wat maatpakken in mijn kast, zodat ik voldoende kan afwisselen.” Echt ijdel is hij naar eigen zeggen niet. “In mijn vrije tijd loop ik gewoon in een jeans en trui rond, zoals nu. Winkelen is bij mij ook geen urenlange bezigheid, integendeel. Ik kies snel mijn kleding uit en koop alles tegelijkertijd in één winkel. Typisch mannelijk, misschien. Mijn vrouw vergezelt me dan af en toe, maar meestal doe ik dat alleen. Net zoals ik ook zelf mijn spullen klaarmaak om te gaan optreden. Daar hoef ik geen assistentie bij.” Een voorkeur voor een specifieke winkel heeft Günther niet, maar hij neemt ons toch mee naar een van zijn favoriete zaken: Optiek Vleeracker op de Vijfhoek. “Zaakvoerder Dominique ken ik goed. Hier ben ik al jaar en dag klant. Vroeger om mijn brillen uit te kiezen, tegenwoordig om mijn collectie zonnebrillen aan te vullen. Want zonnebrillen kopen is een beetje een verslaving, mijn zwak puntje”, lacht hij. “Vroeger kocht ik altijd speciale brilmonturen, maar sinds kort zijn mijn ogen gelaserd. Omdat ik nu geen brillen meer koop, stort ik me op zonnebrillen. Een bril is een verlengstuk
van je persoonlijkheid, het is een stuk van jezelf. Ik was al van jongs af zot van zonnebrillen. Misschien komt dat ook omdat er voor mannen zo weinig accessoires zijn, buiten horloges dan. Een zonnebril is een beetje het mannelijke juweel. Thuis heb ik er trouwens een hele doos vol van. Elke bril moet in het gepaste doosje zitten of ik word lastig. Een beetje een autistisch trekje van mij, vrees ik.” Optreden met een bril deed hij vroeger niet, dan gingen de lenzen in. Een zonnebril laat hij meestal ook wel thuis, want hij wil zijn publiek recht in de ogen kunnen kijken.
A23
Drummen op waspoederdozen Meer dan een kwarteeuw na zijn allereerste optreden staat de agenda van dé soulstem van Vlaanderen nog altijd volgeboekt. Hij trekt momenteel rond langs culturele centra in Vlaanderen met zijn show Special Request, vrolijkt verjaardagsfeesten van 50-jarigen en bedrijfsevents op, treedt op met
“De buren hielden de dozen van All waspoeder bij, zodat ik er een drumstel van kon maken”
fanfares en harmonieën en zorgt op jubilea voor de vrolijke noten. Al als klein jongetje was Günther verzot op muziek. Hij komt dan ook uit een muzikaal nest. Iedereen kent zijn vader Louis Neefs, die de hits Laat ons een bloem, Ik heb zorgen en Jennifer Jennings heeft geschreven, en zijn tante Connie Neefs, die in de jaren 70 radiopresentatrice was bij Radio 1 en een solocarrière als zangeres uitbouwde. “Nochtans hebben mijn ouders mij nergens toe gedwongen. Ik wou ook geen zanger worden, maar drummer. De buren moesten voor mij van die dozen van All waspoeder sparen, zodat ik daar een drumstel van kon maken. Mijn allereerste”, vertelt hij. “Toen ik in het Conservatorium ben begonnen, kreeg ik een echt drumstel cadeau.” Samen met ons keert hij na al die jaren nog eens terug naar zijn muzikale bakermat. Het is net een feestjaar voor het Stedelijk Conservatorium Mechelen: de instelling bestaat dit jaar 175 jaar en telt al bijna drieduizend leerlingen. “Op mijn 9de ben ik hier begonnen met lessen drum. Dat ging er toen anders aan toe dan nu. Vroeger was het er vrij streng en moesten we klassieke noten leren drummen, terwijl ze nu de liedjes van de Red Hot Chili Peppers aan de leerlingen aanleren. Er werd ook nauwlettend op toegezien dat je de drumsticks op een bepaalde manier vasthield, zoals Ringo Starr van The Beatles dat deed. Nu is de sfeer veel losser.”
Percussionist in bigband Neefs is er les blijven volgen tot zijn 15de, de leeftijd waarop hij en zijn ouders betrokken raakten in een ongeval op 25 december 1980. Günthers vader Louis en zijn moeder Liliane overleefden het
“Water heeft nog altijd een enorme aantrekkingskracht op mij en mijn gezin” ongeval niet, Günther vocht vier maanden in het ziekenhuis in Lier voor zijn leven. Zijn grootvader Louis en tante Connie zorgden vanaf die dag voor hem. Zijn interesse voor muziek stond na het ongeval even op een lager pitje, maar op zijn 18de nam Connie hem mee naar een repetitie van het orkest van Gery Liekens. “Omdat zijn band Gery’s Big Band net een percussionist zocht, ben ik daar direct aan de slag kunnen gaan”, vertelt Günther. “Ik combineerde dat toen nog met mijn job als autoverkoper. Ik had mechanica gestuurd op het SITO in Mechelen, waar mijn broer Ludwig ook zat. Technisch onderwijs, want ik wou zo snel mogelijk een vak leren. Eerst verkocht ik verzekeringen om de kneepjes van het vak te leren, daarna ben ik in een BMWgarage beland, waar ik in strak maatpak stond te werken.” Toch heeft het nog zeven jaar geduurd voor hij begon te zingen. “Gery vond dat ik tijdens de optredens eens een liedje moest brengen. Uiteindelijk ben ik dat blijven doen tot ik in 1990 werd gevraagd om een liedje te komen zingen in het tvprogramma Walters Verjaardagsshow. Vanaf dat moment was ik vertrokken. Ik nam een risico, gaf mijn baan als autoverkoper op en begon voltijds op te treden.” Hij debuteerde met Ik laat me gaan en daarna volgden de hits elkaar op: Daarom zeg
LOCATIE 3 Dijle
LOCATIE 4 Frituur Korenmarkt
ik nee, Hier in dit land, Ik mis je nu al. Later werd hij vooral bekend door zijn warme soulstem en bouwde hij een Engelstalig swing- en croonerrepertoire op met zijn concertenreeks Special Request. Tegenwoordig wisselt hij Engelstalige en Nederlandstalige muziek geregeld af.
Dansen op disco
A24
Günther woonde als kind met zijn ouders aan de Leuvense Vaart. “Waar ik intussen weer woon, maar dan aan de andere kant, in Hofstade (Zemst). Ik woon dus weer aan het water, aan de kant van mijn ouderlijk huis. Mijn familie heeft altijd al iets met water gehad. Mijn broer woont aan het water in Keerbergen en mijn tante Connie woont aan de Dijle in Mechelen. Water heeft nog altijd een enorme aantrekkingskracht op mij en mijn gezin. We mogen in Mechelen van geluk spreken met de Leuvense Vaart, de Dijle en de Zenne. Bovendien heeft Bart Somers de vlietjes in de Mechelse binnenstad prachtig opengelegd en ook het Dijlepad langs het water aangelegd.” De keuze voor de derde locatie was dan ook snel gevallen op de Dijle. Niet alleen door zijn liefde voor het water, maar ook omdat hij in die buurt zijn vrouw heeft leren kennen. “In een discotheek, de intussen verdwenen Beethovenkelder, die nu deel uitmaakt van het Congrescentrum Lamot. Een vriend was net F16-piloot geworden en wilde
“Mijn publiek weet dat ik werk maak van mijn uiterlijk wanneer ik optreed” dat met ons vieren. Hij stelde me toen aan Tanja voor. Ik vond dat ze als twee druppels water op Stéphanie van Monaco leek. Die zou ik nu niet meer willen tegenkomen, maar mijn vrouw nog wel (lacht). Wat later gingen we op date. Van het ene afspraakje kwam het andere en voor ik het wist, woonde ze bij mij in. Door de dood van mijn ouders was ik snel zelfstandig en woonde ik al vanaf mijn 21 jaar alleen in een huis in Hombeek. Intussen zijn Tanja en ik 31 jaar samen en nog steeds zo verliefd als in het begin.” In de buurt van de Vismarkt en de Lamotsite speelde zich ook een groot deel van Günthers uitgaansleven af. “We spraken daar altijd af met maten om iets te gaan drinken. Zodra we een auto hadden, trokken we dan verder naar de dancings in Hasselt. De jaren 80 waren het tijdperk van de discomuziek en daarvoor moest je in de discothe-
ken zijn. Kilometers reden we toen met de auto, zalig. Ik was zot van motoren en van alles waar nog maar een beetje benzinegeur aan zat.”
Gek op frietjes Zoals veel jonge kerels trok hij na een stevig nachtje dansen ook richting frituur en dan liefst naar het bekende frietkraam op de Korenmarkt, Günthers vierde favoriete locatie. Guido en zijn vrouw Ingrid bakken er al meer dan veertig jaar hun frietjes en voor veel Mechelaars is het nog altijd een heel populair adresje. “Als je met hart en ziel een frituur runt, kun je goede zaken doen en lang bestaan”, zegt Günther met een pakje frieten in de hand. “Frietkramen zijn langzaam aan het verdwijnen, jammer genoeg, maar ze zijn een deel van onze cultuur en moeten blijven bestaan. Net zoals dit kraam een onderdeel is van de Korenmarkt: je kunt het hier niet wegdenken. Als je hier buiten aan het wachten was, kwam de frietgeur naar je toe gevlogen. We wonen nu in Hofstade en hebben gelukkig een goed frituur achter onze hoek, maar als ik in Mechelen ben, passeer ik hier weleens.” Het is vandaag vrijdag en dan is het ook frietdag bij Günther thuis. Een familiemomentje ook. “Tenminste als onze twee zonen thuis zijn. Vandaag krijg ik dus een dubbele portie frieten”, lacht hij. “Dat is niet erg: ik ben al heel mijn leven zot van frieten. Toen we vroeger met mijn ouders aan de Leuvense Vaart woonden, vaarde ik met ons bootje naar hét frituur bij ons in de buurt: Frituur Yvonne. Yvonne was een Nederlandse die hier in Mechelen frieten kwam bakken. 20 frank was dat toen voor een pakje. Dertig jaar later krijg ik nog af en toe een sms’je van haar om me geluk te wensen of te feliciteren.”
Brousse van Mechelen Als laatste locatie zoeken we het groen van het Vrijbroekpark op. “Dat park was vroeger in feite onze achtertuin. Op mijn 25ste hebben mijn vrouw en ik samen een huis gekocht, in de Monseigneur Scheppersstraat, hier vlakbij. Als kind al ging ik daar graag spelen. We bouwden er kampen, speelden in het water, sprongen over bruggen ...”, vertelt Günther ons wanneer we door het park wandelen. De metershoge bamboestruiken waar hij vroeger doolhofje in speelde, staan er nog. Voor de foto wil hij er gerust nog eens in kruipen. “Günther Neefs in de brousse van Mechelen”, grapt hij. “We konden ons hier uren bezighouden. Ook later, toen we hier met onze kinderen woonden, kwam ik er joggen en wandelen. Het is de ideale omgeving om met je kinderen door te lopen of om in de grote speeltuin te komen spelen. Ook het Mechels Broek is zo’n prachtig natuurdomein. Door de bommen die daar tijdens WO II zijn gevallen, zijn daar wateroases ontstaan en is er een prachtig natuurreservaat tot stand gekomen.” Toch is de kans groter dat we Günther eerder in de stad tegen het lijf lopen dan in het park. “Hoewel ik van de natuur hou, vind je ons toch vaker kuie-
A26
LOCATIE 5 Vrijbroekpark
rend door het centrum. De stad trekt me enorm aan. We wonen nu op 50 meter van Mechelen en trekken voor van alles en nog wat naar hier. Om te komen winkelen, om rond te wandelen of een terrasje te doen op de Grote Markt. Het is zo fijn dat de binnenstad autoluw is. De gebouwen in het centrum komen nu veel beter tot hun recht. Mechelen is er de afgelopen jaren in zijn geheel
enorm op vooruitgegaan. Een dikke pluim dus voor onze burgemeester, want hij heeft onze centen op de goede manier gebruikt en de stad opgewaardeerd. Dat trekt toeristen, maar ook nieuwe Mechelaars aan. Jonge mensen ook, die onze stad zien als de ideale uitvalsbasis tussen Antwerpen en Brussel. Vroeger was Mechelen maar een provinciestadje, nu is het een échte stad geworden.”
Lenteshopping 24,25,26 maart
verlinden slaapcomfort Al wat je verwacht voor een zorgeloze nacht O.L. Vrouwestraat 101 • Mechelen