BELGIË

Cannabis is een spannend nieuw kruid dat een verrijking betekent voor onze keuken

Door: Karel Michiels

Nultolerantie op festivals Le Cannachef brengt gasten (met smaak) in hogere sferen

Nergens zoveel festivals als in België. Maar vrijhavens voor cannabisconsumptie zijn het al lang niet meer. Op Sfinks, een van de oudste en meest open minded festivals van het land, heerst sinds enkele jaren zelfs een absolute nultolerantie. En die wordt door de politie streng gehandhaafd.

Sfinks Mixed (in mei) en Sfinks Mundial (juli) programmeren sinds jaar en dag muziek uit alle windstreken behalve het westen. Daar komt uiteraard geen doorsnee publiek op af en je kon er in de eerste 30 jaar probleemloos een jointje roken. Maar sinds Boechout een centrumrechtse burgemeester heeft en de kinderanimatie op het festival zowat even belangrijk is geworden als de muziek, is de jacht op cannabisconsumenten daar geopend: een kruimeltje wiet of een halve peuk volstaat al om beboet te worden, zoals een goeie vriend van mij aan den lijve mocht ondervinden. Stond lekker te dansen toen er plots een drughond naast hem kwam zitten. Als een dief werd hij door de massa naar de mobiele politiepost backstage geleid. Minnelijke schikking (75 euro), kruimeltje afgeven, en hij kon beschikken. Machtsmisbruik van politie

Een andere vriend had niks op zak en zelfs hij werd openlijk vernederd. Ik laat het hem zelf even vertellen, omdat het een mooie illustratie is van de arrogantie en het machtsmisbruik van de politie. ‘Op weg naar de inkom worden alle pubers met fiets en brommer tegengehouden en gaan meteen de bon op. Nog voor de ingang (de doorgangtent) zie ik een heel grote groep agenten met het kwijl op hun smoel. Ik zeg nog tegen mijn vrouw: ‘My God... wat is dat hier allemaal?’ Plots komt er een manwijf met een drugshond richting uitgang en loopt ons rakelings voorbij. Maar de hond wijkt uit, maakt aanstalten om op mij te springen en gaat dan voor mij zitten. ‘Jij! Meekomen! En hier wachten.’ Ik moet plaatsnemen naast twee andere mensen. Gedurende vijf minuten moeten we onder

bewaking aan de zijkant van het inkomtentje blijven zitten: ‘Handen uit de zakken!’ Alle bezoekers zien ons staan, als 52-jarige ‘crimineel’ word ik gewoon voor schut gezet. ‘Volgen!’ We worden achter de met zwarte plastic afgespannen hekken gebracht. ‘Zakken leeg maken! Handen tegen het hek en benen open! Heb je gerookt of ben je bij iemand geweest die dat doet?’ Ik ben woest. Maar ik hou mijn lippen op elkaar en zeg geen woord. Ik knik alleen maar nee. ‘Ok, we hebben niets gevonden. Je mag het terrein op. Veel plezier tijdens het festival.’ Mijn goesting was totaal over. Zeker toen ik over enkele bezopen kinderen moest stappen die her en der op de grond lagen. Duvel en La Chouffe hadden hun werk al gedaan. Zatte mensen vielen me lastig tijdens het concert. Iemand die een klein spliffje rookt is peace himself maar jongeren (of volwassenen) die zich in coma drinken, ladderzat mensen irriteren, agressief worden of dronken rijden, dat kan allemaal. Onze wereld is zo ziek, de overheid zo bang. Natuurlijk had ik niet gerookt. Doe ik al jaren niet meer, ik ken het plezier van een natural high. Die hond was duidelijk over zijn focuspunt heen en ging gewoon in het wild tekeer. De blauwe smurfkes doen niet liever dan te pas en te onpas hun macht misbruiken. En ze ontnemen mij de zin om nog naar een festival te gaan.’ Die vriend werkt overigens in het onderwijs. Hij kan dus publiekelijk geen uitspraken doen over dit soort zaken, anders zou hij weleens (figuurlijk) gevierendeeld kunnen worden. Schande! Leerkracht zegt iets positiefs over cannabis!

Primeur in de Belgische gastronomie

Gelukkig zijn er almaar mensen die cannabis in een mooier daglicht willen plaatsen. Sterrenchef David Martin (La Paix, Brussel) nodigde in zijn huis een twintigtal gasten uit voor een primeur in de Belgische gastronomie: een 7-gangenmenu met (THC-loze) cannabis als terugkerend ingrediënt in elk gerecht. Het was een culinaire topervaring. De acht gram cannabis die op verschillende wijzen in de gerechten verwerkt waren, werd geteeld door het (Belgische) hennepbedrijf Cannavie, producent van oliën, cannabidiol (cbd), hennepstof en andere legale toepassingen van de cannabisplant. David Martin mag de overheerlijke gerechten die hij gecreëerd heeft (voorlopig?) niet aanbieden in zijn restaurant. Voedingswaren met cannabis zijn nog altijd verboden in België. Maar op privéterrein, in de gasteneetzaal van zijn eigen woning, kon hij uiteraard zijn eigen geniale gang gaan. ‘Als je met de bladen van cannabis werkt, krijg je een kruidige smaak ergens tussen citronella en komkommer,’ zegt Martin. ‘Bovendien kun je de bladen en de zaden ook roosteren, wat niet mogelijk is met basilicum, rozemarijn of peterselie.’ En zo kregen de genodigden, een select gezelschap van journalisten, zakenlui en cannabisproducenten (en uw dienaar), een exclusief menu voorgeschoteld, mogelijk zelfs een wereldwijde primeur. In de Verenigde Staten is koken met cannabis sinds enkele jaren weliswaar een echte rage, maar dan gaat het wel degelijk om de geestverruimende bloemen van de plant, met het psychoactieve (en daar wel legale) ingrediënt THC. In die keuken is het mentale effect even belangrijk als de smaakervaring.

Smaakpapillen

Martin mikt puur op onze smaakpapillen, zoals het een tweesterrenchef betaamt. Wat niet betekent dat het eten naar cannabis zou smaken, wel integendeel. Alleen in het (verrukkelijke) stukje kalfsvlees bereid in cannabisbladeren en in het dessertje (met een brésilienne van hennepzaadjes) meenden wij een vleugje van de plant te proeven. ‘Maar als het er niet zou inzitten, zou je wel degelijk een verschil proeven,’ zegt David Martin. Cannabis is voor hem een spannend nieuw kruid dat een verrijking zou kunnen betekenen voor onze keuken. ‘En minder giftig dan bijvoorbeeld laurier, dus dat mag geen argument zijn. De champagne die we vandaag drinken is bij wijze van spreken schadelijker dan de cannabis. Jammer genoeg heeft de plant nog altijd een fout imago. Hopelijk kan ik een kleine bijdrage leveren om dat stigma weg te krijgen.’ Gerookte mosseltjes met geroosterde hennepzaden, blauwe kaas met cannabisolie, kaviaar met cannabisgelatine, tonijn met kersen en cannabis, henneppralines en een origami van proteïnerijk henneppoeder voor bij de koffie: elk gerechtje was even lekker en verrassend. Ook de ervaren restaurantbezoekers in het gezelschap moesten erkennen dat ze zelden zo’n exquis menu hadden voorgeschoteld gekregen.

Terpenen

Tussendoor vertelde de cannachef hoe de bereidingen verlopen waren (uiteraard met nog veel meer kwaliteitsingrediënten dan hierboven vermeld) en kregen we van cannabinoloog Yves Coonen een korte inleiding in de wereld van de terpenen, de stoffen die cannabis hun specifieke geur, smaak en aroma geven, en dus ook bepalend zijn in de keuken. Het had iets historisch, dat etentje bij David Martin thuis. Iedereen was er zich van bewust dat met Le Cannachef weleens een nieuw tijdperk zou kunnen aanbreken, waarin de plant ook als voedingsingrediënt naar waarde geschat wordt. Daar hebben ze op Sfinks jammer genoeg nog lang geen boodschap aan. Terwijl de cannamobiel van CBD-shop Florapoint deze zomer voor de eerste keer op verschillende festivals aanwezig was, overheerst in Boechout nog altijd de angst voor het wietblad. Misschien moeten ze de catering eens laten doen door de Cannachef. Benieuwd hoe die drughond dan zal reageren.

Door: Redactie HighLife ort nieuws

Wietrokers zijn aardiger en minder hebzuchtig

Een wetenschappelijk onderzoek bewijst wat we al langer weten. Het roken van wiet maakt je in feite aardiger en bovendien minder hebzuchtig. In een recente studie (gepubliceerd in het tijdschrift Scientific Reports) hebben onderzoekers van de Universiteit van New Mexico bewijs gevonden dat cannabisgebruik mensen empathischer maakt en ook minder gemotiveerd door geld.

Hoofdauteur Jacob Vigil wilde bij zijn cannabis research consumenten van cannabis eens anders benaderen dan veel andere collega-onderzoekers. Vigil: ‘Veel wetenschappers zien cannabisgebruikers als ongemotiveerd, of ze zien ze als verslaafd, of denken misschien dat ze hun doelen uit het oog verliezen. Maar het is nooit echt objectief benaderd om te zien wat er aan de hand is voordat er negatieve interpretaties worden gegeven.’

Morele fundamenten

Daarom gaf hij de studenten die hij onderzocht een flinke hoeveelheid psychologische tests en testte ook hun urine op THC, het meest psychoactieve ingrediënt in cannabis. De resultaten? Vigil: ‘We ontdekten dat mensen die recent cannabis hadden gebruikt een hogere mate van pro-sociaal gedrag vertoonden en hogere metingen van empathie, evenals wat onderzoekers morele fundamenten noemen. En dat zijn in feite het soort idealen waar we aan denken als we rechtvaardigen wat goed en wat fout is.’ Een onderzoek uit 2016 vond een verband tussen het roken van wiet en minder gemotiveerd zijn om voor geld te gaan werken. Volgens Vigil is dat een goede zaak: ‘Dit wordt feitelijk aangetoond door onderzoek. De hersenen van cannabisgebruikers lichten minder snel op wanneer ze een afbeelding van een dollarteken te zien krijgen in vergelijking met niet-gebruikers. Mensen die geen cannabis gebruiken, raken opgewondener wanneer ze een dollarteken zien, en dat is geïnterpreteerd door verslavingsonderzoekers als iets negatiefs.’ De meeste cannabisstudies concentreren zich vaak op medicinaal gebruik of richten zich op negatieve aspecten en ervaringen. Daarom is het een verademing dat Jacob Vigil bij deze weer eens aantoont: wiet kan je een aardiger persoon maken, en misschien zelfs minder hebzuchtig.

EMCDDA: ‘Een steeds complexere cannabismarkt’

Het Europese agentschap EMCDDA (European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction) bracht onlangs een nog niet definitieve versie van hun jaarlijkse drugsrapport uit. Toch is het de moeite waard, hoewel er zoals gebruikelijk wel open deuren te vinden zijn. Wat vindt Europa van de huidige cannabismarkt? Die wordt steeds complexer, aldus het EMCDDA.

Uit het rapport: ‘Reisbeperkingen als gevolg van COVID-19 leken invloed te hebben op de handel in zowel marihuana (wiet) uit de Westelijke Balkan als hasj (cannabishars) uit Marokko. In eigen land geproduceerde cannabis kan in 2020 een meer belangrijke bron voor de Europese markt zijn geworden. Zo wijzen meldingen van toegenomen grote inbeslagnames van marihuana vanuit Spanje erop dat dit land wellicht een belangrijkere leverancier voor de EU-markt wordt.’

Extracten en eetbare producten

Het EMCDDA: ‘Ook bleven we een toenemende diversiteit zien van het aanbod aan cannabisproducten dat in Europa verkrijgbaar is, waarbij extracten en eetbare producten met een hoog THC-gehalte op de drugsmarkt verschenen en CBD-producten met een laag THC-gehalte commercieel in de handel worden gebracht. Zorgwekkend is dat in 2021 meer landen melding hebben gemaakt van met gevaarlijke synthetische cannabinoïden versneden cannabisproducten die gezondheidsrisico’s voor consumenten inhouden. In 2020 daalde het aandeel van nieuwe cliënten die cannabis als hun belangrijkste probleemdrug vermelden in een derde van de EU-lidstaten. Voorlopige gegevens voor 2021 wijzen erop dat deze daling mogelijk wordt verklaard door een afname van het aantal hulpzoekenden tijdens de pandemie of door instellingen voor verslavingszorg die prioriteit geven aan behandeling voor andere vormen van drugsgebruik, zoals opioïden.’ Nog enige cijfers: ‘In 2020 bedroeg het gemiddelde THC-gehalte van hasj 21 %, bijna tweemaal zo hoog als dat van marihuana (11 %).’ En: ‘Het cannabisgebruik in het afgelopen jaar onder EU-inwoners van 15 tot 34 jaar wordt geschat op 15,5 %. Van de 15- tot 24-jarigen gebruikte naar schatting 19,1 % (9,0 miljoen) cannabis in het afgelopen jaar en 10,4 % (4,9 miljoen) in de afgelopen maand.’

Memoires van een drugsdealer ‘Ik was niet gestopt als ik niet was opgepakt’

In zijn memoires Pressure vertelt Eric Canori zijn ongelooflijke levensverhaal als drugsdealer die uiteindelijk door de mand viel en in de gevangenis belandde. Hij begroef voor 10 miljoen dollar aan goudstaven in het bos die hij later gebruikte om zichzelf uit de gevangenis te kopen.

Eric Canori was een van de grootste high-end cannabisdealers aan de oostkust van de Verenigde Staten, voordat het legaal werd, en smokkelde wiet uit Canada via trucks, helikopters en boten. Hij beweert dat zijn jaarlijkse omzet zo rond de 60 miljoen dollar lag.

Middelbare scholier: snoepverkoop

Als middelbare scholier kocht de jonge Eric snoep bij een benzinestation in de buurt van het huis van zijn familie in Lake George en verkocht het stukje bij beetje aan andere kinderen op school. Van daaruit was het voor de wietliefhebber een kleine stap om datzelfde met cannabis te doen: ‘Telkens wanneer iemand me vertelde dat ze een vriend hadden met veel wiet, vroeg ik om hem te ontmoeten. Mensen werkten altijd graag met mij samen. Ik hield mijn mond en ik hield me aan mijn beloften.’ Nog voor hij afstudeerde kocht hij tientallen kilo’s van indianen in een Mohawk-reservaat en van een motorbende bij de Canadese grens. Canori vervoerde zijn illegale ladingen in de kofferbak van een onopvallende Pontiac Bonneville uit 1987, met studieboeken op de passagiersstoel. Legale cannabis

Arrestatie

Zijn imperium groeide, maar daarmee ook zijn problemen en zijn leven werd steeds gecompliceerder. Hij regelde grote transporten van telers in British Columbia naar de oostkust, terwijl hij een legaal en legitiem bedrijf in stand hield waarvoor hij waterinstallaties in de achtertuinen van mensen moest plaatsen. Het ging mis toen hij een transport over liet aan een kennis: prompt werd de truck met bijna 200 kilo wiet door de politie aangehouden. Bij een inval in zijn woning werd anderhalf miljoen dollar gevonden. Canori maakte een laatste deal, nu met justitie, en meldde over een begraven goudschat ter waarde van tien miljoen dollar. Hij was op goud overgegaan omdat de geldbiljetten die hij begroef te vochtig werden en wegrotten. Canori over zijn arrestatie: ‘Ik was niet gestopt als ik niet was opgepakt. Er is altijd nóg een transport, nóg een deal. Pas in de gevangenis kreeg ik rust. Ik wist niet hoe belangrijk het was om een pauze te nemen totdat ik in een betonnen cel op een versleten matras lag. Voor het eerst in jaren hoorde ik mijn telefoons niet rinkelen.’ En hij had 15 verschillende telefoons.

DEA toont wat de buit is

Terugkijkend op zijn oude leven heeft hij geen spijt: ‘Ik heb dingen duizenden keren goed gedaan, maar één keer was ik het zat en toen ging het fout. In een legaal bedrijf heb je zo’n fuck-up en daarna regel je dat op zakelijke wijze en kom je weer op het goede spoor. In de criminele wereld maak je zo’n fout en dan zit je vast of nog erger.’ Dat hij zijn goudschat kwijt is doet echter nog wel een beetje pijn, geeft hij toe: ‘Na maanden in de gevangenis was het miljoenen waard om op gras te lopen, frisse lucht te krijgen en zonlicht op mijn gezicht te voelen. Maar eerlijk gezegd heb ik teveel betaald.’ Zijn toekomstplannen? Camori: ‘Nu mijn boek is gepubliceerd, probeer ik mijn plaats in de legitieme wereld te vinden. Hopelijk kom ik in de legale cannabisindustrie terecht. Dat is het volgende hoofdstuk.’

www.ericcanori.com