De Zwarte Ooievaar

Haagse herrie

De Zwarte Ooievaar

Door: Michiel Panhuysen

Haagse Sjonnie is een rasechte Hagenees. Rauwe bolster, blanke pit. Een autochtoon die Haags klinkt en is, een ruig wezen met een indrukwekkend arsenaal aan rake scheldwoorden tot zijn beschikking. Hij lijkt zo uit een oude

Sjonnie werd landelijk bekend nadat de IKON hem in 2006 portretteerde in een documentaire. De documentaire schept een beeld van een trouwe supporter van ADO Den Haag, die het met zijn vrouw Yo en de kinderen niet altijd even makkelijk heeft. Om enigszins rustig te blijven en goed te kunnen functioneren rookt hij dagelijks aardig wat wiet. Werken voor een baas, dat werkt niet voor Sjonnie. de pest heeft in onrechtvaardig optredende overheden, energiebedrijven of telecomdiensten, krijgt menige instantie het met hem aan de stok. Of je hem nu een lastpak vindt of een onrechtbestrijder, hij is in ieder geval iemand die op zijn manier grote idealen heeft, en iemand die zich krachtig verzet tegen de heksenjacht op cannabis.

Geurkaart

Na de documentaire kreeg Sjonnie veel media aandacht. Zijn directe manier van spreken en de zaken benoemen schrikt veel mensen af. Anderen spreekt het weer aan. De tegengeluiden van Sjonnie worden in ieder geval gehoord. Toen de gemeente Den Haag in november 2010 een hennepgeurkaart verspreidde om daarmee burgers uit te nodigen om wietkwekende buren aan te geven bij de politie, sprong Sjonnie uit zijn vel. Hij deed vervolgens wat velen nalieten. Hij sleepte de gemeente voor de rechter, omdat hij ervan overtuigd was dat deze hennepgeurkaart actie antisociaal was. Door mensen tegen elkaar uit te spelen en tegen elkaar op te zetten tast je de leefbaarheid van sociaal kwetsbare wijken aan, blijkt de laatste jaren uit wetenschappelijke studies. Maar dat zal Sjonnie allemaal worst wezen. In zijn ogen zijn het gewoon NSB-praktijken. En gevoelsmatig zullen velen hem daarin gelijkgeven. Zoiets moet je als gemeente gewoon niet doen. Sjonnie verloor het kort geding tegen Den Haag, maar dat weerhield hem er niet van in hoger beroep te gaan. Een principekwestie.

De Zwarte Ooievaar in Den Haag is het sociale centrum van Sjonnies leven. Aan een tafel zit hij er te kaarten met een aantal kameraden. Sjonnie opent de voordeur voor me en laat me binnen. Sjonnie is relaxed, geeft me een bakkie hoek van de ruimte staat een mooie verdamper warm te draaien en er wordt in de ruimte stevig gerookt. Dat is legitiem, want De Zwarte Ooievaar is een club, eigenlijk de huiskamer van Sjonnie, legt hij me uit. En blowen in je huiskamer mag. Daarbij mag je iedereen uitnodigen in je huis. Als ik hem enkele vragen stel over de hennepgeurkaart is hij kort van stof. “Mensen in Den Haag zijn geen NSB-ers”, zegt hij stellig. “Het werkt niet. Iedereen heeft die kaart weggegooid.” Duidelijk.

Sociaal betrokken

Inmiddels raak ik aan de praat met Raymond, een man die anderen magnetiseert om ze af te helpen van hun pijnklachten. Als hij hoort dat ik last heb van mijn knie, probeert hij mij met zijn magnetiserende behandeling af te helpen van mijn klachten.

“Iedereen is hier welkom”, gaat Sjonnie door. “Vanochtend hadden we een groepje studenten over de vloer. Ze moes een bekend persoon uit Den Haag. Als het goed is staat het binnenkort op You Tube.” Cannabisactivisme, sociaal verzet tegen de overheid, een sociale plek voor de buurt, magnetiseurs, ADO support. De Zwarte Ooievaar herbergt het allemaal. De plek heeft een opvangfunctie voor gelijkgestemden. En daarbij gaat het heel wat verder dan de individuele belangen van wat blowers. “Binnenkort gaan we beginnen met een voedselbank”, aldus Sjonnie. Sommige gezinnen in de buurt hebben het zó zwaar, dat gratis voedsel uitdelen hen uitkomst biedt. Dat betekent dat de overheid het in de wijk behoorlijk laat afweten. Het is in ieder geval een mooie goodwill actie. De Zwarte Ooievaar legt met zo’n Voedselbank heel wat meer sociale betrokkenheid aan de dag dan de gemeente met haar oproep tot het verklikken van buren...

Enigszins verlicht van mijn kniepijn loop ik later de Zwarte Ooievaar uit. De verlichting is helaas van korte duur. Die middag komt de pijn terug. Maar dat zou ook door de Siberische kou kunnen komen...

Hennepgeurkaart

Snuiven aan een kerstroos?

Door: Michiel Panhuysen

Op 1 december rukken agenten van het korps Haaglanden na meldingen over een sterke henneplucht uit om een illegale hennepkwekerij in het dorp Monster onder de rook van Den Haag op te rollen. Een vermeende hennepkwekerij, blijkt al snel, want na het binnenvallen zien de dienders dat het om iets anders gaat. De eigenaar legde de sterke arm van de wet uit dat het hier om een kwekerij van zeer legale kerstrozen ging. En die blijken soms sterk naar hennep te ruiken, ondervonden ook de betrokken agenten. Een illusie armer, maar een ervaring rijker vertrokken de agenten weer.

Zou het hier om een typisch uitvloeisel gaan van het uitdelen van 15.000 hennepgeurkaarten door een samenwerkingsverband van de politie Haaglanden en Rotterdam samen met Stedin, de regionale beheerder van het electriciteitsnetwerk in deze contreien? De hennepgeurkaart verspreidt na het openkrassen van een vakje een typische hennepgeur. Als bewoners die geur ruiken, is de gedachte van de initiatiefnemers, kunnen zij de politie inschakelen om de plantage op te rollen.

‘NSB-achtige toestanden’

Of het werkt is maar de vraag. Haagse Sjonnie, een bekende Haagse voorvechter van een eerlijk cannabisbeleid, vindt het in ieder geval een waardeloze actie van de politie. “Je zet mensen tegen elkaar op met zo’n kaart. Je gaat iemand toch niet vragen om zijn buurman aan te geven bij de politie? Dat zijn NSB-achtige toestanden”, aldus Sjonnie. In een tv-uitzending van Een Vandaag bevestigen buurtgenoten deze stellingname. “Ik ga echt mijn buren niet verraden bij de politie, zoiets doe je gewoon niet. Ik ga toch niet het werk van de politie uitvoeren?”, zegt een wat oudere heer.

Sjonnie is ervan overtuigd dat niemand meewerkt aan deze actie: ”Volgens mij heeft iedereen die kaart weggegooid. Ze hadden het geld beter aan iets anders kunnen uitgeven.”

‘Uniek wapen’

De Hennepgeurkaart wordt door de partijen achter het initiatief geïntroduceerd als een uniek wapen in de strijd tegen illegale hennepteelt. Op haar website waarschuwt Stedin dat de kraskaart zelf niet gerookt kan worden. De kaart ruikt alleen maar naar wiet, maar de THC zou uit de stof zijn verwijderd.

Het doel van de kaartenactie is het bewust maken van bewoners van de risico’s van thuiskwekerijen. Zo zouden die hennepplantages brandgevaar door kortsluiting door illegale stroomaftap en waterlekkages opleveren. Ook zouden illegale hennepkwekerijen criminele organisaties aantrekken. Een soort ‘wietkielieks’ dus. Levensgevaarlijk, die wietkwekerijen.

Nederland telt naar schatting 40.000 illegale wietplantages, denkt Stedin. Daarmee heeft Nederland het hoogste aantal hennepkwekerijen per hoofd van de bevolking in Europa, volgens informatie op de site van de netbeheerder. Jaarlijks ontmantelt de politie zo’n 5.000 illegale hennepkwekerijen. De gemeente Den Haag verwijst voor een reactie op de geurkaart door naar een voorlichter van de gemeente Rotterdam. Volgens de gemeentevoorlichter is er onderzoek gedaan onder de bevolking. De gemeente zou graag willen weten in hoeverre mensen bereid zijn om buren met een wietkwekerij aan te geven. In januari worden de uitkomsten van dit onderzoek openbaar.

Hoge symbolische factor

De afgelopen jaren doet de overheid er van alles aan om de hennepteelt aan te pakken. Het wordt steeds meer duidelijk dat de ‘gemoedelijke’ kleinschalige wietteelt van een paar planten voor eigen gebruik daarvan de dupe is. Die kleinschalige kweek wordt vervangen door veel grootschaligere kweek door goed georganiseerde clubs met veel grotere belangen. Steeds meer draait het om groot geld, met alle gevolgen van dien.

De geurkaartactie lijkt te passen in een serie van ondoordachte maatregelen met een hoge symbolische factor. Als de laatste hobbykweker in de boeien is geslagen hebben de grote jongens vrij spel. Die laten zich door een geurkaart niet op stang jagen. Er zal door de kaart geen joint minder worden gerookt, dat niet. Maar het wordt er niet gezelliger op. Of denken ze soms dat mensen massaal kerstrozen gaat roken?