Maastricht Aanval naar voren

Marc Josemans (VOCM):

“Aanval naar voren”

Door: Job Joris Arnold

Maastrichtse coffeeshophouders gaan Luxemburgers, Fransen en Italianen weren uit hun zaken. Vanaf 1 oktober accepteren zij alleen nog klanten uit Nederland, Duitsland en België. De coffeeshops hopen op die manier de verkeersoverlast in hun stad terug te dringen. Er is felle kritiek op het plan, maar ook veel bewondering (zie de pagina hiernaast). Highlife sprak met Marc Josemans, voorzitter van de VOCM, de Vereniging

Er is voldoende bagger over je uitgestort de afgelopen tijd?

Ik ben uitgemaakt voor fascist en racist, maar kreeg ook ‘geniaal idee’ en alles wat daar tussenzit naar mijn hoofd. Dankzij Twitter en sms vinden mensen het tegenwoordig belangrijker om in één zin hun mening te geven, dan om die goed te onderbouwen. En dan zeg je bijvoorbeeld, nou ik vind het gewoon kut. Punt. Het voegt niks toe, maar dan hebben ze hun hart eventjes gelucht. Zo lees ik dat maar.

Wat is er aan de hand?

De gemeenteraad heeft in 2007 besloten dat er iets aan de enorme verkeersdruk in het centrum, veroorzaakt door buitenlandse coffeeshopbezoekers, moest worden gedaan. Men wilde daarvoor lokale wetgeving, de APV, inzetten. Maar dat is door een uitspraak van de Raad van State onmogelijk geworden. Daarom gaan wij over tot zelfregulering. Als eerste stap om op korte termijn alsnog tot een afname van de bezoekers te komen.

Eerste stap?

Ja. Omdat wij nog steeds hard werken aan het spreidingsplan waarbij zeven van de veertien Maastrichtse shops naar de randen van de stad verhuizen, net als in Venlo. Dat zorgt natuurlijk pas echt voor een afname van de verkeersdruk. Het neemt tevens de wind uit de zeilen van de drugsrunners, omdat de parkeerplaats

dan meteen aan de coffeeshop wordt gekoppeld. Door inspraak en bezwaren van onze ‘meedenkende’ buurgemeenten zal de eerste verplaatsing op zijn vroegst in juni 2013 plaatsvinden. Vanaf dat moment kunnen wij overwegen om onze zelfregulering weer op te heffen.

Hoeveel overlast geven jullie nou eigenlijk?

Ja, dat is het probleem dus, hè? Er is vanuit de coffeeshops en vanuit de klanten nauwelijks of geen overlast aanwezig. Het is wel zo dat veel klanten nog altijd met de auto komen. Dat geeft verkeersdruk, vooral aan de randen van het stad, waar geen grote parkeergarages zijn, zoals in het centrum. Klanten pakken regelmatig vergunningsparkeerplaatsen, invalidenparkeerplaatsen, laad- en losplekken. Dat zijn ergernissen, maar daar kun je vrij gemakkelijk wat aan doen.

Wat is dan het probleem?

De echte grote overlast wordt veroorzaakt door de drugsrunners. Zij proberen onze klanten te onderscheppen tussen de parkeerplaats en de coffeeshop. Ze hebben daar een dagtaak aan. Ze verkopen de duvel en zijn ouwe moer, softdrugs, harddrugs en desnoods een zonnebrilletje. Of ze nemen de klant mee naar een woonwijk en rippen hem daar. Wat zegt nu burgemeester Hoes? Door de aanwezigheid van die coffeeshops komen al die klanten, doordat al die klanten komen kunnen hier drugsrunners bestaan en daarom zou het het beste zijn om het hele probleem met wortel en tak uit te roeien door alle coffeeshops te sluiten. Dus daarom hebben we een probleem in Maastricht.

Hoe zou jij die drugsrunners willen bestrijden dan?

Dat kan maar op één manier, door ze de wind uit de zeilen te nemen. Dat kun je bereiken door het spreiden van coffeeshops naar locaties waar je die parkeerplaats meteen aan de coffeeshop vastkoppelt. Of dat de klant met het openbaar vervoer voor de deur uitstapt.

Maar dat gebeurt voorlopig niet, en dus zien jullie je genoodzaakt tot deze maatregel.

De 412 banen bij de Maastrichtse coffeeshops lopen ernstig gevaar. En om daar het grootste gedeelte van veilig te stellen, doen wij de aanval naar voren. Ook al zal dat een aantal banen kosten, daarmee is het gros gered. Ik ben wel voorzitter van een belangenvereniging, ik heb zelf ook 39 man personeel, en ik wil graag ook realist zijn. En realist zijn betekent vaak een beetje water bij de wijn doen om elkaar halverwege te ontmoeten, omdat je daarmee verder komt dan elkaar te vuur en te zwaard te bestrijden. Dat schiet meestal niet zo op.

“De echte grote overlast wordt veroorzaakt door de drugsrunners.”