De eerste keer

Ontzettende lachkick

Door: Diede Dracht

Karin is 24 jaar en werkt als store manager in een kledingzaak. In het weekend staat ze achter de bar. Veel liever dan dat ze aan het werk is, bezoekt ze feesten en festivals. Ze kijkt graag binnenkort haar rijbewijs te halen. Haar eerste blowervaring

“Ik was pas dertien toen ik voor het eerst blowde. Dat kwam door Luuk, een oudere neef van mij. Ik keek ontzettend tegen hem op en daardoor ook tegen het blowen. Ik zou die avond samen met twee vriendinnen, Sarah en Roos, naar een verjaar-

dagsfeest van een vriend gaan, dus samen met Luuk hebben we toen jointjes voorgedraaid. Terwijl wij dat boven op mijn slaapkamer zaten te doen, zat mijn vader gewoon beneden, de spanning was soms echt ondraaglijk. Het voelde alsof ik met zware, criminele activiteiten bezig was.

Ik wist echt niet wat ik meemaakte, maar ik voelde me heerlijk.

Wat het hele verhaal nog veel erger maakte, was dat Roos bij het weggaan over zo’n dikke kabel van de muziekinstallatie struikelde en vol met haar gezicht tegen een muur aan viel. Hoe het kan dat Sarah’s vader niet door had dat wij super stoned waren snap ik nog steeds niet. Zeker omdat we er allemaal slecht uitzagen. Roos helemaal, met die schrammen op haar gezicht. Maar zo gauw we in de bus zaten, raakten we allemaal in een soort roes en ik ben zelfs echt in slaap gevallen. Sarah’s vader is er nooit over begonnen.

Er zat denk ik wel een paar weken tussen die eerste en de tweede keer blowen. Ik ben nooit een diehard blower geweest. Ik vind het wel een fantastisch gevoel, het stoned zijn, helemaal het vaste en diepe slapen daarna. En de vreetkicks. Vreten als een monster. Dat vind ik heerlijk.”

Ik voelde niks

Die vriend woonde in een kast van een huis en het feest werd gehouden in een enorme schuur in de tuin. Er stonden discolampen, een draaitafel en er waren super veel mensen die ik niet kende. Maar ik was daar samen met mijn vriendinnen en wij hadden er ink zin in, dus de rest maakte niet uit. Het blowen viel in eerste instantie ontzettend tegen. We bleven maar hijsen en dat ding doorgeven, maar er gebeurde niks. Ik voelde niks. “Wat is dit nou?” Ik had verwacht meteen alle stonede gevoelens te voelen waar ik al zo vaak verhalen over had gehoord. “Laten we maar gaan dansen”, stelde Roos voor. Want als er niet werd gedanst, dan was het geen goed feestje.

Ineens verschrikkelijk stoned

Bij het opstaan sloeg het in. En niet alleen bij mij. We waren alle drie ineens zó verschrikkelijk stoned. Dansen zat er niet meer in. Ik ben meteen weer op de bank geploft, ogen dicht en hoofd achterover. Ik wist echt niet wat ik meemaakte, maar ik voelde me heerlijk. Ik zag zelfs allemaal kleuren, alsof ik veel zwaardere drugs op had. Hoeveel tijd er verstreek voordat we uiteindelijk weer een beetje in beweging kwamen weet ik niet. Ik kan me nog goed herinneren dat Roos aan mijn arm stond te trekken omdat ze echt vond dat er gedanst moest worden. Dat dansen voelde heel raar. Ik voelde me licht en zwaar tegelijk, heel vrij en ongecontroleerd. We zullen er vast als inke debielen bij hebben gestaan. Het kijken naar Sarah en Roos zorgde er voor dat ik een ontzettende lachkick kreeg. Ik geloof niet dat ik eerder zo hard heb gelachen. Van dat lachen kreeg ik een hele droge mond, maar toch wilde ik steeds spugen, want dat voelde zo lekker op dat moment.

Paranoïde

Het meest zenuwslopende van de avond was het opzien tegen de terugreis. De vader van Sarah zou ons op komen halen in zijn werkbusje. We waren ervan overtuigd dat hij meteen zou zien dat we hadden geblowd. We maakten ons behoorlijk druk en omdat we nog zo stoned waren raakten we ook redelijk paranoïde. Hoe moesten we dit gaan doen? Zeggen dat we iets verkeerds hadden gegeten? Of dat we veel te veel hadden gedronken? Of doen alsof we zo moe waren dat we gelijk in slaap zouden vallen? Zou hij boos worden? Het tegen al onze ouders vertellen? Hij zal ons toch niet de bus uitschoppen?