9 minute read
Fenomenen Nol van Schaik
from High Life NL 11-09
by SoftSecrets
Fenomenen in de coffeeshopbranche deel 16
Nol van Schaik: “Altijd cannabis!”
Door: Wernard Bruining
Nol van Schaik is eigenaar van twee Haarlemse coffeeshops. In het verleden maakte hij zich vaak sterk voor de cannabisbranche. Nu woont hij al tien jaar in Spanje, waar hij een prachtige oase voor cannabisten gecreëerd heeft. Nol heeft altijd voorop gelopen in de strijd voor legalisatie. Mede daarom heeft hij een roerig en rokerig leven achter de rug.
Nol is inmiddels 57 en draait nog steeds elke dag vele jointjes. In Haarlem bezit hij de coffeeshops Willie Wortel’s Indica en Sativa. Dat waren er ooit drie, maar de Sinsemilla is nu van zijn kinderen en een voormalig werknemer.
Wiet is verdriet
Om publiek te trekken organiseerde Nol van alles, zoals een lingerieshow en pool-
Het kunstje leren
Toen Nol 25 jaar was begon hij een sportschool. Door ‘sportverdwazing’, zoals hij dat nu noemt, was hij van 1983 tot 1985 Nederlands bondscoach krachtsport. Nol blowde niet, maar ging met zijn klanten wel regelmatig een bakje kof e doen bij The Empire, een coffeeshop in de buurt. Nadat zijn sportschool failliet ging besloot Nol weer in de bouw te gaan werken. Hij was bouwvakker geweest voor hij zijn sportschool opende. De werkomstandigheden waren er in de bouw niet beter op geworden. Je moest bijvoorbeeld ook in de regen werken, weliswaar met speciale kleding aan, maar toch, dat viel zwaar tegen.
Omdat zijn sporters allemaal blowden leerde Nol het kunstje ook. Daarbij viel hem op dat de service in de gemiddelde Haarlemse coffeeshop niet zo best was. Nol: “Dan was de kof e weer op, dan weer de vloeitjes. Ik dacht, dat kan ik beter. Dat was in 1990.” Maar er mochten geen extra shops in de stad komen, dus bedacht Nol een list. “Ik begon een vereniging waar mensen onder het genot van een blowtje ook konden knutselen, want ik was altijd al bezig om apparaten voor de krachtsport te bouwen. Ik heb de nodige verbeteringen bedacht die nu nog gebruikt worden, dus dat werd de Willie Wortel Workshop knutselvereniging. Ik kon een oude taxigarage huren. Het was daar een zooi, het water stond op de vloer, er zaten gaten in het dak en wat vervelender was, ik bezat geen rooie cent. Op 16 december 1990 kreeg ik de sleutel. Met een oude bak ets reden we op vuilnisdagen door de stad om een interieur bij elkaar te harken. Op 3 januari 1991 ging ik open.”
toernooien met mooie geldprijzen. Hij begon met een enkel plakje hasj, en dan ook nog op de pof. Hans, de man die hem die hasj op de pof gaf, zag eerst niks in wiet. Het motto van Hans; wiet is verdriet. Maar later begon Hans ook wiet te leveren, en dat ging uiteindelijk twaalf jaar goed. Hans wilde nooit al zijn geld terug hebben. Want, zei Hans: “Kijk Nol, ik vind het wel een lekker idee als ik wat geld bij jou heb uitstaan. Dan kan ik je altijd bellen als ik eens wat nodig heb.” Na elf jaar had Hans dat geld nodig en
werd Nol gebeld. Nol sprong direct in zijn auto en gaf hem in één keer alles wat hij hem schuldig was.
Beter blowen
Vanaf dat moment had Nol dus een coffeeshop. Dat leverde nog een hoop problemen met de belasting op, want die wilde dat hij daarvoor ging betalen. Nol wierp dan tegen dat hij een workshop, een knutselkluppie had. De Belastingdienst was het daar niet mee eens. Er werd beslag ge-
legd en de hele zaak werd publiekelijk verkocht, zelfs toen Nol op kwam draven met de 25.000 gulden waar het allemaal om te doen was geweest. De inboedel werd bij opbod verkocht en voor weinig geld voor
Nol overgenomen door een goede vriend, Mark, de eigenaar van coffeeshop Far Out in Dedemsvaart. Daarna kwamen er jaren problemen met de huisbaas, die de garage wilde slopen en het terrein voor veel geld wilde verkopen aan een projectontwikkelaar. Nol wilde echter van geen wijken weten. “Mijn vader en grootvader waren alcoholist, ik wist dus uit ervaring wat een ellende alcohol bracht en hoeveel beter het was om te blowen. Sinds het bier de deur uit was had ik nooit problemen meer. Blowen en alles wat daarmee te maken had was een goede zaak om stoom mee af te blazen. Ik heb me dus altijd verzet tegen autoriteiten en instanties die de cannabis willen afknijpen. En dat verzet, dat pleeg ik nu nog!”
Rare zaak
Na tien jaar moest Nol uiteindelijk toch het pand uit. “Door interventie van de politie kreeg ik nog een jaar uitstel, want die vond
het maar een rare zaak. Ik had de heleboel opgeknapt, voorzag in een behoefte onder Haarlemse jongeren en dan moest ik ineens weg. Toen vond ik een pand aan het Houtplein. Een collega van me had daar
een hele mooie discotheek van gemaakt, maar hij werd daar gek door alle alcohol en coke-ellende. Na een jaar was hij al die narigheid helemaal zat en konden wij de tent overnemen.”
Om publiek te trekken organiseerde Nol van alles, zoals een lingerieshow en pooltoernooien met mooie geldprijzen.
Coffeeshopvergunning
Nol werkte in het begin nog ’s avonds bij in de bouw om extra geld te verdienen. Hij kwam toen op het idee om ook bier te verkopen. Dan werd er wat meer verdiend en hoefde hij niet meer ’s avonds te werken. “Dat bier ging hartstikke goed. We reden telkens met een aanhanger met 70 kratten bier naar binnen. Dat moest stiekem, zodat de naastgelegen dansschool het niet zag. Die hadden een hekel aan ons omdat we blowden. De esjes kostten 60 cent per stuk en die verkochten we dan voor een knaak. Dat liep als een tiet, we hadden soms 130 man binnen. Daar kwam natuurlijk politie op af en dan vertelden wij dat die of die jarig was, en dat we gewoon een feestje vierden in de vereniging. Na de zoveelste keer moest ik op het bureau komen. Toen zeiden ze, we zijn nou zeven keer bij je wezen kijken. Elke keer is er weer een groot feest, daar kun je niet eindeloos mee doorgaan. Wat wil je nou eigenlijk? Je staat in de Kamer van Koophandel ingeschreven als vereniging voor het gezamenlijk uitdenken en vervaardigen van functionele decoratie onder het genot van een jointje, maar je verkoopt illegaal bier. Ik moet je dus een bekeuring geven van 500 gulden. Maar we worden er nou wel een beetje zat van. Waarom stop je niet met dat bier? Vraag gewoon een coffeeshopvergunning aan.””
Nol vond de bekeuring eigenlijk wel terecht. Hij had inmiddels al zoveel bier verkocht! Hij was de alcohol ook zat en koos daarom voor de coffeeshopvergunning. De week daarop lag er een boete van 500 gulden in de brievenbus, maar ook een of cieel gestempeld document van de burgemeester waarin stond dat hij hasj en wiet mocht verkopen. Het was de eerste gedoogbeschikking in Nederland.
Nol verbouwde een Spaanse bouwval eigenhandig tot een prachtige oase voor zijn vele cannabisvrienden.
Amerikanen
Ondertussen was Nol in 1998 partner geworden in coffeeshop Frans Hals, schuin tegenover het station in Haarlem. “Die
Smokkelaar
Nol is actief geweest als smokkelaar van hasj uit Marokko naar Nederland. Hij werd daarvoor gearresteerd in Frankrijk, maar wist te ontsnappen. Hij organiseerde talloze oogstfeesten, zoals het Haarlems Hasj en Wietfestival, en de eerste internationale cursus voor coffeeshophouders. Hij liep voorop in talloze demonstraties en pro cannabisacties. Hij opende het Global Hemp Museum in Haarlem en in 2001 de Dutch Experience, de eerste en tot nu toe enige coffeeshop in Stockport in Engeland. Hij schreef een boek en zette Haarlem op de wereldkaart als HempCity. Hij begon in Spanje Lady Ganja Seeds en is momenteel een stuwende kracht achter het THC, de belangenvereniging Team Haarlemse Coffeeshopondernemers.
man kon ik later met hulp van een partner uitkopen. Omdat we in Haarlem regelmatig als coffeeshophouders met elkaar contact hadden wist ik van een ouder echtpaar dat die een verlopen coffeeshop hadden en ermee wilden stoppen. Je mocht toen nog coffeeshops verkopen én verhuizen. Een werknemer van me wilde daar wel instappen. Maar dat ging op het laatste moment niet door, dus besloot ik samen met mijn partner Michel die shop dan maar over te nemen. Mijn idee was om die shop op te knappen en dan weer met winst te verkopen. Ik had het idee om die shop via het internet te verkopen op een soort veiling. Er waren vast zat Amerikanen die het geweldig zouden vinden om een coffeeshop in Nederland te hebben.”
Blowen, dat zal Nol altijd blijven doen. Si Señor!
Indica Inpakken en wegwezen!
“In ieder geval had ik toen ineens drie coffeeshops! De derde shop noemden we eerst Dutch Joint en later de Indica. De nieuwe shop was compleet verlopen. We hebben de tent eerst helemaal zelf opgeknapt, dat doe ik altijd zelf, ik ben immers bouwvakker geweest. Toen we alles piek jn in orde hadden kwam de stront letterlijk door het plafond zakken. Lekkende riolering in de bovenste verdiepingen! De huiseigenaren wilden niet echt grondig repareren, maar
het pand ook niet aan ons verkopen, dus besloot ik de boel maar te verhuizen. Ik ben toen naar Koudenhorn verhuisd, daar bij de molen aan het water. Daar ben ik nog steeds hartstikke blij mee, want het is zo’n beetje de enige coffeeshop in Haarlem waar je nog voor de deur kunt parkeren. “ “In 2003 wilde ik het 30-jarig bestaan van het fenomeen coffeeshop vieren. Jij was in 1973 met de Mellow Yellow begonnen, de eerste coffeeshop en later Positronics, de eerste growshop. Old Ed heeft de Sinsemilla naar Nederland gebracht en jullie beiden konden wel een steuntje in de rug gebruiken, vond ik. Ik schreef dus bijna 3000 cannabis-gerelateerde mensen en bedrijven aan. Ik stelde voor om allemaal 250 euro te do-
neren zodat we jou en Old Ed weer mooi op de rails konden zetten. Ik vond dat jullie ervoor gezorgd hadden dat we met zijn allen zoveel geld in deze branche konden en kunnen verdien. Ik heb toen een groot feest georganiseerd dat me 20.000 euro heeft gekost. Ik kreeg wel-
geteld van vier man 250,- toegeschoven. Toen dacht ik, wat zal ik me hier nog uitsloven. Als ze jullie twee al niet weten te waarderen zullen ze dat met mij later ook niet doen. Toen heb ik besloten om te emigreren. Ik zei tegen mijn vriendin Marushka, kom op, inpakken en wegwezen, we gaan naar Spanje!”
Nol kocht een vervallen huis met wat land in Spanje en verbouwde dat tot een oase, een soort bed and breakfast voor blowende vrienden. Een aantal appartementjes bij elkaar, compleet met zwembad, uiteraard mét een groot wietblad op de bodem en links en rechts de nodige wietplantjes om zijn gasten en zichzelf van wat te roken te voorzien. Want blowen, dat zal Nol altijd blijven doen. Si Señor!
