Superheld in blitse pop-art

Captain Hereford Superheld in blitse pop-art

Door: Peter van Sparrentak

Multikunstenaar Erwin Stienstra alias Hereford maakt blitse pop-art op autodeuren, kleurige collageschilderijen en wandsculpturen. Zijn zelfbedachte superheld Captain Hereford trekt ten strijde tegen onrecht, in het bijzonder jarenlang in werkte.

De Groninger heeft een eigenaardige keus voor materialen. Het beschilderen van autodeuren: je moet er maar op komen. De grote wandversieringen met ruitjesstructuur maakt hij van acrylaatkit, normaal bedoeld om kieren mee te dichten. Eerder maakte hij glaskunst door grote vlakken veiligheidsglas stuk te slaan en de barsten met verf vol te gieten.

Er is belangstelling genoeg voor zijn kunstwerken. Hij wil volledig van zijn kunst gaan leven en nooit meer terug naar zijn oude baan als beursmakelaar. Erwin: “Ik had het op een gegeven moment helemaal gehad. Het is een heel ziek wereldje. Vol hebzucht en over lijken gaan, als het gaat om een klant binnen te halen. En dat puur voor eigen gewin. Het enige wat je doet, is met geld schuiven.” Hij is financieel opgeleid en volgde een specialistenstudie voor beurshandelaars. Door zijn toenmalige werkgever in Amsterdam werd hij een jaar uitgezonden naar Thailand. Dat is belastingtechnisch voordelig. Daar werkte hij voor een internationaal effectenkantoor. Zijn standplaats: het populaire eiland Phuket. Hij moest er hard werken, maar had er ook een wilde tijd.

Hoertjes

“Ik had een huisje aan zee op Patong Beach, niet ver van de uitgaansstraat Banghla Road. Het was te gek. Ik heb daar zelfs Arnold Schwarzenegger nog zien rondlopen. En dan het moment dat vliegdekschepen van de Amerikaanse marine in de baai aanmeerden. Ik waande me in de jaren zeventig, Vietnam. Er waren spandoeken met ‘Welcome US Navy’ en op straat zag je de opgetogen mariniers lopen, op weg naar de hoertjes. En dan de dames die zich hiervoor extra hadden opgesierd. Ik had een huis van drie etages met een bar, aan de zee. Ik had zelfs mijn eigen barmeisje. Twee motoren, een jeep, een jetski, het was een gekkenhuis. Maar je leeft ook in een land waar het contrast tussen arm en rijk heel erg groot is. Een paar keer ben ik onpasselijk van mezelf geworden.”

Vreemde types

“Ik werkte er keihard. Elke ochtend om half negen kregen we van een zakengoeroe zo’n opblaassessie. Daarna moesten we gaan handelen. Aan de telefoon. Om twaalf uur kregen we een luxe, internationale lunch met veertig collega’s. Na het eten weer een sessie en aan de telefoon. We werkten vanuit onze eigen belcabine. Er zaten vreemde types tussen. Zo was er iemand die alleen kon bellen als hij in dameskleren was gekleed. En een Australiër, die telefoneerde terwijl hij op zijn kop stond.”

“Het was een baan met veel stress, ik heb het een jaar kunnen volhouden. Ik wist altijd redelijk hoe ik iets moest verkopen. Ik werd bang van dat ‘talent’ op het moment dat ik een klant binnen drie minuten honderddertigduizend dollar liet investeren. Puur op basis van mijn stem. Ik had die man nog nooit gezien. Ik werkte met grote bedragen, waaronder een keer met ruim een half miljoen dollar in één deal.”

Beurscrash

Terug in Nederland ging hij voor de Dexiabank werken, toen al berucht om de Legio Lease affaire. Er waren volop aandelen verkocht, die geen winst gaven, maar door de beurscrash voor de deelnemers enor-

me schulden opleverden. Erwin: “Ik reed in die tijd dagelijks met de auto naar het hoofdkantoor in Zaandam. Op een gegeven moment had ik er geen zin meer in en nam ontslag. Ik ben toen helemaal uit die handel gestapt. Vandaar dat ik mijn eerste Captain Hereford-werken op een autodeur heb gemaakt. Dat staat symbool voor mijn laatste autorit naar mijn vorige werk.”

‘Het zijn telkens andere deuren, maar ze hebben wel steeds hetzelfde thema. Zoals deze met de tekst ‘I used to be one of them’ erboven. Die heb ik opgesierd met een oud Chinees speelgoedgeweer uit de jaren veertig. En echte mitrailleurkogels. De tekst: ‘Watch it! Suits at nine o’clock!’ gaat over de suits, de pakken. Op deze andere deur staat ‘Offsuit’, een term uit pokeren, maar ik gebruik hem als: uit dat pak. Met een dame erbij die uit de kleren is gegaan. Ik heb echt een hekel aan pakken gekregen. Veel mensen kijken op tegen iemand in een pak, maar voor een pak is het juist oppassen geblazen. De deuren heb ik beschilderd in de kleuren van een oud gevechtsvliegtuig. Met het idee dat ik op weg naar kantoor in een oorlogsmolen zit en al mijn collega’s en bazen overhoop wil knallen.”

Trabant

De autodeuren komen uit oude Trabants. “Dat is toevallig zo gegaan. Een vriend van mij heeft een oud saunabedrijf gekocht. Daar hadden ze op het dak een Trabant staan als publiekstrekker. Beetje vreemd voor een sauna, maar goed. We hebben die auto met drie man van het dak gerold en zo is ie op straat terecht gekomen. Ik denk, wat een leuk autootje. Daar heb ik de deuren uit gesloopt. Daarna heb ik een adresje gevonden, waar ik ze goedkoop kan inkopen.” De guur van Captain Hereford heeft hij van een oude strip geleend, maar in de toekomst wil hij zijn eigen hoofd tekenen met een oude pilotenhelm op. “Ik wil er een echte superheld van maken, die strijdt tegen vormen van onrecht. En dan vooral in de nanciële wereld. De grote baas waarvoor ik in Thailand werkte, ik noem hem maar Doctor C, stond ooit op de lijst van grootste nanciële fraudeurs. Ik heb meegemaakt dat er aandelen werden verkocht die min of meer bedacht waren, niet bestonden. Ken je de lm The Boiler Room? Ongeveer dat sfeertje.”

Strips

In Thailand heeft hij een half jaar les gehad van een van de vele schilders die daar kopieën maken van grote meesters zoals Dali en ter plekke in hun atelier verkopen. Zijn collageschilderijen zijn een mix van technieken: hij tekent, schildert en spuit met spuitbus over sjablonen. “Het gaat me om de sfeer. Ze zijn een mix van alles. Eentje stelt mijn ouders voor, die aan tafel zitten en blablabla-praten, terwijl ik als puber mijn gedachten heb bij blowen, pillen en blote vrouwen. Er zitten vaak persoonlijke dingen in en soms dingen waar ik me druk over maak. Zijn werk is duidelijk geïnspireerd door strips. “Vroeger kocht ik veel stripboeken. Nu kijk ik nog wel eens naar tweedehands strips. Buck Danny’s bijvoorbeeld, of Dan Cooper, Blake & Mortimer. Ik heb vroeger zelf cartoons getekend.”

Schieten

Glaskunst maakt hij momenteel niet meer, maar misschien pakt hij dat nog eens op. “Het is een mooie techniek, maar heel bewerkelijk. Je werkt met chemische stoffen en je krijgt er snijwonden van.” Hij heeft het nu druk met zijn aparte wandsculpturen. Daarvoor gebruikt hij tubes acrylaatkit en een hogedrukspuit. “Ik spuit afwisselend met horizontale en verticale strepen op elkaar en zo ontstaat er een structuur.

Uiteindelijk wordt het viereneenhalve centimeter dik. Opgehangen bij een raam, zie je door het veranderende daglicht steeds andere schaduweffecten.”

Van Captain Hereford wil hij een echte superheld gaan maken. “Ik wil nu een kantoorpui op ware grootte gaan maken. Uitzagen in hout. Met daarin een echte Jaguar, opgepimpt als een gevechtsvliegtuig, met mitrailleurs. Hij heeft het pand dan aangevallen met een auto, die als een kamikaze in de wand is getorpedeerd. Uit de ramen hang ik echte kalashnikovs, waarmee het personeel en de baas zich verdedigen.”

www.studiohereford.com