Portret van een blower Mario Lap

Portret van een blower

Cannabis is mijn drug of choice “

Door: Michiel Panhuysen

Mario Lap is 59 jaar. Op zijn zestiende draaide hij zijn eerste joint. De jonge Mario pakte het meteen goed aan: “Mijn vader (Loe Lap) had winkels in Nederland en België. Daar verkocht hij in de jaren zestig Afghaanse jassen. Die werden in Nederland verhandeld door mensen die zaken deden in Oosterse artikelen en ook wel een partijtje hasj konden regelen. Die handelaars verkochten me een ons Afghaan voor 110 gulden, dat kan ik me nog goed herinneren.”

Zijn eerste joint werd geen succes. Mario rookte geen sigaretten in die tijd en wist niet hoe hij het aan moest pakken. Hij had wat shag gekocht en drukte de brokken hasj in de tabak die hij op een vloeitje had gelegd. Het eindproduct was verre van fraai: “Wist ik veel dat je de hasj eerst moest verwarmen om dat spul beter te kunnen verdelen over de joint.“ Het roken van die eerste joint werd een drama. “Ik werd er goed ziek van. Ik heb daar achteraf altijd de tabak de schuld van gegeven. Ik heb tabak en cannabis eigenlijk nooit een goede combinatie gevonden.”

Sfeerverhogend

Na zijn eerste slechte ervaring zocht Mario uit hoe hij de rest van zijn onsje Afghaan op een prettigere manier kon oproken. Dat werkte behoorlijk sfeerverhogend. Sindsdien blowt hij regelmatig. “Ik ben niet zo’n liefhebber van alcohol. Ik neem liever af en toe een pijpje met hasj, en tegenwoordig wiet. Ik kan er zeer van genieten. Cannabis is mijn ‘drug of choice’, zogezegd. In de loop van mijn leven heb ik ontdekt dat cannabis met een aantal dingen goed te combineren is, en met andere zaken niet. Zo blow ik alleen ’s avonds en raak ik af en toe een week geen cannabis aan. Het is voor mij bijvoorbeeld slecht te combineren met een periode van druk werk. Maar als ik een stukje schrijf, lukt dat weer heel wat gemakkelijker met wat wiet. Ook werkt het ideaal als slaapmiddel.”

Drugtext

In 1989 kwam Mario bij het Nederlands Instituut voor Alcohol en Drugs (NIAD), dat later opging in het Trimbos Instituut. Hij hield daar in 1994 mee op om aan Drugtext te werken. “Drugtext heeft tot doel om overal ter wereld goede informatie over drugs ter beschikking te stellen. Die informatie bestaat uit door mij en anderen gedigitaliseerd materiaal uit bestaande bibliotheken en zelf ontwikkeld informatiemateriaal.” Op dit moment is Mario hard aan het werk om de ISDD, een enorm grote Engelse drugsbibliotheek, digitaal toegankelijk te maken. Ook informeert Drugtext actief beleidsmakers. Op dit moment werkt Mario met een Franse commissie die onderzoekt of het mogelijk is om in Frankrijk een systeem voor de productie van cannabis op te zetten.

Bij zijn werk voor Drugtext test Mario af en toe wiet uit coffeeshops. “De wiet die momenteel wordt verkocht bevat soms veel schimmel en troep. Dat is schrikbarend.” Daarom rookt Mario zelf het liefst medicinale wiet van Bedrocan. “Die is gegarandeerd troepvrij en de THC van die wiet is in evenwicht met de andere cannabinoïden.”

Tot slot: “Het verbod op cannabis levert de samenleving veel schade op. De argumenten die tegenstanders van legalisering aanvoeren zijn zwak. Zo is de verwijzing naar internationale verdragen uiterst dubieus. Dat is inmiddels door rechtsgeleerden aangetoond. Mede daarom ben ik voor legalisering van cannabis.”

www.drugtext.org

“Het verbod op cannabis levert de samenleving veel schade op.”

Duizendpoot

Mario is een duizendpoot. Hij is een boek aan het schrijven over de aanvoer van hasj naar Nederland in de jaren zestig en zeventig. “Wist je dat er twee methoden zijn om van hennepplanten hasj te maken?”, vraagt hij. “Hasj wordt in Nepal of India gemaakt door vrouwen in leren pakken door hennepvelden te laten lopen. De hennephars blijft zo plakken aan het leer, en wordt er later met een ijzeren spatel vanaf geschraapt. Dat weet tegenwoordig bijna niemand meer. Nu zie je alleen nog maar hasj die door de stuifmeelmethode is gemaakt, de Marokkaanse hasj.”