3 minute read

C-Man

Next Article
Grabbelton

Grabbelton

Intelligence2

Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Helaas is er dit voorjaar in ieder geval in Nederland geen nieuw geluid te horen als het over cannabis gaat. Integendeel, het geluid klinkt als een muffe echo uit een voorbije eeuw, een tijd die de meesten van ons niet eens bewust hebben meegemaakt. Dat is treurig, maar bovenal beschamend wanneer je ziet dat de tegenstanders van de War on Drugs steeds jonger, talrijker en gezaghebbender worden.

Terwijl de nieuwe media ervoor zorgen dat het debat steeds opener en breder gevoerd wordt, zoekt Nederland inspiratie in het zelfgenoegzame schoolmeestersvingertje, ooit het handelsmerk van betweterig links. Zo is ons land hard op weg het provinciale sufferdje van de wereld te worden. Niet dat de rest van de wereld daar wakker van ligt. De nieuwe media hebben voor nieuwe platforms gezorgd die de discussie naar een mondiaal niveau tillen.

Debat

Een voorbeeld is het door Google bedachte format Intelligence²/Google+, een serie debatten over belangrijke topics waaraan kopstukken uit politiek, entertainment en big business deelnemen. Het evenement duurt een uur of twee en wordt live online uitgezonden. Op 15 maart kruisten in King’s Palace in Londen voor- en tegenstanders van legalisering van drugs de degens. Onder de tegenstanders notoire ijzervreters als Barry McCafferty, voormalig Amerikaans drugstsaar en VN kopstukken. De pro-zijde werd vertegenwoordigd door o.a. Julian Assange (Wikileaks), Richard Branson (Virgin), Russell Brand (acteur en komiek) en de voormalige Mexicaanse president Vicente Fox.

Model Noord-Korea

De Colombiaanse president Juan Manuel Santos opende het debat. “We hebben onze beste rechters, onze beste journalisten, onze beste politici, onze beste politiemensen en onze beste soldaten verloren, maar het probleem is niet verdwenen.” Antonio Maria Costa, voormalig directeur van het VN Drugsbureau, wist daar niet veel meer tegenover stellen dan dat ‘de illegale drugsmarkt nu kleiner is dan wanneer drugs legaal zouden zijn’. Micha Glenny, journalist en auteur van o.a. McMa a pareerde: “Er zijn mensen die zeggen dat de War on Drugs niet werkt omdat we er niet genoeg geld aan uitgeven. Volgens VN schattingen is de bestrijding van de drugscriminaliteit succesvol wanneer 75 procent van het handelsvolume wordt geblokkeerd. We komen nu met 20-30 procent niet eens in de buurt. Als je voldoende politie wilt om de War on Drugs met succes te bestrijden, kom je terecht bij het model Noord-Korea.” Tegenstanders zijn vooral bang dat legalisering zal leiden tot een wereldwijde verslavingsepidemie, waardoor we meer geld kwijt zijn aan gezondheidszorg dan de War on Drugs nu kost. Neurowetenschapper David Eaglemen was juist optimistisch over de medische kant van de verslavingszorg. “We weten steeds meer over hoe het brein van verslaafden werkt, en het einde is nog lang niet in zicht. We zouden geweldige dingen kunnen doen met de 40 miljard dollar die het afgelopen jaar alleen al in Amerika aan de War in Drugs is uitgeven.”

Plan Colombia

Over het spenderen van die gigantische oorlogskas had journalist Micha Glenny ook nog iets te melden. “Plan Colombia was een plan waarbij de VS jaarlijks een miljard dollar in Colombia zou investeren om een eind te maken aan de cocaïnehandel. Van dat miljard heeft 750 miljoen dollar de VS nooit verlaten. In plaats daarvan werd het aan bedrijven als Lockheed gegeven, die vervolgens grof geld verdienden aan de War on Drugs.”

Ex-president Vicente Fox, ooit een vurig voorstander van de War on Drugs, heeft dat standpunt inmiddels bijgesteld. “We moeten haast maken een eind te maken aan deze oorlog, die al 60.000 jonge mensen het leven heeft gekost. Deze oorlog heeft rampzalige gevolgen voor onze economie. Toen ik nog president van Mexico was, was onze economie 25 procent groter dan die van Brazilië. Nu is de Braziliaanse economie 50 procent groter dan de Mexicaanse.”

Hoopvol was wel dat de tegenstanders van legalisering, in welke vorm dan ook, gemiddeld ruim boven de zestig jaar oud zijn, terwijl de voorstanders gemiddeld minstens 15 jaar jonger waren. Zou het alleen maar een kwestie van lange adem zijn voor het gezonde verstand weer aan bod komt?

This article is from: