C-Man

Het hoogste lied

Tijdens mijn eerst trip naar Zweden viel ik van de ene verrassing in de andere. Småland, waar mijn zus sinds drie jaar een vakantiehuis bezit, is een van de dunst bevolkte streken van het land. Geen wonder, de middelen van bestaan zijn er beperkt, en dat geldt vooral voor de landbouw. De grond is schraal, en er liggen zoveel meren dat Friesland ermee vergeleken wel een woestijn lijkt.

Hoewel het heuvelachtige terrein vergelijkbaar is met Zuid-Limburg, bestaat het vooral uit moerassige bossen waar het wemelt van de elanden. Als de grond wel droog is, ligt die bezaaid met stenen, variërend van kiezels tot keien zo groot als een auto. Om toch nog gebruik te kunnen

maken van het land zijn die keien opgestapeld tot metersbrede muren die dienen als begrenzing van terreinen. Veeteelt komt er nauwelijks voor. Soms zie je een

veldje waarop wat schapen rondscharrelen. Nog minder vaak is er een weiland met ruige paardjes of koeien van het ras dat in een Amsterdams cruisegebied als homoverschrikker wordt ingezet. De akkerbouw blijft beperkt tot grasland, dat wordt gebruikt om hooi te oogsten. Zelfs het weinig eisende maïs wordt hier nauwelijks verbouwd.

Zangvogels zouden zelfs hun lust tot kwinkeleren verliezen als ze niet regelmatig hennepzaad krijgen voorgeschoteld.

Hampfrö

groeien. Afgezien van de winters wijkt het klimaat van Zuid-Zweden tenslotte nauwelijks af van het Nederlandse, de zomers zijn er zelfs warmer. Mijn vermoeden lijkt te worden bevestigd als ik in een van de megastores in de regiohoofdstad Växjö bij de afdeling vogelhuisjes kilozakken Hamp-

frö zie liggen. Al ken ik buiten Abba en knäckebröd geen woord Zweeds, om de inhoud van de zak te herkennen hoef je de taal niet machtig te zijn. De dikke bolletjes zijn duidelijk forser dan de zaden die bij ons per tien stuks worden verkocht, maar de vorm, kleur en tekening laten geen ruimte voor misverstanden. Hamp, dat is natuurlijk hennep, en frö moet dan wel Zweeds zijn voor zaad. Natuurlijk gaat de zak mee in de door mijn koopzieke zus volgestouwde boodschappenkar. Eerlijk gezegd verbaast de vondst me, want ik had niet verwacht dat in Zweden, dat immers bekend staat om z'n fobie voor alles wat met roes te maken heeft, hennepzaad zou zijn toegestaan.

Favoriet

Na ons bezoek aan de megamarkt mix ik de hennepzaden met gemengd vogelvoer in een bakje en zet dat op het terras. Al snel vliegen de koolmezen, glanskoppen en boomklevers af en aan. De boomklevers ontpoppen zich tot de bully's van het gezelschap. Hoewel ze numeriek in de meerderheid zijn, maken de mezen dat ze wegkomen als een boomklever zich op een van de schaaltjes stort. Als ik na een tijdje kijk of het voederbakje moet worden bijgevuld, valt me op dat alle hennepzaden zijn verdwenen, terwijl het lijnzaad en allerlei graankorrels nog in ruime mate aanwezig zijn. Van een vogelkweker had ik al eens gehoord dat hennepzaad favoriet is bij veel vogels. Zangvogels zouden zelfs hun lust tot kwinkeleren verliezen als ze niet regelmatig hennepzaad krijgen voorgeschoteld. Ik besluit een proef te nemen. Met een maatlepel waarmee

20 gram suiker kan worden afgemeten, prepareer ik drie schoteltjes met gelijke volumes gebroken lijnzaad, gemengd vogelvoer, en hennepzaad. Een uurtje later

zie ik – niet helemaal tot mijn verrassing – dat het schaaltje met hennepzaad schoon op is. Deze onafhankelijke smaaktest bewijst het: ook Zweedse vogels kiezen unaniem voor hampfrö!