Goose: Stomende electro

stomende electro met vette lichtshow

als je een vriendenclubje voor het optreden van Goose uitgebreid een vette joint ziet draaien, dan weet je dat het goed zit. Ze hebben vast eerder een concert van de belgische electropunkband gezien en weten dus wat er aan staat te komen: een verpletterende show in beeld en geluid.

Goose uit Kortrijk timmert al sinds 2000 flink aan de weg met een door synthesizer voortgedreven mix van 80ies electro, rock en dance. Het geluid is om door een ringetje te halen, de lichtshow overdonderend en het energielevel hoog. In Nederland stonden ze een paar keer op Lowlands, in de Melkweg – zowel in de Max als in de Oude Zaal – en zalen als Tivoli en Doornroosje. Maar de eer-

ste keer was voor Rauw van Joost van Bellen, in het inmiddels afgebroken Club 11 in Amsterdam. Joost is volgens de bandleden Dave Martijn (gitarist) en Tom Coghe (bas) iemand die er vlug bij is om nieuwe dingen op te pikken, en naar z’n feesten te brengen. Zoiets als Goose dus! ne zalen, allez, als de show goed is dan is dat voor ons bijna hetzelfde. Wat we wel altijd doen is eerst de nummers repeteren in onze studio / repetitieruimte, met z’n vieren, dan gaan we naar een zaal en dan oefenen we met geluidsinstallatie en licht, dus we bereiden ons helemaal voor. En dan zijn we er klaar voor. Onze lichtshow brengt de muziek een niveau hoger, en daar zijn

we best wel trots op. Het was zeer veel werk om dat gedaan te krijgen. Het licht zit nu synchroon op de muziek, en het is onze drummer Bert Libeert die dat bedient. Er zijn mensen die ons meehelpen opzetten, en ervoor zorgen dat alles goed staat, maar de lichtshow zelf: dat doet onze drummer. Alles is al geprogrammeerd, maar hij beslist dat hij dan dat licht gaat doen, of dan dat. Hij heeft een bijzondere taak: hij drumt, doet de achtergrondzang en is de lichtman.”

tekst: Arjan van Sorge foto’s: Pierre Debusschere, JM Bertin, AvS

Eigen show mee

Tom: “Het was onze bedoeling om het licht synchroon op de maat van de muziek te

krijgen. Dat klinkt heel simpel, maar het is niet zo makkelijk. Een lichtman die achter zijn lichttafel staat moet de muziek om te beginnen al helemaal van buiten kennen om te weten waar de cues zitten, en dan moet

Onze lichtshow brengt de muziek een niveau hoger, en daar zijn we best trots op.

Het drinkwater

Highlife spreekt Dave en Tom vlak voor het optreden in de Melkweg, de avond voor een optreden in Spanje en een daaropvolgende Duitse tour. Het is druk voor de band uit Kortrijk, een stad in het zuiden van België waar toch nog Vlaams gesproken wordt. Dave: “De laatste jaren is Kortrijk echt een muziekstad geworden. Er zijn enorm veel groepen die het zeer goed doen, zoals Balthazar, SX en Ozark Henry.” Tom: “Er gebeurt echt wel wat op muzikaal vlak. ’t Is best wel gek, want uit andere kleine steden in België zoals Roeselare of Ieper komt geen enkele groep vandaan. Het moet de rivier de Leie die door Kortijk stroomt zijn, of het drinkwater...”

bijzondere taak

je altijd diezelfde lichtman mee hebben. We hebben andersom gewerkt en ons licht geprogrammeerd op de muziek. De lichtman zelf is eigenlijk niet meer belangrijk, het is gewoon zodanig geprogrammeerd dat als onze drummer een deel van een nummer start de lichten meelopen. Het voordeel is dat we overal op tour hetzelfde effect kunnen bereiken. We hebben altijd onze eigen show mee.”

Eigen kot

Het net uitgebrachte album heet Control Control Control en dat vraagt natuurlijk om

uitleg. Dave: “Omdat het er goed uitziet, maar zanger Mickael Karkousse roept het ook plots in de titeltrack en dat vonden we

tof omdat het spontaan was - daarom eigenlijk. Aan de ene kant hebben we op de plaat de touwtjes stevig in handen. We weten wat we wel willen of niet willen in de muziekindustrie, dus we zijn onze eigen baas en hebben ons eigen platenlabel opgericht. Langs de andere kant is het de eerste keer dat we de controle uit handen hebben gegeven aan een producer. De eerste en tweede plaat hebben we zelf geproduceerd en afgemixt, nu hebben we bij wijze van experiment, en om ons niveau weer te verhogen, met een extern iemand gewerkt, Paul Stacey (Oasis, The Black Crowes). En dat is goed bevallen. Wij waren er klaar voor, en goed voorbereid, we hebben de plaat live opgenomen. Maanden aan een stuk hebben we gerepeteerd in ons kot, en dan zijn we dat gewoon gaan registeren. Er is live nog altijd een energie die je niet op de plaat krijgt... De uitdaging was om live zo op te nemen dat het dicht bij hetgeen wat we doen staat.”

stoom aflaten

Dave: “Als we werken zijn we altijd heel gecontroleerd bezig, ook voor een optreden. Eigenlijk sparen we de hele dag onze energie op, om ’s avonds te pieken, en voor het optreden gaan we dus nooit roken of drinken of zo. Maar na een optreden gaan we wel stoom aflaten, dan kan er wel een

keer iets door de beugel. We houden dat gescheiden en ik denk dat het goed is dat er een tijd is van concentratie en ook een

tijd van ontspanning. Voor ons is dat wat het beste werkt.” Tom: “We blowen zeker niet om te creëren. We creëren in ons geval ook niet alleen, we zijn met vier, dan moeten we wel op dezelfde golflengte zitten. Nuchter werkt dat goed.”

In hand bijten

De show in de Melkweg is geweldig en het publiek gaat finaal door het lint. De combinatie van stampende electro en een uitzin-

nig maar perfect gedoseerd gebruik van de belichting hakt er stevig in. Het is moeilijk om hier niet totaal in op te gaan, en het van

tevoren opsteken van een joint lijkt dan ook niet zo vreemd. Dave: “Dat hebben we al vaker gehoord, met de lichtshow erbij kan ik het me wel voorstellen dat het leuk is om te zien.” Tom: “Het is redelijk up-tempo, ik denk dat een pilletje ook wel zou werken. Ja toch jongens?!” Een van die jongens, de drummer, voegt daaraan toe: “Er was gisteren iemand die zo aan het trippen was dat-ie in zijn hand begon te bijten!”

als we werken zijn we altijd heel gecontroleerd bezig, ook voor een optreden.

Occasioneel

Dave: “Ik blow bijna nooit, het gaat me niet goed af. Ik begin te denken en te denken... Ik ben een onrustige ziel, maar ik word rustig van alcohol. Hangt er trouwens vanaf welke soort...” Tom: “Ik heb vroeger wel gerookt, maar ondertussen is dat wel verminderd en is het occasioneel. Ik vind het wel goed zo. De andere bandleden blowen soms, trouwens. Vroeger werd er wel meer gerookt bij ons in de groep, maar als het op een bepaald moment teveel wordt, dan is dat ook niet meer leuk. Af en toe een keer, dat is het beste voor ons. We hebben ook een zekere verantwoordelijkheid, niet alleen naar onszelf, maar ook naar de mensen die voor ons werken. We moeten niet zo egoïstisch zijn om er niet 100% te staan, we zijn verantwoordelijk voor die mensen.”

Luxe

Goeie reclame, zoiets. Maar is dat nog nodig, kunnen de bandleden van Goose rondkomen van hun muziek? Dave: “We hebben het zo gemaakt dat we er van kunnen leven. Het is niet luxueus, maar het is

een ongelooflijke luxe om dit 24 op 24 te kunnen doen. Er is niemand van ons die hoeft te gaan werken. Vroeger hebben we allemaal in de fabriek gestaan of in een kledingwinkel om dit nu te kunnen doen... Maar dat is een verhaal van jaren, dat is niet zomaar van de ene dag op de andere. Je mag er ook niet van uitgaan dat je er van zal kunnen leven, of dat je het voor het geld doet.” Onderdeel van de luxe vormt de plek die Goose voor zichzelf heeft: “We hebben onze eigen studio,” aldus Dave, “en als we weer eens thuis zijn dan beginnen we gelijk aan nieuw materiaal. Het is echt een hang-out.”

verrijkend

In die eigen studio gebeurt meer dan alleen Goose, trouwens. Dave: “De plaat van ons voorprogramma Go Chic uit Taiwan is geprogrammeerd geweest door de electro-artieste Peaches, en gemixt door haar en onze drummer Bert in onze studio. Dat zijn dingen die we er nog bijdoen en die ook verrijkend zijn.” De sex-shocker Peaches heeft goed werk verricht, want de meidenband uit Taiwan zet ook al zo’n opwindende act neer, met een krolse zangeres als blikvanger. Jaja, genoeg te doen rondom Goose.

www.goosemusic.com