3 minute read
André Beckers
from High Life NL 13-11
by SoftSecrets
Burgemeester sluit growshop onterecht
In maart 2010 bracht de politie een bezoek aan een growshop. Achter deze growshop trof de politie op een binnenerf een zak aan met daarin 360 hennepstekken. Omdat je via de growshop op dit erf terecht kon komen, werd de growshophouder ervan verdacht de Opiumwet te hebben overtreden.
De burgemeester kwam op verzoek van de politie ook in actie. In juli 2010 bepaalde hij dat de growshop gedurende drie maanden op slot moest. Dat is een gebruikelijke aanpak. Het (voor bepaalde tijd) sluiten van een growshop wordt niet aangemerkt als een straf, maar als een maatregel. Die maatregel richt zich tegen het gebouw en niet tegen de persoon, zo wordt in bestuursrechtelijke kringen geredeneerd.
Een stap verder
De burgemeester ging bij zijn sluiting van de growshop een stap verder door te bepalen dat de growshophouder gedurende de sluiting van zijn winkel nergens anders binnen
de gemeente een soortgelijke onderneming mocht exploiteren. De growshophouder legde deze bepaling naast zich neer. Hij opende op een andere locatie binnen de gemeente een tijdelijke winkel om zo de termijn van de sluiting van zijn vaste winkel te kunnen overbruggen. Anders zou hij gedurende 3 maanden geen inkomsten verwerven, terwijl de vaste lasten van zijn winkel door zouden blijven lopen.
Preventieve maatregel
Bij de voorzieningenrechter trof dit verweer geen doel. De voorzieningenrechter meende dat de sluiting van de tijdelijke winkel kon worden aangemerkt als een preventieve maatregel. Hij wees het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening in augustus 2010 af. De vaste winkel en de
tijdelijke winkel bleven hierdoor gedurende drie maanden op slot. De burgemeester voelde zich gesteund door de uitspraak van de voorzieningenrechter en wees in januari 2011 het bezwaarschrift af, terwijl een onafhankelijke bezwaarschriftencommissie hem had geadviseerd het bezwaar deels gegrond te verklaren. uitspraak in hoger beroep. Deze uitspraak is goed voor de dagelijkse praktijk. De hoogste bestuursrechter overwoog als volgt. Ik citeer: “Artikel 13b van de Opiumwet geeft de
Tweede sluiting
De burgemeester reageerde hierop met een tweede sluiting. Dit keer moest ook de tijdelijke winkel op slot. Tegen het besluit van de burgemeester werd bezwaar gemaakt en de voorzieningenrechter werd gevraagd de sluiting ongedaan te maken. De redenering was logisch. Als een burgemeester een ondernemer verbiedt binnen zijn gemeente te ondernemen, is dat geen op het gebouw gerichte maatregel, maar een op de persoon gerichte straf. Gesteld werd dat de burgemeester daarmee zijn bevoegdheid op basis van artikel 13b Opiumwet had opgerekt.
Hoger beroep
De growshophouder stelde hiertegen beroep in bij de rechtbank. Dat beroep werd door de rechtbank in juni 2012 gegrond verklaard. De rechtbank oordeelde dat de burgemeester de tijdelijke winkel niet preventief had mogen sluiten. Een “preventieve last onder bestuursdwang” is alleen mogelijk als daarmee klaarblijkelijk gevaar kan worden afgewend, en dat stond niet vast. De burgemeester begreep er nu niets meer van. Eerst geeft de voorzieningenrechter van de rechtbank mij gelijk en nu geeft de rechtbank mij ongelijk. Dat kan toch niet? Hij stelde hoger beroep in bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. In oktober 2013 kwam de Afdeling tot een
burgemeester de bevoegdheid om een last onder bestuursdwang op te leggen, maar slechts indien in woningen of lokalen, dan wel de daarbij behorende erven, softdrugs worden verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig zijn. Die situatie doet zich niet reeds voor indien de growshophouder zijn growshop op een andere plek in de gemeente voortzet, nu niet is gebleken dat het exploiteren van een growshop op zichzelf niet is toegestaan”.
Deze uitspraak maakt duidelijk dat de growshophouder, die met een tijdelijke sluiting wordt geconfronteerd, kan proberen zijn bedrijf elders tijdelijk voort te zetten.
