Bestaan vampiers echt?

Help, mijn buurman is een vampier! Bestaan vampiers echt?

Vergeet Dracula. Vergeet de sexy bloedzuigers uit True Blood. Alles wat we denken te weten over vampiers is afkomstig uit films en tv-series: spannend, misschien zelfs sexy, maar pure fantasie. Toch? Laat me je uit de droom helpen: vampieren bestaan echt en ze zien er net zo uit als jij en ik. Onzin? Lees dan verder en oordeel zelf!

Er zitten een hoop idioten onder de mensen die geloven dat vampiers echt bestaan. Ze zijn te vinden onder zowel vampofoben, vampofielen als, geloof het of niet, 'echte'

vampiers. Tot de vampofoben behoren zelfbenoemde vampierjagers die er met houten staken en crucifixen op uit trekken als er weer eens een kulverhaal in een sensatieblaadje verschijnt. Christen-fundamentalisten zoals die van de website God Hates Goths.com voeren een soort jihad tegen goths, volgens dit soort christenen stuk voor stuk aids-verspreidend vampiertuig. kenmerk van een vampier bij zichzelf herkennen – een chronisch energiegebrek – komen vaak van een koude kermis thuis als blijkt dat ze gewoon bloedarmoede of het

chronische vermoeidheidssyndroom hebben. Helaas, dan zit een 'Ontwaken' er voor jou niet in. Toch word je geen vampier om-

dat het je zo'n toffe lifestyle lijkt. Zoals een echte vampier in de realityserie Vampires – The Show zegt: “Als het een lifestyle was, had ik wel een andere gekozen.” Je kiest er niet voor om vampier te zijn, je wordt zo geboren.

Door: Jan Sennema

Je kiest er niet voor om vampier te zijn, je wordt zo geboren.

Onsterfelijk

Vampofielen – vaak onzekere tieners in een identiteitscrisis – voelen zich juist verwant met vampiers. De vampier van film en televisie is een soort übermensch; hij kan vliegen, zich razendsnel verplaatsen, herstelt in no time van verwondingen, heeft geen last van verouderingsverschijnselen, en is zelfs – zolang er geen houten staak in zijn hart wordt geplant – onsterfelijk. Bovendien hoeft een vampier je alleen maar een broeierige blik toe te werpen of alle weerstand smelt weg als een ijslolly in heet badwater. Tegelijk heeft de vampier iets tragisch; hij is eenzaam, wordt voortdurend vervolgd, heeft altijd dorst, en is gedoemd dat alles eeuwig te moeten verdragen.

Geen wonder dat de vampier in de goth- en emosubcultuur een rolmodel is voor sombere, futloze jongelingen die zich buitenstaanders in hun eigen tijd voelen. Het is maar een klein stapje van rolmodel naar praktiserend vampier, al valt de realiteit van het vampierbestaan vaak tegen vergeleken met het beeld dat Hollywood er van geeft. Aspirant-vampiers die het meest typerende

Graaf Dracula, de godfather van alle filmvampiers.

Bloedserieus

'Echte' vampiers nemen zichzelf zoals iedere onbegrepen minderheidsgroep bloedserieus. Zelfregulering is bij hen zo mogelijk nog sterker dan bij coffeeshops. Vampiers volgen een strikte gedragscode, The Black Veil (het zwarte gewaad) genoemd, de Tien Geboden (al zijn het er zeven) van de vampier. Een van de belangrijkste regels is om nooit iemand tegen zijn zin bloed af te nemen, en al helemaal niet om iemand helemaal leeg te drinken. Gezellige verenigingsavondjes zijn er niet, en contacten met de pers worden zoveel mogelijk vermeden. Al is het dan niet strafbaar om vrijwillig bloed af te staan, er zouden wel degelijk vampiers

zijn die een minimumleeftijd voor donors niet respecteren of donors onder dwang bloed afnemen.

Aangeboren bloedafwijking?

Onbegrepen als ze zijn, vormen de vampiers geen harmonieus verenigd front. Ze beschuldigen elkaar ervan poseurs, leugenaars of psychopaten te zijn. De ene groep beschouwt je als een volwaardig vampier wanneer je je uitsluitend voedt met de 'prana' (levensenergie) van anderen, de andere erkent je pas als je bloed drinkt. Ook bestaat er onenigheid over de vraag hoe je eigenlijk vampier wordt; Steve Leighton van de invloedrijke vampirewebsite.net is er van overtuigd dat een erfelijk retrovirus verantwoordelijk is voor het vampirisme. Hij

beweert dat een vampier door een gewoon mens zijn bloed te laten drinken deze kan 'omturnen' tot vampier. Octarine Valur van Vampyre Culture Center noemt die beweringen fabeltjes, en wijst er fijntjes op dat het idee van een vampiervirus een verzinsel is uit de Blade films. Ze beschouwt

Leighton als een valse profeet waar je als uit de kast komend vampiertje – potentiële bloeddonors tenslotte – maar beter ver uit de buurt kan blijven. Valur houdt het erop dat je vampier wordt door een niet-besmettelijke aangeboren bloedafwijking met als belangrijkste symptoom een chronisch energiegebrek.

Bovenzintuiglijke vermogens

Bij alle onenigheid lijken alle vampiers het over één ding eens: echte vampiers lijken in vrijwel niets op Hollywoodvampiers; een echte vampier is geen ondode, heeft geen

puntige hoektanden, verbrandt niet in zonlicht, is niet allergisch voor knoflook, wijwater, zilver en crucifixen, en valt geen mensen aan om hun bloed te drinken.

Echte vampiers hebben het niet makkelijk. Ze hebben dezelfde zorgen als normale mensen, en moeten ook nog eens dealen met allerlei lastige ethische en praktische kwesties: hoe kom ik aan bloed, hoe krijg ik het binnen, wat gebeurt er als mensen ontdekken dat ik vampier ben? De voordelen zijn minimaal: je veroudert minder snel dan niet-vampieren, en hebt een grotere kans bepaalde bovenzintuiglijke vermogens te ontwikkelen.

Als je een vrijwillige meerderjarige maagd als donor hebt gevonden, probeer er dan voor te zorgen dat die zo lang mogelijk maagd blijft.

Het Ontwaken

Het begint allemaal rond je dertiende. Je voelt je de hele dag hondsmoe. Onderzoeken leveren niets op. Dan komt dat moment dat in de vampiersubcultuur het Ontwaken wordt genoemd. Plotseling dringt het tot de jeugdige 'neofiet' door dat hij

Sexy beeldbuis-vampiers uit de hitserie True Blood.

niet is zoals iedereen. Het duurt vervolgens nog wel even voor hij ontdekt wat je tegen die vermoeidheid kan doen: bloed drinken. Het liefst mensenbloed, en het allerliefst maagdenbloed. Leighton is er lyrisch over: “Maagdenbloed vergelijken met ander men-

selijk bloed is hetzelfde als een steak vergelijken met een hamburger.” Verslavend lekker, aldus Leighton. “Als je een vrijwillige meerderjarige maagd als donor hebt gevonden, probeer er dan voor te zorgen dat die zo lang mogelijk maagd blijft,” raadt hij mede-vampiers met fijne smaakpapillen dan ook aan.

Echte vampiers hebben het niet makkelijk. Ze hebben dezelfde zorgen als normale mensen,

Varkensbloed

Mocht er geen menselijke donor voorhanden zijn, dan kan ook dierenbloed als voedsel dienen. Op de tweede plaats na mensenbloed staat lamsbloed – 'smaakt als mensenbloed, maar iets milder' - gevolgd door varkensbloed – dat een 'sterke en rijke smaak' heeft, maar riskant is vanwege het risico op parasieten. Het vinden van vrijwillige menselijke donors is niet eenvoudig. Leighton toont wat dat betreft weinig scrupules. Hij schrikt er niet voor terug om psychisch instabiele jongeren voor zijn bloedbankje te misbruiken. “De beste manier om aan menselijk bloed te komen is je te registreren op vampspace.com en/of een emo te vinden. Verzeker je ervan dat hij/zij meerderjarig is en laat ze een steriel ongebruikt scheermes gebruiken. Mensen kijken neer op emo's, maar het is een feit dat ze er geen probleem mee hebben zichzelf te snijden en gek zijn op de aandacht die een echte vampier ze kan geven.”

Er bestaat vaak een diepe emotionele band tussen vampier en donor – al kun je je afvragen of dat per definitie een gelijkwaardige band is. In ieder geval hebben volgens Valur veel vampiers er moeite mee als hun donor zichzelf snijdt om de 'Dorst' te lessen. Vaak worden om ontstekingen, littekens en pijn bij de donor te voorkomen injectienaalden gebruikt voor het aftappen van bloed. Door het invullen van een donorvampier contract wordt het risico op het oplopen van een SOA geminimaliseerd.

Donormisbruik

Hoe zorgvuldig in ieder geval sommige vampiers met hun donors omgaan is te zien in Vampires – The Show, een realityserie uit 2012. De serie volgt zes vampieren 24/7 en geeft een nietsverhullend kijkje in de keuken van deze subcultuur. In aflevering 3 wordt vampier Belfaasar Ashantison uit New Orleans gevolgd. Belfasaar is zowel gay als vampier, maar drinkt nooit het bloed van zijn geliefden. Hij beweert nooit op zoek te hoeven naar een donor. “Donors kiezen mij als ze weten dat ik een vampier ben,” vertelt hij in zijn winkeltje waar voodoo benodigdheden worden verkocht. Volgens Belfasaar komt het in de vampiercommunity regelmatig voor dat donors worden misbruikt. Om die reden heeft hij een 'Verklaring van de Rechten van de Donor' opgesteld, waarin een protocol is opgenomen voor het zorgvuldig behandelen van donors. In de serie demonstreert hij de zogenaamde 'schone techniek' waarbij, anders dan bij de steriele techniek, niet met injectienaalden wordt gewerkt. Ter bescherming van de donor poetst Belfasaar eerst zijn tanden, en spoelt na met een desinfecterend middel. Dan trekt hij

beschermende handschoenen aan, maakt een stuk van de rug van zijn donor DeeJay schoon met waterstofperoxide, en snijdt daar met een ongebruikt scheermesje een minuscuul sneetje in, waar hij enkele druppels bloed uit opzuigt, zo weinig dat het een vingerhoedje nog niet eens voor de helft zou vullen. “Vandaag heb ik geen grote honger,” lacht Belfasaar voldaan. Na het voeden maakt hij het wondje zorgvuldig schoon en dekt het liefdevol af met een pleister.

Scene uit Vampires – The Show, een realityserie over vampiers. Donor DeeJay (links) en vampier Belfaasar Ashantison vlak voor het 'eten'.