ANG PUSO at ISIP AY NASA LAPIS at PAPEL Hindi lahat nasasabi, yung iba nasusulat
Message of an Aborted Life Dories Panes
I
DALAWANG MUKHA NG BUHAY Mary Sharmine Sager
didn’t wished to be in your world Didn’t wished to be a child Didn’t even wanted to be part of a life.
But in your juvenility you get wild Got your mistakes cried Thought of impossible things
Ang buhay sa mundo ay magkasalungat Maaaring pagsasaya o dusa’t paghihirap Kaligayahan ay puno ng kaliwanagan O pagdurusa na puno ng kalungkutan
Then let the fetus die. You don’t have any idea how did I rave How I longed to shout for my grave And now alone I am left unspoken In a dark and creepy place. Just like me the place was abandoned
Sadyang dalawa ang mukha nitong buhay May mayamang puno ng ginto ang kamay Ngunit kalungkutan naman ang nakalarawan Puro lang yaman pero puno ng kaguluhan
Maybe this is where I am supposed to be; But suddenly I have a white vision And heard a soft bass voice. “Son follow my lead, there’s someone waiting for you” And at the corner, I saw a girl feeling confused.
Mayroon naming palad ay puno ng putik at bitak Pero ang buhay naman ay puro saya at galak Kahit tuyo at kanin ang kanilang pinagsasaluhan Ngunit nakalarawan ang tawanan at kasiyahan
In my direction she was shocked As I caught her attention My heart pound when I saw sorry eyes Full of regrets but have something to say nice “I wish I have you delivered in the place where you supposed to be”
Talagang ganito ang buhay, sadyang mahiwaga Nilikha ang tao para maranasan ang hirap at tuwa May araw na maulan, minsan nama’y maaraw May dusa’t kalungkutan, minsa’y tuwa’y umaapaw
N
Paglisan Dories Panes
aaalala mo ba nung nagsisimula pa lang tayo? Araw-
Lumingon ako at dali-daling tumakbo palapit sayo pero biglang may
araw may flowers sa desk ko. Halos masira na lahat ng
isang sasakyan na bumangga sa akin dahilan para mahulog ako sa
ngipin ko dahil sa dami ng chocolates na binibigay mo. Oras-oras inaasar mo
kama at magising dahil panaginip lang pala yun. Bumangon ako para
ako pero di naman totoo na naiinis ako, gusto ko lang kase lambingin mo
icheck kung gising na ang aking asawa pero wala sya sa kama.
ako. Maya-maya sinasabihan mo ako ng I love you and I miss you kahit kaka-
Lumabas ako at natagpuan siya sa sala. Tumulo ang luha ko nang
paghiwalay pa lang natin. Sa panahong malungkot ako, hindi ka nawala. Sa
makita na nakaupo siya sa silya, inaayos ang buhok ko, nilalagyan
panahong kailangan kita, nandyan ka kaya ngayong ako naman ang kailangan
ako ng sapatos at pilit na isinusubo ang kutsarita na may lamang oat-
mo, nandito lang ako sa tabi mo. Kahit hindi mo ako naaalala. Kahit hindi mo
meal sa bibig ko at dahil nangingilig-ngilig ang kamay nito, natapon
masabi yung pangalan ko at hoy lang ang tanging tinatawag mo sa akin. Kahit
ang oatmeal sa puting puti kong damit. NIyakap niya ako at narealize
binabato mo ako ng mga bagay na mahawakan mo kapag naiinis ka kase nila-
kong ako pala ang unag nang-iwan.
lambing kita. Kahit hirap na hirap na ako, hinding hindi ako mawawala sa tabi mo. Minsan pingdadasal ko na sana hanggang ngayon inaayos mo pa rin ang buhok ko. Sinusuotan mo pa rin ako ng sapatos, sinusubuan mo pa rin ako iniinis mo pa rin ako pero kahit isang I love you sa isang araw wala akong naririnig mula sayo. Minsan iniisip ko na sumuko na pero di ko magawa kase pinangako ko sayo na ako na ang tutupad ng mga pangako mo sakin. Isang araw narinig kitang tinatawag ang pangalan ko at sinabi mong I LOVE YOU.
S
a aking pagtanda anak, nawa ay iyong maintindindihan at maunawaan ang aking kalagayan. Sana ay magkaroon ka ng mahabang pasensya sa akin sa lahat ng oras. Sana hindi mo ako sigawan sa tuwing may magagawa akong mali o makagawa man ng kahit na anong aksidente dahil na rin sa mahina at malabo na ang aking mga mata. Sa tuwing hindi ko marinig ang iyong mga sinasabi at paulit-ulit ko itong pinauulit, sana hindi mo akong sabihang “bingi!” Anak, ang katulad naming mga matatanda ay sobrang maramdaman at malungkutin. Sa tuwing hindi na ako makakilos at makatayo ng maayos, sa na magkaroon ka ng pasensya at tiyaga na itayo ako gaya ng pagtulong ko sa’yo noong ika’y bata pa’t nag-aaral tumayo.
Sana pagpasensyahan mo ako kung makulit ako na parang isang sirang plaka na paulit-ulit. Sana ay huwag kang magsawang pakinggan ang aking mga sinasabi. Pakiusap, pagpasensyahan mo na rin ang “ aking amoy, matanda na ako anak. Huwag mo sana akong piliting maligo sapagkat mahina na ang aking tuhod at ang gaya naming matatanda ay madaling magkasakit kapag sobra kaming nilalamig. At anak, kung sakaling wala kang ginagawa, bigyan mo sana ako ng kahit konting oras na makausap ka. Naaalala mo noong ikaw ay bata habang dumalaga na, lumalapit ka sa akin at sinasabi moa ng iyong mga problema. Umiiyak ka sa aking tabi at humihingi ng aking payo upang mapagaan ay iyong pa-
Alam kong hindi na ako magtatagal kaya sana ay huwag mo akong iwan at tahan ka sa aking tabi lang. Anak, salamat sa iyong buong pag-aalaga at pagmamahal sa akin. Sana ay gabayan ka ng Panginoon sa lahat ng oras, sa lahat ng iyong gagawin.
Mahal na mahal kita anak. Salamat.
Sa Aking Pagtanda Rosemarie F. Sena kiramdam at lumakas muli ay iyong loob. Anak, sana mapagbigyan mo ako spagkat madalas akong walang kausap at nag-iisa na lang sa tabi. At kapag dumating na ang araw na humina na ang aking katawan, sana ay magkaroon ka ng mahabang pasensya at tiyaga na alagaan ako. Sana ay hawakan mo ang aking kamay at bigyan mo ako ng lakas ng loob na harapin ang aking nalalapit na paglisan dito sa mundong ibabaw.
WORLD OF TALANDI
T
Mary Sharmine Sager
here’s a fairies living in the small world of “Talandi”, who own by a king named Koi, they only eat fruits, vegetables, fish and other animals. But one day, one of the best farm fairies accidentally saw grains of wheat while she’s cultivating the land. She called other fairies and said, “If we plant these grains, we shall have many bread to eat.” “Who will help me to plant it?” “I don’t want,“ said the water fairy. “Not I,“ said the light fairy. “I don’t plant grains,” said the flower fairy. “Blah! Blah!” said the thinker fairy “Then I will,” said the farm fairy and she did. Then the wheat grew tall and ripened into golden grain. “Who will help me reap the wheat?” said the farm fairy. “Not I,” said the water fairy. “Without Pay? Not I,” said the light fairy “My Co-Fairies says that’s not my job,” said the flower fairy. “Thinker Fairies says I must be regular employee,” said the thinker fairy. “Then I will,” the farm fairy said and she did. Then it was time to bake the bread.
“Who will help me to bake it?” farm fairy said. “That would be overtime for me” said the water fairy. “You can do it!” said the light fairy “I don’t know how to” said the flower fairy. “That’s your job” said the thinker fairy. “Then I will” said the farm fairy. She baked many loaves and held them up for the fairies to see. They all wanted the bread and demanded a share but farm fairy refused. “No, I can eat all the loaves myself.” “Greedy and unfair!” said by all fairies. Then King Koi came and said to the farm fairy “You must not be greedy”. “But I earned the bread,” said the farm fairy. “Exactly,” said by King Koi. “That’s wonderful freeenterprise system. But on my regulation, the productive workers must divide their product to the fairies that don’t have”. And the whole fairyland got the bread but farm fairy never bakes bread again.
Precious Heart Rosemarie F. Sena
SAVE ME Patricia Anne Olympia
Every time I feel down or crashing in, Someone hold my hand and come within
Save me
When I cried all my tears,
Don't break me
Still someone at my side fight my fears.
I love you
And when it feels like no one understand, They are there for me ‘till the end.
But you hate me, Big deal?
All the way they are there to love me more,
You'll thank me
They will not leave me and that’s for sure. I will love them without any lie,
There's no way to help me
My parents whom I can’t replace ‘till I die. But if you just tried, then maybe, Just maybe, you could save me.
FIRST DAY OF SCHOOL Ilang beses mo ba akong balak lokohin? Ilang beses mo kong dapat saktan? At ilang beses mo kong gustong mag mukhang tanga? Tangina. Ayoko na. Pagod na pagod na ko sa mga panloloko mo. Hinding hindi mo na ko mapapa ikot at madadala sa mga pambobola mo. Dahil ngayon pa lang..... SUKO NA KO SAYO! TT____TT Hellooooo! Ako nga pala si Yumi Xhanelle Garcia. 16 years of age at isang First year college sa napaka ganda naming school. Ako ai isang Engineering Student. Aba! matalino kaya ako kaya yan ang kinuha kong course. Kesa naman sa sayangin ko ang utak ko kung magte-take lang ako ng mga madadaling course. Haha. Masaya maging isang engineering student, bukod sa madami na kong mga classmates na GWAPO lahat sila may mga utak din. At ganito ang gusto ko may thrill. At inaamin ko, sobrang nakaka STRESSED itong course kong toh. Halos maubos na ang lahat ng buhok ko kasi naman math dito, math don. Hayyy! Math is everywhere ._____. Gumising ako ng maaga dahil excited na ako pumasok. Pumunta agad ako sa banyo dahil maliligo na ko. After 10 years na pagligo ko natapos din. Hahahaha. Matagal kasi ako maligo. XP Nagbihis na agad ako at dumiretso sa kusina. At andun ang aking naka tatandang kapatid na si Ate Trish. (Ang makata ko sa part na yan. Nyahahahaha. XP) "Hoy Xhanelle! Ano ka ba. bilisan mo na at baka malate ka." Ate Trish "Yes Boss! ^____^v" ako Pagkatapos kong kumain ay nagdiretso na agad ako sa school. "Oww. Crap!" naloka naman daw ako kase pagdating ko sa school na papasukan ko eh andami nang tao.
My Ghaaaad. What should i do? san ako pupunta? eh anlaki laki pa naman netong school na toh. at bukod dun wala pa akong masyadong kilala. Nakakahiya!!! >___< Hinanap ko ang mga kaklase ko noong highschool ako. At sa wakas!! May nakita ako at pinuntahan ko siya. "Oy. Chelle! Hayyy! Salamat nakita kita. nakakahiya. wala akong makasama dito. Pfft. By the way, ano nga palang course mo?" ako â&#x20AC;&#x153;Hahahaha! Ai nako. ako din nga wala din kasama. Uhmm.. Engineering!" Whuuuut? parehas kami. YEHEY! "Ahh. Talaga? Ako din eh. Hahaha. Yey! Parehas tayo. ^____^" Ako "oo nga! Tara na dun sa department natin." Chelle "Lezzz Goooo!" At naglakad na nga kami papunta dun sa department namin at tiningnan namin kung magkaklase kami... Hinanap namin yung list ng mga sections.. at biglang namang napasigaw itong si Chelle. "Xhanelle! Hahahaha. ansaya! Magkakalase tayo. Yay!!! XD" Chelle Ows?! Talaga? Seryoso ka? ndi ka nagbibiro? Oy. sinungaling ka ah. Pepektusan kita gurl!" Baka kasi pinagtitripan na naman ako netong babaeng toh "oo nga. Bobita! kahit tingnan mo pa. -__-" isa't kalahating loka loka din yan si chelle "Kyaaaaaaaaaaaaaahhhh! oo nga. magkaklase nga tayo. kyaaaaaaah! :" ako. Pumunta na kami sa room namin at kami ay Section I-B.. Pag pasok namin, marami nang nandun na classmate namin. Karamihan pa mga Otoko. (lalaki) Fuchsia nemen! Panigurado. Magiging maingay ang klase namin. At puro kalokohan pa. Phew!
Magkatabi kami sa upuan ni Chelle. Aba syempre, Bestfriends kami niyan eh. x) Love ko kaya yan. Halos 3 years kong kaklase yan eh. Nung highschool kami. Hihihi :"> Pagkaupo na pakaupo ko. May lumapit agad na lalaki sakin. Admittedly, POGI siya. Matangkad, chinito, kissable lips, at mukhang Bad Boy type kasi meron siyang piercing sa tenga. Bwahahaha! Aaminin ko. Kinikilig ako ngayon, kasi naman ganito ang mga tipo ko sa isang lalaki. XDDD "Hi Miss! Ano name mo? Ako nga pala si Enzo Salvacion. Sana maging friends tayo. ^___^" Nag smile pa siya ng nakaka loko! Guuuullllaaaaayyy! Kilig Much aketch here. Hahaha. Eh kasi naman. Killer smile tong lalaking katabi koo! waaaaaah. >___< "A-Ahmm... Ako si Yumi Xhanelle Garcia.. Xhanelle for short. Uhm! Ow, Sure we can be friends. *___*" sagot ko sa kanya YEEEESSSSSSSSSSSS! This is my time para ilabas ang Kabulikatan! Bwahaha :D (Kalandian.. Hahaha! Pauso lang ng tropa ko yan XD) "Woow! Ang ganda naman ng pangalan mo.. Kasing ganda mooo." Ayy! Bolero din tong isang toh eh noh. Amp. "Luh? Hahahaha. Andami kong tawa sayo ah mga 4. XD Galing mo din mambola eh noh. Nyahaha :D" "Huh? *curious look* Ndi kita binobola. Totoo yung sinasabi ko. Maganda ka naman talaga ah. ^_^" seryosong sabi niya
"Ahh! Talaga? Sorry. Kala ko niloloko mko. Amp. Hindi naman talaga ako maganda eh. Siguro may itsura lang. Hehe."
"Nukaba!~ Ganda mo kaya. Na akit mo nga agad ako eh." Sabay smile na naman ng nakaka loko "Pssh. Sus Enzo ha! Kakakilala lang natin. Kaya wag kang ganyan." sagot ko "Yeah, i know. And i want to know you more!" at nag winked pa siya sakin. AyFuuuuuuuuuuuu! Simula pa lang pinapa kilig na ko netong taong toh. Pheeeeeeeeeeeeeewww! *____* Sinabihan ba naman ako ng lalaking umaapaw ang kagwapuhan at maka laglag panty na MAGANDA daw ako? Well, Hindi na nakakapag taka yun kasi maganda naman talaga ako. Medyo nagpa humble lang ako sa kanya kanina at nag pakipot ng very light. Bwahahaha! indi ko na lang siya pinansin at nag smile na lang ako sa kanya. Yung smile na NAKAKASIGURO akong MAIINLOVE siya! Chareng. JK lang. Lumalabas na naman ang Kabulikatan Powers koo! Charooooooooot. Hahahahaha. Nagsmile lang ako sa kanya ng Sweet Smile ko. ^^, "Hoy! Garcia. Anong sinabi sayo nung lalaking mukhang anghel na yun?" nagulat naman daw ako sa tanong ni Besplen Chelle ko! "A-aaah! Wala. Tinanong lang name ko. Grabe. Ang gwapo niya noh? Maka laglag panty ang presence. Muntikan na ngang malaglag yung akin eh. Buti nakapitan ko agad. Hahahahaha! XDDDD" sabi ko sa kanya sabay hagalpak ng tawa.
â&#x20AC;&#x153;Excuse me! hindi ko siya pinagnanasahan. Sadyang sobrang nagwapuhan lang ako sa kanya. Yieee." Habang kinikilig ako sa mga nangyari, hindi ko namalayan na dumating na pala ang prof namin. "Okay. Class! Goodmorning. I am Mr. Mike Salvador and I will be your adviser for this school year. Since, first day of school ngayon kelangan niyong magpakilala isa isa. 'Kay let's start.." Sabi ng adviser namin na mukhang mabait Tumayo na ang kaklase kong babae na nasa unahan at siya ang naunang magpakilala. Malamang, siya talaga ang una nasa unahan siya eh. Alangan naman na ung nasa huli ang magsimula. Err. XDD "Hi. Goodmorning! I'm Rosselle Martinez 16 years old and i'm expecting that all of us will be friends. That's all thankyou!" infairness sa kanya ha. Maganda siya. At sumunod na magpakilala ang iba ko pang mga classmates.. Hanggang sa ako na ang magpapakilala. Waaah! This is my time to shine. BOOM! Hahaha. Tumayo na ako at pumunta sa unahan. "Hi. Goodmorning to each and everyone! I'm Yumi Xhanelle Garcia 16 years of age and i'm expecting that we have a unity and cooperation in our class. Thankyou. " kinakabahan pa ko niyan. Hahahaha. Habang naglalakad na ko papunta sa upuan ko. Bigla namang sumigaw si Enzo
"Baliiwww! Hahahaha. Grabe ka talaga magnasa sa mga lalaki." "Yumi! I like you ^___^"
What did he say? He likes me? WTFudgeeee. nanlalambot na ang tuhod ko. Kyaaaaaaaaaaaah.. #Asking me to go out with him Hindi pa din talaga ako maka get over sa sinabi ni Enzo sakin kahapon. Uwaaaaaaaaahh! Gusto niya koo! *pitpeew* Ang haba ng hair ko 'day... Mala Rapunzel ang peg ko. Bwahahaha. Chos. - Sa School Nakapasok na ko sa loob ng school at naglalakad na papunta sa room. Nakasabay ko ang isa kong classmate na si Derik. Isa siya sa mga barkada ni Enzo at lima silang magkakaibiganâ&#x20AC;Ś "Ikaw si Xhanelle right?" sabi niya "Uhmm. Oo bakit?" "May sasabihin ako sayo." with a serious face "A-Ano yun Derik?" nanginginig kong sagot "Alam mo, ngayon lang umamin ng feelings yan si Enzo! Kilala ko si Enzo kasi childhood friend ko siya. Nagulat nga ako nung sinigaw niya kahapon na gusto ka niya. Ngayon lang niya ginawa yun." "Nakuu! Hindi naman siguro totoo yun. Baka niloloko niya lang ako.. Ayos lang sakin yun wag ka mag alala." sagot ko "Hindi ka niya niloloko.. nakikita ko sa kanya na seryoso siya. Kasi ikaw pa lang ang babaeng nilapitan at kinausap niya." huwaaat? ibig sabihin ndi lumalapit si enzo sa mga babae? Unbelievababeeeeellsss! Y______Y
At naka dating na nga kami sa room namin.. Pagpasok ko andun na si Chelle at nagbabasa siya ng libro. Nandun na din Enzo at kinukutingting ang cellphone niyang iPhone5. Antereeeeyy. Hahaha. Napatingin ako sa kanya at biglang napatingin din siya sakin.. Awww! Awkward. HAHAHA. Kinindatan niya ako at nagsmile lang ako sa kanya. Err! Anobe. Lalo ko lang siya nagiging crush. *pout* Yes! I admitt. CRUSH ko na siya. Wag na kayo magtaka kung bakit medyo mabilis. Diba sinabi ko na sa inyo na ganun ang tipo ko kay Enzo. Ayiieeeeeeeee. Kinikilig akoooo. Hahahaha. Umupo na ako at nakinig sa Music ng cellphone kong Samsung Galaxy Y. Umfft. Sensya na. Cheap lang cellphone ko. Ajuju. TT___TT Habang iniintay kong mag time at mag ring ang bell sumasabay ako ng pagkanta sa pina pakinggan ko Now Playing <<< Chinito by Yeng Constantino . . . . Napapansin mo ba Kaya ang tulad ko Kahit nasa sulok lang ng iyong mga mata Mahuli mo kaya ang pagsulyap sa'yo Kahit na hindi naman ako ang iyong kaharap Oh chinito Balang araw ay, malalaman mo rin
Hayyy. Naiisip ko si Enzo sa kantang toh. Chinito kasi siya at napaka ganda talaga ng MATA niya. Awww. I really love his Eyes -____-" At kung ikaw ay nakatawa Ako pa ba ay nakikita Nalilimutan ko ang itsura ko Kapag kausap na ikaw Sana naman ako'y pakinggan At nang ikaw ay malinawan Dahil nabihag mo ang aking paningin at damdamin Oh chinito.. Chinito.. Seryoso kaya si Enzo sa mga sinabi niya sakin? Sana naman... dahil ayoko ng napapag tripan =___= Kung hindi inaantok, kung hindi nasisilaw Pwede bang malaman ko, may pag-asa pa kayang natatanaw Bakit ba ang kulay ng bintana ng iyong mundo Isang ngiti mo lang sakin Ay baon ko hanggang sa pag-uwi oh chinito Balang araw ay malalam--- Pokkk! Biglang napatigil ako sa pagkanta dahil biglang may tumabi sakin at pinitik ang pisngi ko "Arayy! Anak naman ng isda ohh. Tae. Pshh" napamulat ako hinanap kung sino ang pumitik sa akin "Ay sorry Yumi hindi ko sinasadya. Akala ko kasi di ka masasaktan eh. SORRY. Huhuhu TT____TT" sabi ni Enzo
"Ahh. Wala yun. Okay lang nagulat lang naman ako ehh. Hehehe." palusot ko "Thankyou. Uhm gusto ko lang sana tanungin kung may gagawin ka after ng class natin." Luuuh? Yayayain niya ba ko magdate? Wag masyadong ASSUMMING, nakamamatay "W-wala naman. B-bakit?" nahihiya kong tanong "Pwede ba tayong kumain sa labas?" uwaaaaahh. Pwede na akong mamatay sa mga nangyayari sa buhay ko. ^____^v NIYAYA AKO KUMAIN SA LABAS NG NAPAKA GWAPO KONG CRUSH! Kyaaaaaaaaahh. XDDD OA kana Xhanelle! Masyadong mababaw ang iyong kakiligan. Harhar :3 "B-bakit naman ako ang niyayaya mo. Yung mga barkada mo na lang." nauutal kong sagot "Sawa na ko sa kanila lagi ko na lang sila nakakasama. Gusto ko naman ikaw. Kasi nga diba sabi ko sayo I want to know you more." "Uhh.. Sige! Pumapayag na ko." Ah sus naman! Tatanggi pa ba ko? At magpapaka choosy pa ba ko? No way. Hahahaha. :D "Thanks a lot Yumi! I'll fetch you later at 6pm. okay?" "okay" tipid kong sagot At bumalik na nga siya sa upuan niya dahil dumating na si prof at nagsimula na ang klase namin. Natapos ang buong araw sa pangungulit sakin ni Enzo pero masaya ako pag kausap ko siya.
LIBS OF LIBS Jeanafel D. Maalindog
Through the stem of a long leaf Is a pathway holding rears?
The Sun shone in the morning sky
In front of a house which no oneâ&#x20AC;&#x2122;s lead?
The birds were flying really high
Focus to attach from its own seed
Flowers initiate and corpse arrive Up to the window are flowers that canâ&#x20AC;&#x2122;t hide On the outside through the trees Watch the flowers in the breeze
Aside from sunflower even if its fake Is a heart shape leaves full of amaze A dog stand far from that site And leave in that place that no one could find
KAHAPON Jeanafel Maalindog
Nag ring ang bell. Isang magandang araw na naman ang natapos para sa pagpasok sa eskwelahan ni Marvin. Puting t-shirt na madumi, shorts na maalikabok, malapit ng matagtag na swelas ng sapatos. Ngunit tila hindi kapansin pansin sa kanya ito, bagkus, malayang malaya pa rin siyang gumagalaw habang naglalakad pauwi. Habang naglalakad wala siyang ibang ginawa kundi titigan ang mga nakakasalubong niya. Isang batang pasan ang isa
Semblance pots through flowers can see
A dry leaves beneath the wind
pang bata at may hawak na ice cream at laruan, mag-asawang
Shadows of the leaves in the left side seen freely
Large trees sways through a scene
nag-aaway sa daan kasunod nito ay ang kanilang mga anak na
A beautiful shape of clouds above the trees Is a zenith clouds try to astonish? Below this is a horn of leaves
Animals are deeply swell in fear Leaves surpasses trunk that still unhealed
umiiyak. Magkapatid na nagtitinda ng sampaguita at nagmamakaawa sa mga nakakasalubong nito na bumili na sa kanilang tinda. Hindi namalayan ni Marvin ang oras at tila napapagod na siyang maglakad. Napahinto siya at umupo sa isang gilid ng kalye sabay nag-isip. Iyon dati ang buhay niya na kailanman hindi niya ramdam ang masayang parte nito.
MAALA-ALA MO SANA Mary Sharmine Sager
Minsan ang kahalagahan ng isang bagay o tao ay makikita lamang kapag huli na… May isang pamilya, kumbaga’y maaari nang maihalintulad sa manok na “isang kahig, isang tuka”. Si manong ben, ang nagsisilbing haligi ng tahanan na siayng bumubuhay sa kaisaisang supling at lumping asawa na si Mira. Sa gabi’y pagbabalot aang pinagkakaabalahan ni Ben at sa umaga nama’y pinagiigib niya ang mga kapitbahay sa presyong tatlong piso kada timba. Sa pamamagitan nito, napagtapos niya ang anak na si Nina sa kolehiyo. Mula pagkabata hanggang pagtanda’y nakagawian nan i Ben ang pagsilip kay nina sa silid upang tiyaking kung nakukumutang maigi, kung hindi napapasok ng lamok, at kung hindi natatamaan ng liwanag ng buwan o kung naisuot nito ang kanyang padyama. Ganito na lamang ang pagmamahal na binubuhos ng ama sa anak. Isang umaga, naalimpungatan si ben sa isang malakas na bulahaw ni nina. Nabigla na lang siya nang Makita ang asawa na wala ng buhay. Halos, ilang lingo silang nagdalamhati sa nangyaring iyon. Makalipas ang ilang araw matapos ito, nagdesido si nina na lumuwas ng manila upang magtrabaho at doo’y kanyang nakilala ang lalaking mapapangasawa na si Carlo. Mga ilang buwan pa ang nakalilipas siya’y nagdalang tao na ngunit hindi man lang niya inaalala ang naiwang ama sa probinsya. Kahit halos mapuno na ang isang kahon ng sulat galing sa ama patuloy pa rin itong binabalewala ni nina.
Si nina ay isang babaeng walang pakiramdam kahit mula pagkabata, hindi niya naakikita ang ginagawang paghihirap ng ama para sa kanya. Siya pa ang may sama ng loob sa ama at ina dahil sa pinanganak daw siyang mahirap. Sunod sa luho si nina, lahat hinihingi kahit imposible nang maibigay ng ama. Isang araw, araw kung saan dumating na ang pinakamasaklap sa buhay ni nina. Nahuli niya ang asawa na nakikipagtalik sa kanyang matalik na kaibigan. At matapos iyon, agad siyang umuwi sa probinsya upang itago aang anak. Habang naglalakad papalapit sa pintuan, nakita niya ang kanyang amang nakalugmok sa lupa habang hawak-hawak ang isang pirasong papel.
â&#x20AC;&#x153;Anak, kamusta ka na dyan sa maynila? Sana okay ka lang. nakakatulog ka ban g maayos dyan? Naalala ko pa nga, noong bata ka pa lang, hindi ka makatulog hanggaâ&#x20AC;&#x2122;t di mo napapakinggan himig ni tatay. O baka naman di ka nakakakain ng maayos dyan? Alam mo naman ang tatay ayaw na nanagugutom ang maganda kong anak. Kahit naman di mo balikan ang sulat na to, alam ko naman marami kang ginagawa dyan. Saka importante, hindi ka nakakalimutan ng tatay kahit malayo ka pa. Uwi ka ditto kapag namimis mo na ang tatay haâ&#x20AC;Śmahal na mahal kita. Alangan mo sarili mo dyanâ&#x20AC;? Matapos ang liham na ito, napayakap ng mahigpit si nina sa ama at nagsisisi sa mga nasayang na panahon na dapat ginugol para sa ama.
Aking Anak May Anne Vitto Buhat sa isang nagbuong pagmamahalan Isang sanggol ang isinilang Labis ang kagalakan yaong ama ng tahanan Siyam na buwang paghihirap ng ina’y naibsan ng siya’y isilang Araw-araw hindi magkaugaga ang inang nagbabantay Napupuyat mag timpala ng gatas kung kinagabihan
Tanong ng magulang “Aming anak ba’t ka nagkaganyan”? Ni hindi maisip ang ugat ng pinagmulan
Sa paglipas ng panahon bata’y lumaki’t nagka-isip Kasabay nito’y hanging humihihip Magandang asal ipinamulat naglaho’t nawala Bakas ng luha’y makikita sa inang nagdaramdam at nangungulila
Rosemarie F. Sena
Lahat ng luho’y ibinigay at pinaboran Ngunit sa huli ito’y tinalikuran
Tinawag mo akong kaibigan
Saan pa ba kami nagkulang?
Subalit tinitira mo ako ng talikuran
Binigay ng Panginoo’y aking gagamitin
Kaibigan habang-buhay ay isang kasinungalingan
Sentido kumon aking susundin
Sa mga pangaral na hindi naubusan Di namin hangad na ika’y pabayaan Sa mundong iyong ginagalawan
Habang ang halagi ng tahanan ay matiyagang naghahanapbuhay Upang matustusan ang mga pangangailangan
Talikuran…
Lahat ng iyon ay pakitang-tao lang kaibigan.
Pero kahit ng ganyan ka Anak, lagi mong tandaan na mahal ka namin ng iyong ama
Kaibigan kung iyong ituring
Handang kalimutan iyong kasalanan
Walang ginawa kundi magsinungaling
Bumalik ka lamang
Lahat ng iyong mga pasaring sa akin Aking tintanggap mandin.
Sarili’y palayong aaliwin, Maling kaibiga’y akin na lang iintindihin.
Lahat tayo’y may kaibigan, Subalit may tunay ma’y iilan lang Ang ilan ay lumalaban ng talikuran Kaibigang gaya n’yan, ‘di na dapat binabalikan.
DUGO AT PAWIS May Ann S. Vitto
Dahilan ng pagkawalng gana at pagpapababaya ng padre pamilya.
Iba’t ibang pagsubok ang dumarating sa buhay ng bawat tao dito sa mundo. Pagsubok na kung minsan’y nagbubunga at maaring magdulot ng negatibong epekto tulad ng pagkalugmok at pagkawalang pag asang mamuhay at magpatuloy sa buhay, lingid sa kaalaman nating lahat na hindi naman lahat ng pagsubok ay may masasamang naidudulot minsan nga’y nagbubunga ito ng positibo sa tao. Dito’y nakakahugot ng lakas ng loob ang mga tao, nagiging mas matatag kumpara sa dati at mas tumitibay na harapin ang mga pagsubok na maaring dumating pa.
Hindi inaasahan na namatay ang ama ng tahanan dahil sa isang hindi inaasahang aksidente. Dahil dito, sobrang nalungkot ang kanyang mga anak at asawa hindi nila lubos maisip na humatong sila sa ganito. Sadyang napakalupit ng tadhana nawalan na nga sila ng ikakabuhay tapos nawala pa ang pinakamamahal na nilang ama. Imbis na magmumok sa tabi at umiyak pinilit ng pamilyang bumangon kahit walang kasiguraduhan na sila magtatagumpay muli hangad lang nila na magkaroon ng isang maayos na pamumuhay, mamuhay ng masaya sa ka-
Tulad ng kwento ng isang pamilya na humarap sa isang mat-
bila ng kalungkutang nadarama. Naranasan ng pamilya ang
inding pagsubok pero kahit naging mailap sa kanila ang tadhana
hirap ng buhay, dugo at pawis ang kanilang pinuhunan
hindi pa rin sila natinag na magpatuloy sa kabila ng nararanasang
upang mgasimulang muli ng panibagong yugto ng buhay.
hirap sa buhay.
Paglalako ng gulay kung kinaumagahan at pagtitinda ng bal-
Buhat sa isang marangya at maginhawang pamumuhay ng isang pamilya, isang karumaldumal na pangyayari ang sumubok sa tatag ng kanilang pamilya. Noo’y nagmamay-ari sila ng isang malaking korporasyon subalit unti-unting itong nalugi dahil sa pagkabaon sa utang.
lot kung kinagabihan. Hindi iniinda ang hirap, pagod, pawis at init upang matustusan lamang ang pangangailangan. Nagsikap sila ng husto at sa huli’y nagtagumpay at nakabangong muli. Pinatunayan nila na hindi hadlang ang pagsubok sa tatag ng kanilang pagsasamahan.
PASENSYA NA
Estudyante lang kami, may kakayahan ay kahinaan, Estudyante lang kami, sumusunod sa usapan Estudyante lang kami pero may karapatan Estudyante lang kami sana inyong maintindihan Estudyante kami hindi pumapasok para sa pagalingan Kundi para kami ay may matutunan At hindi rin para laging makipagkwentuhan Sa mga gurong binibigkas ay wala namang kinalaman Ngayon ito na ay nasasabi hindi na dapat kinukubli Mga saloobin naming mga estudyante Tinatanggap ang mga pagkakamali Na minsan ay hindi na namin mawari Estudyante lang kami hindi nagmamataas Kahit na sa akdang ito, hinanakit lamang ang nababagtas Estudyante lang kami wag ninyong masamain Sapagkat mga salita ay galing sa damdamin Hindi dahil gustong manira Kundi dahil sa lahat ng ito ay base sa nakikita Sa mga taon na pananatili
Dories Panes
Sa paaralang pinili.
ESTUDYANTE TYPES Patricia Anne L. Olympia PETIKS- mga estudyanteng chill chill at cool cool pa din kahit babagsak na.
Patricia Anne Olympia KATAMARAN, maraming estudyante ang marunong at matalino naman kaso tamad lang. MONDAY and FRIDAY sickness, yung tuwing Lunes tinatamad pumapasok at tuwing Biyernes tinatamad na din dahil ang kasunod na araw ay Sabado. PAPEL, mukhang ito dapat ang number 1. Bakit sa tuwing may quiz merong isa sainyo na supplier ng papel ng buong klase. FEELING MAJOR, mga minor subjects na sobrang nagfefeeling major. Di na nahiya sa dami ng pinapagawa at nadaig pa ang major subject. GUTOM, kapag gutom tatamarin ng makinig sa klase at ang naiisip lang ay kung paano makakalabas para bumili ng pakain. BAYARIN, sunod sunod na bayarin sa klase. Bayad ditto bayad doon. Nakakaubos ng baon! MAPAPEL NA TEACHER, yung mga teacher na ang lakas magbigay ng mga activities at gawain sa klase wala namang tinuturo. SURPRISE QUIZ, ito ang surprise na hindi nakakatuwa. Yung wala kang review tapos sasabihin ng teacher “Get one whole sheet of paper” NAKAKALOKA! BAHALA NA, linya ng mga estudyanteng parelax relax at ayaw ma stress. Bahala na. FINALS, kapag finals na anjan na ang tension at kaba. Nagiging banal ang mga estudyante. At nananalangin na sana pumasa sila.
SUNOG KILAY- kadalasan ito yung mga estudyanteng “scholar” na takot magkaroon ng marka na 2.5 pababa. EMO- mga estudyanteng hanep ang bangs. Palaging naka-itim. Todo kung mag eyeliner. Wagas kung mag-emote. LASLAS NA FRIEND! TALAKERA/TALAKERO- mga estudyanteng walang ibang ginagawa kundi dumaldal at makipagkwentuhan a katabi kahit nasa harapan ang teacher. TEACHERS PET- mga estudyanteng sunod-sunuran at kanang kamay ng mga teacher. In short, “UTUSAN” STRAW- mga estudyanteng SIPSIP at sobra kung magpalakas sa teacher. SELFIE LORD/SELFIE QUEEN- mga estudyanteng wala ng ibang ginawa kundi magpacute at mag selfie. PLAYING SAFE- mga estudyanteng palaging nasa gitna lang. Walang pinapanigan. MEANIE MOUSE- mga estudyanteng MEAN o bully. Palaging nang aasar at nang aaway. Mga WARFREAK! SOSSY PROBLEMS- mga estudyanteng mayayaman, maarte, sosyalera, englishera, choosy at conyo.
Patricia Anne Olympia
Mary Sharmine Sager
Dories Panes
May Anne Vitto
Jeanafel Maalindog Rosemarie Sena