Geboren uit liefhebberij

door Eric Korver

Het hart van Schrobbelèr klopt aan de rand van Tilburg. Achter een bescheiden gevel wordt het lekkerste kruidenlikeurtje van Nederland bereid. De marathonschaatsers kennen dat maar al te goed. Schrobbelèr is in het peloton al meer dan twintig jaar onlosmakelijk verbonden met een overwinning. Vaak wordt de bruine kruik zelfs meer gewaardeerd dan het prijzengeld.

Even terug in de tijd, naar februari 2007. Erik Hulzebosch heeft zojuist op het Zweedse Runn-meer zijn naar later bleek laatste overwinning op natuurijs geboekt. Dat wordt uitgebreid gevierd in het immense bubbelbad op de achtste verdieping van het Hotel Galaxen in Borlänge, waar een kruik van liefst drie liter Schrobbelèr van mond tot mond gaat. Het duurt even, maar de fles gaat op. Het is maar één van de vele memorabele momenten die marathonschaatsers door de jaren heen hebben gekend met het inmiddels beroemde Brabantse likeurtje. Een drankje dat met recht gebo- ren is uit liefhebberij, vertelt Jan Eijsermans, die tegenwoordig de scepter zwaait bij Schrobbelèr. Hij vertelt het verhaal van zijn opa Jan Wassing, die Schrobbelèr precies vijftig jaar geleden het levenslicht liet zien. ,,Hij is de uitvinder en oprichter. Dat gebeurde als hobby in zijn huisbar door het mengen van bestaande dranken met allerlei kruiden, specerijen en homeopathische middelen. Hij was een echte Bourgondiër met zijn huisbar waar standaard elke vrijdagmiddag werd geborreld met familie en vrienden. Daar hebben de mensen Schrobbelèr leren kennen. Maar de gedachte is nooit geweest een drankmerk te beginnen. Het was meer uit eigen liefhebberij een lekker drankje drinken. Van daaruit is het ontstaan.’’

Carnaval

Maar langzaam maakte ook de wereld buiten de huisbar kennis met Schrobbelèr. ,,Opa was ook een carnavalsvierder, heeft ook een beetje aan de basis gestaan van het openbare carnaval in Tilburg. Op een gegeven moment is het idee ontstaan Schrobbelèr te introduceren als drankje tijdens carnaval. Zo is het buiten die huisbar gekomen, ging het in Tilburg wat leven en is het cirkeltje uiteindelijk steeds groter en groter geworden. Eerst heel Zuid-Nederland, daar waar carnaval werd gevierd, en vervolgens de rest van het land.’’ Inmiddels schuilt achter Schrobbelèr een bedrijf met 25 mensen in dienst en een ruim pand waar duizenden flessen per jaar de deur uitgaan. Dat, geeft Eijsermans toe, hadden ze nooit gedacht. ,,En opa al helemaal niet. Hij is heel jong overleden, op 51-jarige leeftijd, op het moment dat Schrobbelèr eigenlijk de stappen maakte van hobby naar bedrijf. De familie heeft besloten dat zijn passie in stand moest worden gehouden, ook al kostte het geld. Mijn oom Pieter-Jan Wassing heeft daarna de kar getrokken. Hij nam een vertegenwoordiger in dienst, opperde dat we misschien wat promotiemateriaal moesten maken. Eigenlijk is het allemaal heel houtje-touwtje ontstaan. Maar wel altijd uit passie en liefhebberij. En omdat een grote groep mensen het drankje heel lekker vond, want de kwaliteit is natuurlijk wel de basis.’’

Grens over Schrobbelèr gaat nu zelfs de grens over. En dan hebben we het niet over de kruik die in dat bubbelbad in Zweden eindigde. ,,Eigenlijk overal waar Nederlanders komen, volgt Schrobbelèr. België, Duitsland, maar ook Aruba, Curaçao, Bonaire, Amerika en zelfs Australië, waar een Nederlander het drankje importeert. Ook aan de Spaanse Costa’s vind je ons. We vinden zelf dat we in Nederland ook nog moeten groeien, maar krijgen ondertussen foto’s van over de hele wereld. Zelf was ik laatst in Winterberg, en in het bekende hotel De Brabander vloeide de Schrobbelèr ook rijkelijk.’’

Wout de Jong (links) overhandigt op de Weissensee een kruik Schrobbelèr aan de blije winnaar Erik Jan Kooiman. (Foto Timsimaging / Neeke Smit)

Aan die bekendheid dragen de schaatsers ook bij. Regelmatig is in de uitzendingen van de NOS de traditionele fles Schrobbelèr in beeld, al dan niet vergezeld van de man die daarvoor verantwoordelijk is: Wout de Jong, die al meer dan twintig jaar flessen Schrobbelèr overhandigt aan de winnaars. ,,Dankzij hem is de link met schaatsen tot stand gekomen’’, vertelt Eijsermans. ,,Hij was altijd fanatiek op pad met flessen, stond jarenlang vooraan bij de marathons. Daardoor is de drank in dat wereldje bekend geworden. Later benaderde hij ons en sindsdien steunen we hem. Ook hier zie je de rode draad terug: de liefhebberij van mensen die heel enthousiast zijn.’’

Weissensee

Mede door Wout de Jong is er ook al jaren een samenwerking met de Weissensee. ,,Dat is ook al tien jaar of misschien zelfs langer het geval. Wij zorgen voor een leuke Schrobbelèr feestavond, voor prijsjes en meer van dat soort dingen. Dit jaar gaat zelfs de Schrobbelèr bar mee naar Oostenrijk.’’ Lachend: ,,En waarschijnlijk ga ik zelf eindelijk ook, al valt het evenement wel in de voor ons drukste periode van het jaar.’’ Rond het 50-jarig jubileum wordt dit jaar ook nog wel een en ander gedaan, wat Eijsermans niet allemáál uit de doeken wil doen. ,,Maar er komt een evenement, er komt einde van het jaar een kookboek vol recepten met Schrobbelèr en er komt een campagne waarbij consumenten een huisbar kunnen winnen, precies zoals het ooit bij opa is ontstaan.’’ En wie geen genoeg krijgt van Schrobbelèr kan zich altijd melden in Tilburg, waar regelmatig rondleidingen worden gedaan. Eijsermans opent voor de gelegenheid de deuren naar de geheime ruimtes waarin de historie van Schrobbelèr is te zien. Dat begint in het eigen bruine café en eindigt, tja, waar eindigt dat eigenlijk? Eijsermans, lachend: ,,Meestal met een flinke polonaise door het pand.’’

Dirk Scheringa en zijn herinneringen aan een gouden tijd